Παγκόσμια θλίψη για την καταστροφή της Παναγίας των Παρισίων

Τεράστια είναι η πολιτιστική καταστροφή που προκλήθηκε στον διάσημο και ιστορικό καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων από την μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε αργά το απόγευμα στο εσωτερικό της εκκλησίας, πιθανότατα από τις εργασίες συντήρησης που γινόταν στον ναό.

Από την φωτιά κατέρρευσε όλη η οροφή και το εμβληματικό κωδωνοστάσιο ενώ οι φλόγες συνεχίζουν να κατακαίνε την εκκλησία - ορόσημο της γαλλικής πρωτεύουσας.

Εκπρόσωπος του ναού δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι έχει τυλιχθεί στις φλόγες όλος ο ξύλινος σκελετός, που χρονολογείται από το 19ο αιώνα από τη μία πλευρά και από τον 13ο από την άλλη.

Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν ακύρωσε το προγραμματισμένο για απόψε διάγγελμά του προς το Έθνος, λόγω της «τρομαχτικής πυρκαγιάς» που μαίνεται στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων ενώ οι παγκόσμιοι ηγέτες εξέφρασαν την θλίψη τους για την καταστροφή του μνημείου.

«Η Παναγία των Παρισίων στις φλόγες. Έντονη συγκίνηση για ολόκληρο το έθνος. Οι σκέψεις προς όλους τους καθολικούς και προς όλους τους Γάλλους. Όπως όλοι οι συμπατριώτες μας, εκφράζω τη λύπη μου που βλέπω να καίγεται αυτό το κομμάτι όλων μας» τουίταρε ο Γάλλος πρόεδρος.

Ο Αμερικανός πρόεδρος εξέφρασε την φρίκη του για την πυρκαγιά που μαίνεται στον Καθεδρικό της Παναγιάς των Παρισίων, προτρέποντας τις δυνάμεις να «δράσουν γρήγορα». «Πόσο φρικτό να βλέπει κανείς την γιγαντιαία πυρκαγιά στον Καθεδρικό της Παναγιάς των Παρισίων, ίσως πρέπει να χρησιμοποιήσουν ρίψεις νερού για να την σβήσουμε. Πρέπει να δράσουμε γρήγορα», είπε με tweet του ο Τραμπ.

Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ δήλωσε ότι ο Καθεδρικός της Παναγίας των Παρισίων, που κατακαίγεται από γιγαντιαία φωτιά, είναι ένα «σύμβολο της Γαλλίας» και «του ευρωπαϊκού μας πολιτισμού».

«Αυτές οι φρικτές εικόνες της Παναγίας των Παρισίων να καίγεται μας πληγώνουν. Η Παναγία των Παρισίων είναι σύμβολο της Γαλλίας και του ευρωπαϊκού μας πολιτισμού Οι σκέψεις μας είναι με τους Γάλλους φίλους μας», ανέφερε ο εκπρόσωπος της καγκελαρίου Στέφεν Ζάιμπεργκ.

Ο δήμαρχος του Λονδίνου εξέφρασε τη συμπαράστασή του στο Παρίσι σε αυτές τις στιγμές «θλίψης». «Αποκαρδιωτικές σκηνές από τον Καθεδρικό της Παναγίας των Παρισίων, που έχει τυλιχθεί στις φλόγες. Το Λονδίνο συμπαραστέκεται στη θλίψη με το Παρίσι σήμερα και στη φιλία για πάντα. #NotreDame» έγραψε στο Twitter ο Σαντίκ Καν.

Πηγή με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ 

Children in the room

του Νίκου Μάστορα

Είναι απολαυστικά και διδακτικά αυτά που συνέβησαν µε αφορµή την ταινία «Adults in the Room» που γυρίζεται από τον Κώστα Γαβρά και αναφέρεται στη διαπραγµάτευση του ΣΥΡΙΖΑ το α' εξάµηνο του 2015 µε υπουργό τον Γιάνη Βαρουφάκη. Απολαυστικά γιατί βλέπει κανείς το µέτωπο της φιλελεύθερης λογικής όχι µόνο να γκρινιάζει υιοθετώντας fake news -τα οποία και αδίστακτα αναπαράγει- αλλά και να εξανίσταται για ένα ουσιαστικά… φιλελεύθερο µέτρο, από τα αρκετά που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος του είναι η προσέλκυση κινηµατογραφικών επενδυτών που ξοδεύουν πάνω από 100.000 ευρώ στη χώρα.

Γκρινιάζουν επειδή ο σπουδαίος Ελληνας σκηνοθέτης θα πάρει ως «cash rebate» 630.000 ευρώ. Λένε ότι τον επιχορηγεί ο Παππάς, ώστε ο αριστερός σκηνοθέτης να ξεπλύνει την αποτυχηµένη διαπραγµάτευση του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας µια ακόµα αριστερίζουσα ταινία. Οτι παίρνει επιχορήγηση 630.000 για να καλύψει τα 80 δισ. που χάσαµε λόγω Βαρουφάκη. Κι εδώ ξεκινάνε τα διδακτικά.

Πρώτον, οι άνθρωποι αυτοί είτε είναι τόσο πωρωµένοι µε το να χτυπήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε δεν διστάζουν να ευτελίσουν τον Γαβρά, είτε απλώς λένε ψέµατα. Γιατί το νεοσύστατο Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας επιστρέφει 35% σε όλες τις παραγωγές που ξοδεύουν τουλάχιστον 100.000 ευρώ για να γυρίσουν εδώ ταινίες. Το έχει κάνει σε άλλες 38 περιπτώσεις. Και εφόσον ο Γαβράς θα πάρει πίσω 630.000, σηµαίνει ότι αφήνει στη χώρα 1.798.747 ευρώ. ∆εν είναι επιχορήγηση λοιπόν.

∆εύτερον, είναισχεδόν… σατανικό να πιστεύει κανείς (εκτός κι αν είναι εξωγήινος του Υµηττού) ότι µια ταινία στηριγµένη στο βιβλίο του Βαρουφάκη έχει στόχο να ξεπλύνει τον Τσίπρα.

Τρίτον, οι ίδιοι άνθρωποι, αν τυχόν ο Παππάς αρνιόταν να «επιχορηγήσει» τον Γαβρά, θα έβγαιναν στα κάγκελα διαρρηγνύοντας τα ιµάτιά τους ότι ο άθλιος ΣΥΡΙΖΑ αποθαρρύνει τον µεγάλο σκηνοθέτη για να γλιτώσει το κράξιµο από το βιβλίο Βαρουφάκη.

Τέταρτον, κρίνουν µια ταινία που δεν έχει τελειώσει. Αν κάποιος θέλει να αξιολογήσει τον Γαβρά, τουλάχιστον ας στηριχτεί στις προηγούµενες. Αριστερίζουσα ταινία το «Ζ»; Η «Οµολογία»; Το «Μουσικό κουτί»; Ο «Αγνοούµενος»; Το «Αµήν»; Ακόµα και το «Τσεκούρι» ή το «Κεφάλαιο» δεν τις λες «αριστερίζουσες», τις λες συγκλονιστικές. Τι να πει δηλαδή κι ο Κεν Λόουτς µε το «Ντάνιελ Μπλέικ»; Αριστερός είναι κι αυτός, πολιτικές ταινίες κάνει.

