Οι 17άρηδες στην κάλπη: Πόσοι είναι; Τι πιστεύουν; Είναι έτοιμοι για το "βάπτισμα"; Πολιτικοποιημένοι;

Πόσοι είναι; Τι πιστεύουν; Είναι έτοιμοι για το "βάπτισμα"; Πολιτικοποιημένοι; Δύναται να αλλάξει η ψήφος όλων αυτών το πολιτικό σκηνικό; Επηρεάζει την αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων; Ποιο είναι το προφίλ των νέων ψηφοφόρων; Ποιους υποψηφίους θα προτιμήσουν και με ποια κριτήρια; Ποια προβλήματα αξιολογούν ως σημαντικά; Έχουν ιδέα από πολιτική; Τι μάθανε στο σχολείο για την ευθύνη που συνεπάγεται το δικαίωμα του εκλέγειν; Βλέπουν την αποχή ως λύση; Τι λένε για την Ευρώπη, για τη Δημοκρατία;

  

Το ερώτημα σε αυτές τις ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές εκλογές δεν αφορά μόνο τους νέους ψηφοφόρους. Αφορά ειδικά τους 17άρηδες στους οποίους αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το δικαίωμα της ψήφου.

  

Απαντήσεις και ασφαλή συμπεράσματα αναμένεται να δώσει η ίδια η κάλπη. Παρόλα αυτά, μία αρκετά ευκρινής εικόνα αποτυπώνεται, τόσο στις τάσεις που καταγράφονται σε έρευνες γνώμης, όσο και στις αναλύσεις των σχετικών με το αντικείμενο καθηγητών, καθώς και στις απαντήσεις, τις οποίες δίνουν γεννηθέντες μέχρι 31η Δεκεμβρίου 2002 νέοι ψηφοφόροι.

  

Περισσότεροι από 100.000 νέοι πολίτες ηλικίας 17 ετών καλούνται να προσέλθουν στις κάλπες την Κυριακή 26 Μαΐου. Μαζί με τους δεκαεπτάχρονους, πρώτη φορά φέτος θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα και περίπου 500.000 νέοι 18 έως 22 ετών.

  

Ο σχετικός νόμος ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 2016 από την ελληνική Βουλή και με αυξημένη πλειοψηφία αφού υπέρ της ψήφου στα 17 έτη τάχθηκαν 180 βουλευτές. Αν και πρωτοπόρησε, η ελληνική Βουλή δεν πρωτοτύπησε. Η ηλικία ψήφου έχει μειωθεί σε κάποιες χώρες, ενώ η σχετική συζήτηση ξεκίνησε στις αρχές του 2000. Ακόμη νωρίτερα, και συγκεκριμένα στην εποχή της Μάργκαρετ Θάτσερ, είχε τεθεί το ζήτημα στη Βρετανία ως αντιστάθμισμα στην ολοένα και πιο αυξανόμενη αποχή των ψηφοφόρων από τις κάλπες. Η αρχή έγινε πάντως στα μέσα της δεκαετίας του 1990 όταν κάποια κρατίδια της ομοσπονδιακής Γερμανίας, με πρώτο αυτό της Κάτω Σαξονίας, θεσμοθέτησαν την ψήφο στα 16 χρόνια στις αυτοδιοικητικές εκλογές.

  

Με τη νέα χιλιετία το θέμα της ψήφου στα 16 τέθηκε σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ, όπως η Καλιφόρνια, η Φλόριντα και η Αλάσκα, ανάλογες προτάσεις κατατέθηκαν στον Καναδά και την Αυστραλία, ενώ σχετική πρωτοβουλία ανέλαβε ένας βουλευτής το 2009 στη Δανία. Το πρώτο κράτος της ΕΕ πάντως που υιοθέτησε την ψήφο στα 16 ήταν δυο χρόνια νωρίτερα η Αυστρία. Σήμερα, οι 17άρηδες ψηφίζουν στην Ινδονησία, το Ανατολικό Τιμόρ, τη Βόρεια Κορέα, το Νότιο Σουδάν και το Σουδάν, ενώ οι 16αρηδες στην Αυστρία, την Αργεντινή, τη Βραζιλία, την Κούβα, τον Ισημερινό και τη Νικαράγουα.

  

Το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο επιχειρεί με έρευνα του να αποτυπώσει το στίγμα που αφήνει η ψήφος στα 17 χρόνια μιλώντας με ερευνητές καθηγητές και 17άρηδες.

  

   Πολιτικοποιημένοι με άλλους όρους οι σημερινοί 17άρηδες

Το βασικό αντεπιχείρημα κατά της ψήφου στις μικρότερες ηλικίες είναι η... υποτιθέμενη έλλειψη ωριμότητας. Είναι έτοιμος ένας άνθρωπος σε αυτήν την ηλικία; «Η λεγόμενη πολιτειότητα δηλαδή η ικανότητα των μαθητών εκείνης της ηλικίας να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του πολίτη σε μια σύγχρονη δημοκρατία και ήταν ένα από τα βασικά κριτήρια με βάση τα οποία διαμορφώσαμε την ύλη του καινούργιου μαθήματος της Β' Λυκείου» απαντά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πανεπιστημιακός και πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής Γεράσιμος Κουζέλης.

  

Ο ίδιος αναγνωρίζει ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα πάσχει στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης - είναι ένα έλλειμμα που διαπιστώνεται σε όλες τις σχετικές έρευνες. «Η ελληνική κοινωνία έχει δώσει προσόντα και εφόδια στους νέους αλλά από την άλλη δεν τους έχει δώσει επαρκώς μια αυτόνομη σκέψη και αυτονομία γενικά. Και γι' αυτό πρέπει να μεριμνήσουμε. Η διστακτικότητα που χαρακτηρίζει το εκπαιδευτικό σύστημα ως προς την αυτονομία των μαθητών εμποδίζει ενδεχομένως και τη διαμόρφωση της κριτικής σκέψης. Πρέπει όμως ως Πολιτεία να ανταποκριθούμε στις νέες και απαιτήσεις και να βοηθήσουμε τα παιδιά αυτής της ηλικίας να κρίνουν και πολιτικά και κοινωνικά» λέει.

  

Οι νέοι αυτής της ηλικίας έχουν πάντως άφθονο υλικό στη διάθεσή τους. «Το επιχείρημα είναι πως όταν οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να κάνουν ένα σωρό άλλα πράγματα είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν έχει την ικανότητα να κρίνει ορθότερα, πληρέστερα, είναι καλά πληροφορημένος ένας νέος των 16. Με τα σημερινά δεδομένα όμως, των πληθώρα των τεχνολογιών και των μέσων που έχει ένας νέος στη διάθεσή του, είναι αστείο να πει κανείς πως οι νέοι δεν είναι πληροφορημένοι» επισημαίνει ο πρόεδρος του ΙΕΠ, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Αλλά πολιτικοποιημένοι; «Σαφέστατα και είναι πολιτικοποιημένοι. Έτσι όμως όπως είναι πολιτικοποιημένη η σημερινή νεολαία. Δεν είναι η γενιά του Πολυτεχνείου, είναι διαφορετικά τα πράγματα. Είναι πολιτικοποιημένοι με άλλους όρους» απαντά ο ίδιος.

  

Σύμφωνα με τα στοιχεία που διέθεσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η πανεπιστημιακός και δημογράφος Αλεξάνδρα Τραγάκη, οι νέοι ψηφοφόροι, δηλαδή όσοι έχουν γεννηθεί το διάστημα 1998-2002, είναι 468.870, από τους οποίους οι 241.120 είναι αγόρια και οι 227.750 κορίτσια. Ο αριθμός αυτός προέκυψε από τις γεννήσεις που ήταν συνολικά 510.660 αυτήν την τετραετία από τις οποίες όμως αφαιρέθηκαν οι περίπου 10.700 θάνατοι και οι λίγο περισσότερο από 31.000 οι οποίοι μετανάστευσαν με τις οικογένειές τους σε χώρες του εξωτερικού λόγω της κρίσης.

  

   «Η πρώτη φορά συγκινεί»

Τις τάσεις και προθέσεις των δεκαεπτάχρονων ψηφοφόρων κατέγραψε δειγματοληπτική έρευνα που υλοποιήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος «Διδακτική της Πολιτικής Παιδείας» του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η έρευνα έγινε τον Απρίλιο 2019 σε 14 Λύκεια της Θεσσαλονίκης και συγκεντρώθηκαν 500 ερωτηματολόγια από μαθητές και μαθήτριες της Β' Λυκείου.

  

Ως «πρώτη φορά» η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος φαίνεται να συγκινεί τους μαθητές, καθώς ποσοστό 72,8% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι προτίθεται να ψηφίσει, 10,4% ότι επιλέγει άκυρο/λευκό, 13,3% ότι θα απέχει και 3,5% δεν απαντά. Από το σύνολο των μαθητών και μαθητριών έχει αφαιρεθεί το ποσοστό 1% που δηλώνει ότι δεν έχει δικαίωμα ψήφου.

  

Ποσοστό 40% των μαθητών και μαθητριών δηλώνει ότι ενδιαφέρεται (πολύ και αρκετά) για την πολιτική, ποσοστό 46,5% λίγο και 12,5% καθόλου.

  

Από το σύνολο των μαθητών που δήλωσαν ότι θα ψηφίσουν ποσοστό 16% δεν αιτιολογεί την απόφαση του. Από τους υπόλοιπους (πολλαπλή επιλογή) ποσοστό 50% απαντά ότι «έχει ευθύνη», 43,2% δηλώνει πως εκτιμά την εμπειρία συμμετοχής, 26,5% αναφέρεται στην ιδιότητα του πολίτη, 28,8% αναφέρεται στη συλλογική ευθύνη και το 18,7% προβάλλει την «συμβολή στο μέλλον».

