Ποιος θα πάρει τα 515 εκατομμύρια ευρώ;

Γράφει η Αντα Ψαρρά

Η απόφαση της Νέας Δημοκρατίας να ακυρώσει τον έτοιμο διαγωνισμό της προηγούμενης κυβέρνησης για την έκδοση ταυτοτήτων νέου τύπου και να ετοιμάσει νέο -με μόνη διαφορά την αχρείαστη αντικατάσταση της ασπρόμαυρης φωτογραφίας από έγχρωμη- όχι μόνο αυξάνει κατά πολύ το κόστος για τους πολίτες, αλλά και εγείρει υποψίες φωτογραφικής ανάθεσης για το πανάκριβο αυτό έργο.

Mια από τις πρώτες πρωτοβουλίες της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη -στο πλαίσιο της ολικής επιστροφής μιας κανονικότητας βγαλμένης από τη «γαλάζια» παράδοση- ήταν η ακύρωση του διαγωνισμού για τις νέες ταυτότητες και συνολικά τα έγγραφα ασφαλείας.

Μπορεί η πράξη αυτή αρχικά να δημιούργησε απλά απορίες για τις αιτίες αυτής της τόσο εσπευσμένης πρωτοβουλίας, στη συνέχεια όμως προέκυψαν πολλά ερωτήματα για τον τρόπο και τις προδιαγραφές διεξαγωγής του νέου διαγωνισμού.

■ Γιατί άραγε η κυβέρνηση αποφάσισε αντίθετα με τις χώρες της Ε.Ε. την πολυδάπανη επιλογή της έγχρωμης φωτογραφίας;

■ Γιατί, εφόσον τα επιπλέον στοιχεία που ήθελε να προσθέσει απορρίφθηκαν από το ΣτΕ, η κυβέρνηση επέμεινε υποχρεώνοντας τώρα τους πολίτες να επιβαρυνθούν το κόστος της έγχρωμης φωτογραφίας και της υποχρεωτικής ηλεκτρονικής υπογραφής;

■ Γιατί ακύρωσε έναν διαγωνισμό που διέθετε όλες τις απαραίτητες προδιαγραφές της Ε.Ε. και απευθυνόταν σε 25 ενεργές εταιρείες, επιλέγοντας «λύση» που περιορίζει τις επιλογές σε μόνο τρεις πολύ συγκεκριμένους υποψήφιους αναδόχους;

Ευρωπαϊκή οδηγία

Οι αλλαγές που υπάρχουν σε αυτές τις νέες προδιαγραφές αφορούν μόνο τις ταυτότητες. Ηδη εξάλλου το ελληνικό διαβατήριο συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο ισχυρά (από άποψη ασφαλείας) διαβατήρια, σύμφωνα με τον διεθνή δείκτη (Henley). Η εκτύπωση διαβατηρίων, άδειας οδήγησης και άδειας παραμονής από το 2006 γίνεται από το Αρχηγείο Ελληνικής Αστυνομίας (ΑΕΑ).

Αντίθετα οι ταυτότητες εκτυπώνονταν εκτός αυτού του συστήματος και δεν θεωρούνταν ασφαλείς, οπότε και επιβαλλόταν από την Ε.Ε. να υπάρξει μια μετάβαση σε άλλο, ασφαλέστερο σύστημα έκδοσης. Επιπλέον ήδη από το 2017 είχε περατωθεί ο συμβατικός χρόνος λειτουργίας της υπηρεσίας του ΑΕΑ, ενώ με τις παρατάσεις έληγε οριστικά τον Μάιο του 2019.

Ποιοι και πόσο θα πληρώσουν για τις νέες ταυτότητες με τη «σφραγίδα» της κυβέρνησης;

Επί πρώην υπουργού Προστασίας του Πολίτη Νίκου Τόσκα νομοθετήθηκε το αναγκαίο νομικό πλαίσιο και τον Απρίλιο του 2019 (18.4.2019) ξεκίνησε από το ΑΕΑ ο απόρρητος διαγωνισμός για τη δημιουργία νέου Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος Εντύπων Ασφαλείας (ΟΠΣΕΑ).

Οι νέες ταυτότητες θα είχαν τη μορφή πιστωτικής κάρτας με τα καθορισμένα βιομετρικά δεδομένα που επιβάλλει και η σχετική ευρωπαϊκή οδηγία. Η τότε κυβέρνηση, εξετάζοντας τις προδιαγραφές αλλά και τους περιορισμούς που έθετε η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, κατέληξε ότι για τεχνικούς και οικονομικούς λόγους ήταν προτιμότερο να επιλεγεί η ασπρόμαυρη φωτογραφία.

Την ίδια επιλογή άλλωστε έχουν κάνει τα περισσότερα κράτη. Από τις 28 χώρες της Ε.Ε. οι 24 εκδίδουν δελτία με ασπρόμαυρες φωτογραφίες και οι 23 από αυτές ακολουθούν την τεχνική εγχάραξης με λέιζερ, με τις 10 από αυτές να χρησιμοποιούν συστήματα της τελευταίας πενταετίας.

Είναι γεγονός ότι έχει πάψει πλέον η φωτογραφία να αποτελεί το βασικότερο στοιχείο αναγνώρισης εφόσον συνυπάρχουν πλέον όλα τα απαραίτητα βιομετρικά δεδομένα. Για τις άδειες διαμονής όλα τα κράτη χρησιμοποιούν αποκλειστικά ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Αραγε τόσο πολύ σφάλλουν όλες αυτές οι χώρες επιλέγοντας μια δοκιμασμένη τεχνική και μια ασφαλή μέθοδο που αποτελεί πρότυπο;

Το κόστος που προϋπολογίστηκε επί υπουργίας Ολγα Γεροβασίλη με την άδεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου και την έγκριση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους έφτανε τα 515 εκατ. ευρώ για 10 εκατ. δελτία. Εχει εδώ σημασία να γνωρίζει ο πολίτης ότι τα χρήματα αυτά μπορεί να εγγράφονται ως αποδεκτό έξοδο στον κρατικό προϋπολογισμό, ωστόσο δεν εκταμιεύονται και ο κάθε πολίτης ουσιαστικά πληρώνει απευθείας την υπηρεσία/εταιρεία που τα εκδίδει δίνοντας το καθορισμένο παράβολο.

Διαφορά στο κόστος

Κατά συνέπεια με την ασπρόμαυρη φωτογραφία ο πολίτης θα πλήρωνε λιγότερα από 7 ευρώ συν τα έξοδα των φωτογραφιών. Επιπλέον το νέο τσιπάκι θα διέθετε και τη δυνατότητα επέκτασης προκειμένου να διασφαλίζεται και η δυνατότητα ηλεκτρονικής υπογραφής, για τους πολίτες που υποχρεωτικά λόγω επαγγέλματος διαθέτουν τέτοια υπογραφή (π.χ. δημόσιοι υπάλληλοι που διακινούν έγγραφα, επιχειρηματίες που λαμβάνουν μέρος σε ηλεκτρονικούς διαγωνισμούς κ.λπ.).

Η ύπαρξη πάνω από 25 παρόμοιων εταιρειών που εκδίδουν ταυτότητες με ασπρόμαυρες φωτογραφίες έδινε τη δυνατότητα να πέσει πολύ χαμηλότερα η τιμή λόγω μεγάλου ανταγωνισμού. Η ηγεσία του υπ. Προστασίας του Πολίτη επί Ολγας Γεροβασίλη εκτιμούσε ότι η τελική προσφορά μπορεί να μην ξεπερνούσε τα 400 εκατ., με το όφελος να αφορά πρωτίστως την τσέπη του κάθε πολίτη.

Τέλος, και για τεχνικούς λόγους η ύπαρξη πολλών εταιρειών διασφάλιζε καλύτερα την ομαλή διαδικασία, δεδομένου ότι αν υπήρχε κάποια βλάβη ή και κάποια χρεοκοπία εύκολα και γρήγορα θα επιλεγόταν η αμέσως επόμενη εταιρεία από τις 25 που διαθέτουν τις απαιτούμενες προδιαγραφές, έχοντας αναλάβει αντίστοιχο έργο σε χώρα της Ε.Ε.

