Τα ορφανά της πανδημίας

 

Μέχρι τέλη Απριλίου 2021, τουλάχιστον 1 εκατομμύριο παιδιά είχαν χάσει έναν από τους δύο γονείς τους από επιπλοκές του ιού

    

Ο Θεός χρησιμοποίησε το λαό Ισραήλ για την ενανθρώπιση Του. Σύμφωνα με το ορθόδοξο δόγμα, έπρεπε να γίνει άνθρωπος για να ενωθεί με την κτίση και να την εξαγιάσει, σώζοντας παράλληλα και θεώνοντας τον άνθρωπο.

 

Όταν ο Χριστός βρισκόταν στη γη, ο “οίκος του Πατέρα Του”, ήταν ο Ιουδαϊκός Ναός της Ιερουσαλήμ. Στην Αγία Γραφή, συχνά η λέξη “οίκος” έχει και την έννοια της “οικογένειας’’· το “σπιτικό” μας, δηλαδή. Ακριβώς έτσι παρουσιαζόταν ο λαός του Ισραήλ: ως μια οικογένεια, με Πατέρα τον Θεό και με τους Ιουδαίους να αποτελούν συνειδητά “τέκνα Του“.Σύμφωνα με τα δικά τους λόγια: “Εμείς έναν πατέρα έχουμε, τον Θεό” (Ιωάννης 8/η: 41).

 

Επομένως, ο οίκος του Θεού ήταν και δικός τους οίκος. Όμως, όπως συμβαίνει και στις καλύτερες των οικογενειών, τα πράγματα δεν πήγαν σύμφωνα με το αρχικό πλάνο. Ο λαός του Ισραήλ απέτυχε να αναγνωρίσει τον Θεό στο πρόσωπο του Χριστού κι έτσι τον σταύρωσε. Τότε, ο Θεός εγκατέλειψε τον οίκο τους, έμειναν “έρημοι” και “ορφανοί”, με τον Πατέρα να υιοθετεί τελικά τους Χριστιανούς από κάθε έθνος, ξορκίζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την ορφάνια, μιας και βάσει της Ορθόδοξης πίστης, ο Χριστός είναι πάντα ζωντανός και μαζί μας.

 

Όχι, δεν εισήλθατε στην Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας, αν και αυτή αποτέλεσε την κύρια πηγή μας για τα άνωθεν ευρήματα, κατά την καταβύθιση μας στον διαδικτυακό κόσμο της Ορθοδοξίας σχετικά με την ορφάνια.

 

Στον σύγχρονο κόσμο, αυτόν των εγκόσμιων, ως ορφανό ορίζεται εκείνο το παιδί που είτε έχει χάσει τους γονείς του, είτε είναι άγνωστοι, είτε έχει εγκαταλειφθεί. Βέβαια, υπάρχουν αρκετοί ορισμοί για να προσδιορίσει κάποιος τον όρο ορφανός. Στις ΗΠΑ, φερειπείν είναι “θάνατος, εξαφάνιση, εγκατάλειψη απώλεια και των δύο γονέων”. Ωστόσο, η UNICEF κι άλλες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις αναγνωρίζουν ως ορφανό οποιοδήποτε ανήλικο φυσικό πρόσωπο έχει χάσει έναν γονέα.

 

Όπως και να ‘χει, είτε ακολουθήσουμε την “οδό της πίστης”, είτε αυτή της κοσμικότητας, η ορφάνια έρχεται να δηλώσει την απώλεια. Τη στέρηση από ένα παιδί της θαλπωρής της οικογένειας, των γονικών φιγούρων σε μικρή ηλικία.

 

Μια τραγική απώλεια, όπως αυτή που βίωσε ο 18χρονος αριστούχος μαθητής Δημήτρης Καρακώστας από τη Ναύπακτο που λίγο πριν την αρένα των πανελληνίων έχασε και τους δύο του γονείς απ’ τη μεγάλη υγειονομική απειλή του καιρού μας, τον ιό που μόνο το 2020 κόστισε τη ζωή σε δύο εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ μόλις στο ήμισυ του 2021 ευθύνεται για τον θάνατο άλλων δύο εκατομμυρίων ανθρώπων.

 

Ο νεαρός Δημήτρης κατάφερε να σταθεί στα πόδια του, συγκέντρωσε 18.700 μόρια (ας ελπίσουμε η ΕΒΕ της κυρίας Κεραμέως να του επιτρέψει την είσοδό του στη σχολή της προτίμησής του), έχοντας ως όπλο τις βάσεις που του χάρισαν οι γονείς του. Με τα λόγια του: “Χωρίς τις βάσεις που μου είχαν δώσει αυτοί, δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω σε όλο αυτό. Πέθαναν με εικοσιπέντε μέρες διαφορά νομίζω. Για λίγο τα άφησα τελείως, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. (…) Με βοηθούσαν και οι δύο, ήταν εκπαιδευτικοί. Έπρεπε να βοηθήσω με τις δικές μου ικανότητες, έστω και χωρίς αυτούς”.

 

Τα λόγια του Δημήτρη, αυτού του μικρού τυπάκου με το τεράστιο ψυχικό ανάστημα, ήχησαν σαν οπερετικό λιμπρέτο στ’ αυτιά μου, την ώρα που μπρος στην οθόνη μου περνούσαν τα “super” των καναλιών με πηχυαίους τίτλους περί “ορφανών κρουσμάτων”, “μεταλλάξεων”, “διασωληνώσεων”, “νέων μέτρων”, “εμβολίων” κ.ά.

 

Ωστόσο, η περίπτωση του Δημήτρη δεν είναι μοναδική. Τουναντίον ήρθε να ανοίξει τη βεντάλια ενός ζητήματος με διεθνείς προεκτάσεις που μέχρι πρότινος έμενε στα αζήτητα των αιθουσών σύνταξης και των κατά τα άλλων ειδικών επί παντός του επιστητού δημοσιογράφων: Τι γίνεται με τα παιδιά που τα θανατηφόρα βέλη της πανδημίας χτύπησαν το σπίτι τους;

 

Σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό “The Lancet”, καθώς και βάσει πρόσφατης έκθεσης του αμερικανικού Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων: τουλάχιστον 1 εκατομμύριο παιδιά παγκοσμίως έχουν χάσει έναν γονέα ή κύριο κηδεμόνα, εξαιτίας της Covid 19.

 

Με δεδομένο ότι τα στοιχεία της πανδημίας αναδεικνύουν την…ιδιαίτερη προτίμηση του ιού στους ηλικιωμένους, είναι πράγματι σοκαριστικός ο αριθμός, σχολίαζε πρόσφατα στους Financial Times, ο Σεθ Φλάξμαν, καθηγητής- στατιστικολόγος στο Imperial College του Λονδίνου.

 

Κι ενώ οι θάνατοι έφτασαν να διαμορφώνουν καθημερινά τη μαύρη στατιστική λίστα της πανδημίας, τα παιδιά που μένουν πίσω από τους αριθμούς παραμένουν εδώ, δεν φεύγουν, δεν θα φύγουν: Τι συνέβη στον πατέρα μου; Στη μητέρα μου; Ποιος θα με φροντίσει; Την ίδια ώρα που εμείς, ως οργανωμένη κοινωνία θα έπρεπε να αναρωτιόμαστε: πώς μπορούμε να τα υποστηρίξουμε καλύτερα;

 

Για τον Φλάξμαν, το πρώτο, βασικό βήμα για την αντιμετώπιση του φαινομένου είναι η γνώση επί του πραγματικού μεγέθους αυτής της κρυμμένης επιδημίας. Χρησιμοποιώντας τους αριθμούς γονιμότητας των Ηνωμένων Εθνών και στατιστικά στοιχεία χωρών σχετικά τους θανάτους που προήλθαν από Covid, ο Φλάξμαν και η ομάδα του κατάφεραν να επιβεβαιώσουν ότι μέχρι το τέλος Απριλίου 2021, τουλάχιστον 1 εκατομμύριο παιδιά είχαν χάσει έναν από τους δύο γονείς τους. Ο πραγματικός αριθμός μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερος, επισημαίνει ο ακαδημαϊκός, καθώς τα αρχεία θανάτου είναι ελλιπή σε χώρες που έχουν πληγεί βαριά από την επιδημία, ενώ προσθέτει ότι σε χώρες με υψηλά ποσοστά θνησιμότητας, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Νότιας Αφρικής, της Βραζιλίας και της Ρωσίας, τουλάχιστον ένα στα χίλια παιδιά έχει χάσει έναν γονέα. Επιπρόσθετα, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο αριθμός των παιδιών που έχασαν τον πατέρα τους λόγω της Covid 19 είναι διπλάσιος σε σχέση με εκείνον των παιδιών που έχασαν τη μητέρα τους, γεγονός που αποδίδεται σε διάφορους δημογραφικούς αλλά και ιατρικούς παράγοντες.

