Στους πόσους νεκρούς παραιτείται ένας υπουργός;

Του Γιάννη Παντελάκη

Στα τέλη του περασμένου Νοεμβρίου μια εξηντάχρονη πρόσφυγας και ο εξάχρονος εγγονός της έχασαν μ' έναν τραγικό τρόπο τη ζωή τους στο στρατόπεδο προσφύγων στη Μόρια. Ο Τσίπρας τότε δήλωσε συγκλονισμένος ενώ ο αρμόδιος υπουργός Μουζάλας μίλησε για ένα τυχαίο γεγονός. Από τότε και μέχρι σήμερα-δυο μήνες μόνο- είχαμε τρεις επιπλέον θανάτους προσφύγων στον ίδιο χώρο.  Ο τελευταίος μόλις χθες, ένα παιδί από το Πακιστάν περίπου είκοσι χρόνων.

Ενδιάμεσα, βρέθηκαν νεκροί το περασμένο Σάββατο ένας 45χρονος Σύρος και στις 24 Ιανουαρίου ένας 22χρονος από την Αίγυπτο. Στον ίδιο πάντα χώρο, στη Μόρια. Ένα χώρο που τυπικά εποπτεύεται από το υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής. Η απορία πια, δεν αφορά στην απουσία ανάλογων απαλλακτικών για τον εαυτό τους δηλώσεων του πρωθυπουργού ή του αρμόδιου υπουργού (που αποδίδουν τους συνεχείς θανάτους σε τυχαία περιστατικά).

Η απορία είναι κάτι περισσότερο από απλή και θα διατυπωνόταν ακόμα και από τον πιο καλοπροαίρετο για την κυβέρνηση άνθρωπο:στους πόσους θανάτους προσφύγων και μεταναστών παραιτείται ένας υπουργός; Αν όχι για λόγους πολιτικής ευθύνης, τουλάχιστον για λόγους ευθιξίας.

Για να υπάρξει απάντηση σ' ένα τέτοιο ερώτημα, θα πρέπει πρώτα να υπήρχε βούληση για την δημιουργία στοιχειωδώς ικανοποιητικών συνθηκών επιβίωσης για τους χιλιάδες κολασμένους που βρίσκονται στη χώρα μας. Δεν υπήρξε και αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Πεταμένοι σε διάφορα παραπήγματα αφέθηκαν να βιώνουν συνθήκες ανάλογες μ' εκείνες που τους οδήγησαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους. Αν δεν υπήρχαν οι χιλιάδες εθελοντές, οι συνθήκες θα ήταν ακόμα πιο βίαιες.

Το πρόβλημα, όπως εκατοντάδες φορές έχει γραφτεί, δεν συνδέεται με έλλειψη οικονομικών πόρων, αυτοί έρχονται από την Ε.Ε., είναι πολλοί και διανέμονται μ' έναν μάλλον θολό τρόπο. Κανένας δεν μπορεί να δώσει μια εικόνα για το πως ξοδεύονται αυτά τα χρήματα, ενώ ακόμα και πρώην κυβερνητικό στέλεχος (Βουδούρης), είχε αφήσει υπονοούμενα γι αυτό. Το πρόβλημα έχει να κάνει με την έλλειψη βούλησης και την ανικανότητα διαχείρισής του.

Είναι προφανές πως ο Μουζάλας ανέλαβε να κάνει κάτι που τον υπερβαίνει. Δεν είναι οι θάνατοι που μας το δείχνουν αυτό, δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι οι τρόποι που στήθηκαν πολλοί χώροι που παραπέμπουν σε απόλυτη προχειρότητα η οποία αναδείχθηκε σε όλο το μεγαλείο της όταν άφησαν εκατοντάδες ανθρώπους να ζουν μέσα σε σκηνές τις οποίες σκέπαζαν τα χιόνια.

Αντικειμενικά, ο υπουργός έχει ευθύνη για όλα αυτά και όχι μόνο. Το αρνείται πεισματικά σε κάθε δημόσια παρέμβασή του. Και αυτό που βρίσκει να πει, είναι πως δέχεται κριτική επειδή θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση μέσω προσφυγικού! Σύμφωνα με τον υπουργό, φταίνε κάποιοι ξενοδόχοι, κάποιοι κάτοικοι των νησιών, κάποιοι άνθρωποι της αντιπολίτευσης. Φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι. Ο ορισμός ενός πολιτικού που αρνείται ν αναλάβει την παραμικρή ευθύνη, ενός πολιτικού που αρνείται να απαγκιστρωθεί από μια υπουργική καρέκλα…

Εκτίμηση-σοκ: Τουλάχιστον άλλα 10 χρόνια κρίσης στην Ελλάδα προβλέπουν οι Γερμανοί

Την περασμένη Πέμπτη το Eurogroup για μια ακόμη φορά συμπέρανε ότι η Αθήνα δεν υλοποίησε αυτά που όφειλε να εφαρμόσει για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση του τρίτου δανειακού προγράμματος.

Τα επίμαχα μέτρα αφορούν μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, το συνταξιοδοτικό, το φορολογικό αλλά και νομοθέτηση μέτρων που μπορούν να τεθούν σε εφαρμογή μετά το πέρας του τρέχοντος προγράμματος σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν πετύχει τους στόχους που θα τεθούν. Οι ενδοιασμοί της ελληνικής κυβέρνησης σχετίζονται με τις αρνητικές συνέπειες που θα επιφέρει μέρος αυτών των μέτρων για ένα τμήμα του ελληνικού πληθυσμού.

Δεν υπάρχει εναλλακτική

Μπορεί να ξεπεραστεί αυτό το δίλημμα; Προς το παρόν όχι, εκτιμά ο διευθυντής του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW) Μαρσέλ Φράτσερ μιλώντας στη Deutsche Welle: «Μακροπρόθεσμα οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες, βραχυπρόθεσμα όμως έχουν οικονομικό κόστος για τους κοινωνικά αδύναμους. Και αυτό είναι το δίλημμα. Οι μεταρρυθμίσεις είναι σωστές αλλά για τα επόμενα ένα, δύο χρόνια οι άνθρωποι, και προπαντός αυτοί που είναι κοινωνικά αδύναμοι, θα υποστούν στερήσεις. Δεν βλέπω καμία εναλλακτική παρά να συνεχιστεί το πρόγραμμα. Συνεπώς, η διένεξη μεταξύ τρόικας και ελληνικής κυβέρνησης θα συνεχιστεί. Επίσης, βλέπω την αναγκαιότητα να συνεχιστεί η βοήθεια προς την Ελλάδα και πέραν του 2018.»

Μια παράταση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην Αθήνα και τους θεσμούς αλλά και η επιβολή νέων μέτρων στους έλληνες πολίτες θα μπορούσαν τόσο στην ΕΕ όσο και στην Ελλάδα να προκαλέσουν ξανά μια συζήτηση για την παραμονή ή όχι της χώρας στην ευρωζώνη. Θα ήταν όντως μια επιλογή; «Η έξοδος από το ευρώ», εκτιμά ο κ. Φράτσερ, «είναι για όλες τις χώρες η χειρότερη επιλογή - προπαντός για την Ελλάδα. Μια έξοδος δεν θα έλυνε κανένα από τα προβλήματά της. Ούτε η οικονομία της θα γινόταν πιο ανταγωνιστική, ούτε οι κρατικοί θεσμοί αποτελεσματικότεροι. Τουναντίον, η χώρα θα βυθιζόταν σε μια βαθιά κρίση που θα ήταν πολύ χειρότερη από αυτή που έζησε τα τελευταία χρόνια.»

Οικονομική ανάπτυξη, αλλά πώς;

Γεγονός είναι πάντως ότι στο όγδοο έτος της κρίσης υπάρχει έλεγχος στην κίνηση κεφαλαίων, οι τράπεζες δεν παρέχουν δάνεια και οι εγχώριοι και ξένοι επιχειρηματίες αποφεύγουν τις επενδύσεις. Πώς μπορεί να λυθεί αυτός ο γόρδιος δεσμός; Σύμφωνα με τον πρόεδρο του DIW «o γόρδιος δεσμός στην Ελλάδα δεν πρόκειται να λυθεί σύντομα. Πρόκειται για μια διαδικασία ούτε δύο, ούτε πέντε, αλλά τουλάχιστον δέκα ακόμη ετών. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι η τρόικα, ούτε το ευρώ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η κυβέρνηση και οι κρατικοί θεσμοί οι οποίοι δεν υπηρετούν τους πολίτες τους. Και σε τελική ανάλυση - αυτός είναι ο λόγος που αποτυγχάνουν.»

