Παύλος Πολάκης: Απόσυρση

 

γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος   

 

Σήμερα στην πολιτική το ερώτημα για τον Παύλο Πολάκη είναι: δεν υπάρχει κανένας να τον αποσύρει;

 

Ο Νίκος Φίλης, ο Στ. Κούλογλου και ο Νίκος Μπίστης, έβαλαν το δάκτυλο επί των τύπο των ήλων και ανακούφισαν όσους προσβλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Έκτος απ' όσους έχουν ξεμείνει στην πολιτική του «Πες τα Μένιο».

 

Και οι τρείς είπαν ότι δεν νοείται οκτώ δεκαετίες μετά την Κατοχή, βουλευτής της Αριστεράς να παραληρεί στο Κοινοβούλιο για τις τραγωδίες της.

 

Η σημερινή ΝΔ είναι πολλά αρνητικά μαζί. Αλλά δεν είναι «η παράταξη του δοσιλογισμού και του μαυραγοριτισμού» και του Τσολάκογλου.

 

Η «εκτέλεση του Μπελογιάννη τέτοια μέρα» από κάποιους «χοίρους», έγινε με κυβέρνηση Πλαστήρα.

 

Επιπλέον η Κολοκοτρώναινα δεν τεκνοποιούσε με τον βιολογικό πρόγονο του Βελουχιώτη.

 

Ο Παύλος Πολάκης τους απάντησε με πλακίτσα: «Σπίτι όλοι καλά; Χαιρετίσματα και χρόνια πολλά! Καλό ξημέρωμα». Ήτοι: «είμαι άνδρας και το κέφι μου θα κάνω και θα πω και μια κουβέντα παραπάνω».

 

Με όρους καταγωγής: είμαι «μαυροπουκαμισάς» και λογαριασμό δεν δίνω. Με όρους πολιτικής: «είμαι η φωνή του λαού». Εκλεγμένος. Με όρους τσαμπουκά: «μόνος μου και όλοι σας».

  

Αυτό που λέει: «σας έχω». Πολιτικούς, δημοσιογράφους, δικαστές, «λαμόγια», «βοθροκάναλα», τον «ρε αρχιτραπεζίτη», τον «ρε Μητσοτάκη», τον «δεν θα που πει ο κοινοτικός επίτροπος ποτέ θα κόψω το κάπνισμα». Ακόμη και τον Φουρθιώτη.

 

Όμως κακά τα ψέματα. Η μόνη χρησιμότητα του Πολάκη στο δημόσιο βίο είναι η ίδια με του Πάγκαλου το 2015, όταν βρίζοντας ασύστολα τον Τσίπρα, τον βοηθούσε να κερδίσει.

 

Σήμερα δεν υπάρχει καλύτερος φίλος της κυβέρνησης, για να αλλάξει την κουβέντα όταν ζορίζεται. «Ναι αλλά εσείς έχετε τον Πολάκη». Ο μόνος ισχυρισμός της που διαπερνά οριζόντια την κοινωνία.

 

Και άλλοτε ακούσθηκαν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ φωνές «σταματήστε τον». Ανάμεσά τους και ο Αλέξης Τσίπρας: «Πάρτε του το πληκτρολόγιο».

 

Αλλά ο πρώην υπουργός του ισχυρίζεται ότι από αυτόν αντλεί νομιμοποίηση: «Είμαστε πιο κοντά από κάθε άλλη φορά».

 

Ωστόσο οι τρείς έδειξαν ότι ο Πολάκης είναι κυρίως εσωκομματικό πρόβλημα. Ειδικά σε ένα κόμμα που έχει επικεφαλής πολιτικό με υποδειγματική δημόσια συμπεριφορά, ευπρέπεια λόγου και ήθος στις αναμετρήσεις με τους αντιπάλους του.

 

Τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αρνούνται τον επιχρωματισμό της πολιτικής δράσης τους από την βορβορώδη λογοδιάρροια του Πολάκη.

 

Κάνει μπαμ από μακριά ότι κάτι δεν πάει καλά με τον άνθρωπο. Κάτι στον ψυχικό κόσμο και τη διανοητική του σφαίρα, τον σακατεύει ως πολιτικό. Αυτοτραυματίζεται.

 

Η εντιμότητα που τον διακρίνει, το μαχητικό ταπεραμέντο και η ικανότητα να βρίσκει σκοτεινές πλευρές του αντιπάλου, θα τον είχαν κάνει στέλεχος πρώτης γραμμής, αν δεν είχε ακράτεια απρεπούς συμπεριφοράς.

 

Αλλά το θυμικό του, η ματιά του στα πράγματα, η περιθωριακή κουλτούρα του και η αργκό που πλασάρει ως πολιτικό λόγο, τον καθιστά συμφορά για το κόμμα του. Είναι περίεργο ότι ο Ν. Παππάς τον δέχθηκε στην Προανακριτική Επιτροπή.

 

Μόνο η παθολογική προσέγγιση τον απαλλάσσει από την κατηγορία του προβοκάτορα. Αν δεν μιλούσαμε για πολιτική, θα προκαλούσε ίσως συμπάθεια ως αλαφροΐσκιωτος, με προβληματική κοινωνική συμπεριφορά

 

Δεν έχει συναίσθηση τι κάνει. Ενδεχομένως πιστεύει ότι κατανικάει τον αντίπαλο. Αν και δεν φαίνεται να έχει καθαρό ποιος είναι ο αντίπαλος.

 

Παλιότερα στις μικρές κοινωνίες έλεγαν για την αντισυμβατική συμπεριφορά: «Μα δεν έχει κανέναν να τον φροντίσει;». Σήμερα στην πολιτική το ερώτημα για τον Παύλο Πολάκη είναι: δεν υπάρχει κανένας να τον αποσύρει;    

πηγή

Κυριάκος Μητσοτάκης: Από την παντοδυναμία στη φθορά και στο εκλογικό δίλημμα

 

Στις πρόωρες εκλογές ή "τα παίρνεις όλα" ή μπαίνεις σε (πρόωρη) περιπέτεια, χάνοντας δύο χρόνια αυτοδύναμης διακυβέρνησης. Έτσι είναι τα δύσκολα πολιτικά διλήμματα

 

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Αν μέχρι πριν από ένα μήνα κάποιος έλεγε ότι άρχισε η φθορά της κυβέρνησης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπρεπε να ανησυχεί, ίσως τον αντιμετώπιζαν σαν εξωγήινο. Διότι ήταν παγιωμένη η βεβαιότητα ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα. Για τρεις λόγους.

 

 

Πρώτον, διότι η αντιπολίτευση, ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, είναι καχεκτική και μη υπολογίσιμη ακόμα. Δεύτερον, διότι έχουν θηριώδη μιντιακή υποστήριξη, τη μεγαλύτερη που είχε ποτέ κυβέρνηση στην Μεταπολίτευση. Τρίτον και απολύτως συναφές, διότι οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι οι δημοσκοπούμενοι έκριναν θετικά το κυβερνητικό έργο και οι διαφορές από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν θηριώδεις, ακόμα και άνω των είκοσι μονάδων.

