Συνωστισμός δημοσιογράφων στην υπηρεσία του Μητσοτάκη

Eκτενές ρεπορτάζ είχε η κυριακάτικη εφημερίδα Documento για τους δημοσιογράφους που συγκροτούν το πολυπληθέστατο, όπως αναφέρει, επικοινωνιακό επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Στο κείμενο, με τον τίτλο "Τα πουλέν Τεγόπουλου, Ψυχάρη, Αλαφούζου στο Μαξίμου", που υπογράφει η Δάφνη Δημητρίου αναφέρεται μεταξύ άλλων:

Από τα στοιχεία που έχουμε καταφέρει να συλλέξουμε μέχρι στιγμής, δουλειά στην κυβέρνηση, επισήμως και με τη βούλα, έχουν πιάσει: ο Δημήτρης Μητρόπουλος (πρωην διευθυντής στα ΝΕΑ επί Ψυχάρη), ο Γιώργος Ευθυμίου, η Κύρα Κάπη, ο Κώστας Ζούλας, και ο Δημήτρης Τσιόδρας (...)

Κομβική θέση στην ανθρωπογεωγραφία του Μαξίμου έχει ο δημοσιογράφος Γιάννης Βλαστάρης. Ο συνταξιούχος, σύμφωνα με πληροφορίες, δημοσιογράφος διατέλεσε επί σειρά πολλών ετών διευθυντής της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας», επί εποχής Χρήστου Τεγόπουλου. Τα τελευταία χρόνια γοητεύτηκε, καταπώς φαίνεται, από τις ηγετικές ικανότητες του Κυρ. Μητσοτάκη και από τότε είναι συνεχώς μαζί του. Οι πληροφορίες τον θέλουν να διορίζεται νέος επικεφαλής του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων.(...)

 Την ομάδα επικοινωνίας συμπληρώνουν οι Αργ. Παπαστάθης, Χρ. Ζωγράφος,  Πρ. Πύρρος , Βασ. Καραμητσόπουλος και ο υπεύθυνος για τα ψηφιακά μέσα του πρωθυπουργού Ερικ Παρκς.

Τέλος, σε διάφορα γραφεία Τύπου των υπουργών λέγεται ότι έχουν προσληφθεί ή οσονούπω θα προσληφθούν η Μαρία Χούκλη (οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η γνωστή δημοσιογράφος θα εργαστεί στο γραφείο του υφυπουργού Ακη Σκέρτσου), ο Γιώργος Σταματόπουλος, η Μαρίνα Μπεκιάρη, ο Αλέξης Διακόπουλος, ο Χάρης Λαζαρόπουλος, ο Χάρης Χατζηχαραλάμπους και η Χριστίνα Ταχιάου.

Πηγή

Τα κόκκινα δάνεια του πλανήτη

Του Παντελή Μπουκάλα

Δεν  πρέπει να ’ναι πολλοί όσοι θεωρούν τους καύσωνες πολιτικά συμβάντα. Δεν μιλάω για τις λιγοστές υψηλές θερμοκρασίες του θέρους, με τις οποίες είναι εξοικειωμένη από παλιά η ανθρώπινη εμπειρία, σε χώρες όπως η δική μας. Εννοώ τους εκτός προγράμματος υπερκαύσωνες: τις συχνές πια και παρατεταμένες υψηλότατες θερμοκρασίες, που ταλανίζουν τη Μεσόγειο όσο και τη Βόρεια Ευρώπη, ακόμα και την κατακαιόμενη Αρκτική. Μαθαίνουμε βέβαια τα ρεκόρ, λ.χ. ότι ο φετινός Ιούλιος ήταν ο θερμότερος στην ιστορία της Γης, όσο καταγράφονται οι θερμοκρασίες. Αυτό όμως δεν μας πείθει να προσθέσουμε μια γλαστρούλα στο μπαλκόνι, να μην πετάξουμε στον κάμπο τις σακούλες των λιπασμάτων που μόλις ρίξαμε στη «βιολογική» καλλιέργειά μας ή να πάψουμε να εμπλουτίζουμε με τα τρύπια δίχτυα μας την τροφή των ψαριών που θηρεύουμε.

Η απάντηση στο ερώτημα γιατί αναπαράγουμε επίμονα ένα μοντέλο ζωής που οδήγησε τον πλανήτη στα όριά του δεν είναι εύκολη. Δεν είναι μία και μόνη δηλαδή. Για τους πιστούς των παραδοσιακών θρησκειών, «έχει ο Θεός», άρα δεν υπάρχει λόγος να αγωνιούμε αν φθείρουμε το δημιούργημά του· θα μεριμνήσει αυτός, όταν κρίνει πως ήγγικεν η ώρα. Για τους πιστούς της νέας θρησκείας που λατρεύει την Αυτορρυθμιζόμενη Γαία, και πάλι περιττεύει η αγωνία· όταν ο φυσικώς νοήμων πλανήτης μας συνειδητοποιήσει ότι φτάνουμε στο κατώφλι του ανεπανόρθωτου, «θα αυτοθεραπευτεί». Ισως ανακατανείμει τις εύκρατες και τις διακεκαυμένες ζώνες, ίσως η Μύκονος γίνει Αράχωβα και η Αράχωβα Μύκονος (γεωγραφικά, γιατί «πολιτισμικά» τις εξομοίωσε η μόδα), πάντως «θα αυτοθεραπευτεί». Μπορεί η Αγία Γαία να αντιμετωπίσει τους ανθρώπους σαν εξολοθρευτέα μικρόβια ή παράσιτα, αλλά τα ’χουν αυτά οι θεότητες.

Υπάρχουν και απλούστερες εξηγήσεις για τη μη πολιτική προσέγγιση της κλιματικής αλλαγής. Τα κανάλια μας λ.χ. εκμεταλλεύονται το θέμα «καύσωνας» μόνο για να επιδοθούν ενθουσιωδώς στα περίφημα «ρεπορτάζ παραλίας»: ευκαιρία για δωρεάν γυμνό, δηλαδή οπίσθια, οπίσθια, οπίσθια. Στο Διαδίκτυο τα πράγματα είναι χειρότερα: πρόσφατη έρευνα γερμανικού πανεπιστημίου έδειξε ότι περισσότερα κλιματολογικά βίντεο του YouTube είτε αρνούνται γενικά την ύπαρξη κλιματικής κρίσης, θεωρώντας την «προϊόν συνωμοσίας», είτε αμφισβητούν πως είναι ανθρωπογενής. Εν τω μεταξύ, η ανθρωπότητα εξάντλησε από τις 29 Ιουλίου όλους τους φυσικούς πόρους που θα μπορούσε να ανανεώσει ο πλανήτης για το 2019. Και; Θα δανειστούμε από το 2020.

Στρατιώτης της καρδιάς

Γράφει η Κυριακή Μπεϊόγλου

Ελεγε πως ήταν κι εκείνος ένας στρατιώτης. Θα χαμογελάσετε σίγουρα, αλλά αυτός έτσι ένιωθε. Δεν πολεμούσε σε κάποιον μεγάλο πόλεμο, δεν φορούσε στολή, και το καλύτερο από όλα; Δεν είχε ανώτερους. Πολεμούσε ενάντια στις πτυχές της κοινωνίας που αλλοτριώνουν, πολεμούσε τον κυνισμό και τη μισανθρωπία, και κυρίως πολεμούσε υπέρ των ουσιαστικών προσωπικών σχέσεων και των αληθινών αισθημάτων.

Τώρα, θα νομίζετε ότι αυτό είναι μια εύκολη υπόθεση. Αλλά αν το σκεφτούμε καλύτερα θα δούμε πως είναι πράγμα δύσκολο καθώς ο «φόβος» για να μην απογοητευτούμε ή πληγωθούμε μας οδηγεί συχνά σε επιφανειακές επαφές. Ο «στρατιώτης» πάντως πίστευε πως ο φόβος είναι μεν δικαιολογημένος -ποιος δεν έχει απογοητευτεί από κάποιον άλλον;- αλλά είναι ένα συναίσθημα που πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με ειλικρίνεια. Ειλικρίνεια. Καταστροφική λέξη πολλές φορές κάτω από την πίεση των κοινωνικών συμβάσεων που συχνά μας επιβάλλουν μια υποκριτική συμπεριφορά.