   

Ο δείκτης πολιτικής γνώσης δείχνει ότι ποσοστό 51,7% των μαθητών και μαθητριών είναι επαρκώς ενημερωμένο ενώ 13,3% δεν είναι.

  

Πώς βλέπουν, όμως, οι 17άηρες την Ευρώπη; Οι μαθητές και οι μαθήτριες απαντούν ότι εμπιστεύονται την ΕΕ σε ποσοστό 38%, εκτιμούν ότι δεν υπάρχει κοινή ευρωπαϊκή πολιτική σε ποσοστό 62%, πιστεύουν ότι το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο πρέπει να έχει μεγαλύτερη δύναμη σε ποσοστό 48% και ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες πρέπει να έχουν μεγαλύτερη ανάμειξη στις αποφάσεις σε ποσοστό 86%. Αισθάνονται, περαιτέρω, ότι δεν είναι πληροφορημένοι για τους θεσμούς και τις πολιτικές σε ποσοστό 55% και εκτιμούν ότι δεν μετρούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση η γνώμη της Ελλάδας σε ποσοστό 43,5% και η προσωπική τους γνώμη σε ποσοστό 53,5%.

  

Ειδικά για τους 17άρηδες, δηλαδή για τους νέους που γεννήθηκαν το διάστημα 2001-2002, η εκτίμηση πως το δικαίωμα του εκλέγειν θα μπορούσαν να ασκήσουν δυνητικά 205.750 άτομα, από τα οποία τα 106.300 είναι αγόρια και τα 99.450 κορίτσια. Θα τρέξουν όλοι αυτοί στα εκλογικά τμήματα; Σε έρευνα που πραγματοποίησε προ μηνός η εταιρία ερευνών Prorata, είχε δηλώσει ότι θα συμμετάσχει στις εκλογές το 65-70% των ερωτηθέντων στην ηλικιακή ομάδα 17-24. Όπως, όμως, επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο πολιτικός αναλυτής της εταιρίας Άγγελος Σεριάτος, η εμπειρία αυτή έχει δείξει πως το ποσοστό είναι πιο αυξημένο σε σχέση με την πραγματικότητα.

  

«Η έρευνα», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «έδειξε ότι οι 4 στους 5 που είχαν ψηφίσει "Όχι" στο δημοψήφισμα δηλώνουν τώρα ότι δεν θα πάνε να ψηφίσουν, όπως επίσης και οι 3 στους 5 εκείνων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015».

ταυτότητα των 17άρηδων πώς έχει διαμορφωθεί όμως; Οι διαπιστώσεις ως προς αυτή είναι δύο. Η πρώτη είναι πως οι νέες γυναίκες δηλώνουν πιο προοδευτικές από τους συνομηλίκους τους άνδρες με αξιοσημείωτη διαφορά αφού στην κλίμακα 1-10 οι γυναίκες τοποθετούνται κατά μέσο όρο στο 2,5 και οι άνδρες στο 5,5.

  

Η άλλη διαπίστωση είναι πως οι νέοι 17-25 είναι πιο συντηρητικοί από τους νέους 25-34. «Σε φόκους γκρουπ 17-24 διαπιστώσαμε έντονο το στοιχείο της θρησκείας και της εθνικής ταυτότητας κάτι που εξηγεί και τη μεγάλη αντίθεσή τους με τη συμφωνία των Πρεσπών» σημειώνει ο Άγγελος Σεριάτος. Πώς εξηγείται αυτή η διαφορά; «Οι 17άρηδες δεν βίωσαν τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, το κίνημα των Αγανακτισμένων, την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ που είχε δημιουργήσει ένα κλίμα ελπίδας. Αυτό που βίωσαν κυρίαρχα είναι η περίοδος μετά το δημοψήφισμα, η συμφωνία με τους θεσμούς για το τρίτο μνημόνιο. Βίωσαν πιο έντονα τις συνέπειες τις κρίσης αντίθετα από τους 25-34 που έχουν και βιώματα χωρίς τη Χρυσή Αυγή ή το Μακεδονικό» απαντά ο κ. Σεριάτος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

  

Τα στοιχεία δείχνουν ακόμη πως οι νέοι ηλικίας 17-24 εμφανίζονται πιο συντηρητικοί ακόμη και σε θέματα όπως η χρήση της κάνναβης για θεραπευτικούς λόγους, το σύμφωνο συμβίωσης και η ταυτότητα αναγνώρισης φύλου. Στο μόνο το οποίο εμφανίζονται πιο προοδευτικοί από τους μεγαλύτερους είναι στην ερώτηση εάν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια μπορούν να ζουν όπως αυτά επιθυμούν.

  

Πώς θα μεταφραζόταν όμως αυτός ο συντηρητισμός στις κάλπες; «Σε μεγάλο βαθμό ως αντισυστημισμός» απαντά ο πολιτικός αναλυτής της Prorata. «Όταν πάμε στην πρόθεση της ψήφου παρατηρούμε ότι η κατηγορία 17-35 είναι η μόνη κατηγορία όπου η διαφορά ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μειωμένη στο 3,5%, δηλαδή στα όρια του στατιστικού λάθους. Στην κατηγορία 17-25 είναι ακόμη μικρότερη, δεν ξεπερνά το 3%», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Σεριάτος.

  

Και προσθέτει: «Αν λάβουμε υπόψη μας και τα υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, θα λέγαμε ότι το κύριο χαρακτηριστικό της ψήφου αυτής της ηλικίας δεν είναι ο συντηρητισμός αλλά ο αντισυστημισμός. Οι νέοι ψηφίζουν αντισυστημικά. Και το αντιλαμβανόμαστε και από την καχυποψία και τον αρνητισμό που υπάρχει απέναντι στα παραδοσιακά κόμματα. Η ΝΔ στα μάτια των περισσότερων νέων φαντάζει ένα κόμμα παλιό, που αντιπροσωπεύει το κατεστημένο, κλπ».

  

   «Μικρός αριθμός για να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα»

Πόσο διαφοροποιείται, όμως, το εκλογικό σώμα από τις τελευταίες εκλογές; Δύναται η ψήφος των 17άρηδων να αλλάξει τον χάρτη των πολιτικών συσχετισμών. «Δεδομένου ότι είναι σχεδόν 100 χιλιάδες αντίστοιχα οι πολίτες ηλικίας 17, 18, 19, 20, 21 και 22, οι νέοι ψηφοφόροι είναι περίπου 600 χιλιάδες», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής Εφαρμοσμένης Στατιστικής Θεόδωρος Χατζηπαντελής, διευθυντής του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Πολιτικής Έρευνας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

  

«Το εκλογικό σώμα ανανεώνεται κατά περίπου 100 χιλιάδες ανά χρόνο. Πεθαίνουν 100 χιλιάδες και εντάσσονται 100 χιλιάδες. Έτσι έχουμε περίπου 6% ανανέωση στην 5ετία. Ο αριθμός αυτός είναι μικρός για να επηρεάσει το αποτέλεσμα. Ιδιαίτερα για τους 17άρηδες -αλλά και για όσους ψηφίσουν 1η φορά- δεν αναμένεται να ψηφίσουν πολύ διαφορετικά από τους υπόλοιπους», εξηγεί ο καθηγητής, εκτιμώντας πως ούτε στη δημοσκοπική αποτύπωση των προβλέψεων δημιουργεί δυσκολία η αλλαγή και ότι «ασφαλώς 100 χιλιάδες στα 8 εκατομμύρια δεν αλλάζουν το αποτέλεσμα». «Η πρόβλεψη του αποτελέσματος επηρεάζεται από τη συνολική αστάθεια της κοινής γνώμης και την αδυναμία σχηματισμού αντιπροσωπευτικού δείγματος και την άρνηση απάντησης. Αριθμητικά όχι. Το ποσοστό 6% δεν αλλάζει στατιστικά το αποτέλεσμα μιας έρευνας. Αν βέβαια αναζητηθούν άλλα χαρακτηριστικά η μεταβλητότητα στους νεότερους είναι μεγαλύτερη», διευκρινίζει ο κ. Χατζηπαντελής στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

  

Σε ό,τι αφορά το προφίλ των υποψηφίων που φαίνεται να έχουν προβάδισμα στη νέα κατηγορία των ψηφοφόρων ο καθηγητής απαντά πως «είναι δύσκολο να εκτιμηθεί», αν και διευκρινίζει πως «το "πρόσωπο" σαν παράμετρος είναι τελευταίος παράγοντας σε σημασία και πρώτος είναι το "κόμμα", καθώς τα κόμματα δηλαδή η κοσμοαντίληψη και οι ιδεολογικές αρχές είναι το σημαντικότερο κριτήριο».

  

Ερωτηθείς για τους κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες που διαμορφώνουν την πολιτική σκέψη στην ηλικία των 17 σημειώνει: «Θα έχουμε την ευκαιρία μέσω των μετεκλογικών ερευνών που θα κάνουμε και θα γίνουν να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Γενικά από παλιές έρευνες γνωρίζουμε ότι οι νέοι (18-25 ετών) μη ενταγμένοι στην εργασία λειτουργούν λιγότερο διαμεσολαβητικά. Δηλαδή αποφασίζουν περισσότερο με βάση το συλλογικό όφελος».

  

«Γνωρίζουμε γενικά ότι ο καθένας διαμορφώνει τη θέση του με βάση τον εγγύτερο κοινωνικό χώρο, γνωρίζουμε ότι οι αξίες είναι πολιτισμικά βαθύτερες από την εποχή και μεταφέρονται από τον κοινωνικό περίγυρο. Άλλωστε ο καθένας ενδιαφέρεται για τα θέματα που τον απασχολούν περισσότερο από τα άλλα που δεν τον απασχολούν. Αυτό είναι μάλλον προφανές», προσθέτει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Χατζηπαντελής.

