Νέο σκάνδαλο με γερμανικές μίζες στα εξοπλιστικά

Κατηγορίες σε βάρος πέντε πρώην μάνατζερ εξοπλιστικών εταιρειών σχετικά με δωροδοκίες αξιωματούχων στην Ελλάδα απήγγειλε η εισαγγελία της Βρέμης.

Σύμφωνα με την Frankfurter Allgemeine Zeitung, τέσσερις Γερμανοί και ένας Έλληνας, πρώην συνεργάτες της γερμανικής εξοπλιστική εταιρείας Rheinmetall Defense Electronics, κατέβαλαν μεταξύ 1998 και 2011 χρήματα σε έλληνες αξιωματούχους προκειμένου να εξασφαλίσουν την παραγγελία για παράδοση του συστήματος αντιαεροπορικής άμυνας Asrad.

Επιπλέον μέσω της δωροδοκίας αυτής προωθήθηκε και η πώληση συστημάτων ελέγχου πυρός για τα άρματα μάχης Leopard 2, τα οποία παρέδωσε η γερμανική εταιρεία Krauss-Maffei-Wegman.

Όπως γράφει η εφημερίδα η εισαγγελία θεωρεί την υπόθεση ιδιαίτερα σημαντική, καθώς φαίνεται πως το ποσό της δωροδοκίας αγγίζει τα 3,3 εκατ. ευρώ.    

 tvxs.gr

TNI: 29,8 δισ. ευρώ η ζημιά της Ελλάδας από τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών

Σύμφωνα με έρευνα του Transnational Institute (TNI), με έδρα το Αμστερνταμ, οι τέσσερις μεγάλες εταιρείες ορκωτών ελεγκτών PricewaterhouseCoopes, Ernst & Young, Deloitte  και KPMG είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι από τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Χαμένες είναι οι ίδιες οι χώρες, οι οποίες τους ανέθεσαν την σωτηρία τους και δη με παρότρυνση της EE: η Ελλάδα είχε ζημιές 29,8 δισ. ευρώ, δηλαδή το 10% του συνολικού δημοσίου χρέους της,  η Ισπανία 45,5 και η Ιρλανδία 46,6 δισ. ευρώ.

Από την έρευνα, με τίτλο "The Bail Out Business" ("Η επιχείρηση διάσωσης"), προκύπτει ότι οι τέσσερις αυτές εταιρείες αποτελούν ένα ολιγοπώλιο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, των οποίων το μερίδιο ανέρχεται στο 60% της αγοράς. Σε χώρες μάλιστα οι οποίες βρίσκονται σε κρίση όπως λ.χ. η Ισπανία και η Ιταλία, το μερίδιό τους ανέρχεται σε 80%.

Οι ορκωτοί ελεγκτές, κάτω από τα μάτια των οποίων κατέρρεαν οι τράπεζες, κέρδισαν τα περασμένα χρόνια εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ από τα Stresstests και τις υπηρεσίες παροχής συμβουλών στις χώρες μέλη της ΕΕ, για το πως να σώσουν τις τράπεζές τους. Οι ευρωπαϊκές χώρες ξόδεψαν για τον σκοπό αυτό «με τη συγκατάθεση  και την παρότρυνση των ευρωπαϊκών θεσμών 747 δισ. Ευρώ» μεταξύ 2008 και 2015, σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα. Σε αυτό το ποσόν πρέπει να προστεθούν και σχεδόν 1,2 τρισεκατομμύρια ευρώ για εγγυήσεις, όπως υπολόγισε η κριτικά ιστάμενη προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους δεξαμενή σκέψης του Άμστερνταμ. Διευκρινίζεται δε πως νέες σωτηρίες, όπως αυτή της  ιταλικής τράπεζας Monte dei Paschi δεν έχουν ακόμα συνυπολογισθεί...

Από το σύνολο των ανωτέρω ποσών τα 213 δισ. ευρώ έχουν οριστικά χαθεί, γράφουν οι συντάκτες της έρευνας, οι οποίο αξιολόγησαν τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας Eurostat. Το ποσόν αυτό αντιστοιχεί στο σύνολο του ΑΕΠ της Φινλανδίας  και του Λουξεμβούργου ή τις ετήσιες δαπάνες για την υγεία της Ισπανίας, της Αυστρίας, της Σουηδίας, της Ελλάδας και της Πολωνίας μαζί.  Το Ινστιτούτο "ΤΝΙ" επισημαίνει περαιτέρω  και το γεγονός ότι οι σωτηρίες των τραπεζών χρηματοδοτήθηκαν κυρίως μέσω νέων κρατικών χρεών, για τα οποία καταβάλλονται ετησίως και τόκοι.

Μεγαλύτερες είναι οι ζημιές για την Ιρλανδία, οι οποίες ανέρχονται σε 46,6 δισ. ευρώ  και αποτελούν σχεδόν το 1/4 του δημοσίου χρέους της. Στη χώρα αυτή το κόστος εκτοξεύτηκε κυριολεκτικά λόγω της εξαγοράς τραπεζών. Λίγο πιο πίσω βρίσκεται η Ισπανία με ζημιές 45,5 δισ. ευρώ, ενώ η  Ελλάδα είχε ζημιές ...μόλις 29,8 δισ. ευρώ , ποσόν το οποίο αντιστοιχεί στο 10% του συνολικού δημοσίου χρέους της...

Εκεί όμως όπου υπάρχουν χαμένοι υπάρχουν και οι κερδισμένοι. Ο Sol Trumbo Vila και ο Matthijs Peters, οι οποίοι διεξήγαγαν την έρευνα τονίζουν ότι οι τέσσερις μεγάλες εταιρείες ορκωτών ελεγκτών είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι των διασώσεων των τραπεζών. Επιπλέον, θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι εταιρείες αυτές έκαναν και από πριν καλές δουλειές με τις τράπεζες, αλλά σπάνια διαπίστωναν τα προβλήματα κατά τους λογιστικούς ελέγχους.

Η μια εξ αυτών, η  Deloitte, για παράδειγμα επιβεβαίωσε στην περίπτωση του -μετέπειτα κρατικοποιηθέντος- ισπανικού χρηματοπιστωτικού ομίλου Bankia,  κέρδη ύψους 300 εκατομμυρίων ευρώ για το έτος 2011. Αργότερα, διαπιστώθηκε μια τρύπα σχεδόν 24 δισ. ευρώ! Αντί της Deloitte τώρα τον έλεγχο στην τράπεζα τον διενεργεί η Ernst & Young, δηλαδή η εταιρεία η οποία ήλεγξε την "Anglo Irish Bank", της οποίας η κατάρρευση οδήγησε την Ιρλανδία στην ομπρέλα σωτηρίας / στον μηχανισμό διάσωσης.

Οι τέσσερις μεγάλες εταιρείες ορκωτών ελεγκτών μαζί με άλλες μικρότερες εταιρείες παροχής υπηρεσιών επεξεργάστηκαν επιπλέον και τα κρατικά πακέτα σωτηρίας των χωρών που βρίσκονται σε κρίση και παρά τα λάθη τους «διατήρησαν τον κυρίαρχο ρόλο τους την αγορά», υπογραμμίζει η έρευνα του Transnational Institute (TNI).

Πηγή:  Transnational Institute (TNI), Neues Deutschland, ΑΠΕ  

Ο σκηνοθέτης και ο «δράκος» του

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Αρχές της δεκαετίας του ‘90 ήταν που επισκέφθηκα τον Γιώργο Βότση στο εξοχικό του, κάπου στη κεντροβορειοανατολική Εύβοια - άπλετο το φως και μουσική η αύρα των κυμάτων του Αιγαίου. Δεν πρόλαβα να βγω ολόκληρος από το αυτοκίνητο και μια φωνή με ξάφνιασε.

