Νέα Γαλλική Επανάσταση

γράφει ο Απόστολος Διαμαντής

Ο κύβος ερρίφθη: οι γάλλοι στράφηκαν προς το Εθνικό Μέτωπο, το οποίο σήμερα είναι η πρώτη πολιτική δύναμη. Η εξέλιξη αυτή δεν είναι συγκυριακή, ούτε οφείλεται μόνον στις επιθέσεις των ισλαμιστών, όπως πρόχειρα συμπεραίνουν αρκετοί αναλυτές. Διότι, ο σοσιαλιστής πρόεδρος πήρε όσα μέτρα χρειαζόταν, ενεργοποίησε όλες τις δυνάμεις καταστολής, έψαλε τον εθνικό ύμνο σε κάθε ευκαιρία, βροντοφώναξε ζήτω η Γαλλία, έβγαλε και τις σημαίες στα μπαλκόνια, άρχισε να κλείνει τζαμιά και να συλλαμβάνει μουσουλμάνους και γενικώς υιοθέτησε την πολιτική αντζέντα τουΕθνικού Μετώπου, που είναι μια αντζέντα προσήλωσης στους νόμους της rebublique, δηλαδή στους θεσμούς του εθνικού κράτους.

Και παρότι τάκανε όλα αυτά, ο Ολάντβλέπει τοΣοσιαλιστικό Κόμμα τρίτο. Η κεντροδεξιά επίσης, παρότι ακόμη κοντύτερα από τον Ολάντ στην αντζέντα του Εθνικού Μετώπου, έχασε κι αυτή και πέρασε δεύτερη, πίσω από την Λεπέν, πράγμα πρωτοφανές στην πολιτική ιστορία της Γαλλίας. Επομένως, δεν είναι η σφαγή στο Παρίσι που προκαλεί αυτήν την πολιτική μεταστροφή. Οπωσδήποτε έπαιξε το ρόλο της, αλλά η πραγματική αιτία δεν είναι τοBataclan, είναι μια γενικευμένη πολιτική κρίση, διαρκής, εμβαθυμένη και αυξανόμενη, η οποία προκύπτει από την βασική πολιτική αντίθεση σήμερα, ανάμεσα στην κυρίαρχη χρηματοπιστωτική ελίτ των Βρυξελλών και τα λαϊκά συμφέροντα στις επιμέρους χώρες της ΕΕ.

Η ίδρυση της ευρωζώνης οδήγησε στην εκχώρηση θεμελιωδών εθνικών ελευθεριών σε μια τραπεζική και πολιτική ελίτ που αποφασίζει ερήμην των λαών της Ευρώπης. Η παγκόσμια οικονομική κρίση αποκάλυψε ταυτόχρονα τις σοβαρότατες πολιτικές αντιθέσεις ανάμεσα στα ευρωπαϊκά κράτη και οδήγησε στην έκρηξη ενός ριζοσπαστικού ευρωσκεπτικισμού, επικεφαλής του οποίου είναι φυσικά η Γαλλία.

Οι γάλλοι, πρώτοι απ' όλους, απέρριψαν το αίτημα των φεντεραλιστών, των οπαδών της κατάργησης των εθνικών κρατών, οι οποίοι προσπάθησαν το 2005 να περάσουν το περίφημο ευρωσύνταγμα, το οποίο οδηγούσε στην πολιτική ενοποίηση της ΕΕ, δηλαδή στην τυπική κατάργηση των εθνικών κοινοβουλίων. Μετά την απόρριψη αυτή η ΕΕ παρέμεινε μια οικονομική και όχι πολιτική ένωση. Αλλά κοινό νόμισμα σε μια περιοχή που δεν είναι ενιαία πολιτικά, δεν μπορεί να σταθεί. Και αυτός είναι ο λόγος που το ευρώ οδεύει σταθερά προς την κατάργησή του.

Γιατί οι γάλλοι ψηφίζουν το Εθνικό Μέτωπο; Διότι δεν ανέχονται να αποφασίζουν οι γερμανοί για λογαριασμό τους. Και διότι δεν δέχονται να μεταφέρονται δικαιώματα σε σώματα που δεν έχουν τη δική τους έγκριση. Δεν είναι δυνατόν να βλέπει ο γάλλος αγρότης τον Ντάϊσενμπλουμ να αποφασίζει για λογαριασμό του. Επομένως, η νίκη του Εθνικού Μετώπου ταυτίζεται με το ριζοσπαστικό αίτημα απακατάστασης των ρεπουμπλικανικών θεσμών. Οι γάλλοι ζητάνε να πάρουν στα χέρια τους τις αποφάσεις που τους αφορούν.

Αυτή είναι η αιτία της νίκης του Εθνικού Μετώπου, το οποίο σημειωτέον έχει ως πρώτο μέτρο στο πρόγραμμά του την έξοδο της Γαλλίας από την ευρωζώνη, δηλαδή την κατάργηση του ευρώ. Φυσικά, η δράση των φανατικών μουσουλμάνων ευνοεί ακόμη περισσότερο το Εθνικό Μέτωπο, το οποίο ως εθνικιστικό κόμμα προτάσσει ως πρώτιστο καθήκον του την κυριαρχία των εθνικών νόμων, πάνω σε όλες τις εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες στη Γαλλία. Ο εμφανής ρατσισμός του όμως καλύπτεται εύκολα πίσω από το ριζοσπαστικό του αίτημα για αποκατάσταση των αντιπροσωπευτικών θεσμών, για την ενίσχυση του γαλλικού κράτους, για την ανάκτηση της γαλλικής εθνικής κυριαρχίας. Όλα αυτά επικροτούνται πλέον από την συντριπτική πλειοψηφία των γάλλων και επομένως έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις για την εκλογή της Μαρίν Λεπέν στην προεδρία της Γαλλίας.

Βεβαίως, είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει πολιτικό μέτωπο εναντίον της. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εάν μια πολιτική δύναμη πάρει την δυναμική με το μέρος της, εάν βρεθεί στην πρώτη θέση, εάν επιπλέον έχει επιβάλει την αντζέντα της στα άλλα κόμματα, τότε είναι δύσκολο να χάσει τις προεδρικές εκλογές. Καμιά συμμαχία κορυφής δεν είναι ικανή να αλλάξει τη φορά των πραγμάτων.

Η φορά αυτή θα μπορούσε να αλλάξει μόνον στην περίπτωση που η ευρωζώνη έβγαινε οριστικά από την κρίση, από την ανεργία και την περιωθωριοποίηση της μεσαίας τάξης και εάν επιπλέον η ΕΕ μπορούσε να λύσει ως δια μαγείας τα τρομερά κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί η μαζική εισροή μουσουλμανικών πληθυσμών.

Επειδή όλα αυτά δεν προβλέπεται να αλλάξουν στους επόμενους μήνες, αλλά αντιθέτως προβλέπεται μετά βεβαιότητος επιδείνωση σε όλα τα επίπεδα, η νίκη της Λεπέν στις προεδρικές εκλογές του 2017 θα πρέπει να πιθανολογείται βάσιμα.

Και αν αυτό συμβεί, η ΕΕ θα αλλάξει ριζικά- πιθανότατα θα πάψει να υφίσταται. Θα πρόκειται δηλαδή για μια νέα γαλλική επανάσταση, άλλης μορφής αυτή τη φορά, αλλά το ίδιο εθνικιστική με την παλιά.

Χωρίς σπίρτα

γράφει η Αγγελική Σπανού

Αρχίζει η δίκη του Γερμανού ιστορικού Χάιντς Ρίχτερ για τη μονογραφία του «Η μάχη της Κρήτης». Διώκεται με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο για «άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού με εξυβριστικό περιεχόμενο».  Είναι και δεν είναι αυτονόητο ότι η κριτική ιστορικών απόψεων είναι αρμοδιότητα της επιστήμης και όχι της Δικαιοσύνης.

Είναι και δεν είναι κοινά αποδεκτό ότι ο αντιρατσιστικός νόμος φτιάχτηκε για να προληφθούν και να τιμωρηθούν οι προσκλήσεις σε βία από εγχώριες ναζιστικές δυνάμεις, όχι για να καταδιώκονται όσοι μιλούν για εθνοκάθαρση -αντί για γενοκτονία- των Ποντίων ή οι ακαδημαϊκοί, όπως ο Χ. Ρίχτερ, επειδή αμφισβητείται από κάποιους, πολλούς ή και τους περισσότερους, η ακρίβεια και η ουδετερότητά τους στην παρουσίαση ενός ιστορικού γεγονότος.

