Η ΕΛ.ΑΣ. επιβεβαιώνει ότι αστυνομικός τράβηξε όπλο στην ΑΣΟΕΕ αλλά ήταν… «εκτός υπηρεσίας»!

Με την επίκληση πως ο αστυνομικός που τράβηξε όπλο στο προαύλιο της ΑΣΟΕΕ ήταν εκεί «εκτός υπηρεσίας (…) για να παραλάβει οικείο του πρόσωπο» απαντάει η Αστυνομία στις καταγγελίες για την παρουσία του μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου!

Το θέμα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και φαίνεται να εντάσσεται (με την «κάλυψη» της… ιδιωτικής επίσκεψης στην ΑΣΟΕΕ) στο δόγμα «νόμος και τάξη» και μέσα στα πανεπιστήμια. Με λίγα λόγια, για την κυβέρνηση και την αστυνομία φαίνεται… φυσιολογικό ένας αστυνομικός (ακόμα και… «εκτός υπηρεσίας») να τραβάει όπλο και να απειλεί φοιτητές.

Την παρουσία του οπλισμένου αστυνομικού με πολιτικά στο προαύλιο της ΑΣΟΕΕ και τη «φυγάδευση» του από τα ΜΑΤ καταγγέλλει με ανακοίνωση του Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ και αναφέρει:

«Καταδικάζουμε την παρουσία οπλισμένου αστυνομικού της “Ασφάλειας” στην ΑΣΟΕΕ τη Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου, ο οποίος με το όπλο στο χέρι άρχισε να σημαδεύει κόσμο μέσα στο χώρο του Πανεπιστημίου. Η ενέργεια του συγκεκριμένου αστυνομικού προστατεύτηκε από δυνάμεις των ΜΑΤ που τον φυγάδευσαν και προχώρησαν σε χρήση χειροβομβίδων κρότου – λάμψης μέσα στο προαύλιο και ενώ διεξάγονταν μαθήματα στη σχολή.

Είναι ένα ακόμα γεγονός που έρχεται να προστεθεί στην ένταση της καταστολής, στην καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου, με στόχο να τρομοκρατήσει τους νέους και τις νέες, να ενισχύσει το κλίμα αυταρχισμού και αστυνομοκρατίας ενάντια στη συλλογική διεκδίκηση και δράση. Καλούμε όλους τους φοιτητές, τη νεολαία, να απαντήσουν με ακόμα πιο μαζικούς και αποφασιστικούς αγώνες για σπουδές και ζωή με σύγχρονα δικαιώματα».

Η Αστυνομία σε ανακοίνωση της, προκλητικά και σε μια τελείως διαφορετική εκδοχή των πραγμάτων, καλύπτεται πίσω από την επίκληση πως «αστυνομικός της Ομάδας ΔΙ.ΑΣ. Πειραιά μετέβη, εκτός υπηρεσίας με την ιδιωτική του μοτοσικλέτα, έξωθεν του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, για να παραλάβει οικείο του πρόσωπο». Συγκεκριμένα:

«Μεσημβρινές ώρες σήμερα (24 Φεβρουαρίου 2020) αστυνομικός της Ομάδας ΔΙ.ΑΣ. Πειραιά μετέβη, εκτός υπηρεσίας με την ιδιωτική του μοτοσικλέτα, έξωθεν του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, για να παραλάβει οικείο του πρόσωπο. Στο σημείο δέχτηκε επίθεση από (30) περίπου άτομα, τα οποία τον χτύπησαν προκαλώντας του σωματικές βλάβες, ενώ επιπλέον προκάλεσαν φθορές στη μοτοσικλέτα και του αφαίρεσαν το προστατευτικό κράνος. Ακολούθως τον έσυραν στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου, όπου, αμυνόμενος στην επίθεση που συνεχιζόταν, προέταξε το υπηρεσιακό του όπλο για εκφοβισμό, χωρίς να κάνει χρήση. Ο αστυνομικός απεγκλωβίστηκε από αστυνομικές δυνάμεις και διακομίσθηκε τραυματίας στο 401 Γ.Σ.Ν. Αθηνών. Από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής διατάχθηκε διοικητική διερεύνηση του περιστατικού».    

πηγή

Κορονοϊος: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε και να προσέχουμε

Απαντήσεις σε σημαντικά ερωτήματα

Η νόσος ονομάζεται COVID-19, δηλ. νόσος κορονοϊού (Corona Virus Disease) που εμφανίστηκε το 2019. Προκαλείται από έναν ιό ο οποίος ανακαλύφθηκε στις αρχές Ιανουαρίου στην Κίνα και ανήκει στην οικογένεια των κορονοϊών. Ο ιός φαίνεται ότι μεταδίδεται μέσω των σταγονιδίων από τον βήχα, τα οποία μολύνουν τα άτομα που τα εισπνέουν ή αγγίζουν μολυσμένες επιφάνειες. Ο ιός αυτός πλήττει το αναπνευστικό σύστημα. Τα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνουν γενική αδυναμία και πυρετό, βήχα και ορισμένες φορές πνευμονία και δύσπνοια σε μεταγενέστερο στάδιο.

Q02: Τι γνωρίζουμε για τον ιό;

Ο ιός ανακαλύφθηκε στις αρχές Ιανουαρίου από Κινέζους επιστήμονες και τώρα ονομάζεται SARS-CoV-2, λόγω των ομοιοτήτων που έχει με τον ιό που προκαλεί τη νόσο SARS. Η ονομασία της νόσου που προκαλείται από αυτόν τον νέο ιό είναι COVID-19. Οι κορονοϊοί είναι μια μεγάλη οικογένεια ιών, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι ακίνδυνοι για τον άνθρωπο. Τέσσερις τύποι προκαλούν κρυολόγημα, ενώ δύο άλλοι τύποι μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές λοιμώξεις των πνευμόνων (SARS και MERS) παρόμοιες με τη νόσο COVID-19.

Όπως όλοι οι ιοί, ο SARS-CoV-2 χρειάζεται κύτταρα ζωντανών οργανισμών για να πολλαπλασιαστεί. Ο ιός αυτός φαίνεται ότι πλήττει τα κύτταρα στους πνεύμονες, και πιθανόν άλλα κύτταρα στο αναπνευστικό σύστημα. Τα κύτταρα που μολύνονται από τον ιό παράγουν περισσότερα σωματίδια ιών, τα οποία στη συνέχεια μπορούν να μεταδοθούν σε άλλα άτομα με τον βήχα, για παράδειγμα.

Q03: Πόσο επικίνδυνη είναι η νόσος COVID-19;

Οι γνώσεις μας για τον ιό και τη νόσο εξακολουθούν να διαμορφώνονται. Πολλοί άνθρωποι που έχουν μολυνθεί με τον ιό δεν πρόκειται να νοσήσουν σοβαρά. Είναι μάλιστα πιθανό κάποιοι άνθρωποι να μην νοσήσουν καθόλου εάν μολυνθούν. Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις, το 82% όσων μολύνονται αναπτύσσει μια ήπια μορφή της νόσου. Το 15% αναπτύσσει μια μέτρια μορφή της νόσου, ενώ το 3% νοσεί σοβαρά.

Η νόσος φαίνεται πιο επικίνδυνη για τους ηλικιωμένους και για όσους πάσχουν από άλλες λοιμώξεις ή ασθένειες, όπως συμβαίνει συχνά με τα λοιμώδη νοσήματα. Πάνω από το 80% των θυμάτων της νόσου COVID-19 ήταν άνω των 60 ετών, ενώ πάνω από το 75% είχε προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας.

Η θνησιμότητα είναι υψηλότερη στην Ουχάν (4,9%) και χαμηλότερη στην υπόλοιπη Κίνα (2,1%). Εκτός Κίνας, είναι ακόμη χαμηλότερη (0,2%). Δεν είναι βέβαιο γιατί η θνησιμότητα ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή. Καθώς όμως εξελίσσεται η επιδημία, τα ποσοστά αυτά μπορεί να αλλάξουν.

