Τερματικός σταθμός: Σαμαράς

Κυρίες και κυρίοι, καλωσήρθατε στην περιήγησή μας. Θα περιηγηθούμε στην Ελλάδα του 2014. Στην Ελλάδα που πάτησε στα πόδια της μετά από την κατάρρευση που υπέγραψε ο μέγας ΓΑΠ. Στην Ελλάδα που σώθηκε την τελευταία στιγμή από βέβαιο αφανισμό. Στην Ελλάδα του Αντώνη Σαμαρά. Που τώρα πια αποτελεί παρελθόν.

Πρώτη στάση: 2012

Τότε, ήταν η χρονιά που οι Μάγιας έλεγαν πως θα καταστραφεί ο κόσμος. Ή που το διαδίκτυο έλεγε πως οι Μάγιας λέγανε πως θα καταστραφεί ο κόσμος. Ή που τα κανάλια στην Ελλάδα λέγανε πως θα καταστραφεί ο κόσμος εάν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εδώ, μπορούμε να δούμε τον Αντώνη Σαμαρά σε μία άψογη κωλοτούμπα, όπου αφού πέταξε έξω τα μάτια του λεγόμενου “αντιμνημονιακού χώρου”, ανέλαβε να εκτελέσει τα συμβόλαια θανάτου των δανειστών. Πιο δίπλα βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ που απειλούσε με όπλα που ευτυχώς με την παρέμβαση Σαμαρά του πήραμε από τα χέρια, ενώ λίγο παρακάτω βλέπουμε τον Νιμπίρου που τελευταία στιγμή άλλαξε τροχιά χάρη στον Βαγγέλη Βενιζέλο και την βαρύτητά του που αποσόβησε μία σίγουρη σύγκρουση με την πλατεία Συντάγματος.

Δεύτερη στάση: Χρυσή Αυγή

Εδώ, βλέπουμε το μεγαλύτερο όπλο του φασισμού, στην πρώτη δοκιμή της στη νέα χιλιετία. Μπράβοι, εκβιαστές, μαυραγορίτες, δουλέμποροι και αρκετοί άλλοι εγκληματίες, αναλαμβάνουν και συσπειρώνουν απογοητευμένους ψηφοφόρους, που χάρη στην στάση των ΜΜΕ και την παράλληλη ανοχή του συντεταγμένου κράτους προβάλλονται στα μάτια τους ως αγωνιστές και τιμωροί.

Πιο κάτω βλέπουμε τον Μπαλτάκο. Ένας μόλις από τους πολλούς, με τον Άδωνι, τον Βορίδη, τον Δένδια, τον Πλεύρη, τον Λαζαρίδη, τον Μπαλτάκο, τον Μουρούτη, τον Φαήλο λαο τους υπόλοιπους από το Δίκτυο 21. Ένας μόνο, που κατάφερνε και έκανε καλά όλους τους παραπάνω. Μεγάλος μάγκας.

Τρίτη στάση: Τηλεόραση

Η πιο γαμάτη συσκευή της Ελλάδας του 2014 είναι μπροστά στα μάτια σας. Μια συσκευή, που κατάφερε να κρατήσει τόσο κόσμο στα αυγά του, που θα ζήλευε και ο πιο πολυγαμούλης κόκορας σε κοτέτσι παραγωγής πασχαλινών αυγών.

Αυτή, κατάφερε και έπεισε εκατομμύρια κόσμου, που μιλούσαν την ίδια γλώσσα, που αντιμετώπιζαν τα ίδια προβλήματα, που υπέμεναν τα ίδια βασανιστήρια, που στο παρελθόν είχαν δεχθεί τον ίδιο εμπαιγμό, που έβλεπαν τους ίδιους ανθρώπους ως υπαίτιους, που σάπιζαν με την ίδια ταχύτητα, να πιστέψουν πως πρέπει να είναι εχθροί με όσους έχουν άλλο χρώμα δέρματος, ζουν σε άλλη περιοχή της Ελλάδας, υποστηρίζουν άλλη ομάδα, εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, εργάζονται στον δημόσιο τομέα, σπουδάζουν σε πανεπιστήμια, βάζουν αντζούγιες στην πίτσα και πίνουν το μοχίτο τους με καλαμάκι.

Βασικά, η απίστευτη αυτή εφαρμογή της τηλεόρασης, κατάφερε να πείσει εκατομμύρια κόσμου πως το δίκαιο είναι να υποβαθμιστεί η ζωή ενός πληθυσμού επειδή οι επενδύσεις κάποιου μεγιστάνα πήγαν καλά επειδή πόνταρε στην αποτυχία της ζωής που ο πληθυσμός έκανε.

Και το έκανε όλο αυτό, χωρίς ποτέ να φτάσει στον μεγιστάνα η οποιαδήποτε “πιτσίλα” λάσπης.

Πραγματικά, θαυμαστό το έργο της.

Τέταρτη στάση: Τρομοκρατία

Εδώ μπορούμε να δούμε πως η απειλή της τρομοκρατίας καταφέρνει μεγαλύτερα πλήγματα από την ίδια την τρομοκρατία.

Με απειροελάχιστα πραγματικά χτυπήματα της τρομοκρατίας, τα κανάλια κατάφεραν να πείσουν άλλα τόσα εκατομμύρια κόσμου πως απειλούνται. Και πως πρέπει να κάτσουν ήσυχοι.

Στα δεξιά, μπορείτε να δείτε βόμβες που δεν σκάγανε, εκρηκτικούς μηχανισμούς που δεν εκρήγνυται, καθώς και

Η τρομοκρατία σε συνδυασμό με την τηλεόραση και τις εφημερίδες έκανε ένα απίστευτο τρίδυμο που αντίστοιχο έχει να υπάρξει από τους τρεις σωματοφύλακες.

Σε ρόλο Ντ’ Αρτανιάν η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πέμπτη στάση: Κοινωνικός αυτοματισμός

Κυρίες και κυρίοι, έχετε την τιμή να αντικρίζετε το βασικό συστατικό που εάν δεν έλειπε δεν θα στέριωνε το έργο ποτέ.

Η παντελής έλλειψη Δικαιοσύνης που για χρόνια βασίλεψε στη χώρα κατάφερε να παιδαγωγήσει πολίτες που κοιτάνε αποκλειστικά στο συμφέρον τους, αφού ο εφιάλτης πως κάποιος άλλος θα το κάνει και θα την βγάλει καθαρή δεν τους άφηνε να κοιμηθούν.

Ποτέ άλλοτε δεν έχει διαρρηχθεί το κοινωνικό συμβόλαιο με τόσο απόλυτο τρόπο στη σύγχρονη εποχή. Και μάλιστα, με τόσους ανθρώπους να το επικροτούν και να παλεύουν να ευνοηθούν από αυτό.

Έκτη στάση: «Εταίροι και σύμμαχοι»

Εδώ μπορούμε να δούμε φίλους της Ελλάδας, που φροντίζουν να την δέσουν χειροπόδαρα μήπως και κάνει καμιά μαλακία, και βγει και τραβήξει το χαλί επάνω στο οποίο φίλοι, και φίλοι των φίλων της, μαζί με φίλους των φίλων της που ζούσαν στην Ελλάδα, χρόνια είχαν στήσει μεγάλο φαγοπότι.

Μεγάλες μορφές οι Γερμανοί εταίροι, ήσυχοι εργάτες οι Γάλλοι, ακούραστοι Ολλανδοί και ο Γιούνκερ. Αδικώ πολλούς, αλλά ο Γιούνκερ μου παίρνει τα μυαλά.

Ας σταθούμε για λίγο μπροστά σε έναν άνθρωπο ενώ περιγράφεται ως μέθυσος, αρχιτέκτονας της φοροδιαφυγής με νόμιμο τρόπο, φανερός υποστηρικτής των αγορών και των μεγάλων πολυεθνικών, κατάφερε να είναι πρωθυπουργός για 20 χρόνια στα 2000, πρόεδρος του Eurogroup για  8 χρόνια και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέχρι να τον ρίξουνε. Υποκλιθείτε.

Πιο κάτω βλέπουμε, πως Έλληνες και Ευρωπαίοι μεγιστάνες φροντίζουν να πάρουν από πάνω από το χαλί όλα τα χρυσαφικά, τα ασημικά, τα φαγιά και τα τσιμπούσια και όσα μπορούσαν να πέσουν από το ταρακούνημα.

Ευτυχώς, το χαλί είχε καρφωθεί τόσο κατάσαρκα στη χώρα, που το μόνο που κατάφερε το ταρακούνημα και το ποδοπάτημα ήταν να το τρυπήσει σε κάποια σημεία.

Προσοχή στο κενό.

Έβδομη στάση και τελευταία: Αντώνης Σαμαράς

Ο πρωθυπουργός που χωρίς αυτόν δεν θα είχε γίνει τίποτα πραγματικότητα.

(Εντάξει, είναι και ο Γιωργάκης που αν δεν ήταν αυτός δεν θα γινόταν τίποτα αλλά έγινε επί Νέας Δημοκρατίας το έργο, και που βάλαμε και τον Βενιζέλο να εξοβελίζει τον Νιμπίρου πολύ σας έπεσε εσάς τους ΠΑΣΟΚους.)

Κατάφερε να κάνει τους ενάμιση εκατομμύρια ανέργους «success story».

Κατάφερε να κάνει το σώσιμο των τραπεζιτών «σταθεροποίηση του συστήματος».

Κατάφερε να κάνει τις οικογένειες που δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα, το τηλέφωνο, το νοίκι, τα δάνεια, το φαγητό τους, τις σπουδές των παιδιών τους, την διασκέδασή τους και τα φάρμακά τους «πρωτογενές πλεόνασμα».

