Το φρικιό με τη βαριοπούλα

Του Περικλή  Κοροβέση

Ο Φρόιντ υποστήριζε πως η βασιλική οδός για να φτάσουμε στο υποσυνείδητο είναι τα όνειρά μας. Τα όνειρα απασχολούσαν την ανθρωπότητα από την αρχή της. Και οι ερμηνείες τους είναι άπειρες. Από μηνύματα θεών, προβλέψεις για το μέλλον, σήματα για κάποιο επικείμενο καλό ή κακό ή αποκάλυψη κάποιου καλά φυλαγμένου μυστικού. Μέχρι και σήμερα υπάρχουν ονειροκρίτες, ένα είδος fake εγκυκλοπαίδειας που ερμηνεύει τα διάφορα σύμβολα σε καλά ή κακά και ενίοτε δίνει και συμβουλές.

Είναι το αντίστοιχο που κάνουν οι αστρολόγοι, τα μέντιουμ, οι χαρτορίχτρες και οι καφετζούδες. Ενας μεγάλος αριθμός ανθρώπων θεωρεί αυτή την εκδοχή εγκυρότερη από αυτήν του Φρόιντ, την οποία εκλαμβάνει ως διανοουμενίστικη. Αν την ξέρει βέβαια. Και νομίζω πως αυτή η τάση είναι ισχυρότατη σε αυτήν την κοινωνία και υποπτεύομαι πως αργά ή γρήγορα θα συγκροτηθεί σε πολιτικό κόμμα. Και αφού ξέρει και διαβλέπει το μέλλον, δεν υπάρχει περίπτωση αποτυχίας.

Οπως εκ των πραγμάτων ανήκω πάντα σε μια μειοψηφία της μειοψηφίας, έχω πειστεί για την αλήθεια της ανακάλυψης του Φρόιντ και προσπαθώ να ανακαλύψω τον άλλο μου εαυτό που είναι αμπαρωμένος στο υποσυνείδητό μου, που δεν μπορεί να μιλήσει γιατί δεν έχει το χάρισμα του λόγου.

Μόνο εικόνες που μοιάζουν αλλόκοτες, σκοτεινές και εκ πρώτης όψεως ακατανόητες. Και όμως εκεί βρίσκεται ο πραγματικός μας εαυτός, που, αν δεν το γνωρίσουμε, τότε σημαίνει πως θα πεθάνουμε χωρίς να μάθουμε ποτέ ποιοι είμαστε. Δουλειά δύσκολη για να την κάνει κάποιος μόνος του. Γιατί είναι ο ίδιος ο εαυτός που κλειδαμπαρώνει τα τραύματά του και τις επιθυμίες του, για να αμυνθεί από τα δυσάρεστα και οδυνηρά που κουβαλάμε όλοι μέσα μας.

Μετά πετάμε το κλειδί, με την ψεύτικη ελπίδα πως αυτά θα ξεχαστούν και θα περάσουν, άσχετα με το αν αυτά μας καθορίζουν. Γι’ αυτό όλοι μας χρειαζόμαστε ψυχανάλυση.

Η βοήθεια του άλλου είναι το κλειδί. Εντούτοις, αν και ενήμερος των δυσκολιών της αυτοερμηνείας των ονείρων, κατά διαστήματα, καταγράφω τα όνειρά μου και προσπαθώ να διαβάσω το χάος που κουβαλάω μέσα μου. Αλλά για την ακρίβεια της ερμηνείας δεν παίρνω όρκο. Ας δώσουμε λοιπόν ένα παράδειγμα από ένα πρόσφατο όνειρο, που πιστεύω πως αξίζει να έρθει στη δημοσιότητα, ακόμα και αν η αποτολμούμενη ερμηνεία είναι λάθος. Ας μην ξεχνάμε πως στο φως της δημοσιότητας δεν έρχονται πάντα τα σωστά.

Βρίσκομαι σε ένα τρένο υψηλής τεχνολογίας. Ολα αυτόματα και χωρίς οδηγό. Είμαστε στο μπαρ, ατμόσφαιρα οικεία, καλή μουσική και φάτσες Εξαρχείων ή Γαλλικού Μάη. Ολοι νέοι. Διαπιστώνουμε πως το τρένο όλο και επιτάχυνε. Τα τοπία περνούσαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Τη μια ήταν χιονισμένα, την άλλη απόλυτη έρημος, μετά θυελλώδης βροχή και έπειτα καυτός ήλιος. Το τρένο δεν σταματούσε πουθενά. Και η ταχύτητα ολοένα αυξανόταν. Ρώτησα τον μπάρμαν αν όλα είναι φυσιολογικά. «Δεν είναι της αρμοδιότητάς μου», είπε. Τον ξαναρωτάω αν υπάρχει κάποιος αρμόδιος στο τρένο και μου ξαναδίνει την ίδια απάντηση.

Mας μπαίνει η ιδέα πως το τρένο πάει για εκτροχιασμό και μας κυριεύει έντονη αίσθηση κινδύνου. Φεύγω να δω τι κάνουν οι άλλοι επιβάτες του τρένου. Στο πρώτο βαγόνι όλοι ήταν ατάραχοι και παίζαν με τα κινητά τους ή τα λάπτοπ. Το δεύτερο βαγόνι ήταν ένα είδος duty free και πολύς κόσμος κυκλοφορούσε με τεράστιες σακούλες.

Προχωράω στο τρίτο βαγόνι που ήταν μια μεγάλη σκοτεινή ντίσκο, μια εκκωφαντική μουσική, λες και τα όργανά της ήταν κανόνια διαφόρων διαμετρημάτων. Και ένας κόσμος πολύ νέων να χορεύει έξαλλα. Γύρισα στη βάση μου. Είχαν μαζευτεί και άλλοι του ιδίου φυράματος.

Και κάποιος προτείνει να σπάσουμε τα τζάμια με τις καρέκλες και να εγκαταλείψουμε το τρένο που σίγουρα μας πήγαινε στον γκρεμό. Και αμέσως πιάσαμε δουλειά. Και αντί να σπάσουν τα τζάμια, σπάσαν οι καρέκλες. Ο μπάρμαν αδιάφορος έπλενε ποτήρια. Απελπισία.

Και ξαφνικά εμφανίζεται στην πόρτα ένα νεαρό κορίτσι, προχωρημένο φρικιό, με σκουλαρίκια και χαλκάδες παντού. Σηκώνει μια βαριοπούλα και ακούσαμε τα τζάμια που έπεφταν κάτω μονοκόμματα. Και εδώ ξύπνησα κολυμπώντας στον ιδρώτα.

Ερμηνεία: φάτσες Εξαρχείων-Γαλλικού Μάη, νέοι. Οι μόνοι που καταλαβαίνουν πως αυτή η ξέφρενη επιτάχυνση του τρένου οδηγεί στον αφανισμό. Βαγόνια με κινητά και λάπτοπ, ψώνια, ντίσκο, δηλαδή η απόλυτη πλειονότητα των επιβατών αδιάφορη για την επερχόμενη καταστροφή και τον αφανισμό τους.

Σωστή η αντίδραση των νέων να σπάσουν τα τζάμια και να πηδήξουν από το τρένο, αλλά ανεπαρκή τα εργαλεία τους (σεχταρισμοί, δογματισμοί, αριστερισμοί κ.λπ.). Και μόνο μια άλλη πρόταση φέρνει τη λύση: φρικιό με βαριοπούλα (εδώ, σύμβολο μιας νέας ιδέας).

Προφανώς τα αλλοπρόσαλλα τοπία που διαδέχονταν το ένα το άλλο είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος και το τρένο χωρίς οδηγό –και σε αυξανόμενη επιτάχυνση– ο καπιταλισμός που δεν γνωρίζει κανέναν περιορισμό. Ούτε νόμο ούτε κανόνες και κινείται χωρίς οδηγό.

