Αρχι-«άριστος» πρωθυπουργός χωρίς τσίπα ρίχνει την ευθύνη στους σεισμόπληκτους!

 

«Θα στεγαστείτε κανονικά και θα ξαναφτιάξουμε την πόλη από την αρχή. Σωστά αυτή τη φορά, όμως, ε»;, είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με ύφος, σε σεισμόπληκτους στην Κρήτη, εκνευρισμένος από τις διαμαρτυρίες.

 

Eίναι από αυτές τις στιγμές του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, που τις βλέπεις, τις ακούς και αδυνατείς να τις πιστέψεις. Ψάχνεις να δεις μήπως τα βίντεο είναι «πειραγμένα».

 

Κι όμως, στο βίντεο που θα δείτε παρακάτω είναι ο πρωθυπουργός της χώρας που πήγε σε μια περιοχή που επλήγη από μεγάλο σεισμό.

 

 

Στο βίντεο είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης που δεν αντέχει ούτε τη στοιχειώδη κριτική των κατοίκων της Κρήτης και τους κουνάει το δάχτυλο.

 

Στο βίντεο είναι ο αρχι-άριστος είπε, χωρίς τσίπα, απαντώντας στα παράπονα σεισμόπληκτων:  «Θα στεγαστείτε κανονικά και θα ξαναφτιάξουμε την πόλη από την αρχή. Σωστά αυτή τη φορά, όμως, ε;».

 

Το ύφος του Μητσοτάκη θα το δείτε στο βίντεο, την ώρα που απομακρύνεται και κάτοικος ακούγεται να λέει: Α πάλι η ευθύνη σε εμάς! Πάλι η ευθύνη στην κόσμο», φώναζε η κάτοικος, βλέποντας τον πρωθυπουργό και τη συνοδεία του να απομακρύνεται…

 

πηγή

Επίθεση φασιστοειδών σε μέλη φοιτητικών συλλόγων έξω από σχολείο στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης

 

«Φασίστες αρχίσαν να μαχαιρώνουν, να χτυπάνε κόσμο άσχημα» περιγράφει μία 17χρονη μαθήτρια που ήταν αυτόπτης μάρτυρας στην επίθεση φασιστοειδών έξω από σχολείο στη Σταυρούπολη.

 

Συγκεκριμένα, το πρωί φασιστικά στοιχεία με πέτρες, καδρόνια και φωτοβολίδες έκαναν επίθεση σε μέλη φοιτητικών συλλόγων στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης. Οι φοιτητικοί σύλλογοι πραγματοποίησαν συγκέντρωση έξω από το κτίριο που στεγάζονται το 1ο και το 2ο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης με αφορμή την επίθεση που δέχθηκαν φοιτητές από φασιστικά στοιχεία την προηγούμενη βδομάδα στο ίδιο σημείο. Μέχρι στιγμής υπάρχουν πληροφορίες για δύο φοιτητές με ελαφρά τραύματα στο κεφάλι. Φοιτητικοί Σύλλογοι της Θεσσαλονίκης, μαζί με άλλους μαζικούς φορείς της περιοχής καλούν σε συγκέντρωση καταδίκης και απομόνωσης των φασιστικών στοιχείων, αύριο Τετάρτη 29 Σεπτέμβρίου στην πλατεία Τερψιθέας στις 6.30 μ.μ.

 

Όπως δήλωσε η 17χρονη μαθήτρια στο Voria.gr  μια ομάδα περίπου 30 ατόμων, μαθητές στα ΕΠΑΛ, βγήκαν μέσα από το σχολείο και, φορώντας κράνη-κουκούλες και κρατώντας διάφορα αντικείμενα, επιτέθηκαν με μανία κατά των συγκεντρωμένων φοιτητών που πραγματοποιούσαν αντιφασιστική διαμαρτυρία, έξω από το σχολείο.

 

«Οι φοιτητές ήταν από έξω γιατί πριν λίγες ημέρες, ενώ μοίραζαν φυλλάδια, χτυπήθηκαν κάποια άτομα. Παιδιά του σχολείου, φασίστες, πήγαν από πίσω, έβαλαν κουκούλες, βγήκαν έξω και αρχίσαν να μαχαιρώνουν, να χτυπάνε κόσμο άσχημα. Έπρεπε να έχουν φύγει εδώ και καιρό από το σχολείο. Θα μπορούσαμε να είχαμε χτυπήσει πολλά παιδιά από το σχολείο», κατήγγειλε η 17χρονη και ανέφερε ότι υπήρξαν αρκετοί τραυματίες από τα επεισόδια. «Δύο άτομα συγκεκριμένα είχαν στο κεφάλι τους αίματα από το ξύλο», είπε.

 

Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ το ενδεχόμενο παρουσίας μαθητών του 1ου και 2ου ΕΠΑΛ Σταυρούπολης μεταξύ των ατόμων που το πρωί επιτέθηκαν με πέτρες και άλλα αντικείμενα σε φοιτητές, που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το σχολείο, ερευνούν οι αρμόδιες υπηρεσίες της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης. Επίσης, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ την υπόθεση διερευνά η Διεύθυνση Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.   

“Βρώμικο 89′”: Σαν Σήμερα, ΝΔ Και ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ Οδηγούν Τον Ανδρέα Παπανδρέου Στο Ειδικό Δικαστήριο .!

 

Στις εκλογές της 18ης Ιουνίου του 1989 η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη κέρδισε τις εκλογές χωρίς όμως να έχει απόλυτη πλειοψηφία.

 

Το 45% σχεδόν που πήρε η παράταξη τους μεταφραζόταν σε 145 βουλευτικές έδρες. Ο Συνασπισμός της Αριστεράς & της προόδου ως Τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας με επικεφαλής τον Χαρίλαο Φλωράκη και 28 βουλευτικές έδρες μετά από διαβουλεύσεις 20 ημερών συνεργάστηκε με βάση προγραμματική συμφωνία με την δεξιά για να σχηματιστεί κυβέρνηση.

 

Αυτό που τους ένωσε ήταν ο κοινός εχθρός κι η επιθυμία εξόντωσης του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρεα Παπανδρέου και στον βωμό αυτόν δημιουργήθηκε μια παρά φύση συνεργασία με πρωθυπουργό τον κο Τζανετάκη.

 

Σαφώς οι αντί διαμέτρου πολιτικές δυνάμεις που δεν είχαν κοινή συνισταμένη και ίδια πιστεύω κρατήθηκαν στην εξουσία για 4 χρόνια μέχρι το 1993 όπου το ΠΑΣΟΚ γύρισε το ρου της πολιτικής ιστορίας της χώρας και καθιερώθηκε ξανά ως η πλειοψηφούσα προοδευτική δύναμη.

 

Η αριστερά μετέπειτα σπάστηκε σε δυο κομμάτια, το ΚΚΕ που το αποτελούσαν όσοι από την αρχή δεν ήθελαν την σύμπραξη με τη ΝΔ και το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ που ήταν οι εκφραστές της συγκυβέρνησης με την οικογένεια Μητσοτακη για να διαλύσουν τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ.

 

Το Σκάνδαλο Κοσκωτά αφορούσε ένα μεγάλο πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο το οποίο κυριάρχησε στην ελληνική πολιτική σκηνή κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στο ξεκίνημα της δεκαετίας του 1990.

 

 

Παράλληλα σηματοδότησε, κυρίως, τον αγώνα για τον έλεγχο των Μ.Μ.Ε. και των τραπεζών. Κεντρικό πρόσωπο του σκανδάλου υπήρξε ο τραπεζίτης Γιώργος Κοσκωτάς, πλην όμως ενεπλάκησαν σ΄ αυτό και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

 

Παραπέμφθηκαν σε δίκη ο Ανδρέας Παπανδρέου, πρώην Πρωθυπουργός, ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης, τέως Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, ο Μένιος Κουτσόγιωργας, πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης, ο Δημήτρης Τσοβόλας, πρώην Υπουργός Οικονομικών και ο Γιώργος Πέτσος, πρώην Υφυπουργός Βιομηχανίας, Έρευνας και Τεχνολογίας.

