Παροιμίες ΙΙ

Του Δημήτρη Νανούρη

Οργίαζε η επινοητικότητα κατά τη διάρκεια των καταλήψεων στα ΑΕΙ για την κατάργηση του νόμου 815 τον Δεκέμβριο του 1979. Τα γράφαμε χθες. Η εξουσία απειλούνταν για πρώτη φορά από μια διαβρωτική δύναμη την οποία αδυνατούσε να αντιμετωπίσει: τη φαντασία. Αναζωογονητικός άνεμος αμφισβήτησης συμπαρέσυρε στο πέρασμά του τα πάντα. Η συμπυκνωμένη λαϊκή σοφία που μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά μέσω στερεότυπων φράσεων δεν θα μπορούσε να ξεφύγει φυσικά. Στη Νομική λειτούργησε η Επιτροπή για την Αποκατάσταση των Παροιμιών. Ιδού γλαφυρό δείγμα της δουλειάς της: «Το καλό το μονοπάτι ξέρει κι άλλο παλικάρι». «Οσα δεν φτάνει η αλεπού πηδάει και τα φτάνει ή τα φτάνει η καμηλοπάρδαλη». «Οποιος βαριέται να ζυμώσει παίρνει ψωμί από τον φούρνο».

Υπερβατική υπήρξε επίσης η παιγνιώδης συνένωση φαινομενικά άσχετων μεταξύ τους κλισέ κατά τρόπο με τον οποίο να παράγεται οπωσούν σουρεαλιστικό αποτέλεσμα: «Κάλλιο πέντε και στο χέρι κι ο κολιός τον Αύγουστο» ή «Η καλή μέρα απ’ τη μύτη πιάνεται». Αδαής πιτσιρικάς τότε ο ισόθεος ΘΑλέξης, εφήρμοσε εξ ενστίκτου την παράφραση: «Ή μικρός μικρός παντρέψου ή φάε να μεγαλώσεις». Καίτοι διασκευασμένη η παροιμία, δυστυχώς επαληθεύτηκε. Ο ανυπόμονος νεοσσός ανδρώθηκε συμμετέχοντας αργότερα σε μαθητικές κινητοποιήσεις και στον κομματικό σωλήνα σχηματισμών της Αριστεράς, όπου μπορούσε να ακούει από βετεράνους ευφυή σλόγκαν των παλιών, ένδοξων ημερών.

Ρηξικέλευθος ριζοσπάστης και κομμουνιστής εξ απαλών ονύχων, αφού ρεζίλεψε κοτζάμ πλανητάρχη  λύνοντας το πρόβλημα της ανεργίας στις ΗΠΑ, είπε επί λέξει στο Brookings αναφερόμενος στην ελληνική κρίση: «Φάγαμε ήδη την καμήλα και μας μένει η ουρά». Πέσανε πάνω του άδικα να τον κατασπαράξουν λυτοί και δεμένοι και γέλασε ο κάθε πικραμένος στο διαδίκτυο χλευάζοντας τα άσχετα αγγλικά του. Ουδείς αντελήφθη ότι μετέτρεψε τον γάιδαρο σε καμήλα και την κέρκο των ζώων σε σειρά αναμονής στο ΑΤΜ, εμφορούμενος από το ανατρεπτικό πνεύμα των καταλήψεων.

Αν υπάρξει δημοσιονομικό κενό, θα βρούμε τρόπο να το καλύψουμε χωρίς νέα μέτρα, διαβεβαιώνουν τα καϊνάρια της κυβέρνησης. Με πιάνει τρόμος. Τα ίδια έλεγαν τον χειμώνα και μας ζαλίκωσαν την άνοιξη στον σβέρκο πέντε δισ. Φροϊδιστές και ψυχίατροι πολυποίκιλων καταβολών συρρέουν κατά κύματα στο Λαύριο, όπου σχίζουν μαζικά τα πτυχία τους καθότι πέριξ της Κουμουνδούρου κυριαρχεί το άλογον, το άτοπον. Οι καινόκενοι νενέκοι τουτέστιν –εννοώ κυρίως υπουργούς και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ– εκδράμουν στο Μακρονήσι να αποτίσουν φόρο τιμής στους άλλοτε εκτοπισμένους. Οι κατ’ εξοχήν δηλωσίες δηλαδή, εκείνοι που προσυπέγραψαν τόμους ατιμωτικών κειμένων για μια καρέκλα, κορδώνονται ως άξιοι επίγονοι όσων υπέφεραν τα πάνδεινα για να μη βάλουν την υπογραφή τους σε μια μονοσέλιδη δήλωση. Τι να πεις; «Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάρτης σας». Με δαύτους δέσαμε το γαϊδούρι μας στο μαρούλι, οπότε «Μηδένα προ του τέλους κακάριζε». 

efsyn.gr