Politico: Η κυβέρνηση απέρριψε την έκκληση της ευρωπαϊκής εισαγγελίας για έρευνα κατά Καραμανλή και Σπίρτζη

 

Κόλαφος για την κυβέρνηση είναι σημερινό δημοσίευμα του Politico σχετικά με τα Τέμπη και τις προσπάθειες συγκάλυψης ευθυνών του συγκλονιστικού σιδηροδρομικού εγκλήματος, που κόστισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους και αυτή την περίοδο συζητείται στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής.

 

Το δημοσίευμα αναφέρει ότι η ευρωπαϊκή εισαγγελία (EPPO) πέρα απ' τις διώξεις που απήγγειλε τον Δεκέμβριο του 2023 σε βάρος 23 προσώπων - συμπεριλαμβανομένων 18 δημοσίων λειτουργών- για εγκλήματα που συνδέονται με την εκτέλεση συμβάσεων για συστήματα τηλεχειρισμού και σηματοδότησης στο σιδηροδρομικό δίκτυο, συγχρηματοδοτούμενα από την ΕΕ, είχε καλέσει τις ελληνικές Αρχές να αναλάβουν δράση σχετικά με τυχόν ποινική ευθύνη δύο πρώην υπουργών Μεταφορών.

 

Συγκεκριμένα, το δημοσίευμα αναφέρει πως σε επιστολή που απέστειλε η εισαγγελέας της EPPO Πόπη Παπανδρέου στις 2 Ιουνίου στις ελληνικές αρχές, και την οποία είδε το POLITICO,  σημείωσε ότι κατά τη διάρκεια της έρευνας για το δυστύχημα «έχουν προκύψει υποψίες για υποτιθέμενα ποινικά αδικήματα που διέπραξαν πρώην μέλη της ελληνικής κυβέρνησης».

 

«Αυτά τα φερόμενα ποινικά αδικήματα αφορούν παράβαση καθήκοντος που διέπραξε ο πρώην Υπουργός Χρήστος Σπίρτζης και υπεξαίρεση που διέπραξε ο πρώην Υπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής», έγραψε στην επιστολή η κ. Π. Παπανδρέου, σύμφωνα πάντα με το Politico. «Σας ζητάμε να κάνετε τις δικές σας ενέργειες», συνέχισε.

 

Ωστόσο, το δημοσίευμα τονίζει πως η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε την έκκληση της ευρωπαϊκής εισαγγελίας να αναλάβει δράση κατά των δύο πρώην υπουργών και ότι «έθαψε την υπόθεση πολιτικά, χρησιμοποιώντας την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία για να απορρίψει την ανάγκη σύστασης Προανακριτικής επιτροπής».

 

Το Politico σημειώνει ότι «η ευρωπαϊκή εισαγγελία θεωρεί ότι η ελληνική συνταγματική ιδιορρυθμία — ότι μόνο το κοινοβούλιο μπορεί να ασκήσει δράση κατά των υπουργών — παραβιάζει το δίκαιο της ΕΕ και έχει θέσει το αδιέξοδο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή».

 

«Εναπόκειται στην Επιτροπή να παρακολουθήσει τις ασυμβατότητες της εθνικής νομοθεσίας με τη νομοθεσία της ΕΕ», δήλωσε η γενική εισαγγελέας της Ε.Ε. Λάουρα Κοβέσι σε συνέντευξή της στο POLITICO, όταν ρωτήθηκε για το μπλοκάρισμα στην Ελλάδα. «Η Επιτροπή γνωρίζει την κατάσταση, είναι πολύ δημόσια, αλλά τι θα κάνουν, δεν μπορώ να σχολιάσω».

Η Π. Παπανδρέου της EPPO έγραψε ότι αναφερόταν στον Σπίρτζη για «το έγκλημα της παράβασης καθήκοντος».

 

Σύμφωνα πάντα με το Politico,  έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για τον  Κ. Αχ. Καραμανλή, λέγοντας ότι αναφέρεται στην υπόθεσή του για «το αδίκημα της υπεξαίρεσης κατά των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ελληνικού Δημοσίου, από το οποίο η ζημιά που προκλήθηκε ξεπερνά συνολικά τις 120.000 €» σε σχέση με επισκευές και αναβαθμίσεις σιδηροδρομικών σημάτων και διακοπτών.

 

Η δικογραφία της EPPO για τους Σπίρτζη και Καραμανλή παραπέμφθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο και από εκεί στο ελληνικό κοινοβούλιο. Στη συνέχεια, το Κοινοβούλιο έπρεπε να αποφασίσει εάν θα συγκροτούσε μια προανακριτική επιτροπή για να διερευνήσει εάν η υπόθεση έπρεπε να παραπεμφθεί ενώπιον ειδικού δικαστηρίου, αναφέρει ακολούθως το δημοσίευμα του Politico.

 

«Το ελληνικό Ανώτατο Δικαστήριο έστειλε τις δικογραφίες στον πρόεδρο της Βουλής, Κωνσταντίνο Τασούλα, στις 29 Ιουνίου», σύμφωνα με έγγραφο που είδε το POLITICO.

 

«Τον Νοέμβριο, το κοινοβούλιο εξέτασε εάν θα συγκροτούσε προανακριτική επιτροπή για πρώην υπουργούς, συμπεριλαμβανομένων των Σπίρτζη και Καραμανλή. Το ΠΑΣΟΚ αναφέρθηκε στα ευρήματα της EPPO κατά τη διάρκεια της συζήτησης και υποστήριξε την ιδέα. Τελικά, όμως, η πρόταση απορρίφθηκε και η υπόθεση αρχειοθετήθηκε», σημειώνει το δημοσίευμα του POLITICO.

 

Ο Χρ. Σπίρτζης είπε στο POLITICO ότι προσωπικά είχε υποστηρίξει τη σύσταση προκαταρκτικής έρευνας από τη Βουλή ως τρόπο απόρριψης των καταγγελιών εναντίον του και πρόσθεσε ότι είχε ζητήσει να αντιμετωπίζεται όπως οποιοσδήποτε άλλος Έλληνας πολίτης. Πρόσθεσε ότι δεν πρέπει να υπάρχει παραγραφή λόγω της ειδικής ρύθμισης για τους υπουργούς. «Δυστυχώς, η Νέα Δημοκρατία δεν υποστήριξε το αίτημά μου», σημείωσε.

 

Μιλώντας στο κοινοβούλιο στα τέλη Νοεμβρίου, είπε ότι η έρευνα θα αποδείξει την αθωότητά του και θα δώσει «μια οριστική απάντηση στην προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να διασπείρει πολιτική ευθύνη», συμπληρώνει το δημοσίευμα.

 

Ο Κ. Αχ. Καραμανλής δεν απάντησε σε αίτημα του POLITICO για σχόλιο και αναφέρθηκε σε ομιλία που έκανε τον Νοέμβριο στη Βουλή, όπου είπε ότι αντιτίθεται στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ για Προανακριτική επιτροπή.

 

Η ελληνική κυβέρνηση και το γραφείο του προέδρου της Βουλής δεν απάντησαν στα αιτήματα του POLITICO για σχολιασμό.

 

«Η τραγωδία των Τεμπών και ο τραγικός θάνατος 57 συνανθρώπων μας έπρεπε να κάνει το πολιτικό σύστημα να έχει ένα χρέος: την αποκάλυψη της αλήθειας«, δήλωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης.

 

Αιχμηρό σχόλιο Ν. Ανδρουλάκη

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ- Κινήματος Αλλαγής σημείωσε πως το σημερινό δημοσίευμα του Politico επιβεβαιώνει ότι «η Νέα Δημοκρατία για ιδιοτελείς λόγους δεν θέλει το πόρισμα του Ευρωπαίου Εισαγγελέα να μπει κάτω από οποιαδήποτε προσπάθεια διερεύνησης, διότι υπάρχουν βαρύτατες ευθύνες υπουργών και στελεχών –”γαλάζιων” παιδιών- στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ και τον ΟΣΕ» και προσέθεσε: «Γι' αυτό δεν στήριξε την πρόταση μας για προανακριτική επιτροπή, που θα οδηγούσε σε αποκάλυψη ευθυνών για τα πολιτικά πρόσωπα και αξιοποίησε την πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος για εξεταστική επιτροπή, που δεν ελέγχει αυτήν την αμαρτωλή σύμβαση για την τηλεδιοίκηση, η οποία αν είχε υλοποιηθεί αυτοί οι άνθρωποι θα ζούσαν σήμερα, αλλά ψάχνει ψύλλους στ' άχυρα σε μια εξεταστική επιτροπή για την περίοδο από το 1997 μέχρι σήμερα».

