Της Βουλής τα έδρανα και ο Λάτσης

 

γράφει ο Κώστας  Λουλουδάκης (Ιουλιανός)

 

Οι κοινωφελείς υπηρεσίες, υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας, περίθαλψης, υγείας και ασφάλισης, δημόσιες υποδομές όπως αυτοκινητόδρομοι, λιμάνια αεροδρόμια, πανεπιστήμια, δημόσια πάρκα, δάση, παραλίες, ακίνητα, αθλητικά σωμάτια, ποδοσφαιρικές ομάδες, μέσα μαζικής ενημέρωσης, όλα, τα πάντα, ανάλογα με το που βρίσκονται και αν αποφέρουν μεσοπρόθεσμα κέρδος, έχουν υποστεί πλήρη ή μερική ιδιωτικοποίηση στο όνομα των «μεταρρυθμίσεων». Με άλλα λόγια, η «ελεύθερη αγορά» της ιδιωτικο-οικονομικής ελίτ στηρίζεται στην εκμετάλλευση του των δημόσιων πόρων, ή καλύτερα του κοινωνικού πλούτου.

 

Η οικονομική διείσδυση της ιθύνουσας ελίτ στους κυριότερους μοχλούς διεύθυνσης του δημοσίου πλούτου χωρίς την σύμπραξη της πολιτικής εξουσίας, όχι μόνο από την κυβερνητική μερίδα που παίρνει τις πολιτικές αποφάσεις αλλά και από αυτή που ασκεί αντιπολίτευση, θα ήταν αδύνατη.

 

Στις 28 Μαΐου του σωτήριου έτους 2021 κατατέθηκε στην Βουλή η νέα σύμβαση μεταβίβασης για το Ελληνικό μεταξύ του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε. (ΤΑΙΠΕΔ) και της ιδιωτικής εταιρείας του Ομίλου Λάτση, Ελληνικό – Εταιρεία Διαχείρισης και Αξιοποίησης Ακινήτων Ελληνικού Αεροδρομίου Α.Ε, με έδρα τον φορολογικό παράδεισο του Λουξεμβούργου. Η σύμβαση έγινε δεκτή επί της αρχής, στην ουσία χωρίς συζήτηση(δόθηκε 5 λεπτά χρόνος ομιλίας μόνο στα κόμματα που διαφώνησαν ΚΚΕ-ΜΕΡΑ25) και με την διαδικασία «ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε», αφού σε κλίμα άψογης συνεργασίας ψηφίστηκε από βουλευτές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ (εκτός του Ν.Φίλη) και του Κινήματος Αλλαγής. Μάλιστα ο υφυπουργός Οικονομικών Απ. Βεσυρόπουλος ευχήθηκε, αυτή «η διαπαραταξιακή πλειοψηφία να αποτελέσει δείγμα συγκρότησης μιας συλλογικής ωριμότητας του πολιτικού συστήματος».

 

 

 

Σε τι συμφώνησαν όλοι αυτοί εκτός από την κατασκευή μιας ιδιωτικής πόλης μέσα στην πόλη της Αθήνας;

 

Ότι η μεταβίβαση του Ελληνικού – το μεγαλύτερο αδόμητο ακίνητο στην Ευρώπη, τρεις φορές μεγαλύτερο από το μέγεθος του Μονακό- απαλλάσσεται από κάθε φόρο, εισφορά, αμοιβή ή δικαίωμα υπέρ του Δημοσίου, νομικού προσώπου, υπέρ οποιουδήποτε τρίτου ή οποιουδήποτε ασφαλιστικού οργανισμού και ότι η  η μεταβίβαση θα γίνει με ένα ιδιωτικό συμφωνητικό!!!

 

Ένα ιδιωτικό συμφωνητικό, το πρώτο, που κατά παρέκκλιση κάθε αστικής διάταξης έγινε νόμος του κράτους!!!

 

Γιατί;

 

Μα γιατί ιδιωτικά έγγραφα δεν μπορούν να ακυρωθούν από το Σ.τ.Ε και δεν επιτρέπεται να προσβληθούν νομικά από κανέναν πολίτη!!!

 

Αποτελεσματικότερη διείσδυση διαπλεκόμενων, περιπλεκόμενων, εμπλεκόμενων και συμπλεκόμενων συμφερόντων στους μηχανισμούς της πολιτικής αστικής εξουσίας για υπηρεσίες διαμεσολάβησης αρπαγής δημόσιου πλούτου δεν θα μπορούσε να υπάρξει.

 

Κυριολεχτικά ο Λάτσης υπαγόρευσε τις αποφάσεις του στην κυβερνητική εξουσία και στο πολιτικό προσωπικό. Λες και η Βουλή είναι μια λέσχη και άτυπο όργανο προώθησης των άμεσων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων του κάθε Λάτση!

 

Ωστόσο ο όρος «διαπλεκόμενα συμφέροντα» εμφανίζει από ιδεολογική άποψη μια ασάφεια. Διότι η διαπλοκή πολιτικής εξουσίας και επιχειρηματικής δράσης, (πέρα από ανάπτυξη προσωπικών δεσμών, συγγενικών, κοινωνικών, φιλικών μεταξύ εκπροσώπων της οικονομικής και πολιτικής ελίτ), δεν προκύπτει από τις ηθικές αδυναμίες μιας μερίδας πολιτικών, αλλά είναι αποτέλεσμα μιας πολιτικής που έχει για θεμέλιο λίθο της την ατομική ιδιοκτησία και την αναπαραγωγή του καπιταλισμού μέσα από την σύμφυση των ανώτερων γραφειοκρατών του διοικητικού, οικονομικού και ιδεολογικού μηχανισμού του κράτους και της πολιτικής ελίτ της βουλής με επιχειρηματικά συμφέροντα. Σε διαφορετική περίπτωση, εάν δεν υπήρχαν αυτά τα φαινόμενα άμεσης παρέμβασης στην λειτουργία των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, θα ακύρωναν τον εαυτό τους ως συνεπείς καπιταλιστές.

 

Δηλαδή τα μονοπώλια (συγκέντρωση οικονομικής δύναμης σε λίγα χέρια) τύπου Λάτση είναι πάντα έτοιμα να  δεχτούν όχι την χείρα της ελεύθερης αγοράς αλλά δημόσια χείρα βοήθειας…

 

Από τους φόρους σου ηλίθιε…

 

 

Κατερίνα Γώγου: Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά

 

 Καμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις.

 

Φοράς άσπρο κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.

Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου

72 φράγκα και φεύγεις.

Έχω μείνει στη θέση που μ’ άφησες

για να με ξαναβρείς.

Όμως πρέπει νά `χει περάσει πολύς καιρός

γιατί τα νύχια μου μακρύνανε

κι οι φίλοι (μου) με φοβούνται.

 

Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες

έχω χάσει τη φαντασία μου

κι όταν ακούω "Κατερίνα" τρομάζω.

Νομίζω πως πρέπει να καταδώσω κάποιον.

 

Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον

που λέγανε πως είσαι συ.

Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,

γιατί γράψανε πως σου ρίξανε στα πόδια.

Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.