 

Η εικόνα αυτή της απόλυτης κυριαρχίας είχε το εξής διπλό αποτέλεσμα. Από τη μία, οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός δεν έχαναν ευκαιρία να συμπεριφέρονται αλαζονικά(πχ περιπτώσεις Πάρνηθας και Ικαρίας) και να κάνουν επίδειξη δύναμης και αυταρχισμού, που σε ορισμένες περιπτώσεις τούς ξέφυγαν και είχαμε παρατράγουδα(πχ αστυνομική βία στη Νέα Σμύρνη). Από την άλλη, υπήρχε ο διαρκής πειρασμός των πρόωρων εκλογών, ο οποίος αποτυπωνόταν στις «παροτρύνσεις» φιλικών τους μέσων ενημέρωσης, με στόχο «να τελειώνουμε με τον Τσίπρα» και, φυσικά, να ανανεώσουν τη θητεία τους με μια πλήρη κυβερνητική τετραετία.

 

Όλα αυτά μέχρι πρότινος. Διότι οι τελευταίες δραματικές εξελίξεις στην πανδημία και οι κυβερνητικές παλινωδίες άρχισαν να αλλάζουν την εικόνα. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η αποδοχή της κυβερνητικής πολιτικής στην πανδημία έχει πέσει κατακόρυφα: κυμαινόταν μεταξύ 60% και 80% και ήδη έχει γίνει μειοψηφική(περί το 40%). Αλλά και οι εκλογικοί δείκτες δεν πάνε καλά για το κυβερνητικό κόμμα. Και παρά τη σημαντική ακόμα διαφορά της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ, τα ποσοστά της μειώνονται διαρκώς. Η τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis έδειξε το ποσοστό της στο 32,3%. Την ίδια στιγμή όπως καταγράφει η Pulse, η διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ από τις 17,5 μονάδες τον Σεπτέμβριο του 2020, έπεσε στις 12 μονάδες τον Μάρτιο του 2021

 

 

Η φθορά αυτή έχει ανησυχήσει τον κ. Μητσοτάκη και τους περί αυτόν, γεγονός που αποτυπώθηκε στις τελευταίες εσπευσμένες αποφάσεις τους-κόντρα στις εισηγήσεις των ειδικών- για χαλάρωση των μέτρων της πανδημίας και άνοιγμα της αγοράς.

 

Ηταν μη αναμενόμενη αυτή η φθορά; Εν μέρει ναι. Διότι η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν βρίσκεται ακόμα ούτε στη μέση της θητείας της. Η εκλογική της νίκη ήταν μεγάλη και το ποσοστό της ήταν το μεγαλύτερο κατά την τελευταία δεκαετία. Και, επιπλέον, οι επιδόσεις της αντιπολίτευσης δεν έπρεπε να την ανησυχούν.

 

Μια σύγκριση με το παρελθόν δείχνει ότι, όταν μια κυβέρνηση πετύχαινε ευρεία νίκη, η φθορά της ήταν μικρή και κατάφερνε να ανανεώσει τη θητεία της. Αυτό πέτυχαν οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου(1985), του Κώστα Σημίτη(2000), του Κώστα Καραμανλή(2007). Ακόμα και η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ανανέωσε τη θητεία της(2015) παρά τις ασφυκτικές λόγω Μνημονίου συνθήκες. Μοναδική εξαίρεση η κυβέρνηση Μητσοτάκη(πατρός) το 1993, η οποία, όμως, είχε οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία και σφοδρή εσωτερική αντιπολίτευση.

 

Η φθορά, λοιπόν, της σημερινής κυβέρνησης έχει αρχίσει και αυτό αποτυπώνεται στη δημοσκοπική εικόνα της ΝΔ. Οσο κι αν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ απέχουν ακόμα πολύ ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ δεν είναι ήσυχοι. Διότι γνωρίζουν ότι, αν η πτώση αυτή συνεχιστεί, θα έρθει η στιγμή που η επανεκλογή τους, η οποία μέχρι πρότινος εμφανιζόταν βέβαιη, θα γίνει δύσκολη και, λόγω της απλής αναλογικής, ίσως καταστεί και αδύνατη.

 

Ετσι, ο κ. Μητσοτάκης έχει ένα δίλημμα. Να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, αν και όταν λήξει ή έστω υποχωρήσει η πανδημία, δηλαδή στις αρχές του καλοκαιριού ή του φθινοπώρου; Ή να μην το ρισκάρει και να πάει προς το τέλος της θητείας του, αφού αξιοποιήσει τα (προσδοκώμενα) ευρωπαϊκά χρήματα του Ταμείου Ανάπτυξης;

 

Μέχρι στιγμής ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει αποφασίσει οριστικά, παρά την πρόσφατη κατηγορηματική δήλωση ότι θα εξαντλήσει την τετραετία. Και οι δύο επιλογές έχουν υπέρ και κατά. Με τις πρόωρες εκλογές προλαβαίνει τη ραγδαία φθορά και εκμεταλλεύεται την αδυναμία της αντιπολίτευσης. Όμως, οι πρόωρες εκλογές-ειδικά σε συνθήκες απλής αναλογικής- μπορεί να αποδειχθούν μεγάλο ρίσκο και να δυσκολέψουν ή και να καταστήσουν αδύνατη την αυτοδυναμία. Με λίγα λόγια στις πρόωρες εκλογές «τα παίρνεις όλα» ή μπαίνεις σε (πρόωρη) περιπέτεια, χάνοντας δύο χρόνια αυτοδύναμης διακυβέρνησης.

 

Eτσι είναι τα διλήμματα. Όπως τα έχει περιγράψει αυτό το αρχαίο ρητό: «Δυοίν κακοίν προκειμένοιν το μη χείρον βέλιστον». Μόνο που μπορεί να αποδειχθεί αρκετά δύσκολο ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ να εντοπίσουν ποιο από τα δυο «κακά» είναι «μη χείρον», ώστε να είναι και «βέλτιστον». Νεοελληνιστί «καλά ξεμπερδέματα»…  

πηγή

 

Το αράδιασμα ημερομηνιών δεν είναι πολιτικό αφήγημα

 

Οι διαρροές για το «πότε ανοίγει» το ένα ή το άλλο, δεν επιλύουν προβλήματα. Τα θολώνουν.

 

γράφει ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος

 

Είναι αλήθεια πως δύσκολα κανείς ανταπεξέρχεται στο παρόν αν δεν «βλέπει» στο μέλλον. Αυτό τον σκοπό (είναι φτιαγμένα για να) επιτελούν τα πολιτικά αφηγήματα. Ιδίως σε συνθήκες δύσκολες, όπως οι σημερινές.

 

Υπό αυτή την έννοια θα μπορούσε να ψάξει κανείς ένα θετικό στοιχείο στον «βομβαρδισμό αισιοδοξίας» που καταγράφεται τις τελευταίες ημέρες. Με βασικό φορέα την κυβέρνηση όπως εύκολα μπορεί οποιοσδήποτε να παρατηρήσει.

 

Ενώ οι δείκτες που προσδιορίζουν την ένταση της πανδημίας παραμένουν όχι απλά σε υψηλά επίπεδα, αλλά «σπάνε ρεκόρ» το κεντρικό πολιτικό αφήγημα αναφέρεται στην επόμενη μέρα.

 

Συμπαρασύροντας μαζί του την ειδησεογραφία. Πόσο μάλλον τα τμήματα της που είναι …πρόθυμα να παρασυρθούν.

