Γιάννης Ρίτσος: «Αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο»

Σαν σήμερα, Πρωτομαγιά, γεννήθηκε ο Γιάννης Ρίτσος (1909 – 1990), ο κομμουνιστής ποιητής που διαβάζεται και τραγουδιέται. Το καλύτερο αφιέρωμα είναι η ίδια οι ποίηση του.

Οι στίχοι από τη «Ρωμιοσύνη» του, που ακολουθούν, επιμένουν: «Αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο».

 

Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,

αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα,

αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,

αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.

Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,

σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,

σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ’ αμπέλια του,

σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.

O δρόμος χάνεται στο φως κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.

Mαρμάρωσαν τα δέντρα, τα ποτάμια κ’ οι φωνές μες στον ασβέ-

      στη του ήλιου.

H ρίζα σκοντάφτει στο μάρμαρο. Tα σκονισμένα σκοίνα.

Tο μουλάρι κι ο βράχος. Λαχανιάζουν. Δεν υπάρχει νερό.

Όλοι διψάνε. Xρόνια τώρα. Όλοι μασάνε μια μπουκιά ουρανό

      πάνου απ’ την πίκρα τους.

Tα μάτια τους είναι κόκκινα απ’ την αγρύπνια,

μια βαθειά χαρακιά σφηνωμένη ανάμεσα στα φρύδια τους

σαν ένα κυπαρίσσι ανάμεσα σε δυο βουνά το λιόγερμα.

Tο χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι

το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους

το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους –

έχουν στα χείλια τους απάνου το θυμό

κ’ έχουνε τον καημό βαθιά-βαθιά στα μάτια τους

σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι.

Όταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο

όταν χαμογελάνε, ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μες απ’ τ’ άγρια γε-

      νεια τους

όταν κοιμούνται, δώδεκα άστρα πέφτουν απ’ τις άδειες τσέπες τους

όταν σκοτώνονται, η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και

      με ταμπούρλα.

Tόσα χρόνια όλοι πεινάνε, όλοι διψάνε, όλοι σκοτώνονται

πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα,

έφαγε η κάψα τα χωράφια τους κ’ η αρμύρα πότισε τα σπίτια τους

ο αγέρας έρριξε τις πόρτες τους και τις λίγες πασχαλιές της πλατείας

από τις τρύπες του πανωφοριού τους μπαινοβγαίνει ο θάνατος

η γλώσσα τους είναι στυφή σαν το κυπαρισσόμηλο

πέθαναν τα σκυλιά τους τυλιγμένα στον ίσκιο τους

η βροχή χτυπάει στα κόκκαλά τους.

Πάνου στα καραούλια πετρωμένοι καπνίζουν τη σβουνιά και τη 

      νύχτα

βιγλίζοντας το μανιασμένο πέλαγο όπου βούλιαξε 

το σπασμένο κατάρτι του φεγγαριού.

Tο ψωμί σώθηκε, τα βόλια σώθηκαν,

γεμίζουν τώρα τα κανόνια τους μόνο με την καρδιά τους.

Tόσα χρόνια πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα

όλοι πεινάνε, όλοι σκοτώνονται και κανένας δεν πέθανε –

πάνου στα καραούλια λάμπουνε τα μάτια τους,

μια μεγάλη σημαία, μια μεγάλη φωτιά κατακόκκινη

και κάθε αυγή χιλιάδες περιστέρια φεύγουν απ’ τα χέρια τους

για τις τέσσερις πόρτες του ορίζοντα.

II

Kάθε που βραδιάζει με το θυμάρι τσουρουφλισμένο στον κόρφο

      της πέτρας

είναι μια σταγόνα νερό που σκάβει από παλιά τη σιωπή ώς το

      μεδούλι

είναι μια καμπάνα κρεμασμένη στο γερο-πλάτανο που φωνάζει

      τα χρόνια.

Σπίθες λαγοκοιμούνται στη χόβολη της ερημιάς

κ’ οι στέγες συλλογιούνται το μαλαματένιο χνούδι στο πάνω χείλι

      του Aλωνάρη

– κίτρινο χνούδι σαν τη φούντα του καλαμποκιού καπνισμένο

      απ’ τον καημό της δύσης.

H Παναγία πλαγιάζει στις μυρτιές με τη φαρδειά της φούστα

      λεκιασμένη απ’ τα σταφύλια.

Στο δρόμο κλαίει ένα παιδί και του αποκρίνεται απ’ τον κάμπο

      η προβατίνα πούχει χάσει τα παιδιά της.

Ίσκιος στη βρύση. Παγωμένο το βαρέλι.

H κόρη του πεταλωτή με μουσκεμένα πόδια.

Aπάνου στο τραπέζι το ψωμί κ’ η ελιά,

μες στην κληματαριά ο λύχνος του αποσπερίτη

και κει ψηλά, γυρίζοντας στη σούβλα του, ευωδάει ο γαλαξίας 

καμένο ξύγκι, σκόρδο και πιπέρι.

A, τι μπρισίμι αστέρι ακόμα θα χρειαστεί

για να κεντήσουν οι πευκοβελόνες στην καψαλισμένη μάντρα του

      καλοκαιριού «κι αυτό θα περάσει»

πόσο θα στίψει ακόμα η μάνα την καρδιά της πάνου απ’ τα εφτά

      σφαγμένα παλληκάρια της

ώσπου να βρε΄i το φως το δρόμο του στην ανηφόρα της ψυχής της.

Tούτο το κόκκαλο που βγαίνει από τη γης

μετράει οργιά-οργιά τη γης και τις κόρδες του λαγούτου

και το λαγούτο αποσπερίς με το βιολί ώς το χάραμα

καημό-καημό το λεν στα δυοσμαρίνια και στους πεύκους

και ντιντινίζουν στα καράβια τα σκοινιά σαν κόρδες

κι ο ναύτης πίνει πικροθάλασσα στην κούπα του Oδυσσέα.

A, ποιος θα φράξει τότες τη μπασιά και ποιο σπαθί θα κόψει

      το κουράγιο

και ποιο κλειδί θα σου κλειδώσει την καρδιά που με τα δυο θυρό-

      φυλλά της διάπλατα

κοιτάει του Θεού τ’ αστροπερίχυτα περβόλια;

Ώρα μεγάλη σαν τα Σαββατόβραδα του Mάη στη ναυτική ταβέρνα

νύχτα μεγάλη σαν ταψί στου γανωτζή τον τοίχο

μεγάλο το τραγούδι σαν ψωμί στου σφουγγαρά το δείπνο.

Kαι νά που ροβολάει τα τρόχαλα το κρητικό φεγγάρι

γκαπ, γκαπ, με είκοσι αράδες προκαδούρα στα στιβάλια του,

και νάτοι αυτοί που ανεβοκατεβαίνουνε τη σκάλα του Aναπλιού

γεμίζοντας την πίπα τους χοντροκομμένα φύλλα από σκοτάδι,

με το μουστάκι τους θυμάρι ρουμελιώτικο πασπαλισμένο αστέρι

και με το δόντι τους πευκόρριζα στου Aιγαίου το βράχο και το 

      αλάτι.

Mπήκαν στα σίδερα και στη φωτιά, κουβέντιασαν με τα λιθάρια,

κεράσανε ρακί το θάνατο στο καύκαλο του παππουλή τους,

στ’ Aλώνια τα ίδια αντάμωσαν το Διγενή και στρώθηκαν στο 

      δείπνο

κόβοντας τον καημό στα δυο έτσι που κόβανε στο γόνατο το κρι-

      θαρένιο τους καρβέλι.

Έλα κυρά με τ’ αρμυρά ματόκλαδα, με φλωροκαπνισμένο χέρι

από την έγνοια του φτωχού κι απ’ τα πολλά τα χρόνια –

η αγάπη σε περμένει μες στα σκοίνα,

μες στη σπηλιά του ο γλάρος σού κρεμάει το μαύρο κόνισμά σου

κι ο πικραμένος αχινιός σού ασπάζεται το νύχι του ποδιού σου.

Mέσα στη μαύρη ρώγα του αμπελιού κοχλάζει ο μούστος κατα-

      κόκκινος,

κοχλάζει το ροδάμι στον καμένο πρίνο,

στο χώμα η ρίζα του νεκρού ζητάει νερό για να τινάξει ελάτι

κ’ η μάνα κάτου απ’ τη ρυτίδα της κρατάει γερά μαχαίρι.

Έλα κυρά που τα χρυσά κλωσσάς αυγά του κεραυνού –

πότε μια μέρα θαλασσιά θα βγάλεις το τσεμπέρι και θα πάρεις

      πάλι τ’ άρματα

να σε χτυπήσει κατακούτελα μαγιάτικο χαλάζι

να σπάσει ρόιδι ο ήλιος στην αλατζαδένια σου ποδιά

να τον μοιράσεις μόνη σου σπυρί-σπυρί στα δώδεκα ορφανά σου,

να λάμψει ολόγυρα ο γιαλός ως λάμπει η κόψη του σπαθιού και 

      τ’ Aπριλιού το χιόνι

και νάβγει στα χαλίκια ο κάβουρας για να λιαστεί και να σταυ-

      ρώσει τις δαγκάνες του.

III

Δω πέρα ο ουρανός δε λιγοστεύει ούτε στιγμή το λάδι του μα-

      τιού μας

δω πέρα ο ήλιος παίρνει πάνω του το μισό βάρος της πέτρας 

      που σηκώνουμε πάντα στη ράχη μας

σπάνε τα κεραμίδια δίχως αχ κάτου απ’ το γόνα του μεσημεριού

οι άνθρωποι παν μπροστά απ’ τον ίσκιο τους σαν τα δελφίνια

      μπρος απ’ τα σκιαθίτικα καΐκια

ύστερα ο ίσκιος τους γίνεται ένας αϊτός που βάφει τα φτερά του

      στο λιόγερμα

και πιο ύστερα κουρνιάζει στο κεφάλι τους και συλλογιέται τ’ άστρα

όταν αυτοί πλαγιάζουνε στο λιακωτό με τη μαύρη σταφίδα.

Δω πέρα η κάθε πόρτα έχει πελεκημένο ένα όνομα κάπου από 

      τρεις χιλιάδες τόσα χρόνια

κάθε λιθάρι έχει ζωγραφισμένον έναν άγιο μ’ άγρια μάτια και

      μαλλιά σκοινένια

κάθε άντρας έχει στο ζερβί του χέρι χαραγμένη βελονιά τη βε-

      λονιά μια κόκκινη γοργόνα

κάθε κοπέλα έχει μια φούχτα αλατισμένο φως κάτου απ’ τη 

      φούστα της

και τα παιδιά έχουν πέντε-έξι σταυρουλάκια πίκρα πάνου στην

      καρδιά τους

σαν τα χνάρια απ’ το βήμα των γλάρων στην αμμουδιά το απόγευμα.

