Αρκεί “Η Χρυσή Αυγή στη φυλακή”;

 

 γράφει ο Γιώργος Πλειός   

 

Ό,τι κι αν πιστεύουν οι πρώην ψηφοφόροι της,  η Χρυσή Αυγή κρίθηκε από το αρμόδιο δικαστήριο, αλλά και από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού ως «εγκληματική οργάνωση», που βαρύνεται με τη διάπραξη  σωρείας εγκλημάτων. Από πολιτική άποψη η ΧΑ ήταν μια ναζιστική  οργάνωση που αντέγραψε κατά γράμμα την ιδεολογία, τη δομή και τον τρόπο δράσης των Γερμανών ναζί, τους οποίους όσοι τους γνώρισαν και βρίσκονται ακόμα εν ζωή θυμούνται καλά.  Η λογική της ΧΑ ήταν απλή και πρωτόγονη: κατάλυση της Δημοκρατίας, ιδιαίτερα των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών,  με τη χρήση βίας («οι λόγχες θα ακονίζονται στα πεζοδρόμια έλεγε ο κωμικός φυρερίσκος). Αν η ΧΑ είχε αναρριχηθεί στην εξουσία δεν θα έκανε εντός και εκτός χώρας λιγότερα εγκλήματα από ότι οι Γερμανοί ναζί.

 

Όμως η ΧΑ δεν έπεσε από τον ουρανό. Ήταν οργανωμένη πολιτική έκφραση του «χρυσαυγιτισμού» ως ιδεολογίας, πυρήνα της οποίας αποτελεί η κρατική ιδεολογία  που καλλιεργείται επί δεκαετίες και διαχέεται μέσω πλήθους κοινωνικών θεσμών. Ποια είναι τα νήματα που την συναποτελούν; η εθνοκεντρική πλην κενή ουσιώδους περιεχομένου αρχαιοπληξία, που υψώνεται επί του δόγματος ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι απόγονοι των αρχαίων σε ευθεία γραμμή: ο ισοπεδωτικός αντιτουρκισμός η οποία υπαγορεύει ότι όλοι οι Τούρκοι είναι ίδιοι και εξ ορισμού εχθροί της Ελλάδας (και που θέλει να πάρουμε σοβαρά τη θέση ότι η σημερινή Τουρκία είναι προέκταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπως αντίστοιχα το Ελληνικό κράτος είναι προέκταση των αρχαιοελληνικών πολιτικών σχηματισμών): ο φανατικός αντικομμουνισμός που καλλιεργήθηκε επί δεκαετίες, ιδιαίτερα μετά τον τέλος του εμφυλίου πολέμου, όχι μόνο με προπαγάνδα αλλά με και την άσκηση βίας ή  διακρίσεων εναντίον αριστερών και μη πολιτών: τον αντισλαβισμό (που ταυτίζει τους σλάβους εν γένει με τον κομμουνισμό και την πολιτιστική καθυστέρηση): το δίκαιο του αίματος, δηλαδή ότι «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι», κι ας είναι Έλληνες πολίτες εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που είτε στο πρόσφατο είτε στο  μακρινό παρελθόν δεν γεννήθηκαν από Έλληνες: την άποψη ότι. η θέση της γυναίκας είναι στην οικογένεια και το νοικοκυριό: και φυσικά τον ακραίο εθνικισμό. Όλα αυτά τα νήματα διαχέονται επί δεκαετίες μέσα από τα σχολικά βιβλία, την εκκλησία, το στρατό, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τις εφημερίδες, τις τελετές στις εθνικές και πολλές θρησκευτικές γιορτές (το μισαλλόδοξο «κάψιμο του Εβραίου» το βράδυ της Ανάστασης λ.χ. συνηθίζεται σε πολλές γωνιές της χώρας). Όλα αυτά αφού τα «καθάρισε» η ΧΑ από τις όποιες δημοκρατικές προσμίξεις, τα συστηματοποίησε σε ένα σύνολο και σε συνθήκες κρίσης τα έστρεψε σε μια γενικευμένη απόρριψη της Δημοκρατίας, καταλήγοντας ότι τα άτομα δεν έχουν δικαιώματα, π.χ. στην έκφραση γνώμης (αυτό αντανακλούσε το «εγέρθουτου» στους δημοσιογράφους), στην ιδιοκτησία (αυτό αντανακλούσε η καταστροφή της περιουσίας μικροπωλητών σε λαϊκές αγορές),  παρά μόνο το έθνος έχει δικαιώματα, των οποίων των περιεχόμενο ο ορίζει ο «φύρερ».

