Παραιτήθηκε ο Νίκος Κοτζιάς .!

Την παραίτησή του υπέβαλε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στον Αλέξη Τσίπρα.

Αιτία η μη κάλυψή του από τον πρωθυπουργό στην αντιπαράθεσή του από τον Πάνο Καμμένο στο χθεσινό υπουργικό Συμβούλιο.  

Πότε (δεν) πέφτει η κυβέρνηση…

Τσίπρας και Καμμένος σχεδιάζουν να πάνε συμφωνημένα σε εκλογές, αφού έχουν υλοποιηθεί τα φιλολαϊκά μέτρα και χωρίς ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ να έχει ψηφίσει την Συμφωνία των Πρεσπών. Βέβαια ο Τάισον έλεγε: «Ολοι έχουν κάποιο σχέδιο μέχρι να φάνε μια μπουνιά στη μούρη»...

Του Γιώργου  Καρελιά   

Καθώς το κυβερνητικό τσούρμο δίνει άπειρες αφορμές για τους σεναριογράφους, το πιο προσφιλές θέμα για ανάλυση είναι αυτό που αποτυπώνεται στον τίτλο. Ιδιο και πριν έξι μήνες (εδώ), ίδιο και σήμερα. Πιθανότατα θα λέμε τα ίδια και μετά από άλλους έξι μήνες. 

Πριν αλέκτορα φωνήσαι, επιβεβαιώθηκε ότι οι λεονταρισμοί και οι απειλές Καμμένου είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση και ο, τάχα μου, τυφώνας Πάνος (θα) είναι τζούφιος (εδώ) τουλάχιστον μέχρι τους πρώτους μήνες του 2019. Μόνο αν ο Ζάεφ τα καταφέρει στα Σκόπια ενδέχεται να επισπευσθούν και στην Αθήνα οι εξελίξεις, αν και ούτε αυτό είναι βέβαιο. 

 Το μεσημέρι της Δευτέρας ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμμένος συνέφαγαν στη Λέσχη Αξιωματικών στο κέντρο της Αθήνας. Τα είπαν όλα. Τα ξεκαθάρισαν κιόλας; Οσο γίνεται. Διότι οι εξελίξεις εξαρτώνται από τα Σκόπια. Πάντως, όσοι σκοπεύουν να ποντάρουν στην πτώση της κυβέρνησης εξαιτίας του Μακεδονικού, καλό είναι να μη βάλουν πολλά χρήματα. Διότι ο συνεταίρος Πάνος ούτε θέλει ούτε μπορεί να το κάνει.

 – Πρώτον, δεν θέλει. Διότι, αν αυτό συμβεί πρόωρα(πχ μέχρι το τέλος του 2018, στην περίπτωση που η Συμφωνία περάσει αυτές τις μέρες από τη Βουλή των Σκοπίων), τότε δεν θα έχει τι να λέει προεκλογικά, αφού θα ματαιωθούν όλες οι οικονομικές εξαγγελίες που(θα) βρίσκονται στη φάση της υλοποίησης(πχ διανομή πλεονάσματος, ενδεχομένως και 13η σύνταξη). Μόνο με το φωτοστέφανο του «μακεδονομάχου» δεν μπορεί να πάει σε εκλογές.

 – Δεύτερον, δεν μπορεί. Ηδη στη χθεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου επιβεβαιώθηκε ότι δεν θα τον ακολουθήσουν όλοι οι βουλευτές-υπουργοί. Ο ίδιος γνωρίζει ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα περάσει χωρίς την δική του ψήφο. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να προσεύχεται να μην περάσει από τα Σκόπια. ‘Η να μην περάσει τώρα και να χρειαστούν εκλογές στη γειτονική χώρα, οπότε παίρνουν αναβολή και οι εξελίξεις στην Ελλάδα. 

Τσίπρας και Καμμένος έχουν μεν αντίθετη πορεία στο Μακεδονικό, αλλά κοινό συμφέρον σε όλα τα άλλα. Ο Πρωθυπουργός έχει δεσμευθεί να κυρώσει την Συμφωνία των Πρεσπών, διότι εκτιμά ότι αυτή δεν προκαλεί εκλογική ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο υπουργός Αμυνας δεν θα την ψηφίσει, διότι αυτό ισοδυναμεί με εκλογική αυτοκτονία. Δεν έχει, όμως, κανένα συμφέρον να οδηγήσει την κυβέρνηση σε πτώση. Τσίπρας και Καμμένος έχουν κοινό συμφέρον να πάνε συμφωνημένα σε εκλογές, αφού έχουν υλοποιηθεί τα σχεδιαζόμενα φιλολαϊκά μέτρα και χωρίς ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ να έχει ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών. 

Αυτός είναι, σε γενικές γραμμές, ο σχεδιασμός των δύο συνεταίρων. Το πρόβλημα είναι ότι στον μικρό εταίρο έχουν συσσωρευθεί πολλά ντέρτια από τα συνεχή ντόρτια που φέρνει εσχάτως. Αυτό τον αποσυντονίζει. Και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα συμβεί, αν φτάσουμε σύντομα σ’ αυτό που περιγράφει η ρήση του αμερικανού πυγμάχου Μάικ Τάισον: «Ολοι έχουν κάποιο σχέδιο μέχρι να φάνε μια μπουνιά στη μούρη».  

Κυβερνητική σύσκεψη για την αύξηση του επιδόματος θέρμανσης από το υπερπλεόνασμα

Τη δυνατότητα να ενισχυθεί ο προϋπολογισμός για το επίδομα θέρμανσης από την υπεραπόδοση του πλεονάσματος, προκειμένου να αντισταθμιστεί πλήρως η αύξηση στην τιμή του πετρελαίου, θα εξετάσει το υπουργείο Οικονομικών, όπως αποφασίστηκε στη σύσκεψη που έλαβε χώρα υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου, σύμφωνα με Κυβερνητικές Πηγές.

Στη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου, συμμετείχαν,  ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομίας Γ. Δραγασάκης, ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Τσακαλώτος, ο υπουργός Επικρατείας Α. Φλαμπουράρης, ο αναπληρωτής υπ. Οικονομικών Γ. Χουλιαράκης, ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Δ. Λιάκος και ο γ.γ. Συντονισμού, Δ. Παπαγιαννάκος.

Παράθυρο» για την επιστροφή δώρων στους δημοσίους υπαλλήλους! Οι οδηγίες της ΑΔΕΔΥ

«Παραθυράκι» για την επιστροφή δώρων σε εν ενεργεία υπαλλήλους του Δημοσίου αλλά και σε συνταξιούχους έχουν ανοίξει δύο δικαστικές αποφάσεις.

Συγκεκριμένα, αφορά τις επιστροφές ποσών της περιόδου 2014, 2015 και 2016. Τα ποσά της επιστροφής κυμαίνονται από 500 έως 1.437,50 ευρώ (εντόκως, με επιτόκιο 6% από την επίδοση της αγωγής, που έγινε στις 20.7.2016, και μέχρι την εξόφληση).

Σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο, η ΑΔΕΔΥ με εσωτερικό της έγγραφο προς τις Ομοσπονδίες της και τα νομαρχιακά της τμήματα ενημερώνει για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και τους καλεί να κάνουν αρχικά αίτηση στην υπηρεσία τους για επιστροφή των ετήσιων Δώρων ύψους 1.000 ευρώ για τα έτη 2013-2018. Η πενταετία αυτή σημαίνει 5.000 ευρώ αναδρομικά και όπως αναφέρεται στην αίτηση – υπόδειγμα που παραθέτει η ΑΔΕΔΥ και δημοσιεύει ο ΕΤ.