Πέµπτον, η καραµέλα των 80 -ή µήπως 100; ή 200;- δισ. ευρώ που χάσαµε το εξάµηνο Βαρουφάκη έχει αντικρουστεί τόσο πολλές φορές που δεν έχει νόηµα να αναπαραχθεί.

∆ιάβασα κι έναν που συστήνει (!) στον Γαβρά να ασχοληθεί µε τους άνεργους αντί µε τον Βαρουφάκη. Ε, αν είναι έτσι, εντάξει, πάρ’ τον τηλέφωνο. Αλλά ξανασκέψου τι θα του… συστήσεις, γιατί µε το «Τσεκούρι» -που προφανώς αγνοείς- ο Γαβράς είπε για την ανεργία όσα δεν φαντάζεσαι.

το κείμενο του Νίκου Μάστορα είναι από το ΕΘΝΟΣ         

Εγκρίθηκε από τα κράτη μέλη της Ε.Ε η αμφιλεγόμενη μεταρρύθμιση των πνευματικών δικαιωμάτων..!

Τα κράτη -μέλη της ΕΕ ενέκριναν σήμερα μια αμφιλεγόμενη δέσμη μέτρων για τη μεταρρύθμιση των πνευματικών δικαιωμάτων που έχει στόχο να προσαρμόσει στην ψηφιακή εποχή την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τα πνευματικά δικαιώματα, που χρονολογείται από το 2001, προκειμένου να διασφαλίσει ότι οι καλλιτέχνες και οι εκδότες ειδήσεων θα αμείβονται δίκαια.

Τα μέτρα αυτά, που έχουν ήδη εγκριθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υποστηρίχθηκαν από 19 κράτη-μέλη. Η Ολλανδία, το Λουξεμβούργο, η Πολωνία, η Ιταλία, η Φινλανδία και η Σουηδία τάχθηκαν κατά, ενώ το Βέλγιο, η Σλοβενία και η Εσθονία απείχαν.

Η σημερινή ψηφοφορία ήταν το τελευταίο στάδιο πριν από τη θέσπιση των μέτρων που αναμένεται να πάρει δύο χρόνια.

Σε ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ο Ρουμάνος υπουργός Βαλέρ Ντανιέλ Μπρεάζ, η χώρα του οποίου ασκεί την εναλλασσόμενη προεδρία της ΕΕ, εξέφρασε την ικανοποίησή του για ένα "ισορροπημένο κείμενο, που δημιουργεί πολλές ευκαιρίες για τους ευρωπαϊκούς δημιουργικούς τομείς, που θα ευδοκιμήσουν και θα αντανακλούν καλύτερα την πολιτισμική μας ποικιλομορφία και άλλες κοινές ευρωπαϊκές αξίες, αλλά και για τους χρήστες, η ελευθερία έκφρασης των οποίων στο διαδίκτυο θα ενισχυθεί".

Η μεταρρύθμιση εγκρίθηκε παρότι υπήρχαν πολλοί επικριτές της, που προέβαλαν το επιχείρημα ότι θα πλήξει την ελεύθερη ανταλλαγή πληροφοριών στο διαδίκτυο. Γίγαντες του διαδικτύου όπως η Google και το YouTube, έχουν εκφράσει επίσης την αντίθεσή τους.

Μέχρι σήμερα, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν διαδηλώσει σε όλη την Ευρώπη εναντίον της μεταρρύθμισης. Ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο είναι το λεγόμενο άρθρο 13, το οποίο απαιτεί από τους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης να διασφαλίσουν την ώρα που αναρτούν κάτι ότι το περιεχόμενο δεν παραβιάζει τους κανόνες για τα πνευματικά δικαιώματα.

Οι αντίπαλοι της μεταρρύθμισης φοβούνται ότι αυτή θα οδηγήσει σε "φίλτρα ανάρτησης", ένα αυτόματο λογισμικό το οποίο, όπως υποστηρίζουν, θα μπορούσε να εντοπίζει και να μπλοκάρει νόμιμο περιεχόμενο.

Τα μέτρα απαιτούν επίσης από πλατφόρμες όπως η Google News να πληρώσουν τους εκδότες για σύντομα κείμενα που εμφανίζονται στα αποτελέσματα της αναζήτησης.

Ορισμένοι επικριτές προειδοποίησαν πως ο όρος αυτός θα πλήξει τη διαπραγματευτική θέση μικρών εκδοτών απέναντι στην Google. Επικαλούνται επίσης έναν γερμανικό νόμο του 2013 που προβλέπει έναν παρόμοιο μηχανισμό, ο οποίος δεν έχει καταφέρει να αποφέρει στους εκδότες σημαντικό εισόδημα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ       

Καταπέλτης η αγόρευση της εισαγγελέας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για τις μαύρες πληρωμές της Siemens .!

Καταπέλτης ήταν η εισαγγελέας του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για τους εμπλεκόμενους στις μαύρες πληρωμές της Siemens.

Στην πολύωρη αγόρευσή της η εισαγγελέας αναφέρθηκε στο σύστημα των μαύρων πληρωμών της εταιρείας από το 1980 και στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε προκειμένου οι δωροδοκίες να φτάσουν στους αποδέκτες τους.

Σύμφωνα με την εισαγγελέα και με βάση έγγραφο της μητρικής εταιρείας, τον Ιανουάριο του 1998 ορίστηκε ότι για τη σύμβαση 8002 θα διατεθούν σε μίζες 75 εκατομμύρια μάρκα, ενώ για την επέκταση της σύμβασης το 2001 διατέθηκαν επιπλέον 19 εκατομμύρια μάρκα.

Τα ποσά αυτά αντιστοιχούν στο 8% η αρχική και στο 8,5% η επέκταση της σύμβασης επί του κόστους του έργου.

Το ποσό της μίζας, σύμφωνα με την εισαγγελέα, επιβάρυνε την επίμαχη σύμβαση κατά 69 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που προσδιόρισε και ως αντίστοιχη ζημιά του Δημοσίου.

 69 εκατ. η ζημιά του Δημοσίου από τη μίζα, σύμφωνα με την εισαγγελέα

Η εισαγγελέας αναφέρθηκε αναλυτικά σε όλους τους τρόπους των μαύρων πληρωμών, σε εμβάσματα που πέρασαν μέσα από εταιρείες οφ σορ και εταιρείες παροχής συμβούλων, αλλά και σε μετρητά, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «ήταν πάγια τακτική της μητρικής εταιρείας για όλες τις χώρες με τις οποίες συνεβλήθη από το 1980 έως το 2006 (...) Στην Ελλάδα οι δωροδοκίες ήταν μακραίωνη παράδοση. Μέχρι την 8002, που υπεγράφη το 1997, η Siemens φαίνεται να έδινε ανά έτος 15 εκατομμύρια ευρώ».

