Οταν ο Μίκης Θεοδωράκης θρηνούσε για τον Μάνο Κατράκη που πέθανε στις 2 Σεπτέμβρη του 1984

 

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1984, πέθανε και ο μεγάλος ηθοποιός Μάνος Κατράκης. Το μοιρολόι του Μίκη Θεοδωράκη εκείνο το βράδυ πέρασε στην ιστορία.

 

Μαθαίνοντας για το «φευγιό» του καλού του φίλου και συνεργάτη, στη διάρκεια της συναυλίας ο Μίκης Θεοδωράκης τραγούδησε με συγκλονιστικό τρόπο και αφιέρωσε στον Μάνο Κατράκη ένα ριζίτικο τραγούδι, που λέει «Σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό χαράκι, κάθεται ν' αετός βρεγμένος χιονισμένος …»

 

Δεν νομίζω πως χρειάζονται περισσότερα σχόλια, εκτός από πολλές ευχαριστίες στον ξεχωριστό ηχολήπτη Βαγγέλη Κουλούρη, από το αρχείο του οποίου προέρχεται αυτό το σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο και αναρτήθηκε στις 29 Ιουλίου, ημέρα των 96ων γενεθλίων του Μίκη Θεοδωράκη…

 

  Η ζωή και η πορεία του Μάνου Κατράκη

Ο Μάνος Κατράκης, κορυφαίος πρωταγωνιστής και θιασάρχης, γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου 1908 στο Καστέλι Κισσάμου της Κρήτης. Ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά του εμπόρου Χαράλαμπου Κατράκη και της Ειρήνης.

 

Το 1919 η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα, όπου ο Μάνος, που από μικρός είχε δείξει το υποκριτικό ταλέντο του, εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή. Έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία μόλις 18 ετών, με το θίασο Οι Νέοι στο έργο Για την αγάπη της. Το μπρίο και η δυναμικότητά του ενθουσίασαν τον σκηνοθέτη Κώστα Λελούδα κι έτσι ένα χρόνο αργότερα, το 1928, έπαιξε στην πρώτη βουβή ταινία Το λάβαρο του '21.

 

Το 1943, όταν ανέλαβε Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών συνέβαλε στην ίδρυση του Κρατικού θεάτρου Θεσσαλονίκης. Ο Κατράκης εντάχθηκε στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της Κατοχής, και πολέμησε στην Εθνική Αντίσταση. Η πεισματική άρνησή του να υπογράψει "δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης των κομμουνιστικών ιδεών" οδήγησε σε διώξεις, βασανιστήρια και εξορία στη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη για σχεδόν επτά χρόνια. Η φιλία του και η κοινή πορεία με συναγωνιστές του, όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Τζαβαλάς Καρούσος και ο Γιάννης Χοντζέας, τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει τις δραματικές αυτές στιγμές. Ταυτόχρονα εμψύχωνε σύντροφους του στη Μακρόνησο και στον Άη Στράτη.

 

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1950 επιστρέφει στην Αθήνα οριστικά, το μετεμφυλιακό κλίμα είναι βαρύ. Αναγκάζεται να εργαστεί ευκαιριακά (στο ραδιόφωνο στην αρχή) αλλά σιγά-σιγά έπαιρνε μικρούς ή μεγαλύτερους ρόλους στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Το 1951-1952 διοργανώνει «ποιητικές απογευματινές» στο θέατρο Μουσούρη. Το 1952 πρωταγωνίστησε στον «Προμηθέα» του Αισχύλου με τον Θυμελικό θίασο του Καρζή σε Δελφούς και Αθήνα, όπου μετά την παράσταση δέχεται την έκφραση συγχαρητηρίων από τους Βασιλείς. Ακολούθως πρωταγωνίστησε στον θίασο της Κοτοπούλη και το 1953 οργάνωσε δικό του θίασο. Από το 1954, εργάζεται στο Θεάτρο Αθηνών κι από το επόμενο έτος, στο Εθνικό Λαϊκό Θέατρο.

 

Η συνεχής καταπόνηση του οργανισμού του του δημιούργησε με τον καιρό προβλήματα και η υγεία του εξασθένησε. Αρνήθηκε να ακολουθήσει αυστηρό πρόγραμμα θεραπείας, όντας καπνιστής. Έτσι, λίγο μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της τελευταίας ταινίας όπου πρωταγωνίστησε με τίτλο Ταξίδι στα Κύθηρα, απεβίωσε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1984, σε ηλικία 76 ετών, λόγω καρκίνου του πνεύμονα. Μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν μέλος του ΚΚΕ. Κηδεύτηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. 

πηγή

 

Η κοροϊδία του "μίνι" lockdown στα Χανιά

 

Εδώ και βδομάδες τα Χανιά τελούσαν υπό μικρό lockdown, με μέτρα όπως το κλείσιμο των καταστημάτων στις 1 τα μεσάνυχτα και την απαγόρευση μουσικής ολή μέρα, για να μειωθεί η μεγάλη διάδοση του ιού.

 

Όμως, πολλοί σήμερα πιστεύουν οτι αυτά τα μέτρα (που αν όλα πάνε καλά θα παύσουν την Παρασκευή) ήταν απλά μια κοροϊδία με τεράστιο κοστος για τους καταστηματάρχες αλλά και για τους μουσικούς και τους dj και για μια σειρά άλλα επαγγέλματα, όπως οι ηχολήπτες, που για ακόμη μια φορά κληθηκαν να πληρώσουν το μάρμαρο.

 

Η αλήθεια είναι ότι αν και απαγορεύτηκε η μουσική, η μουσική δε σταμάτησε αλλά συνέχισε υπό καθεστώς παρανομίας.

 

 

Συνέχισε στους δρόμους της παλιάς πολης όπου πλανόδιοι μουσικοί διασκέδασαν επισκέπτες του τόπου μας και ντόπιους. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις το κέφι ήταν τόσο ώστε οι άνθρωποι χόρευαν στους δρόμους του λιμανιού.

 

Συνέχισε επίσης σε ερημικές τοποθεσιες, όπου συχνά πραγματοποιούνταν πάρτι με μεγάλα ηχοσυστήματα στα οποία συμμετέχουν νέοι στην πλειοψηφία τους άνθρωποι.

 

Συνέχισε όμως και σε μικρές πλατείες της πόλης οπου συγκεντρώνονται οι νέοι με ασύρματα ηχεία και διασκεδάζουν.

 

Η μουσική συνέχισε.

 

Συνεχίζει να ακούγεται, γιατί δε μπορεί να σταματήσει με απόφαση καμίας κυβέρνησης και για κανένα λόγο.

 

Το μόνο που σταμάτησε ειναι η εύρυθμη λειτουργία επιχειρήσεων που είχαν τεράστια ανάγκη τα χρήματα.

 

Οι μόνοι που δεχθηκαν ισχυρό πλήγμα είναι όσοι επαγγελματίες ζούνε από τη μουσική και δε μπορούν παρά να ειναι νομιμοι για να ζήσουν.

 

Εν τέλει, το ηλίθιο αυτό μέτρο δεν κατάφερε να αποτρέψει τη διαδοση του ιού, οπως δεν κατάφερε να αποτρέψει και τους ανθρώπους από το να ακούνε μουσική.

 

Κατάφερε όμως να μειώσει τα έσοδα χιλιαδων ανθρώπων οι οποίοι ενώ αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν ένα ηλίθιο μέτρο, καλούνται να αναλάβουν και όλο το κόστος της εφαρμογής του.

