Λένε να συνηθίσουμε μια ζωή με κορονοϊό για τις επενδύσεις

 

Η μετάλλαξη «Όμικρον» του Covid-19 διέλυσε την αισιοδοξία ότι φθάσαμε στο τέλος της πανδημίας. Ο Άντονι Φάουτσι [ειδικός σύμβουλος του Λευκού Οίκου για την υγειονομική κρίση] κατέστησε σαφές σε συνέντευξη Τύπου ότι «Η εξάλειψη αυτού του εξαιρετικά μεταδοτικού ιού θα είναι πολύ δύσκολη στο εγγύς μέλλον, αν γίνει ποτέ.». Ο Δρ Μάθιου Χέμπορν, που διορίστηκε πρόσφατα Ειδικός Σύμβουλος στο Γραφείο Πολιτικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Λευκού Οίκου, λέει πως «Είναι δυσάρεστο να το ακούς. Όλοι θέλουμε να τελειώσει αυτό. Αλλά είναι απολύτως απαραίτητο να προγραμματίσουμε μακροπρόθεσμα για τη διαχείριση της έκτακτης ανάγκης».

 

Μας λένε, λοιπόν, ότι πρέπει να συνηθίσουμε μια ζωή σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Το 2001 η «έκτακτη ανάγκη» είχε ως στόχο την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Το 2021 ο στόχος της «έκτακτης ανάγκης» είναι ο «τρομοκρατικός» κορονοϊός! Τώρα μας προετοιμάζουν ψυχολογικά για να δεχθούμε την πανδημία ως παγιωμένη κατάσταση. Να καταρριφθεί «το ταμπού της αισιοδοξίας για την εξάλειψη της πανδημίας» λένε!

 

Ο  Τζέρεμι Φάραρ, διευθυντής του Wellcome Foundation, το οποίο μελετά παγκόσμια ζητήματα υγείας, δηλώνει ότι «Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και να σχεδιάζουμε, συνειδητοποιώντας ότι αυτή είναι πλέον μια ενδημική μολυσματική ασθένεια». Η αισιοδοξία είναι ίσως «ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια» για μια τέτοια στρατηγική, προσθέτει ο Φάραρ. Με το να πιστεύεις ότι ο Covid-19 βρίσκεται στο δρόμο προς την εξαφάνιση, κινδυνεύεις να απογοητεύσεις και να παρακάμψεις τις απαραίτητες επενδύσεις που γίνονται τώρα. Αντί να συζητάμε πώς θα τερματίσουμε την πανδημία, πρέπει να συζητήσουμε πώς να ζήσουμε με αυτήν.

 

Οι επενδύσεις, λοιπόν. Εκεί είναι το θέμα.

 

Και το κέρδος.

 

Οι μεταλλάξεις θα συνεχίσουν όσο οι πληθυσμοί στις φτωχές χώρες δεν θα εμβολιάζονται γιατί τα εμβόλια των φαρμακευτικών κολοσσών είναι πανάκριβα και οι πατέντες δεν σπάνε.

 

Η λύση, συνεπώς, δεν είναι η εξάλειψη της στοιχειώδους αστικής δημοκρατίας με την κατάσταση διαρκούς έκτακτης ανάγκης και να συνηθίσουμε στο καθεστώς του φόβου και του εγκλεισμού, καθώς και στη νέα πειθαρχική οργάνωση της κοινωνίας, αλλά να σπάσουν οι πατέντες των εμβολίων και να παραχθούν μαζικά δωρεάν εμβόλια, μαζί με την εξάλειψη των ανισοτήτων σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο.    

πηγή

Εξεταστική για "Λίστα Πέτσα": Ήδη εκτέθηκαν δύο πρόεδροι, κι ετοιμάζεται τρίτος

 

Η άρνηση των βουλευτών της Ν.Δ να καταθέσει ο Στέλιος Πέτσας και μέλη της κυβέρνησης δημιουργεί ευθύνες που πάνε πολύ ψηλά.

 

γράφει ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος

 

Οι πληροφορίες θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ένα ακόμη κόμμα της αντιπολίτευσης, να αναλογίστηκαν τον ενδεχόμενο αποχώρησής τους από την Εξεταστική Επιτροπή που συστήθηκε για την Λίστα Πέτσα. Μετά την απόφαση της «γαλάζιας» πλειοψηφίας να εξαιρέσει τόσο τον ίδιο τον Στέλιο Πέτσα όσο και κάθε πολιτικό πρόσωπο από τον κατάλογο των μαρτύρων που θα καταθέσουν. Μια κίνηση που ήρθε «στο καπάκι», μετά την άρνηση της Ν.Δ να δεχθεί διακομματικό προεδρείο. Παρά το ότι η Εξεταστική έχει προταθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και έχει ψηφιστεί με 142 ψήφους από την αξιωματική αντιπολίτευση, το ΚΙΝ.ΑΛ, το ΚΚΕ και το Μέρα 25.

 

Κατανοεί εύκολα κανείς την σκέψη της αποχώρησης απέναντι σε μία τόσο …εξόφθαλμη μεθόδευση. Ασύμβατη όχι μόνον με την λογική των εξεταστικών επιτροπών αλλά και με την κοινή λογική.

 

Κατανοητές είναι και οι επιφυλάξεις σχετικά με το πώς μια επιτροπή που η κυβερνητική πλειοψηφία (15+ τον Μπογδάνο, στους 29 έχει η Ν.Δ) έπιδεικνύει τέτοια συμπεριφορά θα ερευνήσει καταγγελίες για διανομή δεκάδων εκατομμύρίων σε Μέσα Ενημέρωσης δίχως συγκεκριμένα κριτήρια. Ιδίως όταν την πολιτική ευθύνη είχε ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού, ο Στέλιος Πέτσας.

 

Πόσο μάλλον αν στα παραπάνω προστεθούν και οι εύλογες ενστάσεις που έχουν κόμματα όπως το ΚΚΕ και το Μέρα 25. Μιλούν για την διαχρονική αποτυχία τέτοιων επιτροπών να αποδώσουν πολιτικές ευθύνες και να διερευνήσουν ουσιωδώς.

 

Όμως όπως δείχνουν τα πράγματα τα κόμματα της αντιπολίτευσης σωστά διάλεξαν να παραμείνουν στην Εξεταστική Επιτροπή. Γιατί παρά τις αντίξοες συνθήκες φαίνεται να έχει μια σημαντική πολιτική λειτουργία.: Αν κι έχει συνεδριάσει μόνον δύο φορές έχει καταφέρει ήδη να εκθέσει δύο «γαλάζιους» προέδρους. Αντιστοίχως και τις αντιλήψεις που εκπροσωπούν.

