Είναι πολλά τα υπουργεία, Αρη.

Του Στέλιου Κούλογλου

Το έθεσε λίγο χοντροκομμένα ο Αντώνης Μαυρογιαλούρος-Σαμαράς στο χθεσινό του διάγγελμα: «Επίσης, μετά την προεδρική εκλογή, μπορούμε να διευρύνουμε το κυβερνητικό σχήμα, με τη συμμετοχή και άλλων προσώπων που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, ώστε η επόμενη φάση να μας βρει πιο ενωμένους».

Σύμφωνοι, απ' ότι φαίνεται η υπόθεση Χαικάλη θα μπει στο αρχείο. Τα κανάλια έχουν ήδη βγάλει την ετυμηγορία τους και ορισμένα προανάγγειλαν ήδη το κλείσιμο της ιστορίας, αφού σύμφωνα με τις πληροφορίες τους οι ενδείξεις για την απόπειρα δωροδοκίας του βουλευτή των ΑΝΕΛ είναι "ασθενείς". Ετσι, αν οι προβλέψεις των δελτίων "ειδήσεων" επαληθευθούν, δεν θα μάθουμε ποτέ τι ακριβώς συνέβη ώστε ο Χαικάλης να τρέχει στον εισαγγελέα και να μαγνητοσκοπεί τον Αποστολόπουλο, που επίσης τον κατέγραφε μυστικά.

Απασχολημένα όπως ήταν με την αποδόμηση του Χαικάλη, λησμόνησαν τα δελτία να σχολιάσουν την επαγγελία που δεν θα είχε διανοηθεί να κάνει ούτε πρωθυπουργός της πιο διεφθαρμένης χώρας της Λατινικής Αμερικής: ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου, κι ενώ ψάχνει απεγνωσμένα για ψήφους, ο Ελληνας πρωθυπουργός προχωρεί σε έμμεση αλλά σαφή προσφορά υπουργείων στα πρόσωπα «που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας». Σε όσους δηλαδή ψηφίσουν τον κ. Δήμα. Αυτό δεν θυμίζει αποστασία του 65; Αυτό δεν αποτελεί μια ωμή απόπειρα εξαγοράς ψήφου και συνειδήσεων με αντάλλαγμα υπουργεία και υφυπουργεία; 

Τσιμουδιά από τους τηλεοπτικούς σχολιαστές. Και οι ανεξάρτητοι βουλευτές του "ναι" στον Δήμα, που δικαιολογημένα θίχτηκαν από την ανακοίνωση των Βουδούρη-Παραστατίδη; Δεν θα έπρεπε τώρα να καταδικάσουν και τον κ. Σαμαρά που υποβαθμίζει τόσο χυδαία την πολιτική ζωή; Δεν θα έπρεπε να διαχωρίσουν την θέση και το μέλλον τους από αυτόν τον ¨εμετό¨υπουργείων; Δεν δικαιούται  κάποιος να υποστηρίξει ότι τα νέα ναι στον Δήμα στην αυριανή, δεύτερη ψηφοφορία -αν δεν συνοδευθούν από την σαφέστατη δήλωση από όσους ψηφίσουν ότι δεν θα δεχθούν θέσεις υπουργών και υφυπουργών- αποτελούν πιθανώς προϊόν συναλλαγής;

Aν δεν ήταν τόσο κρίσιμη η κατάσταση στη χώρα, θα μπορούσε κανείς να ξεκαρδιστεί στα γέλια σκεφτόμενος το προσεχές "ευέλικτο" σημερινό κυβερνητικό σχήμα, στο οποίο θα πρέπει να χωρέσουν καμιά 20ριά ακόμη, όσοι χρειάζονται για να εκλεγεί πρόεδρος. Ο Στέφανος Μάνος που διαθέτει χιούμορ, κελάηδησε ήδη στο twitter του: «Τι κρίμα που δεν είμαι πια βουλευτής, θα μπορούσα να διεκδικήσω υπουργείο με μόνο αντάλλαγμα να ψηφίσω τον κ. Δήμα».

Πηγή

Η Αλωσις του Αδώνιδος

Συντάκτης : Τάσος Κωστόπουλος, Άντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς

Αν ήθελε να ξεχωρίσει κανείς μεταξύ των βουλευτών εκείνον που έχει συνδεθεί περισσότερο με το βιβλίο, δεν θα δυσκολευόταν να σκεφτεί τον Αδωνι Γεωργιάδη. Συγγραφέας ο ίδιος, αλλά κυρίως εκδότης, συνοδεύει ακόμα και σήμερα την πολιτική του δράση με τις ιδιότυπες εκπομπές τηλεπωλήσεων εθνωφελών βιβλίων που μεταδίδονται σε πολλά κανάλια και μάλιστα σε όλη την επικράτεια.

Αυτή η δραστηριότητα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας μαρτυρά πολλά για τον τρόπο που πολιτεύεται ο ίδιος, για την πραγματική του σχέση με τα γράμματα, τη γλώσσα και τη λογοτεχνία. Μέχρι στιγμής ο κ. Γεωργιάδης έχει συγγράψει τρία βιβλία: έναν κατάλογο αρχαίων ελληνικών νομισμάτων, μία μελέτη για την αποκατάσταση του τρωθέντος ανδρισμού των αρχαίων ημών προγόνων (βλ. Ιός, «Ελλάς, Ελλήνων Ομοφοβικών», «Εφ.Συν.», 21.9.2014) και ένα ιστορικό μυθιστόρημα για την άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Με το τελευταίο του αυτό βιβλίο ο κ. Γεωργιάδης διεκδικεί μία θέση στην παράδοση των λογοτεχνών-εθνοσωτήρων της ελληνικής συντηρητικής παράταξης, δίπλα στον προδικτατορικό αποστάτη Αθανασιάδη Νόβα, που δοξάστηκε με το περίφημο ποίημα «γαργάλατα», και τον μεταπολιτευτικό υπουργό Δημόσιας Τάξης Αναστάσιο Μπάλκο, που είχε μπλέξει με τα ερωτικά δίκτυα κατασκόπων της Τασκένδης. Για την ακρίβεια ο Αδωνις τούς ξεπερνά, γιατί δεν μπαίνει καν στον κόπο να γράψει κάτι δικό του. Παίρνει ένα έτοιμο μυθιστόρημα, γραμμένο από έναν Αγγλο στα μέσα του 19ου αιώνα. Ακόμα και τη μετάφραση έτοιμη την παίρνει από άλλον. Και το χειρότερο: βάζει το χεράκι του και προσθέτει ή αφαιρεί ό,τι του καπνίσει, μόνο και μόνο για να προσαρμόσει το κείμενο στις δικές του εθνοπατριωτικές εμμονές. Και όλα αυτά, αποκρύβοντας το όνομα τόσο του συγγραφέα όσο και του πραγματικού μεταφραστή. Πρόκειται για ένα βιβλίο-ντροπή!

Το αμάρτημα της μητρός του

Στο επίσημο βιογραφικό του ο κ. Γεωργιάδης παρουσιάζει ως εξής το βιβλίο που εξετάζουμε: «Το τελευταίο μου προσωπικό βιβλίο είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, γύρω από την Αλωση της Κωνσταντινουπόλεως, με τίτλο “Θεοδώρα Φραντζή: η Αλωσις”. Βρίσκεται στην τρίτη επανέκδοση». Και μπεστ σέλερ λοιπόν το πλαστογράφημα. Ομως ακόμα και εδώ ο κ. Γεωργιάδης κάνει μια μικρή λαθροχειρία. Ο ακριβής τίτλος, όπως φαίνεται στο εξώφυλλο του βιβλίου, περιλαμβάνει και μια γριφώδη φράση: «Εκ του ανωνύμου». 

Οπως θα δούμε, αυτός ο «ανώνυμος» έχει και όνομα και επώνυμο. Και η παράλειψή του έχει σημασία. Η εισαγωγή του κ. Γεωργιάδη είναι κι αυτή αινιγματική: «Πριν από αρκετά χρόνια η αείμνηστη μητέρα μου πληροφορήθηκε από έναν πολύ στενό οικογενειακό μας φίλο την ύπαρξη ενός “χαμένου” έως τότε έργου της κόρης του Γεωργίου Φραντζή, συγγραφέως του περιφήμου “Χρονικού”, της Θεοδώρας με θέμα την Αλωση. Με μεγάλη θέρμη προχώρησε στην έκδοσή του, για να αποδειχθεί όμως λίγο αργότερα και κατόπιν ενδελεχούς φιλολογικής ερεύνης του κ. Χρονοπούλου, ότι σε καμία περίπτωση δεν ήταν αυθεντικό. Το έργο ετιτλοφορείτο “Θεοδώρα Φραντζή: η Πτώσις της Κωνσταντινουπόλεως” και από τον τίτλο προφανώς θεωρήθηκε ως δήθεν έργο της κόρης του Γεωργίου Φραντζή.

»Το έργο αυτό είχε όμως πολλές αρετές και κυρίως μετέφερε με εκπληκτικό τρόπο, αν και με φανερή τάση να μειώσει τους Ελληνες και να εξυψώσει τους Αγγλους, το κλίμα της εποχής της Αλώσεως. Θεώρησα λοιπόν κρίμα να πάει χαμένο και δεδομένου ότι το ιστορικό μυθιστόρημα ως εργαλείο μπορεί να είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο, απεφάσισα να το αξιοποιήσω».

