Τράπεζα αναθεμάτων

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Από Ιντερνετ; Τα χρειώδη και τα στοιχειώδη. Ούτε λογαριασμοί στα σόσιαλ μίντια ούτε εφαρμογές στο τηλέφωνο. Οχι από σνομπισμό ούτε –πια– από τεχνοφοβία. Εχω, λοιπόν, ένα σωρό άγνωστες λέξεις γι’ αυτόν τον «γενναίο νέο κόσμο», άλλωστε ούτε μπάσκετ δεν μπορούμε να βλέπουμε πλέον στην τηλεόραση δίχως λεξικό στο χέρι. Νέοι όροι πάνε κι έρχονται, ή μάλλον μόνο έρχονται, και επιβάλλονται αμετάφραστοι. Φυσικά, σε κάποια γραφεία υπάρχουν άνθρωποι που πολεμούν να τους αποδώσουν ελληνιστί. Η δουλειά τους, όμως, περνάει στο μεγάλο καταναλωτικό κοινό όσο περνούν και τα πορίσματα των ιστοριογράφων που ξηλώνουν τους εθνικούς μας μύθους.

 

Για παράδειγμα, ακούω τώρα για τους «ντίντος» και υποθέτω πως είναι οι ντεσπεράντος της εποχής μας. Για να μάθω κάτι παραπάνω, μήπως καταλάβω ποιοι βδελυροί κακοί άδειασαν δύο συναπτές ημέρες την Τράπεζα Θεμάτων του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής κι έπαιξαν με την ψυχή των λυκειόπαιδων, διαβάζω όσους ξέρουν. Ντίντος, λοιπόν, είναι όσοι εξαπολύουν «κυβερνοεπίθεση άρνησης υπηρεσίας», DDoS: Distributed Denial of Services. Και πράγματι, τη Δευτέρα και την Τρίτη είχαμε άρνηση υπηρεσίας. Από πολλούς. Η Τράπεζα Θεμάτων αρνήθηκε να ξεκλειδώσει, να υπηρετήσει τους μαθητές και το άγχος τους. Πεισματικά, όμως, αρνήθηκαν να υπηρετήσουν το κοινό, που αξίωνε ντόμπρες εξηγήσεις, και όσοι όφειλαν να έχουν προστατέψει την Τ.Θ. και να έχουν προνοήσει για εναλλακτική λύση. Διάβολε. Δύσκολο είναι να πέσει το Ιντερνετ, σε πέντε ή πενήντα σχολεία, και χωρίς χακάρισμα;

 

Οι μέχρι χθες κυβερνώντες, σαν καλοί Αρνητές Ευθύνης, επιχείρησαν να ενοχοποιήσουν αγενώς μεν την υπηρεσιακή κυβέρνηση, δημοκοπικώς δε την απλή αναλογική. Εντέλει, ανέσυραν το αγαπημένο τους «ερμηνευτικό» μοτίβο: «Το κακό ήρθε απ’ έξω» – όπως η ακρίβεια, ο ιός, οι «λαθραίοι». «Πρωτοφανής επίθεση μεγατόνων», αυτό το σενάριο πλασαρίστηκε. Οπως όμως έγραφε χθες στην «Κ» ο Γιάννης Παπαδόπουλος, «σύμφωνα με ειδικούς ασφαλείας, η επίθεση δεν φαίνεται να είναι ούτε “πρωτοφανής” ούτε “μεγατόνων”». Στη δε Lifo, ο Ελληνολιβανέζος Αλεξάντερ Σίνο, επίσης ειδικός στην κυβερνοασφάλεια, εξήγησε στον Νίκο Ευσταθίου ότι η κυβερνοεπίθεση κατά της Τ.Θ. «δεν απαιτεί μεγάλη πολυπλοκότητα» και «θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει ακόμα και από κάποιον μαθητή, ο οποίος ήθελε να αποφύγει την αποτυχία στις εξετάσεις». Ε ρε «αντιτοξικός» Ψαριανός που του χρειάζεται του λυκειοκαθάρματος.

Στα κάτεργα του τουρισμού: 14ωρη δουλειά, εκβιασμοί και παρενοχλήσεις στο «παλμαρέ» της «βαριάς βιομηχανίας»

 

Αντιμέτωποι με συνθήκες γαλέρας είναι χιλιάδες εργαζόμενοι, κατά κύριο λόγο νέοι και νέες, που εργάζονται στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα της πολυδιαφημιζόμενης «βαριάς βιομηχανίας» του τουρισμού. Νέοι και νέες αντιμέτωποι εργάζονται ανελλιπώς σαν σύγχρονοι σκλάβοι κάτω από άθλιες συνθήκες, με υπερωρίες, με απλήρωτα ρεπό, με απίστευτη ψυχολογική πίεση, με συνέπεια να κινδυνεύει η σωματική και ψυχική τους υγεία.

 

Σε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της «Καθημερινής», της δημοσιογράφου Αλεξίας Καλαϊτζή, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι περιγράφουν τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται. Μάλιστα, είναι τέτοιος ο φόβος τους που, παρά το γεγονός ότι στο ρεπορτάζ αναγράφεται μόνο το μικρό τους όνομα, ακόμα και για αυτό υπάρχει υποσημείωση ότι είναι… ψευδώνυμα για λόγους «προστασίας της ταυτότητας των εργαζομένων».

 

Το ρεπορτάζ προέρχεται από τα κάτεργα του Ηρακλείου της Κρήτης. Από το ίδιο νησί όπου οι ξενοδόχοι έχουν βάλει τους εργαζόμενους να υπογράφουν… ρήτρα ότι θα πληρώσουν μέχρι και 5.000€ αν αποφασίσουν να φύγουν από το «σκλαβοπάζαρο» που εργάζονται πριν το τέλος της σεζόν.

 

Η Βασιλική (ψευδώνυμο), αναφέρει ότι η ίδια είναι πολύ κοντά στο να μετανιώσει την επιλογή της να εργαστεί «σεζόν» σε ξενοδοχείο καθώς, όπως λέει «δεν επαρκούν οι εργαζόμενοι και τα πόστα είναι πολλά. Για να πάρω ρεπό, η συνάδελφός μου δούλευε μόνη της στην παραλία, καλύπτοντας και μια εξέδρα που έχουμε και το εστιατόριο. Ένα άτομο μόνο και για τις παραγγελίες και το σέρβις», ανέφερε. Η συμφωνία που είχε κάνει ήταν για οκτώ με 10 ώρες, κάτι που τείνει ήδη να καταστρατηγηθεί. «Όταν έχει δουλειά και δεν υπάρχουν άτομα, δεν μπορείς να τα αφήσεις όλα και να φύγεις», σημείωσε.

 

 

Στο ίδιο ρεπορτάζ, υπάρχει η καταγγελία του προέδρου του Σωματείου Μαγείρων και Ζαχαροπλαστών του νομού Ηρακλείου και γενικού γραμματέα του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, Νεκτάριος Μωυσάκης, ο οποίος αναφέρει ότι «κάθε εργαζόμενος βγάζει δουλειά δύο – τριών ατόμων για να καλύψει κενές θέσεις. Η πίεση, τόσο η σωματική όσο και η ψυχολογική, το εργασιακό μπούλινγκ και η λεκτική βία απομακρύνουν τους νέους εργαζόμενους και ωθούν τους παλαιότερους να φύγουν και αυτοί με την πρώτη ευκαιρία».

 

Ο άλλος εργαζόμενος, ο Τάσος (επίσης ψευδώνυμο) εργάζεται 34 χρόνια ως μάγειρας. «Φέτος είναι τρεις φορές χειρότερα απ’ ό,τι ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Αναγκαστικά δουλεύουμε 12-14 ώρες την ημέρα, επειδή έχει φύγει πολύ προσωπικό. Από τους μάγειρες που δουλεύαμε πέρσι μαζί, οι πέντε έχουν φύγει στο εξωτερικό, στην Ολλανδία και τη Γερμανία», δήλωσε.

