Αντίθετοι στο νέο ασφαλιστικό οι συνταξιούχοι

Την έντονη αντίθεσή τους στο νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, το οποίο βρίσκεται σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση, εξέφρασαν οι συνεργαζόμενες συνταξιουχικές οργανώσεις, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, που παραχώρησαν έξω από το υπουργείο Εργασίας.

Στο πλαίσιο της συνέντευξης, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ Δήμος Κουμπούρης, δήλωσε ότι οι συνταξιούχοι διεκδικούν ό,τι τους έχει αφαιρεθεί. «Τα τελευταία 30 χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση, αποδομούν το κοινωνικό-ασφαλιστικό σύστημα» σημείωσε ο κ. Κουμπούρης, επισημαίνοντας ότι το ασφαλιστικό δεν είναι ένα οικονομικό πρόβλημα, αλλά είναι ένα πολιτικό ζήτημα.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ, «το νομοσχέδιο, που δόθηκε πρόσφατα σε δημόσια διαβούλευση, ενσωματώνει ό,τι αντεργατικό, αντιασφαλιστικό και αντιλαϊκό, ψηφίστηκε τα προηγούμενα χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις». Όπως είπε, η εθνική σύνταξη παραμένει στα 340 ευρώ και στα 384 ευρώ, ανάλογα με τα χρόνια που θα βγει κάποιος στη σύνταξη, ενώ υποστήριξε ότι το κράτος θα εγγυάται στο μέλλον μόνο αυτήν τη σύνταξη.

«Με το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, οι συντάξεις των νέων συνταξιούχων θα μειωθούν έως και 40%» τόνισε ο κ. Κουμπούρης, υπογραμμίζοντας ότι οι συνταξιούχοι που έχουν συνολικά 30 χρόνια εργασίας και 9.000 ένσημα δεν θα πάρουν τίποτα. «Πρόκειται για το 90% των συνταξιούχων» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Μεταξύ άλλων, σχολίασε ότι τα αναδρομικά στις επικουρικές συντάξεις δεν θα δοθούν από τότε που αυτές περικόπηκαν από το νόμο Κατρούγκαλου, το 2016, αλλά από τις 4 Οκτωβρίου 2019.

Παράλληλα, ο κ. Κουμπούρης εκτίμησε ότι η ενοποίηση του επικουρικού ταμείου με τον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση στην κοινωνική ασφάλιση. «Τα αποθεματικά του επικουρικού ταμείου, μαζί με την αναλογική σύνταξη, προορίζονται για τους ιδιώτες. Η ιδιωτική ασφάλιση σημαίνει ατομική ασφάλιση και όχι κοινωνική ασφάλιση» συμπλήρωσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ, προσθέτοντας ότι οι συνταξιούχοι μόνο από τις περικοπές των συντάξεών τους αυτά τα χρόνια έχουν χάσει αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ. Τόνισε δε ότι και τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση αυξήθηκαν περίπου 10 έως 12 χρόνια, τα τελευταία χρόνια.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτικών Συνταξιούχων του Δημοσίου Χρήστος Μπουρδούκης, δήλωσε ότι το νομοσχέδιο δεν αποκαθιστά τις συντάξεις, αντίθετα αποδέχεται τη φιλοσοφία του νόμου Κατρούγκαλου.

Επίσης, όπως σημείωσε, το νομοσχέδιο προβλέπει και την ενοποίηση του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ Παροχών (ΕΤΕΑΕΠ), δηλαδή της επικουρικής σύνταξης στον κύριο φορέα. Ο κ. Μπουρδούκης εκτίμησε ότι, μακροχρόνια, η επικουρική σύνταξη θα ενσωματωθεί στην κύρια σύνταξη.

«Ζητάμε την αποκατάσταση των συντάξεων με πολιτική απόφαση και όχι με αποφάσεις των δικαστηρίων. Ωστόσο, εφόσον εκδόθηκαν οι αποφάσεις των δικαστηρίων - του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου - θα πρέπει να εφαρμοστούν για όλους τους συνταξιούχους, ανεξάρτητα εάν προσέφυγαν ή όχι στη δικαιοσύνη» υπογράμμισε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτικών Συνταξιούχων του Δημοσίου.  

πηγή

Όλη η κυβέρνηση προσκυνά σώβρακα και φανέλες

γράφει ο Κώστας Βαξεβάνης

Σε πρώτη ανάγνωση όλο το έθνος προσκυνά σώβρακα και φανέλες που θα έλεγε ο Τζίμης Πανούσης. Επί της ουσίας όμως, η κυβέρνηση που ανέλαβε την ευθύνη να κυβερνήσει τη χώρα με αποφάσεις που θα αφορούν το συμφέρον της, προσκυνά σώβρακα, φανέλες και χουλιγκάνους.

Έχει πέσει μπρούμυτα και τη μία γυαλίζει τα παπούτσια του Ιβάν, την άλλη φιλά το χώμα που πατά ο χορηγός Βαγγέλης. Δεν προσπαθεί να επιλύσει ένα σοβαρό ζήτημα και γι αυτό γελοιοποιείται, απλώς ιδρώνει τη μπλούζα με νευρικές κινήσεις στο γήπεδο της διαπλοκής και μετατρέπει ένα αθλητικό θέμα στο πιο σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης της κυβέρνησης.

Ας ακολουθήσουμε τα γεγονότα στη Δημοκρατία της μπανανίας με βασιλιά τον Κυριάκο Μητσοτάκη και βαστάζο της Αυλής το Λευτέρη Αυγενάκη.

Η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, επρόκειτο να κρίνει το αν υπάρχει σχέση (συνιδιοκτησία) μεταξύ των ΠΑΕ, ΠΑΟΚ και Ξάνθη. Ενώ το θέμα ήταν προς εκδίκαση, ο υφυπουργός Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης, άλλαξε δύο μέλη της Επιτροπής. Με τη νέα και αδικαιολόγητη νομικά σύνθεση, η Επιτροπή εισηγήθηκε τον υποβιβασμό των δύο ΠΑΕ γιατί βρίσκει σχέση μεταξύ τους. Σα να άλλαξε δηλαδή ο διαιτητής στο 90ο λεπτό ενός παιχνιδιού και να έδωσε πέναλτι στην ομάδα.

Η είδηση του υποβιβασμού των δύο ομάδων προκάλεσε αντιδράσεις στη Βόρεια Ελλάδα, οι οποίες δεν περιορίστηκαν σε διαδηλώσεις οπαδών. Ο Ζαγοράκης απείλησε να παραιτηθεί γιατί η κυβέρνησή του υποστήριζε πως έκανε τα νόμιμα. Τον πρόλαβε ο Μητσοτάκης ο οποίος τον διέγραψε. Βορειοελλαδίτες παράγοντες της ΝΔ , όπως ο Τζιτζικώστας, άρχισαν να κάνουν δηλώσεις περί του δίκιου του ΠΑΟΚ, το οποίο δεν είχε καμία σχέση με την άποψη περί νομιμότητας της κυβέρνησης. Ο ίδιος ο Αυγενάκης προσπαθώντας να περισώσει την κατάσταση δήλωσε πως είναι υπερβολική η ποινή. Δηλαδή αφού άλλαξε τα μέλη της Επιτροπής ως μη όφειλε, έκανε και παρέμβαση στην Επιτροπή γελοιοποιώντας και την Επιτροπή και τον εαυτό του.

Ο κυβερνητικός Εκπρόσωπος Πέτσας, το πρωί της Τρίτης ανακοίνωσε πως ο πρωθυπουργός θα κάνει νομοθετική ρύθμιση με αναδρομική ισχύ για να μην πέσει ο ΠΑΟΚ.

Οποίος εξευτελισμός της πολιτικής και του πρωθυπουργού. Δεν έχουν γίνει αναδρομικοί νόμοι για να σωθούν άνθρωποι αλλά γίνεται για να σωθεί ο ΠΑΟΚ τον οποίο εν τω μεταξύ έχει καταβαραθρώσει (όπως λέει ο ίδιος ο ΠΑΟΚ) ο Αυγενάκης για χάρη του Μαρινάκη.

