Πρόεδρος Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν : "Μην κάνετε σχέδια για Καλοκαιρινές διακοπές"

Να μην κλείσουν ακόμη τις θερινές διακοπές τους, συνιστά στους Ευρωπαίους η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Παράλληλα τόνισε πως οι καταναλωτές των οποίων τα ταξίδια ακυρώθηκαν ή δεν θα μπορούν να ταξιδέψουν λόγω της πανδημίας του κοροναϊού δικαιούνται πλήρη επιστροφή των χρημάτων που έχουν καταβάλει. Οι προτροπές της προέδρου της Κομισιόν ενισχύουν τις δυσοίωνες εκτιμήσεις των εκπροσώπων του ελληνικού τουρισμού που κάνουν λόγο για απώλειες έως και 80% φέτος το καλοκαίρι.

«Συμβουλεύω να περιμένει κανείς για τέτοια σχέδια. Δεν μπορεί κανείς να κάνει αξιόπιστες προβλέψεις για τον Ιούλιο και τον Αύγουστο», επισήμανε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν σε συνέντευξή της στην «Bild am Sonntag».

Παράλληλα σχετικά με τις συστάσεις που έχουν κάνει κάποιες κυβερνήσεις στην Ευρώπη, μεταξύ των οποίων και η ελληνική, προς τους τουρίστες να λάβουν ένα κουπόνι έναντι του ποσού που έχουν ήδη διαθέσει για τις κρατήσεις τους και όχι τα αντίστοιχα χρήματα, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν πως «σε ολόκληρη την Ευρώπη οι άνθρωποι, από καθαρά νομική άποψη, έχουν την επιλογή μεταξύ των χρημάτων και ενός κουπονιού» και έκανε έκκληση προς τους πελάτες που μπορούν, «να μην επιλέξουν την επιστροφή των χρημάτων τους».

«Σε αυτή την κρίση απαιτείται η αλληλεγγύη όλων. Όποιος οικονομικά μπορεί να το αντέξει, δεν θα πρέπει να επιμείνει για χρήματα, αλλά να βοηθήσει με το κουπόνι τις ταξιδιωτικές εταιρίες να ξεπεράσουν αυτές τις δύσκολες εβδομάδες», είπε, ωστόσο διευκρίνισε: «Οι αξιώσεις των πελατών θα πρέπει όμως να παραμείνουν διασφαλισμένες».

Αξίζει να σημειωθεί ότι και στη χώρα μας είχε επικρατήσει συγχυση  αναφορικά με την επιστροφή χρημάτων από ξενοδόχους για κρατήσεις, οι οποίες ακυρώθηκαν λόγω κοροναϊού. Η σύγχυση έγινε ακόμη μεγαλύτερη μετά τους ισχυρισμούς  εκ μέρους του υπουργού Ανάπτυξης, Άδωνι Γεωργιάδη, πως οι επιχειρήσεις δεν χρειάζεται να επιστρέψουν τις προκαταβολές, που είχαν λάβει οι ιδιοκτήτες καταλυμάτων, κατά παρέκκλιση τόσο της ευρωπαϊκής όσο και της εγχώριας νομοθεσίας.

Πρόκειται για ισχυρισμούς προκάλεσαν αντιδράσεις καθώς σε κοινοτική οδηγία, την οποία επιβεβαίωσε και η πρόεδρος της Κομισιόν, προβλέπεται σαφώς ότι «ο ταξιδιώτης έχει το δικαίωμα να καταγγείλει τη σύμβαση οργανωμένου ταξιδιού πριν από την έναρξη του πακέτου χωρίς την καταβολή οποιασδήποτε χρέωσης καταγγελίας σε περίπτωση αναπόφευκτων και έκτακτων περιστάσεων στον τόπο προορισμού ή πολύ κοντά σε αυτόν, οι οποίες επηρεάζουν σημαντικά την εκτέλεση του πακέτου ή επηρεάζουν σημαντικά τη μεταφορά των επιβατών στον προορισμό».

«Σε περίπτωση καταγγελίας της σύμβασης οργανωμένου ταξιδιού σύμφωνα με την παρούσα παράγραφο, ο ταξιδιώτης δικαιούται την πλήρη επιστροφή όλων των ποσών που κατέβαλε για το πακέτο, αλλά δεν δικαιούται πρόσθετη αποζημίωση», τονίζεται στην οδηγία, με τη στάση του Άδωνι Γεωργιάδη να προκαλεί πολλά ερωτήματα, καθώς ως υπουργός που αναφέρθηκε στο ζήτημα όφειλε να γνωρίζει τον σχετικό κανονισμό και να μην προκαλεί σύγχυση σε επιχειρήσεις και πολίτες. 

πηγή

Θαύμα, θαύμα!...Κόλλησα κορονοϊό!

Ο Χαρδαλιάς ζητά (παρακαλά) τους εισαγγελείς να κάνουν το καθήκον τους, η Ιερά Σύνοδος...προβληματίζεται και θα κάνει...έρευνα και το κράτος και οι θεσμοί καταρρακώνονται από τον κάθε αλλοπαρμένο ιερέα που θεωρεί ότι λογοδοτεί μόνο στον...Κύριο.

Για ακόμα μία φορά η ατολμία (και αυτής) της κυβέρνησης μπροστά στην αυθαιρεσία της Εκκλησίας, εν ονόματι των ψήφων των «πιστών», αποδεικνύει ότι η χώρα ποδηγετείται από ανεξέλεγκτες δυνάμεις που ομνύουν στη μεταφυσική και στο θαύμα.

Επειδή όμως θαύματα δεν γίνονται και ο ιός πολλαπλασιάζεται χωρίς τη μεσολάβηση...μυστηρίου, οι εισαγγελικές αρχές θα πρέπει να κάνουν το καθήκον τους και να φέρουν τους (Έλληνες πολίτες) ιερείς ενώπιον των ευθυνών τους και κατά συνέπεια ενώπιον του νόμου.

Ο Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος υποκριτικά προβληματίζεται και...ερευνά, να πάρει εδώ και τώρα καθαρή θέση και να πει στο ποίμνιο εάν θεωρεί την πανδημία πραγματικό κίνδυνο ή εκτιμά απλώς ότι «η πίστη σώζει». Γιατί εάν το πιστεύει αυτό, χρέος του είναι να το πει, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη των λόγων του.

Η Πολιτεία εδώ και εβδομάδες παίζει κρυφτούλι με την Εκκλησία, χρησιμοποιώντας μισόλογα, σοφιστείες και ασυνάρτητα και αντιφατικά πράγματα. Η κυβέρνηση, πέρα από καιροσκοπισμούς και ψηφοθηρίες, να εφαρμόσει εδώ και τώρα το νόμο για τους παραβάτες ιερείς και να τους τιμωρήσει παραδειγματικά, όπως θα έκανε για οποιονδήποτε άλλο πολίτη.

Οι ανθρώπινες ζωές δεν είναι παιχνίδι στα χέρια του κάθε τυχάρπαστου και αλλοπαρμένου και αυτό θα πρέπει να γίνει αντιληπτό απ’ όλους.

Φτάνει πια η κοροϊδία, το λόγο έχει η Δικαιοσύνη, η οποία επίσης δεν μπορεί να μας εμπαίζει με επιλεκτικές παρεμβάσεις. Ο νόμος είναι για όλους!  

πηγή 

Η ευτυχία βρίσκεται στη συμφιλίωση με το χρόνο που περνάμε με τον εαυτό μας

Αν συνεχίσουμε να ψάχνουμε την ευτυχία στους άλλους, θα συνεχίσουμε συνεχώς ν’ απογοητευόμαστε. Αν συνεχίσουμε να ψάχνουμε την ευτυχία στα υλικά αγαθά, στα παιχνίδια εξουσίας, στους έρωτες και τους φίλους ίσως και να μην τη βρούμε ποτέ.

