Ευρωζώνη: Το δράμα του οξυδερκούς νεοφιλελεύθερου, του Γ. Βαρουφάκη

Ο νεοφιλελευθερισμός περιστρέφεται γύρω από έναν άξονα, μία κεντρική ιδέα: απορρίπτει τις παρεμβάσεις του κράτους που χρηματοδοτούνται από την υποχρεωτική φορολογία, με εξαίρεση τα δικαστήρια και τα σώματα ασφαλείας (που στόχο έχουν τη διασφάλιση, πέραν της ζωής, των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων και της ιερότητας των συμβολαίων που συνήφθησαν εθελοντικά μεταξύ πολιτών).

Όπως όλες οι ιδεολογίες, στους κόλπους του νεοφιλελευθερισμού υπάρχει διάσταση απόψεων. Ιδίως όσον αφορά τις εξαιρέσεις σε αυτό τον κανόνα. Π.χ. κάποιοι νεοφιλελεύθεροι θεωρούν πως υπάρχει περιθώριο μικρών, έξυπνων κρατικών παρεμβάσεων σε περιπτώσεις που παρουσιάζονται μονοπώλια ή όταν κάποια σημαντικά δημόσια αγαθά δεν μπορούν να παραχθούν διαφορετικά (π.χ. παιδεία ή υγεία).

Άλλοι, πάλι, νεοφιλελεύθεροι, οι πιο σκληροπυρηνικοί, κρίνουν πως ούτε και σε αυτές τις περιπτώσεις δικαιολογείται η κρατική παρέμβαση. Επιχειρηματολογούν ότι τα μονοπώλια, όπως έλεγε κι ο Σουμπέτερ, είναι παροδικά φαινόμενα που ενισχύουν την έρευνα και την τεχνολογία (καθώς μόνο ένα μονοπώλιο, π.χ. η Google, μπορεί να χρηματοδοτήσει φιλόδοξα ερευνητικά προγράμματα), ενώ για τα δημόσια αγαθά που έχουμε ανάγκη θεωρούν πως, αν τα έχουμε πραγματικά ανάγκη, η αποκεντρωμένη, φιλελεύθερη κοινωνία θα βρει έναν τρόπο να τα παράσχει, όπως π.χ. στη Βρετανία, όπου η υπηρεσία διάσωσης των ναυαγών είναι μη κρατική και χρηματοδοτείται από συνεχείς εράνους στις πλατείες των πόλεων.   Ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους διαφωνίες, τους νεοφιλελεύθερους ενώνει ο σκεπτικισμός απέναντι στη δημόσια χρηματοδότηση, που βασίζεται στις κρατικές επιδρομές στο εισόδημα των πολιτών – την υποχρεωτική φορολογία.

Διατρανώνουν πως, στο πλαίσιο της προσωπικής ευθύνης, ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, για το αν και πώς θα βρει δουλειά και, βεβαίως, για τα χρέη του. Όπως το κράτος δεν έχει δικαίωμα να παίρνει χρήματα από την Κατερίνα για να επιδοτεί το μαγαζί του Κώστα ή τη θέση εργασίας της Μαρίας, έτσι και με τα δάνεια. Αν δανειστώ ένα εκατομμύριο ευρώ από τον φίλο μου τον Βασίλη και μετά αποδειχτεί ότι δεν μπορώ να του τα επιστρέψω, τότε κακό τόσο του δικού μου κεφαλιού όσο και του κεφαλιού του Βασίλη (ας μη μου τα είχε δανείσει).  

Να γιατί η Ευρωζώνη αποτελεί τη μέγιστη πρόκληση για έναν νεοφιλελεύθερο. Μετά το κραχ του 2008, βουνά χρεών ήταν αδύνατον να αποπληρωθούν πανευρωπαϊκά, καθώς τα εισοδήματα των δανειζόμενων (αλλά και των τραπεζών που χρώσταγαν σε άλλες τράπεζες) απλώς εξανεμίστηκαν. Όμως, η Ευρωζώνη δεν είχε δομηθεί με τρόπο που να αντέχει τη μη αποπληρωμή αυτών των χρεών. Τότε, λοιπόν, αρχής γενομένης από τη δική μας δανειακή σύμβαση (το γνωστό Μνημόνιο), με σκοπό να καθυστερήσει η αποκάλυψη ότι τα βουνά χρεών της Ευρώπης δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθούν,ξεκίνησε μια διπλή διαδικασία. Από τη μία δίνονται τεράστια δάνεια στα πτωχευμένα κράτη ώστε να συνεχίσουν να πληρώνουν τους πιστωτές τους (και να κρατάνε τις τράπεζές τους ανοικτές).

Από την άλλη, ως όρος γι' αυτά τα δάνεια, τους επιβλήθηκε μια τεράστια εσωτερική υποτίμηση. Αυτή η διπλή διαδικασία είναι που θέτει τους νεοφιλελεύθερους σε κατάσταση απόλυτης σχιζοφρένειας!   Γιατί σχιζοφρένειας; Επειδή, ενώ η εσωτερική υποτίμηση συνάδει πλήρως με τη νεοφιλελεύθερη οπτική, ο υπέρογκος δανεισμός πτωχευμένων κρατών και τραπεζών από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους είναι «ανάθεμα» για τον νεοφιλελευθερισμό. Μια ιδεολογία που απορρίπτει εξαρχής τις από τον φορολογούμενο χρηματοδοτούμενες κρατικές παρεμβάσεις δεν μπορεί παρά να απορρίψει μετά βδελυγμίας την ιδέα ότι ποταμοί φόρων δίνονται σε κράτη και τράπεζες με στόχο να αποπληρώσουν μη εξυπηρετούμενα χρέη.  

Ένας νεοφιλελεύθερος που σέβεται τον εαυτό του θα υποστήριζε τη σκληρότερη εσωτερική υποτίμηση σε χώρες ελλειμματικές και πτωχευμένες (π.χ. μείωση μισθών ακόμα και στα 200 ευρώ τον μήνα), υπό έναν όμως όρο: άμεση διαγραφή των χρεών που δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθούν από τα μετά-την-εσωτερική-υποτίμηση-καθίζηση εισοδήματα και άμεσο κλείσιμο των πτωχευμένων τραπεζών.   Εικονογράφηση: David Shrigley   Αντί γι' αυτό, η Ευρωζώνη εμμένει στην πλάνη ότι όλα τα χρέη θα αποπληρωθούν την ώρα που, με την πολιτική γενικευμένης λιτότητας, συνθλίβει τα εισοδήματα από τα οποία θα πρέπει να πληρωθούν τα νέα και τα παλαιά δάνεια. Ο νεοφιλελεύθερος που δεν ψεύδεται στον εαυτό του γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί και πως η εμμονή της Ευρωζώνης σε αυτή την πολιτική την οδηγεί στην κατάρρευση.

Βλέπει ότι οι μόνοι κερδισμένοι από αυτή την εμμονή θα είναι η Χρυσή Αυγή, το UKIP στην Βρετανία, το ΚΚΕ, η κ. Λε Πεν και γενικά όλοι όσοι θέλουν να δουν μια ώρα αρχύτερα το τέλος της Ευρωζώνης – ένα τέλος που είναι αδύνατον να αφήσει αλώβητη την Ευρωπαϊκή  Ένωση.   Με αυτά κατά νου, ο συνεπής νεοφιλελεύθερος κατανοεί πως η μόνη εναλλακτική είναι μια Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία. Την οποία όμως φοβάται, καθώς θα «γεννήσει» κεντρική κρατική εξουσία, νέους φόρους, νέες γραφειοκρατίες, περισσότερο και πανίσχυρο κράτος.

Παράλληλα, γνωρίζει ότι αν μια τέτοια ομοσπονδία αποκτήσει δημοκρατική ομοσπονδιακή κυβέρνηση, στη βάση τού ένας-πολίτης-μία-ψήφος, η Γερμανία και οι υπόλοιπες πλεονασματικές χώρες δεν θα μπορούν να την ελέγχουν (καθώς οι πλειονότητα των πολιτών της Ευρωζώνης ανήκει σε ελλειμματικές χώρες). Άρα, ο οξυδερκής νεοφιλελεύθερος προβλέπει πως η πανίσχυρη σήμερα Γερμανία θα προσπαθήσει να δημιουργήσει αυτό το υπερ-κράτος, χωρίς όμως να αποδεχτεί τη δημοκρατική αρχή του ένας-πολίτης-μία-ψήφος. Άρα, ελλοχεύει ο κίνδυνος να σωθεί μεν η Ευρωζώνη, μετατρεπόμενη δε σε μια πανευρωπαϊκή δικτατορία.   Είναι να μην αναγνωρίζει ένας καλός νεοφιλελεύθερος στο πρόσωπο της Ευρωζώνης το Βατερλώ της ιδεολογίας του και της κρυφής του ελπίδας για έναν δημοκρατικό καπιταλισμό στην ευρωπαϊκή ήπειρο 

Πηγή: lifo

Αυξάνονται οι προσφυγές για τις μεταβιβάσεις ακινήτων του Δημοσίου στο ΤΑΙΠΕΔ

Αυξάνονται οι προσφυγές που κατατίθενται στο Συμβούλιο της Επικρατείας από Δήμους και πολίτες για την μεταβίβαση ακινήτων του Δημοσίου στο ΤΑΙΠΕΔ.

Οι προσφεύγοντες ζητούν να ακυρωθούν ως αντισυνταγματικές και παράνομες οι σχετικές αποφάσεις της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων βάσει των οποίων αποφασίστηκε να μεταβιβαστεί η δημόσια περιουσία στο ΤΑΙΠΕΔ για αξιοποίηση .

Αναλυτικά έχουν προσφύγει στο ΣΤΕ:
ο Δήμος Θερμαϊκού Θεσσαλονίκης ζητώντας ν’ ακυρωθεί η μεταφορά στο ΤΑΙΠΕΔ του «Κάμπινγκ Επανομής», έκταση 3.210.155 τετραγωνικών μέτρων μαζί με όλες του τις εγκαταστάσεις.

Ο Δήμος Θάσου που ζητεί να ακυρωθεί η μεταβίβαση στο ΤΑΙΠΕΔ του λιμένα Θάσου έκτασης 15.709 τ.μ., της έκτασης Χρυσή Αμμουδιά (181.641 τ.μ.) και έκταση 253.278 τ.μ. στη θέση «Βάλτα» της Σκάλας Ραχωνίου του Δήμου Θάσου.

Ο Δήμος Γορτυνίας Αρκαδίας που ζητεί την ακύρωση της μεταβίβασης στο ΤΑΙΠΕΔ του «Ξενία Βυτίνας» έκτασης 37.534 τ.μ. που βρίσκεται στη θέση «Καμπέα». Από τα 37.534 τ.μ. τα 14.450 τ.μ. είναι δημόσια δασική έκταση.