Μόλις έγιναν οι ανακοινώσεις περί νομοθετικής ρύθμισης, τα έντυπα του Μαρινάκη άρχισαν να απειλούν τον πρωθυπουργό γι όσα θα ακολουθήσουν αν σωθεί «ο Ρώσος». Η «θύρα 7» του Ολυμπιακού σε ανακοίνωσή της φτάνει σε σημείο να απειλήσει τον πρωθυπουργό τηςχώρας λέγοντας: «Αν ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ να κάνετε παρέμβαση για να καλύψετε το σκάνδαλο και να μην πληρώσουν οι ένοχοι δεν θα χωριστεί η Ελλάδα στα δύο όπως απειλούν αυτοί, αλλά κι εσείς και η κυβέρνηση σας και ο Ρώσος με τα τσιράκια του θα αναγκαστείτε να φύγετε απο την Ελλάδα. Δεν θα υπάρχει μέτρο γης για κανέναν σας εδώ». Δεν πρόκειται για κεραυνό σε ηλιόλουστο ουρανό. Οι οπαδοί του Μαρινάκη είχαν φωνάξει πριν λίγο καιρό έξω από το Κοινοβούλιο πως κράτος δεν είναι ο πρωθυπουργός αλλά ο Μαρινάκης και ο Ολυμπιακός. Σήμερα απλώς το ξαναθύμισαν.

Μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης ο Μητσοτάκης, ψάχνει φανέλα και σώβρακο να πιαστεί για να σωθεί αλλά σε κάθε περίπτωση μεγιστοποιεί το κόστος. Αν σώσει τον ΠΑΟΚ θα έχει να κάνει με τον Μαρινάκη και φυσικά θα πρέπει να απαντήσει για το πώς θεωρεί τη νομιμότητα και πού ακριβώς τη γράφει. Αν πέσει ο ΠΑΟΚ κατηγορία, τότε θα ικανοποιήσει το Μαρινάκη αλλά στη Βόρεια Ελλάδα ανάβει το καμίνι που σιγοκαίει εδώ και καιρό. Δυστυχώς η θυσία του Αυγενάκη δεν πρόκειται να εξομαλύνει την κατάσταση γιατί απλώς δεν είναι κάποια Ιφιγένεια αλλά κακό τραγί από το κοπάδι του Μητσοτάκη που τα έκανε θάλασσα

Ο πόλεμος μαίνεται και μπορεί να πείτε ό,τι θέλετε για παράγκες, διαπλοκή ή εντολές βαρόνων (ναι ισχύουν όλα) αλλά το σοβαρό είναι άλλο. Ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να διευθετήσει θέματα που αφορούν ομάδες, θα διαχειριστεί χώρα, κρίση, διεθνή θέματα; Δεν έχει τα κότσια και το ανάστημα να διαχειριστεί θερμοκέφαλους, θα διαχειριστεί θερμή, απειλητική κατάσταση για τη χώρα;

ΥΓ Αυτό που συμβαίνει σήμερα με τις ομάδες θα συμβεί σύντομα σε όλα τα πεδία όπου ο Μητσοτάκης κινείται με την ασφάλεια της στήριξης από τους ολιγάρχες. Όταν θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στα αντικρουόμενα συμφέροντά τους, θα είναι αυτός που θα τιμωρήσουν για τις επιλογές του.  

Πέθανε ο σπουδαίος καλλιτέχνης και άνθρωπος, Γιώργος Κοτανίδης

Πέθανε σε ηλικία 74 ετών ο ηθοποιός Γιώργος Κοτανίδης. Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή ο εκδοτικός οίκος «Κείμενα», με ανάρτησή του στη σελίδα του στο Facebook, καθώς ο ηθοποιός και ο εκδότης Φίλιππος Βλάχος συνδέονταν με στενή φιλία. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο ηθοποιός τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.

O Γιώργος Κοτανίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 5 Φεβρουαρίου του 1945. Τελείωσε το δημοτικό στη Δράμα και το γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη. Φοίτησε δύο χρόνια στην Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλο­νίκης, όπου μπήκε κατά λάθος, και ασχολήθηκε κυρίως με τη δημιουργία του φοιτητικού θεάτρου και της κινηματογραφικής λέσχης (ΦΟΘΚ).

Με την επιβολή της δικτατορίας, άφησε το πανεπιστήμιο και κατέβηκε στην Αθήνα για να γίνει ηθοποιός. Τελείωσε τη Δραματική Σχολή του “Εθνικού Θεάτρου” το 1970 και αμέσως μετά συμμετείχε στη δημιουργία του “Ελεύθερου Θεάτρου”, όπου παρέμεινε την περίοδο 1970-75. Αργότερα συνεργάστηκε με την Άννα Συνοδινού, τον Γιώργο Μιχαηλίδη, τον Αλέξη Σολομό, την Ξένια Καλογεροπούλου, τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Γιάννη Χουβαρδά, τον Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη, τη “Νέα Πορεία”, την “Εθνική Λυρική Σκηνή”, το “Από Μηχανής Θέατρο”, το “Θέατρο Στοά” και άλλους θιάσους και σκηνοθέτες, ερμηνεύοντας ρόλους σε όλα τα θεατρικά είδη.

Το 2004 ίδρυσε το θίασο “Σαλτιμπάγκοι” και ανέβασε τα έργα “QED ή Τι απέδειξε ο κύριος Φάινμαν” του Πίτερ Παρνέλ, “Δέκατη έβδομη νύχτα” του Απόστολου Δοξιάδη, “Bal-Trap” του Ξαβιέ Ντιριγκέρ, “Low Level Panic” της Κλερ Μακ Ιντάιρ, “Μια τρελή μέρα” του Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ, “Οι αγνοούμενοι” του Βασίλη Κατσικονούρη και σε συνεργασία με την Adam Productions το “Rock ‘n’ Roll” του Τομ Στόπαρντ, το οποίο σκηνοθέτησε. Επίσης συνεργάστηκε με την Κατερίνα Ευαγγελάτου στο “Cock” του Μάικ Μπάρτλετ, καθώς και με το “Εθνικό Θέατρο”.

Στον κινηματογράφο έπαιξε σημαντικούς ρόλους σε ελληνικές και διεθνείς παραγωγές. Έγραψε το σενάριο της ταινίας “Πάμπτωχοι Α.Ε.” Εμφανίστηκε σε κωμικούς και δραματικούς ρόλους τηλεοπτικών σειρών της κρατικής και της ιδιωτικής τηλεόρασης, σε θεατρικά έργα για την τηλεόραση, καθώς και σε διεθνείς τηλεοπτικές παραγωγές. Έγραψε και παρουσίασε στην κρατική τηλεόραση πολιτιστικά και οικολογικά τηλεπαιχνίδια. Έκανε επίσης οικολογικές και ιστορικές εκπομπές στο ραδιόφωνο.