 

Σε πολλά μέρη του κόσμου, το κενό της έλλειψης του ενός ή και των δύο γονιών έρχονται να καλύψουν οι παππούδες. Ωστόσο, με τον ιό να χτυπά κατά κόρον αυτές τις ηλικίες, τουλάχιστον άλλο μισό εκατομμύριο παιδιά έχασαν τον έναν παππού ή τη γιαγιά με τον/την οποίο/α ζούσαν.

 

Η απόλυτη τραγωδία για ένα παιδάκι, για έναν έφηβο που δεν πρόλαβε να προετοιμαστεί ψυχολογικά, που είδε τους δικούς του ανθρώπους να χάνονται, που βρέθηκε κλειδαμπαρωμένος στο σπίτι του, στ’ άδειο σπίτι του, να θρηνεί, με τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης να δημιουργούν ενδεχομένως ένα εκρηκτικό μείγμα που μόνο κινδύνους για την μετέπειτα ψυχική του ισορροπία μπορεί να πυροδοτήσει.

 

Κι όχι μόνο για την ψυχική, τονίζει και πάλι ο Φλάξμαν στους FT, επισημαίνοντας ότι “μακροπρόθεσμα, η απώλεια ενός κηδεμόνα έχει αντίκτυπο στην ψυχική, σωματική και συναισθηματική υγεία, αυξάνοντας τον κίνδυνο ασθενειών, παιδικών γάμων και εγκυμοσύνης κατά την εφηβική ηλικία”. Πιο συγκεκριμένα, ειδικά η απώλεια του

πατέρα μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για ένα παιδί να υποστεί σεξουαλική βία, ενώ δεν πρέπει να παραβλέπουμε και τον οικονομικό αντίκτυπο της απώλειας στην καθημερινότητα του παιδιού.

 

Πρέπει να δράσουμε επειγόντως, λέει ο Φλάξμαν. “Ο κόσμος αντιμετωπίζει μια άμεση απειλή από την ανεξέλεγκτη εξάπλωση νέων μεταλλάξεων. Πρέπει να δώσουμε εμβόλια σε όσους τα χρειάζονται, όπου κι αν βρίσκονται, όχι μόνο για να σώσουμε ζωές, αλλά και για να σώσουμε οικογένειες”.

 

Μαζί όμως με τα εμβόλια οι κυβερνήσεις θα πρέπει να εγκαταλείψουν την προσφιλή τους συνήθεια να βλέπουν το πολιτικό τους είδωλο στον σύγχρονο μονεταριστικό καθρέφτη του Ντόριαν Γκρέι. Ανατρέχοντας και πάλι στις στήλες της ναυαρχίδας του φιλελεύθερου Τύπου, διαβάζουμε: “Οι κυβερνήσεις (…) θα πρέπει να επικεντρωθούν σε τεκμηριωμένες παρεμβάσεις: η ενίσχυση των οικογενειών μέσω οικονομικών παρεμβάσεων, η υποστήριξη των γονέων- καθώς- και η εκπαιδευτική υποστήριξη (σ.σ. των παιδιών). Δεδομένης της κλίμακας του προβλήματος, απαιτούνται τώρα σημαντικές δεσμεύσεις από τις κυβερνήσεις. Τα ορφανοτροφεία δεν πρέπει ποτέ να είναι η απάντηση: τα παιδιά που χάνουν έναν κηδεμόνα χρειάζονται οικογενειακή φροντίδα για να αναπτυχθούν, αντί του ιδρυματισμού, για τον οποίο η νευροεπιστημονική έρευνα δείχνει ότι περιορίζει την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους”.

 

Κάποια μέρα θα φτάσουμε στο τέλος της πανδημίας, αλλά τα ορφανά της θα είναι εδώ για δεκαετίες. Ήρθε η ώρα οι κυβερνήσεις να βγουν μπροστά, να εντοπίσουν την πραγματική κλίμακα αυτής της κρυμμένης πανδημίας βρίσκοντας και βοηθώντας τα παιδιά που έχουν πληγεί και να προστατεύσουν τους πιο ευάλωτους την ώρα που έχουν ανάγκη, και στα επόμενα χρόνια.

 

Αυτά γράφουν οι Financial Times, τους οποίους, ε, δε τους λες και μοντέρνα έκδοση της L’Humanité. Οπότε εμείς δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε…

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΛΑΛΗΣ   

 

Επίκληση

 

Αν τα κοινωνικά προβλήματα είχαν εύκολες λύσεις και το κλειδί των συμπεριφορών ήταν εύκολα ανιχνεύσιμο, θα αρκούσε μια ευφάνταστη διαφημιστική καμπάνια να οδηγήσει όλους να εμβολιαστούν.

γράφει ο Λευτέρης Κουσούλης*

 

Ακούμε ότι παραμένει χαμηλό το ποσοστό των εμβολιασμένων συμπολιτών μας. Και το γεγονός προκαλεί ανησυχία και γεννά αγωνία. Γιατί αυτή η επιφύλαξη; Η μη συμμετοχή σε μια προσπάθεια κοινή, που τόσο συχνά επαναλαμβάνεται ως ανάγκη; Ο φόβος; Η άρνηση;

 

Αν κανείς έψαχνε παράδειγμα για μια σύνθετη και ακατάληπτη κατάσταση, η κοινωνία θα ήταν το καλύτερο. Και αν ο άνθρωπος μπορεί να διατηρεί ελπίδες ότι θα αποκρυπτογραφήσει κάποια στιγμή τη φυσική πραγματικότητα, παρόμοια ελπίδα για την κοινωνία θα ήταν μάταιη. Δεν θα υπάρξει ποτέ «κοινωνική φυσική».

 

Αν τα κοινωνικά προβλήματα είχαν εύκολες λύσεις και το κλειδί των συμπεριφορών ήταν εύκολα ανιχνεύσιμο, θα αρκούσε μια ευφάνταστη διαφημιστική καμπάνια να οδηγήσει όλους να εμβολιαστούν.

 

Πάσχει η πειθώ. Ολον τον τελευταίο καιρό μια επίκληση πλανάται στον αέρα. Εμβολιαστείτε. Συνοδεύεται από το όπλο του ορθού λόγου, επιστημονικά επιχειρήματα τη στηρίζουν, σπουδαίοι επιστήμονες με πάθος την επαναλαμβάνουν. Το ποσοστό παραμένει χαμηλό. Η επίκληση δεν εισακούεται.

 

Η επίκληση ως λέξη έχει μέσα της κάτι το δραματικό. Εμπεριέχει μια άρρητη ικεσία, μια θερμή, μια «ταπεινή» παράκληση μαζί. Μόνο που οι λέξεις δεν είναι αυτόνομες και ουδέτερες οντότητες που ταξιδεύουν στον αέρα. Οι λέξεις αλλάζουν ανάλογα με τα χείλη που τις εκφωνούν. Ποτέ το νόημά τους δεν είναι σταθερό και η αποδοχή τους δεδομένη. Ιδιαίτερα ριζικά μεταλλάσσονται η σημασία τους και η τύχη της αποδοχής τους όταν εκφωνούνται από την εξουσία. Ο λόγος της εξουσίας σε παρόμοια ζητήματα, που συνδέονται με την αρχέγονη εναπόθεση του φόβου, απορρίπτεται αυτόματα και πάντως το όριο της επιρροής του είναι περιορισμένο. Το παραβλέπουν αυτό οι κυβερνήσεις και πιστεύουν αυτάρεσκα ότι αυτό που θα εκφωνηθεί θα εισακουστεί και αυτό που θα λεχθεί θα γίνει σεβαστό. Οι συμπεριφορές που παρατηρούμε στην πανδημία θα μπορούσαν να μας απαλλάξουν από την πλάνη.

 

Θα μπορούσε ακόμη η επίκληση να ακουστεί ως πρόσκληση. Κάλεσμα σε κοινή πορεία. Κατά τις ανάγκες της κοινότητας, που βρίσκεται μπροστά σε μεγάλη απειλή και έχει ανάγκη τη συνδρομή και τη σύμπραξη όλων. Ερχόμενο το μήνυμα από την εξουσία, συναντιέται αμέσως με την άρνηση, που άρρητα είναι απόρριψή της. Εχει μέσα της ένα σπέρμα πολιτικό η αντιεμβολιαστική στάση.