Ο καθένας μπορεί βέβαια να ορίσει την ευτυχία αλλιώς. Σε κάποιον μπορεί να αρέσει το διάβασμα, σε κάποιον άλλον τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Σε κάποιον το γυμναστήριο και σε κάποιον άλλον οι εξορμήσεις στη φύση. Αρκεί να βρούμε αυτά που αγαπάμε να κάνουμε και να τα κάνουμε. Και να μη λυπόμαστε διαρκώς γι’ αυτά που δεν μπορούμε να κάνουμε. Γιατί αν μπορούσαμε εύκολα να κάνουμε τα πάντα, τότε αυτά θα έχαναν την αξία τους και δε θα μας έκαναν πια ευτυχισμένους.

Όπως για παράδειγμα τα ταξίδια. Και ποιον δεν κάνουν ευτυχισμένο τα ταξίδια; Δεν μπορούμε, όμως, συνεχώς να ταξιδεύουμε. Είναι αδύνατον. Άρα τις 360 κάτι εκείνες μέρες που δεν ταξιδεύουμε ή που δεν κάνουμε διακοπές πρέπει να νιώθουμε λυπημένοι;

Αν βρούμε αυτά τα μικρά και καθημερινά πράγματα που μας αρέσουν, θα μπορούμε μ’ αυτά να σκοτώνουμε τον ανούσιο κι ανεκμετάλλευτο χρόνο που έχουμε στο σπίτι, ακόμη κι αν είμαστε μόνοι.

Γιατί είναι απλό… Η ευτυχία βρίσκεται μέσα μας. Βρίσκεται στη συμφιλίωση με τον εαυτό μας και στο χρόνο που περνάμε με τον εαυτό μας. Βρίσκεται στα μικρά και απλά πράγματα της ζωής κι όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό, είναι η αλήθεια. Κι όταν λέμε μικρά, εννοούμε πολύ μικρά. Πράγματα που δεν στοιχίζουν σχεδόν τίποτα.

Ένας καλός καφές κι ένα καλό βιβλίο, ένα απόγευμα στη βεράντα ή στον καναπέ μας. Κι έξω να βρέχει, να είναι χειμώνας. Ή δίπλα από τη θάλασσα κάτω από τον ήλιο αν είναι καλοκαίρι. Ή στο κρεβάτι μας πριν αποκοιμηθούμε. Είναι μια ευτυχία ελαφριά, που μπορείς να την πάρεις παντού μαζί σου. Μπορούμε να χαθούμε σ’ ένα βιβλίο που μας αρέσει με τις ώρες και δίπλα μας να έχουμε τον αγαπημένο μας καφέ για να μας ξεδιψάει.

Αν διαχωρίσουμε το χρόνο μας σωστά θα καταφέρουμε σίγουρα να νιώθουμε και πιο καλά. Θα δούμε μια ταινία, θα σερφάρουμε στο ίντερνετ, θα μαγειρέψουμε, θα τακτοποιήσουμε το σπίτι και τις δουλειές μας, θα γυμναστούμε, θα ξεκουραστούμε και στο αποκορύφωμα της ημέρας θα κάνουμε αυτό που μας αρέσει περισσότερο να κάνουμε με τον εαυτό σας. Στη δική μας περίπτωση, να διαβάσουμε ένα βιβλίο που το ‘χαμε βάλει εδώ και καιρό στο μάτι αλλά δε βρίσκαμε το χρόνο να το ξεκινήσουμε. Να κάνουμε ένα σπέσιαλ καφέ και να βάλουμε και σαντιγί ή καραμέλα ή σοκολάτα αν μας αρέσει. Ό,τι κάνουμε να το κάνουμε στο φουλ. Κι όταν νιώθουμε, να νιώθουμε βαθιά. Τα μέτρια είναι ανούσια και μόνο χαραμίζουν το χρόνο μας.

Τα βιβλία αλλάζουν τον κόσμο μας, όχι μόνο την ώρα που τα διαβάζουμε αλλά και όλη την κοσμοθεωρία μας. Είναι μία φορητή μαγεία που πάει μαζί μας παντού και μας ξαλαφρώνει από τις άσχημες σκέψεις και τη μοναξιά.

Όσοι δεν έχετε δοκιμάσει να διαβάσετε ένα βιβλίο, να το δοκιμάσετε. Δεν χρειάζεται να είναι λογοτεχνικό βιβλίο. Μπορεί να είναι οτιδήποτε. Μπορεί να είναι ακόμη κι ένα βιβλίο που να συμβουλεύει για το πώς να νιώσουμε πιο ευτυχισμένοι, αν και το να προσπαθούμε συνεχώς να βρούμε την ευτυχία δεν πρέπει να είναι ο αυτοσκοπός. Γιατί είμαστε πλασμένοι έτσι, ώστε μέσα μας το καλό και το κακό να συνυπάρχουν, όπως επίσης και η ευτυχία με τη λύπη. Αυτό που μπορέσουμε να καταφέρουμε, όμως, είναι οι ευτυχισμένες και ουσιαστικές μας στιγμές να είναι πιο πολλές από τις μίζερες κι ανούσιες.

Φτιάχνουμε καφέ λοιπόν, και καλό μας διάβασμα! 

Πράξια Αρέστη

Η φασιστική «αντικειμενικότητα» των ΜΜΕ

γράφει η Κατέ Καζάντη  

Υπάρχει, στ’ αλήθεια, η αλήθεια των πραγμάτων; Προσπαθώντας κανείς να απαντήσει στο παιγνιώδες ακουστικά ερώτημα, εμπλέκεται σε φιλοσοφικές αναζητήσεις, υπαρξιακού μάλλον τύπου, χωρίς, ίσως, αποτέλεσμα. Διότι αν ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει τα πράγματα καθ' εαυτά, και όχι όπως ο ίδιος τα αντιλαμβάνεται, δεν έχει να κάνει με την εμπειρία: αν η καθ' ύλην αλήθεια, σε εκφράσεις τύπου «η γη είναι στρογγυλή» διαθέτει απόλυτο κύρος, τούτο δεν συμβαίνει με τα κοινωνικά, ας πούμε, ζητήματα, τις θρησκευτικές υποθέσεις κ.ο.κ. Η εμπειρία δεν βοηθά, αφού διαθέτει μεγάλες δόσεις υποκειμενικότητας, τη λεγόμενη προσωπική ματιά. Έτσι, όπως συχνά λέγεται, εάν ζητηθεί από πέντε-έξι ανθρώπους να περιγράψουν, ως αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες, ένα συμβάν, είναι πιθανόν να ληφθούν τόσες απαντήσεις όσα και τα πρόσωπα.

Να ζητάς, λοιπόν, από τους ιστορικούς του παρόντος, εκείνους δηλαδή που δημόσια ομιλούν και γράφουν για τα τεκταινόμενα, την “αντικειμενική αλήθεια” είναι σα να ζητάς να απαντηθεί το ανά τους αιώνες αναπάντητο. Από τους επιστήμονες, που δεν μπορούν να συμφωνήσουν εάν η μάσκα προστατεύει από τον κορονοϊό ή όχι, ως τους θρησκευόμενους που δεν μπορούν επίσης να συμφωνήσουν ποιος είναι ο αληθινός θεός, η “αλήθεια” μπορεί να αναθεωρείται και να αναπροσαρμόζεται αναλόγως πώς καθένας την ορίζει. 

Οπότε για να φωτιστεί περιμετρικά ένα εξεταζόμενο γεγονός απαιτείται, πάντα μα πάντα, να το αναλύσουν πάνω από ένας άνθρωποι. Όλες δε οι πλευρές δέον να γίνονται σεβαστές, ενώ η παρουσίασή τους θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο δημόσιος διάλογος αυτό το νόημα έχει: να φωτίζονται οι αλήθειες όλων, κατά το δυνατόν, των ανθρώπων, ή, έστω, των αντιπροσώπων τους. Στον αντίποδα, η φασιστική λογική μάχεται για το ανάποδο. Χρησιμοποιώντας ψευδοορθολογικές μεθόδους ή και την επιστημονική “λογική” -βλέπε δαρβινισμός, φυσικοποίηση της κοινωνίας κ.ο.κ.- υπονομεύει την πρόσβαση σε κάθε άλλη άποψη πλην της κυρίαρχης. Κυρίως δε, όταν της αφήνει χώρο να υπάρχει, υπονομεύει την αξιοπιστία της. Κάθε άλλος/η πλην των εκπροσώπων της κυριαρχίας καθίστανται μεροληπτικοί, γραφικοί κ.ο.κ.