Στο μυαλό είναι ο στόχος,

το νου σου ε;» (Κατερίνα Γώγου)

 

«Ντούκου ντούκου η γραφομηχανή, φαίνεται εμπνέει το ντούκου ντούκου», την πείραζε ο Νικόλας Άσιμος. Κι ας ήξερε πως κι η Κατερίνα Γώγου Κροκανθρώπους αναζητούσε. Αλλά κι εκείνη τον προειδοποιούσε: «Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είν' ο στόχος, το νου σου, ε;». «Πρέζες υπάρχουν πολλές, αλλά η ηρωίνη σκοτώνει», της τραγουδούσε ο Παύλος Σιδηρόπουλος και η Κατερίνα έδειχνε να συμφωνεί: «Μιλάω για την ηρωίνη γιατί αποδεκάτισε τα παιδιά»...

 

Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιουνίου 1940. Έπειτα από περίπου 53 χρόνια, στις 3 Οκτωβρίου 1993 αποφασίζει να τερματίσει τη ζωή της, λαμβάνοντας υπερβολική δόση χαπιών και αλκοόλ. Άνθρωπος ασυμβίβαστος, που μέσα από τους οργισμένους στίχους της καταδίκαζε την αθλιότητα γύρω της.

 

Από πολύ νεαρή ηλικία, εργάστηκε σε παιδικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμς. Συμμετείχε σε πολλές ταινίες («Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο/1959», «Άπονη ζωή/1964», «Δεσποινίς Διευθυντής/1964», «Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα/1965», «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση/1971» κ.ά.). Πρωταγωνίστησε επίσης στις ταινίες «Το & βαρύ πεπόνι» (Π. Τάσιου, 1977) για την οποία κέρδισε το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, «Παραγγελιά» (Π. Τάσιου, 1980 μέρος της ταινίας βασίζεται σε ποιήματά της) και «Όστρια» (Α. Θωμόπουλου, 1984», ταινία για την οποία συνεργάστηκε στο σενάριο. Για την τελευταία έλαβε το Κρατικό Βραβείο Ερμηνείας και μοιράστηκε το Βραβείο Σεναρίου με τον Α. Θωμόπουλο.

 

«Η Κατερίνα ένιωθε σαν αγρίμι παγιδευμένο, ήταν διαρκώς σε διωγμό. Τελικά δεν άντεξε και έφυγε... άφησε όμως πίσω τα ποιήματά της που μιλούν ακόμη για εκείνη, με φοβερή δύναμη και άσβηστο πάθος...» έλεγε ο Ν. Κούνδουρος.

 

Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά

πού κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών

Εξάρχεια Πατήσια Μεταξουργείο Μετς.

Κάνουν ότι λάχει.

 

Πλασιέ τσελεμεντέδων και εγκυκλοπαιδειών

φτιάχνουν δρόμους και ενώνουν ερήμους

διερμηνείς σε καμπαρέ τής Ζήνωνος

επαγγελματίες επαναστάτες

παλιά τούς στρίμωξαν και τα κατέβασαν

τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν

αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται.

 

‘Εμένα οι φίλες μου είναι σύρματα τεντωμένα

στις ταράτσες παλιών σπιτιών

Εξάρχεια Βικτώρια Κουκάκι Γκύζη.

 

πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια

μανταλάκια

τις ενοχές σας αποφάσεις συνεδρίων δανεικά φουστάνια

σημάδια από καύτρες περίεργες ημικρανίες

απειλητικές σιωπές κολπίτιδες

ερωτεύονται ομοφυλόφιλους

τριχομονάδες καθυστέρηση

το τηλέφωνο το τηλέφωνο το τηλέφωνο

σπασμένα γυαλιά το ασθενοφόρο κανείς.

 

Κάνουν ό,τι λάχει.

Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου

γιατί δεν τούς αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή.

“Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουνε με μαύρο χρώμα

γιατί τούς ρημάξατε το κόκκινο

γράφουνε σε συνθηματική γλώσσα

γιατί ή δική σας μόνο για γλείψιμο κάνει.

 

Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα

στα χέρια σας. Στο λαιμό σας.

Οι φίλοι μου.

 

πηγή

Η τεχνολογία mRNA ανοίγει το δρόμο για εμβόλια κατά των μη χειρουργήσιμων καρκίνων

 

Oι εκτιμήσεις του καθηγητή Α. Περράκη, διευθυντή Έρευνας στο Ολλανδικό Ινστιτούτο για τον Καρκίνο

 

Για δύσκολους μη χειρουργήσιμους καρκίνους, πρόκειται να κυκλοφορήσουν αρχικά εμβόλια με την τεχνολογία του mRNA, και σε ορίζοντα μετά την δεκαετία, εκτιμά σε συνέντευξη του στο Πρακτορείο FM και στην εκπομπή της Τάνιας Η. Μαντουβάλου «104,9 ΜΥΣΤΙΚΑ ΥΓΕΙΑΣ» ο διευθυντής Έρευνας στο Ολλανδικό Ινστιτούτο για τον Καρκίνο, και καθηγητής Μακρομοριακών Δομών και Σχεδιασμού Φαρμάκων στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης, κ. Αναστάσης Περράκης.

 

Ο καθηγητής κάνει λόγο για την προοπτική εξατομικευμένων εμβολίων, τονίζοντας παράλληλα ότι η τεχνολογία του mRNA ήταν τελικά μία ευτυχής συγκυρία, μέσα σε αυτή την τεράστια ατυχία και αναστάτωση του κορωνοϊού. Διευκρινίζει μάλιστα ότι αυτή η τεχνολογία για εμβόλια ή για θεραπευτικούς σκοπούς, δεν είναι κάτι καινούργιο που δημιουργήθηκε για τον κορωνοϊό.

 

Η κεντρική ιδέα για την εφαρμογή της τεχνολογίας του mRNA για τον καρκίνο, σύμφωνα με τον καθηγητή, είναι στην ουσία να δημιουργούνται εμβόλια, που αντί να εκφράζουν όπως για τον κορωνοϊό την πρωτεΐνη ακίδα, (η οποία προξενεί την αντίδρασή του ανοσοποιητικού μας συστήματος και επιτίθεται στον ιό ), να χρησιμοποιούνται τα λεγόμενα νεοαντιγόνα. «Αυτά είναι κάποιες μικρές πρωτεΐνες, πεπτίδια όπως τις λέμε, που εκκρίνονται από καρκινικά κύτταρα. Δίνοντας αυτά τα πεπτίδια ή αυτές τις πρωτεΐνες ως εμβόλιο, ισχυροποιούμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα, ώστε να επιτεθεί στα καρκινικά κύτταρα». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον σύμφωνα με τον κ. Περράκη παρουσιάζει η προοπτική της εξατομικευμένης θεραπείας.

 

«Δηλαδή να κοιτάμε στον όγκο ενός συγκεκριμένου ασθενή, ποια είναι τα νεοαντιγόνα του, και μετά να τα χρησιμοποιούμε για ένα προσωποποιημένο εμβόλιο. Και αυτό δεν είναι επιστημονική φαντασία. Δεν είναι φυσικά κάτι που θα υπάρξει τον επόμενο χρόνο ή τα επόμενα δύο χρόνια. Πιστεύω είναι θεραπείες που θα δούμε μετά τον ορίζοντα της δεκαετίας. Αυτή τη στιγμή δοκιμάζονται, φαίνεται να λειτουργούν και ήδη υπάρχουν κάποιες αρχικές μελέτες πχ για μελάνωμα, όπου αυτή η λογική των νεοαντιγόνων φαίνεται να λειτουργεί καλά, σε μη χειρουργήσιμα μελανώματα. Αυτή τη στιγμή δεν γίνονται κλινικές δοκιμές, είναι κάτι που θα δούμε σε λίγα χρόνια».