Δηλαδή μια απόλυτη αναρχία που κανείς αναρχικός δεν θα μπορούσε να διανοηθεί. Η αναρχία έχει αυστηρούς περιορισμούς και κανόνες. Οπως κάθε ελεύθερη συνειδητή πράξη. Και αυτό σημαίνει: Για να ξεφύγω από τα δεσμά μου, πρέπει να τα ξέρω. Και συχνά τα δεσμά είναι αόρατα.

Ανείπωτη τραγωδία στη Μόρια: Μητέρα και παιδί απανθρακώθηκαν στον καταυλισμό : - Eκρηκτική κατάσταση ..!

Μια μητέρα βρήκε τραγικό θάνατο όταν τυλίχτηκε στις φλόγες δίπλα στο νεογέννητο μωρό της στον καταυλισμό της Μόριας.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η μητέρα γέννησε λίγες ώρες πριν, μέσα στον καταυλισμό.

Όταν ξέσπασε η πυρκαγιά δεν πρόλαβαν βγουν από το κοντέινερ και βρήκαν φριχτό θάνατο. Απανθρακώθηκαν.

Όπως αναφέρει το Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η σορός της απανθρακωμένης νεκρής γυναίκας μεταφέρθηκε, λίγο μετά τις 7 το απόγευμα στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης από ιδιώτη.

Το άψυχο σώμα του μωρού της το έβγαλαν, μέσα σε μια κουβέρτα, πρόσφυγες και μετανάστες.

Η πυρκαγιά εκδηλώθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες ακόμη συνθήκες, γύρω στις 5 το απόγευμα της Κυριακής. Κάποιοι μιλούν για δύο μέτωπα. Ένα σε ελαιοκτήματα έξω από τον καταυλισμό, σε απόσταση περίπου 400 μέτρων από τις σκηνές στον εξωτερικό χώρο του ΚΥΤ και ένα στη «ζώνη 4», όπου διαμένουν κυρίως Αφρικανοί σε διώροφους οικίσκους.

Κι ενώ η φωτιά στα ελαιοκτήματα κατεσβέστη άμεσα, οι φλόγες στους οικίσκους του ΚΥΤ επεκτάθηκαν γρήγορα καταστρέφοντας μεγάλο τμήμα του χώρου λόγω των εύφλεκτων υλικών.

Αρχικά οι πρόσφυγες δεν άφησαν τους πυροσβέστες να προσεγγίσουν τον καταυλισμό. Για το λόγο αυτό ζητήθηκε και συνδρομή από ενάερια μέσα.

Η είδηση του θανάτου τουλάχιστον δύο προσφύγων... έριξε λάδι στη φωτιά.

Μετά την εκδήλωση της πυρκαγιάς ξέσπασαν επεισόδια ανάμεσα σε ομάδες προσφύγων και μεταναστών και αστυνομικών δυνάμεων, που έκαναν χρήση δακρυγόνων.

Οι διοικούντες του ΚΥΤ εγκατέλειψαν το χώρο διοίκησης μαζί με τους εργαζομένους σε αυτό, ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις υποχώρησαν συντεταγμένα κάνοντας χρήση χημικών και χειροβομβίδων κρότου λάμψης.

Από τις συγκρούσεις υπάρχουν και πέντε τουλάχιστον τραυματίες που μεταφέρονται στο Νοσοκομείο.

Αργά το βράδυ ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο αρχηγός της αστυνομίας και τοπικοί παράγοντες πραγματοποίησαν σύσκεψη προκειμένου να βρουν τρόπους αντιμετώπισης της κατάστασης.

πηγή 

«Μαύρες τρύπες» στο πόθεν έσχες Μητσοτάκη

«Μαύρες τρύπες» και ερωτήματα προκύπτουν από το πόθεν έσχες που κατέθεσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και συγκεκριμένα σχετικά με το διαβόητο σπίτι του Βολταίρου στο Παρίσι.

Μετά το θόρυβο που προκάλεσε η υπόθεση, το εν λόγω σπίτι «εξαφανίστηκε» από το πόθεν έσχες του πρωθυπουργικού ζεύγους, μαζί με την ιδιοκτήτρια εταιρεία SCI Personal Ventures, η οποία ανήκε κατά 95% στη σύζυγό του Μαρέβα Γκραμπόφσκι, λόγω «δωρεάν μεταβίβασης», όπως αναφέρεται. Ωστόσο, σύμφωνα με την εφημερίδα Documento που επικαλείται τα γαλλικά αρχεία του εμποροδικείου του Παρισιού, η εταιρεία ανήκει μέχρι και σήμερα, κατά 95%, στη σύζυγο του πρωθυπουργού και ποτέ δεν μεταβιβάστηκε.

Υπενθυμίζεται πως το σπίτι του Βολταίρου στο Παρίσι είχε αποκτηθεί από την εν λόγω εταιρεία με την καταβολή και 725.000 ευρώ σε μετρητά, όταν, βάσει όσων έχουν δηλωθεί, η Personal Ventures δεν διέθετε αυτό το ποσό καθώς το μετοχικό της κεφάλαιο ήταν μόλις 10.000 ευρώ.

Η Υπόθεση

Στις 11 Ιουλίου του 2006, περίοδο κατά την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης με επιστολή του στο προεδρείο της Βουλής δήλωνε πως βρίσκεται σε διάσταση με τη σύζυγό του και είναι σε διαδικασία διαζυγίου άρα δεν την συμπεριέλαβε στη δήλωση πόθεν έσχες, η Μαρέβα Γκραμπόφσκι αγοράζει από το ίδρυμα διαχείρισης περιουσίας του Pierre Cardin το γνωστό σπίτι στις όχθες του Σηκουάνα που υπήρξε τόπος διαμονής του Βολταίρου. Το σπίτι αγοράστηκε από την εταιρεία Personal Ventures, η οποία ανήκει κατά 95% στην ίδια και κατά 5% στον ετεροθαλή αδελφό της Γιώργο Παπαζήση, και έχει μετοχικό κεφάλαιο 10.000 ευρώ. Σημειώνεται πως πρόκειται για εταιρεία κατηγορίας SCI (Societe Civile Immobiliere), δηλαδή εταιρεία που δημιουργείται με αποκλειστικό σκοπό την αγορά ακινήτου στη Γαλλία. Πρόκειται για εταιρικό καθεστώς που παρέχει μεγάλη ευελιξία στους ιδιοκτήτες σε φορολογικά ζητήματα και σε περιπτώσεις μεταβίβασης του ακινήτου. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως η Μαρέβα Γκραμπόφσκι φέρεται να είχε υπογράψει προσύμφωνο αγορά του σπιτιού από τις 5 Μαΐου του 2006, αλλά προχωρά στην κανονική αγορά μόνο αφότου ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταθέτει τη δήλωση πόθεν έσχες που δεν τη συμπεριλαμβάνει.

Σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα Documento, βάσει εγγράφων που έχει καταθέσει στο δικαστήριο η ίδια η Μαρέβα Γκραμπόφσκι, το σπίτι αξίας 1.470.000 ευρώ αγοράστηκε με δάνειο 900.000 ευρώ που πήρε η εταιρεία και με μετρητά 570.000 ευρώ από «ίδια κεφάλαια». Στα μετρητά οφείλει να προσθέσει κανείς και 154.000 ευρώ ακόμη που δόθηκαν για φόρους και μεσιτικά έξοδα. Συνεπώς, το σπίτι δεν αγοράστηκε αποκλειστικά με δάνειο αλλά υπολείπονται 724.000 ευρώ, που η εταιρεία έδωσε μετρητά από ίδια κεφάλαια και το ερώτημα που τίθεται είναι που βρέθηκε αυτό το ποσό καθώς το κεφάλαιο ήταν μόλις 10.000 ευρώ.