Εκείνος όμως διαφωνούσε με αυτές τις πρακτικές. Ελεγε πως το κέντρο της Γης είναι η καρδιά του ανθρώπου. Οποιος θέλει πραγματικά να ταξιδέψει μέχρι τα πέρατα της Γης, ανεξαρτήτως από το ποσά σημαιάκια ξένων χωρών έχει κολλήσει στο ψυγείο του ή στον λογαριασμό του ίνσταγκραμ, θα πρέπει να κάνει την καταβύθιση στην καρδιά του άλλου για να πει πως γνώρισε τον κόσμο.

Σ’ αυτό, μας έλεγε, κρίνεται ο πολιτισμός της ανθρωπότητας. Η τελική σφραγίδα που θα αφήσουμε. «Μα ποια νομίζετε πως είναι τώρα η εικόνα του πλανήτη από ψηλά; Μηχανές και τάφοι».

Αυτό ναι, μας ταρακούνησε αρκετά. Προσπάθησα να σχηματίσω την εικόνα στο μυαλό μου. Σαν να 'χε δίκιο τούτος ο πολεμιστής, αυτός ο στρατιώτης της καρδιάς. Και καταμεσής του καλοκαιριού, σκέφτηκα ανθρώπους να κάθονται στους κήπους, στα μικρά μπαλκόνια, στις μεγάλες ταράτσες. Υπό το φως των αστεριών και του φεγγαριού. Να μιλάνε, να γελάνε. Να σιωπούν και να κοιτάζουν ψηλά τον ουρανό του Αυγούστου.

Κι έτσι μακάρι να αποτυπωθεί η Γη και ο πολιτισμός της. Από καρδιά σε καρδιά. Με το μεγαλείο της ανθρωπότητας και όχι με τα φρικτά λάθη της. «Αν είναι να υπάρξει τέτοιος "στρατός" θέλω να καταταγώ», είπα στον φίλο. Μα εκείνος χαμογέλασε. «Δεν πρόκειται, αλλά… si vas amari, ama, αν θέλεις να σε αγαπούν, αγάπα…».

«Το κράτος δεν πρέπει να στέλνει το ΣΔΟΕ»

Μια ακόμη επίθεση σε βάρος ελεγκτών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, είναι το τελευταίο από μια σειρά βίαιων περιστατικών κατά ελεγκτών που έχουν σημειωθεί το τελευταίο διάστημα, τα οποία εξελίσσονται σε καθημερινότητα.

Η άγρια επίθεση με καρέκλα από έναν επιχειρηματία της Μαγνησίας είχε σαν αποτέλεσμα να καταλήξει στο Νοσοκομείο με κάταγμα στο χέρι μια ελεγκτής που είχε το «θράσος» να βεβαιώσει τρεις παραβάσεις στο κατάστημά του. Η προφορική καταδίκη από το Υπουργείο Οικονομικών δεν αρκεί για να αποκρύψει τις ευθύνες που έχει η κυβέρνηση για την έξαρση της φοροδιαφυγής και την επιθετικότητα κάποιων επιχειρηματικών, ειδικά σε τουριστικά και κοσμικά μέρη.

Οι επιθέσεις έχουν συγκεκριμένη χρονική αφετηρία και «ηθικό αυτουργό» που φρόντισε να δαιμονοποιήσει τους ελεγκτές. Ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος τον Ιούνιο κατά την προεκλογική περίοδο υποσχόταν σε επαγγελματίες ότι θα σταματήσουν οι έλεγχοι για φοροδιαφυγή απαντώντας σε παράπονα για τους πολλούς ελέγχους του Τσίπρα!

Και φρόντισε από τις πρώτες μέρες στην εξουσία να κάνει ένα δώρο σε λαθρεμπόρους,  φοροφυγάδες και απατεώνες, καταργώντας το ΣΔΟΕ και το ΣΕΠΕ. Αντίστοιχη κατάσταση επικρατεί πλέον στην αγορά εργασίας καθώς μόνο την τελευταία εβδομάδα καταγράφηκαν τρεις καταγγελίες για επιθέσεις εργοδοτών με όπλα και μαχαίρια ή βασανισμούς σε βάρος εργαζομένων σε τουριστικές περιοχές, απόρροια και αυτά της «ζούγκλας» που εγκαθιδρύει η νέα κυβέρνηση.

Ο Πρωθυπουργός φρόντισε να καταργήσει κάθε ελεγκτικό μηχανισμό και να τους θέσει υπό τον απόλυτο έλεγχό του ακόμη και κόντρα σε κάθε συνταγματικό κανόνα ή ευρωπαϊκό δίκαιο. Φαίνεται ότι του «ξέφυγε» η ΑΑΔΕ, όχι τυχαία καθώς είναι μια πραγματικά ανεξάρτητη αρχή που συστήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά ελέγχεται απόλυτα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Κάτι φαίνεται να ήξεραν οι «θεσμοί» και φρόντισαν να θωρακίσουν την ανεξαρτησία για το μέλλον. 

Η περιστολή των ελέγχων για φορολογικά και εργασιακά ζητήματα αποτέλεσε κεντρικό, σχεδόν επίσημο, πολιτικό αφήγημα της ΝΔ στην προεκλογική περίοδο, κάτι που εκτός από φτηνή δημαγωγία, αποτυπώνει και μια παρωχημένη πολιτική αντίληψη για την κατανομή των φορολογικών βαρών και τη μεροληψία του κράτους. Αυτοί που θα πληρώσουν τα «σπασμένα» αρχίζουν να το νιώθουν... 

Πηγή

Αφού σε ξεπλύναμε, πες κι άλλα…

Γράφει ο Νίκος Παπαδογιάννης

Ο ακροδεξιός φοιτητής που ήταν φόβος και τρόμος στις αίθουσες της Νομικής πανηγυρίζει για το τέλος «της ανομίας της άκρας αριστεράς» στα Πανεπιστήμια

To έκπαγλον ήθος, η ξεδιαντροπιά και η οπισθοδρόμηση της κυβέρνησης που κλήθηκε από τον πάνσοφο ελληνικό λαό να απαλλάξει τη χώρα από την «κομμουνιστική λαίλαπα» του ΣυΡιΖα θα μπορούσαν να συνοψιστούν σε ένα τσιτάτο 18 λέξεων: «Ιστορική ημέρα: η Βουλή καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο, το άσυλο της ανομίας και της βίας της άκρας αριστεράς».

Υπογραφή, Μαυρουδής Βορίδης, το μεσημέρι της 8ης Αυγούστου 2019. Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ειδικευμένος όχι στην τσάπα, αλλά στο τσεκούρι. Ετών, 55. Δύο χρόνια μεγαλύτερος από εμένα.

Όταν η αφεντιά μου πέρασε τα πρώτα μαθήματα της Φιλοσοφικής Σχολής, το όνομα «Βορίδης» ήταν ήδη θρύλος στο κτίριο της οδού Σόλωνος. Για την ακρίβεια, φόβος και τρόμος. Και όχι για την …ακροαριστερή δράση του ανδρός.

«Ανομία και βία της άκρας αριστεράς», ξεσπαθώνει σήμερα, ανερυθρίαστα. Θα μπορούσα να σας διηγηθώ χαρτί και καλαμάρι τις τραυματικές αναμνήσεις μου από εκείνα τα ρομαντικά χρόνια, τα ποτισμένα με το φοιτητικό αίμα αθώων και ενόχων και με τα τίμια δακρυγόνα του Δροσογιάννη. Ωστόσο, θεωρώ προτιμότερο να διαβάσετε το άρθρο του Πέτρου Κατσάκου, από την παλιά, καλή, αλήστου μνήμης, Ελευθεροτυπία.

Τα γεγονότα στα οποία αναφέρεται ο συνάδελφος συνέβησαν στις 22 Απριλίου 1986, λίγες μέρες πριν τις φοιτητικές εκλογές εκείνης της χρονιάς και «καπάκι» στην 19η επέτειο της εθνοσωτηρίου, η οποία έβρισκε τους νοσταλγούς της Δικτατορίας στις επάλξεις.