Έχοντας πολιτικοποιηθεί από πολύ νέος, στη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα ενταγμένος στο Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κίνημα Ελλάδας (ΕΚΚΕ) και σε άλλους πολιτικούς φορείς, όπως η Ελληνο­ευρωπαϊκή Κίνηση Νέων (ΕΚΙΝ). Για τη δράση του συνελήφθη επανειλημμένα, φυλακίστηκε και βασανίστηκε. Την περίοδο 1980-85 δημιούργησε με τον Θ. Κακουλίδη τον εκδοτικό οίκο “Ιθάκη” και τύπωσε βιβλία για το θέατρο, τον κινηματογράφο και τη μουσική. Το 1995 εκδόθηκε η νουβέλα του “Περί Μαιάνδρου” και το 1999 το μυθιστόρημα “Απρόσμενα αισθήματα” από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη. Το 2004 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του “Οι σαλτιμπάγκοι” από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

πηγή

Αριθμητική από το θα στο πώς και το διότι

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

Ολος μαζί ο τίτλος του σημερινού χρονογραφήματος, με οικονομικούς όρους, διαβάζεται: έλλειψη δημοσιονομικού χώρου. Για παράδειγμα: νοικιάζεις ένα διαμέρισμα, έναν χώρο (αυτό θα πει, απλοϊκά, κυβερνάω: νοικιάζω έναν χώρο, μία χώρα και τη διαχειρίζομαι επί μία τετραετία, χονδρικά), παραγγέλνεις τα έπιπλα (αυτό θα πει: πρόγραμμα· εκλογικό, γιατί το πολιτικό πρόγραμμα, που έρχεται μετά, διαφέρει) και, όταν έρθουν πια τα έπιπλα και αρχίζεις να επιπλώνεις το διαμέρισμα με τα δικά σου έπιπλα, αφού προηγουμένως πέταξες τα έπιπλα του προηγούμενου ενοικιαστή, τότε διαπιστώνεις ότι κάποια δεν χωράνε στο διαμέρισμα, κάποια άλλα δεν χωράνε να περάσουν από την πόρτα και κάποια άλλα δεν χωράνε καν στο ασανσέρ.

Αυτό, στα οικονομικά, λέγεται έλλειψη δημοσιονομικού χώρου· δεν υπάρχει το απαραίτητο χρήμα. Και έλλειψη δημοσιονομικού χώρου προοιωνίζεται, ενδεχομένως, δημοσιονομικό κίνδυνο· να μπατάρεις την οικονομία. Και τότε, να το περάσουμε πια στο πιο συγκεκριμένο: «Στην οδό Σταδίου επικράτησε πανικός, με την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας (Βρούτσης) να αναζητεί, στο παρά ένα της κατάθεσης του νομοσχεδίου (για το ασφαλιστικό), σχέδιο αντιμετώπισης του δημοσιονομικού κινδύνου» («Εφ.Συν.» 24/1: «Ενδοκυβερνητική σύγκρουση για το κόστος του νέου ασφαλιστικού»).

Οπου «σύγκρουση» σημαίνει ότι με τις εξαγγελίες Βρούτση (το «θα») για αυξήσεις στις επικουρικές συντάξεις, που τις ξεσκόνισε τεχνική αντιπροσωπεία των θεσμών (το «πώς») και διαπίστωσε μαύρη τρύπα 500 εκατ. ευρώ (το «διότι»), τα πήρε στο κρανίο ο Οικονομικών (Σταϊκούρας), που ήδη είχε προειδοποιήσει ότι δεν βγαίνει ο λογαριασμός. Και τώρα, λέει το ρεπορτάζ, «ο πρωθυπουργός καλείται να λειτουργήσει πυροσβεστικά» (προφανώς δεν είχε ιδέα…), αλλά και «να βρει τρόπο να δοθούν αυτές οι αυξήσεις». Ελπίζω να μην τον βρει βάζοντας χέρι στα αποθεματικά του ενιαίου φορέα επικουρικής ασφάλισης (8,5 δισ. παρακαλώ!)…

     

Ανακοινώθηκαν τα νοσοκομεία αναφοράς για τον κινεζικό κοροναϊό

Με τον νέο κινεζικό κοροναϊό ασχολήθηκε το Κεντρικό Συμβούλιο Υγειονομικών Περιφερειών (ΚΕΣΥΠΕ), στην τελευταία του συνεδρίαση, υπό τον αρμόδιο υπουργό Βασίλη Κικίλια, τη Δευτέρα.

Παρουσιάστηκε το σχέδιο δράσης του υπουργείου Υγείας και του ΕΟΔΥ, για την αντιμετώπιση πιθανού κρούσματος στην Ελλάδα και ορίστηκαν τα νοσοκομεία αναφοράς για τον κοροναϊό σε όλη τη χώρα.

Σε όλα τα νοσοκομεία αναφοράς και τα πληρώματα των ασθενοφόρων ΕΚΑΒ και Υγειονομικών Περιφερειών έχει καταγράφει επάρκεια σε γάντια, ειδικές μάσκες και στολές.

Επίσης, έχουν καθοριστεί ειδικοί θάλαμοι μόνωσης, ενώ σε κάθε Υγειονομική Περιφέρεια υπάρχει τουλάχιστον ένα νοσοκομείο αναφοράς που διαθέτει θάλαμο αρνητικής πίεσης.

Τα νοσοκομεία αναφοράς ανά Υγειονομική Περιφέρεια

1η ΥΠΕ: Βασικό: ΓΝ Νοσημάτων Θώρακος Αθηνών «Η Σωτηρία», Αναπληρωματικό: ΓΝ Αθηνών «Ο Ευαγγελισμός»

2η ΥΠΕ: Βασικό: Πανεπιστημιακό ΓΝ «Αττικόν», Αναπληρωματικό: ΓΝ Ελευσίνας «Θριάσιο»

3η και 4η ΥΠΕ: Βασικό: Πανεπιστημιακό ΓΝ Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ, Αναπληρωματικά: Πανεπιστημιακό ΓΝ Αλεξανδρούπολης, ΓΝ Πτολεμαΐδας «Μποδοσάκειο»

5η ΥΠΕ: Βασικό: Πανεπιστημιακό ΓΝ Λάρισας, Αναπληρωματικό: ΓΝ Λαμίας

6η ΥΠΕ: Βασικό: Πανεπιστημιακό ΓΝ Πατρών «Παναγιά η Βοήθεια»,

Αναπληρωματικό: Πανεπιστημιακό ΓΝ Ιωαννίνων

7η ΥΠΕ: Βασικό: Πανεπιστημιακό ΓΝ Ηρακλείου, Αναπληρωματικό: ΓΝ Χανίων «Ο Άγιος Γεώργιος»

«Οι συναρμόδιοι φορείς (Υπουργείο Υγείας, ΕΟΔΥ, Γ.Γ. Δημόσιας Υγείας, Υγειονομικές Περιφέρειες, ΕΚΑΒ) βρίσκονται σε απόλυτη επιχειρησιακή ετοιμότητα και θα επικαιροποιούν το σχέδιο δράσης σε τακτική βάση», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Υγείας. 

πηγή

   

Καταργείται ο υποβιβασμός για χάρη της... κοινωνικής συνοχής

Την άμεση ανάληψη νομοθετικής πρωτοβουλίας από τον πρωθυπουργό, ώστε να μην επιβάλλονται εξοντωτικές ποινές στο ποδόσφαιρο, όπως αυτή που πρότεινε χθες η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, προανήγγειλε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Η Κυβέρνηση δεν εκβιάζεται, είπε ακόμη ο Στέλιος Πέτσας, κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών και πρόσθεσε ότι, με απόφασή του Πρωθυπουργού, διαγράφεται από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο ευρωβουλευτής Θοδωρής Ζαγοράκης, μετά τη δήλωση του διεθνή ποδοσφαιριστή, με την οποία επέρριπτε ευθύνες σε κυβέρνηση και υφυπουργό Αθλητισμού για την εισήγηση της ΕΕΑ να υποβιβαστούν ΠΑΟΚ και Ξάνθη, απειλώντας μάλιστα με ανεξαρτητοποίηση.

«Την ώρα που η χώρα κάνει το άλμα προς τα εμπρός, ξεπερνώντας διχαστικά διλήμματα του παρελθόντος, δεν έχει την πολυτέλεια να διχάζεται με αφορμή το ποδόσφαιρο. Ιδίως σε τόσο κρίσιμες στιγμές για τα εθνικά μας θέματα. Η Κυβέρνηση σέβεται το αυτοδιοίκητο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν θα επιτρέψει, όμως, ένα θέμα του ποδοσφαίρου να θέσει σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή που τόσο δοκιμάστηκε στα χρόνια της κρίσης. Ούτε θα μείνει θεατής στο θέατρο του παραλόγου που εξελίσσεται με φόντο διαχρονικές παθογένειες που προσβάλλουν κάθε Έλληνα πολίτη», τόνισε ο κ. Πέτσας.

