Η Γκάγκα δεν ήξερε για τα ΜΑΤ στο νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης

 

Τα ΜΑΤ που είχαν κλείσει τη διασταύρωση Πλακεντίας - Β. Γεωργίου -Ιπποκράτους έλεγαν σε γονείς που πήγαιναν με τα παιδιά τους στο #ΠαιδωνΠεντελης το εξής ψέμα: «μην ανεβαίνετε, έχει συγκέντρωση ο Ρουβίκωνας».

 

Πιο σοβαρό κι από το ψέμα αυτό ήταν η σημερινή δήλωση της αναπληρώτριας υπουργού Υγείας, Μίνας Γκάγκα, η οποία είπε το πρωί στο OPEN: «Δεν έχω ιδέα, δεν έχω καμία σχέση με τα ΜΑΤ στο Παίδων Πεντέλης»!

 

Σημειώνεται ότι την Κυριακή, οι εργαζόμενοι του παιδιατρικού νοσοκομείου Πεντέλης πραγματοποίησαν διαμαρτυρία ζητώντας να μην κλείσει η εφημερία του νοσοκομείου με την κυβέρνηση να στέλνει ΜΑΤ για να εμποδίσει την είσοδο γονέων και προσωπικού.

 

Με ανοιχτή επιστολή στους γονείς οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης δηλώνουν την αντίθεσή τους στην απόφαση του υπουργείου Υγείας να βγει το συγκεκριμένο νοσηλευτικό ίδρυμα από το πρόγραμμα εφημεριών:

 

«…το κόστος είναι εξαιρετικά σοβαρό για σας και τις οικογένειές σας καθότι πλέον για ένα ατύχημα, μία σοβαρή σωματική νόσο, μια υποτροπή , μια επείγουσα ψυχική δυσκολία, δεν θα είμαστε διαθέσιμοι σε 24ωρη βάση, τις ημέρες που χρόνια τώρα είχατε συνηθίσει. Λυπούμαστε εξαιρετικά για την εξέλιξη αυτή, καθ’ ότι αυτό δεν αποτελεί καθόλου την δική μας επιθυμία» επισημαίνουν οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης οι οποίοι κλείνουν την επιστολή τους ως εξής:

 

«Η προαπαιτούμενη συζήτηση με τους λειτουργούς του χώρου ( Γιατρούς, Νοσηλευτές και Διοικητικούς) πριν εφαρμοσθεί ένα μέτρο για ένα Νοσοκομείο, είναι μια πράξη πολιτισμού. Διαφορετικά είναι μια πράξη βαρβαρότητας». 

πηγή

 

 

Επάγγελμα αναπληρώτρια

 

γράφει η Αθηνά Παπαργύρη  

 

 

Το ρολόι λέει 7.15 π.μ. Ο συννεφιασμένος ουρανός καθυστερεί ακόμα περισσότερο τη μέρα να φανεί. Η μυρωδιά του καφέ έχει κατακλύσει το αμάξι. Σκέφτεται ακόμα τα λόγια της κοπέλας στο καφέ. «τι ανάγκη έχετε εσείς; όλο διακοπές είστε. Σας τη χάλασε που άνοιξε τα σχολεία». Χαζεύει στο φανάρι τους περαστικούς. Σκυθρωπά κεφάλια. Κάποιοι τσακώνονται στη στάση. Άλλοι κορνάρουν φανερώνοντας τον εκνευρισμό τους. Έχει αρκετό δρόμο ακόμη μέχρι το σχολείο και ψάχνει ένα σταθμό στο ραδιόφωνο να τη συντροφεύσει. Τουλάχιστον, φέτος είναι στον τόπο της αναπληρώτρια. Δε χρειάζεται να τραβολογά τα παιδιά μαζί της στο νησί. Θυμήθηκε πως χοροπηδούσε ο γιός της, όταν τον Σεπτέμβρη βγήκε η τοποθέτησή της. Την προσοχή της τράβηξε πάλι το ραδιόφωνο. Ακόμα να βρει το σταθμό που έψαχνε. Ειδήσεις κυριαρχούν κι εδώ. Ανακοινώνονται τα νέα πρωτόκολλα. Μέτρα, απόψεις, οδηγίες πάλι! Το κλείνει αμέσως. Καλύτερα να τραγουδήσει η ίδια. Ούτως ή άλλως δεν την ακούει κανείς.

 

Πίσω από την πλαγιά ξεπροβάλλει το χωριό και στην είσοδό του ορθώνεται το σχολείο. Παρκάρει και βγαίνει βιαστικά. Αν και πάει σε τρία σχολεία, θυμάται το πρόγραμμά της. Ξέρει πως τα πρωτάκια της, την περιμένουν. Εδώ και ένα μήνα προσπαθεί να τους μάθει τα κλάσματα, αλλά φαντάζει ακατόρθωτο. Δύο χρόνια τηλεκπαίδευση. Τρόμαξαν να συνηθίσουν τους βασικούς κανόνες της τάξης και να μην σηκώνονται από τις θέσεις τους. Μπήκε στο γραφείο και καλημέρισε τους συναδέρφους της. Άλλοι φοβισμένοι φορώντας διπλή μάσκα, άλλοι προβληματισμένοι. Θυμούνται τα πρωτόκολλα; Έχουν μείνει και πίσω στην ύλη. Τρέχει και η τράπεζα θεμάτων. Προχωρά η αξιολόγηση. Άλλοι βγάζουν φωτοτυπίες. Να προλάβουν τα διαγωνίσματα. Κάποιος σιγοτραγουδά. Όλοι όμως εκεί. Κι ας νοσούν στο σπίτι οι δικοί τους άνθρωποι. Πώς το είπε η κοπέλα στο καφέ; «τι ανάγκη έχετε εσείς;» Το κουδούνι την καλεί στην τάξη. Προχωρά στο διάδρομο και ακούει φωνές. Κάποιοι ξέχασαν να κάνουν τα self tests. Τρέχει ο διευθυντής. Στο τηλέφωνο γονείς. Κι άλλα παιδιά δεν θα έρθουν σήμερα. Μακάρι να το περνούν ελαφρά, σκέφτεται και καλημερίζει τα πρωτάκια της.

 

Της χαμογελούν στιγμιαία και σκοτεινιάζουν πάλι τα μάτια τους. Κάποια κρυώνουν και κουλουριάζονται δίπλα στα ανοιχτά παράθυρα, αλλά ξέρουν πως δεν μπορούν να τα κλείσουν. Έξι φίλοι τους λείπουν. Άλλα της ρίχνουν κλεφτές ματιές, φοβούμενα τη στιγμή που θα ζητήσει τις ασκήσεις τους. Ένα ξύνει νευρικά το μολύβι, που ποτέ δεν χρησιμοποιεί. Και τότε πιάνει τον εαυτό της να ρωτά «Σας αρέσουν οι παρτιτούρες;» Τα αιφνιδίασε. Όλα τώρα την κοιτούν με απορία. «Αν σας δώσω μια παρτιτούρα και σας εξηγήσω πως μπαίνουν οι νότες στο πεντάγραμμο και το κλειδί του Σολ, θα σας αρέσει η παρτιτούρα;» δεν απαντάνε. Τι είναι αυτά που τους ρωτά. Κοιτάζονται. Μα καλά, κλάσματα δεν έκαναν; «τι να μας αρέσει από την παρτιτούρα κυρία;» λέει κάποιος. Ακριβώς, του απαντά. «Αν δεν έχετε το κατάλληλο μουσικό όργανο, η παρτιτούρα είναι μόνο σύμβολα σε χαρτί. Έτσι είναι και τα μαθηματικά. Σύμβολα σε χαρτί. Εγώ όμως, θα σας μάθω να ακούτε τη μουσική.»