 

Από αυτούς, ο Ανδρέας Παπανδρέου κρίθηκε αθώος σε όλες τις κατηγορίες, ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης δεν δικάστηκε γιατί είχε ήδη εκλεγεί Ευρωβουλευτής και το Ευρωκοινοβούλιο αρνήθηκε να άρει την ασυλία του, ενώ ο Μένιος Κουτσόγιωργας πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια της δίκης.

 

Ο Δημήτρης Τσοβόλας και ο Γιώργος Πέτσος κρίθηκαν ένοχοι για παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Οι ποινές τους ήταν 2,5 χρόνια (εξαγοράσιμη) για τον πρώτο και 10 μήνες με αναστολή για τον δεύτερο, με αφαίρεση των πολιτικών δικαιωμάτων και των δύο, για τρία και δύο χρόνια αντίστοιχα.

 

Στις 18 Ιουλίου 1989 (μία εβδομάδα μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης Τζαννετάκη), η βουλή αποφάσισε τη σύσταση ειδικής προανακριτικής επιτροπής προκειμένου να διαπιστωθεί η ενοχή ή μη των Ανδρέα Παπανδρέου, Μένιου Κουτσόγιωργα, Δημήτρη Τσοβόλα, Γιώργου Πέτσου και Παναγιώτη Ρουμελιώτη. Με βάση το πόρισμα αυτής της επιτροπής, στις 27 Σεπτεμβρίου 1989 (μία μέρα μετά τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη) η βουλή αποφάσισε μετά από μυστική ψηφοφορία την παραπομπή και των 5 πολιτικών προσώπων στο Ειδικό Δικαστήριο.

 

Δέκα μήνες μετά την έναρξη της δίκης, τις πρώτες πρωινές ώρες της 17ης Ιανουαρίου 1992, το Ειδικό Δικαστήριο ύστερα από διάσκεψη περίπου 15 ωρών εκδίδει την απόφασή του για το Σκάνδαλο Κοσκωτά.

 

Αθώος ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου

 

Το δικαστήριο δεν πείσθηκε ότι ο κατηγορούμενος αυτός προκάλεσε με οποιονδήποτε τρόπο την απόφαση των διοικητών των ΔΕΚΟ να τελέσουν τις εν λόγω πράξεις οι οποίες τους αποδίδονται, αλλά και ούτε συνήργησε με οποιονδήποτε τρόπο στις πράξεις αυτές. (…) Εξάλλου οι εκδότες που κατέθεσαν αόριστα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου υπέχει και ποινικές ευθύνες, απάντησαν σε σχετικές ερωτήσεις που τους υποβλήθηκαν ότι δεν έχουν συγκεκριμένα στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι ο παραπάνω κατηγορούμενος είχε δώσει εντολές σε διοικητές δημοσίων επιχειρήσεων να καταθέσουν τα διαθέσιμα κεφάλαια αυτών στην Τράπεζα Κρήτης. Πέραν όμως αυτών, από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε ότι ο πρώην πρωθυπουργός είχε γνώση των υπεξαιρέσεων που διέπραττε ο Γεώργιος Κοσκωτάς κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα, από 19 Ιανουαρίου 1988 έως 19 Οκτωβρίου 1988, όταν υπεξαιρούσε τις καταθέσεις στην Τράπεζα Κρήτης (…)   

πηγή

 

    

Belharra: Από σπόντα, γαλλικές φρεγάτες;

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Στη συνάντηση που θα έχει αυτό το διήμερο στο Παρίσι ο πρωθυπουργός με τον πρόεδρο της Γαλλίας αναμένεται να ολοκληρωθεί η συζήτηση και να διευθετηθούν οι τελευταίες λεπτομέρειες προκειμένου το ελληνικό πολεμικό ναυτικό να προχωρήσει στην προμήθεια γαλλικών πλοίων (Φρεγάτες Belharra) στο πλαίσιο του προγράμματος εκσυγχρονισμού του.

 

Το «παράθυρο» για την εξέλιξη της ελληνογαλλικής «συνεργασίας» και για το εξοπλιστικό πρόγραμμα του ελληνικού πολεμικού ναυτικού (παράλληλα με αυτό της πολεμικής αεροπορίας η οποία επέλεξε γαλλικά rafale) άνοιξε μετά την αιφνιδιαστική ανακοίνωση της συμμαχίας ΗΠΑ- Βρετανίας- Αυστραλίας, η οποία εξόργισε τη Γαλλία καθώς έχασε πάνω από 50 δισ. από υπογεγραμμένο εξοπλιστικό πρόγραμμα για την κατασκευή υποβρυχίων για λογαριασμό της Αυστραλίας.

 

Στο πλαίσιο της διαχείρισης της γαλλική οργής και προκειμένου να μην διαρραγούν απόλυτα οι αμεριανογαλλικές σχέσεις, οι ΗΠΑ φαίνεται ότι αποσύρουν το ενδιαφέρον τους από το εξοπλιστικό πρόγραμμα του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, ανάβοντας με αυτόν τον τρόπο το πράσινο φως στην ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει σε άλλες επιλογές.

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι (η ηγεσία του πολεμικού ναυτικού) καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία των ειδικών είχε ταχθεί υπέρ της προμήθειας της γαλλικής φρεγάτας τύπου Belharra καθώς με τον εξοπλισμό του προσφέρει λύσεις και απαντήσεις στα προβλήματα που θέτει η Τουρκία στο ελληνικό πολεμικό ναυτικό.

 

Κάτι που επίσης αξίζει να υπογραμμιστεί είναι ότι παρά την τεκμηριωμένη προτίμηση των ειδικών υπέρ του γαλλικού πλοίου, οι αμερικανικές πιέσεις είχαν «ακινητοποιήσει» την ελληνική κυβέρνηση η οποία δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος που συνεπάγεται μια «ανυπακοή» στις ΗΠΑ.

 

Κάπως έτσι, λόγω συγκυρίας και όχι εξ αιτίας επεξεργασμένης στρατηγικής στους εξοπλισμούς, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται ότι οδηγείται σε μια επιλογή με την οποία τουλάχιστον συμφωνούν οι καθ ύλην αρμόδιοι επιτελείς του πολεμικού ναυτικού.

 

Μένει να δούμε λοιπόν μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη-Μακρόν αν θα επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες για την προμήθεια των γαλλικών πλοίων. Κάτι που επίσης μένει να δούμε είναι τι ακριβώς αντάλλαγμα θα ζητήσουν οι Αμερικανοί από τον Μητσοτάκη για τη μεγαθυμία τους να του επιτρέψουν να λειτουργήσει ως πρωθυπουργός ανεξάρτητης χώρας που επιλέγει να εξοπλιστεί σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες της.

 

Το εν λόγω αντάλλαγμα στις ΗΠΑ, πιθανότατα θα καταγραφεί στην ανανέωση της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας για τις βάσεις που είναι προγραμματισμένο να υπογραφεί στις 14 Οκτώβρη στην Ουάσιγκτον από τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια.  

Πού το πάει ο Σαμαράς: Η επίθεση σε Μητσοτάκη και η "νέα δεξιά"

 

Οι παλιές έχθρες δεν ξεχνιούνται και έτσι ο Σαμαράς εξαπέλυσε νέα επίθεση κατά Μητσοτάκη, από τα εθνικά θέματα μέχρι την πολιτική ταυτότητα της ΝΔ

γράφει η Βίκυ Σαμαρά

 

Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ο πατέρας του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε βάλει στην άκρη την παλιά έχθρα με τον Αντώνη Σαμαρά, προκειμένου να διασφαλίσει μία συμμαχία που θα βοηθούσε το γιο του να εκλεγεί πρόεδρος.

 

Πράγματι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να ανατρέψει όλα τα προγνωστικά, χάρη σε μία ετερόκλητη και στη βάση της αντι-καραμανλική συμμαχία, που έφτανε από το Ποτάμι (το οποίο εν συνεχεία ενσωμάτωσε ουσιαστικά στη ΝΔ) και το σημιτικό κέντρο μέχρι τη σκληρή δεξιά.

 

Ήταν όμως μία συμμαχία συγκυριακή όπως αποδείχθηκε. Μετά την εκλογή του στην ηγεσία και ιδίως μετά την εκλογή του στην πρωθυπουργία, ο κ. Μητσοτάκης επεδίωξε ισορροπίες και την ανοχή της καραμανλικής πτέρυγας και έδειξε να μην ξεχνά την παλιά οικογενειακή έχθρα με τον άνθρωπο που έριξε την κυβέρνηση του πατέρα του. Αν και μητσοτακική και σαμαρική πτέρυγα συμμάχησαν στις εσωκομματικές εκλογές, η καχυποψία δεν έπαψε άλλωστε να υπάρχει. Ο κ. Μητσοτάκης δεν εμπιστεύτηκε ποτέ τον κ. Σαμαρά, καθώς ο Μεσσήνιος διεκδικούσε ρόλο και λόγο την επομένη ημέρα.

 

Ο πρωθυπουργός όμως δεν τον πρότεινε ποτέ για Επίτροπο της Ελλάδας στην Κομισιόν, με την πρόφαση ότι ως πρώην πρωθυπουργός θα έπρεπε να γίνει αντιπρόεδρος και η Ελλάδα δεν θα είχε θέση αντιπροέδρου. Όταν ο Μαργαρίτης Σχοινάς έγινε αντιπρόεδρος της Κομισιόν, αποδείχθηκε ότι απλώς ο κ. Μητσοτάκης δεν ήθελε να δώσει μία τόσο σημαντική θέση σε έναν άνθρωπο, που θα παρενέβαινε και στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα. Ο κ. Σαμαράς πάντως ήταν βέβαιος ότι θα μετακόμιζε στις Βρυξέλλες και θεωρούσε ότι εάν ήθελε ο κ.Μητσοτάκης, θα μπορούσε να κάμψει τις αντιρρήσεις της Άνγκελα Μέρκελ, η οποία ποτέ δεν του είχε συγχωρέσει την “αντιμνημονιακή” περίοδο και τα γεγονότα του 2011.

 

 

 

Ο Μεσσήνιος έβαλε τότε άλλο στόχο: Την Προεδρία της Δημοκρατίας. Και σαμαρικά στελέχη ασκούσαν πίεση με σχετικές δηλώσεις. Όμως ο κ. Μητσοτάκης δεν είχε κανένα σκοπό να προτείνει ξανά τον Προκόπη Παυλόπουλο για Πρόεδρο Δημοκρατίας, αλλά ούτε και τον κ. Σαμαρά. Ως γνωστόν επέλεξε εν τέλει την Κατερίνα Σακκελαροπούλου. Με αφορμή δε την ψηφοφορία τον Ιανουάριο του 2020, ο κ. Σαμαράς είχε ρίξει τις πρώτες του βόμβες, αφενός αποφεύγοντας να ψηφίσει την κ. Σακκελαροπούλου, αφετέρου εκφράζοντας τη διαφωνία του με το ενδεχόμενο προσφυγής στη Χάγη για επίλυση των διαφορών με την Τουρκία.

 

Ο κ. Σαμαράς είχε ήδη προβεί σε ένα ακραία δεξιό “μανιφέστο” στο συνέδριο της ΝΔ το Δεκέμβριο του 2019, ζητώντας αποδέσμευση από τη Συμφωνία των Πρεσπών και εκφράζοντας σκληρές θέσεις στο μεταναστευτικό.

 

Σημειωτέον ότι ο κ.Σαμαράς θεωρεί ταυτόχρονα ότι ο σπόρος για το περίφημο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο φυτεύτηκε από εκείνον στο δημοψήφισμα του 2015 και άρα παρόλο που ο ίδιος αποχώρησε από την ηγεσία, του οφείλεται σε σημαντικό βαθμό η νίκη του 2019.

 

Τον Ιανουάριο του 2021 ακολούθησε ένα ακόμη πιο σκληρό χτύπημα, τόσο για τα ελληνοτουρκικά όσο και διαμηνύοντας ότι δεν θα ψήφιζε τα μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, τα οποία παραπέμφθηκαν στις καλένδες, γιατί εξάλλου δεν θα μπορούσε να τα ψηφίσει ούτε ο Κώστας Καραμανλής.

 

Και με την τελευταία του παρέμβαση, ο κ.Σαμαράς αμφισβήτησε τον κ.Μητσοτάκη εκ δεξιών και συνολικά και όχι μόνο στα εθνικά θέματα.

 

Τι θέλει ο Σαμαράς και γιατί αμφισβητεί το Μητσοτάκη

Ο πρώην πρωθυπουργός θέλησε να εμφανιστεί ως θεματοφύλακας της δεξιάς φυσιογνωμίας της ΝΔ, αδράζοντας την ευκαιρία να εκφράσει τη δυσαρέσκεια που φέρεται να υπάρχει στην κομματική βάση για πρόσωπα και πολιτικές με άρωμα Ποταμιού και σημιτικού ΠΑΣΟΚ. Επιχειρεί μάλιστα να υποσκελίσει εσωκομματικά και τον κ. Καραμανλή, ο οποίος για λόγους ηθικής τάξεως αποφεύγει κινήσεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν υπονόμευση του κ. Μητσοτάκη.

 

Ο Μεσσήνιος θεωρεί και δεν το λέει πρώτη φορά, ότι πλέον υπάρχει μία “νεοδεξιά” στα τραμπικά πρότυπα, η οποία έχει σκληρές θέσεις στα εθνικά θέματα και το μεταναστευτικό, συντηρητικές απόψεις στα κοινωνικά και φιλελεύθερες στα οικονομικά ζητήματα, και την οποία πιστεύει ότι πρέπει να εκφράσει η ΝΔ και όχι κάποιος άλλος σχηματισμός. Φέρεται όμως επίσης να θεωρεί ότι η ΝΔ υπό τον κ. Μητσοτάκη δεν μπορεί να καλύψει αυτό το χώρο.

 

Σημαίνει αυτό ότι μπορεί και θέλει ο κ.Σαμαράς να... ρίξει και δεύτερη κυβέρνηση Μητσοτάκη; Προφανώς και όχι. Το Μαξίμου αντιμετώπισε δια της σιωπής το τελευταίο χτύπημα του Μεσσήνιου, θέλοντας να υποβαθμίσει το ζήτημα. Εκ των βουλευτών της ΝΔ μόνο ο ούτως ή άλλως δυσαρεστημένος βουλευτής Ηλείας Κώστας Τζαβάρας, που έχει δηλώσει ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος, σχολίασε με σκληρό τρόπο το θέμα στο τοπικό κανάλι Best TV, υποστηρίζοντας ότι οι πολίτες ψήφισαν τη ΝΔ για να κυβερνήσει αυτόνομη και όχι με... κηπουρούς όπως ο Γιώργος Παπανδρέου.

 

Προφανώς επομένως δεν μπορεί να επαναληφθεί η ιστορία της ΠΟΛΑΝ, αφού άλλωστε κανείς δεν θα ακολουθήσει για δεύτερη φορά κανέναν έξω από το μαντρί, κατά τη ρήση Αβέρωφ. Οι κινήσεις όμως του κ.Σαμαρά δείχνουν ότι ενδεχομένως δεν έχει εγκαταλείψει οριστικά την ελπίδα να επιστρέψει ο ίδιος για να καλύψει κενό ηγεσίας που θα μπορούσε θεωρητικά να υπάρξει λόγω εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά και αδυναμίας ανάδειξης νέου ισχυρού παίκτη στη σκληρή δεξιά πτέρυγα.

 

Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώην πρωθυπουργός έχει σπεύσει εξαρχής να ταχθεί κατά προσφυγής στη Χάγη ακόμη και εάν η Άγκυρα δεχόταν συνυποσχετικό, όπως έχουν υποστηρίξει η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Κώστας Σημίτης και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Η εκτίμηση στο σαμαρικό στρατόπεδο είναι ότι ο κ.Μητσοτάκης θέλει να πάει σε μία συμφωνία με την Τουρκία και τον... περιμένουν στη γωνία.

 

Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο κ.Σαμαράς με την τελευταία παρέμβαση του, αμφισβήτησε μεν το κατά πόσον έχει επιτευχθεί η ανάπτυξη, αλλά όχι τον πυρήνα της (νεο)φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων.