 

Θα μπορούσε να λάβει τον χαρακτήρα παράκλησης ο λόγος. Οσο και αν δεν έχουμε συνηθίσει σε παρακλητική εξουσία, η περίσταση – πόλεμος καλείται – θα μπορούσε να διδάξει νέα μέθοδο επικοινωνίας και σχέσης, συμβατή με την ανάγκη και σε «συνομιλία» με τον αρνητή.

 

Το ύφος. Το ύφος είναι το παν. Αγκαλιάζει τις λέξεις και τις ζωοποιεί. Το ύφος ανυψώνει το νόημα ή το καταποντίζει. Μαζί και την πειστικότητα της κάθε επίκλησης.

 

*Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.   

Ο ξενιστής της Χρυσής Αυγής

 

Η ναζιστική ακροδεξιά αναζητά «γείωση» μέσω του «αντι-εμβολιασμού». Όπως και πολλοί άλλοι.

 

γράφει ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος

 

Εξαρχής το υποψιαστήκαμε, ολοένα και περισσότερο το υποθέταμε και το ρεπορτάζ το Μάνου Φραγκιουδάκη στο News 24/7, για την τελευταία διαδήλωση των αντι-εμβολιαστών το τεκμηρίωσε. Η καταδικασμένη από την Ελληνική Δικαιοσύνη, αλλά κυρίως στην συνείδηση του κόσμου, Χρυσή Αυγή αναζητά τον «ξενιστή» της στο λεγόμενο «αντι-εμβολιαστικό» κίνημα. Προκειμένου να ξαναπαίξει ρόλο στα πολιτικά πράγματα.

  

Τα «τρικάκια» με το όνομα του Γιάννη Λαγού και του Ηλία Κασιδιάρη στην τελευταία συγκέντρωση αυτών που αποκαλούνται «αντι-εμβολιαστές» το πιστοποιούν. Προφανώς σε ότι έχει απομείνει από τον οργανισμό της Χρυσής Αυγής, υπάρχουν αυτοί που θεωρούν πως η υγειονομική κρίση του 2020 – 21 μπορεί να γίνει αφορμή για να εκχυθεί ξανά το ναζιστικό δηλητήριο. Όπως έγινε στα χρόνια της οικονομικής κρίσης πριν από μία δεκαετία.

 

 Όχι πώς τα απομεινάρια της Χρυσής Αυγής είναι ο μοναδικός χώρος που έχει βλέψεις. Παρούσα είναι η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, με τον πρόεδρό της να στηρίζει ολοένα και περισσότερο ανορθολογικές αντιλήψεις, προσδοκώντας να ηγεμονεύσει στο πολιτικό ακροατήριο της συνομωσιολογίας. Αυτό που διαμορφώνει η αμορφωσιά, η άγνοια και μαζί τους η φτώχεια, η ανασφάλεια και η απόγνωση.

 

Εκεί βρίσκονται -όπως πάντα- οι ακροδεξιοί θύλακοι που χρόνια ενδημούν στον χώρο της εκκλησίας. Αυτές ακριβώς οι φωνές που η Ιερά Σύνοδος δεν καταδικάζει με ευθύτητα και κατονομάζοντάς, ούτε και παίρνει παραδειγματικά μέτρα εναντίον τους. Με πλάγιους, διακριτικούς, τρόπους απευθύνονται σε αυτό το κοινό και πολιτευτές από τον ευρύτερο χώρο της «σκληρής» και «λαϊκής» δεξιάς. Δεν αντιστέκονται στον πειρασμό.

 

Όπως και στο παρελθόν όμως, έτσι και τώρα ο μεγάλος σύμμαχος όλων αυτών είναι οι κυβερνητικές πολιτικές. Αυτές που (ανεξάρτητα από την επίσημη θέση της κυβέρνησης για τον εμβολιασμό) δημιουργούν τις αντικειμενικές συνθήκες ώστε να βρίσκει γόνιμο έδαφος ο ακροδεξιός λόγος. Αυτός που πάντα «μεγαλώνει» πλάι στον νεοφιλελεύθερο δεξιό λόγο.

 

Θεωρίες κοινωνικού αυτοματισμού (εμβολιασμένοι εναντίον ανεμβολίαστων). Εμπλοκή της ασυζητητί αναγκαιότητας του εμβολιασμού με απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Υπονόμευση του ΕΣΥ πρός όφελος των ιδιωτών, που αυτόματα υποσκάπτει την εμπιστοσύνη του κόσμου προς τον κρατικό μηχανισμό. Είναι μόνον μερικές από τις πλευρές που συνιστούν τα όσα πράττει η κυβέρνηση προκειμένου έτσι να καλύψει την άρνησή της να διαμορφώσει μια πολιτική ανάσχεσης της πανδημίας με κορμό τον δημόσιο τομέα. Διαθέτοντας βέβαια τα ανάλογα κονδύλια.

 

Αυτά σε συνδυασμό με την – καθόλα λογική – ανάγκη των πολιτών να έχουν σαφή κι έγκαιρη ενημέρωση για τον εμβολιασμό. Παράλληλα με αντίστοιχη πρόσβαση σε όλα τα εμβόλια. Αυτή που κάθε άλλο παρά υπηρετήθηκε από την έως τώρα συμπεριφορά των κυβερνώντων. Αντιθέτως κυριάρχησαν οι παλινωδίες και τα αντιφατικά μηνύματα και σήμερα οι προσπάθειες εκφοβισμού.

 

Στην Ελλάδα αντιεμβολιαστικό κίνημα ουσιαστικά δεν υπάρχει. Μόνον φόβος και ανασφάλεία για όσα συμβαίνουν και όσα θα συμβούν. Ο πολίτης είναι «ανοιχτός» και «έτοιμος» να ενστερνιστεί αυτή την δύσκολη περίοδο τις προτάσεις της επιστήμης. Αναγνωρίζει πως τα επιτεύγματά της είναι μονόδρομος για την αντιμετώπιση την παγκόσμιας πανδημίας. Ξέρει με λίγα λόγια πως η επιστήμη είναι σύμμαχός του.

 

Αυτή αλήθεια όμως «θολώνει» όταν η εμπιστοσύνη στην επιστήμη «μπουρδουκλώνεται», συνδέεται ή συγχέεται, με την κυβερνητική πολιτική. Αυτή που δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να πείσει ότι λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων της κοινωνίας. Κάπου εδώ εμφανίζονται και οι «ύαινες» της ακροδεξιάς για να παίξουν το συνήθη ρόλο τους.  

Γι' αυτά (δεν) ψηφίστηκαν;

 

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Η μεγάλη διάρκεια της πανδημίας όχι απλώς βοηθάει την κυβέρνηση Μητσοτάκη να πορεύεται σχεδόν αλώβητη ή με μικρές απώλειες. Πρωτίστως της επιτρέπει να ψηφίζει νόμους που αλλάζουν ριζικά τον προγραμματισμό πολυπληθών τμημάτων της κοινωνίας, χωρίς να νιώσει ουσιαστική πίεση ή αντίδραση. Το είδαμε σε τουλάχιστον δύο πρόσφατες περιπτώσεις.

 

 

Η πιο πρόσφατη ήρθε στο προσκήνιο μόλις ανακοινώθηκαν οι βάσεις για τις ανώτατες σχολές και χιλιάδες υποψήφιοι και οι οικογένειές τους συνειδητοποίησαν ότι βρίσκονται προ αδιεξόδου, τουλάχιστον όσοι δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να σπουδάσουν στο εξωτερικό ή δεν είχαν ως εναλλακτική λύση τα ΙΕΚ.

 

Είναι τόσο στρεβλό το σύστημα που εισήγαγε η κυρία Κεραμέως, που αφήνει εκτός πανεπιστημίων παιδιά με υψηλή βαθμολογία, ακόμα και αριστούχους. Οι δύο «κόφτες», που θέτει το νέο σύστημα, εκεί οδηγεί και υπάρχουν συγκεκριμένα παραδείγματα ακραίων αδικιών.

 

Βεβαίως, η κυβέρνηση μπορεί να επικαλεσθεί ότι είχε δεσμευθεί ως αντιπολίτευση ότι θα επιφέρει αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής και θα καθιερώσει ελάχιστη βάση. Εδώ, όμως υπάρχουν τρεις ενστάσεις.

 

Πρώτον, σχεδόν κάθε υπουργός Παιδείας θέλει να συνδέσει το όνομά του με αλλαγές στην εκπαίδευση. Περιέργως οι περισσότεροι αρχίζουν από την κορυφή (ανώτατες σχολές) και όχι από τη βάση (δημοτικό-γυμνάσιο-λύκειο).