 

Έτσι, αντιγράφοντας τους Γερμανούς ναζί, και στο όνομα της συνέπειας προς την  «εθνικοσοσιαλιστική» ιδεολογία, έδρασε ο δολοφονικός της μηχανισμός που αποτελείτο από: α) τον «φύρερ», β) την ηγετική ομάδα υπό τον φύρερ, της οποίας κάθε μέλος είναι υπεύθυνο για μια ορισμένο τομέα οργάνωσης και δράσης (π.χ. τροφοδοσία, εξοπλισμό και στρατιωτική εκπαίδευση, εξασφάλιση οικονομικών πόρων, οργάνωση και καθοδήγηση των ταγμάτων εφόδου κοκ.) και γ) τα ίδια τα τάγματα εφόδου που ανέλαβαν δράση προκειμένου να υλοποιήσουν άμεσα τους σκοπούς της εγκληματικής οργάνωσης, με τη συνεχή και συστηματική διάπραξη δολοφονικών ενεργειών, επιθέσεων σε μέλη δημοκρατικών κομμάτων, εκφοβισμό του πληθυσμού κ.ά. 

 

Η καταδίκη της είναι πολύ σημαντική, όπως υπογραμμίστηκε παντοιοτρόπως . Πρώτον,  εξυψώνει το κύρος της δικαιοσύνης, και το αποκαθιστά λιγότερο ή περισσότερο, στις περιπτώσεις που τρώθηκε. Ένας λόγος περισσότερο για αυτό ήταν η συστοίχισή της με το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» όπως εκδηλώθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα πριν την έκδοση της απόφασης, αλλά και μετά από αυτήν κατά την λήψη της απόφασης για τον ορισμό των ποινών, τη (μη) χορήγηση αναστολής.

 

Δεύτερον, συμβάλλει στην ισχυροποίηση της δημοκρατίας και του δημοκρατικού αισθήματος των πολιτών, καθώς καταδικάστηκε ως εγκληματική η οργανωμένη άσκηση βίας κατά πολιτών (που εξ αυτού θα μπορούσε ή και θα έπρεπε να δικαστούν τα μέλη της εγκληματικής συμμορίας με τον αντιτρομοκρατικό νόμο). Καταδικάστηκαν έτσι και αρκετές πτυχές του οργανωμένου πολιτικά ρατσισμού «από τα κάτω», καθώς και άλλων μορφών αντιδημοκρατικών πρακτικών, ιδιαίτερα εναντίον μεταναστών. 

 

Τρίτον, αφήνει έκθετους τους πολιτικούς των κοινοβουλευτικών κομμάτων που αφενός επιχείρησαν να δημιουργήσουν γέφυρες συνεργασίας με την εγκληματική οργάνωση τη στιγμή που η ΧΑ εργάζονταν για την κατάλυση της Δημοκρατίας και αφετέρου υιοθέτησαν ή προσπάθησαν να υιοθετήσουν τη ρητορεία τους (λ.χ. τον αντικομμουνισμό, την εθνικιστική υστερία επ’ αφορμή υποθέσεων εξωτερικής πολιτικής όπως η συμφωνία των Πρεσπών κ.ά.) προκειμένου να επικρατήσουν στον κομματικό ανταγωνισμό. Τελικά, το μόνο που πέτυχαν ήταν να αφομοιωθούν λιγότερο ή περισσότερο από τον χρυσαγητισμό και να γίνουν ένα άλλο είδος εκφραστών του.  

 

Τέταρτον, αφήνει έκθετα όλα εκείνα τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους, ειδικότερα των κίτρινων φύλλων και σταθμών, διότι την ίδια ώρα που οι δημοκρατικοί πολίτες έβλεπαν τον κίνδυνο και ασκούσαν δριμεία κριτική, εκείνοι άδραξαν την ευκαιρία να σημειώσουν εμπορικές επιτυχές περιβάλλοντας πότε με το ένδυμα του προστάτη των εν κινδύνω ευρισκομένων Ελλήνων, πότε των πατριωτών και πότε των δυναμικών σέξι συμβόλων εκείνους που ταυτόχρονα διέπρατταν αδικήματα και σκορπούσαν φόβο στους δημοκρατικούς πολίτες είτε ενεργούς είτε όχι.