Δε χρειάζεται να θυμηθείς. Tο ξέρουμε.

Όλα τα μονοπάτια βγάζουνε στα Ψηλαλώνια. O αγέρας είναι

      αψύς κει πάνου.

΄Oταν ξεφτάει απόμακρα η μινωική τοιχογραφία της δύσης

και σβήνει η πυρκαϊά στον αχερώνα της ακρογιαλιάς

ανηφορίζουν ώς εδώ οι γριές απ’ τα σκαμμένα στο βράχο σκαλο-

      πάτια

κάθουνται στη Mεγάλη Πέτρα γνέθοντας με τα μάτια τη θάλασσα

κάθουνται και μετράν τ’ αστέρια ως να μετράνε τα προγονικά

      ασημένια τους κουταλοπήρουνα

κι αργά κατηφοράνε να ταΐσουνε τα εγγόνια τους με το μεσολογ-

      γίτικο μπαρούτι.

Nαι, αλήθεια, ο Eλκόμενος έχει δυο χέρια τόσο λυπημένα μέσα 

      στη θηλειά τους

όμως το φρύδι του σαλεύει σαν το βράχο που όλο πάει να ξε-

      κολλήσει πάνου απ’ το πικρό του μάτι.

Aπό βαθιά ανεβαίνει αυτό το κύμα που δεν ξέρει παρακάλια

από ψηλά κυλάει αυτός ο αγέρας με ρετσίνι φλέβα και πλεμόνι

      αλισφακιά.

Aχ, θα φυσήξει μια να πάρει σβάρνα τις πορτοκαλιές της θύ-

      μησης

Aχ, θα φυσήξει δυο να βγάλει σπίθα η σιδερένια πέτρα σαν

      καψούλι

Aχ, θα φυσήξει τρεις και θα τρελλάνει τα ελατόδασα στη Λιά-

      κουρα

θα δώσει μια με τη γροθιά του να τινάξει την τυράγνια στον

      αγέρα

και θα τραβήξει της αρκούδας νύχτας το χαλκά να μας χορέψει

      τσάμικο καταμεσίς στην τάπια

και ντέφι το φεγγάρι θα χτυπάει που να γεμίσουν τα νησιώτικα

      μπαλκόνια

αγουροξυπνημένο παιδολόι και σουλιώτισσες μανάδες.

Ένας μαντατοφόρος φτάνει απ’ τη Mεγάλη Λαγκαδιά κάθε

      πρωινό

στο πρόσωπό του λάμπει ο ιδρωμένος ήλιος

κάτου από τη μασκάλη του κρατεί σφιχτά τη ρωμιοσύνη

όπως κρατάει ο εργάτης την τραγιάσκα του μέσα στην εκκλησία.

Ήρθε η ώρα, λέει. Nάμαστε έτοιμοι.

Kάθε ώρα είναι η δικιά μας ώρα.

IV

Tράβηξαν ολόισια στην αυγή με την ακαταδεξιά του ανθρώπου

      που πεινάει,

μέσα στ’ ασάλευτα μάτια τους είχε πήξει ένα άστρο

στον ώμο τους κουβάλαγαν το λαβωμένο καλοκαίρι.

Aπό δω πέρασε ο στρατός με τα φλάμπουρα κατάσαρκα

με το πείσμα δαγκωμένο στα δόντια τους σαν άγουρο γκόρτσι

με τον άμμο του φεγγαριού μες στις αρβύλες τους

και με την καρβουνόσκονη της νύχτας κολλημένη μέσα στα ρου-

      θούνια και στ’ αυτιά τους.

Δέντρο το δέντρο, πέτρα-πέτρα πέρασαν τον κόσμο,

μ’ αγκάθια προσκεφάλι πέρασαν τον ύπνο.

Φέρναν τη ζωή στα δυο στεγνά τους χέρια σαν ποτάμι.

Σε κάθε βήμα κέρδιζαν μια οργιά ουρανό – για να τον δώσουν.

Πάνου στα καραούλια πέτρωναν σαν τα καψαλιασμένα δέντρα,

κι όταν χορεύαν στην πλατεία,

μέσα στα σπίτια τρέμαν τα ταβάνια και κουδούνιζαν τα γυαλικά

      στα ράφια.

A, τι τραγούδι τράνταξε τα κορφοβούνια –

ανάμεσα στα γόνατά τους κράταγαν το σκουτέλι του φεγγαριού

      και δειπνούσαν,

και σπάγαν το αχ μέσα στα φυλλοκάρδια τους

σα νάσπαγαν μια ψείρα ανάμεσα στα δυο χοντρά τους νύχια.

Ποιος θα σου φέρει τώρα το ζεστό καρβέλι μες στη νύχτα να

      ταΐσεις τα όνειρα;

Ποιος θα σταθεί στον ίσκιο της ελιάς παρέα με το τζιτζίκι μη

      σωπάσει το τζιτζίκι,

τώρα που ασβέστης του μεσημεριού βάφει τη μάντρα ολόγυρα

      του ορίζοντα

σβήνοντας τα μεγάλα αντρίκια ονόματά τους;

Tο χώμα τούτο που μοσκοβολούσε τα χαράματα

το χώμα που είτανε δικό τους και δικό μας – αίμα τους – πώς

      μύριζε το χώμα –

και τώρα πώς κλειδώσανε την πόρτα τους τ’ αμπέλια μας

πώς λίγνεψε το φως στις στέγες και στα δέντρα

ποιος να το πει πως βρίσκονται οι μισοί κάτου απ’ το χώμα 

κ’ οι άλλοι μισοί στα σίδερα;

Mε τόσα φύλλα να σου γνέφει ο ήλιος καλημέρα

με τόσα φλάμπουρα να λάμπει ο ουρανός

και τούτοι μες στα σίδερα και κείνοι μες στο χώμα.

Σώπα, όπου νάναι θα σημάνουν οι καμπάνες.

Aυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.

Kάτου απ’ το χώμα, μες στα σταυρωμένα χέρια τους

κρατάνε της καμπάνας το σκοινί – περμένουνε την ώρα, δεν

      κοιμούνται,

περμένουν να σημάνουν την ανάσταση. Tούτο το χώμα

είναι δικό τους και δικό μας – δε μπορεί κανείς να μας το πάρει.

V

Kάτσανε κάτου απ’ τις ελιές το απομεσήμερο

κοσκινίζοντας το σταχτί φως με τα χοντρά τους δάχτυλα

βγάλανε τις μπαλάσκες τους και λογαριάζαν πόσος μόχτος χώρεσε

      στο μονοπάτι της νύχτας

πόση πίκρα στον κόμπο της αγριομολόχας

πόσο κουράγιο μες στα μάτια του ξυπόλυτου παιδιού που κράταε

      τη σημαία.

Eίχε απομείνει πάρωρα στον κάμπο το στερνό χελιδόνι

ζυγιαζόταν στον αέρα σα μια μαύρη λουρίδα στο μανίκι του φθι-

      νοπώρου.

Tίποτ’ άλλο δεν έμενε. Mονάχα κάπνιζαν ακόμα τα καμένα σπίτια.

Oι άλλοι μάς άφησαν από καιρό κάτου απ’ τις πέτρες

με το σκισμένο τους πουκάμισο και με τον όρκο τους γραμμένο

      στην πεσμένη πόρτα.

Δεν έκλαψε κανείς. Δεν είχαμε καιρό. Mόνο που η σιγαλιά με-

      γάλωνε πολύ

κ’ είταν το φως συγυρισμένο κάτου στο γιαλό σαν το νοικοκυριό

      της σκοτωμένης.

Tι θα γίνουν τώρα όταν θάρθει η βροχή μες στο χώμα με τα

      σάπια πλατανόφυλλα

τι θα γίνουν όταν ο ήλιος στεγνώσει στο χράμι της συγνεφιάς

      σα σπασμένος κοριός στο χωριάτικο κρεββάτι

όταν σταθεί στην καμινάδα του απόβραδου μπαλσαμωμένο το

      λελέκι του χιονιού;

Pίχνουνε αλάτι οι γριές μανάδες στη φωτιά, ρίχνουνε χώμα στα 

      μαλλιά τους

ξερρίζωσαν τ’ αμπέλια της Mονοβασιάς μη και γλυκάνει μαύρη

      ρώγα των εχτρών το στόμα,

βάλαν σ’ ένα σακκούλι των παππούδων τους τα κόκκαλα μαζί με

      τα μαχαιροπήρουνα

και τριγυρνάνε έξω απ’ τα τείχη της πατρίδας τους ψάχνοντας 

      τόπο να ριζώσουνε στη νύχτα.

Θάναι δύσκολο τώρα να βρούμε μια γλώσσα πιο της κερασιάς,

      λιγότερο δυνατή, λιγότερο πέτρινη –

τα χέρια εκείνα που απομείναν στα χωράφια ή απάνου στα βουνά

      ή κάτου απ’ τη θάλασσα, δεν ξεχνάνε –

θάναι δύσκολο να ξεχάσουμε τα χέρια τους

θάναι δύσκολο τα χέρια πούβγαλαν κάλους στη σκανδάλη να ρω-

      τήσουν μια μαργαρίτα

να πουν ευχαριστώ πάνου στο γόνατό τους, πάνου στο βιβλίο ή

      μες στο μπούστο της αστροφεγγιάς.

Θα χρειαστεί καιρός. Kαι πρέπει να μιλήσουμε. Ώσπου να βρούν

      το ψωμί και το δίκιο τους.

Δυο κουπιά καρφωμένα στον άμμο τα χαράματα με τη φουρ-

      τούνα. Πούναι η βάρκα;

Ένα αλέτρι μπηγμένο στο χώμα, κι ο αγέρας να φυσάει. Kαμένο

      το χώμα. Πούναι ο ζευγολάτης;

Στάχτη η ελιά, τ’ αμπέλι και το σπίτι.

Bραδιά σπαγγοραμμένη με τ’ αστέρια της μες στο τσουράπι.

Δάφνη ξερή και ρίγανη στο μεσοντούλαπο του τοίχου. Δεν τ’

      άγγιξε η φωτιά.

Kαπνισμένο τσουκάλι στο τζάκι – και να κοχλάζει μόνο το νερό

      στο κλειδωμένο σπίτι. Δεν πρόφτασαν να φάνε.

Aπάνω στο καμένο τους πορτόφυλλο οι φλέβες του δάσους – τρε-

      χει το αίμα μες στις φλέβες.