Από τις μίζες δωροδοκήθηκαν οι Τάσος Μαντέλης, Θόδωρος Τσουκάτος και υπάλληλοι του ΟΤΕ, κατά την εισαγγελέα, ενώ τις μίζες έδιναν ο ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Siemens Hellas Μιχάλης Χριστοφοράκος, ο Χρήστος Καραβέλας που διαφεύγει τη σύλληψη από την πρώτη στιγμή και ο Ηλίας Γεωργίου που καταδικάστηκε και αποφυλακίστηκε.

Ο Τάσος Μαντέλης έχει επίσης καταδικαστεί για την υπόθεση σε πέντε χρόνια κάθειρξη, εξαγοράσιμη προς 40 ευρώ ημερησίως. Στη δίκη για τα μαύρα ταμεία της Siemens συνολικά είναι 64 οι κατηγορούμενοι, εκ των οποίων οι 4 έχουν αποβιώσει.     

Πηγή

Χάθηκε εισόδημα 27 δισ. ευρώ την περίοδο της κρίσης

Δραστικό πλήγμα στο σύνολο του λαού έφερε η καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα και από το 2010 μέχρι το 2017 χάθηκε συνολικά εισόδημα ύψους 27 δισ. ευρώ! Σύμφωνα με στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων,  στην συγκεκριμένη οκταετία:

Ο αριθμός των ελεύθερων επαγγελματιών και επιτηδευματιών μειώθηκε κατά 40% και συγκεκριμένα από 1 εκατομμύριο σε 610.000. Αντίστοιχα τα εισοδήματα που δηλώνουν μειώθηκαν κατά 60%. Δηλαδή από 24 δισεκατομμύρια στις αρχές της 10ετίας υποχώρησαν στα 10 δισ. Πλην της οικονομικής κρίσης, η αύξηση των φόρων και των εισφορών επέδρασε καθοριστικά στη διαμόρφωση αυτής της εικόνας.

Οι μισθωτοί είδαν τα συνολικά δηλωθέντα εισοδήματα να μειώνονται κατά 9 δισ. ευρώ ή κατά 22,6%.

Η μείωση του συνολικού δηλωθέντος εισοδήματος των συνταξιούχων, από 26,8 δισ. το 2010 περιορίστηκε στα 25,2 δισ. ευρώ το 2018. Ωστόσο, τότε οι συνταξιούχοι ήταν 1,6 εκατ. και σήμερα ανέρχονται σε 2,2 εκατομμύρια. Το μέσο δηλωθέν τους εισόδημα μειώθηκε αυτά τα χρόνια κατά 34,3%.

Οι αγρότες είδαν το δηλωθέν εισόδημα τους το 2017 να είναι μειωμένο κατά 28,2%, σε σύγκριση με τα εισοδήματα του 2010. Συγκεκριμένα οι αγρότες έχασαν περίπου 1,25 δισ. ευρώ.

Από τα 100,3 δισ. ευρώ των συνολικών εισοδημάτων που δηλώθηκαν το 2010, το 2017 αυτό το ποσό περιορίστηκε στα 73 δισ., γεγονός που σημαίνει ότι οι φορολογούμενοι απώλεσαν εισοδήματα 27 δισ. ευρώ στα χρόνια της κρίσης.

Με πληροφορίες: από την Εφημερίδα «Καθημερινή»   

Γερμανία: Χαμηλή σύνταξη – Σύντομη ζωή

Εισοδήματα και κοινωνική κατάσταση επηρεάζουν όλο και περισσότερο το προσδόκιμο ζωής στη Γερμανία. Όσοι παίρνουν μικρή σύνταξη πεθαίνουν κατά μέσο όρο πέντε χρόνια νωρίτερα από ευκατάστατους συνταξιούχους.

Η ψαλίδα του προσδοκώμενου χρόνου ζωής ανάμεσα σε φτωχούς και πλουσίους στη Γερμανία ανοίγει όλο και περισσότερο. Αυτό προκύπτει από έρευνα του ινστιτούτου Μαξ Πλανκ που αφορά τον ανδρικό πληθυσμό. Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του ινστιτούτου, 65χρονοι συνταξιούχοι με πολύ υψηλές συντάξεις ζουν κατά κανόνα πάνω από 20 χρόνια ακόμη, συνταξιούχοι με πολύ χαμηλές συντάξεις 15 χρόνια.

Διαφορές μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας

Ο προσδοκώμενος χρόνος ζωής ανέβηκε τις τελευταίες δεκαετίες μεν για όλες τις εισοδηματικές τάξεις, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό. Ανάμεσα στο 1997 και το 2016 το προσδόκιμο ζωής στα χαμηλά εισοδήματα αυξήθηκε στη Δυτική Γερμανία κατά 1,8 χρόνια, ενώ στα υψηλά σχεδόν κατά 3,5 χρόνια. Το ίδιο διάστημα αυξήθηκε στην Ανατολική Γερμανία στους συνταξιούχους με μικρή σύνταξη το προσδόκιμο ζωής κατά 3 χρόνια και σε αυτούς με υψηλές συντάξεις κατά 4,7 χρόνια.

Αυτές δεν είναι οι μόνες διαφορές που εντόπισαν οι ερευνητές του Μαξ Πλανκ από την ανάλυση των στοιχείων των συνταξιοδοτικών φορέων. Ενώ τα ποσοστά των δυτικογερμανών συνταξιούχων παρέμειναν σε όλες στις εισοδηματικές τάξεις τα ίδια, στους ανατολικογερμανούς ο αριθμός των συνταξιούχων με τις χαμηλότερες συντάξεις αυξήθηκε στην περίοδο 2005-2016 από περίπου 20% στο 36%.

Σε ό,τι αφορά τις αιτίες για το χαμηλότερο ή υψηλότερο προσδόκιμο ζωής οι ερευνητές εκφράζουν την άποψη πως οι παράγοντες που επιδρούν αποφασιστικά δεν είναι τόσο το ύψος των συντάξεων, αλλά η επαγγελματική σταδιοδρομία των συνταξιούχων. Για παράδειγμα, συνταξιούχοι με χαμηλές συντάξεις είχαν συνήθως χαμηλούς μισθούς οπότε και λιγότερες δυνατότητες υγιεινής διαβίωσης, ενώ παράλληλα ήταν συχνότερα άνεργοι, πράγμα που επέδρασε αρνητικά στην ψυχική τους κατάσταση.

Παναγιώτης Κουπαράνης, Βερολίνο

O Τζούλιαν Ασάνζ και η σιωπή, των αμνών…

Του Δημήτρη Μηλάκα

«τέτοια είναι η αδιαφορία των πολλών, που δεν κοπιάζουν για να εξακριβώσουν την αλήθεια, αλλά προτιμούν τα έτοιμα σχήματα».

(Θουκιδίδου Ιστορία).

Ισως τελικά η αδιαφορία για κάθε τι που δεν θίγει τον προσωπικό πυρήνα της ύπαρξης να είναι θεμελιώδες ανθρώπινο χαρακτηριστικό όπως εύστοχα είχε παρατηρήσει ήδη 2,5 χιλιάδες χρόνια πριν ο Θουκυδίδης. Επάνω σ αυτήν την αδιαφορία ωστόσο, οικοδομούνται οι μηχανισμοί του κοινωνικού ελέγχου από την εξουσία η οποία έτσι μπορεί να προωθήσει το δικό της αφήγημα και να το μετατρέψει σε «αλήθεια».