Q04: Πόσο μεταδοτική είναι η νόσος;

Οι γνώσεις μας για τον ιό και τη νόσο εξακολουθούν να διαμορφώνονται. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί με τον βήχα των άρρωστων ατόμων. Πιθανόν ο ιός να μπορεί να μεταδοθεί από μολυσμένα άτομα που δεν έχουν συμπτώματα, ωστόσο εάν ισχύει αυτό θα αφορά μια μικρή μειοψηφία των λοιμώξεων. Το ίδιο ισχύει για τα κόπρανα των μολυσμένων ατόμων.

Καθώς έχουν αναφερθεί περισσότερα από 64.000 κρούσματα, ο ιός αυτός έχει ήδη εξαπλωθεί ευρέως, με το 99% των κρουσμάτων στην Κίνα. Ωστόσο, δεν γνωρίζουμε ακόμη πόσο εύκολα μεταδίδεται ο ιός από το ένα άτομο στο άλλο. Επομένως, είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε επιδημιολογικές προβλέψεις.

Q05: Πώς συνδέεται με το SARS και το MERS;

Το SARS (Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο) και το MERS (Αναπνευστικό Σύνδρομο της Μέσης Ανατολής) είναι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Προκαλούνται από ιούς (SARS-CoV και MERS-CoV αντίστοιχα) που επίσης είναι μέλη της οικογένειας των κορονοϊών, όπως ο SARS-CoV-2.

Ο SARS ανακαλύφθηκε το 2002 στην ηπειρωτική Κίνα και εξαπλώθηκε σε διάφορες άλλες χώρες. Ο απολογισμός της νόσου ήταν πάνω από 8.000 κρούσματα και 774 θάνατοι. Από το 2004, δεν έχουν καταγραφεί νέα κρούσματα του SARS. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα πραγματοποίησαν παρέμβαση στην ηπειρωτική Κίνα, το Χονγκ Κονγκ και το Βιετνάμ για την επιδημία του SARS.

Ο MERS ανακαλύφθηκε το 2012, όταν ξέσπασε επιδημία στη Σαουδική Αραβία. Έως τώρα, έχουν καταγραφεί πάνω από 2.500 κρούσματα της νόσου και περισσότεροι από 800 θάνατοι. Ο MERS εξακολουθεί να προσβάλλει ανθρώπους περιστασιακά, κυρίως σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν έχουν πραγματοποιήσει παρέμβαση για επιδημίες του MERS.

Q06: Τι μπορεί να γίνει για την αντιμετώπιση της επιδημίας;

Προς το παρόν, οι υγειονομικές αρχές είναι υπεύθυνες για τις ενέργειες αντιμετώπισης, που περιλαμβάνουν διάγνωση του ιού, περίθαλψη των ασθενών, ανίχνευση των επαφών και έρευνες για την καλύτερη κατανόηση της νόσου. Καθώς πρόκειται για νέο ιό, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει εμβόλιο ή συγκεκριμένη θεραπεία. Στην Κίνα είναι σε εξέλιξη κλινικές δοκιμές για αρκετά αντιιικά φάρμακα. Οι γνώσεις μας για τον ιό και τη νόσο εξακολουθούν να διαμορφώνονται.

Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι σε μια επιδημία νόσου του αναπνευστικού, είναι σημαντικό να πλένουμε συχνά τα χέρια, να καλύπτουμε το στόμα και τη μύτη όταν βήχουμε ή φτερνιζόμαστε, να αποφεύγουμε τη στενή επαφή με άτομα που έχουν συμπτώματα νόσων του αναπνευστικού και να ενημερώνουμε τον γιατρό όταν αισθανόμαστε άρρωστοι. Η ενημέρωση του πληθυσμού για τον ιό και τα ενισχυμένα μέτρα πρόληψης όπως τα παραπάνω είναι βασικά στοιχεία της πρόληψης.

Q07: Τι έκαναν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα στη διάρκεια των επιδημιών του SARS και του MERS;

Στη διάρκεια της επιδημίας του SARS, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστήριζαν το νοσοκομείο Μπακ Μάι (Bach Mai) στο Βιετνάμ με μέτρα πρόληψης και ελέγχου λοιμώξεων και θάλαμο απομόνωσης. Στην ηπειρωτική Κίνα, παρείχαμε υποστήριξη με εκπαίδευση του προσωπικού υγείας στην πρόληψη και τον έλεγχο των λοιμώξεων στην πόλη Τζανγκτζιακόου (Zhangjiakou) της επαρχίας Χεμπέι (Hebei). Στο Χονγκ Κονγκ, παρείχαμε υποστήριξη με εκπαίδευση του προσωπικού υγείας στην πρόληψη και τον έλεγχο των λοιμώξεων, καθώς και εκπαίδευση υγείας για τον γενικό πληθυσμό. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν πραγματοποίησαν παρέμβαση για τις επιδημίες του MERS.

Q08: Πώς μπορώ να αποφύγω να μολυνθώ;

Όπως και με άλλους κορονοϊούς, η μόλυνση μέσω των σταγονιδίων φαίνεται να είναι ο κύριος τρόπος μετάδοσης. Ο ιός εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα από το στόμα ή τη μύτη. Αυτό μπορεί να συμβεί εάν εισπνεύσετε μολυσμένα σταγονίδια, ή εάν αγγίξετε με τα χέρια σας μια επιφάνεια όπου έχουν προσγειωθεί σταγονίδια και αργότερα αγγίξετε το στόμα ή τη μύτη σας. Επομένως, απλά μέτρα ελέγχου λοιμώξεων, όπως το πλύσιμο των χεριών και το να καλύπτουμε το στόμα και τη μύτη όταν βήχουμε ή φτερνιζόμαστε, είναι αποτελεσματικά και σημαντικά για την πρόληψη.

Η υγιεινή των χεριών είναι πολύ σημαντική, επομένως να πλένετε συχνά τα χέρια σας με σαπούνι και νερό. Χρησιμοποιήστε αρκετό σαπούνι και βεβαιωθείτε ότι έχουν πλυθεί όλα τα σημεία και των δύο χεριών. Αφιερώστε τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα στο πλύσιμο των χεριών σας. Αν δεν υπάρχει ορατή βρωμιά στα χέρια σας, ένα τζελ με βάση το οινόπνευμα είναι επίσης μια καλή επιλογή.

Όταν βήχετε ή φτερνίζεστε, να καλύπτετε το στόμα και τη μύτη σας με ένα χαρτομάντιλο ή με το εσωτερικό μέρος του αγκώνα σας. Πετάξτε τα χρησιμοποιημένα χαρτομάντιλα αμέσως στον κάδο απορριμμάτων, όπως και τις χρησιμοποιημένες μάσκες, και πλύνετε τα χέρια σας.

Μια μάσκα είναι ένα καλό μέτρο πρόληψης που αποτρέπει την εισπνοή του ιού. Ωστόσο, η κύρια χρήση της είναι να αποτρέπει τη μετάδοση του ιού εάν είστε άρρωστος/η. Όταν βγάζετε τη μάσκα, να ακουμπάτε μόνο τα κορδόνια. Πετάξτε την κατευθείαν στον κάδο απορριμμάτων και πλύνετε τα χέρια σας. 

πηγή

Το Σοκ από μια (ακόμη) εγκατάλειψη

Σοκ και εγκατάλειψη

Παλιά ξέραμε το «Σοκ και Δέος» από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις των αμερικανών στο Ιράκ. Οι επιχειρήσεις ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2003.

Από τότε έχουμε «φάει» πολλά «σοκ» και έχουμε βιώσει περισσότερο «δέος» από όσο ίσως αντέχουμε και ως άνθρωποι και ως λαοί και άστα να παν’!