 

Σε κάθε περίπτωση, ανεξαρτήτως του ποιες είναι οι προθέσεις του κ.Σαμαρά, το βέβαιο είναι ότι με τις συνεχείς παρεμβάσεις του δημιουργεί πολιτικό ζήτημα για την κυβέρνηση της ΝΔ και προσωπικά τον κ.Μητσοτάκη, απευθυνόμενος στο δεξιό ακροατήριο, στο οποίο πράγματι υπάρχει και δυσαρέσκεια για ορισμένες επιλογές προσώπων από το Μαξίμου και καχυποψία στα εθνικά θέματα.

Γερμανία: Ο κυβερνητικός γρίφος

 

Το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (SPD), με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο Όλαφ Σολτς, κερδίζει τις βουλευτικές εκλογές με το 25,7% των ψήφων, ενώ η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση (CDU) της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ βρίσκεται στη δεύτερη θέση με 24, 1%, με το χαμηλότερο αποτέλεσμα στην ιστορία του.

 

Την τρίτη θέση καταλαμβάνουν οι Πράσινοι (GRÜNE) με 14,6%, ακολουθούμενοι από το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (FDP) με 11,5% ενώ η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) είναι πέμπτη με 10,4%. Το αριστερό Ντε Λίνκε έλαβε το οριακό 4,9-5%

 

Γρίφος ο νέος κυβερνητικός συνασπισμός

 

Με αυτά τα αποτελέσματα, θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό συνασπισμού με νέο καγκελάριο στο τιμόνι. Η Άνγκελα Μέρκελ θα αποχωρήσει από το αξίωμα μετά τον διορισμό νέου καγκελαρίου την περίοδο των Χριστουγέννων.

 

Μαθηματικά υπάρχουν αρκετές πιθανές τριμερείς κυβερνητικές συνεργασίας, αλλά οι πιο ρεαλιστικές επιλογές μειώνονται σε δύο: ο λεγόμενος συνασπισμός «φωτεινού σηματοδότη» (SPD, Πράσινοι, FDP) και Τζαμάικα (CDU / CSU, Πράσινοι και FDP). Οι Πράσινοι εμφανίζονται πρόθυμοι να συνεννοηθούν περισσότερο με τον Όλαφ Σολτς. Το FDP δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του, αλλά θέτει ως προϋπόθεση για να μετάσχει στη νέα κυβέρνηση, να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών, με τον ηγέτη του κόμματος Κρίστιαν Λίντνερ.

 

Η πολιτική διαδρομή του Σολτς

 

Ο 59 ετών Σολτς από το 2007 ως το 2009 διετέλεσε υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής και από τις 7 Μαρτίου 2011 μέχρι τις 13 Μαρτίου 2018 δήμαρχος του Αμβούργου. Ο Σολτς είναι από το 2009 ένας από τους αναπληρωτές προέδρους της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD στην Μπούντεσταγκ, καθώς και πρόεδρος στην κοινοβουλευτική ομάδα του SPD στο Αμβούργο. Από τις 13 Φεβρουαρίου 2018 είναι ο μεταβατικός πρόεδρος του SPD.

 

Από γραμματέας του SPD "σκαρφάλωσε" στην εσωκομματική ηγεσία ως υπουργός Εσωτερικών και σήμερα υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και αναπληρωτής καγκελάριος στην κυβέρνηση συνασπισμού της Άνγκελα Μέρκελ.

 

Ο Όλαφ Σολτς είχε το προφίλ ενός μετριοπαθούς αλλά όχι ιδιαίτερα χαρισματικού πολιτικού, ο οποίος σχεδιάζει να κάνει πράξη τις "προφητείες" των τελευταίων δημοσκοπήσεων και να γίνει ο επόμενος καγκελάριος του SPD, 16 χρόνια μετά τον μέντορά του, Γκέρχαρντ Σρέντερ.    

πηγή

 

Στο αμπέλι του Γιάννη

 

γράφει η Αριστείδης Καλάργαλης*

 

Εδώ και μερικά χρόνια, τέτοια εποχή, με προσκαλεί ο φίλος μου, ο Γιάννης, να πάω στον τρύγο του μικρού αμπελιού του. Οχι τόσο για να έχει παραπάνω χέρια, να βοηθήσω, αλλά για να είναι μεγαλύτερη η παρέα. Και περισσότερο να ζήσω την ομορφιά, τη μυσταγωγία του τρύγου. Ολο και κάτι τύχαινε τις μέρες του τρύγου, τα προηγούμενα χρόνια, κατά τη μια ή δυο μέρες που ήταν η διάρκειά του. Οπότε λέγαμε «άντε του χρόνου θα συνεργαστούμε»! Εκείνος πάντως ήταν απλοχέρης· όλο και κάποια σταφύλια με φίλευε, αλλά και κρασί και τσίπουρο μου χάριζε και τα πίναμε στην υγειά του.

 

Φέτος ο προγραμματισμός του τρύγου κι οι ελεύθερες μέρες συνέπεσαν. «Τη Δευτέρα τρυγάμε», ήταν η ειδοποίηση και πρόσκληση συνάμα. Απ’ το Σάββατο βρεθήκαμε στην περιοχή, τρία φιλικά ζευγάρια. Η διαδικασία του τρύγου άρχισε την προηγούμενη μέρα. Συγκεντρώσαμε τα καφάσια, τα κλαδευτήρια, ό,τι άλλο χρειαζούμενο και ο μικρός παραγωγός, συνάμα και δεινός ψαράς, μας έκανε τραπέζι με τα ψάρια που είχε ψαρέψει με τον έτερο φίλο μας, τον Βαγγέλη. Αυτά τα τραπεζώματα είναι το απόγειο της παρέας, της φιλίας, της απόλαυσης της καθημερινότητας. Τα ζεις έως το μεδούλι ολωνών· τα οποία σου προσφέρονται απλόχερα, χωρίς να το ζητήσεις.

 

Για τον τρύγο δεν κινήσαμε νωρίς, όπως περιμέναμε, καθότι θα τρυγούσαμε μόνο τις κόκκινες ποικιλίες. Ο χωματόδρομος που πήραμε περνούσε από την άκρη ενός μικρού οροπεδίου, τα Πέδια. Περιμετρικά η περιοχή προστατεύεται από χαμηλούς λόφους όπου επικρατεί η βελανιδιά. Εκεί παλιά μετακόμιζαν τα νοικοκυριά, τα καλοκαίρια, από το γειτονικό χωριό, το Σκαλοχώρι· για να ασχοληθούν με τις καλοκαιρινές γεωργικές δουλειές. Τα σιτάρια, τα καπνά, τα αμπέλια και τα λιγότερα λαχανικά και όσπρια. Με ό,τι καλλιεργούσαν έβαζαν τη σοδειά για τον χειμώνα που ερχόταν. Σήμερα σχεδόν όλοι αυτοί οι γεωργικοί τόποι, εκτός κάποιων αμπελιών, είναι εγκαταλειμμένοι. Πού και πού κάποιος φυτεύει λαχανικά. Οι κούλες ερειπωμένες, χωρίς σκεπές, περιμένουν, τι άραγες... Κάποιοι, μερακλήδες, τις επισκευάζουν, έστω κι αν δεν κατοικούν σ’ αυτές. Στις άκρες του αμπελιού, σαν σύνορο, είναι φυτρωμένοι τεράστιοι μηλιοί· πάνω σ’ αυτά τα άγρια δέντρα ήταν αναρριχημένα μερικά κλήματα. Χρόνια είχα να δω αυτή την εικόνα, η οποία κάποτε ήταν συχνή στα περβόλια και στους μπαξέδες.

 

Πίσω στο χωριό ο μηχανικός σπαστήρας «πάτησε» τα σταφύλια, έρευσε ο μούστος, γευτήκαμε από ένα ποτήρι και ρίχτηκε στο βαρέλι. 12,5 βαθμοί μετρήθηκε, «καλός είναι», αποφάνθηκε ο παραγωγός. Αφήσαμε τον μούστο να τον βράσει ο χρόνος και κατηφορίσαμε στη θάλασσα για φθινοπωρινό μπάνιο. Με την επιστροφή ακολούθησε δεύτερο τραπέζωμα και απογευματινός ύπνος. Το βράδυ, με την αναχώρησή μας, ευχηθήκαμε, «καλά κρασιά», κυριολεκτικά.

