Το «μανιφέστο» των 10 κοριτσιών της παρέλασης

Γράφει ο Μάριος Διονέλλης

Το σκεπτικό της καλλιτεχνικής «επέμβασης» που πραγματοποίησαν κατά τη διάρκεια της παρέλασης στον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας εκθέτουν τα 10 κορίτσια που πήραν μέρος στη συγκεκριμένη δράση. Σε κείμενό τους που απέστειλαν στην «Εφ.Συν.» τονίζουν μεταξύ άλλων: «Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. Ισως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά».

Οι ίδιες εξηγούν τους λόγους που επέλεξαν τη συγκεκριμένη περιοχή για την υλοποίηση της ιδέας τους και απαντούν στις αντιδράσεις που προκάλεσε η κίνησή τους τονίζοντας πως «Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων».

Αναλυτικά το κείμενο των 10 κοριτσιών:

Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα;

Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;

Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους;

Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.

Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας.

Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.

Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.

Τι κοινό μπορεί να'χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να'χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.

Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.

Γι' αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι... Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python.  Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.

Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για "προβληματικά παιδιά". Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.

Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.

Υ.Γ. 

Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες,  τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.

10 "στρατιωτάκια" της υπο-κριτικής τέχνης

Η ΕΡΤ «έκοψε» ντοκιμαντέρ για τους Έλληνες πρόσφυγες στη Συρία

Αντιδράσεις έχε προκαλέσει η ενέργεια της ΕΡΤ να μην μεταδώσει  ντοκιμαντέρ για τους πρόσφυγες από την Ικαρία κατά την περίοδο του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που βρέθηκαν στη Συρία. Αντίθετα, δύο μέρες νωρίτερα, η ΕΡΤ πρόβαλε το ντοκιμαντέρ «Μπρούνο και Τζίνα», που αποτελεί καταγραφή της ζωής του «ορκισμένου φασίστα» γιου του Μπενίτο Μουσολίνι.

Όπως αναφέρει το mediatvnews.gr το ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ικαριώτες πρόσφυγες στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο», παραγωγής 2019, επρόκειτο να μεταδοθεί το απόγευμα της 28ης Οκτωβρίου και  ρίχνει φως στις ανθρώπινες πτυχές μιας μάλλον άγνωστης μέχρι τώρα ιστορίας, της ιστορίας των άνω των 30.000 Αιγαιοπελαγιτών προσφύγων κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ αυτών και περίπου 3.000 Ικαριώτες.

Στο ντοκιμαντέρ οι Έλληνες πρόσφυγες εξιστορούν το γεγονός ότι βρήκαν καταφύγιο στη Συρία και διηγούνται, μεταξύ άλλων, την υποδοχή, την ένταξη των παιδιών τους στην εκπαιδευτική διαδικασία, τη σχέση με τους ντόπιους πληθυσμούς αλλά και το αντιφασιστικό κίνημα στις ένοπλες δυνάμεις της Μέσης Ανατολής. 

Μουμτζής: Όλα τα ντοκιμαντέρ μετά το 1974, είναι «κομμουνισμένα»

Όπως είναι προφανές, στη θεματολογία αποδίδεται και ο λόγος που «κόπηκε» το ντοκιμαντέρ. Είχε προηγηθεί, ελάχιστες ώρες νωρίτερα, κριτική από τον αρθρογράφο του Liberal και γνωστό αντικομμουνιστή συγγραφέα Σάκη Μουμτζή, που επέκρινε την ΕΡΤ 3 για ντοκιμαντέρ με παραπλήσια θεματολογία (για την αντίσταση στη Μέση Ανατολή) και υποδείκνυε στον Πρόεδρο της ΕΡΤ, να αποσύρει όλα τα μεταπολιτευτικά ντοκιμαντέρ από τη δημόσια τηλεόραση ως «κομμουνισμένα».

Αναλυτικά ανέφερε: «Επιεικώς απαράδεκτη η επετειακή εκπομπή της ΕΡΤ3.  Προπαγάνδιζε την στάση των κομμουνιστών στην Μ,Ανατολή τον Απρίλιο του 1944.  Ο Ζούλας έχει πολλή δουλειά να κάνει. Ολα τα ιστορικά ντοκιμαντέρ που μονταρίσθηκαν μετά το 1974 είναι κομμουνισμένα». 

Οι εντυπωσιακές συμπτώσεις και το «κόψιμο» του ντοκιμαντέρ αναδεικνύουν έναν ακόμη τομέα του ιδεολογικού ρεβανσισμού και του ιστορικού αναθεωρητισμού που επιχειρείται, εμπλέκοντας πλέον και τη δημόσια τηλεόραση.

  

  

Πηγή

Ο κύβος ερρίφθη - Οριστικά εκλογές στις 12 Δεκεμβρίου στη Βρετανία

Απορρίφθηκε η πρόταση για αλλαγή της ημερομηνίας των εκλογών στις 9 Δεκεμβρίου - Η πρότασή του Κόρμπιν απορρίφθηκε με ψήφους 315 κατά έναντι 295 υπέρ.

Η Βουλή των Κοινοτήτων απέρριψε την τροπολογία που είχε καταθέσει ο ηγέτης των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν και αφορούσε την αλλαγή της ημερομηνίας των βουλευτικών εκλογών.

Ο Κόρμπιν ζητούσε να διεξαχθούν οι εκλογές στις 9 Δεκεμβρίου και όχι στις 12 του μηνός.

Η πρότασή του απορρίφθηκε με ψήφους 315 κατά έναντι 295 υπέρ.        

Γκίκας Χαρδούβελης: Δέκα οικογένειες κυβερνούν την Ελλάδα.!

Γράφει ο Αντώνης Γαλανόπουλος*

Ποιος, μόλις μια μέρα πριν το διάγγελμα Παπανδρέου στο Καστελόριζο, σχολίαζε την αναθεώρηση του ελληνικού χρέους με την φράση «Θα κάνουν πάρτι οι Financial Times»; Ποιος υποστήριξε ότι 10 μεγάλες οικογένειες κυβερνούν την Ελλάδα και χρηματοδοτούν πολιτικούς και ΜΜΕ; Ένας συνωμοσιολόγος, ένας αντι-ελιτιστής ακτιβιστής ή ένας Υπουργός μνημονιακής κυβέρνησης της τελευταίας πενταετίας; Η απάντηση είναι η ίδια: ο Γκίκας Χαρδούβελης.

Το αρχείο του Ιδρύματος Κωνσταντίνου Σημίτη προσφέρει ελεύθερη πρόσβαση σε πρωτογενείς πηγές που αναδεικνύουν την πολιτική πορεία του πρώην πρωθυπουργού αλλά μπορούν επίσης να φωτίσουν το θεωρητικό και πολιτικό υπόβαθρο του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος.

Μέσα στο πολύ χρήσιμο και πλούσιο υλικό για τις πολιτικές και θεωρητικές διαστάσεις του εκσυγχρονισμού, όμως, όπως είναι αυτονόητο μπορεί κανείς να βρει επίσης και υλικό σχετικά με διάφορες πτυχές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας. Υλικό από τα βουλευτικά χρόνια του Κώστα Σημίτη, τα χρόνια της πρωθυπουργίας του αλλά ακόμα και από την τελευταία δεκαετία της κρίσης.