Παρ' όλα αυτά οι Έλληνες δεν μπορούν να περιμένουν έως ότου θα έχει υλοποιηθεί και η τελευταία διαρθρωτική μεταρρύθμιση για να ζήσουν καλύτερες ημέρες. Πώς μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη ακόμη και σήμερα που οι τράπεζες κρατούν κλειστή τη δανειακή στρόφιγγα; Πώς μπορεί να κερδηθεί τόσο το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών να έρθουν στην Ελλάδα όσο και των ελλήνων επιχειρηματιών να μεταφέρουν ξανά τις δραστηριότητές τους από τις διπλανές χώρες στην πατρίδα τους; O κ. Φράτσερ θυμίζει «μια ιδέα που επανειλημμένα μας έχει απασχολήσει είναι η δημιουργία μιας ειδικής εμπορικής ζώνης στην Ελλάδα με πολύ πιο εύκολες διαδικασίες σε ό,τι αφορά την ίδρυση και τη λειτουργία εταιρειών όπως και φορολογικές ελαφρύνσεις. Με αυτά τα ειδικά κίνητρα θα στελνόταν στους επενδυτές το μήνυμα ότι είναι πολύ ελκυστικό να επενδύσει κανείς σε αυτή τη ζώνη. Με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούνταν εργοστάσια και θέσεις εργασίας για να μπορεί η χώρα επιτέλους να διαφύγει από αυτό τον φαύλο κύκλο της κρίσης.»

Ο ρόλος του ΔΝΤ

Η Γερμανία αλλά και άλλα κράτη της ευρωζώνης επιμένουν στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα με το επιχείρημα ότι είναι αναγκαία η τεχνογνωσία του. Στην εκτίμησή του το Ταμείο δεν καταλήγει όμως μόνο στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από περισσότερες μεταρρυθμίσεις. Σε αντίθεση με την ευρωζώνη το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι ο στόχος ενός ετησίου πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 3,5% από το 2018 και μετά δεν είναι ρεαλιστικός και ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Ενόψει αυτών των διαφορών, δεν θα ήταν το πιο λογικό να αποτραβηχτεί το ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα; Ο κ. Φράτσερ διαφωνεί: «Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα πρέπει να παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα. Όταν δύο αδέρφια τσακώνονται τότε έχουν ανάγκη από κάποιον διαιτητή - γιατί δύσκολα μπορούν να επιβάλουν ο ένας στον άλλον πειθαρχία. Για αυτό είναι σημαντικός ο ρόλος του ΔΝΤ ο οποίος είναι ένας ανεξάρτητος, σχετικά αυτόνομος θεσμός που διαθέτει τεχνογνωσία. Το Ταμείο έχει δίκιο, το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Με αυτή την άποψη συμφωνεί και ο γερμανός υπουργός Οικονομικών με την προϋπόθεση ότι πριν από τη συζήτηση αυτού του θέματος η Ελλάδα θα πρέπει να έχει εφαρμόσει τα προαπαιτούμενα. Το βρίσκω σωστό. Δεν μπορεί να ζητά χρήματα και να αρνείται μεταρρυθμίσεις. Πρόκειται για έναν συμψηφισμό. Είμαι πεπεισμένος ότι η διαγραφή χρέους, η οποία θα ονομαστεί αναδιάρθρωση, είναι θέμα χρόνου.»

Κανείς όμως δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι το ΔΝΤ θα παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα. Στην πιθανότητα της εξόδου του αναφέρθηκε μόλις πρόσφατα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για να υποδείξει τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) ως το θεσμό που θα μπορούσε να αναλάβει το ρόλο του. Πρόκειται για μια «πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα», λέει ο Μαρσέλ Φράτσερ, να μετεξελιχθεί ο ESM σε ένα ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο που δεν θα παρέχει μόνο δάνεια αλλά και που θα έχει την ικανότητα να αναπτύσσει προγράμματα. Όμως, «για να διαδραματίσει αυτό το ρόλο επιβάλλεται να διευρυνθεί σε μεγάλο βαθμό. Θα πρέπει να αποκτήσει τεχνογνωσία για θέματα που αφορούν τη δημοσιονομική πολιτική και για διαρθρωτικές αλλαγές σε κράτη. Τέτοιου είδους τεχνογνωσία του λείπει προς το παρόν πλήρως. Η δημιουργία ενός ανεξάρτητου, αυτόνομου θεσμού που σε αντίθεση με την Κομισιόν και την ΕΚΤ θα εξετάζει από μια άλλη σκοπιά και ολότελα ανεξάρτητα τα προγράμματα θα ήταν θεμιτή.» Σύμφωνα με τον Μαρσέλ Φράτσερ θα πρέπει τέλος να θεσπιστεί το αξίωμα ενός ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών ο οποίος θα προΐσταται αυτού του θεσμού.

Πηγή: Deutsche Welle

Ξυδάκης: Η Ελλάδα μεγαλούργησε επί δραχμής

Σε μια θέση που είχε αναπτύξει για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2015 ότι η Ελλάδα μεγαλούργησε επί δραχμής επανήλθε την Τρίτη ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης.

Αναπτύσσοντας το σκεπτικό του, με αφορμή τις απαιτήσεις των δανειστών για νέα μέτρα που περιλαμβάνουν μείωση του αφορολογήτου και νέες περικοπές στις συντάξεις, είπε ότι «έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που δεν υπάρχουν άλλες φυσικές αντοχές ενός πληθυσμού. Εγώ νομίζω ότι θα πρέπει να γίνει μια συζήτηση επί της ουσίας πολιτική και εθνική που δεν έχει γίνει τα τελευταία 7 χρόνια. Και φυσικά πρέπει να ξεκινήσει η συζήτηση από τη Βουλή. Τα περασμένα χρόνια δαιμονοποιήθηκε μια κουβέντα, εγώ είχα πει ότι και επί δραχμής η Ελλάδα μεγαλούργησε».

«Το 1910, το 1912, 1930, το 1960 κάτι έκανε μια χώρα, κάπως ζούσαμε, ζούσαμε και σε άλλες περιόδους. Εγώ τη βάζω ιστορικά τη συζήτηση αυτή» είπε ο κ. Ξυδάκης μιλώντας στο ΣΚΑΪ.

«Δεν υπάρχουν ταμπού όταν κουβεντιάζουμε για τη μοίρα του λαού. Πρέπει να φτιάχνουμε σενάρια, να βλέπουμε την ιστορική εμπειρία» συμπλήρωσε.

Παρόλα αυτά επιχείρησε να ρίξει την ευθύνη για τη συζήτηση που ανοίγει σε άλλους λέγοντας ότι «άμα στην ανοίξουν οι άλλοι, εσύ τι θα πεις εγώ δεν κουβεντιάζω; Όταν το λέει ο κ. Σόιμπλε».

Ο κ. Ξυδάκης επέκρινε το ΔΝΤ για τις θέσεις του λέγοντας ότι «αυτά για εσωτερική υποτίμηση που προτείνει το ΔΝΤ είναι για ηλιθίους. Ο χειρισμός της κρίσης στην Ελλάδα ήταν εξόχως πολιτικός. Βούλιαξαν την Ελλάδα για να σώσουν έξι τράπεζες».

Για την προσωπική του στάση απέναντι στο Μνημόνιο είπε ότι «ψήφισα Μνημόνιο όχι γιατί μου αρέσει γιατί υπήρχαν άλλα χειρότερα για τους εκβιασμούς. Με βάρος φέρω αυτή την πολιτική αλλά μεγαλύτερο βάρος είναι να δημιουργήσουμε μια άλλη κατεύθυνση για το λαό».

Κατέληξε, δε, αφήνοντας κάθε ενδεχόμενο ανοιχτό λέγοντας ότι «μερικές παίρνεις κάποιο πολιτικό κόστος γιατί έχεις πληροφορίες που δεν έχουν άλλοι. Αυτή τη στιγμή με τον κυνισμό των δανειστών πρέπει κάπως να σταματήσει και να καταλάβει ο κόσμος ότι έχουμε όρια.

Αν οι πολιτικοί γίνουν κλοτσοσκούφι κινδυνεύει η δημοκρατία γι' αυτό πρέπει να συζητούμε πράγματα». 