Το πιο πρόσφατο «σοκ» – δεν τολμώ να πω το «τελευταίο»  – είναι το αυτό που έκανε τον σαραντάχρονο να παρατήσει στην άσφαλτο έναν μοτοσικλετιστή αφού προηγούμενος είχε λιανίσει με το αυτοκίνητό του.

Το μεγάλο «σοκ» τον έκανε να εξαφανιστεί, κάτι για «γνωστούς σε αυτοκίνητο που περνούσε ή ήταν πιο πίσω και τον μάζεψαν – τον σοκαρισμένο.

Και κοίτα μια σύμπτωση: η «εξαφάνιση» και το «σοκ» κράτησαν όσο κρατάει το αυτόφωρο, η διαδικασία δηλαδή που σε βάζει στο κρατητήριο μέχρι την απολογία σου.

Σοκ ο δράστης που οδήγησε στην εγκατάλειψη του αιμόφυρτου θύματος του.

Εξαφανισμένος ο ίδιος και μαζί του ό,τι θα μπορούσε να μιλήσει στο δικαστήριο για την κατάστασή του τη στιγμή που έγινε το τροχαίο.

Αυτές οι συμπτώσεις είναι που προσωπικά μου προκαλούν ακόμη μεγαλύτερο σοκ.

Νεκρός, αβοήθητος στην άσφαλτο ο 25χρονος μοτοσικλετιστής.

Ναι, δεν είναι προς κρέμασμα κάποιος που προκαλεί ένα θανατηφόρο τροχαίο. Αλλά μια ζωή που χάνεται  «απαιτεί» την δικαίωση που κανονικά θα έπρεπε να δίνει μια πολιτισμένη κοινωνία.

Πώς πέρασε το σοκ του σοκαρισμένου; Πού να πήγε αμέσως μετά; Θα κάπνισε ένα τσιγάρο να ηρεμήσει; Πόσο κρατάει ένα ιδιωτικό «σοκ» και πώς κουμπώνει η λήξη της επήρρειάς του με την λήξη του αυτοφώρου;

Κι αν ήταν το παιδί σου ο «σοκαρισμένος»; Έτσι σκωπτικά και αυστηρά θα τον έκρινες;

Κι αν ήταν το παιδί σου το θύμα του σοκαρισμένου; Πώς θα ζήσεις εκτός των άλλων και με το ερώτημα: αν τον είχε βοηθήσει κάποιος μήπως και…;

Δεν λυπάμαι φυσικά τον κάθε σοκαρισμένο, παρά μόνο τον άνθρωπο που έφυγε. Οι υπόλοιποι με σοκ, ή χωρίς έχουν μια ζωή να τη συνεχίσουν και να τη ζήσουν. Με τύψεις ή χωρίς, με ψυχολογικά ή χωρίς θα ζουν. Το θύμα τους όμως;

Δεν είναι απλό να βγάλεις συμπεράσματα για κάποιον από μια στιγμή της ζωής του. Όμως οι «στιγμές» είναι αυτές που ξεχωρίζουν τους ανθρώπους και οι λεπτομέρειες αυτές που τελικά τους κατατάσσουν σε διάφορες κατηγορίες που μπορείς να σκεφτείς.

Έχει σημασία ότι ζούμε σε μια κοινωνία που η «ευθύνη» ως έννοια έχει υποστεί τον μεγαλύτερο βιασμό από πολίτες, πολιτικούς, δημοσιογράφους – όποια κατηγορία κι αν βάλεις.

Ζούμε σε μια κοινωνία που «κανείς δε φταίει» για τίποτα, πάντα φταίνε οι άλλοι. Ζούμε σε μια κοινωνία που το «υπεκφεύγειν» των ευθυνών έχει γίνει τρόπος ζωής.

Το να αναλαμβάνει τις ευθύνες του ο οποιοσδήποτε, για τα μικρά και τα μεγάλα που συμβαίνουν, είναι κάτι που οι κοινωνίες, οι οικογένειες, οι παρέες πρέπει να το «ξαναεφεύρουν» και πρέπει να το δουλέψουν.

Όσο ως πολίτες και ως κοινωνία «εγκαταλείπουμε» τις ευθύνες μας, τόσο θα πυκνώνουν τα «σοκ».

Γιάννης Καφάτος     

Ύβρις απέναντι σε νεκρούς Παλαιστίνιους

Βίντεο που ήδη έχει κάνει παγκόσμια αίσθηση, δείχνει μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού να πιάνει στις δαγκάνες της έναν Παλαιστίνιο, ο οποίος νωρίτερα έπεσε νεκρός από πυρά ισραηλινών στρατιωτών.

Συγκεκριμένα, σήμερα (Κυριακή) Ισραηλινοί στρατιώτες άνοιξαν πυρ και σκότωσαν δύο Παλαιστίνιους κοντά στα σύνορα, στη νότια Λωρίδα της Γάζας. Όπως υποστήριξε ο ισραηλινός στρατός, οι δύο Παλαιστίνιοι «ήταν ύποπτοι» (ναι, τους σκότωσαν λόγω υποψιών!) για τοποθέτηση εκρηκτικών δίπλα στον φράκτη.

Το βίντεο δείχνει μια ισραηλινή μπουλντόζα -που συνοδεύεται από άρμα μάχης- να σπεύδει στο σημείο για να "μαζέψει" τα δύο πτώματα. Άλλοι Παλαιστίνιοι που βρίσκονται εκεί, κατάφεραν να πάρουν τον έναν νεκρό. Ωστόσο, ο άλλος κατεληξε στις δαγκάνες της μπουλντόζας, η οποία τον σήκωσε ψηλά από τον ρουχισμό του και τον απομάκρυνε ως εάν να πρόκειται για «μπάζα»! Η ενέργεια προκάλεσε οργή σε ολόκληρο τον κόσμο! 

πηγή

   

Ωραία τα βίντεο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά...

 Ποιοι υποτίμησαν (και υποτιμούν) τον αντισυριζαϊσμό

Ωραία τα βίντεο του ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύπτουν ένα προς ένα τα ψέματα και τις κωλοτούμπες της κυβέρνησης. Μέσα στην ειλικρίνειά τους όμως, προδίδουν και μια αφέλεια. Στηρίζονται στην πεποίθηση ότι ο κόσμος ψήφισε ΝΔ επειδή εξαπατήθηκε από τα ψέματα και τις υποσχέσεις της. Και τώρα που τα ψέματα αποκαλύπτονται και οι υποσχέσεις διαψεύδονται, θα την εγκαταλείψουν.

Τα περισσότερα ωστόσο, από όσα «αποκαλύπτονται» στα βίντεο, ο κόσμος που ψήφισε ΝΔ τα ήξερε ή τα ανέμενε – την οικογενειοκρατία, τους κομματικούς διορισμούς, την ανικανότητα κλπ. Την ψήφισαν λοιπόν όχι επειδή δεν γνώριζαν, αλλά παρότι γνώριζαν και αυτό καθιστά πολύ πιο δύσκολη τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί δεν αρκεί να υπενθυμίζει τις ανακολουθίες και τις διαψεύσεις της κυβέρνησης προκειμένου να διαρρήξει τους δεσμούς της με την εκλογική της βάση.

Οι δεσμοί αυτοί δεν είναι το αποτέλεσμα ενός εκλογικού συμβολαίου – υπόσχομαι να κάνω αυτά και αν δεν τα κάνω είμαι ασυνεπής – αλλά πολλαπλών ιδεολογικών, ψυχικών, πολιτικών και πολιτισμικών ταυτίσεων που είναι βαθύτερες από τα επίδικα της συγκυρίας. Και κυρίως, σφυρηλατήθηκαν στο έδαφος ενός φανατικού αντισυριζαϊσμού ο οποίος ένωσε ένα εξαιρετικά πλατύ φάσμα – από κεντροαριστερούς μέχρι ακροδεξιούς και από προοδευτικούς δικαιωματιστές (πχ. Μπουτάρης) μέχρι χριστιανοταλιμπάν.