Η Ν.Δ. με το που έγινε κυβέρνηση αποφάσισε να ακυρώσει τον διαγωνισμό προβάλλοντας ως αιτία την επιλογή έγχρωμης φωτογραφίας, την προσθήκη και άλλων δεδομένων και την υποχρεωτική ηλεκτρονική υπογραφή. Στις 17.7.2019 η κυβέρνηση ανακοινώνει τη ματαίωση με το επιχείρημα ότι τα νέα έντυπα θα περιλαμβάνουν και όλα τα αναγκαία (;) στοιχεία για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση.

Με τη γενικόλογη υπόσχεση περί λειτουργικότητας, ασφάλειας, φιλικής προς τους πολίτες διαδικασίας (γιατί άραγε με ασπρόμαυρες φωτογραφίες δεν θα ήταν φιλικές οι διαδικασίες, ουδείς γνωρίζει) και μείωσης της γραφειοκρατίας, εξήγγειλε νέο διαγωνισμό. Το υπουργείο ΠροΠο προχώρησε σε νέα διαδικασία δημιουργίας του ΟΠΣΕΑ, διαβεβαιώνοντας ότι όλα τα έγγραφα ασφαλείας θα ακολουθούν πλήρως τις σχετικές συστάσεις του διεθνούς οργανισμού πολιτικής αεροπορίας και των κανονισμών της Ε.Ε.

Αποσιωπώντας βέβαια ότι και ο προηγούμενος διαγωνισμός βάσει του νομοθετικού πλαισίου δημιουργίας του συγκεκριμένου φορέα πληρούσε εξίσου όλες τις παραπάνω προδιαγραφές και μάλιστα ακριβώς για τους λόγους αυτούς το 2018 (μετά τη νομοθέτηση) για πρώτη φορά η Ελλάδα πήρε τη Visa Waiver -απαραίτητη για επίσκεψη στις ΗΠΑ- με διάρκεια δύο χρόνων και όχι ενός.

«Πόρτα» από το ΣτΕ

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη συμπεριέλαβε στο νέο πλαίσιο μια σειρά επιπρόσθετων βιομετρικών στοιχείων για τα έγγραφα, ενώ λίγους μήνες αργότερα το ΣτΕ (Δεκέμβριο του 2019) γνωμοδότησε αρνητικά για όλα τα πρόσθετα αυτά στοιχεία. Γνωμοδοτώντας επί προσφυγών που είχαν πολύ νωρίτερα κατατεθεί στο Ανώτατο Ακυρωτικό, ναι μεν έκρινε θετικά για όλα τα βιομετρικά στοιχεία που προέβλεπαν τόσο η επί ΣΥΡΙΖΑ όσο και η επί Ν.Δ. νομοθετικές ρυθμίσεις, όμως έκρινε αρνητικά ως μη νόμιμα τα στοιχεία εκείνα που προστέθηκαν για τις υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.

Εκρινε ότι αυτά είναι κρίσιμα στοιχεία για την απόδειξη της ταυτότητας των πολιτών και ότι δεν μπορεί να θεωρηθούν σύμφωνα με τον νόμο 1599/1986, όπως βάσιμα υποστήριζαν οι προσφεύγοντες. Με δυο λόγια, το ΣτΕ γνωμοδότησε αρνητικά για τα επιπρόσθετα χαρακτηριστικά που αποφάσισε η νέα κυβέρνηση διότι εκτός των άλλων προσκρούουν στις διατάξεις της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Τελικά δηλαδή η ακύρωση του διαγωνισμού, ειδικά όταν υπήρχε στον προηγούμενο η δυνατότητα προσθήκης ψηφιακής υπογραφής στο τσιπάκι, αφορά μόνο την επιλογή της έγχρωμης φωτογραφίας!

Εδώ όμως είναι που αρχίζουν να προκύπτουν τα εύλογα ερωτήματα για τη σκοπιμότητα ακύρωσης και επτάμηνης καθυστέρησης τη στιγμή που στενεύουν τα χρονικά περιθώρια που έχει θέσει η Ε.Ε. Αρκεί να δει κανείς ποιες χώρες της Ε.Ε. χρησιμοποιούν την έγχρωμη φωτογραφία στις ταυτότητες για να κατανοήσει πόσο λίγο έχει να κάνει αυτό με τη δήθεν μεγαλύτερη διασφάλιση: η Μάλτα και η Ρουμανία!

Εγχρωμη ταυτότητα εκδίδει και η Γερμανία, η οποία όμως διαθέτει και έχει αναθέσει σε εταιρεία γερμανικών συμφερόντων την ανάπτυξη του έργου με ειδικές και συμφέρουσες προφανώς για το κράτος τιμές. Υπογραμμίζεται εδώ ότι μόνο τρεις εταιρείες μπορούν να αναλάβουν το συγκεκριμένο έργο στην Ελλάδα, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τη δυνατότητα μείωσης του κόστους και ύπαρξης εναλλακτικών λύσεων σε περίπτωση οποιασδήποτε μορφής εμπλοκής. Οι δύο από τις εταιρείες αυτές είναι γαλλικές, ωστόσο και η ίδια η Γαλλία εκδίδει ταυτότητες με ασπρόμαυρες φωτογραφίες.

Το κόστος στην τσέπη μας

Σε ό,τι δε αφορά το κόστος που θα επωμισθούν οι πολίτες λόγω της έγχρωμης φωτογραφίας και της υποχρεωτικής ηλεκτρονικής υπογραφής μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 50 ευρώ ανά διετία! Κι αυτό ανεξάρτητα από τη σκοπιμότητα μιας σχεδόν φωτογραφικής ανάθεσης εφόσον υπάρχουν ελάχιστοι παίκτες.

Για ποιο λόγο άραγε μια φτωχή αγρότισσα που κατοικεί σε ένα χωριό οφείλει να διαθέτει ψηφιακή υπογραφή και να την πληρώνει με το ζόρι προκειμένου να βγάλει ταυτότητα; Ηδη όσοι διακινούν έγγραφα και συμμετέχουν σε ψηφιακά οργανογράμματα διαθέτουν τέτοια υπογραφή, αλλά από πουθενά δεν προκύπτει ότι επιβάλλεται όλοι οι πολίτες να υποστούν ένα τόσο αστρονομικό έξοδο προκειμένου να αποκτήσουν τα νέα δελτία.

Είναι τόσο πρόδηλη η συγκεκριμένη απόφαση για το ποιοι θα έχουν δυνατότητα αλλά και κυρίως μεγάλο συμφέρον να εισπράξουν τα 515 εκατ. ευρώ, που ήδη πολλοί γνωρίζοντες προεξοφλούν ότι ο νικητής του διαγωνισμού θα είναι συγκεκριμένη γαλλική εταιρεία από τις τρεις που ταιριάζουν στις προδιαγραφές της κυβέρνησης.

Το γιατί λοιπόν η κυβέρνηση με τόση βιάση μόλις ανέλαβε έσπευσε να ακυρώσει έναν απολύτως καθαρό και σύμφωνο με όλες τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές διαγωνισμό, χωρίς καν να περιμένει την επικείμενη γνωμοδότηση του ΣτΕ, δημιουργεί ζοφερές σκέψεις. Η παράδοση των απευθείας αναθέσεων και των φωτογραφικών διαγωνισμών φαίνεται να επιστρέφει, δημιουργώντας ξανά ένα πολύ θολό τοπίο για την κανονικότητα του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη-Χρυσοχοΐδη.

Τα ερωτήματα ζητούν καθαρές απαντήσεις. Θα δοθούν;

  

2.153 Κροίσοι ξεπερνούν σε πλούτο 4,6 δισ. ανθρώπους...

Οι 2.153 δισεκατομμυριούχοι της υφηλίου διαθέτουν πλέον περισσότερα χρήματα από ό,τι το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού, αναφέρει σε έκθεσή της που δίνεται στη δημοσιότητα σήμερα η μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam. Σύμφωνα με την οργάνωση η συγκέντρωση του πλούτου γίνεται σε βάρος πάνω απ’ όλα των γυναικών, «στην πρώτη γραμμή» των ανισοτήτων.

«Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών» είναι ένα ζήτημα που «δεν μπορεί να επιλυθεί χωρίς μελετημένες πολιτικές εναντίον των ανισοτήτων. Οι κυβερνήσεις οφείλουν να εγγυηθούν ότι οι επιχειρήσεις και οι πλούσιοι θα πληρώνουν με δίκαιο τρόπο τους φόρους που τους αναλογούν», ανέφερε ο Αμιτάμπ Μπιχάρ, διευθύνων σύμβουλος της Όξφαμ στην Ινδία, ο οποίος θα εκπροσωπήσει τη ΜΚΟ φέτος στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός.

Η ετήσια έκθεση της Όξφαμ για τις ανισότητες παγκοσμίως δόθηκε στη δημοσιότητα - όπως άλλωστε συνηθίζει η ΜΚΟ- πριν από την έναρξη, αύριο Τρίτη, του 50ού Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum, WEF) στο Νταβός της Ελβετίας. Πρόκειται για το ραντεβού της παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ, το οποίο καταγράφεται έπειτα από μια χρονιά ξεσηκωμών, μεγάλων κινημάτων κοινωνικών διεκδικήσεων, από τη Χιλή ως τη Μέση Ανατολή και τη Γαλλία.

«Οι χυδαίες ανισότητες βρίσκονται στην καρδιά των ρήξεων και των κοινωνικών συγκρούσεων σε παντού στον κόσμο (...) Δεν είναι ατύχημα, (αλλά) είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών (...) οι οποίες μειώνουν τη συμμετοχή των πιο πλούσιων στην κοινωνική αλληλεγγύη μέσω της φορολογίας και αποδυναμώνουν τη χρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών», υπογράμμισε από τη δική του πλευρά η Πολίν Λεκλέρ, εκπρόσωπος του γαλλικού παραρτήματος της Όξφαμ.

Σύμφωνα με τα δεδομένα της ΜΚΟ, η μεθοδολογία της οποίας βασίζεται σε στοιχεία που δημοσιεύονται στο οικονομικό περιοδικό Forbes και δημοσιοποιούνται από την τράπεζα Crédit Suisse - ορισμένοι οικονομολόγοι την αμφισβητούν - 2.153 πρόσωπα έχουν πλέον στα χέρια τους περισσότερα χρήματα από ό,τι οι 4,6 δισεκατομμύρια φτωχότεροι κάτοικοι του πλανήτη.

Η περιουσία του 1%, των πλουσιότερων πολιτών του κόσμου, «αντιστοιχεί σε ποσό υπερδιπλάσιο του αθροιστικού πλούτου» των 6,9 δισεκατομμυρίων λιγότερο πλούσιων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με την Όξφαμ, που χαρακτηρίζει αυτή τη συγκέντρωση πλούτου «αδιανόητη» αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, επικαλούμενο το AFP και το Reuters.

«Οι γυναίκες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των ανισοτήτων εξαιτίας ενός οικονομικού συστήματος που κάνει διάκριση σε βάρος τους και τις οδηγεί στα πιο επισφαλή και κακοπληρωμένα αντικείμενα απασχόλησης, αρχίζοντας από τον τομέα της φροντίδας» επέμεινε η Λεκλέρ.

Κατά υπολογισμούς της ΜΚΟ, το 42% των γυναικών στον κόσμο δεν μπορεί να βρει δουλειά επί πληρωμή, «λόγω του τεράστιου φόρτου εργασίας της φροντίδας που παρέχει στο προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο», ενώ το ίδιο μπορεί να ειπωθεί μόλις για το 6% των ανδρών.

Από το νοικοκυριό στην κουζίνα, στη συγκομιδή ξύλων, στην αναζήτηση νερού στις χώρες του νότου «η χρηματική αξία της απλήρωτης δουλειάς για τη φροντίδα που προσφέρουν οι γυναίκες 15 ετών και πάνω αντιστοιχεί σε 10,8 τρισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο, δηλαδή ποσό τριπλάσιο από την αξία του τομέα της πληροφορικής και των ψηφιακών υπηρεσιών σε παγκόσμια κλίμακα», τονίζει η ΜΚΟ.

Στη Γαλλία, 7 δισεκατομμυριούχοι κατέχουν περισσότερα από ότι το 30% και πλέον των φτωχότερων πολιτών. Στα χέρια του 10% των πιο πλουσίων Γάλλων συγκεντρώνονται ο μισός πλούτος της χώρας. Είναι εξάλλου χαρακτηριστικό ότι 22 δισεκατομμυριούχοι έχουν στα χέρια τους περισσότερα από ότι όλες οι γυναίκες στην Αφρική μαζί... 

πηγή

Πίσω από τις φωτιές στον Αμαζόνιο και την Αυστραλία είναι ο καπιταλισμός

Περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο ζώα δεν θα μπορέσουν να ζήσουν πάνω από μία εβδομάδα το 2020 στην Αυστραλία λόγω της τεράστιας πυρκαγιάς. Μετά τον Αμαζόνιο το καλοκαίρι του 2019, αυτές είναι οι πιο καταστροφικές φωτιές. Από την άλλη, τα πλαστικά μας απορρίμματα συνεχίζουν να αφανίζουν τα υδρόβια ζώα που πεθαίνουν από ασφυξία, καταπίνοντας τις βρωμιές μας.

Ο μεγαλύτερος εχθρός της χερσαίας βιοποικιλότητας τους τελευταίους έξι μήνες είναι η φωτιά. Το 2018 η Camp Fire, η πιο θανατηφόρα πυρκαγιά στην Καλιφόρνια είχε καταστρέψει 60 χιλιάδες εκτάρια δάσους και κόστισε 85 ανθρώπινες ζωές. Το καλοκαίρι του 2019 ολόκληρος ο κόσμος είδε την πυρκαγιά περίπου 900.000 εκταρίων δάσους στον Αμαζόνιο και περισσότερες από 700.000 πυρκαγιές στο δάσος του Κονγκό, το δεύτερο μεγαλύτερο τροπικό δάσος, όπου η Greenpeace ανακάλυψε 15 εκατομμύρια εκτάρια που είναι αντικείμενο παράνομης εκμετάλλευσης. Σημειώνουμε ότι και στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου οι τεράστιες πυρκαγιές του καλοκαιριού ήταν αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας και συγκεκριμένα της καύσης του δάσους από τους μεγαλογαιοκτήμονες και τους μεγαλοκτηνοτρόφους που έτσι επέκτειναν τις εκμεταλλεύσεις τους με την άδεια και προτροπή (χάριν της… ανάπτυξης) του ακροδεξιού προέδρου της Βραζιλίας Ζ. Μπολσονάρου. Θυμίζουμε ότι ακροδεξιός Ευαγγελιστής είναι και ο νυν πρωθυπουργός της Αυστραλίας, που θυσιάζει το περιβάλλον για χάρη της οικονομικής υπερεκμετάλλευσης, όπως κάνει και ο ομοϊδεάτης του Ντ. Τραμπ.

Η πέμπτη έκθεση που συντάχθηκε το 2018 από τον Οργανισμό Επιστημονικής και Βιομηχανικής Έρευνας της Κοινοπολιτείας (CSIRO) και το Αυστραλιανό Γραφείο Μετεωρολογίας, σημειώνει τη ζοφερή εικόνα της σημερινής κλιματικής αλλαγής στην Αυστραλία. Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, το κλίμα της Αυστραλίας έχει θερμανθεί περισσότερο από 1° C από το 1910, προκαλώντας αύξηση της συχνότητας των ακραίων θερμικών συμβάντων, ενώ και οι θάλασσες στην Αυστραλία έχουν θερμανθεί κατά περίπου 1° C, συμβάλλοντας σε μεγαλύτερα και συχνότερα θαλάσσια κύματα καύσωνα.

Φωτιά στο δάσος, φυσικό φαινόμενο ή ανθρώπινη δραστηριότητα;

Η ανθρώπινη δράση είναι η βάση όλων των οικολογικών καταστροφών. Τα δάση δεν έχουν πλέον αρκετό χρόνο για φυσική αναγέννηση λόγω της αυξημένου ρυθμού εκμετάλλευσης στην οποία ωθεί η τάση για όλο και μεγαλύτερο κέρδος. Ο καπιταλισμός είναι η αιτία.