Μια φορά κι έναν καιρό…

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Στην Ελλάδα του 2017 (έκθεση του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ):

α)Τα 2/3 των νοικοκυριών δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα αναγκαία προς το ζην ή τα καταφέρνουν μετά από δραματικές περικοπές,

β)το 75,3% είδε νέα μείωση των εισοδημάτων του το 2016 έναντι του 2015,

γ)το 32,6 των νοικοκυριών, δηλαδή, πάνω από 1 εκατομμύριο νοικοκυριά έχουν ένα τουλάχιστο άνεργο,

δ)πάνω από 400.000 οικογένειες είδαν ένα τουλάχιστον μέλος τους να μεταναστεύει στο εξωτερικό ενώ 2 εκατομμύρια νοικοκυριά εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο της μετανάστευσης με το ποσοστό στους νέους να ξεπερνάει το 67%,

ε)σχεδόν το 50% των νοικοκυριών, δηλαδή πάνω από 2 εκατομμύρια νοικοκυριά έχουν ως κύρια πηγή εισοδήματος την πενιχρή σύνταξη του παππού ή της γιαγιάς,

στ) το 1 στα 4 νοικοκυριά ζει με τον φόβο ότι θα χάσει το σπίτι του εξαιτίας της αδυναμίας να ανταποκριθεί σε δανειακές και φορολογικές υποχρεώσεις,

ζ) πάνω από το 50% των νοικοκυριών καθυστερούν να λάβουν τις αναγκαίες ιατρικές συμβουλές για την υγεία τους ή να ακολουθήσουν την θεραπεία που ενδείκνυται λόγω οικονομικής αδυναμίας. 

Αυτά συμβαίνουν μετά από:

Δυο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

Επτά χρόνια Μνημόνια.

Σαράντα χρόνια ψέματα ΝΔ/ΠΑΣΟΚ.

Εκατόν είκοσι χρόνια επιτήρησης, ελέγχου, επιτροπείας – ήταν το 1897 όταν αποβιβάστηκαν οι… «θεσμοί» του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου στην Ελλάδα.

Και διακόσια σχεδόν χρόνια από τότε που «μια φορά κι έναν καιρό (…) κοτζαμπάσηδες, πασάδες και σεβάσμιοι δεσποτάδες κυβερνούσανε τη χώρα. Καλή ώρα»…

Πηγή: Εφημερίδα Real News 29/1/2017      

Ενα τρακτέρ στο Σύνταγμα

Ολο αυτό που συμβαίνει στις εθνικές οδούς με τους αγρότες είναι η επανάληψη της εποχικής ρουτίνας. Ομως για ποιο λόγο επιτρέπεται να κλείνει το εθνικό οδικό δίκτυο της χώρας; Και από ποιο χρονικό σημείο και μετά αποφασίζεται η χρήση νόμιμων μέσων για τη διάνοιξή του;

Του Κώστα Γιαννακίδη

Οι αγροτικές κινητοποιήσεις είναι σαν ένα λουλουδάκι που βγαίνει μέσα από το χιόνι και προαναγγέλλει την άφιξη της άνοιξης. Το πρώτο χελιδόνι συνήθως έρχεται επτά εβδομάδες μετά από την έξοδο του πρώτου τρακτέρ στον κόμβο της Νίκαιας. Και είναι η γκαζιά του αγρότη και η τσίκνα της υπαίθριας ψησταριάς που κάνουν τη μυγδαλιά να ανθίζει, νυφούλα μέσα στο καταχείμωνο, ναζιάρα τραγουδιάρα σε επαρχιακά μπουζούκια.

Όλα συμβαίνουν με συχνότητα που πλέον διεκδικεί διαστάσεις παράδοσης. Τελειώνουν οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς και φουντώνει το δίκαιο του αγρότη. Και είναι λες και ακολουθείται μία τελετουργία με ένταση που κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα. Μία χορογραφία με τρακτέρ στην ελληνική ύπαιθρο. Μία αναπαράσταση της μάχης των Αρδεννών με αγρότες και ΜΑΤ να εναλλάσσονται στους ρόλους των Γερμανών και των συμμάχων. Μία κουραστική επανάληψη της μιζέριας μας.

Oι κινητοποιήσεις ξεκινούν με παράταξη των τρακτέρ στο πλάι του δρόμου, σαν επίδειξη των όπλων πριν τη μάχη. Συχνά δε, προς χάρη του τηλεοπτικού συνεργείου, οι κάτοχοι τους υψώνουν μαύρες σημαίες και κορνάρουν, κάνοντας το σήμα μιας νίκης που δεν λέει να έρθει ποτέ. Οι γνωστοί αγροτοσυνδικαλιστές στέκονται, έμπειροι πλέον, μπροστά στον φακό. Λένε ακριβώς τα ίδια πράγματα εδώ και χρόνια. Οι ίδιες λέξεις βγαίνουν πάνω από γένια που έχουν ασπρίσει πλέον. Την ώρα που εκείνοι εκθέτουν τα προβλήματά τους στο πανελλήνιο, πίσω τους παρκάρει καντίνα που φέρει υπαίθρια ψησταριά και ηχοσύστημα με κατανόηση για τον νταλκά και την καρδιά του αγρότη.

Μία εβδομάδα μετά την έξοδο του πρώτου τρακτέρ, στήνονται και τα πρώτα οδοφράγματα. Συνήθως σε επαρχιακές οδούς, αδιάφορες για την κίνηση των βαρέων οχημάτων. Παραλλήλως οι πρώτες ίλες τρακτέρ κινούνται προς τα σύνορα, όπου έχουν ήδη λάβει θέσεις τα ΜΑΤ και οι κλούβες τους. Οι αγρότες θέλουν να αποκλείσουν τα σύνορα, ενώ οι αστυνομικοί δίνουν τη μάχη της τακτικής προκειμένου να τα κρατήσουν ανοιχτά. Λίγες μέρες μετά θα κλείσει ο πρώτος αυτοκινητόδρομος. Στην αρχή για λίγες ώρες και μετά για περισσότερες. Δύο με τρεις εβδομάδες μετά την έξοδο του πρώτου τρακτέρ τα μπλόκα θα γίνουν μόνιμα, τα τρακτέρ θα θεωρούνται στοιχεία της ελληνικής φύση και οι αγρότες θα ζητήσουν συνάντηση με τον Πρωθυπουργού. Κάποιος κύκλος του Μαξίμου θα πει ότι η κυβέρνηση έχει εξαντλήσει τα περιθώριά της, ενώ ο αρμόδιος υπουργός θα προσθέσει ότι οι αγρότες είναι ουσιαστικά ευνοημένοι. Λίγες μέρες μετά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θα πει ότι δεν μπορεί να γίνει διάλογος με κλειστούς δρόμους. Δεν θα αποκλείσει δε το ενδεχόμενο για συνάντηση των αγροτών με τον Πρωθυπουργό, αρκεί να ανοίξουν οι δρόμοι. Εκεί οι αγρότες θα διασπαστούν και οι προσκείμενοι στο ΚΚΕ θα προκρίνουν την κάθοδο στην Αθήνα. Θα γίνει μία μάζωξη, αντίστοιχη εθνοσυνέλευσης, στα Τέμπη, όπου θα καταγραφούν τα σκληρά και τα μαλακά μπλόκα. Και κάποιο ξημέρωμα οι αγρότες θα ξεκινήσουν για την Αθήνα. Η Τροχαία θα επιτρέψει μόνο ένα ή δύο τρακτέρ να μπουν στην πόλη. Και φυσικά όχι ζώα. Στο Σύνταγμα θα στηθεί εξέδρα. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου θα τραγουδάει, όπως κάνει σαράντα χρόνια, τα «Αγροτικά» του Μπακαλάκου. Το βράδυ θα αναστενάξουν τα «καλά» μαγαζιά.

Οι αγρότες γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να λάβουν τίποτα. Θα βγουν, όμως, να κλείσουν δρόμους επειδή δεν έχουν κάτι να χάσουν πέρα από τον χρόνο τους που, αυτήν την εποχή, διαθέτουν σε αφθονία. Το ερώτημα εδώ είναι για ποιο λόγο η υπόλοιπη κοινωνία πρέπει να υποστεί όλο αυτό το τελετουργικό. Και το ίδιο ερώτημα απευθύνεται κυρίως προς τις αρχές. Για ποιο λόγο επιτρέπεται να κλείνει το εθνικό οδικό δίκτυο της χώρας; Και από ποιο χρονικό σημείο και μετά αποφασίζεται η χρήση νόμιμων μέσων για τη διάνοιξή του; Δεν υπάρχει σαφής απάντηση, αλλά, αν το σκεφτείτε, είναι ελαφρώς παράλογο: μπορείς να κλείσεις την εθνική οδό για μία εβδομάδα, αλλά στη δέκατη μέρα θα έχεις να κάνεις με τα ΜΑΤ. Κοινώς υπάρχει ένα όριο ανοχής της Πολιτείας στην έκνομη διάσταση της κινητοποίησης. Προφανώς αυτό έχει να κάνει με τη δυσφορία της αγανακτισμένης κοινής γνώμης, η οποία θα πιέζει για επέμβαση, ώστε να ανοίξουν οι δρόμοι. Αυτό, φυσικά, το αντιλαμβάνονται και οι αγρότες που, έπειτα από εύλογο χρονικό διάστημα, οδηγούν τις κινητοποιήσεις τους σε εκφυλισμό.