Μου ζητούσε να κάνω μια περιστροφή και μετά να ανεβώ στη βεράντα. Νόμισα ότι μου έκαναν πλάκα και συνέχισα να πηγαίνω προς το μέρος τους. Μια μορφή με κατάλευκα μαλλιά ήρθε στην άκρη της βεράντας και μου είπε το ίδιο («περιστροφή»). Αναγνώρισα τον Νίκο Κούνδουρο και αμέσως υπάκουσα χαμογελώντας.

Δεν πρόλαβα να καθίσω και να πιω ένα ποτήρι νερό. «Με αναγνωρίζεις;» μου λέει. «Βεβαίως και σας ξέρω καλά, κύριε Κούνδουρε» απαντώ ξεροκαταπίνοντας. «Ασε τα κυριλίκια και άκουσέ με. Θέλεις να παίξεις σε μια ταινία που ετοιμάζω;».

Κόκαλο εγώ - νόμιζα ότι αστειευόταν. Επέμενε. Ημουν σε πολύ δύσκολη θέση, γιατί κατάλαβα ότι έπρεπε να απαντήσω· σοβαρά! «Και να ήθελα -τολμώ να ψελλίσω- δεν μπορώ, εργάζομαι σε εφημερίδα («Ελευθεροτυπία»), δεν έχω χρόνο». Ευγενικά απτόητος: «Να μη σε νοιάζει. Θα πάρω εγώ τον Φυντανίδη (τον διευθυντή) να του πω να σου δώσει έξι μήνες άδεια».

Συνέχισε να με «πιέζει» και στο σπίτι του κινηματογραφιστή Νίκου Καβουκίδη, που ήταν δίπλα. Ευτυχώς αρχίσαμε να πίνουμε τις ρακές μας και ξεχάστηκε το «θέμα». Συναντηθήκαμε χρόνια αργότερα στο Αγρίνιο· συμπαρουσιάζαμε το βιβλίο ενός εκλεκτού ντόπιου συγγραφέα, του Αριστείδη Μπαρχαμπά.

Είχε αρχίσει η στραβομάρα μου (πρεσβυωπία) και είχα ξεχάσει τα γυαλάκια μου. «Να τα παίρνεις με το κιλό» με συμβούλευσε.

Απίστευτα όμορφος και μεγαλόθυμος άνθρωπος. Ευγενής, αυστηρός, ειλικρινής, επιθετικά τρυφερός, ατίθασος, αριστοκρατικά αντιεξουσιαστής - και δοτικός όπου χρειαζόταν. Δεν μου είπε τίποτε για την πριν από χρόνια άρνησή μου.

Μου άρεσε να λέω την ιστοριούλα στα παιδιά μου και τους φίλους μου. Βέβαια δεν απέφευγα το κάζο τους από τούτη τη μικρή μου εμπειρία με τα πλατό του κινηματογράφου. Η πρώτη ταινία που είδα ήταν οι «Μικρές Αφροδίτες» (ένα μικρό ερωτικό και αισθησιακό αριστούργημα) - και πολύ αργότερα η «Μαγική Πόλη» και ο «Δράκος» (αυτή η υπέροχη ταινία, με έναν εκπληκτικό Ντίνο Ηλιόπουλο).

Αρχοντικός, οξύθυμος, ανατρεπτικός, απρόβλεπτος· μόνο καλό έκανε στον ελληνικό κινηματογράφο και στον τόπο. Είχε τον τρόπο του, ήταν ιδιαίτερος - αλλά θα μιλήσουν άλλοι για τον χαρακτήρα και το έργο του. Μιλούσα με τη σύντροφό του (Σωτηρία) στο τηλέφωνο πού και πού· μετά το κλείσιμο της «Ελευθεροτυπίας» χαθήκαμε - υποχρεώσεις, αρρώστιες, τα γνωστά...

Το κυριότερο; Αντιεμπορικός, με βαθιά πίστη στο λαϊκό αίσθημα. «Καλό του ταξίδι», τι άλλο;  

efsyn.gr 

Όχι κ. Τσακαλώτο. Θα χάσουν όλοι!

Όποιος πολίτης, αξιωματούχος, δανειστής, Έλληνας ή ξένος κάτοικος πιστεύει ότι η χώρα θα βγει από την περιπέτεια που έχει μπλέξει με τους διεθνείς πιστωτές και τις ελληνικές κυβερνήσεις κάνει ένα τεράστιο λάθος. Δεν έχει υπολογίσει τη βούληση και την ικανότητα. Οι δηλώσεις του Ευ. Τσακαλώτου, του Έλληνα κυβερνητικού εκπροσώπου, της Κριστίν Λαγκάρντ και της Άγγελα Μέρκελ είναι αποκαλυπτικές αυτής της αλήθειας.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και ο υπουργός των Οικονομικών ήταν σαφείς: Κάποιοι θα χάσουν από τη συμφωνία και τα νέα μέτρα, και κάποιοι θα κερδίσουν, είπαν. Και το μισό το έκαναν συγκεκριμένο. Θα κερδίσουν οι πιο αδύναμοι. Δεν μας είπαν ποιοι θα χάσουν.

Από την πλευρά τους οι δύο κυρίες ήταν περισσότερο από σαφείς: Οι Έλληνες πρέπει να πληρώσουν περισσότερα και να πληρώνονται λιγότερα! Αυτό σημαίνει στην πράξη η μείωση του αφορολόγητου, η μείωση των συντάξεων και η μείωση των μισθών με τις ευέλικτες μορφές εργασίας. Για αρχή.

Κάθε εχέφρων που προσθέτει τις δύο αυτές τοποθετήσεις καταλήγει σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Οι Έλληνες θα γίνουν πιο φτωχοί. Όλοι; Σχεδόν όλοι!

Θα γίνουν πιο φτωχοί γιατί αυτός είναι ο στόχος των δανειστών:

Να υποχρεώσουν του Έλληνες να καλύπτουν τις καθημερινές τους ανάγκες με τον ελάχιστο δυνατό ξένο δανεισμό. Άρα, με έλλειμμα μέχρι 4% στον προϋπολογισμό αντί για 14%. Τι σημαίνει αυτό; Κόψιμο συντάξεων, κόψιμο παροχών υγείας, παιδείας, ασφάλισης, δημόσιων έργων, δημόσιων υπηρεσιών και εργαζόμενων, αμοιβών εργαζόμενων και οποιουδήποτε άλλου στοιχείου μπαίνει στον προϋπολογισμό.

Να υποτιμήσουν τις αξίες (αμοιβές, κινητά και ακίνητα, κόστη) στη χώρα για να γίνει ανταγωνιστική, αφού δεν μπορούν να υποτιμήσουν το νόμισμά της. Γιατί να γίνει ανταγωνιστική; Για να παράξει πλούτο από τις εξαγωγές και την παροχή υπηρεσιών σαν τον τουρισμό και από το έργο νέων επενδύσεων που θα βρουν ελκυστική μια φτηνή χώρα.

Ελκυστική, γιατί οι επενδυτές θα καταλάβουν τις επιχειρηματικές θέσεις που είτε το ελληνικό κράτος άφησε αναξιοποίητες με κακοδιοίκηση και κακοδιαχείριση, όπως τη ΔΕΗ, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, το νερό, τα τραίνα, την ενέργεια, είτε οι ελληνικές επιχειρήσεις δεν θα αντέξουν τον ανταγωνισμό και θα τις εγκαταλείψουν.

Να περιορίσουν δραστικά τον προστατευτισμό επαγγελμάτων. Για να αυξήσουν τον αριθμό των επαγγελματιών και να ρίξουν έτσι το κόστος των υπηρεσιών και των έργων. Αλλά και για να φέρουν έτσι δικές τους επιχειρήσεις να κερδίσουν σε ένα έδαφος που μέχρι σήμερα οι Έλληνες ήταν προνομιούχοι.