Φυσικά και δεν έχει κανένα νόημα να κρίνει κανείς επί της ουσίας τις απόψεις του Γερμανού καθηγητή ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Μάνχαϊμ που βρίσκεται στο εδώλιο. Αυτό που έχει ίσως σημασία να συγκρατήσουμε είναι η σιωπή επαγγελματιών της προόδου και φανατικών κατηγόρων κάθε παραβίασης της ελευθερίας της έκφρασης - αρκεί να μην πρόκειται (πραγματικά ή φαντασιακά) για ιδεολογικούς αντιπάλους.

Εάν είχε ανακλαστικά αυτοπροστασίας η ελληνική δημοκρατία θα είχε κινηθεί γη και ουρανός για να προστατευθεί ο Χ. Ρίχτερ από τη μανία εθνικιστικών κύκλων, στρατιωτικών και πολιτικών, που τον σπρώχνουν στο πυρ το εξώτερο ως ρατσιστή με το νόμο που θα μας προστάτευε από τους αρνητές του ολοκαυτώματος και τους υποστηρικτές του φασισμού.

Εχει επίσης κάποια αξία να διαπιστωθεί πόσο χαλαρά περνάει από μπροστά μας η εξόντωση της προσωπικότητας ενός επιστήμονα που ασχολείται για δεκαετίες με την ελληνική ιστορία για να καταλήξει ο ίδιος θύμα της.

Καθηγητές στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου (ανάμεσά τους κάποιοι από τους πιο θαρραλέους διανοούμενους των καιρών μας, ο Γ. Βούλγαρης, η Β. Γεωργιάδου, ο Δ. Χριστόπουλος) σε ψήφισμά τους τονίζουν:

«Είναι βαθύτατα ανησυχητικό, εν έτει 2015, να διώκονται ποινικά ιστορικοί για απόψεις που εκφράζουν σε επιστημονικές τους δημοσιεύσεις. Ο διάλογος επί επιστημονικών ζητημάτων δεν επιτρέπεται να στοιχίζεται στις μέριμνες των λαϊκισμών.

Η καταχρηστική επίκληση των διατάξεων του αντιρατσιστικού νόμου, με στόχο τον περιορισμό της ακαδημαϊκής ελευθερίας, δεν απειλεί μόνο την ελευθερία της έρευνας, αλλά αντίκειται στην ίδια την καταπολέμηση του ρατσισμού».

«…Οπου καίγονται βιβλία, καίγονται τελικά και άνθρωποι». Το έχει γράψει ένας άλλος Γερμανός, ο ποιητής Χάινριχ Χάινε, έχοντας ή όχι προβλέψει ότι βιβλία θα καίγονται και χωρίς σπίρτα.

Το τίμημα του ασφαλιστικού - Για ποιούς έρχονται περικοπές

Το κοινωνικό και πολιτικό τίμημα του ασφαλιστικού ζυγίζει ήδη η κυβέρνηση μπαίνοντας στην πιο μεγάλη αναμέτρηση του τρίτου Μνημονίου – μια αναμέτρηση, που μπορεί να διαμορφώσει και να σφραγίσει τις μεσοπρόθεσμες εξελίξεις σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα.

«Όλα θα κριθούν μέσα στο επόμενο δίμηνο», είναι το σχόλιο έμπειρου κυβερνητικού παράγοντα που – όπως και οι περισσότεροι στον ΣΥΡΙΖΑ – θεωρεί το ασφαλιστικό ως τον κάβο πριν από τη μεγάλη στροφή: «Ή θα περάσουμε με τα λιγότερα δυνατά τραύματα και θα πάρουμε τη στροφή προς τη μείωση του χρέους και την ανάκαμψη, ή θα λιποτακτήσουμε και θα παραδοθούμε στα σκυλιά που ουρλιάζουν. Το δεύτερο δεν υπάρχει ως επιλογή», λέει χαρακτηριστικά.

Ο «χρησμός» Κατρούγκαλου για τις περικοπές

Η έκταση ωστόσο των πιθανών «τραυμάτων» και το μέγιστο ανεκτό τίμημα είναι, αυτή τη στιγμή, και το μεγάλο ζητούμενο. Η απόφαση, με τη συμφωνία και ανοχή των δανειστών, να μετατεθεί η ψήφιση του ασφαλιστικού στα μέσα Γενάρη δίνει χρόνο για διαβούλευση με τους κοινωνικούς φορείς, ανασύνταξη και επικοινωνιακή διαχείριση, ωστόσο όπως αναγνωρίζουν κυβερνητικά στελέχη στο τραπέζι «δεν υπάρχουν εύκολα σενάρια».

Ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος έδειξε χθες ως νέα κόκκινη γραμμή της κυβέρνησης τη μη οριζόντια μείωση των συντάξεων και τη «μέγιστη δυνατή προστασία» των επικουρικών. «Οι επικουρικές συντάξεις θα προστατευθούν στον μέγιστο δυνατό βαθμό» είπε – εδώ και καιρό, ωστόσο, τόσο ο ίδιος, όσο και τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου αποφεύγουν να προσδιορίσουν το όριο των «υψηλών» και «χαμηλών» συντάξεων, όπως αποφεύγουν επιμελώς να επαναλάβουν ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις κάτω των 1000 ευρώ.

Μειώσεις στις επικουρικές πάνω από 150 ευρώ

Στην πραγματικότητα, και μετά τον τελευταίο γύρο διαβούλευσης με τους δανειστές, το πιο ισχυρό σενάριο που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο τραπέζι είναι, σύμφωνα με πληροφορίες, η παράλληλη αύξηση των εισφορών (κατά 1%) και μείωση των επικουρικών συντάξεων άνω των 150 ευρώ (από 2% έως 30%). Οι μειώσεις αυτές θα επέλθουν μέσω της αντικατάστασης της περίφημης ρήτρας μηδενικού ελλείμματος με τον λεγόμενο «κανόνα βιωσιμότητας», ενώ ο σχεδιασμός περιλαμβάνει και μείωση των εφάπαξ έως και 30%.

Οι δανειστές, οι εκπρόσωποι των οποίων επιστέφουν από Δευτέρα στην Αθήνα, είναι αλήθεια πως δεν επιχειρούν σ’ αυτή τη φάση να «πνίξουν» την κυβέρνηση, με δεδομένες και τις ελάχιστες έως ανύπαρκτες άλλες σταθερές πολιτικές επιλογές που υπάρχουν στον εγχώριο χάρτη. Εξ ου και δεν απέρριψαν πλήρως  - όπως παγίως έκανε έως πέρσι το ΔΝΤ – την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, κατέστησαν όμως σαφές ότι δεν μπορεί να είναι αυτή το «μοναδικό εργαλείο» για την μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος και την διασφάλιση της βιωσιμότητάς τους. Και παρουσίασαν τις δικές τους, παράλληλες τρεις εκδοχές για την εξοικονόμηση των 800 εκατομμυρίων ευρώ που απαιτούνται εντός του 2016 στο ασφαλιστικό

Οι τρεις προτάσεις των δανειστών

Με βάση το πρώτο σενάριο του «κουαρτέτου», για να εξοικονομηθεί το εν λόγω ποσό πρέπει να μειωθούν κατά 6% όλες οι συντάξεις από το πρώτο ευρώ. Στο δεύτερο σενάριο προβλέπονται μειώσεις έως και 15% στις συντάξεις πάνω από 800 ευρώ και στο τρίτο γίνεται λόγος για μειώσεις έως και 30% στις συντάξεις άνω των 1000 ευρώ.

Μεταξύ αυτών, η κυβέρνηση δείχνει να επιλέγει μέχρι στιγμής μια «ήπια εκδοχή» του δεύτερου σεναρίου, καθώς εάν υπάρξει – έστω και στοχευμένη και κλιμακωτή – μείωση των επικουρικών συντάξεων άνω των 150 ευρώ, στην πράξη θα γίνουν νέες, μικρότερες ή μεγαλύτερες περικοπές, σε όσους έχουν συνολικές αποδοχές (κύριες και επικουρικές) άνω των 800 ευρώ.

