Ο Μητσοτάκης ξορκίζει τώρα τους ακραίους, αλλά χωρίς αυτούς η ΝΔ θα πάει για βρούβες

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Οι αρχηγοί των κομμάτων όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση είτε ανέχονται τους «ακραίους» είτε λένε και οι ίδιοι «ακραία» πράγματα. Και όταν αυτά τα «ακραία» τους οδηγούν στην εξουσία, έρχεται κάποια στιγμή που τα αποδοκιμάζουν, γιατί δεν τους εξυπηρετούν πλέον.

 

Ας γίνουμε σαφείς. Προχτές ο πρωθυπουργός πήρε μέρος σε μια διεθνή συζήτηση, στη διάρκεια της οποίας αποδοκίμασε τις «ακραίες» φωνές, που «οδηγούν νομοτελειακά σε καταστάσεις που δεν είναι προς όφελος των εθνικών συμφερόντων». Και πρόσθεσε: «Να μην παθιαζόμαστε από συναισθηματικές αντιδράσεις, οι οποίες ειδικά σε θέματα εξωτερικής πολιτικής κατά κανόνα δεν οδηγούν σε καλό».

 

Οι αναφορές αυτές του Κυριάκου Μητσοτάκη ερμηνεύθηκαν ως αποδοκιμασία του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος πρόσφατα τάχτηκε τόσο εναντίον των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία όσο και του ενδεχομένου προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αν νυν πρωθυπουργός «φωτογράφισε» τον πρώην, έχει δίκιο. Πράγματι, οι θέσεις αυτές του κ. Σαμαρά είναι ακραίες, αφού έρχονται σε αντίθεση με την πάγια εξωτερική πολιτική της χώρας, την οποία ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης.

 

Όμως, υπάρχει ένα διπλό ερώτημα. Πρώτον, πόσο «νομιμοποιείται» ο κ. Μητσοτάκης να αποδοκιμάζει τα «ακραίες» θέσεις; Και, δεύτερον, είναι ειλικρινής αυτή η αποδοκιμασία ή μήπως είναι ευκαιριακή, αφού είναι γνωστό ότι ακραίες φωνές υπάρχουν και στην κυβέρνησή του και στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ και στους ψηφοφόρους της;

 

Απάντηση στο πρώτο ερώτημα: στο πρόσφατο παρελθόν ο κ. Μητσοτάκης όχι μόνο δεν αποδοκίμασε ακραίες φωνές από το κόμμα του, αλλά τις εκμεταλλεύθηκε για να προσελκύσει και ακραίους ψηφοφόρους, προκειμένου να κατακτήσει την εξουσία. Το παράδειγμα της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι το πιο χαρακτηριστικό. Ο ίδιος, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, μπορεί να μην χρησιμοποίησε ακραία λόγια, ωστόσο χαρακτήρισε τη Συμφωνία «εθνικά επιζήμια» και υποσχέθηκε ότι θα θέσει βέτο στην ενταξιακή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

 

Φυσικά, επρόκειτο για έπεα πτερόεντα, που αποσκοπούσαν στην ψηφοθηρία. Γι’ αυτό και πλήθος στελεχών της ΝΔ πήρε μέρος στα συλλαλητήρια και ορισμένοι καταφέρονταν εναντίον της τότε κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με ακραίες εκφράσεις. Σήμερα τα έχουν ξεχάσει όλα και εφαρμόζουν πλήρως την «επιζήμια»(όπως έλεγαν τότε) Συμφωνία.

 

Απάντηση στο δεύτερο ερώτημα: δεν γνωρίζουμε αν ο κ. Μητσοτάκης, αναφερόμενος σήμερα σε «ακραίες φωνές», εννοεί τον κ. Σαμαρά. Όμως, ο ίδιος γνωρίζει ότι, χωρίς την υποστήριξη των «ακραίων»(του Σαμαρά, του Αδωνι Γεωργιάδη κ.α), δεν θα εκλεγόταν αρχηγός της ΝΔ το 2016 και σήμερα δεν θα ήταν πρωθυπουργός. Πολύ περισσότερο γνωρίζει ότι χωρίς τους «ακραίους» ψηφοφόρους η ΝΔ δεν είναι κόμμα εξουσίας. Η πολυχρησιμοποιημένη καραμέλα περί «κεντροδεξιάς» δεν έχει πραγματικό αντίκρυσμα. Μεγάλο κομμάτι ψηφοφόρων της ΝΔ ανήκει στο δεξιό άκρο του φάσματος.

 

Συμπέρασμα: μπορεί σήμερα οι «ακραίες» φωνές να μην βολεύουν τον κ. Μητσοτάκη, αλλά στο παρελθόν μια χαρά τις χρησιμοποίησε, για να κατακτήσει την εξουσία. Και είναι πολύ αμφίβολο αν στο άμεσο μέλλον θα επιχειρήσει να κάνει στα εθνικά θέματα κάτι που θα τον φέρει αντιμέτωπο με το κομμάτι των ψηφοφόρων που εκφράζεται από τις «ακραίες» φωνές.

 

Επομένως, όσα λέει σήμερα εναντίον των «ακραίων» είναι μεν σωστά, αλλά θυμίζουν όσα-αντίθετα-έκανε στο πρόσφατο παρελθόν. Κάλλιστα θα μπορούσε να τον χαρακτηρίζει αυτή η ατάκα του παλιού γκουρού της επικοινωνίας Μάρσαλ Μακ Λούαν: «Δεν συμφωνώ απαραίτητα με ό,τι λέω».

Όταν ο Κυριάκος διαφήμιζε τα Κολέγια και ο Άδωνις δήλωνε ότι είναι καλύτερα από τα δημόσια ΑΕΙ

 

Όταν πριν λίγες εβδομάδες, η Νίκη Κεραμέως, με αιφνιδιαστική τροπολογία, περνούσε διάταξη με την οποία αναγνωρίζονταν εκτός από την εκπαιδευτική ισοδυναμία και η επαγγελματική ισοδυναμία των πτυχίων των Κολεγίων με τα πτυχία των δημοσίων Πανεπιστημίων και υποχρέωνε το Τεχνικό και το Οικονομικό Επιμελητήριο να εγγράφουν πτυχιούχους κολεγίων), πολλοί έπεσαν από τα σύννεφα.

 

Ωστόσο, για όσους έχουν τα μάτια να δουν και την τιμιότητα να πιστέψουν στα μάτια τους η παρέμβαση-τερατούργημα αυτή του ΥΠΑΙΘ  δεν ήταν τίποτε περισσότερο από αυτό που υπαγόρευαν τα ταξικά συμφέροντα της κυρίαρχης ελίτ, που είναι η ιδεολογία και η πολιτική του κυβερνώντος κόμματος! Αυτή είναι η ταξική τους θέση, να υπηρετούν τα συμφέροντα της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», των επιχειρηματιών της γνώσης, αντιμετωπίζοντας τα δημόσια πανεπιστήμια ως μαγαζιά που θα πρέπει να λειτουργούν ακριβώς όπως όλα τα άλλα μαγαζιά: να βγάζουν παραδάκι!

 

Και για να μην λέμε πολλά λόγια και θεωρίες ας δούμε ορισμένα χειροπιαστά στοιχεία που στη σύνθεσή τους αποτελούν κάθε άλλο παρά μεμονωμένα επεισόδια τμήματα του παζλ που λέγεται «επιχείρηση ιδιωτικοποίησης – εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης στην Ελλάδα»

 

Η υπόθεση αναγνώρισης των κολεγίων δεν είναι καινούργια ιστορία καθώς επιχειρεί να εξυπηρετήσει μια μεγάλη λίστα «πελατών» των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. που, επί χρόνια, στέκονταν στον προθάλαμο του υπουργείου Παιδείας, περιμένοντας να ανάψει το πράσινο φως για την περιβόητη νομιμοποίηση και τη μεγαλοπρεπή είσοδο στην αγορά της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

 

Οι πρώτες απόπειρες αδειοδότησής τους ξεκινούν το 2008-2009 (επί Σπηλιωτόπουλου και Στυλιανίδη), συνεχίζονται το 2010 επί Α. Διαμαντοπούλου ενώ ο Κ. Αρβανιτόπουλος το 2013 κάνει το μεγάλο βήμα (που ολοκληρώνει η Νίκη Κεραμέως).