Να μηδενίσουν την παρουσία ελληνόκτητων τραπεζών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, ώστε το χρήμα να κινείται με αποκλειστικά δικά τους κριτήρια και όρους. Όποιος κόβει και κινεί το χρήμα βάζει και τους όρους του παιχνιδιού. Ήδη, οι 4 μεγάλες τράπεζες στη χώρα έπαψαν να διοικούνται από «ελληνικά» πακέτα μετοχών. Διοικούνται και θα διοικούνται στην ουσία από τους πιστωτές.

Αυτά είναι τα βασικά προαπαιτούμενα των ξένων δανειστών με δύο και μοναδικούς στόχους: Να εξασφαλίσουν ότι θα πληρωθούν τα δάνεια της Ελλάδας και να κερδίσουν επιπλέον χρήματα από την εκμετάλλευση της χώρας. Απλά και ξεκάθαρα. Για την Ελλάδα ενδιαφέρονται μόνο όσοι Έλληνες την πονάνε. Κανείς άλλος. Και δεν φαίνεται να είναι πολλοί.

Μεσαία τάξη και αδύναμοι

Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα η ελληνική κυβέρνηση αντιτάσσει δύο δραστηριότητες και ένα σχέδιο:

Πρώτη δραστηριότητα: Υπογράφει την υποτίμηση κάθε αξίας, από μισθούς, συντάξεις, δημόσια έργα, ακίνητα, δημόσια περιουσία, υγεία, παιδεία, ασφάλιση, ενέργεια και πλουτοπαραγωγικές πηγές με κάθε μνημόνιο.

Δεύτερη δραστηριότητα: Εκχωρεί ή πουλάει πλούτο της χώρας στους δανειστές για να τον διαχειρίζονται και να κερδίζουν.

Σχεδιάζει, έναντι όλων αυτών των απωλειών, να ενισχύσει τα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας.

Επειδή έχουν ξοδευτεί τόνοι μελάνης και λέιζερ για τις δύο πρώτες δραστηριότητες, θα σταθώ στην προγραμματισμένη τρίτη. Στο σχεδιασμό.

Είναι φανερό ότι η ρήση του Μάο «αντί να ταΐσεις το λαό μάθε του καλύτερα πώς να ψαρεύει» δεν είναι γνωστή ή δεν έχει πέραση στην κυβέρνηση. Ίσως γιατί οι σύντροφοι της ανανεωτικής και της ορθόδοξης αριστεράς είχαν μια ιδεολογική σύγκρουση με τη μαοϊκή.

Ο «μεγάλος τιμονιέρης», όμως, δεν την έβγαλε από το κεφάλι του τη ρήση. Είναι πολύ παλιότερή του, βγαλμένη από τη σοφία ενός πανάρχαιου λαού, που τα έχει δει σχεδόν όλα.

Η ελληνική κυβέρνηση προφανώς αγνοεί ακόμα και τον Marx αν και ο κ. Τσακαλώτος είναι αδικαιολόγητος που έχει ξεχάσει και τον Adam Smith, όπως είναι φανερό.

Η θεωρία και η πράξη έχουν αποδείξει ότι εκείνος που παράγει τον πλούτο στον καπιταλισμό είναι η μεσαία τάξη και εσχάτως τα χρηματοπιστωτικά σκουπίδια που παίζουν με τις μεγάλες καταθέσεις, τα ομόλογα, τα διάφορα «προϊόντα» τζόγου, τις εισπράξεις από το λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών, πετρελαίου. Αλλά, στον καπιταλισμό ζούμε και η κυβέρνηση αποφάσισε να κυβερνήσει με καπιταλισμό. Θα μπορούσε να αντιπολιτεύεται σαν το ΚΚΕ ή να βγει στο αντάρτικο!

Όταν η μεσαία τάξη υποφέρει, υποφέρουν ακόμα περισσότερο οι αδύναμοι. Επειδή οι αδύναμοι ζουν από τον πλούτο που παράγει η μεσαία τάξη. Όσο πιο πολύ πλούτο παράγει η μεσαία τάξη τόσο πιο πολύ παράγουν και καρπούνται οι αδύναμοι και τόσο πιο πολύ κλείνει η ψαλίδα μεταξύ αδύναμων και μεσαίων. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα ήταν το 2009 μια χώρα σχεδόν ισοταξική. Πάνω από το 90% του πληθυσμού ήταν μικροαστοί. Η πραγματική ανεργία ήταν στα χαμηλότερα ευρωπαϊκά επίπεδα.

Από το 2010 και μετά, που άρχισε η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης με τις περικοπές στις αποδοχές, τον στραγγαλισμό των επιχειρήσεων και την υπερφορολόγηση, άρχισε και η δραματική αύξηση των αδύναμων στη χώρα. Μικροαστοί νοικοκυραίοι οδηγούνται όχι σε προλεταριοποίηση, αλλά σε καταστάσεις λούμπεν, εκτός εργασίας! Δεν παράγουν τίποτε παρά δυστυχία.

Από πίσω τους άλλοι μικροαστοί, πιο ανθεκτικοί μέχρι στιγμής, μετατρέπονται σε φτηνό εργατικό δυναμικό κυρίως σε μη παραγωγικούς τομείς παροχής υπηρεσιών (καφετέριες, σουβλάκια, χαντράδικα, μικρομάγαζα, φαγάδικα). Δεν προσθέτουν τίποτε στον πλούτο της χώρας. Κερδίζουν ίσα τα προς το ζην. Δεν παράγουν. Απλώς καταναλώνουν τα ελάχιστά τους.

Από πίσω τους περίπου 1,5 εκατομμύριο συνταξιούχοι, που το 90% ζει- δε ζει πια με όσα παίρνει και θα φυτοζωεί σε δύο χρόνια. Ούτε αυτοί παράγουν. Καταναλώνουν τα λίγα τους.

Και από πίσω από όλους αυτούς ακολουθεί ασθμαίνοντας ο μεγάλος όγκος του πληθυσμού, που έχει χάσει το 50% του πλούτου του από την υποτίμηση της εργατικής του δύναμης και της αξίας της περιουσίας του. Αυτή είναι η απομείνασα μεσαία τάξη που κάτι παράγει ακόμα με την εργασία της και προσθέτει αυτό το παραγόμενο έργο στον πλούτο της χώρας, από το οποίο ζει και ο υπόλοιπος πληθυσμός.

Η αναδιανομή του πλούτου

Κάποιοι θα κερδίσουν και κάποιοι θα χάσουν, είπε ο κ. Τσακαλώτος και προανήγγειλε την αναδιανομή από τους έχοντες (τους μικρομεσαίους δηλαδή) στους πιο αδύναμους!

Το ιδανικό θα ήταν να είχε τόσα λεφτά ο κ. Τσακαλώτος που να μπορούσε να ενισχύσει τους αδύναμους τόσο ώστε να τους επαναφέρει στην παραγωγική λειτουργία. Ή να είχε τόσο περίσσευμα ώστε να μπορούσε να τους ενισχύσει από ένα δημόσιο ταμείο που κάποιο πλούτο παρήγαγε. Δεν έχει τίποτε από τα δύο.

Αν θέλει, όμως, να καταστρέψει κάποιος τη χώρα και τους κατοίκους της δεν έχει παρά να φτωχύνει ακόμα περισσότερο τη μεσαία τάξη και να μετατρέψει άλλο ένα κομμάτι της σε αδύναμους, παίρνοντας απ αυτήν για να δώσει ψίχουλα σε λίγους από τους αδύναμους. Γιατί ψίχουλα θα δώσει, έχοντας προξενήσει μεγαλύτερη ζημιά σε άλλα κομμάτια του πληθυσμού και στους ίδιους τους αδύναμους.

Με το σύστημα που ευαγγελίζεται ο κ. Τσακαλώτος και η κυβέρνηση κάνεις τους φτωχούς φτωχότερους, χωρίς να ωφελείς κανέναν. Αντίθετα, αυξάνεις τον αριθμό των ανέργων και των φτηνών εργατών, βορρά στα χέρια όσων επιχειρηματιών εκμεταλλεύονται τη συγκυρία, όχι απαραίτητα για να συμβάλουν στον πλούτο της χώρας, συχνά φοροδιαφεύγοντας, χωρίς να ενισχύουν καν τα ασφαλιστικά ταμεία.