Αυτή τη στιγμή χιλιάδες άνθρωποι ταλαιπωρούνται καθημερινά μόνο και μόνο για την τυπολατρία μίας κινητοποίησης που εδώ και χρόνια οδηγεί σε αδιέξοδο ή, το πολύ, σε ένα τρακτέρ στο Σύνταγμα.    

Κοιτώντας τα να λες

γράφει η Λέττα Καλαμαρά

Σαν να μην πέρασε μία μέρα από την αποφράδα νύχτα της 30ής Ιανουαρίου 1996 και την ανάδειξη της κυρίαρχης μεταπολιτευτικής ιδεολογίας της δωροδοκίας, που τόσο γλαφυρά σηματοδότησε ο έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού μετέπειτα Υπουργός Άμυνας Άκης Τζοχατζόπουλος στις 4 εποχές των Παρισίων. Ο Τούρκος Αρχηγός Στρατού και επικεφαλής των δυνάμεων που διέπραξαν το επαίσχυντο και αποτυχέν πραξικόπημα της 15ης ιουλίου 2016 βγήκε θαλάσσιο σεργιάνι, στην εποχή της τσιπούρας που τρέφει τα ευρωπαϊκά σαλόνια εις την Λωζάνη.

Άντε να αρχίσουν τώρα και οι πολιτικές πολεμικές δηλώσεις εκατέρωθεν, άντε να αρχίσουν και οι χοροί με τα χρώματα του πολέμου, άντε να κλάψουν και άλλες μάνες ηρώων που χάθηκαν χωρίς να ξέρουν αν πολεμάνε, όπως στην Κύπρο το '74 και στα Ίμια το '96. Το παραμύθι της πολεμικής σύγκρουσης των δύο συμμάχων Ελλάδας και Τουρκίας που έχουν να πολεμήσουν από το 1922, αποτέλεσε το καλύτερο νανούρισμα των δύο χωρών. Η φίλη και σύμμαχος Τουρκία το κατάλαβε πρώτη και με το δόγμα του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Νταβούτογλου στράφηκε γρήγορα σε άλλο αφήγημα, ομολογουμένως υπερβολικά φιλόδοξο. Η Ελλάδα επέλεξε αυτοκαταστροφικά το γερμανικό άρμα και τα τηλέφωνα Siemens.

Στην Ελλάδα λοιπόν το ανύπαρκτο πολεμικό σενάριο διάλυσης της Ατλαντικής συμμαχίας και της Ευρώπης ασφαλώς με έναν τρίτο Βαλκανικό Πόλεμο, που πρόσφατα ενόψει και του αναμενόμενου και ουδέποτε αφιχθέντος θηλυκού Πλανητάρχη αναζωπύρωσε τον βαλκανικό εθνικισμό, έδωσε το απόλυτο άλλοθι για το πάρτι των εξοπλισμών, όπου ανέδειξε ιστορικές πολιτικές και στρατιωτικές μορφές ειδήμονες στους εξοπλισμούς και τα αντισταθμιστικά πάσης φύσεως οφέλη. Μία παρέλαση διακομματικών πολιτικών και κρατικών λειτουργών της καλό-λαδωμένης κρατικής μηχανής, από τα σπλάχνα της κοινωνίας μας, διέλευσε άπαξ από το Υπουργείο Άμυνας και εξαφανίστηκε μετά να αρμενίζει στα κότερα και τις πολυτελείς βίλες της Μυκόνου. Με τις δικές του αξίες που μέχρι σήμερα επιμένουν και διεκδικούν τη λάμψη τους, με συραφή προδιαγραφών και δωρεών, γαλουχήθηκε ο ένδοξος ελληνικός στρατός μας υποβαλλόμενος σε ένα υπαρξιακό γονιδιακό σοκ ανάμεσα στην τόλμη και την αρετή, την μπάζα και τα αστέρια.

Λεπτομέρειες με ονόματα όταν θα γραφτεί η ιστορία μας θα καταδείξουν τα εγκλήματα εις βάρος των αρχέγονων αξίων της Ελλάδας, μία παγκόσμια απειλή για τις εθισμένες ελίτ εξουσίας. Όπως εν κατακλείδι ανέφερε και ο Αρχιεπίσκοπος έχουμε παρακμάσει και πρέπει να ξεφύγουμε απ' αυτό χωρίς βέβαια να μας πει πώς τόσο καιρό, 7 χρόνια προδοτικών Μνημονίων εις βάρος του λαού, δεν το είχε καταλάβει.

  

Ο σεβαστός κ.Ακάρ καλό είναι να αφήσει τις τσιπούρες στην ησυχία τους, μέρες που είναι, να αναπαραχθούν και να κοιτάξει στα ενδότερα του εκεί που προφανώς έχει πολλά να κάνει και δεν είναι της παρούσης να αναλυθούν. Δεν είναι καιρός για να καθορίζουν το πολιτικό σκηνικό οι στρατιωτικοί ούτε να  χρησιμοποιούν το στρατό οι πολιτικοί για να τον ευτελίζουν.

Το γύρω-γύρω όλοι και στη μέση ο Μανώλης που μόλις έκατσε στην καρέκλα του, δεν φτάνει για να διαλυθεί η Ευρώπη, η Ελλάδα και η Κυριακή μας, όπως τόσο εμμονικά η ενημέρωση μας κοινωνεί για να λάβει το αντίδωρό της, να μην χαθεί και αυτής το βήμα και τα νέα της...    

Η Ελλάδα ανάμεσα σε νέες συμπληγάδες με το σκάφος της ακυβέρνητο

Του Νίκου Σκουλά*

Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξή μας ως έθνος και ως λαός και ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΑΧΑ ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ: ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ!!!

  

Απλά, κατανοητά, χωρίς περισπούδαστες αναλύσεις και αφηρημένες έννοιες, αυτή, κατά τη γνώμη μου, είναι η κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στο παγκόσμιο γεωπολιτικό τοπίο αλλά και στην Ελλάδα:

1.    Μετά την εκλογή του Donald Trump, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιστρέφουν στο δόγμα Monroe, σε νέα όμως εκδοχή εθνικιστικού απομονωτισμού και ξενοφοβίας, με ισχυρή δόση επίδειξης δύναμης και έντονες ρατσιστικές αποχρώσεις.

2.    Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) που χρηματοδοτείται και άρα ελέγχεται από τις ΗΠΑ  είναι απίθανο να αλλάξει στάση διορθώνοντας τα λάθη του περί σκληρής λιτότητας για την Ελλάδα.

3.    Η Γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση (και όχι πια η Ευρωπαϊκή Γερμανία), στη γραμμή Wolfgang Schauble, εμμένει με πείσμα στην αυστηρή επιβολή καταστροφικών μέτρων λιτότητας για τη χώρα μας χωρίς να λαμβάνει υπόψη της ότι αυτή η τακτική δεν προσφέρει καμιά πιθανότητα ανάκαμψης, ανάπτυξης και αποπληρωμής του χρέους μας και άρα εξόδου από τα μνημόνια.

4.    Η Τουρκία του «Σουλτάνου» Erdogan, με τις επεκτατικές βλέψεις του και τις αλόγιστους ακροβατισμούς του, θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου  και αποτελεί σοβαρή απειλή για την Ελλάδα.

Μετά μάλιστα την ορθή και δίκαιη άρνηση του Αρείου Πάγου να δεχτεί την έκδοση των οχτώ Τούρκων αξιωματικών, εκτός από την κλιμάκωση των παραβιάσεων του εναέριου χώρου και των χωρικών μας υδάτων , προειδοποιούμαστε για αύξηση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών με επιδείνωση της ήδη οριακής κατάστασης. Eίναι δε προφανές ότι οι Ευρωπαίοι θα συνεχίσουν να μας προσφέρουν συμπάθεια, «χωρίς τσάι», ενώ τα σύνορά τους θα παραμένουν κλειστά.

5.    Η Ελλάδα, πτωχευμένη οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά, αναλώνεται σε ατέρμονες συζητήσεις στη Βουλή και στα τηλεοπτικά παράθυρα, παραπαίοντας με αιτιάσεις για το «τις πταίει» (πάντα βέβαια οι άλλοι), χωρίς εθνική συνεννόηση, χωρίς εθνικό σχέδιο, χωρίς ενιαία φωνή.

Προφανώς δεν έχουμε κατανοήσει ότι, στις παρούσες γεωπολιτικές συνθήκες, Διεθνές Δίκαιο είναι το δίκαιο των ισχυρών, και η ισχύς μιας χώρας βρίσκεται στην εθνική ομοψυχία, στην ακμάζουσα οικονομία της και στις αξιόμαχες ένοπλες δυνάμεις της. Όπως έλεγε ο παππούς μου «αλλοίμονο σ’ αυτόν που δεν έχει νύχια να ξυστεί». Αυτή είναι η πικρή αλήθεια χωρίς δόση λαϊκισμού.