 

Έτσι, πέμπτον, η απόφαση αυτή συμβάλλει καθοριστικά να εξοβελιστεί ο φόβος από της γειτονιές των πόλεων και των χωριών, φόβος – τον οποίον σκορπούσαν οι εγκληματίες φασίστες. Έτσι, οι γειτονιές μπορούν να αναπνέουν ελεύθερα χωρίς το φόβο του ρατσιστικού ροπάλου ή της ψυχολογικής βίας πάνω τους. 

 

Έκτο, κλονίστηκε η θεωρία «των δυο άκρων» την οποία πολιτικοί από το χώρο του νεοφιλελευθερισμού, του νεοσυντηρητισμού, ακόμα και της εθνικιστικής ακροδεξιάς προσπαθούν ζωντανέψουν. Κάτι που το κάνουν στο πλαίσιο μιας εμφανούς  ή συγκεκαλυμένης αντικομμουνιστικής στάσης, ως βάση άσκησης κομματικού ανταγωνισμού. Αυτό που θεωρούσαν το «άλλο άκρο» ήταν εκείνο που με την καθημερινή του δραστηριότητα εκτός και εντός της δικαστικής διαδικασίας συνέβαλε καθοριστικά στη δικαστική συντριβή της εγκληματικής οργάνωσης. Η αστική δικαιοσύνη στάθηκε στη δική του πλευρά (και αντίστροφα). Κι ας προσπάθησαν εκπρόσωποι κοινοβουλευτικών κομμάτων αντί να σταθούν στην καταδίκη του φασισμού, να την χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήριο επίθεσης προς αυτό που ονομάζουν «το άλλο άκρο», μη συνειδητοποιώντας πως αυτό το άκρο ίσως είναι οι ίδιοι.

 

Ο ελληνικός φασισμός υπέστη συντριπτικό χτύπημα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορεί να επανέλθει. Ωστόσο ο χρυσαυγητισμός εξακολουθεί να είναι ισχυρός για τρεις λόγους. I) Τις ιδέες του έχουν υιοθετήσει φορείς της πολιτικής εξουσίας και έτσι τον έχουν απενοχοποιήσει και νομιμοποιήσει. II) O πυρήνας του η κρατική ιδεολογία όχι μόνο δεν έχει αποδυναμωθεί αλλά έχει γίνει πιο ισχυρή. III) Τρέφεται από τις αναταράξεις της οικονομικής κρίσης, πλέον και της υγειονομικής κρίσης (λ.χ. οι μετανάστες γίνονται τα εύκολα θύματα του κυνηγιού υπαιτίων για τη διάδοση της πανδημίας ή την αντιμετώπισή της με διαρκές lockdown των κέντρων διαμονής τους). Στις συνθήκες αυτές ωθεί όσους είναι φορείς της να συσπειρώνονται, να αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους (σε μετανάστες, μειονότητες, πολιτικούς αντίπαλους κ.ά.) και τόνωση της θέσης και της ταυτότητάς τους που απειλείται στην περιδίνηση.

 

Το ξερίζωμα του φασισμού προϋποθέτει ξερίζωμα του ρατσισμού και των διακρίσεων έναντι όσων είναι διαφορετικοί. Προϋποθέτει ξερίζωμα της πατριαρχίας, καθώς και της οικονομικής και πολιτικής εκμετάλλευσης των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων και εντέλει προϋποθέτεις ξερίζωμα της ίδιας της κοινωνικής ανισότητας που τον γεννάει.   

Πού πηγαίνουν τα σκάφη όταν γεράσουν;

 

 γράφει η Δήμητρα Παπουτσόγλου

 

Ένα σκάφος ζυγίζει σε πλαστικό κοντά όσο 5.000.000 καλαμάκια. Αν ανακυκλωθούν 365 σκάφη είναι σαν να έχουν καταργήσει οι Έλληνες τον φραπέ για έναν χρόνο.