 

«Θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για να αποκαλυφθεί η αλήθεια απέναντι στις προσπάθειες συγκάλυψης της Νέας Δημοκρατίας», κατέληξε ο κ. Ανδρουλάκης.     

πηγή

Οι φωτογραφίες του Τσίπρα, οι αθλιότητες Πολάκη και το σχέδιο Κασσελάκη να «απαλλαγεί» και από τους δυο -για να του μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως προσωπικό… «κόμμα – εταιρία»

 

γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος

 

Να το επαναλάβουμε:. Το θέμα με τον Κασσελάκη δεν είναι ότι έγινε αρχηγός κόμματος.  Στη χώρα που λάτρεψε τον Καματερό, τον Κοσκωτά  και τον Σώρρα , έστειλε στη Βουλή τον Λεβέντη, όπου έχει ακόμη τη Ζωή και τον Βελόπουλο,  οι επίγονοι του Δελαπατρίδη δεν ενοχλούν.

 

Το θέμα είναι ότι έγινε αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και παράγων της Αριστεράς.  Εκεί που έφτασε το πρώην κραταιό κόμμα- ως αποτέλεσμα λαθών του Τσίπρα- θα μπορούσε να γίνει ακόμη και ο Παππάς -με το ιστορικό του κακού υπουργού και τη δικαστική καταδίκη. Αλλά είναι βαρύ να παίρνει τη θέση του πρώην Πρωθυπουργού κάποιος σαν τον Κασσελάκη.

 

Γιατί άνθρωποι που δηλώνουν «αριστεροί» σέρνουν την αυτό-διαπόμπευσή τους σε τροχήλατες βαλίτσες, ακολουθώντας κάποιον που δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά, ανήκει πλέον στην αρμοδιότητα επιστημών πέραν της πολιτικής. Αν μη τι άλλο, γιατί δεν βλέπουν τα οφθαλμοφανή.

 

Ο άνθρωπος τους κοροϊδεύει σε οτιδήποτε κάνει και λέει. Π.χ. αφού διαφήμισε ότι «δάνεισε» 230.000 ευρώ στο κόμμα,  ξέχασε να πει ότι τελικά δεν χρειάσθηκε να τα δώσει γιατί ήλθε η κρατική επιχορήγηση. Πρόβαλε ως «αριστερή συμπεριφορά» ότι «χάνει λεφτά, από τότε που έγινε πρόεδρος».

 

Μετά τη συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη άφησε να εννοηθεί ότι ο Βαρθολομαίος περίπου συμφωνεί μαζί του για τον γάμο των ομοφύλων ζευγαριών- μπορεί και να τον έπεισε ο ίδιος.

 

Η ανακοίνωση του Πατριαρχείου τον εξέθεσε. Αυτό δεν επηρέασε την επιμονή του να υποχρεώσει τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσουν τον νόμο του Μητσοτάκη -και να μην ξαναδούν ψήφο στις εκλογικές τους περιφέρειες.

 

Ίσως τον βολεύει για να αντικαταστήσει τη σημερινή Κ.Ο. που αναδείχθηκε από τον Τσίπρα, με πρόσωπα της δικής του επιλογής.

 

Ήδη άλλωστε το μεθοδεύει για τις ευρωεκλογές. Ο Αρβανίτης και η  Κουντουρά, δεν προσκλήθηκαν στις Σπέτσες καθώς για τις δυο έδρες, που υπολογίζει να βγάλει τον Ιούνιο, δρομολογεί άλλους.

 

Ενας είναι ο υπερκινητικός Φαραντούρης, εναντίον του οποίου βράζει η Βόρεια Ελλάδα. Του καταλογίζουν ότι επί Μητσοτάκη τοποθετήθηκε Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού ,που εισηγήθηκε τον υποβιβασμό του ΠΑΟΚ  -με την υπόθεση της πολυιδιοκτησίας- εξέλιξη που συνδέουν με παράγοντα άλλης ΠΑΕ.

 

Η εποχή Τσίπρα τελείωσε

 

Για τον Κασσελάκη τα ψηφοδέλτια είναι ευκαιρίες για εδραίωσή του στον ΣΥΡΙΖΑ και απομόνωση του Αλέξη Τσίπρα, στον οποίο θα χρεώσει το διαφαινόμενο εκλογικό στραπάτσο των Ευρωεκλογών. Ήδη χειρίζεται κάθε εσωκομματική υπόθεση -από τα οικονομικά ως την οργάνωση, τα πρόσωπα και την πολιτική- με τρόπο που εκθέτει τον προκάτοχό του.

 

Είναι χαρακτηριστική η αντίδρασή του μετά την αποκάλυψη, από το TVXS, για εντολή να εξαφανιστούν οι αφίσες του Τσίπρα. Ο Κασσελάκης πανικοβλήθηκε, το διέψευσε ακυρώνοντας και την εντολή- από όποιον και δόθηκε- και αφού επιτέθηκε στον ευρωβουλευτή Στέλιο Κούλογλου…προβοκάρισε τον Τσίπρα:

 

«Δυστυχώς ο πρώην Πρωθυπουργός είναι τόσο σεμνός που μόνο μία αφίσα έχουμε στο κτήριο. Ίσως αυτό το άρθρο είναι μία καλή αφορμή να βάλουμε περισσότερες. Και θα δώσω τέτοια οδηγία άμεσα»…

 

 

Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει τον Πολάκη, αντιλαμβανόμενος ότι του είναι βάρος, καθώς  συνεχίζει το βιολί του. Πρώτα με την επίδειξη ομοφοβίας  στο νόμο για τον γάμο των ομόφυλων και τη συνέχεια με τις αθλιότητες κατά του σκιτσογράφου  Ηλία Μακρή.

 

Ο Κασσελάκης αποδοκίμασε τον Πολάκη για το ύφος του -το οποίο ως τώρα δικαιολογούσε- αναφέροντας ότι «δεν εκφράζει  τον ΣΥΡΙΖΑ», αλλά δεν του ζήτησε να ανακαλέσει. Από τα συμφραζόμενα των χειρισμών του προκύπτει η διάθεσή να αναδείξει ότι δεν τον ανέχεται, όπως ο πρώην πρόεδρος του κόμματος και γενικότερα ότι «η εποχή Τσίπρα τελείωσε». Μαζί με τον Τσίπρα εννοείται.

 

Η «μέθοδος του λόχου»

 

Η ανταπόκριση των βουλευτών στην υποχρέωση να τον συναντήσουν στις Σπέτσες «με τα έξοδα πληρωμένα»  για να το «φροντιστήριο» για την τρέχουσα πολιτική θεματολογία-που αγνοεί- θεωρείται από την πλευρά του ως υποταγή τους στις επιθυμίες του.

 

Σ’ αυτό το πλαίσιο συνεχίζεται η παραπληροφόρηση  για την« επιτυχία» της συνάντησης που είχε όλα τα στοιχεία του φιάσκου. Ο ίδιος πάντως φρόντισε να κρύβεται και τη διάρκεια της και τα κείμενα  που δόθηκαν στη δημοσιότητα ως προϊόν του «ομαδικού διαλογισμού» είναι απλώς φλύαρες κοινοτυπίες.

 

Ωστόσο η «μέθοδος του λόχου» εντάσσεται στην «αποτσιπροποίηση» που θα συνεχιστεί με την ανακοίνωση «ομάδων» που θα «παράγουν πολιτική». Θα υπάγονται αποκλειστικά στον ίδιο και θα τελούν υπό την διαχείριση προσώπων της εμπιστοσύνης του, έξω από τα κομματικά όργανα και τις καταστατικές διαδικασίες.

 

 

Τετρακόσια ευρώ

 

 

 

γράφει ο Δημήτρης Κουκλουμπέρης

 

Το πρόβλημα είναι γνωστό και διαπιστωμένο. Ο πληθυσμός της Ελλάδας γερνάει και μειώνεται δραματικά. Οι γεννήσεις κάθε χρόνο σημειώνουν αρνητικό ρεκόρ και οι προβλέψεις των ειδικών για τις επόμενες δεκαετίες είναι εφιαλτικές.