6.    Κρίσιμης σημασίας είναι η επιχειρούμενη ανασυγκρότηση της «κεντροαριστεράς».  Θετικά στοιχεία είναι ο ηγέτης του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών Γιώργος Παπανδρέου που, εδώ και καιρό,  με συνέπεια και ανιδιοτέλεια, προτείνει τη σύμπραξη των δυνάμεων του δημοκρατικού προοδευτικού χώρου και πρόσφατα η επί κεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Φώφη Γεννηματά, παρά τα βαρίδια που κουβαλάει..

Βάση της σύμπραξης είναι η επιδίωξη μιας προγραμματικής δημόσιας συνδέσμευσης με πολιτικά κριτήρια,  χωρίς αντιπαλότητες  και με κυρίαρχο στόχο την έξοδο από την κρίση και την προοδευτική πορεία της χώρας.

Δυστυχώς, η προσπάθεια αυτή φαίνεται να αντιμετωπίζει εμπόδια. Προφανώς αρκετά συντηρητικά  στελέχη του μεταλλαγμένου πλέον ΠΑΣΟΚ, βλέπουν τη συμπόρευση αυτή ως έναν μηχανισμό που θα τους εξασφαλίσει μια θέση στο Κοινοβούλιο και επιδίδονται σε παζάρια, στην πλάτη του λαού, αδιαφορώντας για  την κρισιμότητα της κατάστασης. Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι ταλαιπωρημένοι Έλληνες δεν εμπιστεύονται πλέον το πολιτικό προσωπικό της χώρας και απαιτούν δημόσιες και διαφανείς πολιτικές δεσμεύσεις. Συμπαράταξη με συγκολλήσεις προσώπων και ομάδων χωρίς όραμα, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει..

Σ’ αυτή την κρισιμότατη ιστορική συγκυρία, είναι ανάγκη να κατανοήσουν οι πολιτικές ηγεσίες αλλά και εμείς οι πολίτες, ότι η προτεραιότητα δεν μπορεί πια να είναι το κομματικό ή το προσωπικό συμφέρον και η κατάκτηση και νομή της εξουσίας αλλά η Σωτηρία της Πατρίδας και το μέλλον του ελληνικού λαού.  

*Πρώην Γενικός Γραμματέας και επίσης Υπουργός Τουρισμού στην εταιρεία Greek National Tourism Organisation   

Η ΕΛΛΑΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΗΣ -οι ανόητοι, οι απλοί και ο Γόρδιος Δεσμός-

γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης*

Παρακολουθούμε καθημερινώς τα τεκταινόμενα αλλά και το αδιέξοδο εις το οποίο έχει περιέλθει ο Λαός μας. Οι καθημερινές και έντονες συγκρούσεις εντός της Βουλής, αυτό το θέατρο του παραλόγου για να εξασφαλίσουμε την εξευτελιστική και τόσο ταπεινωτική για εμάς ως Έθνος χορήγηση της «δόσης». Όλη αυτή η  ασυδοσία, αλόγιστη πορεία και εκφυλισμός, αυτή η πρωτοφανής για μία «σύγχρονη Πολιτεία» ατιμωρησία των ηγεσιών του πολιτικού συστήματος εξουσίας, της Αρχής της Διακρίσεως των Εξουσιών, των Οργάνων και Θεσμών της Πολιτείας ευθύνονται για τα Μνημόνια και την εκρηκτική, άκρως επικίνδυνη κατάσταση που ευρίσκεται τώρα η Πατρίδα μας.

Ο αμερικανός ιστορικός Χάουαρντ Ζίν είπε το εξής: «αν δεν γνωρίζουμε την Ιστορία, είμαστε κρέας έτοιμο για τους σαρκοφάγους πολιτικούς, για τους διανοούμενους και τους δημοσιογράφους που προμηθεύουν το πιο ακονισμένο μαχαίρι». Ο γράφων αυτό το άρθρο απεχθάνεται το ψεύδος που καταστρέφει τον άνθρωπο. Η Ιστορία ως εργαλείο είναι ένα δημιούργημα του απλού ανθρώπου που καταγράφει γεγονότα κάθε εποχής. Όλα τα επιτεύγματα των ανθρώπων οφείλονται εις την απλότητα της σκέψης. Που αυτό σημαίνει ότι και εις την Πολιτική ο απλός πολίτης δια της ψήφου του εκλέγει πολιτικούς και κόμματα για να κυβερνήσουν την χώρα του. Όμως η άσκηση της ψήφου δεν απαιτεί από τον πολίτη να έχει εξειδικευμένες γνώσεις, αλλά ούτε και από τους πολιτικούς και τα κόμματα. Η ευθύνη όμως της σωστής διακυβέρνησης μίας χώρας εναπόκειται εις τις πράξεις αυτών οι οποίοι εκλέγονται. Που με απλά λόγια σημαίνει ότι η άσκηση της πολιτικής, της σωστής και χρηστής διακυβέρνησης είναι αποκλειστική ευθύνη των Πολιτικών και των Κομμάτων που οφείλουν να διαχειρίζονται τα κοινά  και τις υποθέσεις του Κράτους με φειδώ και ευσυνειδησία. Εις την χώρα μας, αλλά και σε κάθε χώρα του κόσμου, ο πολίτης μπορεί να απαιτεί από τους κυβερνώντας τα πάντα. Αλλά αυτό όμως δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι οι Πολιτικοί και οι Κυβερνήσεις πρέπει να ενδίδουν σε παράλογες απαιτήσεις των ψηφοφόρων και δια της υποχωρήσεως τους να εκθέτουν την χώρα σε κινδύνους, σε εκβιασμούς και εθνικές ταπεινώσεις.

Εκ του λόγου αυτού για την σημερινή κατάντια της Πατρίδας μας ευθύνονται οι ανόητες πολιτικές ηγεσίες και όλα τα κόμματα οι οποίες από το 1981 κατασπατάλησαν 1.1 τρισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία εάν είχαν επενδυθεί για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, θα είχαν ένα πολλαπλασιαστικό όφελος της τάξης των 15 τρις ευρώ και η Ελλάδα θα ήταν από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη. (Άρθρο 12.Νοε.2012: Η λεηλασία του αιώνα και η τιμωρία του Ελληνικού Λαού).  Αυτά προς γνώση εκείνων των ενδογενών και εξωγενών εθνοκτόνων οι οποίοι τώρα κατηγορούν, τιμωρούν και ταπεινώνουν με τα πολλαπλά και επαχθή Μνημόνια τους ‘Ελληνες και την Πατρίδα μας.

Η Ιστορία έχει συνέχεια. Ο γνωστός σε όλους μας Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Γιούνκερ σε μία δημόσια δήλωση το 2015 παραδέχθηκε ότι: «τα Όργανα των Βρυξελλών και οι κύριοι συντελεστές που διαμορφώνουν την πορεία της Ε.Ε. γνώριζαν για το τεράστιο πάρτι εις την Ελλάδα., και ότι οι Βρυξέλλες δεν επενέβησαν για να το σταματήσουν, δημιουργώντας ήδη τότε τους σωτήριους Μηχανισμούς και αναχαίτισης της κατρακύλας, διότι 2 χώρες επωφελούντο από την εκτροχιαστική οικονομική κατάσταση εις την Ελλάδα!».

Αφήνοντας έτσι υπονοούμενα για το Βερολίνο και το Παρίσι, ότι η κατασπατάληση των κοινοτικών κονδυλίων, αλλά και ο υπέρογκος δανεισμός, δημόσιος και ιδιωτικός, εν τέλει κατέληγε κυρίως εις τις τσέπες της Γερμανίας και της Γαλλίας! Για να είμαστε ειλικρινείς και εις τις τσέπες  πολιτικών παραγόντων του πολιτικού συστήματος εξουσίας της χώρας μας, εκπρόσωπος του οποίου είχε και την αυθάδεια να δηλώσει ανερυθρίαστα «μαζί τα φάγαμε!», και ο οποίος κυκλοφορεί ακόμη ατιμώρητος,  ελεύθερος και περιφέρεται και εις τα διάφορα Κανάλια.

Ας μη γελιόμαστε. Η πολυσυζητημένη «Δημοκρατία» εις την Ευρωπαϊκή Ένωση(Ε.Ε.) κατέστη έννοια κενού περιεχομένου και δεν εκφράζει δυστυχώς το πνεύμα και τις ιδέες των Οραματιστών  Robert Schumann, Jean Monet, Alcide de Gasperi, Konrad Adenauer, Winston Churchill για μία Ευρώπη των Λαών και της Αλληλεγγύης. Ο παροξυσμός και η αυθαιρεσία πολλών ανόητων της Ε.Ε. αλλά και της χώρας μας, καταστρέφει τις αξίες, τις συνειδήσεις και τις παραδόσεις των Λαών της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Χαρακτηριστικό φαινόμενο είναι ότι εθελοτυφλούμε για όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν εις την χώρα μας, αλλά και εις την Ε.Ε., για την προπαγάνδα των μεγάλων ΜΜΕ, και δεν βλέπουμε το πιο απλό πράγμα που έχει σχέση με την έννοια Δημοκρατίας.