Κατάφερε να κάνει «κυβέρνηση της Ελλάδας» κάθε ακροδεξιά φωνή που μπορούσε να αρθρώσει μία δομημένη πρόταση με απλό συντακτικό.

Και τέλος, κατάφερε να αποχωρήσει από τον πρωθυπουργικό θώκο την ώρα που πίσω του καίγεται το σύμπαν.

Τριγύρω του βλέπουμε τις αγορές που ψυχορραγούν, τους χρυσαυγίτες που περιμένουν να δικαστούν, την διαπραγμάτευση με την τρόικα που την έστησε με το γνωστό «επιστρέφω σε λίγο».

Και φυσικά, τον Βενιζέλο που πίστεψε πως αυτός θα τον γλιτώσει από τη φυλακή.

Κυρίες και κυρίοι, σας ευχαριστούμε που επιλέξατε το τρενάκι του τρόμου μας για την περιήγησή σας στην Ελλάδα του 2014.

Καλωσήρθατε στο 2015. Και καλό ταξίδι.

Πηγή

Σε εφαρμογή από σήμερα το ασφαλιστικό βιογραφικό με το πρόγραμμα "Άτλας"

Μέχρι το τέλος του 2015 εκτιμάται ότι θα έχει ψηφιοποιηθεί το σύνολο των ωρών ασφάλισης όλων των ασφαλισμένων

Όσοι έχουν κωδικούς του taxisnet μπορούν από σήμερα να δουν τα ένσημά τους από το 1994 και μετά online μέσω της εφαρμογής του συστήματος «Ατλας».

Σε πρώτη φάση, η εφαρμογή θα καλύπτει  τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, του ΟΑΕΕ, του ΕΤΑΑ (ασφαλιστικός βίος έως το 1994) και του ΟΓΑ από το 1998 έως σήμερα.

Ο χρήστης πρέπει να μπει  στην ιστοσελίδα www.atlas.gov.gr και να συμπληρώσει  στα ειδικά πεδία το ΑΜΚΑ του και τους κωδικούς του taxisnet.

Συνολικά έχουν ενσωματωθεί 2,8 δισεκατομμύρια ημέρες ασφάλισης, ενώ το επόμενο διάστημα θα ενσωματωθεί η πληροφορία από το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και το ΝΑΤ, καθώς και το διάστημα 1994-1997 για τον ΟΓΑ.

Βάσει του προγραμματισμού του υπουργείου Εργασίας, μέχρι το τέλος του 2015 εκτιμάται ότι θα έχει ψηφιοποιηθεί το σύνολο των ωρών ασφάλισης όλων των ασφαλισμένων.

Ήδη, από την αρχή του 2014, μέσω του συστήματος «Ατλας» οι ατομικοί λογαριασμοί ασφάλισης κάθε εργαζόμενου  ασφαλισμένου ενημερώνονται σε πραγματικό χρόνο, ανά μήνα.

Τα ασφαλιστικά Ταμεία αποστέλλουν ηλεκτρονικά στην εταιρεία πληροφορικής των Ταμείων, ΗΔΙΚΑ Α.Ε., όλα τα νέα στοιχεία του χρόνου ασφάλισης και των εισφορών που καταβάλλονται.

Ετσι οι ασφαλισμένοι θα μπορούν ακόμη και από το σπίτι τους να παρακολουθούν την καταγραφή των ενσήμων τους, να βγάζουν σύνταξη με ένα κλικ, και να εξασφαλίζουν πρόσβαση σε παροχές από τα ασφαλιστικά Ταμεία.

Κάλιο αργά

Κάλιο αργά παρά ποτέ.

Αυτό που έπρεπε να έχει γίνει από την επομένη κιόλας των προηγούμενων εκλογών, όταν ο Σαμαράς έκανε την αθλιότερη κωλοτούμπα της πολιτικής ιστορίας του νεοελληνικού κράτους και από προεκλογικός επαναδιαπραγματευτής μετατράπηκε σε εθελόδουλο εκπορνευτή της χώρας, σε συνεργασία βεβαίως με το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ, έγινε τελικά σήμερα.

Έπεσε η τρικομματική και κατόπιν δικομματική κυβέρνηση της άμεσης μετεκλογικής εξαπάτησης, έχοντας όμως προλάβει ήδη εντός των δυόμιση αυτών ετών να φέρει εις πέρας κατά μεγάλο ποσοστό την αποστολή την οποίαν είχε λάβει από τους έξωθεν κυρίους της, ήτοι να πτωχεύσει και να εξαθλιώσει πολύ περισσότερους πολίτες, να εκποιήσει την δημόσια περιουσία και τους φυσικούς πόρους της χώρας, να εξευτελίσει προκλητικά το Σύνταγμα, την Δικαιοσύνη, την Αξιοπρέπεια, προωθώντας με γοργούς ρυθμούς έτσι τον εκφασισμό της κοινωνίας.

Έπεσε λοιπόν σήμερα η κυβέρνηση, έγινε το πρώτο βήμα, έστω και καθυστερημένο, έστω και με το στανιό και πάμε τώρα σε εκλογές για να κάνουμε και το δεύτερο, να ολοκληρωθεί η αλλαγή πορείας.

Προσωπικά έχω αναφερθεί πολλές φορές στο πώς θα ήθελα γενικώς να πολιτεύεται η Αριστερά και ειδικώς σε αυτή την ιστορική στιγμή τι ακριβώς κυβέρνηση θα ήθελα να φτιάξει. Ίδωμεν.

Προς το παρόν προέχει να μην υποκύψει ξανά κανένας πολίτης ψηφοφόρος στους εκβιασμούς και στον φόβο που προσπαθούν να διασπείρουν στην κοινωνία με τα καταστροφολογικά σενάρια οι απερχόμενοι και τα φερέφωνά τους.

Γιάννης Μακριδάκης

Η… απλή μέθοδος των τριών

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η μετατροπή της εκλογής του Προέδρου της δημοκρατίας σε κομβικό πολιτικό ζήτημα αποτέλεσε στρατηγική επιλογή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία άρχισε να αναπτύσσεται αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Από την άλλη πλευρά, οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος περισσότερο πρόθυμα απ ότι ίσως φαίνεται με την πρώτη ματιά σήκωσαν το γάντι που πέταξε ο ΣΥΡΙΖΑ  διαβλέποντας την ευκαιρία να συνεχίσουν την παρτίδα  και μετά τη διαδικασία της προεδρικής εκλογής.

1)    Στην ( ελάχιστα πιθανή) περίπτωση που εκλεγεί ο Σταύρος Δήμας είναι προφανές ότι :

·        οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος (θα συνεχίσουν να κυβερνούν)  θα κερδίσουν πολιτικό χρόνο ο οποίος θα αποδειχτεί οδυνηρός καθώς οι αναμενόμενες συμφωνίες με τους δανειστές θα αποδειχτούν πολιτικά δυσβάσταχτες για τα κόμματά τους και για τους ίδιους.

·        Ο Αλέξης Τσίπρας από την πλευρά του, το μόνο που έχει να κάνει είναι απλώς να περιμένει την σύνθλιψη των αντιπάλων του από το βάρος του πολιτικού κόστους που συνεπάγεται η ολοκλήρωση (17 προαπαιτούμενα) της συμφωνίας με τους δανειστές

2)    Στην (πιθανότατη) περίπτωση που η Βουλή  δεν εκλέξει πρόεδρο         της Δημοκρατίας και η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές η κατάσταση αντιστρέφεται.

·        Το βάρος μεταφέρεται στον  Αλέξη Τσίπρα ο οποίος  θα  κριθεί από την επιβεβαίωση ή διάψευση της στρατηγικής  του να προκαλέσει εκλογές.  Και αυτό θα προκύψει από το  συγκεκριμένο αποτέλεσμα (εύρος νίκης, δυνατότητα συμμαχιών για σχηματισμό κυβέρνησης, πιθανότητα αυτοδυναμίας κλπ).

·        Το  εκλογικό αποτέλεσμα (το εύρος της ήττας) θα είναι επίσης κρίσιμο μέγεθος για την πολιτική επιβίωση των κύριων Σαμαρά και Βενιζέλου.

3)    Για τον κάθε ένα από τους βασικούς παίκτες (Τσίπρα, Σαμαρά, Βενιζέλο)  φαίνεται πως εκτός από αυτονόητα θετικά σενάρια υπάρχει και το σενάριο απόλυτης καταστροφής

·        Σαμαράς- Βενιζέλος: συντριβή στις εκλογές και έναρξη διαδικασιών απομάκρυνσής τους από την ηγεσία των κομμάτων τους.