Για την πρώτη εκείνη έκδοση της μητέρας του κ. Γεωργιάδη ασχολούμαστε σε διπλανές στήλες. Αλλά σπεύδουμε εξαρχής να εξηγήσουμε περί τίνος πρόκειται. Το πρωτότυπο έργο δεν είναι ούτε της Θεοδώρας Φραντζή ούτε κανενός «ανωνύμου». Πρόκειται για το μυθιστόρημα του αγγλικανού θεολόγου, ιεροκήρυκα και λογοτέχνη Τζον Μέισον Νιλ (John Mason Neale, 1818-1866), το οποίο εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1857 με τίτλο «Theodora Phranza; or, the Fall of Constantinople». Ο ακριβής τίτλος δηλαδή απέκλειε κάθε μπλέξιμο. Η Θεοδώρα Φραντζή ήταν μέρος του τίτλου και όχι βέβαια η συγγραφέας! Πολύ γρήγορα, ήδη το 1860, το μυθιστόρημα μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Χρήστο Α. Παρμενίδη (ψευδώνυμο του Χρήστου Αναστασιάδη, περ. 1820-1869) και από τότε κυκλοφόρησε σε πολλές επανεκδόσεις με το όνομα φυσικά του Αγγλου συγγραφέα, το όνομα του μεταφραστή και τίτλο «Θεοδώρα Φραντζή ή Η πτώσις της Κωνσταντινουπόλεως, υπό του αιδεσίμου I. [J]. M. Neale». Αντίτυπα από τις εκδόσεις αυτές υπάρχουν σε πολλές ελληνικές βιβλιοθήκες, ενώ με την πρώτη μας αναζήτηση το εντοπίσαμε σε αθηναϊκό παλαιοβιβλιοπωλείο. Το αντίτυπο αυτό ήδη περιλαμβάνεται στη βιβλιοθήκη του «Ιού».

Μεταγλώττιση - παραποίηση του βιβλίου «Θεοδώρα Φραντζή» από τον κ. Γεωργιάδη

Τα ελληνικά του Αδώνιδος

Μπορεί ο Αδωνις να κρύφτηκε πίσω από την αρχική λαθροχειρία, αλλά κι αυτός επιμένει μέχρι σήμερα ότι ο συγγραφέας είναι… ανώνυμος! Αλλωστε μόνο μ’ αυτό τον τρόπο θα ένιωθε την άνεση να κατακρεουργήσει το αρχικό κείμενο. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Αν συγκρίνει κανείς το τελικό κείμενο που υπογράφει ο Αδωνις με το πρωτότυπο και την αρχική μετάφραση, θα βρεθεί μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη.

Ο κ. Γεωργιάδης έχει παραλάβει τη στρωτή, καλοδουλεμένη, απλή καθαρεύουσα του Παρμενίδη και την έχει «απλοποιήσει» στη δική του καθομιλουμένη. Το αποτέλεσμα είναι μια μικτή γλώσσα που μοιάζει λες και μεταγλώττισε κανείς απλά τις πιο δύσκολες λέξεις. Το αποτέλεσμα είναι σε ορισμένα σημεία για γέλια. Για παράδειγμα, η λέξη «δώμα» (δηλαδή ταράτσα, στο αγγλικό πρωτότυπο «terrace») του Παρμενίδη μεταγλωττίζεται από τον Γεωργιάδη σε «δωμάτιο». Αποτέλεσμα, να διαβάζουμε φράσεις όπως «τα μαρμάρινα δωμάτια των ανακτόρων είχαν γεμίσει από βροχή» (σ. 11) ή «τα μαρμάρινα δωμάτια άστραφταν σαν να ήταν σκεπασμένα με χιόνι» (σ. 18).

Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Ο Αδωνις έχει φροντίσει να τονώσει το «ελληνικό χρώμα» της πλοκής. Πρώτα πρώτα έχει εξελληνίσει έναν από τους βασικούς πρωταγωνιστές, τον Richard Burstow (Ριχάρδος Βυρστώ, κατά τη μετάφραση Παρμενίδη), ο οποίος -σύμφωνα με τον Neale- ήταν Βαράγγιος (με πατέρα Αγγλο και μητέρα Τουρκάλα από τη Σμύρνη). Αυτό βέβαια δεν το άντεχε ο πατριωτισμός του Αδώνιδος. Με την ευκολία που γνωρίζουμε μετονόμασε λοιπόν τον Βυρστώ σε Νικηφόρο και μάλιστα αντέστρεψε τον λόγο που επιλέχθηκε αυτός για να βοηθήσει τους πολιορκημένους της Κωνσταντινούπολης. Το πρωτότυπο εμφανίζει τον Φραντζή να λέει ότι εμπιστεύεται περισσότερο τους Βαράγγιους παρά τους Ελληνες, ενώ ο Βυρστώ, χάρη στην τουρκική καταγωγή του, μπορεί να παίξει τον ρόλο του κατάσκοπου υποδυόμενος τον Τούρκο.

Ο Αδωνις τα κάνει σαλάτα: «Δεν είναι Βαράγγιος, είναι Ελλην. Τον πατέρα του τον εσκότωσαν οι Τούρκοι και τους μισεί θανάσιμα. Εύκολα μπορεί να υποκριθεί τον Τούρκο» (σ. 17). Μάλιστα με άλλη προσθήκη δικής του έμπνευσης εμφανίζει τον «Ελληνα» να εξηγεί στον Παλαιολόγο: «Πρέπει να γνωρίζετε ότι οι περισσότεροι άρχοντες των Τούρκων στην πραγματικότητα είναι Ελληνες, οι οποίοι αλλαξοπίστησαν και εγκατέλειψαν την ιερά μας πατρίδα. Η οικογένειά μου αρνήθηκε να αλλαξοπιστήσει και οι ίδιοι μας οι συγγενείς μάς έδιωξαν από εκεί, αφού πρώτα επαλούκωσαν τον πατέρα μου. Τους Τούρκους αλλά και τους προδότες Ελληνες τους μισώ θανάσιμα» (σ. 54).

Γενικά με τα ονόματα δεν τα πάει καλά ο Αδωνις. Τα τοπωνυμία και οι πόλεις που αναφέρονται στο πρωτότυπο έχουν εν μέρει εξελληνιστεί στην εκδοχή του κ. Γεωργιάδη. Ετσι αναφέρεται η ίδια πόλη αλλού Πύργος αλλού Μπουργκάζ και αλλού Αρτισκός και αλλού Εσκή Μπαμπά. Ακόμα χειρότερο μπλέξιμο γίνεται με το όνομα του προδότη καλόγερου Ιωάσαφ (Joasaph στο πρωτότυπο). Ενώ στο 13ο κεφάλαιο αναφέρεται ως Ιωάσαφ, στο 9ο αναφέρεται πολλές φορές ως Ιωσήφ. Φυσικά πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. Το ερώτημα είναι μήπως δεν πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που μεταγλώττισε τα δύο αυτά κεφάλαια από τη μετάφραση του Παρμενίδη.

Και για να μην ξεχάσουμε και τα εντατικά μαθήματα αντισημιτισμού που του έκανε ο δάσκαλός του ο Κώστας Πλεύρης, ο Αδωνις έχει προσθέσει ένα μόνο πρόσωπο στο μυθιστόρημα, έναν Εβραίο σύμβουλο του Σουλτάνου ονόματι Μπαρτόλομιου. Ο Μωάμεθ εμφανίζεται να λέει στον Μπαρτόλομιου: «Είσαι πραγματικά πολύτιμος σύμβουλος. Δεν ξέρω εάν χωρίς τις συμβουλές σου θα βρισκόμουν εδώ τώρα, πολιορκώντας την Πόλι. Θα πρέπη πραγματικά να μισής πολύ τους Ελληνες, αφού με τόσο ζήλο εργάζεσαι για την καταστροφή τους». Και η απάντηση του Εβραίου: «Τους σιχαίνομαι! Κανένας στον κόσμο δεν θα χαρή περισσότερο από εμένα, όταν η Κωνσταντινούπολις θα πέση στα χέρια σου» (σ. 241-2). Ο Μπαρτόλομιου δεν εμφανίζεται πουθενά αλλού…

Για γέλια και για κλάματα ο βίαιος «εξελληνισμός» του αγγλικού μυθιστορήματος. | 

Οι εθνικές προσθήκες

Εκεί που ο Αδωνις δίνει τα ρέστα του ως πλαστογράφος του αγγλικού ιστορικού μυθιστορήματος είναι τα σημεία όπου έχει προσθέσει κάποιες εμβόλιμες φράσεις ή και παραγράφους ολόκληρες με «εθνικά επιχειρήματα» που είναι εντελώς ξένα από την πλοκή του πρωτότυπου.

«Προσοχή να μη στενοχωρήσουμε τους φίλους μας του Τούρκους!» εμφανίζονται να λένε κατά τον Αδωνι οι ανθενωτικοί. «Προσοχή να μη χαλάσουμε τις αγαθές μας σχέσεις, άλλωστε για τη δική μας προστασία από τους εχθρούς μας κτίζουν οι φίλοι μας αυτό το φρούριο και έτσι εμείς πια δεν θα χρειάζεται να ανησυχούμε για την σωτηρία της Πόλεώς μας, αφού αυτή θα μας την εξασφαλίσει ο Μωάμεθ!» (σ. 16).

Σε άλλο σημείο ο ιππότης Εδουάρδος, αρχηγός των Βαραγγίων ή Αγγλων σωματοφυλάκων του Αυτοκράτορα εμφανίζεται να λέει: «Ποτέ δεν μπόρεσα πραγματικά να καταλάβω, Νικηφόρε, πώς εσείς οι Ελληνες καταφέρατε να ευρεθήτε σε αυτήν την δύσκολη θέσι. Οποια πέτρα και να σηκώσω, από κάτω ευρίσκεται ένας από εσάς. Ως προς τις ικανότητες τούς ξεπερνάτε όλους, Βαράγγιους, Τούρκους, Φράγκους, Λατίνους, Αγγλους, Ρώσους και όμως τώρα παλεύετε για την σωτηρία σας, ενώ θα περίμενε κανείς να κυβερνάτε τον κόσμο ολόκληρο, διότι μα την Πίστη μου, και στην μάχη πάλι πρώτοι είσθε!» (σ. 26).