Εκεί, στο αρχειακό υλικό της τελευταίας δεκαετίας, εντοπίστηκαν δυο τεκμήρια με δημιουργό τον Γκίκα Χαρδούβελη. Αν το πρώτο μπορεί να ξενίσει ορισμένους και να αφήσει αδιάφορους κάποιους άλλους, το δεύτερο σχεδόν σοκάρει.

Στις 22 Απριλίου 2010, ο κ. Χαρδούβελης, τότε επικεφαλής του τμήματος οικονομικών μελετών της Eurobank, στέλνει ένα email στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη με θέμα «Eurostat revises upward Greek 2009 deficit & debt data».

Στο email, όπου επισυνάπτεται το τελευταίο τότε newsletter της Eurostat, ο κ. Χαρδούβελης ενημερώνει τον κ. Σημίτη ότι το χρέος του 2009 μπορεί να αναθεωρηθεί προς τα πάνω κατά 5-7 μονάδες ακόμη και να φτάσει το 115,1% του ΑΕΠ και κλείνει το μήνυμά του με τη φράση «Θα κάνουν πάρτι οι Financial Times».

Μια μέρα μετά ξεκινά η μνημονιακή περιπέτεια της χώρας, με τρία διαδοχικά μνημόνια που εφάρμοσαν κυβερνήσεις από το 2010 έως και το 2018. Μια οκταετία που σε τίποτα δεν θύμιζε πάρτι.

Ακολούθως, στις 11 Οκτωβρίου 2011, ο κ. Χαρδούβελης συγγράφει ένα κείμενο με τίτλο «Προτεραιότητες εξόδουαπό την κρίση». Αξίζει να αναφερθεί σε αυτό το σημείο ότι ένα μήνα αργότερα, στις 11 Νοεμβρίου 2011, την διακυβέρνηση της χώρας θα αναλάβει ο Λουκάς Παπαδήμος και ο Γκίκας Χαρδούβελης θα γίνει διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού (θέση που κατείχε και στην δεύτερη πρωθυπουργική θητεία του κ. Σημίτη).

Λίγο διάστημα, λοιπόν, πριν τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, ο κ. Χαρδούβελης παρουσιάζει τις θέσεις του για την έξοδο από την κρίση σε ένα εξασέλιδο κείμενο, το οποίο έρχεται σε γνώση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Δεν διευκρινίζεται ποιος είναι ο σκοπός του κειμένου κι αν απευθύνεται στον πρώην πρωθυπουργό ή απλώς κοινοποιείται αργότερα στον ίδιον. Το μόνο βέβαιο είναι πως χρησιμοποιήθηκε από τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη κατά την συγγραφή του βιβλίου του «Ο εκτροχιασμός» (εκδόσεις Πόλις) και φέρει χειρόγραφες σημειώσεις.

Στην πρώτη κιόλας σελίδα του κειμένου, ο κ. Χαρδούβελης ισχυρίζεται πως το σχέδιο της αντιπολίτευσης (Ζάππειο ΙΙ) βαφτίστηκε σε συζητήσεις με το ΔΝΤ «ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ». Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί ότι τον Ιούνιο του 2014 ο Γκίκας Χαρδούβελης θα γίνει Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, του πολιτικού που ανέπτυξε το σχέδιο Ζάππειο ΙΙ.

Στη συνέχεια του κειμένου, ο κ. Χαρδούβελης ισχυρίζεται πως χρειάζεται «ένα πραγματικό BIG BANG στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» και περιγράφει μια σειρά από μέτρα-σοκ που θα βοηθούσαν ιδιαίτερα.

Το 2011, λοιπόν, ο κ. Χαρδούβελης προτείνει κάποια τρανταχτή ιδιωτικοποίηση, όπως αυτή του ΟΠΑΠ -«όπου διαπλέκονται τα συμφέροντα των κομμάτων»- και κάποιο τρανταχτό κλείσιμο ελλειμματικής δημόσιας επιχείρησης, όπως για παράδειγμα το κλείσιμο του ΟΣΕ. Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, βέβαια, όπως όλοι ξέρουμε, επέλεξε τελικά το τρανταχτό κλείσιμο της ΕΡΤ στις 11 Ιουνίου του 2013. Ο περιορισμός του δημοσίου και των δαπανών του με κατάργηση υπηρεσιών, πώληση υποδομών και δημόσιων υπηρεσιών καθώς και outsourcing υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα είναι βασικά στοιχεία του πλάνου Χαρδούβελη.

Τέλος, προτείνει μια σειρά συγκεκριμένων μέτρων που χαρακτηρίζει ο ίδιος «μέτρα-σοκ», στα οποία περιλαμβάνονται: η μη συνταξιοδότηση των στρατιωτικών με την αποστράτευσή τους αλλά η μεταφορά τους ως υπαλλήλων στο δημόσιο, η παύση μισθοδοσίας των κληρικών από τον κρατικό προϋπολογισμό, η μείωση στα 2/3 των δαπανών του κοινοβουλίου (περιλαμβανομένων των μισθών των βουλευτών) και το κλείσιμο του καναλιού της Βουλής.

Μέγιστο πολιτικό ζήτημα προκύπτει, όμως, από μια φράση του κ. Χαρδούβελη στη δεύτερη σελίδα του σημειώματός του. Ο κ. Χαρδούβελης ζητά «να τεθούν οι ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες (κρατικοδίαιτοι οι περισσότεροι) προ των ευθυνών τους». Λίγες σειρές παρακάτω γράφει την φράση: «Οι 10 μεγάλες οικογένειες που κυβερνούν την Ελλάδα και  χρηματοδοτούν πολλούς πολιτικούς και MME, αλλά και οι εφοπλιστές, αντί να  περιμένουν ουδέτερα για τη μελλοντική κατάλληλη ευκαιρία, να δείξουν με σαφή  τρόπο την ψήφο εμπιστοσύνης στη χώρα τους με έργα και όχι απλά λόγια κριτικής  του πολιτικού κατεστημένου».

Ο Γκίκας Χαρδούβελης, Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, συνεργάτης δυο Πρωθυπουργών, καθηγητής πανεπιστημίου και στέλεχος μεγάλων τραπεζών δηλώνει χωρίς περιστροφές ότι 10 οικογένειες κυβερνούν -όχι απλώς επηρεάζουν τις εξελίξεις- τη χώρα και μάλιστα ομολογεί πως γνωρίζει ότι αυτές οι οικογένειες χρηματοδοτούν πολιτικούς.

Πως ένιωσε άραγε ο επί 8 χρόνια (1996-2004) πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Σημίτης, όταν διάβασε τον στενό συνεργάτη του να γράφει πως 10 οικογένειες κυβερνούν τη χώρα;

Η φράση είναι ιδιαιτέρως κυνική καθώς ο κ. Χαρδούβελης δεν στέκεται στην διαπλοκή που περιγράφει και τις συνέπειες της για την Ελληνική οικονομία και κοινωνία αλλά απλώς ζητά από αυτές τις 10 οικογένειες «ψήφο εμπιστοσύνης στη χώρα τους».

Τουλάχιστον στο παρόν κείμενο, δεν ασκεί κριτική, δεν καυτηριάζει το φαινόμενο, δεν προβληματίζεται και δεν εξετάζει τρόπους για την αντιμετώπισή του. Επιλέγει να είναι ένας πολιτικός που παθητικά αποδέχεται και παραδέχεται ότι η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στις εκλεγμένες κυβερνήσεις αλλά στα χέρια 10 οικογενειών.

