Να γίνουμε αυτοί που σταματούν τις πέτρες

Της Γιάννας Κουκά

Μη γίνουμε ποτέ εκείνοι που πετούν τις πέτρες. Να γίνουμε αυτοί που σταματούν τις πέτρες. Να ‘μαστε αυτοί που τις μποδίζουν να πέσουν πάνω σε πρόσφυγες κι εθελοντές.

Μην είμαστε σαν κείνους που χθες κατέβηκαν στη Συκαμνιά από τα γειτονικά χωριά και πέταξαν πετριές πάνω στους ανθρώπους του φουσκωτού του Open arms. Του Open arms που αψηφά τον ρατσισμό και τους Σαλβίνηδες του κόσμου. Του Open arms που μπαίνει στα απαγορευμένα λιμάνια να βρουν οι πρόσφυγες στεριά.

Αν είναι πέτρα να πετάξουμε να είναι μια ώρα που φωνάζουμε ιντιφάντα. Και μόνο τότε. Να υπερασπιστούμε της γης τους βασανισμένους. Να γίνουμε αυτοί που σταματούν τις πέτρες που ρίχνονται πάνω στους ανθρώπους.

Να γίνουμε αυτοί που δεν πληγώνουν την αλληλεγγύη.

Στη φωτογραφία κείνος που πέτρες δεν πέταξε, μόνο άπλωσε το χέρι – και μέσα απ’τον φακό του, για να μη μπορεί να πει κανείς δε γνώριζε-στης γης τους κολασμένους.

Ο Γιάννης Μπεχράκης, ο φωτογράφος των προσφύγων.

Μη γίνουμε εκείνοι που πετούν τις πέτρες, να γίνουμε Μπεχράκηδες που αφήνουν τον φακό για να διασώσουν. Να γίνουμε κείνοι που σταματούν τις πέτρες που πάνε να πέσουν πάνω στον άνθρωπο. Κείνοι που σταματούν τους λιθοβολισμούς.