Ενα σκάνδαλο που είναι απλώς σκευωρία

Γράφει ο Τάσος Παππάς

Στο αρχείο μπήκε η υπόθεση Σαμαρά για τη Novartis με απόφαση της κυρίας Τουλουπάκη και ο πρώην πρωθυπουργός, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και τα δεξιά μέσα ενημέρωσης ξεσπάθωσαν: «Στο αρχείο μπαίνει η σκευωρία εκείνων που νόμιζαν ότι ανακάλυψαν το μεγαλύτερο σκάνδαλο». Προκύπτουν όμως ορισμένα ερωτήματα:

● Αν η κυρία Τουλουπάκη χθες ήταν τουλάχιστον ύποπτη επειδή ενέπλεξε έναν πρώην πρωθυπουργό και μερικά κορυφαία στελέχη της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ, σήμερα που βάζει τις υποθέσεις τους στο αρχείο τι πρέπει να υποθέσουμε; Οτι έκανε λάθος όταν τους έψαχνε; Οτι παρασύρθηκε από μάρτυρες που είχαν δόλιους σκοπούς; Οτι τα στοιχεία των αμερικανικών αρχών ήταν σαθρά ή –ακόμη χειρότερα– χαλκευμένα;

Οτι σωστά έπραξε μέχρι τώρα γιατί υπήρχαν καταγγελίες και σωστά πράττει σήμερα που τοποθετεί τις υποθέσεις στο αρχείο γιατί από την έρευνα της δεν βγήκαν ενδείξεις που να δικαιολογούν την παραπομπή; Οτι πιέστηκε από κάποιους να βάλει στο κάδρο πρωτοκλασάτους παράγοντες του συναινετικού δικομματισμού για να πληγούν τα κόμματα που αντιπολιτεύονταν τον ΣΥΡΙΖΑ;

Μήπως να υποθέσουμε ότι μετά τον θόρυβο που σηκώθηκε, τις απειλές που δέχτηκε από τη Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ, τις μηνύσεις που κατατέθηκαν εναντίον της από πρωταγωνιστές της ιστορίας, τα δηλητηριώδη δημοσιεύματα των φιλικών στη Ν.Δ. μέσων ενημέρωσης, τις βιτριολικές φήμες που είχαν στόχο τη συκοφάντησή της, φοβήθηκε, έκανε πίσω και αποφάσισε να μη συνεχίσει την έρευνα για να μην έχει περιπέτειες;

Με την ευκαιρία, αναρωτιέμαι πώς πρέπει να συμπεριφερθεί ένας εισαγγελέας όταν κατά τη διάρκεια της έρευνάς του πέφτει πάνω σε πολιτικό πρόσωπο; Να κλείσει τα μάτια; Πιθανόν θα κατηγορηθεί για κουκούλωμα. Να αρχίσει διεξοδική έρευνα; Ενδεχομένως θα τον εγκαλέσουν ότι κινείται με ιδιοτελή κίνητρα. Οπότε, «ου μπλέξεις». Θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο και την καριέρα σου εξασφαλισμένη. Αν παρουσιαστούν κάποια προβληματάκια με τη συνείδησή σου, μην ανησυχήσεις, με την κατάλληλη αγωγή αυτό το άχρηστο «όργανο» θα μείνει σε κατάσταση ύπνωσης.

● Τελικά υπάρχει σκάνδαλο Novartis; Μερικοί από τους εμπλεκομένους αρνούνται κατηγορηματικά να υιοθετήσουν τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό. Μιλούν για υπόθεση Novartis που την έστησε η συμμορία του μεγάρου Μαξίμου όταν ενοικιαστής του ήταν ο Τσίπρας σε συνεργασία με επίορκους δικαστικούς.

Κάποιοι προσπαθούν να ισορροπήσουν και κάνουν λόγο και για σκάνδαλο και για σκευωρία. Υπάρχει σκάνδαλο, λένε, αλλά αφορά μόνο γιατρούς, μέλη επιτροπών, υπηρεσιακούς παράγοντες, όχι όμως τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, οι οποίοι επόπτευαν τον χώρο, αλλά δεν είχαν πάρει χαμπάρι ούτε τις συναλλαγές κάτω από το τραπέζι ούτε τις περίεργες εισηγήσεις των επιτροπών για την τιμολόγηση των φαρμάκων, που ήταν πολύ βολικές για την εταιρεία, ούτε βεβαίως τα ποσά που διακινούνταν.

Δεν είναι λοιπόν διεφθαρμένοι· φέρθηκαν απλώς με ηλίθιο τρόπο, αφού δεν αντελήφθησαν το μέγεθος της ρεμούλας. Και ως γνωστόν, η ηλιθιότητα δεν είναι ποινικό αδίκημα, ακόμη κι όταν πάρει διαστάσεις επιδημίας.

● Και κάτι τελευταίο: Μπορεί κάποιος να μου πει μια περίπτωση διεφθαρμένου πολιτικού που να μην έχει καταγγείλει σκευωρία εις βάρος του από τους πολιτικούς αντιπάλους του; Ακόμη κι αν τα στοιχεία φωνάζουν, ακόμη κι αν τον έχουν πιάσουν με τη γίδα στην πλάτη, ακόμη κι αν έχει καταδικαστεί τελεσίδικα, ακόμη κι αν βρίσκεται στη φυλακή, αυτός θα επιμένει ότι είναι θύμα συνωμοσίας και δικαστικής πλάνης. Το φαινόμενο, πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, δεν είναι ελληνικό.