Ότι η πολιτική εις την Ε.Ε., αλλά και η τύχη των Λαών της αποφασίζεται και ευρίσκεται μόνον εις τα χέρια μερικών ολίγων. Όπως π.χ. Μέρκελ, Ολάντ, Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ, Γιούνκερ, Μοσκοβισί, οι οποίοι όμως δεν είναι εκλεγμένοι από τους Λαούς της Ε.Ε.  Και εκ του λόγου αυτού δεν έχουν ούτε την δημοκρατική νομιμοποίηση να αποφασίζουν για τις τύχες της Ευρώπης. Όμως με την αντιδημοκρατική και εχθρική τους συμπεριφορά εκθέτουν ακόμη και τους πολίτες των δικών τους χωρών, οι οποίοι εισπράττουν την αντιπάθεια και την έχθρα των ταπεινωμένων ευρωπαίων συνανθρώπων εξαιτίας της άφρονης πολιτικής των δικών των Πολιτικών Ηγεσιών, οι οποίες καταστρέφουν την Ε.Ε., αλλά ταυτόχρονα διχάζουν και πάλιν την Ευρώπη.

Η Ελλάδα κατέστη ένα πειραματόζωο των ανόητων και των επικίνδυνων της Ε.Ε. Εις την Συνάντηση Κορυφής των Ευρωπαίων Ηγετών εις τις Κάνες τον Νοε.2011 ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζί προσέβαλε και εξύβρισε χυδαιότατα τον Έλληνα Πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου, και ο Ελληνικός Λαός υποχρεώθηκε να χρεωθεί τις τεράστιες ζημίες των Ιδιωτικών Γερμανικών και Γαλλικών Τραπεζών, ως Δημόσιο χρέος της Ελλάδος. Ένα ανεπανάληπτο  έγκλημα εις βάρος της Ελλάδος, το οποίο ούτε δημοσιεύθηκε, αλλά ούτε σχολιάστηκε  από τα ΜΜΕ. Και ότι εξαιτίας των ζημιών των Τραπεζών των 2 χωρών, η χώρα μας υποχρεώθηκε σε ένα τεράστιο Πρόγραμμα Βοήθειας 250 δις Ευρώ, δηλαδή ένα Μνημόνιο το οποίο συνυπογράφηκε από όλες τις χώρες της Ε.Ε., δηλαδή και από τις πιο φτωχότερες. Μία παγίδα για να είναι τώρα η αλυσοδεμένη και ταπεινωμένη  Πατρίδα μας αντιμέτωπη και  υπόλογη  απέναντι και όλων των 28 μελών της Ε.Ε.! Ο πρώην Πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάσιμο Ντ’Αλέμα δήλωσε την 6/7/2015 ότι:«από τα 250 δις, τα 220 δις Ευρώ κατέληξαν απευθείας εις τις γερμανικές, γαλλικές τράπεζες».

Πρόδηλο είναι επίσης, ότι οι εγχώριοι υπαίτιοι της τεράστιας εθνικής μας καταστροφής υπογράφουν προθύμως και όλα τα Μνημόνια, διότι εντός της Ε.Ε. αισθάνονται ασφαλείς και ατιμώρητοι, και απεύχονται την έξοδο της χώρας μας από την Ε.Ε. ή και την διάλυση της Ε.Ε., διότι φοβούνται την βαρύτατη τιμωρία του Ελληνικού Λαού.

Οι ανόητοι της Ε.Ε. καταστρέφουν, δυσκολεύουν και μπερδεύουν την Ευρώπη, αλλά και δεν κατανοούν ούτε και το πιο απλό. Ότι το χρέος της Ελλάδος, για το οποίο ευθύνονται αυτοί, δεν είναι βιώσιμο εις τον αιώνα τον άπαντα, κατά την γνώμη όλων των διεθνών οικονομικών εκθέσεων. Κατασκεύασαν σκοπίμως ένα Γόρδιο Δεσμό που καταστρέφει και την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη. Όμως τώρα εναπόκειται εις την ιστορική ευθύνη, την θέληση και δύναμη του Ελληνικού Λαού με μία απλή πράξη να σπάσει με το σπαθί του τον Γόρδιο Δεσμό, για να σώσει την Πατρίδα μας, αλλά και την Ευρώπη.

*Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει  εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας και επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια. 

Λώρη Κέζα : Το Βήμα έχασε την αξιοπιστία του λιβανίζοντας ένα στρεβλό τραπεζικό σύστημα

Η Λώρη Κέζα υπήρξε για χρόνια μια από τους βασικούς αρθρογράφους του «Βήματος» και σε ανάρτησή της στον προσωπικότης λογαριασμό στο Facebook ασκεί σκληρή κριτική για την πολιτική γραμμή που ακολουθούσε η εφημερίδα τα τελευταία χρόνια. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο.  

"Το Βήμα είχε ξεχάσει να κρίνει τις τράπεζες και να τις ελέγχει δημοσιογραφικά. Δεν έβαζε στο πρωτοσέλιδο τις παράνομες και καταχρηστικές πρακτικές τους. Σε μια περίοδο όπου σε κάθε σπίτι δινόταν μια μάχη με τις τράπεζες, το Βήμα έγραφε λιβανωτούς για κερδοφορίες που ήταν εντελώς έξω από την παγκόσμια κλίμακα τραπεζικής ανάπτυξης.

Υπάρχουν εκατοντάδες δικαστικές αποφάσεις για μονομερή αύξηση των τόκων, για παράνομα «έξοδα φακέλου», για καταστρατήγηση της διαφάνειας σε κυμαινόμενο επιτόκιο, για επιβολή εξόδων στην παρακολούθηση καταθέσεων, για πρακτικές παρενόχλησης, κι άλλα, κι άλλα. Αυτά ήταν πάντα στο περιθώριο της δημοσιογραφικής έρευνας. Το Βήμα έπαιρνε το μέρος του τραπεζίτη, προσπερνώντας τα όλα αυτά ως δευτερεύοντα. Ακόμα κι όταν ο τραπεζίτης ήταν απατεώνας.

Το Βήμα δεν άσκησε επαρκή, αυστηρή κριτική στην αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος. Δεν έκρινε σε βάθος τις κυβερνήσεις που πριμοδότησαν με δισεκατομμύρια ευρώ τους θεσμικούς τοκογλύφους. Δεν πήρε θέση απέναντι στα στελέχη των τραπεζών που πέτυχαν το ακαταδίωκτο για τα τυχόν λάθη τους.

Νόμιζαν ορισμένοι ότι επειδή τρώνε και πίνουν με τους τραπεζίτες, γίνονται φιλαράκια τους. Καμάρωναν για τις γνωριμίες τους, επαίρονταν για την πρόσβαση που έχουν «στο σύστημα». Επέτρεψαν σε συντάκτες να μπουν στα μισθολόγια των τραπεζών επέτρεψαν ή ανέχτηκαν, το ίδιο είναι. Μικρή πόλη, όλοι ξέρουμε. Ένα σύμπλεγμα από μικρά και μεγάλα ατομικά συμφέροντα, αυτή ήταν η προσέγγιση αντί του αληθινού ρεπορτάζ.

Δεν υπάρχει επιλογή στο ερώτημα «να είμαστε με την πλευρά των τραπεζών ή με την πλευρά των καταναλωτών». Ο δημοσιογράφος δεν είναι φιλαράκι κανενός, δεν παίρνει το μέρος κανενός, δεν διαφημίζει, δεν συγκαλύπτει. Το Βήμα έχασε την αξιοπιστία του λιβανίζοντας ένα στρεβλό τραπεζικό σύστημα. Και η στρέβλωση κατάπιε την εφημερίδα."

   

Κουπόνια αντί μισθών δίνουν εργοδότες, όπως καταγγέλλει η ΟΙΥΕ

«Παράνομες» πρακτικές εταιρειών πώλησης κουπονιών, οι οποίες όπως αναφέρεται προτρέπουν, ακόμα και μεγάλες εργοδότριες εταιρείες, να αντικαθιστούν παρανόμως μέρος της μισθοδοσίας των εργαζομένων τους με διατακτικές γευμάτων και σούπερ μάρκετ, καταγγέλλει η ομοσπονδία ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος.

Η ΟΙΥΕ αναφέρει ότι οι εταιρείες αυτές διατείνονται ότι με τον τρόπο αυτό βελτιώνεται η ποιότητα της ζωής των εργαζομένων και ενισχύεται η αποδοτικότητα τους, ενώ -όπως υποστηρίζει η Ομοσπονδία- «στην πραγματικότητα αυτό που προτείνουν είναι τρόπους εισφοροδιαφυγής και αντικατάστασης του μισθού με "αντίδωρα"».