Επειδή, η σύγχρονη κοινωνία χτίζεται από εξειδικευμένους εργαζόμενους κυρίως και ελάχιστα από ανειδίκευτο φτηνό εργατικό δυναμικό. Σαν αυτό που καταντούν τους πολίτες οι κυβερνητικές πολιτικές και αρκετοί αετονύχηδες.

Η λύση, λοιπόν, αν υπάρχει λύση στον παραλογισμό των απαιτούμενων από εξ ίσου ανόητους δανειστές, είναι να ενισχύσεις όσες δυνάμεις είναι παραγωγικές, ενώ ταυτόχρονα θα φροντίζεις να επιδοτείς εκείνους που κινδυνεύουν από την ανέχεια. Μέχρι να μπορέσεις να παράξεις αληθινό πλούτο και πλεονάσματα. Όχι στάσιμα και φτωχοποιητικά οθωμανικά χαρατσώματα.

Αλλά, γι αυτό πρέπει να βάλεις μπροστά μια παραγωγική μηχανή, μ ένα παραγωγικό μοντέλο. Αντ' αυτού η κυβέρνηση ονειρεύεται αντιπαραγωγικές αναδιανομές και πραγματοποιεί αντιπαραγωγικές αθρόες ρουσφετολογικές προσλήψεις στο δημόσιο, θυσιάζοντας 30.000 θέσεις εργασίας τον Ιανουάριο στον ιδιωτικό τομέα!

Γιατί, αν ο κ. Τσακαλώτος και η κυβέρνηση πιστεύουν και βάλουν σε εφαρμογή σχέδιο αναδιανομής πλούτου από την εναπομείνασα μικρομεσαία τάξη στη χειμαζόμενη ασθενέστερη, σε σύντομο χρονικό διάστημα η ασθενέστερη θα πεθάνει της πείνας και η μικρομεσαίοι θα ζητιανεύουν, όπως οι Ρουμάνοι τη δεκαετία του ’90.

Αλλά, δεν είναι μόνο η ελληνική κυβέρνηση που αποτελείται από αδαείς και εμμονικούς. Είναι και οι δανειστές από την πρώτη μέρα. Κατ αρχήν με τη φασιστικής νοοτροπίας τιμωρητική(!), ομολογημένη σαν τέτοια από τους ίδιους, γερμανική επιβολή να αλλάξει ένας λαός και μια χώρα νοοτροπία αιώνων μέσα σε τρία χρόνια, λες και έφταιγε ο λαός που τον κατάκλυζαν οι τράπεζες στα δάνεια χωρίς εγγυήσεις επί 6 χρόνια και χωρίς ίχνος προστασίας από τις κυβερνήσεις του!!

Μετά, με την άσχετη προσέγγιση σε ένα λαό και μια οικονομία που, κατά ομολογία του ίδιου του ΔΝΤ, δεν ταίριαζε με τα βιβλία, λες και οι οικονομίες και οι λαοί είναι ρομπότ κατά προσταγή! Μετά και κατ εξακολούθηση στη επιμονή να δίνουν βάρος μόνο σε ό,τι θα τους εξασφαλίσει την αποπληρωμή των δανείων και την εισβολή στον χειμαζόμενο ελληνικό πλούτο.

Βρήκαν και τα κάνουν. Γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις τους άνοιξαν την πόρτα με τις πολιτικές τους πριν το 2009 και τους έβαλαν μέσα και τους κρατάνε έκτοτε εδώ να κυβερνάνε. Επειδή η χώρα έχει μια ιστορία γεμάτη Εφιάλτες και Κερκόπορτες. Ζούμε τώρα τους δικούς μας.

Γ. Παπαδόπουλος – Τετράδης  - liberal.gr

Από τις αυταπάτες ως το λάθος να ρίξουν τους προηγούμενους...

Του Γιάννη Παντελάκη

Μίλησαν για αυταπάτες (Τσίπρας), χαρακτήρισαν στρατηγικό λάθος την πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά (Κούλογλου), παραδέχτηκαν ότι έκαναν λάθη (Μαντάς), πως κάνουν ο,τι και οι προηγούμενοι (Μπαλάφας), ότι σε πολλά ζητήματα δεν έχουν πολλές διαφορές από τη Ν.Δ. (Σεβαστάκης), πως αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, έπρεπε να το είχαν εφεύρει (Σιμορέλης), ότι πρέπει να ζητήσουν συγνώμη από Σημίτη - Γιαννίτση για το ασφαλιστικό (Αθανασίου), ότι δεν επιβεβαιώθηκε καμία εκτίμησή τους για την αξιολόγηση (Φίλης). Το παζλ συμπληρώνεται.

Μέσα από δηλώσεις (ομολογίας, συγνώμης, παραδοχής) υπουργών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν γίνει κατά καιρούς τα χρόνια που βρίσκονται στην εξουσία, συμπληρώνεται ένα παζλ που αποτυπώνει μ' έναν ιδιαίτερα χαρακτηριστικό τρόπο τη στρατηγική με την οποία αναρριχήθηκαν στην εξουσία, και παραμένουν σ' αυτήν. Μια στρατηγική που αρχικά δεν είχε συγκεκριμένες στοχεύσεις, προτεραιότητες και σχέδιο αλλά συνοψιζόταν στη φράση που ακούμε κάθε Δεκέμβριο κατά την ψήφιση του προϋπολογισμού "Ναι σε όλα". Υιοθετούσαν οτιδήποτε θα ικανοποιούσε ομάδες ψηφοφόρων που θα τους στήριζαν και θα τους έστελναν στην εξουσία. Με μια πλειοδοσία υποσχέσεων ανέβαζαν τα ποσοστά τους μέχρι το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου του 2015 που κέρδισαν την εξουσία.

Από τότε και ως σήμερα, οι συνεχείς -και σε κάποιο βαθμό αναγκαίες- κυβιστήσεις τους σε συνδυασμό με τις κατά καιρούς παραδοχές και ομολογίες για μια σειρά από λάθη που έκαναν, μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Ενδιάμεσα ωστόσο, είχαν σπαταλήσει μια μεγάλη δυναμική, είχαν συκοφαντήσει ιδέες, είχαν ακυρώσει προοπτικές, είχαν ενισχύσει την δημαγωγία και τον λαϊκισμό. Η ζημιά, είχε και έχει γίνει.

Η άποψη που εξέφρασε ο Κούλογλου, ότι δηλαδή ήταν στρατηγικό λάθος η πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης η οποία θα έκλεινε τότε την αξιολόγηση, δεν είναι προσωπική. Την συμμερίζονται πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν πως αν συνέβαινε αυτό, θα κέρδισαν την εξουσία μ' έναν πιο καθαρό τοπίο και περισσότερες δυνατότητας δράσης. Ήταν η βουλιμία για την εξουσία ωστόσο που δεν τους επέτρεπε να το δουν. Με αποτέλεσμα να επιδιώκουν να την κερδίσουν με κάθε τρόπο.

Και να υπόσχονται κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και να παραδέχονται λίγο καιρό μετά πως κακώς δόθηκαν αυτές οι υποσχέσεις (Δημαράς), να κεφαλαιοποιούν το μεταναστευτικό για αποκόμιση ψήφων και λίγους μήνες μετά να παραδέχονται πως ήταν λάθος που έκλεισαν την Αμυγδαλέζα (Σαντορινιός), να ζητάνε συγνώμη για τον τρόπο που έκαναν αντιπολίτευση για το θέμα (Μουζάλας), να παραδέχονται ότι έκαναν λάθος που δεν ψήφισαν το μέρισμα επί ημερών της προηγούμενης κυβέρνησης (Κουρουμπλής) κ.ο.κ. 