Αυτόν τον αντισυριζαϊσμό υποτίμησε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά και συνεχίζει να τον υποτιμά και σήμερα. Το πρόβλημά του είναι ακόμη μεγαλύτερο, αφού απέναντι στο παγιωμένο κοινωνικοπολιτικό μπλοκ εναντίον του δεν μπορεί να ορθώσει ένα ισάξιο αντίπαλο δέος. Διότι η κοινωνική συμμαχία που τον έφερε στην εξουσία και η οποία συγκροτήθηκε στην ελπίδα για σταμάτημα της μνημονιακής λιτότητας και απαλλαγή από το «παλιό» πολιτικό σύστημα, αποδιαρθρώθηκε ήδη από το τέλος του 2015.

Τα μνημόνια συνεχίστηκαν και παγιώθηκαν, έστω και με πιο ανθρώπινο πρόσωπο, ενώ η κυβερνητική του θητεία δεν σήμανε κάποια θεσμική ανατροπή που έφερε νέα ήθη και πρακτικές στη διακυβέρνηση. Στην πεπατημένη βάδισε, λόγω των μνημονιακών περιορισμών, αλλά όχι αποκλειστικά. Ως εκ τούτου εκλήφθηκε ως συνέχεια του παλιού πολιτικού συστήματος και όχι ως ρήξη με αυτό.

Η εξίσωση που έχει να λύσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδιαίτερα σύνθετη. Από σημαντικό μέρος των λαϊκών στρωμάτων, που είναι και η φυσική του βάση, λογίζεται ως «μία από τα ίδια», ως μέρος του συστήματος. Αντίθετα, από μεγάλο μέρος των μεσοστρωμάτων και του Κέντρου, που πρέπει να κερδίσει για να επανέλθει στην κυβέρνηση, εκλαμβάνεται ως ξένο σώμα, διαρκής απειλή. Πολύ συστημικός για τους μεν, υπερβολικά αντισυστημικός για τους δε.

Από εδώ απορρέει και η αντιφατική, σχεδόν σχιζοφρενική αντιπολιτευτική του τακτική, καθώς επίσης και η διαμάχη στο εσωτερικό του που μέχρι στιγμής εκδηλώνεται κυρίως οργανωτικά. Αριστερή και καταγγελτική ρητορική για να επανασυνδεθεί το κόμμα με τις λαϊκές μάζες, οργανωτικό άνοιγμα στα δίκτυα του πρώην ΠΑΣΟΚ σε συνδυασμό με μετριοπαθές και θεσμικό προφίλ για να καθησυχαστεί το κέντρο και η μεσαία τάξη.

Δημήτρης Τσίρκας (fb)  

Υπουργός έχει στη δούλεψη του οκτώ δημοσιογράφους!

Στην κυβέρνηση πολλοί είναι αυτοί που αγωνιούν για το έργο τους, αλλά και αρκετοί περί άλλων τυρβάζουν. Μαθαίνω ότι φροντίζουν πρωτίστως την επικοινωνιακή τους κάλυψη. Γι’ αυτό και προβαίνουν σε μαζικές προσλήψεις δημοσιογράφων.

Αυτό γράφει ο Βηματοδότης που μας μεταφέρει ό,τι του μετέφεραν:

"Ενας από τους φερέλπιδες υπουργούς έχει προσλάβει οκτώ δημοσιογράφους προκειμένου να προετοιμάσουν την κάθοδό του στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν. Με βεβαιώνουν δε ότι δεν είναι ο μόνος που ενεργεί με τον ίδιο τρόπο. Το δυστύχημα είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς εισήλθαν υποτίθεται στην πολιτική προκειμένου να βοηθήσουν στην ανόρθωση της χώρας και να ενισχύσουν το μεταρρυθμιστικό έργο της κυβέρνησης και έφθασαν επτά μήνες από τον διορισμό τους να εξαντλούνται σε προσλήψεις δημοσιογράφων για να εξασφαλίσουν την επαγγελματική τους ανέλιξη στο πεδίο της πολιτικής. Κρίμα…"

Ο Βηματοδότης το πάει και ένα... βήμα παραπέρα «προειδοποιώντας» σχετικά κάποιους υπουργούς:

"Πάντως οφείλω να τους προειδοποιήσω ότι στο Μέγαρο Μαξίμου, πέραν της εξελισσόμενης αξιολόγησης, μετρούν και τη δημοσκοπική τους επίδοση στην κοινωνία. Ψάχνουν με άλλα λόγια τη δημοφιλία τους και κατά πόσο η κοινωνία τους αναγνωρίζει για το έργο και την κυβερνητική δραστηριότητά τους. Γιατί καλές οι στρατιές δημοσιογράφων και επικοινωνιολόγων, αλλά αν δεν υπάρχει πραγματικό αντικείμενο προβολής προκοπή δεν γίνεται. Γι’ αυτό ας έχουν τον νου τους κι ας στρωθούν στη δουλειά γιατί τα πολιτικά πλάνα-αεροπλάνα που καταρτίζουν απλώς θα καταπέσουν." 

πηγή

Η αλήθεια για την τουρκική στρατιωτική ισχύ

γράφει ο Μαργαρίτης Γιώργος 

Ο λόγος για την στρατιωτική ισχύ της γειτονικής μας χώρας –συμμάχου στον αγώνα ενάντια στο εξελισσόμενο "κακό"– διανθίζεται με πλήθος ανακρίβειες και υπερβολές. Τόσες όσες χρειάζονται για να τρομοκρατηθεί ο ημέτερος λαός και για να απελευθερωθούν οι πολιτικές ελίτ της χώρας μας στην αναζήτηση κάποιας συμβιβαστικής λύσης –συνεκμετάλλευση ή ό,τι άλλο– στα μέτρα και τα σταθμά που η Δύση επιθυμεί και καθορίζει.

Φυσικά, όπως είναι τα έθιμα στην ημετέρα χώρα, οι σχετικές διαπιστώσεις κινούνται στο αόριστο και ελάχιστα ασχολούνται με αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει. Πραγματικά η Τουρκία χρησιμοποιεί, ολοένα και πιο συχνά, την προβολή στρατιωτικής ισχύος ως πολιτικό και διπλωματικό επιχείρημα. Πραγματικά έχει σε εξέλιξη εξοπλιστικά προγράμματα με εξαιρετικά φιλόδοξους στόχους.

Επιχειρεί ταυτόχρονα να αποκτήσει ισχυρό ναυτικό, ισχυρή αεροπορία και να διατηρήσει ένα βαρύτατο στρατό ξηράς. Να σημειώσουμε ότι ελάχιστα κράτη στην ιστορία μπόρεσαν να έχουν ισχυρές δυνάμεις ταυτόχρονα σε ξηρά και σε θάλασσα –πόσο μάλλον και στον αέρα. Επρόκειτο δε για πολύ πλούσια κράτη.

Η σημερινή Τουρκία έχει Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν σχεδόν 3,5 φορές μεγαλύτερο από το –τραυματισμένο- αντίστοιχο της Ελλάδας (στοιχεία ΔΝΤ). Σε σύγκριση όμως με τον υπόλοιπο κόσμο η οικονομική της επιφάνεια είναι σχετικά μικρή. Το ΑΕΠ της είναι λιγότερο από το μισό του αντίστοιχου της Ρωσίας και κάτι περισσότερο από το μισό εκείνου της Ισπανίας. Βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, η Ελβετία, ενώ υπολείπεται του αντίστοιχου μεγέθους της Ολλανδίας.