 

Αν ανακυκλωθούν όλα τα σκάφη που υπάρχουν στη χώρα – περισσότερα από 180.000 σκάφη – είναι σαν να έχουν κάνει το καθήκον τους τρεις γενιές ανθρώπων στην ανακύκλωση πλαστικού.

 

Εάν δηλαδή επαναχρησιμοποιηθούν τα μισά στα ναυπηγεία της χώρας και τα άλλα μισά γίνουν φλίδες πλαστικού για καρέκλες εξοχικου και ό,τι μείνει οδηγηθεί στην τσιμεντοβιομηχανία για εναλλακτικό καύσιμο, θα ήταν άσχημα;

 

Αλλά αυτά δε λέγονται όπως γράφονται. Και κυρίως δε γίνονται.

 

Γιατί αν ειπωθούν θα πρέπει να φτύσουμε την καραμέλα που λέει ότι έχουμε όλοι ατομική ευθύνη και να πιούμε το πικρό ποτήριο που λέει ότι όταν κατασκευάζεται ένα πράγμα, όταν εισάγεται, όταν φορολογείται  – και ξανά φορολογείται, πρέπει να προβλέπεται που θα πάει όταν γεράσει και δεν μας είναι πια χρήσιμο.

 

Και όλο αυτό το σύστημα – πείτε το εκτεταμένη ευθύνη παραγωγού, πείτε το πληρώνω όσο πετάω, πείτε όπως θέλετε – πρέπει να το οργανώσει ένα κράτος, μια πολιτεία.

 

Να συντονίσει τον κατασκευαστή, τον αγοραστή, την ασφαλιστική, το λιμάνι, τον μαντρά που τελικά το φορτώνεται.

Μια πολιτεία πρέπει να τα κάνει όλα αυτά. Ένα υπουργείο για παράδειγμα. Ή και δύο και τρία υπουργεία μαζί.

 

Αλλά όχι.

 

Ας ασχοληθούμε με τα καλαμάκια και τα μπρελόκ.

 

Να μας εκβιάσει η Ευρωπαϊκή Ένωση με τους στόχους της, μετά να μας σύρει στα δικαστήρια με πρόστιμα και μετά με ψυχραιμία να το οργανώσουμε.

 

Εντωμεταξύ θα τα έχει πάρει η βροχή τα μισά, θα βουλιάξουνε τα υπόλοιπα, ψάξε βρες τα. Να φτιαχτούν υποδομές για 5.000 σκάφη. Τα μισά το ΕΣΠΑ τα άλλα μισά θα τα βάλει η μάνα μου.

 

Μία είναι η λύση που προκρίνεται για την ώρα: Να διοργανωθεί ημερίδα άμεσα.

 

* Η Δήμητρα Παπουτσόγλου είναι Φυσικός Περιβάλλοντος ΕΜΠ, MΕng.  

Επίθεση από Το Βήμα στον Σαμαρά: Ο λύκος κι αν εγέρασε…

 

Μετωπική επίθεση στον Αντώνη Σαμαρά πραγματοποιεί στη σημερινή του έκδοση Το Βήμα, με αρκετά δυνατή πρωτοσέλιδη προβολή. Η εφημερίδα κάνει λόγο στο ρεπορτάζ της για «βουβό θυμό στο Μαξίμου για τις ''κορόνες'' Σαμαρά», ενώ τιτλοφορεί σχετικό άρθρο της με τη ρήση «Ο λύκος κι αν εγέρασε».

Η Κυριακάτικη Δημοκρατία αναφερόμενη στο θέμα που προέκυψε από τη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού στην Καθημερινή, γράφει για «Πόλεμο βαρόνων πίσω από τη βεντέτα Σαμαρά-Κυριάκου». Η πρωτοσέλιδη προβολή της συνοδεύεται από φωτογραφίες των δύο ανδρών και της Ντόρας Μπακογιάννη.

Το Παρόν της Κυριακής, στον απόηχο και αυτό της συνέντευξης, και, γενικότερα, των εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά, καλεί: «Ούτε βήμα πίσω από τις κόκκινες γραμμές, κύριε Μητσοτάκη». 

πηγή

«Όχι» της Ιταλίας στο εμβόλιο της Astrazeneca για τους άνω των 55 ετών

 

Η ρυθμιστική αρχή φαρμάκων της Ιταλίας (AIFA) ανακοίνωσε ότι, αν και εγκρίνει τη χρήση του εμβολίου κατά της νόσου Covid-19 που παράγει η εταιρεία AstraZeneca, συνιστά τη χρήση του, για τους ενήλικες ηλικίας 55 ετών και κάτω.