 

* συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας   

Καληνύχτα, κυρία Σελήνη

 

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

 

Το σπίτι ήταν γωνιακό. Βορινό από τη μία πλευρά και δυτικό από την άλλη. Ηταν και στον πρώτο όροφο, οπότε διέθετε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορούσαν μερικές φορές να σου κάνουν κάπως δύσκολη τη ζωή.

 

Ο ήλιος το πρωί δεν το έβλεπε, μόνο κανένα δίωρο νωρίς το πρωί στη βορινή πλευρά. Αλλά το μεσημέρι και το απόγευμα τα καλοκαίρια, στο δυτικό μπαλκόνι δεν μπορούσες να καθίσεις και αν είχε καύσωνα, μόνο αν έκλεινες τα παντζούρια μπορούσες να εξασφαλίσεις στοιχειώδη δροσιά για να ξαπλώσεις λίγο να ξεκουραστείς.

 

Τον χειμώνα, η βορινή πλευρά είχε πολύ κρύο, ειδικά αν φυσούσε βοριάς και η απουσία ηλιοφάνειας δεν βοηθούσε και πολύ την κατάσταση. Οσο για τον θόρυβο, αυτός αντιμετωπίστηκε μόνο όταν τα παλιά αλουμίνια αντικαταστάθηκαν από αυτά με τα διπλά τζάμια και τα «καρό» διαχωριστικά, που έδιναν μια χάρη στο εξωτερικό τοπίο. Λίγο τα δέντρα της αυλής, λίγο οι κουρτίνες, κάπως ξεχνούσες τα άλλα.

 

 

Καημός της ήταν που από το μπαλκόνι δεν μπορούσε να δει ποτέ την πανσέληνο. Επρεπε να ανέβει στην ταράτσα της πολυκατοικίας με τις αναμονές (η άδεια προέβλεπε ότι, κάποτε, όταν το επέτρεπαν οι όροι δόμησης, θα αποκτούσε ακόμη έναν όροφο) και όρθια να καθίσει να θαυμάσει τον φωτεινό δορυφόρο της Γης που έκλεβε φως από τον ζωοδότη Ηλιο. Αλλά δεν το έκανε ποτέ. Κάπως αλλιώς θα ταίριαζε να απολαύσει κανείς αυτή την ομορφιά…

 

Ετσι, οι κύκλοι της Σελήνης περνούσαν μαζί με τους μήνες και τα χρόνια και της έμενε να χαίρεται την πλήρη δόξα του φεγγαριού τα καλοκαίρια στις διακοπές, καμιά φορά περπατώντας στον δρόμο επιστρέφοντας από βόλτα ή από το παράθυρο του ηλεκτρικού, όταν αυτό, σαν παιδάκι, έπαιζε κρυφτό πίσω από κτίρια και δέντρα. «Να, εδώ είμαι! Πιάσε με αν μπορείς!»

 

Και έναν χειμώνα, ένα βράδυ πολύ κρύο, που ένα λεπτό στρώμα χιονιού είχε καλύψει την πόλη, πριν ο ουρανός ξαστερώσει -η παγωνιά δεν περιγραφόταν εκείνη τη νύχτα-, είδε κάτι που δεν είχε προσέξει ποτέ ξανά. Αργά, πολύ αργά τη νύχτα, από τον ακάλυπτο, στην ανατολική πλευρά του σπιτιού, ένα φως έπεφτε στο δωματιάκι όπου είχε το γραφείο της. Είχε ξυπνήσει ξαφνικά, χωρίς λόγο προφανή, και είδε το φως να τρυπώνει έως την κρεβατοκάμαρα και να μπαίνει από την πόρτα. Σηκώθηκε, πήγε στο γραφείο και τι να δει: από το παράθυρο έλαμπε ολόγιομο, τεράστιο το φεγγάρι, κι έριχνε φως παντού. Είχε ξεχάσει την κουρτίνα ανοιχτή και το λευκό του χιονιού είχε αυξήσει τη δύναμη του δανεικού φωτός. Ολα έλαμπαν.

 

Ηξερε λοιπόν, έκτοτε, πού θα μπορεί να κάθεται να βλέπει το φεγγάρι, έστω και μέσα από το παράθυρο, χειμώνα-καλοκαίρι. Πώς δεν το είχε προσέξει πριν. Αλλά, συνήθως, το ξεχνούσε φυσικά…

 

Και έναν Σεπτέμβριο, το βράδυ της φθινοπωρινής ισημερίας, όπως ανέβαινε τον δρόμο για το σπίτι, η Σελήνη την περίμενε εκεί. Στη μέση ακριβώς του στερεώματος, μία μέρα μετά την πλήρη δόξα της, μεγάλη πάντως και ολόλαμπρη, σαν να της χαμογέλασε λίγο. Στάθηκε κάμποσο εκεί, στην άκρη στο πεζοδρόμιο, και παρατηρούσε. Αριστερά της Σελήνης, μερικές λεύκες. Δεξιά της, ένα μεγάλο πεύκο, με λίγα κλαδιά και βελόνες - ο χιονιάς, μήνες πριν, το είχε πληγώσει πολύ. Κι ο ουρανός, σκούρος μπλε. Εικόνα σαν γιαπωνέζικος πίνακας ζωγραφικής σε ρυζόχαρτο. Μόνο ένα χαϊκού έλειπε για να συμπληρωθεί το ταξίδι στην Απω Ανατολή.

 

Μετά πήγε σπίτι, έτρεξε στο γραφείο, έσβησε τα φώτα και άνοιξε το παράθυρο. Αισθάνθηκε ένα είδος ευλογίας και θυμήθηκε ένα ποίημα-μινιατούρα του Ματσούο Μπασό που έλεγε: Απόψε ώς κι εσύ/ πας βιαστική/ σελήνη του φθινοπώρου*.

 

Οταν έπεσε για ύπνο, δεν έκλεισε την κουρτίνα, έτσι για να φτάνει το φως ώς το δωμάτιο ώσπου να αποκοιμηθεί. Η τελευταία λέξη που είπε ήταν ένα «καληνύχτα» στη Σελήνη.

 

* Ματσούο Μπασό (1644-1694), «Τέσσερις Εποχές» (απόδοση-επίμετρο: Βασίλης Λαλιώτης)

Συντριπτικά ποσοστά αποδοκιμασίας του «Μεγάλου Περιπάτου»

 

Με συντριπτικά ποσοστά τάσσονται κατά του διαβόητου «Μεγάλου Περιπάτου» του δήμαρχου Αθηναίων, οι κάτοικοι του κέντρου κι εκείνοι που εργάζονται στην περιοχή.

 

Συγκεκριμένα, σε έρευνα κοινού που πραγματοποίησε το ΑΠΘ, το 87% των ερωτηθέντων δηλώνει λίγο ή καθόλου ικανοποιημένο από την ποιότητα της παρέμβασης, ενώ το 89% βαθμολόγησε χαμηλά τη σχεδιαστική επάρκεια των παρεμβάσεων, σύμφωνα με ρεπορτάζ της kathimerini.gr (του Γιώργου Λιάλιου).

 

Η έρευνα κοινού για την αξιολόγηση του Μεγάλου Περιπάτου πραγματοποιήθηκε από την ερευνητική μονάδα χωρικού σχεδιασμού και βιώσιμης ανάπτυξης του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης του ΑΠΘ, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Διονύση Λατινόπουλο, και το Ινστιτούτο Αστικού Περιβάλλοντος και Ανθρώπινου Δυναμικού του Παντείου Πανεπιστημίου, με επικεφαλής τον καθηγητή Κώστα Μπίθα. Στην έρευνα συμμετείχαν 1.108 άτομα, μόνο κάτοικοι και «χρήστες» (λ.χ. εργαζόμενοι) της περιοχής.