Ο Δήμος Ιστίας-Αιδηψού που ζητεί να μην μεταβιβαστούν οι εγκαταστάσεις των υδροθεραπευτηρίων του ΕΟΤ, (σήμερα λειτουργούν 21 υδροθεραπευτήρια εκ των οποίων τα 5 έχουν δικές τους πηγές).

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας έχουν προσφύγει επίσης, έξι κάτοικοι των Καμένων Βούρλων ζητώντας να ακυρωθεί η μεταβίβαση της ιαματικής πηγής Καμένων Βούρλων-Κονιαβίτη, έκτασης 827.930 τ.μ. και της ιαματικής πηγής Λουτρόπολης Καμένων Βούρλων έκτασης 488.089 τ.μ. μαζί με τις εγκαταστάσεις τους.

Παράλληλα:
60 κάτοικοι του Δήμου Κέρκυρας ζητούν την ακύρωση της μεταβίβασης στο εν λόγω Ταμείο της περιοχής «Νήσος» ή «Ίσσος» έκτασης 1.788.268 τ.μ. Η έκταση αυτή βρίσκεται στη λωρίδας ξηράς η οποία διαχωρίζει τη λίμνη Κορισσίων από τη θάλασσα από το δάσος κέδρων και τις πετρόμορφες αμμοθίνες.

Τριάντα κάτοικοι των Λουτρών Υπάτης ζητούσαν από το ΣτΕ να μην παραχωρηθεί στο ΤΑΙΠΕΔ το ακίνητο του ΕΟΤ έκτασης 837.958 τ.μ. μαζί με τις σχετικές εγκαταστάσεις των ιαματικών λουτρών Υπάτης.

Τέλος, δυο κάτοικοι της Αττικής ζητούν την ακύρωση της μεταβίβασης στο ΤΑΙΠΕΔ του ακίνητου «Κτήμα Ζαχάρως» έκτασης 123.678 τ.μ. που βρίσκεται στο Δήμο Ζαχάρως Ηλείας και είναι κυριότητας του ΕΟΤ. Το «Κτήμα Ζαχάρως» περιλαμβάνει ένα ακίνητο έκτασης. 

Διαβάστε επίσης στο HOT DOC που κυκλοφορεί «ΤΑΙΠΕΔ – Νησιωτικοί παράδεισοι πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας».

Με καλώδιο τηλεφώνου «πειράζουν» τα ταξίμετρα

Χρησιμοποιώντας καλώδια τύπου τηλεφώνου προκαλούσαν παρεμβολή στην ταμειακή μηχανή. Πρόκειται για μια διαδικασία που ακολουθούσαν 46 οδηγοί ταξί οι οποίοι συνελήφθησαν μετά από ελέγχους της αστυνομία έξω από σταθμούς, ξενοδοχεία, νοσοκομεία και εμπορικά κέντρα.

Δύο από αυτούς είχαν τοποθετήσει ειδικές συνδεσμολογίες, με τις οποίες αύξαναν πλασματικά το αναγραφόμενο στο ταξίμετρο χρηματικό ποσό

Επιβλήθηκαν πρόστιμα συνολικού ποσού 180.000 ευρώ. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στο πλαίσιο του αυτοφώρου στους αρμόδιους εισαγγελείς.

http://www.koutipandoras.gr/

Τσουνάμι απολύσεων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα

Ενώ η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου φέρνει αύριο, Δευτέρα, στη Βουλή, με διαδικασίες "φαστ τρακ", νέο μίνι Μνημόνιο με επιπλέον μέτρα 2 δισ. ευρώ, χιλιάδες εργαζόμενοι από τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα κινδυνεύουν να πεταχτούν στον δρόμο.

Κυβέρνηση και τρόικα αναθεωρούν τις διατάξεις για τις ομαδικές απολύσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, τις τράπεζες, τις ΔΕΚΟ. Χιλιάδες εργαζόμενοι από το Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ θα πεταχτούν στον δρόμο με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ η καμπάνα χτυπά και για τους τραπεζοϋπαλλήλους (σ.σ.: οι πρώτες εκτιμήσεις μιλούν για 12.000 απολύσεις), καθώς και για τους εργαζόμενους σε μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, όπως η Neoset, που βάζουν λουκέτο ή απολύουν μαζικά προσωπικό με πρόσχημα την επιβίωσή τους.

Η κατάσταση στην πραγματική οικονομία είναι απελπιστική, τα έσοδα υπολείπονται των στόχων η κυβέρνηση Σαμαρά έχει κάνει εσωτερική στάση πληρωμών, ενώ ετοιμάζεται να δώσει νέα παράσταση "success story" με την επίσκεψη Σόιμπλε στην Αθήνα και τις νέες υποσχέσεις για παροχή ρευστότητας στις επιχειρήσεις που βυθίζονται από την ύφεση και τη δραματική μείωση της κατανάλωσης.

Σε απολύσεις προχωρά και η Siemens παρά τη συμφωνία με το Δημόσιο

http://www.avgi.gr/

Ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ, πολιτικός και κοινωνικός καταλύτης

Αδυσώπητη η πορεία της πραγματικής οικονομίας διαψεύδει το "success story" και επαναφέρει τις πολιτικές εξελίξεις από την οικονομική στη βιωνόμενη πραγματικότητα. Οι απολύσεις στο Δημόσιο χρησιμοποιούνται ως προανάκρουσμα απολύσεων σε μεγάλους κλάδους του ιδιωτικού τομέα. Το μοντέλο ΕΡΤ, με τις αυθημερόν απολύσεις, προετοιμάζεται για παντού...

Η τρόικα απαιτεί ανθρωποθυσίες, διότι η ανεργία είναι ο ισχυρότερος μηχανισμός μείωσης των μισθών. Στη χώρα ζούμε το τέλος της εργασίας. Η ακραία λιτότητα που έχει επιβληθεί σπέρνει ενδημική ανεργία στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, ιδιαίτερα του ευρωπαϊκού Νότου.

Η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Ο Σαμαράς ψάχνει από μηχανής θεό στο Βερολίνο. Την άλλη εβδομάδα ο Σόιμπλε θα έρθει στην Αθήνα με "δώρα". Θα πρόκειται για "χάντρες και καθρεφτάκια" με στόχο να ξεγελάσει τους ιθαγενείς εν όψει εκλογών. Με παρέμβαση του Σόιμπλε η τρόικα συμφώνησε τα μέτρα του μίνι Μνημονίου να είναι μόνο 2 δισ. ευρώ. Τα σκληρά αναβάλλονται για μετά τις γερμανικές εκλογές. Μέχρι τότε η Μέρκελ θέλει να επικρατεί ησυχία στο βασίλειο. Μετά θα έρθει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων. Το ΔΝΤ έχει δηλώσει πως θα αποχωρήσει από το σχήμα της τρόικας. Η Ελλάδα σύρεται αμιγώς στη γερμανική σφαίρα επιρροής. Τα "σκυλάκια" της Μέρκελ δεν μπορούν να διανοηθούν ότι υπάρχουν δυνατότητες για τη χώρα εκτός της μέγκενης της λιτότητας.

Σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι πολιτικοί συσχετισμοί που προέκυψαν πέρυσι τον Ιούνιο και διευρύνονται είναι προς τα αριστερά. Σε συνθήκες μάλιστα που ο Σαμαράς κακοποιεί τη μεταπολιτευτική ταυτότητα της συντηρητικής παράταξης σπρώχνοντάς την προς την Ακροδεξιά, το δίλημμα Μνημόνιο ή Δημοκρατία αποκτά νέα δυναμική.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, βασικός εκφραστής αυτής της δυναμικής, ανοικτός και δημοκρατικός απέναντι σε πολύμορφες κοινωνικές και ισότιμες πολιτικές συμπορεύσεις για τη δημοκρατική αναγέννηση της χώρας, διεκδικεί τη δημοκρατική εκπροσώπηση ώστε να επιστρέψει στην κοινωνία η ελπίδα. Η συγκρότηση του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μια αυτοαναφορική κομματική εξέλιξη. Ανταποκρίνεται στη λαϊκή αξίωση να σταματήσει η κοινωνική καταστροφή, με τον λαό στο προσκήνιο και την Αριστερά στη διακυβέρνηση της χώρας. Ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ είναι το πραγματικό νέο κόμμα. Είναι αναγκαιότητα για να αποκτήσει πειστικότητα και πιο στέρεη υπόσταση η πολιτική επιλογή: Ή αυτοί ή εμείς!

http://www.avgi.gr/

Ανδρέας Παπαμιμίκος: Ποιος πραγματικά είναι ο νέος γραμματέας της ΝΔ;

Η "ΟΝΝΕΔ Α.Ε", το ΔΣ της ΕΥΑΘ, η προεδρία στη "Γαλάζια Γενιά"