Kαι νά το βήμα γνώριμο. Ποιος είναι;

Γνώριμο βήμα με τις πρόκες στον ανήφορο.

Tο σύρσιμο της ρίζας μες στην πέτρα. Kάποιος έρχεται.

Tο σύνθημα, το παρασύνθημα. Aδελφός. Kαλησπέρα.

Θα βρεί λοιπόν το φως τα δέντρα του, θα βρεί μια μέρα και το 

      δέντρο τον καρπό του.

Tου σκοτωμένου το παγούρι έχει νερό και φως ακόμα.

Kαλησπέρα, αδερφέ μου. Tο ξέρεις. Kαλησπέρα.

Στην ξύλινη παράγκα της πουλάει μπαχαρικά και ντεμισέδες η

      γριά δύση.

Kανείς δεν αγοράζει. Tράβηξαν ψηλά.

Δύσκολο πια να χαμηλώσουν.

Δύσκολο και να πουν το μπόι τους.

Mέσα στ’ αλώνι όπου δειπνήσαν μια νυχτιά τα παλληκάρια

μένουνε τα λιοκούκουτσα και το αίμα το ξερό του φεγγαριού

κι ο δεκαπεντασύλλαβος απ’ τ’ άρματά τους.

Tην άλλη μέρα τα σπουργίτια φάγανε τα ψίχουλα της κουραμάνας

      τους,

τα παιδιά φτιάξανε παιχνίδια με τα σπίρτα τους που ανάψαν τα

      τσιγάρα τους και τ’ αγκάθια των άστρων.

K’ η πέτρα όπου καθήσαν κάτου απ’ τις ελιές το απομεσήμερο

      άντικρυ στη θάλασσα

αύριο θα γίνει ασβέστης στο καμίνι

μεθαύριο θ’ ασβεστώσουμε τα σπίτια μας και το πεζούλι της 

      Aγιά-Σωτήρας

αντιμεθαύριο θα φυτέψουμε το σπόρο εκεί που αποκοιμήθηκαν

κ’ ένα μπουμπούκι της ροδιάς θα σκάσει πρώτο γέλιο του μωρού

      στον κόρφο της λιακάδας.

K’ ύστερα πια θα κάτσουμε στην πέτρα να διαβάσουμε όλη την 

      καρδιά τους

σα να διαβάζουμε πρώτη φορά την ιστορία του κόσμου.

VI

Έτσι με τον ήλιο κατάστηθα στο πέλαγο που ασβεστώνει την

      αντικρυνή πλαγιά της μέρας

λογαριάζεται διπλά και τρίδιπλα το μαντάλωμα και το βάσανο της 

      δίψας

λογαριάζεται απ’ την αρχή η παλιά λαβωματιά

κ’ η καρδιά ξεροψήνεται στην κάψα σαν τα βατικιώτικα κρεμμύ-

      δια μπρος στις πόρτες.

Όσο πάνε τα χέρια τους μοιάζουνε πιότερο το χώμα

όσο πάνε τα μάτια τους μοιάζουνε πιότερο τον ουρανό.

Άδειασε το κιούπι με το λάδι. Λίγη μούργα στον πάτο. Kι ο 

      ψόφιος ποντικός.

Άδειασε το κουράγιο της μάνας μαζί με το πήλινο κανάτι και

      τη στέρνα.

Στυφίζουν τα ούλα της ερμιάς απ’ το μπαρούτι.

Πού λάδι τώρα πια για το καντήλι της Aγιά-Bαρβάρας

πού δυόσμος πια να λιβανίσει το μαλαματένιο κόνισμα του δειλινού

πού μια μπουκιά ψωμί για τη βραδιά-ζητιάνα να σου παίξει την 

      αστρομαντινάδα της στη λύρα.

Στο πάνου κάστρο του νησιού στοιχειώσαν οι φραγκοσυκιές και

      τα σπερδούκλια.

Tο χώμα ανασκαμμένο από το κανονίδι και τους τάφους.

Tο γκρεμισμένο Διοικητήριο μπαλωμένο με ουρανό. Δεν έχει πια

      καθόλου τόπο

για άλλους νεκρούς. Δεν έχει τόπο η λύπη να σταθεί να πλέξει 

      τα μαλλιά της.

Σπίτια καμένα που αγναντεύουν με βγαλμένα μάτια το μαρμαρω-

      μένο πέλαγο

κ’ οι σφαίρες σφηνωμένες στα τειχιά

σαν τα μαχαίρια στα παΐδια του Άγιου που τον δέσανε στο κυ-

      παρίσσι.

Όλη τη μέρα οι σκοτωμένοι λιάζονται ανάσκελα στον ήλιο.

Kαι μόνο σα βραδιάζει οι στρατιώτες σέρνονται με την κοιλιά

      στις καπνισμένες πέτρες

ψάχνουν με τα ρουθούνια τον αγέρα έξω απ’ το θάνατο

ψάχνουνε τα παπούτσια του φεγγαριού μασουλώντας ένα κομμάτι

      μεντζεσόλα

χτυπάν με τη γροθιά το βράχο μήπως τρέξει ο κόμπος του νερού

μα απ’ την άλλη μεριά ο τοίχος είναι κούφιος

και ξανακούν το χτύπημα με τους πολλούς γύρους που κάνει η

      οβίδα πέφτοντας στη θάλασσα

κι ακούν ακόμα μια φορά το σκούξιμο των λαβωμένων μπρος

      στην πύλη.

Πού να τραβήξεις; Σε φωνάζει ο αδερφός σου.

Xτισμένη η νύχτα ολόγυρα απ’ τους ίσκιους ξένων καραβιών.

Kλεισμένοι οι δρόμοι απ’ τα ντουβάρια. 

Mόνο για τα ψηλά είναι ακόμα δρόμος.

Kι αυτοί μουντζώνουν τα καράβια και δαγκώνουνε τη γλώσσα τους

ν’ ακούσουνε τον πόνο τους που δεν έγινε κόκκαλο.

Aπάνω στα μεντένια οι σκοτωμένοι καπετάνιοι ορθοί φρουρούν

      το κάστρο.

Kάτου απ’ τα ρούχα τους λυώνουν τα κρέατά τους. Έι, αδέρφι,

      δεν απόστασες;

Mπουμπούκιασε το βόλι μέσα στην καρδιά σου

πέντε ζουμπούλια ξεμυτίσαν στη μασκάλη του ξερόβραχου,

ανάσα-ανάσα η μοσκοβόλια λέει το παραμύθι – δε θυμάσαι;

δοντιά-δοντιά η λαβωματιά σού λέει τη ζωή,

το χαμομήλι φυτρωμένο μες στη λίγδα του νυχιού σου στο με-

      γάλο δάχτυλο του ποδαριού

σού λέει την ομορφιά του κόσμου.

Πιάνεις το χέρι. Eίναι δικό σου. Nοτισμένο απ’ την αρμύρα.

Δικιά σου η θάλασσα. Σαν ξερριζώνεις τρίχα απ’ το κεφάλι τής

      σιωπής

στάζει πικρό το γάλα της συκιάς. Όπου και νάσαι ο ουρανός σε

      βλέπει.

Στρίβει στα δάχτυλά του ο αποσπερίτης την ψυχή σου σαν τσιγάρο

έτσι ναν τη φουμάρεις την ψυχή σου ανάσκελα

βρέχοντας το ζερβί σου χέρι μες στην ξαστεριά

και στο δεξί σου κολλημένο το ντουφέκι-αρραβωνιαστικιά σου

να θυμηθείς πως ο ουρανός ποτέ του δε σε ξέχασε

όταν θα βγάζεις απ’ τη μέσα τσέπη το παλιό του γράμμα

και ξεδιπλώνοντας με δάχτυλα καμένα το φεγγάρι θα διαβάζεις

      λεβεντιά και δόξα.

Ύστερα θ’ ανεβείς στο ψηλό καραούλι του νησιού σου

και βάζοντας καψούλι το άστρο θα τραβήξεις μια στον αέρα

πάνου από τα τειχιά και τα κατάρτια

πάνου από τα βουνά που σκύβουν σα φαντάροι πληγωμένοι

έτσι μόνο και μόνο να χουγιάξεις τα στοιχειά και να τρυπώσουν

      στην κουβέρτα του ίσκιου –

θα ρίξεις μιαν ίσα στον κόρφο τ’ ουρανού να βρείς το γαλανό 

      σημάδι

σάμπως να βρίσκεις πάνου απ’ το πουκάμισο τη ρώγα της γυ-

      ναίκας που αύριο θα βυζαίνει το παιδί σου

σάμπως να βρίσκεις ύστερ’ από χρόνια το χερούλι της εξώπορτας 

      του πατρικού σπιτιού σου.

VII

Tο σπίτι, ο δρόμος, η φραγκοσυκιά, τα φλούδια του ήλιου στην 

      αυλή που τα τσιμπολογάν οι κόττες.

Tα ξέρουμε, μας ξέρουνε. Δω χάμου ανάμεσα στα βάτα

έχει η δεντρογαλιά παρατημένο το κίτρινο πουκάμισό της.

Δω χάμου είναι η καλύβα του μερμηγκιού κι ο πύργος της σφή-

      γκας με τις πολλές πολεμίστρες,

στην ίδια ελιά το τσόφλι του περσινού τζίτζικα κ’ η φωνή του

      φετεινού τζίτζικα,

στα σκοίνα ο ίσκιος σου που σε παίρνει από πίσω σα σκυλί αμί-

      λητο, πολύ βασανισμένο,

πιστό σκυλί – τα μεσημέρια κάθεται δίπλα στο χωματένιον ύπνο

      σου μυρίζοντας τις πικροδάφνες

τα βράδια κουλουριάζεται στα πόδια σου κοιτάζοντας ένα άστρο.

Eίναι μια σιγαλιά από αχλάδια που μεγαλώνουνε στα σκέλια τού

      καλοκαιριού

μια νύστα από νερό που χαζεύει στις ρίζες της χαρουπιάς –

η άνοιξη έχει τρία ορφανά κοιμισμένα στην ποδιά της 

έναν αϊτό μισοπεθαμένο στα μάτια της

και κει ψηλά πίσω από το πευκόδασο

στεγνώνει το ξωκκλήσι του Aη-Γιαννιού του Nηστευτή

σαν άσπρη κουτσουλιά του σπουργιτιού σ’ ένα πλατύ φύλλο μου-

      ριάς που την ξεραίνει η κάψα.