Ο νυν υπουργός της αγροτιάς ήταν τότε γενικός γραμματέας της Νεολαίας της φιλοχουντικής ΕΠΕΝ, εκλεκτός του ίδιου του φυλακισμένου Παπαδόπουλου και διάδοχος του αγλαού Μιχαλιολιάκου. Κοστούμι και γραβάτα δεν είχε φορέσει ακόμη. Σημειωτέον, ότι η Εθνική Πολιτική Ένωσις έλαβε 2,29% των ψήφων στις Ευρωεκλογές του 1984, μολονότι νεοσύστατη, και έστειλε στις Βρυξέλλες έναν ευρωβουλευτή, τον τύποις αρχηγό της Χρύσανθο Δημητριάδη.

Έγραψε, λοιπόν, ο αυτόπτης μάρτυς Κατσάκος, για την «μαχαιριά που στάζει πύον»:

Κανείς δεν πρόλαβε να τους μετρήσει. Μπήκαν ουρλιάζοντας «κουμούνια θα πεθάνετε» και ανοίγοντας τα μαύρα δερμάτινα μπουφάν τους έβγαλαν τους σουγιάδες και όρμηξαν. Τρομαγμένοι αρχίσαμε να τρέχουμε δεξιά αριστερά ζητώντας καταφύγιο. Το πάτωμα γέμισε καφέδες, τσιγάρα και σημειώσεις. Έτρεξα στη σκάλα αριστερά. Λίγα μέτρα πιο πέρα ήταν η «κατάληψη» της Β Θεολογικής. Ανεβαίνοντας τη σκάλα ένιωσα ένα κάψιμο στον δεξί μηρό. Δεν ασχολήθηκε άλλο μαζί μου. Με προσπέρασε τρέχοντας αφήνοντάς μου μόνο μια μαχαιριά. Μετά χτύπησε τον Γιώργο. Τον χτύπησε με το μαχαίρι στο κεφάλι. Ακολούθησε συμπλοκή με μέλη των Αριστερών Συσπειρώσεων που βγήκαν από τη Β Θεολογική. Άγριο ξύλο και πολλές μαχαιριές. Θυμάμαι μας πήγαν στον Ευαγγελισμό. Ο Γιώργος ήταν άσχημα χτυπημένος στο κεφάλι και τον κράτησαν. Οι περισσότεροι φύγαμε φοβισμένοι, χωρίς ράμματα για να μην δώσουμε τα στοιχεία μας και μπλέξουμε με μπάτσους και γονείς. Την άλλη μέρα η Ελευθεροτυπία έγραφε για 9 τραυματίες. Έκανα μέρες να ξαναπατήσω το πόδι μου στη σχολή. Άφησα την πληγή να θρέψει μόνη της σε ένα ημιυπόγειο στην Κυψέλη. Εκείνη που δεν έκλεισε, όμως, ήταν η πληγή στη μνήμη. Έσταζε αίμα κάθε φορά που τον έβλεπα. Σα γάγγραινα στο μυαλό ήταν όταν τον έβλεπα να καμαρώνει στο Κάραβελ δίπλα στον Λεπέν. Ένιωθα ένα κάψιμο όταν τον έβλεπα χρόνια αργότερα να μπαίνει στη Βουλή χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη. Με έπνιγε η μπόχα όταν τον έβλεπα να ξεπλένεται σχεδόν κάθε βράδυ στην τηλεοπτική κολυμπήθρα. Όσο και να τον ξέπλυναν όμως, όσα συγχωροχάρτια και να του έδωσαν για την ακτιβιστική δράση των νεανικών του χρόνων, εγώ πάντα θα τον θυμάμαι με το σουγιά στο χέρι να ουρλιάζει «κουμούνια θα πεθάνετε» και κάθε φορά που τον βλέπω ασυναίσθητα θα αγγίζω μια παλιά μαχαιριά, που κάθε 22 Απριλίου στάζει πύον.

Αυτά τα εξαίσια συνέβησαν όχι στους δρόμους, όπου υπήρχε πάντοτε ο κίνδυνος της τσιμπίδας του νόμου (έστω, από τα αιμοσταγή Πασοκικά ΜΑΤ, που εξαπέλυαν «επιχειρήσεις αρετής» στα γειτονικά Εξάρχεια), αλλά μέσα στο ταλαίπωρο κτίριο της Νομικής. Μέσα. Στο αμφιθέατρο Σαριπόλων, αν δεν με απατά η μνήμη.

Μόλις την προηγούμενη μέρα, είχε πέσει άγριο ξύλο ανάμεσα σε ΔΑΠίτες και ΚΝίτες. Το κεντρικό συμβούλιο της ΕΦΕΕ συνεδρίαζε με αντικείμενο την υποβολή μήνυσης ενάντια στον φοιτητή της Νομικής Μάκη Βορίδη, τον φόβο και τον τρόμο που λέγαμε παραπάνω.  Για την …ακροαριστερή άνομη δράση του, ντε!

Ένα χρόνο νωρίτερα, σύμφωνα με άλλο δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, ο Βορίδης είχε διαγραφεί από τον Σύλλογο των Φοιτητών της σχολής από το 1985 κιόλας, ως φασίστας. Μάλιστα η πρωτοβουλία ανήκε στη ΔΑΠ του Κωστή Χατζηδάκη. Ναι, αυτού του Κωστή Χατζηδάκη. Η περίφημη φωτογραφία του Βορίδη με το τσεκούρι είναι από διαδήλωση της ίδιας χρονιάς.

Συνήθως, οι ομάδες κρούσης εμφανίζονταν στη Νομική τις βραδυνές ώρες, αλλά εκείνη η έφοδος έγινε πρωί, για να βλέπουμε και πού βαράμε, με σκοτώσουμε κανέναν και έχουμε άλλο.

Όλα αυτά τα θαυμαστά, συνέβησαν μέσα στο άσυλο του Ασύλου. Το Άσυλο, που πρόσφερε τότε άσυλο όχι στη «βία των Μαρξιστών», για την οποία μίλησε ο Βορίδης σε συνέντευξή του στον (εννοείται) Ελληνικό Κόσμο, ούτε στην «ανομία της άκρας αριστεράς», για να δανειστώ ξανά το χθεσινό του τιτίβισμα, αλλά στην ακραία βία της άκρας δεξιάς. Οι «μαρξιστές» είχαν σπάσει προεκλογικά τραπεζάκια. Οι ΕΠΕΝίτες έσπασαν κεφάλια. Μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας. Υπό την αιγίδα του ασύλου. Και φυσικά έφυγαν ανενόχλητοι.

«Νεανικές τρέλες», απαντάει μέσες άκρες ο Βορίδης, όποτε ερωτάται για το τσεκούρι του και για τους τραμπουκισμούς των συνοδοιπόρων του. Και γιατί όχι; Εφ’ όσον ο ελληνικός λαός τον ξέπλυνε ξανά και ξανά με την ψήφο του, δικαίως κοκορεύεται από το βήμα της Βουλής και παραληρεί για την «ανομία και τη βία της άκρας αριστεράς». Τώρα που απουσιάζουν από τα έδρανα οι Χρυσαυγίτες, πρέπει κάποιος να αναπληρώσει το κραυγαλέο κενό τους.

Περασμένα ξεχασμένα, βρε! Αφού σε ψηφίσαμε και μάλιστα αυτοδύναμο, πες κι άλλα! Εσύ μας αξίζεις, εσύ και οι όμοιοί σου, οπότε θα το καταπιούμε το πύον αδιαμαρτύρητα, μέχρι να φτάσει στο λαρύγγι.         