 

Η λογική της διαρροής σεναρίων σχετικά με το πότε είναι πιθανόν να ανοίξει η μία ή η άλλη δραστηριότητα συναντούν υπαρκτές ανάγκες ανθρώπων. Πολύ περισσοτερο όταν συνοδεύονται από υποσχέσεις κοινοτικών ενισχύσεων.

 

Ψυχολογικές ανάγκες που προκύπτουν μετά από την πολύμηνη καραντίνα. Οικονομικές, που «πατάνε» σε εύλογα άγχη για το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας.

 

Το πραγματικό ερώτημα όμως είναι το αν μπορούν τα σενάρια να απαντήσουν στις ανάγκες αυτές. Κι εδώ τα πράγματα ζορίζουν: Γιατί η κατάσταση που υπάρχει στα νοσοκομεία της χώρας, δείχνει ότι επί του παρόντος η πανδημία δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί.

 

Οι ρυθμοί του εμβολιασμού «μιλούν από μόνοι τους». Λένε ξεκάθαρα ότι η εύθραυστες ισορροπίες της πανδημίας θα υπάρχουν για μήνες ακόμη. Αν δεν συμβεί κάτι χειρότερο.

 

Όταν λοιπόν το «παρόν» είναι σε τόσο μεγάλο βαθμό ασταθές, είναι δυνατόν να προδικάζουμε το μέλλον; Με αναφορές – μάλιστα – σε συγκεκριμένες ημερομηνίες και χρονοδιαγράμματα; Ακόμη και αν τα περισσότερα από αυτά θα διαψευσθούν;

 

Ένα πραγματικό πολιτικό αφήγημα πρέπει να έχει στοιχεία από το μέλλον. Οφείλει όμως να είναι «γειωμένο» στο παρόν. Να κάνει προβολές στο «αύριο» ενώ επιλύει τα προβλήματα του «τώρα». Έτσι εμπνέει εμπιστοσύνη και δημιουργεί δυναμική.

 

Αλλιώς δεν πρόκειται για «πολιτικό αφήγημα». Κινείται κάπου ανάμεσα στο διαφημιστικό κόλπο και τον πολιτικό εμπαιγμό.     

πηγή

Κυβέρνηση και ειδικοί σε βέρτιγκο, τώρα είναι η ώρα της μέγιστης δικής μας ευθύνης...

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Τώρα που η πανδημία καλπάζει σε όλη τη χώρα. Τώρα που κυβέρνηση και επιστημονική επιτροπή, αφού αποδείχτηκαν ανίκανες να την ελέγξουν στοιχειωδώς, κάνουν ό,τι (δεν) πρέπει για να την παρατείνουν. Τώρα που τα νοσοκομεία ασφυκτιούν και καλύτερα να μην πηγαίνουμε εκεί παρά μόνο σε έσχατη ανάγκη. Τώρα είναι η ώρα να εξαντλήσουμε κάθε έννοια της ατομικής ευθύνης. Όχι επειδή το τσαμπουνάνε από το πρωί έως το βράδυ όσοι απεκδύθηκαν κάθε συλλογική ευθύνη-δική τους, ως κυβέρνησης, κράτους και επιστημονικής ομάδας. Αλλά διότι αυτή η ατομική ευθύνη, του καθενός μας, αυτή τη στιγμή είναι το μοναδικό μας όπλο, για να μην καταλήξουμε σε κάποιο κρεβάτι νοσοκομείου περιμένοντας-αν ο μη γένοιτο-ματαίως μια ΜΕΘ.

  

Πώς καταλήξαμε εδώ; Η κυβέρνηση, μετά την επιτυχή αντιμετώπιση του πρώτου κύματος (μέχρι το περσινό καλοκαίρι), έχασε τον έλεγχο. Λάθη, παραλείψεις, σκοπιμότητες οδήγησαν στο φονικό τσουνάμι του Νοεμβρίου και του Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη και γενικά στη Βόρεια Ελλάδα. Κι ενώ είχαν αυτό το αρνητικό παράδειγμα τα έκαναν μούσκεμα και στο λεκανοπέδιο. Ανοιγόκλειναν μαγαζιά και σχολεία. Έστελναν μαζικά τον κόσμο στους εμπορικούς δρόμους, ενώ απαγόρευαν το ψάρεμα σε μια ερημική παραλία. Παράλογα πράγματα. Έστελναν και τον ιό από τα σχολεία στα σπίτια, ενώ μας έλεγαν ότι τα παιδιά ούτε κινδυνεύουν ούτε μεταδίδουν. Μετά το άλλαξαν κι αυτό, αλλά ήταν αργά. Η διασπορά είχε πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Και τα νοσοκομεία άρχισαν να λυγίζουν, άνθρωποι πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ, αλλά είναι μικρό ποσοστό «μόνο 20%», μας είπαν.

 

Και μετά ήρθαν οι δημοσκοπήσεις. Οι οποίες άρχισαν να δείχνουν μεγάλη δυσαρέσκεια για τους κυβερνητικούς χειρισμούς και-μικρή, αλλά σταθερή-πτώση των ποσοστών της ΝΔ. Αυτό ολοκλήρωσε το αλαλούμ. Οι σημερινοί διαχειριστές της εξουσίας δεν κάνουν βήμα χωρίς τα δημοσκοπικά νούμερα. Μόλις τα είδαν να κατρακυλούν, άρχισαν τις σπασμωδικές ενέργειες. Υπουργοί, άρχισαν να εξαγγέλλουν άνοιγμα μαγαζιών και σχολείων, ο ίδιος ο πρωθυπουργός προανήγγειλε «χαλάρωση». Την ώρα που η πανδημία κάλπαζε.

Η Επιτροπή των ειδικών έγινε μαλλιά κουβάρια. Τη μέρα που έσπασε κάθε ρεκόρ κρουσμάτων(σχεδόν 4000) και οι θάνατοι έφτασαν τους 75, η πλειοψηφία πήρε απόφαση να ανοίξουν τα μαγαζιά. Θυμίζω ότι το lockdown είχε επιβληθεί με τα μισά κρούσματα και περίπου 20 θανάτους.

 

Αλλά και πάλι ελήφθησαν παράλογες αποφάσεις. Μπορούμε, για παράδειγμα, να πάμε από τον ένα Δήμο στον άλλον για να κουρευτούμε (ή οι γυναίκες για τα νύχια τους), αλλά απαγορεύεται να πάμε από το Παγκράτι στην ερημική Βουλιαγμένη για περπάτημα. Και από Δευτέρα θα συνωστίζονται κάθε μέρα χιλιάδες στην Ερμού, ενώ μόνο δυο μέρες (Σάββατο-Κυριακή) επιτρέπεται να πάει κανείς στην Πάρνηθα ή σε όποια παραλία. Ποιος εγκέφαλος επεξεργάστηκε αυτά τα νέα «έξυπνα» μέτρα;

 

Δυστυχώς, αυτά είναι. Οι άνθρωποι που εδώ και μήνες κουνάνε το δάχτυλο σε όσους δεν επιδεικνύουν την περίφημη ατομική ευθύνη έχουν κάνει λάστιχο την όποια δική τους. Παρόλα αυτά, δεν έχουμε πολλές επιλογές. Τώρα πρέπει να επιδείξουμε-εμείς οι πολίτες- τη μέγιστη ευθύνη που μας αναλογεί. Ο καθένας όπως και όπου μπορεί.