Ανδρέας Παπαμιμίκος: Πρόεδρος της Διοικούσας της ΟΝΝΕΔ Θεσσαλονίκης. Παραιτήθηκε όμως μετά το πολιτικό θέμα που δημιουργήθηκε από την αποκάλυψη της «ΟΝΝΕΔ ΑΕ», του δικτύου δηλαδή μη κερδοσκοπικών εταιρειών που είχαν στήσει στη βόρεια Ελλάδα τα γαλάζια στελέχη για να εισπράττουν επιχορηγήσεις για εκδηλώσεις και δράσεις.   Τι ήταν η "ΟΝΝΕΔ ΑΕ"   Στις 20 Οκτωβρίου 2004 μία ομάδα ONNEΔιτών από τη Θεσσαλονίκη κατέθεσε στο Πρωτοδικείο ιδιωτικό συμφωνητικό σύστασης αστικής εταιρίας, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με την επωνυμία ONNEΔ Θεσσαλονίκης. Ιδρυτικό μέλος της είναι ο πρόεδρος της οργάνωσης Aνδρέας Παπαμιμίκος, καθώς και άλλα ηγετικά στελέχη όπως η Xρυσούλα Λαμπριανίδου, μέλος του συντονιστικού συμβουλίου, ο Πέτρος Eγγλέζος, και γενικώς ΟΝΝΕΔίτες της Θεσσαλονίκης. H εταιρία ONNEΔ διεκδίκησε εργασίες και κονδύλια από τον Δήμο και τη Nομαρχία Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης και από κεντρικούς φορείς όπως η ΓΓ Nέας Γενιάς και η ΓΓ Aθλητισμού. Τότε η κεντρική διοίκηση της ΟΝΝΕΔ υποτίθεται ότι είχε ζητήσει την παραίτησή του και συγκροτώντας επιτροπή διερεύνησης της υπόθεσης. Στη συνέχεια, ωστόσο, η ΟΝΝΕΔ «έθαψε» την επιτροπή που συγκρότησε και δεν ανακοίνωσε ποτέ κάτι σχετικό επί του πορίσματος των εσωκομματικών ερευνών.  Το μέλλον του κ. Παπαμιμίκου μόλις είχε ξεκινήσει να χτίζεται.   Το ΔΣ της ΕΥΑΘ, ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης και οι "ΜΚΟ"     Μετά την παραίτησή του ο Ανδρέας Παπαμιμίκος πέρασε από το ΔΣ της ΕΥΑΘ ΑΕ, όπου καταδικάστηκε για παρασιώπηση εγκλημάτων σε ποινή φυλάκισης τριών μηνών, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη. Κατόπιν άσκησαν έφεση κατά της πρωτόδικης αποφασης. Από τον Ευριπίδη Στυλιανίδη τοποθετήθηκε και στην ΤΡΑΜ Α.Ε, η οποία θητεία του βρέθηκε  στον Εισαγγελέα μετά το πόρισμα του επιθεωρητή Δημοσίας Διοίκησης. Μετά τον ανασχηματισμό του Ιανουαρίου του 2009 έγινε υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου του Ευριπίδη Στυλιανίδη στο υπουργείο Μεταφορών.   Στα «παραμάγαζα» που δημιούργησε η ΟΝΝΕΔ ήταν σε όλα μέσα. Αυτό σύμφωνα με τα στοιχεία των παραστατικών των Μη Κερδοσκοπικών Εταιριών:   1. ΟΝΝΕΔ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (μεταξύ των μελών του Δ.Σ. είναι και οι φοιτητές του ΠΑΜΑΚ, Εγγλέζος Πέτρος, Λαμπριανίδου Χρυσούλα, Πεζίκογλου Ευτύχης, Παπαμιμίκος Ανδρέας).   2. ΝΕΑΝΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (Η… αναβάπτιση της ΟΝΝΕΔ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ) (μεταξύ των μελών του Δ.Σ. είναι και οι φοιτητές του ΠΑΜΑΚ, Εγγλέζος Πέτρος, Λαμπριανίδου Χρυσούλα, Πεζήκογλου Ευτύχης, Παπαμιμίκος Ανδρέας).   3. BALKAN A.I.D. (Θυγατρική 1) (μεταξύ των μελών του Δ.Σ. είναι και ο φοιτητής του ΠΑΜΑΚ Παπαμιμίκος Ανδρέας).   4. Πρωτοβουλία για την ΝΕΑΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ (Θυγατρική 2) (μεταξύ των μελών του Δ.Σ. είναι και οι φοιτητές του ΠΑΜΑΚ Εγγλέζος Πέτρος, Μιχαλιέρης Αθανάσιος).     5. Δίκτυο πρωτοβουλίας για τη Δημοκρατία στα ΔΥΤΙΚΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, (Θυγατρική 3 με εμπλοκή του αντιπρύτανη του ΠΑΜΑΚ, Ηλία Κουσκουβέλη).     Η προεδρία της ΟΝΝΕΔ   Αν και ο κ. Παπαμιμίκος ήταν όλα τα παραπάνω, στα εσωκομματικά της ΝΔ έπαιξε κεντρικό ρόλο. Το 2010 αποτέλεσε επιλογή της Ντόρας Μπακογιάννη για πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, απέναντι στον Κώστα Χατζή. Για την ιστορία, ο Κώστας Χατζής ήταν ένας εκ των συντακτών της περίφημης επιστολής "ΟΝΝΕΔίτες καλούν ΟΝΝΕδίτη" προς τον Αντώνη Σαμαρά, που του ζητούσαν... σωτηρία.   Έπειτα από ένα πυκνό διάστημα καταγγελιών για βία, νοθεία, εκβιασμούς, ο κ. Παπαμιμίκος βγήκε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ σε ένα συνέδριο - υπόδειγμα πολιτικού πολιτισμού και ψυχραιμίας.   Διάσημη είναι η προσυνεδριακή επίθεση που δέχτηκαν στελέχη του Κ. Χατζή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από το... πρωτοπαλίκαρο του κ. Παπαμιμίκου και τωρινό πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, Σάκη Ιωαννίδη. Η επίθεση πέραν του τραμπουκισμού συνοδεύτηκε από προσωπικές απειλές και λάσπη.   Οι καταγγελίες του Χατζή:   Η πλευρά Χατζή κάνει λόγο για “νοθεία” και “προπηλακισμούς”. Συγκεκριμένα, συνεργάτες του υποψηφίου προέδρου, ανέφεραν ότι στο εκλογικό τμήμα του Βελλίδειου, ο εκλογικός αντιπρόσωπος του κ. Χατζή είχε προπηλακιστεί, είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο και η κάλπη είχε μείνει “αφύλακτη” για περίπου 5 ώρες. Μάλιστα, οι ίδιες πηγές ισχυρίζονταν ότι “κατά την απουσία του εκπροσώπου, ψήφισαν μέσα σε μισή ώρα 1.500 άτομα”, υπονοώντας ότι έχει υπάρξει σωρεία διπλοψηφιών.   Εντός του συνεδρίου δεν έλειψαν οι τραμπουκισμοί. Περισσότερα αποκαλύφθηκαν μετά την ήττα Χατζή, όταν η πλευρά των χαμένων άρχισε να αποκαλύπτει τα σκηνικά βίας και νοθείας κατά την εκλογή αντιπροσώπων για το συνέδριο. Τα μετά το συνέδριο γεγονότα μπορούμε να τα φανταστούμε, με πιο διάσημο εκείνο των Γιαννίνων, όπου η πλευρά Χατζή κυνήγησε υποστηρικτές του Παπαμιμίκου και τους ξυλοφόρτωσε δημόσια (γιατί η "υγιής πολιτική αντιπαράθεση" είναι κατάκτηση ολόκληρης της ΟΝΝΕΔ).   Ο κ. Παπαμιμίκος ήταν, όμως, νικητής κι ένα χρόνο μετά ο Κ. Χατζής αποχώρησε από τη ΝΔ.   Συνεχίζοντας την καλή παράδοση που έχει η ΝΔ στη δημοκρατία, σήμερα το συνέδριο εξέλεξε ΟΜΟΦΩΝΑ, χωρίς ψηφοφορία, γραμματέα τον Ανδρέα Παπαμιμίκο. Έναν "ξεχωριστό" πολιτικό άντρα. 
 Πηγή : http://left.gr/ 

Ευρωπαϊκή Χαμέρπεια και Ασέβεια

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ

Θυμάμαι το έργο Καζαμπλάνκα (Casablanca, 1942) κάθε φορά που  η υποκρισία και η δουλικότητα των Ευρωπαίων  έναντι των υπερατλαντικών τους εταίρων, πατρώνων δηλαδή, ξεπερνά  κάθε όριο  και καταλήγει σε κατάντια. Ανάμεσα στις πολλές εξαιρετικές στιγμές και σκηνές της κλασσικής πλέον σκηνοθεσίας του έργου, υπάρχει μια που ξεχωρίζει.

Είναι η σκηνή που ο διεφθαρμένος Γάλλος Aστυνομικός Διευθυντής Captain Renault (Claude Rains)  της πόλης του Μαρόκο Καζαμπλάνκα,  που ελέγχεται από τη δωσίλογη προς τους Γερμανούς γαλλική κυβέρνηση Vichy,  δίνει διαταγή να κλείσει το “Rick’s Café Américain”, ιδιοκτησίας του Αμερικανού τυχοδιώκτη Rick Blain (Humphrey Bogart). Στη διάρκεια του πολέμου στο “Rick’s Café” λάμβαναν χώρα όλων των μορφών δοσοληψίες από τις οποίες ο Αστυνομικός Διευθυντής λάμβανε το μερτικό του. Το κέντρο λειτουργούσε και ως καζίνο, με τιμήματα όλων των ειδών.

Όταν μετά από κάποιο αντι-γερμανικό επεισόδιο ο Γερμανός αξιωματούχος Major Strasser (Conrad Veidt) απαίτησε να κλείσει το “Rick’s Café”, ο Captain Renault έπρεπε να συμμορφωθει. Αλλά έπρεπε ταυτόχρονα να τηρήσει προσποιητικά την «αυτονομία» της κυβέρνησης Vichy έναντι των Γερμανών, και τη δική του «αξιοπρέπεια». Έδωσε λοιπόν την εντολή να κλείσει το μαγαζί αναφωνώντας, «είμαι σοκαρισμένος, σοκαρισμένος, μαθαίνοντας ότι εδώ μέσα  διεξάγεται κυβεία» («I’m shocked, shocked to find out that gambling is going on in here!”).

Σοκαρισμένοι είναι  τις μέρες αυτές και όλοι οι ταγοί της Ευρώπης  με την ιδιότητά τους ως αρχηγοί και αξιωματούχοι εθνικών κρατών, είτε ως αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σοκαρισμένη είναι η  Σιδηρά Κυρία της Γερμανίας Μέρκελ, σοκαρισμένος είναι ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σιούλζτ, ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Γερμανίας, ο Υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η κυρία Κάθυ Άστον, «Υπουργός Εξωτερικών» της ΕΕ, ο γνωστός μας Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόσο, ο Γάλλος Πρόεδρος Ολαντ – ο κατάλογος αυξάνεται γεωμετρικά κάθε μέρα.

Είναι όλοι τους σοκαρισμένοι. Διότι οπως και ο διεφθαρμένος Αστυνομικός Διευθυντής της Καζαμπλάνκα, ανακάλυψαν και αυτοί ότι, άκουσον άκουσον, οι μυστικές υπηρεσίες των φίλων και εταίρων τους Αμερικανών, τους παρακολουθούν, τους καταγράφουν και τους φακελώνουν στο διηνεκές – άτομα, εταιρείες κράτη. Και αντίθετα με τον Captain Renault, που προφανώς δεν έπαιρνε τον εαυτό του στα σοβαρά, έχουν όλοι συλλογικά εξαγριωθεί! Είναι απαράδεκτο και ανήθικο διακηρύττουν, να συμβαίνει κάτι τέτοιο μεταξύ εταίρων! Οι Αμερικανοί θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις, πρέπει να απολογηθούν και πρέπει πάρ’ αυτά να τερματίσουν τις κατασκοπευτικές  τους δραστηριότητες , αλλιώς …αλλιώς τι;

Σχίζουν τα ιμάτιά τους και τα καλοκαθισμένα οπίσθιά τους οι Ευρωπαίοι ως εάν δεν γνώριζαν πως λειτουργούσε  ο υπερατλαντικός τους εταίρος κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και μετά. Υποκρίνονται σήμερα ότι είναι παθητικά θύματα της αμερικανικής αλαζονείας και εξουσίας, ότι τυγχάνουν εκμετάλλευσης και έλλειψης σεβασμού.