Το κοινωνικό και πολιτικό ρίσκο

Πρόκειται για ένα σενάριο που μένει να εξελιχθεί και να αποκρυσταλλωθεί μέσα από το νέο μαραθώνιο διαπραγμάτευσης με τους δανειστές και πρόκειται, ταυτόχρονα, για ένα σενάριο, που κρύβει ουκ ολίγες νάρκες και παγίδες. Η εισοδηματική και κοινωνική τάξη που πλήττεται είναι ήδη ακραία πιεσμένη, κουβαλά τις βαριές περικοπές των δύο προηγούμενων Μνημονίων και είναι η τάξη που επένδυσε στην προεκλογική δέσμευση της «κοινωνικής δικαιοσύνης». Και κάθε ευρώ που κόβεται από αυτή την τάξη μπορεί να ισοδυναμεί πλέον με πολλαπλάσιες πολιτικές απώλειες.

Ο δρόμος μοιάζει εξίσου δύσβατος και σε επίπεδο πολιτικών αντοχών και ανοχών. Ο Θοδωρής Δρίτσας μίλησε χαρακτηριστικά χθες για «μέτωπο οικουμενικής αντιπολίτευσης» και, όσο κι αν στο επιτελείο του Μαξίμου μετρούν και ανιχνεύουν πιθανές εφεδρείες, δύσκολα θα βρεθούν βουλευτές εκτός συμπολίτευσης που θα βάλουν πλάτη ειδικά στο ασφαλιστικό. Οσο για τους 153 της πλειοψηφίας γνωρίζουν ότι οποιαδήποτε διαφοροποίησή τους συνδέεται πλέον άρρηκτα με την επιβίωση της κυβέρνησης, είναι όμως προδιαγεγραμμένο πως το αντιπολιτευτικό μέτωπο – εντός και εκτός Βουλής και πολιτικής – θα φροντίσει να τους κάνει το δίλημμα ασφυκτικά σκληρό…

Πηγή

Αλλαγή σκυτάλης στη Βενεζουέλα: Ήττα για τους Σοσιαλιστές μετά από 16 χρόνια

Η κεντροδεξιά αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα κέρδισε την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο για πρώτη φορά εδώ και 16 χρόνια, όπως ανακοίνωσαν σήμερα οι εκλογικές αρχές, στο τέλος μιας ψηφοφορίας που σημαδεύτηκε από τη λαϊκή αγανάκτηση για την οικονομική κρίση που έχει αδειάσει τα σούπερ μάρκετ.

Η Στρογγυλή Τράπεζα της Δημοκρατικής Ενότητας (MUD), ένας μεγάλος συνασπισμός της αντιπολίτευσης, απέσπασε 99 έδρες στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν χθες, δηλαδή μια πλειοψηφία των τριών πέμπτων, έναντι 46 εδρών για το Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας (PSUV) του προέδρου Νικολάς Μαδούρο, ανακοίνωσε η πρόεδρος του εθνικού εκλογικού συμβουλίου Τιμπισάι Λουσένα, διευκρινίζοντας ότι υπάρχει ακόμη αβεβαιότητα για ορισμένες έδρες μέχρι να ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψήφων.

Ο Νικολάς Μαδούρο αναγνώρισε ήδη την ήττα του, την οποία χαρακτήρισε «άσχημο αποτέλεσμα».

Από την άλλη, ο Ενρίκε Καπρίλες, από τις ηγετικές φιγούρες του συνασπισμού της αντιπολίτευσης, έγραψε στο Twitter: «Τα αποτελέσματα είναι αυτά που ελπίζαμε. Η Βενεζουέλα νίκησε. Είναι μη αναστρέψιμο».

Πηγή

Γιατί τα καταφέρνει ο Τσίπρας;

Του Γιάννη Παντελάκη

Γιατί επιβιώνει πολιτικά ο Τσίπρας; Γιατί δηλαδή ο ίδιος και η κυβέρνησή του παρ’ ότι ακυρώνουν συνέχεια τον ίδιο τους τον εαυτό, καταφέρνουν να έχουν ακόμα έναν σημαντικό βαθμό αποδοχής στην κοινωνία; Η οποία αποδοχή (όπως καταγράφεται μετεκλογικά στις μετρήσεις), ναι μεν, έχει υποχωρήσει θεαματικά συγκριτικά με το πρόσφατο παρελθόν, ωστόσο παραμένει ισχυρή και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει κυρίαρχος του παιχνιδιού. Και σίγουρα, δεν απειλείται από κάποιον παρά μόνο από την εύθραυστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που τον στηρίζει.

Μερικές καλές απαντήσεις στο ερώτημα, βρίσκει κάποιος σε απόσπασμα της ομιλίας Τσίπρα με την οποία έκλεισε η συζήτηση του προϋπολογισμού το βράδυ του Σαββάτου. Χρησιμοποίησε μια πολιτική πρωτοβουλία του, για την οποία δεν θα έπρεπε να νοιώθει (επιεικώς) καθόλου υπερήφανος, με έναν εντελώς ανάποδο τρόπο. Αντέστρεψε την πραγματικότητα. Και το έκανε με τον πιο φυσιολογικό τρόπο. Και αυτό έγινε αποδεκτό από τους βουλευτές του (που τον χειροκρότησαν), αλλά και ένα κομμάτι της κοινωνίας (που εξακολουθεί να τον στηρίζει). Οι δυο αυτές συμπεριφορές, ερμηνεύουν πολλά.

Μια από τις φράσεις του ενταγμένες στην επίθεση προς την αντιπολίτευση, ήταν αυτή που έλεγε πως "πήγαμε στο δημοψήφισμα και ήσασταν όλοι απέναντί μας και χάσατε πανηγυρικά". Στην διαπίστωση έχει δίκιο. Στο δημοψήφισμα, ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε απέναντι απ’ όλα τα κόμματα, σχεδόν όλα τα ισχυρά ΜΜΕ, αλλά και μια σειρά από εκφράσεις που συνοψίσθηκαν γύρω από το "Μένουμε Ευρώπη". Και παρ’ όλα αυτά, κέρδισε το δημοψήφισμα πανηγυρικά.

Το ίδιο το δημοψήφισμα ωστόσο, ήταν μια απάτη. Λίγο πριν από αυτό, η κυβέρνηση είχε προτείνει στους δανειστές με γραπτό κείμενο (47 σελίδων), σκληρά μέτρα, τα οποία οι τελευταίοι ήταν έτοιμοι να δεχτούν με μικρές αποκλίσεις. Και ενώ η κυβέρνηση είχε προτείνει ένα νέο μνημόνιο, συνέδεσε το "Όχι", με συνθήματα του τύπου "όχι στην λιτότητα". Και τα κατάφερε να πείσει πως αυτό ήταν το διακύβευμα του δημοψηφίσματος. Όταν στο τελευταίο κυριάρχησε το "Όχι", ο ΣΥΡΙΖΑ το μετέτρεψε σε λίγες ημέρες σε ένα απόλυτο "Ναι". Νέο μνημόνιο, πιο σκληρό από εκείνο των 47 σελίδων. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Γι’ αυτή την πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να έχει μεγάλες ενοχές. Όχι γιατί η πολιτική απάτη ως μέθοδος επιρροής των ψηφοφόρων είναι κάτι καινούργιο για την χώρα. Αλλά επειδή συνέβη με απόλυτα χοντροκομμένο τρόπο, από μια κυβέρνηση που αυτοχαρακτηρίζεται αριστερή, όλα έγιναν μέσα σε ελάχιστο πολιτικό χρόνο και κυρίως από ένα κόμμα που κέρδισε την εξουσία με υποσχέσεις αλλαγής πολιτικών και νοοτροπιών του παρελθόντος. Οι οποίες, είχαν κουράσει.

Ο κ. Τσίπρας δεν έδειξε καμία ενοχή γι αυτό. Αντίθετα, χρησιμοποίησε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος (το οποίο κακοποίησε), ως λάβαρο νίκης κραδαίνοντάς το στην αντιπολίτευση. Και αυτή, αδύναμη και σε μεγάλο βαθμό αναξιόπιστη, αδυνατεί ν αναδείξει την πολιτική απάτη και παραμένει αμήχανη στα έδρανά της. Ο Τσίπρας, χειροκροτείται γι’ αυτή την αναφορά του από τους βουλευτές του και πιθανότατα από ένα μέρος της κοινωνίας.