Eτούτος ο τσοπάνος τυλιγμένος την προβιά του

έχει σε κάθε τρίχα του κορμιού ένα στεγνό ποτάμι

έχει ένα δάσος βελανιδιές σε κάθε τρύπα της φλογέρας του

και το ραβδί του έχει τους ίδιους ρόζους με το κουπί που πρω-

      τοχτύπησε το γαλάζιο του Eλλήσποντου.

Δε χρειάζεται να θυμηθείς. H φλέβα του πλάτανου

έχει το αίμα σου. Kαι το σπερδούκλι του νησιού κ’ η κάπαρη.

Tο αμίλητο πηγάδι ανεβάζει στο καταμεσήμερο

μια στρογγυλή φωνή από μαύρο γυαλί κι από άσπρο άνεμο

στρογγυλή σαν τα παλιά πιθάρια – η ίδια πανάρχαιη φωνή.

Kάθε νύχτα το φεγγάρι αναποδογυρίζει τους σκοτωμένους

ψάχνει τα πρόσωπά τους με παγωμένα δάχτυλα να βρεί το γιο του

απ’ την κοψιά του σαγονιού κι απ’ τα πέτρινα φρύδια,

ψάχνει τις τσέπες τους. Πάντα κάτι θα βρεί. Kάτι βρίσκουμε.

Ένα κλειδί, ένα γράμμα, ένα ρολόι σταματημένο στις εφτά. Kουρ-

      ντίζουμε πάλι το ρολόι. Περπατάνε οι ώρες.

Όταν μεθαύριο λυώσουνε τα ρούχα τους και μείνουνε γυμνοί ανά-

      μεσα στα στρατιωτικά κουμπιά τους

έτσι που μένουν τα κομμάτια τ’ ουρανού ανάμεσα από τα καλο-

      καιριάτικα άστρα

τότε μπορεί να βρούμε τ’ όνομά τους και μπορεί να το φωνά-

      ξουμε: αγαπώ.

Tότε. Mα πάλι αυτά τα πράγματα είναι λιγάκι σαν πολύ μακρινά.

Eίναι λιγάκι σαν πολύ κοντινά, σαν όταν πιάνεις στο σκοτάδι ένα

      χέρι και λες καλησπέρα

με την πικρή καλογνωμιά του ξενητεμένου όταν γυρνάει στο πα-

      τρικό του

και δεν τον γνωρίζουνε μήτε οι δικοί του, γιατί αυτός έχει γνω-

      ρίσει το θάνατο

κ’ έχει γνωρίσει τη ζωή πριν απ’ τη ζωή και πάνου από το

      θάνατο

και τους γνωρίζει. Δεν πικραίνεται. Aύριο, λέει. K’ είναι σίγουρος

πως ο δρόμος ο πιο μακρινός είναι ο πιο κοντινός στην καρδιά

      του Θεού.

Kαι την ώρα που το φεγγάρι τον φιλάει στο λαιμό με κάποια

      στεναχώρια,

τινάζοντας τη στάχτη του τσιγάρου του απ’ τα κάγκελα του μπαλ-

      κονιού, μπορεί να κλάψει από τη σιγουριά του

μπορεί να κλάψει από τη σιγουριά των δέντρων και των άστρων

      και των αδελφών του.

Γιάννης Ρίτσος – Ρωμιοσύνη (από τα Ποιήματα 1930-1960, B΄, Kέδρος 1961)  – Πηγή: Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού – Νέα Ελληνική Λογοτεχνία και Πολιτισμός.  

πηγή

Οι 200 της Καισαριανής – «…Μάνα μη λυπάσαι. Χαίρε μάνα»

 Τα γράμματα των αγωνιστών στο δρόμο προς την εκτέλεση

 

Η διαταγή των Γερμανών ναζί κατακτητών δημοσιεύτηκε στις 30 Απρίλη 1944:

«…Την 27.4.44 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους κατόπιν μιας ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν στρατηγόν και τρεις συνοδούς του (…) Ως αντίποινα θα εκτελεστούν: 1) Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1.5.1944. 2) Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην…».

«Ανανδρία» – στη γλώσσα των κατακτητών (και των συνεργατών τους) – ήταν ο ηρωικός αγώνας ενάντια στην Κατοχή.

Στη γλώσσα των ναζί (και των ντόπιων ομοϊδεατών και επιγόνων τους) «δολοφονία» ήταν η ένοπλη αναμέτρηση του λαού με τις ορδές και τους γκαουλάιτερ του Χίτλερ.

Την επομένη, μέρα Δευτέρα, ξημέρωνε Πρωτομαγιά. Η Πρωτομαγιά του ’44. Το προσκλητήριο του θανάτου είχε ήδη γίνει από τα χαράματα, στο Χαϊδάρι. Κι από κει στο Σκοπευτήριο. Στην Καισαριανή.

Στη διαδρομή από το Χαϊδάρι στην Καισαριανή, οι μελλοθάνατοι αποτυπώνουν τις στερνές τους σκέψεις στο χαρτί. Πετούν στο δρόμο τα στερνά τους σημειώματα.

Όσα απ’ αυτά διασώθηκαν δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά το ’45 στην επιθεώρηση «Σήμερα».

Ανάμεσά τους ο Ναπολέων Σουκατζίδης. Ο κομμουνιστής που αρνήθηκε να εξαιρεθεί από τον κατάλογο των μελλοθάνατων. Που αρνήθηκε να πάρει τη δική του θέση άλλος συγκρατούμενός του. Στο δρόμο προς το εκτελεστικό απόσπασμα, γράφει στον πατέρα του: «Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να ‘σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου».

Ο Νίκος Μαριακάκης στο δικό του σημείωμα έγραψε: «Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος».

Ο Δημήτρης Σόφης: «Χαίρετε φίλοι. Εκδίκηση. Μάνα μη λυπάσαι. Χαίρε μάνα».

Ο Μήτσος Ρεμπούτσικας: «…Οταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτέ…».

Οι 200 της Καισαριανής έδωσαν τη ζωή τους για εκείνα τα ανώτερα ιδανικά που δίνουν περιεχόμενο στην έννοια «άνθρωπος». Και δεν πέθαναν ποτέ.

Εκείνη την Πρωτομαγιά, την Πρωτομαγιά του ’44, την έγραψαν με το αίμα τους σε ένα κεφάλαιο της Ιστορίας που δε θα σβήσει ποτέ.

Οι 200 αντιφασίστες πατριώτες κομμουνιστές έγιναν θρύλος. Οι κομμουνιστές δεσμώτες, που η ελληνική πλουτοκρατία, η κυβέρνηση του Τσουδερού και το καθεστώς του Μεταξά κρατούσαν έγκλειστους στην Ακροναυπλία και την Ανάφη, οι κομμουνιστές που με την είσοδο των χιτλερικών στην Ελλάδα το καθεστώς του Μεταξά και οι δωσίλογοι τους παρέδωσαν στους ναζί, μετέτρεψαν με το αίμα τους το Σκοπευτήριο σε θυσιαστήριο της λευτεριάς.

Την Πρωτομαγιά του ’44, οι 200 της Καισαριανής σήκωσαν την Ελλάδα ένα μπόι ψηλότερα. Οι πάνω από 750 συνολικά εκτελεσμένοι πατριώτες στο θυσιαστήριο της Καισαριανής σήκωσαν την Ελλάδα ψηλότερα με εκείνο τον τρόπο που ξέρουν να το κάνουν οι κομμουνιστές. Τον τρόπο που περιέγραψε λίγα χρόνια αργότερα ο Μπελογιάννης: «Με την καρδιά μας και με το αίμα μας».

Νίκος Μπογιόπουλος

 

Νέο άλμα στο 9,4% του πληθωρισμού τον Απρίλιο – Σαρωτικό κύμα ακρίβειας.!

Νέο άλμα, αυτή τη φορά στο 9,4% έκανε ο πληθωρισμός στην Ελλάδα για τον Απρίλιο, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat που δείχνουν το σοκ και δέος του σαρωτικού κύματος ακρίβειας.

Ο πληθωρισμός στην Ελλάδα έφτασε στο 9,4% τον Απρίλιο, από 8% τον Μάρτιο και 7,2% τον Φεβρουάριο.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην 6η θέση μεταξύ των χωρών μελών της Ευρωζώνης μετά την Εσθονία, Λιθουανία, Λετονία, Ολλανδία και Σλοβακία που τον Απρίλη είχαν πληθωρισμό πάνω από 10%.

Στην Ευρωζώνη ο πληθωρισμός έφτασε το 7,5% τον Απρίλιο.

Στη Γερμανία ο πληθωρισμός διαμορφώθηκε στο 7,8% και είναι ο υψηλότερος των τελευταίων 40 ετών, στην Ισπανία ο πληθωρισμός είναι στο 8,3%, και στη Γαλλία ο πληθωρισμός τον Απρίλιο έφτασε σε νέα ύψη ρεκόρ, στο 5,4%.

Παράλληλα, συνεχίζονται οι αυξήσεις των τιμών της ενέργειας σε επίπεδο Ευρωζώνης και οι αυξήσεις φέρνουν ανατιμήσεις σχεδόν σε όλα τα προϊόντα.

Στο 38% έφτασε η άνοδος τιμών στην ενέργεια τον Απρίλιο έναντι 44,4% τον Μάρτιο και 32% τον Φεβρουάριο. Κατά 3,8% ήταν στα βιομηχανικά αγαθά εκτός ενέργειας, έναντι 3,4% τον Μάρτιο και 3,1% τον Φεβρουάριο. Η άνοδος στα μη τυποποιημένα τρόφιμα ήταν 9,2% από 7,8% τον Μάρτιο και 6,2% τον Φεβρουάριο.

Στο μεταξύ η κυβέρνηση αναγκάζεται σε νέα πρόβλεψη για τον μέσο πληθωρισμό του 2022. Σε δηλώσεις του στην ΕΡΑ ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας είπε «σας προϊδεάζω ότι οι εκτιμήσεις του υπουργείου είναι για μέσο πληθωρισμό που πιθανόν να υπερβεί και το 5,5% το 2022. Άρα μια παγκόσμια τάση αύξησης του πληθωρισμού επιβεβαιώνεται και στη χώρα μας».  

πηγή

 

Από τις Βρυξέλλες στο Ραμστάιν

 

γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

 

Οι 40 υπουργοί Αμυνας συναντήθηκαν, προφανώς με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, στη μεγαλύτερη αμερικανική βάση στην Ευρώπη, στο Ραμστάιν της Γερμανίας, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν μεταβεί στις Βρυξέλλες που είναι η έδρα του ΝΑΤΟ.

Ουσιαστικά, η σύνοδος του Ραμστάιν επικύρωσε την επιστροφή της Γερμανίας στην ατλαντική κανονικότητα.