Ποιες είναι αυτές οι 10 οικογένειες; Τι ακριβώς γνωρίζει όταν λέει πως «κυβερνούν τη χώρα»;

Ποιους πολιτικούς χρηματίζουν; Τι αποδείξεις έχει;

Τι έκανε ο ίδιος ο κ. Χαρδούβελης και οι τρεις κυβερνήσεις στις οποίες συμμετείχε από διάφορες θέσεις για να αντιμετωπίσουν αυτό το φαινόμενο;

Αναρωτιέμαι αν, έστω και τώρα, θα θέσει κάποιος αρμόδιος αυτά τα ερωτήματα στον κ. Χαρδούβελη.

* Υποψήφιος διδάκτορας του ΑΠΘ      

Κίνδυνος να επιστραφεί σε οικονομικούς εγκληματίες 1 δισ. ευρώ από ξέπλυμα χρήματος

Γράφει ο Θανάσης Κουκάκης

Η εν λόγω διάταξη που είναι περίτεχνα διατυπωμένη οδηγεί ουσιαστικά στην αναδρομική αποδέσμευση όσων προϊόντων εγκλήματος έχει δεσμεύσει η Αρχή για το Ξέπλυμα Χρήματος για περισσότερους από 18 μήνες.

Εγκληματικό προϊόν ύψους άνω του 1 δισ. ευρώ που έχει δεσμεύσει η Αρχή για το Ξέπλυμα Χρήματος τα τελευταία έτη, ερευνώντας υποθέσεις μεγάλης φοροδιαφυγής, ναρκωτικών, εγκληματικών οργανώσεων, κακουργηματικής απιστίας, τοκογλυφίας, trafficking, δωροδοκιών, καθώς και υποθέσεις σχετικές με απάτες και πλαστογραφίες, κινδυνεύει να επιστραφεί άμεσα στους κατηγορούμενους για την τέλεση των εγκλημάτων αυτών.

Ο λόγος είναι διάταξη που έχει παρεισφρήσει στο σχέδιο νόμου «Τροποποιήσεις Ποινικού Κώδικα, Κώδικα Ποινικής Δικονομίας» που έθεσε σε διαβούλευση το υπουργείο Δικαιοσύνης και το οποίο θα κατατεθεί μέσα στην εβδομάδα στη Βουλή.

Η εν λόγω διάταξη που είναι περίτεχνα διατυπωμένη οδηγεί ουσιαστικά στην αναδρομική αποδέσμευση όσων προϊόντων εγκλήματος έχει δεσμεύσει η Αρχή για το Ξέπλυμα Χρήματος για περισσότερους από 18 μήνες.

Η διάταξη αναφέρει τα εξής:

Στο τέλος της παρ. 5 του άρθρου 42 του ν. 4557/2018 προστίθεται εδάφιο ως εξής: «Τα χρονικά όρια διάρκειας των μέτρων δέσμευσης που περιγράφονται στο εδάφιο α’ της παραγράφου 2 του άρθρου 34 ΚΠΔ ισχύουν και για την περίπτωση που η απαγόρευση της κίνησης λογαριασμών, τίτλων και χρηματοπιστωτικών προϊόντων, του ανοίγματος θυρίδων και της μεταβίβασης ή εκποίησης οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου, διατάσσεται από τον Πρόεδρο της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας παραγράφου».

Η διάταξη αυτή απλά σημαίνει πως από την ψήφιση της τροπολογίας όσα περιουσιακά στοιχεία έχει δεσμεύσει η Αρχή για το Ξέπλυμα για πάνω από 18 μήνες αποδεσμεύονται. Μια τέτοια εξέλιξη θα είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες κατηγορούμενοι σε βάρος των οποίων έχουν ασκηθεί διώξεις για ξέπλυμα χρήματος και οικονομικά εγκλήματα, να ανακτήσουν την πρόσβαση σε περιουσιακά τους στοιχεία που έχουν δεσμευθεί για να διαφυλαχθεί το δημόσιο συμφέρον. Η δε διάταξη δεν θα ισχύσει από την ψήφιση της, αλλά αναδρομικά, ήτοι θα αφορά σε όλες τις υποθέσεις για τις οποίες έχει δεσμευθεί εγκληματικό προϊόν πριν από τον Απρίλιο του 2018.

Οι υποθέσεις αυτές είναι εκατοντάδες, αλλά το κυριότερο τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν δεσμευθεί για να διασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ! Ενδεικτικά, η Αρχή για το Ξέπλυμα Χρήματος το 2014 δέσμευσε εγκληματικό προϊόν συνολικής αξίας 161 εκατ. ευρώ, μέσω 117 διατάξεων δέσμευσης. Το 2015 δέσμευσε εγκληματικό προϊόν συνολικής αξίας 255 εκατ. ευρώ, μέσω 402 διατάξεων δέσμευσης. Το 2016 δέσμευσε εγκληματικό προϊόν συνολικής αξίας 301 εκατ. ευρώ, μέσω 444 διατάξεων δέσμευσης. Το 2017 η Αρχή δέσμευσε εγκληματικό προϊόν συνολικής αξίας 312 εκατ. ευρώ, μέσω 268 διατάξεων δέσμευσης.

Αυτά τα ποσά «μαμούθ», που κατά 80% αφορούν σε δεσμεύσεις που σχετίζονται με υποθέσεις φοροδιαφυγής, λόγω της διάταξης του υπουργείου Δικαιοσύνης, κινδυνεύουν να επιστραφούν με συνοπτικές διαδικασίες σε κατηγορούμενους για σοβαρές υποθέσεις διαφθοράς και οικονομικού εγκλήματος. Παράδειγμα η οικογένεια Κουτσολιούτσου, που βαρύνεται με σοβαρές κατηγορίες για το σκάνδαλο της Folli Follie και στην οποία η Αρχή για το Ξέπλυμα, για να διασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον, έχει δεσμεύσει ακίνητα μεγάλης αξίας.

Ωστόσο, αν και η παραπάνω τροπολογία έχει προκαλέσει την αντίδραση εισαγγελικών λειτουργών, αλλά κυρίως της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες που έχει ζητήσει το «πάγωμα» των περιουσιακών στοιχείων να έχει διάρκεια 4-5 έτη, η κυβέρνηση φαίνεται να κωφεύει. Συγκεκριμένα, αν και το σχετικό αίτημα φέρεται να μεταφέρθηκε στον υπουργό Δικαιοσύνης Κώστα Τσιάρα, εκείνος φέρεται να ανέφερε πως δεν μπορεί να το ικανοποιήσει και επέμεινε στη βραχείας διάρκειας δέσμευση, κάτι που πιθανότατα θα επηρεάσει αρνητικά  την αξιολόγηση της χώρας μας στη διεθνή κατάταξη για την αντιμετώπιση του ξεπλύματος χρήματος.

Το ζήτημα πάντως αναμένεται να τεθεί σήμερα κατά τη συνάντηση που θα έχουν στελέχη της Ομάδας Κρατών του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά της Διαφθοράς (GRECO) και της Ομάδας Εργασίας του ΟΟΣΑ για τη Δωροδοκία, τόσο με την ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης, όσο και με εισαγγελικούς λειτουργούς.