Handelsblatt: Έτοιμη για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους η Μέρκελ υπό όρους

Έτοιμη να δεχτεί την υπό όρους ελάφρυνση του ελληνικού χρέους εμφανίζεται η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ μετά την συνάντησή της με την Κριστίν Λαγκάρντ, όπως αναφέρει η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt.

Η εφημερίδα, που επικαλείται πηγές που γνωρίζουν το περιεχόμενο της συζήτησης της καγκελαρίου με την διευθύντρια του ΔΝΤ, φέρεται να διαθέτει πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες η γερμανίδα καγκελάριος έδειξε στη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ ότι είναι έτοιμη να αποδεχθεί τις ζητούμενες από το Ταμείο ελαφρύνσεις στο ελληνικό χρέος.

Όπως σημειώνει το σχετικό ρεπορτάζ, «ουσιαστικά οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης είχαν ήδη συμφωνήσει τον περασμένο Μάιο ότι μετά το τέλος του προγράμματος βοήθειας το καλοκαίρι του 2018 θα προβούν σε νέα ελάφρυνση (σ.σ. των όρων) των δανείων βοήθειας εφόσον είναι απαραίτητο».

Αυτό θα εξακολουθήσει να ισχύει, υπογραμμίζει η εφημερίδα, για να προσθέσει ότι «ωστόσο η καγκελάριος φαίνεται πρόθυμη να εκπληρώσει μια επιθυμία του ΔΝΤ: Τα πιθανά μέτρα για το χρέος πρόκειται να συγκεκριμενοποιηθούν κιόλας σύντομα, ακόμη κι αν εφαρμοστούν μόλις το καλοκαίρι του 2018 και ως εκ τούτου μετά τις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές».

Την ίδια ώρα, το ρεπορτάζ της εφημερίδας αναφέρει ότι οι ισχυρές κυρίες συμφώνησαν να «εντείνουν τις πιέσεις στον Αλέξη Τσίπρα» ενώ παράλληλα καθόρισαν και τη σειρά των βημάτων.

Όπως φέρονται να συμφώνησαν, «πρώτα πρέπει η Ελλάδα να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της για μεταρρυθμίσεις».

«Η κυβέρνηση στην Αθήνα σε καμία περίπτωση δεν έχει εκπληρώσει όλους τους υπεσχημένους όρους. Και θα πρέπει επιπρόσθετα να ψηφίσει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα τεθούν σε ισχύ το 2019 και 2020» αναφέρει το δημοσίευμα.

Επισημαίνεται δε, ότι το εύρος των μεταρρυθμίσεων -για παράδειγμα σε ό,τι αφορά τους φόρους και τις συντάξεις- παραμένει ακόμη επίμαχο μεταξύ των δανειστών και της Ελλάδας.

«Τώρα θα πρέπει να ενταθεί η πίεση στον Αλέξη Τσίπρα ώστε να εκπληρώσει όλους τους όρους. Σε αυτό συμφώνησαν η Μέρκελ και η Λαγκάρντ».

Μόνο όταν η Αθήνα έχει τελειώσει με τις μεταρρυθμίσεις και έχει ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος θα συγκεκριμενοποιηθούν οι χειρισμοί που αφορούν το χρέος, γράφει η εφημερίδα του Ντύσελντορφ, αναφέροντας ότι η καγκελάριος και η επικεφαλής του ΔΝΤ φέρονται να έχουν συζητήσει ήδη πιθανά μέτρα για το χρέος.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Handelsblatt, η γερμανική κυβέρνηση «μπορεί να φανταστεί μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων σε έναν ορισμένο βαθμό. Επιφυλάξεις υπάρχουν σε ό,τι αφορά τη μείωση των επιτοκίων. Κατά την άποψη του Βερολίνου δεν είναι δυνατό να περιοριστεί το ύψος των επιτοκίων. Διότι αυτό ενδέχεται να οδηγήσει σε ένα είδος μεταφοράς κεφαλαίων των κρατών της ευρωζώνης προς την Ελλάδα».

ethnos.gr

Με πληροφορίες από την Deutsche Welle 

Κυνικός Γιούνκερ: Οταν υπάρχει Μνημόνιο, δεν ισχύει το κοινοτικό Δίκαιο

«Τα μέτρα που συμφωνούνται στο πλαίσιο ενός Μνημονίου δεν είναι υποχρεωτικό να είναι συμβατά με το κοινοτικό κεκτημένο».

Την κυνική αυτή απάντησε έδωσε μέσω επιστολής του ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, στο αίτημα δύο μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που ζητούν την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων στην Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την απαντητική επιστολή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς τις ευρωβουλευτίνες της Σοσιαλιστικής Ομάδας, Μαρία Χοάο Ροντρίγκιες (Πορτογαλία) και Γιούτα Στέινρουκ (Γερμανία) ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ επισημαίνει, μεταξύ άλλων, τα εξής:

Υπενθυμίζει ότι στο Μνημόνιο για το Πρόγραμμα Στήριξης και Σταθερότητας που συμφωνήθηκε το καλοκαίρι του 2015, η Ελλάδα όντως συμφώνησε να ευθυγραμμίσει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις συλλογικές απολύσεις και τα πλαίσια των βιομηχανικών δράσεων με τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές.

Για να διευκολυνθεί αυτός ο στόχος, η Επιτροπή πρότεινε, και όλες οι πλευρές το δέχτηκαν, αυτές οι μεταρρυθμίσεις να βασιστούν σε μια διαδικασία ευρείας διαβούλευσης που θα περιλαμβάνει μια ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων και τις απόψεις διεθνών οργανισμών, εκ των οποίων ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO). Οι κοινωνικοί εταίροι στην Ελλάδα, επίσης διαβουλεύθηκαν σε αυτήν τη διαδικασία. Η Ομάδα εμπειρογνωμόνων κατέθεσε την έκθεσή της το Σεπτέμβριο του 2016 και οι συζητήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων των θεσμών ως προς το ποιες προτάσεις θα πρέπει να ληφθούν υπόψη.

Επιπλέον, ο Γιουνκερ στην επιστολή του υπογραμμίζει ότι κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του Μνημονίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδρασε με πλήρη συμμόρφωση με τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες, συμπεριλαμβανομένων των πτυχών που αφορούν τον σεβασμό στο δικαίωμα των εργοδοτών και των εργαζομένων να διαπραγματεύονται και να καταλήγουν σε συλλογικές συμφωνίες, αλλά συγχρόνως αναζήτησε ενεργά τις απόψεις των δύο πλευρών της βιομηχανίας μέσα από αφοσιωμένες διμερείς συναντήσεις.

Ωστόσο, ο Γιούνκερ στην επιστολή του σημειώνει ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει επιβεβαιώσει πως τα Μνημόνια είναι δράσεις του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, οι οποίες βρίσκονται εκτός της έννομης τάξης της ΕΕ. Επομένως, συμπληρώνει, όταν υιοθετούνται εθνικά μέτρα που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο του Μνημονίου, η Ελλάδα δεν εφαρμόζει την ευρωπαϊκή νομοθεσία και ως εκ τούτου ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων δεν ισχύει ως έχει στα ελληνικά μέτρα.

Προφανώς, καταλήγει στην επιστολή του ο Γιούνκερ, η Επιτροπή γνωρίζει πολύ καλά το καθήκον της και είναι δεσμευμένη με τις κοινές αξίες και αρχές που ενσωματώνονται στις Ευρωπαϊκές Συνθήκες και στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων ειδικότερα.

«Στόχος μας είναι να διασφαλίσουμε ότι ως μέρος των προτάσεων της ελληνικής κυβέρνησης για τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις θα αναδυθούν ως ένα ισχυρό και αποτελεσματικό εργαλείο που θα βοηθήσει την Ελλάδα να προωθήσει έξυπνα τη βιώσιμη ανάπτυξη, τις ποιοτικές θέσεις απασχόλησης, την κοινή ευημερία και την κοινωνική συνοχή».