Με άλλη προσθήκη του Αδώνιδος εμφανίζεται ο εκπρόσωπος των Δυτικών να κάνει τη δημόσια αυτοκριτική του: «Στους συμπατριώτες μου πάντοτε υπήρχε μεγάλος φθόνος για την Αυτοκρατορία. Χρόνια ολόκληρα σας θεωρούσαμε ισόθεους και εμείς ήμασταν βουτηγμένοι στη λάσπη και τη φτώχεια» (σ. 41). Και παρακάτω ο Αδωνις προσθέτει: «Αντί σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες να υφίσταται η απόλυτος ομοψυχία μεταξύ του λαού [sic], ώστε όλες οι αναγκαίες δυνάμεις του έθνους να είναι έτοιμες να προσφέρουν στον κοινό αγώνα, ο λαός της Πόλεως ασχολείτο με δογματικής φύσεως ζητήματα, όπως το εάν οι άγγελοι ήσαν αρσενικοί ή θηλυκοί» (σ. 183).

Και βέβαια οι Δυτικοί κατά τον Αδωνι προσφέρουν την αρχηγία του στόλου σε Ελληνα: «Πλοίαρχε γνωρίζω καλά ότι σε ολόκληρο τον Κόσμο ουδείς δύναται να συγκριθή με εσάς τους Ελληνες στην τέχνη της Θαλάσσης. Σού εμπιστεύομαι λοιπόν την αρχηγία. Και αν καταφέρης με αυτά τα λίγα πλοία μας να σπάσης τον κλοιό των Τούρκων, τότε ας γνωρίζουν όλοι ες αεί, ότι η Θάλασσα ανήκει στους Ελληνες!» (σ. 219).

Με τις παιδιάστικες αυτές κοινοτοπίες ο Αδωνις φυσικά ευτελίζει το μυθιστόρημα. Αλλά αυτό που προέχει γι’ αυτόν είναι η «εθνική διαπαιδαγώγηση». Ετσι, εκτός από τις προσθήκες κάνει και διαγραφές. Δεν θα μπορούσε να ανεχτεί για παράδειγμα την ακόλουθη φράση του πρωτοτύπου: «Ο Κύριλλος ήτον αληθής Ελλην, κατά την χειρίστην σημασίαν της λέξεως. Οσον περισσότερον υβρίζετο και εδέρετο, τόσον πλέον επροσκύνει τον δέροντα αυτόν» (σ. 47 της μετάφρασης Παρμενίδη). Η φράση εξαφανίστηκε!

Η χαμένη τιμή του Παλαιολόγου

Από το νυστέρι του Αδώνιδος δεν γλιτώνει ούτε ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Προκειμένου να περάσει τις δικές του απόψεις για τη Δύση και την Ευρώπη, ο τότε γραμματέας του ΛΑΟΣ έβαλε και στο στόμα του τελευταίου βυζαντινού αυτοκράτορα τα παρακάτω λόγια: «Στις φλέβες μου ρέει το αίμα του Λεωνίδα των Θερμοπυλών, του Μ. Αλεξάνδρου, του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου, λες να ατιμάσω τη φυλή μου; [Ξέχνα τη Δύση ιππότα] και συγχώρεσέ με εάν αυτά που θα σου πω, σε θίξουν διότι η γενιά σου από εκεί κρατάει. Μας ξέχασαν ή μάλλον καλλίτερα μας πούλησαν για λίγα εμπορικά ανταλλάγματα. Θα το δης, διότι εγώ θα έχω πεθάνει. Εάν ο Μωάμεθ πάρει την πόλι οι πρώτοι που θα τον συγχαρούν θα είναι οι δήθεν φίλοι μας από την Δύσι. Ολα τα μετρούν με το συμφέρον. Δεν περιμένω πια τίποτε από αυτούς. Δεν το λέω στον Κόσμο, για να μην λιγοψυχήση, όμως αυτή είναι η αλήθεια. Και η ευχή που δίνω στους Ελληνες για το μέλλον είναι να μην τους ξαναεμπιστευθούμε ποτέ! Μόνοι μας θα έπρεπε να μπορούμε να σωθούμε» (σ. 302-3).

Προφανώς ο Αδωνις του 2004 δεν είχε προβλέψει τον Αδωνι του 2014, τον λάτρη του Μνημονίου. Αλλά το χειρότερο είναι η κατακλείδα του μυθιστορήματος. Το πρωτότυπο κλείνει με ένα φανταστικό έγγραφο βάπτισης του Κωνσταντίνου, γιου της Θεοδώρας Φραντζή και του ιππότη Εδουάρδου στην Αγγλία. Για τον κ. Γεωργιάδη αυτό δεν ήταν αρκετό. Και βάζει τη Θεοδώρα να ρωτά τον άντρα της για ποιο λόγο επέλεξε για τον γιο τους ένα ελληνικό όνομα. Κι εκείνος απαντά ως εξής: «Ο αείμνηστος ημών Αυτοκράτωρ μού εκμυστηρεύθη κάτι για τους Δυτικούς. Ντρέπομαι διότι και εγώ τέτοιος είμαι. Μόλις έμαθα ότι την επομένη της Αλώσεως όλοι οι Γενουάτες και οι Βενετοί έσπευσαν να δώσουν τα συγχαρητήριά τους στον Μωάμεθ, τους σιχάθηκα. Θυμήσου πόσες υποσχέσεις μας έδωσαν. Πόσο κορόιδεψαν ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν οι τιποτένιοι τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. […] Ο υιός μας θέλω να ξεχάση ότι έχει Δυτικό αίμα, μόνο το ελληνικό μετράει πια για μένα, διότι όχι μόνο στις στιγμές του πλούτου και της ισχύος, αλλά και στις στιγμές της πτώσεως φαίνονται τα χαρίσματα και των ανθρώπων και των λαών. Και εσείς οι Ελληνες πέσατε με αξιοπρέπεια. Πάλι με χρόνους με καιρούς λοιπόν, πάλι δικά σας θα 'ναι. Είμαι βέβαιος γι’ αυτό! Μην περιμένετε βοήθεια από εμάς. Μόνοι σας θα απελευθερωθείτε! Μόνοι σας θα τα πάρετε πίσω και θα έρθη ξανά η στιγμή που εμείς οι Δυτικοί θα σας προσκυνήσουμε και πάλι όπως τόσες φορές στο παρελθόν» (σ. 461-2). Προφανώς εδώ ο Αδωνις προφητεύει τον ερχομό της τρόικας…

Για να αποτιμήσει κανείς αυτές τις παρεμβάσεις του Αδώνιδος στο κείμενο του καημένου του Neale πρέπει να συνυπολογίσει ότι καταλαμβάνουν ελάχιστη έκταση, κάτω του 1% του πρωτότυπου. Δεν πρόκειται δηλαδή ούτε καν για μια διασκευή κειμένου, αλλά για πιστή αντιγραφή του, με ορισμένες άτεχνες και άστοχες πινελιές που κακοποιούν το αρχικό μυθιστόρημα προκειμένου να το προσαρμόσουν στη φανατική ημιμάθεια του στενού συνεργάτη των κυρίων Καρατζαφέρη και Σαμαρά. Το αποτέλεσμα είναι μια ακραία φιλολογική απάτη.

Καημένη Εθνική Βιβλιοθήκη

Εκείνος που υπογράφει την αρχική παραπλανητική έκδοση του αγγλικού μυθιστορήματος στη σειρά «Βιβλιοθήκη των Ελλήνων» των εκδόσεων Γεωργιάδη ως δήθεν έργου της Θεοδώρας Φραντζή είναι ο Πάνος Τσίνας, επί χρόνια υπάλληλος της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Ο ίδιος αυτοπαρουσιάζεται ως «τ. διευθυντής παρά τη Εθνική Βιβλιοθήκη». Στην πραγματικότητα δεν έφτασε ποτέ στη θέση του διευθυντή, αλλά οπωσδήποτε είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ένα στέλεχος της Εθνικής Βιβλιοθήκης έπεσε σε παρόμοιο σφάλμα. Θα αρκούσε να έχει διαβάσει κανείς το «Χρονικόν» του ίδιου του Φραντζή για να γνωρίζει ότι το πρόσωπο «Θεοδώρα Φραντζή» είναι ανύπαρκτο. Πρόκειται για πλάσμα της φαντασίας του Τζον Μέισον Νιλ. Ο Φραντζής είχε μόνο μία κόρη που έφερε το όνομα Θάμαρ και πέθανε το 1464, στο σαράι του Σουλτάνου σε ηλικία 16 ετών.