 

Είναι καλό ο κόσμος να μην φαντάζεται ότι ξαφνικά θα βγει το εμβόλιο για τον καρκίνο, λέει ο κ. Περράκης. Και επισημαίνει ότι θα βγει πρώτα κάτι για το μελάνωμα. «Μετά ίσως βγει κάτι για τον τριπλά αρνητικό καρκίνο του μαστού που είναι μία από τις πιο επιθετικές μορφές. Θα βγουν αρχικά για τους δύσκολους καρκίνους που παρουσιάζουν αυτή τη στιγμή πολλά προβλήματα στην παράταση ζωής με υψηλή ποιότητα.».

 

Όσον αφορά την ανακοίνωση Γερμανών επιστημόνων ότι έλυσαν το μυστήριο των θρομβώσεων που συνδέονται με τα εμβόλια της AstraZeneca και της Johnson & Johnson, εκτιμώντας ότι τα εμβόλια με μία «μικροδιόρθωση» μπορούν οριστικά να σταματήσουν τη συγκεκριμένη αντίδραση, ο κ. Περράκης σχολιάζει: «Είναι ένα εργαστήριο στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας, που έβγαλε μία προδημοσίευση. Η ποιότητα αυτής της προδημοσίευσης, από άποψη στοιχείων και πειραμάτων που υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία, είναι πολύ φτωχή. Δεν υπάρχουν πειραματικές ενδείξεις, οι οποίες να υποστηρίζουνε σαφώς ότι η υπόθεση εργασίας που διατυπώνουν, είναι κάτι που πραγματικά συμβαίνει. Ουσιαστικά πρόκειται για την διατύπωση μίας υπόθεσης εργασίας. Είναι τεχνικό το θέμα. Δεν είναι κάτι εντελώς απίθανο. Αλλά είναι απίθανο. Δηλαδή είναι κάτι πέρα από το αναμενόμενο. Στην επιστήμη λέμε ότι όταν έχουμε κάτι extraordinary ως φαινόμενο, χρειαζόμαστε και πειράματα τα οποία να είναι extraordinary. Για να υποστηρίξουμε μία τέτοια υπόθεση θέλουμε πραγματικά πολύ καλά πειράματα. Δεν υπάρχουν αυτά τα πειράματα στην προδημοσίευση».

 πηγή  

  

Προς «αρίστους»: Με πόσα «ρεπό» μπορείτε να ζήσετε 1 μήνα;

 

Κάθε φορά που ο υπουργός Εργασίας προσπαθεί να πείσει για αυτό το έκτρωμα που φέρνει για εργασιακό νομοσχέδιο γίνεται όλο και πιο αποκαλυπτικός.

 

Τελευταίο «χτύπημα» του Κωστή Χατζηδάκη ήταν η προσπάθεια του να περιγράψει πώς οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται με «ρεπό» (το βίντεο παρακάτω)

 

Εμείς, βέβαια, από μαρξιστική σκοπιά είμαστε υπέρ του ελεύθερου χρόνου για τον εργαζόμενο. Χρειάζεται, όμως, να υπάρχει και το εισόδημα για να ζήσουμε (και) τον ελεύθερο χρόνο!

 

Ο κύριος Χατζηδάκης, προφανώς, δεν είναι μαρξιστής κι έτσι δεν προτείνει περισσότερες ελεύθερες ώρες, αλλά θέλει – επί της ουσίας – οι εργαζόμενοι να πληρώνονται με «ρεπό», μειώνοντας το εισόδημα τους. Παράλληλα, φυσικά, θα αυξάνονται τα κέρδη των εργοδοτών.

 

Εάν ακολουθήσουμε το σκεπτικό της κυβερνήσεως, τις μέρες που θα «πληρωνόμαστε» με «ελεύθερο χρόνο» δεν θα ζούμε με χαρτονομίσματα σε ευρώ αλλά σε «ρεπό»!

 

Για το τέλος, ένα ερώτημα προς «αρίστους» με τη σημείωση πως για να… απαντηθεί πρέπει να είσαι (στοιχειωδώς) εντός εργασιακής πραγματικότητας και να μην είσαι υπηρέτης των αφεντικών.

 

Με πόσα «ρεπό» μπορείτε να ζήσετε 1 μήνα;

  

*Την εμπνευσμένη φωτογραφία με το …50ρεπο τη βρήκαμε στο twitter. 

πηγή

Η εκτέλεση του "νόμου και της τάξης"

 

Η κυβέρνηση συμπληρώνει σε λίγους μήνες 2 χρόνια στην εξουσία και η πολυδιαφημισμένη πάταξη της εγκληματικότητας, παραμένει υπόσχεση. Με το που χαλάρωσαν τα μέτρα του lockdown, οι μαφιόζικες εκτελέσεις μπήκαν στην ημερήσια διάταξη, με την ΕΛ.ΑΣ. απλώς να παρατηρεί.

 

γράφει ο Μάνος Χωριανόπουλος

 

Μια από τις βασικές προεκλογικές υποσχέσεις της κυβέρνησης ήταν η δέσμευση για επιβολή του "νόμου και της τάξης", με την υπουργοποίηση Χρυσοχοΐδη να διαφημίζεται μάλιστα ως εγγύηση για την αντιμετώπιση του εγκλήματος και της ανομίας.

 

 

Δυστυχώς, ο "νόμος και η τάξη", εξαντλείται όπως φαίνεται σε τυχαίους ξυλοδαρμούς πολιτών, στο κυνήγι της πλατείας, και στην καταστολή διαδηλώσεων. Την ίδια στιγμή ο καταζητούμενος χρυσαυγίτης Χρήστος Παππάς, εξευτελίζει το κράτος παραμένοντας ασύλληπτος και δίνοντας μάλιστα και συνεντεύξεις και οι μαφιόζικες δολοφονίες μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη.

 

Με το που βγήκαμε από το lockdown άρχισε να λειτουργεί και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά η ελληνική μαφία με την αστυνομία και την κυβέρνηση σε ρόλο παρατηρητή.

 

Από την εν ψυχρώ εκτέλεση του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ έξω από το σπίτι του, στη μαφιόζικη δολοφονία στη Ζάκυνθο και από την εκτέλεση άνδρα στη Μεταμόρφωση, στη χθεσινή δολοφονία στα Σεπόλια και λίγες ώρες αργότερα στο φόνο πυγμάχου στη Βάρη.      

Θα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο να εμπεδωθεί ένα κλίμα φόβου και ανασφάλειας στους πολίτες, που βλέπουν το οργανωμένο έγκλημα να χτυπά όπου και όπως θέλει μέρα μεσημέρι, ενώ δεν χρειάζεται καν να αναφέρουμε ότι τα δημοσιεύματα στα διεθνή ΜΜΕ, δεν βοηθούν καθόλου στην εμπέδωση της εικόνας μιας ειδυλλιακής Ελλάδας σε τουριστική περίοδο.