 

ΣΕΠΕ Κρήτης: Καταγγελίες ανήλικων γυναικών για σεξουαλικές παρενοχλήσεις στα κάτεργα

Την ίδια στιγμή η Μαρία Περυσινάκη, προϊσταμένη του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας του Ηρακλείου Κρήτης σημειώνει ότι «Οι καταγγελίες είναι υπερβολικά πολλές και οι περισσότερες αφορούν υπερωριακή απασχόληση ή απλήρωτα ρεπό», προσθέτοντας πως κάποιοι εργαζόμενοι καταγγέλλουν επίσης κακή συμπεριφορά, ενώ νεότερες γυναίκες, συχνά ανήλικες, καταγγέλλουν σεξουαλικές παρενοχλήσεις.

 

Την ίδια στιγμή, το προσωπικό της υπηρεσίας, μόλις πέντε ελεγκτές για τον νομό Ηρακλείου, δεν επαρκούν για τους ελέγχους, ενώ απαιτείται ο τριπλάσιος αριθμός εργαζομένων για να εξυπηρετηθούν οι ογκοδέστατοι φάκελοι καταγγελιών στο χρονικό διάστημα που ορίζεται να διερευνηθούν. Αυτό που παρατηρεί έντονα την περίοδο αυτή η προϊσταμένη της Επιθεώρησης Εργασίας είναι ο μεγάλος αριθμός ανηλίκων, άνω των 15 ετών, που προσέρχονται στην υπηρεσία ώστε να εκδώσουν βιβλιάρια εργασίας για να μπορέσουν να δουλέψουν σε ξενοδοχεία. Η ίδια εκτιμά πως μέχρι το τέλος της σεζόν θα έχουν εκδοθεί πάνω από 1.500 βιβλιάρια για ανηλίκους,  καθώς στον νομό οι επιχειρήσεις τουρισμού δεν μπορούν να βρουν εργαζόμενους.     

πηγή  

Την άρση της ασυλίας για Αλέξη Γεωργούλη και Μαρία Σπυράκη αποφάσισε το Ευρωκοινοβούλιο

 

Υπέρ της άρσης της ασυλίας του Αλέξη Γεωργούλη ψήφισε πριν από λίγο η ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες.

 

Σε δήλωσή της, η συνήγορος του Α. Γεωργούλη, Σταματία Μαλλά, είχε αναφέρει ότι ο ίδιος είχε προτείνει στις αρμόδιες δικαστικές αρχές του Βελγίου να εμφανισθεί και να παράσχει εξηγήσεις, πλην όμως αυτό δεν κατέστη δυνατό λόγω του ότι δεν είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία άρσης της ασυλίας του.

 

Παράλληλα, η ολομέλεια τάχθηκε υπέρ της άρσης της ασυλίας της Μαρίας Σπυράκη.

 

Η Μ. Σπυράκη από την πλευρά της είχε δηλώσει: «Δεν “κρύφτηκα” πίσω από την ασυλία μου. Αντίθετα, με επιστολή μου προς τον πρόεδρο της Επιτροπής Νομικών υποθέσεων (JURI) ζήτησα την άρση της ασυλίας μου και την επίσπευση της διαδικασίας. Ουδέποτε κατηγορήθηκα για λήψη αμοιβών συνεργατών μου ή παράνομη εκταμίευση κονδυλίων του προϋπολογισμού. Δεν έχω καμία οικονομική διαφορά με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εμπιστεύομαι απόλυτα τη Δικαιοσύνη».  

πηγή

    

Έρευνα για την ακρίβεια: Οι μισοί Έλληνες μείωσαν τις αγορές τροφίμων

 

Το Ινστιτούτο Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών (ΙΕΛΚΑ) πραγματοποιεί κυλιόμενη έρευνα καταναλωτών σε σχέση με θέματα της επικαιρότητας, με δείγμα 1.000 καταναλωτές. Η τελευταία έρευνα πραγματοποιήθηκε την εβδομάδα 6-10 Μαΐου 2023 και αφορούσε ανάμεσα σε άλλα θέματα και την αντιλαμβανόμενη επίδραση των ανατιμήσεων στις καταναλωτικές συνήθειες στην Ελλάδα.

 

Όπως καταγράφεται στο σχήμα 1, υπάρχουν σημαντικές αλλαγές το τελευταίο διάστημα στις καταναλωτικές συνήθειες σε διάφορες περιοχές συμπεριφορών, οι οποίες αποδίδονται σε μεγάλο βαθμό στις ανατιμήσεις προϊόντων και υπηρεσιών.

 

 

Καταρχάς είναι ξεκάθαρη μία τάση των καταναλωτών για εξοικονόμηση χρημάτων για τις αγορές βασικών αγαθών και υπηρεσιών και δευτερευόντως διαχείρισης χρημάτων. Όπως φαίνεται μεγαλύτερη είναι η πίεση στη μείωση των δαπανών για βασικές υπηρεσίες και λιγότερο για βασικά αγαθά. Συγκεκριμένα:

 

Το 75% (έναντι 71% τον Ιανουάριο) του κοινού δηλώνει ότι έχει ακυρώσει δαπάνες διασκέδασης όπως είναι η εστίαση, οι διακοπές, τα ταξίδια κ.α.

Το 49% (έναντι 50% τον Ιανουάριο) του κοινού δηλώνει ότι έχει αναβάλει εργασίες συντήρησης και επισκευής, π.χ. στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο.

Το 54% (έναντι 55% τον Ιανουάριο) δηλώνει ότι έχει μειώσει συνολικά τις αγορές σε είδη τροφίμων και είδη παντοπωλείου.

Το 27% (έναντι 24% τον Ιανουάριο) δηλώνει ότι έχει χρησιμοποιήσει χρήματα από τις αποταμιεύσεις του προκειμένου να καλύψει τις αγορές του.

Το 32% (έναντι 29% τον Ιανουάριο) έχει αναβάλει την πληρωμή λογαριασμών ή έχει προχωρήσει σε στάση πληρωμής των υποχρεώσεων του.

Το 17% (έναντι 11% τον Ιανουάριο) δηλώνει ότι έχει αυξήσει τον χρόνο εργασίας ή έχει βρει δεύτερη εργασία προκειμένου να αυξήσει το εισόδημα του.

Το 49% (έναντι 40% τον Ιανουάριο) δηλώνει ότι έχει αλλάξει μάρκα-επωνυμία προϊόντος.

Μόλις 9% του κοινού δηλώνουν ότι δεν έχουν λάβει κανένα απολύτως μέτρο για την αντιμετώπιση των πληθωριστικών πιέσεων.

Το πόσο έντονη είναι η στροφή του αγοραστικού κοινού στην εξοικονόμηση χρημάτων αποτυπώνεται στο σχήμα 2. Στο σχήμα καταγράφει διαχρονικά την προτεραιότητα που δίνουν οι καταναλωτές την τελευταία 4ετία σε σχέση με την επιλογή τροφίμων. Συνολικά τον τελευταίο χρόνο από τον Ιούλιο και μετά, η χρηματική δαπάνη αποτελεί το βασικό κριτήριο, αλλά ειδικά στις τελευταίες μετρήσεις η ένταση είναι εντυπωσιακή.

 

 

 

Ενώ τα προηγούμενα χρόνια το ποσοστό του αγοραστικού κοινού που αγόραζε βασικό κριτήριο τα χρήματα κινούταν περί το 30% και σε ίδια επίπεδα με τα ποιοτικά κριτήρια, σήμερα το ποσοστό αυτό ξεπερνάει το 60%. Το στοιχείο αυτό δείχνει πόσο έντονη είναι η ανησυχία του κοινού και την αλλαγή στην αγοραστική συμπεριφορά.

 Η αναγκαία περικοπή δαπανών από τα νοικοκυριά αποτυπώνεται και στο σχήμα 3, όπου 1 στους 2 καταναλωτές δηλώνει ότι δεν κάνει διακοπές το 2023, ενώ 1 στους 3 δηλώνει ότι θα κάνει μεν διακοπές, αλλά πιο περιορισμένες. 6 στους 10 καταναλωτές δηλώνουν ότι οι δαπάνες τους φέτος θα είναι μειωμένες σε σχέση με πέρυσι, ενώ 4 στους 10 ότι θα είναι μειωμένη άνω του 50%. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν κυρίως την κακή ψυχολογία του αγοραστικού κοινού και δευτερευόντως ρεαλιστικές προβλέψεις.  