Οι Ευρωπαίοι και ειδικά οι Ευρωπαίοι της ΕΕ ψεύδονται ασύστολα. Όχι μόνο γνωρίζουν αλλά συνεργάζονται ευσυνείδητα, πρόθυμα και με περισσή δουλικότητα για να εξυπηρετήσουν την Ουάσιγκτον. Αυτό το έπρατταν και το πράττουν σε επίπεδο διμερών κρατικών συμφωνιών που λαμβάνουν τη μορφή συνεργασιών των αντίστοιχων μυστικών υπηρεσιών τους , πολλές εκ των οποίων ακόμα και σήμερα «συντηρούνται» σε επίπεδο τεχνολογίας και τεχνογνωσίας από τη Ουάσιγκτον. Και το πράττουν και σε θεσμικό επίπεδο ως Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τίποτα το μεμπτό δεν θα υπήρχε σε τέτοιες μορφές συνεργασίας εάν αυτές λειτουργούσαν στη βάση της αρχής της αμοιβαιότητας και έδειχναν σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Συμβαίνει ωστόσο ακριβώς το αντίθετο. Η Ουάσιγκτον αποφασίζει και διατάζει, ενώ ένα μεγάλο προσποιητικό και υποκριτικό φύλλο συκής  καλύπτει την πραγματικότητα και το σύνδρομο του αυλικού που διαχρονικά χαρακτηρίζει τις σχέσεις Ευρώπης – Αμερικής.

Τα παραδείγματα της Ευρωπαϊκής χαμέρπειας, αν αρχίσουμε από το 1945 και μετά, είναι κυριολεκτικά χιλιάδες. Αλλά δεν χρειάζεται να πάμε τόσο μακριά.

Δείτε τη συμπεριφορά των Ευρωπαίων έναντι στο φυγά Edward Snowden, τον Αμερικανό που αποκάλυψε το αμερικανικό σύστημα παρακολούθησης και κατά του οποίου ωρύονται συλλογικά οι Ευρωπαίοι, για να πεισθείτε.

Στις 2 Ιουλίου κυκλοφόρησε μια φήμη ότι ο φυγάς – ικέτης Snowden έφυγε από τη Μόσχα, όπου είχε βρει προσωρινά καταφύγιο στο αεροδρόμιο, «κρυμμένος» στο προεδρικό αεροπλάνο του Προέδρου της Βολιβίας Έβο Μοράλες. Ο τελευταίος, που επισκέπτετο τη ρωσική πρωτεύουσα για ένα ενεργειακό συνέδριο, εξέφρασε τη συμπάθειά του για το φυγά – ικέτη και ότι θα μπορούσε να του προσφέρει άσυλο στη Βολιβία. Και όταν ο Μοράλες αναχώρησε, έκλεισαν οι ουρανοί της Ευρώπης για το προεδρικό του αεροπλάνο. Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία και Πορτογαλία του απαγόρευσαν τη διέλευση και τον ανεφοδιασμό. Λόγω έλλειψης καυσίμων το αεροπλάνο αναγκάστηκε να προσγειωθεί επειγόντως στην Αυστρία. Και όλα έγιναν λόγω υποψίας ότι ο Μοράλες μετέφερε τον φυγά – ικέτη, Snowden. Που δεν ήταν έτσι. Αλλά έπεσε διαταγή από την Ουάσιγκτον και  οι ευρωπαϊκοί ουρανοί έκλεισαν για ένα προεδρικό αεροπλάνο.

Ένα χρόνο πριν, το 2012, η ΕΕ επεξεργάζετο μια απόφαση για τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών της που θα περιόριζε σε μεγάλο βαθμό την πραγμάτωση αυτής ακριβώς της παρακολούθησης για την οποία οι Ευρωπαίοι σήμερα φωνασκούν υποκριτικά.  Ωστόσο κατόπιν έντονων πιέσεων από την Ουάσιγκτον και με το πρόσχημα του πολέμου κατά της διεθνούς τρομοκρατίας,  η ΕΕ ακύρωσε τις δικλείδες ασφαλείας της απόφασης  υπέρ των αμερικανών, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Λίγα χρόνια πριν, ολόκληρη η ΕΕ έπεσε μπρούμυτα και παρέδωσε όλα τα προσωπικά δεδομένα Ευρωπαίων επισκεπτών στις ΗΠΑ, μετά που οι Αμερικανοί απείλησαν  ότι δεν θα επέτρεπαν σε όσους δεν συμμορφώνονταν να επισκεφθούν τις ΗΠΑ. Μάλιστα οι Αμερικανοί εγκατέστησαν οι ίδιοι προσωπικά συστήματα ασφαλείας στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια. Και όσοι έχουν ταξιδέψει στις ΗΠΑ γνωρίζουν όχι μόνο την ταλαιπωρία αλλά και την ταπείνωση που υφίστανται επί μονίμου βάσεως. Μόνο μια χώρα στον κόσμο απαίτησε και επέβαλε αμοιβαιότητα στους Αμερικανούς που την επισκέπτονται. Η Βραζιλία.

Προσωπικά πιστεύω ότι η απόλυτη ταπείνωση της Ευρώπης συντελέσθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου όταν οι Αμερικανοί άρχισαν οργανωμένα να υλοποιούν το σύστημα «απαγωγών» υπόπτων, γνωστό ως “Rendition”, από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Τότε σύσσωμη η Ευρώπη και ειδικά η ΕΕ, δέχθηκε να ακυρωθεί όλος ο νομικός  της πολιτισμός και επέτρεψε, ενεργώς συνεργαζόμενη, να γίνονται απαγωγές «υπόπτων» σε όλη της την επικράτεια προσποιούμενη δημοσίως ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε. Μόνο η δικαστική εξουσία της Ιταλίας, όχι το Ιταλικό κράτος, αντιστάθηκε σε αυτήν την κατάντια και καταδίκασε,  έστω και απόντες αμερικανούς πράκτορες σε πολυετή φυλάκιση. Καταδίκασε επίσης τον Αρχηγό των Ιταλικών Μυστικών Υπηρεσιών, που συνεργάστηκε με τους Αμερικανούς,  σε δέκα χρόνια φυλακή.  Κατά τα άλλα το γεγονός αυτός είναι ως εάν δεν συνέβη ποτέ στην ΕΕ. 

Δεν είμαι ηθικοπλάστης για να κατακρίνω τις πράξεις των Ηνωμένων Πολιτειών.  Οι ΗΠΑ λειτουργούν ως αυτοκρατορική δύναμη (imperial power) και ως αυτοκρατορική δύναμη έχουν στρατηγικές και όχι ηθικές επιταγές. Τους ξιπασμένους Ευρωπαίους ταγούς και τους φαρισαϊσμούς τους μέμφομαι. Και να το θυμάστε. Τον φυγά – ικέτη Snowden, που ουσιαστικά μάχεται κατά μιας εκλεπτυσμένης μορφής «ήπιου ολοκληρωτισμού», αυτοί θα δρομολογήσουν την έκδοσή του. Ο Αιλιανός (Ποικίλη Ιστορία 5.17)μνημονεύει ότι οι Αθηναίοι είχαν θανατώσει άνθρωπο γιατί είχε σκοτώσει ένα σπουργίτι που είχε τη φωλιά του στο ναό. Σήμερα για την παράδοση ενός ικέτη στους διώκτες του, του Edward Snowden, τα κράτη συνωστίζονται στην ουρά, αρχίζοντας από την Ευρώπη και με πρωταγωνιστές τους δουλοπρεπείς ταγούς της.

Read more: http://mignatiou.com/

Κότες, καλαμπόκια, και ΣΥΡΙΖΑ

 Του Θανάση Καρτερού

Ο διαταραγμένος πάει, λέει το σχετικό ανέκδοτο, στο γιατρό και του εξομολογείται ότι αισθάνεται να είναι καλαμπόκι. Ο γιατρός τον υποβάλει σε ειδική θεραπεία και κάποια στιγμή ο ασθενής αισθάνεται επιτέλους να είναι πάλι μια χαρά άνθρωπος -μέχρι κι αριστερός που λέει ο λόγος. Φεύγει ευτυχής από το ιατρείο, αλλά σε λίγο γυρίζει ασθμαίνων και τρομαγμένος για να ρωτήσει το γιατρό: Εγώ το ξέρω ότι δεν είμαι καλαμπόκι, γιατρέ μου, αλλά οι κότες το ξέρουν;
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αποξηραμένο και να μην προκαλεί πολύ γέλιο, αλλά το ηθικό του δίδαγμα παραμένει αειθαλές και η αγνόησή του προκαλεί πολύ κλάμα. Όπως για παράδειγμα παρατηρήσαμε σε πλείστες όσες περιπτώσεις στην πορεία προς το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και κατά πώς πάει θα παρατηρήσουμε και κατά το συνέδριο. Επέσατε θύματα αδέλφια εσείς. Διότι δεν συνειδητοποιήσατε ότι είστε αν και δεν πρέπει να είστε καλαμπόκι, πράγμα που δεν εμπόδισε τους απέναντι να συνειδητοποιήσουν ότι είναι, αν και δεν πρέπει να είναι, κότες.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού όμως. Συνεχίζεται έτσι μια παλιά παράδοση της αριστεράς κάθε αποχρώσεως. Κατά την οποία όταν εμφανίζονται πολιτικές διαφορές θεωρούμενες ως σοβαρές, γίνεται αυτομάτως ο διαχωρισμός: Από δω τα καλαμπόκια, από κει οι κότες. Με τους ρόλους μάλιστα να εναλλάσσονται από περίπτωση σε περίπτωση, έτσι που κάποιο παθητικό καλαμπόκι στη μια περίπτωση να μεταβάλλεται σε μαχητική κότα στην άλλη. Και να αποκαθίσταται τελικώς με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο η ισορροπία στους αριστερούς βιότοπους.
Ο δηκτικός Ηλίας Ηλιού σχολίαζε το φαινόμενο με τη φράση: Κεφαλή εν όψει, πυρ ομαδόν. Κότες και καλαμπόκια εδώ και δεκαετίες τρώνε και τρώγονται, ψηφίζουν και καταψηφίζουν, ψηφίζονται και καταψηφίζονται, κακαρίζουν και φραξιονίζουν. Κάθε παλιός έχει τσιμπήματα κότας στην κοιλιά και γεύση καλαμποκιού στη γλώσσα. Και κατά πώς φαίνεται τώρα ασκούνται είτε ως κότες, είτε ως καλαμπόκια, είτε ως και τα δυο, όπως είναι πολιτικά πιο σωστό, και οι νεότεροι.
Το είδος δηλαδή καλαμπόκι-κότα, το οποίο πολλοί υποσχέθηκαν να εξαλείψουν, αποδεικνύεται εφτάψυχο -όπως και η αριστερά. Για την οποία πάντως είναι γεγονός, πως όσες ψυχές της και να βγουν στο πεδίο της εσωκομματικής διαπάλης, μένουν αρκετές και για τον ταξικό εχθρό. Συνεπώς: Καλή όρεξη σε όλους… 
http://www.avgi.gr/