 

Αν υπήρξε διάλειμμα στην βαριά εγκληματικότητα, αποδεικνύεται ότι μάλλον οφειλόταν στο lockdown παρά στο δόγμα "Νόμος και Τάξη" και με την άρση των μέτων περιορισμού, το δόγμα "εκτελέστηκε" μέρα μεσημέρι.

 

Στις 19 Μαΐου, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης συναντήθηκε με τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Β. Πλιώτα με αντικείμενο το οργανωμένο έγκλημα.

 

Ο Υπουργός παρέδωσε φάκελο με υπόμνημα της Αστυνομίας καθώς και στοιχεία για τη διαχρονική εξέλιξη και διάρθρωση του οργανωμένου εγκλήματος στην Ελλάδα.

 

Ο ογκοδέστατος φάκελος περιέχει εκατοντάδες ονόματα που εμπλέκονται με την εγχώρια μαφία και το οργανωμένο έγκλημα, οργανώσεις δηλαδή εκβιαστών, προστασίας, πληρωμένων συμβολαίων και δολοφονιών, μαστροπείας, ναρκωτικών κλπ και διαθέτει στοιχεία ώστε να ξεκινήσει εισαγγελική έρευνα και να ασκηθούν διώξεις.

 

Αντί για να επιταχυνθούν όμως οι διώξεις, επιταχύνθηκαν οι εκτελέσεις με τη μαφία να κινείται πιο γρήγορα και απο την αστυνομία και τη δικαιοσύνη.

 

Η κυβέρνηση συμπληρώνει σε λίγους μήνες 2 χρόνια στην εξουσία το ίδιο και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στη θέση του. Δεν έχουν πια το δικαίωμα να διαπιστώνουν, να παρατηρούν και να υπόσχονται. Οφείλουν να έχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα.

 

«Στο εξής κάθου και γράφε»…

 

 Εργο του Γιάννη Αδαμάκη από την ομαδική έκθεση ζωγραφικής και γλυπτικής «Θάλασσα όπως έρως» στην γκαλερί Καψιώτη. Διάρκεια έκθεσης: έως 19 Ιουνίου. Αλκιβιάδου 153 και Σωτήρος, Πειραιάς.   

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Ας αρχίσουμε με ποίηση. Σατιρική. Με στίχους του Αλέξανδρου Σούτσου. Γράφτηκαν το 1831, σαν έμμετρη εναντίωση στο «τυποκτόνον ψήφισμα» του Ιωάννη Καποδίστρια, έκτοτε όμως απέκτησαν μια σχεδόν εμβληματική αξία, έστω κι αν συχνά τους θυμόμαστε λαθεμένα: «Είν’ ελεύθερος ο Τύπος φθάνει μόνο να μη βλάψεις / της Αρχής τους υπαλλήλους, / τους Κριτάς, τους Υπουργούς μας και των Υπουργών τους φίλους. / Είν’ ελεύθερος ο Τύπος φθάνει μόνον να μη γράψεις».

 

Με τον Σούτσο βρισκόμαστε στα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια. Οταν η νεογέννητη ελληνική πολιτεία όφειλε να γεννήσει και τους θεσμούς της, όσους θα πραγμάτωναν το εγερτήριο όραμα της καθολικής ελευθερίας ή, αντίθετα, θα το περιέστελλαν, ίσως και μέχρις ακυρώσεως. Τίποτε δεν ήταν δεδομένο, πλην της ανεξαρτησίας ενός μικρού τμήματος του ελληνικού χώρου. Η ανεξαρτησία του Τύπου ήταν ένα από τα κρισιμότερα διακυβεύματα. Η Επανάσταση με τα Συντάγματά της, πάντως, είχε προικοδοτήσει τη χώρα με το πνεύμα των Φώτων και της Ελευθερίας.

 

Στον «Νόμο της Επιδαύρου», το Σύνταγμα του 1823, γίνεται για πρώτη φορά ρητή αναφορά στη λειτουργία του Τύπου, στους όρους και στις προϋποθέσεις της: «Οι Ελληνες έχουσι το δικαίωμα να κοινοποιώσι και άλλως πως, και διά των Τύπων, τας κρίσεις των, αλλά με τους ακολούθους τρεις όρους: α) Να μη γίνεται λόγος κατά της χριστιανικής θρησκείας. β) Να μη αντιβαίνωσιν εις τα αρχάς της ηθικής. γ) Να αποφεύγωσι πάσαν προσωπικήν ύβριν». Οι όροι επαναλαμβάνονται και στο Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος που ψήφισε η Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, το 1827. Οσον αφορά το δικαίωμα της δημοσίευσης, όμως, προστίθενται ορισμένες κρίσιμες λέξεις στο άρθρο 26: «Οι Ελληνες έχουσι το δικαίωμα χωρίς προ εξέτασιν να γράφωσι, και να δημοσιεύουσι διά του Τύπου ή αλλέως τους στοχασμούς και γνώμας των». Aπαγορευομένης της «προεξετάσεως», απαγορεύεται η λογοκρισία και επιβάλλεται η ελευθεροτυπία.

 

Η «προεξέτασις» ακριβώς είχε προκαλέσει τη ρήξη του Θεόκλητου Φαρμακίδη με τον Δημήτριο Υψηλάντη. Ο Φαρμακίδης, έμπειρος από τη θητεία του στον «Λόγιο Ερμή», φωτισμένος και φιλελεύθερος, ανέλαβε τη διεύθυνση της πρώτης εφημερίδας πολύ νωρίς μετά την έναρξη της Επανάστασης. Η «Σάλπιγξ Ελληνική», όμως, εξέδωσε μόλις τρία φύλλα, στην Καλαμάτα, τον Αύγουστο του 1821. Ο Φαρμακίδης αρνήθηκε το «δεσποτικόν μέτρον της προεξετάσεως» και η «Σάλπιγξ» σίγησε.

 

Τα ίδια τα περίφημα «Ελληνικά Χρονικά» του Ιωάννη-Ιάκωβου Μάγερ κινδύνευσαν να μην εκδοθούν ποτέ. Η προκήρυξη που προανήγγειλε την έκδοσή τους στο Μεσολόγγι την Πρωτοχρονιά του 1824, και στην οποία ο Μάγερ εξέφραζε την πίστη ότι «διά των σοφώς κυβερνωμένων Εφημερίδων οι Ελληνες θέλουσι διδαχθή περί των προόδων της ευνομίας και της κατά νόμους αυτονομίας των», εξόργισε τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, που επιχείρησε να παρεμποδίσει την έκδοση του φύλλου, με διάφορα προσχήματα. Το εγχείρημα σώθηκε χάρη στην επιμονή του Μπάιρον και του συνταγματάρχη Λέστερ Στάνχοπ, εκπροσώπου του Φιλελληνικού Κομιτάτου του Λονδίνου. Ετσι, τα «Χρονικά» εκδόθηκαν, και μάλιστα τους τέσσερις πρώτους μήνες τυπώνονταν στο τυπογραφείο που είχε φέρει ο Μαυροκορδάτος.

 

Από Απομνημονεύματα αγωνιστών γνωρίζουμε ότι η πολιτικοστρατιωτική αρχή του Μεσολογγίου προσπαθούσε να χαλιναγωγήσει το φιλελεύθερο πνεύμα του Μάγερ, πόλεμος ήταν άλλωστε. Το γεγονός όμως ότι μερικά φύλλα της εφημερίδας κατασχέθηκαν από την Κεντρική Διοίκηση, λόγω της κριτικής που ασκούσαν στα έργα ή στις παραλείψεις της, πιστοποιεί ότι ο Ελβετός πατέρας της νεοελληνικής δημοσιογραφίας, όσο και να λύγισε, δεν έσπασε.

