Ο Μπάιντεν θα σταματήσει το έγκλημα στην Υεμένη;

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

Στην «πρώτη μεγάλη ομιλία του» για την εξωτερική πολιτική, την Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου,  ο νέος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζο Μπάιντεν, ανακοίνωσε το τέλος της αμερικανικής υποστήριξης και των πωλήσεων όπλων στον στρατιωτικό συνασπισμό υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη, αναφέρει η  Washington Post.

 

Ο Τζο Μπάιντεν είπε συγκεκριμένα: «Ενισχύουμε τις διπλωματικές μας προσπάθειες για τον τερματισμό του πολέμου στην Υεμένη, έναν πόλεμο που έχει δημιουργήσει ανθρωπιστική και στρατηγική καταστροφή. Και για να υπογραμμίσουμε την αποφασιστικότητά μας, τερματίζουμε την υποστήριξη των ΗΠΑ για επιθετικές επιχειρήσεις στον πόλεμο της Υεμένης, συμπεριλαμβανομένων των πωλήσεων όπλων.»

 

Ο Τζο Μπάιντεν, με αυτή την απόφαση, «έκανε ένα βήμα» προς την εκπλήρωση μιας προεκλογικής δέσμευσης για επανεξέταση των σχέσεων των ΗΠΑ με την Σαουδική Αραβία, την οποία είχε χαρακτηρίσει «κράτος παρία». Αυτή η αλλαγή έρχεται μόνο λίγες εβδομάδες αφότου η απερχόμενη κυβέρνηση Τραμπ χαρακτήρισε τους αντιπάλους της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη, τους αντάρτες Χούτι που υποστηρίζονται από το Ιράν, ως  «τρομοκρατική οργάνωση»,  σημειώνει η Washington Post.

 

Τι συνέβη και έχουμε αυτή την στροφή στην εξωτερική πολιτική του νέου προέδρου; Σύμφωνα με την επίσημη απάντηση, η αντίθεση των ΗΠΑ στον πόλεμο "αυξήθηκε καθώς χιλιάδες πολίτες σκοτώθηκαν από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς της Σαουδικής Αραβίας", αλλά και από την προειδοποίηση των Ηνωμένων Εθνών ότι η Υεμένη  "βρίσκεται στα πρόθυρα καταστροφικού και εκτεταμένου λιμού". Επίσης, «Οι Αμερικανοί και από τα δύο κόμματα αντιτίθενται όλο και περισσότερο στην υποστήριξη των Σαουδαράβων μετά τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι το 2018.»

Αυτή η εξέλιξη δείχνει θετική από πρώτη άποψη. Αν όμως θυμηθούμε ότι τον πόλεμο στην Υεμένη τον άρχισε ένας στρατιωτικός συνασπισμός υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας και τη στήριξη της κυβέρνησης Ομπάμα(ο Τζο Μπάιντεν ήταν τότε αντιπρόεδρος), το 2015, τότε θα πρέπει να αναρωτηθούμε: τι κρύβει αυτή η αλλαγή; Μια πρώτη απάντηση αφορά στην αλλαγή της κακής εικόνας των ΗΠΑ στα μάτια του κόσμου. Η εικόνα της «αμερικανικής δημοκρατίας» που επλήγη από την διακυβέρνηση Τραμπ τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, πρέπει να αποκατασταθεί. «Τα καταστροφικά εφέ» πρέπει να σταματήσουν, λένε οι ειδικοί. Όμως η ουσία παραμένει η ίδια. Ο Μπάιντεν δήλωσε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίσουν να βοηθούν την Σαουδική Αραβία «για να υπερασπιστεί την κυριαρχία της, την εδαφική της ακεραιότητα και τους λαούς της». Μια δέσμευση που καλωσόρισε την Πέμπτη το Ριάντ! Για να αποδειχθεί ότι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν αλλάζει επί της ουσίας, αλλάζει μόνο ως προς τις εντυπώσεις και τους επικοινωνιακούς χειρισμούς...

Το λένε και οι επιστήμονες: Βγείτε έξω

 

Ενώ η κρίση του Covid δεν φαίνεται να τελειώνει, ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων αισθάνεται εντελώς εξαντλημένος. Στο φαινόμενο της ψυχολογικής εξάντλησης, στο burn-out λόγω της πανδημίας και πώς να το αντιμετωπίσουμε, αφιερώνει το βρετανικό εβδομαδιαίο περιοδικό New Scientist το τεύχος του της 6ης Φεβρουαρίου 2021.

 

Στη συναισθηματική διαταραχή που προκαλείται από το επαγγελματικό άγχος, το κλείσιμο των σχολείων, την κοινωνική απομόνωση και τη συνεχιζόμενη πανδημία, πώς κάποιος μπορεί να ξέρει αν έχει φθάσει στα όριά του; Πότε το άγχος μετατρέπεται σε ανεπανόρθωτη διαταραχή και πώς μπορεί να το αποφύγει κανείς; Διερωτάται το περιοδικό.

 

Η Christina Maslach, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, επισημαίνει ότι «Η εξάντληση δεν είναι ψυχική ασθένεια, αν και μπορεί αναμφίβολα να προέρχεται ή να προκαλεί ψυχική διαταραχή. Αντιθέτως, είναι μια φυσική αντίδραση σε μια κατάσταση που έχει γίνει αφόρητη για το άτομο που την βιώνει».

 

Οι επιστήμονες μελετούν αυτό το φαινόμενο εδώ και δεκαετίες. Και αρκετές μελέτες που ξεκίνησαν από την έναρξη της πανδημίας μας επιτρέπουν να έχουμε μια σαφέστερη ιδέα για το τι διακυβεύεται για αρκετούς ανθρώπους αυτήν την περίοδο. «Όσο περισσότερο κατανοούμε τις αιτίες της εξάντλησης, τόσο περισσότερο μπορούμε να ενεργήσουμε για να προσπαθήσουμε να προστατευθούμε από αυτή», σημειώνεται στο έντυπο. Αλλά αν είναι αλήθεια ότι το φάρμακο είναι να πάτε διακοπές ή να δείτε φίλους, τι γίνεται στην περίπτωση που δεν μπορείτε να το κάνετε;

 

«Ακόμα και χωρίς σωματική επαφή, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να επικοινωνήσει κανείς συναισθηματικά», λέει η Carmine Pariante, ψυχίατρος στο King's College London.  Ένα μήνυμα, μια τηλεφωνική κλήση, μια βιντεοκλήση, είναι σημαντικά. Όμως, η ψυχίατρος παραβλέπει ότι ένα από τα δυσάρεστα συναισθήματα του εγκλεισμού είναι ο περιορισμός στο σώμα μας. Αυτό δεν το λέει το περιοδικό, αλλά εμείς. Ένα σώμα χωρίς κίνηση, περιορισμένο σ’ ένα σπίτι-φυλακή ή σ’ ένα δωμάτιο-κελί, ένα σώμα χωρίς ζωή, ή μια ζωή που είναι στην καλύτερη περίπτωση διαμεσολαβημένη από τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης», χωρίς άμεση επαφή με τον άλλο/η, δεν βιώνεται ολοκληρωμένα. Οι νέοι και οι νέες, κυρίως, δεν μπορούν να ανεχτούν την «τηλε-ζωή», την εξ αποστάσεως επικοινωνία, κι έναν δυστοπικά αυτοαναφορικό, συρρικνωμένο εαυτό, έναν «ψευδή εαυτό»(faux-self), που κινείται ανάμεσα στην νεύρωση και την οριακή ψύχωση(border-line).