Τρεις πρόεδροι ΠΑΕ φέρεται να εμπλέκονται σε κύκλωμα παράνομου στοιχηματισμού

  Αποκάλυψη στη "Δίκη στο OPEN"

Σε δύο εισαγγελικές αναφορές κατονομάζονται τρεις πρόεδροι ΠΑΕ που εμπλέκονται σε κύκλωμα αλλοίωσης αποτελεσμάτων αγώνων και παράνομου στοιχηματισμού, όπως αποκάλυψε η "Δίκη στο OPEN" με τον Κυριάκο Θωμαϊδη το βράδυ της Δευτέρας.

Στα έγγραφα περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο οι τρεις πρόεδροι.. φέρεται να χειραγωγούσαν τους αγώνες των ομάδων τους, πείθοντας ποδοσφαιριστές να έχουν μειωμένη απόδοση.

Οι δύο σχετικές αναφορές συντάχθηκαν εντός του 2019 και περιέχουν τα ονόματα ποδοσφαιριστών και ενός πρώην διαιτητή που στο παρελθόν διηύθυνε αγώνες της δεύτερης κατηγορίας.

Το υλικό διαβιβάστηκε από την εισαγγελέα Εφετών Αθηνών και εποπτεύουσα της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Βιργινία Σακελλαροπούλου στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Βαγγέλη Ιωαννίδη. Πρόκειται για πρόεδρο ΠΑΕ της Super League της Βόρειας Ελλάδας, πρόεδρο ΠΑΕ της Super League 2 και πρόεδρο ΠΑΕ της Football League που εδρεύουν στη Θεσσαλία.

Το κύκλωμα παράνομου στοιχηματισμού, στο οποίο μετείχε ποδοσφαιρικός παράγοντας από την Αττική, φαίνεται πως είχε επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα, ενώ πολλά από τα στοιχήματα παίζονταν σε βαλκανικές χώρες.  

Μητσοτάκης, το τοτέμ της διαπλοκής

του Νίκου Μωραΐτη

Πού ‘ν’ τος, πού ‘ν’ τος ο πρωθυπουργός;

Τα κανάλια, οι σύμβουλοί του, το περιβάλλον του, έχουν αποκλείσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη από οποιαδήποτε καθημερινή φθορά αλλά και από οποιαδήποτε τριβή σχετική με την άσκηση της πολιτικής.

Γίνονται συνομιλίες για διεθνείς κυρώσεις προς την Τουρκία; Σιωπά. Απορρίπτεται το αίτημα εισόδου της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ; Δεν μαθαίνουμε ποτέ τι θέση πήρε. Συζητείται η παραπομπή υπουργού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ επειδή τόλμησε να ζητήσει τη διερεύνηση της υπόθεσης Novartis; Δεν πατάει στη βουλή, ενώ είναι ο πατριάρχης του σχεδίου εκδίκησης.

Ψηφίζεται στη βουλή ένα νομοσχέδιο – έκτρωμα που καταλύει τα εργασιακά δικαιώματα; Εκείνος απουσιάζει, σαν να μην είναι νομοσχέδιο δικό του. Ας πάνε ο Χατζιδάκης και ο Άδωνις να το υπαρασπιστούν. Ο Μητσοτάκης δεν θα έχει καμία φθορά.

Οι σύμβουλοι του κ. Μητσοτάκη δεν είναι τυχαίοι. Έχει μαζέψει γύρω του όλα εκείνα τα συμφέροντα που κατάφεραν, με μυστικά και ψέματα, να τον εκλέξουν. Κι αφού κατάφεραν να κάνουν πρωθυπουργό της χώρας ένα θαμπό, διεφθαρμένο, καμένο χαρτί, είναι πολύ πιο εύκολο να το κρατήσουν αλώβητο εκεί πάνω.

Ο Μητσοτάκης έχανε από τον Τσίπρα στη βουλή όταν είχε τον αβανταδόρικο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Φαντάζεστε τι θα πάθαινε τώρα, που έχει την κυβερνητική ευθύνη; Γι’ αυτό και η εξαιρετικής ευφυίας απόφαση των συμβούλων του: Δεν πηγαίνει στη βουλή. Πρώτον, γλιτώνει το «ξύλο» από τον Τσίπρα. Δεύτερον, δεν χρεώνεται τα νομοσχέδια της κυβέρνησής του.

Και τρίτο και καλύτερο; Αφού δεν πάει ο πρωθυπουργός στη βουλή, τα κανάλια θα παραστήσουν εύκολα ότι δεν πήγε ούτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν ο Μητσοτάκης ήταν εκεί, τα κανάλια θα ήταν αναγκασμένα να προβάλουν το «μπρα-ντε-φερ» Μητσοτάκη – Τσίπρα στις ειδήσεις τους. Λείπει ο Μητσοτάκης; Κόβεται κι ο Τσίπρας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι πρωθυπουργός της χώρας. Είναι κάτι μεταξύ προεδρεύοντος που απλώς παρευρίσκεται και σελέμπριτι που μαθαίνουμε τι τρώει, πώς κοιμάται, αν χτύπησε το δαχτυλάκι του και πού κολύμπησε την περασμένη Κυριακή.

Ένα τοτέμ της διαπλοκής είναι, που θα προστατευτεί όσο προστατεύει τους προστάτες του. Και είναι πρόβλημα του ΑλέξηΤσίπρα να βρει πώς θα σπάσει τον στεγανοποιημένο επικοινωνιακό κλοιό που περιβάλλει τον κ. Μητσοτάκη.

Όσο ο κ. Τσίπρας αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα της χώρας σαν δημοκρατία, τόσο δεν θα ακούγεται. Μόλις καταλάβει τι πολίτευμα έχουμε, τότε θα αντιληφθεί πώς πρέπει να δρουν στον 21ο αιώνα οι πολιτικοί που τα κόμματά τους έχουν κηρυχθεί παράνομα από τα ΜΜΕ.  

«Πόλεμος» Παπαχελά - Χατζηνικολάου για «φωτογραφικές» ρυμθίσεις της κυβέρνησης

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται ο «πόλεμος» μεταξύ του Αλέξη Παπαχελά και του Νίκου Χατζηνικολάου, ο οποίος ξεκίνησε μετά τη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον δεύτερο. Το τελευταίο επεισόδιο είχε να κάνει με την επίθεση του διευθυντή της Καθημερινής στον ιδιοκτήτη της Real Group  με αφορμή τις διατάξεις για την ενίσχυση των εφημερίδων που πέρασαν στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομίας και το οποίο ψηφίστηκε το βράδυ της Πέμπτης από τη Βουλή.

Η εφημερίδα χαρακτηρίζει τις διατάξεις που άλλαξε ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας ως «φωτογραφικές», αφήνοντας πολλά υπονοούμενα για ποιος κρύβεται πίσω από αυτές.

