Ακόμα μία χρονιά με τα λύματα....Γράφει η Κόπτη Μίλια

Κόπτη Μίλια

Οδοντίατρος

Μέλος της Γραμματείας της Παράταξης

«Παρέμβαση για έναν άλλο Δήμο» 

Στον 21^ο αιώνα, στην Ευρώπη και την Ελλάδα του 2014, στα περίχωρα της Αθήνας, 12 χιλιόμετρα από την Ακρόπολη σύμβολο ιστορίας και πολιτισμού, στον Γέρακα όπως και σε άλλους Δήμους της Ανατολικής Αττικής υπάρχουν ακόμα γειτονιές όπου επικρατούν τριτοκοσμικές συνθήκες, που προσβάλουν την υγεία και την αισθητική μας λόγω της έλλειψης συστήματος αποχέτευσης.

Σ’ αυτή την γειτονιά τα παράθυρα δεν ενδείκνυται να ανοίγουν για δροσιά το καλοκαίρι και εξαερισμό τον χειμώνα. Τον χειμώνα που είναι μια οδυνηρή περίοδος για τους κατοίκους οι οποίοι κάνουν δεήσεις στον Θεό της βροχής να τους ξεχάσει! Γιατί η βροχή η ευλογημένη χρειάζεται χώμα για να το ποτίσει ευεργετικά και όχι μια λάσπη από βοθρολύματα που στην πρώτη υγρασία μετατρέπεται σε δύσοσμες λίμνες και ρυάκια. Πού να πατήσεις, πώς να μετακινηθείς, πώς να ανασάνεις; Επικίνδυνα μικρόβια όπως και οι ιοί της ηπατίτιδας κ. ά. μεταφέρονται μέσα στα σπίτια μας όπου μπουσουλάνε τα παιδιά και τα εγγόνια μας.

Γιατί στον Γέρακα, όπου η οικοδομική δραστηριότητα αυξήθηκε γοργά μετά το 1990, ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας κορέστηκε τόσο από τα λύματα που κοντεύει να εκραγεί. Τα υπόγεια στη δυνατή βροχή πλημυρίζουν από τα δύσοσμα νερά, φέρνοντας τον κόσμο σε απόγνωση.

Η άντληση αυτών των υδάτων μαζί με τις προσπάθειες πολλών να ελαφρύνουν τους βόθρους τους παράνομα και απερίσκεπτα, αυξάνει το πρόβλημα στους δρόμους. Και η τσέπη των κατοίκων, σε καιρό βαθειάς οικονομικής κρίσης, στεγνώνει όλο και περισσότερο πληρώνοντας και τα βυτιοφόρα.

Αν δεν αναφερθούμε και στην χρήσιμη και ψυχοθεραπευτική συνήθεια πολλών να φυτεύουν στους κήπους τους λαχανικά και καρποφόρα δέντρα, αυτή έχει πια μετατραπεί σε επικίνδυνη για την υγεία επιλογή μιας και τα προϊόντα περιέχουν σίγουρα κιλά χλωρίνης και κάθε είδους απορρυπαντικών και φαρμάκων που ποτίζουν το έδαφος από τους βόθρους.

Σε όλα τα παραπάνω προστέθηκε και η φοβερή αύξηση των κουνουπιών που μας απαγορεύει να χαιρόμαστε βεράντα και κήπους και που σαφώς οφείλεται και στα λύματα.

Απέναντι στα τεράστια αυτά προβλήματα η κεντρική διοίκηση στάθηκε ανίκανη να δώσει λύση εδώ και 30 χρόνια παρά τα χρήματα που ελάμβανε από τα Ευρωπαϊκά προγράμματα και αδιαφόρησε αναίσχυντα.

Οι δημοτικές αρχές που διοικούν τον Δήμο στάθηκαν κι αυτές ανίκανες και απρόθυμες να σκύψουν πάνω στο πρόβλημα, να μελετήσουν, να κινητοποιηθούν για να δώσουν λύση. Δέσμιες των εκάστοτε κυβερνητικών επιλογών και πολιτικών, δεν θέλησαν στιγμή να διεκδικήσουν, να απαιτήσουν, να κοντραριστούν με συμφέροντα, παρά τις πιέσεις κατοίκων, επιτροπών, παρατάξεων και δημοτικών συμβούλων για να μην χάσουν τους πολύτιμους σπόνσορες.

Στον Γέρακα ένα μικρό ποσοστό των κατοίκων στάθηκαν «τυχεροί» με τη βολική λύση της Ψυτάλλειας λόγω ρύσης και προγραμμάτων ΕΣΠΑ. Τι θα γίνει όμως με την υπόλοιπη περιοχή και πότε;

Κατά καιρούς πολλές προτάσεις διατυπώθηκαν από ειδικούς επιστήμονες, μηχανικούς κλπ. Γιατί λύσεις πάντα υπάρχουν αρκεί να τις ψάξουμε.

Υποτίθεται ότι αυτή τη στιγμή η λύση στρέφεται κατά παράδοξο (λόγω απόστασης) τρόπο, και πάλι στην Ψυτάλλεια. Επειδή όμως αυτά τα έχουμε ξανακούσει, χρειάζεται επαγρύπνηση και πίεση, καθώς και μελέτη και άλλων πιθανών λύσεων όπως η δημιουργία ΚΕΛ Ανατολικής Αττικής (σε συνεργασία με τους ομοιοπαθούντες Δήμους). Εξ άλλου βρίσκεται σε εξέλιξη και μελέτη από τον ΦΙΣ Κάντζας, τοπικού ΚΕΛ Παιανίας – Κορωπίου με τον οποίο θα μπορούσαμε να συνδεθούμε.

Τελικά η πραγματική λύση και σ’ αυτό το πρόβλημα είναι να βάλουμε ένα Χ στην αδράνεια. Να επιλέξουμε και να εκλέξουμε μια Δημοτική Αρχή με άλλη λογική και νοοτροπία που θα ενδιαφερθεί, θα μελετήσει, θα απαιτήσει και θα διεκδικήσει μαζί με τους κατοίκους άμεση λύση.

Μια Δημοτική Αρχή που θα κοντραριστεί με τα συμφέροντα και την απάνθρωπη λιτότητα των μνημονίων, που στέγνωσε την χώρα και τις τσέπες μας, που θα απορρίψει το σύστημα του Καλλικράτη που οδήγησε τους Δήμους σε οικονομική κατάρρευση και θα παλέψει για ένα άλλο ύφος και ήθος στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Ας τολμήσουμε λοιπόν επιτέλους, για κάτι το διαφορετικό και υγιές.

ΥΓ : Τα ίδια  ακριβώς προβλήματα παρατηρούνται  στο Δημοτικό διαμέρισμα Παλλήνης καθώς και στο Δημοτικό διαμέρισμα Ανθούσας..!