Ο κόσμος, όπως γνωρίζουμε, είναι ένας υπερ-καπιταλιστικός κόσμος, ένας κόσμος μεγάλων αναταραχών, όπου τα είδη που επιβιώνουν είναι αυτά που προσαρμόζονται καλύτερα στην αλλαγή (Δαρβίνος). Πέρασε εκείνη η εποχή, όπου η πρόοδος σε έκανε να θέλεις να ζήσεις, δίνοντας ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Την ελπίδα έχει διαδεχθεί η ανησυχία για την εξάντληση των πόρων. Είναι αδύνατο η ανθρωπότητα να επιβιώσει χωρίς δέντρα, ειδικά υπό τις τρέχουσες συνθήκες, επειδή περιλαμβάνει την εξεύρεση μιας ανεξάντλητης ενέργειας ικανής να απορροφήσει την ίδια ποσότητα CΟ2, ρυθμίζοντας τον κύκλο του νερού και παρέχοντας την απαραίτητη υγρασία για την επιβίωση ορισμένων ειδών και ακόμη και της γεωργίας. Επίσης, η ασθένεια είναι ένας από τους χειρότερους εχθρούς της ζωής,

Είμαστε μέρος αυτής της γενιάς, ίσως η τελευταία, η οποία μπορεί ακόμα να κάνει τη διαφορά. Ακόμα κι αν τα γεωπολιτικά νέα που κυριαρχούν και αφορούν στην απειλή ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου φαίνεται να κατέχουν την πρωτοκαθεδρία στις ειδήσεις των μέσων ενημέρωσης, η περιβαλλοντική έκτακτη ανάγκη και η καταστροφή της βιοποικιλότητας θα σημάνουν πολλές περισσότερες απώλειες, εξαιτίας της παράλογης αδιαφορίας μας. Πέρα από κάθε συλλογική υστερία, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να δράσουμε γιατί η τρέχουσα οικολογική κρίση σύντομα δεν θα αφήσει σε κανέναν την επιλογή να την αγνοήσει.

Πηγή με πληροφορίες από άρθρο του Yves-Landry Kouamé

   

Χαλίφα Χαφτάρ: Από τον Καντάφι στη CIA και από τη CIA στον Πούτιν

Γράφει η Νεφέλη Λυγερού

Αν και ακόμα επικρατεί ασάφεια για το πως εξελίχθηκαν οι διαπραγματεύσεις στη Διάσκεψη του Βερολίνου, έγινε γνωστό ότι ο στρατάρχης Χαφτάρ αποχώρησε και χρειάστηκε η παρέμβαση της Μέρκελ για να τον επαναφέρει. Η κατάπαυση του πυρός δεν τον συμφέρει, αφού έχει το στρατιωτικό πλεονέκτημα, αλλά από την άλλη τον συμφέρει το εμπάργκο όπλων που τυπικά τουλάχιστον δένει τα χέρια του Ερντογάν στην αποστολή όπλων και πολύ περισσότερο τζιχαντιστών και τουρκικού στρατού στη Λιβύη.

Ο Χάφτάρ, πάντως, αποτελεί εδώ και σχεδόν μισό αιώνα, αναπόσπαστο μέρος των επιρροών που διαμόρφωσαν τη  σύγχρονη ιστορία της Λιβύης, της χώρας που δεσπόζει στο κέντρο της βορειοαφρικανικής ακτής. Σε αυτό το διάστημα μετακινείται από το κέντρο στο περιθώριο και αντίστροφα, ανάλογα με τις ιστορικές καμπές και τα γυρίσματα της τύχης, τα οποία έχουν συσσωρευτεί στα 76 του χρόνια.

Η παρουσία του στην ιστορία της Λιβύης άφησε σημάδια και τροφοδότησε τη δημιουργία αστικών μύθων και θεωριών συνωμοσίας, ενώ η πραγματικότητα χάνεται στα δαιδαλώδη μονοπάτια της ίντριγκας και σε εξελιγμένες τεχνικές στη διπλωματική σκακιέρα. Παρ’ όλα αυτά, ευρέως γνωστός έγινε μόλις τώρα: κατά τη διάρκεια της κρίσης και της αιματηρής βεντέτας, που μαστίζει την πατρίδα του μετά την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι.

Από τη μία πλευρά είναι οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την ισλαμική κυβέρνηση Εθνικής ενότητας του Φαγιέντ αλ Σαράτζ και από την άλλη είναι η δική του οργάνωση, ο Λιβυκός Εθνικός Στρατός που από το 2014 μέχρι σήμερα προελαύνει αργά αλλά σταθερά από την Βεγγάζη (στα βορειοανατολικά της Λιβύης) προς τα δυτικά, προς την πρωτεύουσα Τρίπολη.

"Γνώριζε το μέλλον του"

Ο Χαφτάρ, γεννημένος το Νοέμβρη του 1943, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην πόλη Αζνταμπίγια. Είναι μέλος της φυλής al-Farjani, η οποία στα σπλάχνα της φιλοξένησε ογκώδεις πληθυσμούς, προερχόμενους κυρίως εξ Ανατολάς και ειδικά από την Σύρτη, γενέτειρα και του Καντάφι. Το μέλλον του προκαθορίζεται σχετικά νωρίς, αφού η ένταξή του στον στρατό παρουσιάζεται ως μονόδρομος από την οικογένειά του.

Η ύψιστη τιμή θα ήταν για εκείνον να βρεθεί στην ομάδα προστασίας του τότε βασιλιά Ιντρις. Η ειρωνεία της τύχης, όμως, έμελλε να τον φέρει στο αντίπαλο στρατόπεδο: αυτό του ανθρώπου που ανέτρεψε τον βασιλιά, του συνταγματάρχη Μοαμάρ Καντάφι. Ως στρατιωτικός στο καθεστώς υιοθετεί απόλυτα τον αντιαμερικανισμό που το χαρακτήριζε εκείνα τα χρόνια. Πολλά χρόνια αργότερα βρέθηκε να ζει στις ΗΠΑ, όπου λαμβάνει την αμερικανική υπηκοότητα. Έκτοτε, η χώρα του και ο ίδιος βίωσε ραγδαίους μετασχηματισμούς.

Αυτό, όμως, καθυστερεί ακόμα. Ας επιστρέψουμε στην φυσική ροή της ιστορίας του. Άτομα του περιβάλλοντός του, οι ελάχιστοι που έχουν αίσθηση του νήματος του τότε και του τώρα, ισχυρίζονται ότι ανέκαθεν γνώριζε το μέλλον του. Πράγματι, στις πιο αποκαλυπτικές συζητήσεις συνηθίζει να περιγράφει ότι φανταζόταν τον εαυτό του μεγάλο στρατηγό «σαν και αυτούς για τους οποίους διάβαζε από τα μικράτα του πριν ακόμα παρατηρήσει το πρώτο του χνούδι πάνω από τα χείλη».

Η φιλία με τον Καντάφι

Παρακολούθησε το σχολείο al-Huda και στη συνέχεια μετακόμισε στην πόλη Ντάρνα, μακριά από την οικογένειά και από ό,τι του ήταν οικείο, για να λάβει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση του στην επίλεκτη στρατιωτική σχολή της Βεγγάζης από το 1961 μέχρι το 1964. Λίγα χρόνια αργότερα απέκτησε έναν πολύτιμο φίλο. Ήταν μία γνωριμία-ορόσημο, όπως παραδέχεται και ο ίδιος. Γνωρίζεται και γίνεται φίλος με τον επίσης νεαρό Καντάφι, ο οποίος, ένα χρόνο μετά τη γνωριμία τους, αναλαμβάνει με πραξικόπημα το πηδάλιο της Λιβύης.