Και μόνο αυτό το παράδειγμα, δείχνει πως η χώρα έχει ένα τριπλό πρόβλημα. Μια αντιπολίτευση, η οποία στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο αδυνατεί να ορθώσει πολιτικό λόγο που θα δημιουργήσει μια εναλλακτική πρόταση και διανύει μια φάση παρατεταμένης παρακμής. Πολλά ΜΜΕ με ισχυρά ποσοστά αναξιοπιστίας για να λειτουργήσουν πειστικά και κριτικά ως προς τις κυβερνητικές προθέσεις και πράξεις. Ακόμα και όταν έχουν δίκιο, αυτό χάνεται λόγω μη έντιμου παρελθόντος, το οποίο εκμεταλλεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Και μια κοινωνία, ένα μεγάλο μέρος της οποία είναι πρόθυμο να υιοθετήσει οτιδήποτε ακούει, ακόμα και όταν αυτό είναι εξόφθαλμα παράλογο. Εθισμένη σε συνθήματα που αγγίζουν το συναίσθημα και λαβωμένη από τα χρόνια της κρίσης, δεν βρίσκει διέξοδο πουθενά αλλού.

Με βάσει τα τρία αυτά δεδομένα, ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να κυβερνά, να παρερμηνεύει την πραγματικότητα, να συνθηματολογεί, να ψηφίζει σκληρούς νόμους. Και μόνο αν βρεθούν τρείς "Παναγούληδες", υπάρχει περίπτωση να χάσει την πλειοψηφία. Έως τότε, μπορεί ο κ. Τσίπρας να λέει ό,τι θέλει, ν αποκαλύπτονται σκιές σε "πόθεν έσχες" υπουργών, άλλοι υπουργοί να διορίζουν τους συγγενείς τους και όλα να κυλάνε όπως παλιά και σαν να μην συμβαίνει τίποτα...

«Άνεμος» Λεπέν παγώνει την Ευρώπη

Η Γαλλία κέρδισε χτες την κυβερνώσα ακροδεξιά της. Η Ευρώπη απέκτησε ένα εισιτήριο με άγνωστο προορισμό. Το Εθνικό Μέτωπο (FN) της Μαρί Λεπέν είναι ο μεγάλος νικητής του πρώτου γύρου των τοπικών εκλογών, με την κεντροδεξιά του Ν. Σαρκοζί να ακολουθεί στην δεύτερη θέση, αφήνοντας το Σοσιαλιστικό Κόμμα του προέδρου Ολάντ στην τρίτη θέση.

Η δυναμική του FN είχε αποτυπωθεί στις δημοσκοπήσεις πριν ακόμη την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, αλλά το σοκ της επίθεσης των Τζιχαντιστών φαίνεται ότι έδωσε ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στην Μαρί Λεπέν, που έχοντας υιοθετήσει πολύ πιο ήπια ρητορική από εκείνη του πατέρα της φιλοδοξεί πλέον να καλύψει το κενό που υπάρχει στην πολιτική ζωή της Γαλλίας, διαβολίζοντας οριζόντια όλο το εκλογικό σώμα.

Με μια ατζέντα που έχει ισχυρά αντιευρωπαϊκά στοιχεία, που καλλιεργεί τον γαλλικό εθνικισμό, που προβάλλει τα ξενοφοβικά ένστικτα και την ισλαμοφοβία στην χώρα της Ε.Ε. με τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό.

Στα exit polls το FN κέρδιζε το 30,8 % των ψήφων, με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του Ν. Σαρκοζί στην δεύτερη θέση με 27,2% και το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Φ.Ολάντ με 22,7%.

Η ίδια η Μαρί Λεπέν, όπως και το νέο «αστέρι» του κόμματος η ανιψιά της (και εγγονή του ιδρυτή του FN), Μαριόν Μαρεσάλ-Λεπέν, στις δυο περιφέρειες που ήταν υποψήφιες -στον βορρά στην Nord-Pas-De-Calais-Picardie,και στον Νότο Provence-Alpes-Cote d'Azur - κέρδισαν με σχεδόν 40% των ψήφων.

Το FN δεν είχε μέχρι τώρα την ευκαιρία να κυβερνήσει Περιφέρειες στην Γαλλία, αλλά τώρα με βάση τα πρώτα αποτελέσματα προηγείται σε τουλάχιστον 6 από τις 13 Περιφέρειες και, παρά το γεγονός ότι στον Β΄Γύρο θα υπάρξει συσπείρωση γύρω από τους υποψηφίους που θα αναμετρηθούν με εκείνους του FN, κυρίως στην περίπτωση που αυτοί προέρχονται από το κόμμα του κ.Σαρκοζί, είναι δεδομένο ότι αρκετές περιφέρειες θα περάσουν στα χέρια του FN.

O A΄ Γύρος των Τοπικών εκλογών δεν είναι φυσικά εθνικές εκλογές, αλλά υπάρχει πλέον η εκτίμηση ότι η δυναμική του FN θα αποτυπωθεί και στις προεδρικές εκλογές του 2017, όπου η κ.Λεπεν θα είναι υποψήφια έχοντας απέναντί της τον Ν. Σαρκοζί και τον Φ.Ολάντ.

Όμως το FN τώρα θα πρέπει να αποδείξει στους γάλλους ψηφοφόρους ότι η μεταστροφή του από ένα ακροδεξιό, σχεδόν φιλοναζιστικό κόμμα, όπως το έστησε ο ιδρυτής του Ζαν Μαρί Λεπέν, σε ένα Δεξιό με εθνικιστικά χαρακτηριστικά κόμμα, είναι πραγματική. Αναλαμβάνοντας μετά τον Β΄ Γύρο των Τοπικών εκλογών την διακυβέρνηση των Περιφερειών που θα κερδίσει, θα δώσει τεστ κυβερνησιμοτητας, καθώς οι Περιφέρειες στην Γαλλία είναι πραγματικά μικρές κυβερνήσεις που διαχειρίζονται ευρύ φάσμα θεμάτων από τις συγκοινωνίες, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, μέχρι τα αναπτυξιακά προγράμματα.

Όμως αυτό που απασχολεί όλη την Ευρώπη από χθες το βράδυ είναι οι επιπτώσεις που θα έχει αυτό το αποτέλεσμα στις ισορροπίες στο εσωτερικό της Ε.Ε. και στην διαμόρφωση των πολιτικών για μείζονα θέματα, όπως είναι το μεταναστευτικό, αλλά και η οικονομική κρίση.

Με τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ να είναι ουσιαστικά απών το τελευταίο διάστημα από τις συζητήσεις για το προσφυγικό, υπό τον φόβο της Λεπέν, η Γαλλία περιθωριοποιείται σε μια από τις πιο κρίσιμες και στρατηγικού χαρακτήρα προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, που δεν είναι άλλη από την μεγαλύτερη προσφυγική ροή από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο κ. Ολάντ προκειμένου να μην υποχρεωθεί να μιλήσει ευρωπαϊκά για το θέμα των προσφυγών, επιλέγει την σιωπή και αυτό έχει επιπτώσεις τόσο στις εκλογικές επιδόσεις του ίδιου, αλλά και στην διαμόρφωσης της συνολικής ευρωπαϊκής πολιτικής για τους προσφυγές, καθώς απουσιάζει το γαλλικό αντίβαρο στις όλο και πιο συντηρητικές πολιτικές που προωθούν οι χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης και οδηγούν, τελικά, στον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα.

Η ατζέντα της Μαρί Λεπέν και του FN, που αμφισβητεί την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση -εξάλλου η ίδια είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι ίσως θα χρειασθεί δημοψήφισμα για την παραμονή η όχι της Γαλλίας στην Ε.Ε.- σε συνδυασμό και με το δημοψήφισμα στην Βρετανία, μεγαλώνει την αβεβαιότητα για τα επόμενα βήματα της Ε.Ε. και καθιστά όλο και πιο ευάλωτα τα σχέδια, για «περισσότερη Ευρώπη».

Για την Ελλάδα αποτελεί σημαντικό πρόβλημα η ενίσχυση της Λεπέν στην Γαλλία, καθώς επανειλημμένα η πρόεδρος του FN είχε «πιστέψει» στον ΣΥΡΙΖΑ και είχε μιλήσει εγκωμιαστικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, προ της μεταστροφής του και υπογραφής του Μνημονίου, καθώς η Μαρί Λεπέν θεωρούσε ότι η Ελλάδα υπό τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα θα μπορούσε να είναι ο δυναμίτης στα θεμέλια της Ενωμένης Ευρώπης, την οποία η ίδια σχεδόν απεχθάνεται.

