Αναρτήσεις
Τη θέλουν εκεί, θέλουν να υποδηλώσουν ότι πρόκειται για παιχνίδι πολιτικών σκοπιμοτήτων, όχι για υπόθεση του υποκόσμου που εμπίπτει στη δικαιοδοσία της δικαιοσύνης - ασχέτως αν εν συνεχεία παράγει πολιτικά αποτελέσματα.
Παρακολουθούσα χθες στα δελτία ειδήσεων εκείνο το βίντεο, ξανά και ξανά. Μόνο σε σλόου μόσιον δεν το έπαιζαν, όπως γίνεται με τις επίμαχες φάσεις στις αθλητικές μεταδόσεις. Λες και ο Αποστολόπουλος ήταν συνεργάτης του Τσίπρα και όχι του Καμμένου! Ουδεμία έκπληξις, θα μου πεις.
Είμαι βέβαιος πως έχουν έτοιμη τη δικαιολογία στο πιάτο. Δεν είχαμε άλλο βίντεο του… «φερόμενου ως διαμεσολαβητή» (το να αναφέρουν το όνομά του, βέβαια, τους πέφτει κομμάτι δύσκολο). Ναι, αλλά για φαντάσου να ήταν στο βίντεο ο Αποστολόπουλος μαζί με τον Σαμαρά, και τότε θα ’βλεπες αν θα το έπαιζαν με τέτοιο ζήλο. Άσε που θα δούλευε η μονταζιέρα κανονικά, ώστε να απομονωθεί η φάτσα του ακατονόμαστου και να μη συνδεθεί με το σεπτό πρόσωπο του πρωθυπουργού.
Η εντύπωση ενισχύεται αν διαβάσεις την ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας: «Σήμερα παρακολουθήσαμε σε επανάληψη την παρωδία ‘Ο κουμπαράς’. Σενάριο: Π.Καμμένος – Α. Τσίπρας…».
Προσωπικά, δεν σπεύδω να υιοθετήσω ούτε να απορρίψω τις καταγγελίες των ΑΝΕΛ. Ας αποφανθεί η Δικαιοσύνη – ούτως ή άλλως, η υπόθεση δεν μπορεί πλέον να συγκαλυφθεί. Είναι μια συνετή στάση που σωστά επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας. Πράγμα που δεν έκανε πάντως ο πρωθυπουργός, ο οποίος έσπευσε να κάνει δύο κινήσεις: πρώτον, να στείλει το βίντεο στον εισαγγελέα επικαλούμενος ότι είναι προϊόν παράνομης καταγραφής. Και δεύτερον, να προαναγγείλει μήνυση εναντίον του κ. Χαϊκάλη, όχι όμως και του Αποστολόπουλου. Μήνυση που δεν είχε πάντως διανοηθεί να κάνει κατά το παρελθόν ούτε εναντίον του Κασιδιάρη ούτε εναντίον του Μπαλτάκου, όπως επισήμανε μέσω του twitter ο κ. Παπαδημούλης. Μήνυση, επίσης, η οποία -ακόμα και αν κατατεθεί- δεν πρόκειται να παίξει κάποιο ρόλο, δεδομένου ότι ο κ. Χαϊκάλης τυγχάνει βουλευτικής ασυλίας και επομένως η υπόθεση θα διεκπεραιωθεί εκ των πραγμάτων κατόπιν εορτής.
Ο πρωθυπουργός έχει σοβαρούς λόγους -προσωπικούς και πολιτικούς- να προτρέξει της δικαστικής έρευνας. Η Αριστερά δεν έχει κανέναν. Τα μείζονα θέματα αυτή τη στιγμή είναι η προεδρική εκλογή και οι βουλευτικές εκλογές. Και στα δύο διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων. Έχει κάθε λόγο να επιμείνει με σταθερότητα στην προδιαγεγραμμένη πορεία των πραγμάτων. Έχει κάθε λόγο να παραμείνει προσηλωμένη στα κρίσιμα θέματα της συγκυρίας: Στην ανθρωπιστική κρίση, στο χρέος, στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, στο πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Βεβαίως -και ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα της δικαστικής έρευνας- έχει δικαιωθεί η άποψη ότι ο τρόπος με τον οποίο μεθοδεύτηκε η προεδρική εκλογή και οι επίμονοι ισχυρισμοί της κυβερνητικής πλειοψηφίας ότι θα κατορθώσουν να πιάσουν τους 180 βουλευτές σε πείσμα της πολιτικής αριθμητικής, δημιουργεί νοσηρό πολιτικό κλίμα που κυοφορεί φημολογία και σκανδαλολογία. Εφόσον δε τυχόν επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες του κ. Χαϊκάλη, η εικόνα θα γίνει ακόμα πιο σαφής.