Συγκεκριμένα η Καθημερινή στο άρθρο της αναφέρει: «Ενώ η αρχική απόφαση για το πρόγραμμα ενίσχυσης (πρόκειται για την απόφαση 107/10-6-2019 ΦΕΚ Β΄ 2355 που φέρει τις υπογραφές των κ. Χουλιαράκη και Κρέτσου) προέβλεπε ότι μεταξύ των προϋποθέσεων υπαγωγής σε αυτό ήταν οι επιχειρήσεις να διαθέτουν ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα, ή τουλάχιστον να έχουν ρυθμισμένες οφειλές προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία και η ρύθμιση να είναι ενεργή, ήρθε η απόφαση 229/15-10-2019 (ΦΕΚ Β΄ 3821) για να καταργήσει τις παραπάνω προϋποθέσεις. Αλλη αναγκαία προϋπόθεση υπαγωγής μιας επιχείρησης στο πρόγραμμα ενίσχυσης ήταν να μην έχει οφειλές προς τους εργαζομένους της από εργατικές απαιτήσεις (δεδουλευμένες αποδοχές, επιδόματα εορτών και αδείας), κατά την ημερομηνία υποβολής της αίτησης. Και αυτή η προϋπόθεση απαλείφθηκε στη νεότερη ΚΥΑ. Η τελευταία προβλέπει ότι στην περίπτωση που υπάρχουν οφειλές στους εργαζομένους, το ποσό της ενίσχυσης εκχωρείται σε αυτούς.

Ακόμη και η ημερομηνία έκδοσης της επίμαχης ΚΥΑ είναι ενδεικτική των «διευθετήσεων» που επιχειρεί. Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 15 Οκτωβρίου 2019, την ημέρα που εξέπνεε η προηγούμενη προθεσμία υποβολής αίτησης υπαγωγής στο συγκεκριμένο πρόγραμμα ενίσχυσης, προκειμένου να δοθεί παράταση για... τρεις ημέρες, μέχρι δηλαδή τις 18 Οκτωβρίου. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι αυτή η τριήμερη παράταση είναι η δεύτερη που χορηγεί η σημερινή κυβέρνηση. Η αρχική ΚΥΑ όριζε ως ημερομηνία έναρξης υποβολής αιτήσεων την 22α Ιουλίου 2019 με τη σχετική περίοδο να διαρκεί για 60 ημέρες. Στις 19 Σεπτεμβρίου 2019, παραμονή της εκπνοής της παραπάνω προθεσμίας, εκδόθηκε τροποποιητική της παραπάνω που όριζε ως νέα καταληκτική προθεσμία για την υποβολή αιτήσεων τη 15η Οκτωβρίου 2019.

Στην αρχική ΚΥΑ προβλεπόταν η προσκόμιση βεβαίωσης ασφάλισης του ΕΦΚΑ για τους εργαζομένους που απασχολεί η επιχείρηση, ενώ στην τελευταία δίνεται η εναλλακτική για «άλλο νόμιμο δικαιολογητικό του ΕΦΚΑ». Ερωτήματα επίσης προκαλεί το γεγονός ότι ενώ αρχικά προβλεπόταν η υπαγωγή επιχειρήσεων που έχουν κάνει έναρξη τουλάχιστον 24 μήνες πριν από την υποβολή της αίτησης, στην τελευταία ΚΥΑ το όριο πέφτει στους 18 μήνες. Το ποσό, τέλος, της ενίσχυσης προβλέπεται να καταβληθεί εντός 30 ημερών αντί 60 που είχε καθορισθεί αρχικά». 

Πηγή

Κυψέλη ου μ' εθέσπισεν

Γράφει ο Θωμάς Τσαλαπάτης

«Παλιά υπήρχαν τρία μέρη στον κόσμο. Η Κυψέλη, η Ελλάδα και ο πλανήτης Γη. Τώρα βγαίνουν και λένε ότι ο κόσμος είναι ένας, όμως λένε ψέματα και αυτό φαίνεται στα μάτια τους».

Βέβαια, αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Βακαλόπουλος έχει δίκιο. Είναι όμως η σημαντικότερη. Αν μένεις στην Κυψέλη. Τα κείμενα του Βακαλόπουλου υπήρχε μια εποχή που έμοιαζαν απαραίτητα και αναγκαία για τον κάτοικο. Αναζητούσε τη μυθολογία για να συνεχίσει να επιβιώνει σε μια γειτονιά που τον μπούκωνε ρουτίνα, συγκινήσεις μιας χρήσεως, μέρες και νύχτες σε επανάληψη πετσοκομμένες από τις διαφημίσεις.

Ο Σαχτούρης φορώντας χειμώνα-καλοκαίρι ένα παλτό να πηγαίνει στα περίπτερα και να παίζει τα παιχνίδια με τις δαγκάνες και τα λούτρινα, ο Μένης Κουμανταρέας να ανεβοκατεβαίνει τη Φωκίωνος και οι παλιές ιστορίες της περιοχής να προσθέτουν παραξένισμα στο τετριμμένο.

Η Κυψέλη σήμερα δεν αρνείται τη μυθολογία της. Αλλά δεν έχει πια ανάγκη από καταφύγια. Υπάρχει, βιώνει, ανακαλύπτει όλα όσα ήταν πάντοτε εκεί αλλά δεν μπορούσαν να συνδεθούν.

Ολο και πιο συχνά θα πετύχεις ένα επιδερμικό αφιέρωμα σε κάποιο free press, σε κάποιο πολιτιστικό ένθετο να κάνουν λόγο για την πιο hip γειτονιά της Αθήνας. Το αφιέρωμα σε μουδιάζει, η πραγματικότητά του όμως σου είναι αληθινή και ένθερμα την αποδέχεσαι. Η Κυψέλη έχει αλλάξει εδώ και καιρό. Από τότε που το κέντρο έγινε μεταμεσονύχτιο λούνα παρκ της υποχρεωτικής νεότητας ή τουριστικός διάδρομος απογείωσης του Airbnb.

Η μαζική μετακίνηση φοιτητών και καλλιτεχνών στην περιοχή συνέπεσε χρονικά με το δεύτερο κύμα μεταναστών. Και στις δύο περιπτώσεις τα φτηνά (και τα φτηνότερα) νοίκια έπαιξαν τον ρόλο τους. Χωρίς να είναι ποτέ προοδευτική, η Κυψέλη ήταν πάντοτε το στοίχημα της συνύπαρξης. Από την πρώτη γενιά μεταναστών από την Αλβανία, την Πολωνία μέχρι και σήμερα. Ενα στοίχημα που μια κερδίζεται και μια χάνεται, με όρους όχι ιδεολογίας αλλά καθημερινότητας.

Από τότε που πέταξε μακριά τα γραφεία των νεοναζί (αλλά όχι τους νεοναζί) μέχρι τα μαζικά μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες στην Αγορά της Κυψέλης, μέχρι την επάνοδο των κεκαρμένων τα χρόνια που η κρίση βάθυνε και μέχρι το σημερινό μωσαϊκό. Τα πρώτα δειλά μαγαζιά μεταναστών, τα διάφορα φαγάδικα και καφενεία τους, τα ψιλικατζίδικα των Πακιστανών, η κομμωτική των Αφρικανών γυναικών.

Γάλλος φίλος, κάτοικος Κυψέλης αστειευόταν πως η Κυψέλη έχει τη μεγαλύτερη κοινότητα Ισλανδών εκτός Ρέικιαβικ. Μια παρέα που ήρθε για residency σε μια από τις γκαλερί της Κυψέλης, της άρεσε η περιοχή και έμεινε μόνιμα φέρνοντας μαζί και φίλους. Γάλλος είναι και ο γείτονας που άνοιξε το πρώτο βιβλιοπωλείο (τα χαρτοπωλεία εξαιρούνται) στην περιοχή (αναμένουμε το δεύτερο λίγο πριν από το τέλος του 2019, λίγο μετά το τέλος της Φωκίωνος στη Δροσοπούλου). Γιατί τελικά η Κυψέλη, η Ελλάδα και ο πλανήτης Γη μπορούνε άνετα να είναι το ίδιο πράγμα.