 

«Το 2050 ο πληθυσμός μπορεί να μειωθεί από μερικές εκατοντάδες έως 1,5 εκατομμύριο», εκτίμησε στο συνέδριο του Economist για το δημογραφικό ο καθηγητής Βύρωνας Κοτζαμάνης, μιλώντας για την ανάγκη ενός μίγματος μέτρων που θα περιορίσουν την αύξηση των θανάτων, θα δημιουργήσουν ευνοϊκό περιβάλλον για την απόκτηση του επιθυμητού αριθμού παιδιών και θα επιβραδύνουν τη μετανάστευση νέων αναπαραγωγικών ηλικιών, επιτρέποντας την επιστροφή μέρους αυτών που έχουν φύγει.

 

Η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει μισό εκατομμύριο από το εργατικό δυναμικό της, ήταν το καμπανάκι του Βόλφγκανγκ Φένγκλερ, πρώην επικεφαλής οικονομολόγου της Παγκόσμιας Τράπεζας, επισημαίνοντας ότι από τα 11 εκατομμύρια πληθυσμού η χώρα μας έχει 5 εκατομμύρια άνω των 50 ετών και οι ηλικίες των εργαζομένων μειώνονται 15% έναντι 10% στην Ευρώπη.

 

Τη Δευτέρα η κυβέρνηση ανακοίνωσε μέτρα για την αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας. Ξανά επιδοματική λογική και το μυαλό στην ψηφοθηρία… Καλά είναι τα 400 επιπλέον ευρώ, αλλά το δημογραφικό δεν λύνεται με φιλοδωρήματα. Με την ακρίβεια να καλπάζει, το κόστος των ενοικίων να έχει εκτοξευτεί, την Υγεία και την Παιδεία να είναι τύποις δημόσια, το προνοιακό κράτος σχεδόν ανύπαρκτο, ποιος θα αποφασίσει να κάνει παιδί; Να συνυπολογίσουμε επίσης τη γενικότερη φιλοσοφία των νέων ανθρώπων για τη ζωή που έχει αλλάξει άρδην σε σχέση με το παρελθόν.

 

Το δημογραφικό είναι ίσως το κορυφαίο εθνικό πρόβλημα και θα έπρεπε να είναι η κορυφαία εθνική προτεραιότητα. Με μια συνεκτική στρατηγική και μέτρα θεσμικά και οικονομικά, όπως η διαρκής μέριμνα και η μακροπρόθεσμη προστασία για το παιδί, τη μητέρα, την οικογένεια. Με δομές, κίνητρα και όχι πυροτεχνήματα. Στις λύσεις πάσχουμε και στη χάραξη ολοκληρωμένου σχεδιασμού.       

Συγκλονίζει η κατάθεση της χαροκαμένης μάνας, που έχασε το παιδί της στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής.. (video)

 

 Κατακεραύνωσε τον τότε υπουργό Μεταφορών Κώστα Αχ. Καραμανλή, καταλόγισε ευθύνες και στην Επιτροπή, ενώ ζήτησε και εκείνη να κληθεί να καταθέσει ο πρώην πρόεδρος των μηχανοδηγών, όπως κι ο ίδιος έχει ζητήσει, αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε από την πλειοψηφία

Συναισθηματικά φορτισμένη ήταν η κατάθεση της Μαρίας Καρυστιανού, η οποία είναι πρόεδρος του Συλλόγου Οικογενειών Θυμάτων κι έχασε την κόρη της στο ασύλληπτο δυστύχημα, στην Εξεταστική για το έγκλημα των Τεμπών.

 

Στην εισαγωγική της τοποθέτηση, την οποία διατύπωσε όρθια ως ένδειξη σεβασμού στα θύματα της τραγωδίας, κατήγγειλε την κυβερνητική πλειοψηφία για απόπειρα συγκάλυψης των αιτιών του δυστυχήματος στην Επιτροπή. «Πολλές φορές αυτά που άκουσα στην Εξεταστική, με έκαναν να ντρέπομαι. Με έκαναν να θέλω να αλλάξω χώρα», υπογράμμισε.

 «Έπρεπε από τις 10 πρώτες μέρες να μπούνε φυλακή και ερχόμαστε ένα χρόνο μετά να δούμε αν υπάρχουν ευθύνες», είπε η μάρτυρας, αφού πρώτα μίλησε για «κρατικό έγκλημα και προσπάθεια συγκάλυψης και υποβίβασης των ευθυνών [...] Σε αυτό το έγκλημα, που έχασαν την ζωή τους 57 άνθρωποι η απόδοση ευθύνης είναι μονόδρομος, ελπίζω αυτή να έρθει μέσω της δικαιοσύνης», τόνισε.

Αφού χαρακτήρισε υβριστικό να κατηγορείται για το έγκλημα ο νεκρός μηχανοδηγός, μίλησε για κακουργηματικές πράξεις και εγκληματικές παραλείψεις στο σιδηρόδρομο, ενώ για τον Κώστα Καραμανλή ανέφερε πως δεν ήρθη η ασυλία του επειδή θα αποκαλύπτονταν οι κακουργηματικές πράξεις και παραλείψεις του. «Δηλώνει με θράσος αθώος λόγω ασυλίας. Παραμένει κρυμμένος ελπίζοντας να σωθεί», τόνισε και πρόσθεσε: «Εσείς την συντηρείτε την ασυλία. Είναι συνάδελφός σας, αλλά δεν μπορείτε να προασπίζεστε το κακό. Θα θέλατε εγώ στον γιατρό που έκανε κακό στο παιδί σας να πάω και να τον στηρίξω;», ενώ αναρωτήθηκε: «είναι αλλιώτικοι οι νόμοι για τους πολίτες; Είναι αλλιώτικοι για τους υπουργούς; Τι γίνεται τελικά σε αυτό το κράτος;».  

«Έπρεπε από τις 10 πρώτες μέρες να μπούνε φυλακή και ερχόμαστε ένα χρόνο μετά να δούμε αν υπάρχουν ευθύνες», είπε η μάρτυρας, αφού πρώτα μίλησε για «κρατικό έγκλημα και προσπάθεια συγκάλυψης και υποβίβασης των ευθυνών [...] Σε αυτό το έγκλημα, που έχασαν την ζωή τους 57 άνθρωποι η απόδοση ευθύνης είναι μονόδρομος, ελπίζω αυτή να έρθει μέσω της δικαιοσύνης», τόνισε.

Αφού χαρακτήρισε υβριστικό να κατηγορείται για το έγκλημα ο νεκρός μηχανοδηγός, μίλησε για κακουργηματικές πράξεις και εγκληματικές παραλείψεις στο σιδηρόδρομο, ενώ για τον Κώστα Καραμανλή ανέφερε πως δεν ήρθη η ασυλία του επειδή θα αποκαλύπτονταν οι κακουργηματικές πράξεις και παραλείψεις του. «Δηλώνει με θράσος αθώος λόγω ασυλίας. Παραμένει κρυμμένος ελπίζοντας να σωθεί», τόνισε και πρόσθεσε: «Εσείς την συντηρείτε την ασυλία. Είναι συνάδελφός σας, αλλά δεν μπορείτε να προασπίζεστε το κακό. Θα θέλατε εγώ στον γιατρό που έκανε κακό στο παιδί σας να πάω και να τον στηρίξω;», ενώ αναρωτήθηκε: «είναι αλλιώτικοι οι νόμοι για τους πολίτες; Είναι αλλιώτικοι για τους υπουργούς; Τι γίνεται τελικά σε αυτό το κράτος;».     

πηγή

Οι Κόκκινοι (του Κασσελάκη) λογοκριτές έχουν πλάκα…

 

Με τι μούτρα οι “νέοι αριστεροί άρχοντες” θα καταγγείλουν το μιντιακό υπέρ της κυβέρνησης Μητσοτάκη τσουνάμι, όταν δικοί τους άνθρωποι λένε όσα λένε για απειλές και λογοκρισία στα δικά τους μέσα ενημέρωσης;

 

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Όλα τα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ του νεόκοπου Στέφανου Κασσελάκη, οι καταγγελίες για απειλές, ρεβανσισμό και λογοκρισία στα δικά του μέσα ενημέρωσης του έλειπαν. Διαβάστε εδώ τις ανατριχιαστικές καταγγελίες που κάνουν οι εργαζόμενοι στο ραδιοσταθμό  «Στο Κόκκινο».