Τέλος, όσον αφορά το market pass, το οποίο είναι ακόμα εν ισχύ, όπως φαίνεται στο σχήμα 4, το 72% του κοινού δεν έχει επηρεαστεί από αυτό. Το 8% δηλώνει ότι ξοδεύει λιγότερα χρήματα, προφανώς αντικαθιστώντας μέρος της δαπάνης ιδίων χρημάτων με χρήματα από το market pass, ενώ το 21% δηλώνει ότι ξοδεύει περισσότερα χρήματα σήμερα, προσθέτοντας χρηματική δαπάνη μέσω του market pass στην ιδιωτική δαπάνη χρημάτων. Συνολικά φαίνεται μία θετική επίδραση στην αγορά από το market pass, αλλά σε μικρό βαθμό.    

πηγή

Η προκλητική χυδαιότητα ενός πολιτικού σαλτιμπάγκου - Εμετικό παραλήρημα Ψαριανού ενάντια στους εκπαιδευτικούς

 

Το πολιτικό θρασίμι, ο κομματικός γυρολόγος και σαλτιμπάγκος, Γρ. Ψαριανός, ο επαγγελματίας μετακλητός και υποψήφιος βουλευτής με τη Ν.Δ., άνοιξε πάλι το ρυπαρό στόμα του για να εκστομίσει ένα απίστευτο υβρεολόγιο ενάντια στους εκπαιδευτικούς, την ώρα που δάσκαλοι και μαθητές ζούσαν αυτό το αδιανόητο φιάσκο με την Τράπεζα Θεμάτων.

 

Σε μία εμετική και παραληρηματική ανάρτησή του έγραψε το εξής:

 

«Οι ΚΑΘΗΓΗΤΈΣ των παιδιών μας, που πανηγυρίζουν επειδή “χάκερς” – πράκτορες που δεν ξέρουμε για ποιον δουλεύουν, έριξαν εν μέσω εξετάσεων το σύστημα της Τράπεζας Θεμάτων. Είναι Μεγάλα ΚΑΘΆΡΜΑΤΑ και πρέπει να πάνε σπίτι τους. Σκουλίκια είναι. Αλήτες. Αρχιμαφιόζοι, Όχι Δάσκαλοι…»

 

Αυτός ο χυδαίος τύπος έχει πιάσει στο βρωμόστομά του όποιον σήκωσε κεφάλι απέναντι στην πολιτική βαρβαρότητα που ίδιος πρεσβεύει. Δε δίστασε να ξεράσει χυδαιότητα ακόμα και απέναντι στους διαδηλωτές έξω από την Hellenic Train, όταν ο λαός πενθούσε 57 νεκρούς! 

  

Οι ΚΑΘΗΓΗΤΈΣ τών παιδιών μας, που πανηγυρίζουν επειδή "χάκερς" - πράκτορες που δεν ξέρουμε για ποιον δουλεύουν, έριξαν εν μέσω εξετάσεων το σύστημα της Τράπεζας Θεμάτων
Είναι Μεγάλα ΚΑΘΆΡΜΑΤΑ
και πρέπει να πάνε σπίτι τους.
Σκουλίκια είναι. Αλήτες.
Αρχιμαφιόζοι, Όχι Δάσκαλοι...
🤬 pic.twitter.com/UYn2SBOi6c

— Grigoris Psarianos (@grpsarianos) May 30, 2023

πηγή 

Παραιτήθηκε υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Φθιώτιδα – «Όταν σε φτύνουν δεν βρέχει», είχε γράψει..!

 

Την παραίτησή του από τη Νομαρχιακή Επιτροπή, αλλά και από απλό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ , καθώς και την απόφαση του να μην συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο του κόμματος στις προσεχείς εκλογές της 25ης Ιουνίου γνωστοποίησε, σύμφωνα με πληροφορίες του LamiaReport, ο υποψήφιος βουλευτής Φθιώτιδας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Νίκος Πάπουτσας.

 

Οι προθέσεις του Νίκου Πάπουτσα, ο οποίος είναι και δημοτικός σύμβουλος Λαμίας, είχαν φανεί από την επομένη των εκλογών της 21ης Μαΐου, όταν σε ανακοίνωσή του σημείωνε χαρακτηριστικά «εύχομαι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να βρει το δρόμο του και να αντιληφθεί αυτός και τα συλλογικά του όργανα, έστω και τώρα, ότι όταν σε φτύνουν δεν βρέχει».

Η ανάρτηση του υποψήφιου του ΣΥΡΙΖΑ αναλυτικά

 

«H ήττα που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις εκλογές της 21ης Μαΐου ήταν συντριπτική. Το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο ούτε για μένα προσωπικά. Ευχαριστώ την οικογένειά μου και τους συνεργάτες μου, που μαζί δώσαμε έναν αγώνα τίμιο και αξιοπρεπή, μακριά από κομματικούς μηχανισμούς και εξαρτήσεις. Κυρίως όμως ευχαριστώ όσους με τίμησαν με τη ψήφο τους. Παραμένω ενεργός πολίτης της Λαμίας και μάχιμος δικηγόρος. Εύχομαι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να βρει το δρόμο του και να αντιληφθεί αυτός και τα συλλογικά του όργανα, έστω και τώρα, ότι όταν σε φτύνουν δεν βρέχει».

Για την επιστολή του υποψήφιου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. ενημερώθηκε και η Νομαρχιακή Επιτροπή του κόμματος που συνεδρίασε χθες, Δευτέρα 29/05, με διευρυμένη σύνθεση.

 

Μέχρι στιγμής, παραμένει άγνωστο ποιος θα είναι ο αντικαταστάτης του κ. Πάπουτσα στην τρίτη θέση του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ στη Φθιώτιδα για τις εκλογές της 25ης Ιουνίου.

  πηγή

Πέθανε ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Θεόδωρος Πάγκαλος.!

 

Πέθανε στα 84 ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Θεόδωρος Πάγκαλος.

 

Σύμφωνα με την ανακοίνωση που ανήρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter η οικογένεια του εκλιπόντος, ο Θεόδωρος Πάγκαλος απεβίωσε σήμερα. «Ο αγαπημένος μας Θόδωρος Πάγκαλος έφυγε σήμερα από κοντά μας, ήσυχα στο σπίτι του, έχοντας δίπλα του την οικογένειά του και τους στενούς του συνεργάτες. Καλό ταξίδι λατρεμένε μας. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη», ανέφερε στην ανακοίνωση.

 

Ποιος ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος

 

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος γεννήθηκε στις 17/8/1938 και ήταν Έλληνας πολιτικός, πρώην βουλευτής και υπουργός, πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επί πρωθυπουργίας Γ. Παπανδρέου (7 Οκτωβρίου 2009 – 17 Μαΐου 2012) και αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ελλάδας την ίδια περίοδο, ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, στο οποίο μετείχε από την ίδρυσή του.

 

Γεννήθηκε στην Ελευσίνα στις 17 Αυγούστου 1938 και ήταν γιος του Αντιπτέραρχου της Πολεμικής Αεροπορίας Γεωργίου Πάγκαλου που διετέλεσε Υπαρχηγός ΓΕΑ. Από την πλευρά του πατέρα του είναι ανιψιός του Αντιναυάρχου του Πολεμικού Ναυτικού Θησέα Παγκάλου και εγγονός του ομώνυμου στρατηγού και δικτάτορα Θεόδωρου Δ. Πάγκαλου. Αποφοίτησε από το Βαρβάκειο Γυμνάσιο Αθηνών. Σπούδασε Νομική και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης ανακηρύσσεται το 1973 διδάκτορας των Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Παρισιού (Πάνθεον-Σορβόννη). Από το 1969 έως το 1978 εργάστηκε ως ερευνητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο και κατόπιν ορίστηκε Διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου. Συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα και το 1968 το δικτατορικό καθεστώς του αφαίρεσε την ελληνική ιθαγένεια, την οποία επανέκτησε μετά τη Μεταπολίτευση.