Για όσους μεγάλωσαν εδώ το να παραμένεις σταθερός στην Κυψέλη μοιάζει περίπου με το να μετακομίζεις σε δόσεις. Οχι σε μια νέα περιοχή, αλλά σε μια καλύτερη εκδοχή της περιοχής που πάντα γνώριζες και πάντα σε θύμωνε με τον ανεξέταστο τρόπο ζωής της.

Οι πρωινοί γέροι που γκρινιάζουν, ρατσιστές και αυστηρά αρσενικοί είναι ακόμα στα καφενεία, οι γείτονες που φωνάζουν στα μπαλκόνια και οι κάγκουρες με τις κωλοφτιαγμένες εξατμίσεις είναι ακόμα εδώ. Ομως τους έχουμε συνηθίσει. Σαν συγγενή για τον οποίο ντρέπεσαι, αλλά τι να κάνεις. Τώρα κάθε βδομάδα συστήνουμε την περιοχή σε έναν νέο φίλο και κάθε τόσο ένας νέος φίλος ή μια νέα φίλη συστήνονται σε εμάς.

Αυτά τα γράφω ενώ κάθομαι σε ένα από τα πολλά καινούργια καφέ στο πάνω μέρος της Φωκίωνος. Ωρα μία και κάτι το μεσημέρι. Μπροστά μου περνούν τα παιδιά από το 26ο. Το Δημοτικό είχε πάει σήμερα εκδρομή. Δεν έχεις δει ποτέ τόση όμορφη πολυχρωμία. Παιδιά απ' όλο τον κόσμο και τελικά παιδιά από την Κυψέλη, να κρατιούνται όλα χέρι χέρι, χωρίς φιλτραρίσματα, χωρίς δεύτερες σκέψεις με την ένταση της χαράς που σπρώχνει τα παιδικά σώματα μονίμως προς τα μπρος, διαφορετικές καταγωγές που συναντιούνται στον παρόντα χρόνο της παιδικής ηλικίας και σέρνουν τις τσάντες τους προς το μέλλον.

Μου θυμίζουν πως πρέπει να πάρω τον γιο μου από το νηπιαγωγείο, λίγο πάνω από την πλατεία. Είναι και αυτός ένας νέος Κυψελιώτης.

tsalapatis.blogspot.gr   

Το φυσικό αέριο δεν είναι «αθώο»

Γράφει ο Γιώργος Μπάλιας

Όπως είναι γνωστό στο πλαίσιο αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης το πρώτο ζήτημα που τίθεται, είναι η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μέσω της μείωσης της χρήσης των ορυκτών καυσίμων. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα διατυπώνεται τόσο διεθνώς, όσο και στη χώρα μας η άποψη ότι θα πρέπει να γίνεται χρήση του φυσικού αερίου ως «ενέργεια-γέφυρα».

Είναι παράλληλα γνωστό ότι η χρήση του φυσικού αερίου εκπέμπει σε σχέση με το πετρέλαιο το 50% του διοξειδίου του άνθρακα, αλλά πέντε φορές περισσότερο μεθάνιο. Είναι αναμφισβήτητο ότι η δράση του μεθανίου για την αύξηση του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι εκατονταπλάσια σε σχέση με εκείνη του διοξειδίου του άνθρακα. Επομένως, κάθε άλλο παρά αθώα είναι η υιοθέτηση της άποψης περί του φυσικού αερίου ως «ενέργεια-γέφυρα» και οφείλεται στο ότι οι μεγάλες ενεργειακές εταιρείες επιδιώκουν τη χρήση του φυσικού αερίου, διότι, αφενός μεν, είναι περισσότερο κερδοφόρα σε σχέση με την αντίστοιχη των ΑΠΕ, αφετέρου δε, δεν διαθέτουν τη βέλτιστη διαθέσιμη τεχνολογία για τις ΑΠΕ, καθόσον είναι ιδιαιτέρως ακριβή.

Σε αυτό το πλαίσιο είναι ευχάριστο το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (μέτοχοι της οποίας είναι τα κράτη μέλη της Ε.Ε.) πρότεινε στις 15 Οκτωβρίου 2019 στου εκπροσώπους των μετόχων κρατών να σταματήσει η χορήγηση δανείων για έργα σχετικά με τη χρήση ορυκτών καυσίμων, περιλαμβάνοντας και το φυσικό αέριο. Η πρόταση δυστυχώς βρήκε αντίθετη τη Γερμανία, η οποία είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος με ποσοστό 16%, την οποία ακολούθησαν μερικά ακόμα κράτη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, τα οποία δεν ήθελαν να περιληφθεί το φυσικό αέριο. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο διευθύνων σύμβουλος της τράπεζας ανέφερε ότι σύντομα θα θέσει εκ νέου το ζήτημα και ότι ελπίζει πως θα έχει θετική απάντηση από όλα τα κράτη μέλη. Μένει να το δούμε. Προς το παρόν, όμως, η ελληνική κυβέρνηση έχει δρομολογήσει την κατασκευή εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με βάση το φυσικό αέριο, αρχής γενομένης από το, πρόσφατα εγκαινιασθέν από τον πρωθυπουργό, έργο της εταιρείας Μυτηλιναίος Α.Ε., προβάλλοντας το απατηλό επιχείρημα ότι θα πρέπει να προχωρήσει η χώρα στη λεγόμενη απολιγνιτοποίηση. Είναι δε απατηλό το εν λόγω επιχείρημα, καθόσον η κυβέρνηση επιθυμεί να βάλει στην αγορά εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με χρήση φυσικού αερίου.

Αν ληφθεί υπόψη ότι η απόσβεση του κόστους κατασκευής των ως άνω εργοστασίων απαιτεί πολλά χρόνια, κατανοεί κανείς ότι δεν πρόκειται να ανταποκριθεί η χώρα στου στόχους μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, όπως αυτοί προβλέπονται στη Συνθήκη του Παρισιού. Η λύση βρίσκεται στην ανάπτυξη των εναλλακτικών μορφών ενέργειας με την εμπλοκή των ενεργειακών κοινοτήτων, έτσι ώστε η παραγόμενη ενέργεια να είναι αυτή που απαιτείται για την κάλυψη μόνο των τοπικών αναγκών.

Κάντε περίπατο, όχι παρέλαση

του Τάσου Γιαννόπουλου

Μπορεί κάπου, φευγαλέα έστω, να το έχουμε ξανακούσει, σίγουρα πάντως δεν είναι το πρώτο που σκεφτόμαστε όταν πλησιάζει η 28η Οκτωβρίου: η Ελλάδα ήταν η μόνη χώρα στην κατεχόμενη από τους Ναζί Ευρώπη, στην οποία ματαιώθηκε η πολιτική επιστράτευση, χάρη στην παλλαϊκή κινητοποίηση που κορυφώθηκε στις 5 Μαρτίου 1943.

Εκείνη την ημέρα, το πλήθος των διαδηλωτών, αψηφώντας τις σφαίρες των κατακτητών, εισέβαλε στο Υπουργείο Εργασίας καίγοντας τις λίστες με τους χιλιάδες επίστρατους, οι οποίοι θα οδηγούνταν για καταναγκαστική εργασία στη Γερμανία. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη πολιτική νίκη της Αντίστασης.