Έτσι και σήμερα: οι επικλήσεις στην περιβόητη “αντικειμενικότητα” είναι οι προσπάθειες συμμόρφωσης των πολλών με την μία και μοναδική “αλήθεια” της ορθοδοξίας. Από το αλήστου μνήμης “όλες οι κοινωνικές ομάδες είναι με το ναι” ως τα πλήθη που συνέρρευσαν στην παραλία της Θεσσαλονίκης, με τους ποδηλάτες να κατευθύνονται ίσια στη θάλασσα, τα ΜΜΕ διαμορφώνουν, διαχέουν και  πριμοδοτούν την “πραγματικότητα”.  Κι αφού η τηλοψία εστί το φως του κόσμου ακόμα και ο δημόσιος διάλογος, αυτός με τις φωνασκίες και τις εκατέρωθεν προσβολές, γίνεται με τους όρους και τις συνθήκες του ολοκληρωτισμού. Είναι δε, φυσικά, εξαρχής προσχηματικός.

 Οι ανά τον κόσμο όμιλοι των ΜΜΕ έχουν ήδη περάσει, σταδιακά, στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου: οι επιχειρηματίες δεν προσδοκούν κερδοφορία αλλά έλεγχο διπλής κατεύθυνσης, και προς τον λαό και προς τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη, ούτε οι εκπομπές για “νοικοκυρές” -σε μια τέτοια εμφανίστηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Πέτσας, με έναν αντιφεμινιστικό μάλιστα λόγο, που δεν είναι της παρούσης- ούτε οι καλλιτεχνικές εκπομπές αφού και η τέχνη διαμορφώνει συνειδήσεις -σε καλλιτέχνες/παρουσιαστές ανατέθηκε η καμπάνια “Μένουμε σπίτι”.

Η αρρώστια του καιρού μας είναι ο υφέρπων ολοκληρωτισμός, με την επιβαλλόμενη “αντικειμενικότητα”. Οι είλωτες της δημοσιογραφίας υποτάσσονται στους ολίγους εκλεκτούς -καμιά 20αριά ονόματα όλοι/ες κι όλοι/ες- της κυρίαρχης τάξης και ιδεολογίας, των οποίων ο ρόλος εναλλάσσεται: πότε αφεντικά και πότε εργαζόμενοι, τα συμφέροντά τους πάντοτε ταυτίζονται με εκείνα των από πάνω. Η συστημική κρίση αφαίρεσε, επιπλέον, τα προσχήματα. Οι δημοσιογράφοι - “αριστερά άλλοθι”, όσοι δεν συμμορφώθηκαν, εκκαθαρίστηκαν. Η “αλήθεια” θριαμβεύει, ο ολοκληρωτισμός επελαύνει.

Ανεξαρτησία, όμως, στα ΜΜΕ με ομοφωνίες, χωρίς τις γνώμες των αιρετικών και άλλων δαιμονίων, δεν μπορεί να υπάρξει. Οι δε “αντικειμενικοί” αναλυτές, οι επονομαζόμενοι και “έγκριτοι”, είναι φενάκη, που πριμοδοτείται πάλι από αυτούς που ανέχονται μία και μόνον άποψη, εκείνην ακριβώς που τους εξυπηρετεί.

Από όπου κι αν το δεις, πάλι στον ολοκληρωτισμό καταλήγεις. Ο φασισμός εξάλλου δεν είναι μοναχά καθεστώς, είναι και ιδεολογία υφέρπουσα. Σε περιόδους όπως τούτη, η φοβερή, που διανύουμε, των διακυβευμάτων της ζωής και του θανάτου, να επιβάλεις τέτοιες λογικές και τέτοιους τρόπους σκέψης και να διαμορφώνεις τέτοιας λογής συνειδήσεις, για τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, οι οποίοι ταυτίζονται ιδεολογικά και διαπλέκονται εν τοις πράγμασι με την παρούσα κυβέρνηση, είναι το έργο τους το καθημερινό. Που, με τον εγκλεισμό, γίνεται ευκολότερο.

Να κρίνεις, να επικρίνεις, να αποδομείς τη λειτουργία τους, να στέκεις απέναντι στην εξουσία τους είναι χρέος. Για κάθε αντιφασίστα.          

Η κάθε μέρα Κυριακή

γράφει η Κλειώ Βλαχάκη   

Ημέρα εγκλεισμού… δε θυμάμαι, μιλάω δυνατά στα ζωάκια μου για να μην ξεχάσω τη φωνή μου, χθες έπιασα και το τραγούδι, χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία, που το θυμήθηκα, το πρωί έλουσα τα καστανά  μαλλιά μου, πάει το κόκκινο, την πρώτη μέρα της καραντίνας εγώ ήθελα αλλαγές, έβαλα ένα ωραίο φόρεμα με λουλούδια, ανοιξιάτικο, λίγο κραγιόν σάπιο μήλο, έφτιαξα καφέ, ξαναθυμήθηκα τον παιδικό φανταστικό μου φίλο, τα είπαμε λίγο, μου ζήτησε το λόγο που τον εγκατέλειψα, ύστερα χτύπησε το τηλέφωνο, ήταν ο πατέρας μου, με θερμοπαρακαλούσε να κόψω το τσιγάρο, άκουσε λέει ότι οι καπνιστές κινδυνεύουν περισσότερο, του δωσα μια ψεύτικη υπόσχεση, ύστερα με ρώτησε πώς τα περνάς μόνη σου, σε σκέφτομαι έτσι ολομόναχη, μην ανησυχείς, του είπα, διαβάζω βιβλία, εσύ να προσέχεις, ένιωσα πως ήθελε να μου πει κι άλλα μα αυτές οι γενιές δεν το έχουν εύκολο με τα λόγια, έπεσε μια σιωπή που τα έλεγε όλα, κάθε ανάσα μετέφρασα, να λείψουμε ο ένας στον άλλο, να επαναπροσδιοριστούμε, να μάθουμε να μην αποφεύγουμε τις αλήθειες μας, τα συναισθήματα μας, να δίνουμε τα χέρια, να αγγίζουμε το κεφάλι του άλλου, να χαϊδεύουμε ο ένας τον άλλο, να μη θεωρούμε τίποτα δεδομένο.

Ημέρα εγκλεισμού δε θυμάμαι… άτυπης καραντίνας , καθιστικό, κουζίνα, αυλή, μια τρομακτική ησυχία στη γειτονιά, η κάθε μέρα Κυριακή, ένας φανταστικός, παιδικός φίλος που ανέσυρα από τη μνήμη μου κι όταν όλο αυτό τελειώσει θα σε κάνω μια μεγάλη αγκαλιά που θα σου κόψει την ανάσα…      

Και αν δεν βρεθεί φάρμακο ή εμβόλιο;

Είναι ένα ερώτημα τόσο κυνικό, που μπορεί να καταστεί απάνθρωπο. Έχει η ανθρωπότητα τη δυνατότητα να περάσει άλλη μία περίοδο όπως αυτή που ζούμε τώρα; Ας είμαστε ειλικρινείς. Αν ο ιός επιστρέψει το φθινόπωρο και δεν υπάρχουν τα όπλα για την αντιμετώπισή του, είναι μάλλον αδύνατο η Γη να σταματήσει και πάλι την περιστροφή της

γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης   

Ας πούμε ότι η επιδημία θα θερίσει τη σπορά της ως το τέλος του Μάη και μετά κατεβαίνει στο Nότιο Hμισφαίριο, ακολουθώντας τα βήματα του χειμώνα. Και εμείς εδώ παρακολουθούμε το δράμα να εκτυλίσσεται σε φαβέλες και τις ζωές να φεύγουν μαζί με τα λεπτά της ώρας. Αλλά θα είναι πολύ μακριά από μας, δεν θα υψώσουμε δα και καμιά λατινοαμερικάνικη σημαία στη Βουλή, όπως κάναμε με την ισπανική. 