·        Τσίπρας: Αδυναμία να ικανοποιήσει ως κυβέρνηση τις προσδοκίες που καλλιέργησε ως αντιπολίτευση

Η παρτίδα, όπως είναι προφανές δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί με την τρίτη ψηφοφορία στη Βουλή για την εκλογή του Σταύρου Δήμα. Το «μεγάλο κόλπο» θα παιχτεί στις κάλπες των εθνικών εκλογών…

Πηγή

 

Την εποχή της ανάθεσης ή Περιμένοντας τον Μεσσία

Πάει πολύς καιρός πριν, που για κάποιους είχανε έρθει νωρίτερα τα Χριστούγεννα. Το πρόσεξα τη μέρα που επέστρεφα από την πορεία στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Πρόχειρα η ματιά μου έπεσε έκπληκτη σε δωμάτιο με θέα τις ράγες του ηλεκτρικού, όπου λαμπυρίζανε οι πολύχρωμες μπάλες του Χριστουγεννιάτικου δέντρου. Δεν πάμε καλά, σκέφτηκα.
Οι άνθρωποι στην απελπισία τους, μέσα σ’ ένα τέλμα μοναξιάς και προβλημάτων, βιάζονται να γεννηθεί ο Μεσσίας 
πριν την ώρα του. Την εποχή της ανάθεσης, τον περιμένουν βιαστικοί για να του δώσουν εντολή τη σωτηρία τους. Οι ίδιοι, παραιτημένοι θεατές της ζωής τους στο θέατρο του παραλόγου, περιμένουν τον άλλον να λύσει τα δικά τους προβλήματα.
Ένας Μεσσίας μόνο, μπορεί, λένε …να σώσει την κατάσταση πια, όπως είναι τα πράγματα στην Ελλάδα. Χρόνια τώρα, σιγά-σιγά και μεθοδευμένα, πείστηκε μια κοινωνία ολάκερη από την προπαγάνδα του φιλελευθερισμού, ότι αφού σταθήκαμε τυχεροί ως χώρα αποφεύγοντας τον σκόπελο του κομμουνισμού, χαράσσουμε Ευρωπαϊκή πορεία πλεύσης με ξέφρενο άνοιγμα στις αγορές.
Η Ευρωπαϊκή «οικογένεια», μια πελώρια αγκαλιά και ένα τεράστιο σπίτι «προστασίας» για τα μέλη της, έβαζε τους όρους της ανάπτυξης και εμείς ως χώρα τους υπογράφαμε χωρίς να κοιτάζουμε τις υποσημειώσεις που οδηγούσαν σε προσημειώσεις και κατασχέσεις μακροπρόθεσμα. Σε αυτή την υπόθεση οι πολιτικοί που ασκούσαν την εξουσία στην Ελλάδα γνώριζαν ότι στη συγκατοίκηση άλλοι έμεναν στο ρετιρέ και άλλοι στο υπόγειο, που έμπασε νερά τον καιρό της πλημμύρας. Γιατί το μόνο κοινό που είχαμε με τους εταίρους ήταν το νόμισμα, και αυτό ήταν κάλπικο.
Κυκλοφορούσαμε χαρούμενοι με την ψευδαίσθηση της ανάπτυξης στο απλωμένο χαλί ενός δρόμου με «δανεικά» που μας ξετύλιγαν λίγο-λίγο, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. «Ποια» ήταν η ανάπτυξη, «για ποιον», και «γιατί», δεν αναρωτηθήκαμε. Ανάπτυξη ενός τόπου χωρίς τα μέσα παραγωγής να είναι στα χέρια του λαού θα ήταν απάτη, όπως και αποδείχτηκε. Ευημερία και καλοπέραση με δάνεια ήταν το δόλωμα, ο ελκυστικός τρόπος για εξαπάτηση και πολιτική εκμετάλλευση του λαού με στόχο την υποτέλεια και την εξάρτηση.
Απέναντι σ’ αυτήν την πολιτική υψώθηκαν σημαντικές ως προς το ήθος, την αξιοπρέπεια, και τις θέσεις, δυνάμεις της λαϊκής αντίστασης. Ενώ όμως πλήθαιναν οι φωνές διαμαρτυρίας και οι αγώνες, η καθημερινότητα έδειξε ότι η άγνοια και το βόλεμα αριθμητικά υπερίσχυσαν. Έτσι, το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα φάνταζε όπως ο λόγος των προφητών στην Παλαιά Διαθήκη, αληθινός, σκληρός, δηλαδή επαναστατικός, και δεν κατάφερε να κινητοποιήσει μια φοβισμένη κοινωνία που είχε προσαράξει σε ρηχά νερά.
Γι’ αυτόν τον λόγο πληρώσαμε με το παραπάνω το όνειρο και την ιδέα να ανήκουμε στην ΕΟΚ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την εποχή της ΕΟΚ είχαμε μπει σε μια αναγκαστική και αδιέξοδη πορεία. Χρόνια αργότερα, η Ιφιγένεια έπρεπε να θυσιαστεί. Άλλοι αποφάσισαν για εμάς το κόστος της θυσίας, χωρίς να γνωρίζει ο λαός γιατί έπρεπε να πληρώσει. Πρωτοστάτης στις ενέργειες του Ευρωπαϊκού νοικοκυρέματος η Γερμανία, για να πάρει πίσω τα δανεικά, κραύγαζε! Ευτυχώς δεν είμαστε αμνήμονες. Το κόκκινο, από το αίμα της ανθρωπότητας μελάνι, που γράφει για τις θηριωδίες του Γ΄ Ράιχ στον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, δεν έχει ακόμα στεγνώσει στο Δίστομο και στα Καλάβρυτα, κρατώντας την ιστορία για πάντα νωπή.
Και ο λαός δεν άντεξε. Τα ψεύδη ότι κάναμε θυσίες και περάσαμε τα δύσκολα, δεν τα πιστεύει κανείς πια. Τι να πρωτοθυμηθούμε από τις «παράπλευρες» απώλειες αυτού του πολέμου; Τις αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας που λύγισαν μπροστά στην ανελέητη πολιτική με στόχο να ενισχυθεί το μεγάλο κεφάλαιο; Τους ανθρώπους που πέθαναν από την «υπερβολική» θέρμανση και τα μαγκάλια μέσα στον κρύο χειμώνα μιας σύγχρονης κατοχής; Τις οικογένειες που διαλύθηκαν από τα προβλήματα; Τους νέους που ξενιτεύονται για να βρουν αξιοπρεπή εργασία; Τα σχολεία που έκλεισαν; Τους εκπαιδευτικούς που απολύθηκαν; Τα νοσοκομεία που υπολειτουργούν χωρίς προσωπικό και με φάρμακα-αντίγραφα (τα λένε και γεννόσημα); Τους μισθούς και τις συντάξεις που καθημερινά μειώνονται με την επερχόμενη κατάρρευση του ασφαλιστικού;
Εάν όλα τα παραπάνω είναι νίκη για τον λαό, ε τότε φαίνεται ότι νικήσαμε. Και, εάν νικήσαμε, γιατί περιμένουμε κουρνιασμένοι να γεννηθεί στη διπλανή φάτνη ο Μεσσίας; Να μας σώσει, από τι;
Η απάντηση είναι απλή και κατανοητή. Ο λαός σπρώχνει τον χρόνο και βιάζεται γιατί δεν έχει περιθώρια και η υπομονή τέλειωσε. Είναι η ώρα μηδέν. Γι’ αυτό και τα Χριστούγεννα έρχονται πρόωρα. Ο κόσμος ετοιμάζεται, γυαλίζει τα ασημικά, στολίζει τα δέντρα, και χαίρεται που βρίσκει Κυριακάτικα τα μαγαζιά ανοικτά, με τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέρα Κυρίου, και τους άνεργους να φωτίζονται από τις αστραφτερές βιτρίνες. Και κατά τα άλλα περιμένει τον Μεσσία στον καναπέ με τον κουραμπιέ για να φέρει τη σωτηρία στο λαό του. Μέσα στις ψευδαισθήσεις του αναμένει έναν Μεσσία που θα τον απελευθερώσει από τα βάσανά του χωρίς ο ίδιος να διεκδικεί τίποτα.
Ο Μεσσίας βέβαια θα γεννηθεί και φέτος, όπως χιλιάδες χρόνια τώρα. Οι Μάγοι θα τον αναζητήσουν με λαμπρές στολές και το βλέμμα τους στο άστρο. Οι Τροϊκανοί μάγοι από την εσπερία κατευθύνονται προς τη φάτνη. Ποια θα είναι τα δώρα τους; Τι αναμένουμε για την επόμενη μέρα;
Ο Ηρώδης έστειλε το μήνυμα για τα νέα μέτρα-σφαγές που θα ακολουθήσουν. Ο Λαός θα τον φοβηθεί; Αν δεν ξεπεράσει τους φόβους του, τι νόημα θα έχει η έλευση του Μεσσία; Η εποχή της ανάθεσης τελείωσε. Η ελευθερία και η σωτηρία του Λαού κατακτώνται και δεν ανατίθενται.   
  


  Αρθρογράφος: Ανδριανή Στράνη  

   alfavita.gr

Η Βουλή ψήφισε: Εκλογές!

Εκλογές ψήφισε η Βουλή, μετά και από την τρίτη αποτυχημένη προσπάθεια της κυβέρνησης να συγκεντρωθούν οι ψήφοι για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας. Με 168 «ναι» και 132 «παρών» η υποψηφιότητα Σταύρου Δήμα δεν επελέγη.
Σταύρο Δήμα ψήφισε, όπως αναμενόταν, ο ανεξάρτητος βουλευτής Σπύρος Λυκούδης. Στ. Δήμα ψήφισε ο Β. Οικονόμου, όπως και στη δεύτερη ψηφοφορία. Παρών όπως και στη δεύτερη ψηφοφορία και από τη Νίκη Φούντα. «Στ.Δήμας», ψηφισε ο  Γρηγόρης Ψαριανός. Παρών ψήφισε και στην τρίτη ψηφοφορία  Βασίλης Καπερνάρος, όπως και ο  Πέτρος Τατσόπουλος. «Παρών» και από τον ανεξάρτητο βουλευτή Βύρωνα Πολύδωρα. Τον Σταύρο Δήμα ψήφισε ο ανεξάρτητος Βουλευτής Κώστας Γιοβανόπουλος, όπως είχε κάνει και στη δεύτερη ψηφοφορία.

Σταύρο Δήμα ψήφισε η Μίκα Ιατρίδη, όπως και στη δεύτερη ψηφοφορία. Σταυρος Δήμας» ψηφισε και σε αυτή την ψηφοφορία ο πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Ευστάθιος Μπουκουρας, όπως έπραξε και ο πρώην βουλευτής της Χρυσής Αυγής Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος. Παρών από τον Θεόδωρο Παραστατίδη.