 πηγή

  

«Θα με βρίσκετε στις λεμονιές και τις πορτοκαλιές της Κρήτης»

 

Μια σύντομη ανάμνηση από τον Μίκη

  

Κι έτσι, με ένα φύσημα του θανάτου, ο Μίκης δεν είναι πια εδώ, τουλάχιστον ως φυσική παρουσία…

 

Διότι, τα άλλα του Μίκη, ό,τι είπε, έκανε, πάλεψε, αγωνίστηκε, έγραψε, μελώδησε, εμψύχωσε δεν μπορεί να μην είναι εδώ και πανταχού παρόντα. Αλλωστε, έγιναν, γράφτηκαν, τραγουδήθηκαν για να είναι εδώ.

 

Εδώ, σαν βράχος στο κύμα που δεν λυγάει, δεν λιγοψυχάει, δεν παραδίδεται σαν αέρας ορμητικός που μας σπρώχνει προς την έφοδο στον ουρανό, σαν πνοή γλυκειά για τις ομορφιές της Ζωής, του Αγώνα, του Ερωτα.

 

Σαν….

 

(Ας μοιραστώ μια μικρή συνάντηση με τον Μίκη)

 

Πολύ νέα ακόμα και στην ηλικία και στο ρεπορτάζ  έτυχε – αγαθή τύχη και μαζί τεράστια τιμή να σου εμπιστεύονται αυτή την αποστολή –  να παραβρεθώ στο σπίτι του Μίκη στο πλαίσιο καλέσματος που εκείνος είχε κάνει προς δημοσιογράφους του πολιτιστικού ρεπορτάζ. Η φυσική ντροπή ως και απροσδιόριστος φόβος όταν πρόκειται να βρεθείς, μικρός, άπειρος και αδαής, μπροστά σε ένα τέτοιο ανθρώπινο μέγεθος, υποσκίαζε κάθε ένδειξη χαράς και ανυπομονησίας.

 

Ετσι, λοιπόν, ξεκίνησα, ένα ανοιξιάτικο σούρουπο να πηγαίνω προς τα μέρη της Ακρόπολης με την αμηχανία, το άγχος, την αγωνία να μου κόβουν τα γόνατα… Ημουν δεν ήμουν 22 χρόνων.

 

Με την ίδια αμείωτη αμηχανία στάθηκα στην ομήγυρη του Μίκη, εκείνος, βράχος, στην κεφαλή του τραπεζιού και γύρω άγνωστοι για μένα, εξαιρετικοί συνάδελφοι, που μόλις γνώριζα…

 

Καθώς, αυτή η συντροφιά άλλαζε πηγαδάκια, θέσεις, θέματα συζήτησης, με τον Μίκη πανταχού παρόντα, βρέθηκα να κάθομαι δίπλα του.  Με ρώτησε που γράφω… Στον «Ριζοσπάστη» απάντησα.. Και τότε, σχεδόν πατρικά, συγκινημένος, άρχισε να αφηγείται εκείνες τις ιστορίες που τόσες φορές έχει εξιστορήσει, που στο πέρασμα των χρόνων τόσες φορές έχουμε ακούσει, αλλά πάντα είναι σαν τα τις ακούμε για πρώτη φορά.

 

Ισως, γιατί η έστω δια εξιστορήσεων επαφή του ανθρώπου με το μεγαλείο του αγώνα, της δύναμης, της αντοχής, της πίστης σε ένα καλύτερο αύριο, είναι πάντα μια υπόμνηση της κοιμισμένης μας δύναμης, μια υπόσχεση Ανάστασης. Ηταν ο μεγάλος ίσκιος και εμείς στο ίσκιο του ασφαλείς, το δέντρο και εμείς τα κλαδιά του. Η διαρκής υπενθύμιση ότι μπορούμε, ότι ο Ανθρωπος μπορεί να κερδίσει τη ζωή που του αξίζει…

 

Εκείνος, όμως, ο οικουμενικός, ο ανεξάντλητος και ακατάπαυστος, ο αστείρευτος είχε απόλυτη επίγνωση του μοιραίου και του πεπερασμένου της ύπαρξης. Εκείνης της ύπαρξης που κάποτε χάνεται βιολογικά, αλλά και εκείνης που ποτέ δεν φεύγει… Εκείνης που μεταγγίζεται, που μεταμορφώνεται, που εξελίσσεται, που κληρονομείται στις γενιές. Εκείνης που πυρπολεί τα νιάτα μας και νοηματοδοτεί τα όνειρά μας.

 

Με αυτή τη βαθιά επίγνωση του τέλους, αλλά και της διαλεκτική της ύλης, μιλούσε για τις μεγάλες του αγάπες και ανάμεσά τους την Κρήτη, τις μυρωδιές της, τους ανθρώπους της, τις μουσικές της, τα δέντρα της… Και μιλούσε με τόση λατρεία για τον τόπο και το χώμα του και τους ανθρώπους που το σπέρνουν και εκείνο δίνει καρπούς.

 

Κι όταν πεθάνω, είπε, «δεν θα χαθώ… Θα με βρίσκετε στις λεμονιές και τις πορτοκαλιές της Κρήτης».

 

Έμεινα σιωπηλή, να σκέφτομαι πόσο φυσικά και απλά πέρασε από τη ζωή στο θάνατο και από το θάνατο πάλι στη ζωή.

 

Κάπως έτσι ετούτη η μικρή ανάμνηση από τον Μίκη, κρατήθηκε σε ένα μικρό πρόχειρο μπλοκάκι… Εκτοτε πέρασαν σχεδόν 3 δεκαετίες. Το μπλοκάκι φυλάχθηκε προσεκτικά  για να ανοιχτεί εκείνη τη στιγμή για την οποία κάθε μέρα που περνούσε λέγαμε… δεν ήρθε ακόμα. Ο Μίκης αντέχει… μήπως νίκησε και τον θάνατο;

 

Ε ναι λοιπόν… τον νίκησε.

 

Ηταν μεγαλύτερος από τη ζωή, μεγαλύτερος και από τον θάνατο.

 

Ας ξαναπιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε στις πρώτες γραμμές αυτού του σημειώματος.

 

Θα παραμένει εδώ

 

σαν φωτιά στα συνθήματά μας

 

σαν υπόσχεση μη υποταγής

 

στις μυρωδιές της λεμονιάς και της πορτοκαλιάς

 

στο χώμα που περιμένει να καρπίσει

 

Και θα καρπίσει

 

Αντίο Μίκη…   

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ    

Ορφάνεψε η Ρωμιοσύνη

 

Ο Μίκης Θεοδωράκης πέρασε στην αθανασία. Οι Έλληνες θα του οφείλουν αιώνια ευγνωμοσύνη, καθώς η μουσική του και η η στάση ζωής του θα ταυτίζονται για πάντα με τους αγώνες του λαού για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη.

 

γράφει ο Μάνος Χωριανόπουλος

 

Ο Μίκης Θεοδωράκης, έφυγε πλήρης ημερών,  έχοντας αφήσε παντοτινό αποτύπωμα στην παγκόσμια μουσική.

 

Θα γραφτούν πολλά για το τεράστιο ταλέντο του, το μεγάλο έργο του, την πολιτική του διαδρομή και πάλι όσα και αν πούμε, όσα και να γράψουμε δεν θα φτάνουν για να αποτυπώσουν το μέγεθός του.