 

Κατανοώ την οργή για όσα συμβαίνουν. Για το «μπρος-πίσω», το «άνοιξε-κλείσε-ξανάνοιξε», για τα φαινόμενα σαρδελοποίησης στα μέσα μεταφοράς, για τις ελλείψεις στα νοσοκομεία και τόσα άλλα. Όμως, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα κι ενώ οι υπεύθυνοι-κυβέρνηση και ειδικοί - βρίσκονται σε σύγχυση και εξαγγέλλουν αντιφατικά πράγματα, ας προσπαθήσουμε, εμείς από τη σκοπιά του πολίτη, να μη συμβάλλουμε στην επιδείνωση των πραγμάτων. Ας μην ξεχυθούμε με τη μία στα μαγαζιά. Ας προσέχουμε περισσότερο όταν βλέπουμε συνωστισμό. Ας προφυλάξουμε τον εαυτό μας, τους δικούς μας, τους γύρω μας.

 

Ας προσπαθήσουμε με τη δική μας υπευθυνότητα να «μαζέψουμε» όσο γίνεται την ανευθυνότητα και την επιπολαιότητα όσων εισηγούνται και όσων αποφασίζουν. Ας τρίψουμε στη μούρη των ανευθυνοϋπεύθυνων αυτό που λέει η ρήση του Κομφούκιου: «Ο ανώτερος άνθρωπος έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του, ο κατώτερος από τους άλλους»…   

πηγή  

Επαναλαμβάνεται και πώς η Ιστορία;

 

γράφει η Μαργαρίτα Βεργολιά

 

Ολοένα και πιο πολλοί αναλυτές ονειρεύονται τον τελευταίο καιρό ημέρες του '20. Οχι του 2020, αλλά του 1920 κι εκείνης της «χρυσής δεκαετίας», όταν η ανθρωπότητα αναγεννιόταν από τις «στάχτες» ενός παγκοσμίου πολέμου και μιας φονικής πανδημίας.

 

Ευτυχώς, μέσα στο δυστυχές του πράγματος, οι αναλογίες με το τώρα περιορίζονται μόνο στο δεύτερο σκέλος, με ακόμα άγνωστο «Χ» τη συλλογική ανοσία στον κορονοϊό και στις συνεχείς μεταλλάξεις του. Πόσο ρεαλιστικό είναι όμως να αναμένει κανείς σήμερα μια αντίστοιχη εποχή ευδαιμονίας; Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν «μαύρες» προβλέψεις για μαζικές χρεοκοπίες επιχειρήσεων και στρατιές ανέργων, με «βουνά» δημόσιου χρέους και διογκωμένους πληθωρισμούς να μας κόβουν τον δρόμο της επιστροφής σε αυτό που αποκαλούμε πια, νοσταλγικά, κανονικότητα.

 

Ανάλογες μαύρες σκέψεις και συνθήκες υπήρχαν και πριν από έναν αιώνα, παρατηρεί εύστοχα στην «Les Echos» ο αρθρογράφος της Ζαν-Μαρκ Βιτορί, ειδικευμένος στη μακροοικονομία. Ο πόλεμος και η πανδημία της ισπανικής γρίπης είχαν αποδεκατίσει πληθυσμούς και οικονομίες. Ωστόσο η ασίγαστη δίψα όλων για ζωή, σε συνδυασμό με τη βιομηχανοποίησης της παραγωγής, διέψευσαν τους φόβους και έστεψαν τη δεκαετία του 1920 «τρελή», «χρυσή», «βρυχώμενη».

 

Και τώρα; Λόγω και της υγειονομικής κρίσης ο κόσμος δείχνει να έχει ανοίξει δρασκελιά προς τρεις νέες επαναστάσεις. Την ψηφιακή, με αιχμή του δόρατος την τεχνητή νοημοσύνη. Την επιστημονική, με άλματα στην έρευνα και στα πεδία εφαρμογής της. Και την «πράσινη», με την οικολογική μετάβαση προς πιο βιώσιμα μοντέλα παραγωγής, κατανάλωσης και οικονομίας.

 

Και στις τρεις η σημερινή πανδημία δείχνει να λειτουργεί ως επιταχυντής. Το μεγάλο «στοίχημα» είναι η σωστή και ισότιμη αξιοποίησή τους. Και σε αυτό, όπως επισημαίνει ο Βιτορί, η Ιστορία έχει πολλά να μας διδάξει, ώστε «το ευτυχές '20 να μην ακολουθήσει, όπως τότε, ένα μοχθηρό '30» με το Μεγάλο Κραχ, την άνοδο του ναζισμού και την απαρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου...  

πηγή  

Εκσυγχρονισμένος παλαιοκομματισμός

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Οταν με το καλό λυτρωθούμε από τον βρόχο του κορωνοϊού, ωφέλιμο θα ’ναι και τίμιο να ξαναδούμε με προσοχή κάποιες παραμέτρους του πολιτικού βίου μας. Χωρίς το άγχος του πιεστικού χρόνου και των έκτακτων συνθηκών. Ενα άγχος που, όπως καλά ξέρουμε, συχνά χρησιμοποιείται σαν απλή πρόφαση ή άλλοθι, προς διεκπεραίωση αλλοτρίων υποθέσεων. Αυτό συμβαίνει, λ.χ., με το πατροπαράδοτο τέχνασμα των απευθείας αναθέσεων.

 

Οποιος ισχυριστεί πως η συγκεκριμένη ευέλικτη μέθοδος αποτρέπει την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και ενισχύει τη διαφάνεια, πρέπει να προσκομίσει αντίγραφο του γενεαλογικού του δέντρου. Ωστε, εξετάζοντας με μεγεθυντικό φακό τον κορμό και τα κλαδιά, να βεβαιωθούμε ότι στους αιματικούς προγόνους του δεν συγκαταλέγεται ο βαρώνος Μινχάουζεν ούτε ο Θεόδωρος Πάρλας ή Ψευτοθόδωρος, ωραία παιγμένος από τον Ντίνο Ηλιόπουλο στην ταινία «Ζητείται ψεύτης».

 

Η διαδικασία των απευθείας αναθέσεων χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στη σπάταλη προολυμπιακή περίοδο, ακόμα και μέχρι τον Ιούνιο του παραμυθένιου 2004. Και χρησιμοποιείται και τώρα, με την αφορμή (ή την ευκαιρία;) της πανδημίας. Μάλιστα, τέλη του Φλεβάρη το υπουργείο Ανάπτυξης κατέθεσε σχέδιο νόμου που προβλέπει την αύξηση του σχετικού χρηματικού ορίου: από τις 20.000 ευρώ στις 30.000 για την προμήθεια αγαθών και υπηρεσιών και στις 60.000 για τα δημόσια έργα.

 

Δεν προλαβαίναμε τότε, διότι τα πράγματα είχαν «κατεπείγοντα χαρακτήρα». Δεν προλαβαίνουμε και τώρα, αφού και πάλι τα πράγματα επιβάλλουν την κατεπείγουσα αντιμετώπισή τους, δίχως «αντιπαραγωγική εμμονή» σε χρονοβόρες λεπτομέρειες, όπως οι διαγωνισμοί, και δη οι μη φωτογραφικοί. Γιατί ακριβώς έχει κατεπείγοντα χαρακτήρα η προμήθεια απορρυπαντικών για τις φυλακές, λ.χ., δεν εξηγείται εύκολα. Και ακόμα πιο δύσκολο είναι να πειστούν όλοι ότι ενίοτε το κατεπείγον του πράγματος, που συγχωρεί πολλά, δεν προκύπτει από εσκεμμένη «αφηρημάδα».