 

Σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τον φοιτητικό συνδικαλισμό, συμμετέχοντας σε διάφορες φοιτητικές ομάδες. Υπήρξε μέλος της ομάδας που προχώρησε στην αναγραφή του συνθήματος «1 1 4» σε τοίχους δημοσίων κτιρίων (που εν συνεχεία καθιερώθηκε ως κυρίαρχο στις φοιτητικές διαδηλώσεις της δεκαετίας του 1960. Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος της Δημοκρατικής Κίνησης Νέων «Γρηγόρης Λαμπράκης», που μετονομάστηκε σε Νεολαία «Γρηγόρης Λαμπράκης», καθώς και της αριστερής οργάνωσης «Δημοκρατική Αντίσταση Σπουδαστών»

 

Το 1978 έβαλε υποψηφιότητα για δήμαρχος στην Ελευσίνα και κατετάγη τρίτος. Επίσης σε νεαρή ηλικία είχε δραστηριοποιηθεί και στο ΚΚΕ. Στη διάρκεια της μεταπολίτευσης υπήρξε ηγετικό στέλεχος της ευρύτερης κεντροαριστερής παράταξης με το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.

 

Εξελέγη Βουλευτής Αττικής για πρώτη φορά το 1981 με το ΠΑΣΟΚ και έκτοτε εξελέγη σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις στις οποίες έθεσε υποψηφιότητα έως το 2012.

 πηγή

Ευγενής εκ παρεξηγήσεως

 

 γράφει ο Πέτρος Μανταίος

  

 

Επιστρέφω από τον Υμηττό. Εφτάμισι το πρωί, στέκομαι στη διασταύρωση προς περιφερειακή Υμηττού, κάτω από τη γέφυρα της Κατεχάκη, περιμένοντας δύο αυτοκίνητα για να περάσω απέναντι. Στα άπειρα χρόνια που κάνω τη διαδρομή, ζήτημα αν μετριούνται στα δάχτυλα ενός χεριού οι φορές που οδηγός μού παραχώρησε προτεραιότητα.

 

Ε, αυτή τη φορά, το προπορευόμενο αμάξι, ένα Smart, στάθηκε! Δεν πρόσεξα το φύλο του οδηγού - ήταν και τα τζάμια φιμέ. Ευγενώς πάντως σήκωσα το χέρι σε ένδειξη ευχαριστίας.

 

Δεν πρόλαβα να κατεβάσω το χέρι, καθώς ήδη περνούσα απέναντι, και άκουσα βόμβο… Συνέβη ότι αυτό που δεν έβλεπα και ο (η) οδηγός του Smart είχε δει, ήταν ένα μηχανάκι που κατηφόριζε από τον Υμηττό προς Καισαριανή. Υπάρχει STOP για το ρεύμα από Καισαριανή προς περιφερειακή Υμηττού και η (ο) οδηγός τήρησε τον ΚΟΚ κατά πινακίδα, με πιθανότερη εκδοχή εγώ να μην υπήρχα καν στο «κάδρο» του (της), ως εντελώς απαρατήρητος ή, εφόσον δεν διερχόταν το «εμπόδιο», να περνούσε «κανονικά», όπως και όλα τα αυτοκίνητα που είχαν ήδη προηγηθεί.

 

Νόμισε βέβαια ότι τήρησε τον ΚΟΚ, που ναι μεν τον τήρησε, αλλά πλημμελώς. Πιθανότατα από άγνοια. Δεν ξέρω πόσοι οδηγοί –που προτού μπούνε στο αμάξι τους είναι και αυτοί πεζοί– γνωρίζουν ότι ο πεζός έχει παντού προτεραιότητα έναντι του οδηγού, εκτός από αυτοκινητοδρόμους μεγάλων ταχυτήτων με ειδική σήμανση. Αυτό είναι νόμος στη χώρα μας από ενσωματωμένη στην ελληνική νομοθεσία οδηγία της ΕΟΚ, από το… 2001. Το παράδοξο της μηχανοκίνητης εποχής μας είναι η σχέση οδηγού-πεζού, πώς από πεζός, ως οδηγός, γίνεσαι αδιάφορος για τους άλλους πεζούς, της δε ψηφιακής εποχής, η σχέση πραγματικού-εικονικού.

 

Φύλαξα το καλό για το τέλος. Την Παρασκευή, ακριβώς στο ίδιο σημείο και με μεγαλύτερη φάλαγγα αυτοκινήτων, ο πέμπτος οδηγός, όχι απλώς σταμάτησε, αλλά μου αναβόσβησε και τα φώτα!

 

Στον πάτο της Ε.Ε. η Ελλάδα και στην ανεργία των νέων ανά περιφέρεια

 

Θεσσαλία, Κεντρική Ελλάδα και Δυτική Μακεδονία είναι οι περιοχές που έχουν τον υψηλότερο δείκτη, μαζί με δύο ισπανικές και δύο ιταλικές περιφέρειες.

Παρά την συνεχιζόμενη προπαγάνδα περί success story της κυβέρνησης Μητσοτάκη και στο θέμα της ανεργίας, τα στοιχεία της Eurostat είναι αμείλικτα.

 

Η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία έδωσε στη δημοσιότητα πρόσφατα τα στοιχεία για την ανεργία των νέων με τη χώρα μας, καθώς η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη θέση εντός Ένωσης με 4,5 εκατομμύρια ηλικίας 15-29 χωρίς εργασία.

 

Τα στοιχεία της Eurostat για τις περιφέρειες καταγράφουν τη ζοφερή εικόνα για συγκεκριμένες περιοχές της χώρας μας.

 

Ειδικότερα η Θεσσαλία, η Κεντρική Ελλάδα και η Δυτική Μακεδονία είναι ανάμεσα στις επτά ευρωπαϊκές περιφέρειες με τη μεγαλύτερη ανεργία των νέων.

 

Τα στοιχεία

 

Θέουτα (Ισπανία) – 42,4%

Θεσσαλία – 39,8%

Δυτική Ελλάδα – 36,5%

Μελίγια (Ισπανία) – 36,1%

Δυτική Μακεδονία – 34,3%

Καμπανία (Ιταλία) – 34,2%

Σικελία (Ιταλία) – 34,2%

 

πηγή

Κ. Μητσοτάκης – Το κοινωνικό πλιάτσικο ονομάζεται “πλεόνασμα ανάπτυξης”

 

γράφει η Δήμητρα Μυρίλλα

  

Συνέντευξη του Κ. Μητσοτάκη στο Mega

 

 

“Αύξηση μέσου μισθού πάνω από 25% στην τετραετία 2023-2027, έτσι ώστε να διαμορφωθεί στα 1.500 ευρώ. Αύξηση κατώτατου μισθού πάνω από τα 950 ευρώ από τα 780 ευρώ στα οποία διαμορφώθηκε την 1η Απριλίου 2023. Μείωση της ανεργίας κάτω από το 8% έως το 2027. Αυτό σημαίνει ότι θα «επιστρέψει» το επίδομα των τριετιών στις κατώτατες αμοιβές το οποίο – σύμφωνα με το ισχύον νομικό καθεστώς – επανέρχεται με την πτώση της ανεργίας ε ποσοστό κάτω από το 10%. Αύξηση μισθών δημοσίων υπαλλήλων και αναμόρφωση μισθολογίου τους από 1.1.2024.”

 

Αυτά ήταν που έταζε ο Κ. Μητσοτάκης πριν τις εκλογές της 21ης Μαίου. Μετά τις πρώτες εκλογές και πριν τις επόμενες της 25ης Ιουνίου, αλλάζει το προεκλογικό τροπάρι. Αν μπορεί ας κάνει κι αλλιώς!

 

Στη σημερινή του συνέντευξη στο Mega, μίλησε γενικά και αόριστα για «βελτίωση διαθέσιμου εισοδήματος», για «καλύτερους μισθούς από το πλεόνασμα της ανάπτυξης”, διευκρινίζοντας ότι «δεν θα ξοδεύουμε χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τους δημοσιονομικούς κανόνες».