Τον Σταύρο Δήμα ψήφισε ο ανεξάρτητος βουλευτής Γιώργος Κασαπίδης, όπως είχε κάνει και στη δεύτερη ψηφοφορία. Παρών ψήφισε η βουλευτής Θεοδώρα Τζάκρη. Παρών ψηφισε και ο Μάρκος Μπολαρης. Τον Σταύρο Δήμα ψήφισε ο ανεξάρτητος βουλευτής Παναγιώτης Μελάς, όπως είχε κάνει και στη δεύτερη ψηφοφορία

Παρά τις προσπάθειες από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να λάβουν ψήφους από ανεξάρτητους και άλλα κόμματα, στο όνομα Σταύρος Δήμας, τελικά ίσχυσε αυτό που έλεγαν και στην αρχαία Ρώμη όταν τα γεγονότα είχαν δρομολογηθεί χωρίς δυνατότητα αλλαγής. "Alea jacta est". Οι εκλογές σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα προκηρυχθούν για τις 25 Ιανουαρίου ή 1η Φεβρουαρίου.

Πηγή

Κρίση πανικού ..Δεν έχει τους «180»-Να συλληφθεί για κατ” επαγγελμα και κατα συρροή εκβιαστή του Ελληνικού λαού

Κρίση δεν έχει τους «180»-Να συλληφθεί για κατ' επαγγελμα και κατα συρροή εκβιαστή του Ελ λαού
Όσα είπε ο σημερινός υπό προθεσμία πρωθυπουργός στο χουντοκάναλο της ΝΕΡΙΤ -η οποία θα πρέπει εαν πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά να σφραγιστεί, να καθαρθεί και μετά να μπει λουκέτο για να ξανανοίξει με δημοκρατικές διαδικασίες που προβλέπονται από το Σύνταγμα- σίγουρα υπάγονται στις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και στα άρθρα του περί εκβιασμού.

 Δεν είναι δυνατόν σε μια δημοκρατία ο λαός να εκβιάζεται από μια στημένη συνέντευξη στημένων δημοσιογράφων και λειτουργών του Τύπου που πληρώνονται από τον Ελληνικό λαό και δεν είναι επίσης δυνατόν πολιτικός(όποιος κι αν είναι αυτός)να υπαγορεύει στους λειτουργούς του Τύπου και των ΜΜΕ πότε θα τελειώσει η συνέντευξη του. Αυτά συμβαίνουν μόνον σε σταλινικά καθεστώτα και σε κλιματαριές της δημοκρατίας:

-Σας ευχαριστώ που με ακούσατε αλλά τώρα τελείωσα, άντε σπίτια σας τους είπε- στο περίπου- ο Σαμαράς και πολύ ασχολήθηκα μαζί σας. Κάπως έτσι. Ίχνος αξιοπρέπειας, ίχνος τσίπας και ντροπής.

TΑ ΕΠΙΜΑΧΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Επίμαχα αποσπάσματα που στοιχειοθετούν την ποινική και βέβαια την πολιτική εκβίαση είναι τα πιο κάτω:

-Ο πρωθυπουργός εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ και στους ΑΝΕΛ, κατηγορώντας τα δύο κόμματα για «πολιτικό εκβιασμό», ενώ έκανε λόγο για «θανάσιμους κινδύνους που περικλείουν ανόητα νταηλίκια και επικίνδυνοι σχεδιασμοί, που θα μας φέρουν σε σύγκρουση με τους εταίρους μας».

«Όσοι αυτά επιδιώκουν είτε είναι ανόητοι, είτε εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα» συμπλήρωσε.

-Ο Αντ.Σαμαράς έθεσε ξεκάθαρα τους βουλευτές προ των ευθυνών τους, λέγοντας πως «κανένας βουλευτής δεν δικαιούνται να πει ότι δεν ήξερε, η ευθύνη των εκλογών θα βαρύνει εκείνους που δεν θα εκλέξουν Πρόεδρο» και «το ‘παρών’ (σ.σ. στην ψηφοφορία της Δευτέρας) θα έχει επάνω το ονοματεπώνυμό τους, θα τους θυμάται ο κόσμος και κυρίως η Ιστορία».

-Ο λαός, θέλω να το επαναλάβω, δεν θέλει τώρα εκλογές. Γιατί με ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης, ο λαός καταλαβαίνει που θα μπορούσε να οδηγήσει αυτή η παράλογη

περιπέτεια.

-«Άρνηση εκλογής νέου Προέδρου στην τρίτη ψηφοφορία σημαίνει ότι όσοι το κάνουν συντάσσονται με το δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου» διεμήνυσε ο Αντ. Σαμαράς, συμπληρώνοντας: «Ο λαός καταλαβαίνει πού θα μπορούσε να οδηγήσει αυτή η παράλογη περιπέτεια».

Εαν ο κ. Ντογιάκος είχε ξεπεράσει τις φυσικές αλλά και τις επαγγελματικές φοβίες αυτός ο λόγος μίσους και διχασμού, μια εμφυλιοπολεμική κλίμακα κομπλεξικών συνδρόμων και ψυχοπαθητικών εκρήξεων αλλά και οι διαδικασίες που τον έπεβαλαν στο λαό, τώρα θα είχε γίνει αντικείμενο δικαστικής ερεύνης.

Ο κύριος Σαμαράς είναι επικίνδυνος για το λαό και τη χώρα. Και πρέπει να φύγει το συντομότερο. Ο κ.Σαμαράς δεν έχει κατανοήσει ότι η συμμορία του μαζί με το Βενιζέλο θα πρέπει να οδηγηθεί στη φυλακή. Και μαζί με τους άλλους και ο ίδιος…

ΠΗΓΗ

Οι τέσσερις λέξεις* του Κορνήλιου Καστοριάδη

O Κορνήλιος Καστοριάδης πέθανε στο Παρίσι στις 26 Δεκεμβρίου 1997, σε ηλικία 75 ετών. Ο Καστοριάδης υπήρξε ένας σημαντικός Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής, που έδρασε και δημιούργησε στη Γαλλία. Από τους σημαντικότερους στοχαστές του 20ου αιώνα, συνένωσε στο έργο του την πολιτική, τη φιλοσοφία και την ψυχανάλυση. Αποκλήθηκε «φιλόσοφος της αυτονομίας», υπήρξε συγγραφέας του σημαντικού βιβλίου «Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας» και συνιδρυτής του περιοδικού «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα». Αναδημοσιεύουμε εδώ, «τις τέσσερις λέξεις» του.

1. Φαντασία
Ποιο είναι το ίδιον του ανθρώπου; Τι είναι αυτό που μας διαφοροποιεί από τα ζώα; Επαναλαμβάνουν, εδώ και αιώνες, ότι είναι ο ορθός λόγος. Αρκεί όμως να προσέξουμε τη συμπεριφορά των άλλων γύρω μας αλλά και τη δική μας, για να αντιληφθούμε ότι αυτό δεν αληθεύει. Οι ατομικές και οι συλλογικές συμπεριφορές πολύ συχνά είναι παράλογες. Τα ζώα είναι πιο “λογικά” από εμάς· δεν σκοντάφτουν, δεν τρώνε δηλητηριώδη μανιτάρια, κάνουν αυτό που πρέπει, για να συντηρηθούν και να αναπαραχθούν. Ποιο είναι το ίδιον του ανθρώπου; Είναι το πάθος και οι επιθυμίες; Ναι, πράγματι. Τα ζώα από ό,τι μπορούμε να ξέρουμε δεν έχουν πάθη ούτε πραγματικές επιθυμίες τα ζώα έχουν ένστικτα. Τι όμως συνιστά την ιδιαιτερότητα του πάθους και των επιθυμιών; Είναι ακριβώςτο γεγονός ότι το πάθος και οι επιθυμίες -ο έρωτας, η δόξα, το κάλλος, η εξουσία, ο πλούτος- δεν είναι «φυσικά» αλλά φαντασιακά αντικείμενα.

Η φαντασία, λοιπόν, είναι το ίδιον του ανθρώπου. Η φαντασία μάς διαφοροποιεί από τα ζώα.Η φαντασία, ακόμη και εάν κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά, δεν αναχαιτίζεται. Υπάρχει πάντα μια εσωτερική ροή από εικόνες, ιδέες, αναμνήσεις, επιθυμίες, αισθήματα. Μια ροή που δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Δεν μπορούμε καν να την ελέγξουμε, τουλάχιστον όχι πάντα. Κάποιες φορές το κατορθώνουμε, λίγο ως πολύ, προκειμένου να σκεφτούμε λογικά και συστηματικά. Αλλά ακόμη και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αναπάντεχες αναμνήσεις και επιθυμίες διακόπτουν τον στοχασμό μας. Η φαντασία μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην παραφροσύνη, στη διαστροφή, στην τερατωδία αλλά, επίσης, στην αυταπάρνηση και σε κάθε μεγαλειώδη δημιουργία. Χάρη στη φαντασία το ένστικτο έπαψε να είναι ο μοναδικός ρυθμιστής της συμπεριφοράς μας. Χάρη στη φαντασία μπορούμε να δημιουργούμε. Χάρη σ’ αυτήν δημιουργήσαμε την τέχνη, την επιστήμη, τη φιλοσοφία. Η φαντασία δεν γνωρίζει όρια και κανόνες, ούτε ηθικούς και λογικούς νόμους. Πάντως, εάν είχαμε αφεθεί χωρίς περιορισμούς στη φαντασία, ασφαλώς δεν θα είχαμε επιβιώσει ως είδος. Ο άνθρωπος επιβίωσε ως είδος, επειδή δημιούργησε κοινότητες, κοινωνίες, θεσμούς, κανόνες που οριοθετούν και περιορίζουν τη φαντασία, αλλά και που συχνά επίσης την καταπνίγουν.