Ερωτήματα προκαλεί και το γεγονός πως στη δήλωση «πόθεν έσχες» του 2016 (χρήση 2015), ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που πλέον δηλώνει τη Μαρέβα Γκραμπόφσκι ξανά ως σύζυγό του, αναφέρει πως η κ. Γκραμπόφσκι είναι μέτοχος κατά 95% στη γαλλική εταιρεία Personal Ventures, ιδιοκτήτριας του σπιτιού του Βολταίρου, όμως ως πηγή αγοράς του ακινήτου αναγράφεται «δάνειο». Έτσι αποκρύπτεται πως το σπίτι δεν αγοράστηκε μόνο με δάνειο αλλά και με μετρητά ύψους 725.000 ευρώ. Στη δήλωση «πόθεν έσχες» της επόμενης χρονιάς, το 2017 (χρήση 2016), ο Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώνει πως υπάρχει μεταβολή στην εταιρεία Persona Ventures, η οποία φέρεται να μεταβιβάστηκε σε κάποιον ως «δωρεάν μεταβίβαση». Με αυτόν τον τρόπο η εταιρεία «κλειδί» στην υπόθεση… εξαφανίζεται. Ωστόσο, σύμφωνα με την εφημερίδα Documento, από τα επίσημα έγγραφα με τα οποία δηλώνεται σήμερα η εταιρεία στο Παρίσι (αριθμός μητρώου 490 793 288 RGS Paris) προκύπτει πως μέχρι και σήμερα μέτοχος της εταιρείας και διευθυντής ήταν η Μαρέβα Γκραμπόφσκι.

Δηλαδή αν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε πως από το 2016 η εταιρεία είχε «μεταβιβαστεί δωρεάν» σε κάποιον τρίτο, αυτή επισήμως ανήκει ακόμη, τρία χρόνια μετά, στη σύζυγό του. Μάλιστα μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου 2019, από το επίσημο ιστορικό μεταβολών της εταιρείας, προκύπτει πως δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς από το 30 Ιουνίου 2016, ημέρα δηλαδή που ιδρύθηκε. Ακόμη η Μαρέβα Γκραμπόφσκι, κατά την εκδικαση της αγωγής που είχε καταθέσει σε βάρος του Documento, εμφανίζεται το 2017 να υπεραμύνεται το νόμιμο της ιδιοκτησίας του σπιτιού.

Ποιος ελέγχει το «πόθεν έσχες»;

Νέος προϊστάμενος της Eπιτροπής Ελέγχου Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης, η οποία συνεπικουρεί και υποστηρίζει το έργο της επιτροπής πόθεν έσχες που αποφαίνεται για το ποιες δηλώσεις αιρετών έχουν θολά σημεία και πρέπει να ελεγχθούν, διορίστηκε ο Στυλιανός Γαλούκας. Πρόκειται για υπάλληλο της Βουλής, ο οποίος εργαζόταν μέχρι πρότινος στο γραφείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, ωσότου αυτός μετακόμισε στο Μέγαρο Μαξίμου. Επιπλέον ο Στυλιανός Γαλούκας εντοπίζεται και το 2016 σε ανακοίνωση της Πειραιώς ως ένα από τα στελέχη της ΝΔ που θα συγκροτήσουν το τμήμα δικαιοσύνης του κόμματος.

Επιπλέον στην Επιτροπή Πόθεν Έσχες της Βουλής, η οποία θεωρητικά είναι και το κοινοβουλευτικό όργανο που ελέγχει τις δηλώσεις πόθεν έσχες, συμμετέχει ένας ακόμη πρώην συνεργάτης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο Άγγελος Μπίνης διορίστηκε διοικητής της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας, που δημιουργήθηκε με το νομοσχέδιο για το «επιτελικό κράτος». Πρόκειται για το πρόσωπο που αντικατέστησε στην Επιτροπή την πρώην γενική Διευθύντρια Δημόσιας Διοίκησης Μαρία Παπασπύρου.

Η εν λόγω Επιτροπή, πριν από λίγες ημέρες, αποφάσισε την αρχειοθέτηση της υπόθεσης του ελλειμματικού πόθεν έσχες του πρωθυπουργικού ζεύγους με τα «ορφανά» 725.000 ευρώ...

Πηγή

   

Οι δυνατοί επιλέγουν την μοναξιά τους, γιατί δεν έμαθαν να κάνουν εκπτώσεις στα συναισθήματά τους.

Γράφει η Μπέττυ Κούτσιου

Δεν μένουνε μόνοι τους οι άνθρωποι επειδή είναι αδύναμοι.

Μένουνε μόνοι τους επειδή είναι δυνατοί.

Επειδή δεν κουμπώνουν εύκολα σε όλες τις αγκαλιές.

Δεν κάνουνε εκπτώσεις στα συναισθήματα τους.

Δεν μένουνε μόνοι επειδή έχουνε κολλήσει στο παρελθόν.

Απλά κουβαλάνε μέσα τους τις αναμνήσεις τους και δεν θέλουνε να προχωρήσουνε.

Όχι από αδυναμία αλλά από αδιαφορία.

Αδιάφοροι είναι.

Βαριούνται να εξηγούνε, βαριούνται να ξαναρχίζουν.

Τους είναι πολύ εύκολο να κοιμούνται μόνοι τους ,παρά να κοιμίζουνε μέτριες αγάπες και μέτρια αισθήματα στο στήθος τους.

Τους είναι πολύ οικείο να τρώνε μόνοι τους,παρά να διασκεδάζουνε έξω με κάποιον που δεν θα ονομάσουνε ποτέ Ζωή τους.

Για αυτό αφήστε αυτούς τους περήφανους, τους ανόητους ρομαντικούς μόνους τους.

Δεν έχουνε να απολογηθούνε για την μοναξιά τους.

Κάποτε αγάπησαν, κάποτε λάτρεψαν, κάποτε πέθαναν για έναν έρωτα.

Δεν αγαπάνε κάθε μέρα και κάθε σαιζόν.

Αγαπάνε μια φορά και για πάντα.

Μην ασχολείστε με τους ανθρώπους τους μοναχικούς.

Δεν επέλεξε η μοναξιά εκείνους.

Εκείνοι την διάλεξαν,σε αντίθεση από μία μίζερη και άνοστη ζωή.

Αφήστε τους μόνους τους.

Είναι το καλύτερο τους.

Μέσα στα σκοτάδια που άλλους τους τρομάζουν, εκείνοι φτιάχνουν τον δικό τους παράδεισο.

Η μοναξιά δεν είναι αναγκαστική για εκείνους.

Είναι λύτρωση.

Είναι απόλαυση.

Γιατί μοναξιά δεν είναι η απουσία της αγάπης από την ζωή μας.

Είναι η αρετή που μέσα από εκείνη, μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε την αγάπη.

Από τον Φέλιξ στην Γκρέτα

Του Παντελή Μπουκάλα

Τον Φεβρουάριο του 2011, ο Φέλιξ Φινκμπάινερ, ένας δεκατριάχρονος Γερμανός, μίλησε στη Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών. Και χειροκροτήθηκε θερμά. Αλίμονο. Πάντα οι μεγάλοι χειροκροτούν τα παιδιά, ακόμα κι αν όσα ακούνε από το ανήλικό τους στόμα είναι μια σαφέστατη επίθεση εναντίον της δικής τους «ωριμότητας». Χειροκροτούν και πάνε παρακάτω. Ξεχνώντας, ίσως και καγχάζοντας σιωπηρά. Ο ήχος του χειροκροτήματός τους δεν αρκεί για να ξυπνήσει κάτι βαθύτερο μέσα τους.