Δεν είναι λίγες φορές που η κ. Λεπέν αναφέρθηκε απαξιωτικά για τα προγράμματα διάσωσης της ελληνικής οικονομίας, θεωρώντας ότι απλώς σπαταλιούνται χρήματα των Ευρωπαίων (και των Γάλλων) φορολογουμένων για ένα εγχείρημα (του κοινού νομίσματος) που είναι καταδικασμένο να αποτύχει.

Αυτές οι τοποθετήσεις, και ενώ η Γαλλία μπαίνει σε προεκλογική τροχιά, καθιστούν όλο και πιο δύσκολη την συνέχιση της σθεναρής στήριξης που απολάμβανε μέχρι τώρα η ελληνική κυβέρνηση από τον πρόεδρο Ολάντ, ο οποίος αντιμετωπίζει πλέον μια σειρά προβλήματα.

Η άνοδος του FN στην Γαλλία σε συνδυασμό με την άνοδο των αντιευρωπαϊστών, αλλά και των ακροδεξιών, στην Γερμανία, αλλά και όλων των δυνάμεων που συνδέουν την διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με τις αρνητικές εξελίξεις τόσο στην οικονομία όσο και στο προσφυγικό, δημιουργούν ένα ζοφερό σκηνικό για την Ευρώπη.

Με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να νιώθουν τώρα την «ανάσα» όχι μόνο της συντηρητικής Μπεάτα Σζίντλο, που κέρδισε τις εκλογές της Πολωνίας, του εθνικιστή πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτωρ Ορμπαν αλλά και της Μαρί Λεπέν, όλα γίνονται πιο δύσκολα, και κυρίως στο προσφυγικό.

Η σκιά αυτών των ξενοφοβικών δυνάμεων σε συνδυασμό με την αμυντική στάση που υιοθετούν άλλες κυβερνήσεις, που βλέπουν τις κοινωνίες τους να φθίνουν στα όρια τους με το μεταναστευτικό, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την προσπάθεια υιοθέτησης μιας αποτελεσματικής και δίκαιης σε ό,τι αφορά την κατανομή των βαρών, Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο Προσφυγικό. Και το μεγάλο «θύμα» αυτής της εμπλοκής δεν θα είναι άλλο από την Ελλάδα.

Πηγή

Μια συγγνώμη κύριε Τσίπρα!

Θυμάται κανείς την προεκλογική δέσμευση Τσίπρα για επιστροφή της 13ης σύνταξης;

Μέρες που είναι, αρκετοί συμπολίτες μας ενδεχομένως να αναπολούν την προεκλογική δέσμευση του Αλέξη Τσίπρα για την χορήγηση της 13ης σύνταξης. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τι έλεγε ο Πρωθυπουργός προεκλογικά και ποιες είναι οι κινήσεις του μετεκλογικά.

 

Είναι ένας άλλος Αλέξης…Μόνο που οι πράξεις του είναι μερικές φορές σε τελείως διαφορετική τροχιά από τη ρητορεία του. Είναι δύσκολη η προσαρμογή στην σκληρή πραγματικότητα. Δεν είναι και εύκολο ένας αριστερός να καλείται να εφαρμόσει μια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική.

 

Την ίδια στιγμή, σιγά-σιγά όλο και περισσότεροι κυβερνητικοί, μέλη του υπουργικού συμβουλίου αλλά και βουλευτές, παραδέχονται ότι προεκλογικά ειπώθηκαν πολλά. Με περισσή ειλικρίνεια, αρκετοί λένε ότι ίσως πολλά δεν έπρεπε να ειπωθούν και πως η ζωή είναι διαφορετική και αλλάζει τους σχεδιασμούς.

 

Πολλές από τις εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα έχουν μπει στο…χρονοντούλαπο της ιστορίας, σύμφωνα με μια προσφιλή φράση του Ανδρέα Παπανδρέου, αγαπημένου πολιτικού του Πρωθυπουργού.

 

Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας είπε προ ημερών στον πρόεδρο του Ποταμιού, Σταύρο Θεοδωράκη, ότι ειπώθηκαν και υπερβολές κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά διερωτήθηκε: εκεί θα μείνουμε;

 

Προφανώς και δεν πρέπει να μείνουμε εκεί, αλλά οφείλουν όλοι να βρουν κοινό τόπο για να γίνει πράξη η εθνική συνεννόηση, σε πρώτη φάση, πριν φθάσουμε στην πολυπόθητη συναίνεση σε βασικά θέματα που δεν αντιμετωπίζονται από ένα κόμμα.

 

Βασική προϋπόθεση όμως είναι ο Πρωθυπουργός να ζητήσει μια συγγνώμη για να καλλιεργηθεί το έδαφος. Είναι τόσο απλό , αλλά συνάμα και δύσκολο για τον ίδιο τον Αλ. Τσίπρα που πρέπει να συγκρουστεί κυριολεκτικά με τον εαυτό του και ακυρώσει σημαντικό τμήμα της μέχρι σήμερα πορείας του.

 

Όχι, ότι δεν το κάνει, αλλά αρνείται να το παραδεχθεί δημόσια. Και όσο δεν κάθεται απέναντι στον καθρέφτη να δει τον εαυτό του και να ζητήσει δημόσια συγγνώμη, τότε τόσο θα απομακρύνεται το ενδεχόμενο συνεννόησης με τα άλλα κόμματα.

Στέφανος Λιγνός

Ο Τσίπρας πέρσι και φέτος: Αλλα αντ' άλλων

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Ο προϋπολογισμός για το 2016 υπερψηφίστηκε. Διαβάστε εδώαναλυτικά το τι έγινε στη Βουλή και τα όσα ειπώθηκαν από τους πολιτικούς αρχηγούς. 

Ο πρώτος προϋπολογισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι γεγονός. Βαδίζει στα χνάρια των προηγούμενων. Ακριβέστερα, δεν διαφέρει ουσιωδώς σε τίποτα από τον περσινό ή τον προπέρσινο. Δεν συμβαίνει το ίδιο με τις ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα. Πέρσι, τέτοιες ημέρες, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης και δυνάμει πρωθυπουργός, είπε τα ακριβώς αντίθετα απ’ όσα είπε λίγο μετά τα μεσάνυχτα ως πρωθυπουργός. Κι επειδή πολλοί μπορεί να παρακολούθησαν τη φετινή ομιλία του, αλλά να μη θυμούνται την περσινή, όσοι ενδιαφέρονται ας τη διαβάσουν εδώ. Αξίζει τον κόπο.

Ομως, επειδή το κείμενο είναι μακροσκελές, θα επισημάνουμε μόνον εφτά εξαγγελίες-υποσχέσεις του:

• «Ο άλλος δρόμος που έχουμε μπροστά μας -είχε πει ο κ. Τσίπρας- είναι ο δρόμος της σύγκρουσης και της άρνησης. Ο δρόμος της σύγκρουσης με την προοπτική που επιφυλάσσει η κυρία Μέρκελ για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Και ο δρόμος της άρνησης μιας συνταγής μεταφρασμένης από τα γερμανικά, που φέρει την υπογραφή της απληστίας των δανειστών».
•  «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα θέσει τις αναχρηματοδοτούμενες, με κεφάλαια του ελληνικού λαού, ελληνικές τράπεζες υπό δημόσιο έλεγχο».
• «Εμείς θα καταργήσουμε τα Μνημόνια στην Ελλάδα και θα ανοίξουμε νέους δρόμους ελπίδας και προοπτικής για όλη την Ευρώπη».
• «Θα διαγράψουμε μεγάλο μέρος του χρέους».
• «Στον επόμενο Προϋπολογισμό θα εγγράψουμε και το χρέος του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, που αποτελεί ανεκπλήρωτη υποχρέωση της Γερμανίας».
• «Οι εφοπλιστές έχουν 56 διαφορετικές φοροαπαλλαγές. Στους φτωχούς αγρότες, όμως, ετοιμάζεστε να βάλετε χαράτσι».
• «Θέλω να διαβεβαιώσω κάθε πολίτη ότι αυτός ο Προϋπολογισμός δεν θα αναθεωρηθεί από την Τρόικα με σκληρά μέτρα μέσα σε έξι μήνες. Θα αναθεωρηθεί από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που θα διώξει την Τρόικα, ανοίγοντας νέους δρόμους ελπίδας για τη χώρα και τον λαό».

Ποια από αυτές τις δεσμεύσεις-υποσχέσεις του αρχηγού της αντιπολίτευσης Τσίπρα υλοποίησε ο πρωθυπουργός Τσίπρας; Καμία.

