Για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης διώκεται ο Λ. Λαυρεντιάδης

Για το κακούργημα της απάτης από κοινού και κατ’ εξακολούθηση σε βάρος του Δημοσίου, αλλά και για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης διώκεται ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης και άλλα 11 άτομα για την υπόθεση της ELFE Ελληνικά Χημικά Λιπάσματα.

Η δίωξη έρχεται μετά από μήνυση που είχε υποβάλει η διοίκηση της ΔΕΠΑ κατά του Λαυρεντιάδη και άλλων 11 προσώπων στην εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη.

Ειδικότερα, η ΔΕΠΑ μήνυσε τον ιδιοκτήτη της ELFE για συνειδητή προσπάθεια να επαυξήσει με διάφορες μεθοδεύσεις τη περιουσιακή ζημία της ΔΕΠΑ.

Σημειώνεται πως σήμερα οι οφειλές της ELFE προς τη ΔΕΠΑ αγγίζουν τα 120 εκατ. ευρώ, όταν το 2009, έτος που ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης απέκτησε την πρώην Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων (νυν ELFE) τα χρέη ήταν 59 εκατ. ευρώ.

Σύμφωνα με την κατηγορία, η ELFE πλήρωνε τη ΔΕΠΑ αποκλειστικά με μεταχρονολογημένες επιταγές διαφόρων επιχειρήσεων, πολλές από τις οποίες ήταν συνδεδεμένες με την ELFE, με αποτέλεσμα το χρέος να διογκώνεται χωρίς να εισπράττεται.

Όταν η γενική συνέλευση της ΔΕΠΑ αποφάσισε πως δεν θα δίνει αέριο στην ELFE εάν δεν προεξοφλούσε κάθε προμήθεια με την κατάθεση μετρητών και επιταγών πελατών που δεν θα είναι συνδεδεμένες με την ELFE, η εταιρεία του Λαυρεντιάδη για να κερδίσει χρόνο πήγε στη ΔΕΠΑ στα δικαστήρια. Μάλιστα με την τακτική αυτή αύξησε περαιτέρω το χρέος της προς τη ΔΕΠΑ.

Ωστόσο, την παραπάνω απόφαση της γενικής συνέλευσης της ΔΕΠΑ «πάγωσε» με απόφασή του το Πρωτοδικείο Καβάλας που υποχρέωσε τη ΔΕΠΑ να συνεχίσει την παροχή αερίου υπό την προϋπόθεση ότι η εταιρεία θα προεξοφλεί το σύνολο της εβδομαδιαίας κατανάλωσης με την προσκόμιση επιταγών.

Το Πρωτοδικείο Καβάλας αποφάσισε ακολούθως ότι είναι αναρμόδιο να κρίνει τις τεχνικές λεπτομέρειες της υπόθεσης και παρέπεμψε το θέμα στο Πρωτοδικείο Αθήνας, από το οποίο η ΔΕΠΑ δικαιώθηκε τρεις φορές με υπέρ της προσωρινές διαταγές.

Παραδόξως στην τέταρτη προσφυγή της ELFE ο πρόεδρος του δικαστηρίου έκρινε ως αρμόδιο για την υπόθεση το Πρωτοδικείο Καβάλας – που είχε δηλώσει αναρμόδιο- και επέτρεψε τη συνέχιση της παροχής αερίου στη λιπασματοβιομηχανία παρά την έλλειψη εγγυήσεων.       

Μαρία Δήμα

Στην μέγγενη του ΔΝΤ, πάλι, η Αργεντινή

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) θα «εξετάσει» την επιτάχυνση της εκταμίευσης δόσεων του δανείου 50 δισ. δολαρίων το οποίο συμφώνησε να χορηγήσει στην Αργεντινή τον Ιούνιο και την «ενίσχυση» του προγράμματος στήριξης και δημοσιονομικής προσαρμογής, ανακοίνωσε την Τετάρτη η γενική διευθύντριά του χρηματοπιστωτικού οργανισμού Κριστίν Λαγκάρντ.

Η ανακοίνωση, που δόθηκε στη δημοσιότητα στην Ουάσινγκτον, ακολούθησε τη νέα αναταραχή στις αγορές, με το αργεντίνικο χρηματιστήριο να κλείνει με πτώση 5,11% και, κυρίως, την πτώση του πέσο να επιταχύνεται: το νόμισμα της Αργεντινής απώλεσε 6,99% της αξίας του την Τετάρτη για να κλείσει σε ισοτιμία 34,38:1 έναντι του αμερικανικού δολαρίου.

Αυτή ήταν η μεγαλύτερη πτώση του νομίσματος της Αργεντινής τα τελευταία τρία χρόνια, αφότου επετράπη η ελεύθερη διακύμανσή του, τον Δεκέμβριο του 2015. Το πέσο έχει απολέσει πάνω από το 45% της αξίας του έναντι του νομίσματος των ΗΠΑ φέτος, παρά τις προσπάθειες της κεντρικής τράπεζας της λατινοαμερικάνικης χώρας (BCRA) να φρενάρει την πτώση του ρευστοποιώντας αποθεματικά της και αυξάνοντας τα κατευθυντήρια επιτόκιά της από το 40% στο 45% - επίπεδο που συγκαταλέγεται στα υψηλότερα του κόσμου.

«Λαμβανομένων υπόψη των πιο αρνητικών συνθηκών της διεθνούς αγοράς, οι οποίες δεν είχαν προβλεφθεί πλήρως στο αρχικό πρόγραμμα της Αργεντινής, οι αρχές θα εργαστούν για να αναθεωρηθούν οι κυβερνητικοί οικονομικοί σχεδιασμοί», ανέφερε η Λαγκάρντ έπειτα από μια τηλεφωνική συνδιάλεξη με τον πρόεδρο Μαουρίσιο Μάκρι.

«Έδωσα οδηγίες στο προσωπικό του ΔΝΤ να συνεργαστεί με τις αρχές της Αργεντινής για να ενισχυθούν οι διευθετήσεις που υποστηρίζονται από το Ταμείο και να επανεξεταστεί το χρονοδιάγραμμα» των εκταμιεύσεων στο πλαίσιο του προγράμματος, πρόσθεσε.

Η Λαγκάρντ διαβεβαίωσε ότι το ΔΝΤ θα προσπαθήσει να προχωρήσει το ταχύτερο δυνατόν σε νέες εκταμιεύσεις, τονίζοντας στην ανακοίνωσή της ότι οι αρχές δεσμεύθηκαν να τροποποιήσουν το πρόγραμμά τους.

Στην προσπάθειά του να καθησυχάσει τις αγορές, ο Μάκρι δήλωσε νωρίτερα την Τετάρτη πως το Ταμείο θα διαθέσει «όλα τα απαραίτητα κεφάλαια γα να εγγυηθεί την εκτέλεση του οικονομικού προγράμματος της επόμενης χρονιάς», ώστε να μην υπάρχει «αβεβαιότητα». Το διάγγελμά του όμως είχε το αντίθετο αποτέλεσμα, επιτείνοντας τις αμφιβολίες των επενδυτών και τις ανησυχίες περί κήρυξης νέας στάσης πληρωμών, παρότι κάτι τέτοιο δεν μοιάζει πιθανό τουλάχιστον ως τη λήξη της θητείας του Μάκρι, κατά αναλυτές.