2. Φαντασιακό
Το ανθρώπινο ον υπάρχει μόνον ως κοινωνικό ον. Αυτό σημαίνει ότι ζει σε μια κοινωνία με θεσμούς, με νόμους, με ήθη, με έθιμα, κ.λπ. Ερώτημα: Από πού έρχονται αυτοί οι θεσμοί, οι νόμοι, τα έθιμα; Είναι αδύνατον να πούμε, όπως συχνά πίστευαν οι λαοί, ότι υπάρχει ένας δημιουργός, ένας νομοθέτης όλων αυτών. Σε μιαν ήδη θεσμισμένη κοινωνία, τα άτομα μπορούν να προτείνουν νόμους, κάποιους ιδιαίτερους νόμους. Τούτο όμως είναι δυνατόν να γίνει, επειδή υπάρχει ήδη ένα σύστημα νόμων, επειδή αυτά τα άτομα έχουν ζήσει ήδη σε μια κοινωνία με νόμους. Ένας συγγραφέας μπορεί να επινοήσει μια νέα λογοτεχνική μορφή και ένας περιθωριακός μια λέξη της αργκό. Αυτά είναι δυνατόν να γίνουν, επειδή υπάρχει ήδη η γλώσσα και η αργκό. Όμως ποιος θα μπορούσε μόνος του να δημιουργήσει εκ προοιμίου τη γλώσσα και να την επιβάλει στους υπόλοιπους; Και με ποια γλώσσα θα επικοινωνούσε;

Όλα αυτά -οι νόμοι, οι θεσμοί, τα ήθη, τα έθιμα, η γλώσσα- είναι συλλογικές δημιουργίες. Προσπάθησαν να ερμηνεύσουν την καταγωγή της κοινωνίας βάσει ενός συμβολαίου (το “κοινωνικό συμβόλαιο” ). Όμως ένα συμβόλαιο προϋποθέτει άτομα κοινωνικά, τα οποία γνωρίζουν τι είναι ένα τέτοιο συμβόλαιο. Προσπάθησαν επίσης να ερμηνεύσουν την καταγωγή της κοινωνίας με τους φυσικούς και τους βιολογικούς νόμους. Όμως κανένας φυσικός ή βιολογικός νόμος δεν μπορεί να ερμηνεύσει την καταγωγή των θεσμών, που είναι ένα καινούργιο φαινόμενο μέσα στο δημιουργημένο σύμπαν. Κανένας φυσικός και βιολογικός νόμος δεν απαντά στα ερωτήματα: Γιατί οι Εβραίοι δημιούργησαν τον μονοθεϊσμό; Γιατί οι ‘Ελληνες δημιούργησαν τις δημοκρατικές πόλεις; Γιατί η Δύση δημιούργησε τον καπιταλισμό; Για να συλλάβουμε την ύπαρξη της ανθρώπινης κοινωνίας, καθώς επίσης τις αλλαγές της μέσα στον χρόνο αλλά και τις διαφορές της μέσα στον χώρο, πρέπει να δεχτούμε ότι αυτές οι ίδιες οι ανθρώπινες κοινότητες διαθέτουν μιαν χωρίς προηγούμενο δημιουργική ικανότητα. Αυτή τη δημιουργική ικανότητα μπορούμε να την ονομάσουμε: κοινωνικό φαντασιακό.

Το κοινωνικό φαντασιακό είναι η πηγή των θεσμών που ρυθμίζουν και οργανώνουν τη ζωή των ανθρώπων. Αυτό επίσης δημιουργεί κάτι πολύ σημαντικό: τις φαντασιακές κοινωνικές σημασίες.Oι φαντασιακές κοινωνικές σημασίες καθορίζουν τις αξίες της κοινωνίας δηλαδή καθορίζουν τι είναι καλό και τι κακό, τι είναι αληθές και τι ψευδές, τι είναι δίκαιο και τι άδικο. Οι φαντασιακές κοινωνικές σημασίες δίνουν νόημα στη ζωή των ατόμων και, τελικά, δίνουν νόημα ακόμη και στον θάνατο τους. Το κοινωνικό φαντασιακό δεν είναι σταθερό και αμετάβλητο. Αλλάζει. Και οι αλλαγές του δηλώνουν την ύπαρξη αλλαγών στην κοινωνία, το γεγονός δηλαδή ότι υπάρχει ιστορία της ανθρωπότητας. Το κοινωνικό φαντασιακό, άπαξ και δημιούργησε τους θεσμούς, μπορεί είτε να παραμείνει κατά κάποιον τρόπο σε λήθαργο (έτσι συμβαίνει στις πρωτόγονες, τις αρχαϊκές, τις παραδοσιακές κοινωνίες), είτε να προκαλέσει αλλαγές, λιγότερο ή περισσότερο γρήγορες (έτσι συμβαίνει στην εποχή μας, η οποία γνωρίζει έναν γρήγορο ρυθμό από ιστορικές μεταβολές, ανήκουστο στην μέχρι τώρα ιστορία της ανθρωπότητας).

3. Δημιουργία
Οι φιλόσοφοι έχουν αναρωτηθεί: Γιατί να υπάρχει κενό; Θα μπορούσε να μην υπάρχει τίποτα. Το ερώτημα αυτό, σε κάθε περίπτωση, δεν έχει απάντηση. Ίσως μάλιστα να μην έχει καν νόημα. Υπάρχει όμως ένα άλλο ερώτημα που μας βασανίζει και δεν μπορεί παρά να μας βασανίζει: Πώς γίνεται και υπάρχει μια τέτοια πολυμορφία πραγμάτων; Και φυσικά δεν εννοώ μόνον την ποσοτική πολυμορφία. Πώς γίνεται και υπάρχει αυτή η απέραντη ποικιλία μορφών, από τη μη έμβια φύση, μέχρι τις πολυάριθμες ακαθόριστες μορφές ζωής, ακόμη και μέχρι τις μορφές που ακατάπαυστα η ανθρώπινη ιστορία παράγει και δημιουργεί; Έχει υποστηριχθεί ότι η δημιουργία είναι θεία πράξη. Δεν είναι θεία πράξη. Η δημιουργία είναι αυτό ακριβώς που χαρακτηρίζει το ον. Κάθε ον. Το παν υπόκειται συνεχώς σε αλλαγή και αναδημιουργία. Δεν μπορούμε να σκεφτούμε πως ό,τι παρουσιάζεται μπροστά μας είναι μια ατέρμων επανάληψη της ίδιας μορφής, διότι αμέσως ανακύπτει το ερώτημα: Μήπως, κάθε τι είναι καταδικασμένο να επαναλαμβάνει τις μορφές που έχουν ήδη υπάρξει από καταβολής χρόνου; Είναι όμως σαφές ότι υπάρχει ένας αληθινός χρόνος· ο χρόνος της μεταβολής. Και αληθινή μεταβολή είναι η ανάδυση νέων μορφών. Τα φαινόμενα, τα οποία παρατηρούμε μπροστά μας, προσπαθούμε να τα ερμηνεύσουμε μέσα από τη σχέση αιτίας-αποτελέσματος. Αυτές οι ερμηνείες είναι ασφαλώς πολύτιμες αλλά είναι πάντα μερικές. Γιατί; Διότι έχουν σημασία μόνον στις περιπτώσεις όπου τα φαινόμενα επαναλαμβάνονται (οι ίδιες αιτίες δίνουν τα ίδια αποτελέσματα), αλλά δεν μπορούν να ερμηνεύσουν τις περιπτώσεις όπου υπάρχει ανάδυση νέων μορφών.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την περίπτωση της ζωής. Η βιολογία μας λέει ότι σε μιαν ορισμένη στιγμή, μέσα στον «πρωταρχικό χυλό» που υπήρχε στη γη, ενας μεγάλος αριθμός μορίων συνενώθηκε τυχαία και, στη συνέχεια, κάτω από ευνοϊκές συνθήκες -θερμοκρασίας, ακτινοβολίας, πίεσης- αναδύθηκαν μορφές ζωής. Αυτή όμως η απάντηση δεν στέκει. Γιατί; Διότι μια μορφή ζωής είναι κάτι άλλο από μιαν απλή συνένωση μορίων. Επί πλέον, πρόκειται για μια σύνθεση μορίων τελείως ιδιαίτερη ανάμεσα στα δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων που θα μπορούσαν να συντεθούν. Είναι μια συνένωση που κατορθώνει να οργανώνεται, να συντηρείται, να αναπαράγεται. Το ίδιο ισχύει, με τρόπο πολύ πιο πυκνό και έντονο, στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η Ιστορία δεν είναι αποτέλεσμα συνδυασμού ίδιων στοιχείων. Η Ιστορία είναι δημιουργία νέων στοιχείων. Είναι δημιουργία της μουσικής, της ζωγραφικής, της τέχνης, της φιλοσοφίας, της δημοκρατίας. Και φυσικά δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με τη σχέση αιτίας-αποτελέσματος τη μουσική του Μπαχ ή του Μπετόβεν. Αυτή η μουσική είναι μεγάλη, διότι είναι πρωτότυπη. Και λέγοντας πρωτότυπη, σημαίνει ότι ακριβώς δεν μπορούμε να την εξηγήσουμε.