Κι αν αυτή η τακτική ήταν γνωστή και πετυχημένη από τα χρόνια του Πελοπονησιακού πολέμου, μπορεί κανείς να φανταστεί ίσως την εξέλιξή της μέχρι τις σημερινές «ψηφιακές» μας μέρες όπου η τεχνολογία έχει κάνει ασύλληπτα άλματα ταυτόχρονα με την εξέλιξη της συγκέντρωσης και των μηχανισμών ελέγχου της πληροφορίας.

Σήμερα περισσότερο ίσως από κάθε άλλη στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας τα «έτοιμα σχήματα» προσφέρονται εύκολα σε πρωτοφανή εύρος και βάθος ως παγκόσμια αλήθεια έτσι ώστε οι πολλοί να παραμένουν αδιάφοροι και ήσυχοι, αμνοί έτοιμοι ανά πάσα στιγμή επί σφαγή.

Βασική προϋπόθεση για την εξασφάλιση ενός ήσυχου παγκόσμιου κοπαδιού είναι ο έλεγχος της πληροφορίας. Θα μπορούσε κάνεις να ονομάσει αυτόν τον πρωτοφανή έλεγχο ως την αρχιτεκτονική της ηθικής της εποχής μας. Μέσα απ αυτήν τη διαδικασία ελέγχου δημιουργούνται οι αντιλήψεις για το καλό και το κακό για το δίκαιο και άδικο για το σωστό και το λάθος. Με άλλα λόγια δημιουργείται η «πραγματικότητα» την οποία οι «αδιάφοροι πολλοί» απλώς καταναλώνουν.

Σε έναν τέτοιον κόσμο οι αεροπορικές επιδρομές για παράδειγμα μπορεί να προβληθούν και να γίνουν αποδεκτές σαν αγγελικές ψαλμωδίες, οι στρατιωτικές εισβολές ως απελευθερωτικές παρελάσεις, οι εκτελέσεις αμάχων ως παράπλευρες απώλειες και τα προνόμια του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού σε βάρος του υπόλοιπου 99% ως ελευθερία της αγοράς η οποία τα πάντα ρυθμίζει…

Το μέλλον ενός τέτοιου κόσμου προδιαγράφεται εφιαλτικό καθώς μαζί με την διαπιστωμένη και προαιώνια αδιαφορία (ή ευπιστία) των πολλών οι εξελίξεις στην τεχνολογία διαμορφώνουν ένα πλαίσιο ασφυκτικού ελέγχου της ανθρώπινης ύπαρξης στο σύνολό της καθώς σε παγκόσμια κλίμακα μπορεί να οριστεί  «τι πρέπει» και «τι δεν πρέπει». Ο ορισμός της αλήθειας ωστόσο, διαμορφώνεται όχι μόνο από γεγονότα και αποφάσεις οι οποίες ανακοινώνονται αλλά- κατά κύριο λόγο- από αποφάσεις και επιλογές οι οποίες κρύβονται στα πιο σκοτεινά δώματα της εξουσίας.

Κατά καιρούς από κάποιο ατύχημα κάποιο αμυδρό φως ξεφεύγει από τη μαύρη τρύπα της εξουσίας και αποκαλύπτει ότι, για παράδειγμα, οι πόλεμοι για την αποκατάσταση της δημοκρατίας συμπίπτουν με τις ανάγκες ελέγχου πλουτοπαραγωγικών πόρων και δρόμων μεταφοράς τους, ή ότι η αποκατάσταση και διαφύλαξη της δημοκρατίας προϋποθέτει τις παράπλευρες απώλειες με τις δολοφονίες ακόμη και αμάχων, ή ότι η επόπτευση της ειρήνης σε κάποιες γωνιές του πλανήτη γίνεται με καθημερινές πτήσεις drones τα οποία κάποιες φορές βομβαρδίζουν γάμους ή κηδείες που από το ύψος των 40 χιλιάδων ποδών μοιάζουν… ατυχώς με παραστρατιωτικές συγκεντρώσεις.

Κάποιες τέτοιες ελάχιστες σκοτεινές στιγμές της τρέχουσας ιστορίας φώτισε με τη δραστηριότητα του στον κυβερνοχώρο ο Τζούλιαν Ασάνζ. Οι πρώτες αποκαλύψεις άφησαν, τουλάχιστον για λίγο, τους «αδιάφορους- πολλούς» με ανοιχτό το στόμα. Μεγάλα ειδησιογραφικά δίκτυα και εφημερίδες πλήρωναν ακριβά για δικαιώματα πρόσβασης σε απόρρητες πληροφορίες και τηλεγραφήματα.  Πρόκειται για τα ίδια δίκτυα, για τους ίδιους μηχανισμούς που τώρα είναι επικεντρωμένα στην αποδόμηση της προσωπικότητας του Τζούλιαν Ασάνζ, αλέθοντας  την μασημένη αλήθεια για να τραφεί πλουσιοπάροχα η αδιαφορία των πολλών αμνών,  επί σφαγή…

Χέρια Τιμίου Ανδρός

Γράφει η Νόρα Ράλλη

Ε ρε κλοτσιές που πάνε χαράμι! Αυτό φυσικά και δεν το λέω εγώ (εγώ είμαι μια κυρία!), κάλλιστα θα μπορούσε να το έχει πει ο Χριστούλης (αλλά βλέπεις η μαμά του τού είχε μάθει τρόπους), εν τέλει το είπε ένας Χρήστος (που για τα κόκαλά του δεν ξέρω, αλλά το στόμα του θ' αγιάσει σίγουρα).

Κάπου εδώ, πριν καλά καλά αρχίσω, λέω να τελειώνω με την κριτική που μου βγήκε αβίαστα, ως φόρος τιμής στο σκυθρωπό ταξικό μου καθήκον (αυτά συμβαίνουν άμα καλύπτεις ρεπορτάζ ΚΚΕ), ώστε ν' αρχίσω επιτέλους να εργάζομαι προς τον πραγματικό στόχο του κειμένου τούτου: Πώς θα ξαναβγάλουμε τη Ν.Δ. κυβέρνηση! Με το ΠΑΣΟΚ παρέα, γιατί όχι; Ή έστω με όσο ΠΑΣΟΚ έχει περισσέψει, μετά τις «διευρυμένες συμμαχίες» του ΣΥΡΙΖΑ - γεια σου, Τζουμάκα, με τα ωραία σου! (κι αυτό αβίαστα μου βγήκε).