 

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, μεταξύ άλλων, διαπιστώνεται:

 

 Η μέση βαθμολογία που έδωσαν οι πολίτες στην ποιότητα της παρέμβασης ήταν 2,72/10, με το 87,8% της βαθμολογίας να κυμαίνεται από 1 έως 5, δηλαδή από καθόλου έως λίγο ικανοποιημένος/η.

Η σχεδιαστική επάρκεια αξιολογήθηκε με μέση βαθμολογία 2,4/10, με το 89,4% των απαντήσεων να κυμαίνεται από 1 έως 5.

Η ενημέρωση των πολιτών και η ενσωμάτωση των αναγκών τους στον σχεδιασμό αξιολογήθηκε με μέση βαθμολογία ίση με 2,5/10, με το 89,3% των απαντήσεων να κυμαίνεται από 1 έως 5.   

πηγή

Δωρεά 10 εκ. ευρώ προς την Ελλάδα κατατέθηκε σε ιδιωτικό λογαριασμό .!

 Όλα δείχνουν πως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο σκάνδαλο, καθώς επιστολή τού επί τιμή πρέσβη Ν. Βαμβουνάκη αποκαλύπτει ότι 10.000.000 δολάρια που δόθηκαν από τη Σαουδική Αραβία στην Ελλάδα για την καταπολέμηση του κορονοϊού δεν κατατέθηκαν σε λογαριασμό του Δημοσίου αλλά στην εταιρεία Price Waterhouse and Coopers. Ακόμα, να τονιστεί πως καμιά αναφορά για τη δωρεά δεν υπάρχει στη «Διαύγεια» ούτε από τα υπουργεία Εξωτερικών και Υγείας.

 

Επιστολή του επί τιμή πρέσβη Ν. Βαμβουνάκη, που φέρνει στο φως η «Εφημερίδα των Συντακτών», αποκαλύπτει ότι 10 εκ. δολάρια που δόθηκαν από τη Σαουδική Αραβία στην Ελλάδα για την καταπολέμηση του κορονοϊού δεν κατατέθηκαν σε λογαριασμό του Δημοσίου αλλά στην εταιρεία Price Waterhouse and Coopers.

 

Το νήμα της πορείας μίας δωρεάς 10 εκ. δολαρίων από τη Σ. Αραβία προς την Ελλάδα για την καταπολέμηση του κορονοϊού, ξεδιπλώνει ο επί τιμή πρέσβης Νίκος Βαμβουνάκης, ο οποίος απέστειλε αναλυτική ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό αλλά και σε πολλά ΜΜΕ, στις 17 Σεπτεμβρίου, με την οποία θέτει σειρά ερωτημάτων για την εν λόγω δωρεά, τα χρήματα από την οποία όπως φαίνεται κατατέθηκαν σε ιδιωτικό τραπεζικό λογαριασμό.

 

Συμπτωματικά να τονιστεί πως χθες Πέμπτη ο πρωθυπουργός υποδέχτηκε στο Μαξίμου τον υπουργό Επενδύσεων της Σαουδικής Αραβίας και -σύμφωνα με την «Καθημερινή»- στο επίκεντρο της συνάντησης βρέθηκαν οι άριστες σχέσεις των δύο χωρών.

 

Η επιστολή του Ν. Βαμβουνάκη

 

ΑΘΗΝΑ 17.9 Κύριε πρωθυπουργέ,

 

1. Μου περιήλθε προ ημερών το σχέδιο του «Memorandum of Financial Contribution» (MFC) μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας (εκπροσωπούμενης από τον γ.γ. του υπουργείου Υγείας Μάριο Θεμιστοκλέους) και του «Ανθρωπιστικού Οργανισμού του βασιλέα Salman» (KSRelief Centre) της Σαουδικής Αραβίας που αφορά τη δωρεά στην Ελλάδα 10.000.000 δολ. ΗΠΑ για την καταπολέμηση του COVID.

 

2. Περιέργως, η γενναιόδωρη αυτή χειρονομία δεν ανακοινώθηκε επισήμως από το ΥΠΕΞ ή το υπ. Υγείας, ούτε υπάρχει η παραμικρή αναφορά στα ελληνικά ΜΜΕ. Δεν γίνεται επίσης μνεία της στον ιστότοπο του KSRelief/org (https://www.ksrelief.org/ και https://www.ksrelief.org/Pages/NewsDetails/C3D85FEA-C9E9-4210-B29A-D60D603D3575).

 

3. Στη σελ. 3 του MFC, διαπίστωσα με έκπληξη ότι ο τραπεζικός λογαριασμός που δόθηκε από ελληνικής πλευράς για την κατάθεση του παραπάνω ποσού δεν είναι αυτός της Τραπέζης της Ελλάδος ή κάποιας ΔΟΥ, αλλά ο λογαριασμός GR9201715580006558101865331 στην Τράπεζα Πειραιώς ο οποίος ανήκει στη γνωστή εταιρεία Price Waterhouse and Coopers, ο επικεφαλής της οποίας στην Ελλάδα είναι κυπριακής καταγωγής.

 

4. Για την επαλήθευση του λογαριασμού, ξεκίνησα τη διαδικασία αποστολής ενός δικού μου χρηματικού ποσού, χωρίς να την ολοκληρώσω, διαπιστώνοντας έτσι ότι αυτός ανήκει όντως στην «PRICEWATERHOUSECOOPERS BUSINESS SOLUTIONS ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΟΧΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΟΓΙΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ».

 

Έλεγξα επίσης τον αριθμό τηλεφώνου (2131331070) που αναγράφεται στο MFC κάτω από το όνομα του γ.γ. Μ. Θεμιστοκλέους και διαπίστωσα ότι δεν ανήκει στο υπουργείο Υγείας.

 

5. Δεν νομίζω ότι θα ισχυριστεί κάποιος ότι οι Σαουδάραβες επέλεξαν να πιστωθούν τα 10.000.000 δολ. στον λογαριασμό μιας διεθνούς ελεγκτικής εταιρείας επειδή δεν μας εμπιστεύονται ως χώρα. Θα ήταν κόλαφος για την Ελλάδα, αφού θα σήμαινε ότι ο δωρητής αμφιβάλλει για τη διαφανή διαχείριση του ποσού από την κυβέρνησή σας. Άλλωστε, ο λογαριασμός αυτός δόθηκε στους Σαουδάραβες από εμάς τους ίδιους. Γνωρίζω μάλιστα από το δικό μας ΥΠΕΞ ότι η εδώ πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας ζητούσε επί μήνες έναν τραπεζικό λογαριασμό προκειμένου να εμβάσει τα χρήματα. Το ότι δεν δόθηκε λογαριασμός του ελληνικού Δημοσίου προκαλεί εύλογα ερωτήματα που μάλλον χρήζουν και δικαστικής διερεύνησης.

 

6. Διερωτώμαι αν η δωρεά των 10.000.000 σχετίζεται με τη στρατιωτική αποστολή της συστοιχίας πυραύλων PATRIOT που αναχώρησε στις 14.9.2021 από την Ελλάδα για τη Σ. Αραβία, συνοδευόμενη από 100 αξιωματικούς, σε εφαρμογή της συμφωνίας που υπεγράφη στην Αθήνα στις 21.4.2021 μεταξύ των δύο κρατών. Συμφωνία που, όπως είναι γνωστό, αποσκοπεί στη στρατιωτική προστασία πετρελαιοπηγών της χώρας αυτής. Πρόκειται συνεπώς για τις έμπρακτες ευχαριστίες των Σαουδαράβων για τους πυραύλους PATRIOT; Και αν ναι, τα 10.000.000 δολ. ΗΠΑ έλαβαν (και πότε) την προβλεπόμενη από τον νόμο προηγούμενη έγκριση της Επιτροπής Δωρεών του υπ. Οικονομικών; Σε ποιο ΦΕΚ δημοσιεύθηκε η αποδοχή της δωρεάς; Σημειώνω ότι δεν κατάφερα να εντοπίσω τα 10.000.000 ούτε καν στη «Διαύγεια».