 

Οι απευθείας αναθέσεις είναι μια ευφημιστική πατέντα που αποδεικνύει ότι ο παλαιοκομματισμός καλά κρατεί και στον 21ο αιώνα, τον τρίτο του ελεύθερου εθνικού μας βίου. Αποδεικνύει επιπλέον τη βαθιά αλήθεια του δόγματος «ο χρόνος είναι χρήμα»: Πράγματι, όταν αφήνεις τον χρόνο να χάνεται άπραγος, τον μετατρέπεις σε ζεστό χρήμα για τον ευνοούμενο, τον απευθείας αναλαμβάνοντα τη μια ή την άλλη προμήθεια. Κακά τα ψέματα. Με το δημόσιο χρήμα, όλοι φερόμαστε με γαλαντομία. Προβλεπτικοί και σφιχτοχέρηδες είμαστε με τα του οίκου μας.  

πηγή

Ηχηρή παραίτηση από τον ΕΟΦ για το εμβόλιο της AstraZeneca – Επιστολή στον Κικίλια

 

Με βαριές καταγγελίες παραιτήθηκε από την Επιτροπή Φαρμακοεπαγρύπνησης (ΕΦΑΡ) του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) o καθηγητής Παθολογίας-Ανοσολογίας της Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ Παναγιώτης Γ. Βλαχογιαννόπουλος, διαφωνώντας έντονα με τον χειρισμό στο ζήτημα του εμβολίου της AstraZeneca.

 

«Η Επιτροπή αυτή δεν έχει το θάρρος να αναδείξει πιθανά προβλήματα των εμβολίων (ειδικά δε του εμβολίου της AstraZeneca) και είχε γνωματεύσει πάντοτε αρνητικά για την συσχέτιση ποικίλλων φαινομένων θρομβώσεων με το εν λόγω εμβόλιο», υπογραμμίζει ο κ. Βλαχογιαννόπουλος.

 

Παράλληλα κάνει λόγο για «εξοργιστική απροθυμία» της επιτροπής να γνωματεύσει στην περίπτωση του θανάτου ασθενούς.

 

«Αποτελεί καταισχύνη για το ιατρικό προσωπικό της Ε.ΦΑ.Ρ. η ομόθυμη συμφωνία των μελών της Ε.ΦΑ.Ρ, για την κοινοποίηση στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της χώρας της επικαιροποιημένης γνωμάτευσης του ΕΜΑ, ότι το εν λόγω εμβόλιο μπορεί να προκαλέσει σπάνια θρομβώσεις, ενώ μέχρι τότε κανένα μέλος της Επιτροπής δεν πιθανολόγησε συσχέτιση των εμβολίων ούτε με ένα περιστατικό θρόμβωσης. Πιστεύω ότι αυτό λέγεται εθελοδουλία και όχι ελεύθερη επιστημονική σκέψη» αναφέρει σε άλλο σημείο.

 

Αναλυτικά η επιστολή παραίτησης προς τον Βασίλη Κικίλια:

 

«Αξιότιμε κ Υπουργέ,

 

Παρακαλώ όπως αντικατασταθώ από την Επιτροπή Φαρμακοεπαγρύπνησης (Ε.ΦΑ.Ρ) του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (Ε.Ο.Φ.) για τους ακόλουθους λόγους:

 

Η Επιτροπή αυτή δεν έχει το θάρρος να αναδείξει πιθανά προβλήματα των εμβολίων (ειδικά δε του εμβολίου της AstraZeneca) και είχε γνωματεύσει πάντοτε αρνητικά για την συσχέτιση ποικίλλων φαινομένων θρομβώσεων με το εν λόγω εμβόλιο.

 

Η συνήθης τακτική της ήταν σε κάθε τέτοιο φαινόμενο που της αναφερόταν μέσω κίτρινης κάρτας, να αναζητά όλους τους παραδοσιακούς παράγοντες κινδύνου για θρόμβωση και να αποδίδει σε αυτούς (αν υπήρχαν) την θρόμβωση, αγνοώντας έναν σημαντικό παράγοντα, ήτοι την χρονική συνάφεια του γεγονότος με τη λήψη του εμβολίου.

 

Αν δεν υπήρχαν εμφανείς παραδοσιακοί παράγοντες κινδύνου για θρόμβωση, η Επιτροπή συνήθιζε να αναβάλλει μια τελεσίδικη απόφαση, με το αιτιολογικό ότι η περίπτωση μελετάται.

 

Στην περίπτωση της θανούσης ασθενούς του Γ.Κ.Ν. Αθηνών η απροθυμία της επιτροπής να γνωματεύσει ήταν εξοργιστική: Θυμίζω ότι η ασθενής την 7η ημέρα μετά από τον εμβολιασμό με εμβόλιο AstraZeneca, ανέπτυξε έντονο πονοκέφαλο και την 9η ημέρα εγκεφαλικό επεισόδιο θρομβωτικής αιτιολογίας, ακολούθως δε θρομβοπενία που ανάγκασε τους γιατρούς να διακόψουν παροδικά την ηπαρίνη και τότε η ασθενής ανέπτυξε θρόμβωση σε κεντρική αρτηρία του ενός κάτω άκρου και υπεβλήθη σε ακρωτηριασμό του εν λόγω άκρου.

 

Η μετέπειτα νοσηλεία υπήρξε εργώδης και επιπεπλεγμένη και τελικώς η ασθενής κατέληξε. Με δική μου προτροπή, η επιτροπή αποφάσισε τελικώς να πιθανολογήσει συσχέτιση του εμβολίου με τις θρομβώσεις, με τη λέξη «possible», ζήτησα δε να καταγραφεί η απόφαση και να ενημερωθεί το Υπουργείο και η Επιτροπή Εμβολιασμών.

 

Αντί αυτού, την επομένη, Εσείς ανακοινώνετε ότι κανένα περιστατικό θρομβώσεων σχετικών με τον εμβολιασμό δεν έχει παρατηρηθεί στη χώρα μας, ένα ήταν υπό συζήτηση αλλά δεν απεδείχθη συσχέτισή του με το εμβόλιο.

 

Η Ε.ΦΑ.Ρ δεν έχει ένα μόνιμο, θεσμικό τρόπο συνεργασίας με την Επιτροπή Εμβολιασμών. Η συνεργασία των δύο επιτροπών είναι περιστασιακή και απρογραμμάτιστη και δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά περί του πώς αποφασίζει η Επιτροπή Εμβολισμών, επί θεμάτων που αναφύονται όπως αυτά των πιθανών επιπλοκών των εμβολίων.

 

Αποτελεί καταισχύνη για το ιατρικό προσωπικό της Ε.ΦΑ.Ρ. η ομόθυμη συμφωνία των μελών της Ε.ΦΑ.Ρ για την κοινοποίηση στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της χώρας της επικαιροποιημένης γνωμάτευσης του ΕΜΑ, ότι το εν λόγω εμβόλιο μπορεί να προκαλέσει σπάνια θρομβώσεις, ενώ μέχρι τότε κανένα μέλος της Επιτροπής δεν πιθανολόγησε συσχέτιση των εμβολίων ούτε με ένα περιστατικό θρόμβωσης. Πιστεύω ότι αυτό λέγεται εθελοδουλία και όχι ελεύθερη επιστημονική σκέψη.