Ποιοι από όσους περπατάτε σήμερα βιαστικά πίσω από το Πολυτεχνείο, στην οδό Τοσίτσα, όπου βρισκόταν τότε το υπουργείο Εργασίας, το γνωρίζετε;

Αν, μάλιστα, συνεχίσετε τη βόλτα σας στο κέντρο για έναν καφέ στο «Ζόναρς» (οκ, άλλαξε όνομα αλλά όλοι έτσι το ξέρουμε!), στο κτίριο δηλαδή όπου στεγάζονταν τα ανώτατα διοικητικά κλιμάκια του ναζιστικού στρατιωτικού μηχανισμού επί κατοχής, θα προσπεράσετε αμέριμνοι το κλασικιστικού ρυθμού κτίριο της Τραπέζης της Ελλάδος, επί της Πανεπιστημίου. Μοιάζει, πλέον, βαρετό για έναν καθημερινό περιπατητή της Αθήνας.

Το σημείο αυτό επέλεξε ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης λίγες ημέρες πριν, για να μας θυμίσει άλλη μία κορυφαία πράξη αντίστασης που ελάχιστοι τη θυμούνται ως τέτοια:

Στις 22 Ιουλίου 1943, χιλιάδες κόσμου (υπολογίζονται από 200 έως 500 χιλιάδες) κατέβηκαν στους δρόμους της Αθήνας, αδιαφορώντας για την απειλητική παρουσία των κατοχικών δυνάμεων, ενάντια στην επικείμενη επέκταση της βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία.

Εκεί περίπου όπου στεκόμασταν εμείς 76 χρόνια μετά, στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Ομήρου, οι διαδηλωτές αντίκρισαν τότε τo οδόφραγμα γερμανικών αρμάτων μάχης, στρατού και ανδρών των ελληνικών Σωμάτων Ασφαλείας.

Εκεί δέχτηκαν πυρά από γερμανικό στρατιωτικό όχημα που έφερε πολυβόλο στην καρότσα του. Οι νεκροί, όλοι τους μέλη του ΕΑΜ, ξεπέρασαν τους 15 και οι τραυματίες τους 60.  Όμως η επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής δεν πραγματοποιήθηκε. Οι δύο παραπάνω σημαντικές στιγμές αποτελούν ψήγματα από τον ιστορικό περίπατο «Αντίσταση και δωσιλογισμός στην κατοχική Αθήνα».

Εκτός από τις πράξεις αντίστασης και τη δράση των εαμικών και άλλων αντιστασιακών οργανώσεων, ο περίπατος κάνει στάσεις και εκεί όπου στεγάζονταν  τα ελληνικά SS, εκεί που δρούσαν οι μαυραγορίτες, εκεί όπου βρίσκονταν τα στέκια των Γερμανών. Τοποθετεί την ιστορία στον τόπο της και φωτίζει πολλές πλευρές της, όχι μόνο τις ηρωικές, άγνωστες πολλές από αυτές στο πλατύ κοινό, αλλά και τις «σκοτεινές» και καταχωνιασμένες στα συρτάρια της λήθης από σύγχρονους αναθεωρητές της ιστορίας.

Μια από αυτές συναντάς αν γυρίσεις ξανά προς την Ομόνοια και κάνεις μία στάση στην πλατείας Δικαιοσύνης, απέναντι από το σημερινό θέατρο «REX»: στα χρόνια της Κατοχής, στη Σανταρόζα 3 (ή 5 με σημερινή αρίθμηση) ήταν η έδρα των SD (Sicherheitsdienst), δηλαδή της Υπηρεσίας Ασφαλείας των SS και της ομάδας αντικατασκοπίας «Dienststelle 3.000». Στις υπηρεσίες αυτές υπηρετούσαν εκατοντάδες Έλληνες πράκτορες.

Όσοι από αυτούς δικάστηκαν μεταπολεμικά, αθωώθηκαν σχεδόν όλοι. Αλλά και οι ελάχιστοι που καταδικάστηκαν, αποφυλακίστηκαν το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1950…

Ο ιστορικός αυτός περίπατος (είχε αρκετές ακόμα στάσεις), στον οποίο συμμετείχε πάρα πολύς κόσμος, απόδειξη του ενδιαφέροντος για την ιστορία της πόλης αλλά και τα αποτυπώματα της ιστορίας στο «σώμα» της πόλης.

Είναι μέρος των πολύμορφων εκδηλώσεων για τη απελευθέρωση της Αθήνας από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής.

Ξέρετε πότε έγινε η απελευθέρωση; Στις 12 Οκτωβρίου του 1944.

Ωστόσο, η επίσημη μνήμη έχει αφήσει ένα μεγάλο κενό στην ημερομηνία αυτή και την πάνδημη γιορτή που έλαβε χώρα εκείνη την ημέρα διότι, ως γνωστόν, η χώρα μας – περίεργη εξαίρεση από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές- γιορτάζει την εμπλοκή της στον Πόλεμο (την 28η Οκτωβρίου του 1940), αντί για την απελευθέρωση.

Κι αν υπάρχει ιστορική εξήγηση για την «ιδιοτροπία» αυτή -καθώς, το νικηφόρο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ακολούθησε η εμφύλια σύγκρουση που εξακολουθεί να προκαλεί έντονες αντιπαραθέσεις – δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί η επιμονή του εορτασμού μέσα από την παρέλαση, κατάλοιπο και αυτή μίας άλλης, «μαύρης» περιόδου, της μεταξικής δικτατορίας. Έναν θεσμό που αποθεώθηκε επί χούντας και δυστυχώς έμεινε στο απυρόβλητο από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης.

Μονότονο τελετουργικό, γεμάτο μούχλα και μιλιταρισμό,  το οποίο συσκοτίζει τα ιστορικά γεγονότα και πριμοδοτεί έναν θολό εθνικό μύθο.

Παίρνει, μάλιστα, ξανά πινελιές… «αριστείας» (αυτός είναι ο ευφημισμός για τις  διακρίσεις μεταξύ των παιδιών), καθώς η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου  Παιδείας και Θρησκευμάτων κατάργησε την κλήρωση μεταξύ όλων των μαθητών και των μαθητριών των δημοτικών σχολείων για τον ορισμό του σημαιοφόρου.

Γιατί επιμένουμε στον αναχρονισμό, όταν υπάρχουν άλλοι, φρέσκοι τρόποι προσέγγισης της ιστορίας και της συλλογικής μνήμης που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στις εθνικές επετείους; Γιατί όχι μία δημιουργική «βόλτα» στην ιστορία, χωρίς χασμουρητά και φανφάρες κενές νοήματος;

Ποτέ δεν είναι αργά. Άλλωστε, οι εκδηλώσεις «12 Οκτωβρίου 1944. Η Αθήνα ελεύθερη» ξεκίνησαν πολύ πρόσφατα, ως μετεξέλιξη ενός ιστορικού περιπάτου (ο οποίος έλαβε χώρα πριν από έξι χρόνια) και τείνουν να γίνουν θεσμός, με μαζική συμμετοχή του κόσμου.

Εύπεπτη και κατανοητή, η δημόσια ιστορία συναντά την ιστορική τεκμηρίωση μέσα στην ίδια την πόλη, εκεί όπου, αν κάνεις απόλυτη ησυχία, ακούγονται ακόμα οι ιστορίες των ανθρώπων για  τα δεινά που υπέστη η χώρα μας κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της Κατοχής. Αλλά και οι αφηγήσεις για τον αγώνα του ελληνικού λαού ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό.