Εμείς θα ζούμε το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι μετρώντας καχεκτικές αφίξεις στα αεροδρόμια και άδειες ξαπλώστρες στις πλαζ. Και επειδή ο τουρισμός αντιπροσωπεύει περίπου το 25% του ΑΕΠ, θα βάλουμε τα χέρια στο ιδρωμένο μας κεφάλι, σκυμμένοι, με απελπισία, πάνω από χαρτιά με αριθμούς που θα δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος ή, πιο σωστά, της καταστροφής. Διότι ακόμα και αν το Bόρειο Hμισφαίριο ξεπεράσει πλήρως την πανδημία, οι πελάτες μας δεν θα έχουν λεφτά ή διάθεση για να μπουν στα τσάρτερ της χαράς με προορισμό τα ελληνικά νησιά.   

Το 2020 δεν θα είναι, απλώς, μία δύσκολη χρονιά. Θα είναι η δεκαετία της κρίσης συμπυκνωμένη μέσα σε μερικούς μήνες. Μετρήστε τους φίλους σας που είναι οικονομικά εξαρτημένοι από τον τουρισμό και θα αντιληφθείτε με τι έχουμε να κάνουμε. Δεν είναι, βέβαια, μόνο αυτοί. Όταν τελειώσει η κρίση, τα πράγματα δεν θα συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν. Θα περπατάμε ανάμεσα σε ερείπια. Όμως, εντάξει, αφού αντέξαμε τα δέκα χρόνια της κρίσης, θα υποστούμε και αυτήν την παγκόσμια κατάρα. 

Σε γενικές γραμμές, πάντως, ο πλανήτης σχεδιάζει με αισιοδοξία -δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Οι αγορές εκτιμούν ότι οι παρεμβατικές πρωτοβουλίες των κρατών θα λειτουργήσουν ως απινιδωτής για την παγκόσμια οικονομία και ο υποτονικός σφυγμός θα επανέλθει. Με μία προϋπόθεση: μέχρι το φθινόπωρο να υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες και, φυσικά, εμβόλιο, χωρίς να σημειωθεί μετάλλαξη του ιού και ανάπτυξη νέων στελεχών. Και εδώ, αναγκαστικά, αναδύεται το ερώτημα του αιώνα: τι θα συμβεί αν, το ερχόμενο φθινόπωρο, ο ιός επανέλθει, αλλά η ανθρωπότητα δεν διαθέτει μήτε εμβόλιο, μήτε αποτελεσματική θεραπεία; 

Είναι ένα ερώτημα τόσο κυνικό, που μπορεί να καταστεί απάνθρωπο. Έχει η ανθρωπότητα τη δυνατότητα να περάσει άλλη μία περίοδο όπως αυτή που ζούμε τώρα; Θεωρητικά την έχει. Θεωρητικά όλα γίνονται. Σίγουρα θα χρειαστεί μία καινούργια αρχιτεκτονική στην παγκόσμια οικονομία, στη λειτουργία, αλλά και στην υπόσταση των κρατών. 

Όμως ας είμαστε ειλικρινείς. Αν ο ιός επιστρέψει το φθινόπωρο και δεν υπάρχουν τα όπλα για την αντιμετώπισή του, είναι μάλλον αδύνατο η Γη να σταματήσει και πάλι την περιστροφή της. Και η ηθική επιλογή που έκαναν τώρα τα περισσότερα κράτη, όχι μόνο θα αμφισβητηθεί, αλλά θα αρχίσει να πλήττεται και να διαβρώνεται από δεύτερες σκέψεις. Τώρα μετράμε τους νεκρούς από τον ιό. Τότε μπορεί να μετράμε τους νεκρούς από την οικονομική κρίση. Θα βγει ζυγαριά και θα κάνουμε συγκρίσεις. Αν το φθινόπωρο δεν έχουμε λύση, τότε θα ακουστούν με μεγαλύτερη ένταση οι φωνές που υποστηρίζουν, με ωμότητα και κυνισμό, ότι αξίζει να θυσιάσουμε τους μεγαλύτερους (και τους πιο αδύναμους) για την ευημερία των επόμενων γενεών. 

Σήμερα η πολιτική που εφαρμόζεται στα περισσότερα κράτη του κόσμου μας δείχνει ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι ανεκτίμητη -αυτό δεν ίσχυε σε τέτοιο βαθμό στο παρελθόν. Αύριο, όμως, μπορεί να ακούσουμε ότι είναι αναγκαία η μετατόπιση του βάρους. Ασφαλώς, θα πουν, η ανθρώπινη ζωή είναι πολύτιμη, αλλά είναι φρόνιμο να κοιτάξουμε τις ζωές αυτών που έρχονται, όχι εκείνων που φεύγουν. Είναι ένας εφιάλτης με υπαρξιακό βάρος για την ανθρωπότητα. Και μπορεί να βρίσκεται μερικούς μήνες πιο κάτω.      

Δείτε το πριν το κατεβάσω

Στις θεωρίες συνωμοσίας, η επιδημία της πανούκλας τον Μεσαίωνα ήταν σατανικό σχέδιο των Εβραίων. O ιός της ισπανικής γρίπης το 1918 κατασκευάστηκε σε γερμανικά εργαστήρια για να γίνει ένα μαζικό φονικό όπλο.

γράφει η Έλενα Ακρίτα

Παιδιά, είναι εργαστηριακός ο ιός μην το ψάχνετε, ξέρω και το εργαστήριο που τον φτιάχνει. Το ‘χει ο Κοσμάς ο Ντόγιας που είχε και ηλεκτρολογείο στα Σεπόλια πού είναι η πλατεία, ακριβώς απέναντι.

Μιλάμε για κολοσσιαία συνωμοσία. Συγκεκριμένα ο Κοσμάς ο Ντόγιας είχε πάει Κίνα για τουρισμό κι αγάπησε μια ντόπια την Τσο Τσο Σαν που είχε κι ένα αγοράκι τριών χρόνων από έναν αμερικάνο ιεραπόστολο, άσχετο θα μου πεις. Και τέλος πάντων η κοπέλα είχε πολλά κονέ στην Ουχάν κι όταν ήταν να λανσάρουν τον νέο ιό μίλησε στους ημέτερους κι έδωσαν την αντιπροσωπεία στον άντρα της τον Κοσμά τον Ντόγια. Μεγάλη ρεμούλα, ας είναι.

Πρώτον ότι ο ιός κατασκευάστηκε σε κινεζικά εργαστήρια. Αυτό το διαψεύδω προσωπικώς γιατί η Τσο Τσο Σαν είναι φίλη μου και θα μου το ‘λεγε.

Δεύτερη θεωρία, κατασκευάστηκε λέει στην Αμερική πού είναι το Σέντραλ Παρκ ακριβώς απέναντι. Εκεί υπάρχει στρατιωτική βάση που το φτιάχνουν ως βιολογικό όπλο. Ούτε αυτό είναι αλήθεια, ο Κοσμάς ο Ντόγιας έχει θείο στην Αστόρια και δεν το επιβεβαίωσε.

Τρίτον, ο κορωνοϊός ήρθε από το Διάστημα. Αυτό είναι βάσιμο παιδιά, μην το προσπερνάμε. Μπορεί να μην αποσαφηνίζουν πλανήτη αλλά έχει βάση. Επεσε σου λέει μια πύρινη σφαίρα από τον ουρανό στη Βόρεια Κίνα, πού είναι η Ουχάν ακριβώς απέναντι. Η Τσο Τσο Σαν την είδε την πύρινη σφαίρα να πέφτει, ξυστά στο μάτι την πήρε τη θειά της απ’ του γαμπρού το σόι.

Αλλη θεωρία επιμένει πως ορισμένες χώρες δεν προσβάλλονται από κορωνοϊό διότι έχουν κάτι στο DNA τους που τον διώχνει τον καριόλη. Τα ίδια έλεγε κι ο Ερντογάν για το τούρκικο DNA το λεβέντικο, το κιμπάρικο και τώρα γίνανε όλοι εκεί χάμω εγώ στο χώμα και συ στην εντατική.