Ο λόγος που ο Τσίνας πέφτει σε παρόμοιο χονδροειδές σφάλμα είναι ότι ο ίδιος υπήρξε ομοϊδεάτης του Αδώνιδος. Ακροδεξιός, αντικομμουνιστής, φιλοχουντικός, συνωμοσιολόγος, αντισημίτης και θιασώτης των «Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών», δεν ήταν δύσκολο να επιχειρήσει τη δική του «ανακάλυψη». Επιπλέον ο Τσίνας είναι αντιχριστιανός και αρχαιολάτρης. Καθώς φαίνεται έπεσε στα χέρια του η μετάφραση του Παρμενίδη, χωρίς εξώφυλλο. Αναγραφόταν δηλαδή μόνο ο τίτλος του κειμένου και όχι ο συγγραφέας και ο μεταφραστής. Το αστείο είναι ότι έκανε «έρευνα» και σε άλλες βιβλιοθήκες ο Τσίνας, βρήκε και το μυθιστόρημα του Neale, αλλά το «επιστημονικό» του συμπέρασμα υπήρξε ότι ο Αγγλος ήταν ο μεταφραστής και το ελληνικό κείμενο ήταν το πρωτότυπο! Τι κι αν το βιβλίο έγραφε καθαρά το αντίθετο;

Φυσικά ακόμα κι αν δεν είναι κανείς ειδικευμένος φιλόλογος, είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού ότι η γλώσσα του Παρμενίδη και η πλοκή του μυθιστορήματος δεν έχουν καμιά σχέση με τη μεσαιωνική γραμματεία. Υπάρχουν μάλιστα ακόμα και αναφορές μέσα στο κείμενο που αναφέρονται στον Φραντζή με τρόπο που επιβεβαιώνεται ότι πρόκειται για κείμενο του 19ου αιώνα.

Αλλά ο Τσίνας δεν καταλάβαινε απ’ αυτά. Δημοσίευσε αρχικά ένα απόσπασμα της μετάφρασης Παρμενίδη ως «ντοκουμέντο» σε δικό του βιβλίο («Αιώνος Λήρος», Αθήνα 1981, σ. 128-9), επανέλαβε την «αποκάλυψη» σε νεότερο αυτοβιογραφικό πόνημα («Καϋμένη Ελλάδα!» Αθήνα 1983, σ. 236) και τέλος προχώρησε στην επανέκδοση της μετάφρασης Παρμενίδη στις εκδόσεις Γεωργιάδη το 1990.

Για να μη μείνει αμφιβολία για τον πολιτικό χαρακτήρα όλων αυτών των φιλολογικών αυτοσχεδιασμών, ο Τσίνας φρόντισε στην εισαγωγή του να μας κατατοπίσει: «Στα πλαίσια των επιδιώξεων της ιδρυθείσης κινήσεως υπό τον τίτλον Ελληνική Λαϊκή Πατριωτική Ιδεολογική Συσπείρωσι (Ε.Λ.Π.Ι.Σ.), η οποία σκοπεί να επαναφέρει εις τον Λαόν την Μεγάλην Ιδέαν, δίνουμε σήμερα στη δημοσιότητα το έργο της Θεοδώρας Φραντζή, ελάχιστα γνωστό, αν μη παντελώς άγνωστο στην Ελλάδα» (σ. 5).

Απελπισία!

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Στο εξής θα αναγνωρίζονται ως έγκυρα μόνο τα λαδώματα σε live μετάδοση.

Αγαπητέ Πιτσιρίκο, παρακολουθώ εδώ και δυο μέρες από τα ΜΜΕ την υπόθεση προσπάθειας χρηματισμού του ηθοποιού Παύλου Χαϊκάλη, προσπαθώντας να συγκρατήσω και να μην πέσουν τα όμορφα μαλλάκια μου από αυτά που ακούω. Και δεν είναι μόνο οι συστημικοί δημοσιογράφοι, είναι και η μανούλα μου που μου λέει ότι καλά τα είπε η Μάνδρου χθες και ο Πορτοσάλτε προχθές.

Έχω λοιπόν να προτείνω στα πολυαγαπημένα μας καναλάκια τα εξής:

Αφού το οπτικοακουστικό υλικό είναι λένε προϊόν μοντάζ από το Λαζόπουλο και παράνομο για χρήση από τη δικαιοσύνη, η επόμενη προσπάθεια χρηματισμού βουλευτή να γίνει σε Live μετάδοση και όχι μαγνητοσκοπημένη.

Έτσι, και τα κανάλια θα έχουν πετύχει τηλεθέαση άνω του 90%, και ο χρηματισμός θα είναι για νόμιμη χρήση.

Φαντάζομαι τον Άρη σκηνοθέτη να δίνει οδηγίες στον μεσάζοντα «Δώσε κι άλλα μεγάλε!», το deal να κλείνεται στο καλύτερο δυνατό ποσό, τον Μπάμπη να κραυγάζει ότι είναι για το καλό της χώρας και την Μαρία να προτρέπει το βουλευτή να ενδώσει γιατί «τόσα χρόνια θυσίες, ας μη χυθεί η καρδάρα με το γάλα».

Η Live μετάδοση να κλείνει με τον βουλευτή να κρατά παραμάσχαλα τη μαύρη σακούλα με το ζεστό χρήμα και το μεσάζοντα να καταχειροκροτείται από δημοσιογράφους και κοινό.

Και το χάπατο ο λαός να παρακολουθεί από τον καναπέ ένα ακόμη show που επιβεβαιώνει την ηλίθια υπόστασή του και τη φήμη ότι όλοι οι βουλευτές τα παίρνουν, οπότε όλα καλά, όλα ανθηρά.

Πάντως, για να σοβαρευτούμε, εύγε στον Χαϊκάλη που δεν επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Με εκτίμηση

Μαρία

(Αγαπητή Μαρία, όποιος πιστεύει ακόμα τους συστημικούς δημοσιογράφους είναι άξιος της μοίρας του. Οι περισσότεροι από αυτούς τους δημοσιογράφους δεν θα έβρισκαν ποτέ δουλειά -ούτε για λούστροι δεν κάνουν-, αν δεν ήταν τα πιστά σκυλιά των αφεντικών τους. Οι Έλληνες δεν θέλουν να ξέρουν. Θα μάθουν αναγκαστικά. Η ελληνική Δικαιοσύνη είναι εχθρός των πολιτών και της Δημοκρατίας. Να είσαι καλά.)

http://pitsirikos.net/

Ο Ντογιάκος οφείλει να αποχωρήσει τώρα

Του Κώστα Βαξεβάνη

Στις 6 Δεκεμβρίου έγιναν οι καταγγελίες του Χαϊκάλη για την απόπειρα χρηματισμού. Δεν ήταν καταγγελίες απλού πολίτη αλλά βουλευτή οι οποίες συνοδεύονταν από ντοκουμέντα. Θα περίμενε κάποιος πως σε μία χώρα που η Δικαιοσύνη ανησυχεί για τη Δημοκρατία, το Σύνταγμα και την προσπάθεια εκτροπής τους, πως θα ξεκινούσε προσπάθεια να διαλευκανθεί τί συμβαίνει. Στην Ελλάδα σύμφωνα με την Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών, μερικές δεκάδες χιλιάδες πολίτες παρακολουθούνται ακόμη και μετά από ανώνυμες καταγγελίες. Λογικό λοιπόν, δε θα τους κατηγορούσε κανείς, να διατάξουν την παρακολούθηση τηλεφώνων των εμπλεκόμενων από τη στιγμή που απειλείται όχι η διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά η πλαστογραφία της λαϊκής θέλησης και η εκτροπή του Συντάγματος.

Δεν το έκαναν. Δεν το κάνουν ούτε σήμερα που το ζητά ο Χαϊκάλης. Όχι μόνο αυτό, αλλά χρειάστηκε να γίνουν οι δημόσιες καταγγελίες του Λαζόπουλου για να «δραστηριοποιηθεί» η Δικαιοσύνη και να περαιώσει την υπόθεση σε μερικές μέρες. Με τον τρόπο φυσικά που την περαιώνει.

Η υπόθεση αυτή όμως, η οποία εκ των πραγμάτων θα κριθεί πολιτικά όσο προσπαθούν να την καλύψουν με νομικισμό και υποκριτική νομολαγνεία, βάζει επί τάπητος ένα άλλο σοβαρό θέμα. Αυτό της διαρροής των ηχητικών με τον πρωθυπουργό να δίνει εντολή στον «Παναθηναϊκάκια» για νομικό σεξ σε κατηγορούμενους.

Ας μη γελιόμαστε. Ο Κασιδιάρης κατονόμασε ως εντολοδόχο -«Παναθηναϊκάκια» τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών. Και να λοιπόν τώρα, σε μια υπόθεση που δείχνει τον πρωθυπουργό όπως αυτή του Χαϊκάλη, ο Εισαγγελέας Εφετών κύριος Ισίδωρος Ντογιάκος, φαίνεται να τρενάρει το άνοιγμα των επικοινωνιών του Αποστολόπουλου. Ο κύριος Ντογιάκος ήταν επίσης ενήμερος για την παγίδευση του Αποστολόπουλου από την Αστυνομία. Παγίδευση που δεν απέδωσε γιατί κάποιος ειδοποίησε τον Αποστολόπουλο να μην πάει. Το ποιός είναι αυτός, η Εισαγγελία δε θέλει να το μάθουμε, όπως και πολλά άλλα, αφού δεν διατάζει άρση του απορρήτου των επικοινωνιών για τους εμπλεκόμενους.

Κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά είναι ο κύριος Ντογιάκος που υπάρχει κίνδυνος να κατηγορηθεί πως σχετίζεται κιόλας, αφού το επίμαχο βίντεο με τις εντολές Σαμαρά δε διερευνήθηκε ποτέ. Διαρρέει ένα βίντεο υποκλοπής του ίδιου του πρωθυπουργού αλλά κανένας δε νοιάζεται ποιός τον υποκλέπτει; Κανένας δε νοιάζεται αν υπάρχει τέτοια χυδαία και αγοραία παρέμβαση στη Δικαιοσύνη από τον πρωθυπουργό της χώρας; Η ίδια η Δικαιοσύνη κι ο κύριος Ντογιάκος δεν ενδιαφέρονται αν κατηγορούνται αδίκως στη συνείδηση των πολιτών με όσα έχουν διαρρεύσει ώστε να δώσουν εντολή έρευνας;

Η Εισαγγελία Εφετών οφείλει να ανοίξει τις τηλεπικοινωνίες για να μάθει η ίδια και στη συνέχεια οι πολίτες, στο όνομα ποιού δρούσε ο κύριος Αποστολόπουλος ο οποίος εμφανίζεται ως συνοδοιπόρος τριών τουλάχιστον πρωθυπουργών. Οφείλει ακόμη να διατάξει έρευνα για τη διαρροή του ηχητικού που εμφανίζει τον πρωθυπουργό να δίνει εντολές στον κύριο Ντογιάκο. Κι ο κύριος Ντογιάκος οφείλει το συντομότερο να απομακρυνθεί μέχρι να περατωθούν οι έρευνες. Διαφορετικά ο καθένας έχει δικαίωμα να υποθέτει πως δεν πρόκειται για κάποιο μεμονωμένο παναθηναϊκάκια αλλά για παράγκα.

ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Αυτοί οι «σκλάβοι» φτιάχνουν τα iPhone 6

Συγκλονιστικές εικόνες από εργοστάσια στην Κίνα που κατασκευάζουν τα τελευταία μοντέλα του iPhone φέρνει στο φως το BBC.   

Χρησιμοποιώντας κρυφές κάμερες ο βρετανικός σταθμός παρουσιάζει τις φρικτές συνθήκες εργασίας σε μονάδες παραγωγής όπου εργαζόμενοι καταρρέουν ύστερα από 12 ώρες συνεχούς εργασίας.

Η εκπομπή Panorama του BBC παρουσιάζει ανήλικα παιδιά στην Ινδονησία που εργάζονται μέσα στη λάσπη συγκεντρώνοντας κασσίτερο – πρώτη ύλη που απαιτείται για την κατασκευή εξαρτημάτων των iPhones και άλλων κινητών τηλεφώνων.

Τα παιδιά κινδυνεύουν να καταπλακωθούν ανά πάσα στιγμή από τόνους λάσπης στα πρόχειρα εργοτάξια που στήνουν οι θυγατρικές και οι συνεργαζόμενες εταιρείες της Apple.

Αξίζει βέβαια να αναφερθεί ότι στην Ελλάδα αντίστοιχο ρεπορτάζ θα είχε οδηγήσει σε άμεση… απόλυση του δημοσιογράφου που θα το παρουσίαζε σε ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό.

Πηγή

Ο Οδυσσέας στην Κοζάνη

Του Παντελή Μπουκάλα

Ο​​λο και μεταφυσικότερους δρόμους ακολουθεί η πολιτική στον τόπο μας. Και συγκεκριμένα η ίδρυση κομμάτων. Ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης –που δεν διστάζει να καταγγέλλει ότι στην Ελλάδα επικρατούν πολιτικά οι προβεβλημένοι των μίντια– στα πεντηκοστά του γενέθλια άκουσε μια φωνή να του λέει αυστηρά πως κάτι πρέπει να κάνει επιτέλους. Είχαμε δηλαδή μια περίπτωση ανάμεσα σε Σαούλ-Παύλο και Μεγάλο Κωνσταντίνο. Μυθικότερος ο κ. Γ. Παπανδρέου, προφανώς επειδή ανήκει σε οικογένεια-μύθο, άκουσε τις Σειρήνες.

Την πρώτη φορά τις πέτυχε στο Καστελλόριζο. Είχε αρχίσει ένα πρωινό να σερφάρει στο Ιντερνετ και ξαφνικά βρέθηκε να κάνει σέρφινγκ στο Αιγαίο. Τον πλάνεψαν λοιπόν οι Σειρήνες έξω από το Καστελλόριζο, όπου είχε ναυαγήσει. Κατάφερε όμως να καταλάβει έγκαιρα –μέσα σε μόλις τρία χρόνια– πως είχε μεταφράσει λάθος τα δελεαστικά σειρήνια λεγόμενα· ήταν και στ’ αρχαία βλέπετε και σε δακτυλικό εξάμετρο. Και, όπως ο Οδυσσέας στον μετά την «Οδύσσεια» βίο του, ο κ. Παπανδρέου πήρε τα βουνά για να βρει την αλήθεια. Και βρήκε δεύτερη φορά τις Σειρήνες. Στην Κοζάνη τώρα. Οπου άκουσε πιο καθαρά το ύπουλο μήνυμά τους, θύμωσε όσο ο Αχιλλέας («μήνιν άειδε, θεά, Γεωργίου...») και για να τις ξεμπροστιάσει μας ανακοίνωσε τι του είπαν.

Τι του είπαν οι γόησσες; Ιδού: «Σε κάθε σπιθαμή της ανηφόρας οι Σειρήνες μιλάνε για τον εύκολο δρόμο και λένε: “Γιατί να σηκώνεις ευθύνες άλλων; Κρύψου πίσω τους, κατηγόρησέ τους, κι ας καεί η χώρα – εσύ κοίτα να γλιτώσεις. Μη συγκρούεσαι, το κεφάλι σου θα φας. Μείνε πίσω. Ασε να καούν όλοι και βλέπεις μετά. Γιατί μιλάς; Βολέψου. Πήγαινε με το ρεύμα. Σκέψου την πάρτη σου”». Ραψωδία ολόκληρη. Μα μαγνητόφωνο κρατούσε ο επανακάμπτων Σωτήρ και κατόρθωσε να καταγράψει με τόση πιστότητα τον λόγο των Πονηρών;

Και το πήρε απόφαση. Θα φτιάξει κόμμα. Και αυτός. Ο συν-καταστροφεύς. Και ίσως το βαφτίσει ΣΟΚ. Σοκ, τωόντι. Σοσιαλιστικό Κόμμα εννοούσε στην αρχή, αλλά είδε μπροστά του εκατό οπαδούς του και λογικά αποφάσισε να το βαφτίσει Κίνημα. Δίχως το αρχικό ΠΑ, που, όντας και αρχικό των ΠΑπανδρέου, λειτουργούσε σαν σφραγίδα ιδιοκτησίας. Συμβολική πατροκτονία στα 62 του; Πιθανό. Αλλά πιθανότερο είναι ότι ξανάκανε λάθος στη μετάφραση. ΑπαΠΑΣΟΚ τού έλεγαν οι Σειρήνες. Απαπα.

Πηγή: Καθημερινή

Πω πω μπόχα - μπόχα ...

γράφει η Λίλα Μήτσουρα

"Πω πω μπόχα μπόχα!!" αναφωνούν τα νανάκια του κήπου σε μια παλιά διαφήμιση. Αυτή η φράση μου ήρθε στο μυαλό μετά από την δημοσιοποίηση της προσπάθειας χρηματισμού βουλευτή για τις προεδρικές εκλογές. Νανάκι και γω αναφωνώ "πω πω μπόχα μπόχα"

Μιλούν και μοιράζουν εκατομμύρια ευρώ, σαν να παίζουμε μονόπολη γιατί αυτά τα νούμερα είναι τρελά που ακούγονται, όταν εσύ κάνεις ανασκαφές στο πορτοφόλι σου και σε όλες τις τσέπες ή τσάντες για να ανακαλύψεις ένα ευρώ.....

Φαντάσου λοιπόν τι παίζεται εκεί πίσω από την πλάτη μας για να δίνουν αφειδώς τόσα χρήματα για την αλλαγή μιας ψήφου. Μόνο που τώρα θαρρώ πως μετά την δημοσιοποίηση αυτή είναι λιγάκι δύσκολο να αλλάξει κάποιος την ψήφο του. Είναι σαν το γράφει στο μέτωπο του ότι αυτό ακριβώς έκανε, χρηματίστηκε ή λαδώθηκε που λέει και ο λαός γιατί αλλιώς δεν κινούνται οι  μηχανές κατάλαβες?

Θα το ωραιοποιήσουν φυσικά, γιατί από αυτούς όλα τα περιμένω, ότι όλα γίνονται για την Ελλάδα, για το καλό μας πάντα. Και να δεις που στο τέλος από το πες πες ολημερίς στα κανάλια θα μάθουμε ότι το να χρηματίζεσαι για να αλλάξεις γνώμη είναι θεάρεστη πράξη.

"Είσαι τρελή" θα μου πεις με θυμό. Και απαντώ ότι εδώ δέχτηκες αδιαμαρτύρητα όλα τα παράλογα και παράνομα που έκαναν σε αυτό θα αντισταθείς? Λυπάμαι αλλά πια έχω χάσει κάθε εμπιστοσύνη στον Έλληνα (ναι και σε μένα αφού Ελληνίδα είμαι).

Ο ένας το είπε στον άλλον και εκείνος το ξεφούρνισε κατά λάθος ή όχι που να καταλάβω και γω? Μια απλή ξανθιά είμαι που έμαθα ότι όταν μου λένε ένα μυστικό το κρατώ καλά φυλαγμένο. Άρα ή αυτό δεν ήταν μυστικό ή κάποιος το έπαιξε όλο αυτό σαν ρόλο θεατρικό. Γιατί όμως αναρωτιέμαι? Γιατί πρέπει η αλήθεια για να ειπωθεί να πρέπει να μασκαρευτεί έτσι και να πάει από στόμα σε στόμα?

Αλήθεια ή ψέμματα, είναι κάτι που ξέρουμε όλοι ότι συμβαίνει. Το να μιλούν όμως για τόσα χρήματα που οι περισσότεροι νομίζουμε ότι μόνο ο Γιάγκος Δράκος τα είχε, όταν ό άλλος κοιμάται κατάχαμα στους δρόμους, νηστικός και γυμνός μέσα σε χαρτόκουτα είναι κάτι παραπάνω από  πρόκληση.

