Το καρτέλ των τραπεζών και το βήμα (Χρήσιμων) ηλιθίων

Θυμάσαι ότι σήμερα, 31 Οκτωβρίου όταν ήσουν μαθητής σε έβαζαν να γράφεις μια έκθεση για την αξία της αποταμίευσης;

 Θυμάσαι πότε είχες τη δυνατότητα να αποταμιεύσεις;

Γιατί να θυμάσαι! Αφού τα τελευταία, πολλά πλέον χρόνια, αγωνίζεσαι ίσα να τα βγάλεις πέρα χωρίς να μπεις πολύ μέσα…

Η τηλεκριτικός Ντέπυ Γκολεμά το είχε γράψει πολύ έξυπνα: Περισσεύει πολύς μήνας στο τέλος του μισθού (και το είχε γράψει πριν αρχίσει το μεγάλο πάρτι της κρίσης).

Έτσι λοιπόν σήμερα αντί να γράψεις έκθεση για την αποταμίευση πρέπει να πάρεις μολύβι και χαρτί να αποστηθίσεις πόσα θα πληρώνεις επιπλέον στις τράπεζες για τις συναλλαγές που θα κάνεις στα μηχανήματα αυτόματης ανάληψης.

Τα ΑΤΜ που έχουν μπει τόσο δυναμικά στις ζωές μας – ειδικά μετά την φρικώδη εμπειρία των capital controls – τώρα θα χρεώνουν τις «υπηρεσίες τους».

Γιατί;

Γιατί έτσι αποφάσισαν ξαφνικά όλες μαζί οι συστημικές τράπεζες.

Οι ίδιες τράπεζες που σώθηκαν χάρη στα λεφτά των ασφαλιστικών μας ταμείων και των δικών μας θυσιών τώρα όλες μαζί, σε μια μαφιόζικη ομερτά αποφάσισαν και διέταξαν.

Θα πληρώνεις ακόμη κι αν στέκεσαι μπροστά στο ΑΤΜ (οκ, υπερβολή είναι αυτό αλλά πολύ κοντά στην πραγματικότητα).

Οι νονοί που διαχειρίζονται τα χρήματα που τους δίνουμε παντοιοτρόπως εμείς αποφάσισαν ότι θα τους πληρώνουμε!

Μάλιστα ήδη άρχισε να κυκλοφορεί ότι ετοιμάζουν και νέο χαράτσι στις ιντερνετικές τους υπηρεσίες.

Και καλά οι Τράπεζες αποφάσισαν, εμείς τι κάνουμε; Εννοώ τι κάνουμε ως πολίτες πέραν των πύρινων λόγων και ιδιοφυών εξυπνάδων που διαβάζουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

«Καλά ευχαριστώ» είναι μια μετριοπαθής απάντηση. «Τον πίνουμε και λέμε ευχαριστώ» είναι μια πιο οξεία και μπορούμε να κλιμακώσουμε τη λεκτική μας οργή (έκαστος με τις καταβολές του) αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης είδε τους Τραπεζίτες και μας ενημέρωσαν ότι θα έθετε το θέμα.

Αφού δεν έχουμε κάποια δοξαστική ανακοίνωση σημαίνει ότι οι Τραπεζίτες έδειξαν ό,τι δείχνει ένας δυνατός απέναντι σε έναν αδύναμο.

Θα πληρώνεις και θα περπατάς ζαλισμένος, σαν το silly walk που το μάθανε πλέον όλοι μετά την παρέλαση στη Νέα Φιλαδέλφεια αλλά εσένα δε θα σου δίνει κανείς σημασία.

Και ξέρεις γιατί δεν θα σου δίνει κανείς σημασία όσο κι αν περπατάς με το βήμα του ηλίθιου; Πολύ απλή απάντηση: Πληρώνεις ό,τι σου λένε αδιαμαρτύρητα! Είσαι χρήσιμος ηλίθιος! (μην το πάρεις προσωπικά σε παρακαλώ…)

(προς θεού – όποιου πιστεύει ο καθένας – δεν λέω να μην πληρώνεις τις υποχρεώσεις σου, για τα άλλα τα, και ονομαζόμενα, «κερατιάτικα» λέω)

Κι έτσι μετά από μήνες που θα έχεις/έχουμε συνηθίσει να πληρώνεις  θα σου ζητήσουν να πληρώνεις και κάτι ακόμη και μετά κάτι άλλο και εσύ θα βγάζεις το μένος σου στα social και η ζωή σου θα συνεχίζεται… όσο έχεις να πληρώνεις.

«Εγώ πλερώνω τα μάτια π’ αγαπώ» λέγαμε παλιά σε λαϊκό ρυθμό. Τώρα «πλερώνεις» και δεν αγαπάς, αλλά και δεν καταλαβαίνεις ότι αυτός είναι πλέον ο προορισμός σου: να πληρώνεις. Κι αν δεν μπορείς να πληρώνεις; Ε, δεν θα υπάρχεις!

Γιάννης Καφάτος