 

Ξέρει  πως δεν κατάλαβαν ακριβώς τι τους είπε, αλλά επιτέλους είδε τη λάμψη στα μάτια τους. Γύρισε στον πίνακα και ένα χαμόγελο κρυβόταν πίσω από τη μάσκα της. Όσο υπάρχουν παιδιά και δάσκαλοι σκέφτηκε, η ζωή και η ελπίδα θα νικούν.

 

 

   

Τα εισοδήματα του 99% της ανθρωπότητας μειώθηκαν, των 10 πλουσιότερων του κόσμου διπλασιάστηκαν!

 

Oxfam: Στοιχεία πρωτοφανούς ανισότητας την περίοδο της πανδημίας

  

Η περιουσία των δέκα πιο πλούσιων ανθρώπων του κόσμου έχει διπλασιαστεί από την αρχή της πανδημίας, την ώρα που τα εισοδήματα του 99% της ανθρωπότητας μειώθηκαν, σύμφωνα με έκθεση της Oxfam που δημοσιεύθηκε σήμερα.

 

“Η ενίσχυση των οικονομικών ανισοτήτων, των φυλετικών ανισοτήτων, των ανισοτήτων μεταξύ των δύο φύλων και μεταξύ κρατών καταστρέφουν τον κόσμο μας”, κατήγγειλε η μη κυβερνητική οργάνωση στην έκθεσή της με τίτλο “Inequality Kills” (“Η ανισότητα σκοτώνει”).

 

 

Ο πλούτος που έχουν συγκεντρώσει οι δισεκατομμυριούχοι σημείωσε από την αρχή της πανδημίας covid-19 “τη μεγαλύτερη αύξηση που έχει καταγράψει ποτέ, κατά 5 δισεκ. δολάρια, για να φτάσει στο υψηλότερο σημείο της”, τα 13,8 τρισεκ. δολάρια.

 

Μεταξύ των δέκα πιο πλούσιων ανθρώπων, σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, είναι ο Ίλον Μασκ, επικεφαλής της Tesla, ο Τζεφ Μπέζος της Amazon, ο Μπερνάρ Αρνό της LVHM, ο Μπιλ Γκέιτς της Microsoft, ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ της Facebook, o Γουόρεν Μπάφετ της Berkshire Hathaway και ο Λάρι Έλισον της Oracle.

 

Η ΜΚΟ πρόσθεσε ότι “μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ακραία φτώχεια μέσω της προοδευτικής φορολόγησης” και των δημόσιων και δωρεάν συστημάτων υγείας για όλους. Παράλληλα η Oxfam συνιστά επίσης να μην παρεμποδίζεται η δημιουργία συνδικάτων και να αρθούν τα πνευματικά δικαιώματα για τα εμβόλια.

 

Σύμφωνα με την ΜΚΟ, λόγω των ανισοτήτων πεθαίνουν “τουλάχιστον 21.000 άνθρωποι την ημέρα”, έναν αριθμό τον οποίο βασίζει στους θανάτους που καταγράφονται παγκοσμίως λόγω της έλλειψης πρόσβασης στην υγεία, της ενδοοικογενειακής βίας, της πείνας και της κλιματικής κρίσης.

 

 

“Ένας έκτακτος φόρος 99% στα έσοδα που συγκέντρωσαν στη διάρκεια της πανδημίας οι δέκα πλουσιότεροι άνθρωποι θα επέτρεπε να παραχθούν αρκετά εμβόλια για όλο τον κόσμο, να προσφερθεί ιατρική και κοινωνική περίθαλψη σε όλους, να χρηματοδοτηθεί η κλιματική προσαρμογή και να μειωθεί η έμφυλη βία σε 80 χώρες”, ανέφερε ως παράδειγμα η Oxfam.

 

Η ΜΚΟ διευκρίνισε ότι ακόμη κι αν συμβεί αυτό, “οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν 8 δισεκ. δολάρια περισσότερα σε σχέση με πριν την πανδημία”.

 

“Οι δισεκατομμυριούχοι είχαν μια καταπληκτική πανδημία. Οι κεντρικές τράπεζες έριχναν εκατομμύρια επί εκατομμυρίων δολαρίων στις αγορές για να σώσουν την οικονομία, πολλά από τα οποία κατέληξαν στις τσέπες των δισεκατομμυριούχων”.

 

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός προειδοποίησε από την πλευρά του ότι οι μεγάλες ανισότητες στην πρόσβαση σε εμβόλια κατά της covid-19 κινδυνεύουν να αποδυναμώσουν τη μάχη για τους μεγάλους παγκόσμιους στόχους, όπως η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

 

 

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ-AFP    

Μια απλή καταγραφή σκέψεων

 

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

 

 

Η πόλη και οι άνθρωποι έχουν πια πετάξει από πάνω τους τα φώτα της γιορτής. Μέσα σε μια νύχτα θαρρείς, αυτό που πριν από ένα μήνα γέμιζε και έφτανε στο απόγειο μιας υπόσχεσης μεγάλης χαράς –ίσως και ευτυχίας– έχει αποκαθηλωθεί.

 

 

Ακόμη και ο καιρός –πιστός στο ραντεβού του με τον χειμώνα– δείχνει τα δόντια του: πολύ κρύο, βροχή, καταιγίδες, χιόνια. Τα παράθυρα στη γειτονιά ίσα που αχνοφέγγουν το βράδυ. Κλειστά παντζούρια για να μένει μέσα η ζέστη, λίγες λάμπες αναμμένες – μαζί με την υγειονομική είχε έρθει και η κρίση ενέργειας και πληθωρισμού.

 

Τα άλλα παράθυρα, εκείνα της τηλεόρασης, φωνάζουν… Δυο χρόνια τώρα, το ρολόι των περισσότερων είναι προγραμματισμένο να χτυπήσει κάθε μέρα στις 6 μ.μ. Την ώρα περίπου που ανακοινώνεται το ημερήσιο δελτίο πανδημίας: τόσες μολύνσεις, τόσοι στις μονάδες εντατικής –όσοι είναι τυχεροί δηλαδή– και τόσοι θάνατοι. Η πρόσθεση εφιαλτική – για όσους ακόμη δεν έχουν μολυνθεί από μιθριδατισμό, να βλέπουν, να ακούνε και πια να μην καταλαβαίνουν τίποτα. Ή, ακόμη χειρότερα, να σκέφτονται ότι ακόμη δεν χτύπησε η δική τους πόρτα.

 

 

Και τι να πεις στον γονιό που τρέμει κάθε βράδυ στο βηχαλάκι του παιδιού του ή στο παράπονο ότι πονάει το κεφαλάκι του; Ή στον εργαζόμενο που πρέπει να μπει στο λεωφορείο ή στο τρένο για να πάει στη δουλειά και ξέρει ότι αν κάπου, κάπως, αρρωστήσει, μπορεί εκτός από εκείνον να κινδυνεύσουν κι άλλοι, κάποιοι πραγματικά ευάλωτοι, κι ας έχουν αναλάβει το δικό τους μερίδιο ευθύνης, με εμβόλια και μέτρα υγιεινής και όλα τα αναγκαία;

 

Στεκόμουν στο παράθυρο εκείνο το βράδυ. Είχα κλείσει κι εγώ τα παντζούρια μου στις μπαλκονόπορτες, να κλειδώσω μέσα την πανάκριβη ζέστη μου, σε όλο το σπίτι άναβαν δύο μετρημένες λάμπες και η μόνη συσκευή που δούλευε ήταν το πλυντήριο. Ψυχή ζώσα δεν κυκλοφορούσε στον δρόμο. Και σκεφτόμουν ποιο θα μπορούσε να είναι το μέλλον. Οχι μόνο το δικό μου, αλλά και των άλλων ανθρώπων. Των πολλών. Αυτών που περιμένουν να ζήσουν από ένα μισθό, που η δουλειά τους πάντα θα είναι επισφαλής και που, ό,τι και να κάνουν, όσο και να προσπαθήσουν, θα μετράνε το κόστος της ζωής σαν να τη χρωστούν σε κάποιον άλλο.