 

Σ' αυτή τη δυστοπία αντιδρούν οι νέοι. Στις πλατείες όλων των πόλεων, παντού όπου μπορούν, οι νέοι και οι νέες συναντώνται, παίρνοντας όλα τα μέτρα προστασίας, γιατί δεν θέλουν μια ζωή χωρίς νόημα, μια ζωή χωρίς άγγιγμα, χωρίς επαφή. Το λένε, πλέον, και οι επιστήμονες στο New Scientist: για να διατηρήσετε την ισορροπία σας βγείτε έξω, «πάρτε καθαρό αέρα, κάντε σπορ και περάστε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο στη φύση, ανεξάρτητα από τον καιρό».   

 ΓΧΠ

 

Ένα (ακόμη) τραπεζικό «πραξικόπημα» στην Ιταλία - μήνυμα για την Ελλάδα

 

γράφει ο  Άρης Χατζηστεφάνου

  

Λένε ότι αν το «κακό» συμβεί μια φορά, δικαιολογείται. Αν όμως συμβαίνει σε τακτά χρονικά διαστήματα, έχεις σοβαρό πρόβλημα.

 

Στη δεύτερη κατηγορία φαίνεται ότι βρίσκεται η κοινοβουλευτική δημοκρατία της Ιταλίας, η οποία προετοιμάζεται να ορκίσει έναν ακόμη μη εκλεγμένο πρωθυπουργό σε λιγότερο από τρείς δεκαετίες. Ο Μάριο Ντράγκι, τέως πρόεδρος της ΕΚΤ και πρώην υπάλληλος της Goldman Sachs, θα είναι ο τέταρτος τεχνοκράτης στην ηγεσία της χώρας, μετά το πρώην στέλεχος του ΔΝΤ Λαμπέρτο Ντίνι (1995), τον κεντρικό τραπεζίτη Κάρλο Ατσέλιο Τσάμπι (1993) και τον επίσης πρώην υπάλληλο της Goldman Sachs Μάριο Μόντι.

 

Φαινομενικά η ανάθεση σε ένα ακόμη τραπεζικό στέλεχος της απόλυτης εξουσίας της χώρας είναι το αποτέλεσμα της διαφωνίας στο εσωτερικό του κυβερνώντος συνασπισμού για το πώς πρέπει να διατεθούν τα 209 δισ. ευρώ που αναμένεται να λάβει η χώρα από την ΕΕ για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Τόσο όμως το βιογραφικό του Ντράγκι όσο και η δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το πολιτικό σκηνικό της χώρας μαρτυρούν ότι η Ιταλία βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου.

 

Ο πιστός υπηρέτης των τραπεζών

 

Αν πρέπει να αναγνωρίσουμε κάτι στον Μάριο Ντράγκι είναι ότι ποτέ δεν προσπάθησε να συγκαλύψει τη βαθιά εξάρτησή του από τα μεγαλύτερα τραπεζικά μεγαθήρια του πλανήτη. Οι διασυνδέσεις του με τη βιομηχανία του χρήματος, όσο βρισκόταν στο τιμόνι της ΕΚΤ, ήταν τόσο εξόφθαλμες ώστε η Ευρωπαία Διαμεσολαβήτρια (αντίστοιχο του Συνηγόρου του Πολίτη) Έμιλυ Ο Ράιλι ξεκίνησε εσωτερική έρευνα για τη συμμετοχή του στην περίφημη «Ομάδα των 30». Πρόκειται για ένα πανίσχυρο λόμπι που αποτελείται από εκπροσώπους κεντρικών, αλλά και ιδιωτικών τραπεζών, όπως JP Morgan, η UBS και η (πρώην εργοδότρια του Ντράγκι) Goldman Sachs. Η έρευνα απέδειξε ότι η συμμετοχή του στην «Ομάδα των 30» παραβίαζε τους κανόνες της ΕΚΤ, καθώς ανάμεσα στις αρμοδιότητες της κεντρικής τράπεζας της ΕΕ είναι και ο έλεγχος της χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας. Ουσιαστικά ο Ντράγκι λειτουργούσε σαν εκπρόσωπος των τραπεζών ενώ βρισκόταν στην ηγεσία ενός ιδρύματος που έπρεπε να ελέγχει τις τράπεζες.

Επί της προεδρίας Ντράγκι, η ΕΚΤ λειτουργούσε σαν «κράτος εν κράτει» στο εσωτερικό της ΕΕ λαμβάνοντας αποφάσεις για την ανακεφαλαιοποίηση και διάσωση ιδιωτικών τραπεζών χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Είχα χαρακτηριστικό ότι ακόμη και οι αρμόδιοι αξιωματούχοι από το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο έβρισκαν κλειστές τις πόρτες της ΕΚΤ όταν ζητούσαν πληροφορίες για τα στοιχεία στα οποία βάσιζε τις αποφάσεις της. Με αυτό το καθεστώς μυστικότητας, η ΕΚΤ του Ντράγκι καθόριζε το μέλλον ολόκληρων χωρών, όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Κύπρος. Αποκορύφωμα ήταν φυσικά η ωμή παρέμβαση στη χώρα μας, την εβδομάδα πριν από το δημοψήφισμα του 2015, όταν διέκοψε τη ρευστότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος με προφανή στόχο να επηρεάσει το αποτέλεσμα στις κάλπες. Είναι χαρακτηριστικό ότι τόσο απέναντι στην απόφαση της Ευρωπαίας διαμεσολαβήτριας, η οποία τον καλούσε να παραιτηθεί από την «Ομάδα των 30», όσο και στις συνεχείς εκκλήσεις του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου να παράσχει στοιχεία για τις κινήσεις του σε σχέση με την Ελλάδα, ο Ντράγκι αρνήθηκε να συμμορφωθεί. Συχνά μάλιστα απαντούσε με αλαζονεία – την οποία προφανώς αντλούσε από την πολιτική και οικονομική ισχύ των τραπεζιτών με τους συναγελάζονταν.

  

Το ερώτημα που προκύπτει όμως στην περίπτωση της Ιταλίας είναι γιατί κατά τη διάρκεια μιας πολιτικής κρίσης, πρέπει να αναλάβει την ηγεσία της χώρας ένας οικονομικός παράγοντας;

 

Η επερχόμενη έκρηξη

Η Ιταλία είναι μια από τις χώρες που πλήρωσαν το βαρύτερο αντίτιμο από την εξάπλωση της πανδημίας. Το ανθρώπινο κόστος δεν μετριέται μόνο στα 83.000 θύματα και τα περίπου 2,4 εκατομμύρια κρούσματα, αλλά στις συνθήκες απόλυτης φτωχοποίησης πολύ μεγάλου μέρους του πληθυσμού – ανθρώπων, που όπως αποκάλυπτε ρεπορτάζ των «Financial Times», καλούνται να επιβιώσουν σε τριτοκοσμικές συνθήκες με τρία ευρώ την ημέρα. Ήδη από το τέλος του 2020, ένας στους τρείς Ιταλούς βίωσε σημαντική μείωση του εισοδήματός του, ενώ στη νότια Ιταλία μόνο δύο στους πέντε είχαν εργασία. Η κατάσταση, όμως, ήταν τραγική ακόμη και πριν την έλευση του κορονοϊού, καθώς το 2019 περίπου 4,6 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 7,7% του πληθυσμού, ζούσε σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Οι συνθήκες αυτές αποτελούν έκφανση και της αποβιομηχανοποίησης που αντιμετωπίζει η χώρα, καθώς στο εσωτερικό της ευρωζώνης έχει χάσει την ανταγωνιστικότητά της σε σχέση με τη Γερμανία.

 

Με αίσθημα εγκατάλειψης από το πολιτικό κέντρο και με την αδυναμία της Αριστεράς να παρουσιάσει εναλλακτικές λύσεις, έξω από το πλαίσιο της ΕΕ και της ευρωζώνης, ένα συνεχώς διευρυνόμενο τμήμα του πληθυσμού στρέφεται στην άκρα (ή ακόμη και στη φασίζουσα) Δεξιά. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν 24% στην ακροδεξιά Λέγκα του Βορρά του Ματέο Σαλβίνι και 17% στο κόμμα Αδέλφια της Ιταλίας, το οποίο θεωρείται ως η συνέχεια της πολιτικής παράταξης του φασίστα Μουσολίνι.

  

Ο Μάριο Ντράγκι λοιπόν δεν έρχεται στην εξουσία για να δώσει λύση σε ένα πολιτικό αδιέξοδο, αλλά για να ελέγξει με σιδηρά πυγμή τις κοινωνικές εκρήξεις που βρίσκονται προ των πυλών – ένας ρόλος τον οποίο μόνο ένας μη εκλεγμένος πολιτικός θα τολμούσε να αναλάβει χωρίς να φοβάται το πολιτικό κόστος.

 

Όσο και αν συνθήκες αυτές φαντάζουν μακρινές και ξένες για την Ελλάδα, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η χώρα μας ακολουθούσε πάντα κατά πόδας τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις της Ιταλίας – έστω και σε επίπεδο μικρογραφίας ή φάρσας. Από τον Μεταξά που αντέγραφε τον Μουσολίνι την εποχή του μεσοπολέμου μέχρι τον Λουκά Παπαδήμο που ανέλαβε την εξουσία αμέσως μετά τον Μάριο Μόντι, στα χρόνια του μνημονίου, οι δυο χώρες επιβεβαιώνουν εδώ και έναν αιώνα τη ρήση… «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα».  

Απαγόρευση κυκλοφορίας: Μια επικίνδυνη γελοιότητα

 

του Ανδρέα Κοσιάρη

Στη συνέντευξή του στον Νίκο Χατζηνικολάου προ μερικών ημερών, ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς παραδέχτηκε εμμέσως πλην σαφώς ότι η απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 21:00 δεν έχει κανένα απολύτως υγειονομικό κριτήριο από πίσω της.

 

Στην, όχι και τόσο πιεστική, ερώτηση του δημοσιογράφου, ο κ. Χαρδαλιάς, αφού ξεκίνησε την απάντησή του με το μη επιχείρημα, «Παγκόσμια όλες οι χώρες που έχουν το κερφιού [η απόδοση με ελληνικούς χαρακτήρες για τον τονισμό της προφοράς του υφυπουργού] μετά από κάποια ώρα κάνουν λάθος;», έπειτα προχώρησε σε μία δικαιολόγηση καθαρά «λειτουργική». «Η λογική είναι ότι πρέπει να περιορίσουμε την κινητικότητα. Το βασικότερο είναι», είπε, «ότι υπάρχουν και κάποιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, που πίσω από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς υπάρχουν άνθρωποι και πρέπει όλοι αυτοί οι άνθρωποι, πρέπει πραγματικά να έχουν χρόνο, να μπορέσουν να προσαρμόσουν [sic] και να ξεκουραστούν».

 

 

 

Πρόκειται για μια ξεκάθαρη παραδοχή ότι η απόφαση απαγόρευσης κυκλοφορίας είναι μία απόφαση πολιτική, όχι υγειονομική. Η επιστημονική κοινότητα στην πλειοψηφία της δέχεται ότι η αερόβια μετάδοση του ιού μεγιστοποιείται σε κλειστούς χώρους, και ελαχιστοποιείται σε ανοικτούς.

 

Με τη συντριπτική πλειοψηφία των καταστημάτων να είναι κλειστά μετά τις 21:00 το βράδυ, η οποιαδήποτε «κινητικότητα» των πολιτών σε εξωτερικούς χώρους δεν φέρει αυξημένο κίνδυνο για τη δημόσια υγεία – σίγουρα όχι σε σχέση με την αντίστοιχη κινητικότητα σε εξωτερικούς χώρους στο διάστημα που η κυκλοφορία επιτρέπεται και ακόμα πιο σίγουρα όχι σε σχέση με την κινητικότητα σε κλειστούς χώρους εργασίας, μέσα μαζικής μεταφοράς και σχολεία, για τα οποία η κυβέρνηση και ο κ. Χαρδαλιάς έχουν επιδεικτικά αδιαφορήσει.

 

 

 

Αλλά ακόμα κι αν πάρουμε το «επιχείρημα» του κ. Χαρδαλιά τοις μετρητοίς – από τι ακριβώς «ξεκουράζονται» οι άνθρωποι των «ελεγκτικών μηχανισμών»; Ας αφήσουμε στην άκρη το ότι «ελεγκτικοί μηχανισμοί» είναι ένας πολύ περίτεχνα εξωραϊστικός τρόπος για να πεις «αστυνομία». Η αστυνομία, λοιπόν, από τι ακριβώς ξεκουράζεται; Με απαγόρευση κυκλοφορίας δηλαδή δεν γίνονται έλεγχοι; Αν η αστυνομία ξεκουράζεται τα βράδια, από την εξαιρετικά κουραστική δουλειά του να ελέγχει αν όποιος έστειλε 6 στο 13033 φοράει αθλητικό ένδυμα, τότε τι ακριβώς εμποδίζει τους πολίτες που το επιθυμούν από το να αψηφήσουν την απαγόρευση μετά τις 21:00;

 

Με μία λέξη όλο αυτό ονομάζεται γελοιότητα. Πόσο μάλλον αν λάβουμε υπόψη ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται σε επέκταση της απαγόρευσης από τις 18:00, η οποία ήδη εφαρμόζεται στις «κόκκινες» περιοχές της επαρχίας, και την οποία ο ίδιος ο Χαρδαλιάς είχε χαρακτηρίσει ένα λεπτό πριν στην ίδια συνέντευξη ως «μη εφαρμόσιμη» στα μεγάλα αστικά κέντρα. Και η οποία παρεμπιπτόντως θα συρρικνώσει τον διαθέσιμο χρόνο «ελευθερίας» για τους πολίτες, προκαλώντας περαιτέρω επικίνδυνους συνωστισμούς: τρεις λιγότερες ώρες για το οτιδήποτε σημαίνουν ότι περισσότεροι άνθρωποι θα μαζεύονται στον διαθέσιμο χρόνο τους σε σούπερ μάρκετ, ΜΜΜ και άλλα, πρώτης ανάγκης, κλειστά σημεία. Το παραδέχτηκε κι αυτό ο κ. Χαρδαλιάς στη συνέντευξή του.

 

 

 

Ποια είναι η πραγματικότητα; Η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να δείξει σε εικόνα άλλη μία πτυχή του μίσους της για τους νέους. Εκείνες τις εικόνες που είδαμε στην πρώτη φάση της πανδημίας, με τους «ξεκούραστους» ακόμα αστυνομικούς του Χρυσοχοΐδη να κυνηγούν πιτσιρικάδες στις πλατείες και να πνίγουν στα χημικά γειτονιές. Έτσι η απαγόρευση κυκλοφορίας επιτυγχάνει με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια: εκπαιδεύουμε πολίτες στην πειθήνια εφαρμογή κάθε απαγόρευσης, λογικής ή παράλογης, μαντρώνουμε τους νέους δείχνοντάς τους ότι η κοινωνική ζωή είναι στην καλύτερη ελάσσονος σημασίας, μαθαίνουμε σε όλους ότι δουλειά τους ως πολίτες είναι να εργάζονται, να ψωνίζουν και τίποτα παραπάνω, και επιτρέπουμε στους αυξημένων αριθμών αστυνομικούς μας να αλωνίζουν ξεκούραστοι στους έρημους δρόμους, ως «συμμορία» με αυξημένα δικαιώματα και προνόμια.

 

Μια επικίνδυνη, τρομακτικά επικίνδυνη γελοιότητα.

Ανοιχτή επιστολή προς τον κ. Μητσοτάκη

 

Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε

 

 

Είμαι ο καθηγητής από το ΕΚΠΑ του οποίου το όνομα αναφέρατε, ως αρχηγός τότε της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μαζί με το όνομα του κ. Συρίγου, στην συζήτηση για τη βία στα πανεπιστήμια, που διεξήχθη στη Βουλή των Ελλήνων το 2018.

 

Από τότε, βέβαια, άλλαξαν πολλά πράγματα. Ο κ. Τσίπρας δεν είναι πια πρωθυπουργός και ο κ. Συρίγος είναι πλέον βουλευτής και υφυπουργός Παιδείας. Εγώ πάλι, είμαι ό,τι ανέκαθεν ήμουν. Ένας άνθρωπος που, παρά τις αδυναμίες του, προσπαθεί να βρει το σωστό χωρίς κομματικές παρωπίδες ή πολιτικές εξαρτήσεις.

 

Με αυτή την ιδιότητα, λοιπόν, κ. πρωθυπουργέ, του δάσκαλου, που αγωνίζεται να είναι υπεράνω κομμάτων και σκοπιμοτήτων, θέλω να σας επισημάνω τρία σημεία, τα οποία θεωρώ υψίστης σημασίας, όχι μόνο για τα κακώς κείμενα στην παιδεία, αλλά και γενικότερα για τη μοίρα του τόπου.

 

 

Επειδή η παιδεία επ’ ουδενί επιτρέπεται να γίνεται πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης ή εύκολη σπέκουλα μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων.

 

Επειδή αυτή ακριβώς η παιδεία είναι η πιο πολύτιμη παρακαταθήκη πού μπορούμε να κληροδοτήσουμε στο μέλλον. Είναι θέμα εθνικής επιβίωσης.

 

1.Καταρχάς πιστεύω πως καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση στην παιδεία δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς ευρύτερη, πολιτική συναίνεση και χωρίς την ομόθυμη συνεργασία της ακαδημαϊκής κοινότητας. Και των καθηγητών και των φοιτητών.

 

Έχω, ως εκ τούτου, την οδυνηρή αίσθηση ότι η υπουργός σας, η κα. Κεραμέως, οιστρηλατημένη από φανατισμό νεοφωτίστου, είναι εντελώς ακατάλληλη, παρά την φιλοτιμία και τα λοιπά της προσόντα, να επιτύχει αυτή τη συναίνεση και να προωθήσει λύσεις που θα έχουν διάρκεια στο χώρο της παιδείας. 

 

Αυτή τη στιγμή, αν επιθυμείτε να επιτευχθεί ένα στοιχειώδες βήμα εξέλιξης, οφείλετε να επιλέξετε ως υπουργό Παιδείας ένα πρόσωπο που να χαίρει τόσο της εμπιστοσύνης της ακαδημαϊκής κοινότητας τόσο του ευρύτερου, πολιτικού φάσματος. Αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. 

 

Ας παίζουν άλλοι με την παιδεία κι ας προσπορίζονται θνησιγενή, ψηφοθηρικά οφέλη, μην το κάνετε κι εσείς.

 

Η κα. Κεραμέως έχει καταφέρει να δυσαρεστήσει όλους τους εργαζόμενους στην παιδεία, από την πρωτοβάθμια ως την τριτοβάθμια, έχει αφήσει ζητήματα λειτουργίας των σχολείων και των πανεπιστημίων να χρονίζουν, έχει πολιτευτεί φαβοριτικά μόνο για τον ιδιωτικό τομέα και έχει φερθεί απαξιωτικά προς τους έντιμους εκπαιδευτικούς οι οποίοι πάντως αποτελούν την πλειονότητα του κλάδου και αγωνίζονται κάτω από αντίξοες συνθήκες ώστε να φέρουν εις αίσιο πέρας την αποστολή τους. 

 

Δεν είναι σχήμα λόγου όλα αυτά που αναφέρω απλώς δεν έχω χώρο για να επεκταθώ περισσότερο. Για παράδειγμα 40 εκπαιδευτικοί σε νόμιμη, εκπαιδευτική άδεια παραμένουν απλήρωτοι από τον Σεπτέμβριο!

 

2. Αποτελεί κατά την άποψη μου τεράστιο πολιτικό και επικοινωνιακό σας λάθος η μεθόδευση της ασφάλειας - στην ουσία αστυνόμευσης - των πανεπιστημίων.

 

Θα ήμουν ο τελευταίος που θα αρνιόταν την ύπαρξη του πολύ σοβαρού προβλήματος με τη βία στα ΑΕΙ. Φαντάζομαι εσείς, τουλάχιστον, το γνωρίζετε! Είναι κάτι που καταγγέλλω σταθερά και με στοιχεία από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα ως διδάσκων στο Πανεπιστήμιο.

 

Όμως πιστεύω πώς η υπάρχουσα νομοθεσία είναι υπεραρκετή για να πατάξει τις έκνομες ενέργειες που σποραδικά συμβαίνουν, αρκεί βέβαια να εφαρμοστεί άμεσα και χωρίς εξαιρέσεις. 

 

Έχει ειπωθεί πολλές φορές κ. πρωθυπουργέ πως δεν είναι η έλλειψη των νόμων αλλά η μη εφαρμογή τους αυτή που δημιουργεί τα ποικίλα προβλήματα. Ήδη με το νόμο Διαμαντοπούλου αλλά και με τις δικές σας νομοθετικές παρεμβάσεις η προστασία του ασύλου, δηλαδή της ακαδημαϊκής ελευθερίας, έχει κατοχυρωθεί ώστε κάθε αξιόποινη ενέργεια  να πατάσσεται με αυτόματες διαδικασίες. 

 

Ο νέος νόμος έχει πολλά θετικά στοιχεία όπως το αυτονόητο ως προς τη βάση εισαγωγής και το ξεκαθάρισμα των λεγόμενων ”αιωνίων” φοιτητών και των μεσοβέζικων λύσεων περί ”ήσσονος προσπάθειας”, ”μεταφοράς μεταφερομένου” κλπ. όμως όλα αυτά είναι μάλλον διαδικαστικά ζητήματα και δεν υπεισέρχονται στον πυρήνα της βαθιάς κρίσης της ακαδημαϊκής μας εκπαίδευσης. 

 

Δηλαδή του εντελώς παρωχημένου πολλών από τα  επιστημονικά αντικειμένα που διδάσκονται σήμερα στα ΑΕΙ, της απόλυτης απαξίωσης των πτυχίων της μαζικής παραγωγής και της βιομηχανίας των διδακτορικών άνευ ουσίας.

 

Κυρίως όμως της έλλειψης διεπιστημονικών και διασχολικών, ερευνητικών προγραμμάτων ώστε να προκύψουν νέες, επιστημονικές δυνατότητες - αυτό δηλαδή που συμβαίνει στα μεγάλα πανεπιστήμια του κόσμου - και ο ριζοσπαστικός εκσυγχρονισμός της ακαδημαϊκής έρευνας η οποία θα φέρει κοντύτερα τους πτυχιούχους μας και στην παραγωγική διαδικασία αλλά και στην επιστημονική πρωτοπορία (Παράδειγμα Φινλανδίας).

 

Ειλικρινά κ. πρωθυπουργέ είναι δυνατόν να πιστεύετε πώς ένα αστυνομικό σώμα ασφαλείας των πανεπιστημίων, ενταγμένο στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, μπορεί να έχει λόγο ύπαρξης στα ελληνικά ΑΕΙ με την γνωστή παράδοση τους και να μη δημιουργεί συνέχεια συγκρούσεις και αιτίες  ανατροπής της ομαλής, ακαδημαϊκής ζωής;  

 

Είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται τα, υπαρκτά όντως, προβλήματα ασφαλείας με ”αστυνομικά” μέτρα και με γραμμικό και άνωθεν τρόπο, χωρίς να λαμβάνονται υπ′ όψη οι ιδιαιτερότητες του κάθε ανώτατου, εκπαιδευτικού Ιδρύματος της χώρας; Μπορεί να εξισώνονται, ας πούμε, τα προβλήματα του Μετσόβιου με το Ιόνιο πανεπιστήμιο ή το Πανεπιστήμιο Κρήτης; Του Αριστοτελείου με το πανεπιστήμιο Πελοποννήσου που είναι διάσπαρτο σε μία σειρά πόλεων;

 

Αν θέλετε κ. πρωθυπουργέ μια ακόμα ομάδα επικίνδυνων αργόσχολων όπως η αλήστου μνήμης αγροφύλακες του κ. Πολύδωρα και ν′ αποσπάσετε έτσι το εύκολο χειροκρότημα ενός κομματικού ακροατηρίου, έχετε  επιτύχει απόλυτα.

 

Συγχρόνως όμως θα έχετε αναστήσει, με άγνωστες συνέπειες, το ”ρωμαλέο, φοιτητικό κίνημα” που θα έλεγε κι ο κ. Γαβρόγλου τερματίζοντας τελεσίδικα κάθε έννοια αυτοτέλειας των ΑΕΙ.

 

Μόνο άνθρωποι που έχουν απόλυτη άγνοια του τι συμβαίνει στα ελληνικά πανεπιστήμια, μπορούν να προωθούν τέτοιες λύσεις. Και παράλληλα να οπλίζουν την προσώρας παροπλισμένη αριστερά με νέα, ουρανοκατέβατα επιχειρήματα ριζοσπαστικοποιώντας συγχρόνως τη μεγάλη μάζα των φοιτητών πού είναι - δυστυχώς - και αδιάφορη και απολιτική.

 

Νομίζω ότι έτσι σπέρνετε θύελλες και θέτετε εν κινδύνω την ομαλότητα όχι μονάχα στην πρωτεύουσα αλλά και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Γιατί αυτό ακριβώς επιζητούσαν οι δυνάμεις της ανωμαλίας: μία ευκαιρία για να βρίσκονται καθημερινά στους δρόμους. Και τους την δίνετε!

 

‌3. Μα δεν πρέπει να παταχθεί η βία στα πανεπιστήμια; Ασφαλώς και πρέπει και μάλιστα άμεσα αλλά όμως όχι χωρίς τη συνέργεια των πρυτανικών αρχών και των ακαδημαϊκών θεσμών. Εκτός και αν ξεχνάμε ότι τα ΑΕΙ είναι αυτοδιοικούμενοι οργανισμοί. Κι αν υπάρχουν πρυτανικές αρχές κατώτερες των περιστάσεων, φροντίστε θεσμικά να εκλέγονται οι καταλληλότεροι.

 

 Εφαρμόστε, δηλαδή, εν τοις πράγμασι αξιοκρατία. Ένα σώμα προστασίας των ακαδημαϊκών ελευθεριών - δυστυχώς στην εποχή μας κ. πρωθυπουργέ οι λέξεις έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα - θα έπρεπε να υπάγεται αφενός στο υπουργείο Παιδείας και βέβαια να καθοδηγείται απολύτως από τις πρυτανικές αρχές. Διαφορετικά θα προκληθούν μικροί εμφύλιοι ακόμα και στα πιο ήσυχα ΑΕΙ της χώρας.

 

Οι γνωστοί-άγνωστοι, οι οργανωμένες και αδίστακτες μειοψηφίες, καιροφυλακτούν για να δημιουργήσουν την πρώτη, σοβαρή αμφισβήτηση της κυβέρνηση σας. Αντιλαμβάνομαι ότι λόγοι περί ασφαλείας και περί πατάξεως της βίας στα ΑΕΙ ηχούν πολύ θετικά στα αυτιά των ψηφοφόρων σας από το Σουφλί ως στην Ιεράπετρα. Όπως και σε ένα μεγάλο μέρος της συντηρητικής, ελληνικής κοινωνίας.

 

Κι αν πρέπει να σας εξομολογηθώ κάτι, όχι άδικα. Η ευθύνη ημών των πανεπιστημιακών είναι τεράστια, αυτό όμως δεν σάς απαλλάσσει από τις δικές σας. Άνθρωποι, βέβαια, που δεν έχουν ιδέα του τι είναι και πως δουλεύουν τα πανεπιστήμια, ενδεχομένως να σας χειροκροτήσουν για την πυγμή την οποία επιδεικνύετε και να σας προσφέρουν ψήφους. Όμως στην ουσία δεν θα έχετε λύσει κανένα πρόβλημα. Αντιθέτως θα έχετε επισωρεύσει πολύ περισσότερα.

 

Τί πρέπει να γίνει; Να αναπέμψετε αναίμακτα το νομοσχέδιο διεκδικώντας ευρύτατη συναίνεση, να επιμείνετε σ′ έναν διάλογο εφ′ όλης της ύλης και με τα κόμματα και με την ακαδημαϊκή κοινότητα προτάσσοντας τις αναγκαίες μεταβολές στην ουσία της ακαδημαϊκής λειτουργίας και την  ανανέωση τον πανεπιστημίων μας. Τα οποία λειτουργούν σήμερα περισσότερο υπέρ των καθηγητών και των τοπικών κοινωνιών και όχι υπέρ των φοιτητών και της επιστημονικής τους ανέλιξης.

 

Η εξίσωση: πρόοδος, ανάκαμψη και υψηλού επιπέδου παιδεία, αποτελούν μονόδρομο. Αντί της αστυνομίας, λοιπόν, επιδιώξτε να φέρετε στα πανεπιστήμια την ανατροπή και τη δημιουργική ανανέωση. Τη σύγκλιση, τον διάλογο και τον εξορκισμό του φανατισμού από όπου κι αν προέρχεται. Τότε η προσφορά σας στην πατρίδα θα είναι τεράστια.

‌

ΥΓ. Διερωτώμαι, ποια είναι η θέση των καθηγητών του πανεπιστημίου - ιατρών που συγκροτούν την Επιτροπή Υγείας. Συμφωνούν με το επί θύραις νομοσχέδιο κι αν όχι πώς αντιδρούν;   

Μάνος Στεφανίδης Συγγραφέας, κριτικός τέχνης και καθηγητής    

Όλα τα μέτρα για απαγόρευση κυκλοφορίας και κλειστά καταστήματα

  

Απαγόρευση της κυκλοφορίας από τις 6 το απόγευμα τα σαββατοκύριακα σε Αττική, Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική ανακοίνωσε ο Νίκος Χαρδαλιάς κατά τη διάρκεια της ανακοίνωσης των νέων περιοριστικών μέτρων. Τα καταστήματα θα λειτουργούν μόνο με click away, ενώ θα λειτουργούν μόνο τα κομμωτήρια, κουρεία, υπηρεσίες προσωπικής υγιεινής, ΟΠΑΠ και ΚΤΕΟ. Οι υπηρεσίες του λιανεμπορίου θα λειτουργούν από Δευτέρα έως Παρασκευή από τις 7 το πρωί έως τις 8 το βράδυ, το Σάββατο θα είναι κλειστές. Το Σάββατο θα είναι ανοιχτά μέχρι τις 17:00 μόνο σούπερ μάρκετ, φούρνοι, φαρμακεία και βενζινάδικα. Σκληρό lockdown στους δήμους Θήρας, Μυκόνου, Χαλκιδέων, Πατρέων και Αγίου Νικολάου Κρήτης.

 

Για «σημαντική αύξηση του κυλιόμενου μέσου όρου των 7 ημερών από 625 κρούσματα ανά ημέρα την προηγούμενη εβδομάδα σε 892 την εβδομάδα που μας πέρασε» έκανε λόγο η κ. Βάνα Παπαευαγγέλου προσθέτοντας ότι «ο μέσος όρος της θετικότητας των διενεργούμενων τεστ αυξήθηκε στο 2,3».

 

«Ο χάρτης κοκκίνισε ξανά σε πολλές περιοχές» είπε η κ. Παπαευαγγέλου. «Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που θα μπορούσε να ξεφύγει, να οδηγήσει σε μια εκθετική αύξηση κρουσμάτων. Ακόμα και μέσα σε περιφερειακές ενότητες με καλύτερους επιδημιολογικούς δείκτες υπάρχουν δήμοι με ιδιαίτερα επιβαρυμένο επιδημιολογικό φορτίο» υπογράμμισε η κ. Παπαευαγγέλου. «Το επιδημιολογικό φορτίο παραμένει υψηλό στις κόκκινες περιοχές, αυξήθηκε σημαντικά σε αρκετές ακόμα περιοχές της χώρας μας που από σήμερα χαρακτηρίζονται και αυτές κόκκινες» σημείωσε η κ. Παπαευαγγέλου.

 

Τα νέα κρούσματα κυρίως αφορούν την ηλικιακή ομάδα 25 έως 44 ετών, το οποίο συνεπάγεται, όπως εξήγησε η κ. Παπαευαγγέλου, ότι «σήμερα, τώρα που μιλάμε, να έχουμε ενδοοικογενειακή διασπορά. Δηλαδή, αυτό που συχνά παρατηρείται από την ιχνηλάτηση είναι ότι οι γονείς μεταδίδουν τη λοίμωξη τόσο στα παιδιά, όσο και στους ενήλικες άνω των 65 ετών».

Στις κόκκινες περιοχές εντάσσεται από αύριο η περιφερειακή ενότητα της Θεσσαλονίκης, όπως ανακοίνωσε ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, Νίκος Χαρδαλιάς.

 

Παράλληλα για τις περιφερειακές Ενότητες Αττικής, Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής λαμβάνονται από αύριο 6 Φεβρουαρίου στις 6 το πρωί μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου τα παρακάτω μέτρα:

 

- Κάθε Σάββατο και Κυριακή η μετακίνηση γίνεται μόνο με SMS και για τους 6 λόγους που συνοδεύουν τη χρήση του και μόνο μέχρι τις 6 το απόγευμα. Η απαγόρευση της κυκλοφορίας για το Σάββατο και την Κυριακή ξεκινά στις 6 το απόγευμα και ισχύει μέχρι τις 5 το πρωί.

 

- Αναστολή της δια ζώσης λειτουργίας των Λυκείων και λειτουργία των υπόλοιπων σχολικών βαθμίδων και των βρεφονηπιακών σταθμών με φυσική παρουσία.

 

- Λειτουργία του λιανεμπορίου και των δραστηριοτήτων που μέχρι σήμερα είχαν ανοίξει μόνο με τη μέθοδο του click away. Κομμωτήρια, κουρεία, κέντρα αισθητικής καθώς και οι υπηρεσίες διαιτολογίας και διαιτολογικών μονάδων, οι υπηρεσίες προσωπικής υγιεινής και φροντίδας σώματος, αλλά και τα ΚΤΕΟ και τα πρακτορεία ΟΠΑΠ λειτουργούν κανονικά, με τους όρους και τα μέτρα που ήδη ισχύουν. Τόσο το λιανεμπόριο όσο και αυτά τα καταστήματα και υπηρεσίες, διευκρινίζεται ότι θα λειτουργούν από Δευτέρα έως και Παρασκευή από τις 7 το πρωί έως τις 8 το βράδυ και μόνο. Το Σάββατο παραμένουν κλειστά.

 

Το Σάββατο παραμένουν ανοιχτά μόνο τα σούπερ μάρκετ, τα καταστήματα τροφίμων, οι φούρνοι, τα βενζινάδικα και τα φαρμακεία και μόνο από τις 7 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα.

 

Διευκρινίζεται ότι και η λειτουργία λαϊκών αγορών αναστέλλεται τα Σαββατοκύριακα. Η συγκεκριμένη διάταξη που αφορά στις λαϊκές αγορές θα ισχύσει από το επόμενο Σαββατοκύριακο (13-14 Φεβρουαρίου).

 

-Οι χώροι λατρείας λειτουργούν με τον τρόπο που ισχύει μέχρι σήμερα.

 

Οι τρεις αυτές περιοχές, Αττική, Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, καθώς και οι πέντε περιοχές μεγάλου αυξημένου επιδημιολογικού κινδύνου, Πάτρα, Χαλκίδα, Μύκονος, Σαντορίνη και Άγιος Νικόλαος παραμένουν σε καθεστώς καθημερινής επιδημιολογικής παρατήρησης και η εξέλιξη της πανδημίας θα αξιολογείται καθημερινά, σε τακτικές τεχνικές συσκέψεις και σε συνάρτηση τόσο των καθημερινών επιδημιολογικών δεδομένων όσο και των αποτελεσμάτων των ιχνηλατήσεων των κρουσμάτων και των στενών τους επαφών.

 

Σκληρό lockdown σε Θήρα, Μύκονο, Χαλκίδα, Πάτρα και Άγιο Νικόλαο

Επίσης, ανακοίνωσε περαιτέρω περιοριστικά μέτρα στους δήμους Θήρας, Μυκόνου, Χαλκιδέων, Πατρέων και Αγίου Νικολάου Κρήτης.

 

Συγκεκριμένα στις περιοχές αυτές από αύριο στις 6 το πρωί:

 

Αναστέλλεται η λειτουργία του λιανεμπορίου, καθώς και των κομμωτηρίων, των κουρείων, των κέντρων αισθητικής καθώς και των υπηρεσιών διαιτολογίας και διαιτολογικών μονάδων, των υπηρεσιών προσωπικής υγιεινής και φροντίδας σώματος, αλλά και των ΚΤΕΟ και των πρακτορείων ΟΠΑΠ.

Ανοιχτά παραμένουν μόνο τα σούπερ μάρκετ, τα καταστήματα τροφίμων και τα φαρμακεία.

Αναστέλλεται, επίσης, η δια ζώσης λειτουργία των σχολείων όλων των βαθμίδων και των βρεφονηπιακών σταθμών. Τα σχολεία θα λειτουργούν με τη μέθοδο της τηλε-εκπαίδευσης. Να σημειωθεί ότι τα Δημοτικά Σχολεία και οι Βρεφονηπιακοί Σταθμοί θα συνεχίσουν να λειτουργούν στους δήμους Μυκόνου και Θήρας μόνο, λόγω της μη ανίχνευσης μεταλλάξεων, αλλά και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των αιτιών της διασποράς του ιού στα νησιά αυτά.

Ελαχιστοποιούνται οι μετακινήσεις από και προς τους δήμους - η είσοδος και η έξοδος από αυτούς του πέντε δήμους επιτρέπεται μόνο για λόγους εργασίας.

Αναστέλλεται, επίσης, η λειτουργία των Δικαστηρίων.

Δεν επιτρέπεται, επίσης, η τέλεση κάθε είδους λειτουργιών και ιεροπραξιών παρουσία πιστών στους χώρους λατρείας, με εξαίρεση τις κηδείες, καθώς και η ατομική προσευχή.

Επιπλέον, με δεδομένα τα ευρήματα που προέκυψαν από την ιχνηλάτηση, στις περιοχές αυτές αναστέλλεται και η οικοδομική δραστηριότητα για τις επόμενες 15 ημέρες.

Στις κόκκινες περιοχές, υπενθυμίζεται ότι από αύριο και για επτά ημέρες είναι και οι παρακάτω:

 

- Ο δήμος Εορδαίας,

 

- ο δήμος Θηβαίων,

 

- ο δήμος Τανάγρας,

 

- ο δήμος Σπάρτης,

 

- ο δήμος Ζακύνθου,

 

- η Περιφερειακή Ενότητα Λέσβου,

 

- ο δήμος Ρεθύμνης

 

- ο δήμος Πύδνας-Κολινδρού

 

- ο δήμος Διρφύων-Μεσσαπίων

 

- ο δήμος Ανδραβίδας-Κυλλήνης και

 

- ο δήμος Τεμπών

 

Προηγήθηκε μαραθώνια σύσκεψη της επιτροπής των ειδικών οι οποίοι διαφωνούσαν στα μέτρα που θα διατηρηθούν ή θα εφαρμοστούν επιπλέον στις «κόκκινες» περιοχές και ιδιαίτερα στην Αττική. Οι διαφωνίες μεταξύ των ειδικών φέρονται να ήταν έντονες.

 

Ο τετραψήφιος αριθμός των νέων κρουσμάτων που παραμένει, αλλά και η επέλαση της μετάλλαξης, συντηρούν σε υψηλά επίπεδα την ανησυχία των ειδικών.   

πηγή

Γιατί η πανδημία δεν θα τελειώσει έως το 2024 - Ο καθηγητής του Yale Νικόλας Χρηστάκης εξηγεί

 Οι τρεις φάσεις της πανδημίας του κορωνοϊού, σύμφωνα με την ανάλυση του Νικόλα Χρηστάκη   

Την άποψη ότι η πανδημία δεν θα τελειώσει έως το 2024, διατύπωσε, με συνέντευξη του στο CNN ο καθηγητής Κοινωνικών και Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Yale, Νικόλας Χρηστάκης.    

Συγκεκριμένα, ο Ελληνοαμερικανός καθηγητής, διαιρεί την επιδημία του κορωνοϊού σε τρεις φάσεις. Η πρώτη είναι η άμεση, που θα διαρκέσει έως το τέλος του 2021, η ενδιάμεση, που θα κρατήσει μέχρι τα τέλη του 2023 και η μετά τη πανδημία περίοδο που θα ξεκινήσει «περίπου» το 2024. Σύμφωνα με την ανάλυση του καθηγητή, κατά διάρκεια της άμεσης φάσης της πανδημίας βιώνουμε το βιολογικό και επιδημιολογικό σοκ που προκαλεί ο κορωνοϊός».

Κατά τη φάση αυτή ο ιός εξαπλώνεται διαρκώς μέχρι το σημείο όπου θα μολυνθούν αρκετοί άνθρωποι και φθάσουμε το όριο της αποκαλούμενης φυσικής ανοσίας της αγέλης. Αυτή είναι η περίοδος κατά την οποία καλούμαστε να ζούμε σε έναν κόσμο που έχει αλλάξει και να φοράμε μάσκες, να κρατάμε κοινωνικές αποστάσεις και να κλείνουμε κατά διαστήματα επιχειρήσεις και σχολεία.    

«Σε περιόδους πανδημίας είναι σύνηθες οι άνθρωποι να στρέφονται συνήθως στη θρησκεία, να κλείνονται στα σπίτια τους, γίνονται πιο απόμακροι. Θα χρειαστεί περίπου ένας χρόνος, μέχρι τα τέλη του 2021, προτού φθάσουμε σ' αυτό το σημαντικό ορόσημο της ανοσίας της αγέλης, είτε με φυσικό τρόπο, καθώς ο κορωνοϊός συνεχίζει να εξαπλώνεται, ή τεχνηέντως μέσω των εμβολιασμών», αναφέρει ο κ. Χρηστάκης.    

Σύμφωνα πάντα με την ανάλυση του καθηγητή Χρηστάκη, ο οποίος το 2009 συμπεριλήφθηκε από το περιοδικό Time ανάμεσα στους 100 πιο σημαντικούς ανθρώπους του κόσμου, κατά την ενδιάμεση περίοδο θα πρέπει να επανακάμψουμε όχι από τις βιολογικές ή τις επιδημιολογικές επιπτώσεις της πανδημίας, αλλά από τον ψυχολογικό, κοινωνικό και οικονομικό του αντίκτυπο.

«Για κάθε άτομο που πεθαίνει από την πανδημία, πιθανώς άλλοι πέντε να αποκτήσουν σοβαρή αναπηρία, εκατομμύρια άνθρωποι θα χρειαστούν διαρκή ιατρική φροντίδα ακόμη κι όταν θα αφήσουμε πίσω μας την άμεση επίπτωση της πανδημίας: τη θνητότητα», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ο κ. Χρηστάκης.

Όπως αναφέρει ο κ. Χρηστάκης, έχοντας κατανοήσει στην πράξη τη σπουδαιότητα της επιστήμης στην καταπολέμηση αυτής της παγκόσμιας απειλής ίσως δούμε την αναγκαιότητά της και σε άλλους τομείς, όπως στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.  

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του καθηγητή είναι πιθανόν, μακροπρόθεσμα, να δούμε μία «ανανεωμένη εκτίμηση, ένα ενδιαφέρον, μια στήριξη σε επιστημονικά εγχειρήματα».   «Συνδυάζοντας, λοιπόν, όλα αυτά φτάνουμε στα τέλη του 2023 όταν θα μπούμε στην μετά την πανδημία περίοδο», υπογραμμίζει. «Πιστεύω ότι η περίοδος αυτή θα είναι κάπως σαν εκείνη της δεκαετίας του 1920 μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και την πανδημία της λεγόμενης Ισπανικής Γρίπης». Κατά τον κ. Χρηστάκη, όλες οι δυσκολίες, τα προβλήματα και οι αλλαγές που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε τα προηγούμενα χρόνια θα παύσουν.    

Ως εκ τούτου οι άνθρωποι δεν θα στρέφονται πλέον τόσο στη θρησκεία, θα επιδιώκουν να κοινωνικοποιηθούν σε νυχτερινά κέντρα, μπαρ και εστιατόρια, αθλητικές και πολιτικές εκδηλώσεις και συναυλίες. Μπορεί να δούμε και κάποια σεξουαλική απελευθέρωση ενώ υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορεί να μην επιστρέψουν ποτέ, όπως οι χειραψίες επί παραδείγματι στις δυτικές κοινωνίες, ή συγκεκριμένοι τύποι μη αναγκαίων επαγγελματικών ταξιδιών, ή συγκεκριμένοι τρόποι παροχής ιατρικής φροντίδας, όπως και η τηλεργασία.    

«Αν με ρωτήσετε, τι μου δίνει ελπίδα μπαίνω στον πειρασμό να αναφέρω ένα ανέκδοτο που αναφέρουν συχνά γιατροί – κάπως κυνικό και απαισιόδοξο εν προκειμένω – ότι "όλες οι αιμορραγίες σταματούν κάποια στιγμή". Οι πανδημίες, λοιπόν, πάντα σταματούν, αλλά συχνά αφού έχουν στοιχίσει πολλές ζωές. Έρχονται κατά κύματα και κάποια στιγμή εξαφανίζονται», αναφέρει ο κ. Χρηστάκης.    

«Έτσι είναι πολύ αισιόδοξος ότι θα βγούμε στην άλλη πλευρά του τούνελ. Όσο σοβαρή κι αν είναι η απειλή του κορωνοϊού η μοίρα του είναι στο τέλος να γίνει ενδημικός, σαν ένας κοινός ιός γρίπης, κυκλοφορώντας ανάμεσά μας και προκαλώντας στο τέλος σχετικά ήπια συμπτώματα, αλλά επηρεάζοντάς μας για πάντα».

 

 

πηγή 

Ανδρέας Παπανδρέου: Η γέννηση στη Χίο, ο αριστοκράτης παππούς και το αρχοντικό Μηταράκη

 

Ήταν 5 Φεβρουαρίου του 1919 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ένας από τους πιο επιδραστικούς πολιτικούς στην νεότερη ελληνική ιστορία, ήρθε στη ζωή.