 

 Όσα θα γράψω στη συνέχεια έχουν (και) προσωπική χροιά, κάτι που σπανιότατα κάνω στα άρθρα μου και θα φανεί γιατί. Με τα μέσα ενημέρωσης της πάλαι ποτέ ανανεωτικής αριστεράς («Αυγή», «Στο Κόκκινο») έχω μακρά σχέση. Όχι επαγγελματική, ποτέ δεν εργάστηκα εκεί. Όμως, από τη δεκαετία του ’80 στην «Αυγή» και του ’90 «Στο Κόκκινο» φιλοξενούσαν τις (δημοσιογραφικές) απόψεις μου. Μου ζητούσαν από καιρού εις καιρόν είτε να γράψω κάποιο άρθρο στην εφημερίδα ή να μιλήσω στο σταθμό (τονίζω το «μου ζητούσαν», ποτέ δεν ζήτησα).

 

Όσο κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ η σχέση αυτή ατόνησε μέχρις εξαφανίσεως. Δεν τον επέτρεπε, προφανώς, η κριτική που του ασκούσα, ιδιαίτερα σε εκείνο το τραυματικό πρώτο εξάμηνο του 2015. Άρχισαν να με καλούν και πάλι το 2018, προφανώς επειδή υποστήριξα τη Συμφωνία των Πρεσπών. Οι προσκλήσεις ήταν συχνές μετά το 2019, λόγω της κριτικής που ασκούσα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Όταν υπήρχαν αφορμές, φυσικά ασκούσα κριτική και στον αντιπολιτευόμενο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα, ιδιαίτερα για την ανοχή του στον Παύλο Πολάκη. Όμως, οι συνάδελφοι του «Κόκκινου» με καλούσαν πολύ συχνά. Καμιά φορά τους έλεγα, χαριτολογώντας, «δεν το αφήνουμε μη βρείτε το μπελά σας με αυτά που θα πω;». Αλλά ήταν κατηγορηματικοί: «Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, μιλάμε για τα πάντα».

 

 

Αυτά μέχρι που ήρθε ο κ. Κασσελάκης. Για την ακρίβεια, από τότε που άλλαξαν οι διευθύνσεις στην Αυγή και Στο Κόκκινο. Οι προσκλήσεις στο σταθμό κόπηκαν μαχαίρι. Εδώ που τα λέμε, καλά μου έκαναν. Γιατί να ανέχονται ένα δημοσιογράφο που γράφει ότι ο νέος αρχηγός, μαζί με το μέντορά του Παύλο Πολάκη, οδηγούν το ΣΥΡΙΖΑ στην καταστροφή; Εδώ έδιωξαν την Ευγενία Λουπάκη, που είχε «χτίσει» το σταθμό, θα ανέχονταν την κριτική των απέξω;

 

Μόνο που υπάρχει ένα προβληματάκι για τους νέους «αριστερούς» άρχοντες και τους κολαούζους τους. Με τι μούτρα θα ξαναμιλήσουν για όσα συμβαίνουν στην ενημέρωση στην Ελλάδα, με τι μούτρα θα καταγγείλουν το μιντιακό υπέρ της κυβέρνησης Μητσοτάκη τσουνάμι, όταν δικοί τους άνθρωποι λένε όσα λένε για απειλές και λογοκρισία στα δικά τους μέσα ενημέρωσης;

 

 

Νομίζουν ότι, αν αποκλείσουν από αυτά τα μέσα στις αντίθετες ή κριτικές φωνές, θα έλθει ο θρίαμβος; Δεν θα έλθει.

 

 Οι εκτελούντες τις λογοκριτικές εντολές απλώς γίνονται καταγέλαστοι. Και για όσους δίνουν τις εντολές ισχύει το κλασικό «μωραίνει Κύριος ον (ους) βούλεται απολέσαι»…

Μια διαρκής διαπόμπευση -Τα αποτελέσματα της διαπόμπευσης που βίωσαν δώδεκα γυναίκες το 2012 δεν εξαγοράζονται με κανένα χρηματικό ποσό.

 

γράφει ο Γιάννης Παντελάκης

 

Η πλειονότητα των μέσων που προχώρησαν με περισσή ευκολία στη διαπόμπευσή τους αγνόησε τις απαλλακτικές αποφάσεις που έβγαιναν κατά καιρούς.

 

ΤΟΝ ΜΑΙΟ ΤΟΥ 2012 ΔΩΔΕΚΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ που παρέπεμπαν σε ανθρώπινα ράκη στήθηκαν όρθιες μπροστά στον λευκό τοίχο μιας αίθουσας της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής και φωτογραφήθηκαν με όλους τους τρόπους: ολόσωμες, ανφάς, προφίλ. Λίγο αργότερα, η Εισαγγελία, βασισμένη σε μια υγειονομική διάταξη του 1940(!) που επικαλέστηκε και ο τότε υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος, δημοσιοποίησε τις φωτογραφίες τους, τις οποίες συνόδευσε με όλα τα προσωπικά τους στοιχεία, όνομα, επώνυμο, τόπο καταγωγής, διαμονής, τα πάντα.

 

Οι φωτογραφίες διανεμήθηκαν σε όλα τα μέσα ενημέρωσης· αρκετά εξ αυτών από εκείνη τη στιγμή άρχισαν να οργιάζουν, γράφοντας για «κίνδυνο-θάνατο από τις ιερόδουλες οροθετικές», ενώ ακολούθησαν δεκάδες τηλεοπτικές εκπομπές και δελτία ειδήσεων που αποκάλυπταν με κάθε λεπτομέρεια προσωπικές ιστορίες των γυναικών και προειδοποιούσαν τους τηλεθεατές για τον «κίνδυνο και τον τρόμο από τις ιερόδουλες οροθετικές».

 

Μόλις είχε ξεκινήσει μία από τις μεγαλύτερες ιστορίες μαζικής διαπόμπευσης που συνέβη ποτέ στη χώρα. Υποτίθεται ότι οι δώδεκα αυτές γυναίκες ήταν σεξεργάτριες, οροθετικές και συνειδητά μετέδιδαν τον ιό – υποτίθεται.

 

Όλες τους, και μαζί με αυτές το οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον, βίωσαν, και εξακολουθούν να βιώνουν όσες είναι εν ζωή, τα αποτελέσματα εκείνης της διαπόμπευσης που άρχισε το 2012. Αυτό δεν εξαγοράζεται με κανένα χρηματικό ποσό.

Δώδεκα χρόνια αργότερα, στις 23 Ιανουαρίου του 2024, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδικάζει τη χώρα μας, η οποία πρέπει να καταβάλει συνολικά 70.000 ευρώ στις γυναίκες αυτές για ηθική βλάβη. Το δικαστήριο έκρινε και καταδίκασε τον εξαναγκασμό τους από τις Αρχές σε εξετάσεις αίματος χωρίς τη συγκατάθεσή τους και την αδικαιολόγητη δημοσιοποίηση των προσωπικών τους δεδομένων.

 

 

Η απόφαση αφορά έξι από τις γυναίκες αυτές, μία από τις οποίες δεν βρίσκεται στη ζωή. Απορρίφθηκαν προσφυγές που είχαν κάνει άλλες πέντε γυναίκες, από τις οποίες τέσσερις έχουν αποβιώσει και μία δεν βρίσκεται σε επαφή με τους εκπροσώπους της.

 

Η μερική αυτή καταδίκη της χώρας δεν σημαίνει πολλά, απλώς ότι όσες λίγες γυναίκες άντεξαν όλα αυτά τα χρόνια θα μοιραστούν κάποια χρήματα. Όλες τους, και μαζί με αυτές το οικογενειακό και φιλικό τους περιβάλλον, βίωσαν, και εξακολουθούν να βιώνουν όσες είναι εν ζωή, τα αποτελέσματα εκείνης της διαπόμπευσης που άρχισε το 2012. Αυτό δεν εξαγοράζεται με κανένα χρηματικό ποσό.

 

Τα επόμενα χρόνια, όσες γυναίκες προσέφυγαν στα ελληνικά δικαστήρια απαλλάχθηκαν απ’ όλες τις κατηγορίες, και από αυτήν της πορνείας και από αυτήν της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης, ότι δηλαδή εκδίδονταν παρότι γνώριζαν ότι ζουν με τον ιό, και τον μετέδιδαν συνειδητά.

 

Η πλειονότητα των μέσων που προχώρησαν με περισσή ευκολία στη διαπόμπευσή τους αγνόησε τις απαλλακτικές αποφάσεις που έβγαιναν κατά καιρούς. Ανεξάρτητες Αρχές, ενώσεις δημοσιογράφων και οργανώσεις για την υπεράσπιση ανθρωπίνων δικαιωμάτων φώναζαν όλα αυτά τα χρόνια ότι οι γυναίκες αυτές είναι αθώες, λίγοι όμως τους άκουγαν.