 

Μάλιστα ο υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, όχι μόνο είχε παραβρεθεί στα εγκαίνια των νέων εγκαταστάσεων του ΙΕΚ ΑΚΜΗ και του Μητροπολιτικού Κολλεγίου στον Πειραιά, αλλά προτού καλά καλά στεγνώσει το μελάνι για την κατάργηση 52 ειδικοτήτων στα επαγγελματικά και τεχνικά λύκεια (σ.σ.: ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός όμιλος είχε και τις περισσότερες από τις ειδικότητες που καταργήθηκαν) τοποθετήθηκε στην εκδήλωση με τα παρακάτω λόγια:  «μπορεί πυλώνας της εκπαίδευσης στον τόπο μας να είναι η δημόσια εκπαίδευση, όμως αυτό δεν μας… αποτρέπει να έχουμε υγιείς επιχειρηματικές δραστηριότητες όπως αυτή του Ομίλου “Ακμή”. Τέτοιες επενδύσεις και πρωτοβουλίες σηματοδοτούν μία νέα εποχή για την πόλη και τη χώρα γενικότερα».

 

Άδωνις Γεωργιάδης: Καλύτερο το πτυχίο των Κολεγίων

Για να δούμε, λοιπόν, μέσα από το λόγο των πρωταγωνιστών αυτής της επιχείρησης, την προετοιμασία της:

 

«Εγώ πάντοτε φέρνω ως παράδειγμα τα ιδιωτικά Κολέγια στην Ελλάδα. Εμένα θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν θεωρώ ότι τα ιδιωτικά Κολέγια στην Ελλάδα -ως επί το πλείστον, όχι όλα- παρέχουν υπηρεσίες εφάμιλλες με των ελληνικών πανεπιστημίων. Δυστυχώς για τα ελληνικά πανεπιστήμια θα πω ότι τα κολέγια παρέχουν καλύτερες υπηρεσίες από τα ελληνικά πανεπιστήμια» έλεγε το 2013 ο Άδωνις Γεωργιάδης, με φόντο τη ρύθμιση Αρβανιτόπουλου που εξίσωνε τους τίτλους σπουδών των Κολεγίων με τα πτυχία των δημόσιων πανεπιστημίων.

 

Ανέφερε δε ότι όποιος τύχει να περπατήσει μέσα στο ελληνικό πανεπιστήμιο και μετά περπατήσει μέσα σε ένα Κολέγιο, θα καταλάβει τη διαφορά μεταξύ «ενός πραγματικού χώρου εκπαίδευσης και ενός χώρου που δεν θα ήθελε καθόλου να χαρακτηρίσει».

 

«Να είστε λοιπόν σίγουροι» είπε απευθυνόμενος στους αποφοίτους «ότι το πτυχίο που έρχεται στα χέρια σας δεν είναι απλώς εφάμιλλο και ισότιμο, που είναι και νομικά ισότιμο βάσει των προσφάτων αποφάσεων αλλά είναι αντάξιο και καλύτερο των συναδέλφων σας από τα ελληνικά πανεπιστήμια».

 

Αυτά, έλεγε ο Άδωνις Γεωργιάδης, με φόντο τη ρύθμιση του υπουργού Παιδείας της ΝΔ Κ. Αρβανιτόπουλου που εξίσωνε τους τίτλους σπουδών των Κολεγίων με τα πτυχία των δημόσιων Πανεπιστημίων.

 

Δείτε στο βίντεο τι λέει ο Γεωργιάδης για τα Κολέγια:   

New York College με την υποστήριξη του Πρωθυπουργού!

Πριν ένα χρόνο, τον Φεβρουάριο του 2020 ο εκπαιδευτικός όμιλος New York College διοργανώνει ημερίδα στη Θεσσαλονίκη με την επίσημη υποστήριξη του Γραφείου του Πρωθυπουργού. Το New York College, λειτουργεί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και παρέχει 56 προπτυχιακά και 23 μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών! Μιλάμε για κανονικό εργοστάσιο απονομής τίτλων σπουδών, με το αζημίωτο βεβαίως.

 

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ένωσης Κολεγίων, τα δίδακτρα για τα τριετούς φοίτησης προπτυχιακά προγράμματα κυμαίνονται από 5.500 ώς 8.500 ευρώ τον χρόνο, ενώ για τα μεταπτυχιακά -μονοετή ή διετή- προγράμματα από 7.000 έως 12.000 ευρώ.

 

Το Γραφείο του Πρωθυπουργού, λοιπόν, στη Θεσ/νίκη προωθεί και στηρίζει τα ιδιωτικά κολέγια, όπως το συγκεκριμένο, εδώ μαζί και με την Ένωση Αποφοίτων της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, παρακαλώ. Ο Δημόσιος Τομέας και η ελίτ του αγκαλιάζει με στοργή και γίνεται η θεραπαινίδα του Ιδιωτικού Τομέα. Αυτό θα πει ΣΔΙΤ! Την ημερίδα χαιρετίζει η κ. Αντωνίου, Διευθύντρια του Γραφείου του Πρωθυπουργού στη Θεσ/νίκη.

 

Να και το Έγγραφο:

     

πηγή

Ο... ολετήρας Γιάνης επέστρεψε για να παίξει ρόλο

 

Οι διεργασίες στον προοδευτικό χώρο δεν μπορεί να μην περιλαμβάνουν τον Γιάνη Βαρουφάκη. Μια είδηση που πέρασε στα ψιλά και η αποτυχημένη προσπάθεια απαξίωσης.

 

γράφει ο Νίκος Γιαννόπουλος

 

Η είδηση πέρασε στα ψιλά. Ο Γιάνης Βαρουφάκης, προσκλήθηκε από τον Νόαμ Τσόμσκι να διδάξει στην έδρα του τελευταίου την προσεχή Τρίτη, στο πλαίσιο διαδικτυακών μαθημάτων για τις "Συνέπειες του Καπιταλισμού".

 

Ο "ολετήρας", ο άνθρωπος "που έπαιξε την Ελλάδα στα ζάρια", ο "ανεύθυνος νάρκισσος που έχει πάντα στραμμένο το νου στην προβολή του", ο "φαντασμένος" όλα αυτά.

 

Ο Βαρουφάκης, ο πρώην Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Τσίπρα κατά τη διάρκεια της "καταστροφικής" διαπραγμάτευσης του πρώτου εξαμήνου του 2015.

 

Στην Ελλάδα μας αρέσει να κατασκευάζουμε εξιλαστήρια θύματα και φανταστικούς εχθρούς. Αν δεν μιλήσουμε για την πολιτική, είναι σαφές ότι τα θύματα αυτά πάντα προέρχονται από αριστερά (σε όλες τις μορφές) και έχουν πάντα τα εξής χαρακτηριστικά: Πρόκειται για "λαϊκιστές" που υπόσχονται τα πάντα στους πάντες για να αρπάξουν την ψήφο του ελληνικού λαού τον οποίο και εν τέλει προδίδουν. Κλασικά εικονογραφημένα.

 

Για τον Βαρουφάκη όμως έπρεπε να γίνει μία προσπάθεια παραπάνω. Πως να απαξιώσεις και να αποδομήσεις έναν καθηγητή Οικονομικών που έχει διδάξει στα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου; Πως να υποτιμήσεις ένα τέτοιο μυαλό και μία τέτοια μόρφωση; Πως, εν τέλει, θα πείσεις τους οπαδούς σου ότι στο Υπουργείο Οικονομικών έχει κατοικοεδρεύσει ένας άσχετος που δεν ξέρει τι κάνει;

 

Μα θα επιστρατεύσεις τα παλιά, καλά κόλπα. Και αν σε βοηθήσει και ο ίδιος ο "εχθρός" με μερικές αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές (απόρροια της απότομης δημοφιλίας του και των προβολέων που έπεφταν πάνω του εκτυφλωτικοί) τόσο το καλύτερο. Ψέματα, φήμες για την προσωπική του ζωή, φωτογραφίες σε πισίνες (προφανώς μετά από χρόνια ακαδημαϊκής καριέρας ο Βαρουφάκης έπρεπε να ζει σε γκαρσονιέρα) και η δουλειά γίνεται. Εγινε, τουλάχιστον, στην προκειμένη περίπτωση αφού ο πρώην Υπουργός Οικονομικών αντιμετωπίστηκε ως μία μη φυσιολογική περίπτωση. Πολλές φορές ακόμα και στο ίδιο του το (πρώην) κόμμα.

 

Αναμφισβήτητα ο Γιάνης Βαρουφάκης και ελαττώματα έχει και αδυναμίες. Οι δε απόψεις του, πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές, σηκώνουν συζήτηση. Κανείς όμως δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι ψεύδεται ή ότι έχει πει στο παρελθόν χοντροκομμένα ψέμματα. Το πλάνο που είχε συλλάβει έτσι ώστε η χώρα να δραπετεύσεις από την θανάσιμη παγίδα του χρέους όρθια επιχείρησε να το βάλει σε λειτουργία. Ανεδαφικό αυτό το πλάνο; Μπορεί. Δεν έλαβε υπόψιν του το συντριπτικό εναντίον του συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρώπη; Πιθανότατα. Ομως αυτό μας παρουσίασε, γι' αυτό μιλούσε χρόνια πριν ορκιστεί Υπουργός και αυτό είχε δουλέψει.