Η οικονομία της Αργεντινής - η τρίτη μεγαλύτερη στη Λατινική Αμερική -βρίσκεται στα όρια της ύφεσης, ενώ ο πληθωρισμός τον Ιούλιο ήταν 19,6% και για όλη τη χρονιά, η άνοδός του αναμένεται να φθάσει το 30%, προκαλώντας απόγνωση στους πολίτες και ξεσηκώνοντας τα συνδικάτα. Η CGT, η μεγαλύτερη συνομοσπονδία συνδικάτων της Αργεντινής, έχει καλέσει σε 24ωρη γενική απεργία την 25η Σεπτεμβρίου σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το πρόγραμμα λιτότητας (περικοπές στις κρατικές δαπάνες, απολύσεις στο δημόσιο...) που εφαρμόζει η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Μάκρι, στο πλαίσιο της συμφωνίας με το ΔΝΤ.

Τα νεύρα είναι όλο και πιο τεταμένα στην Αργεντινή, που προσπαθεί να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο των οικονομικών κρίσεων που την πλήττουν σχεδόν κάθε δεκαετία. Η πιο πρόσφατη, το 2002, κορυφώθηκε με την κήρυξη στάσης πληρωμών που συνέθλιψε τη μεσαία τάξη οδηγώντας εκατομμύρια πολίτες στη φτώχεια.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

     

Εκπαιδεύοντας τον Μπογδάνο... ΧΑ!

Γράφει η Γιούλα Ράπτη

«Εσύ θα έχεις την εποπτεία, σαν πιο έμπειρη, κι αυτός την ορμή, σαν νέος και ταλαντούχος»... Κάπως έτσι, πριν από μία δεκαετία, άρχισε η συνεργασία μου με τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο στον ραδιοφωνικό σταθμό της Γιάννας Αγγελοπούλου. Συνεργασία, τρόπος του λέγειν, αφού ήταν εξαρχής φανερό ότι διέθετε τη στόφα του πρωταγωνιστή –προσόν για όσους είναι στα ΜΜΕ με κύριο στόχο να λάμψουν!

Ο τίτλος είναι ειρωνικός όχι για τον Μπογδάνο, αλλά για μένα που δεν διαθέτω καθόλου διδακτικό προφίλ, παρότι κόρη δασκάλου...

Γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι ο Κωνσταντίνος ήταν ήδη εκπαιδευμένος, τα ήξερε όλα, μπορεί να αγνοούσε τα στοιχειώδη περί δεοντολογίας, είχε όμως ακλόνητη αυτοπεποίθηση και, όπως μου έλεγε, δεν πίστευε στη σεμνότητα «γιατί ήταν για τους μέτριους». Ο έρωτάς του για το μικρόφωνο ήταν τέτοιος που αν υπήρχε εκπομπή και για τα διανυκτερεύοντα φαρμακεία θα την έκανε με ζήλο –επίσης προσόν για τα ΜΜΕ να είσαι στην αρχή πάντα και παντού διαθέσιμος.

Παραλίγο να ξεχάσω κι αυτά που ήξερα, οπότε σιγά σιγά αποσύρθηκα από την... καθοδήγησή του, ενώ η γνωμάτευση στον σταθμό ήταν «είναι τσόγλανος αλλά ταλαντούχος». Από κει και πέρα άρχισε μια σκληρή δεκαετία για όλους σε παραδοσιακά και νέα ΜΜΕ που άλλαξε ριζικά τον Τύπο και την Ενημέρωση.

Ορμητικός πράγματι ο Μπογδάνος, διέγραψε αυτά τα χρόνια μια κατακόρυφη άνοδο και έγινε τηλεοπτικός σταρ με πολιτική εκπομπή στον ΣΚΑΪ. Την πρεμιέρα μάλιστα τίμησε ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής, τον οποίο φιλοδοξούσε να ανακρίνει, αν και στο τέλος ο Νίκος Μιχαλολιάκος τον βρήκε «ανιστόρητο, αγράμματο και ημιμαθή». Χα, χα, που λένε και στο facebook... Ή σκέτο ΧΑ!

Από δω και πέρα η ιστορία «του ταλαντούχου κυρίου Μπογδάνου» είναι γνωστή, μέχρι που πλήρωσε την πόζα και τη σιγουριά του με την αποπομπή/παραίτηση από τον ΣΚΑΪ. Επειδή δεν μου άρεσε ποτέ η αλεπού κι όσα δεν έφτανε, αναγνωρίζω ότι εκτός από θράσος ήθελε και κότσια να επιβιώσεις σ’ αυτό το βομβαρδισμένο τοπίο. Κι αν κάπου τον ζήλεψα, το ομολογώ, ήταν στην ευελιξία να το γυρίζει από πολιτικές συνεντεύξεις σε μια εκπομπή «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν», με την κιθάρα κρεμασμένη στον ώμο.

Αυτό που με τρόμαξε στην πρόσφατη ραδιοφωνική του εκπομπή δεν ήταν μόνο ότι απέδωσε «τιμή στα θύματα του ναζισμού και του σταλινισμού», δύο σε ένα. Ηταν και ο τρόπος που το έκανε. Πρώτα ο Υμνος των ΕςΕς (απαγορευμένος νομίζω στη Γερμανία), μετά η φωνή του Στάλιν και στη συνέχεια το παραλήρημά του, κάτι μεταξύ κομφερασιέ σε κακή παράσταση και Τράγκα σε νέα βερσιόν.

Για τη θεωρία των δύο άκρων, που αρκείται να μετράει θύματα για να εξισώσει την κακή εφαρμογή μιας ιδεολογίας (σταλινισμός) με ό,τι πιο νοσηρό γέννησε ανθρώπου νους (Χίτλερ) που δεν συνιστά ιδεολογία, έχουν χυθεί τόνοι μελάνης από σοβαρούς και μη φιλοσόφους, στοχαστές και αναλυτές.

Είμαι λίγη για να προσθέσω κάτι περισσότερο. Κρίμα, γιατί ανακαλύπτουμε κάθε μέρα τόσους Μπογδάνους γύρω μας, έτοιμους να υποστηρίξουν τα περί «ελαττωματικών ιδεών» της Αριστεράς (όχι του ΣΥΡΙΖΑ, της Αριστεράς...). Κι από μερικούς δεν το περίμενες κιόλας ότι θα φτάσουν εκεί!   

Ακραία καιρικά φαινόμενα

Γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

Η πρόγνωση του καιρού από το βράδυ της Κυριακής δεν ήταν και πολύ ενθαρρυντική.

Η ΕΜΥ προέβλεπε για τη Δευτέρα επιδείνωση του καιρού, με βροχές και καταιγίδες. Ακόμη και για χαλαζοπτώσεις έγραφε η ανακοίνωση.