 

Αν και πολλά ΜΜΕ απ’ όσα είχαν αναρτήσει στις ιστοσελίδες τους τις φωτογραφίες και προσωπικά στοιχεία των γυναικών αυτών υποχρεώθηκαν, βάσει νόμου, να κατεβάσουν αυτά τα δεδομένα, ακόμα και σήμερα οι φωτογραφίες αυτές υπάρχουν στο διαδίκτυο για να μας θυμίζουν ότι σε αυτήν τη χώρα η διαπόμπευση είναι διαρκής…

Επεσε ψευδοροφή νοσοκομείου; Ψευδοπρόβλημα…

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Μπορεί στις δημοσκοπήσεις η δυσαρέσκεια και η απογοήτευση να αποσπούν υψηλά ποσοστά, η κυβέρνηση εντούτοις δεν δείχνει να ανησυχεί. Αλλωστε τα αρνητικά αισθήματα δεν έχουν λάβει τη μορφή μαζικών και επίμονων αντικυβερνητικών κινητοποιήσεων. Πολύ περισσότερο την ενοχλεί το γεγονός ότι στη νέα θητεία της αδυνατεί να χρησιμοποιήσει το πατροπαράδοτο αυτοαπαλλακτικό σλόγκαν: «Παραλάβαμε καμένη γη». Αντ’ αυτού συνεχίζει να κραδαίνει σαν δικαιολογητικό ή άλλοθι για κάθε αστοχία της το δογματάκι «ναι, αλλά μόλις προχθές πήραμε 41%». Το οποίο όμως ακούγεται σαδιστικότερο σε κάθε νέα χρήση του.

 

Λόγους γεννήτορες της δυσαρέσκειας βρίσκει κανείς πολλούς και σοβαρούς. Εκτός αν τον καλύπτουν οι κυριακάτικες ανασκοπήσεις του πρωθυπουργού στα σόσιαλ μίντια, όπου φιλοτεχνείται με αυστηρή αντικειμενικότητα η εικόνα μιας ζηλευτής Ελλάδας που αριστεύει σε όλους τους τομείς. Ανάμεσά τους και στον τομέα της δημόσιας υγείας, όπου, μετά τη λίαν επιτυχημένη θητεία του κ. Μ. Χρυσοχοΐδη, ηγείται ο κ. Αδ. Γεωργιάδης. Ο οποίος στην πρώτη θητεία του στο ίδιο υπουργείο, Ιούνιος 2013 – Ιούνιος 2014, είχε κλείσει εφτά δημόσια νοσοκομεία. Το θύμισε ο ίδιος, στην τελετή της παλιννόστησής του. Και φυσικά το θύμισε με καμάρι. Τω καιρώ εκείνω άλλωστε διαλαλούσε ότι δεν θα επιτρέψει σε καμία τρόικα να του κλέψει τη δόξα για το κλείσιμο των νοσοκομείων και τις απολύσεις υγειονομικών.

 

Τη δόξα για την πτώση τμήματος της ψευδοροφής σε δύο κλινικές του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου (εντελώς προβοκατόρικα, η απογευματινή συνέβη ενόσω οι αρμόδιοι επιθεωρούσαν τις ζημιές που είχε προκαλέσει η πρωινή) πού να την πιστώσουμε άραγε; Στον νυν υπουργό Υγείας; Στον προκάτοχό του ή στον προκάτοχο του προκατόχου; Το… τρίλημμα έχει μία και μόνη απάντηση: το κλέος αυτό, το κλέος για τη συνολική διάλυση του ΕΣΥ, όπου εκτός από τις οροφές πέφτουν από την υπερεξάντληση και οι εναπομείναντες γιατροί, χρεώνεται συνολικά στην κυβέρνηση. Και πρωτίστως στον ηγέτη της.

 

Να περιμένουμε αύξηση των δαπανών για το ΕΣΥ; Προσλήψεις; Μονιμοποίηση των επικουρικών; Δίκτυο μονάδων πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας; Μα ναι. Ο υφυπουργός Υγείας Μάριος Θεμιστοκλέους δήλωσε ότι «θα υπάρξει πρωτοβουλία πάρα πολύ άμεσα». Αν στη γλώσσα της πολιτικής το «άμεσα» σημαίνει «θα δούμε», το «πάρα πολύ άμεσα» δεν μπορεί παρά να σημαίνει «ζήσε Μάη μου». Αλλωστε ψευδοροφές πέφτουν. Ενα ψευδοπρόβλημα…

Ο Παντελής Βούλγαρης, η δικτατορία των κλικ και ο σεξισμός - Δύο μικρές ιστορίες για τα fake news της ελληνικής δημοσιογραφίας.

 

 

γράφει ο Γιάννης Παντελάκης

 

Μια είδηση για έναν διάσημο άνθρωπο που πέθανε πουλάει, μια είδηση για έναν διάσημο που υποφέρει στο κρεβάτι του πόνου και δίνει μάχη για τη ζωή του δεν πουλάει απλά, ιντριγκάρει μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO

 

  ΔΥΟ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΕ δύο ημέρες ήταν αρκετές για να επιβεβαιώσουν αυτό που οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, και όχι μόνο, γνωρίζουμε, όπως γνωρίζουν και στο εξωτερικό, και κατατάσσουν τη χώρα μας στις τελευταίες θέσεις παγκοσμίως σε ό,τι αφορά την εγκυρότητα και αξιοπιστία της ελληνικής δημοσιογραφίας. Δύο μικρές ιστορίες είναι μόνο.

 

Η πρώτη αφορά μια είδηση, που προβλήθηκε τουλάχιστον από έναν ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό και αναπαράχθηκε από δεκάδες ιστοσελίδες μικρής αλλά και μεγάλης επισκεψιμότητας και επιρροής, αφορά έναν διάσημο άνθρωπο και μια υποτιθέμενη σοβαρή περιπέτεια της υγείας του. Η δεύτερη είναι διαφορετικού χαρακτήρα, με αυτήν αναδεικνύεται ο σεξισμός που κυριαρχεί σε ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, ο οποίος προκαλείται και ενισχύεται και από τα μέσα ενημέρωσης, για την ακρίβεια από πολλά εξ αυτών.

 

Μια είδηση για έναν διάσημο άνθρωπο που πέθανε πουλάει, μια είδηση για έναν διάσημο που υποφέρει στο κρεβάτι του πόνου και δίνει μάχη για τη ζωή του δεν πουλάει απλά, ιντριγκάρει μεγάλες κοινωνικές ομάδες που δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ένα τέτοιο γεγονός. Η είδηση, όπως ακριβώς καταγράφηκε σε πολλά ΜΜΕ, έλεγε ότι ο Παντελής Βούλγαρης, «σύμφωνα με πληροφορίες, νοσηλεύεται σε ΜΕΘ, βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση, πάσχει από νεφρική ανεπάρκεια, προσβλήθηκε από Covid και οι επόμενες ώρες είναι κρίσιμες».

 

Μεγάλο κομμάτι της ελληνικής δημοσιογραφίας πάσχει στο στοιχειώδες, τη διασταύρωση της πληροφορίας. Δεν είναι κάτι δύσκολο, ούτε έχει κόστος, στοιχίζει όσο ένα απλό τηλεφώνημα στον Παντελή Βούλγαρη.

Είναι εξαιρετικός σκηνοθέτης, ιδιαίτερα συμπαθής, έχει μεγάλη αναγνωρισιμότητα, άρα μια είδηση σχετικά με την κατάσταση της υγείας του δίνει πολλά κλικ. Ευτυχώς για όλους, και ιδιαίτερα για τους οικείους και τους φίλους του, ο Παντελής Βούλγαρης είναι απόλυτα καλά στην υγεία του. Ποτέ δεν κινδύνευσε, ποτέ δεν νοσηλεύτηκε σε ΜΕΘ, ποτέ δεν βίωσε κρίσιμες ώρες. Έχει όμως ενδιαφέρον ο τρόπος που δημοσιογραφικά καταγράφηκε αυτή η ψεύτικη είδηση.

 

 

Περίπου ενάμιση μήνα πριν, δημοσιογράφος ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για μια συνέντευξη με τον Παντελή Βούλγαρη. Η σύζυγός του, που απάντησε στο τηλέφωνο, είπε απλώς ότι αυτό δεν μπορούσε να γίνει εκείνες τις ημέρες γιατί ο σκηνοθέτης είχε Covid. Σε καμία περίπτωση δεν είπε ότι ήταν σοβαρά, ότι κινδύνευε η υγεία του, γενικά οτιδήποτε θα μπορούσε να προκαλέσει ανησυχία. Μάλιστα, απ’ ό,τι γνωρίζω, πέρναγε τον κορωνοϊό πολύ ελαφριά.

