Γερμανία: «ελεύθερα συμβόλαια» και «θυγατρικές»

Του Τάσου Τσακίρογλου

Φυγή προς τα εμπρός φαίνεται ότι επιχειρεί η Γερμανία, σε μια συγκυρία στην οποία καλείται να αρχίσει να καταβάλλει το μερίδιο που της αναλογεί για τη διάσωση του ευρώ και την περισσότερο δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης. Το επείγον της υπόθεσης αναδείχτηκε με τη χθεσινή διαρροή στην «Die Welt», η οποία σε ρεπορτάζ υπό τον τίτλο «Ο συνασπισμός εργάζεται για τη μεταρρύθμιση της βοήθειας προς την Ελλάδα», σημειώνει ότι υπό μελέτη βρίσκεται «μια αλλαγή όλης της φιλοσοφίας της αρωγής» (βλ. σελ. 52-53). Μάλιστα, η εφημερίδα επικαλείται και τη συναίνεση της αντιπολίτευσης στα σχέδια αναπροσανατολισμού των προγραμμάτων βοήθειας. Το θέμα είναι βέβαια τι ακριβώς επιδιώκει το Βερολίνο και τι κρύβεται πίσω από το επικοινωνιακό μύθευμα των συστημικών ΜΜΕ στην Ελλάδα ότι η Γερμανία «επιθυμεί μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων της ελληνικής κυβέρνησης ως προς τον τρόπο υλοποίησης ενδεχόμενου τρίτου πακέτου βοήθειας».

Οπως μας θύμισε προ ημερών ο Γάλλος οικονομολόγος Ζακ Σαπίρ, στο άρθρο του «Η κυρία Μέρκελ και τα “συμβόλαιά” της», στα μέσα Δεκέμβρη η Γερμανίδα καγκελάριος «συνειδητοποιώντας πλήρως ότι οι χώρες της ευρωζώνης δεν είναι διατεθειμένες να παραχωρήσουν και άλλα κομμάτια της κυριαρχίας τους, τους προτείνει να συνάψουν “συμβόλαια” με τη Γερμανία». Λίγο παρακάτω πρόσθετε ότι ουσιαστικά η κυρία Μέρκελ λέει στους εταίρους της: «Με αντάλλαγμα την εξασφάλιση της κυριαρχίας σας -αφού θα έχετε αποδεχτεί “ελεύθερα” αυτά τα “συμβόλαια”- δεσμεύεστε να σεβαστείτε ορισμένους κανόνες μέσα σ’ ένα πλέγμα συμφωνιών που σας προσδένει με τη Γερμανία». Οπως έγραψε η «Die Welt», «έτσι τα μέτρα θα ήταν και πιο νομιμοποιημένα στα μάτια της ελληνικής κοινής γνώμης».

Ουσιαστικά αυτό που προσπαθεί να κάνει η Γερμανία είναι να αποποιηθεί κάθε ευθύνη για την αντιμετώπιση της κρίσης και να μετακυλίσει το κόστος για το σύνολο των προσαρμογών που απαιτούνται για τη διάσωση του ευρώ στις χώρες του Νότου. Η ίδια; Σύμφωνα με το σχέδιο, θα συνεχίσει να απολαμβάνει τα όποια οφέλη του κοινού νομίσματος, όπως κάνει μέχρι τώρα. Η τακτική αυτή φαίνεται ότι περνά μέσα από την de facto αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, σε μια κατεύθυνση ακόμα και διμερούς πρόσδεσης των «προβληματικών χωρών» στο Βερολίνο, στον βαθμό που η αποβολή από την ευρωζώνη δεν είναι ένα σενάριο που βρίσκεται στο τραπέζι. Η σύναψη των συμβολαίων με την «ελεύθερη βούληση» των χρεωστριών χωρών θα αποτελεί συνέχεια της «ελευθερίας» σύναψης των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων που τις συνόδευσαν, αλλά θα παραπέμπει και στην «ελευθερία» του εργαζόμενου να συνάψει ή όχι εργασιακή σχέση με τον εργοδότη του.

Πριν από ενάμιση χρόνο ο τότε πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων είχε προτείνει να γίνει η Ελλάδα «ένα είδος Ειδικής Οικονομικής Ζώνης εντός της ευρωζώνης». «Η Ελλάδα δεν θα πρέπει μεν να εκχωρήσει κυριαρχία, αλλά θα έπρεπε να δώσει σε όσους τη στηρίζουν από την Ε.Ε. την ευκαιρία να συνδιαμορφώνουν επιτόπου τις μεταρρυθμίσεις» ήταν η αποκαλυπτική δήλωση του κ. Πέτερ Κάιτελ, ο οποίος, αποκλείοντας το ενδεχόμενο ενός Grexit, πρόσθετε: «Ως επιχειρηματίας, δεν θα άφηνα τη θυγατρική εταιρεία μου, που είναι σε πολύ κακή κατάσταση, να καταρρεύσει, αλλά θα την εξυγίαινα». Αρα; Ελλάδα, μια υγιής θυγατρική;

http://www.efsyn.gr/