Ενα σκάνδαλο που είναι απλώς σκευωρία

Γράφει ο Τάσος Παππάς

Στο αρχείο μπήκε η υπόθεση Σαμαρά για τη Novartis με απόφαση της κυρίας Τουλουπάκη και ο πρώην πρωθυπουργός, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και τα δεξιά μέσα ενημέρωσης ξεσπάθωσαν: «Στο αρχείο μπαίνει η σκευωρία εκείνων που νόμιζαν ότι ανακάλυψαν το μεγαλύτερο σκάνδαλο». Προκύπτουν όμως ορισμένα ερωτήματα:

● Αν η κυρία Τουλουπάκη χθες ήταν τουλάχιστον ύποπτη επειδή ενέπλεξε έναν πρώην πρωθυπουργό και μερικά κορυφαία στελέχη της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ, σήμερα που βάζει τις υποθέσεις τους στο αρχείο τι πρέπει να υποθέσουμε; Οτι έκανε λάθος όταν τους έψαχνε; Οτι παρασύρθηκε από μάρτυρες που είχαν δόλιους σκοπούς; Οτι τα στοιχεία των αμερικανικών αρχών ήταν σαθρά ή –ακόμη χειρότερα– χαλκευμένα;

Οτι σωστά έπραξε μέχρι τώρα γιατί υπήρχαν καταγγελίες και σωστά πράττει σήμερα που τοποθετεί τις υποθέσεις στο αρχείο γιατί από την έρευνα της δεν βγήκαν ενδείξεις που να δικαιολογούν την παραπομπή; Οτι πιέστηκε από κάποιους να βάλει στο κάδρο πρωτοκλασάτους παράγοντες του συναινετικού δικομματισμού για να πληγούν τα κόμματα που αντιπολιτεύονταν τον ΣΥΡΙΖΑ;

Μήπως να υποθέσουμε ότι μετά τον θόρυβο που σηκώθηκε, τις απειλές που δέχτηκε από τη Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ, τις μηνύσεις που κατατέθηκαν εναντίον της από πρωταγωνιστές της ιστορίας, τα δηλητηριώδη δημοσιεύματα των φιλικών στη Ν.Δ. μέσων ενημέρωσης, τις βιτριολικές φήμες που είχαν στόχο τη συκοφάντησή της, φοβήθηκε, έκανε πίσω και αποφάσισε να μη συνεχίσει την έρευνα για να μην έχει περιπέτειες;

Με την ευκαιρία, αναρωτιέμαι πώς πρέπει να συμπεριφερθεί ένας εισαγγελέας όταν κατά τη διάρκεια της έρευνάς του πέφτει πάνω σε πολιτικό πρόσωπο; Να κλείσει τα μάτια; Πιθανόν θα κατηγορηθεί για κουκούλωμα. Να αρχίσει διεξοδική έρευνα; Ενδεχομένως θα τον εγκαλέσουν ότι κινείται με ιδιοτελή κίνητρα. Οπότε, «ου μπλέξεις». Θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο και την καριέρα σου εξασφαλισμένη. Αν παρουσιαστούν κάποια προβληματάκια με τη συνείδησή σου, μην ανησυχήσεις, με την κατάλληλη αγωγή αυτό το άχρηστο «όργανο» θα μείνει σε κατάσταση ύπνωσης.

● Τελικά υπάρχει σκάνδαλο Novartis; Μερικοί από τους εμπλεκομένους αρνούνται κατηγορηματικά να υιοθετήσουν τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό. Μιλούν για υπόθεση Novartis που την έστησε η συμμορία του μεγάρου Μαξίμου όταν ενοικιαστής του ήταν ο Τσίπρας σε συνεργασία με επίορκους δικαστικούς.

Κάποιοι προσπαθούν να ισορροπήσουν και κάνουν λόγο και για σκάνδαλο και για σκευωρία. Υπάρχει σκάνδαλο, λένε, αλλά αφορά μόνο γιατρούς, μέλη επιτροπών, υπηρεσιακούς παράγοντες, όχι όμως τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, οι οποίοι επόπτευαν τον χώρο, αλλά δεν είχαν πάρει χαμπάρι ούτε τις συναλλαγές κάτω από το τραπέζι ούτε τις περίεργες εισηγήσεις των επιτροπών για την τιμολόγηση των φαρμάκων, που ήταν πολύ βολικές για την εταιρεία, ούτε βεβαίως τα ποσά που διακινούνταν.

Δεν είναι λοιπόν διεφθαρμένοι· φέρθηκαν απλώς με ηλίθιο τρόπο, αφού δεν αντελήφθησαν το μέγεθος της ρεμούλας. Και ως γνωστόν, η ηλιθιότητα δεν είναι ποινικό αδίκημα, ακόμη κι όταν πάρει διαστάσεις επιδημίας.

● Και κάτι τελευταίο: Μπορεί κάποιος να μου πει μια περίπτωση διεφθαρμένου πολιτικού που να μην έχει καταγγείλει σκευωρία εις βάρος του από τους πολιτικούς αντιπάλους του; Ακόμη κι αν τα στοιχεία φωνάζουν, ακόμη κι αν τον έχουν πιάσουν με τη γίδα στην πλάτη, ακόμη κι αν έχει καταδικαστεί τελεσίδικα, ακόμη κι αν βρίσκεται στη φυλακή, αυτός θα επιμένει ότι είναι θύμα συνωμοσίας και δικαστικής πλάνης. Το φαινόμενο, πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι ελληνικό.       

Με τροπολογία της τελευταίας στιγμής δεν κατεδαφίζονται τα τουριστικά αυθαίρετα (!) παρά του ότι η κυβέρνηση είχε κάνει σημαία της την τραγωδία στο Μάτι

Μία από τις πολλές (ν)τροπολογίες που κατατέθηκε τα τελευταία λεπτά στο πολυνομοσχέδιο της νέας κυβέρνησης, αφορά την αναστολή κατεδάφισης των τουριστικών αυθαιρέτων για 30 μέρες.

Η τροπολογία κατατέθηκε από τον βουλευτή Κώστα Κατσαφάδο ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ σημείωσε ότι δεν πρέπει να γίνουν κατεδαφίσεις λόγω Αυγούστου και την ενδεχομένως κακή εικόνα που θα δουν οι …τουρίστες (μπλουντόζες κλπ).

Επίσης ανέφερε και τις αρνητικές παρενέργειες που θα είχε η κατεδάφιση εν μέσω θέρους για τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους σε αυτές.

  

Εν πολλοίς δηλαδή οι αυθαίρετοι εργοδότες να κάνουν ανενόχλητοι τη «μπάζα» τους τον Αύγουστο για ακόμη μία χρονιά και από Σεπτέμβρη …βλέπουμε, ενώ τα δικαιώματα των εργαζομένων είναι η στάχτη στα μάτια για την τακτοποίηση συμφερόντων.

Μετά το σάλο ο βουλευτής έχει συμπεριλάβει στην αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας του, ότι μετά τη λήξη της εν λόγω προθεσμίας «θα γίνει κατεδάφιση των κατασκευών που εμπίπτουν στη ρύθμιση, με αυστηρή παρακολούθηση από τις αρμόδιες υπηρεσίες και γι’ αυτό το Υπουργείο Ανάπτυξης δεσμεύεται».

Το «μούδιασμα» για την συγκεκριμένη τροπολογία παρέμεινε καθώς η κυβέρνηση είχε κάνει προεκλογική της «σημαία» την τραγωδία στο Μάτι, στην οποία τα αυθαίρετα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.

 Πηγή

Οι The Three Mooges και η φίμωση στον καιρό του Διαδικτύου

Όσοι έχουν έντονη παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ξέρουν ότι πότε-πότε κάποιοι λογαριασμοί χρηστών χάνονται, γίνονται απροσπέλαστοι, απενεργοποιούνται -όχι από πρωτοβουλία του ιδιοκτήτη τους αλλά ως τιμωρία επειδή ο ιδιοκτήτης του λογαριασμού «παραβίασε τους όρους της κοινότητας».

Αυτό στην αργκό του Φέισμπουκ λέγεται «του έριξαν το προφίλ», ή πιο απλά «έριξαν τον τάδε» (ή την τάδε). Ποιοι τον έριξαν; Τον έριξαν κάποιοι που κατήγγειλαν, οργανωμένα, ότι μια του δημοσίευση «παραβίαζε τους όρους» επειδή περιείχε γυμνό ή επειδή χρησιμοποιούσε εκφράσεις μίσους ή παραβίαζε κάποιον άλλον από τους κανόνες. Το Φέισμπουκ δέχεται καταγγελίες για τέτοιες «ανάρμοστες» δημοσιεύσεις, τις εξετάζει και στην αρχή επιβαλλει μια ποινή προσωρινού αποκλεισμού, ο οποίος σε περίπτωση υποτροπής μπορεί να γίνει μόνιμος.