Και του χρόνου!

Αυτόματη δέσμευση λογαριασμών για οφειλές που ξεπερνούν τα 70.000 ευρώ

Στη φάση της υλοποίησης προχωρά η απόφαση του υπουργείου Οικονομικών που θα προβλέπει αυτόματη δέσμευση όλων των τραπεζικών λογαριασμών όσων έχουν οφειλές που ξεπερνούν τα 70.000 ευρώ.

Η απόφαση, που πρέπει να εκδοθεί κατ’ επιταγήν του μνημονιακού νόμου του Αυγούστου, έχει προκαλέσει μεγάλο προβληματισμό στις τράπεζες αλλά και στο ίδιο το υπουργείο Οικονομικών, καθώς κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα την όποια προσπάθεια ενίσχυσης της ρευστότητας των επιχειρήσεων, σύμφωνα με την «Καθημερινή».

Μετά από τις αλλαγές σε ό,τι αφορά τις 100 δόσεις, οι δανειστές πιέζουν για νέα μέτρα που θα περιορίσουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, επικαλούμενοι στοιχεία που δείχνουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται στη δεύτερη χειρότερη θέση παγκοσμίως όσον αφορά την παραγωγή νέων ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Για αυτό θα απαιτήσουν τα αυτοματοποιημένα αναγκαστικά μέτρα, τα οποία όμως αναμένεται να «στραγγαλίσουν» τη ρευστότητα στην αγορά. Το πλάνο που επεξεργάζεται το ΥΠΟΙΚ προβλέπει ότι η Διεύθυνση Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης της ΓΓΔΕ, κατόπιν εντολής θα στέλνει λίστα στις τράπεζες με τα ΑΦΜ όσων ξεπερνούν το όριο των οφειλών, οι τράπεζες θα δεσμεύουν τα ποσά μέσα σε καθορισμένη ημερομηνία και θα τα επιστρέφουν στο υπουργείο Οικονομικών προκειμένου στη συνέχεια οι φορολογικές αρχές να προχωρούν σε κατασχέσεις.

Πηγή 

Die Welt: Η Ελλάδα θυμίζει «ακυβέρνητο πλοίο»

Καταστροφικό χαρακτηρίζει το αποτέλεσμα των πολύμηνων διαπραγματεύσεων Ελλάδας-δανειστών η Welt. Σύμφωνα με πληροφορίες της, η πρώτη αξιολόγηση θα καθυστερήσει περαιτέρω και δεν αποκλείεται να ολοκληρωθεί το καλοκαίρι.

Όπως σημειώνει η γερμανική εφημερίδα, «ο Αλέξης Τσίπρας προκαλεί και πάλι αναστάτωση στην Ευρώπη. Η κυβέρνησή του έχει καθυστερήσει σημαντικά σε σχέση με το χρονοδιάγραμμα. Η πρώτη αξιολόγηση για την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων που επρόκειτο να γίνει τον περασμένο Οκτώβριο, δεν αποκλείεται να παραταθεί μέχρι και τις αρχές του επόμενου καλοκαιριού», εκμυστηρεύτηκαν ευρωπαϊκοί διαπραγματευτικοί κύκλοι προς την Welt της Κυριακής. «Απέχουμε πολύ από την αξιολόγηση», λέει ευρωπαίος κυβερνητικός αξιωματούχος που δεν κατονομάζεται και προσθέτει: «(Η κυβέρνηση) συνεχίζει την άδοξη παράδοση των προκατόχων της».

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, οι καθυστερήσεις σχετίζονται και με την δύσκολη εσωπολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. «Σύμφωνα με τρισέλιδη αναφορά της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα με ημερομηνία 1 Δεκεμβρίου, η Ελλάδα είναι πρακτικά ακυβέρνητη. Η χώρα θυμίζει ακυβέρνητο πλοίο, αναφερόταν (στην έκθεση) στο προοίμιο της συνεδρίασης των ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών την περασμένη Δευτέρα». Σύμφωνα με τις ίδιες, «ο υπ. Οικονομικών της Αθήνας Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι ‘φιλικός, ωστόσο γίνονται ελάχιστα».

Αναβάλλεται εκ των πραγμάτων η συζήτηση για το χρέος

Αναφερόμενη στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις Ελλάδας και δανειστών για την καταβολή της δόσης του ενός δις ευρώ, η Die Welt σημειώνει ότι παντού διαπιστώνονται προβλήματα. «Ειδικά στη σύσταση ενός Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων η Ελλάδα φαίνεται να μην έχει κάνει καμία πρόοδο. Το Ταμείο ήταν βασικός όρος της Γερμανίας για το τρίτο πακέτο διάσωσης. Η Αθήνα επρόκειτο να παρουσιάσει μέχρι τον Οκτώβριο προτάσεις για τη μορφή του Ταμείου, ώστε αυτό να μπορεί να αναλάβει δράση από τα τέλη του έτους. «Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καν σχέδιο», σχολιάζουν, φανερά εκνευρισμένοι, διαπραγματευτικοί κύκλοι». Το δεύτερο σημείο τριβής, σύμφωνα με την εφημερίδα, αφορά την σταθεροποίηση των ελληνικών τραπεζών.

«Δεδομένου ότι καθυστερεί η αξιολόγηση του προγράμματος μεταρρυθμίσεων, παραμένει ανοιχτό και το ερώτημα εάν θα συμμετέχει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο τρίτο πακέτο βοήθειας για την Αθήνα. Το ΔΝΤ προτίθεται να αποφασίσει μετά την έκθεση για την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων. Στους ίδιους λόγους οφείλεται και το ότι οι διεθνείς πιστωτές δεν διαπραγματεύονται στην παρούσα φάση την ελάφρυνση του χρέους. Η απόφαση μπορεί να ληφθεί όταν θα κατατεθεί η έκθεση για την πορεία των μεταρρυθμίσεων». Τουλάχιστον αυτή την φορά οι καθυστερήσεις δεν πρόκειται να οδηγήσουν την Αθήνα σε νέα οικονομική ασφυξία, αναφέρουν κύκλοι τους οποίους επικαλείται η εφημερίδα, οι οποίοι προσθέτουν ότι «δεδομένου ότι η κυβέρνηση δεν έχει μειώσει μέχρι στιγμής τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της, έχει κατά συνέπεια μεγαλύτερα οικονομικά περιθώρια».

Πηγή:Deutsche Welle

 

Γαλλία, περιφερειακές εκλογές: Μεγάλη νίκη της Λεπέν, κερδίζει 6 από τις 13 περιφέρειες -Τρίτος ο Ολάντ

Προβάδισμα στο Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν στον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών, δείχνουν τα πρώτα exit polls που προβάλλει η γαλλική τηλεόραση λίγα λεπτά μετά το κλείσιμο των καλπών. 

Συγκεκριμένα, τα exit polls, δίνουν στο Εθνικό Μέτωπο από 27,5% μέχρι 30%. Ακολουθούν οι Ρεπουμπλικάνοι του Νικολά Σαρκοζί με μέσο όρο 27,5% και τρίτο το Σοσιαλιστικό κόμμα του Φρανσουά Ολάντ με 22%. 

Σύμφωνα με διαφορετικές εκτιμήσειςινστιτούτων δημοσκοπήσεων, το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας έρχεται πρώτο σε τουλάχιστον 6 από τις 13 περιφέρειες της Γαλλίας, ενώ καταγράφει τα υψηλότερά του ποσοστά σε τρεις περιοχές κλειδιά: Στον βορρά, στην περιφέρεια του Νορ-Πα-ντε-Καλέ-Πικαρδία (Nord-Pas-de-Calais-Picardie), όπου υποψήφια είναι η πρόεδρός του Μαρίν Λεπέν, στην νοτιο-ανατολική Γαλλία, στην περιφέρεια Προβηγκία-Αλπεις-Κυανή Ακτή (Provence-Alpes-Cote d' Azur, PACA) , όπου επικεφαλής του ψηφοδελτίου είναι η ανηψιά της Μαριόν Μαρεσάλ Λεπέν και στην ανατολική Γαλλία, στην περιφέρεια Αλσατία-Καμπανία-Αρδέννες-Λορένη (Alsace-Champagne-Ardennes-Lorraine), όπου επικεφαλής του ψηφοδελτίου ηγείται ο υπεύθυνος της στρατηγικής του κόμματος Φλοριάν Φιλιπό.