Στα εννιά του ο Φέλιξ έπρεπε να γράψει μια έκθεση για την κλιματική αλλαγή. Οπως πάμπολλα παιδιά του νέου κόσμου μας, αναζήτησε πληροφορίες στο Διαδίκτυο. Ηθελε κυρίως να μάθει αν απειλείται το ζώο που διάλεξε να αγαπήσει. Κάποια παιδιά διαλέγουν ένα πάντα, ένα δελφίνι ή τον σκύλο τους. Ο Φέλιξ διάλεξε την πολική αρκούδα. Διαβάζοντας κατάλαβε ότι το αγαπημένο του ζώο κινδυνεύει να μείνει χωρίς πατρίδα. Οι πάγοι λιώνουν, τα ψάρια λιγοστεύουν, μέσα σε λίγες δεκαετίες τίποτε δεν έμεινε ίδιο. Τρομαγμένος έψαξε κι άλλες πληροφορίες. Κι έπεσε κάποια στιγμή στην ιστορία της Κενυάτισσας Wangari Maathai, η οποία το 2004 τιμήθηκε με το Νoμπέλ Ειρήνης, για τα 30 εκατομμύρια δεντρύλλια που φύτεψε, πολεμώντας την ερήμωση της πατρίδας της. Ο μικρός βρήκε παράδειγμα. Δύο μήνες μετά την εργασία του φύτεψε μια μηλιά στο σχολείο. Σήμερα, χάρη στην περιβαλλοντική οργάνωσή του, «Plant for the Planet», τα δέντρα του μετριούνται με τα εκατομμύρια.

Κανένας δεν είχε κακολογήσει τον Φέλιξ, ούτε στα εννιά ούτε στα δεκατρία του. Ούτε και στα δεκατέσσερά του, όταν διεκδίκησε να μειωθεί στα 16 το όριο για το εκλογικό δικαίωμα. Αντίθετα, η Γκρέτα Τούνμπεργκ έγινε εξαρχής στόχος σκληρών επιθέσεων ποικίλης προελεύσεως. Τα πρωτεία ανήκουν στους ακροδεξιούς της Ευρωβουλής. Τη χλεύασαν, οι χυδαίοι, ακόμα και για το σύνδρομο Ασπεργκερ. Γιατί άραγε τέτοια διαφορά αντιμετώπισης του Φέλιξ και της Γκρέτας; Να φταίει το ίδιο της το σύνδρομο, που την κατατάσσει στις «προβληματικές» μειονότητες, τις ενοχλητικές για τους υγιείς; Το ότι είναι κορίτσι και θα γίνει γυναίκα, γεγονός που επίσης την κατατάσσει στα «προβληματικά» πλάσματα;

Οχι. Η Γκρέτα, που ξέρει βέβαια ότι τα χειροκροτήματα στον ΟΗΕ για τον Φέλιξ δεν σήμαιναν τίποτε σπουδαίο, μιλάει συναισθηματικότερα, οξύτερα και συγχρόνως πολιτικότερα. Η στάση της κινητοποίησε εκατομμύρια νέους, που επίσης ξέρουν για τον Φέλιξ. Αυτό ακριβώς ενοχλεί τους ώριμους, που αδυνατούν να συγκρατήσουν τη χολή τους.

Το ΔΝΤ είναι (ξανά) εδώ

Συγχαίρει θερμά την κυβέρνηση Μητσοτάκη για το «ξήλωμα» των κλαδικών συμβάσεων και την ακύρωση του ρόλου της διαιτησίας στα εργασιακά, επικροτεί το πάγωμα των αυξήσεων στον κατώτατο μισθό, επαναφέρει το αίτημα μείωσης του αφορολόγητου και ζητά... μόνον λίγη προσπάθεια παραπάνω στις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» και τις ιδιωτικοποιήσεις προφανώς για να μπορέσει να διακηρύξει ότι «το ΔΝΤ τώρα δικαιώνεται!».

Η δήλωση συμπερασμάτων του ΔΝΤ μετά την ολοκλήρωση των διαβουλεύσεων με τις ελληνικές αρχές ( στο πλαίσιο του άρθρου 4) μπορεί και να διεκδικεί επάξια τον τίτλο του πιο αποθεωτικού κειμένου που έχει συγγράψει ποτέ το Ταμείο για οποιαδήποτε κυβέρνηση στον κόσμο. Και, στην πράξη, δικαιώνει - πολύ νωρίς μάλιστα - τον Αλέξη Τσίπρα και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που, προεκλογικά και μετεκλογικά, προειδοποιούσαν ότι το πρόγραμμα της «αναπτυξιακής έκρηξης» του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν ήταν, και δεν είναι, τίποτα λιγότερο από ένα νέο Μνημόνιο ελληνικής αυτή την φορά ιδιοκτησίας. Όπως δικαιώνει και τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης πως οι ισοπεδωτικές αλλαγές Βρούτση και Α. Γεωργιάδη στα εργασιακά ήρθαν καθ´υπαγόρευση και κατ´ εντολή του ΣΕΒ και του ΔΝΤ.

«Το ΔΝΤ συγχαίρει και στηρίζει την κυβέρνηση για τις επιλογές της στα εργασιακά. Και για να μην ξεχνιέται της θυμίζει να κόψει συντάξεις και αφορολόγητο. Κάτι σαν η φωνή της συνείδησής της», δήλωσε χαρακτηριστικά η Έφη Αχτσιόγλου μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης του Ταμείου.

Η πραγματικότητα όμως μπορεί να είναι ακόμη χειρότερη. Διότι, ουσιαστικά, εκείνο που κάνει το ΔΝΤ είναι να επαναφέρει ατόφια, χωρίς καμία ευρωπαϊκή πίεση αλλά και χωρίς καμία κυβερνητική αντίσταση στην Ελλάδα, όλη την σκληρή νεοφιλελεύθερη ατζέντα που είχε καταφέρει να αποκρούσει η κυβέρνηση Τσίπρα μέσα από τις πολύ δύσκολες διαπραγματεύσεις της διετίας 2016-2017:

Στα εργασιακά, το Ταμείο υμνεί την κυβέρνηση για την ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας και την διευκόλυνση των απολύσεων και ζητά την πλήρη επιστροφή στο πρώτο μνημονιακό μοντέλο της πλήρους κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων:

«Οι πρόσφατες προτάσεις της κυβέρνησης για την αγορά εργασίας είναι άξιες στήριξης», αναφέρει, «αν και χρειάζονται παραπάνω προσπάθειες για τη στήριξη της υψηλότερης απασχόλησης, της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας. Το προσωπικό στηρίζει την πρόσφατη νομοθεσία για την άρση των νέων περιορισμών στις απολύσεις και την πρόθεση να περιοριστεί η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία.

Τα σχέδια αναφορικά με την εισαγωγή ενός μηχανισμού εξαίρεσης από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις (opt-out) είναι προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά θα έπρεπε να στοχεύουν στην πλήρη αποκατάσταση των μεταρρυθμίσεων-ορόσημο που εισήχθησαν κατά την περίοδο 2011-2013».

Στο μέτωπο των μισθών θυμίζει ποιος είναι ο εμπνευστής του νεοφιλελεύθερου δόγματος που θέλει τις αμοιβές των εργαζομένων καθηλωμένες έως ότου... έρθει η ανάπτυξη και επικροτεί τη «διασύνδεση της προσαρμογής των κατώτατων μισθών με το επίπεδο παραγωγικότητας». Κοινώς, υπενθυμίζει και επικροτεί την προεκλογική δέσμευση Μητσοτάκη ότι ο κατώτατος μισθός θα αυξηθεί «όταν η ανάπτυξη φθάσει στο 4%». Παρεμπιπτόντως, το Ταμείο δεν δίνει καμία προοπτική για ανάπτυξη 4% - την προσδιορίζει στο 2% για τον επόμενο χρόνο - αλλά επι αυτού μάλλον ισχύει το... τόσο το χειρότερο για τους μισθούς και τους μισθωτούς.