 

Πρέπει να σας αναφέρω ότι είμαι ένθερμος θιασώτης των εμβολίων, παρακολουθώ πάνω από 10 χιλιάδες ασθενείς με συστηματικά αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα και σε όλους πρότεινα εμβολιασμό με το διαθέσιμο κάθε φορά εμβόλιο, χωρίς να ξεχωρίσω κανένα από τα διαθέσιμα εμβόλια στην πατρίδα μας.

 

Πιστεύω όμως ότι πρέπει να βγαίνουμε στην κοινωνία με θετικά και όχι αντιφατικά μηνύματα και να είμαστε διαφανείς και ειλικρινείς. Η επιχειρηματολογία μου είναι: Ναι λοιπόν έχουν περιγραφεί σπάνια περιστατικά θρομβώσεων με το εμβόλιο της A-Z (αλλά και με το εμβόλιο της Pfizer απ’ ότι μαθαίνω) αλλά αυτά είναι όντως σπάνια, και εργαζόμαστε έντονα για την μελέτη των μηχανισμών των θρομβώσεων και την πρόληψή τους.

 

Κανένας Έλληνας πολίτης δεν είναι μόνος του. Στα περισσότερα περιστατικά εγκεφαλικών θρομβώσεων προϋπάρχει πονοκέφαλος, που αν δεχτούμε ότι μπορεί να σχετίζεται με το εμβόλιο είναι ένα σημάδι, που μας πυροδοτεί να λάβουμε κάποια προληπτικά μέτρα και να αυξήσουμε την επιτήρηση.

 

Με βάση όσα σας εξέθεσα κ Υπουργέ γίνεται εμφανές ότι τα αξιακά μου πρότυπα δεν μου επιτρέπουν να συμμετάσχω στην Ε.ΦΑ.Ρ. και παρακαλώ για την αντικατάστασή μου».  

πηγή

Ποιες επιχειρήσεις δικαιούνται ενίσχυση έως 100.000 ευρώ στην εστίαση – Οι προϋποθέσεις

 

Νέα δράση, προϋπολογισμού 330 εκατ. ευρώ, για την παροχή κεφαλαίου κίνησης στις επιχειρήσεις εστίασης με σκοπό την αγορά πρώτων υλών για τους 2-3 πρώτους μήνες επανεκκίνησης της λειτουργίας τους, ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, σε σύσκεψη με αντικείμενο την ενίσχυση των επιχειρήσεων του κλάδου της εστίασης, δράση την οποία θέτει σε εφαρμογή το υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων.

 

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου, η δράση χρηματοδοτείται μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα- Επιχειρηματικότητα- Καινοτομία» (ΕΠΑνΕΚ) του ΕΣΠΑ 2021-2027 και αφορά επιχειρήσεις, μικρομεσαίες και μεγάλες, που έχουν κύριο ΚΑΔ ή ΚΑΔ με τα μεγαλύτερα έσοδα της εστίασης. Περιλαμβάνονται και οι επιχειρήσεις franchise υπό την προϋπόθεση πλήρωσης ορισμένων κανονιστικών κριτηρίων του ΕΣΠΑ.

 

Το ποσό της ενίσχυσης ανέρχεται στο 7% επί του τζίρου του κύριου ΚΑΔ εστίασης ή του ΚΑΔ με τα μεγαλύτερα έσοδα του 2019.

 

Για τις επιχειρήσεις που έχουν συσταθεί εντός του 2019 ή εντός του 2020 το ποσό της ενίσχυσης ορίζεται ως εξής: [(κύκλος εργασιών 2019 ή 2020)/αριθμός ημερών λειτουργίας ]*365*7%.

 

Το μέγιστο ποσό ενίσχυσης ορίζεται σε 100.000 ευρώ ανά ΑΦΜ.

 

Τα κριτήρια ένταξης

Τα κριτήρια ένταξης στη δράση είναι:

 

Α) Μείωση ετήσιου τζίρου 2020 σε σχέση με το 2019 μεγαλύτερο ή ίσο του 30%.

 

Β) Για τις επιχειρήσεις που συστάθηκαν εντός του 2019 για την πτώση του τζίρου υπολογίζεται ίσος αριθμός ημερών λειτουργίας.

 

Γ) Συσταθείσες εντός του 2020 μπαίνουν αυτοδικαίως στη δράση.

 

Δ) Επιχειρήσεις. εστίασης που ήταν σε στάδιο κατασκευής το 2019 και ξεκίνησαν να έχουν έσοδα το 2020 αντιμετωπίζονται ως συσταθείσες εντός του 2020.

 

Ε) Επιχειρήσεις εστίασης που είναι υπόχρεες σε υποβολή περιοδικών δηλώσεων ΦΠΑ.

 

 

Επισημαίνεται ότι:

 

Α) Το ποσό της ενίσχυσης που θα χορηγηθεί από τη δράση δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το 70% του αθροίσματος των ποσών των Κωδικών 361, 363 και 364 του εντύπου των περιοδικών δηλώσεων ΦΠΑ για το έτος 2021.

 

Β) Το άθροισμα του ποσού της δημόσιας χρηματοδότησης από την παρούσα δράση, του ποσού της δημόσιας χρηματοδότησης στο πλαίσιο των δράσεων ενίσχυσης επιχειρήσεων που επλήγησαν από την πανδημία COVID-19 των Περιφερειακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων του ΕΣΠΑ σε όλη την με την μορφή επιχορήγησης, δεν μπορεί να υπερβαίνει το 100% του αθροίσματος των ποσών που αναγράφονται στον Κωδικό 367 του εντύπου των περιοδικών δηλώσεων ΦΠΑ έτους 2021.

 

Σε περίπτωση που ισχύει είτε το (Α) είτε/και το (Β) τότε το ποσό της δημόσιας χρηματοδότησης της δράσης καταλογίζεται ως αχρεωστήτως καταβληθέν και επιστρέφεται από τον λήπτη της ενίσχυσης.

 

Αιτήσεις

Οι αιτήσεις θα υποβάλλονται στο Πληροφοριακό Σύστημα Κρατικών Ενισχύσεων (ΠΣΚΕ) του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων στη διεύθυνση www.ependyseis.gr. Η έναρξη υποβολής αιτήσεων θα καθοριστεί από την έγκριση του καθεστώτος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ αιτήσεις θα γίνονται δεκτές έως τις 31 Ιουλίου 2021 προκειμένου να μπορέσουν ν ενταθούν και οι εποχιακές επιχειρήσεις.

 

Η αξιολόγηση θα είναι άμεση και η εκταμίευση της επιχορήγησης θα γίνεται αμέσως μετά την ένταξη και την έγκριση της αίτησης, ενώ οι επιχειρήσεις οφείλουν να αναλώσουν την επιχορήγηση μέχρι 31-12-2021. Ο έλεγχος θα γίνει με βάση τις περιοδικές δηλώσεις ΦΠΑ και τα δηλωθέντα έξοδα.

 

Σημειώνεται ότι λόγω ένταξης στο προσωρινό πλαίσιο κρατικών ενισχύσεων της ΕΕ, ως δράση πανδημίας, θα εγκριθεί και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. 