  

Αναφορικά με το παράδειγμα άλλων χωρών και τον παράγοντα της αποχής ο κ. Χατζηπαντελής παρατηρεί: «Στην Αυστρία ψηφίζουν στα 16 και στην Ελλάδα στα 17. Στην Ελλάδα η συμμετοχή είναι κοντά στο 60% --υπάρχει πάντα το πρόβλημα του εκλογικού σώματος που στην Ελλάδα είναι 10 εκατομμύρια, με 8 εκατομμύρια κατοίκους ηλικίας ψήφου. Πάνω κάτω εκεί θα κινηθεί και η συμμετοχή ανά ηλικία. Θυμίζω ότι είναι υποχρεωτικό να ψηφίζουμε στην Ελλάδα άσχετα αν πρακτικά δεν ελέγχεται».

  

Σχετικά με τον βαθμό ενημέρωσης των μαθητών ψηφοφόρων για την άσκηση του δικαιώματός τους σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Ευτυχώς που ακόμη υπάρχει το μάθημα "Σύγχρονος Κόσμος, Πολίτης και Δημοκρατία" και έτσι ενημερώνονται στο Σχολείο που αποτελεί ουσιαστική πηγή ενημέρωσης».

  

   «Με δικά τους λόγια»

Το ΑΠΕ-ΜΠΕ συνάντησε μαθητές και μαθήτριες, που στις 26 Μαΐου θα ψηφίσουν πρώτη φορά και ρώτησε για τις πολιτικές επιρροές τους, την ποιότητα της ενημέρωσης που είχαν για την άσκηση του δικαιώματός τους, τη γνώμη τους για την αποχή, καθώς και τα πιθανά κίνητρα που θα τους ωθούσαν να ασχοληθούν με τα κοινά. Ακολουθούν οι απαντήσεις τους:

  

«Είναι πολύ θετικό που οι 17άρηδες έχουν πλέον το δικαίωμα να ψηφίζουν διότι θεωρώ ότι αντιλαμβάνονται τι γίνεται στην κοινωνία, έχουν αναπτύξει προβληματισμούς και μπορούν να καταλάβουν τι γίνεται προς όφελός τους και τι όχι», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Πέννυ Μπ., μαθήτρια Β' Λυκείου. Όπως εξηγεί, πλέον, εκείνη και οι συνομήλικοί της μπαίνουν στη διαδικασία να διαβάσουν, να ενημερωθούν και να ασχοληθούν περισσότερο σχετικά με όσα συμβαίνουν στον κόσμο και την κοινωνία. «Θέλοντας και μη πολιτικοποιούμαστε και αυτό είναι αρκετά καλό γιατί μπορούμε να αξιολογήσουμε και να κρίνουμε καλύτερα τις ό,ποιες αλλαγές γίνονται πχ στην Παιδεία. Μπορούμε πλέον να παρατηρήσουμε εντονότερα τις ό,ποιες επιπτώσεις έχει φέρει η οικονομική κρίση στην οικογένειά μας, στους γονείς μας, στις ζωές μας», τονίζει.

Η Μάνια Κ. είναι μαθήτρια δευτέρας Λυκείου και είναι αρκετά μπερδεμένη, καθώς, όπως λέει η ίδια, «από την μία είναι θετικό το γεγονός ότι μπορώ να ψηφίσω φέτος γιατί με "αναγκάζει" ουσιαστικά να ασχοληθώ με τα κοινά, να μην είμαι τελείως απαθής και να μην έχω ιδέα για το τι συμβαίνει σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Από την άλλη όμως δεν ξέρω κατά πόσο είμαι αρκετά ώριμη, όπως και όλα τα παιδιά στην ηλικία μου να πάρουμε μέρος σε κάτι τόσο σημαντικό». Κάτι ωστόσο που παρατήρησε η Μάνια μετά την ανακοίνωση της συμμετοχής τους στις εκλογικές διαδικασίες είναι ότι «δημιουργήθηκε ένα κλίμα μέσα στην τάξη με έντονο το στοιχείο της προπαγάνδας».

  

«Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία επηρεαζόμαστε αρκετά από τα πιστεύω των γονιών μας. Τις αξίες μας τις διαμορφώνουμε από το σπίτι μας, καθώς σε αυτή την ηλικία δεν είμαστε ούτε 100% συνειδητοποιημένοι ούτε έχουμε ζήσει αρκετά , οπότε θεωρώ ότι η οικογένειά μας συμβάλλει σημαντικά στην τελική μας απόφαση την ημέρα των εκλογών», υποστηρίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Μάνια.

  

Όσον αφορά για το αν οι συνομήλικοί της θα συμμετέχουν, η ίδια εξηγεί: «Θεωρώ ότι θα συμμετέχουν αλλά όχι 100% υπεύθυνα. Από τη μία υπάρχει η περιέργεια της πρώτης φοράς, από την άλλη η αίσθηση ότι μεγαλώνουμε και μας δίνεται η δυνατότητα να πάρουμε μέρος σε κάτι τέτοιο Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι που το κάνουν επειδή πράγματι επιθυμούν να πάρουν μέρος και έχουν μία ενασχόληση ήδη με τα πολιτικά αλλά θεωρώ ότι αποτελούν μειοψηφία».

  

Ο Αλέξανδρος Τσ. είναι μαθητής Γ' Λυκείου από τη Μεταμόρφωση και συμμετείχε ενεργά στις μαθητικές κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος. Αποτιμά θετικά το γεγονός της παροχής ψήφου στα παιδιά ηλικίας 17 ετών ωστόσο διατηρεί τις δικές του επιφυλάξεις. «Είναι ευκαιρία να αποτυπωθεί και με αυτόν τον τρόπο η ανατρεπτική διάθεση των μαθητών απέναντι στην βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, η οποία αντιδραστικοποιεί την Παιδεία, πετσοκόβει την γνώση στα μέτρα της αγοράς και χειροτερεύει τις συνθήκες ζωής των μαθητών. Και για μένα και για πολλούς συμμαθητές μου είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Καλώς ή κακώς, πάντα στις προεκλογικές περιόδους, σημειώνεται μια άνοδος του πολιτικού ενδιαφέροντος. Παρόλα αυτά δεν θεωρώ πως οι συμμαθητές μου δεν μπορούν να έχουν επίγνωση της κατάστασης και θα ασχοληθούν μόνο τώρα, με τα πολιτικά και με τις ζωές τους. Όλη τη φετινή χρονιά οι συμμαθητές μου είναι στους δρόμους απέναντι στο Νέο Λύκειο και σε κάθε νόμο που υποτιμά τις ζωές τους» υποστηρίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

  

Ένα ακόμη ζήτημα για τον Αλέξανδρο είναι «οι μαθητές να δώσουν σε αυτές τις εκλογές το δικό τους αντιφασιστικό στίγμα». «Πρέπει να έχουμε τα αντανακλαστικά να ρίξουμε άκυρο στους φασίστες της Χρυσής Αυγής, που τη φετινή χρονιά, προσπάθησαν να παρέμβουν στο μαθητικό κίνημα με πρόφαση το Μακεδονικό, αλλά βρήκαν κλειστή την πόρτα από τους ίδιους τους μαθητές, που έστειλαν το μήνυμα ότι στα σχολεία μας δεν χωράει ο φασισμός και πως με τους άλλους λαούς δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Είναι αναγκαίο, οι μαθητές να στραφούν προς μια μαχητική κατεύθυνση που θα εκφράζει τα συμφέροντα και τις ανάγκες της πλειοψηφίας των μαθητών που αντικειμενικά πλήττονται από την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

  

Η Ιωάννα Κ. είναι μαθήτρια της Γ' Λυκείου και θα ψηφίσει και εκείνη για πρώτη φορά σε αυτές τις εκλογές. «Θεωρώ σωστό να ψηφίζουν οι νέοι από την ηλικία των 17 ετών, διότι ήδη έχουν προβληματιστεί από το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας και από το γεγονός ότι αυτό αλλάζει συνεχώς. Επιπλέον, η ανεργία και κατά συνέπεια η φτώχεια μαστίζει τις περισσότερες ελληνικές οικογένειες, μια κατάσταση που δημιουργεί στα ίδια τα παιδιά την ανάγκη να συμμετέχουν με την ψήφο τους στα πολιτικά δρώμενα της χώρας τους. Σημαντική είναι επίσης και η ανασφάλεια που νιώθουν για το μέλλον τους (σπουδές- επαγγελματική αποκατάσταση), με αποτέλεσμα η δυνατότητα συμμετοχής τους στις εκλογές να αποβεί καθοριστική γι αυτούς», αναφέρει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

  

Η 18χρονη μαθήτρια νιώθει μεγαλύτερο άγχος και υπευθυνότητα για τη συμμετοχή της σε αυτές τις εκλογές. «κάθε νέος στην ηλικία μου χρειάζεται μια περαιτέρω και πιο ουσιαστική ενημέρωση για το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας μας, όσον αφορά το παρελθόν αλλά και το παρόν, με απώτερο σκοπό ένα καλύτερο μέλλον. Μόνο έτσι θα αποφευχθούν λάθη που έχουν γίνει και δυστυχώς επαναλαμβάνονται», υποστηρίζει.

  

Σχετικά με το αν θεωρεί ότι οι συνομήλικοί της θα συμμετέχουν ή θα απέχουν από τις εκλογές επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Οι περισσότεροι από τους συμμαθητές μου αδιαφορούν και θεωρούν ότι δεν αξίζει την εμπιστοσύνη τους κανένα πολιτικό κόμμα. Υπάρχουν όμως φυσικά και άλλοι, λιγοστοί θα έλεγα, που ενδιαφέρονται και επιθυμούν να συμμετέχουν στις εκλογές, ώστε να αποφασίσουν οι ίδιοι για το μέλλον τους».

  

«Οι παράγοντες που μπορούν να διαμορφώσουν συνολικά την πολιτική σκέψη στα 17 είναι το σχολείο, η παρέα των συνομιλήκων και τα ΜΜΕ, ιδίως το διαδίκτυο. Δυστυχώς η ενημέρωση που είχαμε ως νέοι ψηφοφόροι ήταν ανεπαρκής», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Λ.Π μαθητής λυκείου της Θεσσαλονίκης.