Οδηγίες προς τους αναρμόδιους εκλέκτορες της εγχώριας θυγατρικής του νεοφιλελευθερισμού - δώσε βάση και κράτα σημειώσεις: Κατ' αρχάς, μετά τον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει και η Ν.Δ. να κάνει εμπάργκο στον ΣΚΑΪ. Δεν είναι πράγματα αυτά. Πόσα να κάνει πια ο Παπαδημητρίου, ο Πορτοσάλτε ή ο Αυτιάς; Τρεις κούκοι δεν φέρνουν την Παλινόρθωση. Πήγε το κορίτσι μας, με τα μαλλάκια του ωραία ωραία, το διακριτικό μακιγιάζ του και το επιχειρησιακόν ταγιεράκι του στα χρώματα της άμμου (όσο να πεις, δείχνουν πιο φιλικά προς τον τηλεθεατή), να μιλήσει στο εθνικό μας κανάλι και δεν το προστάτεψαν. Τι ήταν να της τα δώσουν αυτά τα τρία δευτερόλεπτα να πει ακόμη μια ατάκα; Αφού το έλεγαν ξανά και ξανά «δεν έχουμε άλλο χρόνο, κυρία Ζαχαράκη μας!». Αλλά βλέπεις, κάτι το μαλλάκι ωραίο ωραίο, κάτι το διακριτικό μακιγιάζ, κάτι το αμμώδες ταγιέρ, της έκαναν το χατίρι. Και τη χαντάκωσαν την κοπελιά - μαζί και το κόμμα της: «Το πώς διαχειριζόμαστε τα δάνειά μας είναι ένα δείγμα του πώς θα διαχειριστούμε και τα δημοσιονομικά της χώρας, αν μας εμπιστευτεί ο κόσμος με τη θετική του ψήφο» είπε η εκπρόσωπος τύπου της Ν.Δ., Σοφία Ζαχαράκη.

Το μόνο που έσωσε την πρόταση τούτη ήταν το «αν». Διότι, κανένα πλάνο δεν υπάρχει για το πότε θ' αποπληρωθεί το εξωφρενικό ποσό των 200 εκατομμυρίων ευρώ που οφείλει η Ν.Δ. σε δάνεια, τα οποία, σύμφωνα με τον πρόεδρό της, θα αποπληρωθούν στα επόμενα 100 χρόνια («με ένα ευρώ τον μήνα από τους ΝΔκράτες συνδρομητές... έναν εσπρέσο» είπε χαρακτηριστικά ο Κυριάκος). Πλήρωνε, ΝΔκράτη, για το κόμμα μέχρι να πεθάνεις -απ' τους πολλούς... εσπρέσο! Γι' αυτό σου λέω: βήμα πρώτο - εμπάργκο στον ΣΚΑΪ.

Βήμα δεύτερο: εμπάργκο στην ΕΡΤ!

Μα είναι καταστάσεις αυτές; Είναι αυτή δημοσιογραφία; Κανένα μάθημα δεν παίρνουν οι της ΕΡΤ από το εθνικό μας κανάλι, που τέλος πάντων, αν μη τι άλλο, έχει μάθει να μην κάνει ερωτήσεις στους συντρόφους του στη Ν.Δ.; Ενώ στην ΕΡΤ... ακόμα ρωτάνε!

Πάλι και πάλι τον ρωτούσε. Εκεί, λύσσαξε πια να κάνει σωστά τη δουλειά του. Ρώτα ρώτα, απέσπασε εν τέλει την αλήθεια/ερμηνεία. Του και τους. Εν προκειμένω, του Χαράλαμπου Αθανασίου, πρώην υπουργού Δικαιοσύνης, παρακαλώ, και νυν βουλευτή της Ν.Δ. «Η μίζα είναι στα καθήκοντα του υπουργού». Προσπάθησε να ξεφύγει, δεν λέω, αλλά τελικά το είπε. Ακριβώς έτσι. «Η μίζα είναι στα καθήκοντα του υπουργού».

Λίγο μετά τη Γαλλική Επανάσταση και λίγο πριν την Παλινόρθωση, κάτι είχε γίνει, δεν θυμάμαι καλά, κάποια γυναίκα χάθηκε, απήχθη, κάτι τέτοιο. Και η υπόθεση πήγε στα δικαστήρια. Εκεί, για να γνωμοδοτήσει ο δικαστής, θέλοντας να μάθει πώς ήταν η γυναίκα αυτή, ρώτησε αν «το στήθος της χωράει στα χέρια τιμίου ανδρός».

Τότε, τα «χέρια τιμίου ανδρός» ήταν μονάδα μέτρησης περιφέρειας στήθους. Τώρα, τα χέρια άτιμων ανδρών μας έχουν πιάσει... άντε μην πω τι μας έχουν πιάσει. Στον ύπνο! Εκεί μας έπιασαν.

Εσύ; Ενιωσες το χούφτωμα ή ακόμα; 

Το Αγιο Δισκοπότηρο

Του Παντελή Μπουκάλα

Αν το επεισόδιο Νοβάρτις είναι «το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους» ή «η μεγαλύτερη σκευωρία όλων των εποχών» το ξέρουν μονάχα όσοι έχουν απόλυτη γνώμη δίχως να έχουν γνώση. Οσοι δεν νιώθουν την παραμικρή ανάγκη να μελετήσουν τις πάμπολλες σελίδες της δικογραφίας, επειδή αρκούνται σε όσα τους υπαγορεύει κατ’ όναρ ο κομματικός τους δαίμων. Αυτοί έσπευσαν ήδη να ανακοινώσουν τις τελεσίδικες αποφάσεις τους, θεμελιωμένες σε ηχηρά επίθετα, ικανά να προκαλέσουν θόρυβο στις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Το ζητούμενο άλλωστε είναι ο θόρυβος, πολύ περισσότερο που διανύουμε προεκλογική περίοδο.

Οι υπόλοιποι, όσοι δεν έχουμε και δεν θέλουμε να έχουμε υποβολέα κουρνιασμένο στο αυτί ή στο μυαλό μας, να ετοιμάζει αυτός τις λέξεις και τις σκέψεις μας, διαθέτουμε πολύ λίγα δεδομένα, και μόνο αυτά μπορούμε να εμπιστευθούμε – και τη Δικαιοσύνη, είτε μας αρέσουν και μας βολεύουν όσα πράττει κι όσα αποφασίζει είτε δεν μας αρέσουν, μας ξεβολεύουν και μας εκθέτουν. Ιδού λοιπόν το πρώτο δεδομένο: η υπό όρους (σκληρούς κομματικούς όρους) αποδοχή της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης. Αν τύχει να κινηθεί στον ρυθμό που εμείς της ψιθυρίζουμε, τότε θα την αποθεώσουμε σαν ανεξάρτητη, αδέσμευτη και αμερόληπτη. Αν όμως αυτενεργεί, όπως οφείλει, τότε «είναι στρατευμένη, ενδοτική, υποταγμένη». Το καλύτερο λοιπόν που έχουμε να κάνουμε είναι ν’ ακούμε βερεσέ όσα περί σεβασμού της Δικαιοσύνης διατυμπανίζουν τα κομματικά στελέχη, γιατί, απλούστατα, δεν λένε ποτέ την αλήθεια, που δεν είναι άλλη από τον πόθο τους να έχουν την τρίτη εξουσία υπό τον έλεγχό τους, στους ορισμούς τους.

Δεδομένο δεύτερο, «το πάρτι στον χώρο της Υγείας». Ολοι, μα όλοι αναγνωρίζουν ότι έγινε τέτοιο πάρτι, στη μακρά διάρκεια του οποίου έρρευσε άφθονη η αλκοόλη του χρήματος. Ακόμα και τα δύο κόμματα, Ν.Δ. και ΚΙΝΑΛ, που βλέπουν τώρα επίλεκτα στελέχη τους στο επίκεντρο της δικαστικής διερεύνησης, δεν αρνούνται ότι στα χρόνια τους τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών, και ειδικά της Νοβάρτις με το «Αγιο Δισκοπότηρο», αυξάνονταν υπέρμετρα, εις βάρος των συμφερόντων του Δημοσίου και του βαλαντίου των ασθενών.

Δεδομένο τρίτο, η στερεοτυπική αντίδραση, στην Ελλάδα και παντού στον κόσμο, όσων πολιτικών ελέγχθηκαν κάποια στιγμή από τη Δικαιοσύνη: «Σκευωρία! πλεκτάνη! πολιτική δολοφονία!». Από τον κ. Βασίλη Παπαγεωργόπουλο έως τον κ. Ακη Τσοχατζόπουλο, η κασέτα είναι πάντα η ίδια. Και δύσκολα πείθει.

Κάψε κι εσύ έναν Γαβρά για προπαγάνδα. Μπορείς!

γράφει η Φωτεινή Λαμπρίδη

«Κάνω ταινίες εδώ και πενήντα χρόνια. Έχω κριθεί τόσο εγώ όσο και οι ταινίες μου με τον χειρότερο αλλά και με τον καλύτερο τρόπο. Ποτέ όμως δεν γράφτηκε ότι χρηματοδοτήθηκα από μια κυβέρνηση για να προωθήσω την πολιτική της ή τα σχέδιά της. Συνέβη αυτό στην Ελλάδα όπου ήρθα να γυρίσω ταινία για πρώτη φορά. Ένα μέρος του Τύπου της χώρας από την οποία κατάγομαι με προσβάλλει με τον χειρότερο τρόπο». Κώστας Γαβράς

Ο Ελληνικός τύπος γίνεται ρεζίλι άλλη μια φορά εξαιτίας των μικροπολιτικών παιχνιδιών ορισμένων εκδοτών και συναδέλφων οι οποίοι δεν διστάζουν να βάλουν στο κάδρο ακόμα κι έναν διεθνώς αναγνωρισμένο Έλληνα σκηνοθέτη, προκειμένου να παίξουν μπάλα στο προεκλογικό γήπεδο με αφορμή τη νέα ταινία του Κώστα Γαβρά, που είναι βασισμένη στο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη «Ενήλικες στο δωμάτιο».

Η ταινία υπήχθη, όπως πολλές άλλες, στο νέο αυτόματο πρόγραμμα χρηματοδότησης που σκοπό έχει να προσελκύσει στη χώρα ξένες παραγωγές. Ο Κώστας Γαβράς διεκδίκησε μαζί με δεκάδες άλλους συναδέλφους του ένα ποσοστό επιδότησης επί του κόστους της ταινίας του αξιοποιώντας τη δυνατότητα του πλαισίου που έχει δημιουργήσει το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής για την ενίσχυση των οπτικοακουστικών παραγωγών που επιλέγουν την Ελλάδα για τα γυρίσματά τους. Στόχος της πρωτοβουλίας αυτής είναι να προβληθεί η Ελλάδα στο εξωτερικό και ταυτόχρονα να ενισχυθεί η τοπική οικονομία.

Έχουν εγκριθεί ήδη 38 διεθνείς παραγωγές, αλλά μέρος του Ελληνικού τύπου είδε μόνο την έγκριση της ταινίας του Γαβρά. Τυχαίο; Η απάντηση του σκηνοθέτη που διαβάσατε παραπάνω ήρθε το  Σάββατο. Ο Νίκος Παπάς όμως είχε αντιδράσει νωρίτερα λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «ο οίστρος του μιντιακού συστήματος Μητσοτάκη-Μαρινάκη να δημιουργήσει έναν ακόμη αντιπερισπασμό στα "γαλαζοπράσινα" σκάνδαλα, οδηγεί σε νέα σπασμωδικά και κωμικά δημοσιεύματα».

Το αστείο της υπόθεσης όμως είναι ότι η κυβέρνηση κατηγορήθηκε από μερίδα του Τύπου ότι χρηματοδοτήθηκε  η ταινία γιατί συνιστά κρατική προπαγάνδα υπέρ της κυβέρνησης ενώ άλλοι έσπευσαν να υπονοήσουν ότι η κυβέρνηση χρηματοδοτεί τον Γαβρά για να τον χειραγωγήσει και να εξυπηρετήσει τη δική της πολιτική.

Στον πρώτο ισχυρισμό έχει απαντήσει ήδη η ιστορία καθώς η  έκδοση του βιβλίου του Γ. Βαρουφάκη που σήμερα χρηματοδοτείται ως ταινία είχε καταγγελθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ εξαιτίας των αναφορών του στην ύπαρξη σχεδίου Grexit από τον Αλέξη Τσίπρα και στα όσα υποστήριζε ο Βαρουφάκης για την ανησυχία του πρωθυπουργού σχετικά με ένα νέο πραξικόπημα και «νέο Γουδί». Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αναφέρει τα εξής: «Είναι βέβαιο ότι ο κ. Βαρουφάκης έχει βρει τους καλύτερους διαφημιστές για την προώθηση του βιβλίου του: Τη ΝΔ και αυτούς που ο ίδιος αποκαλεί τρόικα εσωτερικού. Του ευχόμαστε καλές πωλήσεις στο νέο του βίπερ». Άρα αναρωτιέται κανείς γιατί να σπεύσει ο Παπάς να χρηματοδοτήσει ένα αφήγημα που τον ενοχλεί. Ο δεύτερος ισχυρισμός περί προσπάθειας χειραγώγησης του Γαβρά προσβάλλει τον σκηνοθέτη αλλά μαρτυρά επίσης την άγνοια που έχουν ορισμένοι για τον βίο του μεγάλου αυτού δημιουργού.

Άρα τι θα έπρεπε να είχε κάνει το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής για να είναι ευχαριστημένοι όλοι αυτοί; Να απορρίψει το αίτημα του Γαβρά ο οποίος είναι ένας από τους σπουδαιότερους εν ζωή Έλληνες δημιουργούς; Όχι βέβαια. Γιατί σε αυτή την περίπτωση θα έβγαιναν να έγραφαν πως η κυβέρνηση λογοκρίνει τον σπουδαίο σκηνοθέτη για να μην έρθει στο φως το αφήγημα Βαρουφάκη. Η αλήθεια είναι πως μέρος του τύπου ήταν στημένο να πάρει την πάσα και να σουτάρει σε κάθε περίπτωση. Κι αφού δεν λογοκρίθηκε η ταινία όπως θα ήλπιζαν, μπήκαν στη σφαίρα του παραλόγου, της συνωμοσιολογίας και της σπίλωσης της υπόληψης ενός μεγάλου δημιουργού.  Οι παλιότεροι θα έλεγαν «Άξιος ο μισθός». Εμείς απλά αναρωτιόμαστε αν περισσεύει συνείδηση για να ζητήσει κάνεις συγγνώμη από τον Κώστα Γαβρά που μας έχει κάνει περήφανους και περήφανες διεθνώς με τα αριστουργήματά του.