Ο συνταγματάρχης που κυβέρνησε την Λιβύη με σιδηρά πυγμή επί 43 χρόνια σε μία συνέντευξή του είχε χαρακτηρίσει τον Χαφτάρ γιό του. «Και εγώ χρίστηκα ο πνευματικός πατέρας του». Στις ελάχιστες συνεντεύξεις του, ο σημερινός στρατάρχης αναπολεί εκείνα τα χρόνια, υιοθετώντας ένα μοιρολατρικό ύφος. Στην πραγματικότητα, όμως, τίποτα δεν φαίνεται να άφησε στην μοίρα του, πόσο μάλλον το μέλλον του.

Η σχέση εμπιστοσύνης με τον Καντάφι, η εκπαίδευσή του και το κατά πολλούς περίτεχνα στρατηγικό μυαλό του τον εκτόξευσε στα ανώτατα στρατιωτικά αξιώματα, ενώ ο κυβερνήτης τον έχρισε ανώτερο αξιωματικό σε ηλικία μόλις 26 ετών. Όπως ήταν φυσικό, ο Χαφτάρ θαύμαζε τον αρχηγό του, ο οποίος είχε μόλις αναγορευτεί σε ηγέτη της Λιβύης, ηγούμενος του πραξικοπήματος-επανάστασης της 1ης Σεπτεμβρίου 1969, την τελευταία από τις επεμβάσεις του στρατού που άλλαξαν τα πολιτικά καθεστώτα στη Μέση Ανατολή.

Οι δύο άνδρες είχαν γίνει στενοί φίλοι, με τον Χαφτάρ να επιδεικνύει τυφλή πίστη, υιοθετώντας τις ιδέες του παναραβισμού, τον αραβικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό, τον κρατικό κοσμικό χαρακτήρα και την χειραφέτηση από την αποικιακή εποχή. Λόγω του γεγονότος ότι είχε εξελιχθεί σε "δεξί χέρι" του δικτάτορα, εστάλη να πολεμήσει ως επικεφαλής λιβυκού αποσπάσματος στο πλευρό των Αιγυπτίων στο Σινά κατά του Ισραήλ στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, το 1973.

 διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο slpress.gr/

Όταν όλα πάνε στραβά η Νέα Δημοκρατία θυμάται... την τρομοκρατία

Όταν τα σύννεφα για την κατάσταση στο εσωτερικό αλλά στην εξωτερική πολιτική βαραίνουν η Νέα Δημοκρατία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι υποστηρικτές τους στα φίλα προσκείμενα ΜΜΕ, θυμούνται την τρομοκρατία για να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες.

Τι ποιο εύκολο λοιπόν από το να διοργανώσουν ημερίδα υποτίθεται για να τιμήσουν τα θύματα της τρομοκρατίας - ποια άραγε - στην οποία την εναρκτήρια ομιλία θα κάνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός και το κλείσιμο ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.

Και αν αυτό ακούγεται φυσικό, τι θα λέγατε για τη συμμετοχή του Μιχάλη Τσιντσίνη, του Γιάννη Πρετεντέρη, του Πάσχου Μανδραβέλη στη συζήτηση για την «Εξέλιξη της τρομοκρατίας στην Ευρώπη».

Στη συζήτηση όμως με τίτλο «Η τρομοκρατία υπό την οπτική των τεχνών και των γραμμάτων» όπου συμμετέχουν Μιχάλης Μητσός, ο Ηλίας Κανέλλης, ο Δημήτρης Λιγνάδης, ο Χρήστος Χωμενίδης και η Καρολίνα Μέρμηγκα τι άραγε θα διαπραγματευτούν; Μήπως ποια έργα οποιουδήποτε είδους θα πρέπει να απαγορεύσουν;

Το επόμενο τραπέζι συζήτησης με τίτλος «Ασφάλεια και Ελευθερίες: Οι δημοκρατικοί θεσμοί και η απειλή της τρομοκρατίας» θα ντύσει ιδεολογικά τα συμπεράσματα του προηγούμενου καθώς εκεί υπό τον συντονισμό του Παύλου Τσίμα θα αναπτύξουν τις απόψεις τους οι Ευάγγελος Βενιζέλος, η Μαριέττα Γιαννάκου, η Λίλιαν Μήτρου και ο Μιχάλης Σταθόπουλος.

Μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα λοιπόν θα δημιουργηθεί στο Πολεμικό Μουσείο το μεσημέρι της Δευτέρας για να εγκριθούν και νομιμοποιηθούν οι ακροδεξιές πρακτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του υπουργού Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στον κινηματογράφο Αθήναιον που παιζόταν η ταινία Τζόκερ, η καταστολή στα Εξάρχεια και στο Κουκάκι, το γδύσιμο των διαδηλωτών και η προσπάθεια φόβου που θέλουν να επιβάλλουν.

Εντύπωση μάλιστα προκαλεί η απουσία της Ντόρας Μπακογιάννη από τα διάφορα πάνελ, η οποία θα είχε και λόγο να μιλήσει καθώς η οικογένειά της έπεσε θύμα τρομοκρατίας.

Διαβάστε το πρόγραμμα της ημερίδας και θαυμάστε

πηγή

Από τον πόλεμο δι αντιπροσώπων στην εκεχειρία δι αντιπροσώπων - Η απόφαση της διάσκεψης του Βερολίνου

Ολοκληρώθηκε η διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη, μετά από πέντε ώρες συνεδρίασης στην Καγκελαρία, η οποία κατέληξε σε κατ΄ αρχήν συμφωνία για εκεχειρία.

Ο πόλεμος της Λιβύης έχει χαρακτηριστεί ως πόλεμος δι' αντιπροσώπων και όχι άδικα. Είναι χαρακτηριστικό πως η διάσκεψη εξελίχθηκε χωρίς του δύο Λίβυους ηγέτες, Σάρατζ και Χάφταρ, οι οποίοι περίμεναν τα αποτελέσματα βρισκόμενοι σε διαφορετικές αίθουσες.

Όπως έγινε γνωστό, στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, oι συμμετέχοντες δεσμεύτηκαν να συμμορφωθούν με το εμπάργκο όπλων και να τερματίσουν τη στρατιωτική στήριξη στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Η απόφαση θα μπορούσε να εκληφθή και ως μια πρώτη νίκη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καθώς ελήφθη μετά την παρέμβασή του στη Λιβύη και σε μια φάση που ο Φαγιέζ Σάρατζ φαινόταν πως θα έχανε τον πόλεμο, με τις δυναμεις του Χάφταρ να επελαύνουν προς την Τρίπολη.

Με τη στρατιωτική στήριξή στον Σάρατζ, την οποία αρχικά κατήγγειλε η διεθνής κοινότητα, ο Τούρκος Πρόεδρος δημιούργησε νέα δεδομένα και οδήγησε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, οι οποίες κατέληξαν σε μια κατ' αρχήν εκεχειρία. Ο Ερντογάν απέκτησε πρωταγωνιστικό ρόλο ως ο δεύτερος πιο ισχυρός παίκτης, μετά τον Πούτιν, στις ραγδαίες εξελίξεις της περιοχής. Ο χάρτης για την επίλυση της Λιβυκής κρίσης προβλέπει τη συμμετοχή και των δύο αντιμαχόμενων πλευρών και άρα, ως βασικός υποστηρικτής του Σάρατζ και ισότιμος συνομιλητής με Μόσχα, Βερολίνο και Ουάσιγκτον, ο Ερντογάν θα έχει το χώρο και τη δυνατότητα για να μπορέσει να προωθήσει τα δικά του συμφέροντα.

Στις δηλώσεις τους τόσο η Καγκελάριος της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ όσο και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες τόνισαν ότι δεν υπάρχει πλέον στο τραπέζι στρατιωτική λύση για τη Λιβύη και ότι το εμπάργκο όπλων θα πρέπει να γίνει απόλυτα σεβαστό από όλους.

Σύμφωνα με την Γερμανίδα Καγκελάριο, στο πλαίσιο της επιτήρησης της συμφωνίας θα δημιουργηθεί μια επιτροπή με εκπροσώπους όλων όσοι συμμετείχαν στη διάσκεψη του Βερολίνου, δηλαδή: ΗΠΑ, Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Κίνα, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Τουρκία, Δημοκρατία του Κονγκό, Ιταλία, Αίγυπτος, Αλγερία, καθώς επίσης τα Ηνωμένα Έθνη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Αφρικανική Ένωση και ο Αραβικός Σύνδεσμος.