Τουρκία, όπως λέμε Ισπανία

Πάνω σε αυτήν την οικονομική επιφάνεια στηρίζεται η φιλόδοξη στρατιωτική της ισχύς. Από τα 740 δισεκατομμύρια δολάρια του ΑΕΠ της, "επενδύει" τα 19 σε στρατιωτικές δαπάνες (SIPRI 2018). Δεν πρόκειται για κάτι το υπερβολικό και σίγουρα απέχει πολύ από το να χαρακτηρίσει την τουρκική οικονομία ως "οικονομία πολέμου". Αντιπροσωπεύει το 2,6% (το μέγιστο) του ΑΕΠ. Σε αναλογία να θυμίσουμε ότι το προπολεμικό έτος 1938 η Γερμανία κατέθετε στις στρατιωτικές δαπάνες το 17% του ΑΕΠ της και η Μεγάλη Βρετανία το 8%.

Ας δούμε όμως που πάνε αυτά τα χρήματα. Οι στρατιωτικές δαπάνες της Τουρκίας είναι παραπλήσιες με τις αντίστοιχες της Ισπανίας. Με αυτό το ύψος δαπανών η Ισπανία διατηρεί 120.000 επαγγελματικό στρατό, χωρίς εφεδρείες, ένα σκάφος του μεγέθους του Anadolu, δύο πλοία αμφιβίου πολέμου, 11 φρεγάτες και μόλις 3 υποβρύχια. Στον αέρα η Ισπανία συντηρεί μια μάχιμη δύναμη 142 αεροπλάνων (μισά F-18 και μισά Typhoon).

Αντίστοιχα η Τουρκία διατηρεί έναν εξαιρετικά βαρύ στρατό ξηράς με 360.000 ενεργούς στρατιώτες, 380.000 εφέδρους και 13.000 περίπου τεθωρακισμένα κάθε είδους. Ένα ναυτικό με 12 υποβρύχια, 16 φρεγάτες και 10 κορβέτες (σε αναμονή του Anadolu) και μία αεροπορία με 245 F-4 και F-16. Είναι προφανές ότι με αυτό το ύψος των δαπανών οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δεν βρίσκονται στην πλέον ετοιμοπόλεμη κατάσταση.

Εκκρεμεί και εκεί η ανανέωση του αεροπορικού στόλου, η αντικατάσταση πλοίων που κατασκευάστηκαν στην δεκαετία του 1980 (οι 8 φρεγάτες Oliver Hazard Perry, οι κορβέτες D’ Estiennes d’ Orves). Στην ουσία τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική πλευρά, τα αντιμετωπίζει και η τουρκική. Μόνο που στη δεύτερη, το μέγεθος των επεκτατικών φιλοδοξιών κάνει τη λύση αυτών των προβλημάτων πιο επιτακτική και πολιτικά πιεστική. Για να μείνουμε στη σύγκριση με την Ισπανία, η τελευταία σπάνια χρησιμοποιεί το στρατό της σε κοστοβόρες στρατιωτικές αποστολές και σε πολέμους. Το αντίθετο συμβαίνει με την Τουρκία.

Η Τουρκία "αιμορραγεί"

Η διατήρηση στρατού κατοχής στην Κύπρο, η πολύμορφη εμπλοκή στη Συρία και τη Λιβύη, η κατάσταση στις κουρδικές περιοχές, η συνεχής πίεση στο Αιγαίο, η επιλογή για μαζική προβολή δύναμης στην ανατολική Μεσόγειο, οι στρατιωτικές αποστολές στον Περσικό Κόλπο και την Αφρική, μάλλον προκαλούν ισχυρές οικονομικές πιέσεις στον στρατιωτικό μηχανισμό του γειτονικού κράτους.

Μια ένδειξη γι αυτό είναι ο πρόσφατος περιορισμός της στρατιωτικής θητείας σε τρόπο ώστε να εξοικονομηθούν κονδύλια για τις μικρότερες μεν, πλέον αξιόμαχες δε, μονάδες. Φυσικά υπάρχουν όλα αυτά τα επικοινωνιακά για τουρκικά μαχητικά 5ης γενιάς, για αντιτορπιλικά των 7.000 τόνων και πολλά άλλα. Να τα δούμε αυτά στην πραγματική τους διάσταση.

Για παράδειγμα, η Σαουδική Αραβία είναι μία χώρα που συντηρεί ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα ανάλογο –ίσως λίγο μικρότερο- σε φιλοδοξίες με το τουρκικό. Έχει την ίδια σχεδόν οικονομική ισχύ με την Τουρκία, αν και τον μισό πληθυσμό. Για να εξυπηρετήσει ένα τέτοιο εξοπλιστικό πρόγραμμα η χώρα αυτή ανέβασε τις στρατιωτικές της δαπάνες στα 68 δισεκατομμύρια δολάρια –σχεδόν τέσσερις φορές πιο πάνω από τις αντίστοιχες τουρκικές. Θα πρέπει λοιπόν να δούμε την αύξηση των τουρκικών στρατιωτικών δαπανών σε ανάλογα ύψη –γύρω στο 10% του ΑΕΠ- για να πιστέψουμε στην άμεση απειλή των τουρκικών υπερεξοπλισμών.

Οι ελίτ τρομοκρατούν την κοινωνία

Η τρομοκράτηση του κόσμου είναι μια τακτική που οι ελληνικές κυβερνητικές ελίτ, αριστερές και δεξιές, έχουν απόλυτα εμπεδώσει στα χρόνια της κρίσης. Την ίδια τακτική χρησιμοποιούν και τώρα. Τις συμφέρει και τις καλύπτει. Με τον φόβο να πλανάται στην κοινωνία, οι «προσφυγές στη Χάγη» έστω και με την ατζέντα του απέναντι, ή οι περί "συνεκμετάλλευσης" συζητήσεις μπορούν να προχωρήσουν.

Και, κυρίως, ο φόβος εμποδίζει τους πολλούς να σκεφτούν ορθολογικά, άρα πολιτικά. Με τον τρόπο αυτό ο ολοκληρωτισμός του μνημονιακού, ή άλλου μονόδρομου, μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς αντιρρήσεις. Και τα ουσιαστικά θα περάσουν απαρατήρητα. Όπως για παράδειγμα το εξής σημαντικό:

Ποια ελληνική κοινωνία θα κληθεί να υπερασπιστεί την πατρίδα όταν το 36% (CIA Factbook) των οικογενειών βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας και οι διαδοχικές κυβερνήσεις επικεντρώνονται στο πως θα δώσουν τα σπίτια των φτωχών στα funds; Παρεμπιπτόντως στην Τουρκία το ποσοστό των νοικοκυριών κάτω από το όριο της φτώχειας είναι 22%.....

slpress.gr

Σταματά το καρναβάλι της Βενετίας λόγω του κορονοϊού - Σε καραντίνα πλοίο ΜΚΟ

Παύση όλων των δημόσιων εκδηλώσεων μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου αποφάσισε ο περιφερειάρχης του Βένετο. Σε καραντίνα μετανάστες και πλήρωμα πλοίου ΜΚΟ.

Mε απόφαση του περιφερειάρχη του Βένετο στην Ιταλία, Λούκα Τζάια, σταματούν όλες οι δημόσιες εκδηλώσεις, μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου λόγω του κορονοϊού.

Στα μέτρα αυτά συμπεριλαμβάνεται και η διακοπή των εκδηλώσεων του παραδοσιακού καρναβαλιού της Βενετίας. Θα παραμείνουν κλειστά, επίσης, τα σχολεία, τα μουσεία και τα πανεπιστήμια της περιφέρειας.

Παράλληλα, όπως αναφέρει το ΑΠΕ οι ιταλικές αρχές αποφάσισαν να θέσουν σε καραντίνα τους 274 μετανάστες και το πλήρωμα του πλοίου Ocean Viking (που ανήκει στην ΜΚΟ Sos Mediterranè), το οποίο μόλις ελλιμενίστηκε στο Ποτσάλο της Σικελίας.

Στα 132 τα κρούσματα

Σύμφωνα με νέα ενημέρωση της Ιταλικής Πολιτικής Προστασίας, τα κρούσματα κορονοϊού στην χώρα είναι, πλέον, εκατόν τριάντα δύο. Είκοσι έξι ασθενείς βρίσκονται σε μονάδες εντατικής θεραπείας των νοσοκομείων.