 

Ο πρώτος είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος της Εξεταστικής, ο Γιάννης Κεφαλογιάννης. Σε αυτόν πιστώνονται σε πρώτο επίπεδο οι δύο αποφάσεις που έχουν κάνει την αντιπολίτευση να αγανακτήσει: Ο αποκλεισμός των υπουργών και το μονοκομματικό προεδρείο. Αντικειμενικά ο Γιάννης Κεφαλογιάννης έχει την ευθύνη για μια πρακτική που δεν έχει προηγούμενο ούτε στις εξεταστικές αλλά ούτε και στις προανακριτικές επιτροπές που έχουν συσταθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για εξεταστική που συστάθηκε με αίτημα της αντιπολίτευσης.

 

Γιατί είναι καταφανώς αδιανόητο να εξετάζεις το θέμα της «Λίστας Πέτσα» χωρίς τον Πέτσα. Είναι ανήκουστο να έχουν διατεθεί εκατομμύρια σε Μέσα Ενημέρωσης και να μην εξετάζεται ως μάρτυρας ο Θόδωρος Σκυλακάκης που ως υφυπουργός Οικονομικών είχε την ευθύνη των πληρωμών με κρατικό χρήμα. Αντι αυτού να εξεταστούν υπηρεσιακοί παράγοντες δίχως πολιτική ιδιότητα και ευθύνη. ΄Πρόσωπα που για το μόνο που έχουν αρμοδιότητα να μιλήσουν είναι το αν μπήκαν σωστά οι σφραγίδες.

 

Ο δεύτερος εκτεθειμένος πρόεδρος είναι ο Κώστας Τασούλας. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ ο Πρόεδρος της Βουλής δήλωσε αναρμόδιος όταν, χθες, δέχθηκε τις διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης για τις εξελίξεις στην Διάσκεψη των Προέδρων. Φέρεται μάλιστα να επικαλέστηκε το ότι δεν συνέβη τίποτε εκτός κανονισμού της Βουλής. Όμως μια τέτοια κορυφαία συνταγματική και δημοκρατική λειτουργία δεν μπορεί να είναι εκτός της αρμοδιότητας του 3ου στην τάξη πολιτειακού παράγοντα της χώρας. Ιδίως όταν συμβαίνει εντός του Κοινοβουλίου. Ασχέτως με «το γράμμα» του Κανονισμού της Βουλής οφείλει να λάβει σαφή θέση για τα τεκταινόμενα και όχι να προσφέρει κάλυψη μέσω της μη παρέμβασης.

 

Αν συνεχίσουν έτσι τα πράγματα, σύντομα θα εκτεθεί και τρίτος πρόεδρος. Αυτή την φορά θα είναι ο πρόεδρος της κυβέρνησης, της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός της χώρας. Γιατί είναι αφελές να πιστεύει κανείς πως τα όσα συμβαίνουν δεν σχετίζονται με κατευθύνσεις που έχουν δοθεί από το Μέγαρο Μαξίμου.

14η γυναικοκτονία μέσα στο 2021: 49χρονος δολοφόνησε τη σύζυγο του στην Πολίχνη Θεσσαλονίκης.!

 

Ακόμη μια γυναικοκτονία συγκλονίζει τη χώρα καθώς ένας 49χρονος από την Αρμενία δολοφόνησετην 48χρονη σύζυγό του και στη συνέχεια παραδόθηκε στην αστυνομία.

 

Το περιστατικό σημειώθηκε αργά το βράδυ της Κυριακής στην Πολίχνη Θεσσαλονίκης.

 

 

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, ο δράστης μετά τον φόνο πήγε στους δικυκλιστές της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. μπροστά από το Αστυνομικό Τμήμα Λευκού Πύργου και τους είπε: «παιδιά σκότωσα τη γυναίκα μου».

 

Στη συνέχεια οι αστυνομικοί πήγαν στην οδό που τους είχε υποδείξει και βρήκαν τη γυναίκα νεκρή στην κρεβατοκάμαρα. Έφερε οκτώ μαχαιριές στον θώρακα και τα πόδια.

 

Το φονικό όπλο που ήταν ένα κυνηγετικό μαχαίρι, βρέθηκε μέσα στο σπίτι.

 

Την υπόθεση ανέλαβε το Τμήμα Εγκλημάτων κατά Ζωής της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης. Ο δράστης αναμένεται να οδηγηθεί σήμερα στον εισαγγελέα για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως.

 

 

Σήμερα, Δευτέρα αναμένεται και η νεκροψία – νεκροτομή για τα αίτια θανάτου της γυναίκας.

 

Σύμφωνα με τοπικά μέσα, το ζευγάρι είχε και έναν γιο περίπου 20 ετών ο οποίος δεν έμενε μαζί τους, ενώ κατά πληροφορίες, ο συζυγοκτόνος ζήτησε από την αστυνομία να τον ενημερώσουν για το περιστατικό

Πηγή: cnn.gr

     

“Εφυγε” η Χριστιάνα

 

Η Χριστιάνα, τραγουδίστρια με ξεχωριστή διαδρομή  τις δεκαετίες ’70 – ’80 σε ηλικία 68 ετών έχασε την μάχη που έδινε με τον καρκίνο, ενώ τα τελευταία χρόνια έπασχε από Αλτσχάιμερ.

 

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου 1953 από μουσική οικογένεια

Η αδερφή της είναι η -επίσης- τραγουδίστρια, Βασιλική Λαβίνα (αργότερα Λαβίνα), σύζυγος του συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου και ξαδέλφη της η Ελένη Βιτάλη.

 

 

Η Χριστιάνα άφησε εποχή με την καταπληκτική φωνή της, την εντυπωσιακή εμφάνισή της και το απαράμιλλο στυλ της.

 

Το ταλέντο της τεράστιο όπως και η προσωπικότητα και το ήθος της. Στη διάρκεια της καριέρας της συνεργάστηκε με σπουδαίους καλλιτέχνες και όλοι έχουν πει τα καλύτερα για εκείνη.

 

Πρωτοποριακή για την εποχή της η τραγουδίστρια με τα γαλαζοπράσινα μάτια και τη ζεστή φωνή ήταν εκείνη που πρώτη έφερε το σόου στη νυχτερινή Αθήνα.  

Της άρεσε να δοκιμάζει διάφορα και σε τίποτα δεν έλεγε «όχι»

Ήταν αυτή που το 1976 έφερε στην Ελλάδα σπουδαίους ξένους χορογράφους και χορευτές, ώστε να στήσουν και να λάβουν μέρος στα προγράμματά της.

 

 

«Είχα πάντα την πολυτέλεια να διαλέγω αυτό που ήθελα στα τραγούδια μου, και όχι μόνο, και να μη βάζω νερό στο κρασί μου», έχει δηλώσει η ίδια σε συνέντευξή της.

 

Το 1974 κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό της δίσκο με τίτλο «Χριστιάνα». Το 1979, το άλμπουμ της με τίτλο πάλι το όνομά της, ξεπέρασε τις 50.000 πωλήσεις και έγινε χρυσός.