 

Ξέρουμε, βέβαια, ότι συχνά οι προκηρύξεις ενάρετων αρχών και ευγενών προθέσεων, οι κώδικες χρηστής συμπεριφοράς, ακόμα και τα Συντάγματα, καταντούν κείμενα γραμμένα στο νερό. Κι έπειτα υπάρχει πάντα η δυνατότητα επίκλησης κάποιων αδιευκρίνιστων «έκτακτων αναγκών», η οποία προσφέρει τη δυνατότητα μείωσης ή παράκαμψης του καταστατικού Χάρτη. Για παράδειγμα, στις 26 Απριλίου 1831 η Γερουσία, παρά την αρχική άρνησή της, υποκύπτει στις αξιώσεις του Καποδίστρια και με ψήφισμά της επιβάλλει ασφυκτικούς λογοκριτικούς όρους στην άσκηση της δημοσιογραφίας. Οποιος, γράφοντας και δημοσιεύοντας, «εκίνει εις ανατροπήν των καθεστώτων προσωρινώς της Επικρατείας πραγμάτων» ή «προεκάλει εις απείθειαν προς τους νόμους» οδηγούνταν στη φυλακή ή πλήρωνε εξοντωτικό χρηματικό πρόστιμο. Να γιατί πήρε φωτιά ο Σούτσος.

Κώδικα δεοντολογίας έχουμε και σήμερα όσοι δημοσιογραφούμε, παρότι αρκετοί δηλώνουν άγνοια για τη μόλις 23 ετών ύπαρξή του, και άλλοι, εκ των πλέον επωνύμων, δηλώνουν διά των έργων τους την πλήρη, καγχαστική αδιαφορία τους. «Προεξέταση», πάντως, δεν έχουμε. Ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε και να λέμε. Ξέρουμε άλλωστε ότι στην Ελλάδα οι δημοσιογράφοι δεν απειλούνται από εξοντωτικές αγωγές. Δεν βλέπουν τα κείμενά τους να μη δημοσιεύονται, όταν δεν συμφωνούν με τη γραμμή της εφημερίδας, που αλλάζει κατά τον ιδιοκτήτη. Ούτε δολοφονούνται μπροστά στο σπίτι τους, όταν τολμούν να θίξουν τα κακώς, κάκιστα κείμενα του οργανωμένου εγκλήματος και της συνάφειάς του με απόστρατους ασφαλίτες.

Ξέρουμε επίσης ότι ουδείς θα σου χαρίσει περισσότερη ελευθερία από αυτήν που θα διεκδικήσεις. Οτι πολλές σπουδαίες ειδήσεις δεν θα έβλεπαν το φως αν δεν κάλυπτε τα ηθελημένα κενά της επίσημης δημοσιογραφίας, η δημοσιογραφία των πολιτών, η νεόφυτη άμισθη δημοσιογραφία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ξέρουμε, τέλος, ότι πέρυσι η χώρα μας έπεσε πέντε θέσεις στον πίνακα των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα, όπου οι χώρες κατατάσσονται με κριτήριο τον δείκτη του σεβασμού τους στην ελευθεροτυπία: από την 65η στην 70ή θέση μεταξύ 180 χωρών. Ειδικά στην Ε.Ε. είμαστε τέταρτοι από το τέλος. Μόνο η Βουλγαρία είναι χειρότερη, η Μάλτα και η Ουγγαρία του Ορμπαν. Δεν είναι για να χαιρόμαστε. Είναι για να σκεφτόμαστε πόσους βαθμούς μάς στέρησαν η υπαγωγή και της κρατικής τηλεόρασης στον πρωθυπουργό, η συρρίκνωση της πολυφωνίας, ο ανενδοίαστος κομματισμός δημοσιογράφων που υποκρίνονται τους ανεξάρτητους, η διακίνηση φέικ νιους από άλλους δημοσιογράφους που έγιναν βουλευτές ακριβώς χάρη σε αυτήν τη διακίνηση, οι πέτσινες λίστες και ο κατάφωρος μπερλουσκονισμός.

 

Τελειώνω όπως άρχισα. Με Σούτσο: «Στο εξής κάθου και γράφε. Κάθου και κοπάνιζέ μας, / τραγουδάκια τύπωνέ μας. / Ο,τι πράγμα δεν σ’ αρέσει κι όποιον άνθρωπο θελήσεις / ημπορείς να σατιρίσεις. / Τι λοιπόν φυλάγεις! Πάρε το κονδυλομάχαιρό σου, / κονδυλάκια κόψε. Βάλε το χαρτί στο γόνατό σου. / Κόκκινη μελάνη θέλεις; Με την κόκκινη αρχίνα. / Απ’ το κόσκινο όλα πέρνα και κανέναν μη προσκύνα». Ανενδοίαστη η προτροπή: «Και κανέναν μη προσκύνα». Θα μπορούσε άραγε να τεθεί σαν μότο στον Κώδικα Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ; Μάλλον θα καταγγελλόταν σαν «προτροπή εις απείθειαν προς τους νόμους».

 

• Ομιλία στην ημερίδα της ΕΣΗΕΑ με θέμα «Δημοκρατία, δεοντολογία. ΜΜΕ και δημοσιογραφία» (26.5.2021).   

Ο Τσαβούσογλου και το «ραντεβού» Μητσοτάκη-Ερντογάν

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

  

Αν κάποιο αποτέλεσμα προκύψει από την επίσκεψη Τσαβούσογλου στην Ελλάδα αυτό θα είναι η καλλιέργεια του εδάφους (ή η ανακοίνωση) για μια ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής Μητσοτάκη-Ερντογάν, πιθανότατα στα μέσα Ιουνίου στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ.

 

Κατά τα λοιπά, και από αυτήν την επίσκεψη και τις συζητήσεις , όπως αυτές που προηγήθηκαν με την επίσκεψη Δένδια στην Άγκυρα, οι δύο πλευρές στον δημόσιο τουλάχιστον λόγο τους επιμένουν στις αποκλίνουσες θέσεις τους.

 

Παρ όλα αυτά πίσω από τις δημόσιες τοποθετήσεις των δύο πλευρών οι οποίες δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για ομαλές και γρήγορες διευθετήσεις των διαφορών τους, Ελλάδα και Τουρκία φαίνεται ότι ακολουθούν έναν συμπεφωνημένο οδικό χάρτη για την εξομάλυνση των σχέσεών τους. Στην κατάληξή του αυτός ο οδικός χάρτης που συμφωνήθηκε στις «μυστικές διαπραγματεύσεις» το περασμένο καλοκαίρι εν μέσω της κρίσης με το Ορούτς Ρέις μεταξύ των εκπροσώπων Μητσοτάκη-Ερντογάν-Μέρκελ, ήταν η αναβάθμιση των ελληνοτουρκικών επαφών σε κορυφαίο πολιτικό επίπεδο.