Η αίτηση επιβάλλεται να κατατεθεί και να πάρει αριθμό πρωτοκόλλου για να μην χάσουν οι εργαζόμενοι το δικαίωμα για μετέπειτα προσφυγή τους με αγωγές κατά του Δημοσίου για τη διεκδίκηση του 13ου και 14ου μισθού από το 2013 και μετά. Η αίτηση, την οποία και δημοσιεύουμε, στάλθηκε από την ΑΔΕΔΥ στις Ομοσπονδίες και τα νομαρχιακά της τμήματα μόλις την περασμένη Πέμπτη 11 Οκτωβρίου και αναφέρει ότι «σας αποστέλλουμε σχετικό νομικό γνωμοδοτικό σημείωμα, καθώς και υπόδειγμα αίτησης καταβολής των επιδομάτων, την οποία μπορούν οι εργαζόμενοι να καταθέσουν στην υπηρεσία τους για να διακόψουν την παραγραφή».

Στην αίτηση που πρέπει να συμπληρώσουν οι υπάλληλοι και να τη δώσουν στο τμήμα μισθοδοσίας, ή στην οικονομική υπηρεσία του τομέα που υπηρετούν, θα αναγράψουν ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο και τα πλήρη στοιχεία της θέσης τους και θα υπογράψουν το κείμενο-υπόδειγμα της αιτήσεως που αναφέρει ότι «με την παρούσα αίτηση ζητώ να μου καταβληθούν τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας, για το χρονικό διάστημα 2013-2018, λόγω του ότι καταργήθηκαν αντισυνταγματικώς με τις διατάξεις των ν. 4093/2012 και ν. 4324/2015, επιφυλασσόμενος για την άσκηση παντός νομίμου δικαιώματός μου».

Πηγή Ελεύθερος Τύπος

Ποιο είναι το βιολογικό superfood από τον Πλατύκαμπο Λάρισας που έχει κατακτήσει την αγορά της Ευρώπης

Ένα σχετικά άγνωστο -στην Ελλάδα- superfood έχει αρχίσει και παράγεται τα τελευταία χρόνια και στην ελληνική επικράτεια και ειδικότερα στον θεσσαλικό κάμπο. Ο λόγος για το μαύρο σκόρδο το οποίο αρχικά εμφανίστηκε στην Ιαπωνία, την Κορέα και την Ταϊλάνδη, κατέκτησε την Αμερική, και τα τελευταία χρόνια αυξάνει την «παρουσία» του και στην Ελλάδα.

Όμως, μεγάλα είναι τα οφέλη από την κατανάλωση του μαύρου σκόρδου καθώς πρόκειται για υπερτροφή (superfood). Έχει τις ίδιες θρεπτικές και θεραπευτικές ιδιότητες με το λευκό, και περιέχει διπλάσια ποσότητα αντιοξειδωτικών συστατικών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η 4πλάσια συγκέντρωση ευεργετικών συστατικών, όπως Κάλιο, Νάτριο, Μαγνήσιο, Ασβέστιο αλλά και υδατοδιαλυτών αμινοξέων.

Όλα ξεκινούν από τις συνθήκες στις οποίες εκτίθεται το λευκό σκόρδο κατά την επεξεργασία του. Αρχικά τοποθετείται μέσα σε έναν ειδικό κλίβανο/θάλαμο όπου και παραμένει για διάστημα περίπου ενός μήνα.

Μέσα σε αυτό το ελεγχόμενο, τόσο από υγρασία όσο και από θερμοκρασία, περιβάλλον αλλά και από τη διαδικασία αργής ωρίμανσης και ζύμωσης, αφυδατώνεται, χωρίς όμως να ξεραίνεται, γίνεται πιο μαλακό και παίρνει το χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα. Ωστόσο διατηρούνται όλα τα χαρακτηριστικά του λευκού σκόρδου, ενώ η γεύση του γίνεται υπόγλυκη και ελαφρώς όξινη, ενώ σημαντικό στοιχείο είναι πως δεν έχει τις «αρνητικές επιπτώσεις» (μυρωδιά κλπ), κάτι που το κάνει αυτομάτως πιο φιλικό προς τον τελικό καταναλωτή.

«Το μαύρο σκόρδο είναι προϊόν μεταποίησης, το οποίο δημιουργείται μέσα από μια φυσική επεξεργασία και όχι μια ποικιλία σκόρδου όπως πολλοί πιστεύουν» δήλωσε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Βασίλης Μακατός, ο οποίος διατηρεί επιχείρηση επεξεργασίας σκόρδων.

Η εταιρεία, με έδρα τον Πλατύκαμπο Λάρισας, λειτουργεί από το 1996. Πρόκειται για μια μικρή τοπική βιομηχανική μονάδα που μεταποιεί τοπικά παραγόμενα προϊόντα όπως είναι το σκόρδο, το οποίο στην περιοχή του Πλατυκάμπου καλλιεργείται περισσότερο από έναν αιώνα. Το προϊόν καλλιεργείται σε μια έκταση 3.500 στρεμμάτων και όπως λέει ο κ. Μακατός όταν «αυτή δεν μας φτάνει παίρνουμε και κάποια από περιοχή της Ορεστιάδας».

Τα προηγούμενα χρόνια η εμπορία του σκόρδου στον Πλατύκαμπο γινόταν με τη γνωστή σε όλους «πλεξούδα». Όμως, σύμφωνα με τον κ. Μακατό έγινε έρευνα που είχε ως στόχο να δοθεί αξία στο προϊόν, αλλά και να υπάρξει αύξηση της κατανάλωσης και να ανοίξουν και νέες πόρτες σε διαφορετικές, από την εγχώρια, αγορές. Έτσι, πάρθηκε η απόφαση να προχωρήσουν στο στάδιο της μεταποίησης, στην οποία βρίσκονται σήμερα.

«Μέσα από αυτή τη διαδικασία, στην οποία υπήρχαν δυσκολίες στην αρχή, φάνηκε ότι αυτή η ιδέα είχε μέλλον και προοπτική γιατί άρχισε να έχει ανταπόκριση στον κόσμο» υποστηρίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Μακατός και συνεχίζει «μέσα από πολλή προσωπική δουλειά, μέσα από εκθέσεις σταδιακά είχε μια ανοδική τάση. Τώρα τελευταία αυτό αυξάνει πολύ μέσα από εκθέσεις του εξωτερικού».

Ήδη, η εταιρεία πραγματοποιεί εξαγωγές σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Αυστρία , Σλοβακία, Ιταλία, Αγγλία, Ολλανδία, Κύπρος) ενώ ετοιμάζεται να μπει και στη αγορά της Ρωσίας.

Παρόλο που σήμερα η περισσότερη παραγωγή καταναλώνεται εντός των ελληνικών συνόρων, παρατηρείται μια αυξητική τάση από τις αγορές του εξωτερικού. Κυριότερος λόγος είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα που έχουν τα ελληνικά προϊόντα. Κάτι που φαίνεται και σε έρευνα που έχει κάνει το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται πως το ελληνικό σκόρδο έχει καταταγεί πρώτο σε περιεκτικότητα κάποιων ουσιών (πχ αλισίνη), συγκρινόμενα με εκείνα της Κίνας, της Ισπανίας της Αργεντινής κλπ.

Βέβαια οι ίδιοι, μετά από αυτή την επιτυχία δε σταματούν εδώ. Περιμένουν την ανακοίνωση του μέτρου του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2014-2020 (ΠΑΑ) για τον εκσυγχρονισμό και επέκταση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων (Μέτρο 4.2.1) που θα τους δώσει τη δυνατότητα να αναβαθμίσουν και να εκσυγχρονίσουν τον εξοπλισμό τους, αυξάνοντας έτσι την παραγωγή τους.