 

Αναρωτιόμουν ποια θα είναι τα υπολείμματα στα σώματα και τις ψυχές που θα αφήσει –όταν έρθει το τέλος της– αυτή η κρίση, που δεν είναι μόνο υγειονομική – όσο τη βλέπουν έτσι, εθελοτυφλούν: οι οικονομικές, οι πολιτικές και οι κοινωνικές συνέπειές της είναι ορατές ήδη. Πόση μοναξιά και απομόνωση μπορεί να αντέξει μια κοινωνία; Πόση φτώχεια; Και πόση βία και φόβο; Γιατί το αίσθημα του φόβου και της απειλής της βίας υπάρχουν παντού. Πώς θα θεραπευτούν οι ψυχές των ανθρώπων και πόσος χρόνος θα χρειαστεί γι’ αυτό;

 

Μακάρι να είχα απαντήσεις. Το μόνο που κατάφερα προσπαθώντας να τις βρω ήταν να αποκτήσω πονοκέφαλο. Στην ανοιχτή τηλεόραση, κάποιος μεγαλόσχημος «αρμόδιος» δήλωνε αυτάρεσκη ικανοποίηση για τη διαχείριση των προβλημάτων της χώρας – ίσως μιας άλλης χώρας, δεν ξέρω. Μια δημοσιογράφος προσπαθούσε να του εκμαιεύσει έστω μια παραδοχή ότι υπάρχουν κάποιες, λίγες, δυσχέρειες και προβλήματα, ρωτούσε να μάθει τι πρόνοια υπάρχει για το μέλλον. Μάταια. Για τον αρμόδιο όλα γίνονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η οίηση δεν έχει αυτιά, ούτε μάτια. Και, δυστυχώς, έχουν γεμίσει οι οθόνες μας από τέτοιους «αρμόδιους».

 

Αλλωστε ποτέ δεν φταίνε για τίποτα εκείνοι. Οι άλλοι φταίνε που δεν καταλαβαίνουν την «προσφορά» τους και τη «δουλειά» τους και τους κρίνουν υπερβολικά άδικα, από κάποια αρρωστημένη «ιδεολογική εμμονή».

 

Επέλεξα να κλείσω και την τηλεόραση. Ολα μου τα παράθυρα ήταν πια κλειστά. Εφτιαξα ένα τσάι και τυλίχτηκα σε μια κουβέρτα στον καναπέ. Και μετά αποφάσισα να καταγράψω και να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις μου. Συγχωρέστε μου αυτή την εξομολόγηση.

  

Η Ικαρία του Μπόρις Τζόνσον

 

Ένας πρωθυπουργός που δεν τήρησε τα μέτρα που επέβαλε, δημοσιογράφοι που διώκονται επειδή ερευνούν σκάνδαλα, μια πανδημία εκτός ελέγχου και η ακρίβεια που "εξαφανίζει" τα εισοδήματα. Ευτυχώς τέτοια πράγματα δεν (μαθαίνουμε ότι) συμβαίνουν στην Ελλάδα.

γράφει ο Μάνος Χωριανόπουλος

 

"Θέλω να ζητήσω συγγνώμη. Υπάρχουν πράγματα που δεν κάναμε σωστά και πρέπει να αναλάβω την ευθύνη. Γνωρίζω ότι αισθάνονται οργή με μένα, για την κυβέρνηση της οποίας ηγούμαι, όταν νομίζουν ότι στην ίδια την Ντάουνινγκ Στριτ οι κανόνες δεν τηρούνται από τους ανθρώπους που φτιάχνουν τους κανόνες",

 

Μπόρις Τζόνσον, πρωθυπουργός Μεγάλης Βρετανίας

 

Η αποκάλυψη των κορονοπάρτι της Ντάουνινγκ Στριτ, εν μέσω απαγορεύσεων λόγω πανδημίας, προκάλεσε πολιτικό σεισμό στη Μεγάλη Βρετανία.

 

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη, το πολιτικό του μέλλον αμφισβητείται, οι Συντηρητικοί πέφτουν στις δημοσκοπήσεις και τα βρετανικά ΜΜΕ συναγωνίζονται για τον πιο σκληρό τίτλο.

 

Είναι μια υγιής αντίδραση, όταν ένας πρωθυπουργός, αγνοεί επιδεικτικά τις απαγορεύσεις που ο ίδιος θεσπίζει για τους πολίτες.

 

Ο Μπόρις Τζόνσον ζει την Ικαρία του, αλλά δυστυχώς για τον ίδιο, δεν ελέγχει τη δημόσια σφαίρα όσο χρειάζεται, ώστε τα ΜΜΕ της χώρας του να περάσουν γρήγορα γρήγορα στο επόμενο θέμα.

 

Περίπου ένα χρόνο πριν, το NEWS 24/7 αποκάλυψε το βίντεο από το γλέντι στην Ικαρία, παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Τη μέρα που γινόταν κομματική σύναξη μετά μουσικής σε ένα μπαλκόνι στην Ικαρία, ίσχυε για τους πολίτες για πρώτη φορά απαγόρευση κυκλοφορίας λόγω κορονοϊού Σαββατοκύριακο από τις 18:00 το απόγευμα.

 

Συγγνώμη δεν ζητήθηκε, πολιτικό πρόβλημα εντός της κυβέρνησης δεν υπήρξε και ελάχιστοι τόλμησαν να ψελλίσουν το αυτονόητο. Ότι ο πρωθυπουργός υπονόμευε στην πράξη την πειθαρχία που έπρεπε να υπάρχει απέναντι στην πανδημία.

 

Μέσω μιας ξένης χώρας, οι Έλληνες διαπιστώνουν εξ αντανακλάσεως το ποια θα ήταν η κριτική που θα έπρεπε να ασκείται σε μια κυβέρνηση σε ανάλογο ατόπημα. Δεν είναι η πρώτη φορά.

 

Παντού στον κόσμο γίνονται λάθη στη διαχείριση της πανδημίας, εκτός από την Ελλάδα του "ενισχυμένου ΕΣΥ" και των 80-90 νεκρών την ημέρα.

 

Εδώ και δύο χρόνια, παντού γίνονται κινητοποιήσεις με αιτήματα, εκτός από τη χώρα μας, όπου "γίνονται για να προκαλούν μποτιλιάρισμα".

 

Σε πολλές χώρες "η ελευθερία του τύπου βρίσκεται σε κίνδυνο", εκτός από την Ελλάδα βέβαια, παρά το γεγονός ότι διώκονται δημοσιογράφοι επειδή ερεύνησαν σκάνδαλα και τα non paper έχουν αντικαταστήσει το ρεπορτάζ.

 

Όσο για την οικονομία; Κάθε μέρα μαθαίνουμε ότι "κλυδωνίζεται ο Ερντογάν για την φτώχεια και τον πληθωρισμό που βασανίζει τον τουρκικό λαό", αλλά η ακρίβεια στην Ελλάδα δεν προκαλεί καμία δυσαρέσκεια στους πολίτες.

 

Ίσα ίσα που φαίνεται ότι απολαμβάνουν, τα ημίμετρα, την καθυστερημένη αντίδραση της κυβέρνησης στις αυξήσεις τιμών ή το αλαλούμ με τις δηλώσεις υπουργών που τη μία μέρα εξετάζουν μείωση του ΦΠΑ σε ορισμένα προϊόντα και την άλλη το αποκλείουν.

 

Είναι αλήθεια ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού, έχει την εικόνα που θα ήθελε η κυβέρνηση. Αρκετοί συμπολίτες μας δεν έμαθαν ποτέ για το γλέντι στην Ικαρία ή για την καταστροφή από τη φωτιά στις Μυκήνες και πολλοί σίγουρα γνωρίζουν -γιατί αυτό είδαν στα κανάλια- ότι στη Νέα Σμύρνη 30 ιπτάμενοι αναρχικοί επιτέθηκαν στην αστυνομία μέρα μεσημέρι.

 

Η προπαγάνδα όμως ακόμα και αν είναι επιτελική, έχει τα όριά της. Και συνήθως αυτά καθορίζονται από τις άδειες τσέπες και τις ημέρες που περισσεύουν όταν τελειώνει ο μισθός την πρώτη βδομάδα του μήνα.

Κυνική ομολογία Μητσοτάκη: «Είμαστε χειρότερα μόνο στους θανάτους» 14/01/2022

 του Ανδρέα Κοσιάρη

 

«Είμαστε χειρότερα μόνο ως προς τους θανάτους». Δεν θα μπορούσε να υπάρξει κυνικότερη ομολογία αποτυχίας από αυτήν που έδωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη που προβλήθηκε χθες βράδυ, όταν του τέθηκε το ζήτημα της σύγκρισης των επιδόσεων της χώρας στην πανδημία το 2020 και το 2021.  

 

Ναι είχαμε 16000 νεκρούς αλλά σώσαμε τον τουρισμό pic.twitter.com/y7FHaevM94

— Ιερώνυμος boss (@JeronymoBoss2) January 14, 2022

 «Μόνο ως προς τους [16.000] θανάτους», αλλά, «κρατήσαμε την οικονομία ανοιχτή, δεν κάναμε λοκντάουν, σώσαμε τον τουρισμό και είχαμε μια ανάπτυξη εξαιρετικά υψηλή». Δεν θα μπορούσε να περιγραφεί πιο παραστατικά το διακύβευμα ανάμεσα στους αριθμούς και τους ανθρώπους.

 

Ένας σοβαρός δημοσιογράφος θα έφριττε με αυτήν την απάντηση του πρωθυπουργού. Θα ανταπαντούσε αμέσως το πολύ απλό, «δηλαδή ισχυρίζεστε ότι 16.000 νεκροί είναι ένα ανεκτό τίμημα για τη “διάσωση του τουρισμού”;». Αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε απέναντί του έναν σοβαρό δημοσιογράφο — θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν είχε καν απέναντί του έναν δημοσιογράφο.

 

 

 

Οι σοβαροί πολίτες μιας σοβαρής χώρας, έπειτα από αυτήν την κυνική ομολογία, θα κυνηγούσαν τους κυβερνητικούς πολιτευτές (στην καλύτερη) με σάπια φρούτα ανά χείρας. Θα ζητούσαν τον λόγο, με οργή και αγανάκτηση, ποιος και γιατί έδωσε το δικαίωμα στους κυβερνώντες να υποτιμούν τόσο την αξία της ανθρώπινης ζωής. Αλλά μάλλον δεν ζούμε σε μια σοβαρή χώρα με σοβαρούς πολίτες.

 

Αγγίζουμε τους 22.000 θανάτους συνολικά, θα τους ξεπεράσουμε εύκολα και γρήγορα και η ανοδική αυτή πορεία θα συνεχιστεί. Συνηθίσαμε να πεθαίνουν αβέρτα άνθρωποι γύρω μας, και αυτή τη συνήθεια την εκμεταλλεύεται ο πολιτικός και ηθικός απατεώνας που κυβερνά, εκτοξεύοντας ανά τακτά χρονικά διαστήματα κυνικότατες ομολογίες και ανερυθρίαστα ψέματα.

 

Και οι αυλικοί του, σε πολιτικά έδρανα ή καλοπληρωμένα δημοσιογραφικά γραφεία, συνεχίζουν να θριαμβολογούν και να τον επευφημούν. Εκμεταλλεύονται μια μουδιασμένη κοινωνία, που έχει ξεχάσει τι είναι σημαντικό στην ανθρώπινη ζωή — την ίδια τη ζωή.    

 

Στοχοποίηση και τραμπουκισμοί κατά του δημοσιογράφου Χρ.Αβραμίδη από την Ασφάλεια και τους ΜΑΤατζήδες στην Θεσσαλονίκη (βίντεο)

 

Σε τραμπουκισμό, εξύβριση και στοχοποίηση του δημοσιογράφου Χρήστου Αβραμίδη προχώρησαν το μεσημέρι του Σαββάτου άνδρες της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.

 

Όπως αποδεικνύει και σχετικό βίντεο που έχει δημοσιευθεί, άνδρες της Ασφάλειας χωρίς καμία αιτία του ζήτησαν να κλείσει το κινητό του τηλέφωνο, στη συνέχεια τον περικύκλωσαν μαζί με μια διμοιρία ΜΑΤ και τον κράτησαν παράνομα.

 

 

Στη συνέχεια, όπως καταγγέλλει ο Χρήστος Αβραμίδης, του είπαν πως είναι «γνωστός» στην Ασφάλεια, του φώναζαν, τον κλώτσησαν στο πόδι και τον απείλησαν  με σεξιστικές φράσεις.

 

Για ακόμη μια φορά στοχοποιείται και τραμπουκίζεται δημοσιογράφος από άνδρες της Ασφάλειας, επειδή κάνει τη δουλειά του, δημοσιεύοντας και αναδεικνύοντας την αστυνομική αυθαιρεσία, όποτε αυτή συμβαίνει.

 

Είναι σαφές ότι αυτό δεν αρέσει στους υψηλούς ορόφους της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης. Δεν είναι όμως δυνατόν να στοχοποιείται και να επιχειρείται με αυτόν τον αντιδημοκρατικό και παράτυπο τρόπο ένας δημοσιογράφος που καλύπτει τα γεγονότα.

 

Οι δημοσιογραφικές ενώσεις οφείλουν να τοποθετηθούν και να καταγγείλουν την αστυνομική βία και αυθαιρεσία εναντίον δημοσιογράφων που κάνουν τη δουλειά τους.

 

 

Παράλληλα οφείλει ο λαλίστατος υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος να καταδικάσει το γεγονός και το περιστατικό να διερευνηθεί σε βάθος. Εξάλλου από το βίντεο τα στοιχεία των ανδρών της Ασφάλειας που διέπραξαν την επίθεση σε βάρος του Χρ. Αβραμίδη είναι εμφανή.

 

Καταγγελία και αποδεικτικά βίντεο

 

Καταγγελία και αποδεικτικά βίντεο της στοχευμένης επίθεσης από την αστυνομία κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης στη Θεσσαλονίκη, δημοσίευσε στους λογαριασμούς του στα social media, o δημοσιογράφος Χρήστος Αβραμίδης.

 

«Μόλις με έπιασε η αστυνομία μπροστά σε όλους τους δημοσιογράφους παρά την επίδειξη δημοσιογραφικής ταυτότητας. Τραβούσα βίντεο, έναν έλεγχο στοιχείων.

Με έβαλαν να κλείσω το κινητό, με οδήγησαν πίσω από τα ΜΑΤ και με περικύκλωσαν. Μου φώναζαν, με ρώτησαν αν είμαι ο “φίλος τους ο Αβραμίδης ο γνωστός”

Όταν μου φώναζαν τους είπα να μην το κάνουν γιατί μπορώ και εγώ να φωνάξω. Ένας ασφαλιτης μου είπε “σε γαμαμε κιόλας απ’τον κωλο αν θέλουμε” και με κλώτσησε στο καλάμι.

Στη συνέχεια παρενέβη κόσμος που βρισκόταν εκεί & δημοσιογράφοι και αφέθηκα ελεύθερος.

VID 2 Με κρατά βίαια η αστυνομία και εμποδίζει τη δημοσιογραφική κάλυψη (είμαι αυτος με την κόκκινη μάσκα ανάμεσα σε ασφαλιτες)

Δημοσιογράφοι προσπαθούν να καταγράψουν, μα ασφαλιτες τους παρεμποδίζουν ξανά. Ελληνική Αστυνομία, τι θα γίνει με τους τραμπούκους σας;», αναφέρει ο Χρήστος Αβραμίδης σε ανάρτησή του στο facebook, την οποία και συνοδεύει με εξόχως αποκαλυπτικά βίντεο.

 

 

Δείτε το δεύτερο βίντεο που καταγράφει το περιστατικό:

   

Αντίστοιχο σκηνικό βίωσε όμως και ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Λιτσαρδάκης, ο οποίος κατέγραφε προσαγωγές διαδηλωτών στη μέση του δρόμου, όταν άνδρας της ομάδας ΔΡΑΣΗ του έκλεινε το οπτικό πεδίο, φωνάζοντας του και ζητώντας του να αποχωρήσει από το σημείο, παρακωλύοντας την άσκηση του δημοσιογραφικού του έργου.

 

Δείτε το σχετικό βίντεο:    

πηγή: alter thess      

ΒΙΑΣΜΟΣ 24χρονης στη Θεσσαλονίκη

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

Στη Θεσσαλονίκη, μία 24χρονη κοπέλα βιάστηκε. Οι βιαστές της κυκλοφορούν ελεύθεροι, ενώ η μόνη αντίδραση εκδηλώνεται στο διαδίκτυο.

 

Οι βιαστές της Θεσσαλονίκης είναι γνωστοί επιχειρηματίες. Τα ονόματά τους έχουν αναρτηθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένας μάλιστα από αυτούς παραδέχτηκε τον βιασμό (με... λεπτομέρειες) σε ανάρτησή του στο Instagram!

 

Κι όμως οι λυκάνθρωποι αυτοί κυκλοφορούν ελεύθεροι.

 

Όλα ξεκίνησαν στις 2 Ιανουαρίου, όταν η Ελληνική Αστυνομία εξέδωσε Δελτίο Τύπου στο οποίο αναφερόταν η σύλληψη ενός 27χρονου με την κατηγορία του βιασμού σε βάρος 24χρονης σε γνωστό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης. Μετά από συμφωνία εισαγγελέα και ανακριτή, ο 27χρονος αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους.

 

Ο δράστης, όμως, δεν ήταν ένας αλλά περισσότεροι.

 

Τι έκανε άραγε η αστυνομία και ο ανακριτής; Δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους ή πρόκειται για μία περίπτωση συγκάλυψης;

 

Είναι γνωστό ότι οι αστυνομίες αμφισβητούν τα θύματα των βιασμών. Στη Γαλλία έχει δημιουργηθεί το hashtag #DoublePeine(Διπλή Τιμωρία), που συγκεντρώνει τις μαρτυρίες γυναικών από αυτά που υπέστησαν σε αστυνομικά τμήματα, όταν θέλησαν να καταγγείλουν τον βιασμό ή άλλη βία. Το ίδιο συμβαίνει παντού. Ασφαλώς και στην Ελλάδα.

 

Είναι αλήθεια ότι ο ισχυρός θεωρεί ότι η δύναμή του τον νομιμοποιεί να έχει το αντίστοιχο «Jus primae noctis» του φεουδάρχη, να πιστεύει ότι όλοι/ες κι όλα του ανήκουν. Έτσι εκπαιδεύονται οι γόνοι και όχι μόνο.

 

Μόνο που οι σεξιστικές ιδέες δεν προέρχονται μόνο από το φαλλοκρατικό μας παρελθόν και την ιστορία της πατριαρχίας, αλλά είναι και η κουλτούρα στην οποία επιδιώκει να βασισθεί η «νέα κοινωνία» της ψηφιακής εποχής. Σ’ αυτό το έδαφος καλλιεργείται η «θριαμβεύουσα αρσενική δύναμη» των νεοφασιστών, του Μπολσονάρου, των «νοικοκυραίων» που σκότωσαν τον Ζακ, των δολοφόνων της Ελένης, εδώ καλλιεργείται το φαινόμενο της νέας δεξιάς, της λεγόμενης και μετα-φασιστικής.

 

Οι «Μηχανές» της κουλτούρας του σεξισμού δουλεύουν κάθε βράδυ, παράγοντας αυτά τα αγόρια και αυτά τα κορίτσια στα καλούπια των αντίστοιχων που «παίζουν» στο «μπάτσελορ», στο «big brother», στο survivor κ.ά..

 

«Επιλέγουν τους υποψήφιους παίκτες με βάση το κριτήριο των κακομαθημένων παιδιών στα οποία οι γονείς τους δεν έθεσαν ποτέ κανένα όριο, που επικεντρώνονται μόνο στον εαυτό τους, επιδεικνύοντας έναν εγωισμό χωρίς όρια, και που είναι ικανοί να ‘πουλήσουν’ όσο γίνεται πιο ακριβά κάθε τι που κάνουν (σ.σ. ή λένε), περιφρονώντας πλήρως τους άλλους… Σ’ αυτούς τους «ήρωες» καθένας που έχει παθολογικά ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά θα μπορούσε εύκολα να ταυτισθεί. Οι έφηβοι, που είναι πιο χειραγωγήσιμοι, κινδυνεύουν να θεωρήσουν αυτές τις συμπεριφορές ως κανονικότητα και να λειτουργήσουν ανάλογα», γράφει η Γαλλίδα ψυχίατρος M-F. Hirigoyen.

 

Γι’ αυτό η εναντίωση στον σεξισμό, στην πατριαρχία και τον ρατσισμό, οφείλει να είναι σύνθετη και να εντάσσεται στο ενιαίο πολιτικό πρόγραμμα που θα αρνείται τη βιο-εξουσία και τους συνακόλουθους κυριολεκτικούς και μεταφορικούς βιασμούς της...

 

Μπιλ Γκέιτς και Φάουτσι συμφωνούν: Τότε θα τελειώσει η πανδημία ελέω Όμικρον

   Τα πιο εξέχοντα μέλη της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας συμφωνούν αναφορικά με την εξέλιξη της πανδημίας του κορωνοϊού.

Όλα δείχνουν πως το 2022, που μπήκε πριν μερικές, θα είναι το… «σωτήριο» έτος όσον αφορά την πανδημία του κορωνοϊού. Οι περισσότεροι ειδικοί -συμπεριλαμβανομένων των πιο έγκυρων παγκοσμίως- συμφωνούν πως πολύ σύντομα και πιο συγκεκριμένα, όταν κάνει τον κύκλο της η Όμικρον, η πανδημία θα αρχίσει να αποτελεί ένα παλιό, κακό όνειρο.