  

«Καθοριστικός παράγοντας για την ψήφο μου είναι η ατζέντα του κάθε υποψηφίου, ιδιαίτερα για τα θέματα που απασχολούν περισσότερο τη γενιά μου. Η αποχή δεν είναι πολιτική επιλογή, η λέξη από μόνη της σημαίνει τη μη συμμετοχή σε κάποια δραστηριότητα. Πιστεύω ότι σημαντικότερος παράγοντας που θα με οδηγούσε να ασχοληθώ με τα κοινά θα ήταν να γνωρίζω ότι η συμμετοχή μου θα είχε κάποιο αποτέλεσμα, ότι θα ακουγόταν η φωνή μου, ότι θα οδηγούσε κάπου η δράση μου». τονίζει.

  

«Την πολιτική σκέψη διαμορφώνουν εκτός από το οικογενειακό περιβάλλον, το σχολείο, παρέες συνομηλίκων, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ΜΜΕ. Αν και αριθμητικά η ψήφος όλων των 17χρονων δεν φαίνεται να είναι καθοριστική για το αποτέλεσμα πιστεύω πως είναι ικανή να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό», υποστηρίζει η μαθήτρια λυκείου Κ.Κ και προσθέτει: «Η ατζέντα του καθενός υποψηφίου, καθώς και τα προγράμματα των κομμάτων, θα είναι καθοριστικός παράγοντας για να επιλέξω πού θα κατευθύνω την ψήφο μου. Η αποχή πιστεύω πως είναι λάθος επιλογή, αλλά εκτιμώ πως πρόκειται για μία πολιτική επιλογή. Θα με ωθούσε να ασχοληθώ με τα κοινά η ανάγκη συμμετοχής στη διαδικασία λήψης αποφάσεων σε θέματα που μας απασχολούν άμεσα ή έμμεσα».

  

Τέλος ο Α.Ρ λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Η διαμόρφωση της πολιτικής σκέψης επηρεάζεται πρωτίστως από το οικογενειακό περιβάλλον και στη συνέχεια από τα ΜΜΕ και κυρίως τις τηλεοπτικές πολιτικές συζητήσεις, όπου σημαντικό ρόλο παίζει και η κομματική αναφορά του καναλιού. Άλλος παράγοντας είναι η εκπαίδευση στο σχολείο, μέσα και από τα μαθήματα κοινωνικής και πολιτικής αγωγής. Θεωρώ ότι η ενημέρωση που λάβαμε από το σχολείο ήταν ικανοποιητική, ώστε να διαμορφώσουμε σε αυτή την ηλικία πολιτική αντίληψη. Όταν ένας νέος έχει διαμορφώσει σε ικανοποιητικό βαθμό τη δική του ανεπηρέαστη πολιτική αντίληψη τότε η ψήφος του μπορεί να συμβάλει στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Καθοριστικό παράγοντα για την ψήφο μου αποτελεί η ηλικία των υποψηφίων, διότι είναι πιθανότερο να έχουν πρωτοποριακές και ριζοσπαστικές ιδέες και οι προτάσεις τους να βρίσκονται πιο κοντά στα προβλήματά μας. Η αποχή θεωρείται πολιτική επιλογή του κάθε ψηφοφόρου, αλλά μπορεί να ερμηνευτεί και ως απάθεια για τα κοινά. Αν ένας νέος αποφάσιζε να ασχοληθεί σήμερα με τα κοινά το βασικό κίνητρο θα ήταν τα προβλήματα της κοινωνίας».

  

Θα δικαιωθούν οι εκτιμήσεις και οι προβλέψεις των ειδικών; Το αποτέλεσμα όπως πάντα θα φανεί στην κάλπη.

  

Την έρευνα του ΑΠΕ-ΜΠΕ πραγματοποίησαν οι δημοσιογράφοι: Σμαρώ Αβραμίδου, Περικλής Δημητρολόπουλος και Ιωάννα Καρδάρα 

πηγή

Μαθήματα ενσυναίσθησης από ένα νεαρό Παλαιστίνιο

Γράφει ο Tariq Jordan*

Ως ηθοποιός και αφηγητής, θεωρούσα πάντα τον εαυτό μου συμπονετικό και αυτό ήταν κάτι που μου έδινε υπερηφάνεια. Όμως εδώ και λίγα χρόνια συνειδητοποίησα ότι η συμπόνια μου στην πραγματικότητα, ήταν λίγο ελλιπής. Δεν περιελάμβανε όλο το νόημα της λέξης. Η συμπόνια μου, μου επέτρεπε απλώς να παρακολουθώ ως θεατής τη σκηνή όπου εξελίσσονταν οι ανθρώπινοι αγώνες. Ήταν λίγα τα όσα έκανα για τους άλλους. Αυτό που μου έλειπε, ήταν να ενεργοποιήσω ξανά κάτι που είχα ξεχάσει: την ενσυναίσθηση.

Το 2014 ταξίδευα στη Δυτική Όχθη με ένα λεωφορείο στο οποίο ήταν και άλλοι τριάντα νέοι παλαιστίνιοι. Το ταξίδι ήταν γεμάτο μουσική, νταρμπούκες και dabkes (σ.τ.σ. λαϊκός χορός της Μέσης Ανατολής) και με έκανε να αισθάνομαι τελείως απορροφημένος σε αυτό. Ήταν αδύνατο να μην αισθάνεσαι έτσι. Αυτό είναι η ενσυναίσθηση.

Να αισθάνεσαι μαζί με τους άλλους και όχι στη θέση τους. Όμως στην πορεία αυτού του ταξιδιού, η ενσυναίσθηση μετατράπηκε σε σύγχυση. Το λεωφορείο μας έπρεπε να περάσει από ένα οδόφραγμα που φυλάσσονταν από ισραηλινούς στρατιώτες. Πυροβόλησαν με τουφέκι προς τον οδηγό μας, ο οποίος αναγκάστηκε να σταματήσει το λεωφορείο, το οποίο ακινητοποιήθηκε σε απόσταση τριών μέτρων από τα νεότερα μέλη της ομάδας. Καθώς παραμείναμε  στη θέση μας νιώθοντας ανακατεμένοι, εγώ καθόμουν δίπλα σε ένα αγόρι δεκατριών ετών.

Ένας από τους στρατιώτες των δυνάμεων του Ισραηλινού Στρατού εισήλθε στο λεωφορείο και φωνάζοντας μας ζήτησε ταυτότητες, έγγραφα και άδειες. Όπως καθόμασταν αμίλητοι μπροστά στη θέα της κάννης του όπλου του, ο δεκατριάχρονος νεαρός που καθόταν δίπλα μου γύρισε προς το μέρος μου και με ρώτησε αν είμαι εντάξει. Εγώ απλώς κούνησα το κεφάλι μου. Μου χαμογέλασε και είπε: «Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά». Ξαφνικά ένιωσα μεγάλη ντροπή. Ντρεπόμουν γιατί ένας τριαντάχρονος άνδρας ενθαρρύνθηκε από ένα δεκατριάχρονο παιδί.

Ο στρατιώτης άρχισε να μετακινείται μέσα στο λεωφορείο. Εκείνη τη στιγμή χρειαζόμουν να νιώσω καλά με τον εαυτό μου. Και τι έκανα λοιπόν; Αναγνώρισα τη συμπόνια μου. Την αισθανόμουν για εκείνο το παιδί που καθόταν δίπλα μου. Υπενθύμισα στον εαυτό μου ότι κανένα παιδί δεν επιτρέπεται να σημαδεύεται από την κάννη ενός όπλου. Θύμισα στον εαυτό μου ότι όλο αυτό ήταν λάθος. Και τελικά θυμήθηκα ότι η συμπόνια μου δεν έκανε τίποτα για εκείνον το δεκατριάχρονο σύντροφό μου.

Το αγόρι εκείνο με κοίταξε ξανά και συνειδητοποίησε ότι ήμουν νευρικός. «Χαμογέλα, θα σε βοηθήσει», μου είπε πριν μου ζητήσει το διαβατήριο μου. Δε δίστασα ούτε στιγμή να δώσω το διαβατήριο μου σε ένα παιδί δεκατριών ετών. Έβαλε το διαβατήριο στην αγκαλιά μου έτσι ώστε να είναι πολύ ορατό και είπε κάτι που με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι η συμπόνια μου ήταν μάταιη. «Αυτό είναι κρυπτονίτης, να το θυμάστε». Ο στρατιώτης έφτασε μέχρι τη θέση μου και σημάδεψε με το όπλο του το πρόσωπο του νεαρού μου φίλου, τη στιγμή που το αγόρι επιδείκνυε μία στωικότητα που δεν πίστευα ότι υπήρχε στα παιδιά. Ο στρατιώτης έδωσε ένα χτύπημα στο διαβατήριό μου και συνέχισε. Κρυπτονίτης.

Θυμάμαι συχνά εκείνο το παιδί κάθε φορά που ακούω ειδήσεις για διαμάχες στη συγκεκριμένη περιοχή. Και το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι: ελπίζω να συνεχίζει να χαμογελά. Τον ευχαριστώ που με βοήθησε να επανενεργοποιήσω τη δική μου ενσυναίσθηση, αλλά και να καταλάβω τί σήμαινε αυτό. Ενσυναίσθηση σημαίνει αδυναμία να κλείσεις τις ειδήσεις, ή να αφήσεις την εφημερίδα όταν τα βάσανα των άλλων είναι τόσο μεγάλα.