Παράλληλα ετοιμάζουν σε συνεργασία με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο του Βόλου τη δημιουργία ενός ηλιακού θερμοκηπίου για να παράξουν λιαστό αποξηραμένο σκόρδο, προϊόν που δεν παράγει η Ελλάδα. «Με τη δημιουργία του ηλιακού θερμοκηπίου θα αξιοποιήσουμε την ηλιακή ενέργεια, θα ανεξαρτητοποιηθούμε από το ρεύμα, τα ορυκτά καύσιμα» κάτι που όπως δηλώνει ο κ. Μακατός θα επιφέρει τεράστια μείωση στο κόστος παραγωγής και θα τους δώσει τη δυνατότητα να δημιουργήσουν νέα ανταγωνιστικά προϊόντα.

Όμως, σύμφωνα με τον ίδιο, πρέπει να γίνουν κινήσεις και από την πλευρά της πολιτείας για την ανάδειξη των πλεονεκτημάτων των τοπικών παραγόμενων αγροτικών προϊόντων. «Να αναδειχθεί ο αγροδιατροφικός τομέας της χώρας, ο οποίος έχει τεράστια πλεονεκτήματα και μαζί με τον τουρισμό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της χώρας» τονίζει σχετικά.

Σύμφωνα με τον κ. Μακατό «πρέπει να δούμε πιο οργανωμένα, σε εθνικό επίπεδο τη διοργάνωση μιας έκθεσης, στα πρότυπα των διεθνών, που μέσα από αυτές να αναδείξουμε τη διαφορετική μας κουλτούρα, την παραγωγή μας και να συνδυάσουμε την τοπική γαστρονομία με τα τοπικά εδέσματα, με τον τουρισμό».

huffingtonpost.gr

Eurostat: Σε συνθήκες φτώχειας 1 στους 3 Έλληνες

Σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού ζουν πάνω από ένας στους τρεις κατοίκους στην Ελλάδα και κατά μέσο όρο ένας στους πέντε στην ΕΕ, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2017 που έδωσε την Τρίτη στη δημοσιότητα η Eurostat.

Σύμφωνα με τη Eurostat, ένας άνθρωπος βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού όταν αντιμετωπίζει μία ή περισσότερες από τις παρακάτω προβληματικές καταστάσεις: Είτε θεωρείται φτωχός (δηλαδή έχει εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος), είτε ζει σε κατάσταση ένδειας (δηλαδή στερείται βασικά καταναλωτικά αγαθά, ή αδυνατεί να ανταπεξέλθει σε στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις), είτε ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας (δηλαδή σε οικογένεια που κανένα μέλος της δεν έχει “κανονική δουλειά”).

Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα το 2017 βρίσκονταν αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού το 34,8% του πληθυσμού (3,7 εκατ. άνθρωποι), έναντι 28,1% το 2008. Στην ΕΕ το αντίστοιχο ποσοστό έπεσε το 2017 στο 20,3% (113 εκατ. άνθρωποι), κάτω από τα επίπεδα του 2008 (23,7%).

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, επίσης, σε συνθήκες φτώχειας βρίσκεται το 20,2% του πληθυσμού, σε συνθήκες ένδειας το 21,1%, ενώ ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας το 15,6% του πληθυσμού. Τα αντίστοιχα μέσα ποσοστά στην ΕΕ είναι 16,9%, 6,9% και 9,3%.

Γενικότερα, σε χειρότερη κατάσταση από την Ελλάδα, αναφορικά με το ποσοστό του πληθυσμού που θεωρείται ότι βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, είναι η Βουλγαρία (38,9%) και η Ρουμανία (35,7%). Στον αντίποδα (με ποσοστά μικρότερα του 20%) βρίσκονται η Τσεχία (12,2%), η Φιλανδία (15,7%), η Σλοβακία (16,3%), η Ολλανδία (17%), η Σλοβενία και η Γαλλία (17,1%) και η Δανία (17,2%), η Σουηδία (17,7%) η Αυστρία (18,1%)και η Γερμανία (19%).

Αυξήθηκαν τα ποσοστά παιδικής φτώχειας στα 2/3 των μελών του ΟΟΣΑ

Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και η έκθεση του ΟΟΣΑ υπό τον τίτλο «Φτωχά παιδιά σε πλούσιες οικονομίες», στόχος της οποίας ήταν να αναδειχθεί η εικόνα της παιδικής φτώχειας στα μέλη του. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ κατά μέσο όρο ένα στα επτά παιδιά ζουν στη φτώχεια, με τα ποσοστά να είναι ιδιαίτερα υψηλά στη Χιλή, το Ισραήλ, την Ισπανία, την Τουρκία, αλλά και τις ΗΠΑ, όπου η αναλογία είναι περισσότερο από ένα στα πέντε.

Η μεγαλύτερη αύξηση σε σχέση με την προ παγκόσμιας κρίσεως εποχή (2007) καταγράφεται στη Σλοβακία και είναι της τάξης των 5,4 ποσοστιαίων μονάδων. Ακολουθούν η Ελλάδα, η Ιταλία, η Γαλλία, η Ουγγαρία, η Λιθουανία, αλλά και η Σουηδία, όπου στην κάθε χώρα η αύξηση είναι μεγαλύτερη των δύο μονάδων. Σε σύγκριση με το όριο φτώχειας του 2005, σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα το ποσοστό έχει τριπλασιαστεί σε αυτούς τους όρους, αναφέρει ο Οργανισμός.

imerodromos.gr

O Ερντογάν ετοιμάζει «ζαριά» στην Ανατολική Μεσόγειο

Του Δημήτρη Μηλάκα

Σύμφωνα με επίσημες ανακοινώσεις αρμόδιων παραγόντων της τουρκικής κυβέρνησης στις 29 Οκτώβρη του 2018 θα ξεκινήσουν, με μέσα που η χώρα έχει προμηθευτεί και διαθέτει, έρευνες για υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο. Τις εν λόγω περιοχές η Τουρκική κυβέρνηση τις έχει παραχωρήσει για έρευνα και εκμετάλλευση με νόμο από το 2011 –κυβερνητική απόφαση δημοσιευμένη σε ΦΕΚ- στην (TPAO) κρατική τουρκική πετρελαϊκή εταιρία…

Οι εν λόγω τουρκικές ανακοινώσεις λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν από την ελληνική κυβέρνηση για … λόγους:

Η Τουρκία όταν δημοσιοποιεί αποφάσεις της κατά κανόνα τις υλοποιεί

Η Τουρκία με ανακοινώσεις και κινήσεις στο πρόσφατο παρελθόν έχει υποδείξει (και αναθέσει κυρίως στην κρατική πετρελαϊκή εταιρία για έρευνες και εκμετάλλευση) τις περιοχές που την ενδιαφέρουν να ερευνήσει στην ανατολική Μεσόγειο. Τα τμήματα των περιοχών τουρκικού ενδιαφέροντος βρίσκονται εντός της Κυπριακής ΑΟΖ και δυτικότερα στην περιοχή όπου δικαιώματα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης έχει η Ελλάδα με το Καστελόριζο.

Η τουρκική απόφαση για έρευνες εμφανίζεται επιβεβλημένη απάντηση στις προγραμματισμένες έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ- την οποία η Αγκυρα αμφισβητεί- από τον αμερικανικό πετρελαϊκό κολοσσό Exon Mobil.

