Όλα λάθος, κύριε πρωθυπουργέ

Σημείο προς σημείο αναίρεση των επιχειρημάτων που διατύπωσε στο διάγγελμά του ο κ. Σαμαράς, στην προσπάθεια του να γαντζωθεί στην εξουσία και να αποκρύψει ότι εκλογή του κ. Δήμα συνεπάγεται νέα οδυνηρά μέτρα.

γράφει ο Χρσοστόφορος Κάσδαγλης
Συνήθως στα διαγγέλματα λέγονται βαρυσήμαντες κουβέντες, όπως εκείνη η φοβερή ατάκα του Τζον Κένεντι, «Μη ρωτάς τι έκανε η πατρίδα για σένα, να ρωτάς τι έκανες εσύ για την πατρίδα». Αντ’ αυτού, ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του απλώς επανέλαβε το γνωστό και φθαρμένο «Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ!».
 
Είναι γνωστό ότι ο κ. Σαμαράς αποφεύγει κάθε είδους διάλογο. Με τους πολιτικούς του αντιπάλους, στη Βουλή ή εκτός αυτής, με δημοσιογράφους, με την κοινωνία. Η φόρμα του διαγγέλματος, λοιπόν, ταιριάζει κουτί στον μοναδικό τρόπο με τον οποίο αρέσκεται να επικοινωνεί: τον μονόλογο.
 
Καλύπτοντας το κενό που δημιουργεί αυτή η τακτική, σπεύδω να σχολιάσω, σημείο προς σημείο, το πρωθυπουργικό διάγγελμα. Φυσικά το εγχείρημα δεν είναι ισοδύναμο με αυθεντικό διάλογο, ελπίζω όμως ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.
 
«Ο Ελληνικός λαός δεν θέλει να γίνουν πρόωρες εκλογές. Και έχει δίκιο…» 
 
Αυτό αφήστε καλύτερα να το πει κάποιος άλλος, κ. Σαμαρά. Είστε ο τελευταίος άνθρωπος που δικαιούται να αποφανθεί επ’ αυτού. Κι εκείνος, επίσης, που έχει το μεγαλύτερο συμφέρον να μη γίνουν πρόωρες εκλογές.
 
«…Από την πλευρά μας κάνουμε ό,τι επιβάλλει το Σύνταγμα και το συμφέρον της Χώρας, ώστε να εκλεγεί  Πρόεδρος της Δημοκρατίας από αυτή τη Βουλή…»
 
Όχι, δεν κάνετε ό,τι επιβάλλει το Σύνταγμα. Για το συμφέρον της χώρας δεν μιλάω, είναι υποκειμενικό. Είναι κακό, πάντως, να συγχέει κανείς το συμφέρον της χώρας με το ατομικό του ιδιοτελές συμφέρον. Όσον αφορά τώρα την επιταγή του Συντάγματος, το Σύνταγμα πουθενά δεν λέει ότι πρέπει ψυχαναγκαστικά να εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας από την εκάστοτε Βουλή. Αντιθέτως, προβλέπει ρητά την καταφυγή σε βουλευτικές εκλογές σε περίπτωση που η Βουλή δεν κατορθώσει να εκλέξει πρόεδρο με την απαιτούμενη αυξημένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών. Ακριβώς η περίπτωσή μας, δηλαδή.
 
«…Πρέπει να μη γίνουν εκλογές… Πρέπει να τερματισθεί η πολιτική αβεβαιότητα. Πρέπει να προχωρήσει η Ελλάδα στην επόμενη μέρα…» 
 
Πάλι συγχέετε το «πρέπει» με το «θέλω». Για αλλάξτε το λίγο να δω κάτι… «Θέλω να μη γίνουν εκλογές». Τώρα μάλιστα, ακούγεται ακριβέστερο. Αλλά το «πρέπει» είναι άλλη υπόθεση. Στο κάτω κάτω, εκλογές σημαίνει προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Τι καλύτερο, λοιπόν, εφόσον μόνος σας παραδέχεστε ότι διανύουμε περίοδο «πολιτικής αβεβαιότητας»; Την πολιτική αβεβαιότητα τη δημιούργησαν και την επέτειναν οι πολιτικές σας. Ας μη λησμονούμε ότι εσείς κυβερνάτε – όσο κυβερνάτε. Γιατί να πιστέψει κανείς ότι ένας πρόσκαιρος συμβιβασμός στο θέμα του προέδρου της Δημοκρατίας θα άρει την πολιτική αβεβαιότητα, όσο οι συνθήκες που την παράγουν θα παραμένουν αλώβητες;
 