 

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει πως ο κορωνοϊός θα πάψει να υπάρχει. Για την ακρίβεια, πρόσφατα ο Μπιλ Γκέιτς παρουσίασε το φαινομενικά πιο πιθανό σενάριο γράφοντας στο μπλογκ του: «Κάποια στιγμή τον επόμενο χρόνο, ο Covid-19 θα γίνει μια ενδημική ασθένεια για τα περισσότερα μέρη του πλανήτη».

 

Αν ο παραπάνω ισχυρισμός βγει αληθινός και ο Covid γίνει ενδημική ασθένεια – δηλαδή μια ασθένεια σχετικά χαμηλής σοβαρότητας που κυκλοφορεί συνεχώς σε ορισμένα μέρη του κόσμου – αυτόματα θα λάβει τέλος η πανδημική φάση της ασθένειας. Οι διαφορές είναι μεγάλες και σημαντικές αλλά εξίσου σημαντική οφείλει να είναι και η συνειδητοποίηση πως ακόμα και αν αλλάξει μορφή εκδήλωσης, ο κορωνοϊός δεν θα μας απαλλάξει ποτέ εξ’ ολοκλήρου από την παρουσία του.

 

Αυτή είναι μια ακόμα εκτίμηση με την οποία συμφωνούν οι πιο έγκυροι ιατρικοί εμπειρογνώμονες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής του ιατρικού συμβουλίου του Λευκού Οίκου, Δρ. Άντονι Φάουτσι. «Είναι πολύ πιθανό να μην μπορέσουμε ποτέ να απαλλαγούμε από τον Covid», ξεκαθάρισε πρόσφατα με δηλώσεις του στο CNBC από τη μεριά του ο Δρ. Τίμοθι Μπρούερ, καθηγητής επιδημιολογίας στο UCLA Fielding School of Public Health.

 

Η σκέψη της αντιμετώπισης του Covid για πάντα μπορεί να ακούγεται τρομακτική, αλλά το να ζεις με έναν ενδημικό ιό είναι πολύ διαφορετικό από την συνθήκη πανδημίας με την οποία ζούμε αυτή τη στιγμή. Και ακριβώς επειδή μια τέτοιου τύπου μετάβαση δεν συμβαίνει από τη μια μέρα στην άλλη, τα περίπου δυο χρόνια πανδημίας που έχουμε βιώσει δεν είναι τόσο παράλογα μεγάλο διάστημα στην πραγματικότητα.

 

Ένα άλλο ζήτημα με το οποίο συμφωνούν οι σημαντικότερες φωνές του πλανήτη όσον αφορά τον κορωνοϊό, από τον Μπιλ Γκέιτς μέχρι τον Άντονι Φάουτσι, είναι η χρησιμότητα του εμβολιασμού ακόμα και σε αυτή τη φάση, όπου η μετάλλαξη Όμικρον μοιάζει να είναι η τελευταία πανδημική εκδήλωση του ιού. Για την ακρίβεια, για το ότι βρισκόμαστε τόσο κοντά σε αυτή την πολυπόθητη μετάβαση το οφείλουμε σε τεράστιο βαθμό στους εμβολιασμούς.

 

«Όσο περισσότεροι οι εμβολιασμοί τόσο μεγαλύτερη η μείωση του αριθμού των σοβαρών κρουσμάτων, των νοσηλειών και των θανάτων. Αυτό σηματοδοτεί την έναρξη της μετάβασης του Covid στην ενδημική του μορφή», ξεκαθαρίζει ο Όμπρι Γκόρντον, επιδημιολόγος μολυσματικών ασθενειών και αναπληρωτής καθηγητής στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.

 

 

Σύμφωνα με τον Μπρούερ, ο κορωνοϊός θα είναι σύντομα κάτι σαν τη γρίπη. Όπως η γρίπη υπάρχει διαρκώς ανάμεσά μας και εντείνεται τους χειμωνιάτικους μήνες κάθε χρόνο, όπως κόντρα στη γρίπη οι άνθρωποι εμβολιάζονται τακτικά, γεγονός που τους βοηθάει να δημιουργήσουν πολλαπλά στρώματα ανοσίας για πολλά χρόνια απέναντι της, έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται και ο κορωνοϊός μετά την πανδημία.

 

«Όπως οι περισσότεροι αναπνευστικοί ιοί, πιθανότατα θα είναι χειρότερος τους κρύους μήνες και λιγότερο κατά τους ζεστούς», λέει ο Μπρούερ. Σε ανάλογη ανάρτησή του, ο Μπιλ Γκέιτς τονίζει πως ο κορωνοϊός θα συνεχίσει να υπάρχει αλλά ο κίνδυνός του θα είναι τόσο χαμηλός που «δεν θα χρειαστεί να τον συνυπολογίσετε τόσο πολύ στη λήψη των αποφάσεών σας, δεν θα είναι πρωταρχικός παράγοντας όταν αποφασίζετε αν θα εργαστείτε από το γραφείο ή αν θα αφήσετε τα παιδιά σας να πάνε στον ποδοσφαιρικό τους αγώνα ή να δουν μια ταινία σε ένα θέατρο».

 

Ο Μπρούερ προσθέτει: «Κατά τη διάρκεια των ψυχρότερων περιόδων του έτους, ορισμένα γνωστά πλέον μέτρα πρόληψης θα μπορούσαν να παραμείνουν ευρέως διαδεδομένα, όπως η χρήση μάσκας σε δημόσιους εσωτερικούς χώρους και η παραμονή στο σπίτι όταν είστε άρρωστοι για την πρόληψη της εξάπλωσης».

 

Σε κάθε περίπτωση, το βέβαιο είναι πως το 2022 σηματοδοτεί μια νέα εποχή: η πανδημία φτάνει στο τέλος της. Και αυτό που τόσοι και τόσοι αρνητές της κατάστασης που ζούμε ισχυριζόντουσαν από την αρχή της, πλέον θα ισχύει: ο κορωνοϊός δεν θα διαφέρει από τη γρίπη… 

πηγή

Τελικά είναι απλή γρίπη; Η απόφαση της Σουηδίας μετά από 2 χρόνια πανδημίας δείχνει πολλά για την Όμικρον

 Η Σουηδία, όπως και όλη η υπόλοιπη Ευρώπη, βιώνει τώρα την επέλαση της νέας μετάλλαξης και για μία ακόμη φορά αποφάσισε να μην μείνει αδρανής   

Το πείραμα της Σουηδίας την εποχή του πρώτου lockdown τη μετέτρεψε ως γνωστόν σε case study, η αξιολόγηση του όμως είναι ένα σύνθετο ζήτημα που θα παραμένει ανοιχτό όσο διαρκεί η πανδημική περίοδος.

 

Αυτό που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι η αφοσίωση στην αρχική – άνευ περιορισμών – προσέγγιση και η επιδίωξη της περίφημης «ανοσίας της αγέλης» διαταράχθηκε προϊόντος του χρόνου, με τη σουηδική κυβέρνηση να ανακρούει πρύμναν στην πορεία και να επιβάλει μέτρα για τον περιορισμό της διασποράς. Υπό αυτή την έννοια το μοντέλο της θα μπορούσε να κριθεί ως αποτυχημένο.