 

Τραγούδησε τα καλύτερα ντουέτα στην ελληνική δισκογραφία όπως το «Μίλα μου» με τον Δάκη, «Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε» με τον Δημήτρη Μητροπάνο, το «Τελειώσαμε λοιπόν» με τον Γιάννη Πάριο, το «Τί να μας κάνει η νύχτα» με τον Κώστα Τουρνά).    

Επίσης, ερμήνευσε τραγούδια κλασικών συνθετών όπως είναι ο Απόστολος Κλαδάρας, ο Γιώργος Κατσαρός, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης ενώ είπε «ναι» στον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου, ερμηνεύοντας το 1982 τον δίσκο τους «Σαριμπιντάμ».

 

 

Δώδεκα χρόνια μετά και συγκεκριμένα το 1994 έδωσε τη χαρά σε δύο νέους τότε δημιουργούς, στον Γιώργο Κρητικό και τον Νίκο Παραστατίδης να υπογράψουν τον δίσκο της «Φύλλο και φτερό».

 

Τραγούδια της που όλοι έχουμε σιγοτραγουδήσει είναι το «Εσύ που μ΄αγαπάς», το «Γιαρεμ Γιαρεμ», το «Φώτα κι άλλα φώτα», το «Η νύχτα θέλει», το «Έβγα, τελάλη μου», το «Χόρεψε με ένα ταγκό».

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1980, πάνω στο απόγειο της δόξας της, άφησε τις μεγάλες πίστες της πρωτεύουσας για να τραγουδήσει στη θρυλική «Μέδουσα» αλλά και στο «Νοτούρνο», ένα music hall τύπου γαλλικό καμπαρέ.

Σιγά σιγά χάθηκε από το προσκήνιο

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της πάλευε με τον καρκίνο και έπασχε και από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

 

 

«Η μητέρα μου δεν έδινε μεγάλη σημασία η ίδια στην καριέρα της, όχι πως δεν αγαπούσε το τραγούδι, αλλά δεν ένιωθε ότι αυτό ήταν ο σκοπός στη ζωή της. Έτσι όταν αποσύρθηκε το έκανε με μεγάλη προθυμία. Ταυτόχρονα έδινε πολύ βάση στην καλλιέργεια της και στην οικογένειά της, και από τη στιγμή που γεννήθηκα εγώ, που είμαι και ο μεγαλύτερος, δε θυμάμαι τη μητέρα μου σαν καλλιτέχνη πάρα μόνο σαν επαγγελματία μητέρα που αργά τα βράδια , αφού κοιμόμασταν, διάβαζε τα βιβλία της και άκουγε ηχογραφημένες απαγγελίες ποιημάτων», έχει δηλώσει για την Χριστιάνα ο γιος της, Γιώργος Σταμάτης.

 

πηγή: Τα Νέα

   

Νοσηλευτές/τριες προσφεύγουν στον ΟΗΕ: «Έγκλημα οι πατέντες των εμβολίων»

 

Επείγουσα έκκληση προς την Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ για τη Σωματική και Ψυχική Υγεία, Δρ. Τλαλένγκ Μοφοκένγκ, πρόκειται να καταθέσει το παγκόσμιο συνδικαλιστικό όργανο των νοσηλευτών/τριών, ζητώντας τη διεξαγωγή έρευνας για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων εναντίον των χωρών που μπλοκάρουν την άρση των πατεντών για τα εμβόλια κατά της COVID-19.

 

Ο οργανισμός Global Nurses United (GNU), που εκπροσωπεί νοσηλευτικές ενώσεις από 28 χώρες, ζητά από την Ειδική Εισηγήτρια να διερευνήσει τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ελβετίας, της Νορβηγίας και της Σιγκαπούρης. Όπως τονίζει, αυτές είναι οι χώρες που μπλοκάρουν την υιοθέτηση από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου μιας προσωρινής αποποίησης πνευματικών δικαιωμάτων για τα εμβόλια κατά της COVID-19.

 

 

 

Χαρακτηρίζοντας τη στάση των χωρών αυτών εγκληματική, το GNU επικαλείται την ανισότητα στην πρόσβαση σε εμβόλια. «Οι υψηλού εισοδήματος χώρες έχουν προμηθευτεί περισσότερες από 7 δισεκατομμύρια επιβεβαιωμένες δόσεις εμβολίου, ενώ οι χαμηλού εισοδήματος χώρες έχουν καταφέρει να προμηθευτούν μόλις περίπου 300 εκατομμύρια δόσεις. Συνέπεια, η δημιουργία αυτού που οι υπέρμαχοι της δημόσιας υγείας από όλο τον κόσμο έχουν περιγράψει ως “εμβολιαστικό απαρτχάιντ”».

 

Αυτή η ανισότητα δεν έχει μόνο σαν αποτέλεσμα την υποβάθμιση της δημόσιας υγείας στις φτωχές χώρες αλλά, όπως τονίζουν στην έκκλησή τους οι νοσηλευτές/τριες, σημαίνει και τη διευκόλυνση εμφάνισης νέων μεταλλάξεων που «μπορούν να προκαλέσουν κινδύνους σε όλους τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο».

 

«Υπάρχει όμως μία λύση», λέει το κείμενο της έκκλησης. «Μία πρόταση για την προσωρινή άρση των προστασιών πνευματικής ιδιοκτησίας για τα εμβόλια κατά της COVID-19 συζητείται αυτή τη στιγμή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου».

 

Όμως οι προαναφερθείσες χώρες μπλοκάρουν αυτή τη συζήτηση, προστατεύοντας τα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχανιών. Όπως καταλήγει η έκκληση, «Αυτές οι χώρες έχουν παραβιάσει τα δικαιώματά μας και αυτά των ασθενών μας — και έχουν προκαλέσει την απώλεια αμέτρητων ζωών, νοσηλευτών/τριών και άλλων παρόχων φροντίδας και των ανθρώπων που φροντίζαμε».

  

Σκοπός της καμπάνιας είναι να συγκεντρωθούν άνω των 100.000 υπογραφών, όριο που επιτρέπει την κατάθεση της έκκλησης στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Μπορείτε να υπογράψετε και να δείτε λεπτομέρειες στον παρακάτω σύνδεσμο: covid19criminals.exposed. 

πηγή

   

Παραλλαγή Όμικρον – Τι ξέρουμε, ποια είναι τα πιθανά σενάρια, τι θα ξέρουμε σε λίγες εβδομάδες και τι να κάνουμε

 

Ενα εξαιρετικά ενδιαφέρον και κατατοπιστικό κείμενο για την παραλλαγή Ομικρον του κοροναϊού, η οποία προκαλεί ήδη παγκόσμια ανησυχία, έγραψε ο Ηλίας Μόσιαλος. Ο γνωστός καθηγητής της Πολιτικής Υγείας αναλύει τα δεδομένα που έχουν προκύψει με την Ομικρον και όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε και να ανησυχούμε.

 

 

 

Υπάρχει διάχυτη ανησυχία για την νέα παραλλαγή. Οπότε ας δούμε μερικά σημεία πιο αναλυτικά για την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε.