Αλλά δεν είμαι σίγουρος εντέλει αν η Αριστερά θα ωφελούνταν πραγματικά απ’ αυτό. Πρόκειται ούτως ή άλλως για βόρβορο, πρόκειται για βόθρο, αλλά αν δεν κρατηθείς σε κάποια απόσταση απ’ αυτόν, κινδυνεύεις να γίνει μέρος του προβλήματος, όπως είναι αυτή τη στιγμή οι ΑΝΕΛ.
Ας μη δεχτεί λοιπόν η Αριστερά να μπει στο κάδρο αυτής της άθλιας ιστορίας. Τη θέλουν εκεί, μέσα στο κάδρο, θέλουν να υποδηλώσουν ότι πρόκειται για παιχνίδι πολιτικών σκοπιμοτήτων και όχι για υπόθεση του υποκόσμου, που εμπίπτει στη δικαιοδοσία της δικαιοσύνης και της αστυνομίας - ασχέτως αν εν συνεχεία παράγει πολιτικά αποτελέσματα. Δεν έχει κανένα λόγο να σπεύσει η Αριστερά να μπει μόνη της στην εικόνα. Εδώ δεν πρόκειται για τη θεωρία του ώριμου φρούτου, πρόκειται απλώς για πολιτική ωριμότητα ενός χώρου που βρίσκεται σε τροχιά εξουσίας.
Υ.Γ. Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι αρκετά sites, ανάμεσά τους και το The Press Project, έσπευσαν να δημοσιοποιήσουν το βίντεο, παρά τις πιέσεις που ασκούνται. Είναι εντελώς απαράδεκτο να κυκλοφορεί σαν φέιγ βολάν στα γραφεία των κομμάτων και των ΜΜΕ, να μιλούν γι’ αυτό οι άνθρωποι της εξουσίας με κάθε λογής υπονοούμενα, δημιουργώντας εντυπώσεις, και να μην έχει την ευκαιρία να το παρακολουθήσει η κοινωνία. Κάτι σαν τα προεκλογικά γκάλοπ, δηλαδή, που απαγορεύεται η δημοσίευσή τους τις τελευταίες ημέρες, όχι όμως και η αξιοποίησή τους από τα κάθε λογής κέντρα εξουσίας, μια πραγματικότητα που επιπλέον δίνει λαβή για κάθε είδους φημολογία και πολιτική εκμετάλλευση.
Είμαι βέβαιος πως έχουν έτοιμη τη δικαιολογία στο πιάτο. Δεν είχαμε άλλο βίντεο του… «φερόμενου ως διαμεσολαβητή» (το να αναφέρουν το όνομά του, βέβαια, τους πέφτει κομμάτι δύσκολο). Ναι, αλλά για φαντάσου να ήταν στο βίντεο ο Αποστολόπουλος μαζί με τον Σαμαρά, και τότε θα ’βλεπες αν θα το έπαιζαν με τέτοιο ζήλο. Άσε που θα δούλευε η μονταζιέρα κανονικά, ώστε να απομονωθεί η φάτσα του ακατονόμαστου και να μη συνδεθεί με το σεπτό πρόσωπο του πρωθυπουργού.
Η εντύπωση ενισχύεται αν διαβάσεις την ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας: «Σήμερα παρακολουθήσαμε σε επανάληψη την παρωδία ‘Ο κουμπαράς’. Σενάριο: Π.Καμμένος – Α. Τσίπρας…».
Προσωπικά, δεν σπεύδω να υιοθετήσω ούτε να απορρίψω τις καταγγελίες των ΑΝΕΛ. Ας αποφανθεί η Δικαιοσύνη – ούτως ή άλλως, η υπόθεση δεν μπορεί πλέον να συγκαλυφθεί. Είναι μια συνετή στάση που σωστά επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας. Πράγμα που δεν έκανε πάντως ο πρωθυπουργός, ο οποίος έσπευσε να κάνει δύο κινήσεις: πρώτον, να στείλει το βίντεο στον εισαγγελέα επικαλούμενος ότι είναι προϊόν παράνομης καταγραφής. Και δεύτερον, να προαναγγείλει μήνυση εναντίον του κ. Χαϊκάλη, όχι όμως και του Αποστολόπουλου. Μήνυση που δεν είχε πάντως διανοηθεί να κάνει κατά το παρελθόν ούτε εναντίον του Κασιδιάρη ούτε εναντίον του Μπαλτάκου, όπως επισήμανε μέσω του twitter ο κ. Παπαδημούλης. Μήνυση, επίσης, η οποία -ακόμα και αν κατατεθεί- δεν πρόκειται να παίξει κάποιο ρόλο, δεδομένου ότι ο κ. Χαϊκάλης τυγχάνει βουλευτικής ασυλίας και επομένως η υπόθεση θα διεκπεραιωθεί εκ των πραγμάτων κατόπιν εορτής.