Ο Γερμανός ΥΠΕΞ Χάικο Μάας δήλωσε ότι «το θέμα δεν λήγει σήμερα, γι’ αυτό δημιουργήσαμε και επιτροπές» διευκρινίζοντας ότι σε αυτές θα κληθούν να συμμετάσχουν και κράτη που δεν εκπροσωπήθηκαν στη διάσκεψη του Βερολίνου, χωρίς να δώσει περαιτέρω διευκρινίσεις. «Εχουμε δύσκολο δρόμο μπροστά μας. Σημαντικό σήμερα ήταν να φτάσουμε σε μια συμφωνία. Ξεπεράσαμε όσα ζήσαμε στο παρελθόν και πρέπει να φέρουμε σε διάλογο τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές της Λιβύης», είπε.

Στην παρέμβασή του, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ζήτησε να σταματήσει η αποστολή φιλότουρκων σύρων μαχητών στην Τρίπολη για να υποστηρίξουν την τοπική κυβέρνηση που αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ. Η Ιταλία είναι έτοιμη να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην παρακολούθηση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός στη Λιβύη, δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε. «Είμαστε απολύτως διαθέσιμοι να δώσουμε το "παρών" στην πρώτη γραμμή, όσον αφορά μια δέσμευση για την ανάληψη ευθύνης προς αυτήν την κατεύθυνση, για την παρακολούθηση της ειρήνης», υπογράμμισε χαρακτηριστικά.

Από την πλευρά του ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ δήλωσε ότι οι δύο εμπόλεμες πλευρές της σύγκρουσης στη Λιβύη δεν κατάφεραν να αρχίσουν «σοβαρό διάλογο» κατά τη διάρκεια της διάσκεψης. «Η διάσκεψη ήταν πολύ χρήσιμη αλλά είναι σαφές ότι επί του παρόντος δεν επιτεύχθηκε η έναρξη σοβαρού και σταθερού διαλόγου» μεταξύ του επικεφαλής της αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ κυβέρνησης εθνικής ενότητας (GNA), Φαγέζ αλ Σάρατζ, και του ισχυρού άνδρα της ανατολικής Λιβύης Χαλίφα Χάφταρ, δήλωσε ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας. 

πηγή 

Ο γάτος αποκοιμήθηκε γουργουρίζοντας

Γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

Εκανε πολύ κρύο εκείνο το βράδυ. Ακόμη και μέσα στο βαγόνι του ηλεκτρικού, κουκουλωμένη με το παλτό, το κασκόλ και έναν σκούφο, κρύωνε πολύ. Ενας επιβάτης αρνούνταν επίμονα να κλείσει το παράθυρο, παρ’ όλο που έξω έπεφτε χιονόνερο και μέσα στο βαγόνι δεν ήταν παρά μόνο πέντε άνθρωποι.

Πέντε επιβάτες, δώδεκα παρά το βράδυ, γραμμή Ομόνοια-Κηφισιά.

Κρύωνε πολύ, ένιωθε κουρασμένη, μπορεί να αρρώσταινε. Μια από αυτές τις χειμωνιάτικες ιώσεις, που με λίγη καταρροή και μερικά δέκατα μπορούν να σε κάνουν να σέρνεσαι για μέρες.

Στα Πατήσια μπήκε ένας νέος. Ζητιάνευε. «Ανεργος, άστεγος, κρυώνω, πεινάω», έλεγε με αδύναμη φωνή. Ισως να ήταν όλα αυτά, ίσως να μην ήταν. Σκέφτηκε να του δώσει ένα κέρμα που είχε στην τσέπη της, αλλά δεν το έκανε. Δίστασε. Μετάνιωσε μετά, αλλά ήταν αργά. Ο άνθρωπος βγήκε στον επόμενο σταθμό.

Χωρίς να καταλάβει πώς, την έπιασαν τα κλάματα. Σαν να είχε συμβεί κάτι πραγματικά μεγάλο, τόσο πρωτόγνωρο, τόσο συνταρακτικό, που την αναστάτωσε μέχρι τα βάθη. Εκλαιγε και δεν μπορούσε να σταματήσει.

Εψαχνε μαντίλι στην τσέπη της και σκέπασε με αυτό τα μάτια της, μην την δουν, μην την καταλάβουν. Της πήρε κόπο να συνέλθει, και δεν ήξερε γιατί. Μπορεί να ήταν ο νεαρός ζητιάνος, μπορεί και όχι.

Ενιωθε ανησυχία. Τα χέρια της είχαν ζεσταθεί, έβγαλε τα γάντια, τα κοίταξε. Τίποτα το ασυνήθιστο. Μικρά χέρια, κοντά νύχια, δάχτυλα κόκκινα από τη ζέστη του μαλλιού.

Ενιωθε μια φαγούρα. Τα κοίταξε ξανά καλά, τα έτριψε μεταξύ τους, αλλά τίποτα. Ανοιξε την τσάντα της και πήρε το σημειωματάριό της και το μπλε στιλό. Αρχισε να γράφει. Ο,τι της ερχόταν στο μυαλό, σχεδόν χωρίς συνείδηση. Λέξεις, λέξεις στη σειρά, προτάσεις ασύνδετες και ιδέες μπερδεμένες. Οπως όλα αυτά που ένιωθε εκείνη την ώρα.

Τη στενοχώρια που καταστράφηκε το αυτοκίνητό της -παλιό ήταν, αλλά το είχε 20 χρόνια και το ένιωθε κομμάτι του εαυτού της. Την αγωνία για το μέλλον, σε μια εποχή που τίποτα δεν είναι σίγουρο ή σταθερό και καμιά υπόσχεση δεν μπορεί να πείσει.

Μια ένεση ευτυχίας από μια εκδρομή μακριά από την πόλη -ω, αν μπορούσε να γυρίσει εκεί έστω για λίγο... Η υπόσχεση καλοτυχίας από ένα πρωτοχρονιάτικο φλουρί. Και η λύπη της, τόσους μήνες μετά, που όταν φτάνει στο σπίτι, ο μαύρος γάτος δεν την περιμένει κοντά στην πόρτα τυλίγοντας την ουρά του στο τραπεζάκι του σαλονιού. Αλλά κι εκείνο το ποίημα που της είχε στείλει μια φίλη και απόψε πήγαινε με όλα:

«Και σένα, αν με τα τόσα που περάσαμε / τίποτα μέσα σου δε σακατεύτηκε, / μην πολυκαμαρώνεις. / Ισως / δεν είχες τίποτε να διακινδυνεύσεις»*.

Εγραφε, έγραφε, έγραφε. Σταμάτησε όταν ακούστηκε η αναγγελία στο μεγάφωνο: «Επόμενος σταθμός Κηφισιά, τερματικός σταθμός».

Μαζεύοντας τα πράγματά της μέσα στην τσάντα, ένιωσε κάπως καλύτερα. Ενα βάρος είχε φύγει από μέσα της. Σαν να άδειασε το φορτίο που κουβαλούσε μέρες τώρα και να μπήκε σε εκείνο το μικρό τετράδιο σημειώσεων.

Τα χέρια της είχαν αρχίσει να κρυώνουν πάλι και το κεφάλι της πονούσε, σίγουρα είχε πάρει κάποια ίωση. Εβαλε τα γάντια, τυλίχτηκε καλύτερα με το κασκόλ και στάθηκε στην πόρτα του βαγονιού. Το τρένο έμπαινε στον σταθμό. Ενιωθε εξαντλημένη και κατάκοπη. Μια σκέψη πέρασε από το μυαλό της βγαίνοντας στον σταθμό: αν υπήρχε μέσα της κάτι σακατεμένο. «Πολλά» ήταν η απάντηση. «Αλλά πολλά και αυτά που χτίστηκαν», συμπλήρωσε.