 

1. Τι γνωρίζουμε και γιατί ανησυχούμε

2. Ποια είναι τα πιθανά σενάρια

3. Τι θα ξέρουμε σε λίγες εβδομάδες

4. Τι πρέπει να κάνουμε τώρα

 

Τι γνωρίζουμε και γιατί ανησυχούμε

Γνωρίζουμε πως πρόκειται για μια παραλλαγή με τουλάχιστον 50 αλλαγές από τον αρχικό ιό. 32 από αυτές είναι στην πρωτεΐνη ακίδα, ενώ η Δέλτα είχε αντίστοιχα 16. Μία από αυτές δημιουργεί ανησυχία γιατί πιθανώς λόγω θέσης – και σε σύγκριση με την Δέλτα- μπορεί να καθιστά τον ιό πιο μολυσματικό. Ανησυχούμε δηλαδή γιατί στο σύνολό τους, εάν αυτές οι μεταλλάξεις αποδειχθούν λειτουργικές, δυνητικά μπορεί να οδηγήσουν σε περισσότερες ήπιες ή και σοβαρές λοιμώξεις.

 

Γνωρίζουμε τα παραπάνω από στοιχεία από την Ν. Αφρική, η οποία έχει ένα εξαιρετικό δίκτυο αντιμετώπισης λοιμωδών νοσημάτων και πανδημικής επαγρύπνησης. Ένα νέο στοιχείο είναι πως η μετάδοση παρατηρείται σε νέους (γενικότερα σε άτομα κάτω των 40 ετών), όπου σχεδόν το 65% είναι ανεμβολίαστοι και η μεγάλη πλειοψηφία των υπολοίπων είναι ατελώς εμβολιασμένοι. Έμμεσα μόνο λοιπόν, ίσως και να μπορούμε να εξάγουμε ένα πρώιμο συμπέρασμα πως οι εμβολιασμένοι προστατεύονται από σοβαρή λοίμωξη. Αλλά δεν είμαστε ακόμα σίγουροι.

 

Να επισημάνω εδώ πως τα στοιχεία που έχουμε αφορούν κυρίως νεότερο πληθυσμό. Και να υπενθυμίσω πως, πέραν της διαφοράς στα επίπεδα εμβολιασμού μεταξύ των 2 χωρών, η διάμεση ηλικία στην Ν. Αφρική είναι τα 27.6 έτη ενώ στην Ελλάδα είναι τα 45.6 έτη.

 

Είναι πιθανό η παραλλαγή Ομικρον να προκαλεί πιο βαριά νόσο σε σχέση με την Δέλτα στους μεγαλύτερης ηλικίας φορείς. Όμως και αυτό δεν το γνωρίζουμε ακόμη. Θα το γνωρίζουμε μέσα στις επόμενες εβδομάδες.

 

 

Ποια είναι τα πιθανά σενάρια

Τα σενάρια που ακούγονται είναι πολλά αλλά θα μείνω στα σπουδαιότερα από αυτά, με κριτήρια την έκβαση της λοίμωξης και τον φόρτο στο σύστημα υγείας.

 

Να είναι το νέο στέλεχος λιγότερο μολυσματικό σε σύγκριση με την Δέλτα, Στην περίπτωση αυτή δεν θα έχουμε σημαντικό πρόβλημα.

Nα έχουμε να κάνουμε με εξίσου μολυσματικό ιό με την παραλλαγή Δέλτα, αλλά να προκαλεί περισσότερες ήπιες και σοβαρές λοιμώξεις σε ανεμβολίαστους, και ταυτόχρονα περισσότερες ήπιες λοιμώξεις σε εμβολιασμένους. Αλλά όχι απαραίτητα περισσότερες σοβαρές λοιμώξεις σε εμβολιασμένους. Στην περίπτωση αυτή τα εμβόλια θα είναι λιγότερο αποτελεσματικά όσον αφορά στην αποτροπή της ήπιας λοίμωξης αλλά θα εξακολουθούν να είναι αποτελεσματικά όσον αφορά στην αποτροπή της σοβαρής λοίμωξης. Αυτό είναι το δεύτερο καλύτερο σενάριο.

Nα έχουμε να κάνουμε με εξίσου μολυσματικό ιό με την παραλλαγή Δέλτα, αλλά να προκαλεί περισσότερες ήπιες και σοβαρές λοιμώξεις και σε ανεμβολίαστους και σε εμβολιασμένους σε σύγκριση με την Δέλτα. (ξανά εδώ θα περιμένουμε προφανώς περισσότερες λοιμώξεις ανά 100.000 άτομα σε ανεμβολίαστους). Στην περίπτωση αυτή θα έχουμε μεγάλο φόρτο στο σύστημα υγείας.

Nα έχουμε να κάνουμε με περισσότερο μολυσματικό ιό από την παραλλαγή Δέλτα, αλλά να προκαλεί περισσότερες ήπιες και σοβαρές λοιμώξεις σε ανεμβολίαστους και εμβολιασμένους (ξανά θα έχουμε υψηλότερα νούμερα σε ανεμβολίαστους ανά 100.000 άτομα). Σε αυτή την περίπτωση επειδή θα έχουμε περισσότερους νοσήσαντες θα έχουμε μεγαλύτερη εισροή στα νοσοκομεία. Αυτό είναι το πιο δυσμενές σενάριο.

Είναι δύσκολο βέβαια να προβλέψει κανείς με τα μέχρι στιγμής δεδομένα ποιο σενάριο θα επικρατήσει. Με δεδομένο πως έχουμε μόνο στοιχεία για νέους που νοσούν, μένει να δούμε βέβαια και τον αντίκτυπο στους μεγαλύτερους.

 

Τι θα ξέρουμε σε λίγες εβδομάδες

Σε 2-3 εβδομάδες θα ξέρουμε πόσοι έχουν κολλήσει, και πόσοι από αυτούς νοσηλεύτηκαν. Θα ξέρουμε και ποσοστιαία για αυτούς ποιοτικά χαρακτηριστικά, όπως η ηλικία, το φύλο και οι πιθανές συννοσηρότητες.

 

Δεδομένων των μεγάλων δυνατοτήτων του συστήματος υγείας της Ν. Αφρικής, θα έχουμε και στοιχεία για την κλινική εικόνα των φορέων. Δηλαδή στοιχεία για την βαρύτητα της νόσου και την έκβαση της νοσηλείας.

 

Ταυτόχρονα, θα έχουμε και στοιχεία από εργαστηριακές μελέτες που θα εμβαθύνουν στην προστασία των εμβολίων σε όσους από τους φορείς ήταν εμβολιασμένοι.

 

Να πούμε εδώ πως αυτά τα δυο είδη δεδομένων είναι απαραίτητα, και μαζί με τις επιδημιολογικές καταγραφές θα μας δώσουν τη πραγματική διάσταση της νέας κατάστασης που έχει επιφέρει η νέα παραλλαγή.