Παράλληλα, ο δήμαρχος του Μιλάνου, Μπέπε Σάλα, ζήτησε να παραμείνουν κλειστά τα σχολεία της πόλης του, καθ΄όλη την επόμενη εβδομάδα. Ένα προληπτικό μέτρο για να αποφευχθεί η περαιτέρω εξάπλωση του ιού. Εξήγησε επίσης, ότι μπορεί να αναβληθούν μεγάλες εκθέσεις που είχαν προγραμματισθεί για το άμεσο μέλλον.

Όπως μεταδίδουν τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης, στην περιφέρεια Φριούλι Βενέτσια Τζούλια, με πρωτεύουσα την Τεργέστη, από την Δευτέρα μέχρι και το τέλος του μήνα θα παραμείνουν κλειστά τα πανεπιστήμια, όπως και οι μικρές και μεγάλες βιβλιοθήκες της περιοχής.

Σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς, τέλος, η οικονομική ζημιά από τα έκτακτα μέτρα αντιμετώπισης του κοροναϊού, για τις περιφέρειες του ιταλικού Βορρά, ανέρχεται ήδη στα 18 εκατομμύρια ευρώ την ημέρα. 

πηγή

Δαρβίνος ή ξερό ψωμί

γράφει η  Νόρα Ράλλη

Και μετά σου λέει «δεν καταλαβαίνουν». Οχι ότι τα ’χω σε υπόληψη - σε καμία υπόληψη δεν τα ’χω. Ούτε ποτέ μου ξύπνησαν το μητρικό φίλτρο. Το ηρωδικό, ναι. Ακριβώς επειδή πάντα είχα μέσα μου ισχυράν την πίστιν ότι καταλαβαίνουν τα πάντα: και πολύ καλά ξέρουν τι κάνουν και γιατί το κάνουν, τα σκασμένα. Ούτε να τους κρυφτείς μπορείς ούτε να τα ξεγελάσεις.

Τις προάλλες μια φίλη, που το μητρικό ξύπνησε μέσα της και έκανε δυο από δαύτα, με παρακάλεσε να κρατήσω για λίγη ώρα ένα από τα δαύτα της. Αγοράκι, 8 ετών. Ενεκα που τους φίλους τούς διαλέγουμε και δεν τους παραβλέπουμε ακόμη κι αν κάνουν παιδιά, δέχτηκα. Κάθομαι το λοιπόν εκεί κοντά (σε απόσταση ασφαλείας πάντα – για μένα εννοώ) και το κοιτάω να παίζει. Ησύχασα κάπως, γιατί φαντάστηκα ότι τα πάω μια χαρά και αρκεί να είμαι εκεί και φτάνει. Ελα όμως που κάποια στιγμή γυρνάει και τι μου λέει;

«Το ήξερες εσύ ότι όταν εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι, οι μόνοι που απέμειναν ζωντανοί ήταν κάτι μικροί, πιο μικροί και από ποντίκια, που δεν κάνανε αυγά, αλλά μωράκια;»... Κάγκελο η δικιά σου! Πού οι καιροί που τα αγοράκια της τότε ηλικίας μου τα ενδιέφεραν μόνο ο Τζι Αϊ Τζο, άντε και κάποιοι ήρωες της λογοτεχνίας; Θα ξεχάσω εγώ τον Σπύρο, που για τέσσερα χρόνια, κάθε Απόκριες, ντυνόταν την ίδια στολή –Ρομπέν των Δασών!– που τόσο θαύμαζε; Εντάξει, του έκανε κιόλας, καθώς άργησε κάπως να ψηλώσει, αλλά τον θαύμαζε κιόλας. Αρχισα να αναπολώ τις εποχές που η πολεμική προπαγάνδα των ΗΠΑ είχε εμποτίσει τα μυαλά των παιδιών, άντε και κανένας λαϊκός επαναστάτης – ένεκα που έμενα σε λαϊκή συνοικία, είχαμε και κομμουνιστές δασκάλους και κάπως διαβάζαμε και κλασική λογοτεχνία... Αλλά, οι δεινόσαυροι;

Και να ’ταν μόνο οι δεινόσαυροι, καλά θα ’ταν. Αλλά το σκασμένο μού ανέλυσε τη θεωρία του Δαρβίνου σε μία ερώτηση. Γιατί πράγματι, μόνο κάτι μικροσκοπικά ζωάκια σώθηκαν τότε και αυτό γιατί ήταν εξελιγμένα, δηλαδή θηλαστικά. Τουτέστιν, «έκαναν μωράκια και όχι αυγά».

Και επειδή ο θεός υπάρχει και με μισεί, την επόμενη ακριβώς μέρα ήμουν καλεσμένη να μιλήσω σε ένα φόρουμ εμπόρων και επιχειρήσεων. Συντονισμό θα έκανα δηλαδή, γιατί μήτε έμπορος είμαι, μήτε επιχειρηματίας. Ελα όμως που είμαι Φυσικός και η τρίχα μου σηκώθηκε με αυτά που άκουσα. Οι λέξεις-κλειδιά, σε όλες ανεξαιρέτως τις ομιλίες, ήταν: ευελιξία, προσαρμοστικότητα, μετασχηματισμός. Και φράση, η εξής μία: «Cash is not the gold. Data is the gold!». Με κατάλαβες; Δεν είναι το χρήμα χρυσός. Τα δεδομένα είναι «χρυσός». Οποιος έχει δεδομένα για πελάτες, να κάνει ένα βήμα μπροστά! (χαζοί είναι η google και το fb που τα μοσχοπουλάνε;)

Αλλά εκεί που τσουτσούρισε το μέσα μου ήταν όταν άκουσα: «Δεν είναι θέμα επιλογής. Είναι θέμα προσαρμογής! Το είπε και ο Δαρβίνος. Ποιοι επιβιώνουν; Οσοι προσαρμόζονται στις αλλαγές!».

Πες μου τώρα, μετά από όλα αυτά, τι έπρεπε να απαντήσω εγώ στο 8χρονο, που μεγαλώνει σε έναν κόσμο που μετράει μόνο ως «δεδομένα» και όπου η δαρβινική θεωρία, που ήδη γνωρίζει (έστω και χωρίς να το ξέρει), έχει παραμορφωθεί από τους δεδομένους;

Γιατί όλοι τούτοι κάνουν, εντελώς ενσυνείδητα, ένα σοβαρό λάθος. Που δεν είναι ακριβώς λάθος (γι’ αυτό και το πλασάρουν με άνεση), όσο επικίνδυνη –πολύ επικίνδυνη– παραμόρφωση. Ναι μεν ο Δαρβίνος θεμελίωσε πως η εξελικτική αλυσίδα βασίζεται στην προσαρμοστικότητα των ειδών, αλλά (αχ αυτό το «αλλά» που πάντα ξεχνάμε)... Αλλά σήμερα, δεν επιβιώνει όποιος προσαρμόζεται. Επιβιώνει ο ισχυρότερος. Οχι ο ικανότερος. Ο έχων. Οχι μόνο ο έχων. Ο έχων πολλά. Πάρα πολλά, πολύ περισσότερα από όσα όλοι οι άλλοι μαζί.

Ο κοινωνικός δαρβινισμός έγινε όργανο φασιστών και αποικιοκρατών. Είναι όμως ο οικονομικός δαρβινισμός που πλέον μας σερβίρεται κάθε πρωί ως «πρωτεϊνούχο» ή μάλλον «προνομιούχο» ρόφημα και τον καταπίνουμε αμάσητο, μικροί μεγάλοι.

Κατευθείαν σήκωσα το τηλέφωνο: «Μαράκι, κλείσε μου εκ νέου ραντεβού με τον μικρό. Πρέπει να του μιλήσω κατεπειγόντως!».   