Να, λοιπόν, η λύση, αν δεν θέλουμε αποστειρωμένο εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου: ιστορικοί περίπατοι και όχι παρελάσεις!  

Αναθεμα σε φασισμέ

Του Μανόλη Φραγκάκη*

Ως αγροτικός γιατρός, είχα μια περίεργη συνήθεια.

Τα απογεύματα του χειμώνα, έπαιρνα το αυτοκίνητο, και πήγαινα σε απομακρυσμένα χωριά, αναζητώντας σπίτια μοναχικά , σταμάταγα όπου έβγαινε καπνός από την καμινάδα, σημάδι πως μέσα υπήρχαν άνθρωποι.

Χτυπούσα την πόρτα, και όταν ρωτούσαν ποιός είμαι έλεγα : «Ο γιατρός».

Πάντα η πόρτα άνοιγε γρήγορα, πάντα έβλεπα στα πρόσωπα των ανθρώπων που δεν είχαμε ξαναβρεθεί ποτέ, την χαρά να είμαι εκεί, και αφού τους έγραφα τα φάρμακα του μήνα, και έκανα τα τυπικά μιας ακάλεστης ιατρικής επίσκεψης, ήξερα πως πάντα θα στρωθεί ένα τραπέζι με τσικουδιά , παξιμάδι, ντομάτα και ίσως και ένα κομμάτι γραβιέρα.

Στα τραπέζια αυτά, που ήταν τα πιο πλούσια της ζωής μου, άνοιγε η συζήτηση για την ζωή τους,πως περνούν οι μέρες τους, τι τους δυσκολεύει, πόσα χρόνια ήταν μαζί, αν θα έφευγαν ποτέ από τον τόπο τους.

Όμως πάντα ρωτούσα και ιστορίες να μου πουν από τον πόλεμο, τα χρόνια που η γερμανική μπότα πατούσε στο νησί, αναζητούσα αναμνήσεις τους από τα χρόνια εκείνα.

Τα βλέμματα τους άλλαζαν πάντα, πάντα ο θυμός ,η αγανάκτηση και η στεναχώρια κυριαρχούσε στο τραπέζι, περιγράφοντας μου πόσο σκληρός είναι ο ναζισμός, και στο τέλος κάναμε πως τα προσπερνουσαμε όλα εκείνα , με ένα ποτηράκι τσικουδιά.

Μια από τις πολλές ιστορίες που σκέφτομαι συχνα, είναι της κυρίας Βασιλικής, από τα Τεμένια Σελίνου.

Χειμώνας στα βουνά τότε, κρύο που πάγωνε κάθε σου κύτταρο, και η ίδια αφού μου εξιστόρησε τις φασιστικές θηριωδίες στην περιοχή μου πε:

«…κάποιες φορές που χιόνιζε για μέρες, μαγειρεύαμε με ότι μας είχε απομείνει, και βγάζαμε ένα πιάτο φαγητό και το πηγαίναμε στο απέναντι βουνό να φάνε και οι στρατιώτες, δύο ώρες δρόμος ήτανε…»

Ποιοί στρατιώτες , την ρώτησα εγώ, χωρίς να μπορώ να κατανοήσω τα λόγια της.

«Μα οι Γερμανοί -μου λέει- ποιοι άλλοι παιδί μου; Θα ποθενανε από την πείνα, και το κρύο, μικρά κοπελακια ητονε, δεν ξερανε τι κανανε».

Πολλές φορές από τότε, με κάνουν να στριφογυρίζω, τα λόγια της κυρίας Βασιλικής, ενός ανθρώπου που έζησε την κατοχή,και αντιστάθηκε όπως όλο το νησί στον ναζισμό.

Δομικά, ηθικά ,ιδεολογικά, είμαι ποτισμένος με την γνώση πως πρέπει να πατάξουμε τον φασισμό με κάθε τρόπο, μα παράλληλα να μην ξεχνούμε πώς η πρόταση απέναντι από τον φασισμό και τον ναζισμό είναι η ανθρωπιά.

Υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι της εποχής, όπως Γεώργιος Θέμελης, νομάρχης Πέλλας, βουλευτής της ΕΡΕ ( 1956-57) και μετέπειτα υφυπουργός Αμύνης ( 1958-61) ο οποίος δήλωσε: «Ο εγείρων τα όπλα κατά των Γερμανών δεν είναι Έλλην»

Υπάρχουν οι χρυσαυγίτες που δηλώνουν θαυμασμό για τον Χίτλερ, και τα τάγματα Ασφαλείας, υμνώντας τους «αγνούς στρατιώτες των SS»

Υπάρχουν οι θαυμαστές της Χούντας, που ακόμη και σήμερα κρατούν υπουργεία και πουλάνε δημοκρατία,

υπάρχουν και οι κυνηγοί κάθε αδύναμου της Γης που «πουλάνε» Ελλάδα.

Υπάρχει και ο καπιταλισμός που κάνει μπίζνες με όλους αυτούς, στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Χιλή, στην Ρωσία,στο Ισραήλ, σε κάθε γωνιά του κόσμου, σηκώνοντας το δάκτυλο σε μας, ή έχοντας το δάκτυλο στην σκανδάλη, έτοιμοι όλοι αυτοί να μας διδάξουν την παντέρμη » δημοκρατία και δικαιοσύνη » τους.

Τιμή και δόξα στον καθένα που βάζει το στήθος του απέναντι στον φασισμό,

τιμή και δόξα στον καθέναν που βάζει στο πιάτο μας ανθρωπιά και αγάπη.

Ανάθεμά σε φασισμέ.

*Από το Facebook  

Aφορισμοί...

Ποινή χάδι για τον παιδεραστή παπά. Η μητρόπολη Μάνης τον τιμωρεί με ‘αργία’, σύμφωνα λέει με τις κείμενες εκκλησιαστικές διατάξεις. Όμως στην αργία, ισόβια ή προσωρινή (ούτε καν αυτό δεν διευκρινίζεται στην απόφαση) ο ιερέας παραμένει κληρικός και το ιερατικό του αξίωμα διατηρείται ανέπαφο.

Αντίθετα στην καθαίρεση - η πιο βαριά ιερατική ποινή - ο τιμωρημένος χάνει οριστικά τόσο την ιερατική του ιδιότητα, όσο και τα προνόμια που απορρέουν από αυτήν. Ο παπάς δηλαδή πετιέται έξω από την εκκλησία και ξαναγίνεται λαϊκός, όπως ήταν πριν χειροτονηθεί.

Η αργία γι’ αυτόν τον άθλιο που μαστίγωνε αλύπητα και βίαζε ένα κοριτσάκι σημαίνει πως τον παύουν από τα καθήκοντα του για ένα διάστημα και μετά επιστρέφει σε αυτά σαν να μην τρέχει κάστανο. Και μισθός και σύνταξη κι απ’ όλα τα κομφόρ.

Και φυσικά ούτε λόγος για αφορισμό. Αυτή την εσχάτη των ποινών η Εκκλησία της Ελλάδας την φυλάει απ’ ο,τι φαίνεται για κάτι... λογοτεχνικά αποβράσματα τύπου Καζαντζάκη, Ροίδη και Λασκαράτου.

από το (fb) της Ελενας Ακρίτα