«…Δεν μπορούμε να τελειώσουμε μια περίοδο αβεβαιότητας και να μπούμε αμέσως σε μιαν άλλη…»
 
Αυτό ακριβώς υποστηρίζω κι εγώ. Η κυβέρνησή σας απέτυχε να ολοκληρώσει αισίως τις από πολλού προγραμματισμένες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, τις οποίες διέκοψε με το πρόσχημα της επίσπευσης των διαδικασιών για την εκλογή προέδρου. Εάν τυχόν η Βουλή έστεργε σ’ αυτή την εκλογή, όπως εσείς ζητάτε, θα βρισκόσασταν στην ίδια ακριβώς αδυναμία να ολοκληρώσετε τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Δηλαδή «θα τελειώναμε μια περίοδο αβεβαιότητας για να μπούμε αμέσως σε μιαν άλλη…». Ε, αυτό ακριβώς θέλουμε κι εμείς να αποφύγουμε…
 
Εκτός αν θέλετε να πείτε ότι εγγυάστε πως μετά την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας οι διαπραγματεύσεις θα ευοδωθούν. Σωστά. Αλλά αυτό ισοδυναμεί με ομολογία ότι το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις είναι προσχηματικό. Ότι είστε έτοιμος να υποκύψετε πλήρως στις απαιτήσεις των δανειστών, αλλά δεν θέλετε να το ομολογήσετε. Αυτό κι αν θέλουμε να το αποφύγουμε!
 
«…Τα προβλήματα της Χώρας δεν μπορούν να βαλτώνουν σε μια μόνιμη προεκλογική περίοδο…»
 
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω και σ’ αυτό το σημείο. Ότι «τα προβλήματα της χώρας δεν μπορούν να βαλτώνουν σε μια μόνιμη προεκλογική περίοδο». Αλλά ο μόνος τρόπος για να μη συμβεί αυτό, είναι να γίνουν εκλογές τώρα. Αν γίνουν εκλογές το 2016, όπως διατυμπανίζατε τόσον καιρό, τότε τα προβλήματα της χώρας θα βαλτώνουν σε μια προεκλογική περίοδο 17 μηνών. Κι αν έστω γίνουν εντός του 2015, όπως αφήνετε να διαφανεί τώρα, χωρίς καν να δεσμεύεστε σ’ αυτό, τότε τα προβλήματα της χώρας θα βαλτώνουν σε μια προεκλογική περίοδο 10-12 μηνών. Όχι ότι προσωπικά σας πολυενδιαφέρει, ούτως ή άλλως, μήπως βαλτώσουν τα προβλήματα της χώρας, αλλά λέμε τώρα.
 
«…Ούτε και μπορεί να συνεχίζεται αυτό το όργιο αστήρικτων και άθλιων κατηγοριών για δήθεν προσπάθεια εξαγοράς βουλευτών, που πάντα διαψεύδεται, αφού όμως στο μεταξύ έχει δηλητηριάσει τη Δημοκρατία μας…»
 
Αυτό τώρα δεν θέλω να το σχολιάσω εκτενώς. Είναι δουλειά της Δικαιοσύνης, είπαμε, όχι δική σας. Και της αστυνομίας επίσης.
 
«…Κατηγοριών, στις οποίες δυστυχώς πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κορυφαία στελέχη του και ο γνωστός συνεργάτης του, αρχηγός τρίτου κόμματος…» 
 
Σπεύδετε να «πολιτικοποιήσετε», δηλαδή να «αποποινικοποιήσετε», ένα θέμα το οποίο άπτεται ευθέως του κοινού ποινικού δικαίου (ασχέτως αν δευτερογενώς παράγει πολιτικά αποτελέσματα) ή μου φαίνεται; Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από ό,τι βλέπουμε, κρατάει χαμηλούς τόνους επί του θέματος. Απλώς σας βολεύει εσάς να τον βάζετε στο κάδρο. Αντιθέτως, παρατηρώ ότι αποφεύγετε ακόμα και να αναφέρετε το όνομα του κ. Καμμένου, που είναι εκ των πραγμάτων εκείνος που πρωταγωνιστεί στην καταγγελία. Δεν ξέρω γιατί το κάνετε αυτό, υποθέτω απλώς ότι δεν σας βολεύει, τόσο επειδή είναι παλιός συνεργάτης σας, γέννημα – θρέμμα της παράταξής σας, όσο και επειδή απευθύνεται στο ίδιο εκλογικό ακροατήριο με σας.
 