Πηγή: ΑΜΠΕ

Νέο θρίλερ με Τούρκους στρατιωτικούς στην Αλεξανδρούπολη

Στην Αλεξανδρούπολη κρατούνται εδώ και μερικά 24ωρα δύο Τούρκοι στρατιωτικοί, που φέρονται να μετείχαν στην ομάδα των πραξικοπηματιών που θα υλοποιούσαν το σχέδιο δολοφονίας Ερντογάν.

Εισήλθαν παράνομα στην χώρα μέσω Έβρου και παραδόθηκαν στους αστυνομικούς του Τμήματος Ορεστιάδας.

Στις 20 Φεβρουαρίου μέσω συνηγόρου κατέθεσαν αίτημα χορήγησης πολιτικού ασύλου στην αρμόδια υπηρεσία της Αλεξανδρούπολης.

Πρόκειται για πρώην στελέχη των ειδικών δυνάμενων του τουρκικού στρατού που κατάφεραν να διαφύγουν τη σύλληψη από τον περασμένο Ιούλιο μέχρι και πριν από μερικά εικοσιτετράωρα.

Στην επονομαζόμενη «διμοιρία του θανάτου» φέρονται να μετείχαν συνολικά 47 στρατιωτικοί. Εξ αυτών οι 44 είναι προφυλακισμένοι και οι τρεις άλλοι, οι οποίοι καταζητούνται, δικάζονται ερήμην.

Οι κατηγορούμενοι, ορισμένοι από τους οποίους φορούσαν κοστούμι και γραβάτα, οδηγήθηκαν στο δικαστήριο από τις δυνάμεις ασφαλείας μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και υπό τις αποδοκιμασίες των παρισταμένων, διαπίστωσαν επιτόπου δημοσιογράφοι του Γαλλικού Πρακτορείου. Ο πρόεδρος Ερντογάν έκανε διακοπές με την οικογένειά του στο θέρετρο Μαρμαρίς, στην επαρχία της Μούγλα, όταν εκδηλώθηκε η απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου. Σύμφωνα με τον ίδιο, πραξικοπηματίες κομάντο μεταφέρθηκαν με ελικόπτερο και πραγματοποίησαν έφοδο στο ξενοδοχειακό συγκρότημα στο οποίο βρισκόταν. «Αν έμενα εκεί άλλα 10 ή 15 λεπτά, θα είχα σκοτωθεί ή συλληφθεί», είχε διαβεβαιώσει ο Ερντογάν στις 18 Ιουλίου, σε συνέντευξή του στο CNN.

Δύο αστυνομικοί που ήταν υπεύθυνοι για την ασφάλεια του προέδρου στο ξενοδοχείο σκοτώθηκαν όταν ξέσπασε η ανταλλαγή πυρών, σύμφωνα με το κατηγορητήριο. Η εισαγγελία έχει ζητήσει πολλές ποινές ισοβίων για καθέναν από τους κατηγορουμένους, 37 από τους οποίος είναι ύποπτοι ότι τούς είχε ανατεθεί η εκτέλεση του σχεδίου.

 kathimerini.gr

«Ξετσιπωσιά»; Όχι, καλέ, μια απλή δερματίτιδα…

Πριν από 25 τόσα χρόνια, επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η μαθηματική αποτύπωση της κοροϊδίας ήταν εκείνο το απίθανο 0+0 ίσον… 14%!

Σήμερα, σε συνθήκες… «Αριστεράς», ο πασοκισμός, αυτό το αειθαλές μοντέλο παραποίησης της αλήθειας – είτε κυβερνούν οι μεν, είτε κυβερνούν οι δε – εκφράζεται έτσι: Σας αυξάνουμε τους φόρους (κι άλλο), σας μειώνουμε τις συντάξεις (κι άλλο), αλλά το αποτέλεσμα θα είναι… «δημοσιονομικά ουδέτερο»!

Οι κύριοι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, αυτοί που έκαναν τις «κόκκινες γραμμές» τους ροζ κομφετί κορδελίτσες για το καρναβάλι, έβαλαν την κατ΄αρχήν υπογραφή τους σε ένα ακόμα πακέτο κοινωνικής ανθρωποφαγίας και πάνε να το περάσουν κλίνοντας σε όλες τις πτώσεις την λέξη «αντισταθμίσματα».

Αλήθεια, ποιο είναι το «αντιστάθμισμα» στη βαρβαρότητα; Τι λέει το «αριστερό» εγχειρίδιο του Τσακαλώτου; Τι λέει ο καθρέφτης του κ.Τσίπρα; Ο ίδιος καθρέφτης μέσα από το οποίο μας ζήτησε ο υπουργός του, ο κ.Νίκος Παππάς, να δούμε τα πράγματα;…

Κι αφού ό,τι κάνουν θα είναι «δημοσιονομικά ουδέτερο», αφού όπως λένε «για κάθε ένα ευρώ που θα παίρνουν, ένα ευρώ θα δίνουν», τότε γιατί το κάνουν; Για να κινείται το χρήμα;

Οι πάντες αντιλαμβάνονται. Όντως. Ένα θα παίρνουν κι ένα θα δίνουν. Το ερώτημα είναι από ποιους θα παίρνουν και σε ποιους θα δίνουν. Αλλά αυτό το ερώτημα έχει απαντηθεί. Εφτά χρόνια τώρα.

Για μια ακόμα φορά βαφτίζουν το κρέας – ψάρι. Και τον δεσπότη – Παναγιώτη. Ωστόσο, και παρότι ακολουθούν την πεπατημένη όλων των προηγούμενων, θα πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι έχουν προσθέσει νέα «ποιοτικά» στοιχεία στο σπορ της πολιτικής απάτης και στην ορολογία της πολιτικής εξαπάτησης. Θυμίζουμε:

«Πρόγραμμα γέφυρα»: Έτσι αποκάλεσαν από την έναρξη της διακυβέρνησής τους, την πρώτη τους υπογραφή κάτω από τα προηγούμενα Μνημόνια (που θα τα «έσκιζαν) με την οποία άνοιγαν τον δρόμο για το τρίτο.

«Δημιουργική ασάφεια»: Έτσι αποκάλεσαν την πορεία της καταστροφικής σαφήνειας, όταν πια μας ξεφούρνισαν πόσο καλό ήταν το «70% του Μνημονίου» (που θα το «έσκιζαν») και ξεκίνησαν να διακηρύττουν την αξία του «λιτού βίου». Έπειτα ήρθαν τα… γεμιστά της κυρίας Φωτίου.

«Έντιμος συμβιβασμός»: Έτσι αποκάλεσαν την διαδικασία των περίφημων «17 ωρών» της «αριστερής» τους διαπραγμάτευσης, αφού είχαν πια ξεπουλήσει και το δημοψήφισμα, αποδεικνύοντας πως όταν η πολιτική αναισχυντία φτάσει στον κατήφορο τότε δεν υπάρχει πάτος.

«Πρόγραμμα»: Έτσι βάφτισαν την τρίτη Μνημονιάρα. Ένα Μνημόνια «να», με το συμπάθιο. Αλλά γι΄ αυτούς δεν ήταν Μνημόνιο. Ήταν «πρόγραμμα»…

«Αντίμετρα»: Είναι η νέα τους εφεύρεση. Ναι, λένε, θα επιβάλουμε νέα μέτρα (αυτά που δεν θα επέβαλαν), αλλά θα τα αντισταθμίσουμε με… «αντίμετρα»! Σαν τους κονκισταδόρες. Έκλεβαν, αλλά έδιναν «αντίμετρα». Μοίραζαν καθρεφτάκια.

Φυσικά ενδιάμεσα στις παραπάνω κεντρικές «ομορφιές», είχαμε και έχουμε πλήθος ορεκτικών:

Κάνανε την τρόικα (που θα την έδιωχναν) «θεσμούς». Κάνανε το 99ετές (!) ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας «αξιοποίηση». Κάνανε το φιλοδώρημα των 300 ευρώ στους συνταξιούχους «13η σύνταξη»! Την κωλοτούμπα την κάνανε «ρεαλισμό». Και «αντίσταση»!