 

7. Διερωτώμαι επίσης:

 

Η άτυπη «στρατηγική συμμαχία» Ελλάδας-Σ. Αραβίας εξυπηρετεί πράγματι την εθνική μας ασφάλεια; Δεν μας ανησυχεί ότι αφ’ ενός αποδυναμώνεται η αμυντική ικανότητα της χώρας μας και αφ’ ετέρου αποκτούμε εχθρικές σχέσεις με τους απανταχού σιίτες (περίπου 200 εκατομμύρια), ικανός αριθμός των οποίων ζει και στην Ελλάδα; Ή μήπως προσδοκούμε ότι σε περίπτωση σύρραξης με τη γείτονα, η μουσουλμανικότατη Σ. Αραβία θα στραφεί κατά της μουσουλμανικής Τουρκίας;

 

Δεν απασχολεί την κυβέρνηση ότι, ενώ διατρανώνει τον υπέρτατο σεβασμό της στη Χάρτα του ΟΗΕ και στο Διεθνές Δίκαιο, συνεργάζεται στρατιωτικά με ένα κράτος με ανατριχιαστικό παρελθόν και παρόν στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (μεσαιωνικού τύπου μεταχείριση γυναικών και ομοφυλοφίλων, δολοφονία Κασόγκι, δημόσιοι αποκεφαλισμοί, ακρωτηριασμοί και μαστιγώσεις καταδίκων κ.λπ.);

 

Λεπτομέρειες υποθέτω, από τη στιγμή που η αποστολή των PATRIOT ικανοποιεί πλήρως τις ΗΠΑ, οι οποίες απέσυραν πρόσφατα πυροβολαρχίες τους από τη Σ. Αραβία, αλλά επιθυμούν να καλυφθεί άμεσα το κενό από έναν ευχείρωτο σύμμαχο, όπως η Ελλάδα.

 

Ποιων άραγε πολυεθνικών εταιρειών και εμίρηδων τις πετρελαιοπηγές θα φυλάττουν οι σύγχρονοι Λεωνίδες;

 

Αναπάντητα ερωτήματα

 

Απαντήσεις στα ερωτήματα για την ακριβή διαδρομή και χρήση των χρημάτων, δεν έχουν δοθεί. Δεν υπάρχει καμία σχετική ανακοίνωση/κοινοποίηση για τη δωρεά ούτε από το Υπ.Οικ. που υποχρεωτικά ελέγχει τόσο την προέλευση όσο και τη διαδρομή οποιασδήποτε δωρεάς, ούτε όμως και κάποια δημόσια καταγραφή από την Τριμελή Επιτροπή Διαφάνειας που συστήθηκε από τον πρωθυπουργό για τον έλεγχο (και) των δωρεών στη μάχη κατά του κορονοϊού.

 

Όπως σημειώνει η Εφημερίδα των Συντακτών σε σχετικό ρεπορτάζ, πρόεδρος της τριμελούς αυτής επιτροπής ορίστηκε ο πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Σωτήρης Ρίζος, ενώ τα δύο άλλα μέλη της είναι ο καθηγητής Ιατρικής και πρώην πρύτανης του ΕΚΠΑ Χρήστος Κίττας και ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Δημήτρης Μπουραντάς.  

πηγή

 

   

Γιατί ξεπουλάνε τα πάντα; Ποιόν “σώζουν”;

 

Μετά από δυο δεκαετίες ιδιωτικοποιήσεων το δημόσιο χρέος από 127 δις έχει εκτιναχθεί στα 388 δισ. ευρώ!

 

 γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

 

Το δημόσιο χρέος αξιοποιείται ως πρόσχημα για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Υποτίθεται ότι με την ιδιωτικοποίηση, αφενός θα εισρεύσουν έσοδα στα ταμεία του κράτους, αφετέρου το κράτος θα απαλλαγεί από δαπάνες για τη λειτουργία των επιχειρήσεων που θα έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Αυτές θα γίνουν πιο… ανταγωνιστικές, θα υπάρξει… ανάπτυξη που θα μοιραστεί σε… όλους.

Με αυτό τον τρόπο – όπως ισχυρίζονται τα προπαγανδιστικά επιτελεία της εκποίησης – το δημόσιο χρέος θα μειωθεί και μαζί του θα εκλείψουν και τα αίτια της λιτότητας. Μέχρι τότε, όμως, και για όσο θα υπάρχει δημόσιο χρέος, η λιτότητα είναι μια «αναγκαία» πολιτική.

 

Επομένως – σύμφωνα με την ίδια θεωρία – είναι προς το συμφέρον του λαού που υφίσταται την προ και μετά, την με ή χωρίς Μνημόνια λιτότητα , να γίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις, αφού έτσι θα μειωθεί το χρέος και θα πάψει να υφίσταται τη λιτότητα.

 

Οι ίδιες θεωρίες ξανακούστηκαν με το ξεπούλημα του ΔΕΔΔΗΕ. Οι ίδιες θεωρίες ξανακούγονται τώρα με την επέκταση του ξεπουλήματος της ΔΕΗ.

 

Η ζωή τι λέει για όλα τα παραπάνω; Η ζωή λέει πως η αλήθεια – θαμμένη βέβαια από εκείνους που κανοναρχούν το δημόσιο λόγο και την ενημέρωση – είναι εντελώς διαφορετική.

 

Το αποδεικνύουν τα γεγονότα:

 

Στην Ελλάδα, ειδικά από το 2000 και μετά την είσοδό της χώρας στο ευρώ, έχουμε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που άλλοτε βαφτίστηκε «μετοχοποίηση», άλλοτε «αποκρατικοποίηση» κι άλλοτε «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας. Μετά τα Μνημόνια η ίδια πολιτική ντύθηκε έναν ακόμα ευφημισμό: Την αποκάλεσαν “σωτηρία”…

 

Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, που ήταν πάντα πολιτική της εκποίησης, είχαμε τα εξής:

 

Ξεπουλήθηκαν τα ναυπηγεία. Ξεπουλήθηκε ο ΟΤΕ. Ξεπουλήθηκε ο τραπεζικός τομέας. Ξεπουλήθηκε η «Ολυμπιακή». Ξεπουλήθηκαν από τους οδικούς άξονες μέχρι η διώρυγα της Κορίνθου. Ξεπουλήθηκε η ΕΥΔΑΠ. Ξεπουλήθηκαν τα «Ελληνικά Πετρέλαια». Ξεπουλήθηκε ο ΟΠΑΠ. Ξεπουλήθηκε η ΔΕΠΑ. Ξεπουλήθηκε η ΕΥΑΘ. Ξεπουλήθηκαν τα λιμάνια. Ξεπουλήθηκε το αεροδρόμιο των Σπάτων. Ξεπουλήθηκαν όλα τα αεροδρόμια. Ξεπουλήθηκαν τα τρένα. Ξεπουλήθηκε η ΔΕΗ.

 

Αυτοί – πρώην, νυν και επόμενοι – που προωθούν το ξεπούλημα των πάντων και παρουσιάζουν αυτή την πολιτική ως «ελιξίριο σωτηρίας» θα πρέπει να απαντήσουν:

 

α) Αν όλες αυτές οι εκποιήσεις «αποτρέπουν» την εκτίναξη του δημόσιου χρέους τότε πώς εξηγείται ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας από 127 δισ. ευρώ που ήταν την 1//1/2000, παρά το ξεπούλημα που ήδη έχει συντελεστεί, παρά τις αναδιαρθρώσεις και τα κόντρα «κουρέματα», μετά και από την λαφυραγώγηση της δημόσιας περιουσίας μέσω Υπερταμείου και ΤΑΙΠΕΔ, να έχει εκτιναχτεί στα 388 δισ. ευρώ!!! Να είναι  δηλαδή υπερτριπλάσιο από την εποχή που το κύμα της ιδιωτικοποίησης εκδηλώθηκε ως τσουνάμι του περίφημου «εκσυγχρονισμού» και της μνημονιακής λαίλαπας;

β) Αν η ιδιωτικοποίηση «μειώνει» το χρέος, τότε γιατί, μετά από τόσες ιδιωτικοποιήσεις, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα από τα 60 δισ. ευρώ που χρωστούσαν το 2000 να έχουν φτάσει σήμερα τα χρέη τους προς Εφορία και ΕΦΚΑ να ξεπερνούν τα 146,9 δισ. ευρώ; Δηλαδή το χρέος τους να έχει σχεδόν τριπλασιαστεί; Αν, δε, στο χρέος αυτό, προστεθούν τα κόκκινα δάνεια ύψους 110 δισ. ευρώ, που υπάρχουν είτε στις τράπεζες ή έχουν πωληθεί στα funds, οι συνολικές «κόκκινες» οφειλές ξεπερνούν τα 250 δισ. ευρώ, δηλαδή έχουν υπερτραπλασιαστεί μέσα σε δυο δεκαετίες εκποίησης και ιδιωτικοποιήσεων.