Το ίδιο μάλλον ισχύει και για τους συνταξιούχους, καθώς ο εκπρόσωπος του Ταμείου Πίτερ Ντόλμαν, παρουσιάζοντας τα βασικά συμπεράσματα της αξιολόγησης δεν παρέλειψε να χαρακτηρίσει «λάθος» την επαναφορά της 13ης σύνταξης. Την ίδια άποψη, ως γνωστόν, έχει διατυπώσει και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ενώ το νέο, φιλικό πολιτικό περιβάλλον προς το ΔΝΤ δίνει την ευχέρεια στο Ταμείο να επαναφέρει και τις επίσης γνωστές δικές του θέσεις υπέρ της περικοπής των συντάξεων και του αφορολόγητου. Πρόκειται για τα «φιλικά προς την ανάπτυξη μέτρα» με τα οποία ο κ.Ντίκμαν κάλεσε την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει το δημοσιονομικό κενό του 2020, ενώ απολύτως ενδεικτική είναι και η κριτική που ασκεί το Ταμείο στην απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης να ακυρώσει τις μειώσεις των συντάξεων και του αφορολόγητου. Όπως αναφέρει, οι προοπτικές της οικονομίας «μετριάστηκαν περαιτέρω από την ευρεία υποχώρηση πολιτικών μετά την έξοδο από το πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2018, με μεταρρυθμίσεις που προβλέπονταν από το πρόγραμμα να καθυστερούν (π.χ. δημοσιονομικές-διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις), να ακυρώνονται (π.χ. τα προνομοθετημένα μεταρρυθμιστικά πακέτα για τις συντάξεις και τη φορολογία εισοδήματος) ή να ανατρέπονται (π.χ. βασικά στοιχεία των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας που εισήχθησαν κατά την περίοδο 2011-2013 και προσπάθειες διεύρυνσης της φορολογικής βάσης και ενίσχυσης της νοοτροπίας πληρωμών).».

Κατόπιν αυτών, μάλλον ελάχιστες άλλες αποδείξεις χρειάζονται για το γεγονός ότι το ΔΝΤ είναι ξανά εδώ...   

Πηγή

Στον «τοίχο» του Ερντογάν και ο Μητσοτάκης - Μια πρώτη ιδέα για τον δύσκολο γείτονα πήρε ο Έλληνας πρωθυπουργός

Του Δημήτρη Μηλάκα

O Κυριάκος Μητσοτάκης είχε την ευκαιρία χθες να πάρει από πρώτο χέρι μια ιδέα για το αμετακίνητο των τουρκικών θέσεων και επιδιώξεων, κατά τη συνάντηση που είχε με τον Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Η συνάντηση κράτησε μία ώρα και, σύμφωνα με όσα λέει η ελληνική πλευρά, εξελίχθηκε σε «καλό κλίμα» και συζητήθηκαν «όλα τα μεγάλα θέματα, από το προσφυγικό/μεταναστευτικό, μέχρι το Κυπριακό, αλλά και τα αμιγώς διμερή ζητήματα με έμφαση στην ενίσχυση των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων Ελλάδας - Τουρκίας».

Αξίζει να σημειωθεί ότι και μετά από αυτήν τη συνάντηση οι δύο πλευρές αποφάσισαν να αξιοποιήσουν δεδομένες δομές επικοινωνίας που είχαν λειτουργήσει στο παρελθόν, χωρίς ωστόσο να προσφέρουν ουσιαστικά αποτελέσματα στη βελτίωση των σχέσεων των δύο χωρών. Παρ’ όλα αυτά οι υπουργοί Εξωτερικών Δένδιας και Τσαβούσουγλου ανέλαβαν να προετοιμάσουν την ενεργοποίηση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας. Το εν λόγω συμβούλιο πάντως και στο παρελθόν δεν κατάφερε να προχωρήσει σε μια ουσιαστική προσέγγιση, πέρα από τη διαπίστωση των σταθερών διαφορών σε μια σειρά από ζητήματα.

Σύμφωνα με πηγές της ελληνικής κυβέρνησης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξέφρασε τη στήριξή του στην Κυπριακή Δημοκρατία για το Κυπριακό, καθώς και στην πρόταση του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη για εξασφάλιση δίκαιου μέρους και για τις δύο κοινότητες του νησιού από την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της Κύπρου.

Στο σημείο αυτό, θα μπορούσε κάποιος να εκτιμήσει βάσιμα ότι ο Ταγίπ Ερντογάν επανέλαβε την τουρκική πρόταση για τη δημιουργία μιας κοινής ελληνοκυπριακής - τουρκοκυπριακής επιτροπής με αποστολή τη συνεργασία για τη διαχείριση και τη διανομή των διαφαινόμενων πόρων από τις εξορύξεις. Η εν λόγω πρόταση, όπως τουλάχιστον επιμένουν διπλωματικές πηγές, εξακολουθεί να βρίσκεται στο τραπέζι, παρά το γεγονός ότι επισήμως δεν έχει γίνει αποδεκτή από τη Λευκωσία.

Οι προσφυγικές ροές

Σε σχέση με τις προσφυγικές ροές, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα λένε πηγές της ελληνικής κυβέρνησης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης άκουσε υποσχέσεις ότι θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια να περιοριστούν τόσο στις ακτές της Τουρκίας όσο και στη θάλασσα. Δεν γνωρίζουμε αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε στον Τούρκο Πρόεδρο τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία, για παράδειγμα, μόνο μέσα στον Σεπτέμβριο και μόνο στη Σάμο έφτασαν 1.000 πρόσφυγες. Ανάλογα είναι τα στατιστικά και για τα υπόλοιπα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ τον περασμένο Αύγουστο οι ροές από την Τουρκία προς την Ελλάδα αυξήθηκαν κατά 60%!

Η εν λόγω αύξηση – η οποία ασκεί ασφυκτική πίεση στην Ελλάδα, δεδομένου ότι στα νησιά «φιλοξενούνται» περισσότεροι από 25.000 πρόσφυγες- μετανάστες ενώ οι υποδομές δεν αρκούν ούτε για 5.000 – θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι συμπίπτει με τον διακηρυγμένο στόχο του Ερντογάν για τη δημιουργία «ζώνης ασφάλειας» υπό τον έλεγχο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στη Βόρεια Συρία. Στο πλαίσιο αυτό κινήθηκε ο Τούρκος Πρόεδρος και κατά την ομιλία του στη Γ.Σ. του ΟΗΕ. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του Ερντογάν, για την οποία μπορεί βάσιμα να υποθέσει κανείς ότι ζήτησε την υποστήριξη και του Κυριάκου Μητσοτάκη, μέσα στη ζώνη ασφαλείας θα μπορούσαν να επανεγκατασταθούν δύο έως τρία εκατομμύρια πρόσφυγες. Σε περίπτωση που η διεθνής κοινότητα δεν συμπλεύσει με το τουρκικό σχέδιο, ο Ερντογάν απειλεί ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα κατευθυνθούν προς την Ευρώπη, μέσω – προφανώς – της Ελλάδας.

Κατά τα λοιπά και σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν πηγές της ελληνικής κυβέρνησης, ο Κ. Μητσοτάκης έθεσε το θέμα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, θέμα που εξετάζεται θετικά από την τουρκική πλευρά. Η πλευρά της Τουρκίας έθεσε τα γνωστά ζητήματα που την απασχολούν αναφορικά με τη μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη και αναφέρθηκε στα δύο μνημεία οθωμανικής πολιτιστικής κληρονομιάς (Αθήνα - Θεσσαλονίκη).