 

Τι πρέπει να κάνουμε τώρα

Τώρα πρέπει να κερδίσουμε χρόνο και να δώσουμε τη δυνατότητα στους επιστήμονες να χαρακτηρίσουν την παραλλαγή. Αλλά υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν σε επίπεδο κυβερνητικών αποφάσεων και πράγματα που μπορούν να κάνουν οι πολίτες.

 

Ήδη για παράδειγμα πολλές χώρες περιορίζουν τις πτήσεις – και καλά κάνουν- σε κάποιες χώρες της Αφρικής. Αυτό δεν θα εμποδίσει την διασπορά αλλά ελπίζουμε να την καθυστερήσει μέχρι να έχουμε πιο ασφαλή δεδομένα για την νέα παραλλαγή.

 

Άλλες χώρες επανεξετάζουν παλαιότερα δείγματα από ταξιδιώτες που μπήκαν στη χώρα τους, για να ιχνηλατήσουν την πιθανή υπάρχουσα διασπορά. Στην Αγγλία δεν θα γίνονται πλέον rapid test, αλλά PCR, και θα απομονώνονται οι ταξιδιώτες έως ότου βγουν τα αποτελέσματα. Αυτό ίσως είναι κάτι που πρέπει να εξετάσει και η χώρα μας.

 

Και κλείνοντας, η προσπάθεια για να περιοριστεί ο ιός, πρέπει να γίνει από όλους μας.

Όσους δεν έχουν εμβολιαστεί, ελπίζω πως η αβεβαιότητα της έκβασης της νέας παραλλαγής θα τους βοηθήσει να πάρουν την απόφαση να εμβολιαστούν. Όσοι δεν έχουν κάνει την τρίτη δόση, ας το δρομολογήσουν. Να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε χρόνο και να βοηθήσουμε να μην εξαπλωθεί η παραλλαγή όμικρον. Ας τηρήσουμε όλοι τα μέτρα με αυστηρότητα.   

πηγή

Ωρες απογραφής

 

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

 

 

«Επιτέλους, απογραφήκαμε» είπε και αποθήκευσε το αρχείο με την απόδειξη ότι το «νοικοκυριό» της είχε καταγραφεί πλήρως. Πόσοι κατοικούν μόνιμα στο σπίτι, αν κάποιοι κάποτε που ζούσαν εκεί έφυγαν για το εξωτερικό, πόσοι δούλευαν και πόσοι όχι.

 

Και το σπίτι, πόσα δωμάτια έχει; Το μπάνιο είναι λειτουργικό; Πώς θερμαίνεται το σπίτι τον χειμώνα και πώς δροσίζεται το καλοκαίρι; Και το νοικοκυριό έχει αυτοκίνητα; Πόσα;

 

Εκλεισε τον υπολογιστή και γύρισε λίγο το σπίτι. Ολα σωστά τα είχε πει: τόσοι άνθρωποι, τώρα, τόσα δωμάτια, τόσο από αυτό και τόσο από εκείνο. Σκεφτόταν όσα δεν απογράφηκαν, πόσα ήρθαν και πόσα έφυγαν τη δεκαετία που πέρασε.

 

 

Ανθρωποι ήταν πια μόνο φωτογραφίες, αλλά εκείνη μερικές φορές έπιανε τη μυρωδιά τους στον χώρο, κι ας είχε αλλάξει το σπίτι και ας είχε φρεσκοβαφτεί. Οι γωνίες του έκρυβαν μέρες χαράς μεγάλης και μέρες λύπης που δεν μπορούσε πια να μετρηθεί. Ηρθε και έφυγε (;) κι αυτή, άλλαξε μορφές και βρήκε κι αυτή τη γωνιά της.

 

Δεν καταλάβαινε γιατί αυτή η απογραφή την είχε κουράσει τόσο. Αλλωστε όλα έγιναν τόσο εύκολα, τόσο γρήγορα, τόσο απλά. Ούτε επισκέψεις απογραφέων, ούτε αγωνία μη χαθεί το ραντεβού, ούτε τίποτα. Εκείνη, ο καφές της, οι πιτζάμες της και ο υπολογιστής της. Και οι μοναδικοί αριθμοί ΑΦΜ και ΑΜΚΑ καθενός, οι ημερομηνίες γέννησης και τίποτα άλλο, σχεδόν.

 

Μονάδες στο σύνολο μια χώρας που δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται. Αριθμοί στατιστικής: τόσοι ήμασταν, τόσοι γίναμε, τόσους χάσαμε και τόσους κερδίσαμε... Σε λίγες ημέρες θα έβγαινε και ο λογαριασμός, με τα κατάλληλα συμπεράσματα. Θα βγουν οι στατιστικολόγοι και θα εξηγήσουν τα εύκολα πώς και γιατί και θα επιφυλαχθούν για τα άλλα, τα σημαντικά.

 

Κάποια πάντως δεν μπορούν να απογραφούν, ούτε να περιγραφούν συχνά με λόγια: πόσες γιορτές και πόσα κλάματα φιλοξένησαν τα δωμάτια κάθε σπιτιού, πόσα γεννητούρια και πόσες κηδείες, πόσα βιβλία στοιβάχτηκαν στις βιβλιοθήκες τους και πόσες μουσικές ακούστηκαν. Αν γράφτηκαν ποιήματα μέσα σ’ αυτούς τους τοίχους και τι ήταν αυτό που τα ενέπνευσε. Πόσα τραγούδια σιγοψιθυρίστηκαν ή ακούστηκαν φωναχτά τα πρωινά της Κυριακής και γιατί μιλούσαν. Ποια ήταν η λέξη στους στίχους τους που γέννησε τα βαθύτερα συναισθήματα και ποια η νότα που προκάλεσε εκείνο το ρίγος στη ραχοκοκαλιά που λόγια και χρώματα δεν υπάρχουν να το εξηγήσουν.

 

Πόσοι άνθρωποι είναι εκεί, αλλά είναι περισσότερο απόντες από ποτέ. Και ποιες ανθρώπινες σκιές γεμίζουν τις χαραμάδες στα παράθυρα της μνήμης. Πόση αγωνία και πόσα προβλήματα και πόσος κόπος και πόσες -αν υπήρξαν- στιγμές ανέλπιστης τύχης σε έφεραν εκεί που είσαι τώρα. Τι σε απασχολεί και τι σε φοβίζει για το μέλλον, τι θα ’θελες να κάνεις αύριο και πού θέλεις να βρίσκεσαι σε 10 χρόνια.

 

Αλλά και τα όνειρα που οι άνθρωποι δεν έφεραν εις πέρας, κι ας είχαν σχεδιαστεί με τη μεγαλύτερη λεπτομέρεια στο τραπεζάκι του σαλονιού και ζωγραφίστηκαν με φωτεινές αποχρώσεις κάποια βράδια σ’ ένα στενό μπαλκόνι, συντροφιά με ένα κρασί ή ένα κρύο τσάι. Πόσα χαμόγελα τότε, πόση παραίτηση μετά...

