Aφορισμοί...

Ποινή χάδι για τον παιδεραστή παπά. Η μητρόπολη Μάνης τον τιμωρεί με ‘αργία’, σύμφωνα λέει με τις κείμενες εκκλησιαστικές διατάξεις. Όμως στην αργία, ισόβια ή προσωρινή (ούτε καν αυτό δεν διευκρινίζεται στην απόφαση) ο ιερέας παραμένει κληρικός και το ιερατικό του αξίωμα διατηρείται ανέπαφο.

Αντίθετα στην καθαίρεση - η πιο βαριά ιερατική ποινή - ο τιμωρημένος χάνει οριστικά τόσο την ιερατική του ιδιότητα, όσο και τα προνόμια που απορρέουν από αυτήν. Ο παπάς δηλαδή πετιέται έξω από την εκκλησία και ξαναγίνεται λαϊκός, όπως ήταν πριν χειροτονηθεί.

Η αργία γι’ αυτόν τον άθλιο που μαστίγωνε αλύπητα και βίαζε ένα κοριτσάκι σημαίνει πως τον παύουν από τα καθήκοντα του για ένα διάστημα και μετά επιστρέφει σε αυτά σαν να μην τρέχει κάστανο. Και μισθός και σύνταξη κι απ’ όλα τα κομφόρ.

Και φυσικά ούτε λόγος για αφορισμό. Αυτή την εσχάτη των ποινών η Εκκλησία της Ελλάδας την φυλάει απ’ ο,τι φαίνεται για κάτι... λογοτεχνικά αποβράσματα τύπου Καζαντζάκη, Ροίδη και Λασκαράτου.

από το (fb) της Ελενας Ακρίτα