Ποιος θυμάται την Ανδραβίδα;

 

γράφει η Αντα Ψαρρά

 

Δυστυχώς μέσα στις περίπου 10.000 τηλεοπτικές ώρες που αφιερώθηκαν, όχι απλά για να αποκαλύψουν το φρικτό και αποτρόπαιο έγκλημα που φέρεται να έχει διαπράξει η μητέρα των κοριτσιών με ή χωρίς τη βοήθεια του συζύγου, αλλά για να κρύψουν όλες τις άλλες ειδήσεις και κυρίως να πυροδοτήσουν τα πλέον βάρβαρα αντανακλαστικά των πολιτών, δεν βρέθηκε ο ελάχιστος χώρος για πλήρη κάλυψη άλλων ανατριχιαστικών εγκλημάτων. Για παράδειγμα, μέσα σε δύο μέρες «ξεμπερδέψαμε» τηλεοπτικά με τον ψυχρό δολοφόνο «παλικαρά» δύο παιδιών και των γονιών τους στην Ανδραβίδα.

 

Ξεμπερδεύουμε εξίσου γρήγορα και «στα ψιλά» των τηλεοπτικών φακών κάθε μέρα που εκδικάζονται η εν ψυχρώ δολοφονία με λιντσάρισμα του Ζακ Κωστόπουλου ή οι βιασμοί που καταγγέλθηκαν και αφορούν τα πρώην υψηλά ιστάμενα πρόσωπα και τους επώνυμους. Κανείς δεν διανοήθηκε να ζητήσει και για όλους αυτούς την ανάλογη μεταχείριση από τους συγκρατουμένους τους, χώρια που οι περισσότεροι κατηγορούμενοι είναι εκτός φυλακής. Κανένα «φως στο τούνελ» δεν ρίχτηκε για να δικαιωθούν και αυτά τα θύματα εκτός κι αν στην κατάταξη των εν ψυχρώ παιδοκτόνων και δολοφόνων έχουν ειδική θέση οι «Μήδειες». Το έγκλημα με τα τρία κοριτσάκια δεν το χωράει ανθρώπου νους, τελεία και παύλα.

 

Ομως και οι 10.000 τηλεοπτικές ώρες, με αντικείμενο όχι βέβαια τις αποκαλύψεις αλλά την τροφοδοσία των πιο σκοτεινών αντανακλαστικών του ανθρώπου είναι ένα άλλου είδους έγκλημα, για το οποίο άλλοι ευθύνονται ως φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί. Τα ράθυμα αντανακλαστικά του ΕΣΡ και των δημοσιογραφικών ενώσεων, όπως και η ανεξήγητη σιωπή του δικαστικού κόσμου, προφανώς δεν θα σταματήσουν τον κατήφορο. Οι πολίτες καθισμένοι στους καναπέδες τους και αφού χορτάσουν με την κατανάλωση των «κοινωνικών μηνυμάτων» της τηλεόρασης, ξορκίζοντας το απόλυτο κακό θα πηγαίνουν για ύπνο με τη συνείδησή τους ήσυχη ότι όλα τα κακά συμβαίνουν μόνο στη διπλανή πόρτα.