Πώς να ξυπνήσεις το πρωί, Αύγουστο μήνα -στα τέλη του, αλλά Αύγουστος- και να πας στη δουλειά με βροχή;

Βέβαια, από το γραφείο-κλουβί, που δεν είχε ούτε παράθυρο και ο αέρας ερχόταν μόνο από έναν φωταγωγό, δεν θα καταλάβαινε και πολλά. Ούτε ήλιο ούτε σύννεφα ούτε βροχή ούτε χαλάζι.

Μικρή παρηγοριά.

Βαριά βήματα την πήγαν ώς το θερμοσίφωνο, μετά μέχρι την καφετιέρα και το κουτί με τη ζάχαρη. Κι ύστερα μέχρι το παράθυρο. Ηταν ακόμη σκοτεινά.

«Κοίτα να δεις που είχαν δίκιο», σκέφτηκε. «Σήμερα θα βρέχει και θα φυσάει».

Παρ' όλα αυτά άνοιξε την κουρτίνα κι ύστερα το παράθυρο.

Και ω! του θαύματος, ούτε σύννεφα ούτε βροχή. Απλώς δεν είχε ξημερώσει ακόμα... Τόσο νωρίς ήταν.

Κοίταξε το ρολόι. Είχε ξυπνήσει μόνη της, χωρίς το ξυπνητήρι, μία ώρα νωρίτερα από το προγραμματισμένο. Ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος, ο ήλιος είχε αρχίσει να ρίχνει μερικές αχτίδες από δω κι από κει.

Ο καφές απέκτησε μια λίγο πιο γλυκιά γεύση, το ψωμί και το τυρί έγιναν λίγο πιο νόστιμα, το σώμα ένιωσε πιο ωραίο και πιο μοσχομυριστό χάρη στο σαπούνι. Κι η νύστα σαν να υποχώρησε λίγο. Οι ειδικοί είχαν πέσει έξω.

Στον δρόμο για τη δουλειά το ραδιόφωνο έπαιζε τραγούδια καλοκαιρινά: παραλίες, ήλιοι και νησιά, υποσχέσεις και θάλασσες.

«Ξυπνάς νωρίς, γελάς παντού/μια μέρα απλώνεται μπροστά σου/Στην αγκαλιά του πρωινού/ο ήλιος τρέμει στα μαλλιά σου», άρχισε να τραγουδάει τα στιχάκια που δεν ήξερε ότι θυμόταν.

Η πόλη ακόμη δεν είχε ξυπνήσει και δεν ήταν αισθητή η επιστροφή εν όψει φθινοπώρου.

Οταν τελείωσε το οκτάωρο, η υπόσχεση του απογευματινού ήλιου τής έδινε την απαραίτητη ενέργεια για να φύγει. Θα έκανε μια βόλτα...

Στην έξοδο του κτιρίου είδε κάποιους να φτάνουν στο γραφείο κρατώντας ομπρέλες. Αλλοι τίναζαν τα ρούχα τους. Και πριν προλάβει να συνέλθει από το σοκ, άκουσε κεραυνό.

Ούτε βόλτα ούτε ήλιος ούτε τίποτα. Εφυγε τρέχοντας κάτω από εξώστες και πιλοτές πολυκατοικιών μέχρι το μετρό.

Πολύ της κακοφάνηκε η πρώιμη φθινοπωρινή μπόρα. Κυρίως γιατί οι επιστήμονες είχαν δίκιο...

Ποια συνεργασία; Το είχε πει ο Λεωνίδας Κύρκος…

Καιρός είναι στις προσεχείς εκλογές να αποκατασταθεί η κανονικότητα στη χώρα. Να συνεργαστούν συγγενείς πολιτικά δυνάμεις. Για να μην επαναληφθούν, σαν τραγωδία, όσα έγιναν το 2009, το 2012 αλλά και το 2015

Του Γιώργου Καρελιά   

Εγινε αλλαγή προσώπου στη θέση του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ. Ε και; Εγινε και ο ανασχηματισμός. Ομως, έτσι όπως έγινε, δεν αξίζει περαιτέρω σχολιασμό. H κυρία Παπακώστα προσθέτει απλώς μια ψήφο στην κυβερνητική πλειοψηφία. Οι κυρίες Ξενογιαννακοπούλου και Ζορμπά, με καταγωγή από το ΠΑΣΟΚ, αποτελούν απλώς προσθήκες και όχι «άνοιγμα στην Κεντροαριστερά». Θα ήταν τέτοιο αν στην κυβέρνηση εισερχόταν, για παράδειγμα, ο Γιάννης Ραγκούσης με εκφρασμένη άποψη για τη συνεργασία Αριστεράς και Κεντροαριστεράς και με σημαντικό μεταρρυθμιστικό έργο ως υπουργός την περίοδο 2009-2011. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρωτοτύπησε. Προσάρμοσε τον ανασχηματισμό στις εκλογικές επιδιώξεις του. 

Πάμε γι’ άλλα, λοιπόν, με αφορμή τη συμπλήρωση εφτά χρόνων από τον θάνατο του Λεωνίδα Κύρκου (28 Αυγούστου 2011).   

Ας αρχίσουμε με μια γενικώς αποδεκτή διαπίστωση. Σε λίγο συμπληρώνονται εννιά χρόνια από το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης, που συντάραξε και την Ευρώπη. 

Σ’ αυτά τα χρόνια τα είδαμε όλα. Φυσικά και αφύσικα: 

-Είδαμε, στην αρχή, την αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (Γιώργου Παπανδρέου), που επιχείρησε μόνη της να σηκώσει όλο το βάρος της κρίσης, αφήνοντας έτσι να πέσει στα μαλακά η προηγούμενη κυβέρνηση (Κώστα Καραμανλή), που οδήγησε στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και στην χρεοκοπία. Η κυβέρνηση Παπανδρέου κατέρρευσε μόλις συμπλήρωσε δυο χρόνια θητείας. 

-Είδαμε, στη συνέχεια, μια πρωτοφανή στα ελληνικά πολιτικά πράγματα εξέλιξη: την κυβερνητική συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατικής Αριστεράς (κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέζου-Κουβέλη), η οποία έφερε στο ίδιο τραπέζι τα δύο βασικά κόμματα της Μεταπολίτευσης. Εξέλιξη αδιανόητη έως πριν από λίγο διάστημα. Η κυβέρνηση αυτή άντεξε δυόμισι χρόνια. 

– Είδαμε, βλέπουμε ακόμα, την πιο απίθανη εξέλιξη, δηλαδή τον ερχομό στην εξουσία ενός κόμματος της παραδοσιακής Αριστεράς, σε συνεργασία με ένα κόμμα-απόφυση της Δεξιάς (κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου). 