Το plan B της θεσμικής εκτροπής

γράφει η Μαρίνα Αλεξανδρή

Ηεπιστολή του αντιεισαγγελέα Μπρακουμάτσου στην Προανακριτική και η επακόλουθη προσέλευση «Σαράφη» και «Κελέση» στην ΓΑΔΑ προκειμένου να εξεταστούν με αλλοιωμένα χαρακτηριστικά εκθέτει βαριά την κυβέρνηση. Καταρρίπτει τους ισχυρισμούς περί «κρυπτόμενων κουκουλοφόρων», αποδεικνύει ότι ΝΔ και ΚΙΝΑΛ άγγιξαν τα όρια της θεσμικής εκτροπής με στόχο όχι να εξετάσουν αλλά να εκφοβίσουν τους μάρτυρες, και εντείνει τα ερωτήματα για την πολιτική ανοχή Μητσοτάκη απέναντι στον άξονα Σαμαρά – Γεωργιάδη που πρωτοστάτησε στην επιχείρηση τρομοκράτησης δικαστών και μαρτύρων και στο σχέδιο «βγάλτε τις κουκούλες».

Η πολιτική ήττα της ΝΔ όμως δεν κλείνει και την πολιτική θύελλα καθώς οι πιέσεις προς την Δικαιοσύνη αλλά και προς το Μαξίμου δείχνουν, μέχρι στιγμής, ανεξέλεγκτες. Και η προγραμματισμένη για αύριο, Δευτέρα, εξέταση των «Σαράφη» και «Κελέση» από την Προανακριτική, φαίνεται πως θα αποτελέσει την επόμενη πράξη στον τοξικό πόλεμο που άνοιξε η εφαρμογή του «δόγματος Σαμαρά».

Στον ΣΥΡΙΖΑ, παρότι θεωρούν πως κερδήθηκε μια πρώτη και σημαντική μάχη, είναι πεπεισμένοι ότι αυτός ο πόλεμος θα έχει συνέχεια με δύο αλληλένδετους στόχους. Ο πρώτος είναι να εμφανιστούν ως αναξιόπιστοι οι προστατευόμενοι μάρτυρες και ο δεύτερος – ο οποίος υπήρχε εξ αρχής στην πτέρυγα Σαμαρά – είναι να μπει στο κάδρο της δήθεν «σκευωρίας» ο Αλέξης Τσίπρας.

Ως προς το πρώτο σκέλος η έκβαση που θα έχουν οι καταθέσεις των δύο προστατευόμενων μαρτύρων αύριο , θα είναι ενδεικτική για την συνέχεια. Ήδη όμως, από την πλευρά της πλειοψηφίας διαμηνύεται πως το κεντρικό ζητούμενο δεν θα είναι το τι γνωρίζουν, ή δεν γνωρίζουν, οι μάρτυρες είτε για την δήθεν «σκευωρία» είτε για την ουσία του σκανδάλου Novartis, αλλά το εάν έπρεπε ή δεν έπρεπε να τεθούν σε καθεστώς προστασίας.

Αποκαλυπτικός επ’ αυτού ήταν χθες και ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας, ο οποίος χαρακτήρισε «λυδία λίθο» την αξιοπιστία των μαρτύρων και το «εάν και κατά πόσο τα συγκεκριμένα πρόσωπα, είχαν εμπλοκή στην υπόθεση Novartis. «Νομίζω ότι με τις ερωτήσεις που θα τεθούν και τις απαντήσεις που θα δοθούν, θα μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει πού κινούνται ή πού έχουν κινηθεί τα συγκεκριμένα πρόσωπα» είπε ο κ. Τσιάρας, προκαταλαμβάνοντας ουσιαστικά και την κατεύθυνση που θα επιχειρήσει να δώσει η πλειοψηφία στην εξέταση των «Σαράφη» και «Κελέση».

Στην ίδια κατεύθυνση στοχεύει και το έτερο ερώτημα που έχει απευθύνει η Προανακριτική στον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Παναγιώτη Μπρακουμάτσο για το αν οι «Σαράφης» και «Κελέση» ορθώς έγιναν προστατευόμενοι μάρτυρες και εάν πρέπει να παραμείνουν στο καθεστώς προστασίας – ένα ερώτημα, το οποίο κατά τις πληροφορίες επίσης θα λάβει επίσημη απάντηση αύριο.

Τελική επιδίωξη ΝΔ και ΚΙΝΑΛ είναι να εμφανίσουν τους μάρτυρες αναξιόπιστους και την εισαγγελία Διαφθοράς υπόλογη γιατί τους έθεσε σε καθεστώς προστασίας, έτσι ώστε να υποστηριχθεί – με νομότυπο κέλυφος – το αφήγημα της «ευρείας σκευωρίας» έως και… επιχείρησης κατάλυσης της Δημοκρατίας, όπως διακήρυξε ήδη ο Αδωνις Γεωργιάδης.

Και εδώ, άλλωστε, ήταν επίσης αποκαλυπτικός ο Κώστας Τσιάρας λέγοντας: «Όλοι ξέρουμε ότι δεν μπορεί προστατευόμενος μάρτυρας να είναι εμπλεκόμενο πρόσωπο.

Και αν αυτό δεν έχει τηρηθεί, τότε το πρόβλημα τεράστιο και βεβαίως δημιουργείται ένα μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα από αυτό που ονομάζεται αναζήτηση ευθυνών για πολιτική παρέμβαση».

Στελέχη της Κουμουνδούρου λένε ότι είναι προφανές πως η πολιτική παρέμβαση που υπονοεί ο υπουργός Δικαιοσύνης «δείχνει» ευθέως προς την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα. Και θεωρούν ότι τις επόμενες ημέρες ο Αντώνης Σαμαράς και οι σκληρές ομάδες ΝΔ και ΚΙΝΑΛ «θα δώσουν τα ρέστα τους για να οδηγήσουν τον Τσίπρα στο εδώλιο». Την κεντρική πολιτική απάντηση σ’ αυτό το σχέδιο την έδωσε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας χθες το βράδυ από το κλειστό του Τάε Κβο Ντο: «Αν έχετε τα κότσια», είπε, «πηγαίνετε εμένα στο Ειδικό Δικαστήριο», είπε απευθυνόμενος ουσιαστικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη, και ο νοών νοείτω.

Μια ακόμη απάντηση, για το τι κρύβεται πίσω από το κυβερνητικό αντιθεσμικό κρεσέντο, μπορεί να την δίνουν όπως λένε τα ίδια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι πληροφορίες που θέλουν την εισαγγελία Διαφθοράς να ολοκληρώνει εντός των ημερών το σκέλος της έρευνας για την Novartis που αφορά τον Αδωνι Γεωργιάδη.  

Η νίκη ανήκει στους ηττημένους – Κική Δημουλά

Της Όλγας Σελλά

(απόσπασμα συνέντευξης το 2010, από το περιοδικό «Κ»)

«Δεν έζησα τον έρωτα όσο ήθελα»

