Παράξενο Πάσχα

γράφει η Άννα Δαμιανίδη

 

Παράξενο Πάσχα το φετινό, κάθε στοιχείο αναδύεται σκονισμένο, σαν πρωτόθωρο από κάποιο νοερό μπαούλο αναμνήσεων. Λαμπάδες, μαγειρίτσες, τσουρέκι, αρνί. Ταξίδι θα πάτε; Οχι, μένουμε Αθήνα. Πολλοί ταξιδεύουν, κινούνται πλοία, αυτοκίνητα, ίσως και τρένα, με κανονικούς ρυθμούς. Οι δρόμοι αρτιμελείς, επισκευάζονται με τους συνήθεις ρυθμούς, στενεύουν λίγες μέρες πριν τη μεγάλη έξοδο, τα διόδια σε ίδια επίπεδα. Ευτυχώς δεν ακολουθούν την τιμή της βενζίνης. Πόση να ξοδεύεται άραγε στα επιθετικά όπλα των Ρώσων προς την Ουκρανία; Κι από διοξείδιο του άνθρακος, μονοξείδιο, θείο, όλα τα αέρια των καύσεων, που συζητούσαμε τόσο επίσημα να μειώσουμε από την καθημερινή μας ειρηνική ζωή, πόσο να παράγουν όλ’ αυτά τα όπλα που σκοτώνουν, γκρεμίζουν, αδιακρίτως καταστρέφουν, από τη χώρα που τόσοι αγαπήσαμε κάποτε στη λογοτεχνία;

Στο παζάρι του πάρκου κάποιος πουλά πλαστικά καλαμάκια, απαγορεύονται για οικολογικούς λόγους και θα λείψουν, κάντε προμήθειες. Πόσο αστείες μοιάζουν οι ευαισθησίες μας τους δυο τελευταίους μήνες. Λέγαμε ότι άλλαξαν όλα με τον κόβιντ, πού να ξέραμε; Εχουν νόημα τα βαρελότα όταν οι άλλοι ρίχνουν βόμβες; Κάποιοι μπερδεύτηκαν, έριξαν μολότοφ στην Ανάσταση. Ισως ζηλεύουν τα σκηνικά γενικής καταστροφής, θα έπρεπε να σχηματιστούν αποστολές εθελοντών προς πάσα κατεύθυνση για τους πολεμοχαρείς, να μη χαθεί η ευκαιρία. Βέβαια ασφαλέστερα καταστρέφεις με μολότοφ θρησκευτικές συναθροίσεις ειρηνικών πόλεων.

Ζεματίζοντας εντόσθια αποφεύγω να σκεφτώ τον πόλεμο που για μια στιγμή δεν σταμάτησε κι ας είναι ορθόδοξοι λέει οι Ρώσοι, καθώς κι οι Ουκρανοί, καθώς κι εμείς, συγκεντρώνομαι στην ιστορική συνέχεια της θυσίας του αμνού και στον συμβολισμό της, μήπως στήνοντας το γεύμα, βάφοντας τα αυγά, βρω λίγη ανακούφιση στο συναίσθημα, αφού η λογική δεν βοηθάει. Να ετοιμαστούν όλα σαν να συνεχίζεται η ζωή κανονικά.

Κάτι γιορτινό ετοίμασαν κι οι Γάλλοι. Κέρδισε ο Μακρόν. Ισως δεν έχουν όλα πάρει την κάτω βόλτα. Εχει νόημα να ελπίζουμε. Ισως οι Ευρωπαίοι, αφού πήραν ανάποδες κι έδειξαν τον θυμό τους, σταθούν λίγο να αναλογιστούν πως κάτι αξίζει υπεράσπιση από αυτά που βρήκαν έτοιμα, στρωμένα από τους γονείς, συσκευασμένα και φτηνά, για να μη χρειαστεί να τα ξαναπιάσουν από την αρχή με αμφίβολη έκβαση. Γιατί αν ξεκινήσεις από την αρχή μπορεί να μη φτάσεις στο λεπτό εκείνο σημείο που είναι η Δημοκρατία. Καλύτερα να συντηρήσεις αυτό που έχεις, χρειάζεται ξεσκόνισμα, φροντίδα και αγάπη, χρειάζεται καταβύθιση ενίοτε στα βαθύτερα νοήματά του.