 

Τότε, το περασμένο καλοκαίρι και ενώ το Ορούτς Ρέις ερευνούσε συνοδευόμενο από στολίσκο τουρκικών πολεμικών μέχρι και 6,5 μίλια από τις ακτές του Καστελόριζου και της Ρόδου, οι εκπρόσωποι του Μητσοτάκη (Σουράνη) και του Ερντογάν (Καλίν) κάτω από την εποπτεία εκπροσώπου της Μέρκελ συμφώνησαν τα εξής βήματα αποκλιμάκωσης:

 

–«ξεπάγωμα» και επανέναρξη των διερευνητικών επαφών μεταξύ των εμπειρογνωμόνων των δύο χωρών.

 

–Εγκατάσταση ενός μηχανισμού (αποσυμπίεσης) στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ

 

–Την ενθάρρυνση και προώθηση επαφών των δύο κυβερνήσεων σε ανώτερο (κορυφαίο) επίπεδο

 

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις από το περασμένο καλοκαίρι, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το «πλάνο» διαχείρισης του ελληνοτουρκικού προβλήματος από τους ενδιαφερόμενους και διαμεσολαβούντες εταίρους (Γερμανούς) και συμμάχους (Αμερικανούς) εξελίσσεται ομαλά.

 

Σε διπλωματικό επίπεδο έχει «σπάσει ο πάγος» με την πραγματοποίηση ήδη δύο γύρων διερευνητικών συνομιλιών. Σε στρατιωτικό επίπεδο ο μηχανισμός αποσυμπίεσης στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και κάτω από αμερικανική επιτήρηση λειτουργεί κανονικά και αποδίδει αποτελέσματα τα οποία δεν εμφανίζονται στο φως της δημοσιότητας.

 

Για την πραγματοποίηση του τρίτου βήματος, δηλαδή της προετοιμασίας της συνάντησης Μητσοτάκη–Ερντογάν έχει υπάρξει η σχετική προεργασία με επαφές των υφυπουργών εξωτερικών των δύο χωρών (για οικονομική συνεργασία) και τις συναντήσεις των υπουργών εξωτερικών Δένδια–Τσαβούσογλου στην Άγκυρα και σήμερα στην Αθήνα.

 

Το «κρυφό» μήνυμα της Άγκυρας

Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι σήμερα κατά την έναρξη των συνομιλιών Δένδια-Τσαβούσογλου αρχίζει η ισχύς της (παράνομης) τουρκικής navtex για έρευνες στο Ικάριο πέλαγος ή στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Χίου Ικαρίας και Σάμου.

 

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η εν λόγω θαλάσσια περιοχή η οποία μοιάζει με δάχτυλο που ξεκινά από τα μικρασιατικά παράλια και απλώνεται στο Αιγαίο, μαζί με δύο ακόμη (η μια βορειότερα και η άλλη νοτιότερα) έχουν περιληφθεί στο «σενάριο» επίλυσης του θέματος της υφαλοκρηπίδας στο οποίο είχαν καταλήξει οι διερευνητικές επαφές κατά το τέλος της πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη. Μάλιστα παράγοντες που είχαν άμεση γνώση της τότε διαπραγμάτευσης έχουν διαβεβαιώσει το Ποντίκι ότι «όλα είχαν συμφωνηθεί, αλλά μας πρόλαβαν οι εκλογές»…

 

Από τότε βέβαια έχει περάσει καιρός και έχουν αλλάξει πολλά δεδομένα, όπως η μεταφορά του επικέντρου ενδιαφέροντος νοτιότερα, στην ανατολική Μεσόγειο μεταξύ Καστελόριζου, Ρόδου και Κρήτης. Αυτό που ωστόσο παραμένει αναλλοίωτο είναι το ενδιαφέρον της Δύσης (ΕΕ-ΗΠΑ) να κρατήσει την Τουρκία εντός (δυτικής) τροχιάς.

 

Όπως φάνηκε από την εμφάνιση Τσαβούσογλου στη Θράκη (μίλησε για τουρκική μειονότητα) αλλά και όσων είπε ο Τούρκος ΥΠΕΞ στη συνέντευξή του στο Βήμα και τον Άγγελο Αθανασόπουλο, η Τουρκία εξακολουθεί να επιμένει στην αναθεωρητική της ατζέντα υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι είναι έτοιμη για όλα στην περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της.

 

Ενδεχομένως από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να προχωρήσει σε «γενναίες κινήσεις» που θα ικανοποιήσουν τις τουρκικές απαιτήσεις.

 

Ωστόσο και μια συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον ηγέτη μιας χώρας η οποία ορθά κοφτά αμφισβητεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα (και κυριαρχία) δεν το λέει κανείς «μικρή παραχώρηση» για χάρη αμερικανο-γερμανών «διαμεσολαβούντων»…   

Για την τροπολογία Βορίδη και τα «πολιτικά δικαιώματα» των καταδικασμένων Χρυσαυγιτών

 

Ως δικηγόροι της πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, έχουμε εξαρχής υποστηρίξει ότι η καταδίκη της ναζιστικής συμμορίας μέσα στη δικαστική αίθουσα ήταν και κατέστη εφικτή μόνον σε συντονισμό με την απομόνωσή της στην κοινωνία χάρη στη δράση του αντιφασιστικού κινήματος. Αυτή η τοποθέτηση δεν είναι ούτε ιδεολογική πεποίθηση ούτε εξωνομικός βολονταρισμός: πατάει στην ιστορική εμπειρία ότι, μέσα στη σημερινή κοινωνία και τους θεσμούς της, η οριστική διάλυση μιας φασιστικής οργάνωσης που ποτίζεται από τις κυρίαρχες ιδέες και πολιτικές δεν μπορεί να γίνει μέσω νόμου, όσο και αν αξιώνουμε την απονομιμοποίησή της. Η δράση ενός εξωθεσμικού αντιφασιστικού κινήματος, που απομονώνει με τη δράση του τη φασιστική πανούκλα, είναι το κλειδί για την οριστική της εξαφάνιση.

Με βάση αυτή τη σταθερή πυξίδα, τοποθετούμαστε και για την τροπολογία Βορίδη που προβάλλεται από τα ΜΜΕ ως σχετική με τη συμμετοχή στις εκλογές της Χρυσής Αυγής και των λοιπών μορφωμάτων που προέκυψαν από τις διασπάσεις της. Σε ένα αντιδημοκρατικό νομοθέτημα που τσεκουρώνει την απλή αναλογική και περιορίζει ασφυκτικά τη δημοκρατία στην τοπική αυτοδιοίκηση, ο πρώην γραμματέας της νεολαίας ΕΠΕΝ και νυν Υπουργός Εσωτερικών Βορίδης εντάσσει ως «αντιφασιστικό» περιτύλιγμα τη συγκεκριμένη τροπολογία με την οποία:

α. στερούνται το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι οι αμετάκλητα καταδικασμένοι με ποινές κάθειρξης για αδικήματα κατά του πολιτεύματος και της δημόσιας τάξης (άρα και της εγκληματικής οργάνωσης του α. 187) για το χρονικό διάστημα της επιβληθείσας ποινής (τροποποιείται το άρθρο 5 του π.δ. 26/2012).

β. δεν δύναται να καταθέσει συνδυασμό (τροποποίηση άρθρου 32 παρ. 1 του π.δ. 26/2012) κόμμα που η ηγεσία του (πρόεδρος, γενικός γραμματέας, μέλος διοικούσας επιτροπής, νόμιμος εκπρόσωπος) έχει καταδικαστεί για τα ως άνω αδικήματα.