Τα έχουμε δει όλα; Κάνε με προφήτη να σε κάνω βασιλιά. Θα τα έχουμε δει όλα αν, στις επόμενες εκλογές, η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη πετύχει την αυτοδυναμία. Ή αν, μη όντας αυτοδύναμη, σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας (ξανά) με το ΠΑΣΟΚ. Το πρώτο είναι πιθανό ενδεχόμενο, το δεύτερο όχι και τόσο (όμως αυτό, δεν είναι του παρόντος). Δεν θα τα έχουμε δει όλα αν το εκλογικό αποτέλεσμα είναι τέτοιο που θα υποχρεώσει τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, να συνεργαστούν, κατά το πρότυπο της συνεργασίας Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία. 

Το ενδεχόμενο φαίνεται σήμερα απίθανο. Oμως, απίθανο ήταν και αυτό που συνέβη το 2012, απίθανη και η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το 2014. Δεν θα επεκταθούμε επ’ αυτού. Ας δούμε το θέμα από άλλη οπτική γωνία, αυτή που συνδέεται με την επέτειο του θανάτου του Λεωνίδα Κύρκου. 

Διαπίστωση πρώτη: ο μακαρίτης δεν δίστασε να συνεργαστεί με το άλλοτε θανάσιμα αντίπαλο κόμμα (κυβέρνηση ΝΔ-Συνασπισμού 1989). 

Διαπίστωση δεύτερη: αργότερα ο Κύρκος δεν δίστασε να αναγνωρίσει ότι ήταν λάθος η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο ειδικό Δικαστήριο, η οποία είχε εξυπηρετήσει τις εκλογικές επιδιώξεις του άλλοτε θανάσιμου αντιπάλου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. 

Διαπίστωση τρίτη: προς τα τέλη του βίου του και αφού είχε αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική, ο Κύρκος είχε προσπαθήσει να γίνει το πολιτικά αυτονόητο: να συνεργαστούν πολιτικά συγγενείς δυνάμεις. Το 2009 είχε προτρέψει την τότε ηγεσία του Συνασπισμού της Αριστεράς να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ. Το είχε αποδεχθεί ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά το απέρριψαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Φώτης Κουβέλης. 

Το 2008 «προφήτευε» ότι τα δύο κυρίαρχα (τότε) πολιτικά κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, «θα κινδυνεύσουν να μείνουν στην Ιστορία ως διαχειριστές μια επαχθούς χρεοκοπίας». Δεν έπεσε καθόλου έξω. 

Αλλά και για την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ (ο Τσίπρας είχε εκλεγεί αρχηγός) έλεγε: «Παπαγαλίζουν μια ηθική των πεποιθήσεων και δεν εμφορούνται από καμία ηθική της ευθύνης. Αμάθητοι από την εξουσία, έχουν μετατρέψει την κατεδάφιση της εξουσίας σε ιδεολογική πρόταση και σε πολιτική πρακτική» (εδώ). 

Ο Κύρκος δεν πρόλαβε να δει την εκτίναξη του μικρού κόμματος στο 35% και στην εξουσία. Με βάση τα δικά του λόγια, μπορούμε να εικάσουμε βασίμως ότι το 2015 θα προσπαθούσε αποτρέψει την τερατογένεση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και σήμερα, αναγνωρίζοντας την ευδιάκριτη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την ευρωπαϊκή κανονικότητα, θα προσπαθούσε να φέρει σε παράλληλους δρόμους τις συγγενείς πολιτικές δυνάμεις. Αυτό πολύ απλά σήμερα σημαίνει: 

1. Η ΝΔ μπορεί να κυβερνήσει αυτοδύναμη, αλλά δεν μπορεί να (ξανα)συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, δεν το αντέχει το ΠΑΣΟΚ των μονοψήφιων εκλογικών ποσοστών. Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να συνεργαστεί με όποιο συγγενικό κόμμα είναι διαθέσιμο. 

2.Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να (ξανα)συγκυβερνήσει με τους ΑΝΕΛ, ακόμα κι αν -πράγμα απίθανο- το επιτρέπουν οι εκλογικοί συσχετισμοί. Είναι καιρός να αρχίσουν να μπαίνουν σε κανονικό δρόμο οι σχέσεις Αριστεράς και Κεντροαριστεράς. Δεν μπορεί να γίνει έως τις προσεχείς εκλογές, μπορεί να το επιβάλουν οι ψηφοφόροι μετά από αυτές. Αυτή είναι η ομαλή ροή των πραγμάτων, βεβαίως υπό την προϋπόθεση ότι η κατάσταση της χώρας θα αρχίσει σιγά-σιγά να μπαίνει στην πολυπόθητη κανονικότητα. Αλλιώς, ίσως ξαναδούμε ό,τι είδαμε το 2009, το 2012 και το 2015 και μάλιστα σε χειρότερες εκδοχές τους. 

Θα πρόκειται για επανάληψη της Ιστορίας, σύμφωνα με τη ρήση του Μαρξ: σαν τραγωδία.    .    

Παίγνια διχασμού

Γράφει η Πέπη Ρηγοπούλου

Στην προεκλογική περίοδο που έχει ήδη αδήλωτα αλλά ολοφάνερα αρχίσει, επαναλαμβάνονται από τους βασικούς διεκδικητές της εξουσίας κάποια ρητορικά μοτίβα. Πρώτο από αυτά είναι πως ο αντίπαλος με την πολιτική και τη ρητορική του διχάζει τον λαό, την ώρα που απαραίτητη είναι η εθνική ομοψυχία για να αντιμετωπιστούν οι μεγάλες προκλήσεις για την Ελλάδα.

Προκλήσεις που είναι ικανός να αντιμετωπίσει μόνον αυτός που κατά περίπτωση διεκδικεί τον ρόλο του κατηγόρου έναντι του αντιπάλου του: Ο οποίος αντίπαλος εγκαλείται εκτός των άλλων και ως ο βασικός υπόλογος για την οικονομική καταβαράθρωση της χώρας και την υποταγή της στους δανειστές.

Υπάρχει και ένα δεύτερο στερεότυπο που επαναλαμβάνεται από τις δύο –και όχι μόνο– πλευρές: Υπόλογοι σύμφωνα με αυτό για τη σημερινή κατάσταση είναι αποκλειστικά οι Ελληνες.

Πρωτίστως όσοι αντιστοίχως δεν τους ψήφισαν, αλλά –αυτό λέγεται λίγο πιο διακριτικά όσο και επίμονα– και όλος ο λαός, με τα γνωστά κουσούρια της ανεμελιάς, της τεμπελιάς, της προσήλωσης στο πελατειακό κράτος κ.λπ. Κυβέρνηση και μείζων αντιπολίτευση κατακεραυνώνουν το εν γένει ένοχο παρελθόν.

Απλώς ο καθένας μάς βεβαιώνει ότι αυτός και μόνο μπορεί να διορθώσει ή να μπαλώσει την κατάσταση, διότι ξέρει πώς να μιλά στους εταίρους και –σε αντίθεση με τους αντιπάλους του– χαίρει της εμπιστοσύνης τους.