Είναι προφανές ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από την πάγια τακτική των προηγούμενων που επί 40 χρόνια την λιτότητα την βάφτιζαν… «σταθεροποίηση». Την αποστέρηση του λαού από εισοδήματα… «διόρθωση». Την ισοπέδωση… «ανάπτυξη». Την καταστροφή… «σωτηρία».

Το μόνο που απομένει πια στο πλαίσιο της χυδαίας προπαγάνδας τους είναι να εμφανιστούν ενώπιον των «ιθαγενών» και να ορίσουν με νέο τρόπο το νόημα και της λέξης «ξετσιπωσιά».

Διότι αν το να μειώνεις το αφορολόγητο (κι άλλο), το να μειώνεις τις συντάξεις (κι άλλο), το να σακατεύεις τις εργασιακές σχέσεις (κι άλλο) είναι κατιτίς το «δημοσιονομικά ουδέτερο», ε τότε και η «ξετσιπωσιά» δεν είναι έλλειψη φιλότιμου, ντροπής και συστολής. Μια απλή δερματίτιδα θα είναι…

  Νίκος Μπογιόπουλος -enikos.gr   

Τη χάσαμε τη φέτα πατριώτη. Και με ελληνική συναίνεση

Για μιαν ακόμη φορά συνέβησαν πράγματα τα οποία τα γνώριζαν και τα συζητούσαν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, αλλά οι Έλληνες πολίτες, ο λαός, το πήρε χαμπάρι αφού αποφασίστηκε. Και είναι ν' αναρωτιέται κανείς γιατί πρέπει να εγκριθεί από το Ευρωκοινοβούλιο μια δυσάρεστη και - για κάποιες ομάδες Ελλήνων- βλαπτική απόφαση και αφού εγκριθεί, να μάθουμε όλοι ότι εγκρίθηκε και να αρχίσουμε να ακούμε δικαιολογίες και αιτιολογίες για το πώς «Εγένετο "Καναδική" φέτα» με τη βούλα της CETA, της συμφωνίας δηλαδή οικονομικής συνεργασίας Ευρωπαϊκής Ένωσης - Καναδά.

Και πρόκειται για την έγκριση μιας συμφωνίας οικονομικής συνεργασίας Ε.Ε. - Καναδά από το Ευρωκοινοβούλιο για το θέμα της ονομασίας της «φέτας», του ελληνικού τυριού με την ελληνική ονομασία, ένα θέμα που μπαίνει κι αυτό στο επίκεντρο της γενικευμένης πολιτικής αντιπαράθεσης. Αλλά ποιας αντιπαράθεσης; Από την ελληνική πλευρά, θετικά ψήφισαν προ ημερών, όλοι οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας (Μαρία Σπυράκη, Μανώλης Κεφαλογιάννης, Ελίζα Βόζενμπεργκ, Γιώργος Κύρτσος, Θοδωρής Ζαγοράκης), του Ποταμιού (Γεώργιος Γραμματικάκης, Μιλτιάδης Κύρκος) και η Εύα Καϊλή από το ΠΑΣΟΚ.

Αλλά προσέξτε: Στις 14 Φεβρουαρίου, ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών Γαλακτοκομικών Προϊόντων (ΣΕΒΓΑΠ) εξέφρασε την αντίθεσή του για την εξαίρεση της φέτας, από την λίστα των προστατευμένων ευρωπαϊκών τυριών ΠΟΠ στην οικονομική και εμπορική συμφωνία (CETA) που υπέγραψε η ΕΕ με τον Καναδά, χρησιμοποιώντας μάλιστα και βαρύτατες φράσεις και λέξεις για όσους θα υπερψήφιζαν.

Έλεγε η ανακοίνωση του ΣΕΒΓΑΠ: «Δυστυχώς, αύριο η συμφωνία αυτή έρχεται προς επικύρωση στο Ευρωκοινοβούλιο. Με 2η επιστολή μας σήμερα προς όλους τους Έλληνες ευρωβουλευτές (άρα υπήρχε και πρώτη και η σφοδρή αντίδραση των παραγωγών ήταν πολύ γνωστή), τούς επιστήσαμε την προσοχή όχι μόνο για την σημαντικότητα της αυριανής ψήφου τους αλλά και για το γεγονός ότι η συναίνεσή τους σε μια τέτοια σκανδαλώδη αδικία εις βάρος της χώρας μας αποτελεί εθνική προδοσία. Τους τονίσαμε ότι η αόριστη και ανεπίσημη υπόσχεση της ΕΕ, ότι δηλαδή θα ξανασυζητήσει την περίπτωση της φέτας μετά από 5 χρόνια εφαρμογής της συμφωνίας, χρησιμοποιήθηκε ως φθηνό δόλωμα, για να εκμαιεύσει την συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης, μιας και δεν έχει την παραμικρή αξία».

Η ουσία είναι ότι μετά τη συμφωνία, οι καναδικές εταιρείες μπορούν να παράγουν και να κυκλοφορούν στην αγορά της χώρας τους καναδική φέτα. Πολλά μπορούν να μας πουν όσοι χειρίστηκαν και χειρίζονται το θέμα, αλλά και αυτοί οι οποίοι έβαλαν την υπογραφή τους και να προσπαθήσουν να πείσουν τους ανά την Επικράτεια τυροκόμους ότι «δεν έγινε και τίποτε». Η δικαιολογία του επικεφαλής των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. στο Ευρωκοινοβούλιο, Μανώλη Κεφαλογιάννη ότι η «συμφωνία προστατεύει 140 γεωγραφικές ενδείξεις από όλη την Ευρώπη με μία μόνο μικρή "παραχώρηση" στους Καναδούς». Μπορεί να εκφέρεται ως δικαιολογία, αλλά στην ουσία πρόκειται για ομολογία ενοχής και για διαπίστωση ότι Ελλάδα δεν.... πολυκυκλοφορεί στα ευρωπαϊκά φόρα. Το μόνο που ακούγεται κάπως παρήγορο είναι ότι μία καναδική εταιρία, η οποία είχε αρχίσει πριν από το 2013 να παρασκευάζει τυρί που ονομάζει «φέτα», μπορεί να συνεχίσει την παραγωγή του για την αγορά του Καναδά, αλλά όχι και να το εξάγει στην Ευρώπη. Ωστόσο, οι ελληνικές εταιρείες που παράγουν γνήσια φέτα, θα μπορούν τυπικά να κάνουν εξαγωγές στον Καναδά. Αλλά θα τους στέλνουν πλέον τέτοιες παραγγελίες;

Επίσης παρήγορο ακούγεται και το ότι «Οι Καναδοί δέχονται 2.100 τόνους τυρί από την Ε.Ε. Αυτό σε 5 χρόνια θα επταπλασιαστεί, θα πάει σε 16.000 τόνους. Η φέτα έχει αναγνωριστεί με γεωγραφική ένδειξη, επομένως οι παραγωγοί μας μπορούν να αυξήσουν την ποσότητα που θα εξάγουν σε ετήσια βάση».

Δεν μπαίνω περισσότερο στο θέμα. Αισθάνομαι δυσαρεστημένος και προβληματισμένος με την εξέλιξη και δεν θα ήθελα να ήμουν στη θέση των Ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, του Ποταμιού ή του Πα.Σο.Κ., έστω κι αν στη βάση της λογικής ότι όλα θα ρυθμιστούν από τον ελεύθερο ανταγωνισμό και το ποιοτικότερο προϊόν θα μπορέσει να ανταγωνιστεί τα υπόλοιπα, όπως είπαν κάποιοι εκ των υπερψηφισάντων.

Και τέλος, δήλωση προς προβληματισμό μας αποτελεί αυτό που είπε ο Γιώργος Κύρτσος, υπερασπιζόμενος τη συμφωνία: «Δεν είναι μόνο θέμα φέτας, αλλά αν θέλουμε να ακολουθήσουμε μία στρατηγική ανοικτών οριζόντων στο εμπόριο, αλλιώς πάμε σε μια λογική Τραμπ».

Βαγγέλης Αυγουλάς  - huffingtonpost.gr

Δικηγόρος, Επικεφαλής Νεολαίας Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών, Δημοτικός Σύμβουλος Ιλίου

  

Μια κυβέρνηση... σαν διαφήμιση του Jack Daniels

Του Γιάννη Σιδέρη

Οι χαλαροί εργαζόμενοι του Jack Daniels  πετάνε φελλούς στο βαρέλι αφήνοντας το χρόνο να κυλά ευεργετικά, για να ωριμάσει το ουίσκι.

Η ελληνική κυβέρνηση ακολουθεί στα βήματά τους. Αλλά αντί για πραγματικούς φελλούς, αφήνει το χρόνο της να κυλάει πετώντας συμβολικούς: πχ. ψευδείς διαβεβαιώσεις επί ανύπαρκτων επιτυχιών, υπερφίαλες δηλώσεις και αντιστασιακές κορώνες (και απελευθερωτικές από τον Σπίρτζη), επιδίδεται σε καθημερινό χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων κατά της αντιπολίτευσης, επινοεί κουτοπόνηρες διαρροές σε οικεία μέσα, και βεβαίως, αδιαλείπτως έχει καθημερινή παρουσία στα τηλεοπτικά πάνελ, καθώς τα κανάλια βρήκαν τη χρυσή συνταγή των εκπομπών χαμηλού κόστους: Πρόθυμα κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές, που αντί να δουλεύουν ο καθένας από το πόστο του, κοπιωδώς και στοχοπροσηλωμένοι για την ανάταξη της χώρας, μετατρέπονται σε άμισθους συνεργάτες θορυβωδών τηλεοπτικών καφενείων. (Τα κανάλια την δουλειά τους κάνουν φυσικά. Οι πολιτικοί, και δη οι υπουργοί, δεν κάνουν τη δική τους).

Δεν είναι  μόνο δική μας η εντύπωση της μακάριας χαλαρότητας - μικρή σημασία θα είχε αν ήταν. Πριν μια βδομάδα, ανώτατος ευρωπαίος αξιωματούχος, που δεν είχε παραστάσεις από το… Τενεσί, αντιδιέστειλε την αξιολόγηση με το κρασί, λέγοντας ότι δεν είναι σαν το κόκκινο κρασί, που όσο περνάει ο χρόνος γίνεται καλύτερο.

Αδυνατεί να κυβερνήσει

Η κυβέρνηση μπορεί  να μετέρχεται πολλούς σχεδιασμούς προκειμένου να διασωθεί και να μακροημερεύσει, αλλά κατά την ταπεινή μας γνώμη, διέπεται από ένα βασικό χαρακτηριστικό: Αδυνατεί να κυβερνήσει. Μόνο έτσι εξηγείται το γεγονός ότι - άσχετα με το τι κρυφίως σχεδιάζει  -  δεν υπάρχει καμία λογικοφανής αιτία που βλέπει τα τρένα να περνούν και έχει χάσει όλα τα δρομολόγια: Και αυτό της πρώτης αξιολόγησης που με κόστος την καθυστέρησε επί ένα χρόνο, και αυτό της δεύτερης, της οποίας η καθυστέρηση υπερβαίνει πλέον το χρόνο, επισωρεύοντας πάνω από δύο δις ζημιά στην οικονομία - ζημιά που τη ζητείται να καλύψει με επί πλέον μέτρα – και αυτό της Ποσοτικής χαλάρωσης (QE).

Είναι εντυπωσιακή η αβελτηρία, γιατί πριν από κανα εξάμηνο,  ο πρωθυπουργός αναφερόταν πολύ συχνά, και μετ επιτάσεως στη ανάγκη ένταξης στο QE, λες και είναι ανακαλύψει το ιερό γκράαλ της ανάπτυξης (τότε είχαμε γράψει εδώ ότι υπερτονίζει την συμβολή της, καθώς η ένταξή μας σε αυτή δεν εμπεριείχε πολύ μεγάλα ποσά. Ηταν ωστόσο σημαντική στη συμβολικότητά της).  Δυστυχώς ο πρωθυπουργός την ανέφερε συχνά, λόγω και όχι έργω, με την  γνωστή δηλαδή παρακλητική καταγγελιολογία του αδικημένου που φωνάζει για την αδικία του (και αποτελεί διαχρονική συμπεριφορά της κυβέρνησης), χωρίς να μεριμνεί δια του κυβερνητικού έργου να συμμετάσχει η χώρα δικαιωματικά σε αυτή.

Φυσικά σαν τους εργαζόμενους του Τενεσί, η κυβέρνηση χρόνο κέρδισε χρόνο, αλλά το παραγόμενο προϊόν έχει την στυφή γεύση της αποτυχίας για την Οικονομία, δηλαδή για τις ζωές των ανθρώπων.  Πρόσφατο εύγλωττο παράδειγμα οι χαμένες 30.000 θέσεις εργασίας  τον Ιανουάριο, ενώ η οικονομική δυναμική της χώρας είναι κατωφερική και δεν δείχνει τάση ανάκαμψης.

Χρόνο κέρδισε μεν, αλλά είναι χρόνος χαμένος. Κάποια στιγμή η αξιολόγηση θα κλείσει με την κυβέρνηση ηττημένη και στους στρατηγικούς της στόχους (π.χ η Λαγκάρντ είπε ό, τι  οι ρεαλιστές - που δεν εμπλέκουν τις επιθυμίες  ή τις ιδεοληψίες τους με την πραγματικότητα -  περίμεναν ότι θα πει : «Η Ελλάδα δεν χρειάζεται προς το παρόν κούρεμα»), όσο και ήττες στα σημεία (ο εκπρόσωπος π.χ. του Σόιμπλε δήλωσε ότι το συνταξιοδοτικό είναι μια από τις μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνεται στο τρέχον πρόγραμμα).

(Φυσικά πάντα υπάρχει ο κίνδυνος του ατυχήματος, αν κάποιοι αδύναμοι κρίκοι της Κ.Ο. σπάσουν - π.χ. Μανιός και άλλοι δύο. Σιγή ασφαλείας κρατούν τα μέλη της ομάδας των 53 περί του τι θα πράξουν. Ωστόσο έχουν νομιμοποιητική κάποιας νομιμοποιητικής βάσης αντίδρασης, καθώς ο άτυπος αρχηγός τους κ. Τσακαλώτος έκανε την διαπραγμάτευση. Αν πάντως δεν περάσουν τα μέτρα θα έχουμε  «ξαφνικό θάνατο» της κυβέρνησης και πάμε σε εκλογές. Στήριξη από άλλα κόμματα δεν θα υπάρξει).

Κάποια στιγμή  αξιολόγηση θα κλείσει, οι υποχρεώσεις του Ιουλίου θα καλυφτούν, αλλά η  χώρα θα σέρνεται αντιπαραγωγικά, αναμένοντα στις γερμανικές εκλογές για να έρθει στη Γερμανία -  αν έρθει - ο νέος φαντασιακός σωτήρας, ο Μάρτιν Σουλτς, που θα βγάλει το λαγό από το καπέλο, και θα μας οδηγήσει σε μια άκοπη ανάπτυξη, χωρίς μνημόνια, χωρίς μεταρρυθμίσεις και χωρίς υποχρεώσεις. Και μετά θα βοηθήσει να βγούμε στις αγορές, την Ανοιξη του 18, ενώ οι επενδυτές θα συνωστίζονται έξω από την πόρτα μας.

Και μετά θα ζήσουν αυτοί καλά, και εμείς χειρότερα! 

liberal.gr