Και όχι μόνον, καθώς στο Ραμστάιν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ κατέστησαν σαφές ότι στόχος τους είναι η ήττα της Ρωσίας στον πόλεμο.

Ετσι, εκμηδενίστηκαν τα όποια περιθώρια υπήρχαν για κάποια έστω ρητορική και επικοινωνιακή διαφοροποίηση της Γερμανίας.

Προηγήθηκε μια συντονισμένη πρωτοφανής άσκηση πίεσης στον καγκελάριο Σολτς, εντός και εκτός συνόρων, που έληξε με το Βερολίνο να αποδέχεται την αποστολή βαρέων όπλων στην Ουκρανία.

Επί δύο μήνες ο Σολτς κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να οριοθετήσει τη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας για να μπορούν να οριοθετηθούν και οι κυρώσεις.

Οι συμβολισμοί έχουν βάρος καθώς η κλιμάκωση της εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία αποφασίστηκε επί γερμανικού εδάφους.

Στο εσωτερικό της Γερμανίας, με δεδομένη τη σκληρή στάση των Πρασίνων απέναντι στη Ρωσία, αν ο Σολτς δεν ξεκαθάριζε τη θέση του είναι σαφές ότι θα έθετε σε κίνδυνο την ενότητα του τρικομματικού κυβερνητικού συνασπισμού.

Εκτός συνόρων, η όποια διαφοροποίηση του Βερολίνου δεν θα επηρέαζε τη στάση της Ρωσίας και θα υποθήκευε τη θέση της Γερμανίας στους διατλαντικούς συσχετισμούς.

Με άλλα λόγια, η Γερμανία δεν έχει εναλλακτικές επιλογές, πέραν από τη διασφάλιση εντός του ΝΑΤΟ της θέσης του δεδομένου συμμάχου των ΗΠΑ, όπως ακριβώς συνέβαινε στην περίοδο 1949-69, από την ίδρυση δηλαδή της Δυτικής Γερμανίας μέχρι τη δρομολόγηση της Οστπολιτίκ του Μπραντ.

Η στροφή της Γερμανίας είναι στρατηγική ανατροπή η οποία εκ των πραγμάτων οριοθετεί την όποια δυνατότητα του Βερολίνου να επιχειρήσει μαζί με τη Γαλλία μια στρατηγική χειραφέτηση της Γηραιάς Ηπείρου.

Ετσι σε ό,τι αφορά την κοινή άμυνα, οι προτάσεις που ανέπτυξε ο Μακρόν τον Σεπτέμβριο του 2017, πρώτα στην Πνύκα και στη συνέχεια στη Σορβόνη, θα παραμείνουν αναπάντητες.

Πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Γερμανία είχε τη δυνατότητα, αλλά όχι τη βούληση, να ανταποκριθεί στην πρόκληση Μακρόν για αμυντική χειραφέτηση της Ε.Ε.

Μετά τις 24/2 δεν υπάρχουν ούτε η δυνατότητα ούτε και η βούληση.

 

Άλμα για το πετρέλαιο καθώς η Γερμανία ετοιμάζεται για εμπάργκο.!

Με ισχυρά κέρδη που επανέφεραν τις τιμές πάνω από τα 105 δολάρια ολοκλήρωσε τις σημερινές συναλλαγές το πετρέλαιο, μετά το δημοσίευμα που ανέφερε ότι η Γερμανία δεν αντιτίθεται πλέον στην επιβολή ευρωπαϊκού εμπάργκο στο ρωσικό αργό. 

Ειδικότερα, το συμβόλαιο Ιουνίου του Brent έκλεισε στα 107,59 δολάρια το βαρέλι με ράλι 2,16% η 2,27 δολαρίων, ενώ στο χαμηλό ημέρας είχε φτάσει να χάνει έως και 1,6 δολάρια.

Παρομοίως, το αμερικανικό WTI είδε το δικό του συμβόλαιο Ιουνίου να πραγματοποιεί άλμα 3,3% ή 3,34 δολαρίων, κλείνοντας στα 105,36 δολάρια το βαρέλι ανακάμπτοντας από τα 100,13 δολ. όπου είχε βρεθεί στο χαμηλό ημέρας.

Στο μεγαλύτερο μέρος των συναλλαγών η τιμή του αργού κινούταν εντός μικρών διακυμάνσεων και κυρίως με πτωτικές τάσεις, κάτι που άλλαξε όταν η WSJ ανέφερε ότι εκπρόσωποι του Βερολίνου στους ευρωπαϊκούς θεσμούς δήλωσαν ότι η χώρα δεν αντιτίθεται πλέον στην επιβολή εμπάργκο, αρκεί να της δοθεί χρόνος ώστε να εξασφαλίσει προμήθεια από άλλους παραγωγούς.

Το δημοσίευμα της WSJ ήρθε δύο ημέρες μετά τη δήλωση που έκανε ο αντικαγκελάριος της χώρας και υπουργός Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ, ότι η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης ελπίζει να έχει διακόψει κάθε εισαγωγή αργού από τη Ρωσία εντός λίγων ημερών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία οι ρωσικές εισαγωγές κάλυπταν περίπου το 33% των αναγκών της Γερμανίας σε πετρέλαιο, ένα μήνα πριν ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ είχε δηλώσει ότι είχαν περιοριστεί στο 25% και χτες έκανε λόγο για 12%.

Όπως σημειώνει ο John Kilduff της Again Capital LLC, "ως αποτέλεσμα, το πετρέλαιο από τον ελεύθερο κόσμο θα καταστεί πιο ακριβό και εκείνο του σιδηρούν παραπετάσματος θα χάσει παραπάνω αξία, οπότε θα διακινείται με μεγαλύτερη έκπτωση.”

Σύμφωνα άλλωστε με το Reuters που επικαλείται έγγραφο του υπ. Οικονομίας της Ρωσίας, η παραγωγή πετρελαίου της χώρας ενδέχεται να μειωθεί έως και 17% το 2022.

Παρά την υποχώρηση της παραγωγής που αναμένεται πάντως, η ομάδα του ΟΠΕΚ+ (που αποτελείται ΟΠΕΚ και συμμάχους με επικεφαλής τη Ρωσία) δεν αναμένεται να αυξήσει την παραγωγής της στην επερχόμενη συνεδρίαση της 5ης Μαΐου, ανέφεραν πηγές στο Reuters.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι το σημερινό άλμα των τιμών ήρθε εν μέσω ισχυρής ανόδου της αξίας του δολαρίου, με τον δείκτη DXY να φτάνει σε υψηλά 20 ετών σήμερα, κάτι που είθισται να λειτουργεί αποτρεπτικά και να πυροδοτεί πωλήσεις, δεδομένου ότι το αργό τιμολογείται στο αμερικανικό νόμισμα.  

πηγή

Βασίλης Οικονόμου: Το Πόθεν Έσχες του βουλευτή που μας είπε ότι "το τζάμπα πέθανε"

 Ο Βασίλης Οικονόμου των 18 ακινήτων και των 259.000 ευρώ σε οφειλές, αισθάνεται πως μπορεί να κουνάει το δάχτυλο στον πολίτη που αδυνατεί να πληρώσει το ρεύμα του. Και όλα αυτά, με κυβερνητική κάλυψη.

γράφει ο Χρήστος Δεμέτης

 

Στην εποχή της ψηφιακής διαφάνειας, λίγα πράγματα μπορούν - επισήμως - να κρυφτούν από τον έλεγχο του μέσου πολίτη. Μια ματιά στα περιουσιακά στοιχεία του πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και νυν της ΝΔ, Βασίλη Οικονόμου, είναι αρκετή για να καταλάβει κανείς πως τον ίδιο τον "παίρνει" να διατείνεται πως οι λογαριασμοί του ρεύματος είναι κάτι που μπορεί να πληρωθεί, όσο "φουσκωμένοι" να είναι.

Ο ίδιος άλλωστε, το πρωί της Πέμπτης, φρόντισε να κουνήσει το δάχτυλο στο μέσο νοικοκυριό και στον μέσο συνταξιούχο, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ πως "ο τζάμπας πέθανε" και πως οι διακοπές στο ρεύμα, είναι επί της ουσίας αιτιολογημένες. Σύμφωνα με τον κ. Οικονόμου, για όλα φταίει η... νοοτροπία του νεοέλληνα, που έχει γαλουχηθεί στο "τζάμπα", σε μια ρητορική που μας θύμισε αρκετά το αξέχαστο, "μαζί τα φάγαμε". Κοινώς, φταίει ο πολίτης για την ανέχειά του γιατί δεν συμπεριφέρεται ορθά.  

Η όλη αποποίηση πολιτικής ευθύνης ενισχύθηκε στη συνέχεια και από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, Γ. Οικονόμου, ο οποίος καλύπτοντας τον συνονόματο και ομόσταυλό του, είπε κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών πως η κυβέρνηση κάνει το καλύτερο για τις τιμές στο ρεύμα, και πως διακοπές γίνονταν και επί ΣΥΡΙΖΑ.

Παράλληλα, το Μαξίμου θεωρεί εύλογο τον μισθό του πρόεδρου και διευθύνοντα συμβούλο της ΔΕΗ, Γιώργου Στάσση, και των golden boys, γιατί η "διοίκηση έσωσε τον φορέα". Μιλάμε προφανώς για μια λογική των δύο μέτρων και δύο σταθμών. Από τη μια οι προύχοντες έχοντες την εξουσία, και από την άλλη ο πολίτης που αγωνιά για το πώς θα βγάλει το μήνα.

Από τη μια ο πολίτης που βλέπει φουσκωμένους λογαριασμούς των 700 ευρώ με ρήτρες αναπροσαρμογής που δεν μπορεί να κατανοήσει, με μισθούς που μπορεί και να μην ξεπερνούν την οφειλή του, και από την άλλη τα golden boys των παχυλών απολαβών, των bonus και των χλιδάτων κατοικιών, και ο κ. Β. Οικονόμου των 18 ακινήτων, αλλά και των 259.000 ευρώ σε οφειλές (στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων).

«Ανοίξαμε και σας περιμένουμε»: Τέλος τα πιστοποιητικά για τον κορονοϊό

Σε συνέχεια των όσων είχε προαναγγείλει η κυβέρνηση, σφυρίζοντας λήξη της πανδημίας με το βλέμμα στον τουρισμό και τον κατευνασμό της γενικευμένης οργής για την ακρίβεια, η επιτροπή Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας, εισηγήθηκε άρση σημαντικών μέτρων από την Κυριακή.

Ειδικότερα στη σημερινή συνεδρίασή της η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Υγείας εισηγήθηκε ομόφωνα:

Αναστολή covid pass από 1η Μαΐου και επαναφορά τής χωρητικότητας στο 100%.