Οι τουρκικές ανακοινώσεις θέτουν την ελληνική κυβέρνηση ενώπιον πιθανών και οδυνηρών στην απάντησή τους ερωτημάτων:

Ποια θα είναι η ελληνική αντίδραση στην περίπτωση που τουρκικό ερευνητικό σκάφος με τη συνοδεία τουρκικών πολεμικών πλοίων επιχειρήσει έρευνα σε θαλάσσιες περιοχές όπου το Καστελόριζο επηρεάζει υπέρ της Ελλάδας τα δικαιώματα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης;

Είναι αρκετές , σε μια τέτοια περίπτωση, οι διπλωματικές αντιδράσεις ή θα απαιτηθεί και στρατιωτική κινητοποίηση;

Ποια θα είναι η συμπαράσταση , πέρα από το διπλωματικό επίπεδο, που μπορεί να αναμένει η Αθήνα από την ΕΕ και την Ουάσιγκτον (αλλά και τις χώρες τις περιοχής, Ισραήλ και Αίγυπτο, με τις οποίες έχει προχωρήσει σε συμφωνίες συνεργασίας;

Η ελληνική κυβέρνηση αντιμέτωπη εδώ και μήνες με αυτά τα δεδομένα έχει καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξασφαλίσει σε διπλωματικό επίπεδο δυνατότητες αντίδρασης και σε αυτό το (διπλωματικό) επίπεδο παράγοντες του ελληνικού ΥΠΕΞ υποστηρίζουν ότι έχουν γίνει όλα όσα θα έπρεπε να γίνουν επισημαίνοντας τις τριμερείς συναντήσεις (Ελλάδα- Κύπρος- Αίγυπτος και Ελλάδα- Κύπρος – Ισραήλ) καθώς και την αμερικανική υποστήριξη πίσω από αυτές.

Ωστόσο όπως σημειώνουν έμπειροι διπλωμάτες καμία διπλωματική υποστήριξη δεν μπορεί να υπονομεύσει την πραγματικότητα η οποία μπορεί να δημιουργηθεί στο πεδίο, αν για παράδειγμα ανοιχτά του Καστελόριζου ξεκινήσουν τουρκικές έρευνες. Τότε η Ελλάδα θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει τη δυνατότητα να υπερασπιστεί την κυριαρχία της στην περιοχή και για αυτό δεν είναι αρκετά και επαρκή μόνο τα διπλωματικά μέσα.

Παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας επισημαίνουν τέλος την επιλογή της ημερομηνίας 29 Οκτώβρη για το ρίξιμο της ζαριάς της Αγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο: Στις 29 Οκτώβρη του 1923 η Τουρκία με τη Διακήρυξη της Δημοκρατίας εμφανίστηκε στο διεθνές στερέωμα ως το κράτος που σήμερα γνωρίζουμε μέσα στα όρια που καθορίστηκαν από τις Συνθήκες η οποίες επισφράγισαν το τέλος του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Έναν αιώνα αργότερα η Τουρκία του Ερντογαν φαίνεται ότι έχει αποφασίσει ότι ήρθε η ώρα έμπρακτης αμφισβήτησης των Συνθηκών και διεκδίκησης όσων τμημάτων της οθωμανικής κληρονομιάς μπορεί να (ξανα)βάλει στο χέρι το σημερινό τουρκικό κράτος.

Και η θαλάσσια περιοχή στο Καστελόριζο μοιάζει- στα τουρκικά μάτια- ένα εύκολο και πολύτιμο γεωπολιτικό έπαθλο.

Βαθύ ρήγμα στις σχέσεις Μόσχας – Φαναρίου

Αλυσιδωτές αποφάσεις προκαλεί η αναγνώριση από το Οικουμενικό Πατριαρχείου της μέχρι τώρα σχισματικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ως αυτοκέφαλης και της αποκατάστασης του σχισματικού πατριάρχη Ουκρανίας Φιλάρετου. Η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Μόσχας στη μαραθώνια συζήτηση που προηγήθηκε, διέκοψε εντελώς την ευχαριστιακή κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Η Ιερά Σύνοδος Ρωσίας, στη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα και κράτησε περίπου πέντε ώρες, εκφράζει την πλήρη υποστήριξή της προς τον Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριο και την πληρότητα της ουκρανικής ορθόδοξης εκκλησίας, σε μία ιδιαίτερα δύσκολη στιγμή για αυτήν.

«Με βαθύτατο πόνο Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσίας ανέγνωσε τις αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου για εκχώρηση αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία, το άνοιγμα Σταυροπηγιακής Μονής στο Κίεβο, αλλά και την αποκατάσταση των ηγετών του σχίσματος και την επιστροφή τους στην εκκλησιαστική κοινωνία. Οι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δείχνουν ότι το Φανάρι αγνοεί τις εκκλήσεις της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, καθώς και των Προκαθημένων Τοπικών Εκκλησιών» αναφέρει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση του Πατριαρχείου Μόσχας.

«Η απόφαση για πλήρη διακοπή των σχέσεων με το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ελήφθη σε συνάντηση της Συνόδου» δήλωσε ο επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Μητροπολίτης Ιλαρίωνας.

Την Παρασκευή ο ίδιος, είχε προειδοποιήσει πως «ο Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης διακινδυνεύει να υπονομεύσει το καθεστώς του ως ''πρώτου μεταξύ ίσων'' στο χριστιανικό ορθόδοξο κόσμο αν προχωρήσει στην παροχή αυτοκεφαλίας στην εκκλησία της Ουκρανίας».

Και πρόσθεσε: «Θα αναγκασθούμε να κόψουμε όλη την Ευχαριστιακή κοινωνία, που σημαίνει ότι το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος συχνά τοποθετείται ως ηγέτης του ορθόδοξου πληθυσμού του πλανήτη, δεν θα είναι πλέον ηγέτης του.

Πριν από λίγες ημέρες, το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά τη διάρκεια της συνεδρίας της Ιεράς Συνόδου, επανέφερε τον σχισματικό Πατριάρχη Φιλάρετο στην κανονικότητα της Εκκλησίας. Να σημειώσουμε ότι ο Φιλάρετος είχε καταθέσει έκκληση στο Οικουμενικό Πατριαρχείο να θεωρήσει άκυρο το ανάθεμα, υποστηρίζοντας ότι το Πατριαρχείο της Μόσχας δεν τήρησε την ορθή κανονική διαδικασία και έλαβε αυθαίρετα την απόφασή του.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, είχε δηλώσει πριν από λίγες ημέρες πως η Ουάσινγκτον ενθάρρυνε το Οικουμενικό Πατριαρχείο να πάρει τη σχετική απόφαση.

efsyn.gr

Αναδρομικά από περικοπές έως και 23.254 ευρώ μπορούν να διεκδικήσουν οι συνταξιούχοι

Αναδρομικά που μπορεί να φτάσουν και τις 23.254 ευρώ μπορεί διεκδικήσουν οι συνταξιούχοι με βάση τις αποφάσεις των δικαστηρίων περί αντισυνταγματικότητας των περικοπών στις συντάξεις κύριας και επικουρικής που έφεραν τα μνημόνια.

Σύμφωνα με τον «Ελεύθερο Τύπο» οι αγωγές που περιορίζουν τις απαιτήσεις σε ποσά κάτω των 3.000 ευρώ είναι πιθανό να τελεσφορούν πιο γρήγορα, γιατί δεν γίνεται έφεση από τα Ταμεία. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, τα λεφτά μπορεί να έρθουν πιο γρήγορα, αλλά θα είναι λιγότερα.

Οι μειώσεις που μπορούν να διεκδικήσουν με αγωγές κατά του ΕΦΚΑ και του ΕΤΕΑΕΠ είναι των νόμων 4051 και 4093 του 2012, καθώς το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) με την υπ. αριθμ’ 2287 απόφαση της Ολομελείας του στις 10 Ιουνίου του 2015 έκρινε αντισυνταγματικές:

Την περικοπή επικουρικών συντάξεων 10%, 15% και 20% για ποσά άνω των 200 ευρώ με τον νόμο 4051.

Την περικοπή κύριων συντάξεων κατά 12% για το ποσό που υπερβαίνει τα 1.300 ευρώ με τον νόμο 4051.

Την περικοπή επί αθροίσματος συντάξεων (κύριων και επικουρικών) άνω των 1.000 ευρώ με ποσοστά 5% ως τα 1.500 ευρώ, 10% από 1.500 ως 2.000 ευρώ, 15% από 2.000 ως 3.000 ευρώ και 20% από 3.000 ευρώ και πάνω.

Την κατάργηση του Δώρου από κύριες συντάξεις που ήταν στα 800 ευρώ τον χρόνο ή στο διπλάσιο της σύνταξης για συντάξεις κάτω των 800 ευρώ.

Η κυβέρνηση έπρεπε να επιστρέψει στους συνταξιούχους τις περικοπές αυτές, τουλάχιστον από τις 10/6/2015 και μετά, αλλά δεν το έκανε, γιατί θα τίναζε το ασφαλιστικό στον αέρα.

Αυτό που δεν έκανε όμως η κυβέρνηση το κάνουν μόνοι τους ή συλλογικά οι ίδιοι οι συνταξιούχοι, ζητώντας αυτό που τους αναγνωρίζει ως δίκαιη διεκδίκηση το Ανώτατο ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας, το ΣτΕ. Ετσι όσοι έχουν προσφύγει με αγωγές ζητώντας πίσω αναδρομικά από τις μειώσεις των νόμων 4051 και 4093, κερδίζουν τις υποθέσεις στα πρωτοδικεία.

  iefimerida.gr        

Δημήτρης Κουσουρής: «Το 85% των υποθέσεων δωσιλογισμού αρχειοθετήθηκαν»

Ο Δημήτρης Κουσουρής είναι Επίκουρος Καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Δημοσίευσε το 2014 ένα βιβλίο με τον τίτλο «Δίκες των δοσιλόγων 1944 – 1949. Δικαιοσύνη, συνέχεια του κράτους και εθνική μνήμη».

Η λέξη δωσίλογος διαφοροποιείται από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές γλώσσες, οι οποίες χρησιμοποιούν τον όρο “συνεργάτης”. Στα ελληνικά ο όρος προϋπήρχε και σημαίνει αυτόν που οφείλει να λογοδοτήσει για τις πράξεις του. Και υπήρξαν χιλιάδες Έλληνες που συνεργάστηκαν με τις ιταλικές και τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής την περίοδο του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι μορφές συνεργασίας, σύμφωνα με τον ιστορικό Δημήτρη Κουσουρή, διακρίνονταν σε πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό επίπεδο και ο δωσιλογισμός ήταν «πρακτικά κάθε μορφή συνδιαλλαγής κατά την οποία οι εμπλεκόμενοι αποκόμιζαν όφελος οι ίδιοι με τον α ή β τρόπο και ζημίωναν την Ελλάδα ή τον εθνικό αγώνα με βάση τους τότε νόμους».

Για τον Δημήτρη Κουσουρή το φαινόμενο του δωσιλογισμού «ήταν μεν μειοψηφικό, είχε ωστόσο μαζικά χαρακτηριστικά…Οι μηχανισμοί του παλαιού καθεστώτος, του προκατοχικού κράτους συγκροτήθηκαν ούτως ώστε να αποφύγουν την ολοκλήρωση μιας διαδικασίας κοινωνικής επανάστασης και την κατάληψη της εξουσίας από τους κομμουνιστές, όταν θα έφευγαν οι δυνάμεις κατοχής».

Οι δίκες των δωσιλόγων στην Ελλάδα ξεκίνησαν αμέσως μετά την Απελευθέρωση και διεξάγονταν «από τις κρατικές αρχές απονομής της δικαιοσύνης, με ένα είδος ειδικής νομοθεσίας που περιγράφει το έγκλημα και τιμωρεί τις πράξεις που έχουν τελεστεί κατά τη διάρκεια της Κατοχής». Οι νόμοι αυτοί θεσπίστηκαν αμέσως μετά την Απελευθέρωση, ενώ ειδικά σχετικά διατάγματα είχαν προβλεφθεί και εκδοθεί είτε από την εξόριστη κυβέρνηση του Καϊρου είτε από την «κυβέρνηση του Βουνού».

Το λαϊκό αίτημα για κάθαρση και απονομή δικαιοσύνης ήταν έντονο εξαιτίας του μεγέθους των απάνθρωπων εγκλημάτων που είχαν τελεστεί κατά τη διάρκεια της Κατοχής. «Οι δίκες των δωσιλόγων στην Ελλάδα όπως και στις υπόλοιπες χώρες ήρθαν να διασφαλίσουν ότι το μονοπώλιο της νόμιμης βίας θα επανέλθει στα χέρια του κράτους και δεν θα αποτελέσει όπλο των αντάρτικων ομάδων που θα επεδίωκαν την τιμωρία όσων είχαν συνεργαστεί στη διάρκεια της Κατοχής. Αυτό που ο Ντε Γκωλ ονόμασε για τη Γαλλία ΄αυτοσχεδιασμοί εξουσίας για τις δυνάμεις της Αντίστασης΄ για τις πρώτες δίκες που έγιναν για κάποιους από τους πιο διαβόητους συνεργάτες των Ναζί».

Οι δίκες των δωσιλόγων στην Ελλάδα ανέρχονται σε αρκετές εκατοντάδες. Για παράδειγμα στην Αθήνα από τις 15.000 μηνύσεις και καταγγελίες 2.200 φθάνουν στο ακροατήριο. Γενικότερα πάντως, όπως υποστηρίζει ο Δημήτρης Κουσουρής, μόνο ένα μικρό ποσοστό υποθέσεων εκδικάστηκε. Το 85% αρχειοθετήθηκε. Ο λόγος, σύμφωνα με τον ιστορικό, είναι ότι «πολλοί δωσίλογοι προσέφεραν κατόπιν τις υπηρεσίες τους στο νέο καθεστώς που στήθηκε υπό την αιγίδα των συμμάχων για την καταπολέμηση του Κομμουνισμού. Επίσης διέθεταν σοβαρή οικονομική επιφάνεια και διασυνδέσεις με τον κρατικό μηχανισμό. Και έτσι σε ένα μεγάλο βαθμό κατάφεραν να διαφύγουν της τιμωρίας».

Στις υποθέσεις που έφτασαν στο ακροατήριο μόνο το 45% των κατηγορουμένων καταδικάστηκε. Συνολικά εκτελέστηκαν 25 δωσίλογοι στην Ελλάδα. «Την ίδια πενταετία, από το 1944 έως το 1949 εκτελούνται από τα έκτακτα στρατοδικεία 3.500 κομμουνιστές ή συμπαθούντες τον Κομμουνισμό». Γενικότερα πάντως στην Ελλάδα καταδικάστηκαν «οι οικονομικά ασθενέστεροι δωσίλογοι, τα μικρά ψάρια».

