Βαριά μομφή στη Γερμανία

 

γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

 

 

Ο Ζελένσκι ακύρωσε την επίσκεψη στο Κίεβο του Γερμανού ομολόγου του Σταϊνμάιερ, που ως ΥΠΕΞ υπήρξε ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της στενής συνεργασίας Ρωσίας-Γερμανίας.

 

Σχεδόν ταυτόχρονα, το Politico δημοσιεύει εκτεταμένη ανάλυση με τίτλο πως η Γερμανία έπαιξε ρώσικη ρουλέτα και έχασε.

 

Μια αντιμετώπιση της ισχυρότερης χώρας της Ευρώπης, που θυμίζει τις βαριές κουβέντες του Τραμπ ότι η Γερμανία είναι λαθρεπιβάτης στο σύστημα ασφάλειας της Δύσης.

Τα παραπάνω δεν είναι θυμικές αντιδράσεις, αλλά σαφή μηνύματα προς τη Γερμανία, ότι εγκαταλείπει πλήρως την Οστπολιτίκ και τις… παραφυάδες της, όπως έγραφαν οι δηλώσεις μετανοίας την εποχή του εμφύλιου πολέμου.

 

Το γερμανικό πρόβλημα των ΗΠΑ ξεπερνά τη σύγκρουση στην Ουκρανία, αλλά και τη στενή εξάρτηση της ενεργειακής επάρκειας του Βερολίνου από τη Ρωσία. Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο θεωρητικός της γεωπολιτικής Χάρολντ Μακίντερ προειδοποίησε ότι μια στρατηγική σύγκλιση Γερμανίας-Ρωσίας θα δημιουργούσε μια θανάσιμη απειλή για την παγκόσμια κυριαρχία των αγγλοσαξονικών δυνάμεων, δηλαδή της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και των ΗΠΑ.

 

Με άλλα λόγια, μια ευρασιατική σύγκλιση γύρω από έναν δυνητικό άξονα Μόσχας-Βερολίνου προβάλλει στα μάτια των ΗΠΑ πολύ πιο επικίνδυνη για την ηγεμονική τους πρωτοκαθεδρία από ό,τι μια ευρασιατική σύγκλιση Μόσχας-Πεκίνου.

 

Ο αρχιτέκτονας της πρώτης γερμανικής ενοποίησης το 1871, ο καγκελάριος Μπίσμαρκ, είχε ως σημείο αναφοράς της πολιτικής του τη στρατηγική συνεργασία με την τσαρική Ρωσία.

 

Με πρωτοβουλία του Μπίσμαρκ η Γερμανία, η Αυστροουγγαρία και η Ρωσία σχημάτισαν το 1873 τον Σύνδεσμο των Τριών Αυτοκρατόρων, μια συμμαχία που ανανεώθηκε το 1884, ενώ το 1887 Βερολίνο και Αγία Πετρούπολη υπέγραψαν τη Συνθήκη Επανασφάλισης (Reinsurance Treaty), που δέσμευε τους δύο συμβαλλόμενους να μη συνάπτουν συμμαχίες με τρίτες χώρες, αν το έτερο ήμισυ του ρωσογερμανικού διδύμου είχε αντιρρήσεις.

 

Όλα τα παραπάνω τα κατέστρεψαν οι διάδοχοι του Μπίσμαρκ, από τον Καπρίβι μέχρι και τον Μπέτμαν Χόλβεγκ. Με το παραπάνω βεβαρημένο παρελθόν, είναι βέβαιο ότι η καχυποψία των ΗΠΑ και της Ανατολικής Ευρώπης απέναντι σε μια ενδεχόμενη επάνοδο του Βερολίνου στην Οστπολιτίκ θα υπάρχει για το ορατό μέλλον. Η Γιουγκοσλαβία του Τίτο το 1955 αποκατέστησε σχέσεις με τους διαδόχους του Στάλιν, χωρίς ποτέ όμως να ανακτήσει την προ της ρήξης του 1948 στενή σχέση εμπιστοσύνης με την ΕΣΣΔ.