 

Αυτό ξέρετε τί σημαίνει; Σημαίνει ότι αφού θα έχει ξεζουμιστεί ο κόπος του λαού μέχρι και την τελευταία σταγόνα αίματος για να φτιαχτεί “το πλεόνασμα της ανάπτυξης”, το οποίο πλεόνασμα θα είναι προσεκτικά φυλαγμένο στις τραπεζοθυρίδες των επενδυτών, τότε θα επιστραφεί στο λαό ένα ψίχουλο από όσα καρβέλια του έκλεψαν. Περί αυτού μιλάει ο τέως πρωθυπουργός που αναμένει να γίνει και ο επόμενος. 

 

Τί μεσολάβησε; Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, αλλά και την ημέρα των εκλογών, μίλησε ο τραπεζίτης και είπε: «Βεβαίως, καταλαβαίνω ότι προεκλογικά πολλοί λένε πράγματα, τα οποία δεν πρόκειται να εφαρμοστούν, διότι, αν κοστολογήσουμε ορθά αυτά τα οποία λέγονται, ξεπερνάμε κατά πολύ τον όποιο δημοσιονομικό χώρο».

 

Αμέσως μετά τις εκλογές μίλησε και η Κομισιόν: ούτε αυξήσεις, ούτε τριετίες,  και γενικότερα τέρμα οι παροχές, οι δαπάνες και τα μέτρα στήριξης.   

 

Το μήνυμα ελήφθη ολόκληρο και ακέραιο και μεταφέρεται με τον δέοντα κυνισμό. Διότι, θέλει κυνισμό να μπορεί κάποιος να ζητάει “ισχυρή κυβέρνηση” και “ισχυρή πλειοψηφία” για να υλοποιήσει  φανερά, δηλωμένα και απροκάλυπτα, τις προτροπές του τραπεζίτη έτσι όπως τις λαμβάνει μέσω εντολών της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία μεταφέρει αυτούσιες τις επιθυμίες των αφεντικών.

 

Κι αφού τον ζόφο στην εργασία και στην επιβίωση τα ονόμασε “σταθερότητα”, προχώρησε και σε άλλες λαθροχειρίες ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

 

“Βάλαμε σε τάξη τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και δώσαμε δουλειές, γι’ αυτό πήραμε 38% στο Πέραμα, όπου οι εργαζόμενοι αμείβονται καλύτερα”! Τόλμησε και το είπε αυτό για τη Ζώνη όπου οι εργαζόμενοι κυριολεκτικά με αίμα κατόρθωσαν να έχουν κατακτήσεις.  Στη Ζώνη, όπου είχαν αφήσει τα “σκυλιά” της εργοδοσίας, τους σβαστικοφόρους να στέλνουν στο νοσοκομείο συνδικαλιστές – κομμουνιστές.  Το ξεστόμισε ενώ λίγες ώρες αργότερα ένας εργάτης στη Ζώνη τραυματίστηκε θανάσιμα και άλλοι δύο μεταφέρθηκαν με τραυματισμένα στο νοσοκομείο. Ετσι, βάζουν σε τάξη στη Ζώνη. Με αίμα!

 

Αλλά στην αμείλικτη και τερατώδη γλώσσα τους μπορούν να περιγράφουν τον επερχόμενο κοινωνικό αρμαγεδώνα, να τον ονομάζουν παράδεισο και να διακηρύσσουν με κυνισμό ότι δεν τους αρκεί η οριακή πλειοψηφία για να ολοκληρώσουν την καταστροφή και το πλιάτσικο.

 

 

Ο Μαραντζίδης επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας ΣΥΡΙΖΑ - Δείτε τι έγραφε την επομένη της εκλογικής συντριβής του.!

 

Την προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει ο συγγραφέας, αρθρογράφος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Νίκος Μαραντζίδης, σε μία κίνηση που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση.   

Ο Μαραντζίδης είναι ένας πολύ γνωστός πολιτικός επιστήμονας και αρθρογραφεί σε διάφορα μέσα ενημέρωσης, μεταξύ άλλων και στην "Καθημερινή”. Οι απόψεις του πολλές φορές έχουν προκαλέσει αντιδράσεις από κύκλους της Αριστεράς και αυτό είναι που κάνει την κίνηση του Τσίπρα να τον φέρει κοντά του ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.

 

Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει ήδη γνωστά, ο Νίκος Μαραντζίδης θα έχει την ευθύνη σχεδιασμού της προεκλογικής εκστρατείας του Αλέξη Τσίπρα, θα παρακολουθεί τις δημοσκοπήσεις και θα προτείνει τις επόμενες κινήσεις βάσει των στοιχείων που θα αναλύει.

 

Το μόνο που μένει τώρα είναι να δούμε αν ο γνωστός πολιτικός επιστήμονας μπορέσει να αντιστρέψει την αρνητική κατάσταση που δημιουργήθηκε για τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές, αν και με μόλις 4 εβδομάδες μέχρι τις επόμενες κάλπες, ίσως η συγκεκριμένη κίνηση του Αλέξη Τσίπρα αποδειχθεί καθυστερημένη.    

Βέβαια, μία μέρα μετά την συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, ο Νίκος Μαραντζίδης έγραφε σε άρθρο του "Καθημερινή" πως ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με... ασπόνδυλο κόμμα, με υπερβολικά αρχηγοκεντρικό χαρακτήρα.

 

"Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ένα ασπόνδυλο κόμμα, χωρίς σαφή προγραμματικό λόγο και με θολή πολιτική ταυτότητα. Επιπλέον έμοιαζε υπερβολικά αρχηγοκεντρικό. Oλα έδειχναν να περιστρέφονται γύρω από τον Τσίπρα" ανέφερε μεταξύ άλλων.

 

Σε άλλο σημείο του ίδιου άρθρου, ο Νίκος Μαραντζίδης έκανε λόγο για άμεση ανάγκη ανανέωσης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας πως το κόμμα έχει αρκετά χαρισματικά άτομα που μπορούν να βγουν μπροστά:

 

"Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάγκη ανανέωσης της ηγεσίας του, όχι αύριο, αλλά σχετικά σύντομα. Εξάλλου, διαθέτει φρέσκα και χαρισματικά άτομα που μπορούν να παίξουν αυτόν τον ρόλο. Και αυτά τα άτομα είναι ελπίδα για την κοινωνία πρωτίστως, όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ απλώς".

 

Παράλληλα, ο Νίκος Μαραντζίδης σχολίαζε αρνητικά τον τρόπο με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να περάσει το πρόγραμμα του στην κοινωνία:

 

"Ο προγραμματικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε να πάσχει από ασάφεια και μια πρόχειρα κατασκευασμένη, και άρα μη πειστική, στρατηγική κατάκτησης του "μεσαίου χώρου". Μέσα σε όλα αυτά, η συστηματικότητα και ο επαγγελματισμός έδειξαν να είναι στοιχεία που δεν χαρακτήρισαν την καθημερινή λειτουργία αυτού του κόμματος".  

πηγή

Η κάλπη, η ΤΙΝΑ και η κολυμβήθρα του Σιλωάμ

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Αν είναι όντως ιερή η φευγαλέα στιγμή της κάλπης, ο λόγος είναι απλός: μόνο στο ελάχιστο που κρατάει είμαστε όλοι ίσοι και ισοδύναμοι. Πάμε δηλαδή ανάποδα στους «αμάχητους νόμους της φύσης» και στους «αναπόδραστους νόμους της Ιστορίας», που υποτίθεται ότι καθιερώνουν μιαν αιώνια ανισότητα. Ετσι δεν λένε οι γεννημένοι ισχυροί, που λατρεύουν την καλοτυχία τους σαν Μοίρα ή Θεό; Κι από κοντά όσοι κοινωνιοδαρβινιστές κηρύσσουν πως η Ιστορία είναι μονόδρομος, βασιλική οδός για τους μεν, μονοπάτι κακοτράχαλο για τους δε; Πως «όλα είναι μοιραία» δεν μας λένε, και πως «η Ειμαρμένη δεν επιτρέπει όνειρα, οράματα και λοιπές αυταπάτες»;

 

