Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί μόνο να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται..

Του Θανάση Ηλιοδρομίτη

Για τον Σαμαρά και όσους τον περιβάλλουν, αλλά και για τους πάσης φύσεως παρακεντέδες της εξουσίας, το αρχαίο ρωμαϊκό ρητό δεν αποτελεί ούτε καν »ψιλά γράμματα». Διαβλέποντας τον επερχόμενο όλεθρό τους, το μόνο που τους ενδιαφέρει πλέον είναι να κρύψουν τις πομπές τους.

Η παρούσα Βουλή, στις τελευταίες ίσως ημέρες της ύπαρξής της, ψηφίζει κατά κατοσταριές τις ύστατες τροπολογίες της ντροπής, του βολέματος των ημετέρων και του οριστικού ξεθεμελιώματος ότι έχει μείνει ακόμη όρθιο, ώστε να γίνει επιτέλους η Ελλάδα ένα ‘’κανονικό κράτος’’.

Ένα ‘’κανονικό κράτος’’, με λοβοτομημένους ‘’πολίτες’’, οι οποίοι θα ζουν με τη μοναδική ελπίδα να περιλαμβάνονται σε εκείνους τους ‘’τυχερούς’’ απασχολούμενους του πεντακοσάρικου ή ακόμη και του τρακοσάρικου, με το μοναδικό όνειρο να καταφέρουν τα παιδιά τους να δραπετεύσουν στην ξενιτιά, γιατί εδώ- στην κυριολεξία πλέον- δεν θα μπορούν ούτε μια μπουκιά ψωμί να χορτάσουν.

Είναι αυτή η ίδια Βουλή, που μετέτρεψε το Σύνταγμα σε κουρελόχαρτο και με συνοπτικές διαδικασίες, είτε κάνοντας χρήση κάποιας ισχνής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας είτε και χωρίς αυτή- με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με προεδρικά διατάγματα ή ακόμη και με υπουργικές αποφάσεις- έδεσε χειροπόδαρα ένα ολόκληρο λαό, νομιμοποίησε τη ληστεία των εισοδημάτων του, έβγαλε στο σφυρί τον εθνικό πλούτο, διέλυσε το ισχνό κοινωνικό κράτος που με τόσους αγώνες οικοδομήθηκε την τελευταία πεντηκονταετία και τον μετέτρεψε σε πειραματόζωο της νεοφιλελεύθερης επέλασης στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Τις τελευταίες ημέρες παίζουν κυριολεκτικά τα ρέστα τους και οι παρακεντέδες της εξουσίας, ξεπερνώντας κατά πολύ τον ‘’καλύτερο εαυτό τους’’, όπως είχαν την ευκαιρία να μας τον παρουσιάσουν άπειρες φορές τα τελευταία χρόνια. Φαίνεται ότι τα ‘’καλά χαρτιά’’ τους έχουν τελειώσει πια…

Η ‘’αδέκαστη’’ δικαστική εξουσία με συνοπτικές διαδικασίες και ταχύτητα που εκπλήσσει, κλείνει το φάκελο με τις κατηγορίες του Χαϊκάλη, μην κάνοντας τον κόπο ούτε καν να διατάξει την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου, που τόσο της μόδας έχει γίνει το τελευταίο διάστημα.

Είναι αυτή η ίδια η δικαστική εξουσία που εντελώς πρόσφατα εξάντλησε όλη την αυστηρότητά της στο πρόσωπο του Ρωμανού, αλλά από την άλλη αφήνει να κυκλοφορούν ελεύθεροι μεγαλέμποροι ναρκωτικών, αποφεύγει να ενοχλεί τους εκατομμυριούχους ληστές του δημόσιου πλούτου, νομιμοποιεί τα χαράτσια σε βάρος του ελληνικού λαού και το μόνο που δεν ανέχεται είναι να θιχτούν οι απολαβές και τα προνόμια των δικαστών.

Τα ρέστα τους έπαιξαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα και οι μεγαλοδημοσιογράφοι με όλους τους ‘’καλοθελητές’’ που τους ακολουθούν. Πήραν από την πρώτη στιγμή στα χέρια τους την υπόθεση Χαϊκάλη. Προσπάθησαν να αποδομήσουν τις καταγγελίες γελοιοποιώντας τον καταγγέλλοντα. Μετατράπηκαν για άλλη μια φορά σε ‘’ανακριτές σε ζωντανή σύνδεση’’, ανακρίνοντας τον καταγγέλλοντα και όχι τον καταγγελλόμενο. Ηθοποιός ο καταγγέλλων, τυχάρπαστος ο καταγγελλόμενος, κάπου δια της ατόπου απαγωγής εμπλέκουν και τον Σύριζα και έτσι ‘’καθαρίζουν’’. Στον ‘’αφρό’’ η καλή μας κυβέρνηση, στην επιτροπή πόθεν έσχες ο Χαϊκάλης για να εξακριβωθεί αν το πεντοχίλιαρο που ανέφερε παίχτηκε στο Χρηματιστήριο, στον σκουπιδοτενεκέ οι καταγγελίες, στο απόσπασμα η νοημοσύνη μας, ή τουλάχιστον ότι από αυτή κατορθώνουμε να διατηρούμε ακόμη.

Και ο πρωθυπουργός;

Συμπεριφερόμενος ως γάτα, προσπαθεί να κουκουλώσει τα σκατά της πολιτικής που ο ίδιος εγκαινίασε αναφερόμενος πριν λίγους μήνες σε κάποια ‘’μαξιλαράκια’’ ψήφων που θα χρησιμοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή για να εκλεγεί ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Όμως, την πατάει ακριβώς όπως την πατάνε όλες οι »καθαρές» γάτες που νομίζουν πως καθαρίσανε »κουκουλώνοντας τα σκατά τους». Ξεχνάει ότι τα σκατά βρωμάνε και προδίδουν την ύπαρξή τους, ακόμη και σκεπασμένα…

Ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να υπερασπιστεί την καθαρότητά του, όχι υποβάλλοντας μηνύσεις (άλλη παγκόσμια αποκλειστικότητα), αλλά απλούστατα ζητώντας πλήρη διαλεύκανση των καταγγελιών Χαϊκάλη, απαιτώντας πρωτίστως την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου των εμπλεκομένων.

Δεν το έπραξε.

Αντίθετα, με ένα διάγγελμα- μονόλογο έριξε στο ‘’παζάρι’’ των ψήφων κάποιους υπουργικούς ή υφυπουργικούς θώκους, ενισχύοντας μέχρι βεβαιότητας την αίσθηση ότι το μόνο που μπορεί να προσφέρει πλέον σε αυτό τον τόπο η παρούσα κυβέρνηση είναι η βρώμα και η δυσωδία του πτώματός της…

Ο τρόπος που ο πρωθυπουργός και οι πέριξ αυτού αντιμετώπισαν τις καταγγελίες Χαϊκάλη, ανεξάρτητα αν αυτές μπορεί να χαρακτηριστούν ως σοβαρές ή όχι, μας πείθουν για άλλη μια φορά ότι αυτή η κυβέρνηση όχι μόνο δεν είναι τίμια, αλλά ούτε καν μπορεί πλέον να υποκριθεί ότι είναι τίμια.

Το λόγο τώρα τον έχει ο Καίσαρας, δηλαδή οι ψηφοφόροι που σύντομα θα κληθούν να αποφασίσουν για το μέλλον της γυναίκας- κυβέρνησης που ούτε φαίνεται ούτε είναι τίμια…

Πηγή