Βγαίνοντας στον δρόμο μπήκε στο πρώτο ταξί που βρήκε και πήγε σπίτι. Εφαγε κάτι και ήπιε μια ασπιρίνη για να κοιμηθεί. Εκείνο το βράδυ ονειρεύτηκε πως είχε πάει ξανά εκδρομή. Επιστρέφοντας, ο γάτος ανέβηκε στο κρεβάτι, «ζύμωσε» τα πόδια της και αποκοιμήθηκε γουργουρίζοντας.

Οταν ξύπνησε, δεν υπήρχε ούτε γάτος ούτε πονοκέφαλος. Μόνο μια αδιόρατη ελπίδα για κάποιο επικείμενο καλό.

*«Δοκιμασία», Τίτος Πατρίκιος, «Αντιδικίες», 1955    

Φασιστοειδή επιτέθηκαν σε αντιφασίστα δημοσιογράφο της Deutche Welle στο Σύνταγμα.!

Φασίστες και φασιστοειδή μαζεύτηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να εκφράσουν τα μισανθρωπικά τους μηνύματα και κατέληξαν να ξυλοκοπήσουν, για δεύτερη φορά τον δημοσιογράφο της Deutsche Welle Θωμά Ιακόμπι, ο οποίες είχε κάνει με την Ανζελίκ Κουρούνη το ντοκιμαντέρ «Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση».

Ο Ιακόμπι δήλωσε τα παρακάτω μετά την επίθεση που δέχτηκε:

«Ακριβώς πέρυσι έγινε το ίδιο σε ένα συλλαλητήριο για το Μακεδονικό. Με αναγνώρισαν επειδή κάναμε το ντοκιμαντέρ “Χρυσή Αυγή: Προσωπική Υπόθεση”. Μου την πέσανε και με χτυπούσαν για περίπου πέντε λεπτά, ώσπου ήρθαν ΜΑΤαδες και εξαφανίστηκαν. Κανείς δεν επέμβαινε και αυτό ήταν το πιο σοκαριστικό. Δεν περίμενα τίποτε άλλο από αυτούς, δεν έχουν τίποτε άλλο στη γκάμα των δραστηριοτήτων τους παρά βία και μίσος. Για δεύτερη φορά ήμουν πολύ τυχερός που δεν έβγαλαν μαχαίρι, γκλομπ, σιδερογροθιές. Νόμιζα ότι με τόση πολλή αστυνομία μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου, έκανα λάθος. Δεν θα κρυφτώ όμως και δεν θα φοβηθώ. Και θα βγει και αυτό στη δεύτερη μας ταινία που ετοιμάζουμε για τη Χρυσή Αυγή».

Στη φασιστοσύναξη μαζεύτηκαν Κασιδιάρηδες, Τζήμεροι και άλλα «μπουμπούκια» φωνάζοντας συνθήματα ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Για την επίθεση στον δημοσιογράφο ανακοίνωσε εξέδωσε η ΕΣΗΕΑ, τονίζοντας:

«Η ΕΣΗΕΑ καταδικάζει την τραμπούκικη επίθεση ακροδεξιών στον δημοσιογράφο, ανταποκριτή της Deutsche Welle, Θωμά Ιακόμπι. Ο Γερμανός συνάδελφος δέχθηκε χτυπήματα στο πρόσωπο από ομάδα ακροδεξιών που βρισκόταν στο Σύνταγμα και τον αναγνώρισε, καθώς στο παρελθόν έχει κάνει ντοκιμαντέρ για την Χρυσή Αυγή. Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ καταγγέλλει για μία ακόμη φορά τους τραμπουκισμούς, τη βιαιότητα, τη βάναυση και προκλητική συμπεριφορά, καθώς και τη συνεχή στοχοποίηση των δημοσιογράφων εκ μέρους ακροδεξιών στοιχείων. Η ΕΣΗΕΑ παραμένει σταθερά απέναντι σε φαινόμενα εκφοβισμού της κοινωνίας και στο βαθμό που της αναλογεί, θα αντισταθεί σε κάθε εκδήλωσή τους. Οι εργαζόμενοι στον Τύπο και τα ΜΜΕ πρέπει να προβάλουν αντίσταση σε αυτές τις απαράδεκτες πρακτικές και να συνεχίσουν τον αγώνα τους για την ελευθερία του Τύπου και την προστασία της Δημοκρατίας».

«Η κυβέρνηση καταδικάζει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τη φασιστική επίθεση που δέχτηκε στο Σύνταγμα ο δημοσιογράφος Thomas Jacobi», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας και πρόσθεσε: «Η ελευθερία του Τύπου και η προστασία των λειτουργών της αποτελεί καθήκον κάθε δημοκρατικής Πολιτείας. Η στάση της κυβέρνησης παραμένει αμείλικτη απέναντι στις δυνάμεις της βίας και των άκρων που εχθρεύονται την ελευθερία της έκφρασης, τον πλουραλισμό και τη δημοκρατία. Οι αρμόδιες αρχές ήδη ερευνούν το περιστατικό για την ανεύρεση των υπευθύνων και την παραπομπή τους στη Δικαιοσύνη».

Την επίθεση που δέχθηκε σήμερα ο φωτορεπόρτερ και μέλος της, Τhomas Jacobi, κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης για το μεταναστευτικό-προσφυγικό στο Σύνταγμα, καταδικάζει η Ένωση Ξένων Ανταποκριτών. Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου:

«Η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου καταδικάζει απερίφραστα την επίθεση που δέχτηκε νωρίτερα σήμερα ο συνάδελφός μας και μέλος της Ένωσής μας Τhomas Jacobi κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης κατά της μετανάστευσης στο Σύνταγμα. Πρόκειται για το δεύτερο τέτοιου είδους περιστατικό κατά του συγκεκριμένου συναδέλφου από τους ίδιους κύκλους, με προπηλακισμό και τραυματισμό του καθώς και με κλοπή του δημοσιογραφικού του υλικού. Ως εκ τούτου, θέτουμε τις αρχές προ των ευθυνών τους και τις καλούμε να προβούν άμεσα στις απαραίτητες ενέργειες για την ταυτοποίηση των υπαιτίων. Η Ένωση θα επιδιώξει άμεσα συναντήσεις με φορείς για να ληφθούν μέτρα που θα διασφαλίζουν την ασφάλεια των δημοσιογράφων, ανταποκριτών και μή, κατά την εκτέλεση του έργου τους με ασφάλεια και χωρίς περιορισμούς. Συγκεκριμένα, δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή η ύπαρξη οργανωμένων ομάδων κρούσης στις παρυφές συγκεντρώσεων, οι οποίες έχουν ως στόχο να εκφοβίζουν δημοσιογράφους που δεν είναι της αρεσκείας τους».   

πηγή

Ραβασάκι και φακέλωμα από τη ΔΕΗ: Αναλαμβάνουν οι «εξωτερικοί συνεργάτες»

Μαζί με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, σε όσους έχουν ανεξόφλητες υποχρεώσεις, η επιχείρηση στέλνει μέσα στο φάκελο και ειδικό ενημερωτικό σημείωμα – ειδοποιητήριο, που μεταξύ άλλων, ενημερώνει ότι δύναται να διαβιβάσει τα στοιχεία των οφειλετών σε «εξωτερικούς συνεργάτες» για να επικοινωνούν στο πλαίσιο εξεύρεσης λύσης – εξωδικαστικής επίλυσης διαφοράς.

Πιο κάτω, στο σημείωμα που παρουσιάζει η aftodioikisi.gr, εξηγεί πώς «καλύπτεται» για αυτή την κίνηση από το νόμο, ακόμη και για τα προσωπικά δεδομένα.

Μόνη και ανίσχυρη η Αθήνα – Δεν είναι η Τουρκία και ο Ερντογάν σε διεθνή απομόνωση

Του Δημήτρη Μηλάκα

Παρά τις προσπάθειες «ωραιοποίησης» των δεδομένων και προσαρμογής τους στις τρέχουσες πολιτικές/ επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης, το διπλωματικό περιβάλλον στο οποίο κινείται η χώρα μπορεί να χαρακτηριστεί από δύσκολο έως επικίνδυνο. Είναι άλλωστε σαφές για όποιον απλώς παρακολουθεί την επικαιρότητα ότι ούτε ο Ερντογάν βρίσκεται «σε διεθνή απομόνωση», όπως προβάλλει (με τη συνδρομή των media) η κυβέρνηση, ούτε οι ισχυροί εταίροι και σύμμαχοι είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν κάτι περισσότερο στην ελληνική κυβέρνηση, πέρα από ανέξοδες δηλώσεις υποστήριξης των δικαίων της.