 

Δεύτερον, λόγω της ευαισθησίας του θέματος, οι αλλαγές δεν εφαρμόζονται αμέσως. Σχεδόν όλοι οι έως τώρα υπουργοί Παιδείας φρόντιζαν να εφαρμοστούν από την επομένη ή και τη μεθεπομένη σχολική χρονιά. Το νομοσχέδιο Κεραμέως ψηφίστηκε τον Φεβρουάριο και εφαρμόστηκε τον Ιούνιο του 2021, φέτος δηλαδή, αναστατώνοντας τον προγραμματισμό και την ζωή χιλιάδων οικογενειών.

 

Και, τρίτον, η υπουργός ουδέποτε είχε πει καθαρά ότι η αλλαγή που επέφερε (Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και οι δύο κόφτες που έβαλε) θα άφηναν εκτός ανώτατων σχολών δεκάδες χιλιάδες παιδιά.

 

Είναι πολύ αμφίβολο αν ισχύει ο ισχυρισμός της υπουργού ότι αυτοί οι χιλιάδες αποκλεισθέντες μπορούν να απορροφηθούν αξιοπρεπώς στα δημόσια ΙΕΚ, οπότε για πολλούς ο δρόμος των ιδιωτικών είναι μονόδρομος. Θα τρίβουν τα χέρια τους οι σχολάρχες με τη μεγάλη πελατεία που εξασφάλισαν. Οι γονείς που θα πληρώνουν-και πώς- δεν ξέρω τι λένε.

 

Αυτής της «μεταρρύθμισης»-καρμανιόλα, όπως αποδεικνύεται, προηγήθηκε ο νόμος του άλλου ρέκτη υπουργού, της Εργασίας Κωστή Χατζηδάκη. Ο οποίος, ανίδεος ων για την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στη εργασιακή ζούγκλα, μας παρουσίασε σαν …μέγιστη μεταρρύθμιση τη διάταξη που επιτρέπει στους εργοδότες να πληρώνουν τις υπερωρίες με ρεπό! Έτσι- ας δώσουμε ένα απλό παράδειγμα- ένας εργαζόμενος που εργάζεται με τον κατώτατο (κολοσσιαίο…) μισθό των 650 ευρώ και προσδοκούσε με λίγες υπερωρίες να τον κάνει 750, με τον ούλτρα μεταρρυθμιστικό νόμο Χατζηδάκη, θα μείνει με τα 650, που φτάνουν δεν φτάνουν για νοίκι (αν δεν έχει δικό του σπίτι την έβαψε) και μετά ό,τι άλλο προλάβει να πληρώσει.

 

Αν στην προηγούμενη περίπτωση ευνοημένοι θα είναι οι σχολάρχες, που θα δουν την πελατεία τους να πληθύνεται, στην περίπτωση του νέου εργασιακού νόμου, οι εργοδότες, και πρωτίστως ο… χειμαζόμενος ΣΕΒ- θα τρέξει να ανάψει μια λαμπάδα ίσα με τον μπόι του, θεοσεβούμενου άλλωστε, μεγάλου μεταρρυθμιστή Χατζηδάκη.

 

Και αυτό, όπως και τις αλλαγές στα πανεπιστήμια είχαν εξαγγείλει εγκαίρως οι σημερινοί κυβερνώντες από τότε που αντιπολιτεύονταν. Μόνο που τα περισσότερα θύματά τους τώρα αρχίζουν να συνειδητοποιούν τι σήμαιναν. Και όσοι μεν συνειδητά το αποδέχτηκαν, τότε δια της ψήφου τους στις 7 Ιουλίου 2019 και τα βλέπουν σήμερα όλα καλά, ουδέν πρόβλημα. Όσοι αργά το κατάλαβαν, η απάντηση είναι η κλασική: «Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου» (εδώ κάλπη). Για τους περίφημους «κοψοχέρηδες»- σημερινούς και αυριανούς- ισχύει πολύ απλά το «ήθελές τα κι έπαθές τα». Ο ψηφοφόρος δεν είναι σχεδόν ποτέ άμοιρος των ευθυνών του…

Αύξηση της φτώχειας στην Ελλάδα προβλέπει η Eurostat

 

Η Eurostat είναι υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που εδρεύει στο Λουξεμβούργο. Κύριο καθήκον της είναι η συλλογή και δημοσίευση στατιστικών στοιχείων που αφορούν σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως εκ τούτου δεν είναι ένας οργανισμός που ελέγχεται από κάποιον αντισυστημικό φορέα.

 

Η πιο πρόσφατη πρόβλεψη που δημοσιεύθηκε αναφέρεται στην επίδραση της πανδημίας και των μέτρων που λήφθηκαν για την αντιμετώπισή της, παρουσιάζει την πρόβλεψή της για τα επίπεδα φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Eurostat αναφέρει χαρακτηριστικά:

 

Οι απώλειες στο εργασιακό εισόδημα οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην άνευ προηγουμένου αύξηση του αριθμού των εργαζομένων που απουσίαζαν από την εργασία ή που εργάστηκαν λιγότερες ώρες. Οι κρατικές παρεμβάσεις και η μείωση της φορολογίας που πάρθηκε προσωρινά καθώς και άλλες πολιτικές εκτάκτου ανάγκης, συνέβαλαν στην αντιστάθμιση του αντίκτυπου της κρίσης COVID-19 στο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών. Παρόλο που τα άτομα με χαμηλότερα εισοδήματα επηρεάστηκαν περισσότερο από την κρίση COVID-19, αυτά τα προσωρινά προγράμματα συνέβαλαν στην αντιστάθμιση της απώλειας του εισοδήματος.

 

Αν και στην Ε.Ε. τα επίπεδα φτώχειας δεν μεταβλήθηκαν το 2020, η κατάσταση αυτή ποικίλει ανάμεσα στα κράτη μέλη της Ένωσης. Σε σύγκριση με το 2019, μεταξύ των κρατών μελών παρατηρήθηκαν αυξήσεις στο ποσοστό κινδύνου αύξησης της φτώχειας του εργατικού δυναμικού στην Πορτογαλία, την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ιρλανδία, τη Σλοβενία , τη Βουλγαρία, την Αυστρία και τη Σουηδία. Σε περίπου τα μισά κράτη μέλη, το ποσοστό κινδύνου φτώχειας παρέμεινε σταθερό το 2020, ενώ μειώθηκε στην Εσθονία.

 

Πηγή: https://www.weforum.org

 

Οι εργάτες της Amazon και το (σχεδόν) διαστημικό ταξίδι του Τζεφ Μπέζος

 

Του Ανδρέα Κοσιάρη

 

Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι που έχουν ταξιδέψει στο διάστημα, επιστρέφουν με αλλαγμένη την οπτική τους για τον εαυτό τους και για τον κόσμο. Το δέος της θέας ενός πλανήτη χωρίς σύνορα και διαχωρισμούς, το σοκ της εν συνόλω μαρτυρίας των καταστροφικών επιπτώσεων της ανθρώπινης δραστηριότητας, αλλά και η αίσθηση της ευθραυστότητας και της ομορφιάς της Γης, προκαλεί ένα ψυχολογικό φαινόμενο που ο φιλόσοφος Φρανκ Γουάιτ ονόμασε «το φαινόμενο της επισκόπησης».

 

Όμως κάτι μας λέει πως οι δύο δισεκατομμυριούχοι που ταξίδεψαν με διαφορά λίγων ημερών στα όρια του διαστήματος, ο Ρίτσαρντ Μπράνσον και ο Τζεφ Μπέζος, μάλλον δεν το βίωσαν.

 

 

 

Διότι μπορεί ο Μπέζος, για παράδειγμα, να μίλησε για αυτό στις συνεντεύξεις τύπου πριν και μετά την πανάκριβη ολιγόλεπτη εκτόξευσή του σε ύψος περίπου 106 χιλιομέτρων, όμως κάποια άλλα του λόγια (και λίγη προσωπική απαισιοδοξία του γράφοντος) δείχνουν ότι δεν διδάχθηκε κάτι.

 

Με περίσσιο κυνισμό, λοιπόν, ο Τζεφ Μπέζος, ευχαρίστησε «κάθε εργαζόμενο της Amazon και κάθε πελάτη, διότι εσείς πληρώσατε γι’ αυτό [το ταξίδι]». Αν κανείς δεν γνώριζε ποιος είναι ο Μπέζος, ή αν κανείς είναι τόσο εύπιστος ώστε να πιστεύει τις διακηρύξεις του περί σωτηρίας της ανθρωπότητας μέσω του διαστήματος, τότε ίσως να μη βλέπει τον κυνισμό αυτής της ευχαριστήριας δήλωσης.

