Πυρηνικός σταθμός στη Βουλγαρία, πυρηνικό ολοκαύτωμα στην Ελλάδα;

του Χρήστου Ξανθάκη

Κάθεσαι εσύ τώρα να δεις τα βραβεία Emmy τα τηλεοπτικά, βγαίνουν τα αποτελέσματα, αγκαλιές, φιλιά, χαμόγελα, υποκλίσεις, γαμάει το “Chernobyl”, η μίνι σειρά για το ατύχημα στο ομώνυμο πυρηνικό εργοστάσιο της Σοβιετικής Ενώσεως, 10 βραβεία πήρε με 19 υποψηφιότητες, ο ένας στους δυο κερδίζει, όπως λαχείο λαϊκό ένα πράγμα. Δύναμη το “Chernobyl”, μάζεψε όλο το χαρτί!

Κι ατάκα, έπειτα από λίγες μέρες σκάει η Γκρέτα στα Ηνωμένα Έθνη στη Νέα Υόρκη και το κάνει μπάχαλο το μαγαζί, γυαλιά καρφιά σε λέω, με βλέμμα πιράνχα και λόγια φλογερά. Και αρχίζουν οι εξυπνάκηδες του διαδικτύου να τη μασουλάνε, ότι δηλαδή σιγά το δεκαεξάχρονο, αντί να ασχολείται με τα μαθήματά του ή με τίποτις κομενάκια κάθεται και τρέχει για το περιβάλλον, διαφημιστικό κόλπο, σαπίλα, όλα ψέματα, μου το έχει πει ο ταρίφας που έδωσε το διδακτορικό στην Ελένη Αντώνιάδου, ναι, με ντιστίξιο, όχι σαν την αγράμματη τη Σουηδέζα.

Αυτά στο μπουρδελάκι των ελληνικών σόσιαλ μίντια, αλλά η κριτική δεν έρχεται μόνο από δεξιά, έρχεται και αριστερά, από οικολογικούς κύκλους ας πούμε, που υποστηρίζουν ότι όλη αυτή η μανία εναντίον του ορυκτού άνθρακα στις πολλές και ποικίλες μορφές του δεν έχει να κάνει με την προστασία του περιβάλλοντος, έχει να κάνει με τα πλοκάμια του πυρηνικού λόμπι, του λόμπι της πυρηνικής ενέργειας για να είμαι πιο ακριβής, που προσπαθεί να πείσει τα κορόιδα για το πόσο πιο καθαρή είναι και πόσο δεν ρυπαίνει την ατμόσφαιρα. Και τα πιάνουν από εκεί, ο ταρίφας το είπε, ναι, στη σχολή του οποίου δίδασκε η Αντωνιάδου, πρωί βράδυ και καμιά φορά και μετά τα μεσάνυχτα!

Κάπου θέλω να καταλήξω όμως και σας φέρνω γύρω γύρω και σας πάω μέσω Καπερναούμ. Θέλω να καταλήξω σε μια είδηση που δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» στις αρχές του περασμένου μήνα και πέρασε όχι απλώς απαρατήρητη, εκεί που δεν πιάνει μελάνι γράφτηκε, εκεί που δεν φωτάει ο ήλιος. Συνοπτικά, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Εύρη Τσουμή:

«Πέντε κολοσσοί από Ρωσία, ΗΠΑ, Κίνα, Γαλλία, και Ν. Κορέα έχουν καταθέσει πρόταση για την υλοποίηση του πρότζεκτ στο Μπέλενε της Βουλγαρίας

Στην τελική ευθεία μπαίνει το ζήτημα της κατασκευής πυρηνικού σταθμού στο “Μπέλενε” της Βουλγαρίας, μια ανάσα από το αντίστοιχο εργοστάσιο που υπάρχει στο Κοζλοντούι. Το διεθνές ενδιαφέρον έχει εκτιναχθεί στα ύψη.

Πριν δέκα μέρες έκλεισε η προθεσμία για την εκδήλωση ενδιαφέροντος για την υλοποίηση του πρότζεκτ με πέντε ενεργειακούς κολοσσούς».

Αυτό είναι με δυο λόγια το πρότζεκτ, ένα γκουγκλάκι να κάνετε θα σας το βγάλει ολόκληρο με μπικικίνια και μεγαβάτ και τις εταιρείες που ενδιαφέρονται. Διότι το ενδιαφέρον είναι μεγάλο, παρά το υψηλό κόστος και τρέχουν οι λομπίστες δεξιά αριστερά από μίτινγκ σε μίτινγκ να παρουσιάσουν τις προτάσεις. Για πυρηνικό εργοστάσιο «μια ανάσα από το Κοζλοντούι».

Το οποίο Κοζλοντούι εξ όσων γνωρίζουμε πρέπει να είναι ο πυρηνικός σταθμός με τα περισσότερα προβλήματα ανά την υφήλιο. Μία ξεκινάει, δύο σταματάει, τρεις αναπαύεται. Και όλο και κάτι διαρροές προκύπτουν, όλο και κάτι μικροατυχήματα, όλο και κάτι ντελαπαρίσματα.

Να το πιείς στο ποτήρι εν ολίγοις και μίνι σειρά να γυρνάς να κάνεις πουτάνα τα Emmy! Αναρωτιέμαι και αν ο καινούριος ο σταθμός θα μας κοψοχολιάζει κάθε τρεις και λίγο και θα μας ξυπνάει με συναγερμούς μέσα στη νύχτα. Δυο βήματα απ’ τη Χαλκιδική, που σαν τη Χαλκιδική δεν έχει, δεν ξέρω αν το έχετε υπόψη σας…

Υ.Γ.: Ρίχνοντας μια ματιά στο ίντερνετ, είδα ότι στον εικοστό και στον εικοστό πρώτο αιώνα δεν έχει σημαντικούς σεισμούς η Βουλγαρία. Στον δέκατο ένατο όμως τράβαγε κάτι επτάρια μπουκιά και συχώριο. Ποιος μας λέει ότι δεν θα επαναληφθεί το φαινόμενο και δεν θα γίνουμε Φουκουσίμα;