 

Εν ολίγοις:

Αν το ξεπούλημα το κάνουν για να μειώσουν τα δημόσια χρέη (και όχι για να ενισχύσουν την κερδοφορία της ολιγαρχίας, που της παραδίδουν να ξεζουμίζει ό,τι απέμεινε από τη δημόσια περιουσία, διασφαλίζοντας στους κεφαλαιοκράτες ασφαλείς όρους διοχέτευσης των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων τους), τότε γιατί όσο μεγαλώνει το ξεπούλημα, τόσο μεγαλώνει και το χρέος;!

 

Αν το ξεπούλημα γίνεται για να έρθει “ανάπτυξη για όλους”, τότε γιατί το μόνο που αναπτύσσεται είναι η φτώχεια, η ανασφάλεια, η μετατροπή των μισθών και των συντάξεων σε φιλοδωρήματα και οι εργασιακές σχέσεις σε σχέσεις ζούγκλας, εκβιασμού, τρομοκρατίας και φεουδαρχικού τύπου εκμετάλλευσης;

 

Συμπέρασμα:

Δεν ξεπουλούν για να «μειώσουν» το χρέος ή τα ελλείμματα.

 

Αντίθετα:

 

Οσο περισσότερο ξεπουλούν – στην Ελλάδα, στην ΕΕ, στην Αμερική, στην Γουαδελούπη,  – τόσο περισσότερο το χρέος αυξάνεται!

 

Ξεπουλούν τον δημόσιο πλούτο προσφέροντας σίγουρες “επενδύσεις” για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια των κεφαλαιοκρατών παραχωρώντας τους τομείς σίγουρους (ενέργεια, νερό, επικοινωνίες, μετακινήσεις, δάση, υγεία κτλ) από άποψη “πελατολογίου” και άρα κερδοφορίας. 

 

Το δημόσιο χρέος, με ή χωρίς ιδιωτικοποιήσεις, συνεχίζει να συνιστά «ξεπούλημα του κράτους», να αξιοποιείται ως ένας «από τους πιο δραστικούς μοχλούς της πρωταρχικής συσσώρευσης» του κεφαλαίου μέσα από την κλοπή του λαού αφού πρόκειται για «το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου, που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού» (Καρλ Μαρξ, Το Κεφάλαιο, Α’ τόμος, σελ. 779)

 

Επομένως, δεν ξεπουλούν λόγω του δημόσιου χρέους. Ξεπουλούν λόγω του ταξικού τους χρέους. Το ίδιο ταξικό χρέος που τους καθοδηγεί να αποστερούν το λαό από μισθούς, συντάξεις, κοινωνική φροντίδα, εργασιακά δικαιώματα, το ίδιο αυτό ταξικό χρέος τους καθοδηγεί να αποστερούν το λαό και από τη δημόσια περιουσία του.

 

Ο Άδωνις, ο Πισσαρίδης και η εξαφάνιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

 Οι μικρές επιχειρήσεις ή θα γίνουν μεγάλες ή θα εξαφανισθούν, λέει ο υπουργός Άδωνις Γεωργιάδης. Η ΔΕΗ ιδιωτικοποιείται. Το ΕΣΥ οδεύει ομοίως προς τα εκεί. Οι επικουρικές συντάξεις το ίδιο. Τα επιδόματα ανεργίας κόβονται. Οι εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιούνται. Ο Άδωνις δεν κινείται αυτοβούλως, παπαγάλος είναι. Η κυβερνητική πολιτική έχει προαναγγελθεί από τον νομπελίστα Χριστόφορο Πισσαρίδη του οποίου την έκθεση χαιρέτισε με ενθουσιασμό τόσο ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ο οποίος στην εφημερίδα «Τα ΝΕΑ» (28.11.2020) υποστήριξε με ζέση πως το σχέδιο Πισσαρίδη είναι η "βάση στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση"!

 

Θυμίζουμε ότι το σχέδιο Πισσαρίδη προβλέπει τη γιγάντωση των «μεγάλων» επιχειρήσεων και την εξαφάνιση των μικρομεσαίων(γι’ αυτό μιλάει ο Άδωνις), την «ουμπεροποίηση» της εργασίας(δες efood), το μοντέλο Πινοσέτ στις συντάξεις(ιδιωτικοποίηση επικουρικών), την ιδιωτικοποίηση της Υγείας, τη συντηρητική στροφή στην εκπαίδευση και την ενίσχυση της ιδιωτικής...

 

Η φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Η Καθημερινή» έγραφε σε κύριο άρθρο της (2.9.2020) ότι "…τα κίνητρα μεγέθυνσης που ετοιμάζεται να θεσπίσει η κυβέρνηση, ακολουθώντας τις εισηγήσεις της επιτροπής Πισσαρίδη… να ενθαρρυνθούν κάποιοι να μεγαλώσουν" να μην οδηγήσει στο "να εξαφανιστούν οι μικροί"! Τελικά, συμβαίνει αυτό που απεύχονταν η εφημερίδα, εξαφάνιση των μικρών επιχειρήσεων και γιγάντωση των μεγάλων.   

 

Αυτό το νεοφιλελεύθερο οικονομικό πρότυπο με την περαιτέρω «ισχυροποίηση των ισχυρών» εφαρμόστηκε ήδη στην Χιλή με τις γνωστές συνέπειες. Εκεί οι ανισότητες εκτοξεύθηκαν στα ύψη(0,46 στην κλίμακα INI), καθώς σύμφωνα με το πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (UNDP), το 2017, το 1% των Χιλιανών συγκέντρωσε το 33% του Εισοδήματος της χώρας. Η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα δαπανηρή. Το ίδιο ισχύει και για την ιατρική περίθαλψη. Όσον αφορά στη δημόσια σύνταξη, πολλοί ηλικιωμένοι βρίσκονται σε κατάσταση εξαθλίωσης.

 

Όσο για τους εργαζόμενους, η «ουμπεροποίηση» (όπως επιχειρήθηκε και στην Ελλάδα με την efood) είναι η νέα εφεύρεση. Σ' αυτή οι εργάτες γίνονται δήθεν «συνεργάτες». Μόνιμη εργασία δεν υφίσταται. Όλοι μισθώνονται ως αυτοαπασχολούμενοι. Έτσι, ο καπιταλισμός απαλλάσσεται από τη μισθωτή εργασία! Το μέλλον που, όπως μας λένε, θα λειτουργεί με την "τεχνητή νοημοσύνη", θα στηρίζεται στα δεκάδες εκατομμύρια δήθεν «συνεργατών», που θα είναι αυτοαπασχολούμενοι ή εργαζόμενοι με το κομμάτι, στρυμωγμένοι σε αποθήκες, σε "κέντρα πληροφορίας", σε εργοτάξια συντονισμού και εποπτείας ψηφιακού περιεχομένου, σε ηλεκτρονικά sweat shops, σε ορυχεία λιθίου, σε βιομηχανικές φάρμες...  Οι εργαζόμενοι αυτοί δεν θα έχουν κανένα δικαίωμα (η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ιδιωτική και πανάκριβη, η σύνταξη γίνεται κι αυτή ιδιωτική, άδεια δεν υπάρχει, ωράριο δεν υπάρχει, οι υπερωρίες δεν πληρώνονται... εργασιακός μεσαίωνας!).

 

Το πείραμα στη Χιλή επιχειρείται να εφαρμοστεί παντού… Η ήττα της Efood στην Ελλάδα δεν σημαίνει το τέλος του πολέμου… Θα επανέλθουν...