Κληθείς, τέλος, να απαντήσει και πάλι για το θέμα της Επιτροπής Αθλητισμού τόνισε: «Δεν παρεμβαίνουμε στους αγώνες. Παρεμβαίνουμε στο νομοθετικό πλαίσιο για να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να κινείται διχαστικά σε αυτό το επίπεδο. Για αδικήματα για τα οποία γνωμοδότησε η ΕΕΑ δεν θα προβλέπεται πλέον υποβιβασμός» είπε. 

πηγή

Δύο Έλληνες του Ολοκαυτώματος περιγράφουν την κόλαση Άουσβιτς

γράφει η Ελένη Μπέλλου

Ήταν 27 Ιανουαρίου του 1945 όταν τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς - Μπίρκεναου στην Πολωνία. Από το 2005 η 27η Ιανουαρίου καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το tvxs.gr θυμάται μία από της πιο μαύρες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας - αυτή της Τελικής Λύσης - μέσα από τις συγκλονιστικές μαρτυρίες δύο Ελλήνων Εβραίων που κατάφεραν να βγουν ζωντανοί μέσα από την κόλαση του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς.

Η Τελική Λύση

Μποϊκοτάζ στις εβραϊκές επιχειρήσεις, αποκλεισμός των εβραίων από δημόσια αξιώματα και υποχρέωση να φορούν όταν κυκλοφορούν το άστρο του Δαβίδ. Τα μέτρα αυτά δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα για το ναζιστικό καθεστώς το οποίο προχώρησε ένα βήμα παραπάνω καταλήγοντας στη σκέψη να καταλάβει τη Μαδαγασκάρη και να την μετατρέψει σε «αποθήκη Εβραίων».

Η λύση εγκαταλείφθηκε επειδή το Γ’ Ράιχ δεν είχε ικανοποιητική ναυτική δύναμη. Αποφασίστηκε, τελικά, η «μετανάστευση» των Εβραίων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και γκέτο. Παρά την πείνα και την εργασία στα κάτεργα ούτε αυτή η λύση απέδιδε το αποτέλεσμα που επιζητούσε το Ναζιστικό καθεστώς που ήθελε την άμεση λύση, δηλαδή την άμεση εξόντωση των Εβραίων.

Στις 20 Ιανουαρίου του 1942 συγκλήθηκε στο προάστιο του Βερολίνου, Wannsee, μια διάσκεψη, στην οποία ο Ράινχαρντ Χάιντριχ, αρχηγός των υπηρεσιών ασφαλείας του Τρίτου Ράιχ, ενημέρωσε τους αξιωματούχους του καθεστώτος για την «Τελική Λύση» που είχε αποφασιστεί για το «εβραϊκό πρόβλημα».

Στοιβαγμένοι σαν ζώα σε βαγόνια εμπορικών αμαξοστοιχιών, όρθιοι, με μία κούπα νερό την ημέρα και ένα βαρέλι για τις φυσικές τους ανάγκες οι Εβραίοι της Ευρώπης ανάμεσα στους οποίους και οι Έλληνες ξεκίνησαν για ένα ταξίδι με τελικό προορισμό... το θάνατο. Από τους 65.000 Έλληνες εβραίους επέζησαν μόλις οι 1.000.

Ανάμεσα τους ο Ισαάκ Μιζάν από την Άρτα και ο Χάινς Κούνιο από τη Θεσσαλονίκη οι οποίοι μίλησαν στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα το 2013, για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ του: «Νεοναζί: Το Ολοκαύτωμα της Μνήμης».

Ένα τατουάζ από την κόλαση

Μόλις 16 χρονών ο Ισαάκ Μιζάν είδε τους Γερμανούς να εισβάλουν στην Άρτα, συλλαμβάνοντας αυτόν και την οικογένειά του καθώς και όσους Εβραίους κατοικούσαν στην περιοχή. Τους συγκέντρωσαν στην κεντρική πλατεία της πόλης και σε έναν κινηματογράφο, και από εκεί τους στοίβαξαν σε ένα τρένο με ενδιάμεσους σταθμούς το Αγρίνιο και το Ρουφ, πριν τον τελικό προορισμό που ήταν το κολαστήριο του Άουσβιτς. Στο προαύλιου του πολωνικού στρατοπέδου συγκέντρωσης γινόταν η πρώτη διαλογή. Εκεί απέκτησε το πρώτο και μοναδικό του «τατουάζ». Τον αριθμό 182641 που μέχρι σήμερα τον ακολουθεί χαραγμένος στο χέρι του.

«Μας κατεβάσανε απ’ τα βαγόνια και έπεφτε καμιά βουρδουλιά. Μας χώρισαν σε άνδρες και γυναίκες και μας εξέταζε ένας γιατρός των Ες-Ες. Όσους ήτανε για τα κρεματόρια τους φορτώναν σε φορτηγά. Γυναίκες με παιδιά πήγαιναν κατευθείαν στους φούρνους. Το τραγικότερο όλων ήταν τα μικρά  κοριτσόπουλα που νόμιζαν ότι πηγαίνοντας με το φορτηγών θα τύχουν καλύτερης μεταχείρισης και παίρναν παιδάκια στην αγκαλιά τους. Ήταν το λάθος το μεγάλο για τα κορίτσια αυτά. Όπως και για τους άντρες, οι οποίοι άλλοι έκαναν τους κουτσούς, άλλοι έκαναν τους στραβούς και γι’ αυτούς υπήρχε ίδια η μοίρα τους που τους ξεχωρίσαν τους ‘βαλαν στα φορτηγά και τους πήγαν κατευθείαν για τα κρεματόρια», διηγείται ο Ισαάκ Μιζάν.

«Την ώρα που ξεχωρίσανε τον πατέρα μου από μένα πάω στον Γερμανό και λέω εγώ είμαι μικρός και θέλω να πάω μαζί με τον πατέρα μου. Βεκ, βεκ, μου λέει και με διώχνει. Από εκείνη τη στιγμή δεν ξαναείδα ούτε τους γονείς, ούτε τις αδερφές μου που μαζί με τα παιδιά τους, κατευθείαν τους έβαλαν στους θαλάμους αερίων και κατέληξαν στα κρεματόρια», θυμάται συγκινημένος.

Ο κ. Χάινς Κούνιο, 15 χρονών το 1943, μεταφέρθηκε μαζί με την οικογένεια του στο Άουσβιτς με την πρώτη αποστολή Εβραίων προς το στρατόπεδο της φρίκης. Τους συγκέντρωσαν στο προαύλιο και ρώτησαν αν μιλάει κάποιος γερμανικά. Ήταν οι μόνοι που τα μιλούσαν επειδή η μητέρα του καταγόταν από τη γερμανόφωνη Σουδητία της Τσεχοσλοβακίας κι έτσι ανέλαβαν το ρόλο των διερμηνέων, που όπως αργότερα κατάλαβε τους χάρισε και την επιβίωση τους.

«Η άφιξη σίγουρα υποθέτω ήταν και αυτή προγραμματισμένη να είναι, όπως ήτανε. Κι αυτό για να σπάσει το ηθικό. Όλα τα τρένα στο Auschwitz έφταναν τη νύχτα. Άνοιξαν την πόρτα μετά βίας, ξέρετε η πόρτα ήταν συρόμενη και άνοιγε μόνον απ’ έξω, φωνάζοντας «κατεβείτε» και άρχισαν το ξυλοκοπάνισμα με ραβδιά μεγάλα. Μιλούσανε και δεν καταλάβαινε κανένας και τότε ρώτησαν ποιος μιλάει γερμανικά. Οι μόνοι, οι οποίοι βγήκαμε μπροστά ήμασταν εμείς, οι τέσσερις. Πατέρας, μητέρα και δυο παιδιά. Τα παιδιά δεν δικαιούνταν να ζήσουν. Στέλνονταν στα κρεματόρια χωρίς διαλογή. Εμάς μας χρειάζονταν όμως και μας κράτησαν», θα πει ο Χάινς Κούνιο.