 

Ενάμιση μήνα μετά από εκείνο το τηλεφώνημα (την περασμένη εβδομάδα δηλαδή, δημοσιογράφος τηλεοπτικής εκπομπής ιδιωτικού καναλιού ανέφερε τα «κακά νέα»: αυτά έλεγαν ότι ο Παντελής Βούλγαρης είναι σε σοβαρή κατάσταση, νοσηλεύεται σε ΜΕΘ, οι επόμενες ώρες είναι κρίσιμες. Από κει και πέρα ανέλαβαν ποικιλώνυμες ιστοσελίδες, κάποιες και μεγάλων δημοσιογραφικών συγκροτημάτων, που αναπαρήγαγαν όσα είπε το κανάλι. Ενδεικτικοί τίτλοι: «Παντελής Βούλγαρης: Στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση ο σπουδαίος σκηνοθέτης», «Δύσκολες ώρες για τον Παντελή Βούλγαρη» κ.ά.

 

Μεγάλο κομμάτι της ελληνικής δημοσιογραφίας πάσχει στο στοιχειώδες, τη διασταύρωση της πληροφορίας. Δεν είναι κάτι δύσκολο, ούτε έχει κόστος, στοιχίζει όσο ένα απλό τηλεφώνημα στον Παντελή Βούλγαρη. Με αυτό θα μάθαιναν ότι ο σκηνοθέτης είναι μια χαρά στην υγεία του και ότι όσα γράφονται και λέγονται γι’ αυτόν δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.

 

Αυτό το τηλεφώνημα δεν έγινε γιατί αφενός σε πολλούς δεν υπάρχει η αυτονόητη λογική της επιβεβαίωσης ή διάψευσης μιας πληροφορίας, αφετέρου κυριαρχεί η δικτατορία των κλικ. Η δημοσιογραφία του διαδικτύου δίνει σημασία στον χρόνο μέσα στο οποίο θα ανέβει μια είδηση, τα υπόλοιπα έπονται. Όποιος προλάβει να ανεβάσει πρώτος μια πληροφορία θεωρείται ότι κάνει καλά τη δουλειά του και οι αναγνώστες θα επικροτήσουν.

 

Η δεύτερη περίπτωση αφορά τον τρόπο με τον οποίο δεκάδες ιστοσελίδες μετέδωσαν μια πληροφορία από τον χώρο του πόλο. Η Νικόλ Ελευθεριάδου, πολίστρια της εθνικής ομάδας, έβαλε το καθοριστικό γκολ που έδωσε την πρόκριση της ομάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ηταν το πρόσωπο της ημέρας. Πρόκειται μια σπουδαία αθλήτρια στον χώρο της, με πολλές διακρίσεις.

 

Όμως, στην καταγραφή του γεγονότος από πολλά ΜΜΕ, δεν κυριάρχησε η αθλητική της προσωπικότητα, το παρελθόν της στον χώρο του πόλο, οι εντυπωσιακές ικανότητές της. Αυτό που πρόβαλαν, ιδιαίτερα οι αθλητικές ιστοσελίδες, ήταν η σχέση που διατηρεί με έναν διάσημο μπασκεμπολίστα που παίζει στο ΝΒΑ. «Ήταν η κοπέλα του Σάσα Βεζένκοβ», και, όπως θα έλεγαν –και ίσως λένε– ιδιαιτέρως στην κυριαρχούμενη από σεξισμό ελληνική επαρχία, ήταν «η φίλη του Σάσα, ή Σάσαινα»!

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.  

Το σενάριο επιστροφής του Τσίπρα, ο ρόλος του Γιώργου Παπανδρέου και το κλαμπ των ηττημένων

 

Ο Τσίπρας προσπαθεί να χτίσει προφίλ Ευρωπαίου πολιτικού και ζητά τη βοήθεια βετεράνων: Υπόγεια ρεύματα σε ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά.

 

γράφει η Βασιλική Σιούτη

 

ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΛΟΙ που θα ήθελαν την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα, κομματικά στελέχη, αλλά και ψηφοφόροι. Το πρόβλημα είναι ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μειωθεί δραματικά, όπως καταγράφηκε στις τελευταίες διπλές εκλογές και όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις.

 

Το άλλο εμπόδιο γι' αυτό είναι ο Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως συνέχεια του Τσίπρα, αλλά δεν μοιάζει πολύ πρόθυμος να αποχωρήσει και να γίνει αρχηγός μιας χρήσης μέχρι τις ευρωεκλογές. Αυτό το έχει καταστήσει σαφές, δημοσίως και ιδιωτικώς.

 

Ο Αλέξης Τσίπρας επιθυμεί να επιστρέψει ως ο πολιτικός που έκανε τα μαθήματά του και γυρίζει ωριμότερος για να ενώσει τη λεγόμενη ριζοσπαστική αριστερά με τη σοσιαλδημοκρατία. Στην πραγματικότητα, το νέο σχέδιό του είναι μια παραλλαγή του προηγούμενου σεναρίου με το οποίο οδήγησε το κόμμα του στις τελευταίες εκλογές, αυτό της «προοδευτικής κυβέρνησης». Αυτήν τη φορά θέλει να το εμφανίσει ως ευρωπαϊκή πρωτοβουλία που θα φέρει στην Ελλάδα και θυμίζει λίγο το DiEM25 που έφτιαξε ο Βαρουφάκης το 2015.

 

Στο πλαίσιο της προετοιμασίας του «ευρωπαϊκού σχεδίου» Τσίπρα, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συνάντησε πριν από λίγο καιρό τον σοσιαλιστή πρώην Πρόεδρο της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, καθώς και κάποιους αριστερούς Ιταλούς από πολύ μικρά κόμματα. Βέβαια, ούτε ο Ολάντ είναι κάποιο πρόσωπο με ισχύ σήμερα. Θεωρείται από τους πιο αποτυχημένους Προέδρους της Γαλλίας (δεν έκανε δεύτερη θητεία) και μετά από την ηγεσία του το γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα έπεσε σε μονοψήφια ποσοστά.

 

Ο Στέφανος Κασσελάκης στις ευρωεκλογές θα δώσει αγώνα επιβίωσης. Για να τα καταφέρει πρέπει να μην τον περάσει το ΠΑΣΟΚ και όχι απλώς να σταματήσει την πτώση, αλλά να ανεβάσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να έχει να παρουσιάσει κάτι ως επιτυχία.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στα «Νέα» ο Φρανσουά Ολάντ είπε ότι συζήτησαν με τον Αλέξη Τσίπρα πώς θα αναζωογονηθεί η αριστερά σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ότι του είπε πως είχε αποσυρθεί από ό,τι συνέβαινε στο κόμμα του, αλλά εξακολουθεί να ενδιαφέρεται γι' αυτούς τους προβληματισμούς.

 

Πριν από δέκα χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος τότε βρισκόταν πάνω στο κύμα που θα τον οδηγούσε στην εξουσία, επισκεπτόταν την Ιταλία «για να ενώσει την αριστερά με τα κινήματα» και υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός. Στην πρόσφατη επίσκεψή του όμως, μετά τη διπλή βαριά ήττα, πήγε για να πει στους συνομιλητές του ότι θέλει να ενώσει την αριστερά με τη σοσιαλδημοκρατία και αυτήν τη φορά ο ενθουσιασμός απουσίαζε.

 

Μια αταίριαστη σχέση και οι νεότεροι παίκτες

Στην Ελλάδα έχει βρει από καιρό έναν σύμμαχο στο σχέδιό του, τον πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Παπανδρέου. Δημοσίευμα για πρόσφατη μυστική συνάντηση τους διαψεύστηκε, αλλά έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές επαφές και μάλιστα μερικές φανερά, όπως π.χ. στο Στρασβούργο που τους έχουν δει πολλοί.