Ευρέως κυκλοφορεί επίσης ότι ο κορωνοϊός δεν είναι καν ιός. Είναι το 5G που μας τηγανίζει τον εγκέφαλο. Μιλάμε για την επόμενη γενιά συνδεσιμότητας κινητής τηλεφωνίας που εξασφαλίζει πιο γρήγορες ταχύτητες. Αυτό εμάς στην Ελλάδα που δεν μας αφορά ακόμα τραβιόμαστε με το 4 το G το επονομαζόμενο και «παρ’ τα πόδια σου ρε μαλάκα».

Ολες οι πανδημίες ανά τους αιώνες έχουν και ασορτί θεωρίες συνωμοσίας. Σύμφωνα με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Tübingen Dr. Michael Butter δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται πως «πάντα πίσω από τις μεγάλες καταστροφές υπάρχει μια μυστική ομάδα ανθρώπων που δολοπλοκεί για να πάρει στα χέρια της την εξουσία και να ελέγξει ή ακόμα και να καταστρέψει τον πλανήτη».

Στις θεωρίες συνωμοσίας, η επιδημία της πανούκλας τον Μεσαίωνα ήταν σατανικό σχέδιο των Εβραίων. O ιός της ισπανικής γρίπης το 1918 κατασκευάστηκε σε γερμανικά εργαστήρια για να γίνει ένα μαζικό φονικό όπλο.

Η KGB της Σοβιετικής Ενωσης υποστήριζε πως το AIDS που έκανε το ντεμπούτο του τη δεκαετία του ’80 ήταν κατασκεύασμα των αμερικανικών εργαστηρίων. Οπως άλλωστε και ο Εμπολα της Δυτικής Αφρικής το 2013.

Για όλα αυτά δεν παίρνω όρκο, δεν ήμουν μπροστά. Το μόνο επιστημονικώς τεκμηριωμένο είναι ότι ο Covid-19 είναι Ταύρος με ωροσκόπο στον Τοξότη και θα ζοριστεί φέτος γιατί έχει τον Ερμή ανάδρομο. Α, κι ένα στεφάνι του πέφτει. Τώρα από γάμο είναι από κηδεία είναι, αυτό δεν φαίνεται στο φλιτζάνι.

Καλού κακού θα ρωτήσω και τον Κοσμά τον Ντόγια. Αυτόν που έχει το εργαστήριο, πού είναι η κοινή λογική;

Ακριβώς απέναντι.

Υ.Γ. Αυτά όλα δεν τα μάθατε από μένα. Κι αν με μαρτυρήσετε θα σας διαψεύσω. Διότι υπάρχουν μικρά πράσινα ανθρωπάκια και μας βλέπουν.   

Το δίλημμα Μητσοτάκη: Βαθιά ύφεση ή νέο Μνημόνιο;

 γράφει η Μαρίνα Αλεξανδρή

Σύμφωνα με τον Economist η ελληνική οικονομία θα είναι από εκείνες που θα δεχθούν τα ισχυρότερα πλήγματα από το lockdown της πανδημίας λόγω της υψηλής εξάρτησής της από τον τουρισμό – της υψηλότερης εξάρτησης στην Ευρώπη, μαζί με την Κύπρο.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ξενοδόχων – τις οποίες κατέθεσε και στον πρωθυπουργό στην τηλεδιάσκεψη αυτής της εβδομάδας ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ Γιάννης Ρέτσος – η φετινή τουριστική σεζόν πρέπει να θεωρείται κατά 60% έως 80% χαμένη με απώλειες εσόδων που μπορεί να ξεπεράσουν και τα 14 δις ευρώ.

Σύμφωνα επίσης με την έκθεση του ΙΟΒΕ που θα δοθεί αυτή την εβδομάδα στην δημοσιότητα η ένταση της ύφεσης φέτος μπορεί να χτυπήσει διψήφιο ποσοστό. Ηδη, ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας δήλωσε δημόσια πως για κάθε μήνα lockdown χάνεται ένα 2,5% του ΑΕΠ. Και τούτου δοθέντος, οι πληροφορίες φέρουν την έκθεση του ΙΟΒΕ να έχει δύο σενάρια – το πρώτο, και ήπιο, δίνει την ύφεση κοντά στο 5% και το δεύτερο, που είναι και το κεντρικό σενάριο, την τοποθετεί κοντά στο 10%. Οι δε αναλυτές που μιλούν στον Economist δεν αποκλείουν ακόμη πιο δυσμενή σενάρια κάνοντας λόγο για οικονομική συρρίκνωση από 7% έως 18%.

Μπροστά σ’ αυτή την εικόνα η κυβέρνηση επιμένει, ακόμη, στην τακτική του «βλέποντας και κάνοντας». Δεν έχει στοχευμένη στρατηγική για την άμβλυνση της ύφεσης, πλασάρει ως όπλο ανακούφισης των άμεσα πληγέντων τα επιδόματα – που μέχρι πρότινος αποκήρυσσε – των 800 ευρώ, και δεν διαθέτει έτοιμο ούτε plan A, plan B για την επανεκκίνηση της οικονομίας μετά την άρση του lockdown. Ακόμη περισσότερο, επιλέγει ρόλο άσφαιρου παρατηρητή στις εξελίξεις στην Ευρώπη και στο τελευταίο Eurogroup, όπου και πάρθηκαν οι πρώτες (όχι ιδιαίτερα φιλόδοξες) αποφάσεις για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης της πανδημίας, η ελληνική πλευρά περιορίστηκε ν’ ακολουθήσει χλιαρά και χωρίς δυναμική παρέμβαση τις θέσεις της Γαλλίας.

Στο ίδιο μοτίβο, στο οικονομικό επιτελείο δεν υπάρχει ξεκάθαρη θέση ούτε για το εάν πρέπει, ή δεν πρέπει, να γίνει χρήση των πρώτων έστω εργαλείων που κινητοποιεί η Ευρώπη για την αντιμετώπιση της κρίσης – εργαλείων, που από τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη κρίνονται άτολμα και χαμηλού βεληνεκούς αλλά δημοσίως προβάλλονται ως «ισχυρή απάντηση» στην κρίση προκειμένου να μην δυσαρεστηθούν οι εταίροι.

Πίσω από αυτή την θολή στάση, οι πληροφορίες φέρουν τον υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα να εισηγείται στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη να αποφευχθεί η προσφυγή στην πιστοληπτική γραμμή του ESM, ή τουλάχιστον να μην κατατεθεί σχετικό αίτημα πριν εξαντληθούν όλες οι άλλες δυνατότητες.

Με βάση την απόφαση του Eurogroup, και έως ότου ξεκαθαρίσει τι θα περιλαμβάνει και το σχεδιαζόμενο ειδικό «Ταμείο Ανάκαμψης» της Ευρώπης, όλες οι χώρες μπορούν να αντλήσουν πιστώσεις έως το 2% του ΑΕΠ τους από τον ESΜ για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα μπορεί να αντλήσει από τον ESM από 3,6 έως 4 δις ευρώ, ενώ άλλο 1,5 με 2 δις εκτιμάται ότι μπορεί να πάρει από το πρόγραμμα SURE της Κομισιόν για την στήριξη της απασχόλησης.

Ειδικά όμως σε ό,τι αφορά τα χαμηλότοκα δάνεια του ESM στην κυβέρνηση η κρατούσα άποψη – επί του παρόντος τουλάχιστον – είναι πως καλό θα ήταν να αποφευχθούν. Διότι μπορεί να μην περιλαμβάνουν όρους και προϋποθέσεις εάν διατεθούν για την αντιμετώπιση αυτής καθαυτής της πανδημίας, οι «γκρίζες ζώνες» όμως της συμφωνίας του Eurogroup αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να προκύψουν αργότερα απαιτήσεις μνημονιακών δεσμεύσεων εάν θεωρηθεί ότι μέρος των χρηματοδοτήσεων διατίθεται απ’ ευθείας για την τόνωση της οικονομίας. Ως εκ τούτου, η εισήγηση προς το Μαξίμου είναι να αξιοποιηθεί πρώτα το «μαξιλάρι» ασφαλείας – την ύπαρξη του οποίου μέχρι τώρα… αμφισβητούσε η ΝΔ – και, εν συνεχεία, να κριθεί εάν χρειάζεται και ευρωπαίκή πιστοληπτική γραμμή.