«Πριν να μεταφερθούμε στο στρατόπεδο υπήρχε ένας εκεί ειδικός ο οποίος σου χάραζε τον αριθμό σου. Ήταν δύο πένες, η μία πάνω στην άλλη. Η μία τρυπούσε το δέρμα και η άλλη έχυνε το μελάνι από πάνω. Ο αριθμός μου ήταν ο 109565. Και παρατηρείστε τον ότι είναι καλογραμμένος. Το βλέπετε; Οι άλλοι ήταν κακογραμμένοι», διηγείται στον φακό του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα, δείχνοντας το δικό του «τατουάζ». «Ένα τατουάζ που με ακολουθεί μια ολόκληρη ζωή. Αριθμός της πρώτης αποστολής στο Άουσβιτς», θα πει εξηγώντας ότι ο επίσης κατάδικος που είχε επιφορτιστεί με το καθήκον της χάραξης των αριθμών κρατουμένων, φρόντισε ιδιαίτερα τον δικό του επειδή και οι δύο μιλούσαν γερμανικά. «Εσείς μιλάτε Γερμανικά και γω μιλάω Γερμανικά. Θα σας κάνω ωραίο αριθμό για  με θυμάστε για όλη σας τη ζωή. Σας τον κάνω μικρό», του είχε πει ενώ τον τρυπούσε.

«Μας χωρίζανε ανάλογα με το γράμμα που ξεκίναγε το επίθετο μας και μας έβαζαν το νούμερο. Εμένα μου βάλανε το νούμερο 182641. Τα ξαδέρφια μου που ήμασταν μαζί στην ίδια σειρά ο ένας είχε 182642, 182642 κτλ. Ένα τατουάζ από την κόλαση. Εγώ νομίζοντας ότι αυτό το πράγμα θα σβήσει γιατί άρχισε να ματώνει, αλλά το έχω ανεξίτηλο ακόμη και σήμερα», λέει ο κ. Ισαάκ Μιζάν.

Ο καπνός ανέβαζε τις ψυχές στον ουρανό

«Τα κρεματόρια του Auschwitz βρίσκονταν όλα στο παραπλήσιο στο γειτονικό στρατόπεδο του Birkenau. Εκεί ήταν η μεγάλη παραγωγή του θανάτου», λέει ο Χάινς Κούνιο. «Τα κρεματόρια ήταν πολλά. Ήταν πέντε μεγάλα εργοστάσια, πέντε μεγάλες καμινάδες, που ξερνούσαν αλύπητα καπνό μαύρο την ημέρα και τη νύχτα φώτιζαν κατακκόκινο όλο το χώρο. Γιατί; Φωτίζονταν από μία φλόγα, μισό μέτρο πάνω από την καμινάδα και μετά ξεκινούσε ο μαύρος καπνός, ο οποίος πήγαινε με τις ψυχές των ανθρώπων στον ουρανό», θα διηγηθεί περιγραφικά ο κ. Κούνιο.

«Πολλές φορές όταν στεκόμασταν στο χώρο του προσκλητηρίου για να μας μετρήσουνε, έπεφταν στο κεφάλι μας νιφάδες στάχτη. Την έπιανες. Έβαζες το χεράκι σου έτσι και γέμιζε εδώ νιφάδες. Αυτές οι νιφάδες ήτανε η στάχτη των νεκρών», θα πει.

«Οι αιχμάλωτοι δε γνώριζαν για τα κρεματόρια και μύριζαν την τσίκνα και έλεγαν ότι οι Γερμανοί τρώνε καλά», θυμάται ο κ. Μιζάν. Στη συνέχεια κατάφερε να έρθει σε επαφή με τα ξαδέλφια του που ήταν στους  Zonder Commando, την ομάδα κατάδικων στους οποίους οι ναζί είχαν επιβάλλει το δυσβάσταχτο καθήκον της καύσης των νεκρών. Ήταν τότε που έμαθε τι ακριβώς γινόταν με όσους δεν είχαν υποχρεωθεί σε καταναγκαστικά έργα όπως εκείνος. Τα όσα του εκμυστηρεύονταν υπό άκρα μυστικότητα και το φόβο μη τους αντιληφθούν οι δεσμοφύλακες ανατριχιαστικά.

Το δύσκολο έργο τους ξεκίναγε εφόσον οι μέλλοντες νεκροί οδηγούνταν στους θαλάμους των μοιραίων «μπάνιων» που από τις ντουζιέρες τους αντί για νερό απελευθερώνονταν το δηλητηριώδες αέριο Zyklon B. «Μου έλεγαν τα παιδιά ότι ανοίγοντας την πόρτα ήταν τόσοι πολλοί ανεβασμένοι σε αυτοί, που όταν την άνοιγαν έπεφταν μαζί 30, 40, 50 άτομα. Οι τοίχοι και οι πόρτες ήταν ματωμένες από τα χέρια που προσπαθούσαν να βρουν έξοδο να αναπνεύσουν. Εκτός των άλλων το πιο συγκλονιστικό ήταν ότι συνήθως στην κορυφή των στοιβαγμένων πτωμάτων ήταν μωρά παιδιά που τα πετάγανε οι μανάδες επάνω μήπως μπορέσουν να αναπνεύσουν, αλλά  υπήρχαν και νέοι άνθρωποι, οι οποίοι ποδοπατούσαν τους πιο μεγάλους για να ανέβουνπιο ψηλά. Μετά από 10 λεπτά δεν υπήρχε κανείς», διηγείται ο Ισαάκ Μιζάν.

«Δουλειά μετά αναλάμβαναν τα παιδιά των Zonder Commando. Έπαιρναν τους νεκρούς, τους έβαζαν σε καρότσια και τους ανεβάζανε στον 1ο όροφο που ήταν τα κρεματόρια. Μία συγκλονιστική λεπτομέρεια που μου λέγανε τα ξαδέρφια μου είναι ότι έβαζαν στον φούρνο 2 άντρες και μία γυναίκα. Σας κινεί την περιέργεια; Η εξήγηση είναι ότι όταν υπήρχε μία γυναίκα καιγόντουσαν τα πτώματα πιο γρήγορα», θα πει.

«Μέσα σε λίγα λεπτά δεν υπήρχε τίποτε. Λίγα λεπτά, ε; Κόκκαλα μόνο, καμιά νεκροκεφαλή, κανένα κόκαλο από τα χέρια που δεν καίγονται εύκολα. Ότι απέμενε το θρυμμάτιζαν για να εξαφανίσουν τα πειστήρια», θυμάται από την πλευρά του ο Χάινς Κούνιο. «Τη στάχτη την βάζαν σε ένα καρότσι. Πίσω από τα κρεματόρια υπήρχε μία λίμνη. Υπήρχε μία στενή γέφυρα από την οποία χωρούσε να περάσει ίσα-ίσα ένα καροτσάκι. Ένας κατάδικος ακολουθούμενος από έναν σκοπό έπρεπε να αδειάσει το περιεχόμενο στη λίμνη. Μετά θα καθάριζαν τους φούρνους. Όλα τα καθάριζαν...», θα συμπληρώσει.

Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει, ούτε στο Άουσβιτς

«Ήρθατε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως και για να αναπαυθείτε σε τούτο το στρατόπεδο έχει μόνο μία έξοδο, την ψηλή καμινάδα», ήταν το μήνυμα των ναζί δεσμοφυλάκων προς τους κρατούμενους όταν αυτοί πια άρχισαν να μαθαίνουν για τα κρεματόρια. «Μάθαμε για τα κρεματόρια, αλλά δε μας έκανε καμία εντύπωση διότι περιμέναμε ότι οπωσδήποτε την ίδια μοίρα θα είχαμε ούτως ή άλλως κι εμείς.