Αν κάποιος σ’ αυτό το τεράστιο γεωπολιτικό παιχνίδι που κορυφώνεται στην ανατολική Μεσόγειο είναι απομονωμένος, αυτός δεν είναι ο Ερντογάν. Η Τουρκία βρίσκεται στη Λιβύη, όπως και σε κάθε διπλωματική διαβούλευση (Μόσχα προ ημερών, Βερολίνο την ερχόμενη Κυριακή) που γίνεται με στόχο την επιβολή μιας νέας κατάστασης στη διαλυμένη (και) από τον εμφύλιο αυτή χώρα της βόρειας Αφρικής.

Με το μνημόνιο συνεργασίας Άγκυρας – Τρίπολης και τον καθορισμό των μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης θαλάσσιων συνόρων, ο Ταγίπ Ερντογάν τοποθέτησε τη χώρα του στο τραπέζι των όποιων συζητήσεων για το μέλλον της περιοχής. Η υπογράμμιση της αποφασιστικότητας και των δυνατοτήτων της Τουρκίας να «παίξει» στην περιοχή καταγράφονται και από την ειλημμένη απόφαση της Άγκυρας να εμπλακεί στον εμφύλιο της Λιβύης αποστέλλοντας στρατιωτικές δυνάμεις.

Πειρατική τακτική

Όσο η Αθήνα (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) αναζητούν διεξόδους και απαντήσεις στο Διεθνές Δίκαιο, η τουρκική πλευρά φροντίζει να διαμορφώσει τετελεσμένα χρησιμοποιώντας την ισχύ της.

Μετά την καταγραφή των θέσεών της στο Λιβυκό πέλαγος νότια της Κρήτης, η τουρκική πλευρά συνεχίζει την προβολή της ισχύος της έτσι ώστε να υπογραμμίσει τις διεκδικήσεις σε περιοχές που η Ελλάδα έχει δικαιώματα σε ΑΟΖ. Έτσι με απανωτές NAVTEX η Τουρκία έχει δεσμεύσει θαλάσσιες περιοχές, μέχρι τις 10 Απριλίου, για σεισμογραφικές έρευνες στο λεγόμενο τριεθνές, εκεί που συναντώνται οι ΑΟΖ Ελλάδας (αν και όποτε ανακηρυχθεί), Κύπρου και Αιγύπτου. Με αυτόν τρόπο η Άγκυρα εξαφανίζει από τον χάρτη Ρόδο και Καστελόριζο και θέτει την ελληνική κυβέρνηση ενώπιον ενός ακόμη διλήμματος: τι θα πράξει όταν το τουρκικό ερευνητικό πλοίο ή κάποιο γεωτρύπανο της Τουρκίας σπεύσει στην περιοχή;

Αξίζει στο σημείο αυτό να υπογραμμιστεί ότι το προηγούμενο διάστημα τουρκικά ερευνητικά και γεωτρύπανα πραγματοποίησαν εργασίες εντός της αναγνωρισμένης διεθνώς κυπριακής ΑΟΖ δίχως αυτή η πειρατική τακτική να επιφέρει κάποια σοβαρή συνέπεια ή διεθνή αντίδραση…

Ακήρυχτος πόλεμος

Η επίδειξη ισχύος της Τουρκίας, η οποία χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει διπλωματικά δεδομένα και κέρδη, αποτυπώνεται και στις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου. Σ’ αυτό το πεδίο παρατηρείται μια κλιμάκωση η οποία ελάχιστα καταγράφεται από το εξής γεγονός: μέσα στις πρώτες 14 ημέρες του 2020 η Τουρκία έχει κάνει τόσες υπερπτήσεις σε ελληνικά νησιά, όσες είχε κάνει ολόκληρο το 2019! 51 υπερπτήσεις σε 14 ημέρες! Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης θα πρέπει να σημειωθεί ότι τη δεκαετία 2009-2019, έχουν καταγραφεί 404 υπερπτήσεις! Πρόκειται για έναν αριθμό ο οποίος περιγράφει μια κατάσταση πολέμου χωρίς (προς το παρόν) πυρά…

Στων… κουφών την πόρτα

Αντιμέτωπη με αυτήν την κατάσταση η ελληνική κυβέρνηση αναζητά διπλωματική υποστήριξη από ισχυρούς «συμμάχους», κατά κύριο λόγο από τις ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον, έχοντας λάβει ό,τι επιθυμεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις (βάσεις όπου χρειάζονται και απαιτούν τα αμερικανικά συμφέροντα), περιορίζεται σε επικοινωνιακού τύπου δηλώσεις, τοποθετήσεις και διαρροές προς τον Τύπο. Τέτοιου είδους «υποστήριξη» ίσως είναι αρκετή για την επικοινωνιακή διάσωση της κυβέρνησης, σίγουρα όμως δεν αποτελούν κάποιο ισχυρό και αξιόπιστο «όπλο» για την αναχαίτιση της τουρκικής δραστηριότητας.

Στο πλαίσιο της επικοινωνιακής διαχείρισης μιας διαφαινόμενης ελληνοτουρκικής κρίσης είναι χαρακτηριστικές οι αμερικανικές δημόσιες τοποθετήσεις. Το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών χαρακτήρισε, για παράδειγμα, «προκλητικό» και «αντιπαραγωγικό» το μνημόνιο κατανόησης της Τουρκίας με την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (ΚΕΣ) της Λιβύης, αναγνωρίζοντας ότι οι τουρκικοί ισχυρισμοί αντίκεινται προς το διεθνές δίκαιο, το οποίο προβλέπει ότι τα νησιά έχουν ίδια δικαιώματα με τις ηπειρωτικές περιοχές όσον αφορά την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Όμως, στην ίδια δήλωση, η Ουάσιγκτον κάνει λόγο για «θαλάσσιες περιοχές οι οποίες ανήκουν ή διεκδικούνται από την Ελλάδα» και για «αλληλεπικαλυπτόμενες θαλάσσιες διεκδικήσεις στην περιοχή που περιλαμβάνεται στο μνημόνιο κατανόησης Τουρκίας – Λιβύης».

Απαντώντας σε ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ, εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σημείωσε ότι «οι αποφάσεις που δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα όλων των ενδιαφερομένων κρατών δεν βοηθούν (και) είναι προκλητικές. Επιπλέον, σε αντίθεση με όσα προτείνει η Τουρκία, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, όπως αποκρυσταλλώνεται στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, τα νησιά έχουν γενικά δικαίωμα στην ΑΟΖ και στην ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα στον ίδιο βαθμό με οποιαδήποτε άλλη χερσαία περιοχή (…). Σημειώνουμε ότι η Ελλάδα έχει επίσης αλληλεπικαλυπτόμενες θαλάσσιες διεκδικήσεις στην περιοχή που περιλαμβάνεται στο μνημόνιο κατανόησης Τουρκίας – Λιβύης για την οριοθέτηση. Ως πάγια πολιτική, ενθαρρύνουμε τα κράτη να επιλύουν τις διαφορές τους ειρηνικά, με βάση το διεθνές δίκαιο».

Είναι, έχουμε την εντύπωση, προφανές ότι οι εξελίξεις στην περιοχή θα αποτυπώσουν το δεδομένο συσχετισμό δύναμης διπλωματικής και στρατιωτικής. Προφανές είναι επίσης ότι, σε σύγκριση με την Τουρκία, η ισορροπία στρατιωτικής ισχύος έχει ανεπίστρεπτα διαταραχτεί σε βάρος της Ελλάδας. Κι αυτό, δυστυχώς, διαμορφώνει τα διπλωματικά δεδομένα, καθορίζει τις αναμενόμενες εξελίξεις και, τελικά, θα αποτυπωθεί στον «χάρτη» των «τελικών» διευθετήσεων…