Το φαρμακείο της φύσης: Δέκα τροφές με αντικαταθλιπτικές ιδιότητες [λίστα]

Yπάρχουν μερικές τροφές που εκτός από τα θρεπτικά συστατικά που μας προσφέρουν μπορούν να συμβάλουν και στην... 
ευτυχία μας. Αυτό αποδεικνύουν έρευνες που υπογραμμίζουν τις «αντικαταθλιπτικές» ιδιότητες που έχουν ορισμένες τροφές. Παρακάτω παρουσιάζονται 10 από τα τρόφιμα αυτά.
Σέσκουλα

Δεδομένου ότι τα σέσκουλα περιέχουν μεγάλες ποσότητες μαγνησίου, το οποίου τα χαμηλά επίπεδα στον οργανισμό μας συνδέονται με την κατάθλιψη, το λαχανικό αυτό μπορεί να λειτουργήσει ως ένα καλό αντικαταθλιπτικό.
Μοβ πατάτες

Οι μοβ πατάτες περιέχουν ισχυρά αντιοξειδωτικά γνωστά στοιχεία με νευρο-προστατευτικές ιδιότητες, αλλά και ιώδιο που ενισχύει τη λειτουργία του θυρεοειδούς, ο οποίος με τη σειρά του συντελεί στη ρύθμιση της καλής διάθεσης.
Μύδια

Τα μύδια αποτελούν καλές πηγές βιταμίνης Β12, σεληνίου, ιωδίου, πρωτεϊνών και ψευδαργύρου, στοιχείων που βοηθούν τον θυρεοειδή αδένα, που όπως σημειώνεται και πιο πάνω συντελεί στη ρύθμιση της καλής διάθεσης.
Μαύρη σοκολάτα

Αρκούν μόνο μερικά γραμμάρια μαύρης σοκολάτας για να βελτιωθεί η ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο κάτι το οποίο προσφέρει στιγμιαία καλύτερη συγκέντρωση και ανεβάζει τη διάθεση.
Γιαούρτι

Το γιαούρτι είναι πηγή ασβεστίου το οποίο ενεργοποιεί τους νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου με ότι συνέπεια μπορεί να έχει κάτι τέτοιο στον εγκέφαλο.
Σπαράγγια

Τα σπαράγγια περιέχουν δύο στοιχεία τα οποία μπορούν να συμβάλλουν στην βελτίωση της διάθεσης. Αφενός το φυλλικό οξύ, του οποίου τα χαμηλά επίπεδα συνδέονται με την κατάθλιψη και αφετέρου η τρυπτοφάνη, η οποία χρησιμοποιείται από τον εγκέφαλο για να δημιουργηθεί σεροτονίνη, που είναι ένα από τα βασικά σταθεροποιητικά της διάθεσης.
Μέλι

Το μέλι βοηθά στην πρόληψη της κατάθλιψης μειώνοντας τις φλεγμονές στον εγκέφαλο.

Ντομάτες

Οι ντομάτες περιέχουν λυκοπένιο που είναι ένα αντιοξειδωτικό το οποίο καταπολεμά τη φλεγμονή στον εγκέφαλο και γενικά τον προστατεύει.
Αυγά

Τα αυγά περιέχουν μέτριες έως μεγάλες ποσότητες ψευδαργύρου, βιταμινών Β, ιώδιο, ωμέγα-3 λιπαρά οξέα και πρωτεΐνες, στοιχεία τα οποία δίνουν ενέργεια και συμβάλλουν στη δημιουργία καλής διάθεσης.
Καρύδες

Οι καρύδες περιέχουν τριγλυκερίδια μέσης αλύσου, τα οποία είναι ειδικά λίπη που τροφοδοτούν την καλύτερη διάθεση και ενισχύουν τη γενική υγεία του εγκεφάλου.


Πηγή: http://www.zoomblog.org/

Το βούλευμα για το σκάνδαλο Energa-Hellas Power και η κατάθεση Ψυχάρη

Γράφει ο ειδικός συνεργάτης

Περισσότερα ερωτηματικά δημιουργεί το σκεπτικό του βουλεύματος (υπ” αριθ. 2470/2013) του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών βάσει του οποίου αφέθηκαν ελεύθεροι τέσσερις από τους έξι κατηγορούμενους του σκανδάλου Energa-Hellas Power.

Το e-reportaz φέρνει στη δημοσιότητα το πολυσέλιδο δικαστικό έγγραφο το οποίο υπογράφουν οι δικαστές Γεράσιμος Βρυώνης, Μαρίνα Ευαγγέλου και Αναστασία Παρούση, οι οποίοι σε αντίθεση με την πρόταση του εισαγγελέα Πλημμελειοδικών, Κωνσταντίνου Σπηλιόπουλου, διέταξαν την αποφυλάκιση των Αχιλλέα Φλώρου, Βασίλη Μηλιώνη, Χαράλαμπου Σμυρλιάδη και Νικολάου Δεκόλη.

Υπενθυμίζεται ότι η συγκεκριμένη εξέλιξη προκάλεσε αίσθηση στο νομικό κόσμο της χώρας, ενώ σάλος για το ρόλο της ενημέρωσης και τον τρόπο με τον οποίο διαπλέκονται εκδότες με πολιτικά πρόσωπα και ενίοτε κατηγορούμενους προκλήθηκε κατόπιν των email που δημοσιεύθηκαν και αφορούσαν τις συνομιλίες του Αχιλλέα Φλώρου με τον εκδότη Σταύρο Ψυχάρη. Αντικείμενο των επαφών ήταν η τοποθέτηση του επικεφαλής του ΛΑΓΗΕ και η μεσολάβηση την οποία έκανε ο επικεφαλής του ΔΟΛ προκειμένου η πλευρά Φλώρου (λίγο πριν την σύλληψη) συναντηθεί με τον υφυπουργό Ενέργειας, κ. Ασημάκη Παπαγεωργίου. Μάλιστα ο κ. Ψυχάρης ανερυθρίαστα αναφέρει σε ένα από τα email ότι επικοινώνησε με τον κ. Σαμαρά, ο οποίος ενδεχομένως και να έριξε ορισμένες «σφαλιάρες» στον κ. Παπαγεωργίου.

Σήμερα το e-reportaz αποκαλύπτει και την κατάθεση που έδωσε ο εκδότης στον ανακριτή, κ. Γεωργουλέα.

Οι offshore και το ταξίδι στην Αγία Πετρούπολη

Στο πολυσέλιδο δικαστικό έγγραφο καταγράφεται με πλήρη τρόπο η διαδρομή των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και η προσπάθεια εξαφάνισης των ποσών που υπεξαιρέθηκαν από το ελληνικό Δημόσιο, τον ΛΑΓΗΕ και τους Δήμους. Ως «εγκέφαλος» και ενορχηστρωτής του colpo grosso εμφανίζεται ο Άρης Φλώρος. Είναι ενδεικτικό ότι εκείνος και ο πατέρας του, Αχιλλέας, εμφανίζονται ως οι δικαιούχοι λογαριασμών και ιδιοκτήτες των εξωχώριων εταιριών.

Πρόσωπα του περιβάλλοντος του Άρη Φλώρου λένε ότι «ήταν σίγουρος ότι δεν θα πιαστεί ποτέ» και ότι «είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του». Από την άλλη πλευρά ο συγκατηγορούμενός του, Βασίλης Μηλιώνης, εμφανίζεται να τα «φορτώνει» όλα στον Φλώρο, υποστηρίζοντας ότι του εμφάνισε ένα Ρωσο-Αραβικό fund με την επωνυμία WOELDWIDE ENERGY LIMITED το οποίο εξαγόρασε την εταιρία του. Τελικώς αποδείχθηκε ότι το fund ήταν «φάντασμα» και ότι πίσω από κρυβόταν ο Φλώρος. Ο Μηλιώνης λέει ότι εξαπατήθηκε από τον -μέχρι εκείνη τη στογμή- ανταγωνιστή του στην αγορά. Ο εισαγγελέας στην πρότασή του όμως έχει άλλη άποψη: Συμπεραίνει ότι ήταν και εκείνος στο κόλπο επισημαίνοντας, μάλιστα, ότι τα 20 εκατ. ευρώ «δεν εμβάσθηκαν σε ελληνικά πιστωτικά Ιδρύματα, ούτε επενδύθηκε στην Ελλάδα, αλλά διακινήθηκε σε τραπεζικά Ιδρύματα της Κύπρου και του Λιβάνου μέσω εικονικών συμβάσεων δανείου…».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν -επίσης- και οι πασίδηλες αντιφάσεις στις οποίες υπέπεσαν οι Αχ. Φλώρος και Βασ. Μηλιώνης αναφερόμενοι στο διαβόητο ταξίδι στην Αγ. Πετρούπολη το οποίο πραγματοποίησαν προκειμένου να συναντήσουν τον υποτιθέμενο επενδυτή. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ ο Φλώρος κατέθεσε ότι συναντήθηκαν με κάποιον «Ιγκόρ», ο Βασίλης Μηλιώνης υποστήριξε ότι συνάντησαν κάποιον «Ντιμίτρι Γκεοργκίεφ». Οι δικαστικές Αρχές, από την άλλη πλευρά, πιστεύουν ότι δεν συνάντησαν κάποιον επενδυτή αλλά το ταξίδι έγινε προκειμένου να… θολώσουν τα νερά και κυρίως τις Αρχές.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σημαντικό ρόλο στην ανάκριση -εκτός από τα στοιχεία που συνέλεξε ο ειδικός ανακριτής- διδραμάτισαν και δυο δικηγόροι οι οποίοι συνεργάζονταν προσωπικά με την οικογένεια Φλώρου αλλά και την Εnerga.

Το αιτιολογικό των αποφυλακίσεων

To Συμβούλιο Πλημμελειοδικών δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρανόησης για την τέλεση ή μη των πράξεων που αποδίδονται στους κατηγορούμενους. Αναφέρει με σαφήνει ότι «προέκυψαν σοβαρές ενδείξεις ενοχής των κατηγορουμένων για τις ως άνω πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται…».

Οπότε το ερώτημα το οποίο τίθεται είναι σαφές: Για ποιο λόγο κρίθηκε ότι τέσσερις από τους έξι κατηγορούμενους πρέπει να αφεθούν ελεύθεροι; Τι το συνταρακτικό μεσολάβησε από την ημέρα της προφυλάκισης μέχρι και την ημέρα που κρίθηκε η εξακολούθηση ή μη της κράτησης;

Για τον Αχιλλέα Φλώρο το σκεπτικό του δικαστικού συμβουλίου αναφέρει ότι «αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας» καθώς νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα στον Ευαγγελισμό. Όπως αναφέρεται πάσχει από ασταθή στηθάγχη, χρόνια κολπική μαρμαρυγή, αρτηριακή υπέρταση, αρτηριακή υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη, καταρράκτη, κτλ. Επισης αναφέρει ότι είναι 73 ετών και ότι λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει δεν κρίνεται ύποπτος φυγής.