Όσον αφορά τους απόγονους των δωσιλόγων και το κατά πόσο ήταν ομαλή η ένταξή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας μετά το τέλος του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και του Εμφυλίου, ο Δημήτρης Κουσουρής απαντά:

«Ο δωσιλογισμός στην ελληνική κοινωνία αποτέλεσε όπως και αλλού ένα ταμπού αλλά πολύ ισχυρότερο. Στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες, οι δωσίλογοι μέσω του Εμφυλίου Πολέμου όχι μόνο επανεντάχθηκαν αρκετά γρήγορα στην κοινωνία και σε επίσημες θέσεις αλλά κάποιοι από αυτούς έγιναν σε λιγότερο από 15 χρόνια μέλη της Ακαδημίας Αθηνών. Τα παιδιά τους, όπως για παράδειγμα ο γιος του Ιωάννη Ράλλη, Πρωθυπουργός της τρίτης κυβέρνησης της Κατοχής, Γεώργιος Ράλλης έκανε καριέρα στη δεξιά παράταξη και έγινε Πρωθυπουργός την δεκαετία του 1980. Θέλω να πω, ότι δεν είχαν ιδιαίτερες δυσκολίες στην επανένταξή τους…με έναν τρόπο αποτέλεσαν έναν πυρήνα ενός πολιτικού προσωπικού αλλά και μιας οικονομικής και πνευματικής ελίτ, οι οποίοι πήραν στα χέρια τους το μεταπολεμικό κράτος. Με αυτή την έννοια δεν μπορεί να πει κανείς ότι είχαν ιδιαίτερες δυσκολίες».

Τέλος, ο Δημήτρης Κουσουρής αμφισβητεί μια ευρέως διαδεδομένη αντίληψη, ότι δηλαδή «οι δωσίλογοι ήταν λίγοι και ασήμαντοι ενώ η μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού ήταν αντιστασιακοί ή τέλος πάντων διαπνεόμενοι από αντιφασιστικές πεποιθήσεις. Στην Ελλάδα αυτή η αντίληψη επί της ουσίας αποκρύπτει ότι ένα κομμάτι της πολιτικής, οικονομικής και πνευματικής ελίτ συνεργάστηκε με τους Γερμανούς, ενίοτε δε με πολτική και ιδεολογική ταύτιση. Όχι πάντα αλλά συχνά. Ήταν ένα αφήγημα, το οποίο για διαφορετικούς λόγους, βόλεψε τα δυο στρατόπεδα του Εμφυλίου Πολέμου. Τους νικητές και τους ηττημένους. Τους νικητές διότι απέκρυπτε τον ομφάλιο λώρο που τους συνέδεε με το παρελθόν της Κατοχής και του δωσιλογισμού. Τους δε ηττημένους ακριβώς επειδή είχαν εξαιρεθεί άπο το πολιτικό σύστημα μετά τον Πόλεμο και ακριβώς επειδή χρησιμοποίησαν τις δάφνες του πατριωτισμού, της συμμετοχής τους και της πρωτοκαθεδρίας τους στο κίνημα της Αντίστασης, ένα τέτοιο αφήγημα τους επέτρεπε να διεκδικούν την εκπροσώπηση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και ταυτόχρονα υποτιμούσαν το άλλο στρατόπεδο των λίγων, ασήμαντων προδοτών του Έθνους».

Πηγή: dw.com – ΜαρίαΡηγούτσου     

Oι βάσεις των ΗΠΑ στα προτεκτοράτα τους

Του  Δημήτρη Μηλάκα

Ας αφήσουμε κατά μέρος την αντιπαράθεση των κυβερνητικών εταίρων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ για το αν η χώρα έχει ή πρόκειται να δεχτεί μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική παρουσία και ας προσπαθήσουμε να δούμε την εικόνα με τα μάτια των Αμερικανών επιτελών. Αυτών που σχεδιάζουν τον παγκόσμιο στρατιωτικό ιστό της υπερδύναμης.

Ας ρίξουμε, κατ αρχήν μια ματιά στον παγκόσμιο στον χάρτη 1:

Εδώ έχουμε μια αναλυτική εικόνα του παγκόσμιου αμερικανικού στρατιωτικού ιστού που σχηματίζουν οι μόνιμες και προσωρινές στρατιωτικές εγκαταστάσεις της υπερδύναμης. Τα περισσότερα από 800 αμερικανικά στρατιωτικά αποτυπώματα στον παγκόσμιο χάρτη προκύπτουν από τα κονδύλια που εκταμιεύει το αμερικανικό πεντάγωνο για τη συντήρηση και τη λειτουργία των τους.

Όσοι επιθυμούν μια περισσότερο αναλυτική καταγραφή μπορούν να ανοίξουν το έγγραφο (εδώ) και να μετρήσουν αναλυτικά τις αμερικανικές βάσεις στον κόσμο, καθώς και να τις τσεκάρουν με ακρίβεια από το γεωγραφικό τους στίγμα (γεωγραφικό μήκος και πλάτος) με το οποίο προσδιορίζονται. Στον εν λόγω κατάλογο μπορεί κανείς με βάση την απόχρωση να διακρίνει 4 κατηγορίες βάσεων:

• Με πορτοκαλί είναι οι μεγάλες βάσεις με την ονομασία που έχουν στον κατάλογο του προϋπολογισμού του πενταγώνου.

• Με ροζ είναι μικρές στρατιωτικές εγκαταστάσεις πάντα με βάση τους καταλόγους του αμερικανικού πενταγώνου

• Με γκρι είναι οι τοποθεσίες που οι Αμερικανοί επιτελείς ερευνούν ή διαπραγματεύονται την εγκατάσταση στρατιωτικών υποδομών

• Με πράσινο είναι στρατιωτικές εγκαταστάσεις άλλων χωρών που οι Αμερικανοί έχουν πρόσβαση μετά από ειδικές συμφωνίες

Αναφορικά με την αμερικανική παρουσία στην Ευρώπη και σε σχέση με την αμερικανορωσική διάταξη δυνάμεων ειδικά στα Βαλκάνια (μπλε οι αμερικανικές κόκκινο οι ρωσικές βάσεις) έχει ενδιαφέρον ο παρακάτω χάρτης 2:

Εδώ μπορούμε να δούμε ότι η Ελλάδα εντάσσεται από τους επιτελείς της υπερδύναμης εντός του βαλκανικού αμερικανικού στρατιωτικού ιστού ο οποίος απλώνεται παντού στην περιοχή εκτός της Σερβίας.

Αναζητώντας τις αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στα Βαλκάνια μπορεί κανείς ανοίγοντας τον κατάλογο που έχουμε πιο πάνω να δει:

• Στην Ελλάδα 6 στρατιωτικές μόνιμες εγκαταστάσεις. Από αυτές οι 3 βρίσκονται στο πλέγμα της Σούδας, η μια στη Λάρισα και υπάρχουν ακόμη δυο «μικρές» εγκαταστάσεις η μια στο Μαράθι Χανίων και η άλλη με βάση το γεωγραφικό της στίγμα στο Βόλο

• Στη Βουλγαρία έχουμε 4 μόνιμες στρατιωτικές εγκαταστάσεις- μια μεγάλη και τρεις μικρότερου μεγέθους

• Στην Ρουμανία υπάρχουν 5 βάσεις 3 μεγάλες και 2 μικρότερες

• Στο Κόσσοβο 1 βάση η οποία απλώνεται σε 1.000 εκτάρια και είναι μια από τις μεγαλύτερες αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στον κόσμο.

• Στα υπόλοιπα Βαλκάνια, στη Βοσνία υπάρχουν ΝΑΤΟικά (δηλαδή υπό αμερικανικό έλεγχο) στρατεύματα και σε Αλβανία, Μαυροβούνιο και ΠΓΔΜ (Μακεδονία για τις ΗΠΑ) υπάρχουν διμερείς στρατιωτικές συμφωνίες συνεργασίας οι οποίες εξασφαλίζουν την μόνιμη αμερικανική παρουσία με πολλούς και διάφορους τρόπους.