Η ψυχολογία των ανθρώπων που επιβίωσαν από την κόλαση του Άουσβιτς ήταν και αυτή που τους έδωσε τη δύναμη να βγουν ζωντανοί αν και όλα έδειχναν ότι ο θάνατος ήταν ένα αδιέξοδο μονοπάτι.

«Είχα μεγάλη πίστη στο θεό. Κάθε βράδυ τον παρακαλούσα. Από κει και πέρα τίποτε άλλο. Ήλπιζα. Όχι πίστευα, ήλπιζα», λέει ο Ισαάκ Μιζάν. «Στα αλήθεια δεν μας ενδιέφερε η ζωή και δεν προσπαθούσαμε. Όταν γινόταν η καθιερωμένη διαλογή το βράδυ ήταν σαν να μην αφορούσε εμένα, να αφορούσε κάποιον τρίτο. Διότι ήξερα ότι αν δε θα είμαι σε αυτή τη σειρά που θα καταλήξει στα κρεματόρια, θα είμαι στην επόμενη». Όπως λέει ο κ. Μιζάν ήταν καθαρά θέμα τύχης που βγήκε ζωντανός μέσα από αυτό το καλαστήριο. «Πώς άντεξα; Στο Άουσβιτς είχα φτάσει τα 35 κιλά. Τα ξαδέρφια από το Zonder Commando μου έφερναν όταν μπορούσαν ψωμί και ζαμπόν, γιατί εκείνους τους τάιζαν κανονικά. Εκείνο που με κράτησε όμως ζωντανό – είναι περίεργο- αλλά ήταν το...μίσος».  «Ήθελα να ζήσω για να τους εκδικηθώ», θα πει, κάτι που φυσικά δεν έκανε.

«Κάθε μέρα βλέπαμε τα ιδία και τα ιδία . Ως διερμηνείς σε αυτούς που κατεβαίνουν από τα βαγόνια καταφέρναμε και δίναμε κάποιες οδηγίες. Το πρώτο που τους λέγαμε είναι ξεχάστε τα όλα, αλλά μην απελπίζεστε. Θα ζήσετε! Δουλέψτε, μην μιλάτε και θα σωθείτε. Αυτές ήταν οι οδηγίες που τους δίναμε. Σε όλες τις αποστολές από την Ελλάδα, 19 αν θυμάμαι καλά, ήμουν παρών. Σε κάθε μία λέγαμε το ίδιο», θα πει από την πλευρά του ο Χάινς Κούνιο. «Ελπίζαμε. Την ελπίδα δεν την σβήνεις πότε», θα καταλήξει.

Το Ολοκαύτωμα

Υπολογίζεται ότι μόνο στα στρατόπεδα εξολόθρευσης θανατώθηκαν, με τουφεκισμό, καταναγκαστική εργασία, απαγχονισμό και δηλητηριώδη αέρια περίπου τρία εκατομμύρια Εβραίων.

Το σύνολο των Εβραίων που θανατώθηκαν από την άνοδο του Ναζιστικού Κόμματος στην εξουσία μέχρι την κατάρρευσή του ανέρχεται σε έξι περίπου εκατομμύρια.

Πρόκειται για το «Ολοκαύτωμα» τη μεγαλύτερη γενοκτονία της παγκόσμιας ιστορίας.  

Κυρία Μενδώνη είστε υπουργός, όχι η κουτσομπόλα του χωριού

 γράφει η Φωτεινή Λαμπρίδη

Πριν 25 χρόνια ξεκίνησε η περιπέτεια μου στο πολιτιστικό ρεπορτάζ. Συνέπεσε η περίοδος με την μελοποίηση των στίχων μου από τον Σ. Μάλαμα που με έβαλε στον χώρο του τραγουδιού που λάτρευα. 25 χρόνια δεν έχω γνωρίσει  ως στιχουργός και δημοσιογράφος, υπουργό πολιτισμού, που δεν καλεί τους ανθρώπους του πολιτισμού σε διάλογο όταν διαμαρτύρονται, καταγγέλλουν, διεκδικούν.

Κανένας- καμία υπουργός δεν έχει φτύσει τόσο κατάμουτρα τους ανθρώπους που παράγουν πολιτισμό σε αυτή τη χώρα. Και το πιο χυδαίο είναι πως οι δημιουργοί δεν ζητούν θέσεις παράσημα και χρήματα, αλλά τη νόμιμη άδεια που τους οφείλει η πολιτεία, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία.

Η άρνηση της Λ. Μενδώνη, να δώσει άμεσα την άδεια  στην ΕΔΕΜ, όπως είχε δεσμευτεί προεκλογικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός εγγράφως, αλλά και με δυνατό επικοινωνιακό θόρυβο, δεν στερεί μόνο από τους δημιουργούς τον κόπο τους, αλλά παρακινεί ιδιώτες να πλουτίσουν από αυτόν. Σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν θα γινόταν αυτό. Κανένας σοσιαλιστής ή φιλελεύθερος πρωθυπουργός δεν θα απαξίωνε έτσι τους δημιουργούς της χώρας του, πετώντας ανακοινώσεις που βρίθουν ψεμάτων και ανακριβειών.

Η κυβέρνηση αυτή, όχι απλά δεν επιβραβεύει την αριστεία  όπως κομπάζει και δεν προστατεύει την κληρονομιά της όπως διατείνεται, καταστρέφει ό,τι είναι όρθιο για να ικανοποιήσει τα συμφέροντα μιας λούμπεν επιχειρηματικής τάξης. Και το κάνει άγαρμπα, επιστρατεύοντας ψέματα και κουτοπονηριές πως τάχα το σύνολο των Ελλήνων δημιουργών, διαμαρτύρεται για μικροπολιτικούς λόγους.

Το κάνει διαβάλλοντας τους ίδιους τους ανθρώπους της τέχνης όπως θα έκανε η κουτσομπόλα του χωριού. Γιατί προφανώς πιστεύει, ότι τα τζάμια του κόσμου έχουν θαμπώσει από τη λάσπη που έχει κάτσει στους υαλοκαθαριστήρες.

Εδώ όμως θα της απαντούσε άριστα ο Ρασούλης με τη φωνή του Παπάζογλου «Οι καιροί νερό θα φέρουν, έτσι λένε αυτοί που ξέρουν». Και το νερό θα το ρίξουμε με δυνατά τραγούδια και ηχηρές σιωπές. Γιατί όπως είπε και ο Φοίβος Δεληβοριάς που ακούραστα παλεύει μαζί με άλλους συναδέλφους εδώ και χρόνια για το αυτονόητο δικαίωμα μας να ελέγχουμε οι ίδιοι χωρίς κερδοσκόπους στην πλάτη μας, τα χρήματα που προέρχονται από τον κόπο μας «Όταν παύει  το τραγούδι, η σιωπή γίνεται εκκωφαντική».

Όταν ο Δομάζος υπέγραφε στον Παναθηναϊκό για μια πορτοκαλάδα

536 αγώνες στην Α’ Εθνική, 139 γκολ, 10 πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα και 50 εμφανίσεις με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας. Ο «Στρατηγός» του «τριφυλλιού», το «10άρι» των «πρασίνων», με τις ηγετικές του ικανότητες και τις τρομερές του πάσες, χάρισε άπειρες στιγμές ωραίου ποδοσφαιρικού θεάματος στον φίλαθλο κόσμο.

Ο Μίμης Δομάζος για μια πορτοκαλάδα και 16 φανέλες, υπέγραψε συμβόλαιο στον Παναθηναϊκό όταν ήταν δεκαεπτά ετών και για δύο δεκαετίες συνέβαλε σημαντικά στην τρομερή πορεία του αθηναϊκού συλλόγου σε Ελλάδα και Ευρώπη....