 

Έζησε όπως ήθελε, ελεύθερος και δημιουργικός και πάντα στις μεγάλες στιγμές σκοτεινές ή φωτεινές του ελληνικού 20ου αιώνα ήταν "παρών" είτε με την πολιτική του συμμετοχή, είτε με τα τραγούδια του.

Θα του οφείλουμε για πάντα το ότι έβαλε την ποίηση στα σπίτια των απλών ανθρώπων.

 

Θα του οφείλουμε για πάντα το ότι με τη μουσική του έντυσε τα όνειρα του λαού για ελευθερία και ότι για τις ιδέες του αγωνίστηκε, σε εποχές όπου το να υπερασπίζεσαι τα λόγια σου με τα έργα σου σήμαινε κυνηγητό, φυλακή και εξορία.

 

Οι Έλληνες ανταπέδωσαν την αγάπη που πήραν από αυτόν και θα συνεχίσουν να το κάνουν, ακούγοντας τη μουσική του και κρατώντας τον για πάντα στην καρδιά τους.

 

Και αν στο τέλος της πολιτικής του διαδρομής υπήρξε αντιφατικός και δέχθηκε δίκαιη κριτική, κανείς δεν θα μπορούσε να σβήσει την ταύτιση του με τους λαϊκούς αγώνες.

 

Άλλωστε ο ίδιος με την επιστολή του προς τον ΓΓ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, που δημοσιεύθηκε μετά το θάνατό του, ζήτησε κάτι που δικαιούται:

 

“Τώρα στο τέλος της ζωής μου, την ώρα των απολογισμών, σβήνουν απ’ το μυαλό μου οι λεπτομέρειες και μένουν τα “Μεγάλα Μεγέθη”. Έτσι βλέπω ότι τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά και τα ώριμα χρόνια μου τα πέρασα κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομουνιστής.”

 

Φεύγει σαν κομουνιστής και σαν παγκόσμιος Έλληνας, τόσο μεγάλος και τόσο προσιτός.

 

Τον αποχαιρετούμε με σεβασμό.

 

Παγκόσμια συγκίνηση για τον Μίκη Θεοδωράκη - Η επιστολή του προς τον Γραμματέα του Κ.Κ.Ε

Ο Μίκης Θεοδωράκης πέρασε στην αιωνιότητα. Στα 96 του χρόνια έφυγε από τη ζωή αφήνοντας προίκα το τεράστιο έργο του που τον κατατάσσει ανάμεσα στους κορυφαίους όχι μόνο της χώρας αλλά παγκοσμίως. Μία πολυσχιδής προσωπικότητα που δεν άνθισε μόνο μέσα στα όρια της μουσικής, αλλά είχε έντονη κοινωνική και πολιτική δράση παραμένοντας ενεργός ακόμα και τώρα που είχε μπει στη δέκατη δεκαετία της ζωής του.     

O θάνατός του κυριαρχεί τις τελευταίες ώρες στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σε ολόκληρο τον κόσμο

Προαισθανόμενος το τέλος της ζωής του, είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, δίνοντάς του το στίγμα των τελευταίων του επιθυμιών.

 

Στην προσωπική του επιστολή στις 5 Οκτωβρίου 2020, προς τον Δημήτρη Κουτσούμπα, έγραφε: “Τώρα στο τέλος της ζωής μου, την ώρα των απολογισμών, σβήνουν απ’ το μυαλό μου οι λεπτομέρειες και μένουν τα “Μεγάλα Μεγέθη”. Έτσι βλέπω ότι τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά και τα ώριμα χρόνια μου τα πέρασα κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ. Για το λόγο αυτό θέλω να αφήσω αυτόν τον κόσμο σαν κομουνιστής.”

 

Με την επιστολή του ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης ζητούσε από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ να επιληφθεί εκείνος προσωπικά ώστε, όπως έγραφε: “να γίνει σεβαστή όχι μονάχα η ιδεολογία μου αλλά και οι αγώνες μου για την ενότητα των Ελλήνων. Καθώς επίσης βέβαια και όλα αυτά που ήδη έχω ρυθμίσει, σε συνεννόηση με την γραμματέα μου Ρένα Παρμενίδου και τον φίλο και Πρόεδρο του Παγκρητίου Συλλόγου Φίλων Μίκη Θεοδωράκη, Γιώργο Αγοραστάκη”.

 

Η επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη   

Η αλήθεια των αριθμών για το ξεπούλημα της Εγνατίας Οδού

 

Ανακοίνωση του Συλλόγου Εργαζομένων της «Εγνατία Οδός Α.Ε.» -- ΣΕΤΕΟ

  

 

Το ΤΑΙΠΕΔ ανακοίνωσε πρόσφατα το αποτέλεσμα του διαγωνισμού παραχώρησης της Εγνατίας Οδού. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, το εφάπαξ τίμημα θα είναι €1.496.100.000 (1,496 δισ. €) ενώ τα ετήσια έσοδα που θα εισπράξει το Δημόσιο κατά τα 35 έτη εκτιμώνται σε  €850.000.000 με βάση την πρόβλεψη της σύμβασης για επιστροφή του 7,5% των ετήσιων ακαθάριστων εσόδων.

 

Όσοι πανηγυρίζουν με τις ανακοινώσεις των δισεκατομμυρίων, μάλλον προτιμούν να βλέπουν το δέντρο και να χάνουν το δάσος. Σημειώνουμε λοιπόν ότι:

 

1.— Με βάση τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν(€850.000.000 από το 7,5% των ετήσιων ακαθάριστων εσόδων σε 35 χρόνια), το ΤΑΙΠΕΔ επιλέγει να εκχωρήσει στον παραχωρησιούχο δημόσια έσοδα ύψους €11.350.000.000 (11,35δισ.€) και αντ’ αυτού να εισπράξει €2.350.000.000 (2,35δισ.€) στη διάρκεια των 35 ετών. Το υπόλοιπο ανέρχεται σε 9 δισ.€ ή 257εκ.€ ανά έτος, όταν τα πραγματικά ετήσια κόστη συντήρησης, λειτουργίας και νέων έργων δεν υπερβαίνουν κατά μέσο όρο τα 100εκ.€ ανά έτος. Η διαφορά των 157εκ.€ θα αποτελεί καθαρό ετήσιο κέρδος του παραχωρησιούχου για 35 έτη!

 

2.— Η παραχώρηση της Εγνατίας Οδού δεν έχει ουδεμία σχέση με διεθνείς ή εγχώριες επενδύσεις. Το εφάπαξ ποσό των 1,496 δισ.€ που πρόκειται να εισπράξει το Δημόσιο ουσιαστικά αποτελεί κεφαλαιοποίηση μόνο μικρού ποσοστού εξασφαλισμένων μελλοντικών εσόδων, με επιτόκιο υπερπολλαπλάσιο από το τρέχον επιτόκιο δημόσιου δανεισμού της χώρας (σε πρόσφατες δημοπρατήσεις ομολόγων 30ετίας ήταν 1,9%). Επιπλέον, θεωρείται βέβαιο ότι το εφάπαξ ποσό που θα καταβάλει ο «επενδυτής» παραχωρησιούχος θα αποτελεί εξολοκλήρου δανεισμό από τις Ελληνικές τράπεζες, τις οποίες ο ελληνικός λαός χρηματοδότησε με την αύξηση του δανεισμού της χώρας.