Εχει και όνομα μοντέρνο πια η Ειμαρμένη: ΤΙΝΑ. Από το 1980, όταν τη βάφτισε η Μάργκαρετ Θάτσερ, κορυφαία θεότητα της νέας εποχής: There Is No Alternative. Δεν υπάρχει εναλλακτική. Δεν υπάρχει; Πιθανόν, αφού παντού στον κόσμο πολλοί και πολύ ισχυροί κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, νόμιμο και παράνομο, εκμαυλιστικά ήπιο ή βίαιο, για να μην υπάρξει. Αν όμως δεν ελπίσουμε ότι δεν ισχύει ο Νόμος της ΤΙΝΑ, κι αν δεν πολεμήσουμε για να μην ισχύει, τότε ναι, θα επέλθει αναπόφευκτα «το τέλος της Ιστορίας», η οποία θα μείνει αγρός αγεώργητος ή παγωμένη ήπειρος. Δίχως αντιΤΙΝΑίους όμως, δίχως μη πραγματιστές δηλαδή, πώς θ’ αλλάξουν έστω και λίγο τα πράγματα; Πώς θ’ ανθρωπέψουν για τους αδύναμους και αναλώσιμους του κόσμου; Αν προσκυνήσουμε τη μοιρολατρεία, αυτοκαταλυόμενοι ως πολίτες, ας ζητήσουμε να μας φτιάξουν ειδικά ακουστικά, ώστε ν’ ακούμε συγχρόνως από το ένα αυτί το πικρό «Καληνύχτα, Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θ’ αλλάξει ποτέ», του Μάνου Χατζιδάκι και του Νίκου Γκάτσου, και από το άλλο το δογματικό «Στην Ελλάδα ζεις, δεν υπάρχει ελπίς» του Διονύση Σαββόπουλου.

 

Θνησιγενής η αίσθηση της γενικής ισοτιμίας που προσφέρει το εκλογικό τελετουργικό. Δεν προλαβαίνει καν να μας διαπαιδαγωγήσει, να μας πείσει ότι οφείλουμε, μη πραγματιστικά, να διεκδικούμε την ισότητα, κάποια ξεφτίδια της έστω, και στην καθημερινότητά μας. Που τη ζούμε σαν να ‘ναι η ανισότητα όντως δοσμένη από Θεό, τη φύση ή την Ιστορία, άρα λογική και αναπότρεπτη.

 

Το μαγιάτικο αποτέλεσμα δεν προδιαγράφει την ετυμηγορία της 25ης Ιουνίου.

 

Την περασμένη Κυριακή ψηφίσαμε με εκλογικό σύστημα που επέβαλε και διά νόμου την ισοκυρία των ψήφων: την απλή αναλογική (τον χαρακτηρισμό της ως «άδολης» δεν τον επιτρέπει η πρόνοια για το 3%). Πολύ απλά αυτό σημαίνει ότι οι ψήφοι δεν έχουν κλιμακούμενη αξία. Δεν επαρκούν λοιπόν 10.000 «βόλια» για τον υποψήφιο του τάδε κόμματος, ενώ ο υποψήφιος του δείνα χρειάζεται 20.000. Ηθικολογίες ε; Ναι, αλλά πόσες δεκαετίες αξιώνουμε να βρει η πολιτική κάποιο νήμα που να τη συνδέει με την ηθική; Για τους παλαιούς, στον «έγκυο μόρο» η μητέρα πεθαίνει στον τοκετό.

 

Στις 21 Μαΐου είχαμε διπλό θάνατο: η μητέρα «απλή αναλογική» εξέπνευσε στη γέννα, πρόλαβε όμως να δει ότι το μωράκι της γεννήθηκε με την ανάσα του εμποδισμένη. Και ουδείς έτεινε θερμά τα χέρια του για να το υποδεχτεί, να προσπαθήσει να το κρατήσει στη ζωή. Τέλη Ιουνίου όμως θα επιστρέψουμε στην ασφαλή κανονικότητα – στην ενισχυμένη αναλογική και τα μπόνους, στις «ψήφους ελίτ» και τις «ψήφους μπατίρ», ή όπως αλλιώς τις πούμε. Τέρμα οι εξισωτικοί πειραματισμοί. Επιστροφή στις ψήφους που πράγματι εγκυμονούν (και τίκτουν εξουσία) και στ’ ανεμογκάστρια. Επιστροφή στο σύστημα που νομιμοποιεί το δόλιο δόγμα περί χαμένης ψήφου.

 

Την Κυριακή η Ν.Δ. πανηγύρισε θρίαμβο απροσδόκητο, παρά τα πολλά σφάλματά της, ο δε ΣΥΡΙΖΑ υπέστη πανωλεθρία, παρά τις μεγάλες προσδοκίες που καλλιεργούσε. Μερικές βεβαιότητες: Το μαγιάτικο αποτέλεσμα δεν προδιαγράφει την ετυμηγορία της 25ης Ιουνίου. Η κατά Χαρίλαο Φλωράκη «γκαστρωμένη κάλπη» ίσως μας εκπλήξει και πάλι. Ποικιλότροπα. Δεύτερον, δεν υπάρχουν αντικειμενικά και αναμφίλεκτα «σωστές» και «λάθος» ψήφοι. Κάθε κόμμα έχει το δικό του σωστόμετρο. Οπως έχει και το δικό του «ελληνόμετρο», «πατριωτόμετρο», «κεντροδεξιόμετρο» ή «αριστερόμετρο». Τρίτον, η κάλπη δεν είναι εξομολογητήριο, όπου πας, ψιθυρίζεις ολίγην αυτοκριτική και εξασφαλίζεις το «αφέονταί σου». Οι βαριές αστοχίες της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη (η μετριότατη αντιμετώπιση της πανδημίας, της ακρίβειας, των πυρκαγιών και των χιονοπτώσεων, το σκάνδαλο των υποκλοπών, η τραγωδία των Τεμπών, οι αμέτρητες απευθείας αναθέσεις, οι «επαναπροωθήσεις», για τις οποίες αξιώνει τίμιες εξηγήσεις η Κομισιόν) δεν συγχωρήθηκαν επειδή «και ο κλήρος είναι μπλε». Και όχι μόνο επειδή το 40% υπολείπεται του 60%.

 

Η κάλπη δεν περιέχει ύδωρ εξαγνισμού, σαν την κολυμβήθρα του Σιλωάμ ή την πηγή της Ηρας. Τέταρτον, ας το ξαναπώ, οι ψηφοφόροι συνιστούν σώμα εκλογέων, όχι σώμα ενόρκων. Για τη Δικαιοσύνη, δεν σημαίνει τίποτε (δεν πρέπει να σημαίνει, για να μην απομακρυνόμαστε από την πραγματικότητα) η πρωτιά που απέσπασε στον νομό Σερρών ο κ. Κώστας Αχ. Καραμανλής, που έχει μηνυθεί από τον Σύλλογο Ατόμων Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών, όπως και οι προκάτοχοί του στο υπουργείο Μεταφορών, ο κ. Χρήστος Σπίρτζης του ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, τότε ΠΑΣΟΚ και νυν Ν.Δ.

 

Είπα Χρυσοχοΐδης και στο μυαλό μου ήρθαν αμέσως σκηνές από την πολιορκία της οικογένειας Ινδαρέ στο Κουκάκι, Δεκέμβρη του 2019, και την εισβολή «ξυλοκόπων» αστυνομικών στο σπίτι της. Θύμα σκευωρίας ο Δημήτρης Ινδαρές, που άκουσε να τον ονειδίζουν σαν παρανομούντα υπουργοί που «δεν επεμβαίνουν ποτέ στο έργο της Δικαιοσύνης», όπως ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης, και δημοσιολόγοι που υιοθέτησαν ασμένως την κάλπικη αστυνομική αφήγηση, αποτίμησε το κυριακάτικο αποτέλεσμα (Lifo, 24.5):

 

«Η λαϊκή εντολή θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως λευκή επιταγή και άφεση κάθε παρασπονδίας, από εκπροσώπους που έδειξαν δυσφορία και απέχθεια στον έλεγχο και την κριτική. […] Η διαπίστωση ότι στις εκλογικές προτιμήσεις του κόσμου δεν βαραίνουν καταλυτικά ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία των θεσμών και μια σειρά στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, δεν τιμά τον πολιτισμό της χώρας. Αποτυπώνει μάλλον την εμπέδωση ενός κυνισμού που είναι ικανός να δικαιολογήσει ως παράπλευρες απώλειες όχι μόνο την αξιοπρέπεια αλλά και την ίδια ακόμη την ανθρώπινη ζωή».