Η ενσυναίσθηση δεν βρίσκει θέση στις πολιτικές αίθουσες για να ακουστεί η φωνή της, αλλά κυρίως για να πάρει μέτρα. Ενσυναίσθηση σημαίνει να μην κλείνεις τα μάτια μπροστά στην καταστροφή της αθωότητας της νεολαίας μας, είτε πρόκειται για ένα παιδί που ζει στη Λωρίδα της Γάζας βιώνοντας νυχτερινές αεροπορικές επιθέσεις, είτε για ένα ισραηλινό παιδί που ζει στην περιοχή όπου πέφτουν οι πύραυλοι της Χαμάς. Η ενσυναίσθηση υποχρεώνει τους ηγέτες να μην καταδικάζουν με επιφανειακή συμπόνια, αλλά να αναλάβουν δράση και να σώσουν τα παιδιά μας.

Αυτό το 13χρονο παιδί επέλεξε να νιώσει μαζί μου, αντί να νιώσει για εμένα. Και ήταν ταπεινωτικό για μένα να νιώσω ότι ως ενήλικας δεν είχα αυτή τη δυνατότητα. Όμως ίσως πρέπει να νιώσουμε ταπεινωμένοι μερικές φορές. Γιατί αν ένα παιδί κατέχει αυτή την ποιότητα, τότε χρειάζεται να επανεκπαιδευτούμε ως ενήλικοι. Τα παιδιά επιδεικνύουν ενσυναίσθηση συμμετέχοντας στους αγώνες των άλλων και βοηθώντας τους να βρουν από κοινού μία διέξοδο. Τα παιδιά συνειδητοποιούν ότι η ενσυναίσθηση μας οδηγεί στη θετική δράση. Η συμπόνια, όχι.

*Συγγραφέας και ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, αραβικής μουσουλμανικής και ευρωπαϊκής εβραϊκής καταγωγής, είναι συγγραφέας του έργου Ali and Dahlia που παρουσιάζονταν στο Pleasence Theatre του Λονδίνου μέχρι τις 14 Απριλίου, μία παλαιστινο-ισραηλινή ιστορία αγάπης, θυσίας και λύτρωσης που διερευνά την απώλεια της αθωότητας, τη λαχτάρα για τη χαμένη πατρίδα και τις πολιτικές δυνάμεις που διαμορφώνουν τη ζωή μας.

Μετάφραση από τα ισπανικά για την ελληνική Pressenza: Θοδωρής Διαμαντόπουλος.

Ψηφίζεις ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ – Στηρίζεις ΝΑΖΙ

Τα «δεν ήξερα» έχουν τελειώσει εδώ και καιρό. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ σημαίνει ΝΑΖΙ.

Χρυσή Αυγή σημαίνει Χίτλερ, Γκέμπελς και σβάστικες.

Χρυσή Αυγή σημαίνει Άουσβιτς και Νταχάου.

Χρυσή Αυγή σημαίνει σφαγές στο Δίστομο και στα Καλάβρυτα.

Χρυσή Αυγή σημαίνει ταγματασφαλίτες, ταγματαλήτες και γερμανοτσολιάδες.

Χρυσή Αυγή σημαίνει δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ σημαίνει ΝΑΖΙΣΜΟΣ.

Ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ, ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ.

πηγή

Αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο

Ειιι, εσύ που κάθεσαι στη γωνιά σου και κλαις κουλουριασμένος. Ναι, σ’ εσένα μιλάω, σ’ εσένα που σφίγγεις τις γροθιές σου και τις χτυπάς με δύναμη στο τραπέζι.

Σ’ εσένα που σε πιάνει το παράπονο, που έπηξες από την αδικία και ξεσπάς. Θέλω λίγο να με ακούσεις.

Έχεις ένα όνειρο και θέλεις να το εκπληρώσεις, μα βρίσκεις συνέχεια εμπόδια, σωστά; Μονίμως προσπαθείς να τα ξεπερνάς αλλά, αυτά, όλο και μεγαλώνουν, όλο και γιγαντώνονται, γίνονται τοίχος απροσπέλαστος μπροστά σου και νιώθεις τόσο μικρός. Παλεύεις ν’ ανοίξεις τα φτερά σου θυσιάζοντας ό,τι χρειάζεται προκειμένου να πετάξεις μα νιώθεις συνέχεια σφαίρες να σε λαβώνουν.

Κι αυτά τσακίζουν και γκρεμίζεσαι στο έδαφος μονομιάς. Όμως, εσύ τα κολλάς και ξαναπροσπαθείς, έστω και με ραγισμένα φτερά να φτάσεις στο όνειρο. Και σε ξαναχτυπούν και σωριάζεσαι, αδύναμος πια να σηκωθείς. Κουράζεσαι να παλεύεις και να μην τα καταφέρνεις. Νιώθεις άχρηστος που τους άφησες να σε ρίξουν γι ακόμα μια φορά και παραιτείσαι, τους κάνεις τη χάρη. Γνώριμη ιστορία, έτσι;

Θέλω λίγο να με ακούσεις. Δεν έχω μεγάλη εμπειρία, νιάνιαρο είμαι κι εγώ (δε θέλω αντιρρήσεις). Αλλά η ζωή δε μου φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο, μπορώ να πω, και ίσως μπορέσω να σε βοηθήσω από τη δική μου, μικρή ιστορία.

Έχω ένα όνειρο, που λες. Να τραγουδώ… παντού και πάντα. Να με ακούει ο κόσμος, να με γνωρίζει, να αγαπάει αυτό που κάνω. Να κλαίει μαζί μου, να γελάει μαζί μου, να του φτιάχνω το κέφι, να τον διασκεδάζω, να τον κάνω να ξεσπάει όταν το έχει ανάγκη.

Έχω ένα όνειρο. Να μπορώ να τραγουδάω…

Έχω παλέψει πολύ για να μπορώ να το κάνω. Έχω μαλώσει με συγγενείς, έχω χωρίσει από σχέσεις. Έχω μείνει χωρίς λεφτά, χωρίς φαγητό. Έχω νιώσει άχρηστη επειδή με απέρριψαν λόγω παραπάνω κιλών ή για το στραβό μου χαμόγελο. Με έχουν απορρίψει επειδή δεν είμαι διατεθειμένη να κοιμηθώ στο κρεβάτι κανενός για να κάνω καριέρα.

Έχω δουλέψει για μεροκάματο που ισοδυναμεί μ’ ένα πακέτο τσιγάρα. Έχω νιώσει σκουπίδι που δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στην κοινωνία γιατί, κάποιοι, αυτό μ’ έκαναν να πιστέψω.

Παράτησα τη δουλειά μου για να μπορώ να κυνηγήσω τ’ όνειρό μου και να το κάνω επάγγελμα. Εργάζομαι πέντε χρόνια πάνω σ’ αυτό κι ακόμα δεν έχω καταφέρει τίποτα. Ή, μάλλον, ξέρεις κάτι; Έχω καταφέρει πολλά, μα αυτά δεν τα βλέπουν οι άλλοι. Τα ξέρω εγώ όμως… Γιατί, το να είσαι επιτυχημένος, δε σημαίνει απαραίτητα να είσαι γνωστός. Κι αν δω τον εαυτό μου μέσα σ’ αυτά τα πέντε χρόνια, τότε σίγουρα έχω εξελιχθεί, έχω δουλέψει, ντρέπομαι λιγότερο και πολλά ακόμα που δεν μπορεί να ξέρει ο κόσμος όταν ανεβαίνω στη σκηνή να τραγουδήσω.

Υπήρξαν, που λες, μέρες που ένιωθα ένα τίποτα. Που ήθελα να εγκαταλείψω κάθε προσπάθεια και να δουλέψω ξανά σαν σερβιτόρα ή μπουφετζού ή, κάτι τέλος πάντων, άσχετο από το όνειρό μου. Γιατί δεν είχα εισόδημα ικανό να με συντηρήσει, γιατί δεν είχα τη δυνατότητα να μου παρέχω ένα ρημάδι πιάτο φάι κι έπρεπε να εξαρτηθώ από κάποιον άλλον. Και με έπιανε το παράπονο, σκεφτόμουν τι σκατά κάνω λάθος και δε λειτουργεί, οι άλλοι πώς πέτυχαν, τι έκαναν;

Έχω φάει τα μούτρα μου πενήντα φορές και θα τα ξαναφάω ακόμα τόσες. Μα είμαι εδώ και προσπαθώ, παλεύω για το όνειρό μου με κάθε μέσο που διαθέτω κι ας είναι τα εμπόδια τεράστια.

Γιατί, ξέρεις κάτι; Υπάρχουν άνθρωποι που μ’ αγαπούν κι είναι διατεθειμένοι να κάνουν το χέρι τους σκαλοπατάκι που θα μου δώσει ώθηση να πάω ψηλά. Που είναι πρόθυμοι να μου μοντάρουν τα ραγισμένα μου φτεράκια, να φάνε κι αυτοί κανά δυο σφαίρες απ΄ αυτές που συναντώ στο διάβα μου. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που πίστεψαν σ’ εμένα όταν εγώ βροντοφώναζα πως είμαι άχρηστη. Και, πάω στοίχημα, έχεις κι εσύ τέτοιους ανθρώπους δίπλα σου κι ας μη σου έρχονται αυτή τη στιγμή στο μυαλό.

Όμως, το βασικότερο όλων, είναι να πιστέψεις εσύ στον εαυτό σου. Όχι με έπαρση, αλλά με σκληρή δουλειά να προσπαθήσεις να πετάξεις ξανά.

Τους το οφείλεις.

ΣΟΥ το χρωστάς.