 

«Η άφιξη ενός τρίτου εμβολίου είναι μια σημαντική συμβολή στη συνεχιζόμενη εκστρατεία εμβολιασμού», δήλωσε ο γενικός διευθυντής της AIFA Νίκολα Μαγκρίνι, ενώ, η ανακοίνωση της ιταλικής αρχής, επιβεβαίωσε πως το εμβόλιο της AstraZeneca έχει αποτελεσματικότητα περίπου 60%, κάνοντας όμως λόγο για έλλειψη ερευνητικών δεδομένων, που να δείχνουν ότι το εμβόλιο λειτουργεί και για τους πολίτες άνω των 55 ετών.

 

Η ανακοίνωση της ιταλικής ρυθμιστικής αρχής, έρχεται σε συνέχεια της σύστασης, ώστε το εμβόλιο της AstraZeneca για τον κορονοϊό να χορηγείται μόνο σε άτομα κάτω των 65 ετών, που εξέδωσε η αρμόδια επιτροπή εμβολίων της Γερμανίας.

 

Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί πως ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων, είχε εγκρίνει την χρήση του εμβολίου της AstraZeneca για ανθρώπους όλων των ηλικίων από 18 ετών και άνω, αναγνωρίζοντας όμως με τη σειρά του, ότι, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για τους ανθρώπους άνω των 55 ετών.

 

Ασφαλώς, οι συγκεκριμένες εξελίξεις, είναι ιδιαίτερα σημαντικές για την Ελλάδα, η οποία έχει επενδύσει σημαντικά στο εμβόλιο της AstraZeneca.

πηγή      

Αθηνά Λινού: Αυτά είναι τα μέτρα που δεν πήραμε και η Αττική μπήκε στο «κόκκινο»

 

Για τα μέτρα που έπρεπε να είχαν ληφθεί, ώστε να αποφευχθεί η νέα αύξηση κρουσμάτων, που οδήγησε σε νέους περιορισμούς και έβαλε στο «κόκκινο» την Αττική, μίλησε η Αθηνά Λινού.

 

Μιλώντας στο Open η καθηγήτρια Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών μίλησε στο Open και τόνισε πως «ήταν αναμενόμενο να αυξηθούν τα κρούσματα διότι κεντρικά μέτρα δεν είχαν παρθεί. Ενώ υπήρχε η τηλεργασία για το 50% των εργαζομένων, ελάχιστα εφαρμόστηκε και η εμπειρία μου ήταν ότι δεν είχε εφαρμοστεί καν στον δημόσιο τομέα και αυτό δείχνει μια άγνοια».

 

Όπως ανέφερε η κα. Λινού δεν πάρθηκαν μέτρα στις συγκοινωνίες, ενώ στο άνοιγμα των σχολείων, δεν τηρήθηκαν στο έπακρο, όπως τα τεστ στους εκπαιδευτικούς. Παρόλα αυτά, χαρακτήρισε θετικό το ότι δεν ανοίγουν τα λύκεια στις κόκκινες περιοχές και αυτό θα πρέπει να εξετάζεται κάθε εβδομάδα.

 

 

«Είναι απαραίτητο να αυξηθούν τα τεστ μεταξύ των εκπαιδευτικών που εξ’ ανάγκης βλέπουν πολλά παιδιά. Υπάρχουν χώροι που δεν αξιοποιούνται όπως θέατρα, χώροι του δήμου που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν. Στις οικογένειες, πρέπει να θυμηθούμε την κατάσταση στο πρώτο κύμα που καθαρίζαμε ακόμη και τις σακούλες των τροφίμων», είπε χαρακτηριστικά.

 

 

 

Δεν παρέλειψε μάλιστα να σχολιάσει τα στοιχεία που υπάρχουν για την μεταδοτικότητα του κορονοϊού στα παιδιά και εάν το άνοιγμα των σχολείων θα αυξήσει τα κρούσματα.