 

Τα όσα (συγκλονιστικά) γράφει ο Ελληνας καθηγητής στο must read βιβλίο του "Αήττητοι Ηττημένοι" δεν διαψεύστηκαν ποτέ. Και από κανέναν. Ασκεί σκληρή κριτική στον Σόιμπλε, τον Ντάισελμπλουμ, τον Μοσκοβισί, τη Λαγκάρντ αλλά και Ελληνες όπως ο Χουλιαράκης, όμως ουδείς από αυτούς ψέλλισε έστω μία λέξη για να διαψεύσει. Αλλωστε τι να διαψεύσουν...Ολα τα έβγαλε στη φόρα χρησιμοποιώντας τις απομαγνητοφωνήσεις για τις οποίες τόσο κατηγορήθηκε.

 

Ο ...ολετήρας λοιπόν εδώ και κάποια χρόνια ηγείται κόμματος. Κόντρα σ' όλα τα προγνωστικά κατάφερε να μπει στη Βουλη τον Ιούλιο του 2019 και να ξαναέρθει στο πολιτικό προσκήνιο. Και, ενίοτε, όπως την προηγούμενη εβδομάδα στο πλαίσιο της συζήτησης για το νομοσχέδιο του Υπουργείο Παιδείας, παίζει μπάλα μόνος του όλη την κυβέρνηση. Ο τρόπος δε που αποδόμησε τα επιχειρήματα της Νίκης Κεραμέως ήταν σχεδόν υποδειγματικός (και βασιζόταν, εκτός των άλλων, και στα προσωπικά του βιώματα ως καθηγητής στην Αγγλία).

 

Όλα δείχνουν ότι δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα μαζί του, εχθροί και άσπονδοι φίλοι. Ο Βαρουφάκης επέστρεψε όχι απαραίτητα για να πάρει την εκδίκησή του αλλά σίγουρα για να μείνει. Και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος "καίει" το σενάριο για προφανείς πολιτικούς λόγους, πολλοί τον βλέπουν να στηρίζει μία προοδευτική κυβέρνηση, αν το πολιτικό έργο γυρίσει τούμπα τους επόμενους μήνες/χρόνια. Ετσι και αλλιώς τα πρώτα δείγματά του ως αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος μόνο ως θετικά μπορούν να χαρακτηριστούν. Πολλές φορές δε οι της κυβέρνησης δείχνουν να τον στοχοποιούν κάτι που ο ίδιος λατρεύει (και σίγουρα τον βολεύει).

 

Πρόκειται, κοντολογίς, για παράγοντα αυτού που ονομάζουμε "προοδευτικές δυνάμεις" της χώρας, παίκτη υπολογίσιμο που ουδείς στο μέλλον θα μπορέσει να αγνοήσει στις γενικότερες διεργασίες του χώρου. Τα κουκιά, χωρίς τον Γιάνη και το κόμμα του, δεν θα βγαίνουν...

Επιστολή-καταπέλτης 60χρονου για ξυλοδαρμό και απειλές από αστυνομικούς

 «Ακόμα δε σε διασωληνώσαν;». «Εμείς τους γαμάμε τους αριστερούς». Αυτές είναι μερικές από τις φράσεις που περιλαμβάνει στην επιστολή που έστειλε στην «Εφ.Συν.» 60χρονος που συνελήφθη μετά το συλλαλητήριο της Πέμπτης, ενώ, όποιος αναφέρει ο ίδιος, ήταν περαστικός και απλά διαμαρτυρήθηκε για την αστυνομική βία.

 

Ο Θ.Γ. στην επιστολή του περιγράφει την εικόνα μαινόμενων αστυνομικών που χτυπούσαν, έβριζαν και απειλούσαν αδιακρίτως τόσο στον δρόμο όσο και κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς του από τη ΓΑΔΑ έως την απελευθέρωσή του από την Ευελπίδων.

 

Μάλιστα, ο 60χρονος καταγγέλλει σε αρκετά σημεία της επιστολής του την παντελή πρόβλεψη από πλευράς αστυνομίας για την ύπαρξη ασφαλών υγειονομικών συνθηκών ελέω πανδημίας.

 

Η επιστολή που εστάλη στην «Εφ.Συν.»

Είμαι ο 60χρονος συλληφθείς της Τετάρτης 10/2/21, Θ.Γ. Δεν έχω τα αντανακλαστικά των παιδιών που βγήκαν στην δημοσιότητα τόσο άμεσα, εξ ου και η χρονοκαθυστέρηση.

 

Την Τετάρτη το μεσημέρι, γυρνώντας από επαγγελματικές δουλειές στο κέντρο της Αθήνας, μετά το τέλος της πορείας, ανεβαίνοντας από την Πανεπιστημίου στην Ακαδημίας, στη Ρήγα Φεραίου υπήρχε μαζεμένος κόσμος και αστυνομικές δυνάμεις να βρίζουν. Έχοντας κι εγώ παιδιά-φοιτητές που κατεβαίνουν σε πορείες και παιδιά φίλων και συγγενών, πλησίασα να δω τι συμβαίνει. Ένα παιδί ανεβαίνοντας τη Ρήγα Φεραίου προσπάθησε να βγάλει φωτογραφίες τους συλληφθέντες στο απέναντι πεζοδρόμιο, και του όρμησαν τα ρόμποκοπ της ΕΛΑΣ, και τους φώναξα «μη χτυπάτε το παιδί θρασύδειλες ύαινες, πρόστυχοι». Όρμησαν και σε μένα, με τραβολόγησαν, με πέταξαν κάτω, μου ρίξανε τα γνωστά τους ύπουλα χτυπήματα, με βρίζανε εμένα και τη μάνα μου που ακόμα και τα κόκαλα της έχουν λιώσει, μου βάλαν χειροπέδες και μας πήγαν όλους μαζί στην κλούβα. Ευτυχώς υπήρχαν άνθρωποι που έβγαζαν βίντεο και φωτογραφίες από το περιστατικό. Μπαίνοντας στην κλούβα, ένας δείχνοντας με, είπε σύλληψη.

 

Οι συνθήκες κράτησης, χωρίς τήρηση υγειονομικών μέτρων, έχουν ήδη ακουστεί από άλλα παιδιά. Γύρω στις 11 μου επέτρεψαν να μιλήσω με το δικηγόρο ή την οικογένειά μου και με πήγαν στο νοσοκομείο, αφού το είχα ζητήσει 4-5 φορές πρώτα, γιατί πλέον οι πόνοι ήταν αφόρητοι. Με μετέφεραν στο νοσοκομείο με ιδιωτικό αυτοκίνητο, ενώ στους δικηγόρους είχαν πει ότι θα μεταφερθώ με ασθενοφόρο. Ευτυχώς δεν είχα κατάγματα κλπ που φοβόμουν από τα χτυπήματα, αλλά οξύνθηκαν ήδη υπάρχοντα μυοσκελετικά προβλήματα.

 

Επιστρέφοντας στη ΓΑΔΑ με χλεύαζαν: «Ακόμα δε σε διασωληνώσαν;». Στο διάδρομο όπως περνούσα τεντώνονταν πόδια μπροστά μου, για να ξεμουδιάσουν; Για να πέσω; Να τους βρίσω; Ένας φώναζε «εμείς τους γαμάμε τους αριστερούς», διαμαρτυρήθηκα σε αυτούς με τα πολιτικά στο γραφείο οι οποίοι απλά αδιαφόρησαν.

 

Μετά τα διαδικαστικά και εξονυχιστική αδιάκριτη έρευνα, θέλοντας να διαβάσουν ακόμα και προσωπικά μου έγγραφα, όπως και απόδειξη από ΑΤΜ, με βάλανε σε μια πτέρυγα με ποινικούς χωρίς καμία εξήγηση και χωρίς να είναι τα παιδιά που συνελήφθησαν μαζί μου. Η συμπεριφορά των ποινικών απέναντι μου ήταν ανθρώπινη. Όμως, όπως έμαθα αργότερα, το προηγούμενο βράδυ, τα υπόλοιπα παιδιά τα πέταξαν στον ίδιο χώρο με τους ποινικούς, όπου κάποιοι από τους τελευταίους επιτέθηκαν στα παιδιά με τα αντίστοιχα κοσμητικά επίθετα και απειλές για βιασμούς. Σε αυτό το σκηνικό τα παιδιά δεν είχαν κανένα ίχνος προστασίας από την αστυνομία, ένα σκηνικό κατ’ εμέ στημένο για να τρομοκρατήσουν τα παιδιά. Μετά από κάμποση ώρα τους μετέφεραν αλλού.

 

Την επόμενη μέρα η μεταφορά στη σήμανση έγινε με απίστευτη καθυστέρηση. Φτάνοντας εκεί δε μας κατέβαζαν από τα λεωφορεία, όπου δεν υπήρχαν ούτε ανοιχτά παράθυρα ούτε εξαερισμός ή ερκοντίσιον. Μετά από πολλές διαμαρτυρίες, κατεβήκαμε, ζητώντας συνέχεια να μας εξηγήσουν γιατί καθυστερούμε, με τους αστυνομικούς να τηρούν σιγή ιχθύος.

 

Μας στοιβάξαν σε ένα χώρο με άλλους ανθρώπους χωρίς ίχνος υγειονομικών μέτρων, δεν μας έδωσαν ούτε καν μάσκες να αλλάξουμε- υπήρχαν άνθρωποι που φορούσαν την ίδια μάσκα 24 ώρες πλέον.

Τελειώνοντας από κει μας έστειλαν στην Ευελπίδων κατά τις 14.00, όπου για τεχνικούς λόγους δικούς τους, μας άφησαν μες στο λεωφορείο κάμποση ώρα χωρίς μέτρα υγειονομικά και πάλι.

 

Μέσα στο χώρο των δικαστηρίων αφήναν κατ’ επιλογή ανθρώπους να περάσουν με βάση την ηλικία και την εξωτερική εμφάνιση. Για παράδειγμα, δεν άφησαν τα παιδιά μου αλλά άφησαν την σύζυγο και την κουνιάδα μου. Μετά από διεκδίκηση των παιδιών και φωνές, με τους αστυνομικούς να προσπαθούν απλά να οξύνουν τα πνεύματα χωρίς να απαντούν σε καμία ερώτηση, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, επικράτησε η λογική και μας άφησαν να κατέβουμε. Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας μάς είχαν όλους με χειροπέδες. Αφού επιτέθηκαν αναίτια σε συγκεντρωμένους αλληλέγγυους απ’ έξω τραυματίζοντας μάλιστα ορισμένους, τα ΜΑΤ μπήκαν μέσα στο χώρο του δικαστηρίου ανάμεσα στους συλληφθέντες και στους δικηγόρους και συγγενείς.

 

Μετά τις αποφάσεις του εισαγγελέα, ένας αστεράτος αξιωματικός μεσήλικας, για

να παραδώσει τα κατηγορητήρια στους συλληφθέντες ζήτησε να αποχωρήσουν οι συγγενείς, με στόχο να διώξει και τους δικηγόρους στη συνέχεια και να υπογράψουμε τα κατηγορητήρια χωρίς την παρουσία τους. Σε πολιτισμένη δημοκρατική χώρα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μετά από διαμαρτυρίες των δικηγόρων και δικές μας, τους άφησε να παραμείνουν στο σημείο. Η κατηγορία μου το προηγούμενο βράδυ ήταν εξύβριση και χειρονομίες με αιτιολόγηση από κατάθεση αστυνομικού που δεν ήταν στη σύλληψή μου, τη φράση «κωλόπαιδα», κάτι το οποίο δεν είχα καν πει (μάλλον ήταν δύσκολη η λέξη θρασύδειλος). Μετά τον εισαγγελέα η κατηγορία μετατράπηκε σε απείθεια, ανεξήγητη.

 

Ευχαριστούμε τους δικηγόρους της Ομάδας Νομικής Βοήθειας και τους λοιπούς δικηγόρους και όλους τους αλληλέγγυους/ες, που μας υποστήριξαν.

 

Ας μου εξηγήσει ο κύριος Χρυσοχοΐδης γιατί συνελήφθην και έμεινα ένα βράδυ στη ΓΑΔΑ; Για το καπρίτσιο κάποιου αστυνομικού; 

πηγή

Πως η Κίνα εισέβαλε στην Ευρώπη μέσω της “διπλωματίας” των εμβολίων !

 

Ορισμένες μικρές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στρέφονται προς την Κίνα για εμβόλια Covid-19, καθώς η προμήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ασθμαίνει και η δυσχέρεια παραγωγής των δυτικών κατασκευαστών εμβολίων εμποδίζει τον αγώνα της ηπείρου κατά της πανδημίας.

 

Η τάση θα μπορούσε να αυξήσει την επιρροή της Κίνας στην περιοχή να παρουσιαστεί ως αξιόπιστος σύμμαχος στην καταπολέμηση του κορωνοϊού που εντοπίστηκε για πρώτη φορά στο έδαφος της.

 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αγοράζει εμβόλια εκ μέρους των 27 κρατών μελών της, έχει εγκρίνει τρια  που αναπτύχθηκαν στη Γερμανία, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, το μπλοκ καθυστέρησε να υπογράψει συμβόλαια και να εξουσιοδοτήσει τις λήψεις, ενώ οι κατασκευαστές αγωνίστηκαν να παραδώσουν τις δόσεις που υποσχέθηκαν. Οι ελλείψεις ήταν ακόμη χειρότερες σε χώρες εκτός ΕΕ στην Ευρώπη.

 

Μέχρι στιγμής, είναι κυρίως μικρά έθνη στο περιθώριο του μπλοκ έχουν στραφεί στο Πεκίνο για βοήθεια. Ωστόσο, καθώς αυξάνεται η απογοήτευση των ψηφοφόρων, τα μεγαλύτερα μέλη εξετάζουν τώρα τα δύο εμβόλια της Κίνας και ένα άλλο που αναπτύχθηκε στη Ρωσία.

 

Στις 31 Ιανουαρίου, ο Γερμανός υπουργός Υγείας Jens Spahn κάλεσε την ΕΕ να εγκρίνει τον εμβόλιο που έκανε η Sinopharm της Κίνας εάν διαπιστωθεί ότι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό. Στη συνέχεια, ο Αυστριακός Καγκελάριος Σεμπαστιάν Κούρζ είπε ότι η εταιρεία θα πρέπει να κατασκευάσει τις δοσεις της, στη χώρα του.

 

Η Κίνα αναπτύσσει έναν αριθμό εμβολίων Covid-19, με τα δύο βασικά από την κρατική εταιρεία Sinopharm και από την Sinovac Biotech Ltd., μια μικρότερη, ιδιωτική εταιρεία. Και οι δύο ανέφεραν καλά αποτελέσματα για τις λήψεις τους, αλλά δεν έχουν δημοσιευτεί δεδομένα σε περιοδικά με κριτές και καμία εταιρεία δεν έχει ζητήσει έγκριση σε ολόκληρη την ΕΕ για το εμβόλιό της.

 

Τον περασμένο μήνα, η Ουγγαρία έγινε το πρώτο μέλος της ΕΕ που αγόρασε ξεχωριστά το πλάνο της Sinopharm, ξεκινώντας με πέντε εκατομμύρια δόσεις που θα παραδοθούν μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου. Η Τσεχική Δημοκρατία, επίσης εξετάζει το ίδιο. Εκτός του μπλοκ, η Σερβία ήταν η πρώτη στην Ευρώπη που άρχισε να χρησιμοποιεί το κινεζικό εμβόλιο, ενώ το Μαυροβούνιο και η Βόρεια Μακεδονία αναμένεται να το ξεκινησουν αυτό το μήνα.

 

Ανώτεροι αξιωματούχοι από αρκετές ευρωπαϊκές χώρες δήλωσαν ότι η Κίνα προσφέρει αρχικές αποστολές ενός εκατομμυρίου δόσεων που παραδόθηκαν εντός ημερών από την υπογραφή μιας σύμβασης – αντίθεση με τις δυτικές εταιρείες που συνήθως παραδίδουν πάνω από 3 μήνες και των οποίων οι αποστολές έχουν  καθυστερήσεις στην Ευρώπη.

 

Ως αποτέλεσμα, αναλυτές λένε ότι το Πεκίνο μπορεί να αναμένει να κερδίσει επιρροή σε μια περιοχή όπου ανταγωνίζεται τις ΗΠΑ. Υπογραμμίζοντας τα διακυβεύματα, η κινεζική κυβέρνηση, διεξήγαγε συνομιλίες με Ευρωπαίους αγοραστές, σύμφωνα με Ευρωπαίους αξιωματούχους.

 

Τα μη ευρωπαϊκά έθνη που βασίστηκαν στα κινεζικά εμβόλια, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος και το Μαρόκο, αντιμετώπισαν καθυστερήσεις στην απόκτηση τους. Ωστόσο, οι ευρωπαίοι πελάτες του κρατικού κατασκευαστή εμβολίων της Κίνας δεν αντιμετώπισαν τέτοια προβλήματα, ενώ η Sinopharm δεσμεύει πάνω από επτά εκατομμύρια δόσεις στην Ουγγαρία, τη Σερβία, τη Βόρεια Μακεδονία και το Μαυροβούνιο.

 

Η επιθυμία του Πεκίνου να ενισχύσει το αποτύπωμά της στη στρατηγικά σημαντική περιοχή θα μπορούσε να είναι πίσω από τη γενναιόδωρη προσφορά, δήλωσε ο Βουκ Βουτσάνοβιτς, ερευνητής στο London School of Economics and Political Science.

 

«Όταν άλλες ευρωπαϊκές χώρες εμπνέονται από τη Σερβία να αγοράσουν κινεζικά εμβόλια, τότε η εξωτερική πολιτική της Κίνας για την ενίσχυση της δύναμης και της αγοραστικής επιρροής λειτουργεί», δήλωσε ο κ. Vuksanovic.

 

Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που επικεντρώθηκαν πρώτα στην ανοσοποίηση των δικών τους πληθυσμών, η Κίνα έδειξε νωρίς ότι θα μοιράζονταν τα εμβόλια της ευρέως. Τον περασμένο Μάιο, ο Κινέζος ηγέτης Xi Jinping είπε ότι η χώρα θα κάνει τα εμβόλια της «παγκόσμιο κοινό αγαθό».

 

Ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος πρόσθεσε αργότερα ότι τα κινεζικά εμβόλια θα προσφερθούν στον κόσμο «σε μια λογική τιμή». Το υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας δήλωσε τη Δευτέρα ότι θα παρέχει εμβόλιο σε 53 χώρες.

 

Αξιωματούχοι από ευρωπαϊκές χώρες που έχουν αγοράσει ή σκέφτονται να αγοράσουν κινέζικα εμβόλια λένε ότι δεν ζητήθηκε ούτε δόθηκε κάποιο αντάλλαγμα. Λένε επίσης ότι οι χώρες τους είναι ευγνώμονες για τη βοήθεια ελλείψει προφανών εναλλακτικών λύσεων.    

  

πηγή

1821: Η εξέγερση του Δασκαλογιάννη στην Κρήτη ήταν το προμήνυμα του Αγώνα

 

 γράφει ο Μανώλης Πέπονας *

 

Ο αγώνας του λαού της Κρήτης για την αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας υπήρξε αδιάκοπος. Από τα πρώτα απελευθερωτικά σκιρτήματα κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα έως την τελική ένωση του νησιού με το Ελληνικό Βασίλειο την 1η Δεκεμβρίου 1913, χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν στα πεδία των μαχών ή υπέστησαν βίαιες πράξεις αντιποίνων. Τόσο οι σημαντικότερες οικογένειες της περιοχής όσο επίσης μέλη των λαϊκών στρωμάτων στρατεύτηκαν στα επαναστατικά ιδεώδη, συμβάλλοντας παντοιοτρόπως στο κίνημα υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας.

 

Ένα προοίμιο του `21: η εξέγερση του Δασκαλογιάννη (1770)

Το πρώτο σοβαρό κίνημα των Κρητών εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας διεξήχθη υπό την ηγεσία του εύπορου Σφακιανού πλοιοκτήτη Ιωάννη Βλάχου (Δασκαλογιάννης). Ο τελευταίος διέθετε δεσμούς με τη Ρωσία και κήρυξε την εξέγερση στις 25 Μαρτίου 1770 στην Ανώπολη με τη σύμφωνη γνώμη της τοπικής δημογεροντίας. Ο ηρωικός αγώνας των ντόπιων πάντως δεν συνοδεύτηκε με την πολυπόθητη ρωσική ενίσχυση, πράγμα που οδήγησε στη σταδιακή κατάσβεση της ένοπλης κίνησης. Μπροστά σε μια τέτοια εξέλιξη, οι επιφανέστεροι Σφακιανοί, γνωρίζοντας πως δεν θα επικρατούσαν, αναζήτησαν τουλάχιστον έναν ηρωικό θάνατο. Από την πλευρά του, ο Δασκαλογιάννης αποφάσισε να παραδοθεί για να μην υποστεί περαιτέρω δεινά ο τόπος του· στις 17 Ιουνίου 1771 εκτελέστηκε στην πλατεία του Ηρακλείου. Υπολογίζεται πως εκ των 11.000 κατοίκων των Σφακίων, 3.500 σκοτώθηκαν στις ένοπλες συγκρούσεις, 1.500 απεβίωσαν λόγω των κακουχιών και 2.000 αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το νησί. Η συγκεκριμένη εξέγερση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το προμήνυμα του Αγώνα του 1821.

 

Η πρώτη φάση της επανάστασης (1821 - 1824)

Ο ηγούμενος της ιστορικής μονής Πρέβελη, ο Μελχισεδέκ Τσουδερός, ύψωσε τη σημαία της επανάστασης ήδη τον Μάρτιο του 1821. Παρά την άμεση αντίδραση των Οθωμανών, στις 7 Απριλίου 1821 στα Γλυκά Νερά Σφακίων δημιουργήθηκε η «Καγκελαρία των Σφακίων», όντας ένα πρώιμο εγχείρημα ενιαίας κεντρικής διοίκησης. Λίγες μέρες αργότερα, περίπου 1.500 οπλοφόροι από όλη την Κρήτη και πλήθος άοπλων κήρυξαν επίσημα την έναρξη της επανάστασης στην εκκλησία της Παναγίας Θυμιανής στα Σφακιά. Οι πρώτες επιθέσεις των επαναστατών διεξήχθησαν κατά κύριο λόγο εναντίον των Τουρκοκρητών, οι οποίοι επιδόθηκαν σε άγριες λεηλασίες και σφαγές κατά αμάχων. Τον Ιούνιο του 1821 για παράδειγμα, οι καπετάνιοι Τσελεπής και ο Παναγιωτάκης συνέτριψαν τους περιβόητους Τουρκοκρήτες, Αμπαδιώτες, στο Αμάρι Ρεθύμνου.

Τον Νοέμβρη του 1821, η επαναστατική ελληνική κυβέρνηση απέστειλε στο νησί τον Μιχαήλ Κομνηνό Αφεντούλη ως «Γενικό Έπαρχο και Αρχιστράτηγο Κρήτης». Έναν περίπου μήνα μετά, στις 24 Δεκεμβρίου 1821, οι επαναστάτες νίκησαν τους Οθωμανούς έξω από τα Χανιά, περιορίζοντάς τους εντός των τειχών της πόλης.

Στις 24 Ιουνίου έλαβε χώρα ο «Μεγάλος Αρμπεντές», στα πλαίσια του οποίου θανατώθηκαν έξι ιεράρχες (ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης Γεράσιμος Παρδάλης και οι επίσκοποι Κνωσού Νεόφυτος, Σητείας Ζαχαρίας, Χερρονήσου Ιωακείμ, Λάμπης Ιερόθεος και Διοπόλεως Καλλίνικος) και άλλα επιφανή μέλη της κοινωνίας του Ηρακλείου. Ακολούθως, ο μουσουλμανικός όχλος κατευθύνθηκε στην ύπαιθρο, προξενώντας σοβαρές καταστροφές εις βάρος των χριστιανών αμάχων. Τουλάχιστον 800 άνθρωποι σφαγιάστηκαν, η μητρόπολη κάηκε, ενώ στην Ιερά Μονή Παλιανής 21 μοναχές κατακρεουργήθηκαν έχοντας νωρίτερα βιαστεί.

 

 

Η επανάσταση πάντως συνέχισε να εξαπλώνεται, με τους Κρήτες να επικρατούν σε αρκετές συγκρούσεις. Τον Νοέμβρη του 1821, η επαναστατική ελληνική κυβέρνηση απέστειλε στο νησί τον Μιχαήλ Κομνηνό Αφεντούλη ως «Γενικό Έπαρχο και Αρχιστράτηγο Κρήτης». Έναν περίπου μήνα μετά, στις 24 Δεκεμβρίου 1821, οι επαναστάτες νίκησαν τους Οθωμανούς έξω από τα Χανιά, περιορίζοντάς τους εντός των τειχών της πόλης. Λίγο αργότερα μάλιστα, ανακατέλαβαν την Ιερά Μονή Αρκαδίου.

 

Παρομοίως, το πρώτο πεντάμηνο του 1822, οι Κρητικοί οπλαρχηγοί συνέχισαν να επικρατούν εναντίον των εχθρών τους. Ωστόσο, η προσπάθεια του Αφεντούλη να καταλάβει το Ρέθυμνο απέτυχε παταγωδώς, ενώ στις 28 Μαΐου του ίδιου έτους ο Αιγύπτιος Πασάς Χασάν με 114 πλοία, 10.000 πεζούς και 5.000 οπλίτες στρατού αποβιβάστηκε στη Σούδα. Λίγους μήνες μετά, οι Οθωμανοί κατέστρεψαν τα Ανώγεια, σημαντική εστία της επανάστασης. Ως απάντηση, ένοπλοι ντόπιοι παρέσυραν στον Κρουσώνα μια ομάδα 350 εχθρών τους, την οποία κατέσφαξαν. Το κλιμα όμως είχε μεταβληθεί: τον Νοέμβριο για παράδειγμα ο Χασάν εισέβαλλε στο οροπέδιο Λασιθίου, το οποίο λεηλάτησε διαλύοντας κάθε αντίσταση. Οι παρατεταμένες ήττες των επαναστατών οδήγησαν σε κλίμα αμφισβήτησης εις βάρος του Αφεντούλη, ο οποίος καθαιρέθηκε έπειτα από εντολή του νεοσύστατου «Κρητικού Συμβουλίου».

 

Με σκοπό την επίτευξη κάποιας ομαλότητας, τον Μάιο του 1823 έφτασε στην Κρήτη ο νέος απεσταλμένος της επαναστατικής κυβέρνησης, Εμμανουήλ Τομπάζης. Άμεσα, ο τελευταίος κάλεσε γενική συνέλευση στο χωριό Αρχοντική Ρεθύμνου, προκειμένου να σταματήσουν οι έριδες μεταξύ των οπλαρχηγών, να καθοριστούν επακριβώς οι αρμοδιότητες του καθενός και να προετοιμαστεί ένα κοινό σχέδιο δράσης κατά του ενισχυμένου μουσουλμανικού στρατεύματος. Την ίδια εποχή όμως, οι αντίπαλοί των Κρητών ενισχύθηκαν ξανά με την απόβαση στο νησί 3.000 Αιγυπτίων υπό τον ικανότατο Χουσεΐν Μπέη. Ο εν λόγω άνδρας ανέλαβε επίσης τη γενική ηγεσία των οθωμανικών δυνάμεων στο νησί.

 

Υπό αυτά τα δεδομένα, τον Ιανουάριο του 1824 έληξε δραματικά η τρίμηνη πολιορκία του σπηλαίου Μελιδονιού Μυλοποτάμου με τον τραγικό θάνατο των υπερασπιστών του. Δύο μήνες αργότερα, τα Σφακιά -ο ύστατος προμαχώνας της επανάστασης- κατελήφθησαν από τους Τουρκοαιγυπτίους. Έως τον Μάιο του 1824 η επανάσταση έχει κατασβηστεί στην Κρήτη και οι άμαχοι εγκατέλειπαν μαζικά το νησί με κάθε μέσο. Ο Τομπάζης, έπειτα από εκκλήσεις χωρίς αντίκρισμα για βοήθεια στην κυρίως Ελλάδα που σπαρασσόταν τότε από εμφύλιες συγκρούσεις, έσπευσε τελικά να αποχωρήσει στις 12 Απριλίου 1824. Ορισμένοι ένοπλοι πάντως επέλεξαν να παραμείνουν στα κρητικά βουνά και από εκεί να διενεργούν αστραπιαίες επιθέσεις κατά των μουσουλμάνων. Οι άνδρες αυτοί, οι «Χαΐνηδες» (παράνομοι) ή «Καλησπέριδες», επρόκειτο να συνεχίσουν να προξενούν σοβαρά προβλήματα στους Οθωμανούς για μια μακρά χρονική περίοδο.

 

Η αναζωπύρωση του αγώνα και η τελική επικράτηση (1825 - 1830)

Οι μήνες της σχετικής ηρεμίας για τους Οθωμανούς στην Κρήτη δεν έμελλε να είναι πολλοί: τον Ιούνιο του 1825, 400 Κρήτες που πολεμούσαν έως τότε στην Πελοπόννησο, αποβιβάστηκαν στο νησί, καταλαμβάνοντας τα φρούρια της Γραμβούσας και της Κισσάμου. Άμεσα, νέοι εθελοντές από την κυρίως Ελλάδα εστάλησαν στην Κρήτη, ενώ οι ντόπιοι ενέτειναν τη δράση τους. Ιδιαίτερα η Γραμβούσα αποτέλεσε έκτοτε ορμητήριο πειρατών, οι οποίοι απειλούσαν όχι μόνο τους μουσουλμάνους αλλά ενίοτε και χριστιανικά πλοία.

 

Η κατάσταση για τους μουσουλμάνους κατέστη κρίσιμη τα έτη 1827 και 1828. Αρχικά, το 1827, ένας στολίσκος υπό τις οδηγίες του Ανδρέα Μιαούλη μετέφερε στην Κρήτη περίπου χίλιους άνδρες, δύναμη ικανή να επιφέρει περαιτέρω πλήγματα στους κατακτητές. Επιπρόσθετα, τον Ιανουάριο του 1828, στο νησί μετέβη ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης, φημισμένος οπλαρχηγός από την Ήπειρο. Το σώμα του, απαρτιζόμενο από περίπου 500-600 πεζούς και 100 ιππείς, σύντομα εγκαταστάθηκε στα Σφακιά, συγκρουόμενο με τους Οθωμανούς. Στις 8 Μαΐου για παράδειγμα, ο Ηπειρώτης οπλαρχηγός μαζί με τους ντόπιους Μανουσογιαννάκη και Δεληγιαννάκη έστησαν ενέδρα και αποδεκάτισαν αρκετούς αντιπάλους τους. Αμέσως μετά, ο Νταλιάνης αποφάσισε να οχυρωθεί στο Φραγγοκάστελο, παρά τις αντιρρήσεις των Κρητών συναγωνιστών του που προτιμούσαν τη συνέχιση του αντάρτικου τρόπου πολέμου στα βουνά. Ένα οθωμανικό σώμα 8.000 ανδρών έφτασε στις 17 Μαΐου εκεί, ξεκινώντας την πολιορκία. Τελικά, οι αμυνόμενοι πραγματοποίησαν μια τραγική έξοδο, η οποία είχε ως συνέπεια 400 νεκρούς -μεταξύ των οποίων συγκαταλεγόταν κι ο ίδιος ο Νταλιάνης. Η ήττα του Ηπειρώτη οπλαρχηγού πάντως δεν αποθάρρυνε ιδιαίτερα τους Σφακιανούς: όταν οι νικητές Οθωμανοί αποχώρησαν από την περιοχή, δέχθηκαν τη συντονισμένη επίθεση των τοπικών οπλαρχηγών με αποτέλεσμα να υποστούν απώλειες χιλίων περίπου ανδρών.

 

Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ο Καποδίστριας απέστειλε προς ενίσχυσή τους στο νησί τον βετεράνο των Ναπολεόντειων Πολέμων, Βαρώνο Φρειδερίκο φον Ράινεκ.

Τον Φεβρουάριο του 1828 έλαβε χώρα τριήμερη μάχη στη μονή Οδηγήτριας Μεσαράς. Ο θάνατος του μοναχού Ξωπατέρα και η περιφορά της κεφαλής του, εξόργισε τους χριστιανούς που πέτυχαν να σκοτώσουν στον Άγιο Ιωάννη Μεσαράς του αρχηγού των γενίτσαρων του Ηρακλείου, Αγριολίδη. Ακολούθησε η σφαγή 800 περίπου χριστιανών στους σημερινούς νομούς Ηρακλείου και Ρεθύμνου («αρμπεντές του Αγριολίδη»), μια ακόμη αγριότητα των Οθωμανών. Παρά όμως τις προσπάθειες τρομοκράτησης, η θέληση των Κρητών να πολεμήσουν παρέμεινε αμείωτη.

 

Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ο Καποδίστριας απέστειλε προς ενίσχυσή τους στο νησί τον βετεράνο των Ναπολεόντειων Πολέμων, Βαρώνο Φρειδερίκο φον Ράινεκ. Έχοντας ενημερωθεί από τον Καποδίστρια για τη αρνητική στάση των Μεγάλων Δυνάμεων στο ενδεχόμενο ένταξης της Κρήτης εντός του συγκροτηθέντος ελληνικού κράτους, ο Γερμανός αξιωματικός εμφανίστηκε αρχικά διστακτικός. Η στάση του μεταβλήθηκε όταν οι επαναστάτες σημείωσαν νέες σπουδαίες νίκες, αναγκάζοντας τους αντιπάλους τους να αναζητήσουν σωτηρία στα τείχη των μεγάλων πόλεων. Έως τον Οκτώβριο του 1828 ολόκληρη σχεδόν η Κρήτη βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Ελλήνων επαναστατών.

 

Το όνειρο της Ένωσης

Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου έθετε εκτός των ορίων του νεοσύστατου ελληνικού κράτους το αιματοβαμμένο νησί. Σύμφωνα με τις Μεγάλες Δυνάμεις, η στρατηγικής σημασίας Κρήτη δεν θα μπορούσε να δοθεί σε ένα αδύναμο νεοπαγές κράτος. Μετά τη γνωστοποίηση της απόφασης, διάφορες συνελεύσεις συστάθηκαν για να την καταδικάσουν. Είναι χαρακτηριστική η φράση που διατυπώθηκε στην προκήρυξη ενός Κρητικού Συμβουλίου, το οποίο απευθυνόταν προς τους υπόλοιπους Έλληνες: «Ημείς δεν ευρίσκομεν αλλού την σωτηρίαν μας παρά εις τα όπλα μας και εις αυτόν τον έντιμον θάνατον». Το όνειρο της περίφημης Ένωσης επρόκειτο να αργήσει πολύ: μόνο την 1η Δεκεμβρίου του 1913, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος θα ύψωνε στο ιστορικό φρούριο του Φιρκά την ελληνική σημαία, δίπλα στον βασιλιά Κωνσταντίνο. Και μόνο τότε ο αγώνας των χριστιανών της Κρήτης θα ολοκληρωνόταν.

 

* O Μανώλης Πέπονας είναι Υποψήφιος Διδάκτωρ Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας (ΕΚΠΑ)

Πηγές

 

Βερέμης, Θ., Κολιόπουλος Ι., Ελλάς. Η σύγχρονη συνέχεια, Καστανιώτης, Αθήνα 2006.Δετοράκης, Θ., Κρήτη. Σύντομη Επισκόπηση, Ελληνικές Εκδόσεις, Αθήνα 2005.

Ιστορία του νέου Ελληνισμού, Ελληνικά Γράμματα, τ. 3, Αθήνα 2003.

Κριτοβουλίδου, Κ., Απομνημονεύματα του περί αυτονομίας της Ελλάδος πολέμου των Κρητών, Αθήναι 1859.

Πέπονας, Μ., «Κρήτη 1821. Αγώνας δίχως δικαίωση», στο: Στρατιωτική Ιστορία, τ. 210, Ιούλιος 2014.

Τρικούπης, Σ., Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, 24 γράμματα, Αθήνα 2020.Τσερεβελέκης, Γ., Κρητικές Επαναστάσεις. Οι αγώνες για την ελευθερία από το 1204 έως το 1898, Περισκόπιο, Αθήνα 2009.

Φιλήμονος, Ι., Δοκίμιον ιστορικόν περί της Eλληνικής Eπαναστάσεως, τύποις Π. Σούτσα και Α. Κτενά, τ. 4, Αθήναι 1861.  

Οι εφήμεροι εξουσιαστές του "γιατί τώρα" και του "τίποτα"

 

Οι "σπουδαίοι" καταγγελλόμενοι, δια του ξεπλύματος και της παραγραφής θα επιχειρήσουν να επιστρέψουν "άσπιλοι". Εμείς θα αποφασίσουμε αν θα τα καταφέρουν ή όχι.

γράφει ο Μάνος Χωριανόπουλος

 

Δυο βασιλικοί σύμβουλοι, πίνουν το κρασί τους και συζητούν για την εξουσία. Ο ένας προκαλεί τον άλλον να βρει την απάντηση σε έναν γρίφο.

 

-"Τρεις ισχυροί άνδρες βρίσκονται σε μια αίθουσα. Ένας βασιλιάς, ένας ιερέας και ένας πολύ πλούσιος. Ανάμεσά τους βρίσκεται ένας μισθοφόρος με ένα σπαθί στα χέρια. Κάθε ένας προσπαθεί να τον πείσει να  υποστηρίξει εκείνον και να σκοτώσει τους άλλους δύο. Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει;"

 

Θα επανέλθουμε με την απάντηση στο τέλος του κειμένου.

Οι φρικιαστικές αποκαλύψεις, και οι καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης, αλλά και η στάση όσων καλύπτουν, και ξεπλένουν τους δράστες ή σηκώνουν την ασπίδα του "ναι μεν αλλά" και του "γιατί τώρα", στον πυρήνα τους έχουν την άσκηση εξουσίας στην πιο σκοτεινή και σάπια μορφή. Της απόλυτης εξουσίας, που διαφθείρει απόλυτα.

 

Ο δράστης αντλεί ηδονή από το βασανιστήριο, είτε πρόκειται για λεκτική βία, είτε για σωματική και από την αίσθηση του απόλυτου ελέγχου. Όλα τα άλλα ακολουθούν. Η συγκάλυψη, η απειλή, η ομερτά, η προσπάθεια μετατόπισης της ευθύνης από τον θύτη στο θύμα.

 

"Aρσενικά παλαιάς ντροπής", όπως εύστοχα σημείωσε η Έλενα Ακρίτα, υπάρχουν σε όλους τους χώρους, αλλά στο θέατρο το φαινόμενο οξύνεται ακόμα περισσότερο και επειδή η συγκάλυψη γίνεται σε κοινή θέα (το περίφημο "όλοι γνώριζαν") και επειδή ο "ταλαντούχος καλλιτέχνης" εξυψώνεται στα ουράνια από το κοινό και επομένως ως ουράνιος εξουσιαστής, νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να καταστρέφει ζωές επί γης.

 

Υπάρχει όμως και μια επιπλέον διαφορά, σε σχέση με τις κακοποιητικές συμπεριφορές σε άλλους χώρους εργασίας. Ο δήθεν "σπουδαίος καλλιτέχνης", που  κακοποιεί, μπορεί πέρα από την εξουσία που ο ίδιος ασκεί, να έχει καμιά φορά και σχέσεις με την πραγματική εξουσία, με μεγαλοσχήμονες, που μοιράζουν θέσεις και επομένως να πρέπει να ξεπλυθεί, ώστε να μην βρωμίσει με τη δυσωδία του, τους εκλεκτούς του φίλους.

 

Έτσι μπορεί ακόμα και το μεγαλύτερο αμάρτημα, ο βασανισμός, ο βιασμός και η καταστροφή μιας παιδικής ψυχής, δηλαδή η υπονόμευση του μέλλοντός μας, να παρουσιαστεί ως ένα... τίποτα.

 

Στα γρανάζια των μηχανισμών της εξουσίας , που δεν διστάζει να δικαιολογήσει οτιδήποτε και οποιονδήποτε αρκεί να είναι "με μας και όχι με τους άλλους", κάθε υπόθεση, μπορεί να καταλήξει στο αρχείο.

 

Ο διάσημος κακοποιητής λοιπόν, αφού κρυφτεί για λίγο και "κάτσει στην άκρη", ίσως κάποτε να επιστρέψει, ως "παρεξηγημένος" και "αδικημένος" και εφόσον ποτέ δεν καταδικάστηκε να ξαναζητήσει την πηγή της εξουσίας του: το χειροκρότημά μας.

 

Εδώ, θα επιστρέψουμε στον γρίφο της πρώτης παραγράφου και στην απάντηση.

 

Ο δεύτερος βασιλικός σύμβουλος απαντά:

 

-"Το ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθανει, εξαρτάται από αυτό που θα αποφασίσει ο μισθοφόρος"

 

-"Σοβαρά; Δεν έχει στέμμα, δεν έχει χρυσάφι, δεν έχει στενή επαφή με τα Θεία και είναι αυτός που αποφασίζει"

 

-"Όχι , αλλά έχει το σπαθί"

 

-"Αν λοιπόν όλα εξαρτώνται από τον ασήμαντο μισθοφόρο, γιατί προσποιούμαστε ότι τη δύναμη την έχουν οι βασιλιάδες;"

 

-"Η δύναμη υπάρχει εκεί που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι υπάρχει. Είναι μια σκιά στον τοίχο. Ένας φαινομενικά μικρός άνθρωπος, μπορεί να έχει μια πολύ μεγάλη σκια"

 

Ο παραπάνω διάλογος, προϊόν μυθοπλασίας (Παιχνίδι του Στέμματος, εκδ. Anubis), αναφέρεται σε μια πολύ μεγάλη αλήθεια.

 

Η εξουσία βρίσκεται εκεί που οι άνθρωποι αποφασίζουν ότι βρίσκεται.

 

Ακόμα και αν όλοι αυτοί οι στυγνοί εξουσιαστές βγουν "λάδι" μέσα από νομικά τερτίπια, μηντιακή προστασία και από την κάλυψη των ισχυρών φίλων τους και δεν πληρώσουν τελικά για τα αποτρόπαια εγκλήματά τους, υπάρχει μια τιμωρία που δεν μπορούν να αποφύγουν.

 

Η τιμωρία αυτή εξαρτάται από τους πολλούς που όσο ανίσχυροι και αν νομίζουν ότι είναι, ρίχνουν μεγάλες σκιές στους τοίχους.

 

Η χλεύη, τα άδεια θέατρα, οι μηδενικές θεαματικότητες, η απώλεια ψήφων. Όλα είναι στο χέρι αυτών, που αποτελούν την πραγματική πηγή κάθε εξουσίας.

 

Στο χέρι μας.

«Γνωστός σκηνοθέτης στο μάτι του κυκλώνα για το… τίποτα» η ετυμηγορία του Star..!