Στη συλλογική αυτή ενοχή υπερθεματίζουν και κάποια διεθνή ΜΜΕ. Ωστόσο, σε άλλα ευρωπαϊκά μέσα επαναλαμβάνεται όλο και πιο συχνά ότι από τα χρήματα του διαβόητου ελληνικού χρέους δεν έφτασαν παρά ελάχιστα στον ελληνικό λαό (το 10% λέει η «Φρανκφούρτερ Ρούντσαου», κοντά στο 20% η «Χάντελσμπλατ», 5% το ημέτερο «Πρες Πρότζεκτ»).

Τα δισ. που πολλαπλασιάζονται και ανθίζουν μαραίνοντας τις ελπίδες μας, χρησιμοποιήθηκαν σε υψηλότατο ποσοστό στην αναχρηματοδότηση των τραπεζών, στους τόκους κ.λπ. και όχι για την ανάπτυξη της χώρας ή τη θεραπεία των πληγών της.

Για να συνεχίσουν οι τράπεζες να κάνουν, με την ευλογία των «εταίρων», τα κερδοσκοπικά παιχνίδια που μας έφεραν στην καταστροφή.

Λίγη γνώση ελληνικής ιστορίας θα μας έπειθε ότι κάτι αρκετά αντίστοιχο συνέβη και άλλοτε. Από τις λίρες των πρώτων δανείων της Ανεξαρτησίας κατά την Επανάσταση του '21 έφτασε ένα μικρό μέρος στην Ελλάδα. Τα άλλα έμειναν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στα χέρια των δανειστών. Φυσικά το ζήτημα δεν είναι μόνο οικονομικό.

Οσο το ψεύδος περί συλλογικής μας ευθύνης επιμένει, ο λαός μας θα ενοχοποιείται και θα αναζητά τον αποδιοπομπαίο τράγο στον διπλανό του. Αναζωπυρώνοντας κάθε στιγμή τον διχασμό που οι διεκδικητές της εξουσίας καταγγέλλουν και τροφοδοτούν

Στις 29 Αυγούστου 1931 γεννήθηκε ο Στέλιος Καζαντζίδης

  

Σαν σήμερα, στις 29 Αυγούστου του 1931, γεννήθηκε ο Στέλιος Καζαντζίδης. «Έφυγε» στις 14 Σεπτεμβρίου του 2001. Αντί οποιουδήποτε άλλου αφιερώματος θα δημοσιεύσουμε μια ιστορία που δεν είναι τόσο γνωστή. Ο Στέλιος Καζαντζίδης μιλάει για το θάνατο του πατέρα του, ο οποίος είχε οργανωθεί στις τάξεις του ΕΛΑΣ και πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην Επιμελητεία του Αντάρτη (ΕΤΑ).

Οι γονείς του Στέλιου Καζαντζίδη, Χαράλαμπος και Γεσθημανή, ήταν πρόσφυγες. Στη δεκαετία του 1930 η ζωή ήταν δύσκολη, για τους περισσότερους, και ειδικότερα για τους πρόσφυγες, που εγκαταστάθηκαν μετά το 1923 στα αστικά κέντρα (μεγάλα ή μικρά) σε όλη την ελληνική επικράτεια.

Η οικογένεια Καζαντζίδη, λοιπόν, δε θα μπορούσε παρά να βιοπορίζεται με δυσκολία. Πολλές άλλες οικογένειες ζούσαν σε παρόμοιες συνθήκες. Στα χρόνια της κατοχής οι συνθήκες έγιναν δυσχερέστερες και η οικογένεια Καζαντζίδη αναγκάστηκε να μεταβεί στα Πλατανάκια Σερρών και έπειτα στη Ροδώνα Κιλκίς. Αργότερα επέστρεψαν πάλι στην Αθήνα.

Ο πατέρας του οργανώθηκε στις τάξεις του ΕΛΑΣ και προσέφερε τις υπηρεσίες του στην Επιμελητεία του Αντάρτη (ΕΤΑ). Στα χρόνια του εμφυλίου δολοφονήθηκε από παρακρατικούς αντικομμουνιστές.

Αναφέρει σχετικά, στον Βασίλη Βασιλικό, ο Στέλιος Καζαντζίδης:

«Του έριξαν ένα ξύλο, που ταίρι του δεν πρέπει να υπάρχει στον κόσμο. Ούτε στην ΕΣΑ δεν χτύπαγαν έτσι. Με ένα σιδερένιο μπαστούνι τον σκότωσαν, στην κυριολεξία. Τον είχαν μελανιάσει, αιμορραγούσε… Τότε το ΄47 πέθανε ο πατέρας μου. Είχε προλάβει να γεννηθεί ο Στάθης. Λίγο πριν πεθάνει τον ξαναπιάσανε, έφαγε πάλι ξύλο. Τους τέσσερις πέντε μήνες που επέζησε μετά τα βασανιστήρια δεν είχε κουράγιο για τίποτα, όλο αιμοπτύσεις έκανε, είχαν σαπίσει οι πνεύμονες, είχε φθαρεί τελείως, δεν είχε κουράγιο ούτε να αναπνεύσει. Το κόμμα έστειλε κάποιο γιατρό. «Δεν έχει ζωή» μας λέει. Ο πατέρας μου έτρωγε σε πεπιεσμένα χαρτόνια για να μην τρώει απ’ το πιάτο που θα τρώγαμε και εμείς, μη μας κολλήσει το μικρόβιο της φυματίωσης. Τρεις μέρες παιδευόταν ο φουκαράς…» («Υπάρχω», Εκδόσεις Λιβάνη).

  

imerodromos.gr

Κατερίνα Παπακώστα: «Θλιβερός Τσίπρας (…) Θλιβερή κυβέρνηση»

Ηταν Αύγουστος του 2015. Τότε η κυρία Κατερίνα Παπακώστα εξέφρασε την άποψη της για τον πρωθυπουργό κύριο Αλέξη Τσίπρα. Ταυτόχρονα, είχε εκφράσει την άποψη της και για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνολικά.

Σήμερα, ακριβώς τρία χρόνια μετά, η κυρία Παπακώστα κλήθηκε από τον «θλιβερό» και «προκλητικά αμοραλιστή» Τσίπρα να  συμμετάσχει στην «θλιβερή» του κυβέρνηση.

Και το θέμα δεν είναι ότι η κυρία Παπακώστα εδέχθη την πρόσκληση, αλλά ότι ο «θλιβερός» – κατά την κυρία Παπακώστα – Τσίπρας, της την απηύθυνε.

Ολόκληρη η δήλωση της κυρίας Παπακώστα εδώ:

KATERINA PAPAKOSTA

@kpapakosta

 Τι ταπείνωση!  Θλιβερός Τσιπρας προκλητικά αμοραλιστης.Θλιβερη κυβέρνηση.  . Ντρέπομαι για λογαριασμό όσων τους επέλεξαν. ..

imerodromos.gr

Αυτή είναι η νέα σύνθεση.. της Κυβέρνησης.!

Το νέο κυβερνητικό σχήμα ανακοίνωσε  ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος.