Θέλουν να με πείσουν ότι αυτό που κάνουν είναι τόσο σημαντικό για αυτό διακινούνται τόσα λεφτά κάτω από το τραπέζι? Θέλουν να με πείσουν ότι αυτοί που αποφασίζουν για μένα, είναι υπεράνω και πέρα κάθε υποψίας? Ειλικρινείς και έντιμοι πολιτικοί? Ότι οι άλλοι, οι εθνοσωτήρες κατηγορούνται άδικα και τρέχουν στην δικαιοσύνη να βρουν το δίκιο τους? Που όλοι γνωρίζουμε πόσο δίκαια και καθαρά λειτουργεί έτσι? "Μαμά μαμά αυτό το κακό παιδί με έβρισε! έλα να το δείρεις!"

Η αλήθεια για μένα ένα τρόπο έχεις να την πεις, την φωνάζεις δυνατά και μόνος σου χωρίς υποβολέα. Αλλά ακόμα και έτσι όπως μαθεύτηκε καλό είναι, γιατί τουλάχιστον από εδώ και πέρα θα μας δείξει με το δάχτυλο ποιός τα πήρε και άλλαξε γνώμη. Σαν να βάζει ένα φρένο στον παρανοϊκό που σώνει την Ελλάδα, από ότι ίσως ετοιμάζεται να κάνει.

Kαλοί  κακοί ένα  χαρμάνι όλοι. Και όταν το στομάχι μου παίζει τον βιολιστή στην στέγη που να βρω την δύναμη ποιός είναι ο καλός και ποιός όχι? Εμείς το μόνο που θέλουμε είναι μια δίκαιη πατρίδα που αγαπάει και φροντίζει τον λαό της. Πόσο δύσκολο είναι άραγε αυτό? Όταν κουκουλωμένη σε εμβρυακή στάση γιατί κρυώνω χαζεύω όλη μέρα τηλεόραση που να ξέρω ποιός λέει αλήθεια ποιός ψέματα? Όταν τα Χριστούγεννα είναι προ των πυλών και θέλω να βγω να ψωνίσω με αυτά τα λίγα που μου απόμειναν και βλέπω γύρω μου τις ζωές άστεγες στα πεζοδρόμια να περιμένουν από μένα, γεμίζοντας με ενοχές που ακόμα μπορώ έστω και έτσι να πω του Άγιου Βασίλη να περάσει και από το δικό μου σπίτι, όταν ντρέπομαι να περάσω τα Χριστούγεννα γιορτινά με τα ψέματα, όταν με κάνουν και ντρέπομαι που εγώ μπορώ ακόμα να φτιάξω χριστουγεννιάτικα γλυκά ενώ αυτοί όχι, πώς μπορώ να ξεχωρίσω τον καλό από το κακό για πες μου!

Όταν ντρέπομαι που εγώ μπόρεσα και πήρα αυτά που χρειαζόμουν έστω και κυνηγώντας προσφορές των μεγάλων υπεραγορών, προσπερνώντας βίους ρακένδυτους που περιμένουν να βοηθήσουμε όλοι εμείς και αυτοί μοιράζουν εκατομμύρια έτσι άνετα και ανερυθρίαστα? Και αυτοί δεν ντρέπονται όπως εγώ. Και αυτοί  είναι σπουδαιότεροι από τον άνθρωπο που κοιμάται στα παγκάκια. Κρέατα σε αποσύνθεση κρεμασμένα στο τσιγκέλι προσπαθούν να με πείσουν για το ποιο πρέπει να διαλέξω. Μα εδώ ανακατεύτηκαν οι οσμές τους και μαζί με το δικό μας χνώτο που βρώμισε από την πείνα πως να ξεχωρίσουμε το σάπιο από το καλό?

Άναρχες οι σκέψεις μου χώθηκαν στο πληκτρολόγιο και άρχισαν να χορεύουν. Με κανέναν τους δεν βγάζω άκρη και αδυνατεί το φτωχό μου μυαλό να καταλάβει τι παίζει πίσω στα παρασκήνια. Και δεν ξέρω αν θέλω και να μάθω τη σαπίλα και τη βρωμιά που κρύβει. Κανέναν τους δεν πιστεύω με έχουν ζαλίσει οι κωλοτούμπες τους. Ανόητες μίζερες θλιβερές μαριονέτες κουστουμαρισμένες πανάκριβα για να με πείσουν ότι ελέγχουν την κατάσταση και μεις χαριτωμένα νανάκια πεταμένα έξω στον κήπο για να τον ομορφύνουμε, άλλοτε χαμογελάμε και άλλοτε, χαμένα μέσα στην ασημαντότητα μας αναφωνούμε έκπληκτα: ΠΩ ΠΩ ΜΠΟΧΑ ΜΠΟΧΑ!!!

         

Μοιρασμένοι οι ανεξάρτητοι στην πρόταση Σαμαρά

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης απέρριψαν αμέσως και κατηγορηματικά την πρόταση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά για συναινετική εκλογή προέδρου και εκλογές μέχρι το τέλος του 2015, ωστόσο οι ανεξάρτητοι βουλευτές εμφανίζονται μοιρασμένοι, με δύο να ανταποκρίνονται θετικά στο σχέδιο της κυβέρνησης και να δηλώνουν πως υπερψηφίσουν την υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα και δύο να απορρίπτουν το σχέδιο.

Οι θετικοί

Την ικανοποίησή του εξέφρασε ο Βασίλης Οικονόμου, ο οποίος δήλωσε πως με βάση την πρόταση Σαμαρά σκοπεύει να υπερψηφίσει την υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα. Μάλιστα σημείωσε πως σκοπεύει να αναλάβει πρωτοβουλία, μαζί με τους οκτώ βουλευτές, που είχαν καταθέσει την αρχική πρόταση για συναίνεση, αλλά και άλλους ανεξάρτητους βουλευτές, προς «αυτή την κατεύθυνση».

Την υπερψήφιση του Σταύρου Δήμα ανακοίνωσε και ο ανεξάρτητος βουλευτής Γιάννης Κουράκος, ο οποίος στην πρώτη ψηφοφορία είχε ψηφίσει «παρών». «Ο κ. Σαμαράς με τη δήλωσή του, κάλυψε τις τρεις προϋποθέσεις που είχα θέσει. Ως εκ τούτου, την Τρίτη εγώ θα ψηφίσω τον Σταύρο Δήμα με τον οποίον, εκτός των άλλων, με συνδέει πολύχρονη φιλία», δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο. Επιπλέον, σύμφωνα με πληροφορίες της Real News, κοντά στο να δώσουν θετική ψήφο την Τρίτη είναι οι Γιώργος Κασαπίδης και Κώστας Γιοβαννόπουλος, 

Υπενθυμίζεται πως σίγουρος είναι και ο Παναγιώτης Μελάς, ο οποίος ήδη, πριν από την πρόταση Σαμαρά, έχει δηλώσει πως θα υπερψηφίσει την υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα στη δεύτερη και τρίτη ψηφοφορία. Η Real News αναφέρει πως δεν θα πρέπει να αποκλείεται να υπερψηφίσουν για πρόεδρο και κάποιοι βουλευτές που προέρχονται από τη ΔΗΜΑΡ.

Οι αρνητικοί

Το σχέδιο Σαμαρά απέρριψε ο Βασίλης Καπερνάρος, ο οποίος δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο πως θα ψηφίσει «παρών» και στη δεύτερη ψηφοφορία «από τη στιγμή που και τα δύο μεγάλα κόμματα θέλουν εκλογές ας πάμε σε εκλογές και ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του». 

Αρνητικός και ο Πέτρος Τατσόπουλος, ο οποίος σε ανάρτησή του στο Facebook αναφέρει πως δεν πρόκειται να αλλάξει την ψήφο του όσο δεν αλλάζει θέση ο ΣΥΡΙΖΑ. «Όπως και το τανγκό -μη λέμε ξανά και ξανά τις ίδιες κοινοτοπίες- έτσι και η εθνική συνεννόηση χρειάζεται ΔΥΟ. Εθνική συνεννόηση με ΕΝΑΝ δεν γίνεται. Σήμερα ο Σαμαράς έκανε ένα βήμα προς την εθνική συνεννόηση. Ο Τσίπρας, σταθερός στον λαϊκιστικό του μαξιμαλισμό, δεν έκανε κανένα. Θέλει Εκλογές και τις Θέλει Τώρα», αναφέρει και συνεχίζει:

«Από τη στιγμή που ο Τσίπρας απορρίπτει την πρόταση του Σαμαρά, η πρόταση του Σαμαρά μετατρέπεται αυτομάτως σε πρόσχημα για τη συγκέντρωση 180 ψήφων στην τρίτη ψηφοφορία. ΄Εχω δηλώσει πολλές φορές πως δεν ψάχνω για πρόσχημα ώστε ν' αλλάξω τη ψήφο μου. Δεν πρόκειται ν' αλλάξω τη ψήφο μου εάν δεν την αλλάξει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρόκειται να δώσω, ούτε ως απειροελάχιστο ενδεχόμενο, την ανακούφιση στον ΣΥΡΙΖΑ ότι έχασε το στοίχημα της προεδρικής εκλογής και τη νίκη στις επερχόμενες εκλογές επειδή τον πρόδωσε ένας "αποστάτης". Αλέξη, ώρα να μεγαλώσεις. Τέρμα τα παραμύθια με τους "αποστάτες" Δράκους. ΄Εφτασε η ώρα ν' αντιμετωπίσεις τους αληθινούς Δράκους -και, κυρίως, την ευθύνη των ΔΙΚΩΝ ΣΟΥ επιλογών..»