 

 

 

Το περιεχόμενό της είναι ακριβές. Οι εργαζόμενοι της Amazon όντως πλήρωσαν για το ταξίδι του Μπέζος στο διάστημα. Με τους μισθούς πείνας που τους προσφέρει η εταιρεία, της τάξης των 15,30 δολαρίων ανά ώρα, όταν ο μεγιστάνας έβγαζε 11,5 εκατομμύρια δολάρια κάθε ίδια ώρα μέσα στην πανδημία.

 

Την ημέρα που ταξίδεψε (σχεδόν) στο διάστημα, ο Μπέζος έβγαλε 1,13 δισ. δολάρια. Για να τα φτάσουν αυτά οι εργαζόμενοι της Amazon, χρειάζεται ένας ολόκληρος χρόνος δουλειάς 36.000 από δαύτους. Και παράλληλα θα πληρώνουν μεγαλύτερο ποσοστό φορολογίας από ό,τι ο χαμογελαστός ταξιδιώτης του διαστήματος.

 

Το ίδιο το 11λεπτο ταξίδι του Μπέζος κόστισε 2,5 εκατ. δολάρια ανά λεπτό και ξέρασε στην ατμόσφαιρα 200 με 300 τόνους διοξειδίου του άνθρακα ανά κάθε επιβάτη — μαζί του ταξίδεψε ο αδερφός του κι άλλα δύο άτομα.

 

 

 

Θα ήταν ντροπιαστικό οι μισθοί πείνας και τα μειωμένα δικαιώματα των εργαζόμενων να έχουν πληρώσει απλά για ένα χούι, ένα γούστο του Μπέζος να κάνει μια βόλτα ψηλά πάνω από τον πλανήτη. Αλλά φυσικά δεν πρόκειται απλά για ένα γούστο.

 

Οι εργαζόμενοι της Amazon «χρηματοδοτούν» μία επένδυση για τον πλουσιότερο άνθρωπο της Γης. Ο Μπέζος αρχικά επιθυμεί να οργανώσει τουριστικά ταξίδια αντίστοιχα με το δικό του, με τιμή 300.000 δολάρια ανά τουρίστα. Και έπειτα το διάστημα είναι κυριολεκτικά το όριο.

 

Στο ηλιακό μας σύστημα κρύβονται αμέτρητα τρισεκατομμύρια σε πόρους (νερό, σπάνιες γαίες κ.α.), που απλά «κάθονται και περιμένουν» τους δισεκατομμυριούχους του πλανήτη μας να τα εκμεταλλευτούν. Οι εργαζόμενοι της Amazon, και των λοιπών επιχειρήσεων των διάφορων δισεκατομμυριούχων που κάνουν διαστημικά όνειρα, χρηματοδοτούν τη φεουδαρχική κατάληψη του διαστήματος από τα αφεντικά τους.

 

Ειδικοί γύρω από το «φαινόμενο της επισκόπησης», όπως ο Ντέιβιντ Γέιντεν, ψυχίατρος και ερευνητής συμπεριφορικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς, λένε πως το σύντομο ταξίδι του Μπέζος δεν ήταν ούτε αρκετά ψηλά, ούτε αρκετής διάρκειας για να προκαλέσει το εν λόγω φαινόμενο, μια αλλαγή στην οπτική του δισεκατομμυριούχου για τον κόσμο.

 

Εμείς υποθέτουμε ότι όσο ψηλά κι αν πήγαινε, όσο πολύ κι αν καθόταν εκεί, ο Μπέζος δεν θα άλλαζε. Κανείς από τους αστροναύτες που βίωσαν το «φαινόμενο της επισκόπησης» δεν άνηκε στους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο. Κανείς τους δεν είχε σαν σκοπό της ζωής του τη διαιώνιση του οικονομικού συστήματος που τους έφερε σε αυτή τη θέση.

 

 

 

Οι αστροναύτες είχαν χώρο στην καρδιά και το μυαλό τους να δουν τον κόσμο διαφορετικά. Οι δισεκατομμυριούχοι έχουν χώρο μόνο για τον πλούτο.

 

Τα χρήματα της ελληνικής Unicef κατέληγαν σε έξοδα σε νυχτερινά κέντρα, πλακάκια και ασημένια κηροπήγια

 

Ποινικές διώξεις για υπεξαίρεση, απιστία και απάτη σε βαθμό κακουργήματος, ασκήθηκαν από την εισαγγελία σε τέσσερα πρώην στελέχη της ελληνικής UNICEF. Σύμφωνα με πληροφορίες πρόκειται για εκτελεστικό διευθυντή, οικονομικό διευθυντή, διευθύντρια πωλήσεων και λογιστηρίου.

 

Αναλυτικά:

 

Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις για το σκάνδαλο διασπάθισης χρήματος με εμπλεκόμενη την Unicef Ελλάδος καθώς τόσο το πόρισμα της έκθεσης της Deloitte, όσο και οι περιγραφές υπαλλήλου της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της Unicef είναι αποκαλυπτικά.

 

Όπως έγινε γνωστό, στο ελληνικό τμήμα της UNICEF το μεγαλύτερο ποσοστό των χρημάτων που συγκεντρώνονταν πήγαινε τελικά στις τσέπες μερίδας προϊσταμένων, οι οποίοι για δεκαετίες απομυζούσαν τα χρήματα της οργάνωσης για να πλουτίζουν οι ίδιοι και οι στενοί συγγενείς τους. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Βήματος, υπάλληλος που είχε σημαίνοντα ρόλο στην ανάδειξη του σκανδάλου με την υφαρπαγή τουλάχιστον 2.000.000 ευρώ κάθε χρόνο από τα ταμεία του φιλανθρωπικού οργανισμού εξηγεί: «Μέχρι και για ξέφρενη διασκέδαση σε νυκτερινό κέντρο στην Ιταλία, δίνονταν οι εισφορές των φιλάνθρωπων πολιτών προς την Unicef.

 

Τα χρήματα που προορίζονταν για εμβόλια και τροφή σε παιδιά που τα είχαν απόλυτη ανάγκη, κατέληγαν μέχρι και για να αγορασθούν 35 ασημένια κηροπήγια, που έκαναν ως δώρα σημαντικά στελέχη της ελληνικής οργάνωσης σε γάμους». Όπως αναφέρει το δημοσίευμα του Βήματος, άλλα χρήματα πήγαιναν σε πολυτελή ταξίδια, εξόδους σε ταβέρνες και αγορές οικιακού εξοπλισμού για τα σπίτια υπαλλήλων του ελληνικού γραφείου της Unicef. Τεράστια ποσά φέρεται να δίνονταν για να αγοραστούν πλακάκια μπάνιου και άλλα είδη ανακαίνισης, που αφορούσαν βεβαίως κατοικίες υπηρεσιακών παραγόντων. «Εξαφανίστηκαν χορηγίες της τάξης των 340.000 ευρώ από το υπουργείο Εξωτερικών και υπέκρυπταν την απάτη με την βοήθεια συνεννοημένων λογιστών.

 

Όταν ξεκίνησε ο έλεγχος και ήταν προφανές ότι τίποτα δεν μπορούσε να αποκρυπτεί, άρχισαν απειλές κατά της οικονομικής ελέγκτριας που αποτέλεσε την αρχή για την αποκάλυψη του σκανδάλου. Μάλιστα υπήρξε επίθεση και ξυλοδαρμός της σε μία σύσκεψη. Στη συνέχεια επιχείρησαν να αμφισβητήσουν το πτυχίο της και άρχισαν, υποτίθεται, να ρωτούν πανεπιστημιακά ιδρύματα και φορείς του δημοσίου για να επαληθεύσουν, χωρίς επιτυχία, την “πλαστότητά του”, σημειώνει ο συγκεκριμένος υπάλληλος στο Βήμα. Σε κάθε περίπτωση οι ατασθαλίες προέκυψαν και από πόρισμα της εταιρείας Deloitte που διενήργησε τον έλεγχο για λογαριασμό της ελληνικής πλευράς και ύστερα από εντολή των κεντρικών γραφείων της Γενεύης.