 

 «Πόρισμα» για την υπόθεση του «γνωστού σκηνοθέτη» που «βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα για το τίποτα», μαζί με την «αλήθεια για τον Δ.Λιγνάδη» βιάστηκε να παρουσιάσει το Star, σε ένα πολύ προβληματικό «ρεπορτάζ».

 

Ένα «ρεπορτάζ» σχετικά με το «ποια είναι η αλήθεια» για τον «γνωστό σκηνοθέτη» παρουσίασε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star καταλήγοντας στο πόρισμα ότι αυτός βρέθηκε «στο μάτι του κυκλώνα για το τίποτα».

 

Παρόλα αυτά όμως, το «τίποτα», όπως το ίδιο το δελτίο παρουσιάζει, είναι μία καταγγελία, που δημοσιεύτηκε σε ρεπορτάζ του 2020mag, αλλά δεν έχει κατατεθεί στον εισαγγελέα, αλλά και μία μήνυση 15χρονου τότε αγοριού για βιασμό, που όπως ενημερώνει ο σταθμός «παραγράφεται λόγω παραέλευσης των απαιτούμενων ετών».   

Εντύπωση προκαλεί το «πόρισμα» του σταθμού ότι «σύμφωνα με ασφαλείς πληροροφίες, ακόμα και να την εξέταζαν οι αρχές, ο σκηνοθέτης θα διωκόταν μόνο για αποπλάνηση ανηλίκου». Το πώς φτάνει το «ρεπορτάζ» σε αυτό το συμπέρασμα, που θα προέκυπτε μετά από ανακρίσεις και τη σχετική έρευνα των αρχών, ώστε να αποδοθούν οι κατηγορίες, παραμένει άγνωστο. «Νομικά οι καταγγελίες μέχρι αυτήν τη στιγμή κατά του σκηνοθέτη πέφτουν στο κενό. Το θέμα είναι ηθικό».

 

«Όσον αφορά τον Δ.Λιγνάδη» συνεχίζει το «ρεπορτάζ», κάνοντας έναν διαχωρισμό μεταξύ «γνωστού σκηνοθέτη» και Λιγνάδη, «οι καταγγελίες για συμμετοχή σε κύκλωμα ανηλίκων, φαίνεται να μην στέκουν», υποστηρίζεται, την ώρα που η λεζάντα κάτω υποστηρίζει ότι παρουσιάζεται η «αλήθεια πίσω από τις καταγγελίες». Στη συνέχεια, το «φαίνεται να μην στέκουν», φαίνεται ότι βασίζεται στην άποψη του συνηγόρου του, που υποστηρίζει ότι «ουδέποτε ο Δ.Λιγνάδης κλήθηκε από τις αρχές και ουδέποτα οι αρχές έκριναν ότι η καταγγελία ήταν σοβαρή».

 

Ακολουθεί η αναφορά σε «fake news» ότι διέφυγε στο εξωτερικό, όπως επίσης και η αναφορά σε αφίσα που τοιχοκόλλησαν «αναρχικές ομάδες στο κέντρο της Αθήνας», με σχόλιο του συνηγόρου τού ότι «είναι απότοκο του συκοφαντικού κλίματος των τελευταίων ημερών». 

πηγή  

Στην έδρα του Νόαμ Τσόμσκι θα διδάξει την Τρίτη 16 Φεβρουαρίου ο Γιάνης Βαρουφάκης

 Ο κ. Βαρουφάκης θα είναι καλεσμένος ομιλητής στην ώρα μαθήματος του παγκοσμίου φήμης καθηγητή για τον Νεοφιλελευθερισμό, την Παγκοσμιοποίηση και τη Χρηματιστικοποίηση. 

 

Ο Γιάνης Βαρουφάκης θα διδάξει στην έδρα του Νόαμ Τσόμσκι την ερχόμενη Τρίτη 16 Φεβρουαρίου, έγινε σήμερα γνωστό από το ΜέΡΑ25.

 

Ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του παλιού του γνώριμου ο Γραμματέας του ΜέΡΑ25 θα "βρεθεί" στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα ως καλεσμένος ομιλητής στην ώρα μαθήματος του παγκοσμίου φήμης καθηγητή για τον Νεοφιλελευθερισμό, την Παγκοσμιοποίηση και τη Χρηματιστικοποίηση.

 

Όπως αναφέρεται από το ΜέΡΑ 25, "στο πλαίσιο μιας σειράς διαδικτυακών μαθημάτων για τις "Συνέπειες του Καπιταλισμού" θα διερευνηθούν οι ρίζες και ο αντίκτυπος της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποιημένης σκηνής του κρατικού καπιταλισμού, με τις τάσεις προς την πλουτοκρατία, το μονοπώλιο και τη στασιμότητα, καθώς και η μεταβαλλόμενη φύση της κρατικής ισχύος (έναντι της παγκόσμιας δύναμης του κεφαλαίου) στο σήμερα".   

πηγή

Οι κακοποιήσεις και τα αυτονόητα

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Το τσουνάμι των καταγγελιών για κάθε είδους κακοποιήσεις που έχουν υποστεί οι καταγγέλλοντες σηκώνει πολλή σκόνη, η οποία μας εμποδίζει ίσως να δούμε τα αυτονόητα.

 

Ας προσπαθήσουμε να μην τα ξεχνούμε:

Πρώτον: Κάποιες πράξεις παραγράφονται από τη Δικαιοσύνη. Αυτή η παραγραφή ωστόσο δεν αφορά τον ψυχικό κόσμο του θύματος της κακοποίησης, το οποίο μπορεί να βασανίζεται και να κουβαλά μέσα του «αιωνίως» τις συνέπειες της βίας που υπέστη. Είναι λοιπόν απόλυτο δικαίωμα του θύματος να αντιδράσει όποια στιγμή αποκτήσει τη δύναμη να το πράξει.

 

Δεύτερον: Η σεξουαλική κακοποίηση (που δεν αφορά αμοιβαία αποδεκτές σαδομαζοχιστικές πρακτικές) δεν είναι προφανώς συναινετική πράξη μεταξύ ενηλίκων. Είναι ποινικά κολάσιμη πράξη, η οποία, ακόμη και αν η Δικαιοσύνη τη θεωρήσει παραγεγραμμένη, στιγματίζει ανεξίτηλα τη ζωή του θύματος, το οποίο, όπως είπαμε, διατηρεί το δικαίωμα να αντιδράσει σε όποιον χρόνο βρει τη δύναμη και το επιλέξει.

Τρίτον: Η ομοφυλοφιλία, προφανώς, δεν είναι αδίκημα. Θα συμφωνήσουμε ότι οι ενήλικοι έχουν το δικαίωμα να ικανοποιούνται συναινετικά με όποιον τρόπο επιθυμούν. Αδίκημα, ωστόσο, βαρύ και επαχθές είναι η παιδοφιλία, είτε ομόφυλη είτε ετερόφυλη. Τα παιδιά - θύματα κάνουν το έγκλημα της σεξουαλικής κακοποίησης ειδεχθές, κάτι το οποίο λαμβάνει υπόψη και η αντιμετώπιση των θυτών από τη Δικαιοσύνη.

 

 

Τέταρτον: Η εκμετάλλευση θέσεων εξουσίας για την ικανοποίηση απωθημένων ή την πλήρωση ενός τεράστιου «ψυχικού κενού» είναι μια πραγματικότητα η οποία εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας καθημερινά σε διάφορους βαθμούς συχνότητας και έντασης. Κοιτώντας προσεκτικά στον κοινωνικό - επαγγελματικό περίγυρο ο καθένας θα διακρίνει θύτες και θύματα, πολλές μάλιστα φορές, τις περισσότερες ίσως, σε εναλλαγές ρόλων.

Πέμπτον: Σε κάθε ιεραρχημένη κοινωνία η βία ενυπάρχει ως συστατικό της γνώρισμα και οι κακοποιητικές συμπεριφορές εν τέλει εμφανίζονται ως φυσικό επακόλουθο. Είναι, έχουμε την εντύπωση, ελάχιστοι οι «τυχεροί» άνθρωποι που δεν έχουν υποστεί κάποιου είδους κακοποίηση ή βία στη ζωή τους.

 

 

Έκτον: Οι κακοποιητικές συμπεριφορές – εκτός από την παραπομπή στη Δικαιοσύνη – μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο νικώντας τον φόβο που προκαλεί ο θύτης στο θύμα. Υπ’ αυτήν την έννοια οι καταγγελίες των τελευταίων ημερών μπορούν να συμβάλουν στο ξεπέρασμα του φόβου, αρκεί όλοι να αποκτήσουμε μια σαφή αντίληψη για το πότε είμαστε τα θύματα και, πολύ περισσότερο, για το πότε ίσως γινόμαστε θύτες...