Αυτή είναι η γενική περιγραφή αλλά τα πράγματα στην πράξη δεν είναι τόσο αθώα. Φαίνεται ότι παίζει κάποιο ρόλο όχι τόσο ή όχι μονο η βασιμότητα της καταγγελίας αλλά και ο αριθμός των καταγγελιών κι έτσι μια οργανωμένη ομάδα μπορεί, αν βάλει στο στόχαστρο κάποιον λογαριασμό, να τον «ρίξει» και μόνο με το πλήθος των καταγγελιών. Φαίνεται επίσης πως όταν κάποιος τιμωρηθεί προσωρινά, τότε αρκεί να βρεθούν μια ή δυο ακόμα παλιές ανάρμοστες δημοσιεύσεις του για να θεωρηθεί υπότροπος.

Έχω έναν φίλο, πολύ αξιόλογο στον επιστημονικό του τομέα, που έχει γίνει στόχος κάποιων ομάδων (είναι γκέι, ειναι και αντιεθνικιστής, και εκφράζει ανοιχτά τις προτιμήσεις του) κι έτσι κάθε τόσο του ρίχνουν το προφίλ. Στις περιπτώσεις αυτές, έχεις έτοιμο ένα δεύτερο εφεδρικό προφίλ που το χρησιμοποιείς όσο είναι τιμωρημένο το πρώτο. Αλλά η λύση αυτή δεν ειναι τόσο πρακτική διότι στο εφεδρικό προφίλ δεν έχεις όλους τους φίλους σου.

Ακόμα πιο σοβαρά είναι τα πράγματα όταν παύει η δημοσίευση «σελίδων» του Φέισμπουκ. Σε αντίθεση με τα ατομικά προφίλ, οι σελίδες δεν έχουν όριο «φίλων» και συνήθως διευθυνονται όχι από ένα αλλά από περισσότερα άτομα. Ακριβώς επειδή μια σελίδα μπορεί να έχει δεκάδες χιλιάδες φίλους και εκατοντάδες δημοσιεύσεις, η απενεργοποίησή της είναι πιο σημαντικό γεγονός.

Σήμερα θα παρουσιάσω το ιστορικό της αναστολής δημοσίευσης μιας τέτοιας σελίδας του Φέισμπουκ, της σελίδας The Three Mooges, η οποία είχε πολύχρονη παρουσία και χιλιάδες αναγνώστες. Περιστασιακά την παρακολουθούσα: είχε σατιρικό περιεχόμενο αλλά και έντονη δράση σε πρωτοβουλίες αλληλεγγύης σε μετανάστες και πρόσφυγες. Επειδή όμως δεν έχω πλήρη εποπτεία του περιεχομένου που είχε, δεν αποκλείω να δημοσίευε και πράγματα κατακριτέα -αλλά ακόμα κι αυτό το υποθετικό θα δικαιολογούσε τάχα τη φίμωση;

Πριν όμως παρουσιάσω την ανάρτηση του ιδρυτή της σελίδας The Three Mooges, θέλω να αναφερθώ επιτροχάδην σε ένα όχι εντελώς άσχετο θέμα -άλλωστε, για τον λόγο αυτό με προσέγγισαν φίλοι της σελίδας Three Mooges, απορώντας μήπως τα Ελληνικά Χόαξες μπορούσαν να έχουν κάποια ανάμιξη στην τιμωρία της σελίδας τους.

Πράγματι, πριν από 2-3 εβδομάδες δημοσίευσα στο Φέισμπουκ μια δήλωση με την οποία γνωστοποίησα την αποχώρησή μου από την ομάδα επιστημονικών συμβούλων των Ellinika Hoaxes (ΕΗ), επειδή θεώρησα ότι ορισμένες δημόσιες τοποθετήσεις του αρχισυντάκτη των ΕΗ ήταν έντονα κομματικές και έτσι στερούσαν την έξωθεν καλή μαρτυρία -σαν να βλέπεις τον επικεφαλής του οργάνου αξιολόγησης διαιτητών ποδοσφαίρου να πετάει μπουκάλια από την κερκίδα των φανατικών.

Περισσότερα για την ιστορία αυτή μπορείτε να διαβάσετε σε μια συνέντευξη που έδωσα, στην οποία, πέρα από την προσωπική μου ανάμιξη, θέτω και το γενικότερο ζήτημα της αδιαφάνειας με την οποία λειτουργούν οι οργανισμοί εξακρίβωσης στοιχείων. Δεν θέλησα να αφιερώσω άρθρο του ιστολογίου στο ζήτημα, διότι δεν μου αρέσει να ανακατεύω το ιστολόγιο με τις μη συγγραφικές προσωπικές μου ασχολίες.

Ωστόσο, όπως είπα, η συνεργασία μου με τα ΕΗ ήταν ο λόγος για τον οποίο με προσεγγισαν κάποιοι φίλοι των Three Mooges. Πράγματι, τα ΕΗ συνεργάζονται με το Φέισμπουκ ως οργανισμός εξακρίβωσης στοιχείων (fact-checking) και στο πλαίσιο αυτό, αν έχω καταλάβει καλά, επιβάλλουν «ποινές» σε ιστοτόπους που εντοπίζονται να διαδίδουν φέικ. Δεν ξέρω αν έχουν τη δυνατότητα να προτείνουν και τη διακοπή της δημοσίευσης μιας σελίδας στο ΦΒ.

Ωστόσο, επειδή οι Three Mooges ηταν σατιρική σελίδα και όχι ενημερωτική, δεν νομίζω ότι έχουν τα ΕΗ ανάμιξη στη συγκεκριμένη υπόθεση. Η αδιαφάνεια της λειτουργίας τους παραμένει και είναι σοβαρό πρόβλημα δημοκρατίας, αλλά στην περίπτωση των Mooges η αίσθησή μου είναι ότι έπεσαν θύμα οργανωμένης στοχοποίησης από ομάδες με μαζικά ριπόρτ, πράγμα που θέτει επί τάπητος τον τρόπο με τον οποίο επιβάλλονται αυτές οι ποινές στο Φέισμπουκ.

threemoogesΚλείνω παραθέτοντας την επιστολή του Skouliki Tom, του διαχειριστή των Three Mooges:

Καλημέρα σε όλους.

Σας γράφει To Skouliki Tom, ο δημιουργός και μοναδικός διαχειριστής της σελίδας The Three Mooges εδώ και 7 χρόνια. Αυτό που ακολουθεί είναι ένας απολογισμός, το στερνό αντίο των επτά αυτών ετών.

Ξεκινήσαμε τις Μούτζες 3 παιδιά την Πρωτοχρονιά του 2013, εγώ παρέα με την Will I Am και τον One Eyed Bert, σύντομα όμως προσωπικές υποχρεώσεις δεν τους επέτρεψαν να ασχοληθούν με τη σελίδα και το μπλογκ, οπότε η διαχείριση έμεινε αποκλειστικά σε εμένα.

Αυτή ήταν λοιπόν η συντακτική oμάδα των The Three Mooges, που τα έπαιρνε από παντού και ήταν στο payroll όλων των κομμάτων και των επιχειρηματιών. Ένας άνθρωπος.

Αυτά τα 7 χρόνια μετράω συνολικά 540 μέρες ban στο προσωπικό μου προφίλ από τις χιλιάδες αναφορές που είχε δεχτεί η σελίδα, κυρίως από φασίστες αλλά όχι μόνο. Έχω δεχτεί μηνύσεις, απειλές και ύβρεις κάθε είδους, έχω διαβάσει για το πρόσωπό μου – τρόπος του λέγειν – οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε από χρυσαυγίτες, νεοδημοκράτες, συριζαίους, κκέδες, βάζελους, γαύρους, αεκτζήδες, βίγκαν, φεμινιστές, χριστιανόπληκτους, άθεους, αναρχικούς, ό,τι κυκλοφορεί και δεν κυκλοφορεί εκεί έξω.

Ήμουν πάντα της λογικής η σελίδα να μην ρίχνει bans, να μην κλειστεί σε μια φούσκα όπου θα τα λέμε όσοι συμφωνούμε μεταξύ μας, εκτός αν τα σχόλια ήταν ρατσιστικά ή χυδαία.

Αυτά τα 7 χρόνια, κάναμε δεκάδες ραδιοφωνικές εκπομπές – το The Three Mooges Radio Show – παρέα με την One Eyed Bert, τον Jorge, τον NuKuSu και τη Lydia Bgr μέχρι το 2016, διατηρήσαμε ένα μπλογκ με χιλιάδες κείμενα το οποίο σταμάτησα να ανανεώνω το 2017 στο ζενίθ της επισκεψιμότητάς του κι έτσι έμεινε μόνο η σελίδα την οποία και διαχειριζόμουν μέχρι πρόσφατα με μικρή βοήθεια από τον NuKuSu.