 

Η άκρη του νήματος βρέθηκε με την προκήρυξη της θέσης του οικονομικού διευθυντή, το καλοκαίρι του 2016. Η γυναίκα που επελέγη για τη θέση ανάμεσα σε 90 υποψηφίους και μετά από πολλές συνεντεύξεις που έγιναν και στα κεντρικά γραφεία της Οργάνωσης στη Γενεύη, ξεκίνησε να ερευνά τα οικονομικά του ελληνικού τμήματος. Η Unicef στην Ελλάδα συγκέντρωνε περίπου 4.5-5 εκατ. ευρώ ετησίως, τα περισσότερα από δωρεές. Κύρια διαπίστωση ήταν ότι ενώ όλες οι εθνικές επιτροπές είχαν την υποχρέωση να αποδίδουν το 70% στη Γενεύη και στην βοήθεια για εκατομμύρια παιδιά και το 30% να πηγαίνει στα λειτουργικά τους έξοδα, στην Ελλάδα συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο.

 

«Όταν άρχισα να εργάζομαι δέχθηκα προσκλήσεις από παλαιούς υπαλλήλους της εταιρείας για να φάμε μαζί και να γνωρισθούμε. Στην πορεία, μου έκαναν διάφορες προτάσεις για παράνομα οικονομικά οφέλη ή να μου δώσουν και ποσό της τάξης των 200.000 ευρώ για να κατοχυρώσω την οικογένειά μου. Όμως οι έλεγχοι που άρχισαν να γίνονται αποδείκνυαν το εύρος των απατών. Όλοι ήταν υψηλόμισθοι ενώ υπήρχαν άτομα στις οικονομικές υπηρεσίες που έπαιρναν επίδομα ανθυγιεινού επαγγέλματος και ειδικών συνθηκών. Μας είχε εντυπωσιάσει ότι παντού εμφανίζονταν να τοποθετούνται μεγάλες ποσότητες με πλακάκια, δείγμα ότι και εκεί υπήρχε κόλπο διασπάθισης χρημάτων. Επιπλέον, δεν φαίνεται να είχαν καταχωρισθεί χρήματα παλιότερης χορηγίας του υπουργείου Εξωτερικών, τα οποία παρελάμβαναν, τμηματικά, υπάλληλοι της ελληνικής Επιτροπής. Ακόμη έκλεβαν χρήματα από τα ποσά που δίνονταν για τα καύσιμα των ΙΧ.».

 

Αποκαλυπτικά είναι τα ποσά που μοιράζονταν αυθαίρετα τα διευθυντικά στελέχη, πέρα από τις υπερβολικά υψηλές αποδοχές τους. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι ο μισθός οικονομικού διευθυντή ήταν 5.685 ευρώ τον μήνα και ο ίδιος ελάμβανε επιπλέον κάθε χρόνο δύο μισθούς ως επίδομα ισολογισμού, ύψους 11.370 ευρώ.

Οι προκαταβολές και τα δάνεια που έχουν αντληθεί από στελέχη της οργάνωσης από το 2013 μέχρι το 2015 ανέρχονται σε 169.028 ευρώ. Από αυτά τα 86.650 δεν επέστρεψαν ποτέ στα ταμεία της οργάνωσης.

Η έρευνα κατέδειξε ζημιά από την καταστροφή παγίων περιουσιακών στοιχείων της UNICEF που ανέρχεται περίπου σε 350.000 ευρώ χωρίς να υπάρχουν πρακτικά στο συμβούλιο.

Επίσης ζημιά που υπολογίζεται σε 30.000 έως 50.000 ευρώ τον χρόνο από εμπορεύματα (ρούχα), αντικείμενα και άλλα είδη με το λογότυπο του οργανισμού, τα οποία η μητρική εταιρεία είχε ζητήσει να καταστραφούν, αλλά οι ιθύνοντες τα διέθεταν προς πώληση εισπράττοντας το αντίτιμο.

Ολες οι προμήθειες γίνονταν, πάντα, χωρίς διαγωνισμό και με τον ίδιο συνεργάτη. Εχουν εντοπιστεί για παρεχόμενες υπηρεσίες αμοιβές κατά 40% υψηλότερες από τις τιμές που υπήρχαν εκείνο το διάστημα στην αγορά. Από το 2016 και μετά το σωματείο άρχισε να κάνει διαγωνισμούς με διευρυμένη μάλιστα επιτροπή για να υπάρχει διαφάνεια.

 

Συγκεκριμένα:

l Οικονομικός διευθυντής, έκανε σε τακτά χρονικά διαστήματα «ανάληψη» χρηματικών ποσών από τα ταμεία της UNICEF, τα οποία συνολικά ξεπέρασαν τα 133.000 ευρώ. Από αυτά, τα 48.500 τα είχε πάρει ως άτοκο δάνειο το 2002 μετά από έγκριση του ΔΣ, με τους εξής όρους: Να παρακρατείται ένα ποσό 600 ευρώ τον μήνα από τον μισθό του που ήταν 5.685 ευρώ και να έχει εξοφληθεί όλο το ποσό μέχρι το 2010, πράγμα που δεν έγινε, γιατί κάποια στιγμή σταμάτησε η παρακράτηση των χρημάτων.

Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι το ίδιο άτομο εν όψει της αποχώρησής του, τον Μάρτιο του 2017, ζητούσε αποζημίωση 150.000 ευρώ – βάσει μιας προηγούμενης απόφασης που είχε περάσει από προηγούμενο ΔΣ. Από τα χρήματα της αποζημίωσης, αφαιρέθηκε το ποσό που είχε δανειστεί και δεν είχε επιστρέψει, ύψους 85.950 ευρώ. Η αποζημίωσή του έτσι έπεσε στα 54.050 ευρώ, ποσό το οποίο και πάλι κρίθηκε ως υπερβολικό. Το θέμα μπήκε στο ΔΣ αλλά η πλειοψηφία δεν δέχθηκε να ακυρωθεί η απόφαση αυτή που όριζε το υπέρογκο ύψος της αποζημίωσης και του ζήτησαν να τους κάνει μια καλύτερη προσφορά! (υπάρχει σχετική επιστολή του Συμβουλίου με την οποία τον παρακαλούν σχετικά).

Σκανδαλώδεις αμοιβές και μπόνους

Το πόρισμα ακόμη εντοπίζει υπέρογκες αμοιβές και αδικαιολόγητα μπόνους ύψους 5.000 ευρώ που δίνονταν χωρίς έγκριση από το Συμβούλιο σε άλλο διευθυντικό στέλεχος και στη σύζυγό του που εργάζονται μαζί, στον ίδιο τομέα.

Μέχρι και για αποστολή του ελληνικού τμήματος της οργάνωσης που έγινε τον Ιούνιο του 2014 στο Τσαντ, για την εκπαίδευση και τον υποσιτισμό, δεν ντράπηκε υψηλόβαθμο στέλεχος να εισπράξει μπόνους πάνω από 3.000 ευρώ για τον κόπο που έκανε να σχεδιάσει την αποστολή από την ασφάλεια του γραφείου του. Ολα τα μέλη της αποστολής που έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή τους, καθώς επρόκειτο για υψηλού βαθμού επικινδυνότητας ταξίδι, συμμετείχαν ως απλοί εθελοντές.

Από τα στοιχεία που ήρθαν στο φως για τις μισθοδοσίες εκτός από τους δύο επιπλέον μισθούς που ελάμβανε κάθε χρόνο οικονομικός διευθυντής για τον ισολογισμό, πέντε ακόμη εργαζόμενοι έπαιρναν έναν έξτρα μισθό ως μπόνους, αν και δεν εμπλέκονταν όλοι στον ισολογισμό. Να σημειωθεί ότι – μάλλον όχι τυχαία – από το 2000 και μετά ήταν πάντα η ίδια εταιρεία και πάντα ο ίδιος oρκωτός λογιστής που έκανε τους ισολογισμούς, στον οποίο μάλιστα είχε παραχωρηθεί και γραφείο.