 

Από την άλλη όμως, η σκανδιναβική χώρα δεν προχώρησε ποτέ σε καθολικό lockdown και παρά ταύτα οι απώλειες της σε ανθρώπινες ζωές είναι λιγότερες απ’ ότι π.χ. της Ελλάδας, που έχει πάνω-κάτω τον ίδιο πληθυσμό. Αισθητά λιγότερες μάλιστα, καθώς η Σουηδία, που στην αρχή της πανδημίας «έγραφε» έως και διψήφια νούμερα απωλειών καθημερινά και αναδείχθηκε σε παράδειγμα προς αποφυγή, έχει ανακοινώσει συνολικά 15.440 θανάτους, όταν η χώρα μας έχει ξεπεράσει τους 21.500. Που σημαίνει ότι για να κριθεί μια στρατηγική θα πρέπει να τεθεί σε σύγκριση με τις αντίστοιχες άλλων χωρών.

 

Όπως και να ‘χει, η Όμικρον δεν κάνει διακρίσεις σε διαφορετικές νοοτροπίες, μοντέλα και κλίματα.

 

Η Σουηδία, όπως και όλη η υπόλοιπη Ευρώπη, βιώνει τώρα την επέλαση της νέας μετάλλαξης και για μία ακόμη φορά αποφάσισε να μην μείνει αδρανής. Την Τετάρτη 12/01 η χώρα ανακοίνωσε τα περισσότερα κρούσματα από το ξεκίνημα της πανδημίας, συγκεκριμένα 25.215. Το νούμερο αυτό όμως ουδόλως τρομάζει κυβέρνηση και επιστήμονες. Και ο λόγος είναι ότι σύμφωνα με τα επικαιροποιημένα μοντέλα της Υπηρεσίας Υγείας, η κορύφωση του τέταρτου κύματος απέχει περίπου δύο εβδομάδες, αλλά κυρίως καμιά 40αρια χιλιάδες κρούσματα. Η πρόβλεψη είναι ότι το peak σε αριθμό κρουσμάτων θα γίνει στα τέλη Ιανουαρίου και ο αριθμός τους χωρίς λήψη μέτρων θα προσέγγιζε τα 70.000!

 

 

«Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί αναμφίβολα. Το επίπεδο των μολύνσεων στη Σουηδία βρίσκεται σε ιστορικά υψηλό επίπεδο», είπε η πρωθυπουργός Μαγκνταλένα Άντερσον σε συνέντευξη Τύπου την Τρίτη, ανακοινώνοντας νέα μέτρα.

 

Σε αυτά περιλαμβάνεται η τηλεργασία –όπου είναι εφικτό–, το μειωμένο ωράριο λειτουργίας των μπαρ και των εστιατορίων και η μείωση του αριθμού των ανθρώπων που επιτρέπεται να συμμετέχουν σε δημόσιες εκδηλώσεις.

 

Τα εστιατόρια θα κλείνουν πλέον στις 23:00 και θα επιτρέπεται η παραμονή στον χώρο μόνο σε καθήμενους αλλά σε τραπέζια με ανώτατο αριθμό πελατών τους οκτώ.

 

 

Επίσης οι ενήλικες καλούνται να περιορίσουν τις κοινωνικές επαφές τους σε εσωτερικούς χώρους.

 

Τα μέτρα θα επανεξετάζονται κάθε δύο εβδομάδες, αλλά αναμένεται να παραμείνουν σε ισχύ τουλάχιστον για ένα μήνα.

 

«Δυστυχώς, πρέπει να κάνουμε άλλη μια προσπάθεια για να μειώσουμε τον αριθμό των νέων μολύνσεων», είπε η Άντερσον, ευελπιστώντας ότι με τα μέτρα αυτά θα αποτραπεί η αφόρητη πίεση στο εθνικό σύστημα υγείας.

 

Πάντως η κατάσταση που βιώνει αυτή τη στιγμή η Σουηδία μαρτυρά και κάτι άκρως ελπιδοφόρο. Ενώ ο αριθμός των νέων μολύνσεων έχει αυξηθεί κατακόρυφα την τελευταία εβδομάδα, ο αριθμός θανάτων και νοσηλειών παραμένει πολύ χαμηλότερα σε σχέση με το επίπεδο που είχε παρατηρηθεί σε προηγούμενα κύματα της πανδημίας. Το αντίστοιχο διάστημα του περασμένου Ιανουαρίου οι θάνατοι υπερέβαιναν τους 80 κάθε ημέρα, ενώ τώρα ζητούμενο είναι αν θα ξεπεράσουν τους 10. Είναι το πολύ μεγαλύτερο ποσοστό εμβολιαστικής κάλυψης ή η μικρότερη ισχύς του στελέχους της Όμικρον που κάνει τη διαφορά; Πιθανότατα μια σύνθεση και των δύο, για την ώρα όμως οι επιστήμονες θεωρούν πρόωρο να παρομοιάσουν την Όμικρον με μια απλή γρίπη.

 

Το Εθνικό Συμβούλιο Υγείας και Πρόνοιας ανακοίνωσε ότι η πίεση στο σύστημα υγείας επιτείνεται από την εξάπλωση άλλων λοιμώξεων του αναπνευστικού και από τις ελλείψεις στο προσωπικό, ενώ ο μεγάλος σκόπελος είναι αυτός που έρχεται με την έξαρση των μολύνσεων.    

πηγή

Ο Ανδρουλάκης εκνευρίζει τον Μητσοτάκη: Καλό σημάδι…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Μετά την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, στην κυβέρνηση εμφανίζονται σημ άδια εκνευρισμού. Φαίνεται ότι άλλα περίμεναν και άλλα βλέπουν.

 

Ετσι, η επιθετική κριτική που ασκεί το τρίτο κόμμα της Βουλής σε κυβερνητικές αποφάσεις αντιμετωπίζεται με ειρωνείες και με προσπάθεια να το ταυτίσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστικά, τις παραμονές των Χριστουγέννων, όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε νέα μέτρα για την πανδημία, το ΚΙΝΑΛ τα χαρακτήρισε καθυστερημένα και ανεπαρκή και την επέκρινε ότι υποκύπτει στο φόβο του πολιτικού κόστους. Κυβερνητικά στελέχη απάντησαν ότι διαβάζοντας την ανακοίνωση του ΚΙΝΑΛ «είναι σαν να διαβάζεις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ».

 

Η αντίδραση αυτή πρέπει να χαροποιεί τη νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Διότι φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος της μια «παρεξήγηση» που σέρνεται τα τελευταία χρόνια. Μετά τη συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση Σαμαρά, στη ΝΔ θεωρούσαν το ΚΙΝΑΛ «φιλικό» κόμμα. Και όσες φορές η Φώφη Γεννηματά επιχειρούσε να διαλύσει αυτήν εντύπωση, ασκώντας επιθετική κριτική σε πράξεις και παραλείψεις της κυβέρνησης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έκρυβε την ενόχλησή του.

 

Δυο μέρες μετά την εκλογή του κ. Ανδρουλάκη ο πρωθυπουργός είπε ότι περιμένει από αυτόν «υπεύθυνη» αντιπολίτευση. Ουσιαστικά ο κ. Μητσοτάκης επιχείρησε να προσδιορίσει εκείνος το είδος της αντιπολίτευσης που θα ασκεί το ΚΙΝΑΛ υπό τη νέα ηγεσία του, με διπλό στόχο. Από τη μια να έχει κάποιας μορφής συναίνεση από το τρίτο κόμμα, ώστε να μπορεί να κατηγορεί ευκολότερα τον ΣΥΡΙΖΑ για «ανεύθυνη» αντιπολίτευση.