Ο νευρικός γείτονας

Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι η συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν πραγματοποιήθηκε σε μια συγκυρία αυξημένης προκλητικότητας εκ μέρους της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ καθημερινά τους τελευταίους μήνες προπαγανδίζει την ιδέα της μεγάλης «γαλάζιας πατρίδας», η οποία εξαφανίζει από τον χάρτη τα δικαιώματα σε ΑΟΖ ελληνικών νησιών, όπως της Ρόδου, του Καστελλόριζου, της Καρπάθου, ακόμα και της ανατολικής Κρήτης. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η προπαγάνδα της «γαλάζιας πατρίδας» ασκείται εμπράκτως από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, μη επανδρωμένα μαχητικά και πολεμικά πλοία του ναυτικού τα οποία πραγματοποιούν επίδειξη δύναμης σε ευαίσθητες γεωγραφικά περιοχές.

Στη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν παρόντες ήταν από ελληνικής πλευράς ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας. Δίπλα στον Ερντογάν ήταν οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας Τσαβούσογλου και Ακάρ.

Η ελληνική πλευρά προσήλθε στη συνάντηση για να επαναλάβει την πρόταση του πρωθυπουργού να επιχειρηθεί «επανεκκίνηση των σχέσεων των δύο χωρών χωρίς απειλές και τσαμπουκάδες».

Δεν γνωρίζουμε, προς το παρόν, αν η προσδοκία του Κυριάκου Μητσοτάκη ικανοποιήθηκε. Αυτό που ωστόσο γνωρίζουμε είναι ότι ο Ταγίπ Ερντογάν στην ομιλία του εμφανίστηκε επιθετικός και απειλητικός κατά των Κούρδων και της Συρίας. Ενώ για το Κυπριακό, η τουρκική πλευρά επιμένει ότι το πρόβλημα δημιουργείται από τους Ελληνοκύπριους, οι οποίοι δεν ξέρουν να μοιράζονται…

Η Ιστορία δεν γράφεται με ψηφίσματα, τη γράφουν οι λαοί

Γράφει ο Κώστας Παπαδάκης*

Ογδόντα χρόνια από την έναρξη του Β’ Π.Π., η Ε.Ε., το Ευρωκοινοβούλιο, η οικονομική ολιγαρχία ποντάρουν στο πέρασμα του χρόνου, για να σερβίρουν στους λαούς και ιδιαίτερα στη νεολαία προκλητικές και ανιστόρητες αθλιότητες που χρόνια έχουν στόχο να καθιερώσουν. Εχουν σχέδιο. Επιδιώκουν να ξεμπερδέψουν με τα Κομμουνιστικά Κόμματα και την επαναστατική τους δράση, προκειμένου ανενόχλητοι να εντείνουν την αντιλαϊκή επίθεσή τους.

Το κατάπτυστο αντικομμουνιστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, που ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία την περασμένη βδομάδα, κάνει κυριολεκτικά «το άσπρο μαύρο»:

Η Σοβιετική Ενωση και οι κομμουνιστές, αντί για πρωτοπόρα δύναμη στη συντριβή του φασισμού και την ήττα του Χίτλερ, όπως ήταν, παρουσιάζονται ως δήθεν συνεργάτες και σύμμαχοί του!

Η απελευθερώτρια των ευρωπαϊκών λαών από τον ζυγό του φασισμού, η Σοβιετική Ενωση με τον ηρωικό Κόκκινο Στρατό, προβάλλεται ως δήθεν δύναμη κατοχής, ζητώντας μάλιστα και τα ρέστα, με τη γελοία θέση περί «Νυρεμβέργης» για τους κομμουνιστές!

Ενώ είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι ο φασισμός αποτελεί γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού και ότι κοινή τους βάση αποτελεί η εξουσία των μονοπωλίων, την οποία μόνο ο σοσιαλισμός ανατρέπει, οι κομμουνιστές και η Σοβιετική Ενωση εξισώνονται με το φασιστικό τέρας και τον Χίτλερ!

Το προκλητικά ανιστόρητο ψήφισμα «καταπίνει» το ότι είχε προϋπάρξει το βρόμικο Σύμφωνο του Μονάχου το 1938 ανάμεσα σε Μ. Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία με τη χιτλερική Γερμανία, που παρέδωσε την Τσεχοσλοβακία στον Χίτλερ, αποτελώντας το πρελούδιο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και υποκριτικά προβάλλει ότι το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ ήταν δήθεν η αιτία ξεσπάσματος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν είναι γνωστό ότι αυτός ξεκίνησε από την κλιμάκωση των ανταγωνισμών για το μοίρασμα των αγορών με τους ανοιχτούς λογαριασμούς που έμειναν στη μέση με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κι όλα αυτά, όταν επίσης είναι γνωστή και προφανής η επιδίωξη των ΗΠΑ-Μ. Βρετανίας και Γαλλίας να στρέψουν τον Χίτλερ κατά της ΕΣΣΔ, ειδικά μετά το Σύμφωνο του Μονάχου, ενώ ταυτόχρονα απέρριπταν τις προτάσεις της τελευταίας για τη συγκρότηση μετώπου εναντίον της Γερμανίας. Η εξασφάλιση 20 πολύτιμων μηνών πολεμικής προετοιμασίας, μέσω του Συμφώνου Μολότοφ-Ρίμπεντροπ, διευκόλυνε την ΕΣΣΔ να αναβάλει την επίθεση της Γερμανίας εναντίον της, που τη θεωρούσε βέβαιη, βάζοντας τα θεμέλια για τη μεγαλειώδη επικράτησή της στα πολεμικά πεδία και τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών.

Είναι δείγμα αδυναμίας κι όχι δύναμης το ότι η Ε.Ε., οι κυβερνήσεις της, το κεφάλαιο που από κοινού υπηρετούν, καταφεύγουν σε τέτοια άθλια ψηφίσματα μέσω Κοινοβουλίων για να ξαναγράψουν την Ιστορία. Γιατί όλη τους αυτή η ψευδολογία, που πλασάρεται με το αντικομμουνιστικό ψήφισμα, συμπυκνώνει ό,τι δεν κατάφεραν να καταγράψουν στην Ιστορία και στη συνείδηση των λαών της Ευρώπης τις περασμένες δεκαετίες. Συμπυκνώνει ό,τι δεν χώρεσε παρά μόνο σε περιθωριακές εκδόσεις και καλοπληρωμένες καταχωρίσεις που δεν χώνεψαν οι λαοί μέχρι σήμερα παρά τους τόνους αντικομμουνισμού, τις απαγορεύσεις και τις διαστρεβλώσεις.

Αλλωστε προ διετίας, οι ίδιοι αντικομμουνιστές ομολογούσαν περίλυποι αναμεταξύ τους στο Ταλίν της Εσθονίας ότι τα «λαγωνικά» τους, όσο και να ψάχνουν, «δεν βρίσκουν χειροπιαστά ντοκουμέντα για τις σοσιαλιστικές δημοκρατίες ανάλογα με αυτά που αποκαλύφθηκαν για τις φασιστικές θηριωδίες», ενώ διέγνωσαν ότι «δεν πείθουν όσο θα ήθελαν στις χώρες τους και ιδιαίτερα στη νεολαία».

Προφανώς και ανησυχούν γιατί, παρά τα ώς και 150.000 ευρώ που χρηματοδοτεί κάθε αντικομμουνιστική εκδήλωση η Ε.Ε. από το πρόγραμμα «Ευρώπη για τους πολίτες», όποια έρευνα γνώμης γίνεται στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, με ποσοστά 50% και 60%, οι λαοί παρά την αντικομμουνιστική υστερία στα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ, παντού, δηλώνουν ότι νοσταλγούν τον σοσιαλισμό, που είχαν και έχασαν, θαυμάζουν τους ηγέτες του και αναγνωρίζουν την υπεροχή του σε σύγκριση με την καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζουν σήμερα.