Στην ουρά της Εφορίας

Γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

Ποτέ δεν μου άρεσαν οι δημόσιες υπηρεσίες – για την ακρίβεια, οι υποχρεώσεις στις δημόσιες υπηρεσίες. Ξέρετε, αυτές που πρέπει να ζαλωθείς ένα πάκο χαρτιά: δηλώσεις, εξουσιοδοτήσεις, συμβόλαια, χαρτόσημα, φακέλους, γνήσια της υπογραφής, όσα φαντάζεσαι και όσα δεν φαντάζεσαι, για να διεκπεραιώσεις μια υπόθεση. Μπορεί να είναι φορολογική, πολεοδομική ή άλλη. Δεν έχει σημασία.

Προσωπικά, κάθε φορά που χρειάζεται να κάνω κάτι –απλό ή πιο σύνθετο– νιώθω σαν να κινώ για ειδική αποστολή στο άγνωστο με βάρκα τη γραφειοκρατία.

Βλέπετε, ακόμη και αν όλες αυτές οι υπηρεσίες έχουν σε μεγάλο βαθμό μηχανογραφηθεί, παραμένει ένα εξίσου μεγάλο ποσοστό χειρόγραφης εργασίας και «χαρτούρας».

Εντυπωσιάστηκα, λοιπόν, όταν καταθέτοντας όλα τα απαραίτητα έγγραφα για δήλωση φόρου κληρονομίας –ως πληρεξούσια για πέντε κληρονόμους της ίδιας θανούσας–, διαπίστωσα ότι δεν αρκούσε η εγγραφή τους στο σύστημα Taxis, αλλά η πραγματικά ευγενέστατη και υπομονετική υπάλληλος προχώρησε στην καταγραφή των ενεργειών της σε δύο τεραστίων διαστάσεων και βάρους παλαιικά βιβλία, με χοντρά εξώφυλλα και ξεφτισμένα κορδόνια. Βιβλία που πήγαιναν από γραφείο σε γραφείο και από γκισέ σε γκισέ, για να καταγράφονται ανάλογες φορολογικές πράξεις.

«Και αν συμβεί κάτι και καταστραφούν τα ηλεκτρονικά αρχεία;» σκέφτηκα. «Ισως έτσι προστατεύονται και το ελληνικό Δημόσιο και οι φορολογούμενοι» απάντησα μόνη μου. Δεν τόλμησα να σκεφτώ τι μπορεί να συμβεί σε περίπτωση φωτιάς, ούτε να κάνω την ερώτηση στην κυρία πίσω από το τζάμι, που με τόση επιμέλεια και σπουδή έκανε τη δουλειά της.

«Θα μπορούσατε να καθίσετε», μου είπε. «Ο έλεγχος θα πάρει λίγη ώρα». Την ευχαρίστησα. Δεν υπήρχε κάθισμα, αλλά και να υπήρχε δεν θα μπορούσα να καθίσω. Υπέφερα από την αγωνία του πολίτη μπροστά στο γκισέ… Ανόητο ίσως, πραγματικό πάντως.

Αλλωστε λίγη ώρα πριν, σε μία άλλη ουρά, πολύ μεγαλύτερη, εκείνη του Μητρώου για τη διαγραφή ΑΦΜ, είχα γίνει μάρτυρας ενός περιστατικού που με ταρακούνησε κάπως. Ενας κύριος, ξένος, πιθανότατα εργαζόμενος μετανάστης, κρατώντας ένα κίτρινο χαρτάκι σημειώσεων έφυγε λέγοντας σε σπαστά ελληνικά: «Ευχαριστώ πολύ. Θα έρθω στις 29 Απριλίου».

Δεν πέρασε λίγη ώρα και επέστρεψε τρομοκρατημένος, μαζί με μια γυναίκα. Πήγαν μαζί στον υπάλληλο που τον είχε εξυπηρετήσει και η κυρία που τον συνόδευε ρώτησε με αγριεμένο ύφος: «Εχετε δει τι γράφει εδώ;» δείχνοντας το κίτρινο χαρτάκι.

«Φυσικά, εγώ το έγραψα», απάντησε ο υπάλληλος.

«Ξέρετε τι μέρα είναι η 29 Απριλίου;» ρώτησε ξανά αγριεμένη η κυρία.

Ο υπάλληλος κοίταξε με βλέμμα απορίας και ιώβεια υπομονή: «Δευτέρα;»

«Είναι η δεύτερη μέρα του Πάσχα και εσείς είπατε στον άνθρωπο να έρθει εδώ…» συνέχισε φουντωμένη η κυρία.

Ο υπάλληλος ξέσπασε σε νευρικό γέλιο, ίσως από αμηχανία, μπορεί και από κούραση. Η ουρά μεγάλωνε όλο και περισσότερο.

«Συγγνώμη, χίλια συγγνώμη», είπε όταν ηρέμησε. «Εχετε δίκιο, έκανα λάθος».

Πήρε το χαρτάκι, διόρθωσε την ημερομηνία και είπε στον ξένο άντρα: «Να έρθετε στις 30. Τα χαρτιά σας θα είναι έτοιμα. Ή στις 2 Μαΐου, δεν θα χαθεί τίποτα. Θα τα έχετε όλα όπως πρέπει».

Ευχαρίστησε ξανά με τα σπαστά ελληνικά του ο άντρας.

Συγγνώμη μετά ζήτησε και η κυρία: «Κι εγώ μια εξυπηρέτηση πήγα να κάνω. Αλλά πρέπει να είστε κι εσείς πιο προσεκτικοί».

Ο υπάλληλος χαμογέλασε με συγκατάβαση. Τι να έλεγε κιόλας, είχε φταίξει.

Αλλά εγώ εκείνη την ώρα τον λυπήθηκα τόσο όσο και τον ξένο κύριο που δεν μπορούσε να συνεννοηθεί. Δύσκολο πράγμα η επικοινωνία, ακόμη κι αν μιλάμε την ίδια γλώσσα, φαντάσου τι γίνεται όταν μιλάμε διαφορετικές.

Ωστόσο, παρατηρώντας τον κόσμο στις ουρές, κρατώντας στα χέρια, σφιχτά, χαρτιά, φακέλους, οδηγίες από λογιστές και συμβολαιογράφους, συμβόλαια και εξουσιοδοτήσεις, διαπιστώνεις κάτι πολύ σοβαρό.

Οι χαρές και οι λύπες μας περνούν συχνά από τα γκισέ της Εφορίας. Γάμοι, θάνατοι, αγορές, πωλήσεις, δωρεές, ελπιδοφόρες ενάρξεις επαγγέλματος…

Και αν είσαι λίγο περισσότερο παρατηρητικός, και με διάθεση ηθογραφίας, βιβλίο γράφεις, όχι χρονογράφημα.