 

3.— Η τεράστια αύξηση στα προβλεπόμενα έσοδα (11,35δισ.€) από τη διαχείριση της Εγνατίας Οδού, όπως προκύπτει από το χρηματοοικονομικό μοντέλο του παραχωρησιούχου που ανακοινώθηκε από το ΤΑΙΠΕΔ, οφείλεται αποκλειστικά στην υπέρογκη αύξηση του κόστους διοδίων που θα πληρώνουν οι χρήστες της Εγνατίας Οδού. Η οικονομική επιβάρυνση θα είναι άμεση για τους χρήστες της οδού και αποτυπώνεται στον πίνακα:

 

 

 

Σε αντιπαραβολή με την προβλεπόμενη παραχώρηση, εάν ο δρόμος παραμείνει υπό δημόσια διαχείριση, το κόστος για τους χρήστες της οδού μπορεί να παραμείνει στα σημερινά χαμηλά επίπεδα των 0,03 ευρώ/χλμ (ενώ κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να συμβεί στην περίπτωση της παραχώρησης όπου θα έχουμε υπερδιπλασιασμό βάσει ήδη ψηφισμένης νομοθετικής πρόβλεψης) και ταυτόχρονα, τα εκτιμώμενα κέρδη να φτάσουν τα 3 δις ευρώ στον ορίζοντα 35ετίας (σύμφωνα με τη μελέτη του ΣΕΤΕΟ η οποία μέχρι στιγμής έχει επαληθευτεί από το χρηματοοικονομικό μοντέλο της προσφοράς του παραχωρησιούχου) , δηλαδή να ξεπεράσουν τα προσδοκώμενα ποσά που ανακοινώθηκαν με περισσή υπερηφάνεια από το ΤΑΙΠΕΔ και τον Υπουργό Υποδομών!

 

4.— Λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετικά γενναιόδωρη σύμβαση του ΤΑΙΠΕΔ, το πραγματικό τίμημα της παραχώρησης θα προκύψει εφόσον αφαιρεθεί το ποσό των 60 εκ.€ που πρόκειται να καταβληθεί από το Δημόσιο στον παραχωρησιούχο για εκτέλεση εργασιών καθώς επίσης και με την αφαίρεση των αποζημιώσεων που θα καταβάλλονται σε περίπτωση γεωτεχνικών προβλημάτων (κατολισθήσεις, πλημμύρες κτλ.) που είναι βέβαιο ότι θα συμβούν σε έναν οδικό άξονα δυσχερούς και ορεινής γεωμορφολογίας.

 

5.— Όπως συμβαίνει και στις άλλες παραχωρήσεις, οι περιορισμοί της κυκλοφορίας για την προστασία της δημόσιας υγείας θεωρούνται γεγονότα ευθύνης του Δημοσίου καθιστώντας υποχρεωτική την αποζημίωση του παραχωρησιούχου. Παρότι η τρέχουσα πανδημία του COVID19 ήταν σε εξέλιξη πριν την ολοκλήρωση της κατάρτισης των όρων της σύμβασης παραχώρησης της Εγνατίας Οδού και επίσης ήταν γνωστά τα ζητήματα που ανέκυπταν από τις υπέρογκες αποζημιώσεις στις λοιπές συμβάσεις παραχώρησης, δεν λήφθηκε μέριμνα στη σύμβαση για την προάσπιση των οικονομικών συμφερόντων του δημοσίου με αποτέλεσμα να παρέχονται και στον παραχωρησιούχο της Εγνατίας Οδού δικαιώματα τεράστιων αποζημιώσεων σε οποιαδήποτε αντίστοιχη κατάσταση που αφορά την προστασία της δημόσιας υγείας. Πιθανότατα όσοι συνέταξαν και ενέκριναν τη σύμβαση να γνωρίζουν την ημερομηνία λήξης του COVID19 ή ότι δεν πρόκειται να προκύψουν μελλοντικά αντίστοιχες έκτακτες υγειονομικές συνθήκες.

 

6.— Η σύμβαση παραχώρησης της Εγνατίας Οδού προβλέπει την άμεση κατάργηση απαλλαγών διοδίων για τους τοπικούς χρήστες (Θεσπρωτία, Ιωάννινα, Ξάνθη, Ροδόπη, Έβρος) που είναι σήμερα σε ισχύ.

 

7.— Επίσης, η σύμβαση παραχώρησης της Εγνατίας Οδού προβλέπει την άμεση κατάργηση απαλλαγών διοδίων για τους ανέργους όπως είναι σήμερα σε ισχύ.

 

Σε συνέχεια της ανακοίνωσης του ΤΑΙΠΕΔ για την εκποίηση του δημόσιου παγίου της Εγνατίας Οδού και τη δημοσιοποίηση των βασικών οικονομικών στοιχείων της σύμβασης, ο Σύλλογος εργαζομένων στην Εγνατία Οδός Α.Ε. (ΣΕΤΕΟ) έχει την ηθική υποχρέωση να παρουσιάσει την αλήθεια των αριθμών σε μία συνέντευξη τύπου που διοργανώνει για την Πέμπτη 2/9/2021 στις 11:00π.μ.. Αναλυτικά θα παρουσιαστούν τα στοιχεία της μελέτης που εκπονήθηκε από δύο καταξιωμένους οικονομολόγους σε συνεργασία με το ΣΕΤΕΟ, τα οποία επιβεβαιώνονται από την ανακήρυξη του πλειοδότη και τα οικονομικά στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα το ΤΑΙΠΕΔ.

 

Καλούμε την Πέμπτη 2/9/2021 τα Υπουργεία Οικονομικών και Υποδομών, το ΤΑΙΠΕΔ , τα κόμματα, την επιτροπή ανταγωνισμού, τα ΜΜΕ και όποιον άλλο επιθυμεί σε ανοιχτό διάλογο για τα αποτελέσματα του «διαγωνισμού» εκποίηση της δημόσιας περιουσίας με την μορφή της παραχώρησης για 35χρόνια στην διεύθυνση :

 

https://us02web.zoom.us/j/89230769011

 

Η παραχώρηση, της Εγνατίας οδού, ενός ολοκληρωμένου κατασκευαστικά οδικού άξονα τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας,  είναι ενάντια στο δημόσιο συμφέρον από κάθε άποψη (οικονομική, κοινωνική, πολιτική). 

πηγή

 

 

H ΝΔ στην κυβέρνηση, ο ΛΑ.Ο.Σ. στην εξουσία

 

Το επικοινωνιακό Βατερλώ του ανασχηματισμού και η τοποθέτηση Πλεύρη στο υπουργείο Υγείας, λένε πολλά για τον τρόπο που κινείται η κυβέρνηση. Η παράδοση της πολιτικής στη μικροπολιτική, έχει συνέπειες.

 

γράφει ο Μάνος Χωριανόπουλος

 

Είναι γνωστό ότι το γκροτέσκο πάει πακέτο με την ακροδεξιά και μπορεί ο πρωθυπουργός να φρόντισε με τις επιλογές του στον ανασχηματισμό, να ενισχύσει την (ακρο)δεξιά πτέρυγα στην κυβέρνηση με τη διατήρηση των κυρίων Βορίδη και Γεωργιάδη και την προσθήκη Πλεύρη, ωστόσο δεν περίμενε ότι το πολυδιαφημισμένο εγχείρημα θα κατέληγε σε φαρσοκωμωδία.