Αναστολή πιστοποιητικού EUDCC στις πύλες εισόδου της χώρας.

1 rapid test την εβδομάδα (από δύο που ήταν ως τώρα) στους ανεμβολίαστους εργαζόμενους, εξαίρεση τα νοσοκομεία και οι ΜΦΗ που παραμένουν τα 2 rapid test την εβδομάδα για ανεμβολίαστους εργαζόμενους.

1 rapid test (από 2 που ηταν ως τώρα) σε ανεμβολίαστους εκπαιδευτικούς και τα μέλη ΔΕΠ. Θα υπάρξουν διευκρινίσεις από το υπουργείο Παιδείας.

Παράλληλα, όπως ανακοινώθηκε και κατά τη διάρκεια της σημερινής ενημέρωσης για την πανδημία, οι μάσκες σε εσωτερικούς χώρους παραμένουν, τουλάχιστον έως τις 31 Μαΐου.

Η εισήγηση της Επιτροπής γίνεται αποδεκτή από την κυβέρνηση και οι λεπτομέρειες θα διευκρινιστούν στην υπό έκδοση ΚΥΑ.

Την ίδια ώρα η χώρα σήμερα κατέγραψε 48 θανάτους και 7.850 κρούσματα και μικρή αύξηση στις εισαγωγές στα νοσοκομεία, ενώ παραμένει η αγωνία για ενδεχόμενη αύξηση μολύνσεων ως αποτέλεσμα της εξόδου του Πάσχα. 

πηγή

 

Κοίτα ποιος μιλάει για τις βόμβες διασποράς

 

γράφει ο Άρης Χατζηστεφάνου

 

Οι οπαδοί (και όσοι ανέχονται) τη ρωσική εισβολή εκστασιάστηκαν τις τελευταίες ημέρες με την αποκάλυψη των New York Times ότι η Ουκρανία χρησιμοποίησε βόμβες διασποράς. ● Από την πλευρά τους τα κυρίαρχα ΜΜΕ αναφέρονταν εκτενώς στη χρήση βομβών διασποράς από τη Ρωσία ● Ελάχιστοι, όμως, θέλουν να θυμούνται ότι η δική μας χώρα όχι μόνο κατασκεύαζε, αλλά και στήριζε ενεργά τη χρήση αυτών των απάνθρωπων όπλων.

«Eίμαστε μαζί σας», είπε ο Ελληνας διπλωμάτης. Η φράση του πρέπει να ακούστηκε δυνατά -και σίγουρα εντυπώθηκε στο μυαλό τού τότε πολιτικού συμβούλου της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, Τζέφρι Χόβενιε. Τόσο, ώστε να την καταγράψει στο τηλεγράφημα που θα έστελνε λίγο αργότερα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με ημερομηνία 12 Δεκεμβρίου του 2007 και σήμανση «ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ». Οταν το τηλεγράφημα διέρρευσε, μέσω των WikiLeaks, ήταν πλέον σαφές ότι ο διπλωμάτης που στεκόταν απέναντι από τον Χόβενιε είχε πάρει εντολή από την τότε υπουργό Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη, να μεταφέρει την απόλυτη στήριξη της Αθήνας σε μια από τις σκοτεινές αποστολές των ΗΠΑ: να μπλοκάρουν κάθε προσπάθεια απαγόρευσης της χρήσης βομβών διασποράς.

Τα συγκεκριμένα όπλα αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά για τη Λουφτβάφε, την πολεμική αεροπορία της ναζιστικής Γερμανίας, και σύντομα έγιναν αναπόσπαστο τμήμα του οπλοστασίου των μεγαλύτερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων του πλανήτη –αλλά και της Ελλάδας. Η βασική αρχή λειτουργίας τους περιλαμβάνει ένα όπλο, το οποίο μετά την εκτόξευσή του διασκορπίζει μικρότερες βόμβες που μπορούν να πλήξουν περισσότερους στόχους –συνήθως ανθρώπινο προσωπικό. Καθώς αρκετές από τις βόμβες δεν εκρήγνυνται, έχουν ως αποτέλεσμα να «ναρκοθετούν» μεγάλες περιοχές, σκοτώνοντας αμάχους για πολλά χρόνια ή και δεκαετίες. Ισως για αυτό οι ναζιστές αποκαλούσαν τις μικρές βόμβες «τα αυγά του διαβόλου», ενώ στον φορέα που τις μετέφερε είχαν δώσει τον πιο ρομαντικό τίτλο, «βόμβα πεταλούδα».

Οι ΗΠΑ πιστεύεται ότι έριξαν 260 εκατομμύρια βομβίδια μόνο στο Λάος, από τα οποία τα 80 εκατομμύρια δεν εξερράγησαν. To 98% των χιλιάδων θυμάτων από τις αμερικανικές βόμβες διασποράς πιστεύεται ότι ήταν άμαχοι και από αυτούς το 40% ήταν παιδιά.

Η Σοβιετική Ενωση χρησιμοποίησε βόμβες διασποράς στο Αφγανιστάν, η Μεγάλη Βρετανία στην Αργεντινή, το Ισραήλ στον Λίβανο και στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, ενώ οι ΗΠΑ και σύμμαχοί τους επανήλθαν, χρησιμοποιώντας βόμβες διασποράς από τη Γρενάδα μέχρι το Ιράκ και από την πρώην Γιουγκοσλαβία μέχρι τη Συρία.

Η είδηση, λοιπόν, ότι η Ρωσία αλλά και η Ουκρανία χρησιμοποιήσαν βόμβες διασποράς στην εν εξελίξει ρωσική εισβολή (και παλαιότερα στις συγκρούσεις στο Ντονιέτσκ) εύλογα προκάλεσε φρίκη. Το πρόβλημα είναι ότι οι εν Ελλάδι σχολιαστές «παρέλειψαν» να αναφέρουν τον δολοφονικό ρόλο που παίζει η χώρα μας στον συγκεκριμένο τομέα. Η Ελλάδα όχι μόνο είναι μία από τις λίγες χώρες (μαζί με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Ουκρανία) που δεν έχουν υπογράψει τη Σύμβαση για τα Πυρομαχικά Διασποράς (ΣΠΔ), αλλά εισήγε και κατασκεύαζε και η ίδια βόμβες διασποράς. Σύμφωνα με διεθνείς οργανώσεις, όπως η Human Rights Watch, η Landmine Action κ.ά., στη χώρα μας κατασκευάζονταν τα βομβιδιοφόρα βλήματα GRM49 και GRM20.

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής είχε καταθέσει ερώτηση στη Βουλή, με την οποία διαμαρτυρόταν, γιατί δεν αναπτύχθηκαν ρομποτικά συστήματα που θα επέτρεπαν την ταχύτερη συναρμολόγηση των συγκεκριμένων βλημάτων. Παράλληλα, η Ελλάδα εισήγαγε μεγάλες ποσότητες βομβών διασποράς αμερικανικής, γερμανικής και γαλλικής κατασκευής (μεταξύ αυτών και το γερμανικό Autonomous Free Flight Dispenser System, το οποίο δεν φαίνεται να έχει αγοράσει καμία άλλη χώρα στον κόσμο). Να σημειωθεί ότι, το 2004, βομβίδια ελληνικής προέλευσης βρέθηκαν και καταστράφηκαν από τον ΟΗΕ στη μακρινή Ερυθραία.

Από το ίδιο τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας έγινε γνωστό ότι η Αθήνα είχε μπλοκάρει πρωτοβουλία της πορτογαλικής προεδρίας της Ε.Ε., η οποία στήριζε τη λεγόμενη διαδικασία του Οσλο για την απαγόρευση της χρήσης Οπλων Διασποράς. Εκείνη την εποχή (2008), ο Περικλής Κοροβέσης, ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς να γνωρίζει τις διεργασίες στους διαδρόμους της αμερικανικής πρεσβείας, έθετε επίκαιρη ερώτηση για το τι σκοπεύει να κάνει η Ελλάδα για την «απαγόρευση και καταστροφή των απάνθρωπων αυτών όπλων». Οταν, βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία φαίνεται ότι τα όπλα είχαν πάψει να είναι απάνθρωπα και έτσι οι Ελληνες διπλωμάτες, το 2015, το 2016 και το 2017 έλαβαν εντολή να απέχουν από σχετικές ψηφοφορίες της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Η επίσημη θέση της Αθήνας ήταν και παραμένει ότι «λόγοι εθνικής άμυνας και ζητήματα επιχειρησιακού και οικονομικού σχεδιασμού δεν μας επιτρέπουν να αποδεχθούμε της Σύμβαση για τα Πυρομαχικά Διασποράς». Μια άρνηση που κατά διαστήματα «πασπαλίζεται» με δακρύβρεχτες αναφορές για την κατανόηση των «ανθρωπιστικών στόχων της Σύμβασης».

Ισως, λοιπόν, ο κόσμος να ήταν απειροελάχιστα καλύτερος, εάν όλοι εμείς (που ξιφουλκούμε στα πληκτρολόγια για το αν η Ρωσία ή η Ουκρανία χρησιμοποιούν βόμβες διασποράς) είχαμε πράξει το καθήκον μας, να στραφούμε πρώτα και κύρια εναντίον των δικών μας κυβερνήσεων που παρήγαν και στήριζαν τη χρήση των φονικών όπλων. Και, αν ο κόσμος δεν ήταν καλύτερος, θα ήταν τουλάχιστον λίγο πιο ειλικρινής.

info-war.gr

Επίθεση χάκερ στη Google – Τι πρέπει να κάνουν οι χρήστες του Chrome

Ο Google Chrome παραβιάστηκε από χάκερ που εκμεταλλεύτηκαν τα τρωτά σημεία του browser τα οποία επηρεάζουν το πρόγραμμα περιήγησης σε όλες τις μεγάλες πλατφόρμες.

Όπως έγινε γνωστό η Google και ειδικά ο Chrome δέχθηκε επίθεση από χάκερς που βρήκαν 30 κενά ασφαλείας.

Επτά από αυτά τα κενά ασφαλείας, θεωρούνται υψηλού ρίσκου για τους χρήστες και επηρεάζουν λειτουργικά συστήματα όπως τα Windows, το macOS, και την Linus.

Ο browser θα κάνει αυτόματα update μέσα σε λίγες ημέρες εκτός και αν κάνετε χειροκίνητα update.

Ακόμα παραμένει άγνωστο από ποιύς δέχθηκε το «χτύπημα» ή αν επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό οι χρήστες.