 

Ομως αυτά δεν είναι δουλειά του απογράφου, ούτε φυσικά του εντολέα του. Αλλη είναι η δική τους η δουλειά: τακτική, μεθοδική, βάσει μαθηματικών μοντέλων και επιστημονικών μεθόδων.

 

Αυτά σκεφτόταν όταν γύρισε στο γραφείο. Φύλαξε σε ένα συρτάρι το έγγραφο με τον κωδικό της απογραφής, έλεγξε ξανά το αποθηκευμένο έγγραφο με τις βεβαιώσεις και πήγε στο σαλόνι. Εξω είχε σκοτεινιάσει, ο ουρανός ήταν βαρύς, προμήνυε βροχή, όπως όλα τα τελευταία βράδια.

 

Αποφάσισε να φτιάξει με ζεστή σούπα με τραχανά -ο τελευταίος που είχε απομείνει από εκείνον τον παλιό, τον καλό, που τον φύλαγε για τις ώρες της παρηγοριάς. Θα του έριχνε και λίγο κόκκινο πιπέρι. Και πιο αργά θα πήγαιναν όλοι να κοιμηθούν: όσοι υπήρχαν ακόμη και όσοι έφυγαν. Αλλά αυτό δεν θα το κατέγραφε κανείς.    

«Δεν ακούνε τίποτα»

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου

 

 

«Δεν ακούνε τίποτα», γράφει ο γιατρός για τους αρνητές του εμβολίου, «η λογική έχει ηττηθεί από τον παραλογισμό».

 

Τι είναι άραγε αυτό που παρέχει τέτοια δύναμη στον «ανορθολογισμό»; Πώς μπορεί η πίστη και η μεταφυσική να νικούν τον ορθό λόγο;

 

Δεν είναι παίξε γέλασε η πίστη.

 

Δες πως μεταλαβαίνουν με το ίδιο κουτάλι, δες πως κατεβάζει τη μάσκα ο παπάς για να φιλήσουν το σταυρό, δες πως πηγαίνουν χαμογελαστοί στο θάνατο!

 

Τι τους δόθηκε αυτονών; Λίγο ψωμί και μια πίστη. Πίστη σ’ έναν θεό, σ’ έναν βασιλιά, ή σε μια ιδέα.

 

«Τι τους δόθηκε αυτονώνε! Μελισσόκερο να κλείσουνε τα αυτιά./Φαρμάκι, μελισσόκερο να κλείσουνε τα αυτιά/κι ένα μνήμα αλατισμένο δίπλα στο χωράφι των βοδιών/νήσον αμνήμονα…»*.

 

Στη γέφυρα του πλοίου, οι «πάνω», οι Οδυσσείς με όλη τους την εξουσία, την απόλαυση και τη δόξα,

 

 και στ' αμπάρια οι κωπηλάτες, οι «κάτω», με μια πίστη-μελισόκερο στ’ αυτιά.

 

 Δεν είναι παίξε γέλασε η πίστη.

 

Η πίστη είναι η άμυνα μπροστά στο ανοίκειο, που είναι ο θάνατος, αλλά και η ζωή χωρίς κανένα λόγο.

 

Αντί για το τίποτα και τον ριζικό ψυχωτικό αυτισμό «επιλέγουμε κάτι». Αυτό είναι το περίφημο «σύμπτωμα»(sinthome**), όπου η απωθημένη λέξη αρθρώνεται με μία κωδικοποιημένη μορφή και υπ’ αυτή την έννοια ακόμη και το παραλήρημα, κάτι θέλει να πει. Αυτό το «σύμπτωμα», λοιπόν, που μπορεί να είναι μία απόλυτη πίστη, μία θρησκευτική, ή μια πολιτική πίστη, μια πατρίδα, ένας θεός, ένας αρχηγός, είναι εμποτισμένο με μια (υπερ)απόλαυση...

 

Οι άντρες του Οδυσσέα αντλούν από την πίστη τους στο βασιλιά συνοχή και ταυτότητα. Παρότι στερούνται όσα απολαμβάνει ο «βασιλιάς», έχουν την «υπερ-απόλαυση» ότι είναι «οι άνθρωποι του», ο «περιούσιος λαός». Κατ’ αυτό τον τρόπο γίνονται κάτι από το τίποτα.

 

Οι "πάνω" έχουν λόγους να τροφοδοτούν την πίστη των "κάτω", την πίστη στο Θεό, την πίστη στον ηγέτη, την πίστη στην πατρίδα. "Πρέπει να εκπαιδεύουμε το λαό γιατί θα μας αρπάξει από το λαιμό", έλεγε ο Έμερσον. Αλλά όταν εκπαιδεύεις πολύ στον ανορθολογισμό, είναι δύσκολο μετά να επικαλείσαι τη λογική και τον... Ελπήνορα. Δεν σε πιστεύουν...

 

Γιατί χωρίς πίστη, χωρίς να πιστεύουν σε κάτι για το οποίο να ζουν και να πεθαίνουν, τι τους απομένει;

 

Η «καρδιά» εκρήγνυται από τον υπερβολικό ορθολογισμό, από τη βία του τίποτα και του κενού, οδηγώντας στον ίδιο φαύλο κύκλο του αίματος…

 

Γι’ αυτό, ίσως πιο ορθή μέσα στους αιώνες να είναι η «ελληνική σκέψη», που οχυρώθηκε πίσω από την ιδέα των ορίων, του Μέτρου, γράφει ο Καμύ. Η σκέψη, που, ενώ δεν αρνήθηκε τίποτα (ούτε τα ιερά ούτε τη λογική), δεν εξώθησε τίποτα ως τα άκρα. Μετρίασε το απόλυτο, εξισορροπώντας τη σκιά και το φως, κρατώντας απόσταση τόσο από την αθλιότητα όσο κι από τον ήλιο…

 

Αλλά ποιος μιλάει σήμερα για τον Καμύ;

 

*Ε. Πάουντ, CANTO XX, μετάφραση Άρης Αλεξάνδρου

 

**Λακάν  

Για το βίντεο από το "Σωτηρία": Η αλήθεια δεν κάνει θόρυβο

 

20 μήνες μετά κι ακόμα η πανδημία δεν έχει εικόνα για να προστατευθεί ένα αφασικό success story. Τα στιγμιότυπα από τη ΜΕΘ είναι όμως το πραγματικό καμπανάκι.

 

 

Το συγκλονιστικό βίντεο του 24MEDIA Lab από την ΜΕΘ του νοσοκομείου «Σωτηρία», γυρισμένο το επόμενο πρωί από όταν ανακοινώθηκαν 105 νεκροί σε μια ημέρα, περισσότερο κι από κριτική στην κυβέρνηση (της) προσφέρει μια μεγάλη υπηρεσία.

