Από τις Βρυξέλλες στο Ραμστάιν

 

γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

 

Οι 40 υπουργοί Αμυνας συναντήθηκαν, προφανώς με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, στη μεγαλύτερη αμερικανική βάση στην Ευρώπη, στο Ραμστάιν της Γερμανίας, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν μεταβεί στις Βρυξέλλες που είναι η έδρα του ΝΑΤΟ.

Ουσιαστικά, η σύνοδος του Ραμστάιν επικύρωσε την επιστροφή της Γερμανίας στην ατλαντική κανονικότητα.

Και όχι μόνον, καθώς στο Ραμστάιν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ κατέστησαν σαφές ότι στόχος τους είναι η ήττα της Ρωσίας στον πόλεμο.

Ετσι, εκμηδενίστηκαν τα όποια περιθώρια υπήρχαν για κάποια έστω ρητορική και επικοινωνιακή διαφοροποίηση της Γερμανίας.

Προηγήθηκε μια συντονισμένη πρωτοφανής άσκηση πίεσης στον καγκελάριο Σολτς, εντός και εκτός συνόρων, που έληξε με το Βερολίνο να αποδέχεται την αποστολή βαρέων όπλων στην Ουκρανία.

Επί δύο μήνες ο Σολτς κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια να οριοθετήσει τη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας για να μπορούν να οριοθετηθούν και οι κυρώσεις.

Οι συμβολισμοί έχουν βάρος καθώς η κλιμάκωση της εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία αποφασίστηκε επί γερμανικού εδάφους.

Στο εσωτερικό της Γερμανίας, με δεδομένη τη σκληρή στάση των Πρασίνων απέναντι στη Ρωσία, αν ο Σολτς δεν ξεκαθάριζε τη θέση του είναι σαφές ότι θα έθετε σε κίνδυνο την ενότητα του τρικομματικού κυβερνητικού συνασπισμού.

Εκτός συνόρων, η όποια διαφοροποίηση του Βερολίνου δεν θα επηρέαζε τη στάση της Ρωσίας και θα υποθήκευε τη θέση της Γερμανίας στους διατλαντικούς συσχετισμούς.

Με άλλα λόγια, η Γερμανία δεν έχει εναλλακτικές επιλογές, πέραν από τη διασφάλιση εντός του ΝΑΤΟ της θέσης του δεδομένου συμμάχου των ΗΠΑ, όπως ακριβώς συνέβαινε στην περίοδο 1949-69, από την ίδρυση δηλαδή της Δυτικής Γερμανίας μέχρι τη δρομολόγηση της Οστπολιτίκ του Μπραντ.

Η στροφή της Γερμανίας είναι στρατηγική ανατροπή η οποία εκ των πραγμάτων οριοθετεί την όποια δυνατότητα του Βερολίνου να επιχειρήσει μαζί με τη Γαλλία μια στρατηγική χειραφέτηση της Γηραιάς Ηπείρου.

Ετσι σε ό,τι αφορά την κοινή άμυνα, οι προτάσεις που ανέπτυξε ο Μακρόν τον Σεπτέμβριο του 2017, πρώτα στην Πνύκα και στη συνέχεια στη Σορβόνη, θα παραμείνουν αναπάντητες.

Πριν από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Γερμανία είχε τη δυνατότητα, αλλά όχι τη βούληση, να ανταποκριθεί στην πρόκληση Μακρόν για αμυντική χειραφέτηση της Ε.Ε.

Μετά τις 24/2 δεν υπάρχουν ούτε η δυνατότητα ούτε και η βούληση.