«…Θυμίζω ότι ο κύριος Τσίπρας, ήδη από την πρόταση εμπιστοσύνης στη Βουλή, δυο μήνες πριν, είχε πει το απίστευτο, ότι δηλαδή, όποιος βουλευτής τολμήσει να ψηφίσει Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα είναι και εξαγορασμένος! Ενώ προχθές, συνεργαζόμενοι μαζί του βουλευτές, τόλμησαν να πουν το ίδιο για εκείνους τους πέντε συναδέλφους που στην πρώτη ψηφοφορία ψήφισαν σύμφωνα με τη συνείδησή τους τον Σταύρο Δήμα!...» 
 
Ο κύριος Τσίπρας δεν είχε πει αυτό που λέτε, είχε μιλήσει πολιτικά επί του θέματος. Σας είχε επίσης προειδοποιήσει ότι με την τακτική σας να προβάλλετε ως δεδομένο έναν στόχο που πήγαινε κόντρα στα δεδομένα της κοινοβουλευτικής αριθμητικής, δίνατε λαβές για κάθε είδους φημολογία και σκανδαλολογία. Δυστυχώς δεν εισακούστηκε, και ιδού το αποτέλεσμα. Όσον αφορά την ατυχέστατη δήλωση των κυρίων Βουδούρη και Παραστατίδη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κράτησε από την πρώτη στιγμή εύλογες αποστάσεις, δεν αποκλείεται δε να τους κοστίσει ακόμα και την είσοδό τους στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ζήτησε ήδη δημοσίως ο Μανώλης Γλέζος. Αλλά το πρόβλημα είναι αλλού, κύριε πρωθυπουργέ. Είθισται τα διαγγέλματα να καταπιάνονται με τα μεγάλα και τα εθνικά, να διαπνέονται από ευρύτητα και ενωτικό πνεύμα, και όχι να ασχολούνται «με τα μικρά και τα μίζερα» όπως εσείς (για να χρησιμοποιήσω τα σημερινά λόγια από τη δήλωση του κ. Βενιζέλου).
 
«Όμως οι βουλευτές δεν υποκύπτουν σε τέτοια εκστρατεία σπίλωσης. Ο φόβος και η τρομοκρατία δεν πρέπει να περάσουν! Και αυτό είναι το στοίχημα της Δημοκρατίας σήμερα!».
 
Μέχρι στιγμής, εκείνο στο οποίο δεν έχουν υποκύψει οι βουλευτές είναι η πίεση που τους ασκείτε εσείς, και ένα ολόκληρο και πανίσχυρο σύστημα εξουσίας εντός και εκτός Ελλάδος, να ψηφίσουν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας της αρεσκείας σας,  επιτρέποντάς σας να παραμείνετε στην εξουσία. Όσο για τα στοιχήματα της Δημοκρατίας, είναι σήμερα πάρα πολλά και υπερβαίνουν κατά πολύ την υπερψήφιση του κ. Δήμα ή την δικαίωση της πολιτικής σας.
 
«…Τους καλώ λοιπόν όλους, να ακούσουν τη φωνή της συνείδησής τους, την ψυχή τους, τη φωνή του εθνικού συμφέροντος αλλά και της κοινής λογικής…»
 
Ωραία λόγια, κ. πρωθυπουργέ, αλλά εντελώς άσχετα με το θέμα που συζητάμε.
 
«…Τους καλώ σε συναίνεση για την εκλογή του Σταύρου Δήμα στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Αυτό άλλωστε προβλέπει η συνταγματική επιταγή…»
 
Για τη συνταγματική επιταγή τα είπαμε, μην επιμένετε. Αν ο συνταγματικός νομοθέτης ήθελε να εκλέγεται οπωσδήποτε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας από την εκάστοτε Βουλή, θα προέβλεπε μια τέταρτη ψηφοφορία με τον πήχυ της εκλογής χαμηλότερα. Αντιθέτως, προέβλεψε την προσφυγή στις κάλπες.
 