«Είναι τόσο απίθανο πράγμα να συμπέσουν οι βαθμοί του αισθήματος ακριβώς ανάμεσα σε δύο ανθρώπους - παρά μόνο ενδεχομένως για μία στιγμή. Μόνο. Από εκεί και πέρα έχουμε χάσματα και αυτό βοηθάει στο να μεγαλώνει το αίσθημα του ενός για τον άλλον, να μικραίνει το αίσθημα του άλλου για τον άλλον και να γίνεται αυτό το συναρπαστικό - είτε παιχνίδι είτε κυνηγητό είτε μαρτύριο, είναι οπωσδήποτε συναρπαστικό. Εάν ρωτήσεις, βέβαια, από πού έχω βγάλει αυτά τα συμπεράσματα, από πόσα όρη και βουνά ερώτων πέρασα, θα σου πω από ελάχιστα. Αλλά έχω μια εμμονή στο θέμα και στην αξία του θέματος και το γεγονός ότι δεν το εξάντλησα και δεν το έζησα ίσως όσο έπρεπε και όσο το ήθελα -ίσως και όσο ήμουν προορισμένη να το ζήσω-, αυτό με έχει κάνει να αισθάνομαι ολίγον μελετήτρια του θέματος και σαν να έχω μια πείρα· την οποία δεν έχω, αλλά πιστεύω ότι καλά προσανατολίζομαι στο πώς το σκέφτομαι, στο πώς διακρίνω την εξέλιξη και την αντοχή αυτού του αισθήματος. Η αντοχή του είναι πάρα πολύ μικρή. Το αποσταγμένο κέρδος αυτής της ιστορίας της ερωτικής και του αισθήματος είναι αυτός ο βασανισμός. Του ενός. (...) Υπάρχει εκεί ένα άλλο άγνωστο που δεν πρόκειται να δούμε ποτέ. Αυτό, όταν πάψεις να το κυνηγάς, έχεις πεθάνει. Εγώ αισθάνομαι πολύ πεθαμένη. Πώς να το κυνηγήσω; Με τα 77 μου έτη; Οση φαντασία και να βάλω, να διορθώσω τα δεδομένα και τις πραγματικότητες, ε, η καημένη δεν μπορεί να κάνει θαύματα».

«Η ευγένεια με κατέστρεψε»

«...βλέπω ότι είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε. Έκλεισε το δρόμο στη ζωή μου. Υπέμεινα πράγματα που δεν θα έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας: ότι θα πίκραινα, θα πείραζα, θα αναστάτωνα των άλλων τη ζωή. Τελικά, έκανα μια αφαιρετική κατάσταση, να περιμένω να μου δοθούν τα πράγματα που επιθυμώ, χωρίς να θέλω να τα πάρω διά της βίας. Αλλά αυτό ήταν μια ήττα. Καθαρή ήττα. Και άδικα αυτός ο φίλος, σήμερα, χθες ή προχθές ή επί έτη, είτε είναι υπαρκτός είτε είναι η φωνή της συνειδήσεως, μου είπε ότι θέλω να καπελώσω τον κόσμο. Δεν θέλω καθόλου να καπελώσω τον κόσμο. Να καπελώσω έναν άνθρωπο, ναι, θα το ήθελα. Και αν ένας άνθρωπος είναι όλος ο κόσμος για μας κάποια στιγμή... Ναι, ναι, βεβαίως. Γιατί όχι; Αν εννοούσε ότι είναι πολύ ακατάλληλη στιγμή για να καπελώσω έναν άνθρωπο ή όλο τον κόσμο, θα του απαντούσα ότι δεν είναι καθόλου ακατάλληλη η στιγμή, εφόσον αναπνέω, σκέφτομαι, αισθάνομαι και επιθυμώ».

«Η νίκη ανήκει στους ηττημένους»

«Πιστεύω ότι η νίκη ανήκει στους ηττημένους. Ζούνε πολλά φοβερά πράγματα μέσα τους αυτοί που ηττώνται. Γιατί το αντέχουν. Επομένως, αφού το αντέχουν, είναι βαθύτεροι νικητές. Φαντάζομαι ότι ένα αποδεικτικό τού πόσων εκατομμυρίων ετών είναι η ζωή είναι η αντοχή των κακών ενστίκτων».

«Με το θάνατο συμπράττουμε»

«Το έχω δει, και το έχω πει, και θα το λέω, ως μότο και ως επωδό σε κάθε μου κουβέντα και σε κάθε μου πράξη: μισή ντροπή δική μου για ό,τι έκανα, μισή του θανάτου. Διότι συμπράττουμε. Σε ό,τι κάνω, εγώ και αυτός. Πες έγραψα κακά ποιήματα, φταίει η ηλικία, φταίει ότι φοβάμαι το θάνατο... Το αποτέλεσμα είναι μισό δικό μου και μισό του υπευθύνου. Και υπεύθυνος είναι ο θάνατος. Αν δεν ήταν να πεθάνω, θα ήμουν πολύ καλύτερα».

«Ένα διαρκές, γόνιμο παράπονο»

«Σήμερα κάποιος φίλος, έτσι ιδιόρρυθμος και κακός και α-συναισθηματικός, με είπε διεκδικητική, ότι θέλω να καπελώσω όλο τον κόσμο. Α, και είπε ότι μου αρέσει πάρα πολύ να κάνω το θύμα. Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό, γιατί εγώ αισθάνομαι συνεχώς ένοχη. Πώς πάει αυτό μαζί; Πώς μου αρέσει να είμαι θύμα ενώ συγχρόνως είμαι ένοχη; Πάνε αυτά τα δύο μαζί; Περπατάνε; Και ένοχος και θύμα; Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο, ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν με κατάλαβαν οι άνθρωποι. Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα. Αυτό βέβαια ήταν πάρα πολύ αφελές από τη μεριά μου. Αλλά και πολύ χρήσιμο. Γιατί με είχε σε μια διαρκή ταραχή και σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σε ένα πολύ γόνιμο παράπονο».

Δηλαδή, αν σας καταλάβαιναν οι άνθρωποι, δεν θα γράφατε ποιήματα; (ακούγεται off η φωνή της Κατερίνας Πατρώνη (δημιουργός ντοκυμαντέρ αφιερωμένο στη Κική Δημουλά).

«Νομίζω ναι. Πρώτα-πρώτα, αυτό θα με έκανε να παραιτηθώ από το να προσπαθώ να τους καταλάβω εγώ. Προσπαθώ να καταλάβω αυτόν που είπε ότι μου αρέσει να είμαι θύμα. Άραγε, από πού το είδε αυτό; Μπορεί να περάσω δυο-τρεις μέρες με αυτήν τη σκέψη. Δεν είναι λοιπόν άσχημη η πλάνη που δημιουργείς στον άλλον ή το χάσιμο. Εγώ πάντως, πρέπει να σου πω, ότι μάλλον υπήρξα θύμα, με την έννοια ότι με κατέβαλαν πάρα πολύ οι συμπεριφορές των άλλων. Μόνο κατά τούτο. Δεν με κατέβαλαν συντριπτικά. Δεν με ακολούθησε η συνέπεια σε όλη μου τη ζωή, ούτε τη διαμόρφωσα. Αλλά την ώρα που συνέβαινε, με καταρράκωνε».

«Έπρεπε να έχω ωριμάσει»

«Είμαι λίγο θυμωμένη, όπως αντιλαμβάνεσαι. Μ' εμένα. Διότι έπρεπε να έχω ωριμάσει. Να μην απορώ με τίποτα».

«Η ποίηση έχει τη λύπη της απορίας»

«Το ερώτημα είναι αν παρηγορεί η ποίηση. Παρηγορεί, με το να αποσπά την προσοχή της λύπης του αναγνώστη από την αιτία της. Και να την παρασύρει να προσηλωθεί σε μια άλλη μορφή λύπης, που δεν είναι υστερική, που δεν είναι πιεστική, που δεν βιάζεται να βιωθεί, που δεν έχει υπερβολές και ουρλιαχτά. Και αυτή είναι η λύπη της απορίας. Η ποίηση έχει τη λύπη της απορίας. Εάν ο αναγνώστης πάρει αυτό το πράγμα -και όχι να του αρέσει η ποίηση διότι παρηγορήθηκε που έχασε έναν άνθρωπο ή έναν έρωτα-, τότε έχει ωφελήσει η ποίηση. Αλλιώς, είναι μια θεραπεία, ένα σκεύασμα για εξωτερική επάλειψη μόνο».

«Τι ψάχνω;»

«Ψάχνω έναν βαθουλό άνθρωπο για τη σούπα μου. Αυτό ορίζει πάρα πολύ καλά την ηλικία μου, τις λίγες απαιτήσεις μου και πόσο δυσεύρετο είναι ένα απλώς βαθουλό πιάτο».

πηγή