Ξεκίνησα τη σελίδα στα 26 και σήμερα είμαι στα 33 μου. Μεγάλωσα μαζί της και μεγάλωσε μαζί μου. Ό,τι έχω κάνει αυτά τα 7 χρόνια συνδέεται με τις Three Mooges. Ήμουν περισσότερο To Skouliki Tom και λιγότερο ο εαυτός μου.

Προσπάθησα πάντα να τα βάζω με την εξουσία, όποια κι αν ήταν αυτή, να είμαι κοντά στους αδύναμους, να βοηθάω άλλες σελίδες και να αναδεικνύω ευαίσθητα ζητήματα και θέματα που θάβονταν από τα κυρίαρχα μέσα, να γκρινιάζω επί παντός επιστητού, να στηλιτεύω τα κακώς κέιμενα, χωρίς να στοχοποιώ κανέναν απλό χρήστη, χωρίς να κάνω τη σελίδα pop, χωρίς να της αλλάξω χαρακτήρα και να την κάνω εμπορική και χωρίς να βγάλω ποτέ ούτε μισό ευρώ.

Κλείσαμε με περισσότερους από 121.000 followers και μηνιαία απήχηση που ξεπερνούσε τα 2 εκατομμύρια ανθρώπους.

Αρνήθηκα να μπω σε κόμματα και να γράψω σε έντυπα που μου προτάθηκαν, πράγμα που δεν μετανιώνω ούτε στιγμή και νιώθω δικαιωμένος κρίνοντας από την εξέλιξη και των κομμάτων και των εντύπων αυτών.

Δεν ήξερα κανέναν και δεν με ήξερε κανένας όταν ξεκίνησα. Φρόντισα να μην με ξέρει ούτε τώρα. Στην πορεία γνώρισα πάρα πολύ κόσμο, είτε που διατηρούσε σελίδες, είτε φεησμπουκοπερσόνες, μπλόγκερς, όλο αυτό το συνάφι που δραστηριοποιείται εδώ μέσα. Τους γνώρισα όλους. Θα κρατήσω τους λίγους αξιόλογους από αυτούς και θα πετάξω τη συντριπτική πλειοψηφία που είναι εντελώς για τα σκουπίδια, κάτι ξεπουλημένα τομάρια που μόνο όταν εξαφανιστούν τα προφίλ τους θα καταλάβουν πόσο πουθενάδες και ανύπαρκτοι είναι.

Αν λυπάμαι που έκλεισαν οι Μούτζες; Καθόλου. Όταν οικειοθελώς είσαι «υπάλληλος», αμισθί μάλιστα μιας πολυεθνικής που βγάζει εκατομμύρια από τη δωρεάν παρουσία σου στην πλατφόρμα της, δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις. Ξέρεις ότι παίζεις στο παιχνίδι της από το οποίο σε πετάει όποτε γουστάρει, όπως κι έγινε.

Στην εποχή του άκρατου θετικισμού, ήταν φυσικό όλη αυτή η υστερία της πολιτικής κορεκτίλας, για την οποία έχουν μερίδιο ευθύνης και οι χρήστες – και για την οποία φωνάζαμε εμείς και άλλοι εδώ και χρόνια -, να γυρίσει μπούμερανγκ, σε σημείο που είναι πια αδύνατο να γράψεις το οτιδήποτε ξεφεύγει από τα αποστειρωμένα guidelines της πλατφόρμας, τα οποία εννοείται ότι εξυπηρετούν τα δικά της επιχειρηματικά συμφέροντα και γίνονται συνεχώς αυστηρότερα και πιο συντηρητικά.

Σε ένα περιβάλλον λοιπόν, όπου θα επιτρέπονται μόνο τα σκυλάκια, τα γατάκια, οι χαζοχαρούμενες ειδήσεις και το merchandise, χώρος για σελίδες όπως η δική μας δεν υπήρχε.

Όλες οι αναφορές που δεχτήκαμε ήταν παραπλανητικές, εκμεταλλευόμενες τον αστείο αλγόριθμο του facebook που κρίνει λέξεις και εικόνες out of context. Ό,τι ανέβαζα γινόταν αναφορά για αυτό ακριβώς που στηλίτευε. Μέχρι που οι αναρτήσεις που έπεσαν ήταν δεκάδες πια και το οριστικό ban αναπόφευκτο. 60.000 αναρτήσεις είναι σαν μην έγιναν ποτέ. 7 χρόνια εξαφανίστηκαν μέσα σε μια στιγμή.

Αυτό που δεν χάθηκε όμως είναι αυτό ακριβώς που προσπαθούσε να θυμίζει η σελίδα. Ο λόγος για τον οποίο υπήρχε. Για να θυμίζει καθημερινά ότι αυτό που ζούμε δεν είναι η κανονικότητα και ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.

Αν πέτυχε κάτι πραγματικά ουσιαστικό η σελίδα; Πιστεύω πως ναι, πέρα από τον χαρακτήρα της αντιπληροφόρησης που είχε.

Πρώτον, κατάφερε σε συνεργασία με το Omnia TV (facebook.com/omniawebtv/) να διοργανώσει σειρά προβολών και ανοιχτών δημόσιων ενημερωτικών συζητήσεων σχετικά με τη Δίκη της Χρυσής Αυγής, σε μια εποχή που δεν ασχολιόταν με τη Δίκη κανείς και για αυτό ευχαριστώ προσωπικά τα παιδιά του Omnia και τους δικηγόρους της Πολιτικής Αγωγής για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν.

Δεύτερον, μέσα από τη σελίδα δημιουργήθηκε η Mano Aperta, η μεγαλύτερη κοινωνική κουζίνα στην Ελλάδα, μια απίστευτη ομάδα ανθρώπων, που λειτουργεί αθόρυβα εδώ και 3,5 χρόνια έχοντας προσφέρει περισσότερες από 250.000 μερίδες δωρεάν φαγητού σε όλα τα Εξάρχεια, στον Πειραιά, στη Βαρβάκειο, στη Μάνδρα, στο Μάτι και όπου αλλού έχει χρειαστεί.

Χωρίς τις Μούτζες που ήταν το βασικό παράθυρό της στον ψηφιακό κόσμο, θα χρειαστεί τη βοήθειά σας για να συνεχίσει το έργο της και παρακαλώ να τη στηρίξετε.

Για το τέλος, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες τις σελίδες, σε όλους τους ανθρώπους από τους οποίους δανείστηκα περιεχόμενο για τη σελίδα – προσπαθούσα πάντα να τους κάνω mention – και ιδιαίτερα στο Luben για τη συνεχή στήριξη στην κουζίνα μας.

Παράλληλα, ένα εξίσου μεγάλο συγγνώμη για τα λάθη και τις αστοχίες μου σε περιεχόμενο σαν διαχειριστής των Three Mooges. Ξέρω ότι μέσα σε 7 χρόνια ήταν πολλά, ελπίζω λιγότερα από τα σωστά και τα εύστοχα

Έγραψα τα παραπάνω κάπως σκόρπια και αυθόρμητα, όπως μου έρχονταν στο μυαλό. Δεν θέλω να κουράσω άλλο, οπότε κάπου εδώ σας αφήνω.

Αγαπημένε μοναδικέ αναγνώστη, ο αληθινός αγώνας δίνεται στον πραγματικό κόσμο και εκεί είναι το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί, όχι εδώ μέσα.

Καλή αντάμωση στους δρόμους, λοιπόν.

Με αγάπη,

To Skouliki Tom

(Ανήθικο δίδαγμα: Στις πρόσφατες εκλογές δεν πήγα να ψηφίσω. Δεν θα πάω ούτε στις επόμενες, ούτε στις εκλογές μετά από αυτές, ούτε ποτέ ξανά μέχρι να αλλάξει κάτι ριζικά, μέχρι να σταματήσουμε να παίζουμε με τους δικούς τους κανόνες σε ένα παιχνίδι εκ προοιμίου χαμένο, όπου ο δημόσιος διάλογος είναι ανύπαρκτος, οι πράξεις δεν έχουν καμία σημασία, οι έννοιες διαστρεβλώνονται, η φωνή των πολλών φιμώνεται και τα μόνα που επικρατούν είναι η λογική της αισθητικής και των fake news. Μέχρι την τελική νίκη!)  