 

«Η έρευνα δείχνει ότι τα παιδιά μεταδίδουν τον ιό στο ¼ δηλαδή πολύ λιγότερο και το ίδιο ισχύει και για τη μετάδοση από τα παιδιά προς τους ενήλικες. Είναι σημαντικό να ελέγχονται οι εκπαιδευτικοί και για τη δημιουργία εστιών μέσα στα σχολεία. Ό,τι ισχύει για τα λύκεια θα έπρεπε να ισχύει και για τα φροντιστήρια», υπογράμμισε η Αθηνά Λινού.

 

Και προσθέτει: «Υπάρχουν μελέτες που έδειξαν ότι όταν τα παιδιά δεν πάνε στο σχολείο, υπάρχει κίνδυνος να έρθουν σε επαφή με άλλον πληθυσμό και η διασπορά να είναι μεγαλύτερη. Η προσέλευση εκ περιτροπής θα ωφελούσε και η διασπορά σε μεγαλύτερες τάξεις των μαθητών θα ωφελούσε. Έχουμε θέματα ανισότητας, υπάρχει επιβάρυνση σε φτωχότερες γειτονιές, όμως κάθε κρούσμα που αποφεύγουμε είναι ωφέλιμο».   

πηγή 

Η πρώτη ανίχνευση του νοτιο-αφρικανικού στελέχους στην περιοχή της Θεσσαλονίκης

 

Έκτακτη σύσκεψη μετά την ανίχνευση του στελέχους της νοτιο-αφρικάνικης μετάλλαξης του κορονοϊού, πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της Μητρόπολης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, στη Θεσσαλονίκη, υπό τον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, Νίκο Χαρδαλιά και τον πρόεδρο του ΕΟΔΥ, Παναγιώτη Αρκουμανέα.

 

Στη σύσκεψη συμμετείχαν, ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας, ο προϊστάμενος Πολιτικής Προστασίας της ΠΚΜ Μπάμπης Στεργιάδης, ο λοιμωξιολόγος του ΑΧΕΠΑ και μέλος της Επιτροπής του υπουργείου Σίμος Μεταλλίδης, ο δήμαρχος Νεάπολης – Συκεών Σίμος Δανιηλίδης και ο δήμαρχος Κορδελιού – Ευόσμου Κλεάνθης Μανδαλιανός.

 

Σε δηλώσεις του με το πέρας της σύσκεψης ο κ. Χαρδαλιάς επισήμανε:

 

«Η πρώτη ανίχνευση του νοτιο-αφρικανικού στελέχους είναι εδώ στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Δεν υπάρχει λόγος πανικού. Χρειάζεται ψυχραιμία, νηφαλιότητα. Αφορά σε στέλεχος της εκκλησίας και όχι ενδοεκκλησιαστική διασπορά. Σε κάθε περίπτωση με την εξαίρετη συνεργασία της Μητρόπολης και των ανθρώπων των ενοριών που εμπλέκονται προχωράμε σε σαρωτικούς ελέγχους, με μοριακούς ελέγχους και rapid test στην ευρύτερη περιοχή, ακολουθούμε το μονοπάτι των επαφών».

 

Ερωτηθείς για το κρούσμα απάντησε:

 

«Δεν γνωρίζουμε από που προήλθε. Γι’ αυτό γίνεται ιχνηλάτηση, για να μπορέσουμε να οριστικοποιήσουμε κάποια πράγματα. Έχουμε ενδείξεις και θα πάρουμε τα μέτρα που χρειάζεται»

 

Ο κ. Χαρδαλιάς, αναφορικά με τους εμβολιασμούς επισήμανε: «Δεν θα επηρεάσει τους εμβολιασμούς. Προχωράμε με βάση το σχέδιο μας. Παραμένουμε πιστοί στο αρχικό μας σχέδιο»

 

Όπως είπε ο πρόεδρος του ΕΟΔΥ, Παναγιώτης Αρκουμανέας, θα γίνουν μια σειρά από ενέργειες το επόμενο διάστημα έτσι ώστε να μπορέσει να εντοπιστεί και αν υπάρχει και άλλο στέλεχος.

 

«Θα ενημερωθείτε το επόμενο διάστημα για να μπορέσουμε να εντοπίσουμε εάν υπάρχει και άλλο στέλεχος. Οι επόμενοι δύο μήνες θα είναι πολύ δύσκολοι. Μέτρα, μάσκες όλοι» σημείωσε.