πηγή

«Αλλ’ ανάσασιν καμιά…»

 

γράφει η Κυριακή Μπεϊόγλου

 

Είναι αλήθεια πως ξεσήκωσε σφοδρές αντιδράσεις από τον κόσμο της Τέχνης, ιδιαίτερα της μουσικής, η «εκτέλεση» του Εθνικού μας Υμνου κατά την έπαρση της σημαίας στον βράχο της Ακρόπολης. Πιστεύω πως οι λόγοι είναι πολύ πιο ουσιαστικοί από ό,τι θέλουν να παρουσιάζουν «κυβερνητικοί» ανταποκριτές που εύκολα αποφάσισαν πως όποιος κρίνει τους εορτασμούς των διακοσίων χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 ανήκει στους «μίζερους και απάτριδες».

 

Φαίνεται πως δεν έχει γίνει αρκετά σαφές στους κυβερνητικούς κύκλους πως οι περισσότεροι καλλιτέχνες βρίσκονται σήμερα σε μια σφοδρή εσωτερική μάχη. Ανεργοι, δίχως φως στο τούνελ της πανδημίας, προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανή μέσα τους τη φλόγα της τέχνης τους, που βάλλεται διαρκώς από ένα απαθές υπουργείο Πολιτισμού που μοιάζει να απευθύνεται στους λίγους και εκλεκτούς του. Δεν έχει κομματικό πρόσημο η αντίδραση των καλλιτεχνών για την ερμηνεία του Εθνικού Υμνου την ημέρα της 25ης Μαρτίου. Είναι η λογική αντίδραση όσων αισθάνονται βαθιά στην ψυχή τους σήμερα το: «Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,/ Αλλ’ ανάσασιν καμιά,/ Αλλος σου έταξε βοήθεια /Και σε γέλασε φρικτά».

 

Εκείνη τη στιγμή του Υμνου περίμεναν όλοι οι Ελληνες πως θα ενωθούν, πέρα από τα προσωπικά τους «πιστεύω». Περίμεναν να ανατριχιάσουν από δέος στο μεγαλειώδες που έπραξαν οι πρόγονοί τους. Περίμεναν να ανασάνει μια σταλιά, πάνω στον Ιερό Βράχο και το δικό τους χιλιοταλαιπωρημένο κορμί. Περίμεναν. Δεν το ένιωσαν. Οχι γιατί φταίει η τραγουδίστρια. Αλλά γιατί μια τόσο σημαντική στιγμή πέρασε από «φιλικές» παρέες της κυβέρνησης κι ύστερα από τα γραφεία στρατιωτικών, όπως «ευθαρσώς» και δίχως συνείδηση των όσων λέει «ομολόγησε» γνωστός δημοσιογράφος.

 

Δεν ήταν η ιδέα μου, σκέφτηκα, μόλις είδα καταξιωμένους Ελληνες μουσικούς, τραγουδιστές, τραγουδίστριες της κλασικής μουσικής αλλά και του παραδοσιακού και του λαϊκού τραγουδιού να βγαίνουν οργισμένοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δηλώνοντας την αντίδρασή τους σε αυτό που είδαν. Δεν ήταν η ιδέα μου, ούτε έκανε λάθος το κορμί μου, που συνήθως ανατριχιάζει όταν ακούει τον Εθνικό Υμνο από ένα μικρό παιδί σε μια σχολική γιορτή. Ο,τι ένιωσα, το νιώσαμε μαζί. Ενας λαός ταυτόχρονα. Ενας λαός που δοκιμάζεται σκληρά βλέποντας φίλους, γνωστούς, άγνωστους συμπατριώτες να περιμένουν ετοιμοθάνατοι για ένα κρεβάτι σε μια ΜΕΘ.

 

Οχι, λοιπόν, «δεν είμαστε μίζεροι και απάτριδες», απαντώ σε αυτούς που με τόση ευκολία γράφουν αυτές τις βαριές λέξεις την ώρα του «πένθους» που βιώνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας. Αυτήν την ώρα που η άνοιξη είναι ακόμα μια υπόσχεση. Και νιώθουμε πως «μας έταξαν βοήθεια και μας γέλασαν φρικτά». 

πηγή        

Παραλήρημα Βελόπουλου κατά ΑΝΤΑΡΣΥΑ: «Τους μαζεύεις όλους και τους πας σε ακατοίκητα νησιά για κοινωνική εργασία»!

 

Νέο παραλήρημα του «χρυσαυγίτη με γραβάτα» Βελόπουλου κατά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και στελεχών της, όπως ο Πέτρος Κωνσταντίνου, συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ, σε μια από τις γνωστές τηλεοπτικές εμετικές εμφανίσεις του, την Δευτέρα 29 Μαρτίου.

 

Δείχνοντας πλάνα από πορεία αλληλεγγύης στους πρόσφυγες εστίασε στον Π. Κωνσταντίνου τον οποίο κατηγόρησε ότι «δεν πληρώνει τις κλήσεις του» (!) ενώ από το στόχαστρό του δεν ξέφυγε ούτε ο δημοσιογράφος Στρατής Μπαλάσκας από τη Λέσβο για τον οποίο είπε ότι «είναι επικίνδυνος για την ασφάλεια και την ηρεμία στο νησί» απειλώντας τον ότι «θα το πληρώσει»!

 

Αναφερόμενος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ την αποκάλεσε δε και «Ανταρ-Σία»! Εκεί βέβαια που απογείωσε το ακροδεξιό και νεοναζιστικών αποχρώσεων κρεσέντο του ήταν όταν ξεστόμισε το αμίμητο: «Πόσοι είναι, 500 στην Πάτρα, 2000 στην Αθήνα, 1000 στη Θεσσαλονίκη; Τους μαζεύεις όλους αυτούς και τους πας στα ακατοίκητα νησιά μας, όχι εξορία (!), αλλά με κοινωνική εργασία»!

 

Επάξια ο Βελόπουλος και το μόρφωμά του «Ελληνική Λύση» διεκδικούν το ρόλο του συνεχιστή του άθλιου έργου της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο και την ελληνική κοινωνία. Αλλά η κατάληξη των φασιστοειδών δολοφόνων της ΧΑ στη φυλακή, βαθιά απομονωμένοι και περιφρονημένοι από τον ελληνικό λαό, ίσως θα πρέπει να τον προβληματίσει και για τη δική του κατάληξη στον πολιτικό σκουπιδοτενεκέ του εγχώριου αστικού συστήματος…  

πηγή     

Κραυγή αγωνίας από τα νοσοκομεία: Νοσηλευτής αναζητούσε αναπνευστήρα για 32χρονο

 

Η ανάρτηση στο Facebook τηςΒούλας Φεϊζίδου, προϊσταμένης σε παιδιατρική ΜΕΘ, συγκλονίζει και δείχνει τη μάχη των υγειονομικών στα νοσοκομεία, αλλά και την απίστευτη αδιαφορία των κυβερνώντων. Διαβάστε τη:

 

"Έχω 18 ασθενείς διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ και θέλω αναπνευστήρες! Έχω ένα παλικάρι 32 χρονών…δώσε μου τουλάχιστον έναν γι αυτόν… Θα έρθω εγώ να τον πάρω!!!”