Η νέα σύνθεση της κυβέρνησης

Κατόπιν των αποφάσεων του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, η σύνθεση της νέας κυβέρνησης είναι η εξής:

Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης:

Γιάννης Δραγασάκης

Υπουργείο Εσωτερικών

Υπουργός: Αλέξανδρος Χαρίτσης

Υφυπουργός : Μαρίνα Χρυσοβελώνη

Υφυπουργός Μακεδονίας Θράκης: Κατερίνα Νοτοπούλου

Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη:

Υπουργός : Ολγα Γεροβασίλη

Υφυπουργός: Κατερίνα Παπακώστα

Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης:

Υπουργός: Γιάννης Δραγασάκης

Αναπληρωτής Υπουργός Βιομηχανίας : Στέργιος Πιτσιόρλας

Υφυπουργός: Στάθης Γιαννακίδης

Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης

Υπουργός: Νίκος Παππάς

Υφυπουργός: Λευτέρης Κρέτσος

Υπουργείο Εθνικής 'Αμυνας

Υπουργός: Πάνος Καμμένος

Αναπληρωτής Υπουργός: Παναγιώτης Ρήγας

Υφυπουργός : Μαρία Κόλλια Τσαρουχά

Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων

Υπουργός: Κώστας Γαβρόγλου

Αναπληρωτής Υπουργός Έρευνας και Καινοτομίας: Κώστας Φωτάκης

Υφυπουργός: Μερόπη Τζούφη

Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Υπουργός: Εφη Αχτσιόγλου

Αναπληρώτρια Υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης: Θεανώ Φωτίου

Υφυπουργός Εργασίας: Αναστάσιος Πετρόπουλος

Υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης: Αθανάσιος Ηλιόπουλος

Υπουργείο Εξωτερικών

Υπουργός: Νίκος Κοτζιάς

Αναπληρωτής Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων: Γιώργος Κατρούγκαλος

Υφυπουργός για θέματα Θρησκευμάτων : Μάρκος Μπόλαρης

Υφυπουργός αρμόδιος για τον Απόδημο Ελληνισμό: Τερενς - Σπένσερ Κουίκ

Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Υπουργός: Μιχάλης Καλογήρου

Αναπληρωτής Υπουργός αρμόδιος για θέματα Διαφθοράς: Δημήτρης Παπαγγελόπουλος

Υπουργείο Οικονομικών

Υπουργός: Ευκλείδης Τσακαλώτος

Αναπληρωτής Υπουργός: Γιώργιος Χουλιαράκης

Υφυπουργός: Κατερίνα Παπανάτσιου

Υπουργείο Υγείας

Υπουργός : Ανδρέας Ξανθός

Αναπληρωτής Υπουργός: Παύλος Πολάκης

Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης:

Υπουργός: Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου

Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού

Υπουργός: Μυρσίνη Ζορμπά

Υφυπουργός Αθλητισμού: Γιώργος Βασιλειάδης

Υφυπουργός: Κωνσταντίνος Στρατής

Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Υπουργός: Γιώργος Σταθάκης

Αναπληρωτής Υπουργός: Σωκράτης Φάμελλος

Υφυπουργός: Γιώργος Δημαράς

Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών

Υπουργός: Χρήστος Σπίρτζης

Υφυπουργός: Νίκος Μαυραγάνης

Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής

Υπουργός: Δημήτρης Βίτσας

Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής

Υπουργός: Φώτης Κουβέλης

Αναπληρωτής Υπουργός : Νεκτάριος Σαντορινιός

Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Υπουργός: Σταύρος Αραχωβίτης

Υφυπουργός : Βασίλης Κόκκαλης

Υφυπουργός: Ολυμπία Τελιγιορίδου

Υπουργείο Τουρισμού

Υπουργός: Ελενα Κουντουρά

Υπουργός Επικρατείας αρμόδιος για θέματα Καθημερινότητας του Πολίτη:

Αλέκος Φλαμπουράρης

Υπουργός Επικρατείας αρμόδιος για τον Συντονισμό του Κυβερνητικού Έργου:

Χριστόφορος Βερναρδάκης

Υπουργός Επικρατείας και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος:

Δημήτρης Τζανακόπουλος

Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ:

Δημήτρης Λιάκος

Επίσης νέος Γενικός Γραμματέας της Κυβέρνησης ορίζεται ο Ακρίτας Καϊδατζής

Όπως είπε ο κ. Τζανακόπουλος, ο πρωθυπουργός θα προτείνει στην πρώτη συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ τον Παναγιώτη Κουρουμπλή για τη θέση του πρώτου κοινοβουλευτικού εκπροσώπου.

Έντονο παρασκήνιο

Είχε προηγηθεί έντονο παρασκήνιο,με τον Αλέξη Τσίπρα να έχει από το πρωί συσκέψεις με τους στενούς του συνεργάτες αλλά και συναντήσεις με υπουργούς στο Μέγαρο Μαξίμου, έως ότου τελικά ξεκινήσει ο κύκλος των τηλεφωνικών επικοινωνιών με τους νέους υπουργού, αργά το μεσημέρι.

Επιπλέον, συνάντηση διάρκειας μιας ώρας είχαν ο Πάνος Καμμένος με την Κατερίνα Παπακώστα στο γραφείο του προέδρου των ΑΝΕΛ στη Βουλή. Ενόψει του ανασχηματισμού η κ. Παπακώστα επιβεβαίωσε τις φήμες ότι μπαίνει στην κυβέρνηση. Στις δηλώσεις της μετά το πέρα της συνάντησής της με τον κ. Καμμένο, είχε χαρακτηριστικά τονίσει ότι «ανταποκρινόμαστε στο προσκλητήριο του πρωθυπουργού».

Το τελευταίο διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας είχε δεχθεί αρκετές εισηγήσεις από τους στενούς του συνεργάτες για το αν θα πρέπει να προχωρήσει σε ένα σαρωτικό ανασχηματισμό ο οποίος μάλιστα θα είναι και εκλογικός. Σύμφωνα με πληροφορίες οι περισσότεροι του είχαν τονίσει ότι οι αλλαγές θα πρέπει να στείλουν ένα καθαρό μήνυμα επανεκκίνησης προς την κοινωνία, την ώρα που η χώρα βγήκε από το μνημόνιο. Παράλληλα, η εκλογή του Πάνου Σκουρλέτη στη θέση του νέου γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ από την Κεντρική Επιτροπή, έκλεισε και την τελευταία κομματική εκκρεμότητα για τον Αλέξη Τσίπρα, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την ανακοίνωση του ανασχηματισμού.

thetoc.gr

Μακρόνησος: Έχτισαν αυθαίρετα με υλικά από τα ιστορικά κτίσματα του κολαστηρίου

Σαν βγεις στον πηγαιμό για τη Μακρόνησο, ξέρεις ότι ο δρόμος θα είναι σύντομος. Σε αντίθεση με τη διαδρομή του νησιού μέσα στην Ιστορία, η οποία εκτείνεται στους αιώνες. Αν και χαραγμένη στο νου, λόγω της νεώτερης ιστορίας της, ως τόπος εξορίας, τα ίχνη ανθρώπινης παρουσίας στο νησί χρονολογούνται ήδη από το 2.500 π.Χ., ενώ ίχνη κτιρίων μαρτυρούν την παρουσία οικισμού και κατά τους κλασικούς αιώνες (4ο και 5ο π.Χ. αι.). Σε απόσταση μόλις 2,5 ναυτικών μιλίων από το Λαύριο, η Μακρόνησος στέκει απόμακρη, απομονωμένη στην Ιστορία της και περήφανη, ως «Ιστορικός Τόπος» –χαρακτηρισμός που της δόθηκε το 1989 με υπουργική απόφαση.

«Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικό τόπο, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1469/50 “Περί προστασίας ειδικής κατηγορίας οικοδομημάτων και έργων τέχνης μεταγενεστέρων του 1830”, ολόκληρο το νησί της Μακρονήσου, γιατί έχει σημαδέψει την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, γιατί αποτελεί χώρο μνήμης-όχι μόνο γι’ αυτούς πού έζησαν όλη τη φρικαλεότητα της περιόδου 1946-1953, αλλά για όλους τους Έλληνες, και κυρίως για τις νέες γενιές, γιατί αποτελεί σύμβολο καταδίκης του εμφυλίου πολέμου, όλων των βασανιστηρίων και κάθε καταπίεσης από οπουδήποτε προερχόμενης, βωμό ελευθερίας της σκέψης και των ιδεών. Χαρακτηρίζουμε επίσης με τον ίδιο νόμο ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία όλα τα κτίρια των στρατοπέδων της Μακρονήσου, γιατί αυτά κτίστηκαν από τους ίδιους τους κρατούμενους, μέσα στα οποία έζησαν κάτω από τις γνωστές συνθήκες και τα οποία χαρακτηρίζουν την εποχή στο συγκεκριμένο χώρο και την ιστορία του». Αυτά αναφέρει η απόφαση, που χαρακτήρισε διατηρητέα όλα τα μνημεία και τα κτίρια του νησιού. Κοιτάζοντας από το λιμάνι του Λαυρίου, δεν φαίνεται σχεδόν κανένα από αυτά. Το νησί μοιάζει έρημο. Ένα σκάφος του λιμενικού έχει αναλάβει να μας πάει απέναντι.

Ήδη, στο άκουσμα της φράσης «θα πάω στη Μακρόνησο», συγγενείς και φίλοι κοντοστέκονται. «Τι έχει στη Μακρόνησο;», «Αυθαίρετα». Η διαδρομή είναι όντως σύντομη. Το σκάφος -«αυτό το σκάφος είναι ηρωικό», θα μας πει ένας εκ του πληρώματος, «ήταν το πρώτο που έφτασε στο Μάτι»– αφού κάνει μία μικρή βόλτα costa-costa, κατά μήκος της ακτής, πλησιάζει προς το «ντοκάκι». Σε λίγο, θα καταλάβαινα ότι αυτό θα ήταν και το «λιμάνι». Τα κτίρια των στρατοπέδων αρχίζουν να φαίνονται καθαρά.

Πλησιάζοντας στον ντόκο, υπάρχει έντονη κίνηση, από τετράποδα που είναι έτοιμα να υποδεχθούν τους επισκέπτες. Ένα παιδί της πόλης, από μακριά θα τα νόμιζε για σκυλιά. Είναι, όμως, κατσίκια. Μία εικοσαριά κατσίκια είναι επί της υποδοχής. Ήδη, από το πρώτο βήμα, στην ασφαλτοστρωμένη ανηφόρα προς το στρατόπεδο και τα φυλάκια, η αίσθηση ότι το σκηνικό προέρχεται από ταινία του Παντελή Βούλγαρη και η σκέψη ότι πατάς πάνω στα βήματα άλλων είναι κυρίαρχη. «Πόσο βαριά βήματα έχει δει αυτή η ανηφόρα…». Τα κουδουνάκια και το βέλασμα των κατσικιών επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Μία ταμπέλα που γράφει «ΔΗΜΟΣ ΚΕΑΣ» μας καλωσορίζει. Η πρώτη αυτή ανηφόρα είναι και ο μόνος ασφαλτοστρωμένος δρόμος του νησιού. Κατά τα άλλα, όλα είναι… χωματόδρομος. Περνάμε δίπλα από το στρατόπεδο του Πρώτου Τάγματος Σκαπανέων, το οποίο ονομαζόταν Α’ Ειδικό Τάγμα Οπλιτών. ΑΕΤΟ, (1947-1953), όπως γράφει ακόμα το ψηφιδωτό από χαλίκια, πάνω σε μια εξέδρα. Για αρκετή ώρα, το μόνο που ακούγεται, είναι βήματα στα χώματα, τζιτζίκια και δυο περίεργες κατσίκες που μας ακολουθούν.

Και τα αυθαίρετα; Σύμφωνα με την πολεοδομία, αυθαιρεσία χαρακτηρίζεται εκτός από το αυθαίρετο κτίσιμο καταλύματος ή αποθήκης και η κατάληψη ή διαμόρφωση των χώρων των παλιών στρατοπέδων. Υψώνοντας το βλέμμα, ανάμεσα στα μισογκρεμισμένα φυλάκια, το ένα στέκεται ανανεωμένο, βαμμένο και περιποιημένο. «Κουρείον», γράφει πάνω από την πόρτα. «Αυτή είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση κατάληψης χώρου», θα πει αργότερα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ μέλος των κλιμακίων που πραγματοποίησαν αυτοψία στο νησί στις αρχές Αυγούστου, από το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Παρόντες στην αυτοψία, εκτός των κλιμακίων, ήταν και ο υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Κώστας Στρατής και η γενική γραμματέας του υπουργείου, Μαρία Ανδρεαδάκη – Βλαζάκη. Η δουλειά των κλιμακίων, σύμφωνα με την πηγή μας, είναι δύσκολη, διότι δεν υπάρχει εύκολη πρόσβαση για καταγραφή.

Πολλά κτίσματα είναι σε μικρά κολπάκια από την πίσω μεριά του νησιού, ενώ κάποια είναι χτισμένα ψηλά, χωρίς να υπάρχει πλέον δρόμος για να ανέβει κανείς. Κάποια, ωστόσο, βρίσκονται πάνω στον «δρόμο». Η απόφαση κατεδάφισης, από το Πρωτοδικείο Σύρου, είναι ήδη τοιχοκολλημένη σε αρκετά από αυτά. Σε κάποια άλλα, όχι, ίσως εξαιτίας της… αντίστασης των «ιδιοκτητών». Άλλη μία χαρακτηριστική περίπτωση κατάληψης/διαμόρφωσης χώρου, φαίνεται να είναι δύο κτίσματα, γύρω από ένα εκκλησάκι.