 

O περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας απηύθυνε έκκληση στους πολίτες να είναι ιδιαιτέρα προσεκτικοί .

 

«Πρέπει να ανταποκριθούμε και σε αυτήν την πρόκληση. Για μια ακόμη φορά πρέπει να αντιληφθούμε την κρισιμότητα των καταστάσεων. Κάνουμε όλοι μια προσπάθεια να πάρει μπρος η οικονομία μας. Αυτό όμως δεν μπορεί να μας οδηγήσει στο αντίθετο αποτέλεσμα. Γιατί αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, θα πρέπει πάλι να ληφθούν μέτρα».

 

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ  

Ο θάνατος του εστιάτορα

 

Σε σταυρόλεξο για πολύ δυνατούς λύτες έχει εξελιχθεί η επαναλειτουργία της εστίασης και η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει μία λύση καθώς τα λουκέτα έχουν ήδη αρχίσει να «σκάνε» μαζικά στην Αθήνα και στην περιφέρεια.

 

Και είναι λογικό, καθώς η εστίαση είναι ο κλάδος που έχει υποστεί το μεγαλύτερο σε διάρκεια λοκντάουν και πολλοί επιχειρηματίες, με ήδη συσσωρευμένες υποχρεώσεις, δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτούν μία επιχείρηση όταν δεν ξέρουν πότε και με ποιες προϋποθέσεις θα λειτουργήσει ξανά.

 

Αν κάνει κάποιος σήμερα μία βόλτα στο κέντρο της πρωτεύουσας, ιδιαίτερα στις γειτονιές που υπάρχουν πολλά εστιατόρια και καφέ - μπαρ, όπως το Κολωνάκι, το Γκάζι και του Ψυρρή, θα συναντήσει μία απογοητευτική – για να μην πούμε «τραγική» – εικόνα. Δεκάδες μαγαζιά στη σειρά, άδεια και παρατημένα, με τα ενοικιαστήρια ή ακόμα και πωλητήρια να είναι ήδη κρεμασμένα στους τοίχους και τις τζαμαρίες τους.

 

Επιχειρήσεις κλείνουν μαζικά, πριν προλάβουν να βγουν από το λοκντάουν

Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς αυτή τη στιγμή περίπου 50 επιχειρήσεις εστίασης έχουν κλείσει στο Κολωνάκι, ακόμα και στις πιο προνομιακές οδούς όπως η Σκουφά, η Τσακάλωφ και η Βαλαωρίτου.

 

Ακόμα χειρότερη εικόνα παρουσιάζουν περιοχές που είναι καθαρά εστιασμένες στη διασκέδαση, όπως του Ψυρρή, το Γκάζι κ.λπ., στις οποίες τα κλειστά μαγαζιά και τα δεκάδες που έχουν βάλει λουκέτο δημιουργούν ένα «απόκοσμο» σκηνικό.

 

Αλλά και εκτός κέντρου η εικόνα δεν είναι πολύ διαφορετική με αρκετά καταστήματα στα βόρεια προάστια της πρωτεύουσας να έχουν κατεβάσει ρολά σε Αγία Παρασκευή, Κηφισιά, Χαλάνδρι, Χολαργό και Νέα Ερυθραία. Επίσης λουκέτο έχουν βάλει και περίπου 40 καταστήματα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ενώ και στην περιφέρεια πολλές επιχειρήσεις έχουν κλείσει οριστικά.

 

Προβληματικά σενάρια

Κάποιοι καταστηματάρχες είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε πιθανό άνοιγμα στις αρχές Φεβρουαρίου, ένα σενάριο το οποίο απέκλεισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Αλλά ακόμα και αυτό το σενάριο, το οποίο έκανε λόγο για λειτουργία μόνο σε εξωτερικούς χώρους, είχε διχάσει την αγορά, καθώς πολλοί εξέφρασαν τον έντονο προβληματισμό τους τονίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο οι επιχειρήσεις δεν θα είναι βιώσιμες.