 

Στον ΣΥΡΙΖΑ η συγκεκριμένη σχέση δεν απασχολεί ιδιαιτέρως, αντιθέτως στο ΠΑΣΟΚ προκαλεί εκνευρισμό και σχόλια. Άλλοι υπενθυμίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσε τον Γιώργο Παπανδρέου Πινοσέτ και άλλοι ότι ο Τσίπρας του έριχνε όλη την ευθύνη της κρίσης, αποσιωπώντας την ευθύνη του Κώστα Καραμανλή. Το βέβαιο είναι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου κινείται χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

 

 

Ο Νίκος Ανδρουλάκης δηλώνει στους συνεργάτες του ότι δεν θα ασχοληθεί και φαίνεται πως δεν σκοπεύει να του επιφυλάξει παρόμοια συμπεριφορά όπως του Γιώργου Παπανδρέου προς τον Κώστα Σημίτη, όταν τον διέγραψε από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ – παρότι κάποιοι θα το ήθελαν. Στην ερώτηση γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου συνομιλεί με τον Αλέξη Τσίπρα για την υλοποίηση του σχεδίου του, μια απάντηση άσπονδων φίλων του από το ΠΑΣΟΚ είναι επειδή «θέλει να τον ξεπλύνουν αυτοί που τον λέρωσαν», ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι θεωρεί τον εαυτό του αδικημένο και επιζητά κάποιον ρόλο για να δικαιωθεί.

 

Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου έσπευσε να κάνει δηλώσεις για τη νίκη του Χάρη Δούκα (που ήταν επιλογή του Νίκου Ανδρουλάκη), πριν από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, του μεταφέρθηκε το μήνυμα να είναι πιο προσεκτικός. Γνωρίζουν ωστόσο ότι ο Παπανδρέου συνομιλεί και με νεότερο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που έχει ξεχωρίσει τελευταία (και είχε ζητήσει από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να τον προτείνει ως υποψήφιο περιφερειάρχη, κάτι που δεν ήθελε ούτε ο Νίκος Ανδρουλάκης ούτε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ). Ο πρώην πρωθυπουργός προωθεί και τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Μανώλη Χριστοδουλάκη, ο οποίος λέγεται πως έχει ευρύτερες φιλοδοξίες και δεν είναι κοντά στην ηγεσία του κόμματός του.

 

Ο δήμαρχος της Αθήνας είχε και έχει πολύ στενή σχέση με τον Νίκο Ανδρουλάκη και δεν εμπλέκεται σε άλλα σενάρια. Μπορεί ο Δούκας να δέχθηκε την υποστήριξη του Κώστα Ζαχαριάδη –ο οποίος αποδείχθηκε πρακτικός πολιτικός και κέρδισε όσα περισσότερα μπορούσε από τη βέβαιη ήττα του–, αλλά δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο πέρα από τον δήμο. Αν η συνεργασία στον δήμο έχει ανοίξει μία πόρτα, αυτή είναι η πόρτα του ΠΑΣΟΚ για τον Κώστα Ζαχαριάδη και όχι του ΣΥΡΙΖΑ για τον Χάρη Δούκα. Ο Ζαχαριάδης έχει κερδίσει τη συμπάθεια της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και αν τα πράγματα δεν πάνε καλά στο κόμμα του, έχει εναλλακτική. 

 

Ανοιχτός δίαυλος με προεδρικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως υπάρχει και για την Έφη Αχτσιόγλου και τον Αλέξη Χαρίτση, με τους οποίους θεωρούν ότι μπορούν να έχουν καλύτερη συνεννόηση από ό,τι με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην και νυν. Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν θέλει να έχει καμία συζήτηση περί συνεργασιών και κοινών μετώπων ούτε με τον Αλέξη Τσίπρα ούτε με τον Στέφανο Κασσελάκη.

 

Οι διεκδικητές της κεντροαριστεράς

Ο άμεσος στόχος του Νίκου Ανδρουλάκη είναι η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές. Θέλει να αυξήσει σημαντικά το ποσοστό του κόμματός του, χωρίς όμως να βάζει πολύ ψηλά τον πήχη. Ο άλλος στόχος είναι να αποτελέσει εκείνος τον μοναδικό εκφραστή της κεντροαριστεράς και κάνει κι αυτός τις κινήσεις του, αλλά χωρίς δημοσιότητα.

 

Ο Στέφανος Κασσελάκης στις ευρωεκλογές θα δώσει αγώνα επιβίωσης. Για να τα καταφέρει πρέπει να μην τον περάσει το ΠΑΣΟΚ και όχι απλώς να σταματήσει την πτώση, αλλά να ανεβάσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να έχει να παρουσιάσει κάτι ως επιτυχία. Διαφορετικά, αν πέσει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ από τη δεύτερη θέση ή πάρει λιγότερες ψήφους, θα θεωρηθεί ηττημένος και κάποιοι θα κινηθούν εναντίον του την επόμενη μέρα, ζητώντας την παραίτησή του. Όλα αυτά τα γνωρίζει και προσπαθεί να φτιάξει τη δική του ομάδα στο κόμμα, ανθρώπους που θα του είναι πιστοί και θα αναφέρονται σε αυτόν, καθώς και να διευρύνει την επιρροή του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και στην Κεντρική Επιτροπή. Με τη δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρεί, ψαρεύει και αυτός στο κέντρο, επιδιώκοντας να προσελκύσει ψηφοφόρους από τη Νέα Δημοκρατία και από το ΠΑΣΟΚ.

 

Ο Αλέξης Τσίπρας, σε συναντήσεις που έκανε πριν από λίγο καιρό με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, φάνηκε να θεωρεί προσωρινό πρόεδρο τον Στέφανο Κασσελάκη, ενώ σε δύο από αυτούς άφησε να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να είναι ο επόμενος πρόεδρος. Ο Τσίπρας θεωρεί ότι ο Κασσελάκης μετά τις ευρωεκλογές πρέπει να φύγει και να αναλάβει κάποιος μεταβατικός, πριν χαθεί εντελώς το κόμμα.

 

Ο ίδιος λέγεται ότι ετοιμάζει μια εκδήλωση για την αριστερά και τη σύμπραξη με τη σοσιαλδημοκρατία, και είναι αυτή για την οποία έχει συζητήσει και με τον Γιώργο Παπανδρέου για να τον βοηθήσει. Αν η εκδήλωση αυτή έχει κάποια απήχηση και καταφέρει να προσελκύσει, εκτός από βετεράνους, το ενδιαφέρον των χαμένων ψηφοφόρων, τότε ενδεχομένως να κάνει το επόμενο βήμα.

 

Οι αντίπαλοί του το αντιμετωπίζουν σκωπτικά, μιλώντας για «losers club», αλλά οι φίλοι του λένε ότι είναι ακόμα αρκετά νέος για να αποχωρήσει οριστικά. Το σενάριο με το οποίο φιλοδοξεί να επιστρέψει ο Τσίπρας προϋποθέτει να ενωθεί το ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια ενιαία κεντροαριστερά της οποίας επιθυμεί να ηγηθεί και για να γίνει αυτό θα πρέπει να αποτύχουν και ο Ανδρουλάκης και ο Κασσελάκης. Για την ώρα όμως, σε αυτό το σενάριο επενδύουν μόνο παλαίμαχοι.

Λυδία λίθος οι Ευρωεκλογές για ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ

Αβυσσαλέα σύγκρουση των δύο κομμάτων μέχρι τις Ευρωεκλογές. Όμως, ενδεχόμενες καχεκτικές επιδόσεις θα ανοίξουν τον ασκό του Αιόλου. Ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ.

 γράφει ο Γιώργος Τριάντης

  

Από Διός άρξασθαι. Δηλαδή από την αξιωματική αντιπολίτευση, παρ΄ότι δημοσκοπικά φαίνεται να χάνει λάδια και να βρίσκεται στην τρίτη θέση…

Ο Στέφανος Κασσελάκης, λοιπόν, έχει λύσει προ πολλού το προσωπικό του ταυτοτικό ζήτημα. Εντιμα και γενναία. Αλλά το πρόβλημα της ταυτότητος του ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να το λύσει.

Πρώτον, γιατί ο ίδιος καμώνεται αυτό που δεν είναι. Απορρίπτει την ριζοσπαστική Αριστερά(ομιλία στο Εκτακτο Συνέδριο), αλλά την υμνεί αδέξια προσκυνώντας την Μακρόνησο και τον Αρη Βελουχιώτη.

Όμως τα προπαγανδιστικά δάνεια- μπαλώματα, καλύτερα- αδυνατούν να προσδώσουν άλλο χαρακτήρα στον ιδεολογικό χιτώνα του. Αυτός εμφανίστηκε καθαρά σε κοινή θέα στην εκδήλωση του ΣΕΒ. Τα πήρε πίσω, λέει. Μα υπάρχει κάτι από υπ΄αυτόν λεχθέντα που δεν το «διόρθωσε» με διευκρινίσεις; Αν τον πείς άρχοντα των αντιφάσεων, δεν τον αδικείς.