Πως να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα με 5 βήματα:

Μπορείτε να κάνετε μόνοι σας update στον browser και έτσι να μην περιμένετε να γίνει αυτόματα τις επόμενες ημέρες.

Μπείτε στον chrome

Κάντε κλικ στις τρεις τελείες πάνω δεξιά στην οθόνη σας

Κάντε κλικ στο Settings > Help > About Google Chrome.

Περιμένετε από τον Chrome να βρει και να εγκαταστήσει την ενημέρωση

Τέλος, κάντε επανεκκίνηση του browser

πηγή

Ο πολιτικός γυρολόγος Β. Οικονόμου για τις διακοπές ρεύματος: «Δεν είμαστε στην εποχή του τσάμπα»!

Ο κύριος Βασίλης Οικονόμου έχει «διακριθεί» για τις μετακινήσεις του από κόμμα σε κόμμα. Είναι από αυτούς που λέμε πολιτικούς γυρολόγους. Ξεκίνησε από το ΠΑΣΟΚ, πήγε στο Άρμα Πολιτών, στην ΔΗΜ.ΑΡ και κατέληξε το 2015 στη Νέα Δημοκρατία.

Αυτός ο κύριος, λοιπόν, ο οποίος είναι βουλευτής της κυβερνήσεως Μητσοτάκη, σήμερα – χωρίς ίχνος τσίπας – μιλώντας στην ΕΡΤ για τις διακοπές του ρεύματος σε νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν, ανέλυσε γιατί το… τσάμπα πέθανε! 

Αυτός ο ογκόλιθος της πολιτικής περιπλάνησης (ο οποίος μεταξύ άλλων έχει ισχυριστεί ότι «μόνο ένα φιλελεύθερο μυαλό μπορεί να δημιουργήσει ένα νομοσχέδιο που θα εγγυηθεί την κοινωνική ασφάλιση») μας ενημέρωσε ότι «στο τσάμπα έχει γαλουχηθεί μια κοινωνία»!

Νωρίτερα, σχολιάζοντας το στοιχείο πως μέχρι στιγμής έχουν γίνει 5.000 διακοπές ρεύματος σε πολίτες που δεν μπόρεσαν να πληρώσουν τους υπέρογκους λογαριασμούς είχε να πει αυτό:  «Δεν είμαστε στην εποχή του τζάμπα ούτε του δωρεάν και θα πρέπει να πληρώνει ο καθένας τις υποχρεώσεις του».

Παρά τις αντιδράσεις ο Οικονόμου επέμεινε στις προκλητικές δηλώσεις του, παίζοντας το, μάλιστα, και …«αλάνι» της πολιτικής που κινείται ανάμεσα στον κόσμο: «Επειδή κινούμαστε μέσα στην κοινωνία και δεν είμαστε οι πολιτικοί του γραφείου και της υψηλής διανόησης, σας λέω ότι υπάρχουν τεράστια κοινωνικά ζητήματα, ζητήματα που η κυβέρνηση πρέπει να τα δει. Και λέω ότι πίσω από αυτά τα προβλήματα, δεν θα παίζουν κάποιι το παιχνίδι τους, του τζάμπα. Αυτό».  

Να τον χαίρεστε, κύριε Μητσοτάκη! Έχετε κάτι να πείτε για τις άθλιες δηλώσεις του βουλευτή σας; 

 

πηγή

Κυβερνητική αναλγησία εκτός ορίων: «Διακοπές ρεύματος πάντοτε γινόντουσαν» – Όποιος δεν πληρώνει «βρίσκεται αντιμέτωπος» με τέτοια «περιστατικά»!

 Προκλητικές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου για τις διακοπές ρεύματος

 

Με μια… χαλαρότητα φαίνεται πως αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τις διακοπές ρεύματος σε νοικοκυριά που δυσκολεύονται να πληρώσουν. 

Προσέξτε το σκεπτικό του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιάννη Οικονόμου. 

Αρχικά υποστήριξε, σε συνέντευξη του στον ΣΚΑΪ:  «Εμείς θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν να μη φτάσουμε στο σημείο να περιορίσουμε την παροχή του  ηλεκτρικού ρεύματος που είναι απολύτως αναγκαία για τη λειτουργία και των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Δεν έχουμε αυτή την ώρα ενδείξεις».

Στη συνέχεια και σε ερώτηση για τις διακοπές ρεύματος και σε περιπτώσεις πολιτών που δεν μπορούν να ανταποκριθούν είπε:

 «Διακοπές ρεύματος πάντοτε γινόντουσαν και στο παρελθόν, ακόμα και όταν δεν είχαμε ενεργειακή κρίση. Όταν κάποιος δεν πληρώνει παρατεταμένα ρεύμα του πάντα βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτού του είδους τα περιστατικά».

Και συμπλήρωσε: «Καταλαβαίνουμε ότι ο κόσμος δυσκολεύεται, γι’ αυτό ακριβώς όμως υπάρχουν και προγράμματα στα οποία κάποιος πρέπει να δίνει ένα ποσό έναντι. Γιατί φανταστείτε τώρα με αυτό το πρόβλημα που έχουμε τι θα γινόταν αν υπήρχε και μια μαζική στάση πληρωμών από την πλευρά των καταναλωτών…».

Καταλάβατε; Εάν δεν μπείτε (ή δεν μπορείτε να μπείτε) στα προγράμματα της κυβερνήσεως τότε «απλά» θα κοπεί το ρεύμα σας. Έτσι γινόταν πάντα, άλλωστε, όπως λέει – κυνικά – και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.  

πηγή

Στις 1000 οι διακοπές ρεύματος σε όλη τη χώρα ημερησίως – Δίχως ρεύμα όσοι δεν πληρώνουν δύο λογαριασμούς.!

Ξεκίνησαν από σήμερα Τετάρτη 27 Απριλίου οι μαζικές διακοπές ρεύματος λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των λογαριασμών ενώ την ίδια στιγμή τα στοιχεία της ΡΑΕ αναδεικνύουν την Ελλάδα σε πρωταθλήτρια στην ακρίβεια ηλεκτρικού ρεύματος. Η ανεξέλεγκτη ενεργειακή ακρίβεια ξεπέρασε τα όρια χιλιάδων καταναλωτών, με χιλιάδες νοικοκυριά να βρίσκονται πλέον αντιμέτωπα να πέσουν στο σκοτάδι.

Μιλώντας στο OPEN, ο πρόεδρος της ΔΕΗ Κ. Μανιάτης έκανε γνωστό πως κατά μέσο όρο σε όλη την επικράτεια έχουμε 1.000 με 1.100 αποκοπές σε καθημερινή βάση. Μόνο στην Αττική κόβεται το ρεύμα σε 500 σπίτια την ημέρα.

Επί της διαδικασίας, ο κ. Μανιάτης είπε πως ο ΔΕΔΔΗΕ λαμβάνει κλήση ώστε να στείλει τα συνεργεία για αποκοπή αν υπάρξουν δύο καθυστερήσεις στην αποπληρωμή των τιμολογίων ρεύματος. Η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί, καθώς με τις αυξημένες τιμές Μαρτίου – Απριλίου που θα έρθουν το καλοκαίρι θα είναι ιδιαίτερα φουσκωμένοι.

 

Από την πλευρά του, μιλώντας χθες Τρίτη 26 Απριλίου στο Kontra ο Πρόεδρος Γενικής Ομοσπονδίας Προσωπικού ΔΕΗ κ. Γιώργος Αδαμίδης ανέφερε πως «στις περιφέρειες Θεσσαλονίκης, Μακεδονίας και Θράκης σε εβδομαδιαία βάση έχουμε 1.200 αιτήσεις για αποκοπές. Σε Πελοπόννησο, Ήπειρο και Ιόνια Νησιά περίπου 1.600 αιτήσεις και στην Κρήτη περίπου 1.000 την εβδομάδα».

Από την διακοπή του ρεύματος δεν εξαιρούνται ούτε τα ευάλωτα νοικοκυριά, καθώς όπως ανέφερε ο κ. Γιώργος Αδαμίδης, τα μοναδικά σπίτια στα οποία δεν θα κοπεί το ρεύμα εξαιτίας απλήρωτων λογαριασμών είναι όσων καταναλωτών διαθέτουν μηχανική υποστήριξη και μόνο αν το τιμολόγιο είναι στο όνομα του ανθρώπου που έχει το πρόβλημα.

Σε 24 δόσεις

Την ίδια ώρα, οι διακανονισμοί εξυπηρετούνται με μεγάλη δυσκολία όταν καταφθάνουν νέοι, υψηλότεροι τρέχοντες λογαριασμοί. Οι μεγάλοι ιδιωτικοί πάροχοι κάνουν διακανονισμούς από τρεις έως πέντε μηνιαίες δόσεις, ενώ η ΔΕΗ εφαρμόζει το πρόγραμμα ρύθμισης μέχρι 24 μηνιαίες δόσεις, ωστόσο πρώτα δίνεται προκαταβολή.

Συγκεκριμένα για τη ΔΕΗ, ο διακανονισμός γίνεται σε οκτώ δόσεις για οφειλές από 500 έως 1.000 ευρώ, ενώ για οφειλές ποσών πάνω από 3.000 ευρώ γίνεται έως 18 ή 24 δόσεις.

1 στους 4 δεν μπορούν να πληρώσουν

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα οικονομικής συγκυρίας του  Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, στον συγκεκριμένο νομό, 1 στους 4 καταναλωτές δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τα φουσκωμένα τιμολόγια, ενώ το 65% δηλώνουν πως τους θεωρούν υψηλούς και τους δυσκολεύει η αποπληρωμή τους.

Αντίθετα, μόλις το 9% και 13% των νοικοκυριών δηλώνουν ότι οι λογαριασμοί είναι φυσιολογικοί ή χαμηλοί και δεν δυσκολεύονται στην αποπληρωμή τους, αντίστοιχα ενώ και οι επιχειρήσεις βρίσκονται στη δίνη της ενεργειακής ακρίβειας, με το 82% εξ’ αυτών να αντιμετωπίζει αυξημένο ενεργειακό κόστος.

Μαζικές αγωγές – Παράνομη η ρήτρα αναπροσαρμογής

 

Την ίδια στιγμή βέβαια αυξάνεται και ο αριθμός όσων επιλέγουν να κάνουν μαζικές αγωγές κατά των εταιρειών ρεύματος για τη ρήτρα αναπροσαρμογής.

Όπως είπε ο δικηγόρος του ΙΝ.ΚΑ., Αλέξης Αλεξόπουλος, μέχρι στιγμής έχουν δηλώσει συμμετοχή πάνω από 1.000 πολίτες για μαζική αγωγή.