 

Εκατό δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη γέννηση του Ανδρέα Παπανδρέου, του ανθρώπου που σφράγισε με την παρουσία και την πολιτική του δράση την περίοδο της Μεταπολίτευσης και αναδείχθηκε ένας από τους πιο επιδραστικούς πολιτικούς στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας.

 

Οικονομολόγος διεθνούς φήμης, με θητεία σε αμερικάνικα και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, ασχολήθηκε με την πολιτική από τα μέσα της δεκαετίας του εξήντα μέσα από τις τάξεις της Ένωσης Κέντρου (το κόμμα που συνίδρυσε και ηγήθηκε ο πατέρας του Γεώργιος Παπανδρέου) και μετά την επάνοδο της δημοκρατίας το 1974, ίδρυσε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ), που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας, προτού αρχίσει η κατάρρευσή του εξαιτίας των μνημονίων και της οικονομικής κρίσης, όπως αναφέρει το sansimera.gr.

 

Χαρισματική προσωπικότητα με φανατικούς οπαδούς και εξίσου ορκισμένους εχθρούς, διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 21 Οκτωβρίου 1981 έως τις 2 Ιουλίου 1989 και από τις 13 Οκτωβρίου 1993 έως τις 17 Ιανουαρίου 1996, οπότε υπέβαλε την παραίτησή του για λόγους υγείας. Συνολικά παρέμεινε στο τιμόνι της χώρας 10 χρόνια (παρά 15 ημέρες), γεγονός που τον κατατάσσει στην τέταρτη θέση του πίνακα με τους μακροβιότερους Έλληνες πρωθυπουργούς, πίσω από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Χαρίλαο Τρικούπη.

 

Η γέννηση και η φυγή από την Ελλάδα

Ο Ανδρέας Παπανδρέου γεννήθηκε στη Χίο, στις 5 Φεβρουαρίου 1919, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του Γεώργιος Παπανδρέου, ως γενικός διοικητής των Νήσων του Αιγαίου, διορισμένος από την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Μητέρα του ήταν η Σοφία Μινέικο (1887-1981), κόρη του φιλέλληνα πολωνού αξιωματικού Ζίγκμουντ Μινέικο, ο οποίος είχε ριζώσει στην Ελλάδα και νυμφευτεί ελληνίδα.

 

Ήρθε στη ζωή στο αρχοντικό της οικογένειας Μηταράκη (του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότη Μηταράκη), το οποίο ενοικιάστηκε το 1917 από τον Γεώργιο Παπανδρέου και τη Σοφία Μινέικο, όταν ο πρώτος ορίστηκε ως Γενικός Διοικητής Αιγαίου με έδρα τη Χίο, μετά τη νίκη του Ελευθερίου Βενιζέλου επί του Βασιλιά Κωνσταντίνου.

 

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ

 

 

   

Από τις έξι μέχρι... να φέξει

 Η αντίληψη της απαγόρευσης κυκλοφορίας φαντάζει η πιο ελκτική διέξοδος για εκείνους που σχεδιάζουν τα μέτρα για τον Covid 19. Και υπάρχει λόγος γι αυτό.

 

γράφει ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος

 

Καμία έκπληξη δεν προκαλεί πως το κυρίαρχο σενάριο των νέων κυβερνητικών μέτρων ανάσχεσης της πανδημίας είναι το να περιοριστεί η κυκλοφορία από τις έξι. Αντί από τις εννιά που ισχύει σήμερα. Αρχικά για τα Σαββατοκύριακα.

 

Ανεξάρτητα από το τι θα αποφασιστεί και στην συνέχεια θα ανακοινωθεί είναι φανερό πώς ένα «σχήμα» κυριαρχεί στο μυαλό όσων καταστρώνουν τα σχέδια: Η επιβολή κοινωνικών περιορισμών με το μικρότερο δυνατό δημοσιονομικό κόστος.

 

Με πιο απλά λόγια το πώς θα «λειτουργούν» όσες οικονομικές δραστηριότητες γίνεται. Κι ας πέσει όσο βάρος είναι να πέσει στις καθημερινές – φυσιολογικές- ανάγκες των ανθρώπων. Όπως και στην αίσθηση που έχουν για την ελευθερία τους.

 

Ως εκ τούτου μια καθημερινότητα που θα σταματάει «από τις έξι μέχρι να φέξει» (δηλαδή στις 5 το πρωί) φαντάζει στους αρμόδιους για τον σχεδιασμό της αντιμετώπισης της πανδημίας ως μία πολύ ελκτική λύση.

 

Ακόμη και αν η ευρωπαϊκή εμπειρία λέει ότι …δεν είναι λύση. Οπου εφαρμόστηκε, ώς βασικο μέτρο, δεν είχε καθόλου θετικά αποτελέσματα.

 

Με πρώτη και καλύτερη την Γαλλία. Την χώρα που – όπως φαίνεται- η κυβέρνηση έχει ως πρότυπο σε πολλά επίπεδα. Εκτός ίσως από ένα: Στο Παρίσι μπορείς να κάνεις όσα τέστ Covid 19 θέλεις, δωρεάν, στο φαρμακείο της γειτονιάς σου.

 

Αυτά ενώ γνωρίζαμε ότι οι επιλογές που έγιναν το προηγούμενο διάστημα -πάλι με τα ίδια κριτήρια- θα μας έφταναν εδώ που βρισκόμαστε. Οι επιστήμονες είχαν προειδοποιήσει τι σημαίνει το άτσαλο άνοιγμα της αγοράς για τα Χριστούγεννα. Είχαν προειδοποιήσει για το αν και πώς πρέπει να γίνει το άνοιγμα των σχολείων.

 

Τώρα πάλι προειδοποιούν για το τι θα σημάνει το να περιορίσεις χρονικά για 3 ώρες τον συνωστισμό των ανθρώπων προκειμένου να εργαστούν και να κάνουν πράγματα απολύτως απαραίτητα για να μπορέσουν να συνεχίσουν να εργάζονται.Τα λύματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη συνεχίζουν να δείχνουν ενίσχυση του ιού, αλλά και των ψυχοφαρμάκων.

 

Η σκέψη όμως όσων αποφασίζουν δεν αλλάζει. Συνεχίζουμε από έξαρση σε έξαρση.

 

Όπως μας διδάσκει η στοιχειώδης γνώση της πολιτικής επιστήμης κάθε ασκούμενη πρακτική χρειάζεται και την θεωρία της. Το ανάλογο υπόβαθρο για να δικαιολογηθεί.

 

Έτσι λοιπόν ο «κακομαθημένος πολίτης» που κινήθηκε, περπάτησε, ψώνισε, μίλησε εκτός ορίων, επανέρχεται στο προσκήνιο. Με εκείνον που διεκδίκησε – όπως χθες οι φοιτητές κι οι εκπαιδευτικοί – να φέρει επαξίως τον τίτλο του «μεγάλου ανεύθυνου».

 

Το δεύτερο σκέλος αυτής της θεωρίας είναι οι περίφημες «ισορροπίες». Εκείνες που πρέπει να επιτευχθούν μεταξύ των μέτρων προστασίας και την λειτουργία της οικονομίας.

 

Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση δεν τηρούνται ισορροοπίες. Το αντιληφθήκαμε πολύ καλά αυτό το περασμένο … covid free (υποτιθεται) καλοκαίρι. Κι όταν τηρούνται ισορροπίες, οι κυβερνώντες θέλουν να συμβαίνει δίχως να δαπανώνται κονδύλια.

 

Εάν βρεθούν απέναντι στα αδιέξοδα των επιλογών τους, όταν στριμωχούν, τα κυβερνητικά στελέχη «μεταδίδουν» ένα κοινό υπολανθάνον μήνυμα προς τον πολίτη: «Αποφάσισε: Κορονοϊό σήμερα ή μνημόνιο αύριο;».

 

Το εκπληκτικό είναι πως μάλλον θα μας συμβούν και τα δύο.