Δεύτερον: Χαιρέτισε την επικράτηση του Δούκα στην Αθήνα, ως ενδεικτικό πρόπλασμα για συμπόρευση της Κεντρο-Αριστεράς στο κοινωνικό διεκδικητικό πεδίο, αλλά δεν χάνει ευκαιρία να ξιφουλκεί εναντίον του ΠΑΣΟΚ. Θεωρεί ηλίθιους τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ή προσπαθεί να κρατήσει δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη;

Τρίτο και σημαντικότερο: Κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προτείνουν να φύγει το κόμμα από την Ευρωπαϊκή Αριστερά και να ενταχθεί στην ομάδα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών/Δημοκρατών, στην οποία είναι ενταγμένο το ΠΑΣΟΚ.

Αλλα στελέχη προτείνουν κοινό ψηφοδέλτιο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ στις Ευρωεκλογές (Σπίρτζης) και άλλα βλέπουν ως ιδεατή λύση το «Μέτωπο Δημοκρατίας» (Τεμπονέρας). Δηλαδή, κοινή δράση προοδευτικών πολιτών και κομμάτων, με διακριτή την αυτοτέλεια και την αυτονομία των κομμάτων.

Τίποτε από όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί, τουλάχιστον μέχρι τις Ευρωεκλογές. Θα κυριαρχήσει η αβυσσαλέα σύγκρουση μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, με στόχο την δεύτερη θέση. Θεμιτό και αναπόφευκτο. Μετά;

Αναταράξεις και κλονισμοί

Αν επιβεβαιωθεί στις Ευρωεκλογές η σημερινή δημοσκοπική εικόνα των δύο κομμάτων-άντε με κάποια υψηλότερα ποσοστά, όχι εντυπωσιακά- είναι φυσικό να υπάρξουν κλονισμοί, αν όχι συγκλονισμός, ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ.

Εκείνα τα υπερφίαλα και αστόχαστα του Κασσελάκη περί…νίκης δεν ξεχνιούνται. Πόσο μάλλον όταν η συνολική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ-όχι μονάχα η δημοσκοπική- προβάλλει νεφελώδης και προβληματική, δυσαρεστώντας ως και τον Αλέξη Τσίπρα, όπως γράφουν και λένε αρκετοί σοβαροί δημοσιογράφοι.

Ένα πάση περιπτώσει, το υδαρές, εσωστρεφές και αμήχανο του ΣΥΡΙΖΑ ούτε διορθώνεται μέχρι στιγμής ούτε εμπνέει την κοινωνία, παρά το γεγονός ότι έφυγαν οι «αφορεσμένοι» που «δημιουργούσαν προβλήματα» και δήθεν αποτελούσαν τροχοπέδη.

Επομένως, αποκλειστικά τον Κασσελάκη βαραίνει η σημερινή κατάσταση. Ο οποίος δεσμεύτηκε ότι θα παραμείνει αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, οποιαδήποτε κι αν είναι η επίδοση του κόμματος στις Ευρωεκλογές.

Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν. Γιατί ο οιηματίας νεαρός υπολογίζει χωρίς τον ξενοδόχο. Και δεν αντιλαμβάνεται-ή δεν τον νοιάζει- το γεγονός ότι ενδεχόμενη εκλογική αποτυχία τον Ιούνιο θα την χρεωθεί ο ίδιος και ότι θα ξεσηκωθεί εναντίον του ακόμη και η άμμος της θάλασσας.

Το τι θα κάνει ο Κασσελάκης σε τέτοια περίπτωση(νέο, δικό του κόμμα;) και ποια είναι η προοπτική της Κεντρο-Αριστεράς συναρτάται άμεσα, πέραν ενδεχόμενης ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, από την επίδοση του ΠΑΣΟΚ. 

 Νέο πολιτικό μόρφωμα;

Μικρή αύξηση του ποσοστού και πόσο μάλλον στασιμότητα ή αδυναμία να κατακτηθεί η δεύτερη θέση, δεν θα αφήσουν ανέγγιχτο τον Ανδρουλάκη. Και υπ’ αυτή την έννοια-αποτυχία των ΣΥΡΙΖΑ/ΠΑΣΟΚ και εσωτερικές διεργασίες- είναι πολύ πιθανό να δώσουν την ευκαιρία για ένα νέο μόρφωμα που θα φιλοδοξεί να κυριαρχήσει στον χώρο της Κεντρο-Αριστεράς σμπαραλιάζοντας την Κουμουνδούρου και την Χαριλάου Τρικούπη.

Θα πρωταγωνιστήσουν οι πρώην αρχαγέτες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ; Θα εμφανιστεί κάποιος άλλος; (Όχι ο Δούκας, πάντως. Αυτός έχει τραχανά απλωμένο για κάποια χρόνια). Κανείς δεν ξέρει, ούτε μπορεί να προβλέψει.

Όσο για τον Μητσοτάκη, ναι μεν χαλαρή η ψήφος των Ευρωεκλογών και ίσως αποχή ικανού αριθμού ψηφοφόρων της ΝΔ λόγω δυσαρέσκειας(νόμος για τα ομόφυλα ζευγάρια, ακρίβεια κλπ), αλλά ενδεχόμενη πτώση του ποσοστού κάτω του 33,12% που έλαβε το 2019, θα δημιουργήσει κραδασμούς.

Ειδικά αν η πέραν της ΝΔ «παράταξη» της Δεξιάς σημειώσει καλή επίδοση… Περί αυτού, σε προσεχές σημείωμα. 

Η υποκρισία στις δόξες της

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Τώρα που βγήκαν στη φόρα τα σαράντα κόσκινα και κοσκινίζουν (ακόμα δεν τον είδαμε, Γιαννάκη τον βαφτίσαμε...) το επικείμενο (οψέποτε...) νομοσχέδιο για το γάμο και την τεκνοθεσία ομόφυλων ζευγαριών, είδα στη «Συντακτών» (15/1) τη «διευκρίνιση» του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη (ρ/σ Σκάι 14/1), επί των «προθέσεων» Μητσοτάκη περί την σχετική ψηφοφορία:

 

«Τι λέει;» (ο κ. Μητσοτάκης κατά τον κ. Μαρινάκη). (Λέει) «Νομίζω κάτι που κάποιος το καταλαβαίνει πολύ εύκολα, δεν είναι πυρηνική φυσική για να μην το καταλάβει. Οτι, αν είσαι κατά (του ν/σ), είναι καλύτερο να μην πας (να ψηφίσεις), να απέχεις δηλαδή, παρά να καταψηφίσεις. Νομίζω, είναι απολύτως λογικό και είναι και κάτι το οποίο είναι συνεπές (...) Αλλωστε και η αποχή είναι μία λύση...».

 

Μάλιστα, και «απολύτως λογικό» και «συνεπές» και «μία λύση». Λέω, ότι γενικά ο ρόλος του κυβερνητικού εκπροσώπου είναι ρόλος άχαρος. Ομως, ορισμένες φορές είναι τόσο άχαρος, που γίνεται... συμπαθής. Εβλεπα κάποτε, σε κωμωδία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, τον γνωστό καρατερίστα, σε ρόλους «καρπαζοεισπράκτορα», Αλέκο Τζανετάκο (εξαίρετος στην προσωπική του ζωή, όπως μου είπαν όσοι τον γνώρισαν: απλός, αυθόρμητος, αλληλέγγυος, φιλότιμος, δεινότατος δε οδηγός!). Μετρούσα τις καρπαζιές. Από μια στιγμή και μετά, μου έγινε συμπαθής αμετάκλητα!

 

Αυτό πάω να πάθω τώρα με τον κ. Μαρινάκη. Είναι τόσο δύσκολος ο ρόλος του, που αν επιμείνει στους «αυτοσχεδιασμούς» θα γίνει συμπαθής. Δεν πάμε καλά! Εναν νόμο –πρακτικά, εντελώς κανονιστικό– έχουμε μπροστά μας, που, επί της ουσίας, πάει, αν όχι να απαλείψει, τουλάχιστον να μετριάσει κάποιες κοινωνικές ανισότητες, και πάμε να ανατινάξουμε τη χώρα!

 

Ποτέ άλλοτε σ’ αυτή τη χώρα η υποκρισία δεν ήταν τόσο πολύ στις δόξες της! Οσο για τον... συνεπή αντιτιθέμενο στο ν/σ κ. Βορίδη που δήλωσε («Βήμα») ότι και να παραιτηθεί από υπουργός «δεν θα χάσει η Βενετιά βελόνι»... Συμφωνώ απολύτως!