 

Παρουσιάζει την κατάσταση ως έχει. Δίνει νόημα σε φράσεις όπως «αφόρητη πίεση στο ΕΣΥ» και «ιατρονοσηλευτικό προσωπικό που έχει φτάσει πέρα από τα όριά του», τις οποίες ακούμε συνέχεια αλλά ποτέ δεν είδαμε τι σημαίνουν. Και τις συνηθίσαμε, αφοπλίζοντάς τις ως κλισέ.

 

Η πανδημία εδώ και 20 μήνες δεν έχει εικόνα. Σχεδόν 18.000 άνθρωποι, όσος είναι ο πληθυσμός μια πόλης όπως η Έδεσσα ή η Φλώρινα, έχουν φύγει από τη ζωή. Χωρίς να μάθουμε το όνομά τους. Χωρίς να μάθουμε την ιστορία τους. Χωρίς να τους αφιερωθεί ένα πρωτοσέλιδο από εφημερίδα μεγάλης εμβέλειας. Η ανωνυμία τους προστατεύει το success story του πρώτου κύματος, κάτι που μοιάζει όλο και πιο αφασικό.  

Κι όμως, τα λόγια και οι εικόνες που μας μετέφεραν από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας οι Κώστας Κουκουμάκας και Γιώργος Μουτάφης κι έβαλε στη σειρά με νηφαλιότητα κι ευαισθησία ο Δημήτρης Κουλελής (όπως κι όσες άλλες, λίγες, ελάχιστες δημοσιογραφικές τέτοιες προσπάθειες έχουν γίνει) είναι το πραγματικό καμπανάκι. Η φωνή του γιατρού που σπάει, το ατροφικό χέρι του ασθενή που κρέμεται στο κρεβάτι, ο συναγερμός μπροστά από οθόνες που αναβοσβήνουν και σωληνακια που κρατάνε στη ζωή, η αποσωλήνωση της κυρίας Χρύσας (αλλά, μην ξεγελιόμαστε, και η δύσκολη περίοδος της αποκατάστασής της που ακολουθεί) είναι η καλύτερη καμπάνια που θα μπορούσε να γίνει για να συνειδητοποιήσει ο κάθε πολίτης τι συμβαίνει. Και να αναλάβει μετά την περιβόητη ατομική ευθύνη του.

Αντ΄αυτού, η ενημέρωση είναι ανεπαρκής, τα δημοσιογραφική αιτήματα για περισσότερα και πιο καθαρά στοιχεία πάνε στον βρόντο (ή/και πνίγονται σε φήμες για διπλά βιβλία στον ΕΟΔΥ), στην απογευματινή ενημέρωση έχει υπάρξει ενίοτε και δυσαρέσκεια για ενοχλητικές ερωτήσεις (ξέρετε, από εκείνες τις «ευθείες»), ο προηγούμενος υπουργός Υγείας όταν δεν ήταν άφαντος δεν μπορούσε να πει κουβέντα εκτός κειμένου, ο νυν υπουργός είναι ο Θάνος Πλεύρης.

 

Εδώ και 20 μήνες προσπαθούμε να κρύψουμε (και να κρυφτούμε από) την πανδημία. Κι αυτό είχε σαν συνέπεια να βυθιστούμε σε ένα μη debate που υποσκάπτει την προσπάθεια να βγούμε από το τούνελ. Ή έστω να δούμε λίγο φως στην ακρη του.

 

Δεν υπάρχει debate μεταξύ εμβολιασμένων κι αντιεμβολιαστών. Δεν υφίσταται debate μεταξύ επιστήμης και Γρηγόρηδων Πετράκων. Μόνο που η κυβέρνηση δεν περιφρούρησε ποτέ αυτήν την προσέγγιση. Από όταν ξέφυγε η κατάσταση από τον έλεγχό της πήγε σε full on διχαστικά σχήματα με αποκορύφωμα την εγκληματική μπαρούφα περί «πανδημίας των ανεμβολίαστων». Κάθε φορά και κάποιος άλλος εχθρός, αυτήν την εβδομάδα ήταν ο Άρης Σερβετάλης στο πρόσωπο του οποίου βρήκαμε ποιος φταίει που ο κόσμος δεν εμβολιάζεται (αν και ούτε αντιεμβολιαστικό λόγο εξέφρασε, ούτε προκύπτει από πουθενά ότι επιδίωξε να γίνει αντιεμβολιαστικό σύμβολο προσπαθώντας να διατηρήσει μια δική του εκδοχή -προφανώς άστοχη- περί καλλιτεχνικής συνέπειας).

 

Η ΝΔ προσπαθεί, με έναν τρόπο που όσο περνάει ο καιρός γίνεται και πιο ενοχλητικός, να ενισχύσει την ηγεμονία τους σε μια τόσο έκτακτη συνθήκη. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την αμήχανη συναίνεση στην αρχή, συνειδητοποίησε ότι η πανδημία είναι μάλλον ο μοναδικός τρόπος να πέσει η κυβέρνηση. Μπορεί να μην έχουν το ίδιο βάρος οι δύο στάσεις -δεν παίρνουν και οι δύο αποφάσεις- αλλά δείχνουν τον αβάσταχτο κυνισμό της realpolitik.

 

Με άλλα λόγια, έτσι «είναι η πολιτική, ηλίθιε».

 

Είναι μέχρι να πέσει το βίντεο από το «Σωτηρία». Μέχρι να μιλήσουν οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Τους απαξιώσαμε ως μιζαδόρους/φακελάκηδες σε ένα σύστημα που μεγάλωναν με κάθε πολιτική ηγεσία οι παθογένειές του, τους απολύαμε από τα τηλεπαράθυρα και «ζητούσαμε να μη μας πάρει γι’ αυτό τη δόξα η τρόικα», τους εξοπλίσαμε με μια από τις πιο φτωχές υποδομές στην ΕΕ, τους χειροκροτήσαμε στα μπαλκόνια όταν μας βρήκε το κακό, τους είπαμε «ήρωες» αλλά ξεχνάμε ότι και πάλι έχουν μείνει μόνοι να παλεύουν στο πεδίο όταν όλοι γύρω κάνουν επικοινωνία στις πλάτες τους.

 

Η αυστηρότητα με την οποία η διευθύντρια της ΜΕΘ του «Σωτηρία» εκθέτει την προσχηματική ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας 20 μήνες μετά την εμφάνιση του κορονοϊού και στη χώρα μας, τα λέει όλα χωρίς κραυγές.

 

Η αλήθεια δεν κάνει ποτέ θόρυβο. 