Το ανιστόρητο ψήφισμα δεν στηρίχτηκε όμως μόνο από τους ακροδεξιούς, τα διάφορα φασιστοειδή, αλλά και από το ΕΛΚ που «διακρίθηκε» στη συζήτηση για τους εκπροσώπους του ιδιαίτερα από την Ανατολική Ευρώπη και τις χώρες του Βίζεγκραντ, που βάζουν κάτω... ακόμα και φασίστες στον αντικομμουνισμό. Επίσης στηρίχτηκε και από τις πολιτικές ομάδες που ο ΣΥΡΙΖΑ όλο αυτό το διάστημα έχει αναλάβει στην Ελλάδα εργολαβικά να τους φορέσει «φωτοστέφανο» προοδευτικότητας με το λεγόμενο Προοδευτικό Κέντρο του Ευρωκοινοβουλίου (progressive caucus).

Πρόκειται για τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους, που οι ομάδες τους στήριξαν και με τη βούλα το ψήφισμα και μόλις μερικές εξαιρέσεις από αυτούς -στα δάχτυλα των δύο χεριών- διαφοροποιήθηκαν στην ψήφο. Μάλιστα Γερμανός Πράσινος (Buticofer) ήταν αυτός που πρότεινε την αντικομμουνιστική τροπολογία με την ύπουλη διατύπωση που επιχειρούσε να τσουβαλιάσει τα Κ.Κ. με τα φασιστικά και νεοναζιστικά μορφώματα ως δήθεν «κόμματα που εξυμνούν τον ολοκληρωτισμό», προτείνοντας την απαγόρευση λειτουργίας τους.

Συμπερασματικά, το μέλλον, ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός δεν μπορεί ούτε να απαγορευθεί ούτε με ψήφισμα να τελειώσουν μαζί του. Οι λαοί με κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα θα τον επιβάλλουν, γράφοντας και πάλι Ιστορία, γιατί άλλωστε πάντα αυτοί και μόνο αυτοί είχαν την πένα και το ανεξίτηλο «μελάνι», το ίδιο το αίμα τους, για να τη γράψουν...

*Eυρωβουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ

Περπάτημα: Tο απόλυτο ηρεμιστικό της ψυχής!

Αν θα θέλαμε να δώσουμε ένα χαρακτηρισμό στο περπάτημα, αυτός θα ήταν "το μαγικό φάρμακο".

Γιατί μαγικό; Διότι αποτελεί τον πλέον φυσικό και οικονομικό τρόπο για να βελτιώσουμε τη σωματική και ψυχική μας υγεία. Τα οφέλη στον οργανισμό μας είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους, άσχετα αν επιλέγουμε ακόμα και για πολύ κοντινές αποστάσεις να μην περπατήσουμε αλλά να χρησιμοποιήσουμε το αυτοκίνητο.

Το περπάτημα μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης εμφράγματος, βοηθά στην απώλεια κιλών, προλαμβάνει το εγκεφαλικό, μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2, της νόσου Αλτσχάιμερ, της άνοιας και πολλών άλλων ασθενειών.

Εκτός όμως από τα οφέλη στη σωματική υγεία του ανθρώπου, συμβάλλει τα μέγιστα και στην ψυχική υγεία. Το ανθρώπινο σώμα είναι μαγικό και ακόμα πιο μαγικές οι λειτουργίες του. Έτσι με περπάτημα 30 λεπτά ημερησίως, αυξάνεται η παραγωγή ενδορφινών στον οργανισμό και μειώνονται τα επίπεδα του στρες, του θυμού και της κόπωσης. Δημιουργεί γενικά μια αίσθηση ευεξίας και χαλάρωσης σε σημείο που μπορεί να μειώσει τα συμπτώματα της ήπιας κατάθλιψης. Ειδικά αν η άσκηση γίνεται σε ανοιχτό χώρο, σε πάρκο, κοντά σε θάλασσα ή γενικά στη φύση, τα οφέλη στην υγεία μας είναι ανεκτίμητα, καθώς επαναφορτίζουμε τις μπαταρίες μας με επιπλέον ενέργεια, την οποία χρειαζόμαστε για να ανταπεξέλθουμε στους αγχώδεις και πιεστικούς ρυθμούς της καθημερινότητάς μας.

Δυστυχώς στις μέρες μας ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται μόνοι. Το αίσθημα της μοναξιάς ενοχοποιείται για σοβαρές βλάβες στην υγεία μας. Μάλιστα συγκρίνεται με άλλους παράγοντες που την υποσκάπτουν όπως το κάπνισμα και η παχυσαρκία. Επομένως η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος είναι υψίστης σημασίας και προτεραιότητας, τόσο για τη σωματική όσο και για την ψυχική μας υγεία.

Κάθε φορά που περπατάμε θωρακίζουμε τον εαυτό μας από την κατάθλιψη μέσω φυσικών μηχανισμών. Επιπρόσθετα το περπάτημα μας βοηθά να βελτιώσουμε την αυτοεικόνα μας αφού μέσω της άσκησης γυμναζόμαστε και ταυτόχρονα έχουμε το αίσθημα της επίτευξης και ολοκλήρωσης ενός στόχου. Κατά τη διάρκεια του περπατήματος δίνουμε χρόνο στον εαυτό μας να διαλογιστεί και να επαναπροσδιορίσει πολλά πράγματα και καταστάσεις γύρω του καθώς και τη σχέση του με τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Αποτελεί δηλαδή μια συναρμογή σώματος και ψυχής.

Από όποια οπτική και να το δεί κανείς, το περπάτημα διώχνει τη μοναξιά και την κατάθλιψη μακριά μας! 

πηγή

Υπερήλικες στο δωμάτιο

Του Αδάμ Γιαννίκου

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της πολιτικής σήμερα; Η ερώτηση θα μπορούσε να τεθεί σε ένα φοιτητικό αμφιθέατρο ή μια σχολική αίθουσα, αλλά και σε μία συνεστίαση μεταξύ τυρού και αχλαδίου, σε ένα τηλεοπτικό πάνελ κι από 'κει απευθείας στο σαλόνι μας, στο δρόμο μπροστά από ένα μικρόφωνο, σε ένα μεγάλο ή μικρό κείμενο, σε ένα μικρό σημείωμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τη συνοδεία της απαραίτητης φωτογραφίας-statement. Ή απλώς θα μπορούσε να αναδειχθεί -όπως συνήθως συμβαίνει- στην καθημερινή μας σκέψη, όταν κάνουμε δουλειές, όταν περπατάμε, όταν είμαστε αφηρημένοι, όταν το μυαλό μας μπαίνει σε λειτουργία νοητικής περιπλάνησης.

Θα μπορούσε δόκιμα να ισχυριστεί κανείς ότι το συγκεκριμένο ερώτημα είναι από τα πιο δύσκολα που μπορούν να κατατεθούν στο δημόσιο λόγο. Και θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι κι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συνάμα, στο βαθμό που τούτο το ερώτημα αφορά σ' ένα θέμα κοινής λήψης και γενικού ενδιαφέροντος. Είναι ένα ερώτημα που το φανταζόμαστε να στέκεται ισάξια δίπλα σε όλα εκείνα τα ερωτήματα που συνοδεύουν μια μεγάλη και απρόσμενη ήττα σε αθλητική διοργάνωση («γιατί χάσαμε;») ή εκείνα τα ερωτήματα που επιχειρούν να προβλέψουν το αποτέλεσμα εκλογικών, πολεμικών και άλλων αναμετρήσεων ή όσα προετοιμάζουν το έδαφος για κατακτήσεις κάθε είδους («τι να κάνουμε;») Επίσης, σημαντικό ρόλο για την κατανόηση του ερωτήματος και ακολούθως για το βάθος και έκταση της απάντησης παίζει η χωροθεσία. Παραφράζοντας ένα ιαπωνικό ρητό, που γνώρισε μεγάλες δόξες σε αμερικανική τηλεοπτική σειρά, «ο άνθρωπος είναι το δωμάτιο στο οποίο βρίσκεται».