πηγή

Απαντήσεις εργατολόγων στις αντεργατικές τροπολογίες Βρούτση

Τις τέσσερις αιφνιδιαστικές τροπολογίες που ενέταξε ο Γιάννης Βρούτσης στο διυπουργικό νομοσχέδιο λίγα λεπτά πριν την ψηφοφορία του καταργώντας διατάξεις στοιχειώδους προστασίας των εργαζομένων από εργολάβους και παράνομες απολύσεις σχολίασαν σήμερα δύο γνωστοί εργατολόγοι. Νέα δήλωση του υπουργού Εργασίας.

Με τις χθεσινές αλλαγές ορίζεται πλαφόν στις καταβαλλόμενες συντάξεις, καταργείται η υποχρέωση των εργοδοτών να αιτιολογούν απολύσεις, η ευθύνη εργολάβων/υπεργολάβων απέναντι στους εργαζομένους τους, και το «πάγωμα» των προθεσμιών κατάθεσης αγωγής κατά απόλυσης εάν βρίσκεται σε εξέλιξη μια συμφιλιωτική διαδικασία.

Μιλώντας στο news247.gr ο Κώστας Τσουκαλάς τόνισε ότι θίγονται τα εργατικά δικαιώματα. «Το ότι έπρεπε να αιτιολογείται σπουδαίος λόγος απόλυσης ήταν ένας φραγμός στην αυθαιρεσία. Δεν το βιώσαμε στην πράξη καθώς κράτησε για πολύ λίγο καιρό» είπε και πρόσθεσε πως δεν αποτελεί σοβαρό επιχείρημα της κυβέρνησης ότι με την αλλαγή δεν στιγματίζεται ο εργαζόμενος.

«Η διάταξη για τις εργολαβικές εταιρείες έδινε δυνατότητες διεκδίκησης στους εργαζομένους όσον αφορά την ευθύνη έναντι των δικαιωμάτων τους (…) Στην ουσία οι εργολαβικές εταιρείες φαίνεται πως θα παίξουν πάλι ένα μεγάλο ρόλο με το δημόσιο και τις αναθέσεις έργων. Στα νοσοκομεία είχε αλλάξει αυτό και είχαν γίνει συμβάσεις απ' ευθείας με τους εργαζόμενους, κάτι που φαίνεται να τροποποιείται ξανά» σημείωσε ο ίδιος.

Για το πλαφόν στις ανώτατες συντάξεις στο δωδεκαπλάσιο της εθνικής σύνταξης που αντιστοιχεί στα 20 έτη ασφάλισης, ο κ. Τσουκαλάς είπε αυτό «αφορά ελάχιστες συντάξεις στην πραγματικότητα. Είναι ένα πλαφόν τώρα που τίθεται το οποίο δεν είναι παράλογο, θα μπορούσε να είναι στα 5.000, πιο κοντά δηλαδή στο ανώτατο όριο ασφαλιστικών εισφορών, αλλά παράλογο δεν το χαρακτηρίζει κανείς».

Σε δήλωσή του στο ethnos.gr ο εργατολόγος Γιάννης Καρούζος υπογράμμισε ότι η διάταξη κατάργησης του βάσιμου λόγου απόλυσης πάσχει αντισυνταγματικότητας, αφού παραβιάζει τον βασικό κανόνα της ασφάλειας του δικαίου.

«Η διάταξη νόμου κατά την άποψή μου, με την διατύπωση που περιλαμβάνει στο περιεχόμενό της, ότι δηλαδή καταργούνται αφότου ίσχυσαν οι προηγούμενες διατάξεις θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα για τις καταγγελίες των συμβάσεων εργασίας των εργαζόμενων, που είχαν στο μεταξύ συντελεστή με βάση το πρόσφατο καθεστώς, ειδικά δε εκείνων των εργαζόμενων που προσέφυγαν στην Επιθεώρηση Εργασίας κι ανεστάλη η προθεσμία δικαστικής προστασίας τους» ανέφερε.

Και συμπλήρωσε πως κατά την άποψή του ο νόμος δεν «πρέπει να έχει αναδρομική εφαρμογή, διότι δεκάδες υποθέσεις από εκκρεμείς αγωγές θα έχουν αρνητικό αποτέλεσμα για τους εργαζόμενους, ενώ η αναδρομική εφαρμογή του νόμου θα αναγκάσει τις επιχειρήσεις στο να επαναλάβουν τις απολύσεις, θέμα το οποίο είναι τεράστιο. Το υπουργείο θα πρέπει να αποσαφηνίσει αν η διάταξη θα έχει αναδρομική ισχύ, ειδάλλως, η διάταξη πάσχει συνταγματικότητας, αφού παραβιάζει τον βασικό κανόνα της ασφάλειας του δικαίου».

Γ. Βρούτσης: Τέλος στις «χρυσές συντάξεις»

Από τη δική του πλευρά, ο κ. Βρούτσης υποστηρίζει πως η κυβέρνηση της Ν.Δ. επαναφέρει «την προστατευτική "ασπίδα" του εργαζόμενου» και ισχυροποιεί το εργατικό δίκαιο!

Όπως δήλωσε ο υπουργός θα περικοπούν αναδρομικά οι «χρυσές συντάξεις», γιατί «δεν θα ήταν κοινωνικά δίκαιο να παραμείνουν. Θα υπάρξει μείωση καταβολής στις συντάξεις σε ποσοστό 20% μέχρι να ισοσταθμιστεί».

«Το θέμα με τις περίφημες χρυσές συντάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μια ανοιχτή πληγή για το υπουργείο. Δεν ήταν ούτε ηθικό, ούτε δίκαιο να δοθούν. Υπήρχε τρία χρόνια με το νόμο Κατρούγκαλου» πρόσθεσε.

Όσον αφορά στο πλαφόν στις συντάξεις είπε πως «αν περάσουμε τις 25 Αυγούστου που θα ξανά ανοίξει η Βουλή, έχουμε πληρωμή συντάξεων. Χθες το επείγον ήταν να υπάρξει η τροπολογία για να λειτουργήσουν οι υπηρεσίες και να μην υπάρξει άλλη πληρωμή συντάξεων, που θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου αν δίνονταν οι "χρυσές συντάξεις" του ΣΥΡΙΖΑ».

Τέλος, διαβεβαίωσε ότι δεν θα γίνουν απολύσεις και επιτέθηκε ξανά στην προηγούμενη κυβέρνηση λέγοντας το εξής: «Αν πίστευε ο ΣΥΡΙΖΑ ότι στήριζε τους εργαζόμενους θα έφερνε το νομοσχέδιο νωρίτερα κι όχι τον Μάιο του 2019. Έλεγε ότι μ' αυτή τη διάταξη θα προστατεύσουμε τους εργαζόμενους και δεν θα γίνουν απολύσεις. Μετά την ψήφιση της διάταξης του ΣΥΡΙΖΑ, οι απολύσεις αυξήθηκαν κατά 17.000 και μέχρι και τον Ιούλιο υπήρξε αύξηση των απολύσεων σε κάθε μήνα. Η διάταξη λειτούργησε αντίθετα» ισχυρίστηκε.   

πηγή

Από ντροπή και μόνο…

Γράφει ο Απόστολος Λυκεσάς

…σύρονται αυτές οι γραμμές. Τα έφερε η ζωή και δεν υπήρξα ούτε είμαι άστεγος. Μακαρίζω την τύχη μου, τις επιλογές μου και, κυρίως, τους ανθρώπους που έστερξαν να με ταΐσουν, να με μορφώσουν, με έμαθαν να σκέφτομαι, μου στάθηκαν όταν οι αέρηδες φυσούσαν ανάποδα, μου έδειξαν τον δρόμο, έβαλαν το χέρι τους στον ώμο μου όταν ήθελα απεγνωσμένα στήριγμα – και δεν εννοώ με όλα αυτά και άλλα τόσα μόνο τους γονείς μου.