Στον αντίποδα, υπάρχουν άλλα στελέχη και κυβερνητικοί σύμβουλοι που θεωρούν ότι, δεδομένης της έκτασης της κρίσης, αργά ή γρήγορα η προσφυγή στον ESM θα είναι μονόδρομος. Και υποστηρίζουν ότι αυτό είναι καλύτερο να γίνει τώρα, καθώς η light πιστοληπτική γραμμή θα ανοίξει, πλην των άλλων, και τον δρόμο για εκτεταμένες αγορές ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ – αγορές, που μπορούν πια να διευρυνθούν και πέρα από το ποσοστό συμμετοχής της χώρας στο κεφάλαιο της ΕΚΤ μέσω του προγράμματος ΟΜΤ. Από αυτές τις αγορές, θεωρητικά τουλάχιστον, η Ελλάδα θα μπορούσε να αντλήσει ρευστότητα έως και 14 δις ευρώ.

Το ζήτημα βεβαίως εδώ είναι πως το πρόγραμμα ΟΜΤ αφορά ομόλογα μονοετούς και τριετούς διάρκειας που, ουσιαστικά, δεν διαθέτει το ελληνικό δημόσιο. Αρα ή η κυβέρνηση θα πρέπει να βγει στις αγορές με νέες εκδόσεις άμεσα σε μια εξαιρετικά δυσμενή συγκυρία, ή να στραφεί στην ασφάλεια του ESM ρισκάροντας ένα νέο Μνημόνιο.

Τα παπούτσια του Λάζαρου

Του Λαζάρου σήμερα. Ωραίος καιρός. Βγαίνω στον ακάλυπτο με τις λεμονιές, τις ροδιές, τον τεράστιο ευκάλυπτο. Γύρω οι πολυκατοικίες σιωπηλές. Τραβηγμένα, κλειστά παράθυρα και παντζούρια. Φως και ησυχία. Όχι σιωπή, ησυχία. Τόσο φως και πάει χαμένο. Μυρίζει φόβο αυτό το φως. Και κάτι ακόμα απροσδιόριστο. Πότε νομίζεις ότι είναι αρρώστια, πότε απελπισία, τίποτε όμως ευκρινές. Σαν την αδιευκρίνιστη απώλεια όταν νομίζεις ότι λείπουν τα πάντα ή ότι εσύ λείπεις από τα πάντα. Και το φως κοντά στο μεσημέρι ανελέητο. Την σκορπίζει σπάταλα την ομορφιά αφού κανείς δεν βγαίνει να την αρπάξει. 

Ναι, αυτό που λείπει είναι μάλλον η απελπισία. Αυτή η άρρωστη έλλειψη απελπισίας που σε ωθεί προς το θαύμα. Η απελπισία που σε κάνει να νιώσεις το φως που λείπει μέχρι το μεδούλι, όπως όταν λείπει το πένθος από την χαρά. Τόσο βαθιά και τόσο οδυνηρά ώστε να θελήσεις να πεταχτείς έξω. Έξω από τον εαυτό σου, έξω από τα όρια. Να μεγαλώσεις κι άλλο για να χωρέσεις αυτό το φως και μαζί όλα όσα χωράει το φως. Σα  να συμβαίνει ένα θαύμα κι εσύ να λείπεις. Φαίνεται πως όταν συμβαίνουν τα θαύματα πάντοτε λείπουμε. Ίσως πάλι το τόσο φως να είναι το θαύμα, αλλά είναι τόσο αστραφτερό που δεν το καταλαβαίνεις. Γι’ αυτό δεν έχει χαρά, άρα ούτε και πένθος. Και τι να το κάνεις ένα θαύμα χωρίς χαρά; Ούτε στη λύπη δεν μπορείς να το χαρίσεις ένα τέτοιο  φως. Σχεδόν ούτε στο πένθος δηλαδή, γιατί ούτε το πένθος θέλει ένα τέτοιο άηχο φως, μια τέτοια ομορφιά που δεν είναι αρκετά απελπισμένη από το ανεπίδοτο.

Ωραίος καιρός, αλλά το θαύμα δεν επωάζεται. Κλειστά παράθυρα γύρω, τριγύρω. Μια άρρωστη ευπείθεια που δαγκώνει την ουρά της. Παρατημένος, πεταμένος φόβος…

Να, σαν αυτό το πεταμένο ζευγάρι παπούτσια στο μπαλκόνι της απέναντι πολυκατοικίας. Γωνιακό διαμέρισμα, γυμνό μπαλκόνι, κάγκελα και τσιμέντο, κλειστά παντζούρια. Κι ένα ζευγάρι πεταμένα παπούτσια, περίπου σε ορθή γωνία. Πατημένα από πολλές οδοιπορίες. Ανδρικά.

Αντιλαμβάνομαι, ότι δε έχω δει κανέναν σ’ αυτό το μπαλκόνι. Κάποτε τα παντζούρια είναι ανοιχτά, αλλά τον περισσότερο καιρό είναι τραβηγμένα. Ποιος ζει τον περισσότερο καιρό στο σκοτάδι; Ποιος λείπει γιατί όλο περιπατάει και βγάζει κρυφά τα κουρασμένα του παπούτσια στο μπαλκόνι; Και γύρω το φως. Μόνο που τώρα αρχίζω να ξεχωρίζω τις μυρωδιές του. Και προπαντός τη μυρωδιά του φόβου και τη μυρωδιά της απελπισίας.

Συνειδητοποιώ ότι τα παπούτσια είναι μέρες πεταμένα εκεί. Ένα ζευγάρι πεταμένα παπούτσια που κάνουν το μπαλκόνι να γίνεται το πιο άδειο μπαλκόνι που είδα ποτέ. Τώρα δεν υπάρχει μονάχα φως, τώρα αρχίζει σιγά σιγά να σχηματίζεται ο χώρος του κενού. Αυτό ο απέραντος χώρος που χρειάζεται το φως για να χωρέσει. Αυτή η ευρύχωρη λύπη, η ευρύχωρη απελπισία με τρίλιες πουλιών, αυτή η ευρύχωρη σαγήνη της απουσίας που είναι θάλπος και παρηγορία.

Δεν μπορώ να ξεκολλήσω τα μάτια μου από τα παπούτσια που βλέπω. Είναι μαύρα. Δεν είναι όμορφα, ούτε άσχημα. Είναι απλώς μαύρα. Μπορεί από τα μαύρα χιλιόμετρα που περπάτησαν. Μπορεί και να ήταν μαύρα τα χρόνια τους. Μπορεί και να είναι πολύ απελπισμένος αυτός που τα φοράει. Γι’ αυτό τα πέταξε. Για να διώξει την απελπισία. Να την ρίξει στο κενό, να την καταπιεί το χάος, το άδειο μπαλκόνι, το άδειο φως.

Σκέφτομαι ότι αν ο Λάζαρος φορούσε παπούτσια, αυτά τα παπούτσια θα ήταν. Βγήκε για μια στιγμή, τα πέταξε και ξαναμπήκε μέσα γιατί δεν νοιάζεται για θαύματα και τέτοια. 

Μέσα στο κλειστό διαμέρισμα, κατοικεί ο Λάζαρος, το βλέπω καθαρά. Κι απέξω το φως μυρίζει, τώρα πια, απελπισία. Άρα υπάρχει ελπίδα. 

Κώστας Καναβούρης

H Γερμανία ενέκρινε 1,2 τρις. ευρώ στήριξη για τη δική της οικονομία και 500 δισ. για όλες τις χώρες της ΕΕ

H Γερμανία ενέκρινε συνολικά 1,2 τρισεκατομμύρια ευρώ για να αμβλύνει τις επιπτώσεις της πανδημίας στην γερμανική οικονομία, ενώ για την υπόλοιπη Ευρώπη, με τα 460 εκ. κατοίκους, θα διατεθούν μόλις 500 δις. Κατά συνέπεια το κύριος βάρος των μέτρων ανοικοδόμησης θα το επωμιστούν τα εθνικά κράτη.