Ο κατάλογος του σκανδάλου

l Στέλεχος στο τμήμα πωλήσεων αμειβόταν με 5.500 ευρώ τον μήνα. Οταν προσελήφθη είχε υπογράψει ότι ήταν κάτοχος πτυχίου Πανεπιστημίου ενώ όπως αποδείχθηκε κατείχε πτυχίο από το Deree.

l Μέχρι το 2014 στην οργάνωση δεν υπήρχαν συμβάσεις για τις προσλήψεις των εργαζομένων και αυτές γίνονταν με αναγγελία.

l Η μισθοδοσία για 30 εργαζομένους ξεπερνούσε ετησίως το 1.100.000 ευρώ. Υπάρχουν στις καταστάσεις οδηγοί και καθαρίστριες που αμείβονταν με 2.000 ευρώ τον μήνα. Εντοπίστηκαν επίσης ασυνήθιστες δαπάνες για βενζίνες, έξοδα κίνησης, έξοδα φθοράς προσωπικών αυτοκινήτων, αγορά υπέρογκων ποσοτήτων διαφόρων υλικών.

l Οικονομικός διευθυντής είχε προσλάβει τον γιο του ως λογιστή. Κάθε φορά που προέκυπτε ανάγκη πρόσληψης εποχικών υπαλλήλων, όπως την περίοδο των Χριστουγέννων και τον Σεπτέμβριο που ανοίγουν τα σχολεία, οι θέσεις δίνονταν πάντα σε συγγενείς του ιδίου (σύζυγο και νύφη).

l Ανάμεσα στα ευρήματα εντοπίστηκαν μισθοδοτικές καταστάσεις του 2014 που αναγράφουν έκτακτες αποδοχές από το ποσό που εμφανίζεται ως κόστος στη Γενική Λογιστική κατά 10.499 ευρώ. Πρόκειται για έκτακτες αποδοχές που αποδόθηκαν σε εργαζομένους στο πλαίσιο δύο επιδοτούμενων προγραμμάτων από την ΕΕ (ΕΣΠΑ, ECHO). Για τις έκτακτες αποδοχές θα έπρεπε να υπάρχει σχετική απόφαση Εκτελεστικού Συμβουλίου.

l Εντοπίστηκαν εντάλματα πληρωμής που παραπέμπουν σε δαπάνες φιλοξενίας και εξοδολόγια τα οποία όμως δεν αφορούν ταξίδια αλλά κάλυψη προσωπικών δαπανών.

l Εντοπίστηκαν επίσης εργαζόμενοι που ενώ περιλαμβάνονται στη μισθοδοσία (μισθοδοτική κατάσταση Δεκεμβρίου 2014), δεν περιλαμβάνονταν στον ετήσιο πίνακα προσωπικού ενώ δεν προσκομίστηκαν για αυτούς ατομικοί πίνακες προσωπικού.

l Για τις μισθοδοτικές καταστάσεις εντοπίστηκε ότι τις συντάσσει εν λευκώ ο οικονομικός διευθυντής και αυτές δεν ελέγχονται από δεύτερο πρόσωπο.

l Ακόμη διαπιστώθηκαν λάθη στον τρόπο υπολογισμού των υπερωριών, εκκαθαρίσεις ταξιδιών για τις οποίες υπολείπονταν παραστατικά του ποσού πληρωμής, αποζημιώσεις εκτός έδρας σε άτομα που δεν δικαιούνταν, τιμολόγια αγοράς καυσίμων για μεταφορικά μέσα που δεν ανήκαν στην οργάνωση.

l Εντοπίστηκαν δαπάνες άνω των 10.000 ευρώ για αναλώσιμα χωρίς να υπάρχει έντυπο προέγκρισης. 

πηγή

Υποψήφιος προς Κεραμέως: Με ποιο δικαίωμα ειρωνεύεστε ένα παιδί που έγραψε 20.000;

 Νέα επιστολή μαθητή στην υπουργό Παιδείας που πέρασε αλλά δηλώνει ότι «δεν μπορώ να μείνω άπραγος βλέποντας τους συμμαθητές μου, παιδιά τα οποία κόπιασαν στην χειρότερη χρονιά, να χάνουν τα όνειρά τους»...

Νέα ανοιχτή επιστολή προς την υπουργό Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, απέστειλε υποψήφιος. Ο μαθητής δεν ήταν από εκείνα τα παιδιά που δεν πέρασαν στη σχολή που ήθελαν λόγω της απαράδεκτης Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής. Είναι από ένα παιδί που πέτυχε εκεί που ήθελε. Αλλά προφανώς ξέρει από όνειρα…

 

Ο υποψήφιος που στέλνει επιστολή στη Νίκη Κεραμέως έχει συγκεντρώσει 16.885 μόρια και όπως λέει μπορεί να δηλώσει όλες τις σχολές. Αλλά εκείνο για το οποίο στέλνει επιστολή στην υπουργό Παιδείας δεν έχει να κάνει με τις επιδόσεις του στις πανελλήνιες. Έχει να κάνει με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, για την οποία έχει ξεσηκωθεί θύελλα αντιδράσεων από γονείς και υποψηφίους.

 

Στη νέα επιστολή, που δημοσιεύει το alfavita.gr, ο υποψήφιος γράφει στη Νίκη Κεραμέως γιατί δεν μπορεί «να μείνω άπραγος βλέποντας τους συμμαθητές μου, παιδιά τα οποία κόπιασαν στην χειρότερη χρονιά, να χάνουν τα όνειρά τους».

 

«Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να βάζετε αυθαίρετα εμπόδια και να αποκλείετε μαθητές που αξίζουν μια θέση στα δημόσια πανεπιστήμια. Είστε υπουργός για να υπηρετείτε τα συμφέροντα του εκπαιδευτικού θεσμού», αναφέρει ο υποψήφιος προς τη Νίκη Κεραμέως. Και στη συνέχεια την εγκαλεί για τον τρόπο που απάντησε στον μαθητή που έστειλε την πρώτη επιστολή και ο οποίος με περισσότερα από 20.000 μόρια δεν περνά στη σχολή που θέλει.

 

«Με ποιο δικαίωμα και με πόσο θράσος, ειρωνεύεστε το παιδί που έγραψε 20.000, λέγοντάς του ότι και πέρυσι δεν θα περνούσε αρχιτεκτονική, την στιγμή που θα ήταν ο πρώτος των πρώτων;».

 

Όλη η επιστολή

 

Κυρία Κεραμέως

 

Μολονότι έγραψα καλά στις πανελλήνιες (16.885) και μπορώ να δηλώσω όλες τις σχολές του 4ου επιστημονικού πεδίου, δεν μπορώ, ωστόσο, να μείνω άπραγος βλέποντας τους συμμαθητές μου, παιδιά τα οποία κόπιασαν στην χειρότερη χρονιά, να χάνουν τα όνειρά τους, επειδή το αποφασίσατε εσείς.

 

Είμαι σίγουρος ότι, δεν πρόκειται να μπείτε καν στον κόπο να διαβάσετε τις χιλιάδες επιστολές, γιατί δεν σας συμφέρει. Παρόλα αυτά, εγώ θα πω ό,τι έχω να πω.

 

Με ποιο δικαίωμα αποφασίζετε να διαλύσετε τα όνειρα χιλιάδων παιδιών με το έτσι θέλω; Παιδιά, τα οποία θα περνούσαν στις σχολές και μάλιστα από τους πρώτους. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να βάζετε αυθαίρετα εμπόδια και να αποκλείετε μαθητές που αξίζουν μια θέση στα δημόσια πανεπιστήμια. Είστε υπουργός για να υπηρετείτε τα συμφέροντα του εκπαιδευτικού θεσμού και όχι ο εκπαιδευτικός θεσμός εσάς. Μάλλον, κάτι έχετε καταλάβει λάθος.

 

Με ποιο δικαίωμα και με πόσο θράσος, ειρωνεύεστε το παιδί που έγραψε 20.000, λέγοντάς του ότι και πέρυσι δεν θα περνούσε αρχιτεκτονική, την στιγμή που θα ήταν ο πρώτος των πρώτων; Στο τέλος θα αμφισβητούμε και πραγματικά γεγονότα.

 

Με ποιο δικαίωμα ψηφίζετε αυθαίρετους νόμους, χωρίς καμία λογική, μεσούσης μια τόσο δύσκολης χρονιάς; Ξεκινήσατε την Ε.Β.Ε. για να μην περνάνε μαθητές με 2 και 3 και την καταλήξατε στο 8, 9 και 10. Μαθητές με 19 χιλιάδες μόρια δεν θα περάσουν εκεί που θέλουν, γιατί το θέλετε εσείς! Έχετε φέρει τα πάνω κάτω στον θεσμό των πανελληνίων. Έναν θεσμό που ισχύει εδώ και 60 χρόνια. Πώς τα υπόλοιπα παιδιά θα νιώσουν ασφαλή, όταν ψηφίζετε αυθαίρετους νόμους κάθε μέρα; Πώς θα ξέρουν ότι δεν θα βάλετε του χρόνου την Ε.Β.Ε στο 14 ή το 16;

 

Εδώ και 2 χρόνια κάνετε τα πάντα για να ενισχύσετε την άποψη ότι είστε η χειρότερη υπουργός παιδείας των τελευταίων 200 χρόνων. Δεν το λέω εγώ, ούτε ο κύριος Τσακαλώτος, αλλά οι πράξεις σας!

 

“Ειπώθηκαν ψέματα που ντράπηκαν και τα ίδια.

 

Μιας και δεν ντράπηκαν τα στόματα που τα είπαν…

 

Μενέλαος Λουντέμης”.

 

Πρώην μαθητής 3ης Λυκείου».

πηγή

Λίτσα Πατέρα: Τ' άστρα φταίνε για τη δολοφονία της Καρολάιν

 

 

Αναρωτιόμαστε γιατί μεγάλη μερίδα πολιτών έχει πάρει διαζύγιο από τη λογική και συνδέεται στενά με τον παραλογισμό. Εκπαιδεύεται καθημερινά σ' αυτό, όχι μόνο από φασίζοντα, αλλά και από σοβαρά μέσα ενημέρωσης και εφημερίδες.

 

Διαβάζω, φερ' ειπείν, πως η αστρολόγος Λίτσα Πατέρα παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «You Weekly» και "αποκάλυψε"(έτσι είπε) ότι ανέλυσε τον αστρολογικό χάρτη της Καρολάιν, που δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της στα Γλυκά Νερά, και πως αυτό θα γινόταν ούτως ή άλλως! «Κοιτάζοντας τον χάρτη της, παρατήρησα ότι η Καρολάιν και σε άλλη χώρα να βρισκόταν, την ίδια κατάληξη θα είχε  γιατί η Αφροδίτη της ήταν πολύ "χτυπημένη". Φαινόταν πολύ έντονα ότι ο έρωτας της ζωής της θα την οδηγούσε σε ένα τραγικό τέλος», είπε η Λ. Πατέρα.

 

Αυτή η φοβερή απόφανση της αστρολογίστρας αναπαράχθηκε από ιστολόγια και ηλεκτρονικές σελίδες εφημερίδων δίκην θέσφατου! Ήταν γραμμένο λέει στ’ άστρα! Άρα ο δολοφόνος της Καρολάιν ήταν ένα πιόνι της μοίρας, δεν έφταιγε αυτός, αλλά η αστρική συγκυρία!

 

Γι' αυτό όποιος μιλάει για γυναικοκτονία, όποιος αναφέρεται στην κουλτούρα του ανδρισμού και της πατριαρχίας είναι ένας ανόητος!

 

Σύμφωνα με την κα. Πατέρα όλα είναι “καταγραμμένα” στον αστρολογικό χάρτη, όλα είναι κισμέτ! Πέραν τούτου ουδέν.

 

Ύστερα διαπορούμε για το μεγάλο ποσοστό της συνομωσιολογίας, για τα απίστευτα επιχειρήματα των ανεμβολίαστων, για τους χρυσαυγίτες που εξακολουθούν να είναι εδώ, ενισχυμένοι από “αναλυτές άστρων”, οι οποίοι φιλοξενούνται σε κανάλια που πληρώνει η κυβέρνηση για να προωθούν (υποτίθεται) την ανάγκη του εμβολιασμού!

 

Δεν έχουμε χαΐρι αδέρφια. Το λένε οι αστρολογικοί χάρτες της κας. Πατέρα, μαζί και η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη που πληρώνει τα κανάλια για να λένε τη... μοίρα μας, για να ρίχνουν μαύρο σκοτάδι στα μυαλά μας... 

πηγή  

     

Όταν ο Μητσοτάκης ψήφιζε ΟΧΙ στην Ιθαγένεια για παιδιά όπως ο Αντετοκούνμπο (video – φωτο)

 

Τα αδέλφια Αντετοκούνμπο, ο Γιάννης και ο Θανάσης, αναδείχτηκαν πρωταθλητές στο NBA.

Ανάμεσα σε εκείνους που έσπευσαν να τους συγχαρούν ήταν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.    

Incredible Yannis! Greeks everywhere celebrate! #yannismvp 🇬🇷💪 pic.twitter.com/0d0ecK1x7s

— Kyriakos Mitsotakis (@kmitsotakis) July 21, 2021

 Οι δε φίλοι του κυρίου Μητσοτάκη έσπευσαν να μας ενημερώσουν:

 

 

 

Μόνο που μέσα στον πανηγυρισμό του, τόσο ο ίδιος ο κ.Μητσοτάκης, όσο και οι επικοινωνιολόγοι του καθώς και οι “παπαγάλοι” του, κάτι ξέχασαν.

 

Ξέχασαν ότι στις 9 Ιουνιου 2015 είχε έρθει ένας νόμος στη Βουλή για την απόδοση ελληνικής ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, όπως ο Γιάννης και τα αδέρφια του. Διεξήχθη, μάλιστα, ονομαστική ψηφοφορία για το σχετικό άρθρο 1 του νομοσχεδίου . Τι είχε αλήθεια ψηφίσει ο κύριος Μητσοτάκης (αλλά και σημερινοί υπουργοί του όπως η Κεραμέως, ο Κικίλιας, ο Βαρβιτσιώτης κα);  Προφανώς γι’ αυτό το ξέχασε ο κ.Μητσοτάκης: “Οχι” είχε, ψηφίσει. “Οχι“…

    

πηγή

Με χρυσαυγίτικη παράταξη η …«αντιεμβολιαστική» κινητοποίηση (φωτό)

 

Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα την Τετάρτη των φερόμενων ως «αντιεμβολιαστών» ξεκαθάρισε αρκετά το τοπίο. Η δεύτερη κινητοποίηση μέσα σε λίγες μέρες ατόμων που εμφανίζονται να τάσσονται κατά της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού για τον κορωνοϊό, απέδειξε ότι δίπλα στο ανεμομάζωμα διάφορων γραφικών, ρασοφόρων, «μακεδονομάχων» και «πιστών» με σταυρούς στα χέρια εμφανίστηκαν συντεταγμένα πολύ συγκεκριμένες ομάδες…

 

Νεοναζί, ακροδεξιοί, τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής, οπαδοί του καταδικασμένου για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης και πρώην βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, μέλη της νεοναζιστικής Propartia και διάφορα φασιστοειδή παρατάχθηκαν σε «ουλαμούς» (που θύμιζαν εκπληκτικά τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής) ανάμεσα στο πλήθος.

 

Ο συγκεκριμένος φασιστικός συρφετός επιδίωξε και πέτυχε να υπάρξουν επεισόδια με την αστυνομία. Τα ναζίδια και τα φασιστοειδή με την συνδρομή και των ΜΜΕ που έσπευσαν να τους χαρακτηρίσουν «κίνημα» επιχειρούν να βγουν και πάλι από τις «τρύπες» τους και να αποκτήσουν «φωνή» μέσα στις «πλατείες». Αυτά οι φασίστες.

 

Από την άλλη πλευρά οι κυβερνώντες «αξιοποιούν» το συγκεκριμένο συνονθύλευμα για μια σικέ αντιπαράθεση δημιουργώντας ένα «βολικό» και «δοκιμασμένο» για το σύστημα «αντίπαλο». Έναν «αντίπαλο» ο οποίος με τα σκοταδιστικά και επικίνδυνα συνθήματα που προβάλει αποτελεί το τέλειο προπέτασμα καπνού για τις κυβερνητικές πολιτικές και παλινωδίες.

 

Τα σκοταδιστικά στοιχεία συντεταγμένα δίπλα στα κάθε λογής φασιστοειδή δίνουν την ευκαιρία στους κυβερνώντες να «τσουβαλιάσουν» σαν περιθωριακή κάθε κριτική στην επικίνδυνη πολιτική τους και στο θέμα που εμβολιασμού.

 

Μια επικίνδυνη πολιτική που εναποθέτει τα πάντα στην «ατομική ευθύνη», ενώ ταυτόχρονα αναζητά ένα βολικό «άλλοθι» και έναν βολικό «αντίπαλο» σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας για να κρύψει τα αντιλαϊκά πεπραγμένα της.

 

Από την μια, λοιπόν οι φασίστες  που αναζητούν «ρόλο». Και από την άλλη το σύστημα που ψάχνει…«αντίπαλο» βγαλμένο από τα σπλάχνα του που θα του επιτρέψει να ξεδιπλώσει όλο το αντιδραστικό οπλοστάσιο του. Το τσάκισμα των «μεν» (φασιστών) και η ολόπλευρη  σύγκρουση με τους «δε» (“δημοκρατικό τόξο”) που επιδιώκουν να συντρίψουν κάθε πτυχή της ζωής του εργαζόμενου λαού, αποδεικνύεται και εν μέσω πανδημίας,  μονόδρομος…  

 

 

πηγή