Σαρκοζί: Δεν θα υπάρξει συμμαχία με την Αριστερά κατά του Εθνικού Μετώπου στο δεύτερο γύρο

Ο ηγέτης του κόμματος «Οι Ρεπουμπλικανοί» Νικολά Σαρκοζί δήλωσε ότι δεν θα υπάρξουν συνεργασίες, απόσυρση υποψηφίων ή τακτικές συμμαχίες με την αριστερά για να αντιμετωπισθεί η άνοδος της ακροδεξιάς κατά τον δεύτερο γύρο των περιφερειακών εκλογών.

Παράλληλα, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, δήλωσε ότι οι γάλλοι ψηφοφόροι δεν θα λάβουν απαντήσεις στους φόβους και τις αγωνίες του ψηφίζοντας για το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο.

Πηγή 

Μετά συγχωρήσεως…

γράφει ο Καρτέσιος

Βλέπω την πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, κρυφοέκπληκτους κάθε φορά να σχολιάζουν τον Αλέξη Τσίπρα ως έναν αριστερό που… «τι να συμβαίνει και τα κάνει αυτά;».

Αυτή η προσκόλληση στο «αριστερός», δυστυχώς μετατρέπει άξιους ανθρώπους σε απολογητές του κ. Τσίπρα που προσπαθούν αγωνιωδώς να τον υπερασπιστούν και ατυχώς να τον δικαιολογήσουν με ατάκες τύπου «ξέρει τι κάνει», «φταίνε οι προηγούμενοι», έως και το μεταφυσικό «έχετε υπομονή» λες και η υπομονή από μόνη της σώζει.

Αν όμως πιστέψουμε στις αγνές προθέσεις του μερκελιστή, τραπεζολάγνου και μνημονιακού πλέον κ. Τσίπρα, μήπως θα είμαστε υποχρεωμένοι να πιστέψουμε και ότι η κ. Γεννηματά έγινε αριστερή επειδή λέει αυτά που έλεγε ο κ. Τσίπρας όταν ήταν στην αντιπολίτευση;

Μήπως θα πρέπει να αναγνωρίσουμε και ειλικρινή μεταμέλεια στους αρχηγούς και βουλευτές της ΝΔ επειδή τώρα δεν ψηφίζουν τα μέτρα χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε ο κ. Τσίπρας από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

Πέρασε αρκετός χρόνος ώστε η άρνηση του γεγονότος πως ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κάνουν απλώς τράμπα στις μνημονιακές βάρδιες της ίδιας πολιτικής, να οφείλεται αποκλειστικά σε συναισθηματικούς λόγους. Ή και σε εγωιστικούς, καθώς για κάποιους ανθρώπους θεωρείται εγκληματικό να αναγνωρίσουν το λάθος τους ή να παραδεχθούν την κοροϊδία που υπέστησαν.

Είναι και τα τρία κόμματα αφόρητα ίδια. Και η επιβίωσή τους οφείλεται ακριβώς στο ότι πολλοί εξακολουθούν να ανακαλύπτουν διαφορές. Όμως, το ξαναλέω, όσοι επιμένουν να θεωρούν λογική και αναγκαία τη μνημονιακή στροφή Τσίπρα, θα πρέπει να εξηγήσουν στους εαυτούς τους για ποιο λόγο δεν θεωρούν ειλικρινή και αναγκαία την αντιμνημονιακή στροφή της Γεννηματά καθώς και του όποιου επόμενου αρχηγού της ΝΔ.

Φυσικά και δε θέλω μπλεχτώ άλλο με την απάντησή τους. Είναι οπαδικού χαρακτήρα και απλώς επιβεβαιώνει ότι δεν είναι μόνο τα κόμματα εξουσίας ολόιδια μεταξύ τους, αλλά και οι οπαδοί τους. Το λέω με σιγουριά καθώς, όσες φορές τόλμησα να ακούσω την απάντηση, κατέληγε πάντα σ” ένα «συγκρίνεις τώρα την Γεννηματά και τον Μεϊμαράκη με τον Τσίπρα;». Εννοώντας φυσικά ότι η Γεννηματά και ο Μεϊμαράκης δεν είναι αριστεροί. Κι ο καυγάς ξεκινά όταν απλώς ρωτάω κι εγώ «Γιατί, είναι ο Τσίπρας;». Σκέτη κούραση και ταλαιπωρία.

Το τέλος της Αριστεράς

«Μην συνεχίζετε τον λασποπόλεμο, ο οποίος έχει ξεκινήσει πριν από τις εκλογές από τα γνωστά διαπλεκόμενα συμφέροντα, τα οποία συνεχίσατε κάποιοι από σας και είχαν σαν αποτέλεσμα τον εμπρησμό και την παραλίγο -δυστυχώς για μας - δύσκολη κατάσταση στο σπίτι μου. Παρακαλώ να μην συνεχίσετε αυτή την τακτική, διότι θα με αναγκάσετε να προχωρήσω σε πράξεις και σε πρωτοβουλίες στις οποίες δεν έχω προχωρήσει μέχρι τώρα».

Τάδε έφη μπάρμπα Αλέκος Φλαμπουράρης ο πνευματικός πατέρας του Αλέξη αποδεικνύοντας πώς μπορεί κανείς να υπηρετεί το μεγαλείο της αριστεράς. Το ήθος, την ηθική, την αποδοχή της κριτικής. Όλα αυτά ο Φλαμπουράρης τα συνοψίζει σε μια φράση: Μην μιλάτε γιατί θα πάρω μέτρα.

Τον πονάει προφανώς το πόθεν έσχες του, όπως πονάει και το γεγονός ότι ο Σταθάκης «ξέχασε» 38 ακίνητα και 1,8 εκατ. ευρώ. Έτσι, μετά τη μάνα της Βαλαβάνη, μια άλλη μάνα, του Σταθάκη τώρα, σηκώνει το βάρος της… «ηθικής αριστεράς». Έχεις λεφτά; Δεν τα έχεις δηλώσει; Φόρτωσέ τα στη μάνα σου και καθάρισες. Και μετά πες στον κόσμο: «11880, το μόνο που θυμάμαι».

Η συμπεριφορά της «ηθικής Aριστεράς» που μας κυβερνά δεν σταματά σε μερικά ψευτοπόθεν έσχες. Τι να πει κανείς για τον πρώην συνδικαλιστή πασόκο Τσουκαλά με το 1 εκατ. ευρώ εφάπαξ που μίλησε για τον «ψημένο Μαροκινό»; Και μετά τους πείραξε η «αξύριστη χήρα» του Φαήλου. Βρε δεν ντρέπεστε λιγάκι;

Τι να πει κανείς για την Σία Αναγνωστοπούλου που διόρισε τα ανίψια της σε υπουργικά γραφεία και όταν της την έπεσαν επιτέθηκε κιόλας στους επικριτές της. «Δεν έχω δικαίωμα να διορίζω άτομα που εμπιστεύομαι; Συγγενείς πρώτου και δευτέρου και τρίτου βαθμού»;

Βεβαίως έχεις Σία μου, αλλά μην το παίζεις τίμια, ηθική αριστερή που δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά του κόσμου.

Αλλά και πώς να εξηγήσει την «αριστερή μαφία και αλητεία» που ξεστόμισε ο Αλέξης Μητρόπουλος μόλις διώχθηκε από τον εισαγγελέα; Καλά στον ΣΥΡΙΖΑ δεν γνώριζαν για το ένα εκατομμύριο; Ή δεν γνώριζε ο Μητρόπουλος την αλητεία που τώρα επικαλείται;

Και το μέγιστο του εξευτελισμού της αριστεράς είναι όλη αυτή η συζήτηση για τη διεύρυνση. Μη μπορώντας να συνεργαστεί με κόμματα ο Αλέξης ξεκινά το «ψάρεμα» στη λίμνη των υποψηφίων αποστατών; Ποιος θα είναι ο πιο βολικός, ο πιο αδύναμος ή ο πιο «εύκολος» σε υποσχέσεις και άλλα τινά; Αυτόν θα τσιμπήσουμε για να… διευρυνθούμε. Κι έτσι η κουστωδία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα συνεχίσει να κυβερνά, φορώντας το προσωπείο της «ηθικής αριστεράς».

Κάθε μέρα που περνά ανακαλύπτουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα τσούρμο ανίκανων και επικίνδυνων που εξευτέλισε την αριστερά, που γράφει απίστευτα χιλιόμετρα στο κοντέρ της ανοησίας και της αηδίας που νιώθουμε για την πολιτική.