Για τον Βασίλη Μηλιώνη οι δικαστές αναφέρουν ότι από την αρχή της διαδικασίας «ήταν συνεπής στις απόψεις του», ότι «αποδέχθηκε τη συμμετοχή του στις εξωχώριες εταιρίες» και έδωσε και πρόσθετα στοιχεία καθώς και ότι προσήλθε αυθορμήτως ενώπιον του Ανακριτή και ήλθε στην Ελλάδα από το εξωτερικό όταν έμαθε ότι διενεργείται σε βάρος του η ανάκριση.

Τα ίδια αναφέρονται και για τον Χαράλαμπο Σμυρλιάδη ενώ για τον Δεκόλη φέρεται να ελήφθη υπόψην και η ηλικία του (72 ετών).

Νομικοί κύκλοι, όμως, υπενθυμίζουν ότι η αντικατάσταση της προσωρινής κράτησης ελλοχεύει ιδιαίτερους κινδύνους, ιδίως από τη στιγμή που αρκετά εκατομμύρια ευρώ βρίσκονται «ελεύθερα» σε χώρες όπως ο Λίβανος.

Διαβάστε το βούλευμα

  

 

Η κατάθεση Ψυχάρη

Η ενημερωτική εκπομπή «Ρεπορτάζ» στο κανάλι Gr με τον Πέτρο Κουσουλό, η ιστοσελίδα koutipandoras.gr του Κώστα Βαξεβάνη καθώς και η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» αποκάλυψαν το δυσώδες παρασκήνιο της υπόθεσης και τις κρυφές συνομιλίες μεταξύ του Αχιλλέα Φλώρου και του εκδότη, Σταύρου Ψυχάρη, με σκοπό την τοποθέτηση του κ. Ζήση ως επικεφαλής του ΛΑΓΗΕ. Οι συνομιλίες ξεκινούν από τον Μάρτιο του 2012 και ολοκληρώνονται λίγο πριν την προφυλάκιση του κ. Φλώρου, τον Νοέμβριο του 2012.

Μάλιστα κατά τη διάρκεια της προσωρινής κράτησης του επιχειρηματία υπήρξαν και δυο ανυπόγραφα δημοσιεύματα στο «Βήμα» τα οποία αγιοποιούσαν τους κατηγορούμενους. Το δεύτερο δημοσιεύθηκε λίγο πριν τη συνεδρίαση του Δικαστικού Συμβουλίου και φέρει τίτλο «Νέα Τροπή στην υπόθεση Energa-Hellas Power». Τα εν λόγω δημοσιεύματα χαρακτηρίστικαν «ύποπτα» ακόμη και από νομικούς παραστάτες των ίδιων των κατηγορουμένων είναι δε γραμμένα με τρόπο απροκάλυπτα υποστηρικτικό προς το πρόσωπό τους. Στοχοποιούν δε τον ανακριτή κ. Γεωργουλέα καθώς και τον επικεφαλής της Αρχής για το Ξέπλυμα Βρώμικου Χρήματος, κ. Νικολούδη.

Στις 21 Μαϊου 2013 ο κ. Σταύρος Ψυχάρης κλήθηκε από τον ειδικό ανακριτή να καταθέσει για το περιεχόμενο των email. Εκεί είπε ότι γνώρισε τον κ. Φλώρο σε κοινωνική εκδήλωση, αρχές της άνοιξης του 2012 και ότι λίγο καιρό αργότερα συναντήθηκαν στην εφημερίδα του. «Εκεί μου ζήτησε όπως πολλοί άλλοι ζητούν, να βοηθήσω να γίνει ένας διορισμός, δεν θυμάμαι ποιος ήθελε να διοριστεί και σε ποια θέση. Του είπα αορίστως ότι θα βοηθήσω όπως λέμε συνήθως… Επισημαίνω ότι τα αναγραφόμενα στα ευρισκόμενα εις χείρας σας ηλεκτρονικά μηνύματα που φέρονται να έχουν ανταλλαγή εμού και του κ. Αχιλλέα Φλώρου, έχουν γραφεί κατά συνθήκη ώστε να απαλλαγώ από την πόεσή του…».

Διαβάστε ολόκληρη την απολογία

 

Οι εξηγήσεις Ψυχάρη βέβαια δεν πείθουν. Από την άλλη πλευρά οι Αμερικανοί έχουν ένα ρητό. Λένε «follow the money».

- See more at: http://www.e-reportaz.gr /

Ασυνήθιστος Βαρουφάκης επί του προσωπικού: Η κόρη μου, η οικογένεια μου και η ετεροτοπία

Με ασυνήθιστη, εξομολογητική διάθεση, ο γνωστός οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης μιλάει για την προσωπική του ζωή, για την οικογένειά του, την κόρη του και τους φόβους του. Σε ένα κείμενο που, όπως λέει, βασίζεται σε multimedia άρθρο που ετοιμάστηκε στο πλαίσιο μόνιμης πλέον συνεργασίας του με το ολλανδικό κέντρο σύγχρονης τέχνης Witte de With και αναδημοσιεύει ο ιστότοπος protagon.

Ο ήλιος μόλις είχε ανατείλει πάνω από το Παγώνι όταν η κυρία Αργυρώ άνοιγε την πόρτα του παντοπωλείου της. Πάνω στην ώρα. Καιγόμουν να αγοράσω τηλεκάρτα. Ήταν η πρώτη φορά που θα χρησιμοποιούσα θάλαμο του ΟΤΕ, μετά από χρόνια.

Το ημερολόγιο έδειχνε Νοέμβριος 2005, μια αιωνιότητα σχεδόν πριν από την Κρίση που θα πολιορκούσε τις ζωές μας μερικά χρόνια αργότερα. Ο σκουριασμένος, ημιδιαλυμένος κίτρινος θάλαμος ήταν ακριβώς απέναντι από το μαγαζί της κυρίας Αργυρώς, στο σταυροδρόμι που συνέδεε την πόλη της Αίγινας με χωράφια όπου καθημερινά ίδρωναν μεροκαματιάρηδες μετανάστες. Απρόβλεπτα, το σταυροδρόμι αυτό θα γινόταν η διασταύρωση των δύο συγκρουόμενων «κόσμων» μου.

Τρεις μήνες πριν, η Αυστραλία είχε «πάρει» τη δεκαοκτάμηνη κόρη μου, όταν η μητέρα της αποφάσισε να επιστρέψει εκεί μαζί της - δια παντός. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διατηρήσω φωνητική επαφή με τη μικρή Ξένια, για τρεις μήνες μονολογούσα καθημερινά δέκα με δεκαπέντε λεπτά της ώρας στο ακουστικό του τηλεφώνου, με μόνη αμοιβή κάποιους μωρουδίστικους ήχους και την ελπίδα ότι δεν θα ξεχάσει την φωνή μου. Το σταθερό μου τηλέφωνο είχε μετατραπεί στον σκοτεινό διάδρομο ήχων που μετέδιδε κάθε πρωί το σάουντρακ της απουσίας της.

Όσο ήμουν στην Αθήνα, το πρωινό τηλεφώνημα λειτουργούσε ως νεκρή ζώνη που χώριζε την ημέρα μου στα δύο, σε δύο πραγματικότητες. Σε εκείνη που βυθιζόμουν μεταξύ ξυπνήματος και πριν τηλεφωνήσω στη μακρινή ήπειρο και στην αθηναϊκή ζωή μου που ξεκινούσε αμέσως μετά. Αυτές οι πραγματικότητες είχαν και την τηλεπικοινωνιακή τους έκφραση. Το σταθερό τηλέφωνο, λόγω της σχετικής του φθήνιας, ήταν συνυφασμένο με την ετεροτοπία μου και τον σχεδόν σιωπηλό κόσμο της κόρης μου. Όλες οι άλλες, οι ανώδυνες, κλήσεις πέρναγαν μέσα από το κινητό μου.

Η σκοτεινή εκείνη ισορροπία ταράχθηκε όταν μπήκε στη ζωή μου η Δανάη. Λίγες μέρες μετά το ξεκίνημά μας, μου πρότεινε να περάσουμε μερικές μέρες στο σπίτι της στην Αίγινα. Αμέσως συμφώνησα χωρίς να σκεφτώ το καθημερινό τηλεφώνημα. Χωρίς να φανταστώ πως με περίμενε εκείνο το σταυροδρόμι απέναντι από το μαγαζάκι της κυρίας Αργυρώς.

Καθώς η πρώτη νύχτα έφευγε, μετατρεπόμενη σε μια υγρή αυγή, βγήκα σαν τον κλέφτη από το εντυπωσιακό σπίτι, το οποίο στερούνταν σταθερό τηλέφωνο, ανέβηκα στη μηχανή, και με αγωνία άρχισα να ψάχνω τηλεκάρτα και θάλαμο. Ένα χιλιόμετρο αργότερα έπεσα πάνω στον θάλαμο και στην κυρία Αργυρώ. Ήταν σαν να είχα γλιστρήσει σε άλλο κόσμο.

Βγαίνοντας από το παντοπωλείο, με την τηλεκάρτα στο χέρι, πέρασα τη δημοσιά που το χώριζε από τον θάλαμο και βρέθηκα μέρος μιας κοντής ουράς. Ένας Πακιστανός εργάτης ήδη μιλούσε στη γυναίκα του, μετά εγώ, και μετά από μένα ένας Αλβανός οικοδόμος περίμενε πίσω μου να μιλήσει στην άρρωστη μητέρα του στα Σκόδρα. Αυτό ήταν. Τρεις διαφορετικές εκφάνσεις της μετανάστευσης μπροστά στον θάλαμο, δίπλα σε κάδους σκουπιδιών που ξεχείλιζαν, στρώνοντας το πεζοδρόμιο κάτω από το ετοιμόρροπο τηλέφωνο με χαλί βρωμιάς.

Αν και ο μόνος καθ' όλα «νόμιμος» μετανάστης εκ των τριών, και παρά το γεγονός ότι φάνταζα σαν τη μύγα μέσ' το γάλα, οι ομοιότητές μας ήταν πολύ μεγαλύτερες απ' ό,τι φαντάζονταν οι άλλοι δύο. Ήμουν εκεί για να ακούσω τους ήχους ενός μωρού του οποίου οι μητρικοί παππούδες είχαν μεταναστεύσει στην Αυστραλία, από μια Ελλάδα που θύμιζε τόσο πολύ τη σημερινή Αλβανία, το σημερινό Πακιστάν.