«Την ίδια και σημαντικότερη ευθύνη έναντι του νόμου έχουν και οι εταιρείες που δέχονται να κάνουν χρήση αυτών των κουπονιών, καθώς στην πραγματικότητα υποκαθιστούν μέρος της μισθοδοσίας, κυρίως έκτακτες αποδοχές (νυχτερινά, αργίες, υπερωρίες, κ.λπ.), υποχρεώνοντας τους εργαζομένους τους να λαμβάνουν αντί αποδοχών, για την πρόσθετη ή και την κανονική εργασία, τα εκπτωτικά κουπόνια», επισημαίνει η Ομοσπονδία.

Στην ίδια ανακοίνωση, η ΟΙΥΕ αναφέρεται και στη δεύτερη «μόδα» που εμφανίζεται όλο και περισσότερο στην αγορά εργασίας τις «προσλήψεις Βουλγαρίας και τις προπληρωμένες κάρτες μισθοδοσία Βουλγαρίας και Κύπρου».

Ειδικότερα, όπως καταγγέλλει η Ομοσπονδία, εταιρείες logistics, συμβούλων, πωλήσεων, διαδικτυακών υπηρεσιών και γενικότερα δραστηριοτήτων που απαιτούν εργασία εκτός γραφείου, ιδρύουν εταιρείες στη γείτονα χώρα, προσλαμβάνουν Ελληνες εργαζόμενους με έδρα το εξωτερικό, ανοίγουν λογαριασμούς μισθοδοσίας στη Βουλγαρία και απασχολούν εργαζόμενους στην Ελλάδα. Η μισθοδοσία έρχεται στην Ελλάδα με prepaid cards και έτσι τα ασφαλιστικά ταμεία ζημιώνονται, αφού δεν εισπράττουν απολύτως τίποτα.

Η ΟΙΥΕ τονίζει ότι και οι δύο παραπάνω περιπτώσεις είναι παράνομες και καλεί το υπουργείο Εργασίας και το ΣΕΠΕ, σε συνεργασία με τις φορολογικές αρχές και την Οικονομική Αστυνομία, «να ξεκινήσουν εκτεταμένους ελέγχους για την πάταξη του φαινομένου εν τη γενέσει του».

Πηγή 

«Γιατροί του Κόσμου»: Πόσοι πρόσφυγες πρέπει να πεθάνουν για να πάψουμε να μιλάμε για τυχαία περιστατικά;

Πόσοι πρέπει να πεθάνουν για να πάψουμε να μιλάμε για τυχαία περιστατικά;» αναφέρουν οι Γιατροί του Κόσμου σε ανακοίνωσή τους μετά το θάνατο και τρίτου πρόσφυγα στη Μόρια.

Πρόκειται για έναν νεαρό 18 με 20 ετών που βρέθηκε νεκρός στον καταυλισμό. Άλλοι δυο πρόσφυγες έχασαν την περασμένη εβδομάδα τη ζωή τους με τις συνθήκες να χαρακτηρίζονται αδιευκρίνιστες και να διενεργούνται πλέον τοξικολογικές εξετάσεις.

Οι Γιατροί του Κόσμου «εκφράζουν τη βαθιά τους οδύνη για το νέο θάνατο» και υπενθυμίζουν την πάγια θέση τους ότι «η διαβίωση ανθρώπων σε αξιοπρεπείς και ασφαλείς συνθήκες είναι μείζον ζήτημα το οποίο τοποθετείται πέρα και πάνω από οποιαδήποτε ανάγκη για απαρέγκλιτη τήρηση της Συμφωνίας ΕΕ και Τουρκίας».

«Λίγα μόλις εικοσιτετράωρα από τους αδιευκρίνιστους θανάτους δύο ατόμων στο ΚΥΤ της Μόριας στη Λέσβο, ακόμα ένας δεκαοκτάχρονος, βρέθηκε σήμερα νεκρός ενώ ένας ακόμη διακομίστηκε στο νοσοκομείο» σημειώνουν στην ανακοίνωσή τους οι Γιατροί του Κόσμου και προσθέτουν:

«Ως Γιατροί του Κόσμου - Ελλάδας (Médecins du Monde - Grèce) εκφράζουμε τη βαθιά μας οδύνη για το νέο θάνατο - τον τρίτο κατά σειρά - μέσα σε μία εβδομάδα στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης στη Μόρια της Λέσβου.

» Μολονότι τα ακριβή αιτία των θανάτων παραμένουν μέχρι στιγμής επισήμως αδιευκρίνιστα, εικάζεται ότι οφείλονται σε αναθυμιάσεις από θερμάστρα ή κάποιο άλλο αυτοσχέδιο μέσο θέρμανσης.

Ως η Οργάνωση που έχει αναλάβει την παροχή πρωτοβάθμιων Υπηρεσιών Υγείας εντός του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης στη Μόρια της Λέσβου έχουμε από πολύ νωρίς δημόσια επισημάνει τους σοβαρούς κινδύνους για τη ζωή και την υγεία όσων παραμένουν στο Κέντρο της Μόριας εξαιτίας των άσχημων συνθηκών διαβίωσης».

Πηγή

ΕΕΦΑΜ : Περικοπή στην περικοπή δεν θα μείνει τίποτα καινοτόμο στην χώρα…

Εκ νέου περικοπή 150 εκατ. ευρώ στον προϋπολογισμό φαρμάκου προβλέπει το τελευταίο μνημόνιο με το 1,94 δις για τη δαπάνη του 2017 να φαντάζει πολύ δύσκολο επίτευγμα. Μην ξεχνάμε ότι το προηγούμενο έτος «ξεφύγαμε» από τον προϋπολογισμό τουλάχιστον κατά 450 εκατ. ευρώ.

Πάντως ακριβής τρόπος επίτευξης της νέας μείωσης στο Φάρμακο δεν έχει βρεθεί παρά τις προσπάθειες μεταξύ βιομηχανίας και ΥΥΚΑ αλλά και της ειδικής επιτροπής που συστάθηκε για το θέμα.

Κάπως έτσι εξηγείται η "εμμονή" για επιπλέον 25% rebate στα καινοτόμα φάρμακα που τόσο τεταμένες διατηρεί τις σχέσεις της Αριστοτέλους με τους εκπροσώπους της φαρμακοβιομηχανίας και συλλόγους ασθενών που αγωνιούν για το αύριο των θεραπειών τους...

Με τον χρόνο να τρέχει, καθώς ήδη τελειώνει ο πρώτος μήνας του έτους την ώρα που τα μέτρα θα έπρεπε να εφαρμόζονται από την 1η Ιανουαρίου, η εφαρμογή των όποιων μέτρων για την συγκράτηση της δαπάνης επείγει.

Από την φαρμακοβιομηχανία φοβούνται πιθανά οριζόντια μέτρα που θα δημιουργήσουν προβλήματα στην αγορά και πιθανώς θα αυξήσουν και πάλι τις παράλληλες εξαγωγές.

Ζητούν ως εκ τούτου έλεγχο της συνταγογράφησης, του όγκου δηλαδή και όχι των τιμών, κάτι το οποίο είναι άλλωστε πάγιο αίτημα από τις αρχές της κρίσης στην χώρα.

Εξετάζεται για τον λόγο αυτό νέο, ενιαίο σύστημα εκπτώσεων (rebate) για τα σκευάσματα που δίνονται από τις εταιρείες στον ΕΟΠΥΥ ενώ για τα καινοτόμα "πονάει" πολύ το επιπλέον 25% σε συνδυασμό με την πρότερη κυκλοφορία του κάθε φαρμάκου σε 14 άλλες χώρες 6 ή 7 εκ των οποίων πρέπει μάλιστα να διαθέτουν και ΗΤΑ (οργανισμό αξιολόγησης τεχνολογιών υγείας) που δεν διαθέτει ακόμα καν η χώρα μας!.

Πηγή: iatropedia.gr

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ: Συζητάμε να κάνουμε δημοψήφισμα

Ανοιχτό το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος αφήνει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων, Χρήστος Σιμορέλης.

Ο Χρήστος Σιμορέλης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Τρικάλων, μιλώντας στην Ραδιοφωνική Λέσχη 97,6 ερωτηθείς σχετικά με το αν γίνονται δεκτά τα νέα μέτρα για μετά το 2018 που προτείνουν οι δανειστές να λάβει η ελληνική κυβέρνηση δήλωσε:

«Εκλογές θα γίνουν το 2019, γιατί αυτή τη στιγμή οι εκλογές είναι καταστροφικές για την ελληνική οικονομία, την ώρα που η ελληνική οικονομία σταθεροποιείται. Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, η κοινωνία δεν μπορεί να σηκώσει καινούρια μέτρα, εμείς δεν πρόκειται να δεχθούμε καινούρια μέτρα και πέρα από κει υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να φτάσουμε στον ελληνικό λαό και να ζητήσουμε την άποψη του, όπως το δημοψήφισμα. Είναι μια από τις λύσεις που συζητάμε».  