Αν το πολιτικό σύστημα ήταν χάλια χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση τώρα έχει πιάσει πάτο. Ένας βόθρος έγινε αλλά μη στεναχωριέστε. Πάνω απ’ όλα η ηθική που κατακτήθηκε δεκαετίες τώρα και σφυρηλατήθηκε πάνω στις τύψεις που νιώθουμε όλοι για τους «αγώνες» τους.

Μπράβο Αλέξη. «Σκότωσες» την Αριστερά.

Πηγή

Αποχαιρέτα την Ελλάδα που γνώριζες

Δεν έχει πλέον κανένα νόημα να ασχολούμαστε με τις ομιλίες του Τσίπρα στη Βουλή. Μία από τα ίδια. Περιγράφει την επιτυχία της κυβέρνησής του, αυτοπροβάλλεται, επιτίθεται στην αντιπολίτευση που έτσι κι αλλιώς είναι διαλυμένη, πετά ορισμένα ταξικά τσιτάτα και επαναστατικές μπαρούφες, βάζει το μαντρόσκυλο το ψεκασμένο να ζητά εξεταστικές υποθέσεις για όλα και η ζωή συνεχίζεται.

Το ίδιο έργο το έχουμε δει ουκ ολίγες φορές, το είδαμε και χθες. Λίγο από την γνωστή μαγκιά του, πολύ από την αλαζονεία του, ακόμη περισσότερη από την έλλειψη μνήμης, ήθους και εθνικού καθήκοντος. Ο προϋπολογισμός που ψηφίστηκε, ο πρώτος της Αριστεράς, είναι ό,τι χειρότερο έχει ψηφιστεί. Και είναι η σφραγίδα της χειρότερης μεταπολιτευτικής περιόδου για την Ελλάδα. Όμως, ας μην ασχολούμαστε άλλο μ’ αυτούς τους στημένους λόγους, τις τεχνητές συγκρούσεις που γίνονται για να βγαίνει μπροστά η σύγκριση μεταξύ μιας διαλυμένης κυβέρνησης με ένα διαλυμένο πολιτικό σύστημα.

Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα για να ασχοληθούμε, περισσότερο από τον Τσίπρα ο οποίος για ακόμη μια φορά κατήγγειλε κάποια αόρατη διαπλοκή που δήθεν ανακάλυψε φοροκαταιγίδες και εικόνες Αποκάλυψης. Και για ακόμη μια φορά έπαιξε με τη νοημοσύνη μας. Μας θεωρεί χαζούς κι έτσι μας φέρεται. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας που τον έχουμε πρωθυπουργό.

Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε δύο πολύ σοβαρούς κινδύνους. Ο πρώτος στην οικονομία ουσιαστικά ποτέ δεν εξέλιπε. Απλά χειροτέρευσε τους τελευταίους μήνες και γίνεται ακόμη πιο μεγάλος τον τελευταίο καιρό εξαιτίας της αδυναμίας της κυβέρνησης να πάρει αποφάσεις και να κάνει μεταρρυθμίσεις πραγματικές. Δεν είναι καθόλου τυχαία η επαναφορά της λέξης Grexit από τον Σόιμπλε, το θέμα δεν έχει κλείσει οριστικά, έχει επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο.

Είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση είναι αδύναμη να υλοποιήσει μια συμφωνία εξαιρετικά σκληρή την οποία όμως γνώριζε και ορκίστηκε υποταγή. Είναι θέμα χρόνου να κατεβάσει τα μολύβια, να σηκώσει τα χέρια ψηλά και να πει ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει. Άλλωστε, το αίτημα της εθνικής συνεννόησης είναι ενδεικτικό της αδυναμίας της. Να θυμίσουμε μόνο ότι έξι μήνες πριν πέσει ο Γ. Παπανδρέου είχε ζητήσει από τον Σαμαρά να συγκυβερνήσουν. Λίγο μετά ήρθε ο Παπαδήμος και η Οικουμενική. Είναι λοιπόν θέμα χρόνου να κηρύξει αδυναμία διακυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνέταιροί του καθώς δεν είναι σε θέση να πάρει αποφάσεις. Δεν είναι μόνο το ασφαλιστικό. Έρχεται και το φορολογικό με νέους φόρους, έρχονται κι άλλα μέτρα μέσα στο 2016 γιατί το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Η κοινωνία πια δεν είναι όρθια και με το παραμικρό θα εκραγεί. Όταν λοιπόν θα αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει η αρχή του τέλους για την οικονομία. Και θα καραδοκούν οι ντόπιοι και ξένοι ιέρακες να επαναφέρουν το Grexit το οποίο θα είναι επώδυνο και εξαιρετικά επικίνδυνο για τη χώρα. Άλλο μνημόνιο δεν υπάρχει, άλλη βοήθεια δεν θα δοθεί. Το τέλος θα είναι τόσο σκληρό που θα το αισθανθούν όλοι οι Έλληνες.

Ο δεύτερος μεγάλος κίνδυνος είναι το προσφυγικό και η απειλή της εξόδου από τη ζώνη Σένγκεν. Μπορεί να είναι ο «μπαμπούλας» για να δεχθούμε διαταγές και τετελεσμένα όπως οι περιπολίες στο Αιγαίο με τα μεμέτια παρέα. Όμως, μια αδύναμη οικονομία στα όρια της εξόδου από τη ζώνη του ευρώ σε συνδυασμό με τις χιλιάδες προσφύγων που εγκλωβίζονται στα εδάφη μας είναι ουσιαστικά η βόμβα που θα διαλύσει τη χώρα ολάκερη. Κινδυνεύουμε τους επόμενους μήνες να καταταγούμε στη λίστα με τις τριτοκοσμικές χώρες που έχουν διαλυμένη οικονομία, διαλυμένο πολιτικό σύστημα και τσακισμένο κοινωνικό ιστό. Και ταυτόχρονα εκατοντάδες χιλιάδες ξένους, μεταξύ των οποίων πεινασμένους, απελπισμένους και κακούς που όλοι γνωρίζουμε τι μπορούν να κάνουν όταν φτάσουν στην πλήρη απελπισία.

Πραγματικά δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι σκέφτονται αφενός στην κυβέρνηση και αφετέρου στη ΝΔ που δεν μπορεί να εκλέξει αρχηγό. Η Ελλάδα κινδυνεύει όσο δεν κινδύνευσε ποτέ. Κινδυνεύει να καταστραφεί όχι με πραγματικό πόλεμο, αλλά με έναν «πόλεμο« βουβό που μοιάζει με πυρηνική βόμβα.

Το 2016 θα σημάνει τη συνέχιση μιας δύσκολης πορείας για τη χώρα ή της ολοκληρωτικής καταστροφής, και αυτό δεν είναι κινδυνολογία ή απαισιοδοξία. Κάτι πρέπει να κάνουν οι πολιτικοί ταγοί της Ελλάδας αλλιώς δεν τα βλέπουμε καλά τα πράγματα. Η διπλή βόμβα πρέπει να απενεργοποιηθεί άμεσα αλλιώς… αποχαιρέτα την Ελλάδα που γνώριζες.

Πηγή

Πορείες και δρακόντεια μέτρα για την επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου

Ενισχυμένα μέτρα ασφαλείας έχουν επιβληθεί, κυρίως στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αλλά και σε άλλες πόλεις καθώς σήμερα συμπληρώνονται 7 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Η αστυνομία βρίσκεται επί ποδός, καθώς έχουν προγραμματιστεί τρεις συγκεντρώσεις στην Αθήνα σήμερα, με την πρώτη νωρίς το μεσημέρι, ενώ ανάλογες εκδηλώσεις θα γίνουν και σε άλλες πόλεις της χώρας. Στόχος είναι να αποτραπούν τα επεισόδια, αν και τα «προεόρτια» στα Εξάρχεια έχουν ήδη ξεκινήσει, με επιθέσεις νεαρών στα ΜΑΤ τα ξημερώματα του Σαββάτου και της Κυριακής.

Για τα μέτρα που έχουν επιβληθεί έχουν επιστρατευθεί περισσότεροι από 5.000 αστυνομικοί, καθώς θα υπάρχει στενή επιτήρηση των συγκεντρώσεων, ώστε να μην «ξεφύγει» η κατάσταση. Παράλληλα, από χθες φρουρούνται και τα πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Πηγή