Δεν είναι τίποτα ρόδινο κι ούτε σημαίνει πως επειδή εσύ παλεύεις όλα θα πάνε κατ’ ευχήν. Δε δουλεύει έτσι, στο εγγυώμαι. Ακόμα κι αν όλα πάνε καλά, μπορεί να φας μεγάλη απογοήτευση από κάτι. Να στραβώσει τελευταία στιγμή, κάποιος ν’ αλλάξει γνώμη και να μην του κάνεις τελικά. ΙΤΣ ΦΑΚΙΝΓΚ ΟΚ. Πρέπει να συνεχίσεις. Δε σου λέω πως δε θα στεναχωρηθείς, πως δε θ’ απογοητευτείς ή πως δε θα σε πιάσει το παράπονο. Πάρε τον χρόνο σου και ξανασήκω, όμως, και συνέχισε ακόμα δυνατότερος. Με πείσμα. Με πάθος. Μην αφήνεις τίποτα και κανέναν να σε πείσει πως δεν μπορείς. ΜΠΟΡΕΙΣ. Βάλε το καλά στο μυαλό σου.

Και να σου πω ένα μυστικό; Αυτές οι μέρες που σου έλεγα πριν, δεν έφυγαν. Υπάρχουν ακόμα. Πολλές φορές που νιώθω αδύναμη και θέλω να τα παρατήσω, πολλές βραδιές που κρυφοκλαίω γιατί έχω 30 σεντς στο πορτοφόλι μου και απλήρωτους λογαριασμούς. Αλλά παλεύω και με μικρά, σταθερά βήματα, κάτι κάνω, κάπου φτάνω.

Δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Και πάλεψε.

Γιατί, αν δεν αξίζει να υπάρχεις για το όνειρό σου, τότε γιατί αξίζει;

Δώρα Κουτσογιάννη  

Οι λόγοι που γινόμαστε αντιπαθητικοί και δεν το καταλαβαίνουμε

Όλοι παλεύουν να κάνουν καλή εντύπωση, να είναι αρεστοί και αγαπητοί, αλλά για κάποιους τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά. Είναι κάποιες συμπεριφορές ή συνήθειες που τους κάνουν αντιπαθητικούς και βαρετούς και οι άνθρωποι τους αποφεύγουν.

Είναι παρτάκηδες

Πολλοί είναι εκείνοι που δεν αντιλαμβάνονται ότι έχουν αυτό το χαρακτηριστικό. Είναι επικεντρωμένοι μόνο στον εαυτό τους και τις περισσότερες φορές δεν τους ενδιαφέρει πώς νιώθουν οι άλλοι . Θεωρούν ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Και επειδή έχουν ακούσει ότι οι Δελφοί θεωρούνται το κέντρο του κόσμου, συχνά θα τους βρεις εκεί να πέφτουν σε βαθύ στοχασμό και να παίρνουν ενέργεια. Πραγματικά εκεί νιώθουν ότι είναι στο φυσικό τους περιβάλλον. (;)

Ενδιαφέρονται μόνο για το «φαίνεσθαι»

Είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, η πραγματική ομορφιά προέρχεται από μέσα. Η εξωτερική ομορφιά δεν έχει καμία σημασία εκτός και αν είναι κανείς μοντέλο. Αλλά οι άνθρωποι, με αντιπαθητική συμπεριφορά, πιστεύουν πως μόνο αυτό είναι που μετράει, άσχετα αν δεν έχουν ποτέ περπατήσει σε πασαρέλα και δεν τους έχουν ζητήσει να γίνουν εξώφυλλο ούτε σε περιοδικό για σκύλους.

Είναι ανταγωνιστικοί

Είναι αυτοί που τα κάνουν όλα καλύτερα, που κάνουν περισσότερα πράγματα από τους υπόλοιπους και φυσικά γνωρίζουν τα πάντα. Μπορεί να έχεις ανέβει στον Όλυμπο και εκείνοι θα σου πούνε: «τι μόνο αυτό έχεις καταφέρει να κάνεις; Εγώ έχω ανέβει στο Έβερεστ». Με τον καλό τον λόγο πάντα!

Βλέπουν παντού εχθρούς

Οι αντιπαθείς άνθρωποι συνήθως βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με όλους γύρω τους και ειδικά με τους φίλους τους και την οικογένειά τους. Αντί να είναι δεμένοι μαζί τους, περιμένουν στη γωνία πότε θα βγάλουν τα όπλα. Τα έχουν πάντα μαζί τους και δεν πάνε πουθενά χωρίς αυτά και το φούμο τους.

Θέλουν να νιώθουν σημαντικοί

Συνεχώς αναρωτιούνται γιατί οι άλλοι δεν τους βλέπουν τόσο σημαντικούς, όσο οι ίδιοι πιστεύουν ότι είναι. Αν δεν μπορούν να συμμετέχουν σε μια συνάντηση φίλων και οι φίλοι συναντηθούν χωρίς την παρουσία της Αυτού Μεγαλειότητος, τότε θα παρεξηγηθούν και θα κάνουν φασαρία. Είναι πολύ καλοί σε αυτό.

Θέλουν να είναι πάντα το αφεντικό

Πρέπει συνεχώς να παίρνουν εκείνοι τις αποφάσεις και να ελέγχουν τους πάντες και τα πάντα, διαφορετικά η γη δε θα γυρίζει και το οξυγόνο δε θα φτάνει για όλη την ανθρωπότητα. Ναι, κάπως έτσι το βλέπουν.

Είναι ανειλικρινείς και κρυψίνοες

Οι περισσότεροι αντιπαθητικοί άνθρωποι είναι ανειλικρινείς. Λένε ψέματα σχεδόν για τα πάντα, κάνουν διερευνητικές ερωτήσεις στις ερωτήσεις που τους κάνουν, και δεν μοιράζονται σκέψεις και συναισθήματα. Με λίγα λόγια θέλουν να μαθαίνουν για τους άλλους, αλλά να μην αποκαλύπτουν τίποτε για αυτούς και αν αποκαλύψουν κάτι συνήθως δεν είναι η αλήθεια. Φοβούνται μάλλον ότι οι άλλοι θα τους κρίνουν όπως εκείνοι συνηθίζουν να κρίνουν τον κόσμο, δηλαδή με μια εκλεπτυσμένη ηλιθιότητα.

Είναι αγενείς

Συνήθως είναι προσβλητικοί, επιθετικοί και ντροπιάζουν τους φίλους τους κάνοντας χοντροκομμένα σχόλια και τις περισσότερες φορές το κάνουν μπροστά στους άλλους. Νομίζουν πως με αυτόν τον τρόπο ανεβαίνουν στα μάτια των άλλων, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να έχουν το τέλος του Joker στο Batman.

Δεν είναι εκεί για κανέναν

Είναι συνεχώς απασχολημένοι αν κάποιος τους χρειαστεί. Δεν μπορεί κανείς να βασιστεί πάνω τους ενώ εκείνοι θέλουν πάντα να υπάρχει κάποιος όταν τον χρειαστούν. Μεγάλες προσωπικότητες βλέπεις…

Είναι πάντα αρνητικοί

Η απαισιοδοξία δεν είναι όμορφο χαρακτηριστικό. Βλέπουν τα πάντα από μια μαύρη κα μίζερη σκοπιά. Δε βλέπουν τίποτε το θετικό σε αυτό που τους λες παρά μόνο σε αυτό που εκείνοι έχουν να πουν ή να κάνουν. Βέβαια, αφού έχουν το χρίσμα από 44 νεραΐδες και 5 μάγους… Πώς να μην έχουν δίκαιο.

Δεν ξέρω αν πρέπει κανείς να δυσανασχετεί, όταν ανακαλύπτει κάποια από τα πιο πάνω χαρακτηριστικά, ή πρέπει απλά να τους αφήνει να ζουν στο δικό τους κόσμο αποφεύγοντάς τους. Για τη ψυχική μας ηρεμία και γαλήνη ας διαλέξουμε το δεύτερο. 

Βίκυ Τσώκου

Απανωτά αυτογκόλ

Γράφει ο Δημήτρης Νανούρης

Λιγοστεύουν οι μέρες. Η 26η Μαΐου πλησιάζει κι εκεί που θα περίμενες να παίξουν φουλ επίθεση οι αστέρες των μονομάχων μπας και τραντάξουν το πλεκτόν της αντίπαλης εστίας, συναγωνίζονται οι χαλασοχώρηδες ποιος θα πετύχει τα περισσότερα αυτογκόλ. Δεν προλαβαίνουν οι τερματοφύλακές τους να μαζεύουν την μπάλα απ’ τα μπαλωμένα τους δίχτυα, έπειτα από καίρια και οπωσούν άστοχα σουτ των δικών τους άσων. Βράσ’ τα κι άσ’ τα! Παραληρούν μολαταύτα στις κερκίδες οι φανατικοί. Οι δε ουδέτεροι ξελιγωνόμαστε στα γέλια. Πώς και τι περίμεναν οι κουμουνδουριστές οπαδοί να δουν στο γυαλί τα τηλεοπτικά σποτ της παράταξης με την ελπίδα ότι θα κατατρόπωναν τον μισητό εχθρό απ’ τ’ αποδυτήρια.

Αμ δε! Αναζητήστε τους μετακλητούς και αμετακλήτως εκλύτους, οίτινες κατακλύζουν το Μαξίμου από τα υπόγεια ώς το ρετιρέ και τα κάνουν αιωνίως μαντάρα. Σκαρφίστηκαν βίντεο στο οποίο παρελαύνουν μεγάλοι δημόσιοι άνδρες προτού εμφανιστεί ως εφάμιλλος επίγονος ο θεϊκός ΘΑλέξης. Τι Κολοκοτρώνης, τι Καποδίστριας, τι Βενιζέλος, τι Αρης, τι Ζαχαριάδης, τι Μπελογιάννης. Ολως τυχαίως, ωστόσο, παρεισέφρησε ο Ιωάννης Μεταξάς, σε εποχές μάλιστα που το κόμμα πασχίζει τάχα μου να συντρίψει την Ακροδεξιά σε Ελλάδα και Ευρώπη. Τον είδαν γέροντα τα καϊνάρια της μονταζιέρας και θα τον πέρασαν για τον Ηλιού. Ποιος ξέρει! Αγνωστοι αι βουλαί του Υψίστου και άλαλα τα χείλη των επιτελών.