Κοιτώντας τον χάρτη της αμερικανικής παρουσίας στα Βαλκάνια μπορεί εύκολα να κατανοήσει κάποιος πόσο σημαντική είναι για την αμερικανική ατζέντα η τακτοποίηση της εκκρεμότητας της ΠΓΔΜ και της ένταξής της στις ευρωατλαντικές δομές έτσι ώστε να ενισχυθεί στα Βαλκάνια το αμερικανικό ανάχωμα κατά της Ρωσίας. Κάτι που επίσης κατανοεί κανείς κοιτώντας τον χάρτη είναι πόσο μεγάλη υπηρεσία προσφέρει τις ΗΠΑ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Σε κάτι που επίσης αξίζει τον κόπο να σταθεί κανείς, προκειμένου να αναζητήσει το μέτρο των δυνατοτήτων της όποιας ελληνικής κυβέρνησης να ασκήσει ανεξάρτητη – αδέσμευτη εξωτερική πολιτική με βάση τα συμφέροντα της χώρας και μόνο, είναι ο αριθμός των δεκάδων αμερικανικών βάσεων, που βρίσκονται σήμερα, σε ισχυρές ευρωπαικές χώρες και ειδικά σε Γερμανία – Ιταλία, δηλαδή τις ηττημένες στον β παγκόσμιο πόλεμο.

Μετά απ όλα όσα παρουσιάσαμε πιο πάνω ας επιστρέψουμε στην ελληνική πραγματικότητα και ας σκεφτούμε που βρίσκεται η αλήθεια. Από τη μια πλευρά ο υπουργός άμυνας (και εταίρος στην κυβέρνηση) Πάνος Καμένος καλεί τους Αμερικανούς να εγκαταστήσουν στρατιωτικές τους δυνάμεις σε όποιο κομμάτι ελληνικής γης επιθυμούν. Από την άλλη ο πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι η Ελλάδα ασκεί αυτόνομη εξωτερική πολιτική και δεν είναι δεμένη στο άρμα καμιάς ξένης δύναμης.

Ρίχνοντας μια ματιά πιο πάνω στους χάρτες οι οποίοι διαμορφώνονται από επίσημα στοιχεία του αμερικανικού πενταγώνου το συμπέρασμα που βγαίνει είναι απλό: Ο μεν υπουργός άμυνας, προσφέρει στους Αμερικανούς αυτό που ήδη έχουν, καθώς η αναβαθμισμένη ελληνοαμερικανικη στρατιωτική συνεργασία που ανακοίνωσαν πέρυσι τέτοια εποχή οι Τραμπ- Τσίπρας σημαίνει ότι οι Αμερικανοί διαλέγουν και παίρνουν ότι επιθυμούν από το ελληνικό έδαφος. Ο δε πρωθυπουργός είναι υποχρεωμένος να κρυφτεί πίσω από τα συνήθη για προτεκτοράτα προσχήματα…

          

Ο γερμανικός Τύπος για τα αποτελέσματα των εκλογών στην Βαυαρία

Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Βαυαρία – και οι πιθανές εξελίξεις που θα πυροδοτήσει – είναι σήμερα το βασικό θέμα του γερμανικού Τύπου, ο οποίος προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει την συμπεριφορά του εκλογικού σώματος του πλουσιότερου κρατιδίου της Γερμανίας.

Οι αναλύσεις συμφωνούν στο ότι οι μεγάλοι χαμένοι της χθεσινής αναμέτρησης είναι οι Χριστιανοκοινωνιστές (CSU) και οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) και προβλέπουν ότι η ήττα τους θα έχει αντίκτυπο στη συμμετοχή τους στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

«Η παλιά CSU πέθανε», αναφέρει στον τίτλο ανάλυσής της η Süddeutsche Zeitung και σημειώνει ότι ο Μάρκους Σέντερ είναι ο λιγότερο δημοφιλής πρωθυπουργός της Γερμανίας αλλά σήμερα ήταν «ξεδιάντροπα τυχερός», καθώς, παρά το δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα, δεν είναι αναγκασμένος να παραιτηθεί: αντιθέτως, θα κληθεί να αποφασίσει για τον κυβερνητικό του εταίρο. Η εφημερίδα επισημαίνει ακόμη ότι ως ντουέτο ο Μάρκους Σέντερ και ο Χορστ Ζεεχόφερ έχουν ζημιώσει το κόμμα τους, ο καθένας τους χωριστά έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης για την ήττα και αναφέρεται χαρακτηριστικά στη στάση του κ. Ζεεχόφερ απέναντι στην προσφυγική πολιτική της Καγκελαρίου.

«Το μήνυμα των ψηφοφόρων είναι ότι η εποχή των μονοκομματικών κυβερνήσεων έχει παρέλθει. Και το SPD ως λαϊκό κόμμα έχει πάψει να υπάρχει. Το άλλο, το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU), θα πρέπει να αντιληφθεί την προειδοποίηση», γράφει σε άρθρο γνώμης της η εφημερίδα Bild και χαρακτηρίζει τον κυβερνητικό συνασπισμό «τάφο» του SPD. Προβλέπει δε ότι η αρχηγός του Αντρέα Νάλες θα αντιμετωπίσει εσωτερική αναταραχή, όπως και ο Πρωθυπουργός της Βαυαρίας Μάρκους Σέντερ και ο Αρχηγός της CSU Χορστ Ζεεχόφερ.

Για «βαυαρικό ομοσπονδιακό σεισμό» κάνει λόγο σε σχόλιό της η ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Der Spiegel και προβλέπει ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα αλλάξει την Βαυαρία, αλλά και τη Γερμανία. «Ο Χορστ Ζεεχόφερ δεν μπορεί πλέον να παραμείνει υπουργός. Και το SPD δεν μπορεί πλέον να παραμένει στην κυβέρνηση», αναφέρει το περιοδικό που τονίζει ότι η Βαυαρία δεν θα ταυτίζεται στο εξής με την Χριστιανοκοινωνική Ένωση και αυτό αποτελεί κυρίως επιτυχία των Πρασίνων, οι οποίοι κατάφεραν αυτό που δεν πέτυχε ποτέ το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, να εξελιχθούν σε αξιόπιστη εναλλακτική δύναμη. «Το SPD είναι παραδοσιακά αδύναμο στην Βαυαρία, αλλά το γεγονός ότι σε σύγκριση με τις προηγούμενες εκλογές έχει χάσει τη μισή του δύναμη και βρίσκεται με ποσοστό κάτω του 10% μόνο στην πέμπτη θέση, δεν μπορεί να μείνει χωρίς συνέπειες σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Το SPD πρέπει να φύγει από τον μεγάλο συνασπισμό όσο ακόμη υφίσταται ως κόμμα. Το επίκεντρο αυτού του πολιτικού σεισμού βρίσκεται στην Βαυαρία και μπορεί να πυροδοτήσει ένα κύμα που θα σαρώσει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση», προσθέτει χαρακτηριστικά το περιοδικό.