Το ένα έχει πρόσφατα αλλαγμένη στέγη με κεραμίδια, ενώ στην αυλή του άλλου, υπάρχει ένα φωτοβολταϊκό πάνελ. Στην αυλή, και μία στοίβα από τούβλα. Δε μοιάζουν με αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στις οικοδομές. «Είναι παλιά τούβλα, που χρησιμοποιούσαν οι κρατούμενοι», θα εξηγήσει αργότερα η πηγή, προσθέτοντας ότι στα κτίρια που έχουν αναδιαμορφωθεί ή χτιστεί, έχουν χρησιμοποιηθεί και πέτρες από τα παλιά κτίσματα, που έχουν καταρρεύσει.

Κάπως έτσι, μπορεί να απαντηθεί και η απορία, «πώς μπορεί να χτίσει κανείς στη Μακρόνησο;». «Στη στοίβα ήταν διάφορα, εκτός από τούβλα», θυμάμαι. «Ανάμεσά τους, υπάρχουν και κομμάτια από αρχαία πιθάρια», θα προσθέσει η πηγή. Από την Εφορία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, ωστόσο, μέχρι να βγει το επίσημο πόρισμα της αυτοψίας, δεν υπάρχει κάποιος σχολιασμός επ’ αυτού. Συνολικά, υπολογίζεται ότι οι αυθαιρεσίες στη Μακρόνησο αφορούν 20-25 κτίσματα. Σύμφωνα με την πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, περί «κατεδαφίσεων αυθαιρέτων κτισμάτων σε αιγιαλό και δασικές εκτάσεις» –ψηφίστηκε στις 2 Αυγούστου 2018, ενταγμένη στο Ν.4559/18, «Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιόνιο Πανεπιστήμιο και άλλες διατάξεις»– όσα είναι καινούρια κτίσματα, θα πρέπει να κατεδαφιστούν και σε όσα έχει γίνει αλλαγή χρήσης, θα πρέπει να επιστρέψουν στην αρχική τους (χρήση).

Η απόφαση του Πρωτοδικείου είναι ειλημμένη, ωστόσο, η εφαρμογή της ίσως καθυστερήσει. Τον Σεπτέμβριο του 2018, αναμένεται να ολοκληρωθεί με Προεδρικό Διάταγμα η διοικητική ένταξη της Μακρονήσου στο Λαύριο, εκτός «Κλεισθένη», που ψηφίστηκε τον περασμένο Ιούλιο. Στη διοικητική αυτή προσάρτηση έχουν αντιταχθεί ο δήμαρχος Κέας, Ιωάννης Ευαγγέλου και ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, Γιώργος Χατζημάρκος, υποστηρίζοντας ότι η Μακρόνησος ανήκει ιδιοκτησιακά στη νήσο Κέα από το 1830, «αφότου διατηρεί ιστορικά καταγεγραμμένες σχέσεις με το νησί», αλλά και με αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου. Μάλιστα, σε κοινή τους ανακοίνωση τονίζουν ότι η «μεταφορά» γίνεται «χωρίς καμία ενημέρωση, χωρίς τον παραμικρό διάλογο, χωρίς οποιαδήποτε ιστορική βάση, με μία και μόνο υπουργική απόφαση, λόγω γειτνίασης». «Την ένταξη της Μακρονήσου στο δήμο Λαυρίου και την περιφέρεια Αττικής την προβλέπει το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αττικής, ήδη από το 2014, για λόγους ανάδειξης της Ιστορίας του νησιού», σχολίασε από την πλευρά του, ο δήμαρχος Λαυρεωτικής, Δημήτρης Λουκάς, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Εξάλλου, υπάρχει η σκέψη να περιληφθεί η Μακρόνησος στην Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά της UNESCO και, σύμφωνα με τους κυβερνώντες, αυτό μπορεί να υποστηριχθεί καλύτερα από μία πιο «ισχυρή» οικονομικά Περιφέρεια. Η διοικητική αλλαγή σκυτάλης, ίσως μεν επιταχύνει τις διαδικασίες κατάθεσης του φακέλου στην UNESCO, ωστόσο, μπορεί να δημιουργήσει καθυστερήσεις στην εφαρμογή της απόφασης περί κατεδαφίσεων και αλλαγής χρήσης. Η σημερινή εικόνα, πάντως, της Μακρονήσου, καθώς προχωράει κανείς προς το εσωτερικό του νησιού, λίγο θυμίζει μαρτυρικό τόπο. Κυρίως, θυμίζει ερημωμένο τόπο. Ερημιά, ησυχία, εγκατάλειψη από την Πολιτεία, ερείπια, παραπήγματα και… μπάζα -ιδιαίτερα περίεργη ήταν η «συνάντηση» με μία ηλεκτρική κουζίνα στη μέση του πουθενά– είναι το σκηνικό του απέραντου τόπου βοσκήματος για κατσίκια και αγελάδες και των κοινοτήτων των μελισσών που κάποιοι μελισσοκόμοι έχουν οργανώσει.

Δεκαπέντε χιλιόμετρα περπατήματος αργότερα, στη μοναδική σκιά του νησιού, κάτω από ένα δέντρο, η αναμονή για την επιστροφή. Η σκέψη πίσω από την απόφαση του 1989 σίγουρα δεν είχε σκοπό να μείνει το νησί έτσι όπως το είδαμε. Απέναντί μας, στέκεται με υψωμένη τη γροθιά κουβαλώντας στον ώμο μία τεράστια πέτρα ο «Δεσμώτης Μακρονησιώτης», το άγαλμα που κοιτάζει απέναντι, στο Λαύριο το άγαλμα της γυναίκας, μάνας, αδελφής, συζύγου, μνηστής του Μακρονησιώτη κρατούμενου. Από απέναντι, φαίνεται σιγά-σιγά και το σκάφος του λιμενικού που έρχεται να μας παραλάβει. Φεύγοντας, η σκέψη σε εκείνους που δεν είχαν την τύχη απλά να επισκεφτούν το νησί, να έχουν την επιλογή να πάνε και να φύγουν. «Σύμφωνα με υπολογισμούς, το 1947 η Μακρόνησος είχε 10.000 κρατούμενους, το 1948 20.000, ενώ κατά διαστήματα πέρασαν συνολικά γύρω στους 60.000 ανθρώπους», ανέφερε η Μαριλένα Μαρμάνη, ιστορικός και προϊσταμένη του Αυτοτελούς Τμήματος Κοινωνικής Προστασίας, Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού & Νέας Γενιάς του δήμου Λαυρεωτικής. Καλό θα ήταν, έστω και τριάντα χρόνια αργότερα, να αναδειχθεί όντως η Ιστορία του τόπου, για να αποτελέσει όντως για τις νέες γενιές «σύμβολο καταδίκης του εμφυλίου πολέμου, όλων των βασανιστηρίων και κάθε καταπίεσης από οπουδήποτε προερχόμενης, βωμό ελευθερίας της σκέψης και των ιδεών». Πέρα από πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες, η Δημοκρατία το έχει ανάγκη πιο πολύ από ποτέ.

Πηγή:  Αποστολή της Αθηνάς Καστρινάκη / ΑΠΕ – ΜΠΕ