Θου Κύριε... Τρύπωσε όμως και ο ακατονόμαστος. Ο εξ απαλών ονύχων φίλος και συμμαθητής του Απαπαππά. Οποιο τραπουλόχαρτο και να σηκώσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, φραπ ξεπηδάει ο Μανόλο από κάτω. Εδώ Παππάς, εκεί Παππάς, πού είν’ ο Πετσίτης, οέο; Παντού. Πρώτη φορά στα χαρτοπαιχτικά χρονικά συναντάς παπατζή τόσο προβλέψιμο κι από χέρι χαμένο. Και πριν αλέκτορα φωνήσαι ο αρχηγός δήλωσε πως «η δικιά μας ιδεολογία είναι πολύ πιο κοντά σε όσα είπε ο Χριστός». Αντί να πάρει την πάσα ο Κούλης –επιμένω να μην αναφέρω επώνυμο, καθότι προληπτικός– και να σημειώσει τέρμα στα άδεια γκολπόστ, συσχετίζοντας με τις επικείμενες κάλπες την αποστροφή «παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο» του Κατά Ματθαίον, σημείωσε απανωτά αυτογκόλ.

Η επίκληση του «επταήμερου» πάγωσε κυριολεκτικά τους απανταχού ψηφοφόρους. Δεν εννοούσε εργάσιμη εβδομάδα επτά ημερών. Τον παρεξήγησαν. Πού να φθάσουν μόλις εφτά μέρες σε σταχανοβίτες εργαζόμενους με όρεξη για δουλειά. Δεν αρκεί καν το «Δεκαήμερο», κατά το πρότυπο του Βοκάκιου: δέκα μέρες, δέκα ήρωες, εκατό ιστορίες. Ακριβώς αυτό ήθελε να πει ο ποιητής. Εκατό μεροκάματα τη βδομάδα, δηλαδή. Να παίρνεις τριακόσια ευρώ τον μήνα, να μην προλαβαίνεις να κοιμηθείς, να τρως μια τυρόπιτα στο ποδάρι και να σου μένουν καθαρά στην τσέπη τα διακόσια πενήντα, να ’χεις να πληρώνεις τους φόρους. Ετσι έρχεται η ανάπτυξη. Κι αν, ο μη γένοιτο, αρρωστήσεις, στο δημόσιο νοσοκομείο που θα καταφύγεις θα πέσεις φάτσα φόρα στον ιδιώτη, να μεταγγίσει το λιγοστό αίμα σου στο ταμείο του.   

Τα μαθηματικά της «νοθείας» δεν βγαίνουν

Γράφει  ο Αδάμ Γιαννίκος

Στις τελευταίες εθνικές εκλογές η διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος ήταν 7,36% και 399.699 ψήφοι. Στις τελευταίες ευρωεκλογές η διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος ήταν αντίστοιχα 3,74% και 220.667 ψήφοι.

Την τελευταία φορά που η ΝΔ είχε μιλήσει για νοθεία σε εκλογές ήταν το 2000, όταν η διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου ήταν μόλις 1%, όπου η νίκη κρίθηκε για μόλις 72.400 ψήφους.

Τώρα, λοιπόν, ξαναμίλησε. «Υπάρχει ο φόβος και η αίσθηση –δεν νομίζω ότι θα γίνουν συντονισμένες ενέργειες από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, αλλά υπάρχει διάχυτη η πληροφόρηση– ότι κάποιοι είναι αποφασισμένοι, εάν τα καταφέρουν και εάν τους το επιτρέψουμε ακόμα και να αλλοιώσουν τα εκλογικά αποτελέσματα, δηλαδή την άποψη των ελλήνων πολιτών. Τους λέμε, λοιπόν, ότι η Νέα Δημοκρατία θα είναι εκεί», δήλωσε σε τηλεοπτική του εμφάνιση ο γραμματέας της ΝΔ, Λευτέρης Αυγενάκης.

Ή αυτοι οι κάποιοι για τους οποίους μιλά ο κ. Αυγενάκης έχουν την ικανότητα να νοθεύσουν μισό εκατομμύριο ψήφους, εφόσον βεβαίως η διαφορά κυμαίνεται στα διψήφια νούμερα που δίνουν οι δημοσκοπήσεις, ή η διαφορά δεν είναι τελικά αυτή που δίνουν οι δημοσκοπήσεις.

Παρατήρηση: «Διάχυτη» μεν η πληροφόρηση, αλλά δεν είναι ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ. Για να είναι δε διάχυτη η πληροφόρηση (δηλαδή έρχεται από πολλές και διαφορετικές πηγές) σημαίνει ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για έναν συγκεκριμένο μηχανισμό. Αλλά, αν δεν είναι τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ (με τον εκ των πραγμάτων ισχνό κομματικό μηχανισμό του) που θα αποπειραθεί να νοθεύσει το αποτέλεσμα, τότε ποιος είναι; Μάλλον, δεν είναι κανένας.

Δεν υπάρχει τέτοιος μηχανισμός και η «διάχυτη πληροφόρηση» έρχεται από τις τελευταίες κυλιόμενες, όπου η ΝΔ δεν φαίνεται να «είναι εκεί» που πιστεύει ότι είναι.

Τουρκικά οικόπεδα στο Καστελόριζο

Του  Δημήτρη Μηλάκα

Αν κάτι χαρακτηρίζει τις τουρκικές κινήσεις στη διπλωματική σκακιέρα είναι η σαφήνεια και η ένταση με την οποία διατυπώνονται, έτσι ώστε κανείς να μην έχει τη δικαιολογία να πει ότι «έπεσε από τα σύννεφα».

Παρ’ όλα αυτά στην Αθήνα, αυτές τις μέρες, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση εμφανίζονται σαν να είναι η πρώτη φορά που ακούνε την Άγκυρα να υποστηρίζει – όπως έκανε με κάθε επισημότητα την περασμένη Παρασκευή, ενημερώνοντας στο τουρκικό ΥΠΕΞ ξένους διπλωμάτες – ότι η Ελλάδα δεν έχει δικαιώματα ΑΟΖ στην περιοχή καθώς η Ρόδος και το σύμπλεγμα των νησιών του Καστελόριζου είναι ειδικές περιπτώσεις σύμφωνα με την επιχειρηματολογία της Άγκυρας.

Όσοι στην Αθήνα απορούν ή ξαφνιάζονται από τις τουρκικές θέσεις δεν δικαιολογούνται, καθώς το μόνο που έπραξε η τουρκική κυβέρνηση ήταν να επαναλάβει όσα με κάθε επισημότητα είχε πει (και πράξει) 6 χρόνια νωρίτερα.

Τουρκικά οικόπεδα

Τότε, στις 16 Μαρτίου 2012 η τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσίευσε χάρτες θαλασσίων περιοχών οι οποίες προσφέρονται προς έρευνα και εκμετάλλευση στην κρατική τουρκική εταιρεία πετρελαίου. Οι εν λόγω περιοχές είναι αυτές ακριβώς τις οποίες παρουσίασε την περασμένη Παρασκευή η Άγκυρα και βρίσκονται εντός της κυπριακής ΑΟΖ, ενώ εξαφανίζουν την επήρεια σε ΑΟΖ των ελληνικών νησιών (Ρόδος, Καστελόριζο).

Το «Ποντίκι» τότε, τον Μάη του 2012, είχε δημοσιεύσει το ρεπορτάζ και τους σχετικούς χάρτες από την τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως αλλά, εν μέσω των τεκτονικών ανακατατάξεων στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό και ενόψει των εκλογών, καμία από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου δεν έδειξε να αξιολογεί ως επικίνδυνη ή τουλάχιστον σημαντική την τουρκική κίνηση.

Με την ίδια ακριβώς αδιαφορία αντιμετωπίζουν τη διακήρυξη των τουρκικών θέσεων και προθέσεων οι μείζονες πολιτικές δυνάμεις και σήμερα, παρά το γεγονός ότι αυτές διατυπώνονται ξεκάθαρα με ένταση, αλλά και την επίδειξη των τουρκικών στρατιωτικών δυνατοτήτων να τις επιβάλλουν.

Η προσήλωση ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. στη μεταξύ τους «μάχη δίχως αύριο» που δίνουν για την καρέκλα της εξουσίας δεν αφήνει χρόνο για την ενασχόλησή τους με …μπανάλ ζητήματα, έστω κι αν αυτά αφορούν μείζονα ζητήματα κυριαρχίας της χώρας.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται

Λαμβάνοντας, υπόψη ότι ακριβώς αυτήν την περίοδο:

1.    Διεξάγεται στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου μεγάλη τουρκική στρατιωτική άσκηση (η μεγαλύτερη που έχουν κάνει ποτέ οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις) η οποία αποτελεί εκτός των άλλων και έμπρακτη απόδειξη των δυνατοτήτων της Άγκυρας να επιβάλει τις θέσεις της.

2.    Το ελληνικό πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να υποτιμά τις τουρκικές κινήσεις ή να θεωρεί ότι έχει εξασφαλίσει την προστασία της χώρας από συμμάχους Αμερικανούς και Ευρωπαίους.

3.    Η σύγκριση των στρατιωτικών δυνάμεων και δυνατοτήτων μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας είναι συντριπτικά σε βάρος της Ελλάδας.

Έχοντας λοιπόν υπόψη τα πιο πάνω καλό θα είναι να μην λησμονούμε ότι:

•    Οι τουρκικές αποφάσεις τον Μάρτη του 2012 λήφθηκαν σε μια στιγμή καταφανούς ελληνικής αδυναμίας και αστάθειας στο πολιτικό σκηνικό. Οι εν λόγω τουρκικές αποφάσεις επανεμφανίζονται σήμερα με κάθε επισημότητα, σε μια στιγμή κατά την οποία οι μείζονες ελληνικές δυνάμεις δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται για οτιδήποτε άλλο πέρα από την επικράτηση στην μεταξύ τους μάχη.