4. Αυτονομία
Υπάρχει ανθρώπινη ελευθερία και σε τι συνίσταται; Ελευθερία δεν σημαίνει να κάνουμε ό,τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι, ούτε, όπως νόμιζαν ορισμένοι φιλόσοφοι, να δρούμε χωρίς κίνητρα. Ελευθερία σημαίνει κατ’ αρχάς να έχουμε διαύγεια απέναντι, σ’ αυτό που σκεφτόμαστε και σ’ αυτό που κάνουμε. Μπορούμε όμως να είμαστε ελεύθεροι, όταν ζούμε σε μια κοινωνία και κάτω από τον κοινωνικό νόμο; Θα διατυπώσω την απάντηση ως εξής: Μπορώ να είμαι ελεύθερος, εφόσον συμμετέχω στη διαμόρφωση αυτού του νόμου, εφόσον αποφασίζω ισότιμα μαζί με τους άλλους για τη δημιουργία αυτού του νόμου και, τέλος, εφόσον είμαι σύμφωνος με τον τρόπο που ο νόμος αυτός θεσμίστηκε. Για πολύ μεγάλο διάστημα οι ανθρώπινες κοινωνίες πίστευαν ότι τους νόμους και τους θεσμούς τους δεν τους είχαν δημιουργήσει οι ίδιες. Αλλά τότε ποιος; Οι θεοί, ο Θεός, οι πρόγονοι. Σε τέτοιες συνθήκες αυτοί οι νόμοι και οι θεσμοί προφανώς θεωρούνται ιεροί. Αδύνατον να τους αμφισβητήσει κανείς. Πώς είναι δυνατόν να πω ότι ο νόμος που τον έχει δώσει ο Θεός (αν ο Θεός είναι η πηγή κάθε δικαίου) είναι άδικος;

Σε μιαν τέτοια κοινωνία, που θα την αποκαλέσουμε ετερόνομη -επειδή είναι υπόδουλη στους δικούς της θεσμούς- τα ίδια τα άτομα είναι ετερόνομα. Δεν μπορούν να σκεφτούν μόνα τους, εκτός από τελείως τετριμμένα και δευτερεύοντα θέματα. Δεν μπορούν να ελέγξουν κριτικά τη συμπεριφορά τους. Δεν μπορούν να κρίνουν τι είναι καλό και τι κακό, τι είναι δίκαιο και τι άδικο, τι είναι αληθές και τι ψευδές. Αυτή ήταν η μοίρα της κοινωνίας επί χιλιετίες. Κάποια στιγμή όμως έγινε μια ιστορική ρήξη, η οποία άλλαξε την κατάσταση των πραγμάτων. Η ρήξη αυτή παρατηρείται για πρώτη φορά στην Αρχαία Ελλάδα (στις πόλεις που δημιούργησαν τη δημοκρατία και τη φιλοσοφία) και μετά, αφού μεσολάβησαν είκοσι αιώνες έκλειψης, ξαναξεκίνησε για δεύτερη φορά στη Δυτική Ευρώπη (με την Αναγέννηση, τον Διαφωτισμό, το μεγάλο δημοκρατικό κίνημα χειραφέτησης, το εργατικό κίνημα κ.λπ.). Αυτά τα κινήματα -με το πρόταγμα της αυτονομίας- δημιούργησαν τις κάποιες ελευθερίες που διαθέτει η κοινωνία, στην οποία ζούμε. Όμως το πρόταγμα της αυτονομίας, το οποίο έφθασε στο κορύφωμα του ανάμεσα στο 1750 και το 1950, επί του παρόντος μοιάζει να είναι εξουδετερωμένο. Σήμερα ζούμε σε μια κοινωνία, στην οποία η απάθεια, ο κυνισμός και η ανευθυνότητα ολοένα επεκτείνονται. Το κίνημα της αυτονομίας πρέπει να ξαναξεκινήσει και να προσπαθήσει να εγκαθιδρύσει μιαν αληθινή δημοκρατία. Μια δημοκρατία όπου όλοι θα συμμετέχουν στη ρύθμιση και τον καθορισμό των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Και αυτό είναι το μόνο πολιτικό πρόταγμα, για το οποίο αξίζει τον κόπο να εργαστούμε και να αγωνιστούμε.

*Τέσσερις λέξεις: Φαντασία, Φαντασιακό, Δημιουργία, Αυτονομία. Τέσσερις έννοιες-κλειδιά στο έργο του Κορνηλίου Καστοριάδη. Αυτές τις τέσσερεις λέξεις τις “παρουσίασε” ο ίδιος στη γαλλική τηλεόραση -στην καθημερινή εκπομπή Inventer Domain του δημοσίου και με εκπαιδευτικό χαρακτήρα σταθμού La Cinquicnic-,σε τέσσερις συνεχείς ημέρες (2,3,4,5.12.1996). Τέσσερις λέξεις, τέσσερις εκπομπές διάρκειας τεσσάρων λεπτών κάθε μία, κάθε εκπομπή για μία λέξη. Αυτό εδώ το κείμενο είναι η μετάφραση, με ελάχιστες συντομεύσεις, των τεσσάρων εκπομπών, από το βιβλίο “Είμαστε η Ιστορία μας”, του Κ.Καστοριάδη.

Πηγή: Eagainst via  tvxs.gr/

Σφοδρή επίθεση Πολύδωρα σε Σαμαρά - Χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό «Εφιάλτη»

Ο Βύρως Πολύδωρας, με άρθρο του στην αυριανή Kontranews, καταγγέλλει τον Αντώνη Σαμαρά με βαρύτατες εκφράσεις αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν πρόκειται να υποκύψει στον πολιτικό εκβιασμό και να ψηφίσει ΠτΔ.

Στο άρθρο του, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής και ανεξάρτητος εδώ και καιρό βουλευτής, ασκεί σφοδρή κριτική στον πρωθυπουργό και τη χθεσινή του συνέντευξη στην ΝΕΡΙΤ.

Διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα από το αυριανό άρθρο του Βύρωνα Πολύδωρα στη Kontranews.

«Καλύτερους συνηγόρους των συμφερόντων τους, οι Τεύτονες τραπεζίτες και η Κομσομόλα του Βερολίνου, από τους ανθύπατους-υπηρέτες τους στην Ελλάδα δεν θα μπορούσαν να βρουν, ούτε βρήκαν ποτέ. Ούτε στους δωσίλογους της άλλης κατοχής (1941-44)! Και μιλούν για ευθύνες ενώπιον της ιστορίας. Οι αναίσχυντοι. Που τη μόνη σχέση που έχουν με την ιστορία είναι εκείνη του Εφιάλτη και των «Μηδιζόντων».

Η ανώμαλη «ψευδαίσθηση μεγαλείου τους» (illusion de grandeur) είναι τέτοια και τόση που θεωρούν το άθλιο και άρρωστο μωροφιλόδοξο συμφέρον τους σαν συμφέρον της πατρίδας και του λαού («στα γόνατα») σαν κοινό καλό. Αυτό είναι ολοζώντανος φασισμός. Μπροστά στα μάτια μας.

Από τηλεοράσεως. Νομιζομένη ισχύς από τρελλούς ηγέτες, χωρίς αξίες και ηθική και χωρίς αφιέρωση στον λαό, στην ιστορία και στα ηρωϊκά παραδείγματα αυτοθυσίας τους. Αυτή η απονομιμοποιημένη δύναμη φασισμού μας επεδείχθη προχθές από τηλεοράσεως. Αλλά γιατί τόσος πανικός; Μήπως κάτι ξέρουν που δεν ξέρουμε εμείς, οι θεατές του δράματος; Μήπως π.χ. ότι έχει διαταχθεί η απόλυτη τιμωρία τους εκτός από την ήττα τους; Λέω μήπως…».

Πηγή: kontranews.gr via topontiki.gr/

To reality show του φλεγόμενου πλοίου

Σήμερα το πρωί ανοίγοντας την τηλεόραση είδα την πραγματική εικόνα ενός πλοίου, πάνω στο οποίο εκδηλώθηκε φωτιά, με εγκλωβισμένους επιβάτες σε συνθήκες καταιγίδας.

Θυμήθηκα τα χρόνια του πολέμου του κόλπου, όπου καθισμένοι αναπαυτικά στους καναπέδες μας παρακολουθούσαμε βομβαρδισμούς, εκτοξεύσεις πυραύλων και καταστροφές πόλεων και εδαφών, που όμως τοποθετούνταν πολύ μακριά.

Η κατάσταση που παρακολουθούσα ήταν δυστυχώς πιο οικεία. Οι επιβάτες μιλούσαν ελληνικά και χρησιμοποιούσαν τα κινητά τους τηλέφωνα στην αρχή για να περιγράψουν την κατάσταση- πώς ανέβηκαν στο κατάστρωμα, τι καιρό έκανε, πόσο κρύο έκανε, ποια πλοία ήταν τριγύρω.

Αργότερα όμως άρχισαν να εκπέμπουν την αγωνία τους ότι τα κύματα ήταν τεράστια, ότι κανείς δεν μπορούσε να τους σώσει, ότι τα κοντινά πλοία δεν μπορούσαν να τους προσεγγίσουν, ότι η φωτιά συνέχιζε και όλα αυτά συνδυάζονταν με πληροφορίες από οδηγούς που είχαν επιβιβασθεί με τα φορτηγά τους γεμάτα λάδι στο πλοίο, από μετεωρολόγους που προέβλεπαν επιδείνωση του καιρού, από επιβάτες στα κοντινά πλοία, που παρακολουθούσαν και φωτογράφιζαν την κατάσταση.

Δημοσιογράφοι που ξεφεύγοντας από την πολιτική επικαιρότητα και από το ρόλο του τιμητή των κοινωνικών καταστάσεων, μετατράπηκαν σε εκφωνητές ενός αγώνα επιβίωσης. Και ενδιάμεσα διαφημίσεις για καφέδες και προσφορές.

Είχα αρχίσει να κρυώνω -σκεφτόμουν- ταυτισμένη, τους συγγενείς και τους φίλους των εγκλωβισμένων επιβατών του φλεγόμενου πλοίου, που παρακολουθούσαν την απευθείας μετάδοση. Σε αυτό το reality show  κυβερνητικοί  εκπρόσωποι μίλησαν για την αποτελεσματικότητα των χειρισμών, κάποιοι συγγενείς ευχαριστούσαν με σπασμένη από την αγωνία φωνή τα κανάλια και τους δημοσιογράφους για την ενημέρωση που τους παρείχαν.