Αναμενόμενες απαντήσεις σ' αυτό το ερώτημα είναι σίγουρα αυτές που περιγράφουν την οικονομική κατάσταση μιας χώρας και, γενικά, τη διαχειριστική διάσταση των πιο προβεβλημένων ζητημάτων του δημοσίου βίου. Σε αυτή την κατηγορία απαντήσεων το «μεγαλύτερο πρόβλημα της πολιτικής» γίνεται συνώνυμο με το «μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα», κι ως εκ τούτου συναντάμε φράσεις όπως «η διαφθορά και η καταπολέμησή της» ή «το μεταναστευτικό», που υποδεικνύουν άξονες πολιτικής. Άλλες αναμενόμενες απαντήσεις είναι κι αυτές που διαπραγματεύονται αξιακά ζητήματα του δημοσίου, και κατ' επέκταση του πολιτικού, βίου. Σ' αυτήν την κατηγορία, οι απαντήσεις επικεντρώνονται στις ποιότητες που προσμετρώνται στην κριτική μας για τα πολιτικά πράγματα. Έτσι, εδώ μια απάντηση θα μπορούσε να είναι «οι ψεύτικες υποσχέσεις». Κι αυτό μάς φέρνει σε μια τρίτη κατηγορία απαντήσεων που έχουν να κάνουν με το πολιτικό προσωπικό. Είναι κι αυτή μια αναμενόμενη κατηγορία, καθώς επικεντρώνεται στους ίδιους τους πολιτικούς, τους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής. Η απάντηση κατά καιρούς έχει διατυπωθεί με το ευφυολόγημα: «το μεγαλύτερο πρόβλημα της πολιτικής με ήτα είναι οι πολιτικοί με όμικρον γιώτα».

Και οι τρεις κατηγορίες απαντήσεων είναι αλληλένδετες, καθώς δύσκολα μπορεί κανείς να διαχωρίσει την πολιτική πράξη, το πολιτικό περιεχόμενο και το πολιτικό υποκείμενο. Είναι αρκετά δύσκολο, φερειπείν, κανείς, καταδεικνύοντας ως πρόβλημα της πολιτικής την υπεροχή του τεχνοκρατισμού, να αποσυνδέσει την κριτική του από τους τεχνοκράτες ή τον οικονομισμό. Όπως είναι αντίστοιχα δύσκολο να καταγγέλλει θεσμικές ανακολουθίες και ατοπήματα, χωρίς να επεκτείνεται σε ιστορικές ή και ηθικολογικές ερμηνείες, ανοίγοντας τη συζήτηση με τρόπο που όλες οι προσεγγίσεις να καθίστανται σχετικές. Χαρακτηριστική είναι η πολιτική συζήτηση που ξέσπασε με την κατάρρευση της λεγόμενης μεσαίας τάξης και αναλώθηκε πολλές φορές στο αν οι Έλληνες έχουν περάσει Διαφωτισμό. Κοινό δε στοιχείο όλων των παραπάνω είναι ότι οι απαντήσεις δίνονται ωσάν το ερώτημα από μόνο του να συνιστά απειλή.

Ποιο είναι, λοιπόν, το μεγαλύτερο πρόβλημα της πολιτικής σήμερα; Η τελευταία ταινία του Κώστα Γαβρά για τα έργα και τις ημέρες των Eurogroup στο περιβόητο πρώτο εξάμηνο του 2015 συγκεντρώνει πυρά προτού καν προβληθεί στις αίθουσες. Η πώρωση με την οποία κάποιοι έσπευσαν να καταγγείλουν την ταινία στην ψηφιακή πλατφόρμα του IMDB ανάγκασε τους ιθύνοντες της τελευταίας να διαγράψουν τα σχετικά σχόλια. Φαίνεται πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της πολιτικής σήμερα είναι να διακριθεί ως τέτοια. Η περιώνυμη επιστροφή στην κανονικότητα εκφράζεται ουσιαστικά ως αίτημα για μια πολιτική των βεβαιοτήτων. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της πολιτικής είναι ότι γερνά στο ίδιο και απαράλλαχτο δωμάτιο, αγνοώντας τις αβεβαιότητες του κόσμου που το περιβάλλει. Η πολιτική με «η» ή «οι» είναι το δωμάτιο στο οποίο βρίσκεται· ένας παλιός κόσμος απ' τον οποίο απλώς περιμένουμε ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.

Δεν έχει τέλος η τραγωδία στα νερά του Αιγαίου : Επτά οι νεκροί στο νέο προσφυγικό ναυάγιο - Ανάμεσά τους 5 παιδιά.!

Δεν έχει τέλος η τραγωδία στα νερά του Αιγαίου, καθώς εντοπίστηκαν ακόμα πέντε σοροί στη θαλάσσια περιοχή των Οινουσσών, όπου νωρίτερα είχε αναποδογυρίσει λέμβος με πρόσφυγες και μετανάστες.

Αρχικά είχαν εντοπιστεί από τους άνδρες του Λιμενικού και της Frontex ένα βρέφος και ένα 4χρονο παιδί νεκρά, ενώ λίγες ώρες αργότερα εντοπίστηκαν στη θάλασσα οι σοροί ακόμα πέντε ατόμων εκ των οποίων δύο γυναίκες και τρία παιδιά.

Το ναυάγιο έγινε αντιληπτό περίπου στις 11 το πρωί, όταν διαπιστώθηκε η ύπαρξη μιας βάρκας που είχε ανατραπεί. Αμέσως κινητοποιήθηκε το επιβατηγό πλοίο «Νήσος Ρόδος» που έπλεε στην περιοχή, συμμετέχοντας στην επιχείρηση έρευνας που σύντομα εξελίχθηκε και σε διάσωσης.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η βάρκα των 18 ανθρώπων, είχε ξεκινήσει από τα τουρκικά παράλια και κάτω από συνθήκες που δεν έχουν αποσαφηνιστεί ανατράπηκε.

Παραμένουν αυξημένες οι πρσφυγικές ροές - Για επιδείνωση των συνθηκών στα νησιά κάνει λόγο η Διεθνής Αμνηστία

Την ίδια στιγμή, αυξημένες συνεχίζουν να είναι οι προσφυγικές ροές στο Βόρειο Αιγαίο.

Συνολικά 289 πρόσφυγες και μετανάστες έχουν φτάσει στα νησιά του βορείου Αιγαίου από τα μεσάνυχτα έως τις 11 σήμερα, Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου. Από αυτούς, 111 ήρθαν σε ακτές της Λέσβου, 33 στη Χίο και 145 στη Σάμο.

Χθες, Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου, οι ροές ήταν ιδιαίτερα αυξημένες. Συνολικά, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Βορείου Αιγαίου, σε 24 ώρες πέρασαν 648 πρόσφυγες και μετανάστες. Από αυτούς 273 στη Λέσβο, 76 στη Χίο και 299 στη Σάμο.

Τέλος, «σοβαρή επιδείνωση των ήδη απαράδεκτων συνθηκών» που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο στα νησιά του Αιγαίου διαπιστώνει σε ανακοίνωση η Διεθνής Αμνηστία.

πηγή