Του Δημήτρη Χρήστου
Όταν ο Σαμαράς καταψήφισε το πρώτο Μνημόνιο, έχοντας μάλιστα αναλύσει στα... Ζάππεια τη λάθος συνταγή, δεν είχε ακόμα νιώσει τη μέγγενη της ευρωπαϊκής Δεξιάς και των κέντρων διαμόρφωσης των αποφάσεων στην Ευρώπη. Έχοντας μέχρι τότε κεϋνσιανή αντίληψη για την ανάπτυξη και διάθεση να τιμήσει την όποια πατριωτική πολιτική προίκα του, πίστευε πως θα κατάφερνε να βρει περιθώρια ισορροπίας. Ελπίζω στον άπλετο χώρο που θα έχει μετά την απομάκρυνσή του από την εξουσία, να βρει διάθεση και θάρρος να αποκαλύψει -για την ιστορία- τα όσα συνέβησαν μέχρι την κωλοτούμπα. Την ταπεινωτική, τραμπούκικη και υβριστική συμπεριφορά απέναντί του. Ο Σαμαράς, που είχε υποσχεθεί στον εαυτό του πως θα γίνει πάση θυσία πρωθυπουργός, κατάλαβε ότι για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα πρέπει να πουλήσει την ψυχή του στον διάβολο και να θυσιάσει του Έλληνες πολίτες. Από τη στιγμή που αποφάσισε να το κάνει και ταπεινώθηκε δημοσίως ζητώντας άφεση αμαρτιών από τη Μέρκελ για όσα υποστήριζε πριν από το Μνημόνιο, δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής και είναι υποχρεωμένος να φτάσει στον πάτο.
  • Αν Σαμαράς και Βενιζέλος θεωρηθούν καμένα χαρτιά και, αντί να αντιμετωπίζουν τους κινδύνους τούς φέρνουν πλησιέστερα, απλώς θα απολυθούν
ΕΥΤΥΧΩΣ γι' αυτόν και δυστυχώς για τον ελληνικό λαό, βρήκε το ταίρι που χρειαζόταν, τον μέγα οπορτουνιστή και αμοραλιστή Βενιζέλο, αγοράζοντας ένα ισχυρό... ασφάλιστρο κινδύνου. Δεν έχει κανένα πρόβλημα να φωνάζει πως ο γάιδαρος πετάει, δίνοντας όρκους (!) πως θα κάνει διανομή το 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος. Τα καθαρά ψηφοθηρικά κριτήρια διανομής αποκαλύπτουν και τις προθέσεις του. Και παρ' ότι οι τροϊκανοί δέχτηκαν πως η μαϊμουδιά του πλεονάσματος φτάνει τα 3 δισ. ευρώ, του έδωσαν άδεια να μοιράσει 500 χιλιάδες, δηλαδή μόλις το 17%! Όταν όμως έχεις πουληθεί, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για να γλιτώσεις. Σαμαράς και Βενιζέλος, βλέποντας να πλησιάζουν ταχύτατα στη λαϊκή καταδίκη του εξοστρακισμού, δεν θα διστάσουν να παίξουν τα ρέστα τους και να χρησιμοποιήσουν κάθε αθέμιτο μέσο που μπορεί να τους σώσει, έστω και προσωρινά, καθώς το αναπόφευκτο είναι σίγουρο.
ΣΤΗΝ πολιτική όμως, κανένα σχέδιο δεν είναι ασφαλές. Τα δικά τους πολιτικά και προσωπικά συμφέροντα δεν συμβαδίζουν πάντα με τα συμφέροντα των εγχωρίων ελίτ που κινούν τα νήματα και η πρώτη τους υποχρέωση είναι να εμποδίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να φτάσει στην κυβερνητική εξουσία. Αν Σαμαράς και Βενιζέλος θεωρηθούν καμένα χαρτιά και αντί να αντιμετωπίζουν τους κινδύνους τούς φέρνουν πλησιέστερα, απλώς θα απολυθούν. Το ζήσαμε με τον ΓΑΠ. Μάλιστα στην... παλαιά Ν.Δ. έχει τεθεί όριο στις ευρωεκλογές, ένα αποτέλεσμα που μπορεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Αν το σκορ είναι συντριπτικό, η σκανδάλη στο πιστόλι του αφέτη, που θα σηματοδοτήσει την εκκίνηση της κούρσας διαδοχής, θα πιεστεί χωρίς δισταγμό.
ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ είναι γοργές. Ο Βενιζέλος κατάφερε να οικειοποιηθεί το άνοιγμα των "58" διαλύοντας τον ηγετικό πυρήνα της σημιτικής πρωτοβουλίας. Κράτησε το σήμα της Ελιάς και έκανε ενότητα α λα ΚΚΕ, με δορυφορικά υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ. Οι εντολοδότες του φαιδρού μας πολιτικού συστήματος πάντα έχουν σχεδιασμούς που προηγούνται της στρατηγικής των εντολοδόχων. Έτσι ξεφύτρωσε το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, που, αν και νωρίς, φαίνεται να διαλύει τη ΔΗΜ.ΑΡ., να πιέζει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η δύναμη των ΜΜΕ είναι στα χέρια των συγκεκριμένων ελίτ, οι οποίες συνομιλούν με τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο σαν να είναι υπάλληλοί τους. Τώρα έγινε εκτοξευτήρας για τη μεταμοντέρνα κίνηση του Σταύρου. Στην περίοδο του Μνημονίου δημιουργήθηκαν αρκετές νέες πολιτικές κινήσεις από πρόσωπα με ισχυρό προφίλ, χωρίς κανένα μέσο από αυτά που καθορίζουν και επιβάλλουν την πολιτική ατζέντα να προσφέρει βοήθεια. Πώς όμως το Ποτάμι ήταν έτοιμο 24 ώρες μετά τη διάλυση της κίνησης των "58" είναι θέμα για σοβαρή δημοσιογραφική έρευνα. Υπάρχουν ακόμα δημοσιογράφοι;
ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ πριν από λίγες μέρες μια κοπέλα που μου αποκάλυψε ότι θα ψηφίσει το Ποτάμι διότι θεωρεί πως έχει μια κάποια φρεσκάδα. Δεν ξέρω αν θα το κάνει, καθώς η πρώτη αντίδραση δεν προσφέρεται για σοβαρή εκτίμηση. Άλλωστε κανείς από τους νονούς του εγχειρήματος δεν πρόκειται να επιτρέπει ερωτήσεις, όπως αυτές με τις οποίες βομβαρδίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα: Έχετε θέσεις για την οικονομία και άποψη για το Μνημόνιο, κ. Θεοδωράκη, και αν ναι, ποιες είναι; Τι να τις κάνει όμως τις θέσεις όταν με μια νοικιασμένη παλαιά βέσπα και σπορ κάζουαλ ντύσιμο γίνεται πρωτοσέλιδη αφίσα στην πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα και οι κάμερες έχουν διαταχθεί για καθημερινή σκηνοθετημένη προβολή; Είναι αυτό φρεσκάδα; Γιατί όμως αυτή η νέα κοπέλα δεν νιώθει φρεσκάδα για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο -όπως μου είπε- προτίμησε στις εκλογές του 2012; Ας το ψάξουν οι αρμόδιοι.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ παρόμοιου τύπου απασχολούν τους πολιτικούς αναλυτές για τα τα υπερπολλαπλάσια του ΠΑΣΟΚ ποσοστά του Σγουρού στην Περιφέρεια Αττικής καθώς και για τον δήμαρχο της Αθήνας Καμίνη. Πρόκειται για δύο συστημικές υποψηφιότητες που έχουν δημιουργήσει ισχυρούς μηχανισμούς και εξασφαλίσει σέρβις από τους διαπλεκόμενους ολιγάρχες των ΜΜΕ. Ειδικά στην περίπτωση Σγουρού, οι παράγοντες της Ν.Δ. στην Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι φουλ μαζί του καθώς περιμένουν μοίρασμα της εξουσίας και των οφελημάτων που την συνοδεύουν. Βλέποντας πως ο υποψήφιος του κόμματός τους δεν έχει πιθανότητες νίκης και δεν θα εκλέξει ικανό αριθμό συμβούλων, δεν έχουν καμιά διάθεση να στρατευτούν. Η φαυλότητα και το πελατειακό σύστημα του καταστροφικού δικομματισμού αντέχει ακόμα όπου δεν υπάρχει ισχυρός δημοκρατικός έλεγχος και δημοσιότητα.
dchristou52@gmail.com


http://www.avgi.gr/