Πηγή

Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Το σημερινό σκηνικό είναι πανομοιότυπο με αυτό του 2015»

«Η κυβέρνηση αυτή τα έδωσε όλα, ως μη όφειλε, το καλοκαίρι του 2015. Το σκηνικό το σημερινό είναι πανομοιότυπο με το καλοκαίρι του 2015», δήλωσε η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και πρώην πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, σε συνέντευξή της στον Σκάι, διατυπώνοντας παράλληλα έντονες επικρίσεις για την κυβερνητική πολιτική.

Και τότε, προσέθεσε η κ. Κωνσταντοπούλου, «είχαμε εκθέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τότε είχαμε πανομοιότυπες παρεμβάσεις του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής και του μνημονιακού επικεφαλής του, του κυρίου Λιαργκόβα, και τότε είχαμε πανομοιότυπη στάση του επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος, του κ. Στουρνάρα. Αυτά είναι πρόσωπα επίορκα, είναι πρόσωπα που κανονικά θα έπρεπε να είναι στη φυλακή. Για να μην είναι στη φυλακή αυτή τη στιγμή τους καλύπτει η κυβέρνηση και όλο το μνημονιακό σύστημα. Οι πολίτες αυτή τη στιγμή πρέπει να δουν κατάματα την πραγματικότητα και αυτή είναι ότι δεν θα τους προστατεύσει καμία κυβέρνηση, δεν θα τους υπερασπιστεί αυτή η κυβέρνηση ούτε θα θωρακίσει τα δικαιώματά τους, άρα πρέπει επιτέλους να αποφασίσουν ότι το μέλλον τους, η ζωή και η αξιοπρέπειά τους εξαρτάται από αυτούς. Πρέπει να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους και να διεκδικήσουν και εκλογές και αποκατάσταση της Δημοκρατίας».

Η κ. Κωνσταντοπούλου είπε, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ότι η λύση δεν είναι νομισματική. Η λύση δεν είναι οικονομική. Η λύση, τόνισε, πρέπει να είναι δημοκρατική. «Για να φτάσουμε στη Δημοκρατία αυτή τη στιγμή, πρέπει, κατ' ανάγκη, να συγκρουστούμε. Και με τις ευρωπαϊκές εκπροσωπήσεις -και εννοώ τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συμμετέχουν στην τρόικα και νυν κουαρτέτο, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας- και, φυσικά, με τον μηχανισμό που χρησιμοποιεί ένα νόμισμα, το ευρώ, ως εργαλείο εκβιασμού και επιβολής».

Η κ. Κωνσταντοπούλου ανακοίνωσε ότι την επόμενη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου η Πλεύση Ελευθερίας θα πραγματοποιήσει συγκέντρωση στην Αθήνα, για να δείξει, όπως είπε ότι «την πραγματική δύναμη την έχουν οι πολίτες».    

Πηγή

Ετοιμο το νέο «ουάου»…

Δεν θα είναι, φυσικά, το «σκοτώσαμε την τρόικα» του Βαρουφάκη, αλλά το «έρχεται ανάπτυξη που θα τρίβετε τα μάτια σας» του Φλαμπουράρη.

Του Γιώργου Καρελιά

Μεγάλη επέτειος σήμερα. Οχι, δεν εννοούμε την επέτειο των Ιμίων, αυτήν πρόλαβαν και την γιόρτασαν πρώτοι οι Τούρκοι. Σήμερα είναι η επέτειος του «ουάου» (εδώ).

Ηταν τότε που ο αλήστου μνήμης Γιάνη Βαρουφάκης «σκότωσε την τρόικα», με την πιστοποίηση του δαίμονα-τότε, γιατί σήμερα θεωρείται φίλος μας- Γερούν Νταϊσελμπλουμ. Βεβαίως, ο «δολοφόνος» Βαρουφάκης είναι σήμερα στο σπίτι του, ο Νταϊσελμπλουμ στη θέση του και η «νεκρή» τρόικα τραβολογάει τον δυστυχή Ευκλείδη Τσακαλώτο στο «Χίλτον».

Αν και το «ουάου» του Βαρουφάκη είναι ανεπανάληπτο, φαίνεται ότι ετοιμάζεται κάτι παρόμοιο. Φυσικά, η νέα εκδοχή του δεν θα είναι «(ξανα)σκοτώσαμε την τρόικα», αλλά «θα τρίβετε τα μάτια σας με την ανάπτυξη που έρχεται». Κι όποιος δεν το πιστεύει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει. Ξέρει, όμως, ο γίγαντας της οικονομικής ανάλυσης Αλέκος Φλαμπουράρης, ο οποίος την ξεδίπλωσε ενώπιον του Γιώργου Αυτιά (εδώ).

kamm_nea1

Μπα; Ξεχάστηκε το αεροπλάνο;

Πατήστε εδώ

Και μην πει κανείς «και ποιος είναι ο Φλαμπουράρης;». Το εξήγησε ο μαλαγάνας Αυτιάς: «Είναι ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να μας πει τι ακριβώς συμβαίνει», αφού είναι (ο Φλαμπουράρης ντε!) «η ανάσα του Τσίπρα»!

Χωρίς πλάκα τώρα. Ο Φλαμπουράρης περιέγραψε ένα «αφήγημα» που σχεδιάζουν ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ, το οποίο πιθανότατα θα ξεδιπλωθεί τις επόμενες εβδομάδες, αν εν τω μεταξύ δεν συμβούν άλλα, απρόβλεπτα, γεγονότα.

Τι λέει αυτό το «αφήγημα», όπως το προσδιόρισε ο Φλαμπουράρης; Τα εξής με πολύ απλά λόγια:

Πρώτον, στο δεύτερο εξάμηνο του 2017 και ολόκληρο το 2018 έρχεται ανάπτυξη «που θα τρίβετε τα μάτια σας».

Δεύτερον, αφού θα έχουμε τέτοια ανάπτυξη, δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα μετά το 2018, όπως ζητούν σύσσωμοι οι δανειστές (Ευρωπαίοι και ΔΝΤ). Αλλά δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι δεν θα ληφθούν κιόλας. Θα βρεθεί ένας τρόπος (πάντα υπάρχουν τρόποι) να ληφθούν τώρα για να κλείσει η αξιολόγηση, γιατί κάθε άλλη εξέλιξη δεν βολεύει τον Πρωθυπουργό και τους συν αυτώ. Αν χρειαστεί να ψηφιστούν κιόλας από τη Βουλή δεν γνωρίζουμε σήμερα, θα εξαρτηθεί από το αν (εκτιμούν ότι) υπάρχουν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που θα αρνηθούν. Όμως, μέχρι τώρα φάνηκε ότι έχουμε μόνο «αντάρτες ήταν της πορδής με της Βουλής τα λεφτά».

Τρίτον, ποιες εκλογές; Εκλογές σημαίνει αντίο εξουσία, αντίο καρέκλες, επιβεβαίωση της θεωρίας της «αριστερής παρένθεσης». Η απόλυτη καταστροφή για Τσίπρα και Καμμένο. Αλλωστε, όλοι αυτοί συνυπολογίζουν και το εξής: αν η σημερινή κυβέρνηση δεν πάρει τα μέτρα (γίνουν εκλογές και ηττηθεί), θα τα πάρει η επόμενη, πιθανότατα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Νέα κυβέρνηση θα είναι, θα φορτώσει στους Τσίπρα-Καμμένο την «καμένη γη» που θα έχει παραλάβει, θα κλείσει αμέσως την αξιολόγηση και θα πάμε παρακάτω.

Οπότε η βασική σκέψη που επικρατεί στους περισσότερους και ισχυρότερους του κυβερνητικού επιτελείου είναι η εξής: γιατί να παραδώσουμε την εξουσία στον Μητσοτάκη, να μην πάρουμε εμείς όποια μέτρα χρειαστούν και να περιμένουμε τα λεφτά του Ντράγκι και την ανάπτυξη που θα μας βγάλει τα μάτια, όπως λέει ο κυρ-Αλέκος;

Κάπως έτσι διαμορφώνεται αυτή τη στιγμή η κατάσταση, αν και με το σημερινό κυβερνητικό συνονθύλευμα όλα μπορούν να συμβούν. Γι’ αυτό, το μοναδικό που μπορούμε να ευχόμαστε είναι το –διαχρονικής αξίας, αλλά χωρίς κανένα πρακτικό αντίκρυσμα– «ο Θεός να βάλει το χέρι του». Αν του έχει απομείνει κανένα…