•    Τον Νοέμβρη του 1973, δυο βδομάδες πριν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, σε μια επίσης ασταθή περίοδο για την ελληνική πολιτική – οικονομική – κοινωνική πραγματικότητα, στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύτηκαν θαλάσσια οικόπεδα στα βορειοδυτικά της Μυτιλήνης, τα οποία παραχωρήθηκαν (όπως και αυτά που σήμερα ορίζονται νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου) για έρευνες στην τουρκική ανώνυμη εταιρεία πετρελαίου ΤΡΑΟ. Αυτή η δημοσίευση (1973) θεωρείται η απαρχή των ελληνοτουρκικών «τριβών», οι οποίες οδήγησαν τις δυο χώρες στο χείλος του πολέμου τρεις φορές (1974, 1987, 1996), σε μια κούρσα εξοπλισμών με βαρύτατες οικονομικές συνέπειες και το Αιγαίο υπό αυστηρή αμερικανική στρατιωτική (ΝΑΤΟ) εποπτεία.

Οι τουρκικοί στόχοι

Κοιτώντας τις περιοχές στις οποίες προτίθεται η Άγκυρα να προχωρήσει σε έρευνες είναι φανερό ότι η Τουρκία έχει αποφασίσει:

● Να υπογραμμίσει – υπενθυμίσει τα δικαιώματα που θεωρεί ότι έλκει μέσα από τον έλεγχο που ασκεί στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο. Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι η Άγκυρα, στο πλαίσιο της αναγνώρισης της κρατικής υπόστασης της κατεχόμενης Κύπρου, στις 23.11.2011 προχώρησε στη σύναψη συμφωνίας Ερευνών Πετρελαίου και Κοινής Παραγωγής ανάμεσα στην TPAO και το ψευδοκράτος.

● Να ξεκαθαρίσει με ένταση τις αμφισβητήσεις της ελληνικής ΑΟΖ στη Μεσόγειο μη λαμβάνοντας υπόψη την ύπαρξη της Ρόδου και του Καστελόριζου και να επιδείξει τις δυνατότητές της να επιβάλλει τις θέσεις της.

Με την εμφάνιση των τουρκικών ανακοινώσεων και των χαρτών επιβεβαιώνεται ακόμη μια φορά η σταθερότητα και η συνέπεια της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία εξελίσσεται αδιατάρακτη, έστω κι αν η εμφάνιση των «ισλαμιστών» του Ερντογάν και ο παραμερισμός του στρατιωτικού κατεστημένου δημιούργησαν (σε αφελείς…) την προσδοκία περί ριζικής αλλαγής πλεύσης.

Η Αθήνα μετρά φίλους

Στην Αθήνα κυβέρνηση και αντιπολίτευση έχοντας αποδεχτεί τις ελληνικές αδυναμίες (και) σε στρατιωτικό επίπεδο φαίνονται να έχουν επενδύσει τα πάντα για την υπεράσπιση των ελληνικών ζωτικών συμφερόντων στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου στους Ευρωπαίους εταίρους και στους Αμερικανούς φίλους. Ωστόσο, τα πρώτα δείγματα της στάσης των Ευρωπαίων Εταίρων δεν είναι ενθαρρυντικά καθώς, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία παραβιάζει την ΑΟΖ κράτους – μέλους της Ε.Ε. δεν προχώρησαν στη λήψη κανενός μέτρου ή κύρωσης εναντίον της Άγκυρας αλλά περιορίστηκαν σε μια ανακοίνωση – σύσταση.

Αν λοιπόν η Ε.Ε. δεν είναι σε θέση να «προστατεύσει» την ΑΟΖ ενός κράτους – μέλους της (Κύπρος) μπορεί κανείς εύκολα να συμπεράνει ότι δεν πρόκειται να ασχοληθεί και όταν το τουρκικό γεωτρύπανο, κάποια στιγμή που η Άγκυρα θα θεωρήσει κατάλληλη, αρχίσει να τρυπά νότια του Καστελόριζου, εκεί όπου η Ελλάδα δεν τολμά να διακηρύξει τα δικαιώματα που έχει με βάση το διεθνές δίκαιο.

Πηγή: Εφημερίδα «Το Ποντίκι»  

Πιστώνεται σήμερα το απόγευμα η 13η σύνταξη στους λογαριασμούς των δικαιούχων.!

Η Εφη Αχτσιόγλου ενημέρωσε μέσω twitter ότι η 13η σύνταξη θα πιστωθεί στους λογαριασμούς των δικαιούχων την Παρασκευή το απόγευμα. Η δήλωση της υπουργού Εργασίας. Πίνακας με το πως διαμορφώνεται η 13η σύνταξη.

news247 17 Μαΐου 2019 15:58

Παρά το γεγονός ότι η ενημέρωσε έλεγε ότι η 13η σύνταξη θα καταβληθεί την Δευτέρα, ο προγραμματισμός της κυβέρνησης άλλαξε.

Η υπουργός εργασίας Εφη Αχτσιόγλου ενημέρωσε την Παρασκευή το μεσημέρι ότι οι λογαριασμοί των δικαιούχων θα πιστωθούν με το ανάλογο ποσό την Παρασκευή το απόγευμα!

Τούτο σημαίνει ότι οι συνταξιούχοι θα περάσουν το Σαββατοκύριακο με επιπλέον χρήματα αφού από τα ΑΤΜ θα είναι σε θέση σε λίγες ώρες να κάνουν τις σχετικές αναλήψεις.

Σύμφωνα με την τροπολογία για την χορήγηση της 13ης σύνταξης, τονίζεται ότι στους δικαιούχους κύριας σύνταξης λόγω γήρατος, αναπηρίας και θανάτου και στους δικαιούχους επιδομάτων σύνταξης με αιτία την αναπηρία, χορηγείται από το έτος 2019 και για κάθε επόμενο έτος, δέκατη τρίτη (13η) σύνταξη. Τη 13η σύνταξη δικαιούνται όσοι λαμβάνουν σύνταξη την 1η Μαΐου του έτους χορήγησής της καθώς και όσοι δικαιώνονται την καταβολή κύριας σύνταξης, εφόσον το συνταξιοδοτικό τους δικαίωμα ανατρέχει στην ίδια ημερομηνία. Δικαιούχοι της 13ης σύνταξης είναι και οι ανασφάλιστοι υπερήλικες των άρθρων 1 έως 3 του ν. 1296/1982 (Α' 128), της περ. 5 της υποπαρ. ΙΑ.6 της παρ. ΙΑ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 (Α' 222) και του άρθρου 93 του ν. 4387/2016 (Α' 85).

Επίσης προβλέπονται:

1. Αν το ίδιο πρόσωπο δικαιούται περισσότερες από μία κύριες συντάξεις ή/και επίδομα σύνταξης με αιτία την αναπηρία, το ποσό της 13ης σύνταξης καθορίζεται με βάση το άθροισμά τους.

2. Η 13η σύνταξη δεν κατάσχεται στα χέρια του Δημοσίου ή τρίτων, κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης, δεν συμψηφίζεται με βεβαιωμένα χρέη προς τη φορολογική διοίκηση και το Δημόσιο εν γένει, τους ΟΤΑ α' και β' βαθμού και τα νομικά πρόσωπα αυτών, τα ασφαλιστικά ταμεία και τα πιστωτικά ιδρύματα, υπόκειται στις κατά νόμο προβλεπόμενες κρατήσεις και καταβάλλεται εντός του μηνός Μαΐου κάθε έτους.

3. Με απόφαση των Υπουργών Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών δύναται να αυξάνονται τα ποσοστά της παρ. 2, να ανακαθορίζεται ο χρόνος καταβολής της 13ης σύνταξης και να ρυθμίζεται κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή του παρόντος.

Οπως, επίσης, έγινε γνωστό την Παρασκευή οι πληρωμές των συντάξεων για τον Ιούνιο αναμένεται να γίνει την επόμενη εβδομάδα, πριν δηλαδή φτάσουμε στις 31 του μήνα.

Τα υπόλοιπα θετικά μέτρα για το 2019

Μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από το 24% στο 13% (εξαιρούνται ποτά – ροφήματα – αλκοολ)

Μετάταξη όλων των τροφίμων επίσης στον συντελεστή του 13%

Μείωση του ΦΠΑ στην ενέργεια (ηλεκτρισμός και φυσικό αέριο) από τον συντελεστή του 13% στον υπερκπτωτικό συντελεστή του 6%.

Η ανακοίνωση του ΟΠΕΚΑ

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του ΟΠΕΚΑ, τα ποσά πιστώνονται από σήμερα το απόγευμα και θα είναι διαθέσιμα σταδιακά στους δικαιούχους, μέχρι το πρωί της Δευτέρας 20 Μαΐου, με βάση τις διαδικασίες του συστήματος πληρωμών ΔΙΑΣ και των τραπεζών. Συνολικά, θα καταβληθούν 10 εκατ. ευρώ σε 33.853 δικαιούχους ανασφάλιστους υπερήλικες.

Επίσης, οι συντάξεις και τα επιδόματα μηνός Ιουνίου θα καταβληθούν στους δικαιούχους ανασφάλιστους υπερήλικες την Τρίτη 28 Μαΐου. Το επίδομα στεγαστικής συνδρομής και το επίδομα ομογενών– προνοιακά επιδόματα που χορηγούνταν από τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) έως και το 2018 – θα καταβληθούν στους δικαιούχους την Παρασκευή 24 Μαΐου.

Την Παρασκευή 24 Μαΐου, θα καταβληθεί, επίσης, το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης (ΚΕΑ) στους δικαιούχους, των οποίων οι αιτήσεις εγκρίθηκαν έως τις 30 Απριλίου 2019. Συνολικά, θα καταβληθούν 52,2 εκατ. ευρώ σε 255.603 δικαιούχους.

πηγή