Πηγή

Το σακί του φόβου

Του Χρήστου Τσαντή

Μια φορά κι έναν καιρό... μια αλεπού ζούσε μέσα σ' ένα δάσος! Ήταν μία χρονιά όπου όλα γύρω είχαν ντυθεί στα λευκά. Έκανε πολύ κρύο και το χιόνι είχε σκεπάσει τα πάντα. Τα ζώα, όλα, κουρνιάζανε μέσα στις φωλιές τους για να ζεσταθούν, το ένα πλάι στο άλλο. Χιόνιζε κι όλα ήταν ήσυχα, ώσπου ξαφνικά ακούστηκε ένας περίεργος θόρυβος. Μέσα στο κρύο σκηνικό και στο έρημο δάσος, αυτός ο θόρυβος έμοιαζε φοβερός και τρομερός. Σαν βαρύς γδούπος, λες και κάποιο μεγάλο κακό πλησίαζε.

Η αλεπού, είχε κι αυτή τρυπώσει στη φωλιά της για να μην κρυώνει. Άκουσε το σαματά και παραξενεύτηκε. Ήθελε όμως να μάθει τι σόι θόρυβος ήταν αυτός. Από πού ερχόταν; Ποιός τον προκαλούσε; Σιγά-σιγά, φοβισμένη και διστακτική, πλησίασε στην άκρη της φωλιάς της. Έβγαλε δειλά το κεφάλι της, μα δεν μπορούσε να διακρίνει τίποτα. Το χιόνι έπεφτε σταθερά.

Τρύπωσε και πάλι μέσα προσπαθώντας να ζεσταθεί. Ο θόρυβος όμως συνέχισε και εκείνη αναρωτιόταν πάλι. Έβγαλε πολλές φορές ακόμα το κεφάλι της, μα φοβόταν. Κάποια στιγμή, αποφάσισε να το τολμήσει. Να μην υποχωρήσει. Να βγει έξω, μέσα στη κακοκαιρία και στον παγετό, για να μάθει τι συμβαίνει. Ταυτόχρονα ένιωσε το στομάχι της να γουργουρίζει και δεν ήξερε εκείνη τη στιγμή, αν αυτός ο ήχος ήταν σημάδι του φόβου που την είχε κυριεύσει ή σινιάλο της πείνας της. Ό,τι κι αν ήταν πάντως, βοήθησε κι αυτό για να πάρει την απόφαση να αφήσει τη φωλιά της και να βγει στο δάσος.

Άρχισε να ψάχνει, με αποφασιστικότητα αυτή τη φορά. Πλησίαζε αργά-αργά προς το μέρος από όπου ακουγότανε αυτός ο φοβερός ήχος. Τρόμαξε σαν είδε τα υπόλοιπα ζώα να βγάζουν τα κεφαλάκια τους στις άκρες από τις φωλιές τους, βλέποντας την τολμηρή αλεπού να γυρίζει μέσα στο κρύο. Ο φόβος είχε σκεπάσει, πιότερο κι απ' το χιόνι, όλο το δάσος.

Εκείνη τη στιγμή ένιωσε πολύ μόνη, αλλά και περήφανη. Η κοιλιά της συνέχιζε να γουργουρίζει και τώρα τα βήματά της γίνονταν πιο σταθερά. Πλησίαζε όλο και πιο κοντά προς το μέρος απ' όπου ερχόταν ο τρομερός αυτός θόρυβος. Το χιόνι σταμάτησε τώρα κι ο άνεμος άρχισε να ουρλιάζει μανιασμένα. Ο φοβερός ήχος μεγάλωνε κι όσο πλησίαζε κοντά του, τόσο εκείνος δυνάμωνε. Δίστασε για μια στιγμή, μα κάτι μέσα της αντέδρασε. Κοντοστάθηκε και προχώρησε πιο γοργά τώρα.

Μέσα από τα κλαδιά των δέντρων και τ' άσπρα τους φορτία διέκρινε κάτι που κρεμότανε από ένα κλαδί. Προχώρησε πιο κοντά και είδε ένα σακί που κρεμόταν πιασμένο πάνω στα κλαδιά. Σκέφτηκε πως θα μπορούσε να έχει μέσα φαγητό.

"Μα τότε γιατί κάνει τόσο θόρυβο;" αναρωτήθηκε.

Το σακί χόρευε στο φύσημα του ανέμου και χτυπούσε κάθε τόσο στον κορμό ενός μεγάλου δέντρου. Σε κάθε χτύπημα ακουγόταν αυτός ο δυνατός θόρυβος, μόνο που από κοντά, έπαψε πλέον να της προκαλεί τον αρχικό τρόμο. Καθώς παρατηρούσε κι έβλεπε ένα σακί να το παίρνει ο αέρας χτυπώντας το με μανία στο δέντρο, ο φόβος της απομακρύνθηκε και τα άλλα ζώα, που κοιτούσαν τόση ώρα φοβισμένα μέσα από τις φωλιές τους, πήρανε θάρρος και ξετρύπωσαν κι αυτά.

Όλοι μαζί τώρα, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, άρχισαν να σκαρφαλώνουν στο ψηλό δέντρο παλεύοντας να κατεβάσουν και να ανοίξουν το σακί με το... φόβο! Κι αφού το κατάφεραν, διαπίστωσαν πως δεν ήταν παρά δυο-τρία μεγάλα ταψιά, τα οποία - κλεισμένα μέσα στο σακί - χτυπούσαν κι έκαναν θόρυβο κάθε που ο αγέρας τα έπαιρνε και τα πετούσε με δύναμη στον κορμό του δέντρου.

Η αλεπού βοήθησε και τα άλλα ζώα με τη στάση της, γιατί κατάλαβε πως δεν χρειάζεται να φοβάται κάτι, μόνο και μόνο επειδή δεν γνωρίζει τι ακριβώς είναι. Συνειδητοποίησε πως ο φόβος μπορεί και να μοιάζει με ένα άδειο σακί, που όταν έχει μέσα και κανένα ταψί, κάνει θόρυβο. Αλλά ο φόβος ήταν μέσα στη φωλιά της και δεν την άφηνε να ξεμυτίσει και να πάει στο δάσος για να δει με τα ίδια της τα μάτια, ό,τι κι αν ήταν αυτό που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει. Μόλις αποφάσισε να βγει έξω στο δάσος, χωρίς να φοβάται το φόβο, είδε πως το σακί του ήταν άδειο κι ας έκανε τόσο θόρυβο. Από κοντά ήταν τελείως ασήμαντος ο ήχος του, σχεδόν διασκεδαστικός, κι έγινε παιχνίδι η ανακάλυψή του όταν αποφάσισαν όλα τα ζώα του δάσους να βγουν απ' τις φωλιές τους και να συνεργαστούν!

Τα ταψιά που κρέμονται στα δέντρα, μόνο θόρυβο μπορούνε να κάνουν...

* Βασισμένο πάνω σε έναν παραδοσιακό μύθο της Τουρκίας

* Ο Χρήστος Τσαντής είναι συγγραφέας, αρθρογράφος-κειμενογράφος

Πηγή

Ύστατη Ώρα

Ο βόρβορος αναταράσσεται λόγω του ότι οι δυσώδεις πολιτικοί εκπρόσωποι των καταναλωτών προσπαθούν απεγνωσμένα να διασώσουν τα τομάρια τους την ύστατη ώρα της πολιτικής τους υπόστασης.

Θα είναι ακόμη πιο δυσώδεις και θλιβεροί όταν καταφθάσει, οσονούπω, για τον καθένα και η ύστατη ώρα της φυσικής του υπόστασης, την οποίαν προφανώς και απολύτως εμφανώς έχουν εδώ και χρόνια λησμονήσει, κοιτάζοντας αφ' υψηλού την ζωή, τον άνθρωπο και όλα τα άλλα πλάσματα, ως κλασσικοί αμόρφωτοι και υπέρμετρα ανόητοι, θεωρούντες εαυτούς σπουδαίους και υπεράνω όλων επειδή κατέχουν δήθεν δύναμη εκ θέσεως πολιτικής ή συσσώρευσης κουπονιών χρηματικών.

Παρακολουθούμε, αυτόν τον καιρό της πλήρους κατάρρευσης των πάντων, τον επίσημο και δημόσιο εξευτελισμό τού ούτως ή άλλως ευτελούς εξ ορισμού αξιακού συστήματος, το οποίο συμπαρασύρει μαζί του κάθε μικρόνου ανθρωπάκι- πολιτικάντη καταναλωτή του συρμού που το ενσαρκώνει.

Αναμείνατε εξελίξεις και άλλες πολύ σύντομα. Μόνον ο θάνατος αλλάζει τις γενιές των ανθρώπων και τις ιστορικές περιόδους της ανθρωπότητας επί της γης.

Νομοτελειακά, όποιος ασχολείται καθημερινά με το χρήμα, όποιος άλλη μέριμνα δεν ασκεί παρά μονάχα σπαταλάει ενέργεια για να το αποκτήσει, να το συσσωρεύσει, να το κυκλοφορήσει, να το κρύψει από λογαριασμό σε λογαριασμό και από τράπεζα σε τράπεζα, να εξαγοράσει συνειδήσεις και ανθρώπους ως εμπορεύματα, να εξαγοραστεί, όποιος το προσκυνάει και το σκέφτεται ολημερίς σαν θεό και όχι σαν εργαλείο, πεθαίνει πλήρης τρόμου, λόγω του ότι έχει χάσει ήδη τη ζωή απασχολούμενος με τόσα άλλα ανούσια και τοξικά πλην αυτής, έχει δε θρέψει και ποτίσει εαυτόν με τόσα απορρίμματα υλικά, νοητικά και συναισθηματικά αγορασμένα με το ίδιο αυτό το χρήμα, ώστε δεν το πιστεύει το ξαφνικό άγγελμα πως η ζωή του, η δική του μοναδική ζωή και ύπαρξη τελείωσε, τέρμα, πάπαλα, ούτε τα κουπόνια, με οποία τόσα χρόνια έπαιζε, τον σώζουν πια, ούτε οι θέσεις εξουσίας επί της ζωής των άλλων ανθρώπων και πλασμάτων καθιστούν αθάνατο και άτρωτο το σάπιο του σαρκίο καθώς και το αρρωστημένο και κενό, παρ' όλες τις σπουδές σε ανώτατα ιδρύματα των αγορών κρανίο του, το μόνο που ίσως μπορεί να πιστέψει την ύστατή του ώρα πια, αναξιοπρεπής και θλιβερός επαίτης της ζωής ως έχει καταντήσει, είναι ότι τόσα χρόνια αυτοκτονούσε μέρα με την ημέρα ενώ ήταν βέβαιος ότι ζει και ότι εξουσιάζει...