γ. δεν δύναται να χρηματοδοτείται από ιδιώτη ή να έχει ραδιοτηλεοπτικό χρόνο κόμμα που η ηγεσία του (πρόεδρος, γενικός γραμματέας, μέλος διοικούσας επιτροπής, νόμιμος εκπρόσωπος) έχει καταδικαστεί για τα ως άνω αδικήματα, ενώ καθιερώνεται ασυμβίβαστο καταδικασθέντος για τα ως άνω αδικήματα με αυτές τις ιδιότητες (τροποποίηση άρθρων 7 και 29 του ν. 3023/2002 και προσθήκη άρθρου 10α).

Με τις διατάξεις αυτές, τίθενται προσκόμματα στην «πολιτική δράση» των Χρυσαυγιτών υπό κομματικό μανδύα. Ξεκαθαρίζουμε εδώ ότι οι καταδικασμένοι πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής (Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Λαγός, κλπ) δεν εμποδίζονται να είναι υποψήφιοι βουλευτές στις επόμενες εκλογές όποτε και αν αυτές γίνουν (η διάταξη του α. 51 παρ. 3 του Συντάγματος απαιτεί αμετάκλητη καταδίκη για στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων), εκτός αν η σε βάρος τους καταδικαστική απόφαση θα έχει ήδη επικυρωθεί από το Εφετείο και θα έχει καταστεί αμετάκλητη (πράγμα χρονικά ανέφικτο).

Τα κωλύματα τα οποία τίθενται (περίπτωση των καταδικασμένων Χρυσαυγιτών) για την κατάθεση συνδυασμού, την ιδιωτική χρηματοδότηση κόμματος, τον ραδιοτηλεοπτικό χρόνο, την ηγετική ιδιότητα, εκκινούν από την ψήφιση του νόμου, καθώς απαιτείται μόνον πρωτόδικη (και όχι αμετάκλητη) καταδικαστική απόφαση. Ωστόσο, τα κωλύματα αυτά εύκολα προσπερνιούνται (πχ με τον διορισμό μελών με καθαρό ποινικό μητρώο στη διοικούσα επιτροπή και με την θέση ενός αχυρανθρώπου, πιθανόν συγγενικού προσώπου, στο πόστο του Προέδρου/Γραμματέα, τη στιγμή που ο κατάδικος θα διατηρεί τον ρόλο του Επίτιμου, κοκ). Μια τέτοια αντίδραση, ο Μιχαλολιάκος όχι μόνο την έχει προαναγγείλει, αλλά την έχει κιόλας μεθοδεύσει καταθέτοντας στον Άρειο Πάγο εναλλακτικό καταστατικό κόμματος-κλώνου με το όνομα «Εθνική Αυγή», το οποίο φυσικά ουδόλως πλήττεται από τις διατάξεις της τροπολογίας. Είναι προφανές ότι και ο ναζιστής Κασιδιάρης θα ακολουθήσει για το δικό του μόρφωμα τις οδηγίες του μέντορά του.

Οι καταδικασμένοι νεοναζί της Χρυσής Αυγής δεν έχουν θέση στη δημοκρατία. Δεν αποτελούν «άλλη μία άποψη», έστω και «ακραία», αλλά οργάνωση μαχαιροβγαλτών, τρομοκρατών, δολοφόνων και τραμπούκων που μασκαρεύτηκαν με τον μανδύα πολιτικού κόμματος. Η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων των ηγετών της εξαρτάται από την έκδοση αμετάκλητης καταδικαστικής απόφασης: αυτός είναι ο λόγος που ως συνήγοροι πολιτικής αγωγής επιμείναμε τόσο πολύ στην επίσπευση της δικαστικής διαδικασίας και την παροχή όλων των απαιτούμενων πόρων στο δικαστήριο. Όταν σύντομα θα ζητάμε τα ίδια εν όψει του Εφετείου, ευχόμαστε να μην έχουμε την ίδια αντιμετώπιση.

Η μόνη εγγύηση απέναντι στη δράση των φασιστικών και ναζιστικών μορφωμάτων δεν είναι διατάξεις που καθιερώνουν κωλύματα εύκολα προσπελάσιμα, αλλά η δράση του μαζικού αντιφασιστικού κινήματος. Αυτό το κίνημα, ως εκφραστής της μεγάλης δημοκρατικής πλειοψηφίας, σταμάτησε και θα ξανασταματήσει σε κάθε γειτονιά και κάθε πόλη τις απόπειρες να συγκροτηθούν εκ νέου τα τάγματα εφόδου των νεοναζί, οι φονιάδες του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν όποιο όνομα (παλιό ή καινούργιο) και αν επιλέξουν. Αυτές και αυτοί που τόσο συκοφαντήθηκαν από όσους ονειρεύονταν την έκδοση της απόφασης σε κάποιον ανύπαρκτο δικαστικό “σωλήνα”, δηλαδή οι δεκάδες χιλιάδες που συγκεντρώθηκαν έξω από το Εφετείο της Αθήνας την 7η Οκτωβρίου 2020 είναι ο μόνος θεσμός και το μόνο κώλυμα που οι νεοναζί δεν μπορούν να προσπελάσουν. 

πηγή από το facebook του Θανάση Καμπαγιάννη, δικηγόρος πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής

 

 

Δύο κόσμοι σε μια διαδρομή

 

 γράφει ο Γιώργος Διάκος

 

Μπήκα σε ταξί χτες το απόγευμα, στην Πειραιώς. Μερσεντές, πολυτελές σαλόνι, air condition. Οδηγός με ωραία ρούχα, όλα στην τρίχα. Μετά από λίγα μέτρα διαδρομή, παρατήρησα ότι ο οδηγός δε φορούσε μάσκα. Όχι ότι την είχε χαμηλά. Δε φορούσε καθόλου. Και με εντελώς κλειστά παράθυρα. Του είπα εντελώς διστακτικά: «Εεε, θα βάλετε και μια μασκούλα;». Σαν να περίμενε την ερώτηση, πήρε αμέσως στάση αντιπαράθεσης. «Όχι μάσκα δε φοράω. Δεν έχω φορέσει ποτέ! Και κανείς δε θα με αναγκάσει να το κάνω! Αν θες μπορείς να πάρεις κάποιο άλλο ταξί». «Οκ, τότε αφήστε με εδώ», του είπα. Η τελευταία του κουβέντα καθώς έβγαινα: «Ναι ναι πήγαινε λοιπόν στον από πίσω, που είναι βρώμικος, αλλά κατά τ’ άλλα φοράει μάσκα…»

 

Μπήκα σε άλλο ταξί. Πράγματι ήταν τελείως διαφορετικά. Καθόλου πολυτέλεια και ίσως κάποια βρωμιά. Ο οδηγός φορούσε μάσκα. Και είχε ανοιχτά παράθυρα. Του είπα σύντομα τι συνέβη πριν. Συμφώνησε μαζί μου αλλά δεν έκραξε τον προηγούμενο ταξιτζή και μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτό (η αναμενόμενη αντίδραση θα ήταν να τον κράζει για τη μισή διαδρομή, κάνοντας παράλληλα και μια ηθική-κοινωνική ανάλυση της όλης κατάστασης που βιώνουμε). Αυτός όμως ήταν λιγομίλητος και απλά κοίταζε μπροστά. Μπήκαμε στον περιφερειακό του Φιλοπάππου. Ξαφνικά περνώντας τον Ασύρματο, το αυτοκίνητο φρέναρε απότομα και κοκκάλωσε στη μέση του δρόμου. Κοίταξα γύρω μου κοψοχολιασμένος, έψαχνα να βρω ατύχημα. «Τι συμβαίνει;» του είπα. Δεν απάντησε και βγήκε έξω. Τον είδα να παίρνει ένα χελωνάκι από το δρόμο, να ανεβαίνει στο λόφο και να το αφήνει στο πράσινο. Μπήκε ξανά μέσα. «Κρίμα ήταν!», μου είπε. Από το λίγο που είδα, το χελωνάκι ήταν αριστερά μας, θα μπορούσε δηλαδή μάλλον να το αποφύγει κάνοντας λίγο δεξιά. Αλλά το χελωνάκι θα παρέμενε στο δρόμο.