Μπάλα από το μεσημέρι και το ψεύτικο δελτίο

Ο Μίμης Δομάζος γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1942 στο «Μαιευτήριο Έλενα», λίγα μέτρα μακριά από το γήπεδο του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Η μητέρα του, με καταγωγή από τη Μικρά Ασία ήταν νοσοκόμα στο επάγγελμα και ο πατέρας του από τη Σάμο, υπάλληλος του υγειονομικού.

Τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα πέρασε λίγα στενά μακριά από τη Λεωφόρο, στις παράγκες της οδού Τσόχα. Η ζωή μετά τον πόλεμο ήταν πολύ δύσκολη. Στα 10 του, οι γονείς του χώρισαν, ο Μίμης μετακόμισε με τη μητέρα του στο σπίτι της αδελφής της και ο μικρός έκανε δουλειές του «ποδαριού», για να προσφέρει λίγες δραχμές στο νοικοκυριό. Η μοναδική του διέξοδος: το ποδόσφαιρο. Χωρίς παπούτσια, κλοτσούσε μια πάνινη μπάλα ατελείωτες ώρες στις αλάνες των Αμπελοκήπων. Στα 12 του ήξερε τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει. Ποδοσφαιριστής. Στα 13 του γράφτηκε στην συνοικιακή ομάδα της Άμυνας των Αμπελοκήπων. Οι ιθύνοντες του συλλόγου έγραψαν  στο δελτίο ότι ήταν 15 χρόνων προκειμένου να μπορεί να αγωνιστεί. Πριν από τα 15 δεν επιτρεπόταν να παίζει κανείς στην ανδρική ομάδα ενός συλλόγου.

Ο Δομάζος το έκρυψε από τη μητέρα του, για να μην τη στενοχωρήσει. Σύμφωνα με το κλισέ της εποχής το ποδόσφαιρο ήταν μια ασχολία για τους «αλήτες», εννοώντας ότι δεν ήταν κανονικό επάγγελμα και οι αθλητές δεν μπορούσαν να ζήσουν τον εαυτό τους, πόσο μάλλον την οικογένειά τους. Στο σχολείο δεν ήταν καλός μαθητής. Μάλιστα, όταν πήγε στη Σεβαστουπόλειο Τεχνική Σχολή, ο διευθυντής είπε στη μητέρα του να τον κάνει λούστρο, καθώς δεν διάβαζε και είχε κοπεί σε δύο μαθήματα! Ο Δομάζος, απτόητος, συνέχισε το ποδόσφαιρο.

Οι «ψαράδες» και η μεταγραφή στον Παναθηναϊκό για μια πορτοκαλάδα

Στις αλάνες και στους χωμάτινους δρόμους των Αμπελοκήπων, ο Δομάζος και οι συμμαθητές του, γέμιζαν τις τσάντες του με πέτρες και αμέσως μετά το σχολείο έφτιαχναν αυτοσχέδια τέρματα για να παίξουν ποδόσφαιρο.

Πολύ συχνά, έρχονταν άνθρωποι μεγάλων ποδοσφαιρικών συλλόγων, γνωστοί ως «ψαράδες» που σήμερα θα τους λέγαμε σκάουτερς. Πολλοί συνομήλικοι του Δομάζου βρήκαν με αυτόν τον τρόπο ομάδα. Για τον «Στρατηγό» ήταν  διαφορετικά.

Τον εντόπισε ο προπονητής του Παναθηναϊκού, Γκλίσοβιτς, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από το ταλέντο και το πάθος του 15χρονου τότε Δομάζου. Για τη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό ο Δομάζος πήρε μία πορτοκαλάδα και η Άμυνα Αμπελοκήπων μία νέα ποδοσφαιρική εμφάνιση.

Το ντεμπούτο του Δομάζου στους «πράσινος»

Το 1959 ο Δομάζος έπαιξε για πρώτη φορά με τη φανέλα των «πρασίνων». Ο τότε προπονητής του Παναθηναϊκού, Αντώνης Μηγιάκης, τον έβαλε να παίξει στα «φτερά» του γηπέδου και να φορέσει τη φανέλα με το νούμερο 7. Στη θέση του εξτρέμ, ο Δομάζος έπαιξε ελάχιστες φορές. Στο παιχνίδι με τον Ιλισσιακό, οι συμπαίχτες του δεν του έδιναν τη μπάλα, εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας τους. Ο Δομάζος τότε εκνευρισμένος, έφυγε από το γήπεδο στη μέση του αγώνα. Στο τέταρτο παιχνίδι του με τον Παναθηναϊκό, ο αθηναϊκός σύλλογος αντιμετώπιζε την Προοδευτική. Τότε, ο Μηγιάκης, αποφάσισε να τοποθετήσει τον Δομάζο στο κέντρο. Στη φυσική του θέση. Ο παθιασμένος νεαρός τον αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο. Με μία σέντρα έβαλε ένα γκολ, ενώ μία άλλη ασίστ του κατέληξε σε γκολ. Από εκείνη τη στιγμή, ο Δομάζος είχε τη θέση του μεσοεπιθετικού και τη φανέλα με το νούμερο.

«Ο Στρατηγός» των πρασίνων

Παρά το μικρό του ανάστημα, ο Δομάζος κατάφερε σταδιακά να επιβληθεί σε παίχτες- «μεγαθήρια» εκείνης της εποχής. Οι τρομερές του πάσες, οι απίστευτες ασίστ και ο ηγετικός του χαρακτήρας κέρδισε τον σεβασμό συμπαιχτών και αντιπάλων, αλλά και τον θαυμασμό του κόσμου.

Ο Δομάζος έτρεχε και ανά πάσα στιγμή μπορούσε να βρεθεί σε κάθε γωνιά του γηπέδου. Οι περισσότερες επιθετικές ενέργειες περνούσαν από τα πόδια του. Σαν ένας «μαέστρος», με το εγκεφαλικό του παιχνίδι διεύθυνε μια ολόκληρη ομάδα. Σύντομα, ο κόσμος του Παναθηναϊκού τού έδωσε το παρατσούκλι «Στρατηγός», το οποίο τον ακολούθησε σε όλη την ποδοσφαιρική του πορεία. Με τον Παναθηναϊκό ο Δομάζος έζησε αξέχαστες στιγμές. Μέχρι το 1979 είχε σημειώσει 490 συμμετοχές και 134 γκολ. Με το «τριφύλλι» κατέκτησε 10 πρωταθλήματα, κάποια από αυτά συνεχόμενα. 1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1969, 1970, 1972, 1977 και τρία κύπελλα το 1967, 1969 και 1977. Η μεγαλύτερη όμως στιγμή της καριέρας του ήταν το 1971 όταν ο Παναθηναϊκός βρέθηκε φιναλίστ στο Κύπελλο των Πρωταθλητριών.

Στο στάδιο του Γουέμπλεϊ στο Λονδίνο, οι «πράσινοι» αγωνίστηκαν εναντίον του τρομερού Άγιαξ του Κρόιφ και άλλων εκπληκτικών παικτών. Μπορεί να έχασαν, αλλά τότε ο κόσμος είδε στο χορτάρι «20 ελληνόπουλα και έμαθε κάτι παραπάνω για το ελληνικό ποδόσφαιρο», όπως είχε αναφέρει σε συνέντευξή του ο «Στρατηγός».

«Μας έφαγε η «Αθλητική Ηχώ»

Το 1978 ήταν μια από τις πιο πικρές ποδοσφαιρικά στιγμές του Δομάζου. Μετά από δύο δεκαετίες, ο Δομάζος έφυγε από τον Παναθηναϊκό. Παρά το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα, δεν έχει εξακριβωθεί ο λόγος που ο Δομάζος μαζί με τον συμπαίχτη του, Αντώνη Αντωνιάδη, διώχθηκαν από τον ΠΑΟ, ο «Στρατηγός» σε συνέντευξή του είχε δηλώσει πως για όλα έφταιγε η «Αθλητική Ηχώ». Εκείνη την εποχή, κυκλοφορούσαν δύο αθλητικές εφημερίδες, η «Ηχώ» και το «Φως».