Ο πρωθυπουργός έχει σοβαρούς λόγους -προσωπικούς και πολιτικούς- να προτρέξει της δικαστικής έρευνας. Η Αριστερά δεν έχει κανέναν. Τα μείζονα θέματα αυτή τη στιγμή είναι η προεδρική εκλογή και οι βουλευτικές εκλογές. Και στα δύο διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων. Έχει κάθε λόγο να επιμείνει με σταθερότητα στην προδιαγεγραμμένη πορεία των πραγμάτων. Έχει κάθε λόγο να παραμείνει προσηλωμένη στα κρίσιμα θέματα της συγκυρίας: Στην ανθρωπιστική κρίση, στο χρέος, στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, στο πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Βεβαίως -και ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα της δικαστικής έρευνας- έχει δικαιωθεί η άποψη ότι ο τρόπος με τον οποίο μεθοδεύτηκε η προεδρική εκλογή και οι επίμονοι ισχυρισμοί της κυβερνητικής πλειοψηφίας ότι θα κατορθώσουν να πιάσουν τους 180 βουλευτές σε πείσμα της πολιτικής αριθμητικής, δημιουργεί νοσηρό πολιτικό κλίμα που κυοφορεί φημολογία και σκανδαλολογία. Εφόσον δε τυχόν επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες του κ. Χαϊκάλη, η εικόνα θα γίνει ακόμα πιο σαφής.
Αλλά δεν είμαι σίγουρος εντέλει αν η Αριστερά θα ωφελούνταν πραγματικά απ’ αυτό. Πρόκειται ούτως ή άλλως για βόρβορο, πρόκειται για βόθρο, αλλά αν δεν κρατηθείς σε κάποια απόσταση απ’ αυτόν, κινδυνεύεις να γίνει μέρος του προβλήματος, όπως είναι αυτή τη στιγμή οι ΑΝΕΛ.
Ας μη δεχτεί λοιπόν η Αριστερά να μπει στο κάδρο αυτής της άθλιας ιστορίας. Τη θέλουν εκεί, μέσα στο κάδρο, θέλουν να υποδηλώσουν ότι πρόκειται για παιχνίδι πολιτικών σκοπιμοτήτων και όχι για υπόθεση του υποκόσμου, που εμπίπτει στη δικαιοδοσία της δικαιοσύνης και της αστυνομίας - ασχέτως αν εν συνεχεία παράγει πολιτικά αποτελέσματα. Δεν έχει κανένα λόγο να σπεύσει η Αριστερά να μπει μόνη της στην εικόνα. Εδώ δεν πρόκειται για τη θεωρία του ώριμου φρούτου, πρόκειται απλώς για πολιτική ωριμότητα ενός χώρου που βρίσκεται σε τροχιά εξουσίας.
Υ.Γ. Θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι αρκετά sites, ανάμεσά τους και το The Press Project, έσπευσαν να δημοσιοποιήσουν το βίντεο, παρά τις πιέσεις που ασκούνται. Είναι εντελώς απαράδεκτο να κυκλοφορεί σαν φέιγ βολάν στα γραφεία των κομμάτων και των ΜΜΕ, να μιλούν γι’ αυτό οι άνθρωποι της εξουσίας με κάθε λογής υπονοούμενα, δημιουργώντας εντυπώσεις, και να μην έχει την ευκαιρία να το παρακολουθήσει η κοινωνία. Κάτι σαν τα προεκλογικά γκάλοπ, δηλαδή, που απαγορεύεται η δημοσίευσή τους τις τελευταίες ημέρες, όχι όμως και η αξιοποίησή τους από τα κάθε λογής κέντρα εξουσίας, μια πραγματικότητα που επιπλέον δίνει λαβή για κάθε είδους φημολογία και πολιτική εκμετάλλευση.
Από το thepressproject.gr/
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου