Η μπάλα του Ιβάν

 

 γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης  

 

 Μία μπάλα, που έφυγε από τα χέρια ενός παιδιού στη Λήμνο, βοήθησε τον Ιβάν από τη Βόρεια Μακεδονία να κρατηθεί στη ζωή, όταν παρασύρθηκε από το κύμα στη Χαλκιδική. Η υγρή έκταση, που έλεγε ο Καββαδίας, ανάμεσα στην Κασσάνδρα και στη Λήμνο είναι τεράστια. Τα ρεύματα ισχυρά και εναλλασσόμενα. Ο Ιβάν θα μπορούσε να παρασύρεται προς Πιερία και η μπάλα να βγει στον Αθω, να τη μαζέψει κανένας καλόγηρος. Ομως συναντήθηκαν νοτίως της Κασσάνδρας. 

Ποια είναι η πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο; Απροσδιόριστη, δεν μπορεί να υπολογιστεί. Ομως είναι από τις περιπτώσεις που σε τρελαίνουν με χαοτικούς συνειρμούς. Τι θα συνέβαινε, ας πούμε, αν το παιδί από τη Λήμνο δεν έχανε τη μπάλα του; Είναι λάθος να μπεις σε αυτήν την υπόθεση γιατί ακολουθείται από άπειρα ερωτήματα που οδηγούν όλο και πιο βαθιά στο παρελθόν. Απλώς ως γεγονός, ο άνθρωπος που βρίσκει μία μπάλα στη θάλασσα, προκαλεί δέος και έκσταση. Μπορείς να στοχαστείς και πάνω στην έννοια της τύχης. Τι ήταν ο Ιβάν; Τυχερός ή άτυχος; Θα πείτε το γνωστό, ότι ήταν τυχερός μέσα στην ατυχία του. Αλλά τι είναι πιο πιθανό; Να σε παρασύρει το ρεύμα στο Ποσείδι ή να βρεις μία μπάλα μεσοπέλαγα; Οι πιο συναρπαστικές ιστορίες γράφονται από συμπτώσεις. 

Βέβαια το ερώτημα δεν είναι πώς τα βλέπουμε εμείς όλα αυτά, αλλά πώς τα δουλεύει ο Ιβάν μέσα στο μυαλό του. Εδώ θα έπρεπε να γνωρίζουμε τι άνθρωπος είναι. Πιστεύει στον Θεό; Παίζει τυχερά παιχνίδια; Είναι ευτυχισμένος από τη ζωή του; Το πιθανότερο είναι να έχει αναθεωρήσει πολλά από αυτά που προσδιορίζουν την υπαρξιακή του ταυτότητα. Δεν ξέρουμε, άλλωστε, τι αποτύπωμα θα αφήσει όλο αυτό μέσα του. Θα τον ξυπνάει τις νύχτες η αγωνία ή θα τον κοιμίζει η ασφάλεια της διάσωσης; Η μπάλα σίγουρα θα είναι δίπλα του. Και ίσως της ζωγραφίσει πρόσωπο, όπως ο Τομ Χανκς στον «Ναυαγό». Γιατί θα του θυμίζει ότι κάποιες φορές η ζωή μας κοστίζει όσο μία μισοφουσκωμένη μπάλα.