Καθώς περίμενα να έρθει η σειρά μου, ένιωσα έντονα τις αντιφάσεις μου:

Τέως μετανάστης στην Αυστραλία, όπου έζησα δώδεκα χρόνια πασχίζοντας να μην αποκτήσω τη νοοτροπία του μετανάστη

Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με φίλους και γνωστούς της «υψηλής» αθηναϊκής κοινωνίας, της άρχουσας τάξης, η οποία αντιμετώπιζε τους μετανάστες ως, στην καλύτερη περίπτωση, «αναγκαίο κακό»

Πατέρας ενός παιδιού που θα είναι μετανάστρια όπου και να ζει - στην Αυστραλία ως Ελληνίδα, στην Ελλάδα ως Ελληνο-Αυστραλέζα, αλλού ως υβρίδιο

Ακόμα θυμάμαι τη μόνη πηγή αγαλλίασης όσο περίμενα σε εκείνη την ουρά. Ήταν το όνομα της κόρης μου: καλοσύνη προς τον ξένο, που συμπεριλαμβάνει τον «φυγά», τον «μετανάστη, τον «χαμένο».

Μηδενίστε το, παρακαλώ

Θυμάστε την Ελλάδα πριν τα κινητά και τους θαλάμους; Τότε που κυρίες της καλής κοινωνίας σταματούσαν τη Μερσεντές τους στο περίπτερο και καθόντουσαν στην ουρά πίσω από οικοδόμους και μαθητές περιμένοντας να έρθει η σειρά τους να σκύψουν προς τον περιπτερά και να του πουν «Μηδενίστε το, παρακαλώ»; Όλοι μας ήμασταν έτοιμοι να βάλουμε τις φωνές σε όποιον μιλούσε πολύ ώρα ή τολμούσε να ξαναπάρει τηλέφωνο, ιδίως αν η γραμμή που καλούσε βούιζε. Αντίθετα από τη διαδικασία παροχής γραμμών του ΟΤΕ, όπου το μέσο έδινε κι έπαιρνε (με κάποιους να έχουν δύο και τρεις γραμμές, ενώ οι γείτονες περίμεναν δεκαετίες για να συνδεθούν), το τηλεφώνημα στον δημόσιο χώρο ήταν μια κοινωνικά ενοποιητική, βαθιά δημοκρατική, διαδικασία.

Η δημοκρατία της τηλεκάρτας

Η Μεταπολίτευση, με όλα τα καλά και τα στραβά της, αποτυπώθηκε και στην τηλεφωνική μας ζωή. Στην δεκαετία του '80 το να τηλεφωνήσει κανείς δεν ήταν απλή υπόθεση. Ακόμα και από το σταθερό του. Θυμάστε οι παλαιότεροι πόσο συχνά τα νούμερα «βούιζαν» από το δεύτερο ή τρίτο ψηφίο; Κάποιες φορές αναγκαζόμουν να καλέσω φίλο μου στην Αγία Παρασκευή (που για κάποιο λόγο «έβγαινε» ευκολότερα από το Παλαιό Φάληρο) να τον παρακαλέσω να καλέσει εκείνον άλλο φίλο στην Κηφισιά, η οποία από το Φάληρο ήταν δυσκολότερο να «βγει» απ' ό,τι μετεωρολογικός σταθμός στην Ανταρκτική. Ο λόγος βέβαια ήταν ότι, μετά το 1974, ο «εκδημοκρατισμός» του ΟΤΕ απλά σήμαινε ότι δίνονταν περισσότερες γραμμές χωρίς βέβαια την αντίστοιχη επένδυση σε τηλεφωνικά κέντρα. Κάπως έτσι τέθηκε το λαϊκό αίτημα για... ψηφιοποίηση.

Το αίτημα αυτό, όπως θυμόμαστε, έφερε στο προσκήνιο μια νέα εταιρεία, έναν νέο επιχειρηματία ο οποίος, σε αγαστή συνεργασία με όλες τις κυβερνήσεις (και βεβαίως με πασίγνωστο γερμανικό βιομηχανικό κολοσσό), αποτέλεσε εξαίρετο μέλος της ελληνικής νεο-διαπλοκής που σήμερα έχει γίνει παγκοσμίως ξακουστή. Ο τύπος θαλάμου που χρησιμοποίησα εκείνο το φθινοπωρινό πρωινό στην Αίγινα, με το ψηφιακό του, ασημένιο πληκτρολόγιο, που κατήργησε το κυκλικό πλαστικό με τις τρύπες, έχει τις καταβολές του σε αυτό το μοντέλο «ανάπτυξης», που σήμερα καταρρέει.

Θυμάμαι μια φορά που επισκεπτόμουν την Αθήνα στη δεκαετία του '80 την περηφάνια φίλου μου όταν σταμάτησε την πανέμορφη λευκή Τζάγκουαρ (μοντέλο 1963) έξω από έναν τέτοιο καινούριο θάλαμο για να πάρει τηλέφωνο χρησιμοποιώντας τη νέα, τότε, τηλεκάρτα, την οποία έβγαλε από το πορτοφόλι του σαν να ήταν πλατινένια American Express. «Επιτέλους», μου είπε, «τηλεφωνούμε ψηφιακά χωρίς να πρέπει να πάμε σε περίπτερο.». Επρόκειτο για μια συντομότατη περίοδο ψηφιακού δημοκρατικού εκμοντερνισμού. Πλούσιοι και φτωχοί, οδηγοί Τζάγκουαρ και μοτοποδηλάτων, με την ίδια τηλεκάρτα, στους ίδιους θαλάμους. Δεν θα κράταγε, όμως, πολύ. Το κινητό τηλέφωνο ήταν προ των πυλών...

Ασύρματοι διαχωρισμοί

Τα κινητά τηλέφωνα, που έθεσαν τις τηλεκάρτες στο περιθώριο, συνέπεσαν με την άνθηση των άλλων καρτών - των πιστωτικών. Με την αυτο-πεποίθηση της άρχουσας και μεταπρατικής τάξης να αυξάνεται, τα ιδιωτικά χρέη (που χτίζονταν πάνω στα όλο και διογκούμενα δημόσια χρέη) φούντωσαν τη ζήτηση για νέου είδους αγαθά. Τα κινητά τηλέφωνα, που ονειρευόμασταν από τότε που βλέπαμε τον Dick Tracy και τον Captain Kirk, δεν μπορούσαν παρά να απογειωθούν στις νέες συνθήκες. Όσο έπεφταν τα επιτόκια, καθώς η Ελλάδα πλησίαζε την ΟΝΕ, τόσο πλήθαιναν οι «συνδέσεις», τα καρτοκινητά, οι κεραίες.

Παρά την πανδημική έκταση του φαινομένου, η ανάπτυξη της κινητής τηλεφωνίας δεν κατάφερε να υπερβεί τις ταξικές διαφορές. Στην αρχή, όταν τα συμβόλαια ήταν ακριβά, η «καλή» κοινωνία είχε αριθμούς από 694, με το 693 να συμβολίζει κάτι διαφορετικό, κάτι λιγότερο γκλαμ. Όταν αργότερα προστέθηκε η τρίτη εταιρεία, με το 697, τα πράγματα αμβλύνθηκαν κάπως, όχι όμως πλήρως. Ακόμα και σήμερα, είναι πολύ πιθανότερο οι των κολωνακιώτικων σαλονιών χρήστες να έχουν κινητό που αρχίζει από 6944 απ' ό,τι 693 ή, ακόμα «χειρότερα», 697.

Βέβαια, ο Μέγας Διαχωρισμός στον κόσμο των κινητών εμφανίστηκε όταν το κύμα των μεταναστών αγόρασε καρτοκινητά, τα οποία έδωσαν ένα «στίγμα» σε ανθρώπους χωρίς εστία, και χωρίς τα οποία ήταν σχεδόν αδύνατον να τους βρίσκουν οι εργοδότες, οι φίλοι, η μακρινή οικογένεια. Με το κινητό στη μία τσέπη, για να τους καλούν, και την τηλεκάρτα στην άλλη, για να μιλούν στα αγαπημένα τους πρόσωπα στην άλλη άκρη της Γης, ο ψηφιακός μετανάστης έβρισκε τρόπο να υπάρχει. Την ίδια ώρα που οι γηγενείς έβρισκαν νέους ψηφιακούς τόπους συνομιλιών, όχι όμως και αναγκαστικά επικοινωνίας.

Κρίση

Ξάφνου ήρθε η Κρίση. Αυτοκίνητα μπήκαν στη ναφθαλίνη, σπίτια αποσυνδέθηκαν από τη ΔΕΗ, κινητά τηλέφωνα είτε αποσύρθηκαν είτε υπολειτουργούν. Σιγά-σιγά Έλληνες άρχισαν να στοιχίζονται έξω από τους πεπαλαιωμένους, πλέον, θαλάμους του ΟΤΕ, στις ουρές που τόσο καιρό σχημάτιζαν αποκλειστικά οι μετανάστες. Να σχηματίζουν ελληνικά νούμερα στα μισο-διαλυμένα ασημένια πληκτρολόγια που πάλαι ποτέ αποτελούσαν δείγματα εκσυγχρονισμού.

Κλείνοντας σε πρώτο πρόσωπο, τώρα που η Κρίση μας ώθησε με τη Δανάη σε νέα μετανάστευση, αυτή τη φορά στην Αμερική, και παρά το θείον δώρον του Skype και των άλλων μέσων επικοινωνίας, κάθε φορά που παίρνω τηλέφωνο ή πατώ με το ποντίκι το πράσινο κουμπί του Skype για να μιλήσω στην Ξένια στην Αυστραλία ή στους δικούς μου στην πατρίδα, ξαναζώ, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο, το συναίσθημα της ετεροτοπίας, του τόπου που ένιωσα εκείνο το πρωινό στην Αίγινα, σε εκείνη τη μικρή ουρά. Είναι, απ' ό,τι φαίνεται, το αντίτιμο που καταβάλουμε για το δικαίωμα στην κινητικότητα εντός ενός σκληρού, μεταμοντέρνου κόσμου.