Βαδίζοντας τα τελευταία δέκα χρόνια της κρίσης ανάμεσα σε συντρίμμια, συλλέκτης καταστροφών από τη φύση του επαγγέλματος, προσπαθούσα πίσω από την επαγγελματική ψυχραιμία να κρύψω ένα είδος απόγνωσης που δεν μπορεί να εκφραστεί εύκολα με λόγια, όταν έπρεπε να χειριστώ τέτοιες ιστορίες. Πολλές φορές με έπιανα να διαολοστέλνω γι' αυτό το είδος υποκρισίας τον εαυτό μου, που ήθελε να ουρλιάξει και σιωπούσε, καταπίνοντας την ντροπή για τα προνόμια που η ζωή μού είχε παραχωρήσει.

Η αστεγία έχει μια αγριότητα που δεν μεταφράζεται στη γλώσσα της στοιχειώδους κανονικότητας του βίου. Μου απομένει μόνο η ντροπή κάθε που αγοράζω τη «Σχεδία». Την ντροπή μπορείς να την καταπιείς, αλλά αν είναι ειλικρινής δεν χωνεύεται με τον χρόνο. Οι άστεγοι είναι πολύ περισσότερα πράγματα από το προσωπικό τους δράμα. Είναι η απόδειξη της αδυναμίας μας να αλλάξουμε τον κόσμο. Διότι η απανθρωπιά τούτου του κόσμου, του συστήματος που τον συναρθρώνει, μπορεί σε μια στιγμή να σε στείλει κάτω από τη γέφυρα.

Εβλεπα χθες τις φωτογραφίες του πρωθυπουργού στην υποδοχή της Εθνικής Αστέγων. Τα χαμόγελα του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Δόμνας Μιχαηλίδου. Και δυσκολεύομαι να καταλάβω, γιατί χαμογελούσαν; Είναι που αδυνατούν προφανώς να σκεφτούν ότι τούτη η Εθνική δεν είναι μια ομάδα -τα μέλη της οποίας είναι γενναίοι άνθρωποι- που μπορεί να μας κάνει να περηφανευόμαστε ως άτομα και ως κοινωνικό σύνολο. Κανονικά, αν υπάρχει η περίφημη κανονικότητα, κάποιο είδος της, κάπου, θα έπρεπε όλοι να ντρεπόμαστε.

Ακόμη και για το έχει μας, την όποια περιουσία διαθέτει καθένας και καθεμιά. Διότι μεταξύ άλλων, ακόμη και σήμερα, είναι τόσοι και τόσες ανά την επικράτεια που διατελούν ως υποψήφιοι και υποψήφιες να στελεχώσουν τούτη την Εθνική. Διότι ο πρωθυπουργός και το κόμμα του έχουν την άποψη ότι δεν φταίει κανένα σύστημα, φταίει το κεφάλι του καθενός, είναι που τόσο μπορούσε, ή τόσο άξιζε, οπότε το να χάσει κανείς το σπίτι του είναι κάτι σαν θεία δίκη, όπου θεός είναι ένας τραπεζίτης, ένα ανώνυμο φαντ, μια οφσόρ, ένας γιάπης, που αποφασίζουν ότι, αφού χρωστάς, αφού δεν μπορούσες να πληρώσεις, τότε τι άπλωσες το χέρι, τζάμπα θα σου δίναμε τα δάνεια;

Ο πρωθυπουργός είδε την Εθνική Αστέγων και χαμογελούσε. Οπότε μπορούμε ελεύθερα να καταλάβουμε ό,τι θέλουμε γιατί έχει τόσο σοβαρό ύφος όταν μιλά σε ομίλους «ιδεών» που βλέπουνε τους «ανάξιους» πένητες με περιφρόνηση.

ΑΑΔΕ: Ποιες εφορίες θα συγχωνευτούν σε Αττική και Θεσσαλονίκη

Σε νέες συγχωνεύσεις εφοριών, σε Αττική και Θεσσαλονίκη, θα προχωρήσει από τις αρχές του επόμενου έτους η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), επισημαίνοντας ότι μόλις ολοκληρωθούν οι απαιτούμενες κατά τον νόμο διαδικασίες εύρεσης των σχετικών κτηρίων, θα ολοκληρωθούν οι εξής συγχωνεύσεις:

Από 10/2/2020: Η ΔΟΥ Β΄ Περιστερίου (ΔΟΥ Α-Β Τάξης), στη ΔΟΥ Α΄ Περιστερίου (ΔΟΥ Α-Β Τάξης), με δημιουργία ΔΟΥ Α΄ Τάξης.

Από 9/3/2020: Η ΔΟΥ ΙΔ΄ Αθηνών (ΔΟΥ Α-Β Τάξης), στη ΔΟΥ Γαλατσίου (ΔΟΥ Α-Β Τάξης), με δημιουργία ΔΟΥ Α΄ Τάξης.

Από 6/4/2020: Η ΔΟΥ ΣΤ΄ Θεσσαλονίκης (ΔΟΥ Α-Β Τάξης), στη ΔΟΥ Δ΄ Θεσσαλονίκης (ΔΟΥ Α΄ Τάξης).

Από 8/6/2020: Η ΔΟΥ Α΄ Θεσσαλονίκης (ΔΟΥ Α-Β Τάξης), στη ΔΟΥ Ιωνίας Θεσσαλονίκης (ΔΟΥ Α-Β Τάξης), με δημιουργία ΔΟΥ Α΄ Τάξης.

Από 22/6/2020: Η ΔΟΥ Η΄ Θεσσαλονίκης (ΔΟΥ Α-Β Τάξης), στη ΔΟΥ Καλαμαριάς (ΔΟΥ Α-Β Τάξης), με δημιουργία ΔΟΥ Α΄ Τάξης.

Σήμερα στη Φορολογική Διοίκηση υπάγονται συνολικά 113 ΔΟΥ (61 Α΄ Τάξης, 47 Α΄-Β΄ Τάξης και 5 Β΄ Τάξης), ενώ μετά την υλοποίηση του σχεδίου αναδιάρθρωσης, οι ΔΟΥ που θα προκύψουν θα είναι 106 (65 Α΄ Τάξης, 36 Α΄-Β΄ Τάξης και 5 Β΄ Τάξης).

Σύμφωνα με την ΑΑΔΕ, οι παράγοντες οι οποίοι συνεκτιμήθηκαν για την ορθολογικότερη αναδιάρθρωση των ΔΟΥ είναι οι εξής:

Η ποιοτικότερη εξυπηρέτηση των φορολογούμενων, λαμβάνοντας υπόψη, μεταξύ άλλων τις ποσοτικά και ποιοτικά μεγαλύτερες ανάγκες των επιτηδευματιών (Φυσικών- Νομικών Προσώπων), καθώς και των ειδικών κατηγοριών (αγρότες).

Η ανάγκη δημιουργίας περιφερειακών μονάδων (ΔΟΥ Α΄ Τάξης) που θα παρέχουν πλήρες εύρος υπηρεσιών προς τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.

Η διαρκής ηλεκτρονικοποίηση πληθώρας συναλλαγών και διαδικασιών των ΔΟΥ, η οποία επιτρέπει την εξυπηρέτηση των πολιτών και των επιχειρήσεων, χωρίς την ανάγκη φυσικής παρουσίας τους στις ΔΟΥ.

Οι επιχειρησιακές δυνατότητες των ΔΟΥ (εμπειρία, τεχνογνωσία, τεχνικός εξοπλισμός).

Το οξύτατο πρόβλημα των κτιριακών υποδομών, στο οποίο συγκαταλέγεται τόσο το κόστος στέγασης όσο και η επάρκεια και η παλαιότητα των εγκαταστάσεων.

Η αξιοποίηση κατά προτεραιότητα κτιρίων που ανήκουν ή βρίσκονται στη διάθεση του Δημοσίου.

Η ορθολογικότερη κατανομή των ανθρώπινων πόρων. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι από τον παραπάνω κύκλο αναδιάρθρωσης των ΔΟΥ, υπολογίζεται ότι θα εξοικονομηθούν 37 άτομα προσωπικό, τα οποία αφού εξεταστούν οι προτιμήσεις τους, το προφίλ τους αλλά και οι υπηρεσιακές ανάγκες, θα τοποθετηθούν σε άλλες υπηρεσίες της ΑΑΔΕ.

Η ανάγκη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού για την οργάνωση των φορολογικών υπηρεσιών με γνώμονα τη σύγχρονη ΔΟΥ της επόμενης δεκαετίας.

 Κέρδος online