 

Όμως, ο κ. Ανδρουλάκης δεν έπεσε στην παγίδα. Το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα της αντιπολίτευσης. Και το είδος της κριτικής που θα ασκεί δεν μπορεί να το καθορίζει η κυβέρνηση. Αν το δεχόταν αυτό, θα ήταν σαν να κλωτσούσε την καρδάρα με το γάλα. Αν ο κ. Ανδρουλάκης θέλει να επαναπατριστούν οι ψηφοφόροι του κόμματος που πήγαν στη ΝΔ στις εκλογές του 2019, δεν έχει άλλη οδό από τη άσκηση συστηματικής και επιθετικής αντιπολίτευσης. Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι συγγενές προς τη ΝΔ κόμμα. Ιστορικά ήταν ο μεγάλος αντίπαλός της μέχρι το 2012 και την «παρά φύσιν» συνεργασία τους. Και στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές ο «φιλοκυβερνητικός» υποψήφιος Ανδρέας Λοβέρδος καταποντίστηκε, παρά τη μεγάλη μιντιακή και δημοσκοπική υποστήριξη που είχε.

 

Στο λίγο διάστημα που ασκεί την αρχηγία ο κ. Ανδρουλάκης, το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι αποκαθιστά την πολιτική κανονικότητα. Και αυτό σημαίνει ότι θα ασκεί καθημερινά αντιπολίτευση στην κυβερνητική πολιτική.

 

Αυτό δεν αρέσει στον κ . Μητσοτάκη και δεν το κρύβει. Στη τελευταία συνέντευξή του στον «Αντέννα» είπε δηκτικά για τον κ. Ανδρουλάκη: «Εχω ακούσει κάποιες ενδιαφέρουσες πολύ γενικές τοποθετήσεις, ότι θέλει να κάνει σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση. Αρα τοποθετείται στην κεντροαριστερή και όχι στην κεντροδεξιά πολυκατοικία».

 

Συνειδητά ή όχι ο κ. Μητσοτάκης είπε κάτι που αποκαθιστά τα πράγματα. Βεβαίως, καταχωρίζοντας το ΚΙΝΑΛ στην «κεντροαριστερή πολυκατοικία», ελπίζει να κυριαρχήσει πλήρως η ΝΔ στην «κεντροδεξιά πολυκατοικία». Όμως, ταυτόχρονα, αναγνωρίζει ότι το κεντροαριστερό ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ δεν θα συμπράξει μαζί του για το σχηματισμό κυβέρνησης, αν οι επόμενες εκλογές δεν δώσουν αυτοδυναμία. Αλλωστε, αυτό είναι και το νόημα της φράσης του κ. Ανδρουλάκη ότι θέλει «να αντικατασταθεί η κυβέρνηση της ΝΔ από μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση». Και αυτό, φυσικά, δεν μπορεί να γίνει με συμμετοχή της ΝΔ.

 

Κάπως έτσι το πολιτικό παιχνίδι αρχίζει να ξεκαθαρίζει. ΤΟ ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα της Κεντροαριστεράς, δεν θα συνεργαστεί με τη ΝΔ για το σχηματισμό κυβέρνησης μετά τις προσεχείς εκλογές. Δεν θα επαναλάβει, δηλαδή, αυτό που έγινε το 2012 και παραλίγο να το οδηγήσει στην εξαφάνιση.

 

Για τα υπόλοιπα- δηλαδή για το ποια κυβέρνηση θα έχουμε μετά τις εκλογές, κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή- θα αποφασίσουν οι ψηφοφόροι…  

Σταυρωμένες ρακέτες

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Σε πολλές συνεντεύξεις Τύπου, η σπουδαιότερη απάντηση του ερωτωμένου είναι εκείνη που δεν δίνει ποτέ. Εκείνη που αποφεύγει να δώσει, γιατί ακόμα και η ανειλικρίνεια αναγκάζεται να βρει τα όριά της, όταν υπάρχουν αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες. Πώς ξεφεύγει λοιπόν όποιος στριμώχνεται; Πολύ απλά, κηρύσσει αυθαιρέτως τη συνέντευξη περαιωμένη και απέρχεται ενθουσιασμένος με την ευρηματική μαγκιά του. Ή περνάει στη θεατρινίστικη αντεπίθεση. Εξαντλεί τότε όλα του τα αποθέματα σε υποκρισία και κατηγορεί τον ερωτώντα σαν όργανο σκοτεινών δυνάμεων, ανάγωγο συκοφάντη, καταχραστή της δημοσιογραφικής του ιδιότητας κτλ. Αυτή είναι η σχολή του Ντόναλντ Τραμπ και των όπου γης ομοιωμάτων του, ακόμα και όσων ομνύουν στον πούρο φιλελευθερισμό. Και στη συνέντευξη Τύπου που οργάνωσε στο Βελιγράδι η οικογένεια του Σέρβου τενίστα Νόβακ Τζόκοβιτς, μετά την απόφαση του Αυστραλού δικαστή να αφεθεί ελεύθερος, η σπουδαιότερη απάντηση δεν δόθηκε ποτέ. «Η συνέντευξη ολοκληρώθηκε» απάντησε ο αδερφός τού Νόλε (ή και Νόβαξ πλέον, λόγω της αντιεμβολιαστικής του στάσης), όταν του ζητήθηκε να εξηγήσει γιατί ο Νόβακ, που βρέθηκε θετικός στον κορωνοϊό στις 16 Δεκεμβρίου, δεν μπήκε σε καραντίνα, ως όφειλε. Αντίθετα, βράβευσε (άνευ μάσκας) ταλεντάκια του τένις, κορίτσια κι αγόρια, φωτογραφήθηκε για τη γαλλική αθλητική εφημερίδα «Equipe» και έπαιξε τένις με πιτσιρικάδες στη γειτονιά του.

 

Δύο οι πιθανές εξηγήσεις αυτής της πρόδηλα αντικοινωνικής συμπεριφοράς, που δεν μοιάζει δα με αξιέπαινο γνώρισμα ενός «εθνικού ήρωα», ενός «Σπάρτακου», ενός «εσταυρωμένου Ιησού» ή ενός «αντισυστημικού ηγέτη εφτά δισεκατομμυρίων ανθρώπων» (όλα αυτά τα είπε ο πατήρ Τζόκοβιτς για τον γιο του). Η πρώτη: Ο κορυφαίος τενίστας κατάφερε να αποσπάσει ψευδές πιστοποιητικό νόσησης από το επίσημο ερευνητικό εργαστήριο της χώρας του, ίσως με κυβερνητική παρέμβαση. Γνωρίζοντας λοιπόν ότι δεν νοσεί, συνέχισε τον ανέμελο βίο του. Η δεύτερη: Οντως νοσούσε, αυτό όμως δεν ήταν ικανό να τον πείσει ν’ αλλάξει το στυλ τού «υπεράνω» (κανόνων, υποχρεώσεων, πληβείων). Και οι δύο υποθέσεις δείχνουν άνθρωπο ανώριμο και αυτοειδωλολατρευόμενο. Παρηγοριά του; Δεν είναι ο μοναδικός, ούτε στο τένις ούτε γενικά στον αθλητισμό.

 

Να τους θαυμάζουμε τους δεξιοτέχνες της μπάλας, όποιο κι αν είναι το χρώμα ή το μέγεθός της. Οποιος όμως νιώθει την ανάγκη για ήρωες και γκουρού, ας τους αναζητήσει αλλού. Ισως και μέσα του.