Ο Παναθηναϊκός είχε έρθει ισοπαλία στον αγώνα με την Καβάλα και η «Αθλητική Ηχώ» σε δημοσίευμα είχε αναφέρει ότι μετά το τέλος του αγώνα ο Δομάζος μαζί με τον Αντωνιάδη πέρασε το βράδυ στα μπουζούκια. Η μομφή ήταν τρομερή, καθώς θεωρούνταν ιεροσυλία να χάνει η ομάδα και οι παίκτες να διασκεδάζουν αντί να βρίσκονται σε τριήμερο πένθος για την ήττα. Ο ίδιος υποστήριξε ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε, αλλά ήταν η αφορμή που ο Παναθηναϊκός τους έδιωξε.

Ο Δομάζος στα 36 του χρόνια βρήκε άλλη ποδοσφαιρική στέγη. Την ΑΕΚ. Πολλοί βιάστηκαν να θεωρήσουν την καριέρα του Δομάζου «τελειωμένη», αλλά ο «Στρατηγός» τους διέψευσε. Για μιάμιση σεζόν έπαιξε με τα «κιτρινόμαυρα» και η ΑΕΚ μετά από αρκετά χρόνια, την περίοδο 1978-79 κατέκτησε το πρωτάθλημα. Ο Δομάζος συνέχιζε να παίζει με πάθος στην «Ένωση». Μόνο το παιχνίδι με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, τον «λύγισε». Φίλαθλοι του «τριφυλλιού» τον αποδοκίμαζαν και ο ίδιος αργότερα δήλωσε πώς ήταν «φορτισμένος ψυχολογικά και δεν κατάφερε να αποδώσει».

Επιστροφή στο τριφύλλι και Εθνική

Με τη φανέλα της Εθνικής ο Δομάζος αγωνίστηκε 50 φορές και πολλές από αυτές είχε το περιβραχιόνιου του αρχηγού. Έκανε το ντεμπούτο στις 2 Δεκεμβρίου 1959 στο Γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης εναντίον της Δανίας, ενώ στις 11 Νοεμβρίου του 1980 στον ίδιο αγωνιστικό χώρο έδωσε και το τελευταίο του παιχνίδι. Μάλιστα, στον συγκεκριμένο αγώνα εναντίον της Αυστραλίας, έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα, γεγονός που τον έκανε τον μεγαλύτερο σε ηλικία παίχτη που σκόραρε με τη φανέλα της Εθνικής.

Το 1980, το τιμόνι του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού πήρε ο Γ. Βαρδινογιάννης. Ο Δομάζος επέστρεψε στην ομάδα που καθιερώθηκε και ωρίμασε ποδοσφαιρικά. Εμφανίστηκε με τη φανέλα του Παναθηναϊκού σε 12 αγώνες. Μετ’α από συνολικά 536 εμφανίσεις και 139 γκολ, «κρέμασε» τα παπούτσια του. Ο Μίμης Δομάζος, ταυτισμένος με το τριφύλλι και την σύγχρονη ιστορία του, έμεινε πάντα κοντά στην ομάδα και έχει ενεργό δράση στις ακαδημίες του συλλόγου.

Ο «κοντός», ο παθιασμένος «Στρατηγός» του τριφυλλιού, με τις αξεπέραστες ντρίμπλες του και τον μαχητικό του χαρακτήρα, σφράγισε για δύο δεκαετίες την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Δεν ήταν όμως ο μοναδικός.

Πηγή: mixanitouxronou.gr

Εισήγηση Βόμβα από την ΕΕΑ : υποβιβασμός για ΠΑΟΚ και Ξάνθη..!

Βόμβα μεγατόνων στο πρωτάθλημα της Super League 1, καθώς η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού (ΕΕΑ) αποφάσισε σήμερα (Δευτέρα) να εισηγηθεί τον υποβιβασμό του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης, έπειτα από τις γνωστές καταγγελίες στις οποίες έχει προβεί η ΠΑΕ Ολυμπιακός.

Ειδικότερα, η ΕΕΑ εισηγήθηκε να γίνει ανάκληση του πιστοποιητικού του ΠΑΟΚ για πολυιδιοκτησία, και της Ξάνθης για το μετοχολόγιο.

Σημειώνεται ότι την τελική απόφαση θα την πάρει το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Όργανο της Super League. Ωστόσο, ο «κανόνας» είναι το Πειθαρχικό Όργανο να υιοθετεί τα πορίσματα της ΕΕΑ και συνεπώς θα ξενίσει το ενδεχόμενο να παρθεί διαφορετική απόφαση από τον υποβιβασμό των δύο ομάδων.

Η καταγγελία

Υπενθυμίζεται ότι η βασική καταγγελία του Ολυμπιακού αφορά την αγορά των προπονητικών εγκαταστάσεων της Ξάνθης από εταιρεία που εκπροσωπεί πρόσωπο ονόματι Ιωάννης Καλπαζίδης: σύμφωνα με την καταγγελία, ανιψιός –γιος της αδερφής– του Ιβάν Σαββίδη.  οποίος, μάλιστα, φέρεται να έχει δώσει 10 εκατομμύρια για την αγορά, ενώ μέχρι πρόσφατα φέρεται να εργαζόταν ως σερβιτόρος.

Ως προέκταση αυτής της ιστορίας, στην καταγγελία υποστηρίζεται πως στελέχη του Δ.Σ. της ΠΑΕ Ξάνθη είναι στο Δ.Σ. και της εταιρείας που έχει τις προπονητικές εγκαταστάσεις, οι οποίες πλέον ανήκουν στον ανιψιό του Ιβάν Σαββίδη.

Τι προηγήθηκε

Πριν από περίπου δέκα ημέρες, πραγματοποιήθηκε από την ΕΕΑ η εξέταση της καταγγελίας του Ολυμπιακού, για το μετοχικό καθεστώς της ΠΑΕ Ξάνθη, αλλά και για τις ενδεχόμενες σχέσεις της με την ΠΑΕ ΠΑΟΚ και τον Ιβάν Σαββίδη.

Όπως ανέφερε ο δημοσιογράφος της «Εφ.Συν.» Τάσος Τσατάλης, το πιο συγκεκριμένο στοιχείο που προέκυψε μέσα από τη διαδικασία αυτή, ήταν η πολύ σοβαρή πιθανότητα υποβιβασμού της Ξάνθης, εξαιτίας ενός και μόνο στοιχείου, πέρα από τα άλλα που καταγγέλλει η πλευρά του Ολυμπιακού.

Η ΠΑΕ Ξάνθη δεν ενημέρωσε για την αλλαγή της μετοχικής της σύνθεσης την ΕΕΑ μέσα στο διάστημα που προβλέπει ο νόμος κι αυτό χαρακτηρίστηκε στο παρασκήνιο της εκδίκασης, ακόμη και από μέλη της ΕΕΑ, ως πολύ σοβαρή παράβαση. Έπρεπε να γίνει η ενημέρωση μέσα σε δέκα μέρες από την αλλαγή της σύνθεσης, αλλά έγινε ύστερα από τρεις μήνες.

Τότε, από πλευράς ΠΑΟΚ υπήρξε το σχόλιο πως «κατέρρευσε η σκευωρία». Αντίθετα, οι «ερυθρόλευκοι» υποστήριξαν πως η θέση του ΠΑΟΚ είναι τόσο δύσκολη πλέον, που οι δικηγόροι του ισχυρίστηκαν πως η ΠΑΕ δεν ανήκει στον Ιβάν Σαββίδη, αλλά στον γιο του Νίκο και στη σύζυγό του Κυριακή. Και πως ο ομογενής επιχειρηματίας είναι απλά πρόεδρος με συμβουλευτικό ρόλο.

πηγή