  

Το αντι-δυτικό χαρτί του Ερντογάν

 

 γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Από τις 14 Μαΐου, την ημέρα δηλαδή που πραγματοποιήθηκε ο πρώτος γύρος των τουρκικών εκλογών – αν όχι νωρίτερα –, τα μεγάλα κέντρα αποφάσεων στη Δύση άρχισαν να συμβιβάζονται με την ιδέα ότι ο Ερντογάν θα εξακολουθήσει να είναι το ευμέγεθες και ενοχλητικό χαλίκι στο παπούτσι τους…

 

Πράγματι το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου επιβεβαίωσε τις βαθιές ρίζες που έχει αναπτύξει το «σύστημα» Ερντογάν στην οικονομία και την κοινωνία της χώρας, γεγονός που αποτυπώθηκε με μεγάλη ευκρίνεια και στην κάλπη.

 

Παρά τις προεκλογικές προβλέψεις των μεγάλων δυτικών ΜΜΕ, οι οποίες εν πολλοίς απηχούσαν ευσεβείς πόθους και εξυπηρετούσαν προφανείς σκοπιμότητες, το κόμμα του Ερντογάν (AKP) σάρωσε στις βουλευτικές εκλογές και ο Τούρκος Πρόεδρος έχασε μόλις για δέκατα της μονάδας την επανεκλογή του από τον πρώτο γύρω της αναμέτρησης. Αναζητώντας, τώρα, μόλις κάποια δέκατα της μονάδας για να αποσπάσει το 50% (συν μία ψήφο), η επανεκλογή του στις επαναληπτικές της προσεχούς Κυριακής είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη.

 

Εξετάζοντας τους λόγους της εικοσαετούς και πλέον κυριαρχίας του Ταγίπ στην τουρκική πολιτική σκηνή, με δεδομένα τη σκληρή οικονομική πραγματικότητα που βιώνει μεγάλο τμήμα του τουρκικού πληθυσμού καθώς και τις τρομακτικές (οικονομικές και άλλες) συνέπειες των πρόσφατων σεισμών, ο ψύχραιμος και «αμερόληπτος» παρατηρητής μπορεί να καταλήξει σε ένα και μόνο συμπέρασμα: Ο Ερντογάν με λόγια και πράξεις έπεισε τους Τούρκους συμπολίτες/ψηφοφόρους ότι μάχεται για την εδραίωση των συμφερόντων μιας ισχυρής Τουρκίας, η οποία κινείται στη μεγάλη διεθνή σκακιέρα ανεξάρτητη, χωρίς δεσμούς υποτέλειας, με μόνο γνώμονα τα συμφέροντά της.

 

Αυτό το αφήγημα (της ανεξάρτητης και μη υποτελούς Τουρκίας) ο Ερντογάν άρχισε να το υπηρετεί με σύστημα και συνέπεια από τις πρώτες μέρες της θητείας του (ξεχρεώνοντας άμεσα το ΔΝΤ και βάζοντας φρένο στις ΗΠΑ, που το 2003 σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν το τουρκικό έδαφος για να επιτεθούν στο Ιράκ [και] από τον Βορρά). Μετά το καλοκαίρι του 2016 (όταν εκδηλώθηκε το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του), αυτό το αφήγημα έγινε κυρίαρχο μέσα στην τουρκική κοινωνία.

 

Από τότε και με την κρατική συνδρομή και υποβοήθηση καλλιεργήθηκε συστηματικά η αντίληψη ότι το πραξικόπημα οργανώθηκε από τους Αμερικανούς και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Η κοινή γνώμη βομβαρδίστηκε από αναλύσεις ακαδημαϊκών, «χόρτασε» από κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές και δικαίως ή αδίκως πείστηκε πως οι Δυτικοί υπονομεύουν τη δεσπόζουσα θέση που ανήκει στη χώρα και για την οποία μάχεται ο Ερντογάν. Έκτοτε ο μέσος Τούρκος πολίτης έχει πειστεί πως ο Πρόεδρος της Τουρκίας τα βάζει στα ίσα με τους μεγάλους και οδηγεί τη χώρα ολοένα και πιο κοντά στο ένδοξο αυτοκρατορικό της παρελθόν.

 

Με αυτό ακριβώς το αφήγημα κατέβηκε στον πρώτο γύρο των εκλογών στις 14 Μαΐου, θέτοντας στους ψηφοφόρους το δίλημμα: «Με εμένα ή τις μαριονέτες των ξένων;».

 

Καθώς η απάντηση που βγήκε από την κάλπη στις 14 Μαΐου τον δικαίωσε, ο Ταγίπ Ερντογάν φροντίζει να επαναλαμβάνει και να υπενθυμίζει το δίλημμα και τώρα, λίγες μέρες πριν από τις επαναληπτικές:

 

Ερντογάν: «Όσο ο λαός στέκεται δίπλα μας, εμείς θα αντιμετωπίζουμε τις τρομοκρατικές οργανώσεις, τους ιμπεριαλιστές και τους τοκογλύφους»

 

«Όσο ο λαός», είπε μιλώντας σε συνέντευξη, «στέκεται δίπλα μας, εμείς θα αντιμετωπίζουμε τις τρομοκρατικές οργανώσεις, τους ιμπεριαλιστές και τους τοκογλύφους. Για μένα δεν είναι παράξενο που οι Δυτικοί λένε ‘‘να φύγει ο Ερντογάν’’. Διότι ο Ερντογάν είναι εγχώριος και εθνικός. Δεν μας χωνεύουν επειδή ξεριζώσαμε την τρομοκρατία. Βλέπετε πως όλα τα περιοδικά της Δύσης είχαν πρωτοσέλιδα με τίτλους ‘‘να φύγει ο Ερντογάν’’. Δεν μας θέλουν επειδή πληρώσαμε το χρέος μας και βγάλαμε το ΔΝΤ έξω από την Τουρκία. Σε επίπεδο πολιτισμού κάναμε κάποια βήματα. Απελευθερώσαμε την Αγια-Σοφιά. Αυτοί μας μισούν επειδή απελευθερώσαμε την Αγια-Σοφιά».

 

Σε άλλο σημείο των δηλώσεών του ο Ταγίπ Ερντογάν υπογράμμισε τις χειροπιαστές δυνατότητες που έχει δημιουργήσει ως ηγέτης, προκειμένου η χώρα του να κατοχυρώσει και να διεκδικήσει αυτά που θεωρεί ότι της ανήκουν:

 

«Με τα βήματα τα οποία κάναμε στην αμυντική βιομηχανία θεωρείτε πως (οι Δυτικοί) θα μας λένε καλωσορίσατε; Αυτή η χώρα ναυπήγησε το δικό της αεροπλανοφόρο. Αν θέλει ο Θεός, στη νέα περίοδο, καθώς ήδη είχα κάνει τις συζητήσεις με τους Άγγλους ή με τους Ισπανούς ή με όποιον βάλει ο νους σας, θα ναυπηγήσουμε μεγαλύτερης κατηγορίας πλοίο από το ‘‘TCG Αnadolu’’. Με αυτόν τον τρόπο το τουρκικό Ναυτικό, ο τουρκικός Στρατός θα γίνει ακόμη πιο ισχυρός. Εμείς ήδη ναυπηγούμε φρεγάτες κ.τ.λ. Αυτά για εμάς είναι (εύκολα) σαν στραγάλια, σαν πασατέμπος. Φτάσαμε σε επίπεδο εξαγωγών. Ναυπηγούμε τα υποβρύχιά μας. Έτσι οι συνεργασίες μας με τους Γερμανούς και με άλλες χώρες θα συνεχιστούν και για να γίνουμε πιο ισχυροί».

 

Και για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, ο Ερντογάν, απευθυνόμενος εντός και εκτός χώρας, υπογράμμισε: «Μήπως θα έρθουν κι άλλα νέα που θα ενοχλήσουν τη Δύση; Γιατί να μην έρθουν; Αν τα βήματα που κάνουμε στην αμυντική βιομηχανία θα υπερτερούν από την ισχύ της Δύσης, αν θα υπερτερούμε, φυσικά και θα ενοχληθούν».