Το κείμενο για τον Γιακουμάκη και ο δισταγμός της Ακρίτα

«Πλακίτσες με τον Γιακουμάκη» είναι ο τίτλος του κειμένου της Ελενας Ακρίτα στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ και όπως αναφέρει η ίδια: Προβληματίστηκα αν έπρεπε να γράψω αυτό το κείμενο για δυο λόγους. Πρώτον, έχω καταθέσει ως μάρτυρας στη δίκη για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη τον Οκτώβριο του 2016. Δεύτερον, ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης μου έκανε αγωγή - δικάζεται σε ένα μήνα περίπου στα Χανιά - και μου ζητάει 500.000 ευρώ για την ίδια υπόθεση:  δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες, η δικαιοσύνη θα κρίνει. Το έγραψα τελικά και ιδού:

Πλακίτσες με τον Γιακουμάκη

Τώρα που ξεκίνησε η δίκη δεν μπορείς, δεν γίνεται να μένεις σιωπηλός μπροστά στα μαρτύρια που πέρασε ο Βαγγέλης στα χέρια των βασανιστών του. Ένας νέος άνθρωπος έζησε τον πιο σκοτεινό μεσαίωνα στην καρδιά του 21ου αιώνα. Ε, μην βγουν κι όλοι λάδι στο τέλος. Όλοι δράστες, ηθικοί αυτουργοί, παθητικοί θεατές κανένας δεν φταίει, κανένας δεν ευθύνεται; Κανένας δεν άπλωσε χέρι στο παιδί, κανένας δεν το πείραξε, κανένας δεν το κακοποίησε; Τον άνθρωπο- τζουκ μποξ όλα αυτά. Που τού ρίχνεις κέρματα και σού τραγουδάει.

Ε ρε γέλια.

Γιατί πλάκα κάνανε τα ‘παιδιά’, μη νομίζεις. Το είπε άλλωστε κι ένας μάρτυρας χτες στην δίκη στα Ιωάννινα. Πλάκα κάνανε, ρε παιδί μου, έλεος σιγά μην κάνουμε την τρίχα τριχιά. Του τραβούσαν λέει το πουκάμισο, παίζανε κυνηγητό στους διαδρόμους, τέτοια απλά και χαρωπά. Από τη μία μεριά, ήταν εννέα άτομα κι από την άλλη ένα. Γύρω γύρω όλοι στη μέση ο Βαγγέλης. Ε ρε γέλια.

Ο μάρτυρας προχτές στη δίκη χαρακτήρισε τα βασανιστήρια ‘φιλικά πειράγματα’ και ‘πλάκα’.

Τι είναι όταν ρίχνεις καυτό νερό από σκεύος στο λαιμό του Γιακουμάκη; Πλάκα. Τι είναι όταν τον χτυπάς αλύπητα στα γεννητικά του όργανα; Πλάκα.

Τι είναι όταν τού λιώνεις τα δάχτυλα του ποδιού του; Πλάκα.

Τι είναι όταν τον χτυπάς επανειλημμένα με τις μπότες σου μέχρι να βγάλει αίμα; Πλάκα.

Τι είναι όταν τον κρεμάς από όροφο στα παράθυρα της σχολής κι απειλείς να τον ρίξεις κάτω; Πλακα.

Τι είναι όταν τού τυλίγεις το κεφάλι, ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ λέμε, με κολλητική ταινία ενώ παράλληλα τον σαπίζεις στο ξύλο; Πλάκα.

Τι είναι όταν τέσσερα άτομα πέφτουν πάνω σε έναν, τον δέρνουν αλύπητα και με την κολλητική ταινία τού προκαλούν παροδική ασφυξία; Έλα παιδιά πλακίτσες και φιλικά πειράγματα είναι, μην τα ξαναλέμε.

Από κατάθεση μάρτυρα:

Τέσσερις από τους βασανιστές του τον έδεσαν στο πάτωμα με μακρύ χοντρό σκοινί και τον χτυπούσαν άγρια στο πρόσωπο και στο σώμα με μια βούρτσα που γυαλίζουν τα στιβάνια (τις μπότες δηλαδή).

Πλακίτσα κι αυτό. Φιλικό πείραγμα. Απλώς ο Βαγγέλης Γιακουμάκης δεν είχε χιούμορ, γι’ αυτό πήγε και πέθανε, κατάλαβες;

Στο μεταξύ άλλοι κατηγορούμενοι δεν εμφανίζονται στη δίκη, άλλοι εμφανίζονται αλλά δεν θυμούνται τίποτα δυστυχώς, άλλοι αναιρούν τις καταθέσεις τους κι άλλοι απλώς λένε ψέματα. Για πλάκες. Και φιλικά πειράγματα βρε αδελφέ. Γελάσαμε πάλι σήμερα.

Δεν ξέρω δεν είδα δεν θυμάμαι για αστείο το κάναμε. Μέχρι που η μάνα του Βαγγέλη σε άθλια κατάσταση έκλαιγε και φώναζε στο δικαστήριο ‘τι λέτε πια βρέθηκε το παιδί μου νεκρό, δεν έχασα πορτοφόλι». Μάλλον ούτε εκείνη έχει αίσθηση χιούμορ.

Σε αντίθεση με τους βασανιστές του παλικαριού της. Που δεν ζητούν γονατιστοί συγγνώμη από τους γονείς και το δικαστήριο. Που δεν μετανιώνουν, δεν έχουν τύψεις, δεν έχουν ενοχές.

Έχουν όμως χιούμορ. Είναι λεβέντες, είναι ωραίοι και μπράβο τους και μαγκιά τους.

Κάνουν φιλικά πειράγματα, κάνουν χαβαλέ, κάνουν πλακίτσες μπράβο βρε γελάσαμε πάλι σήμερα. Σε καλό να τους βγει τόσο γέλιο.

Ή μήπως όχι; Ή μήπως το αίμα του Βαγγέλη ζητάει κάτι περισσότερο; Ή μήπως, μετά από τόσα χρόνια, ήρθε επιτέλους η ώρα της δικαιοσύνης, της απόδοσης ευθυνών και της τιμωρίας;

​​​​​​​ΈλεναΑκρίτα

«Έπεσαν» Facebook και Instagram

Πολλοί χρήστες του Facebook και του Instagram δεν μπορούν εδώ και λίγη ώρα να μπουν στους λογαριασμούς τους από σταθερούς και φορητούς υπολογιστές, καθώς τα δύο μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρίσκονται εκτός λειτουργίας.

Εκατοντάδες είναι προς το παρόν οι καταγγελίες στο downdetector.com. Όσοι προσπαθούν να συνδεθούν διαβάζουν το εξής μήνυμα: «Δεν είναι δυνατή η πρόσβαση σε αυτόν τον ιστότοπο».

Τα προβλήματα εντοπίζονται κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία, την Ουκρανία, την Ελλάδα, αλλά και σε χώρες εκτός Ευρώπης, όπως το Μαρόκο, η Μαλαισία, οι Φιλιππίνες και ορισμένες περιοχές των ΗΠΑ. Αναφορές διακοπής εντοπίζονται επίσης από τη Γαλλία, την Ιταλία και τον Καναδά.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Sun, υπάρχει δυσλειτουργία και της WhatsApp, η οποία επίσης ανήκει στον αμερικανικό κολοσσό. Αρκετοί χρήστες κατέφυγαν στο Twitter για να αναφέρουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν χρησιμοποιώντας τα χάσταγκ #FacebookDown, #InstagramDown και #WhatsAppDown.  

πηγή