 

Δύο κόσμοι σε μια διαδρομή. Και τα χρώματα του απογευματινού ουρανού στου Φιλοπάππου.  

O Χρυσοχοΐδης ψάχνει τον Παππά κι o χρυσαυγίτης δίνει... συνεντεύξεις και απειλεί.!

 

Ο καταζητούμενος, καταδικασμένος για συμμετοχή στην εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, Χρήστος Παππάς, παραμένει άφαντος περίπου 8 μήνες αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να.. δίνει συνεντεύξεις.

Ο υπουργός ΠΡΟΠΟ Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο οποίος από τον Ιανουάριο διαβεβαίωνε ότι «είναι θέμα χρόνου η σύλληψη του φυγόποινου Χρήστου Παππά», δέσμευση που από τότε επανέλαβε αρκετές φορές, παρακολουθεί άπραγος τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής να επικοινωνεί με το «κοινό του», μέσω του ΅Μακελειού».

Την ώρα λοιπόν που η ΕΛ.ΑΣ. συνεχίζει την αναζήτησή του, ο Στέφανος Χίος όχι μόνο τον έχει βρει αλλά ισχυρίζεται ότι του πήρε και συνέντευξη, η οποία δημοσιεύτηκε στο χθεσινό “Μακελειό”.

Στη συνέντευξή του, η οποία έγινε πρωτοσέλιδο, ο χρυσαυγίτης λέει στον Χίο: “Είστε αίμα και θάνατος. Δεν παραδίνομαι”…

«Απειλεί» μάλιστα ότι θα επανέλθει, για να παραθέσει τις ιστορικές και λοιπές του σκέψεις, «ώστε ο Ελληνικός λαός να γίνει γνώστης και της άλλης πλευράς»...

Μετά τη σύλληψη του Γιάννη Λαγού, ο Παππάς ο θεωρητικός της Χρυσής Αυγής είναι το μοναδικό μέλος του ηγετικού πυρήνα της Χρυσής Αυγής που έχει βρεθεί ένοχος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, το έσκασε και παραμένει ασύλληπτος. 

πηγή

“Jumbo” και “Πλαίσιο” απολύουν εργαζόμενους

 

Κάλεσμα του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων σε Γενική Συνέλευση την Κυριακή 30 Μαΐου στις 18:30 στην πλατεία Μητροπόλεως.

 

Ο Σύλλογος Εμπορουπαλλήλων καταγγέλλει τις εργοδοσίες των Jumbo και Πλαίσιο ότι προχωρούν σε απολύσεις εργαζομένων και καλεί σε Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας την Κυριακή 30 Μαΐου στις 18:30 στην πλατεία Μητροπόλεως.

 

Στην ανακοίνωση του Συλλόγου σημειώνεται:

 

Οι εργοδότες μας κηρύσσουν τον πόλεμο! Με αέρα στα πανιά τους από το νέο νομοσχέδιο – έκτρωμα που ετοιμάζεται να φέρει η Κυβέρνηση στη Βουλή, σχεδιάζουν ένα πογκρόμ στα δικαιώματα μας με απολύσεις και αλλαγές συμβάσεων. Στον σχεδιασμό τους πρωταγωνιστές για άλλη μια φορά είναι οι γνωστοί λαγοί των μεγαλεμπόρων, οι εργοδοσίες των Jumbo & Πλαίσιο. Αυτοί που εφαρμόζουν χρόνια το 10ωρο και τα ευέλικτα ωράρια, αυτοί που καιρό πριν παρήγγειλαν με δηλώσεις τους τη 7ήμερη εργασία & τα 12ωρα. Σήμερα, προχωρούν ένα βήμα παραπέρα.

 

Καταγγέλλουμε την εργοδοσία των Jumbo γιατί, την ώρα που η κυβέρνηση παρουσιάζει το νομοσχέδιο – έκτρωμα ως «ευκαιρία» για τις εργαζόμενες μητέρες και υπόσχεται περισσότερο χρόνο της μάνας με το παιδί της, η Jumbo απολύει εργαζόμενη μητέρα! Το έκανε μάλιστα στέλνοντάς της την καταγγελία της σύμβασής της με δικαστικό κλητήρα και ενώ η συναδέλφισσα βρισκόταν με αναρρωτική στο σπίτι της!

 

Αφού δεν κατάφερε στο παρελθόν μέσω συνεχόμενων επιπλήξεων να την «ξεφορτωθεί», τώρα το κάνει με συνοπτικές διαδικασίες. Οι νόμοι τους δεν απαγορεύουν ούτε τις απολύσεις σε αναρρωτική! Όταν δεν μπορείς να εργαστείς γιατί αρρώστησες, τότε τους είσαι βάρος. Πολύ περισσότερο δε, όταν είσαι μέλος του σωματείου και αγωνίζεσαι ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία.

 

Την ίδια ακριβώς ημέρα, η εργοδοσία στο Πλαίσιο απέλυσε 2 εργαζόμενους που εργάζονταν με το άθλιο καθεστώς των εργολαβικών. Το επιχείρημα: «Έχει πέσει η δουλειά», την ίδια ώρα που τα 10ωρα είναι καθημερινό φαινόμενο! Ο πραγματικός λόγος είναι η συμμετοχή των εργαζομένων στην 4ωρη στάση εργασίας στις 22 Απρίλιου και στην απεργία στις 6 Μαΐου, το γεγονός ότι δεν αποδέχονται να εργάζονται σε σύγχρονα κάτεργα με τους όρους των δουλεμπορικών. Αυτό για την εργοδοσία σημαίνει πως «οι συνάδελφοι δημιουργούν κάποια προβλήματα»!

 

Οι απολύσεις σε Jumbo & Πλαίσιο δεν θα περάσουν! Απαιτούμε να γυρίσουν οι συνάδελφοι στην δουλειά τους και να καταργηθούν τα δουλεμπορικά! Απαντάμε με Απεργία για να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο – έκτρωμα που θα δώσει κι άλλη δύναμη στους εργοδότες να ξεμπερδεύουν με δικαιώματα κι «ενοχλητικές φωνές» μέσα στους χώρους δουλειάς.

 

Καλούμε το Σωματείο Εργαζομένων στο Πλαίσιο να πάρει θέση και να απαιτήσουν την επιστροφή των εργαζόμενων στη δουλειά τους.

 

Όλοι στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας

Κυριακή 30 Μαΐου στις 18:30, πλατεία Μητροπόλεως  

πηγή