ΛΑ ΓΚΡΕΚΑ ΜΠΕΛΕΤΣΑ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΝΕΓΟΣ

 

Παπα-Νικόλας από Κοζάνη: «Απλοί παπάδες και πνευματικοί πήραν κόσμο στο λαιμό τους» (βίντεο)

 

Αποκαλυπτικός και απολαυστικός ο παπα-Νικόλας Αλεξίου από την Εράτυρα Κοζάνης, μιλώντας για την πανδημία, στο Top Channel και στην εκπομπή «Δεύτερο πλάνο» που επιμελείται ο Κώστας Χρυσάκης, ξεσπάει:  «Απλοί παπάδες & πνευματικοί πήραν κόσμο στο λαιμό τους»:

πηγή

Με πολλές αλλαγές και χωρίς Παπανδρέου το ντιμπέιτ των υποψηφίων για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ τη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στις 22:00 από την ΕΡΤ1

 

Ένα νέο μοντέλο debate, σε σχέση με αυτά που έχουμε συνηθίσει, εγκαινιάζει η ΕΡΤ με αφορμή την εκλογή του νέου προέδρου του Κινήματος Αλλαγής. Στόχος της δημόσιας τηλεόρασης, που διοργανώνει τη Δευτέρα 29 Νοεμβρίου στις 22:00 και μεταδίδει απευθείας από την ΕΡΤ1 την τηλεμαχία των πέντε εκ των έξι υποψηφίων του Κινήματος Αλλαγής, έπειτα από δικό τους αίτημα, είναι η πληρέστερη ενημέρωση των τηλεθεατών, αλλά και η αναβάθμιση της διαδικασίας που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

Η πρώτη καινοτομία που αποφασίστηκε, σε συνεννόηση με τους μετέχοντες υποψηφίους Νίκο Ανδρουλάκη, Παύλο Γερουλάνο, Χάρη Καστανίδη, Ανδρέα Λοβέρδο, Παύλο Χρηστίδη, είναι η συμμετοχή τριών μόνον δημοσιογράφων, και συγκεκριμένα των Γιώργου Κουβαρά, Τάσου Παππά και Παύλου Τσίμα.

 

Γεγονός που θα επιτρέψει στους δημοσιογράφους να θέσουν περισσότερες ερωτήσεις σε κάθε υποψήφιο, ενώ επιπλέον και οι τρεις θα έχουν τη δυνατότητα –δύο φορές στη διάρκεια του debate– να παρέμβουν στη ροή της διαδικασίας διατυπώνοντας διευκρινιστική ερώτηση, όποτε εκείνοι το επιλέξουν.

 

Η δεύτερη καινοτομία -που δεν έχει ξαναγίνει στη χώρα μας- είναι ότι μετά το τέλος κάθε θεματικής ενότητας, ο κάθε υποψήφιος θα μπορεί (αν το επιθυμεί) να σχολιάζει επί 45’’ τις απαντήσεις των συνυποψηφίων του, που έχουν προηγηθεί.

 

Τέλος, θα υπάρχει και απευθείας διάλογος μεταξύ τους, καθώς αφού ολοκληρωθούν οι πέντε θεματικές ενότητες, κάθε υποψήφιος θα μπορεί να θέσει, για ένα λεπτό, μία ερώτηση σε όποιον συνυποψήφιό του επιθυμεί και εκείνος να απαντήσει σε ενάμισι λεπτό.

 

Οι θεματικές ενότητες του debate είναι οι ακόλουθες:

 

Διαχείριση κρίσεων: Πανδημία και κράτος πρόνοιας – Οικονομική κρίση – Κλιματική αλλαγή – Ενεργειακή κρίση – Δημογραφικό

Εξωτερική πολιτική: Εθνικά θέματα – Η σχέση με την Τουρκία – Μεταναστευτικό

Δημοκρατία – Θεσμοί – Δικαιοσύνη – Πολιτικό Σύστημα – Διοίκηση και Αυτοδιοίκηση – Νέες τεχνολογίες.

Η θέση του Κινήματος Αλλαγής στο πολιτικό σκηνικό-Πολιτική, εκλογική στρατηγική και συμμαχίες – Η σχέση με Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ – Το μέλλον της παράταξης-Η ελληνική και ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία-Η επόμενη μέρα.

Ελεύθερη ερώτηση εκτός θεματικού πλαισίου.

Ως προς τη διαδικασία που έχει συμφωνηθεί για τις πέντε ενότητες, η διάρκεια κάθε δημογραφικής ερώτησης δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 30’’ και η διάρκεια κάθε απάντησης τα 90’’.

 

Τον γενικό συντονισμό του debate θα έχει η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Αντριάνα Παρασκευοπούλου, η οποία θα θέσει την πρώτη και την καταληκτική ερώτηση της τηλεαναμέτρησης.

 

Επισημαίνεται ότι στο κτήριο όπου θα διεξαχθεί το debate (στο Στούντιο Δ της Κατεχάκη) θα επιτραπεί αυστηρά περιορισμένος αριθμός ατόμων, ενώ όλοι ανεξαιρέτως θα πρέπει να επιδείξουν αρνητικό Rapid test, το οποίο θα έχουν διενεργήσει την ημέρα διεξαγωγής της τηλεμαχίας. Εξυπακούεται, τέλος, ότι η χρήση μάσκας θα είναι υποχρεωτική σε όλους τους εσωτερικούς χώρους, με μόνη εξαίρεση τους μετέχοντες πολιτικούς και δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια διεξαγωγής του debate.

 

Συντονισμός: Αντριάνα Παρασκευοπούλου

Αρχισυντάκτης: Γιώργος Κογιάννης

Σκηνοθέτης: Μανώλης Παπανικήτας  

πηγή

Κεν Λόουτς: «Τα Γλυπτά του Παρθενώνα είναι κλεμμένα. Πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα»

 

Ο σπουδαίος Βρετανός σκηνοθέτης, Κεν Λόουτς, δήλωσε για τα Γλυπτά του Παρθενώνα ότι είναι κλεμμένα και πρέπει να επιστραφούν εκεί που ανήκουν, στην Ελλάδα

«Τα Γλυπτά είναι κλεμμένα. Φυσικά και θα πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα και στον ελληνικό λαό. Είναι ένα κεντρικό σημείο της ιστορία σας», δήλωσε ο Κεν Λόουτς, ένας από τους διασημότερους Βρετανούς σκηνοθέτες, μετά την αγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστήμιου Δυτικής Αττικής.

 

Ο Κεν Λόουτς που έχει τιμηθεί δυο φορές με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών μίλησε και για το πάγιο αίτημα της Ελλάδας για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.

 

 

Σημείωσε ότι οι ισχυροί της χώρας του διαφέρουν πολύ από την γνώμη που έχει ο λαό της Βρεταννίας για το θέμα: «Ο βρετανικός λαός είναι πιο ειλικρινείς. Αναγνωρίζει ότι τα Γλυπτά είναι κλεμμένα και ότι πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα». Γι’ αυτό και, όπως υπογράμμισε, «σας παρακαλώ μην μπερδεύεται τις πράξεις των πλουσίων και ισχυρών από των ανθρώπων της καθημερινότητας». Τόνισε, δε, να υπογραμμίσει  ότι είναι ντροπή για την βρετανική κυβέρνηση που δεν τα έχει επιστρέψει ακόμη.     

πηγή : ΑΠΕ