 

4μμ σήμερα…ακόμη στη δουλειά ο συνάδελφος από άλλο νοσοκομείο που μου τηλεφώνησε γεμάτος αγωνία μήπως και μπορέσω να τον βοηθήσω. 29 χρόνια νοσηλεύτρια σε παιδιατρική ΜΕΘ-προϊσταμένη τώρα- έχω δει κι έχω ζήσει πολλές δύσκολες στιγμές, αυτό όμως ήταν γροθιά στο στομάχι! Άλλο είναι οι ανακοινώσεις αριθμών στην τηλεόραση κι άλλο να σου λέει τι ζει ένας φίλος σου. Όσο δύσκολο κι αν είναι να χάνεις έναν ασθενή που πάλεψες με όλους τους τρόπους να τον σώσεις, δε συγκρίνεται με τίποτα με το να ξέρεις ότι ένας άνθρωπος “σκάει”, δε μπορεί να εξασφαλίσει τη βασική προϋπόθεση για τη ζωή του, την ανάσα. Ήμουν δίπλα στη μητέρα μου όταν πέθαινε με αυτό τον τρόπο…ένας άνθρωπος ήρεμος κ χαμηλών τόνων, που χωρίς να το αντιλαμβάνεται ούρλιαζε και άνοιγε τα χέρια σαν πουλί μπας και “ανοίξουν” λίγο εκείνα τα ρημαδοπνευμόνια και μπει μέσα λίγος αέρας! Τίποτε δε συγκρίνεται με την πίκρα που νιώθεις ως επαγγελματίας υγείας όταν ξέρεις ότι “αν ήταν αλλιώς καμωμένα όλα”, όλοι οι άνθρωποι και μαζί κι αυτό το παλικάρι θα είχαν την ευκαιρία να παλέψουν για τη ζωή τους. Ο  γιος μου είναι 29…το παλικάρι θα έχει μια οικογένεια, γονείς απελπισμένους γιατί δε μπορούν να είναι δίπλα του να του κρατούν το χέρι και να του δίνουν κουράγιο. Σε όλη τη διαδρομή δε μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου κ- αφελώς ίσως- σκεφτόμουν αν μπορούσα να κάνω κάτι εγώ, αν μπορούσαμε όλοι οι νοσηλευτές να σκεφτούμε κάποιες λύσεις, να κάνουμε κάτι οργανωμένο, μεταφέρονται άραγε κάποιοι  σε πιθανόν κενές κλίνες της περιφέρειας; Άραγε τι άλλο μπορούμε να ζητήσουμε απ΄αυτούς που πολεμάνε στα νοσοκομεία ενηλίκων; Το μυαλό μου δούλευε ασταμάτητα …παράλληλα με τα μάτια μου….

 

Δεν είναι η ώρα να πούμε ποιος φταίει, ειδικά όλοι εμείς του ΕΣΥ που τα ζούμε. Είναι όμως ώρα να φωνάξουμε γι αυτό που γίνεται μήπως και βρεθεί τρόπος έστω κ τώρα να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι, μήπως και βρεθεί  τρόπος να ενδιαφερθούν οι ιθύνοντες  να βρούνε λύσεις και τέλος μήπως και βρεθεί τρόπος να πειστούν όλοι να εμβολιαστούν. Δεν είναι αμόρφωτοι οι νοσηλευτές και γι αυτό δεν εμβολιάζονται. Έχουν μια δικαιολογημένη ανησυχία για τα εμβόλια που δεν έχουν δοκιμαστεί όσο θα έπρεπε. Όσο και να ανησυχούμε όμως, ας είναι αυτό μια “ηρωική” μας πράξη για το καλό της ανθρωπότητας κι ότι ήθελε προκύψει, όπως είπε μια φίλη φαρμακοποιός. Άλλωστε αν καταφέρεις με τις πράξεις σου να σώσεις έστω κ έναν άνθρωπο, τότε άξιζε που ήρθες σ΄αυτή τη ζωή!

 

Καλή δύναμη και καλή τύχη σε όλα τα “παλικάρια” που βρέθηκαν να παλεύουν σε έναν άνισο αγώνα”.    

 

Κυβέρνηση χωρίς αιδώ: Βουλευτής της ΝΔ κατηγόρησε γιατρό που απολύεται για διασπορά κορωνοϊού

 

Η κυβέρνηση εδώ και καιρό έχει περάσει από εκείνα τα υποκριτικά «χειροκροτήματα» προς τους υγειονομικούς, στην ανοιχτή επίθεση εναντίον τους. Όχι μόνο δεν ενισχύει το δημόσιο σύστημα Υγείας, σε μια από τις πιο κρίσιμες περιόδους της πανδημίας, αλλά στρέφεται εναντίον των γιατρών και των νοσηλευτών, χρησιμοποιώντας την καταστολή αλλά και τη συκοφαντία.

 

Στη Βουλή εξελίχθηκε μια άνευ προηγουμένου αθλιότητα. Από το βήμα ο βουλευτής της ΝΔ Κωνσταντίνος Μαραβέγιας, χωρίς αιδώ, στράφηκε κατά γιατρού που απολύεται, κατηγορώντας τον μέχρι και για διασπορά του κορωνοϊού! Συγκεκριμένα, μιλώντας για τη μη ανανέωση της σύμβασης του επικουρικού γιατρού στο νοσοκομείο «’Αγιος Σάββας», Κώστα Καταραχιά, είπε μεταξύ άλλων:

 

«Είχα προσωπική εμπειρία με τον συγκεκριμένο γιατρό γιατί ήθελα απλώς το αυτονόητο. Να πω την άποψή μου δημοκρατικά και τίποτα περισσότερο. Και προπηλακίζει και περιγελάει εκλεγμένο εκπρόσωπο του Κοινοβουλίου. Αυτός είναι ο συγκεκριμένος γιατρός, Αυτή είναι η δημοκρατική του ευαισθησία Και υπάρχουν υπόνοιες ότι μπορεί και να έσπειρε τον κορωνοϊό στο νοσοκομείο που εργαζόταν»!  

Για αθλιότητες του βουλευτή της ΝΔ έκανε λόγο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος,. Κάλεσε τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, Βασίλη Κοντοζαμάνη, να απαντήσει αν τις αποδέχεται και «αν μετά από αυτό θα σταματήσει τις διαδικασίες απόλυσης του».

 

Να σημειώσουμε ότι απορρίφθηκε από το δικαστήριο το αίτημα του προέδρου του Σωματείου εργαζομένων στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», Κώστα Καταραχιά, για προσωρινή διακοπή της απόλυσής του. Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων ο συνήγορος του, Κ.Παπαδάκης, «δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε το σκεπτικό της απόρριψης. Είναι βέβαιο, ωστόσο, ότι όπως είπαμε και χθες η κυβέρνηση εξάντλησε κάθε προσπάθεια να απορριφθεί το αίτημα. Και μόνο η δημόσια αναγγελία της παρουσίας νομικού συμβούλου του Υπουργείου Υγείας (χωρίς κανέναν δικονομικό ρόλο) στη δικαστική αίθουσα χθες είναι εύγλωττη».  Η δικάσιμος για την εκδίκαση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων ορίστηκε η 25η Μάη. Ο Κώστας Καταραχιάς εξακολουθεί να παραμένει πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Αγίου Σάββα για τουλάχιστον έξι μήνες σύμφωνα με τη συνδικαλιστική νομοθεσία.   

πηγή