 

Ταυτόχρονα, ο στενός συνεργάτης του Ερντογάν, Σουλεϊμάν Σοϊλού, με μεγαλύτερη σαφήνεια υπενθύμισε στους Τούρκους ψηφοφόρους τον μεγάλο εξωτερικό εχθρό: «Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ», είπε ο Σοϊλού, «βγήκε και είπε πως θα λογοδοτήσει ο Ερντογάν για όσα έκανε. Τους κάναμε κάποια πράγματα για την πολιτική τους. Λέει πως θα μας τιμωρήσει. Αν τολμάς, τιμώρησέ μας. Εμείς δεν πολεμάμε το PKK, πολεμάμε τις ΗΠΑ. Είναι τόσο απλό. Απέναντί μας δεν έχουμε την τρομοκρατική οργάνωση του PKK. Εμείς δεν αγωνιζόμαστε εναντίον του PKK, αλλά εναντίον των ΗΠΑ».

 

ΥΓ.: Στην Τουρκία τουλάχιστον το δίλημμα της κάλπης είναι σαφές και έχει να κάνει με μείζονες επιλογές. Γι’ αυτό και έσπευσε στην κάλπη περίπου το 90% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων…

Στον ΣΥΡΙΖΑ, η πολλή δημοκρατία βλάπτει

 

 

Ο συγκεντρωτισμός και η έμμεση λογοκρισία που χαρακτηρίζουν τις τελευταίες αποφάσεις του Τσίπρα δεν είναι βέβαιο ότι θα έχουν καλό τέλος. Και γιατί άραγε να πετύχει η γραμμή «βρίζω τον λαό που δεν με ψήφισε» όταν έχει αποτύχει με πάταγο η αντιπολίτευση του «βρίζω επί τέσσερα χρόνια τον αντίπαλό μου»; 

γράφει ο Αλέκος Παπαναστασίου  

Στην αρχή είπαν να μιλήσουν για τη συντριβή, το τι έφταιξε, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι θα μιλήσει μόνο αυτός —το έβαλε μάλιστα σε ψηφοφορία και οι περισσότεροι συμφώνησαν, μιλάει μόνο ο αρχηγός (εδώ διαβάζετε καραμπινάτο Σύνδρομο Στοκχόλμης, σύντροφοι). 

Μετά αποφασίστηκε και να μη μιλάνε γενικώς —ή όσοι μιλάνε να έχουν προηγουμένως λάβει και την έγκριση του ηγέτη, που είναι ο φωτεινός παντογνώστης και παρά τα «μπρο», τις φαιδρότητες περί βέβαιης νίκης στις προεκλογικές συγκεντρώσεις και τις βουτιές στο Σούνιο, αυτός ξέρει ποιος δικαιούται να μιλά και ποιος όχι. 

Αν μιλάμε για πρόοδο, δημοκρατία και άλλα ιδανικά, αυτά πια έχουν εγκαταλείψει την Κουμουνδούρου —αν υποθέσουμε ότι κάποτε μπορούσες να τα βρεις εκεί. Το σιωπητήριο στην Κεντρική Επιτροπή και η επιλογή στελεχών τα οποία «θα επιτρέπεται» να μιλάνε στα κανάλια θυμίζει μια όψη της Αριστεράς που ουδεμία σχέση έχει με την Αριστερά του Λεωνίδα Κύρκου, του Μανόλη Αναγνωστάκη και του Μιχάλη Παπαγιαννάκη —ονόματα που αναφέρονται στη μυθολογία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μόνο στο πλαίσιο μιας νεκρομαντείας για να εκμαιεύσει το συναίσθημα: τι σχέση έχουν ο προσηνής Λεωνίδας, ο κοσμοπολίτης Μιχάλης με τον φανατισμό του «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν;».   

Οι τελευταίες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ θυμίζουν το κόμμα που μας είπε ότι ο Πάνος Καμμένος, ο Παύλος Χαϊκάλης και ο Τέρενς Κουίκ ήταν αποδεκτοί ως «σύντροφοι» στην εξουσία, σε μια επίδειξη πολιτικού κυνισμού που σφράγισε τέσσερα χρόνια από την πορεία μιας ολόκληρης χώρας. Θυμίζουν την κυβέρνηση που έκλεισε εφημερίδες (στέλνοντας προηγουμένως κομματικό «επίτροπο») και κανάλια (σε αγαστή συνεργασία με την παλιά διαπλοκή του τσιμέντου) επειδή δεν της άρεσε η άποψή τους. 

Θυμίζουν όλα αυτά που έκαναν πολλούς αριστερούς, άλλοτε νέους των 60s -τη γενιά του διαλόγου και των ζυμώσεων που είχε ανοιχτές τις κεραίες της σε ό,τι καινούργιο συνέβαινε στον κόσμο- να γυρίσει την πλάτη της στο αυταρχικό στιλάκι της ηγετικής ομάδας του Τσίπρα. 

Θυμίζουν και επιβεβαιώνουν γιατί η λεκτική βία και η δολοφονία χαρακτήρων στα social media, όλα αυτά που έγιναν ο γραφικός χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ επί Τσίπρα και Παππά, απώθησε τελικά τόσους προοδευτικούς και δημοκρατικούς ανθρώπους. 

Το 2016, σε ένα συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας ζήτησε από τους συνέδρους να αλλάξουν την ψήφο τους γιατί δεν του άρεσε. «Αν καταλαβαίνετε τι ψηφίζετε καλώς. Αλλά αν δεν καταλαβαίνετε, τότε υπάρχει θέμα γιατί ψηφίσατε ενάντια στην εισήγησή μου», τους είπε εκνευρισμένος με αυστηρό ύφος. «Αν είναι αυτή η βούληση του Συνεδρίου, πάσο! Αλλά να ξέρουμε τι ψηφίζουμε. Εγώ ζητώ σ’ αυτό το θέμα, να μην το περάσουμε ρουτίνα και να γίνουν δύο τοποθετήσεις υπέρ, δύο κατά και να ξαναψηφίσουμε» πρόσθεσε ο Τσίπρας. 

Οι σύνεδροι πειθάρχησαν. Ακολουθήθηκε η καρικατούρα δημοκρατικής διαδικασίας που ζήτησε και τελικά πέρασε αυτό που ήθελε. Αυτή τη φορά, παρότι έχουμε μπροστά μας δεύτερες εκλογές, ο Τσίπρας δεν μπορεί να πείσει τους πολίτες ότι δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν. 

Ούτε να τους κατευθύνει στο μαντρί για να υπηρετήσουν αυτό που έχει στο μυαλό του. Οσο κι αν ειρωνεύεται τους ψηφοφόρους ο Ξυδάκης, όσο κι αν η Σβίγκου προσπαθεί στο κόμμα (με δημοκρατικές διαδικασίες βεβαίως…) να μην ακουστεί ούτε μία λέξη κριτικής για τον αρχηγό από μικροφώνου, ο βασιλιάς του λαϊκισμού και του ψέματος είναι πλέον γυμνός. Και όσο πιο πολύ θυμώνει, τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται το πως αντιλαμβάνεται τη δημοκρατία και τον διάλογο. 

Η προσέγγιση του ίδιου και των στενών του συμβούλων, η οποία λέει πως όποιος γίνεται όλο και πιο αυταρχικός (για να αποφύγει την κριτική) ισχυροποιείται και ενδυναμώνεται, μάλλον προσθέτει αντί να αφαιρεί κινδύνους στην πορεία τους προς τις εκλογές. Η επιθετικότητα, είτε εκφράζεται με ένα μπαράζ ψεμάτων, χυδαιότητας και λαϊκισμού, είτε κρύβεται σε ένα καβούκι θυμού, δεν είναι πάντοτε ελκυστική για τους ψηφοφόρους.

Ο βασικός λόγος είναι ότι οι εποχές έχουν αλλάξει. Eχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι από το 2012. Ενώ, βρίζοντας τον λαό κανένας δεν κατάφερε να τον κερδίσει.