Αυτή η ήττα «μπορεί να σημάνει και το τέλος της ‘Αγγελα Μέρκελ», εκτιμά η εφημερίδα Die Welt και σημειώνει ότι αυτή η στιγμή μπορεί να αλλάξει τα πάντα, τόσο στα κόμματα που απαρτίζουν την Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU) όσο και στην Ένωση συνολικά. Αλλά και σε ό,τι αφορά το SPD, το οποίο κατέγραψε το χειρότερο ποσοστό στην ιστορία του στο κρατίδιο, η εφημερίδα αναφέρει ότι η ηγεσία του παίζει με τον χρόνο, αλλά αυτό πλέον δεν αρκεί και, παραθέτει την δήλωση της Αρχηγού του κόμματος Αντρέα Νάλες, ότι για το κακό αποτέλεσμα ευθύνεται εν μέρει η κακή επίδοση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αλλά και ότι «πρέπει κάτι να αλλάξει», επισημαίνοντας ωστόσο ότι δεν επανέλαβε την απειλή της να αποχωρήσει από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

Η Γερμανική Ραδιοφωνία (Deutschlandfunk) σε ανάλυση που δημοσιεύεται στον ιστότοπό της, εκτιμά ότι η CSU έπεσε θύμα της ίδιας της επιτυχίας της, καθώς «εκσυγχρόνισε την Βαυαρία αλλά όχι και τον εαυτό της», και τώρα θα πρέπει «να μάθει να συλλαβίζει» τον όρο «διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης», διότι για πρώτη φορά θα χρειαστεί να κυβερνήσει σε συνεργασία με τουλάχιστον ένα ακόμη κόμμα.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ        

Ο «τυφώνας Πάνος» είναι τζούφιος…

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να απαξιώσουν και να παραμερίσουν τον Καμμένο. Ο ίδιος εξοργίζεται, αλλά δεν έχει συμφέρον -και δεν μπορεί- να ρίξει την κυβέρνηση, τουλάχιστον μέχρι τον Μάρτιο. Τσίπρας και Καμμένος έχουν αμοιβαία επιδίωξη να φτάσουν έως τις εκλογές του Μαΐου. Και θα το ξαναπούν μετά τη σημερινή τους συνάντηση

Του Γιώργου Καρελιά   

Ο τυφώνας Μάικλ ήταν υπαρκτός, ο «τυφώνας Πάνος»; Το λογοπαίγνιο του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να απέβλεπε στην αποφόρτιση της ατμόσφαιρας μετά τις στρακαστρούκες του Πάνου Καμμένου από τις ΗΠΑ, αλλά επί της ουσίας αποτύπωνε την πραγματικότητα: ο «τυφώνας Πάνος» είναι ακίνδυνο αεράκι, τουλάχιστον σ’ αυτήν τη φάση. 

Μεγαλύτερη τρικυμία υπάρχει στο εσωτερικό των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, παρά στην ίδια την κυβέρνηση. Πώς έχει σήμερα η κατάσταση:  

1.Υπάρχουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που «ανέβηκαν στα κάγκελα» μετά τα όσα είπε ο υπουργός Αμυνας από τις ΗΠΑ. Αυτά τα στελέχη θεωρούν ότι η παράταιρη συμμαχία τους με το κόμμα του πλησιάζει, έτσι κι αλλιώς, στο τέλος της και «σπρώχνουν» προς την κατεύθυνση αυτή. Είναι, μεταξύ άλλων, στελέχη που θεωρούν ότι  «επόμενη  μέρα» για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει με τους ΑΝΕΛ και επιδιώκουν να καλλιεργήσουν από τώρα το έδαφος για την μετεκλογική στροφή προς την άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος. 

2. Ομως, αυτήν την επιδίωξη δεν την συμμερίζονται όλοι και οπωσδήποτε όχι όσοι θεωρούν τον κ. Καμμένο αναντικατάστατο έως τις εκλογές. Γι’ αυτό και, παρά τις πύρινες δηλώσεις υπουργών και βουλευτών, ο θερμότερος υποστηρικτής του Καμμένου, Νίκος Παππάς, είπε ότι η κυβέρνηση «έχει αντέξει πολύ περισσότερα απ’ όσα υπέθεταν πολλοί». 

3. Ο κ. Τσίπρας επιλέγει αυτήν την πλευρά, αν και δεν  μπορεί να συγκρατήσει όσους επιτίθενται στον υπουργό Αμυνας. Προέχει μεν η αδιατάρακτη κυβερνητική πορεία τουλάχιστον μέχρι τον προσεχή Μάρτιο, αλλά πρέπει να ικανοποιείται και το «αριστερό αίσθημα» του κόμματος. 

4. Ο κ. Καμμένος βρίσκεται σε μια ιδιάζουσα πολιτική και προσωπική κατάσταση. Κάνει «αντάρτικο» στο «Μακεδονικό», αλλά δεν θέλει -και επειδή δεν μπορεί- να ρίξει την κυβέρνηση. Εξοργίζεται με όσους από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον φιλικό του Τύπο τού επιτίθενται γιατί τον θεωρούν πολιτικά ξοφλημένο, αλλά τα περιθώρια αντίδρασης που έχει είναι περιορισμένα.  Σωτηρία γι’ αυτόν θα ήταν να αποτύχει ο Ζάεφ να περάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών στην ΠΓΔΜ. Όμως, αν η  Συμφωνία περάσει στη γειτονική χώρα, γνωρίζει ότι δεν μπορεί να εμποδίσει την κύρωσή της από την ελληνική Βουλή. Επιπλέον γνωρίζει ότι, αν αποφάσιζε να αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση, όπως έχει απειλήσει, δεν θα τον ακολουθούσαν ούτε οι μισοί βουλευτές του κόμματός του. 

Ετσι, οι δύο συγκυβερνήτες επιλέγουν -και αναμένεται να το επαναβεβαιώσουν στη σημερινή συνάντησή τους- την «οδό του ρεαλισμού». Ποια είναι αυτή; Εξακολουθούν να πορεύονται μαζί μέχρι νεωτέρας. Αλλωστε και οι δύο θέλουν να αποκομίσουν όφελος από τα σχεδιαζόμενα φιλολαϊκά μέτρα (ακύρωση της περικοπής των συντάξεων, αύξηση του κατώτατου μισθού, διανομή πλεονάσματος κ.α). 

Τι θα γίνει με την Συμφωνία των Πρεσπών; Επί του παρόντος την αφήνουν στην άκρη, αφού δεν υπάρχει απόφαση στα Σκόπια. Αν  ο Ζάεφ τα καταφέρει, το ιδανικό σενάριο για την κυβέρνηση θα ήταν να κυρωθεί η Συμφωνία  τον Μάρτιο. Διότι, ακόμα και αν ο κ. Καμμένος αποφάσιζε τότε να αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση, θα προκηρύσσονταν εκλογές για τον Μάιο. Αυτή θα μπορούσε να είναι μια συμφωνημένη -από τώρα- λύση. 

Εν κατακλείδι: ο «τυφώνας Πάνος» είναι τζούφιος, τουλάχιστον σ’ αυτήν την φάση. Ο κ. Καμμένος προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους που του έχουν απομείνει ότι διεξάγει «ανένδοτο» στο «Μακεδονικό», αλλά δεν μπορεί να πάει παραπέρα. Διότι δεν έχει τίποτα να κερδίσει. Το γνωρίζει και ο κ. Τσίπρας, ο οποίος, από την άλλη, έχει να διαχειριστεί την όλο και πιο φανερή δυσανεξία μέρους του στελεχικού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ για τον αψίκορο συγκυβερνήτη του. 

Αυτοί θα ήθελαν να απαλλαγούν από τον Καμμένο, γι’ αυτό και τον στολίζουν με χαρακτηρισμούς όπως ακροδεξιός, Σλαβίνι και Ορμπαν. Όμως, υπερισχύει αυτό που περιγράφει η αρχαία ρήση, παραφρασμένη για την περίσταση: «Αλλαι μεν βουλαί  ΣΥΡΙΖΑίων, άλλα δε εξουσία κελεύει». Και αυτό το «δόγμα» εφαρμόζουν  Τσίπρας και Καμμένος.