Άραγε πόσοι γύπες μπορούν να πετούν πάνω από τη σκηνή μιας τραγωδίας;

* Η Ζωή Γεωργιάδου είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Διακοσμητικής της Σχολής Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών του Τ.Ε.Ι. Αθήνας, όπου και σπούδασε. Συνέχισε τις βασικές σπουδές στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π. ενώ απέκτησε διδακτορικό Δίπλωμα στην ίδια Σχολή, στην επιστημονική περιοχή της Αρχιτεκτονικής γλώσσας, Επικοινωνίας, Σχεδιασμού. Διδάσκει επί σειρά ετών, το μάθημα των Δομικών και Διακοσμητικών Υλικών.

Πηγή

Σε επενδυτικά funds τα στεγαστικά

Αντιμέτωποι με μια εντελώς νέα πραγματικότητα θα βρεθούν από την Πρωτοχρονιά του 2015 εκατοντάδες χιλιάδες χρεωμένοι Έλληνες δανειολήπτες με απλήρωτα στεγαστικά, καταναλωτικά και επιχειρηματικά δάνεια, καθώς πλέον η μία μετά την άλλη οι μεγάλες εμπορικές τράπεζες σπεύδουν να αναθέσουν σε ξένες επενδυτικές εταιρείες, γνωστές σαν «γύπες» ή «αρπακτικά» τη διαχείριση των χαρτοφυλακίων τους με «κόκκινα» δάνεια.

Λίγο πριν σκάσει το πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων, με τις τιμές ακινήτων σε ιστορικά χαμηλά και χωρίς προστασία από πλειστηριασμούς, οι τράπεζες αναθέτουν στα «αρπακτικά» των αγορών τη διαχείριση των χαρτοφυλακίων τους
Από τη διαχείριση του προβλήματος θα κριθεί όχι μόνο η οικονομική επιβίωση επιχειρήσεων και νοικοκυριών, αλλά και η κοινωνική συνοχή στη χώρα.

Ήδη πριν αλλάξει ο χρόνος και ξεκινήσει από 1/1/2015 η εφαρμογή του περιβόητου «Κώδικα Δεοντολογίας» για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, παράλληλα με την κατάργηση της προστασίας από πλειστηριασμούς, η Πειραιώς και η Alpha Bank ανακοίνωσαν με διαφορά μιας εβδομάδας τη συνεργασία τους με αμερικανικά «distress funds», στοχεύοντας να αποτινάξουν από πάνω τους «κόκκινα» δάνεια δισεκατομμυρίων ευρώ.

Πρόκειται για τις πρώτες επίσημες κινήσεις «ενεργητικής διαχείρισης» των καθυστερούμενων δανείων, που έχουν πλέον εκτοξευτεί στα 80 δισ. ευρώ, και μαζί με τα υπόλοιπα ιδιωτικά χρέη άνω των 90 δισ. ευρώ στραγγαλίζουν την ελληνική οικονομία και απειλούν την επιβίωση νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Η ανάθεση της είσπραξης των καθυστερούμενων δανείων σε εξειδικευμένες εταιρείες αναδεικνύεται έτσι στη νέα μεγάλη μπίζνα τραπεζιτών και ξένων επενδυτικών κεφαλαίων.

Μόλις λίγα 24ωρα μετά τη συμφωνία της Πειραιώς με την αμερικανική επενδυτική εταιρεία «KKR» για τη μεταβίβαση επιχειρηματικών δανείων και μετοχών αξίας 1,2 δισ. ευρώ σε κοινοπρακτικά σχήματα, ήρθε να προστεθεί την Τετάρτη μια ανάλογη συμφωνία μεταξύ της Alpha Bank και της ισπανικής Aktua Soluciones Financieras, η οποία αποτελεί τη μεγαλύτερη εταιρεία διαχείρισης «κόκκινων» δανείων στη διαλυμένη από τους πλειστηριασμούς και τα χρέη αγορά της Ισπανίας.

Στον κώδικα δεοντολογίας που έχει θεσπίσει η Τράπεζα της Ελλάδας, προβλέπονται τρεις βασικοί τύποι ρυθμίσεων για τα στεγαστικά-καταναλωτικά δάνεια, από την εφαρμογή των οποίων θα εξαρτηθεί η απώλεια ή η διατήρηση της κυριότητας των ακινήτων.

Πηγή

Free... Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου

H Άννα Μισέλ σε στιγμές κατάνυξης. | EUROKINISSI / ΜΠΟΝΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 

Μόνο η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου τελικά είδε το φως το αληθινό. Και κατηγόρησε την ΕΣΗΕΑ για απόπειρα λογοκρισίας και φίμωσης των δύο εκλεκτών συναδέλφων που αρίστευσαν στη συνέντευξη του πρωθυπουργού στη ΝΕΡΙΤ. Είναι σαν να λέμε«απόπειρα λογοκρισίας και φίμωσης» του «ότο κιου» της ΝΕΡΙΤ.

«Πρόκειται για πρωτοφανή απόπειρα λογοκρισίας και φίμωσης από ένα σωματείο που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται τη δημοσιογραφική δουλειά, το δικαίωμα στην ελευθερία της γνώμης και το δικαίωμα των δημοσιογράφων να θέτουν ερωτήσεις στο πλαίσιο της άσκησης των καθηκόντων τους», δήλωσε η κα Ασημακοπούλου και μάλλον θα αναφέρεται σε άλλη συνέντευξη, όχι τη χθεσινή του κ. Αντώνη Σαμαρά.

Η κα Άννα Μισέλ απαντά στην ανακοίνωση που εξέδωσε το μεσημέρι η ΕΣΗΕΑ με την οποία στηλίτευε τον τρόπο που έλαβε χώρα η συγκεκριμένη συνέντευξη. «Το τηλεοπτικό αποτέλεσμα που παρήχθη προσβάλει τη δημοσιογραφική δεοντολογία»γράφει μεταξύ άλλων η ΕΣΗΕΑ. «Οι δημοσιογράφοι οφείλουν να λειτουργούν πρώτα απ’ όλα ως δημοσιογράφοι και να υπερασπίζονται την δημοσιογραφική δεοντολογία, μένοντας μακριά από κομματικά παιχνίδια».

Δίκαια εξανίσταται η εκπρόσωπος της ΝΔ, έλα ομολογήστε το κι εσείς. «Η αλά καρτ "ευαισθησία'"όμως έχει ονοματεπώνυμο. Και αυτό είναι: ΣΥΡΙΖΑ!» κατακεραυνώνει το δημοσιογραφικό σωματείο.

Είναι να απορεί κανείς: γιατί η εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος νιώθει την ανάγκη να υπερασπιστεί δύο δημοσιογράφους της κρατικής τηλεόρασης;

Σε τελική ανάλυση όμως -ας σοβαρευτούμε- ένα είναι το ζητούμενο: Free Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου.

Συντάκτης : Δημήτρης Κανελλόπουλος για την Εφημερίδα των Συντακτών

Είχαν επισημανθεί τα προβλήματα του «Νorman Αtlantic»

Αρκετά είναι τα προβλήματα που είχαν εντοπίσει οι αρμόδιες αρχές ασφαλείας στο πλοίο «Νorman Αtlantic» και τα οποία είχαν επισημανθεί κατά την επιθεώρηση που έγινε στο λιμάνι της Πάτρας, πριν από περίπου μία εβδομάδα. 

Συγκεκριμένα, στις 19 Δεκεμβρίου το πλοίο πέρασε επιθεώρηση (Port State Control) στην Πάτρα και κατεγράφησαν παρατηρήσεις σχετικά με τη στεγανότητα, τα σωστικά μέσα, τα φώτα ασφαλείας και -το σημαντικότερο- πως δεν υπήρχε σαφές πλάνο διαχείρισης διάσωσης. 

Βάσει νόμου, δόθηκε προθεσμία προσαρμογής 15 ημερών, προκειμένου να τακτοποιηθούν τα συγκεκριμένα θέματα, ωστόσο φαίνεται πως είτε δεν πρόλαβαν, είτε δεν έκαναν καμία εργασία.

Πηγή

Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί μόνο να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται..

Του Θανάση Ηλιοδρομίτη

Για τον Σαμαρά και όσους τον περιβάλλουν, αλλά και για τους πάσης φύσεως παρακεντέδες της εξουσίας, το αρχαίο ρωμαϊκό ρητό δεν αποτελεί ούτε καν »ψιλά γράμματα». Διαβλέποντας τον επερχόμενο όλεθρό τους, το μόνο που τους ενδιαφέρει πλέον είναι να κρύψουν τις πομπές τους.

Η παρούσα Βουλή, στις τελευταίες ίσως ημέρες της ύπαρξής της, ψηφίζει κατά κατοσταριές τις ύστατες τροπολογίες της ντροπής, του βολέματος των ημετέρων και του οριστικού ξεθεμελιώματος ότι έχει μείνει ακόμη όρθιο, ώστε να γίνει επιτέλους η Ελλάδα ένα ‘’κανονικό κράτος’’.

Ένα ‘’κανονικό κράτος’’, με λοβοτομημένους ‘’πολίτες’’, οι οποίοι θα ζουν με τη μοναδική ελπίδα να περιλαμβάνονται σε εκείνους τους ‘’τυχερούς’’ απασχολούμενους του πεντακοσάρικου ή ακόμη και του τρακοσάρικου, με το μοναδικό όνειρο να καταφέρουν τα παιδιά τους να δραπετεύσουν στην ξενιτιά, γιατί εδώ- στην κυριολεξία πλέον- δεν θα μπορούν ούτε μια μπουκιά ψωμί να χορτάσουν.