*Το κείμενο τούτο βασίζεται σε multimedia άρθρο που ετοιμάστηκε στο πλαίσιο μόνιμης πλέον συνεργασίας με το ολλανδικό κέντρο σύγχρονης τέχνης Witte de With.

http://www.theinsider.gr/

«Αγοράζουν» χρόνο από την τρόικα

Η κυβέρνηση «κρατάει καθυστέρηση» για τη διαθεσιμότητα των 12.500 υπαλλήλων και προσπαθεί να κλείσει συμφωνία στα δημοσιονομικά και φορολογικά, ώστε να δοθεί το «πράσινο φως» για τη δόση των 8,1 δισ. ευρώ από το Εurogroup της Δευτέρας

→Το οικονομικό επιτελείο παραμένει σταθερό στη φορολόγηση του επιδόματος ανεργίας, στην αύξηση του συντελεστή φορολόγησης ενοικίων και στην κατάργηση των αποδείξεων

Του Μάριου Χριστοδούλου

Σε σίριαλ με πολλά επεισόδια εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις της τρόικας με την κυβέρνησης να προσπαθεί να «αγοράσει» χρόνο στο επίμαχο ζήτημα της διαθεσιμότητας των 12.500 υπαλλήλων και να κλείσει συμφωνία, ώστε να δοθεί το «πράσινο φως» για τη δόση των 8,1 δισ. ευρώ από το Εurogroup της Δευτέρας. Το οικονομικό επιτελείο επιχείρησε να κάμψει τις ισχυρές αντιστάσεις των δανειστών και για το άλλο «καυτό» ζήτημα του δημοσιονομικού κενού, που -κατά την τρόικα- ξεπερνά τα 2 δισ. ευρώ.

Κρυφές επιβαρύνσεις

Το δέλεαρ που έριξε η κυβέρνηση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αφορά τις κρυφές επιβαρύνσεις που ενσωμάτωσε στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος και τις οποίες μια ημέρα μετά, χθες, το οικονομικό επιτελείο επιχείρησε να μαζέψει μετά τις έντονες αντιδράσεις. Πρόκειται για την κατάργηση της έκπτωσης 1,5% κατά την παρακράτηση του φόρου σε μισθούς και συντάξεις, την αύξηση της προκαταβολής φόρου για Ο.Ε. και Ε.Ε. στο 80% από 55% και τον νέο συντελεστή φορολόγησης αποζημιώσεων άνω των 100.000 ευρώ.

Στο τελικό κείμενο του Κώδικα που θα κατατεθεί στη Βουλή τη Δευτέρα -ενδεχομένως μαζί με το πολυνομοσχέδιο- δεν θα υπάρχουν αυτές οι παγίδες, που σύμφωνα με στελέχη του υπουργείου Οικονομικών άρχισαν να διορθώνονται.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι στελέχη του υπουργείου χρέωναν στον «δαίμονα του τυπογραφείου» την αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των αποζημιώσεων διαβεβαιώνοντας ότι θα παραμείνει στο 20%.

Από την άλλη, το οικονομικό επιτελείο παραμένει σταθερό στη φορολόγηση του επιδόματος ανεργίας αν υπάρχουν και άλλα εισοδήματα πέραν των 10.000 ευρώ, την αύξηση στο 11% από 10% του συντελεστή φορολόγησης ενοικίων έως 12.000 ευρώ και την κατάργηση των αποδείξεων.

Με το τέχνασμα των επιβαρύνσεων του Κώδικα η κυβέρνηση επιχείρησε να αποφύγει την εμπλοκή των διαπραγματεύσεων και να ικανοποιήσει τους δανειστές, οι οποίοι απειλούν με «πάγωμα» της χρηματοδότησης, αν δεν υπάρξει συμφωνία μέχρι αύριο. Κορυφαία πηγή του υπουργείου δήλωνε ότι «δεν θα κλείσει η συμφωνία αν δεν κλείσει το θέμα του Δημοσίου» που αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο των διαπραγματεύσεων.

Οι απεσταλμένοι της Ε.Ε. και του ΔΝΤ θα έχουν σήμερα το μεσημέρι συνάντηση με τον πρωθυπουργό, κατά τη διάρκεια της οποίας θα συζητηθεί όλη η ατζέντα των εκκρεμοτήτων.

Και χθες, όπως και τις προηγούμενες ημέρες, πριν από τη συνάντηση της ηγεσίας του υπουργείου Οικονομικών με τους επικεφαλής της τρόικας, προηγήθηκαν διαδοχικές συναντήσεις με τους υπουργούς που χειρίζονται τα προαπαιτούμενα. Από το γραφείο του Γιάννη Στουρνάρα πέρασαν ο υπουργός και η υφυπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκος Μητσοτάκης και Εύη Χριστοφιλοπούλου. Στελέχη του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης σημείωναν μετά τη σύσκεψη ότι οι προτεινόμενες προς την τρόικα αλλαγές δεν αποτελούν πρωτοβουλία της ηγεσίας του υπουργείου, αλλά συμφωνία σε κυβερνητικό επίπεδο.

Από την πλευρά του υπουργείου Εργασίας, στην οδό Νίκης μετέβη ο υφυπουργός Βασίλης Κεγκέρογλου. Στελέχη του υπουργείου Εργασίας τόνιζαν ότι δεν τίθεται θέμα «lock out» (ανταπεργίας), λέγοντας χαρακτηριστικά «Το ξεκόψαμε από την αρχή», ενώ διευκρίνιζαν ότι η επιβολή εισφοράς 0,2% στον τζίρο των επιχειρήσεων υπέρ ΟΑΕΕ, όπως ζητά η τρόικα, είναι «δημοσιονομικό και το χειρίζεται ο κ. Στουρνάρας».

http://www.efsyn.gr/

Ο Βενιζέλος και οι κάμψεις

Του Θανάση Καρτερού

Η κρίση δεν θα κάμψει τα αντανακλαστικά μας στα εθνικά θέματα, δήλωσε ο Βενιζέλος στην Κύπρο, την οποία επισκέφθηκε ως υπουργός Εξωτερικών. Και εις επίρρωση της υπερήφανης δήλωσής του, βγήκε μια υπερήφανη φωτογραφία με τον πρόεδρο Αναστασιάδη. Ο οποίος, επίσης, όπως φαίνεται από το χαμόγελό του, παραμένει άκαμπτος επί των εθνικών θεμάτων.

Η δήλωση Βενιζέλου έχει, όπως καταλαβαίνετε, μεγάλη σημασία. Πρώτον γιατί αποτελεί μια ένδειξη ότι η ελληνική κυβέρνηση διαθέτει αντανακλαστικά παντός είδους - ακόμα και εθνικά. Και δεύτερον γιατί τα τσεκουράτα λόγια του κυβερνητικού εταίρου και υπουργού Εξωτερικών δείχνουν ότι τα αντανακλαστικά αυτά είναι εν πλήρη λειτουργία. Πράγμα που ασφαλώς θα λάβουν σοβαρά υπόψη στην Άγκυρα, στα Σκόπια και στις μεγάλες πρωτεύουσες εκείνοι που επενδύουν στην κρίση για να επιβάλουν τις θελήσεις τους στην Ελλάδα.

Αισθάνεται ως Έλλην ανακούφιση κάποιος ακούγοντας τα λόγια του Βενιζέλου και βλέποντας τη σχετική φωτογραφία. Γιατί και εδώ, όπως και έξω, είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η εθνική κυριαρχία μας είχε πάει κατά διαόλου. Ότι σε εθνικά θέματα, όπως ο κατώτατος μισθός, το χαράτσι, η φορολογία, οι απολύσεις στο Δημόσιο, ο ΦΠΑ στην εστίαση, τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης είχαν υποστεί ανήκεστο βλάβη. Ενώ, αντίθετα, το ναι στις επιθυμίες, στις πιέσεις και στις εντολές εν γένει της τρόικας και των τοποτηρητών είχε αναχθεί συν τω χρόνω σε κυβερνητικό αντανακλαστικό.

Και μη διανοηθείτε να πείτε ότι δεκάδες ταπεινά θέματα όπως ο κατώτατος μισθός ή το κλείσιμο της ΕΡΤ, για παράδειγμα, δεν είναι εθνικά. Διότι η ίδια η κυβέρνηση, η οποία απολαμβάνει του τίτλου "κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας", τα έχει αναγάγει και παραδεχτεί ως τέτοια. Αν εν ονόματι του έθνους δεν δέχεται το όνομα Μακεδονία, εν ονόματι του έθνους επίσης όχι μόνο δέχεται αλλά και επιχειρεί να επιβάλει το όνομα ΝΕΡΙΤ. Ή, αν εν ονόματι του έθνους δεν προσυπογράφει τα αποτελέσματα της εισβολής του Αττίλα, εν ονόματι του έθνους επίσης προσυπογράφει τα αποτελέσματα της εισβολής του Τόμσεν. Και όχι μόνο τα προσυπογράφει, αλλά στέλνει και τους υπουργούς της, με τον Δένδια επικεφαλής, να τα επιβάλουν και να τα σιγουρέψουν.

Ευτυχώς, όμως, έχουμε μπει από την περίοδο της κάμψης στην περίοδο της ανάκαμψης. Μέχρι και στον ΦΠΑ στην εστίαση - φανταστείτε....

http://www.avgi.gr/

Γιατί πάνω από την Ακρόπολη δεν πετάνε πουλιά;

Η λέξη Ακρόπολη προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων άκρος και πόλις και κυριολεκτικά σημαίνει πόλη στην άκρη (ή σε ακρότατο). 
Για αμυντικούς σκοπούς, οι οικιστές επέλεγαν ένα υπερυψωμένο σημείο, συχνά ένα λόφο με απότομος πλευρές.
Σε πολλά μέρη στον κόσμο,
αυτοί οι πρώιμοι οχυροί οικισμοί γίνονταν ο πυρήνας μεγάλων πόλεων, που επεκτείνονταν στο επίπεδο έδαφος γύρω από την Ακρόπολη. Τέτοια παραδείγματα είναι οι πόλεις της Αθήνας και της Ρώμης. 

Η Ακρόπολη, παρ’ όλο που συνδέεται κυρίως με ελληνικές πόλεις, όπως η Αθήνα, το Άργος, η Αρχαία Θήβα και η Αρχαία Κόρινθος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί γενικά για όλους τους οχυρούς οικισμούς πάνω σε λόφους, μεταξύ αυτών στη Ρώμη, στην Ιερουσαλήμ, στην κελτική Μπρατισλάβα και σε πολλές πόλεις της Μικράς Ασίας. 

Η πιο γνωστή ακρόπολη είναι η Ακρόπολη της Αθήνας, όπου δεσπόζει το μνημείο του Παρθενώνα. Παρόλο που αρχικά οι ακροπόλεις εντοπίζονται στην ηπειρωτική Ελλάδα, η κατασκευή τους γρήγορα εξαπλώθηκε στις ελληνικές αποικίες όπως η Δωρική Λατώ στην Κρήτη κατά την Αρχαϊκή περίοδο.... 

Είναι γνωστό ότι πάνω από την Ακρόπολη, στον ιερό βράχο του αρχαίου Παρθενώνα, εδώ και χιλιάδες χρόνια δεν πετάνε πουλιά αλλά και αεροπλάνα, εξαιτίας του ισχυρού γεωμαγνητικού πεδίου που τα αποτρέπει!!



Πηγή: http://www.zoomblog.org/