Ε,ΡΕ κάτι συμπτώσεις...

  

Η χώρα ζει στον αστερισμό του σκανδάλου Novartis. Πολιτικοί, υπάλληλοι του υπουργείου Υγείας, εταιρικά στελέχη, μάρτυρες, γιατροί είναι ορισμένα κομμάτια αυτού του παζλ που αποτελεί την κορωνίδα του διαχρονικού πάρτι στη δημόσια υγεία.

Το τηλεφώνημα αναγνώστη της «Εφ.Συν.» που μας ενημέρωσε για ένα βιβλιαράκι της ΕΔΑ που είχε βγει στις αρχές της δεκαετίας του ’60 και αφορούσε σκάνδαλα της ΕΡΕ -μεταξύ των οποίων και δύο φαρμακευτικά σκάνδαλα- ήταν το έναυσμα προκειμένου να ψάξουμε περισσότερο αυτήν την υπόθεση και να αναζητήσουμε πληροφορίες σε δημοσιεύματα της εποχής.

Η ανάγνωση των δημοσιευμάτων ήταν... απολαυστική και διαφωτιστική. Το σκάνδαλο ήταν όντως μεγάλο, ενώ οι ομοιότητες με το σήμερα -σε μια σχετική αναλογία- αγγίζουν το όριο του κωμικοτραγικού.

Και στις δύο περιπτώσεις (σήμερα και τότε) συνταντάμε υπερκοστολογήσεις φαρμάκων που έφταναν έως και το 900 %(!) της τιμής, αδιαφάνεια στις συναλλαγές, εμπλοκή στελεχών των υπουργείων Υγείας (Πρόνοιας τότε) και Εμπορίου, υψηλή κοστολόγηση των εισαγόμενων φαρμάκων, ελλιπέστατους ελέγχους από την πολιτεία, απειλές από τις φαρμακοβιομηχανίες ότι θα απολύσουν κόσμο αν παρθούν μέτρα εις βάρος τους - και βέβαια αναδεικνύεται ο ρόλος των εφημερίδων αναφορικά με το πώς προσέγγιζαν το θέμα.

Από τα δημοσιεύματα αποκαλύπτεται πως και τότε η κυβέρνηση γνώριζε για τα διάφορα «δωράκια» στη φαρμακοβιομηχανία και δεν έκανε τίποτα προκειμένου να ελέγξει την αισχροκέρδεια που ακολούθησε. Η ζημιά του Δημοσίου ήταν ανυπολόγιστη.

Αντιθέτως, ένα άλλο σκάνδαλο που ξέσπασε την εποχή της κυβέρνησης Πλαστήρα (1951) έως τη δεύτερη κυβέρνηση της ΕΡΕ (1958) και αφορούσε προμήθεια εμβολίων (!), υπολογίζεται ότι κόστισε στο ελληνικό Δημόσιο περισσότερα από 100 εκατ. δρχ.

Αντιλαμβάνεται κανείς πως τα εμβόλια, λόγω της απόλυτης αναγκαιότητάς τους, αποτελούν διαχρονικό πεδίο για μίζες και υπερκοστολογήσεις.

Πόσο μάλλον για μια χώρα που ακόμα πάλευε να κλείσει τις πληγές της από τον πόλεμο.

Για να αντιληφθούμε το ποσό της ζημιάς, αρκεί να πούμε ότι ένα ετοιμοπαράδοτο δυάρι στο κέντρο της Αθήνας κόστιζε τότε περί τις 120.000 δρχ.

Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου από την Εφημερίδα των Συντακτών πατώντας ΕΔΩ