Είναι αυτή η ίδια Βουλή, που μετέτρεψε το Σύνταγμα σε κουρελόχαρτο και με συνοπτικές διαδικασίες, είτε κάνοντας χρήση κάποιας ισχνής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας είτε και χωρίς αυτή- με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με προεδρικά διατάγματα ή ακόμη και με υπουργικές αποφάσεις- έδεσε χειροπόδαρα ένα ολόκληρο λαό, νομιμοποίησε τη ληστεία των εισοδημάτων του, έβγαλε στο σφυρί τον εθνικό πλούτο, διέλυσε το ισχνό κοινωνικό κράτος που με τόσους αγώνες οικοδομήθηκε την τελευταία πεντηκονταετία και τον μετέτρεψε σε πειραματόζωο της νεοφιλελεύθερης επέλασης στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Τις τελευταίες ημέρες παίζουν κυριολεκτικά τα ρέστα τους και οι παρακεντέδες της εξουσίας, ξεπερνώντας κατά πολύ τον ‘’καλύτερο εαυτό τους’’, όπως είχαν την ευκαιρία να μας τον παρουσιάσουν άπειρες φορές τα τελευταία χρόνια. Φαίνεται ότι τα ‘’καλά χαρτιά’’ τους έχουν τελειώσει πια…

Η ‘’αδέκαστη’’ δικαστική εξουσία με συνοπτικές διαδικασίες και ταχύτητα που εκπλήσσει, κλείνει το φάκελο με τις κατηγορίες του Χαϊκάλη, μην κάνοντας τον κόπο ούτε καν να διατάξει την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου, που τόσο της μόδας έχει γίνει το τελευταίο διάστημα.

Είναι αυτή η ίδια η δικαστική εξουσία που εντελώς πρόσφατα εξάντλησε όλη την αυστηρότητά της στο πρόσωπο του Ρωμανού, αλλά από την άλλη αφήνει να κυκλοφορούν ελεύθεροι μεγαλέμποροι ναρκωτικών, αποφεύγει να ενοχλεί τους εκατομμυριούχους ληστές του δημόσιου πλούτου, νομιμοποιεί τα χαράτσια σε βάρος του ελληνικού λαού και το μόνο που δεν ανέχεται είναι να θιχτούν οι απολαβές και τα προνόμια των δικαστών.

Τα ρέστα τους έπαιξαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα και οι μεγαλοδημοσιογράφοι με όλους τους ‘’καλοθελητές’’ που τους ακολουθούν. Πήραν από την πρώτη στιγμή στα χέρια τους την υπόθεση Χαϊκάλη. Προσπάθησαν να αποδομήσουν τις καταγγελίες γελοιοποιώντας τον καταγγέλλοντα. Μετατράπηκαν για άλλη μια φορά σε ‘’ανακριτές σε ζωντανή σύνδεση’’, ανακρίνοντας τον καταγγέλλοντα και όχι τον καταγγελλόμενο. Ηθοποιός ο καταγγέλλων, τυχάρπαστος ο καταγγελλόμενος, κάπου δια της ατόπου απαγωγής εμπλέκουν και τον Σύριζα και έτσι ‘’καθαρίζουν’’. Στον ‘’αφρό’’ η καλή μας κυβέρνηση, στην επιτροπή πόθεν έσχες ο Χαϊκάλης για να εξακριβωθεί αν το πεντοχίλιαρο που ανέφερε παίχτηκε στο Χρηματιστήριο, στον σκουπιδοτενεκέ οι καταγγελίες, στο απόσπασμα η νοημοσύνη μας, ή τουλάχιστον ότι από αυτή κατορθώνουμε να διατηρούμε ακόμη.

Και ο πρωθυπουργός;

Συμπεριφερόμενος ως γάτα, προσπαθεί να κουκουλώσει τα σκατά της πολιτικής που ο ίδιος εγκαινίασε αναφερόμενος πριν λίγους μήνες σε κάποια ‘’μαξιλαράκια’’ ψήφων που θα χρησιμοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή για να εκλεγεί ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Όμως, την πατάει ακριβώς όπως την πατάνε όλες οι »καθαρές» γάτες που νομίζουν πως καθαρίσανε »κουκουλώνοντας τα σκατά τους». Ξεχνάει ότι τα σκατά βρωμάνε και προδίδουν την ύπαρξή τους, ακόμη και σκεπασμένα…

Ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να υπερασπιστεί την καθαρότητά του, όχι υποβάλλοντας μηνύσεις (άλλη παγκόσμια αποκλειστικότητα), αλλά απλούστατα ζητώντας πλήρη διαλεύκανση των καταγγελιών Χαϊκάλη, απαιτώντας πρωτίστως την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου των εμπλεκομένων.

Δεν το έπραξε.

Αντίθετα, με ένα διάγγελμα- μονόλογο έριξε στο ‘’παζάρι’’ των ψήφων κάποιους υπουργικούς ή υφυπουργικούς θώκους, ενισχύοντας μέχρι βεβαιότητας την αίσθηση ότι το μόνο που μπορεί να προσφέρει πλέον σε αυτό τον τόπο η παρούσα κυβέρνηση είναι η βρώμα και η δυσωδία του πτώματός της…

Ο τρόπος που ο πρωθυπουργός και οι πέριξ αυτού αντιμετώπισαν τις καταγγελίες Χαϊκάλη, ανεξάρτητα αν αυτές μπορεί να χαρακτηριστούν ως σοβαρές ή όχι, μας πείθουν για άλλη μια φορά ότι αυτή η κυβέρνηση όχι μόνο δεν είναι τίμια, αλλά ούτε καν μπορεί πλέον να υποκριθεί ότι είναι τίμια.

Το λόγο τώρα τον έχει ο Καίσαρας, δηλαδή οι ψηφοφόροι που σύντομα θα κληθούν να αποφασίσουν για το μέλλον της γυναίκας- κυβέρνησης που ούτε φαίνεται ούτε είναι τίμια…

Πηγή

Βloomberg-WSJ: Τα σενάρια για Grexit δεν τρομάζουν πια τους Έλληνες

Δεν «ακουμπάει» πλέον τους Έλληνες το σενάριο περαιτέρω οικονομικής αναταραχής και το Grexit που επανήλθαν στο προσκήνιο, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να προηγείται στις δημοσκοπήσεις διαπιστώνει σε άρθρο του το Bloomberg, ενώ σύμφωνα με τη Wall Street Journal  πολλοί είναι οι Έλληνες που ήδη στηρίζονται στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Οι Έλληνες δεν τρομάζουν πια από τα σενάρια οικονομικής αστάθειας και Grexit κι αναζητούν μια νέα κατεύθυνση μετά από 6 χρόνια χάους, τονίζει το Bloomberg.

«Καθώς οι πολιτικές μανούβρες του Α. Σαμαρά οδεύουν προς αδιέξοδο, οι εκκλήσεις και προειδοποιήσεις της κυβέρνησης για το ρίσκο αναταραχής πέφτουν στο κενό και δεν αγγίζουν τους Έλληνες που έχουν πια ‘μουδιάσει' από τόσα χρόνια κρίσης» ξεκινάει το ρεπορτάζ του πρακτορείου.

Το δημοσίευμα φιλοξενεί δήλωση του Δημ. Τριανταφύλλου, επίκουρου καθηγητή στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Kadir Has της Κωνσταντινούπολης.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ Ανδ. Ανδρεάδης, υποστηρίζει ότι «αυτό που μπορεί να θέσει την Ελλάδα σε κίνδυνο είναι ο λανθασμένος χειρισμός από την πλευρά του πολιτικού συστήματος» και καταλήγει ότι «Οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει να αρχίσουν να προσεγγίζουν την κατάσταση με κάποιας μορφής συναίνεσης, κατανόησης και συνεργασίας».

Η Wall Streeet Journal διαπιστώνει ότι πολλοί  Έλληνες ήδη στηρίζονται στον ΣΥΡΙΖΑ σε ενδεχόμενες εκλογές – πιθανότατα στις αρχές Φεβρουαρίου. Επικαλείται, μάλιστα επίσημα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία πολλά υπερχρεωμένα νοικοκυριά δε μπαίνουν σε κάποια από τις κυβερνητικές ρυθμίσεις, ελπίζοντας ότι μια μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έχει κάτι καλύτερο να τους προτείνει.

Από την ΑΥΓΗ

Ο Σόιμπλε προαναγγέλλει πληρωμή… των γερμανικών αποζημιώσεων!

 Δήλωση με την οποία αναγνωρίζει – για πρώτη φορά – πως η Γερμανία θα εξοφλήσει το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις προς την Ελλάδα έκανε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Αφού προειδοποίησε τους Έλληνες για τους κινδύνους της προδιαγραφόμενης κυβερνητικής αλλαγής, έριξε τη βόμβα του: «Οι νέες εκλογές δεν αλλάζουν το ελληνικό χρέος. Κάθε νέα κυβέρνηση πρέπει να σεβαστεί τις συμφωνίες που έχουν συναφθεί από τους προκατόχους της».

Η δήλωση εξελήφθη, κακώς, από ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης σαν μονόπλευρη υπόμνηση προς την Ελλάδα να εξοφλήσει στο ακέραιο το χρέος της.

Λάθος! Ο παμπόνηρος Γερμανός – και γνωστός φιλέλληνας – με τη δήλωση αυτή αναγνώρισε και την υποχρέωση του Βερολίνου να πληρώσει τις «γερμανικές αποζημιώσεις». Για τις οποίες είχαν δεσμευτεί οι προκάτοχοι του στις γερμανικές κυβερνήσεις:

Ο Χίτλερ. Ο Αντενάουερ. Ο Έρχαρτ.

Πηγή