* Γιάννης Μακριδάκης 

Η σήψη και η παρακμή ήταν πάντα εδώ. Στις μέρες μας απλώς ξεχείλισε…

Κυβέρνηση: Αν κατάλαβα καλά η πλευρά της κυβέρνησης υποστηρίζει πως η καταγγελία Π. Χαϊκάλη περί απόπειρας χρηματισμού του ώστε να ψηφίσει συγκεκριμένο υποψήφιο για την ΠτΔ, είναι κατασκευασμένη. Δηλαδή ο Π. Χαϊκάλης και ο «μεσάζων» παίζουν μία παράσταση και την μαγνητοσκοπούν. Η κυβερνητική πλευρά προφανώς θέλει να πιστέψουμε πως με την, όπως υποστηρίζει, στημένη αυτή μαγνητοσκόπηση, κάποιοι θέλουν να ανακόψουν το ρεύμα συγκέντρωσης των 180 ψήφων, που υπήρχε, για την εκλογή ΠτΔ.

Απορίες

• Από που συνάγεται και τι στοιχεία έχει η πλευρά της κυβέρνησης πως το υλικό που μαγνητοσκοπήθηκε είναι απλώς μια σκηνοθετημένη παράσταση;
• Υπήρχε κάποιο ρεύμα συγκέντρωσης των 180 ψήφων για τη εκλογή ΠτΔ και δεν το αντιληφθήκαμε; Η εντύπωση οτι στο κυβερνητικό στρατόπεδο μετά την πρώτη ψηφοφορία για την ΠτΔ, η οποία απέδωσε μόνο 160 ψήφους βουλευτών, κυριάρχησε η ηττοπάθεια είναι εσφαλμένη;
• Αν δεχθούμε οτι η καταγγελία είναι μια παράσταση, τότε ο Π. Χαϊκάλης ως ο καταγγέλων αναλαμβάνει έναν μικρό σχετικά ποινικό κίνδυνο. Ο «μεσάζων» όμως γιατί να θέλει να μπλέξει με την δικαιοσύνη τόσο πολύ άσχημα; Και όχι μόνο με την δικαιοσύνη;

Βουλή: Η ελληνική βουλή διαθέτει Επιτροπή Κοινοβουλευτικής Δεοντολογίας. Αστείο, ξε-αστείο, διαθέτει ΚΑΙ τέτοια επιτροπή, γι’ αυτό βλέπουμε και τέτοια ποιότητα συνεδριάσεων και νομοθετικού έργου. Η επιτροπή αυτή λοιπόν αποφάσισε να ΜΗΝ παρακολουθήσει το βίντεο με την μαγνητοσκόπηση της φερόμενης ως απόπειρας χρηματισμού του Π. Χαϊκάλη και να ζητήσει την ταχύτατη διερεύνηση της υπόθεσης από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

Απορίες

• Ενας από τους υπόπτους ως πιθανός αυτουργός της φερόμενης ως δωροδοκίας είναι η πλευρά της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση, ως γνωστόν, διορίζει την ηγεσία του Αρείου Πάγου. Οι αποφάσεις της ηγεσίας της δικαιοσύνης, για οικονομικά θέματα και για θέματα των Μνημονίων, δεν ήταν παρά στο ελάχιστο αντίθετες με τις απόψεις της κυβέρνησης. (Να εξαιρέσουμε και το βίντεο που δημοσιοποίησε ο Η. Κασιδιάρης για το οποίο δεν είδαμε κάποια αντίδραση ακόμα). Για ποιο λόγο πιστεύει η Επιτροπή Κοινοβουλευτικής Δεοντολογίας της βουλής ότι ο Αρειος Πάγος, σε περίπτωση που τα στοιχεία όντως δείξουν ως αυτουργό την πλευρά της κυβέρνησης, θα κινηθεί εναντίον της;
• Υπάρχει έστω και ένας, μόνο ένας, έλληνας που πιστεύει οτι υπάρχει πιθανότητα να κινηθεί ο Αρειος Πάγος εναντίον της κυβέρνησης που τον διόρισε;
• Το επίμαχο βίντεο το είδε όλη η Ελλάδα και φυσικά, κατ’ ιδίαν, το είδαν και οι βουλευτές-μέλη της Επιτροπής Κοινοβουλευτικής Δεοντολογίας της βουλής. Γιατί τόση υποκρισία ότι επισήμως δεν το βλέπουν; Δεν είναι υποκρισία; Τι είναι; Κοινοβουλευτική ακεραιότητα;

ΑΝΕΛ και Π. Χαϊκάλης : Στο κοινοβουλευτικό πολιτικό σκηνικό όταν βγαίνουν στοιχεία στη φόρα, και μάλιστα τέτοια στοιχεία, έχουν σκοπό να πλήξουν αντίπαλες πλευρές και να φέρουν και πολιτικά κέρδη. Γι’ αυτό γίνεται και προσεκτικότατη επιλογή του χρόνου δημοσιοποίησης.

Απορίες

• Αφού δεν φαίνεται, κι έτσι υποστηρίζουν και οι ίδιοι καθώς και ο ΣΥΡΙΖΑ, να υπάρχει δυναμική ώστε να συγκεντρωθεί ο μαγικός αριθμός των 180 βουλευτών για την εκλογή του ΠτΔ γιατί επέλεξαν αυτή την χρονική στιγμή για την δημοσιοποίηση και όχι ας πούμε την προεκλογική περίοδο, που όπου νάναι έρχεται, ώστε να πλήξουν και εκλογικά τους αντιπάλους τους και να κερδίσουν ψήφους; Γιατί δηλαδή «καίνε» ένα τέτοιο χαρτί σε μια χρονική στιγμή σαν κι αυτή, κατά την οποία τα πολιτικά τους κέρδη από την δημοσιοποίηση θα είναι μικρά;
• Γιατί δεν προχώρησαν στην δημοσιοποίηση πριν από την πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή του ΠτΔ, όπου ενδεχομένως λόγω του ντόρου να μην έπαιρνε ο κυβερνητικός υποψήφιος ούτε τις 160 ψήφους που πήρε, και το κάνουν τώρα μεταξύ πρώτης και δεύτερης ψηφοφορίας;

Προς εμάς όλους : Ο κοινοβουλευτισμός είναι ο βιότοπος της διαφθοράς. Στις μέρες μας δεν είναι ότι έχει προχωρήσει περισσότερο η σήψη και η παρακμή. Σήψη και παρακμή πάνε μαζί με τον κοινοβουλευτισμό, όπως και με κάθε ολιγαρχικό σύστημα. Στις μέρες μας απλώς τα αδιέξοδα του ελληνικού κοινοβουλευτισμού έφτασαν σε ένα ακρότατο όριο και πλέον θα παρακολουθήσουμε πολλά ευτράπελα. Δηλαδή απλώς στις μέρες μας άρχισε να βγαίνει, και με συγχωρείτε, «το σκατό στην επιφάνεια». Οχι ότι δεν υπήρχε και πριν ο υπόνομος.

Απορίες

• Οποιος βουλευτής, από κείνους που δεν ψήφισαν στην πρώτη ψηφοφορία τον κυβερνητικό υποψήφιο, αλλάξει τώρα γνώμη και τον ψηφίσει θα τον θεωρήσουμε ύποπτο για χρηματισμό ή όχι; Και ενώ γνωρίζουμε τα της σήψης και της παρακμής, θα θεωρήσουμε την απόφασή του ως κατευθυνόμενη μόνο από την συνείδησή του; Υπάρχει έστω και μια μικρή πιθανότητα να απαντήσουμε με σιγουριά σε μια τέτοια ερώτηση;
• Εχουμε πολλές αποδείξεις οτι οι βουλευτές μας ψηφίζουν, γενικώς και όχι μόνο για ΠτΔ, κατά συνείδησιν ή μήπως έχουμε πολύ περισσότερες αποδείξεις για το αντίθετο, όλα αυτά τα χρόνια και τα προηγούμενα;
• Αυτοί οι βουλευτές που ψήφισαν τον κυβερνητικό υποψήφιο, ενώ δεν ανήκουν στο κυβερνητικό στρατόπεδο, δεν «δικαιούνται» τώρα να ζητήσουν και αυτοί 2-3 εκατομμύρια αμοιβή από όποιον «μεσάζοντα» βρεθεί στον δρόμο τους;
• Οι βουλευτές της κυβερνητικής πλευράς δεν νιώθουν κάπως άσχημα τώρα που πληροφορούνται πως υπάρχουν συγκυρίες όπου το να μην είσαι βουλευτής της κυβέρνησης είναι πιο προσοδοφόρο;

Αν με κάποιον μαγικό τρόπο μπορούσαμε να τους κλείσουμε όλους στην φυλακή, όλους εννοώ όλους, πόσους πραγματικά θα αδικούσαμε;

Θραξ Αναρμόδιος