Από την πλευρά της η δικηγόρος Αριάδνη Νούκα μιλώντας την Τρίτη 26 Απριλίου στο MEGA, αναφέρθηκε στις καταγγελίες πολιτών σχετικά με τους «φουσκωμένους» λογαριασμούς ρεύματος. «Ρήτρα αναπροσαρμογής, οι λογαριασμοί είναι εξοντωτικοί, και πολύς κόσμος ψάχνει πώς μπορεί να αντιδράσει και να προστατευεθεί. Η ΔΕΗ έχει το δικαίωμα να κόψει το ρεύμα όταν δεν πληρωθεί, μόνο το κοινωνικό τιμολόγιο υπόκειται σε μία έξτρα ρύθμιση», ανέφερε.

Η κ. Νούκα ξεκαθάρισε πως οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να προσφύγουν στη δικαιοσύνη. «Πρέπει να υποβληθούν αντιρρήσεις, μετά περιμένουν 10 μέρες να έρθει η απαντηση της εταιρείας, και μετά μπορεί να γίνει καταγγελία και έπειτα έρχεται και η δικαστική οδός. Χρειάζεται θεσμική παρέμβαση για να γλιτώσουν τη διακοπή του ρεύματος», κατέληξε.

Καταγγελίες καταναλωτών – Μονομερές σπάσιμο συμβολαίων

Οι καταγγελίες για περιπτώσεις υπέρογκων λογαριασμών αυξάνονται μέρα με τη μέρα.  Μία τέτοια καταγγελία ήρθε στο φως το πρωί της Τετάρτης 27 Απριλίου στο MEGA, με έναν καταναλωτή, τον κ. Παναγιώτη, να αναφέρει ότι καλείται να πληρώσει 2.800 ευρώ για ρεύμα 4 μηνών σε σπίτι 80 τ.μ.

Όπως είπε ο ίδιος, το συμβόλαιο που είχε συνάψει με τον πάροχο ρεύματος έληγε τον Φεβρουάριο του 2023. Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, ο πάροχος έσπασε το συμβόλαιο, το άλλαξε και πρόσθεσε ρήτρα αναπροσαρμογής, χωρίς να τον ειδοποιήσουν. Όπως είπε, το μόνο που του είπαν ήταν ότι το συμβόλαιό του θα πάψει να ισχύει, χωρίς να του αναφέρουν κάτι παραπάνω.

«Υπάρχει λογαριασμός με 53.000 ευρώ για τη ρήτρα αναπροσαρμογής σε αγρότη ο οποίος δεν ξέρει τι να κάνει» δήλωσε η δικηγόρος Αριάδνη Νούκα μιλώντας το πρωί της Τρίτης 26 Απριλίου στο MEGA, αναφέροντας περιπτώσεις πολιτών που έλαβαν λογαριασμούς ρεύματος σε δυσθεώρητα ύψη.

Ο κ. Μιχάλης, κατήγγειλε αδιανόητη αύξηση στον λογαριασμό ρεύματος της κόρης του που είναι φοιτήτρια. «Ήρθε ο εκκαθαριστικός λογαριασμός της κόρης μου του τετραμήνου, 1.400 ευρώ μόνο η ρήτρα αναπροσαρμογής, ενώ συνολικά πλήρωνε παλαιότερα μέχρι 120 ευρώ».

Άλλη περίπτωση πολίτη, που καταγγέλλει ότι η ρήτρα αναπροσαρμογής ήρθε 800 ευρώ.«Μόνο εγκεφαλικό δεν έπαθα όταν είδα τον λογαριασμό. Πλήρωνα γύρω στα μέχρι 120 ευρώ και τώρα ο λογαριασμός ήρθε 1.480 ευρώ. Η ρήτρα αναπροσαρμογής ήρθε 800 ευρώ» δήλωσε μια γυναίκα.

tvxs.gr

Παράξενο Πάσχα

γράφει η Άννα Δαμιανίδη

 

Παράξενο Πάσχα το φετινό, κάθε στοιχείο αναδύεται σκονισμένο, σαν πρωτόθωρο από κάποιο νοερό μπαούλο αναμνήσεων. Λαμπάδες, μαγειρίτσες, τσουρέκι, αρνί. Ταξίδι θα πάτε; Οχι, μένουμε Αθήνα. Πολλοί ταξιδεύουν, κινούνται πλοία, αυτοκίνητα, ίσως και τρένα, με κανονικούς ρυθμούς. Οι δρόμοι αρτιμελείς, επισκευάζονται με τους συνήθεις ρυθμούς, στενεύουν λίγες μέρες πριν τη μεγάλη έξοδο, τα διόδια σε ίδια επίπεδα. Ευτυχώς δεν ακολουθούν την τιμή της βενζίνης. Πόση να ξοδεύεται άραγε στα επιθετικά όπλα των Ρώσων προς την Ουκρανία; Κι από διοξείδιο του άνθρακος, μονοξείδιο, θείο, όλα τα αέρια των καύσεων, που συζητούσαμε τόσο επίσημα να μειώσουμε από την καθημερινή μας ειρηνική ζωή, πόσο να παράγουν όλ’ αυτά τα όπλα που σκοτώνουν, γκρεμίζουν, αδιακρίτως καταστρέφουν, από τη χώρα που τόσοι αγαπήσαμε κάποτε στη λογοτεχνία;

Στο παζάρι του πάρκου κάποιος πουλά πλαστικά καλαμάκια, απαγορεύονται για οικολογικούς λόγους και θα λείψουν, κάντε προμήθειες. Πόσο αστείες μοιάζουν οι ευαισθησίες μας τους δυο τελευταίους μήνες. Λέγαμε ότι άλλαξαν όλα με τον κόβιντ, πού να ξέραμε; Εχουν νόημα τα βαρελότα όταν οι άλλοι ρίχνουν βόμβες; Κάποιοι μπερδεύτηκαν, έριξαν μολότοφ στην Ανάσταση. Ισως ζηλεύουν τα σκηνικά γενικής καταστροφής, θα έπρεπε να σχηματιστούν αποστολές εθελοντών προς πάσα κατεύθυνση για τους πολεμοχαρείς, να μη χαθεί η ευκαιρία. Βέβαια ασφαλέστερα καταστρέφεις με μολότοφ θρησκευτικές συναθροίσεις ειρηνικών πόλεων.

Ζεματίζοντας εντόσθια αποφεύγω να σκεφτώ τον πόλεμο που για μια στιγμή δεν σταμάτησε κι ας είναι ορθόδοξοι λέει οι Ρώσοι, καθώς κι οι Ουκρανοί, καθώς κι εμείς, συγκεντρώνομαι στην ιστορική συνέχεια της θυσίας του αμνού και στον συμβολισμό της, μήπως στήνοντας το γεύμα, βάφοντας τα αυγά, βρω λίγη ανακούφιση στο συναίσθημα, αφού η λογική δεν βοηθάει. Να ετοιμαστούν όλα σαν να συνεχίζεται η ζωή κανονικά.

Κάτι γιορτινό ετοίμασαν κι οι Γάλλοι. Κέρδισε ο Μακρόν. Ισως δεν έχουν όλα πάρει την κάτω βόλτα. Εχει νόημα να ελπίζουμε. Ισως οι Ευρωπαίοι, αφού πήραν ανάποδες κι έδειξαν τον θυμό τους, σταθούν λίγο να αναλογιστούν πως κάτι αξίζει υπεράσπιση από αυτά που βρήκαν έτοιμα, στρωμένα από τους γονείς, συσκευασμένα και φτηνά, για να μη χρειαστεί να τα ξαναπιάσουν από την αρχή με αμφίβολη έκβαση. Γιατί αν ξεκινήσεις από την αρχή μπορεί να μη φτάσεις στο λεπτό εκείνο σημείο που είναι η Δημοκρατία. Καλύτερα να συντηρήσεις αυτό που έχεις, χρειάζεται ξεσκόνισμα, φροντίδα και αγάπη, χρειάζεται καταβύθιση ενίοτε στα βαθύτερα νοήματά του.  

ΟΗΕ: Σφοδρή ξηρασία απειλεί δύο εκατ. παιδιά με θάνατο από πείνα στο Κέρας της Αφρικής.!

Ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, αρμόδιος για τις Ανθρωπιστικές Υποθέσεις Μάρτιν Γκρίφιθς δήλωσε σήμερα ότι περίπου 2 εκατομμύρια παιδιά κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα, καθώς το Κέρας της Αφρικής βρίσκεται αντιμέτωπο με μία από τις χειρότερες ξηρασίες εδώ των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών τουλάχιστον.

Συγκεκριμένα, τμήματα της Κένυας, της Αιθιοπίας και της Σομαλίας αντιμετωπίζουν τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων 40 και πλέον ετών και οι υπηρεσίες αρωγής προσπαθούν να αποτρέψουν έναν νέο φονικό λιμό, ο οποίος βρίσκεται προ των θυρών, παρόμοιο με εκείνον που είχε χτυπήσει την ήπειρο πριν μία δεκαετία, αφήνοντας πίσω του εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.

Απευθυνόμενος σε ένα κεκλεισμένων των θυρών συνέδριο δωρητών, που διεξήχθη στη Γενεύη, ο Γκρίφιθς είπε ότι ο Οργανισμός διαθέτει μονάχα ένα μικρό τμήμα του 1,4 δισεκατομμυρίου δολαρίων που είναι αναγκαίο για την αντιμετώπιση της ξηρασίας.

«… Η σκληρή αλήθεια την οποία πρέπει να παραδεχθούμε σήμερα είναι ότι βρισκόμαστε σε έναν αγώνα ενάντια στον χρόνο, προκειμένου να αποφύγουμε μια μεγάλης κλίμακας απώλεια ζωών το 2022 και αυτή τη στιγμή δεν έχουμε επαρκείς πόρους για αυτό», επισήμανε, σε διαδικτυακή παρέμβασή του.

Μια τέταρτη περίοδος ανομβρίας στην περιοχή αυξάνει τις πιθανότητες να δημιουργηθεί αυτό που σύμφωνα με τον Γκρίφιθς θα συνιστούσε «μία από τις χειρότερες επείγουσες καταστάσεις που έχει προκαλέσει η κλιματική αλλαγή στην ιστορία της».

Ήδη, περισσότεροι από 15 εκατομμύρια άνθρωποι στην περιοχή βρίσκονται βρίσκονται κάτω από το όριο της οξείας πείνας, τη στιγμή που οι κτηνοτρόφοι έχουν χάσει περίπου 3 εκατομμύρια ζώα εξαιτίας της ξηρασίας, συμπλήρωσε ο αξιωματούχος του ΟΗΕ. 

πηγή