Αυτό σημαίνει ότι οι χώρες της ΕΕ θα πρέπει να προσφύγουν σε υπέρογκους δανεισμούς με αποτέλεσμα να αποκλίνουν ακόμα περισσότερο η μια από την άλλη. Σε περίπτωση που Ρώμη και Μαδρίτη αυξήσουν κατά πολύ το δανεισμό τους, και θα το πράξουν, τότε θα πλησιάσουν τα ελληνικά επίπεδα χρέους. Το πραγματικό μήνυμα των υπ. Οικονομικών είναι ότι εναποθέτουν την τύχη της Ευρώπης στα χέρια της ΕΚΤ, η οποία θα εξακολουθήσει το πρόγραμμα μαζικής αγοράς ομολόγων πραγματοποιώντας την υπόσχεσή της πως θα κάνει ό,τι χρειαστεί για διάσωση του ευρώ».  

πηγή

Ενα γρήγορο τεστ μνήμης

γράφει η Διαλεκτή Αγγελή

Ο κορονοϊός έχει κατακλύσει την καθημερινότητά μας σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν δεν μας επιτρέπει να σκεφτούμε κάτι άλλο. Ας κάνουμε λοιπόν ένα γρήγορο τεστ.

Θυμάστε το φιάσκο με την τοποθέτηση ενός υμνητή της χούντας στη θέση του γενικού γραμματέα υπουργείου; Εναν διοικητή κεντρικής υπηρεσίας που δεν είχε τα απαραίτητα και εκ του νόμου οριζόμενα προσόντα; Τον υφυπουργό με το δήθεν πτυχίο από το «Κολάμπια»; Θυμάστε τις σκανδαλώδεις τοποθετήσεις ημετέρων στις διοικήσεις των νοσοκομείων ή που με φωτογραφική τροπολογία αποπέμφθηκαν μη αρεστά στη Ν.Δ. πρόσωπα της ανεξάρτητης -κατά τ’ άλλα- Επιτροπής Ανταγωνισμού;

Θυμάστε την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, που δεν άργησαν να εκμεταλλευτούν οι δυνάμεις καταστολής για να μπουκάρουν στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και να χτυπήσουν αλύπητα φοιτητές; Και πώς το είχε πει, να δείτε, ο Μάκης Βορίδης, σχολιάζοντας τότε την εισβολή; Α ναι! «Το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας», δήλωνε «γλυκά» σε τηλεοπτική του εμφάνιση.

Την εισβολή της αστυνομίας στο σπίτι γνωστού σκηνοθέτη τον οποίο, αφού έσπασαν στο ξύλο, συνέλαβαν μαζί με τους δυο γιους του επειδή έτυχε να μένει μεσοτοιχία με μια κατάληψη στέγης; Το ξεγύμνωμα ανθρώπων στη μέση του δρόμου από αστυνομικούς το θυμάστε; Το Ελληνικό και τα ΕΛΠΕ που δόθηκαν προίκα στον «εθνικό επενδυτή»; Το ξεπούλημα της ΔΕΗ σε ιδιώτες; Την κολεγιά με τα κολέγια; Την αρχειοθέτηση δικογραφίας πολιτικού προσώπου που εμπλέκεται σε σκάνδαλο -ή κατ’ άλλους σκευωρία- εκατομμυρίων;

Την κατάργηση της υποχρέωσης των εργοδοτών να αιτιολογούν τις απολύσεις; Το πλαφόν στις καταβαλλόμενες συντάξεις; Το αμίμητο «Με 200 ευρώ τον μήνα επιβιώνεις» του αντιπροέδρου της κυβέρνησης το θυμάστε;

Να τα θυμάστε...

Αδ. Γεωργιάδης: Τι να τα κάνετε τα λεφτά; 300 κιλά θα γίνετε.!

«Πόσο θα φάνε πια (σ.σ.: οι πολίτες), θα γίνουν 300 κιλά». Κι όμως, αυτό είναι σχόλιο του Έλληνα υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό BEST, για την ανάγκη ρευστότητας και γενναίας στήριξης των εισοδημάτων, ενόψει της επόμενης ημέρας από την πανδημία, είπε κυνικά: «Τι θα τα κάνει τα λεφτά ο Έλληνας; Ταξίδια δεν μπορεί να κάνει. Σε εστιατόρια δεν μπορεί να πάει. Σε κατάστημα να ψωνίσει δεν μπορεί να πάει. Πόσο θα φάει πια; 300 κιλά θα γίνει ο καθένας;».

«Ο κ. Γεωργιάδης με εξοργιστικό θράσος τους κοροϊδεύει, ως άλλη Μαρία Αντουανέτα, σε πανελλαδική μετάδοση» σχολίασε με έντονο ύφος ο ΣΥΡΙΖΑ τις δηλώσεις του Υπ. Ανάπτυξης.

«Ως άλλη Μαρία Αντουανέτα...»

«Την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι και επαγγελματίες αγωνιούν για το τι τους ξημερώνει με απολύσεις, μειώσεις μισθών ως και 50%, λουκέτα και για το πώς θα ανταποκριθούν στις οικογενειακές τους υποχρεώσεις που παραμένουν οι ίδιες στο τέλος του μήνα, όπως δόσεις δανείων, ενοίκια, λογαριασμοί, ο κ. Γεωργιάδης με εξοργιστικό θράσος τους κοροϊδεύει, ως άλλη Μαρία Αντουανέτα, σε πανελλαδική μετάδοση.

Γυρνάει από κανάλι σε κανάλι και προκαλεί τους χιλιάδες ανθρώπους που έχουν χάσει τη δουλειά τους ή βρίσκονται αποκλεισμένοι στα σπίτια τους χωρίς εισόδημα. Και αναρωτιέται προκλητικά τι θα την κάνουν την άμεση ενίσχυση και τόνωση της ρευστότητας, αφού όπως λέει δεν μπορούν να κάνουν ταξίδια, ούτε να πάνε σε εστιατόρια.

Καταλήγει δε στο χυδαίο συμπέρασμα ότι οι πολίτες που μένουν σπίτι "θα γίνουν 300 κιλά".... Κε Μητσοτάκη θαυμάστε τον άνθρωπο που έχετε χρίσει αρμόδιο για την ανάκαμψη της οικονομίας μετά την πρωτοφανή κρίση. Όσο βέβαια τον διατηρείτε στη θέση του, είναι αυτονόητο ότι συμφωνείτε απόλυτα μαζί του».   

πηγή

11 εκατομμύρια ευρώ για τα κανάλια, ούτε ένα για τους Ρομά

γράφει ο Κώστας Παπαντωνίου   

Πίσω από το ευγενές προφίλ κάθε τηλεπαρουσιαστή με γραβάτα και κοστούμι, κρύβεται συχνά ο αποκρουστικός κόσμος της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού, αλλά και της εξυπηρέτησης πολιτικών συμφερόντων. Ο Ευαγγελάτος είναι ένας από αυτούς τους τηλεπαρουσιαστές.

Σήμερα κάλυψε τη ρατσιστική απόφαση της κυβέρνησης να μη πάρει ούτε ένα μέτρο για την προστασία των καταυλισμών Ρομά και να τους αφήσει εκτεθειμένους απέναντι στον θάνατο. Απέναντι σε μια πανδημία που έχει κλείσει όλο τον πλανήτη σπίτι του.

Διαχώρισε τα κρούσματα στις κοινότητες από τα υπόλοιπα στη χώρα και απάλλαξε την κυβέρνηση από τις ευθύνες της, αφήνοντας να εννοηθεί ότι για τον κανονικό κόσμο, όπως τον εννοεί ο Ευαγγελάτος, έχουν γίνει όσα πρέπει. Οι Ρομά είναι άλλη κατάσταση. Είναι οι απρόσεχτοι, οι χύμα, τα αγρίμια, οι παραβατικοί. Αυτοί που δεν σέβονται τους κανόνες. Ποιον να πρωτοπρολάβει να προστατέψει ο Χαρδαλιάς ήταν τα σχόλια που ήθελε να πυροδοτήσει στον μέσο τηλεθεατή.