«…Είναι εξαιρετικά σημαντικό για την πορεία της χώρας να διαπραγματευθούμε στη συνέχεια την επόμενη μέρα, μετά το τέλος του Μνημονίου, και την νέα συμφωνία θωράκισης της Ελλάδας….»
 
Είχατε όλο τον χρόνο να το κάνετε αλλά αποτύχατε. Και όχι μόνον αυτό, αλλά όπως σας απέδειξα παραπάνω, με το διάγγελμά σας αυτό ουσιαστικά ομολογείτε ότι είστε έτοιμος να ολοκληρώσετε τις διαπραγματεύσεις αποδεχόμενος τις απαιτήσεις των δανειστών, δηλαδή νέα επώδυνα μέτρα που παριστάνετε ότι τα απορρίπτετε. Με μόνη τη διαφορά ότι χρειάζεστε 180 ψήφους στην προεδρική εκλογή για να το πετύχετε αυτό. Και είναι αυτός ακριβώς ο λόγος γι τον οποίο δεν πρόκειται να τα καταφέρετε.
 
«…Ακόμα προσδοκώ τη στήριξη όλων των βουλευτών για να προχωρήσουμε και να ολοκληρώσουμε τη Συνταγματική αναθεώρηση, ώστε πολύ σύντομα η Ελλάδα να έχει το νέο Σύνταγμα που χρειάζεται. Να μη μπει σε περιπέτειες και να μην αναβάλει τη Συνταγματική αλλαγή για πολλά ακόμα χρόνια…»
 
Ωραίο αυτό το κόλπο με τη συνταγματική αναθεώρηση, που την ανασύρετε κάθε φορά που αντιμετωπίζετε δυσκολίες. Αλλά η χώρα δεν πάσχει πρωτίστως από Σύνταγμα, στο κομμάτι της κυβέρνησης πάσχει. Μιας κυβέρνησης, μάλιστα, που δεν φημίζεται καθόλου για τον σεβασμό της στο πνεύμα, ακόμα και στο γράμμα, του Συντάγματος.
 
«Επίσης, μετά την προεδρική εκλογή, μπορούμε να διευρύνουμε το κυβερνητικό σχήμα, με τη συμμετοχή και άλλων προσώπων που πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή προοπτική της Χώρας, ώστε η επόμενη φάση να μας βρει πιο ενωμένους…»
 
Να και το δέλεαρ της υπουργοποίησης! Και μετά θέλετε να μας πείσετε ότι η αντιπολίτευση επιχειρεί να εκμαυλίσει τους βουλευτές.
 
«Είναι λοιπόν Εθνική υποχρέωση, αλλά το λέει και η κοινή λογική, πρώτα να τελειώσουμε τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές και να ολοκληρώσουμε τη συνταγματική αναθεώρηση σε συνθήκες ηρεμίας και ασφάλειας. Και μετά, θωρακισμένοι οικονομικά και πολιτικά, μπορούμε να βρούμε το κατάλληλο χρονοδιάγραμμα για Εθνικές εκλογές, ακόμα και στο τέλος του 2015…»
 
Εκτός από την επανάληψη της πεζής συσχέτισης των εθνικών συμφερόντων με την κοινή λογική, πράγμα παράξενο για έναν πατριώτη σαν κι εσάς, παρατηρώ ότι και σ’ αυτήν ακόμα τη μικρή παραχώρηση που επιχειρείτε να αρθρώσετε σχετικά με την ημερομηνία των εκλογών, αποφεύγετε πάση θυσία να δεσμευτείτε. Μου φαίνεται λογικό. Οι εκλογές, όποτε και αν γίνουν, φαίνεται μαθηματικά βέβαιο ότι θα σημάνουν το τέλος της εξουσίας σας. Ποια γαλοπούλα συμβιβάζεται με το έθιμο των Χριστουγέννων, για να επικαιροποιήσω μια δική σας παλιά ρήση στη Βουλή, τότε που είχατε επιλέξει τη ρητορική της μαγκιάς, και όχι τη ρητορική της σύνεσης και της εθνικής συμφιλίωσης που πολύ καθυστερημένα υιοθετήσατε σήμερα.

Πηγή