 

Η πινελιά γελοιότητας, προστέθηκε τελικά με τους χειρισμούς στην υπόθεση Αποστολάκη με την κυβέρνηση να γεύεται το δηλητήριό της. Δεν μπορείς να πορεύεσαι διαρκώς με επικοινωνία και προπαγάνδα και να μην έρθει η ώρα της πληρωμής.

 

Η πρωτοφανής εξέλιξη με την αποχώρηση του κ. Αποστολάκη πριν καν αναλάβει, θα μείνει στην ιστορία και αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι δεν αρκεί το ύφος και η προπαγάνδα για να είσαι σοβαρός και "επιτελικός".

Ο ανασχηματισμός τορπιλίστηκε από τον ναύαρχο και οι "συμβολισμοί" και τα "μηνύματα" που ήθελε να περάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, χάθηκαν στη σκόνη της άρνησης Αποστολάκη και στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας που καταργήθηκε πριν συσταθεί.

 

Πέρα από το επικοινωνιακό βατερλώ όμως θα πρέπει να εστιάσουμε σε μια άλλη κίνηση, ενδεικτική της λειτουργίας, αλλά και των πολιτικών τακτικισμών της κυβέρνησης και αυτή είναι η υπουργοποίηση του κ. Πλεύρη και μάλιστα στο υπουργείο Υγείας, εν μέσω πανδημίας.

 

Καταρχάς οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι το σκάουτινγκ του Γιώργου Καρατζαφέρη είναι αξεπέραστο. Αφού έβαλε γραβάτα στην ακροδεξιά και κανονικοποίησε στη Βουλή και στη δημόσια σφαίρα τη ρατσιστική ρητορική, έβγαλε και "παίκτες", που μπορούν να παίζουν βασικοί σε μια "φιλελεύθερη κυβέρνηση", που κινείται προς το κέντρο, στρίβωντας ακροδεξιά.

 

Ο Μάκης Βορίδης με τις απόψεις του για τις "ελαττωματικές ιδέες της Αριστεράς", ο πάντα έτοιμος για ένα "σαρδάμ" τύπου "Ακενοτούμπο",  Άδωνις Γεωργιάδης και ο Θανάσης Πλεύρης, που έχει δηλώσει για τους μετανάστες ότι "πρέπει να περνάνε χειρότερα από τις χώρες τους. Η κόλαση πρέπει να φαντάζει παράδεισος σε αυτό που θα ζουν εδώ!", ακυρώνουν τις επίμονες διακηρύξεις περί κέντρου και μετριοπάθειας.

 

Ο ΛΑ.Ο.Σ. (Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός), εντός της Νέας Δημοκρατίας, παραμένει ίσχυρος και τα παιδιά του Καρατζαφέρη επιβραβεύονται σταθερά, από τον πρωθυπουργό.

 

Είναι μια πολιτική επιλογή του κ. Μητσοτάκη, που βεβαίως έχει τη λογική του μαντρώματος μιας μερίδας ψηφοφόρων και μιας εμπροσθοφυλακής απέναντι στην αντιπολίτευση, αλλά σε κάθε περίπτωση, η μετριοπάθεια δεν χωράει τσεκούρια, κραυγές και όνειρα για βύθιση σκαφών με μετανάστες.

 

Αυτή η λογική δυστυχώς δεν σταματά πουθενά. Ούτε καν στο κρίσιμο υπουργείο Υγείας, τη στιγμή μάλιστα που η χώρα και ο πλανήτης αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη υγειονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών.

 

Η σκληρή δεξιά ενισχύθηκε, παίρνοντας ένα κρίσιμο υπουργείο. Με τις υγείες μας.

 

Εκτός βέβαια αν έπαιξε ρόλο στην υπουργοποίηση Πλεύρη η επί της αρχής στάση του για τον εμβολιασμό πριν 11 χρόνια, όταν και είχε αναπτύξει στη Βουλή, ως βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ., τα επιχειρήματα που διαχρονικά χρησιμοποιούν οι αντιεμβολιαστές.

 

Μπορεί τώρα πια να δηλώνει ότι έχει αναθεωρήσει, ωστόσο προφανώς γνωρίζει καλά τον τρόπο που σκέφτονται οι αρνητές.

 

Ίσως οι "μπολιομάχοι", που είδαμε στο Σύνταγμα την Κυριακή να θέλουν κάποιον να μιλάει τη γλώσσα τους, να ακούει τις προσευχές τους και να έχει σταθεί δίπλα τους σε άλλες συγκεντρώσεις στο παρελθόν, ώστε να πειστούν να προσέλθουν μαζικά και να εμβολιαστούν. Μακάρι.

Το μεγαλύτερο πείραμα με Bitcoin στον κόσμο απειλείται με καταστροφή

 

Το Ελ Σαλβαδόρ αναμένεται να υιοθετήσει το Bitcoin ως νόμιμο χρήμα στις 7 Σεπτεμβρίου, όμως μία σειρά από τεχνολογικές, οικονομικές και εγκληματικές προκλήσεις απειλούν να βυθίσουν το σχέδιο του προέδρου της χώρας, Ναγίμπ Μπουκέλε, να αναθερμάνει την οικονομία μέσω ενός κύματος κρυπτονομισμάτων.

 

Ο Μπουκέλε ανακοίνωσε το σχέδιό του τον Ιούνιο, μέσω βιντεο-σύνδεσης με ένα συνέδριο κρυπτονομισμάτων στο Μαϊάμι. Μόλις πέντε ημέρες αργότερα, το κοινοβούλιο του Ελ Σαλβαδόρ ενέκρινε με μεγάλη πλειοψηφία τον αντίστοιχο νόμο, με τον οποίο υιοθετείται ένα εθνικό ψηφιακό πορτοφόλι, το Chivo (που σημαίνει «cool» στη ντόπια αργκό), στο οποίο θα υπάρχουν Bitcoin αξίας 30 δολαρίων ως αρχικό υπόλοιπο για κάθε χρήστη. Με τον νόμο επίσης απαλλάσσονται οι συναλλαγές με Bitcoin από τον φόρο κεφαλαιακών κερδών και οι αλλοδαποί που επενδύουν τρία Bitcoins στη χώρα (περίπου 120.000 δολάρια) λαμβάνουν άδεια διαμονής.

 

Όμως το πείραμα του Ελ Σαλβαδόρ δείχνει να οδεύει σε καταστροφή πριν καν αρχίσει. Το κανονιστικό πλαίσιο για την εφαρμογή του δεν έχει ακόμα δημοσιευτεί και φημολογείται ότι υπάρχουν καθυστερήσεις στη δημιουργία της εφαρμογής Chivo. Τραπεζίτες στην πρωτεύουσα λένε πως δέχονται τηλεφωνήματα από ανήσυχους πελάτες που απειλούν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους για να μην διακινδυνεύσουν την έκθεση στις ασταθείς αγορές κρυπτονομισμάτων.

 

Ο οίκος Moody’s υποβάθμισε το χρέος του Ελ Σαλβαδόρ λόγω φόβων «αποδυναμωμένης διακυβέρνησης» και το ΔΝΤ, με το οποίο η κυβέρνηση συζητά δάνειο ύψους ενός δισ. δολαρίων, επισήμανε κι αυτό τους κινδύνους από την υιοθέτηση του κρυπτονομίσματος ως εθνικού νομίσματος.

  

«Ο νόμος υιοθετήθηκε υπερβολικά γρήγορα, χωρίς μία τεχνική έκθεση ή δημόσια διαβούλευση», λέει ο οικονομολόγος από το Ελ Σαλβαδόρ, Ρικάρντο Καστανιέδα. «Δεν νομίζω πως ο πρόεδρος έχει κατανοήσει πλήρως τις συνέπειες του νόμου, τις δυνατότητές του να προκαλέσει σοβαρά μακροοικονομικά προβλήματα και να μετατρέψει τη χώρα σε παράδεισο για ξέπλυμα χρήματος».

 

Έρευνα του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς λέει πως το κόστος των εμβασμάτων μέσω Bitcoin θα είναι υψηλότερο από τις παραδοσιακές μεθόδους, ενώ μία δημοσκόπηση από τον Ιούλιο βρήκε πως σχεδόν τα δύο τρίτα των κατοίκων δεν ήταν πρόθυμοι να δεχτούν πληρωμές σε Bitcoin, σε μία χώρα όπου το 70% δεν χρησιμοποιεί το τραπεζικό σύστημα.

  

Η κυβέρνηση επιμένει πως οι κάτοικοι του Ελ Σαλβαδόρ θα είναι ελεύθεροι να ανταλλάσσουν τα Bitcoins τους με αμερικανικά δολάρια, προτείνοντας τη δημιουργία ενός ταμείου ύψους 150 εκατ. δολαρίων για να καλυφθεί αυτή η μετατρεψιμότητα. Όμως λόγω του σκεπτικισμού προς το Bitcoin, το ποσό αυτό δεν φαίνεται να είναι αρκετό. Επιπρόσθετα, η μετατρεψιμότητα θα ανοίξει την πόρτα σε εγκληματικά στοιχεία, που θα μπορούν να μετατρέψουν τα Bitcoins τους σε δολάρια μέσω μιας κεντρικής τράπεζας και να ξεπλύνουν τα κέρδη τους.

 

Όμως η μεγαλύτερη ανησυχία είναι πως ένας πληθυσμός με ελάχιστη οικονομική εκπαίδευση, και χωρίς ένα οικονομικό δίχτυ ασφαλείας, θα εκτεθεί στην τύχη των εξαιρετικά ασταθών αγορών κρυπτονομισμάτων.

 

«Ο νόμος για το Bitcoin ουσιαστικά τζογάρει με δύο δημόσια πορτοφόλια, αυτό της κυβέρνησης του Ελ Σαλβαδόρ και αυτό του ΔΝΤ», λέει ο Ντάνιελ Μουνέβαρ, Κολομβιανός οικονομολόγος που επικεντρώνεται στη δικαιοσύνη χρέους. «Είναι άλλο ένας Αμερικανός να ποντάρει σε κρυπτονόμισμα την κρατική ενίσχυση που έλαβε με την ελπίδα μεγάλων αποδόσεων, αλλά εδώ έχουμε την επένδυση Yolo [You only live once: Ζεις μονάχα μία φορά] αναγόμενη σε εθνικό επίπεδο».

 

πηγή: the Guardian

 

Σε αναστολή από σήμερα οι ανεμβολίαστοι επαγγελματίες υγείας

 

Σήμερα, 1η Σεπτεμβρίου είναι η τελευταία ημέρα που ένας υγειονομικός θα μπορεί να λάβει την πρώτη ή τη μοναδική δόση του εμβολίου κατά της Covid-19 και αυτό αφορά στην εφαρμογή του νόμου για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού των επαγγελματιών υγείας σε δημόσιες, ιδιωτικές και δημοτικές μονάδες - μπορεί κάποιος να εμβολιαστεί και αργότερα. Διαφορετικά, ο φορέας επιβάλλει το ειδικό διοικητικό μέτρο της αναστολής καθηκόντων για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας. Επίσης, από σήμερα ενεργοποιείται και η πλατφόρμα υποβολής αιτήσεων για την πρόσληψη επικουρικού προσωπικού, εκτός των γιατρών, ώστε να καλυφθούν τα κενά τα οποία θα δημιουργηθούν. Η πλατφόρμα θα παραμείνει ανοιχτή για λίγες ημέρες.

 

Τι προβλέπει ο νόμος για την υποχρεωτικότητα

Για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, εμβολιάζεται υποχρεωτικά κατά της Covid-19 όλο το προσωπικό των ιδιωτικών, δημόσιων και δημοτικών μονάδων φροντίδας ηλικιωμένων και φροντίδας ατόμων με αναπηρία (ιατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και υποστηρικτικό προσωπικό). Το προσωπικό πρέπει να έχει λάβει την πρώτη ή τη μοναδική δόση έως τις 16 Αυγούστου 2021, η δε ολοκλήρωση του εμβολιαστικού κύκλου πρέπει να γίνει σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες και στον προβλεπόμενο χρόνο. Επίσης, όλο το προσωπικό σε ιδιωτικές, δημόσιες και δημοτικές δομές υγείας (διαγνωστικά κέντρα, κέντρα αποκατάστασης, κλινικές, νοσοκομεία, δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, μονάδες νοσηλείας, Εθνικό Κέντρο 'Αμεσης Βοήθειας και Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας). Το υπόχρεο προσωπικό πρέπει να έχει λάβει την πρώτη ή τη μοναδική δόση έως την 1η Σεπτεμβρίου 2021, η δε ολοκλήρωση του εμβολιαστικού κύκλου πρέπει να γίνει σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες και στον προβλεπόμενο χρόνο.

 

Εξαιρούνται όσοι έχουν νοσήσει από Covid-19 και για διάστημα έξι μηνών από τη νόσηση και όσοι έχουν αποδεδειγμένους λόγους υγείας που εμποδίζουν τη διενέργεια του εμβολίου. Η αίτηση εξαίρεσης από τον εμβολιασμό εξετάζεται από ειδική επιτροπή ανά υγειονομική περιφέρεια.

 

Σύμφωνα με πληροφορίες στην 1η ΥΠΕ υπεβλήθησαν 640 αιτήσεις εξαίρεσης και το 85% αυτών απορρίφθηκε. Σύμφωνα ωστόσο με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) Μιχάλη Γιαννάκο, οι τρεις εργάσιμες ημέρες που δόθηκαν, 12-17 Αυγούστου για την υποβολή πιστοποιητικών εξαίρεσης εμβολιασμού δεν επαρκούσαν, με αποτέλεσμα να μην έχουν συμπληρωθεί όλα τα στοιχεία.

 

Συνέπειες μη τήρησης της υποχρέωσης εμβολιασμού

Στην περίπτωση εργαζομένων σε φορείς του δημοσίου τομέα, με απόφαση του επικεφαλής του Φορέα επιβάλλεται, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής ή ειδικής διάταξης, το ειδικό διοικητικό μέτρο της αναστολής καθηκόντων για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας. Κατά τον χρόνο αναστολής καθηκόντων, ο οποίος δεν λογίζεται ως χρόνος πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας, δεν καταβάλλονται αποδοχές. Με την συμπλήρωση 14 ημερών από την ολοκλήρωση του εμβολιασμού, η αναστολή αίρεται με όμοια απόφαση.

 

Η απόφαση εφαρμόζεται και σε συμβάσεις έργου, παροχής ανεξαρτήτων υπηρεσιών, καθώς και σε συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας δανειζόμενου προσωπικού ή προσωπικού που συμβάλλεται με εργολάβο. Στον εργοδότη που απασχολεί προσωπικό κατά παράβαση του παρόντος, επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο 10.000 ευρώ για κάθε παράβαση και έως 50.000 ευρώ και σε περίπτωση υποτροπής, που διαπιστώνεται σε επανέλεγχο, 20.000 ευρώ για κάθε παράβαση και έως 200.000 ευρώ.

 

Η εφαρμογή του νόμου επαναξιολογείται έως τις 31.10.2021.

 

Αντιδράσεις

Το μέτρο της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού κατά της Covid-19 και της αναστολής καθηκόντων έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις εργαζομένων σε δημόσιες δομές υγείας. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) έχει εξαγγείλει συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε όλα τα Νοσοκομεία και όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μιχάλης Γιαννάκος «σε περίπτωση έκδοσης απόφασης αναστολής η ΠΟΕΔΗΝ την επόμενη μέρα προχωρά σε απεργία και συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας».

 

Ο Μ. Γιαννάκος υπογράμμισε ότι τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται αυξημένη ροή εμβολιασμών, και ζητά από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας να δοθεί μια άτυπη παράταση για όσους έχουν κλείσει ραντεβού εμβολιασμού. Εκτιμά ότι περίπου 2.000 επαγγελματίες υγείας έχουν κλείσει ραντεβού και όπως σημειώνει θα είναι κέρδος για το σύστημα υγείας η παραμονή τους στις θέσεις τους.

 

Το Σωματείο Εργαζομένων στο Νοσοκομείο "Ευαγγελισμός", προγραμματίζει συγκέντρωση το πρωί στην πύλη του Νοσοκομείου. «Μπλοκάρουμε την ίδια τη διαδικασία αναστολής καθηκόντων», αναφέρεται σε ανακοίνωση του Σωματείου. «Λέμε ναι στο μαζικό-καθολικό εμβολιασμό του πληθυσμού και λήψη των απαραίτητων μέτρων για την ενίσχυση του ΕΣΥ. Δεν θα επιτρέψουμε καμιά αναστολή, καμιά απόλυση, καμιά πειθαρχική δίωξη συναδέλφου με πρόσχημα τον υποχρεωτικό εμβολιασμό», σημειώνεται στην ανακοίνωση. 

πηγή

   

Όταν ο νέος Υπουργός Υγείας Θ. Πλεύρης διαδήλωνε μαζί με τους ναζί της Χρυσής Αυγής και μίλαγε περί “Δικαίου του Αίματος”

 

Η φωτογραφία του Θάνου Πλεύρη να συμμετέχει στο κάψιμο τουρκικής σημαίας κατά τη διάρκεια διαδήλωσης των νεοναζί το 1996, είναι γνωστη.

 

Ο νεαρός, τότε, Πλεύρης φαίνεται ολοκάθαρα να συμμετέχει σε διαδήλωση χρυσαυγιτών το 1996, κατά τη διάρκεια της οποίας οι νεοναζί έκαναν στάση τόσο έξω από το υπουργείο Εξωτερικών όσο και από τα γραφεία της Ν.Δ. στη Ρηγίλλης, έκαψαν την αμερικανική και την τουρκική σημαία, ενώ φώναζαν συνθήματα όπως «ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. σε εσάς ανήκει η προδοσία» και «Ο λαός δεν ξεχνά, τους προδότες τους κρεμά».

 

Μάλιστα, σε δημοσίευμα εφημερίδας της εποχής με τίτλο «Αυτοί ζητάνε πόλεμο», το ρεπορτάζ αναφέρει πως «ήταν πασιφανές ότι οι νεαροί αυτοί, που διατυμπάνισαν χθες τη σφοδρή επιθυμία για πόλεμο με τη Τουρκία, ήταν οι ίδιοι με αυτούς που κατά καιρούς πρωταγωνιστούν σε διάφορες ‘πατριωτικές’ εκδηλώσεις, είτε δέρνοντας αναρχικούς, είτε κυνηγώντας μετανάστες, είτε απολαμβάνοντας τις αστυνομικές αγκάλες υπό τον ρόλο των αγανακτισμένων πολιτών». Βλέπετε, όσα χρόνια κι αν περάσουν, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν…

 

Ο νέος Υπουργός Υγείας ειναι γνωστος και για άλλες ακραίες θεσεις του, όπως αυτή περι “Δικαίου του Αιματος”…

 

Πιο συγκεκριμένα, ο Θάνος Πλεύρης αναφέρθηκε σε προστασία και δίκαιο «του αίματος», κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε συγκέντρωση εθνικοφρόνων του περιοδικού Patria, τον Απρίλιο του 2011. Έκανε λόγο επίσης για νεκρούς στη φύλαξη των συνόρων.

 

Μεταξύ άλλων ο Θ. Πλεύρης ανέφερε στην ομιλία του:

 

«Η φύλαξη των συνόρων έχει νεκρούς»

 

«Η προστασία του αίματος είναι ο μοναδικός τρόπος να σωθεί η ελληνική κοινωνία». 

πηγή

Ο "κίλερ" και η "στυμμένη λεμονόκουπα"…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Τα πρώτα πολιτικά συμπεράσματα από τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης είναι δύο. Το ένα ήταν αναμενόμενο: η στροφή στο κόμμα με την είσοδο στην κυβέρνηση νέων προσώπων (κυρίως υφυπουργών), ώστε να εξασφαλιστούν οι εσωτερικές ισορροπίες. Εύκολη δουλειά για κάθε πρωθυπουργό.

 

Το  δεύτερο συμπέρασμα αφορά ένα όνομα: Μιχάλης Χρυσοχοίδης. Και έχει ιδιαίτερη σημασία για δύο λόγους.

 

Πρώτα για τον πρωθυπουργό. Ο οποίος επιβεβαίωσε ότι, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις τρέχουσες ανάγκες της κυβέρνησης και του κόμματός του, δεν διστάζει να θυσιάσει το πιο πολυσυζητημένο εδώ και δύο χρόνια κυβερνητικό στέλεχος. Στον Κυριάκο Μητσοτάκη ταιριάζει, εν προκειμένω, ο χαρακτηρισμός που «πολιτικού κίλερ», αφού δεν διστάζει να διώξει το πολιτικό πρόσωπο εκείνο που του πρόσφερε αυτά που ήθελε τον Ιούλιο του 2019, όταν τον τοποθετούσε εν χορδαίς και οργάνοις στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ο Χρυσοχοίδης, άλλοτε νούμερο δύο του ΠΑΣΟΚ, σηματοδότησε το «άνοιγμα προς το Κέντρο», για το οποίο έχουν εκπεμφθεί και γραφτεί τόνοι λέξεων, ύμνων και εγκωμίων. Ο «κεντρώος» Μητσοτάκης οφείλει πολλά επ’ αυτού στον τέως «σοσιαλιστή» Χρυσοχοίδη. Η αποπομπή του ασφαλώς θα απογοητεύσει το κομμάτι εκείνο των «κεντρώων»(άλλοτε του ΠΑΣΟΚ) ψηφοφόρων, οι οποίοι τώρα ξεμένουν από επιχειρήματα. Όμως, ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει τώρα τις ίδιες ανάγκες που είχε το 2019.

 

Μετά για τον αποπεμφθέντα: Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές(λίγο μετά την ανακοίνωση των κυβερνητικών αλλαγών), δηλαδή εν θερμώ, γνωρίζουμε μόνο την κυβερνητική διαρροή ότι οι αλλαγές δεν είχαν «τιμωρητικό» χαρακτήρα. Πρόκειται, ασφαλώς, για ένα «χάδι» μετά το «χαστούκι».

 

Ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης απαρνήθηκε στον παλιό εαυτό του, διαθέτοντάς τον στον προβαλλόμενο ως «μεταρρυθμιστή» Κυριάκο Μητσοτάκη. Κι εκείνος, αφού το εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο επί δύο χρόνια, έκανε ό,τι επιβάλλουν σήμερα οι πολιτικοκομματικές ανάγκες. Το «άσετ» Χρυσοχοίδης έγινε «βαρίδι» και, ανεξαρτήτως δικαιολογιών,  τιμωρήθηκε ως αποτυχημένος.

 

Σύμφωνα με ένα γνωστό αφορισμό, «ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος». Στην προκειμένη  περίπτωση δεν έχει σημασία ποιος είναι ο ευεργετηθείς και ποιος ο αγνώμων. Όμως, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να το πει, έστω σαν παράπονο, ο Χρυσοχοίδης. Διότι γνωρίζει ότι ο Μητσοτάκης, τώρα πια, ούτε κάν θα το ακούσει. Εχει άλλες σκοτούρες…    

Η υπουργός Παιδείας είναι εδώ!

 

γράφει ο Χρήστος Κάτσικας

 

Η παραμονή στο κυβερνητικό σχήμα της παρούσας πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας εντυπωσίασε μόνο όσους πίστευαν ότι η γραμμή και το «έργο» της Νίκης Κεραμέως ήταν προσωπική της επιλογή.

 

Ο ανασχηματισμός που ανακοινώθηκε ήρθε να επιβεβαιώσει ότι η πολιτική απορρύθμισης του χώρου της εκπαίδευσης και εκποίησης του δημόσιου αγαθού της Παιδείας προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων είναι κεντρική γραμμή του κυβερνώντος κόμματος, αφορά το ιδεολογικό του οπλοστάσιο, αποτελεί το «άγιο δισκοπότηρο» του συστήματος.

 

Όπως σωστά επισημαίνει και η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί που έχουν νιώσει πρώτοι και καλύτεροι τις εργασιακές τους σχέσεις να φλερτάρουν με το Μεσαίωνα, ανατρέχοντας στις κύριες στιγμές του νομοθετικού έργου της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, ξεχωρίζει κανείς τις ακόλουθες επιλογές που έχουν καταδικαστεί από την κοινή γνώμη αλλά και από τους εκπαιδευτικούς της δημόσιας και της ιδιωτικής εκπαίδευσης:

 

Ξεκινώντας από την πιο πρόσφατη επιλογή, αυτή της εφαρμογής της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, μιας χειρουργικής μεθόδου που παραδίδει 40.000 παιδιά στα νύχια των ιδιοκτητών των ανεξέλεγκτων Κολεγίων και ΙΕΚ (οι οποίοι άλλωστε επέβαλαν την ΕΒΕ).

Την ισοτίμηση των πτυχίων των εντελώς ανεξέλεγκτων Κολεγίων με αυτά των δημόσιων πανεπιστημίων.

Το όνειδος της ουσιαστικής κατάργησης των Κοινωνικών Επιστημών και της Καλλιτεχνικής Παιδείας από το ωρολόγιο πρόγραμμα που προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Την επιβολή της αστυνομοκρατίας στο χώρο των Πανεπιστημίων αντί του ουσιαστικού διαλόγου και της εξεύρεσης λύσεων με βάση βέλτιστες διεθνείς πρακτικές για την καταπολέμηση φαινομένων βίας και αυθαιρεσίας

Τη δραματική μείωση της χρηματοδότησης των ΑΕΙ.

Το φιάσκο των ηλεκτρονικών εκλογών και την επιχείρηση για την επιβολή του νέου επιθεωρητισμού με πανοπτικό έλεγχο

Τη μετατροπή των σχολικών μονάδων σε στρατώνες, την αφυδάτωση των Συλλόγων Διδασκόντων και με το εκπαιδευτικό κλίμα δηλητηριασμένο με διευθυντές – manager σε ρόλο απόλυτου άρχοντα, μέντορες, ενδοσχολικούς συντονιστές και συντονιστές τάξεων

Την λεγόμενη αυτονομία της σχολικής μονάδας μέσω της οποίας επιβάλλει νέα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στη λειτουργία των σχολείων και στρώνει το έδαφος για την ταξική κατηγοριοποίησή τους

Την διαβόητη «τράπεζα θεμάτων» και τις παρεμβάσεις που βαθαίνουν τον αποκλεισμό και την εκπαίδευση της αμάθειας

Με την περιστολή των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων εκπαιδευτικών, μαθητών

Το μακροχρόνιο κλείσιμο των σχολείων και την επιβολή της λεγόμενης τηλεκπαίδευσης όχι μόνο για την περίοδο της πανδημίας αλλά με κάθε ευκαιρία.

Την επιβολή καμερών στις τάξεις κατά παραβίαση κάθε εγχώριου και διεθνούς κανονισμού για την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.

Τα ελλιπή μέτρα και την απουσία συγκροτημένου εκπαιδευτικού πρωτοκόλλου με όρους υγειονομικής προφύλαξης των εκπαιδευτικών και των μαθητών για τη λειτουργία των σχολείων σε συνθήκες πανδημίας.

 Τη νομιμοποίηση της απλήρωτης παιδικής εργασίας στο πλαίσιο της μεταγυμνασιακής μαθητείας.

 * Την ψήφιση του άθλιου, υπαγορευμένου από τους σχολάρχες, νόμου για την ιδιωτική εκπαίδευση με τον οποίο αποσύρεται επί της ουσίας η εποπτεία της πολιτείας από τα ιδιωτικά σχολεία, επιβάλλεται η επονείδιστη «εθελοντική» παραίτηση και νομιμοποιείται η βλαπτική μεταβολή των εργασιακών σχέσεων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση. Ένα από τα «ευεργετικά» αποτελέσματα του νόμου αυτού είναι η κακήν κακώς αποχώρηση χιλιάδων στην κυριολεξία εκπαιδευτικών από τα ιδιωτικά σχολεία είτε με εκδικητικές απολύσεις είτε με παραιτήσεις, καθώς οι συνθήκες εργασίας είναι πλέον αφόρητες.

*Την απολύτως ανεξέλεγκτη λειτουργία στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία, όπου επικρατούν ντροπιαστικές, για ευρωπαϊκή χώρα, εργασιακές σχέσεις.

Την ανελέητη αυθαιρεσία στο χώρο των Κέντρων Ξένων Γλωσσών και των Φροντιστηρίων.

Αναφερόμαστε σε μια πολιτική που έχει στον πυρήνα της τη μετατροπή του εκπαιδευτικού αγαθού σε προνόμιο για λίγους εις βάρος του κοινωνικού συμφέροντος, του μέλλοντος της νέας γενιάς, των ανθρώπινων και εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο χώρο της Παιδείας. Την επιστροφή στο δυστοπικό παρελθόν της δεκαετίας του 50, όπου χιλιάδες νέοι, στερημένοι από το αγαθό της γνώσης και της πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση και στις καλές θέσεις εργασίας, μετανάστευαν μαζικά στο εξωτερικό ή εργάζονταν υπό άθλιες συνθήκες, έρμαια στα χέρια της αδίστακτης οικονομικής ελίτ που ακόμη καταδυναστεύει τη χώρα.