Η πραγματικότητα είναι φυσικά διαφορετική. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να είχε κάνει πολλά. Πρώτα απ’ όλα να μην καταργήσει με το που ανέλαβε την Ειδική Γραμματεία Ρομά. Για πρώτη φορά υπήρχε χαρτοφυλάκιο, για πρώτη φορά καταγράφηκαν οι οικισμοί και καταυλισμοί, οι ανάγκες τους, για πρώτη φορά σχεδιάστηκαν για όλους νέοι οικισμοί, για πρώτη φορά μπήκαν στο τραπέζι όλα όσα πρέπει να γίνουν για να αρθούν οι αποκλεισμοί. Όλα αυτά που έγιναν όμως πήγαν με μια κίνηση στράφι, ξηλώνοντας όποιον άνθρωπο ασχολήθηκε επισταμένα τα προηγούμενα χρόνια.

Νωρίτερα ως αντιπολίτευση η νυν κυβέρνηση φρόντιζε να δυναμιτίζει το κλίμα στις τοπικές κοινωνίες όπου θα γίνονταν οι νέοι οικισμοί. “Αυτοί που πουλάνε τη Μακεδονία μας, θα σας φέρουν τους Ρομά δίπλα σας” ήταν η γραμμή. Τόσα και τόσα σχέδια έμειναν στο συρτάρι. Τόσα και τόσα χρήματα που είχαν εξασφαλιστεί από κοινοτικούς πόρους μένουν αναξιοποίητα. Και πιθανόν κάποια προγράμματα χάθηκαν για πάντα.

Στη σημερινή συγκυρία τώρα, ένα μέτρο που θα μπορούσαν να λάβουν είναι να επιδοτήσουν τους Ρομά τόσο διάστημα, όσο διαρκεί η έξαρση της πανδημίας ώστε να μη χρειάζεται να εκτίθενται δουλεύοντας εκεί που δεν πρέπει να δουλεύουν έτσι κι αλλιώς.

Να δώσουν τα χιλιάδες σχολικά γεύματα στα παιδιά του πληθυσμού που τώρα δεν δίνουν γιατί είναι κλειστά τα σχολεία και πάνε κι άλλα εξασφαλισμένα λεφτά στράφι. Να οργανώσουν προσωρινές μονάδες υγείας,να κάνουν συνεχώς ελέγχους, καθώς ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.

Αλλά “πάμε πολύ καλά” όπως λέει ο Ευαγγελάτος, οπότε δεν συντρέχει λόγος να το σκεφτούμε παραπάνω. Τα κανονικά κρούσματα είναι 36. Τα υπόλοιπα δεν μετράνε. Οι υπόλοιπες ζωές δεν είναι κανονικές. Όποιος γεννιέται φτωχός και αποκλεισμένος είναι πολύ ακριβός για να τον σώσει το σύστημά τους. Ναι αυτό το σύστημα, ακριβώς το ίδιο, που μοίρασε τις προάλλες 11 εκατομμύρια στα κανάλια για να παίζουν το κούρεμα του Πέτσα (άλλη περήφανη αποκλειστικότητα Ευαγγελάτου)…

Έφυγε από τη ζωή ο Περικλής Κοροβέσης

Ο Περικλής Κοροβέσης πέθανε σε ηλικία 79 ετών, μετά από νοσηλεία σε νοσοκομείο.

Ο  Έλληνας λογοτέχνης, ποιητής, ακτιβιστής και πολιτικός της Αριστεράς είχε γεννηθεί το 1941 στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας. Σπούδασε Θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Ρολάν Μπαρτ και παρακολούθησε μαθήματα των Πιερ Βιντάλ-Νακέ, Μαρσέλ Ντετιέν, Κορνήλιου Καστοριάδη και άλλων στο Παρίσι. Μετείχε από μικρή ηλικία στο κίνημα της Αριστεράς και επί χούντας φυλακίστηκε και εξορίστηκε.

Το πρώτο και πιο γνωστό του βιβλίο είναι οι Ανθρωποφύλακες (1969), όπου περιγράφονται τα βασανιστήρια στα οποία προέβαινε η Χούντα των Συνταγματαρχών και η προσωπική του εμπειρία. Αρχικά κυκλοφόρησε κρυφά, αλλά αργότερα μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες.

Έκτοτε δημοσίευσε και άλλα βιβλία, όπως Αριστερή Ανακύκλωση, Παράπλευρες καθημερινές απώλειες, Γυναίκες ευσεβείς του πάθους, Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, Στο κέντρο του περιθωρίου και άλλα. Εκτός από πεζά, έχει συγγράψει και θεατρικά (πχ. Tango Bar), αλλά και παιδικά έργα. Εργάστηκε ως αρθρογράφος στις εφημερίδες Ελευθεροτυπία, Η Εποχή και στην Εφημερίδα των Συντακτών ενώ συνεργάστηκε και με διάφορα περιοδικά, πολιτικά ή λογοτεχνικά, όπως η Γαλέρα. 

Το 1998 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, με το συνδυασμό του Λέοντα Αυδή (ΚΚΕ) και αργότερα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο ξεκίνημα του. Το 2007 εκλέχθηκε στην Α΄περιφέρεια Αθηνών και μετείχε στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής που ήταν μέλος της Διπλωματικής Αντιπροσωπείας για τη φιλία και συνεργασία με τα κοινοβούλια της Γεωργίας, Νότιας Αφρικής και Σουηδίας. Το 2009 αποχώρησε από το κόμμα. 

πηγή

Οι δανειστές ξεκόβουν το ενδεχόμενο παράτασης προστασίας της πρώτης κατοικίας μετά τις 30 Απριλίου

Οι δανειστές αρνήθηκαν το αίτημα

Οι δανειστές αρνήθηκαν το αίτημα της ελληνικής πλευράς για παράταση προστασίας της πρώτης κατοικίας και μετά τις 30 Απριλίου, που είναι η καταληκτική ημερομηνία με βάση τη μέχρι τώρα συμφωνία Ελλάδας και δανειστών. Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης ζήτησαν την παράταση επικαλούμενοι την κρίση της πανδημίας του κορονοϊού που πλήττει την ελληνική οικονομία, αλλά οι δανειστές υποστήριξαν ότι με αυτό τον τρόπο πλήττεται η «κουλτούρα πληρωμών» και δεν επιτυγχάνεται ο στόχος μείωσης των «κόκκινων» δανείων. Ζητούν και τη λήξη της δυνατότητας ένταξης στη δικαστική προστασία μέσω του νόμου Κατσέλη.

Κατά τη διάρκεια τηλεδιάσκεψης της Τετάρτης, οι δανειστές αρνήθηκαν το ελληνικό αίτημα για παράταση προστασίας της πρώτης κατοικίας πέρα από τις 30 Απριλίου, όταν και ολοκληρώνεται το ισχύον πλαίσιο προστασίας με βάση τις μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας.

Όπως αναφέρουν πληροφορίες του Real.gr και του ραδιοφωνικού σταθμού «Real Fm», οι δανειστές δεν δέχθηκαν το αίτημα για παράταση της ημερομηνίας λόγω της κρίσης του κορονοϊού. Υποστήριξαν χαρακτηριστικά πως με αυτό τον τρόπο πλήττεται η «κουλτούρα πληρωμών» και δεν επιτυγχάνεται ο στόχος μείωσης των «κόκκινων» δανείων.

Οι δανειστές ξεκαθαρίζουν πως το νέο πτωχευτικό πλαίσιο που θα αντικαταστήσει το σημερινό πλαίσιο πρέπει να έχει ψηφιστεί 1,5 μήνα μετά τη λήξη του συναγερμού για την πανδημία, ακόμα και αν δεν είναι γνωστό το πότε θα αρθούν τα έκτακτα μέτρα για την πανδημία στην Ελλάδα. Παράλληλα, ζητούν και τη λήξη της  δυνατότητας ένταξης στη δικαστική προστασία μέσω του νόμου Κατσέλη. Στο συγκεκριμένο νόμο εντάσσονται μηνιαίως 15.000 δανειολήπτες που μπορεί να μην έχουν τη δυνατότητα προστασίας χωρίς να πληρώνουν, ωστόσο πολλοί από αυτούς έχουν κούρεμα των οφειλών τους και ευνοϊκές ρυθμίσεις.

thepressproject.gr