 

Ένας από αυτούς, ο πρόεδρος της ΠΟΕΣΕ Γιώργος Καββαθάς, είχε απορρίψει εξαρχής αυτό το σχέδιο ως μη βιώσιμο, καθώς θεωρεί ότι η προσπάθεια από ορισμένους να ανοίξουν χωρίς εσωτερικούς χώρους είναι άπελπις. Οι εστιάτορες εξηγούν ότι τα θερμαντικά σώματα σε εξωτερικούς χώρες δεν επαρκούν για όλες τις καιρικές συνθήκες, με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις να είναι καταδικασμένες να λειτουργούν για να «μπαίνουν μέσα».

 

Ζητείται «δίχτυ ασφαλείας» ακόμη και όταν τα καταστήματα ανοίξουν

Οι επιχειρηματίες του κλάδου ζητούν, όταν ανάψει το «πράσινο» φως για την εστίαση, να δοθεί η δυνατότητα για τη λειτουργία και τουλάχιστον του 50% των εσωτερικών χώρων. Επισημαίνουν ότι μέσα στην καρδιά του χειμώνα οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να εξαρτώνται από τις καιρικές συνθήκες της κάθε μέρας για να λειτουργήσουν.

 

Επιπλέον οι επιχειρηματίες εκφράζουν τον προβληματισμό τους όσον αφορά τη στήριξη του κλάδου. Παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης και τα μέτρα που ήδη έχουν ανακοινωθεί, ζητούν να υπάρχει ένα «δίχτυ ασφαλείας» για την επόμενη μέρα, ακόμη και όταν τα καταστήματα ανοίξουν.

 

Η πλευρά των εστιατόρων δεσμεύτηκε να καταθέσει στις 10 Φεβρουαρίου βιώσιμη και ασφαλή πρόταση στην κυβέρνηση με συγκεκριμένα μέτρα για το άνοιγμα του κλάδου. Η θέση τους είναι ότι, αν δεν μπορεί να λειτουργήσει το 50% του εσωτερικού χώρου της συνολικής δυναμικότητας του καταστήματος, δεν υπάρχει λόγος να ανοίξει η εστίαση.

 

Τρομάζει το «ακορντεόν»

Άλλο ένα ενδεχόμενο που προβληματίζει τους επαγγελματίες της εστίασης είναι το συνεχόμενο «άνοιξε - κλείσε». Αυτό το σενάριο του λοκντάουν - «ακορντεόν» τρομάζει τους επιχειρηματίες, οι οποίοι μέσα σε έναν χρόνο ήδη αναγκάστηκαν να κλείσουν δύο φορές.

 

Όπως επισημαίνει ο Γ. Καββαθάς, η εστίαση είναι ένας κλάδος με ιδιαιτερότητες, οι προμήθειες που γίνονται αφορούν προϊόντα ευπαθή που δεν μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ ολόκληρη η προετοιμασία για τη λειτουργία ενός καταστήματος απαιτεί μεγάλες δαπάνες. Αναφέρει μάλιστα ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίοδο του πρώτου λοκντάουν, όταν οι επιχειρήσεις έκλεισαν ξαφνικά πριν από το Σαββατοκύριακο και όλες τις προμήθειες που είχαν γίνει πήγαν χαμένες.

 

Άμεσο άνοιγμα ζητάει η BARECA

Πάντως το σωματείο BARECA, που εκπροσωπεί 350 επιχειρήσεις της εστίασης με 24.000 εργαζόμενους, διαφοροποιείται από την ΠΟΕΣΕ και ζητεί από την κυβέρνηση το άμεσο άνοιγμα των καταστημάτων εστίασης, καφέ και μπαρ με παράλληλη αυστηρή τήρηση των μέτρων προστασίας.

 

Το Δ.Σ. του σωματείου εκφράζει την κατηγορηματική του αντίθεση στους εκπροσώπους άλλων φορέων που υποστηρίζουν σε συναντήσεις τους με θεσμικούς και σε δηλώσεις τους στα ΜΜΕ ότι δήθεν «δεν υπάρχει πρόθεση από την πλευρά των επιχειρηματιών να ανοίξουν άμεσα τα καταστήματα του κλάδου».

 

Τουναντίον το BARECA θεωρεί ότι τα καταστήματα πρέπει να ανοίξουν αμέσως και να τεθεί ωστόσο στη διακριτική ευχέρεια των ιδιοκτητών το άνοιγμα ή μη των επιχειρήσεών τους με παράλληλη δυνατότητα αξιοποίησης των χρηματοδοτικών εργαλείων που παρέχει η κυβέρνηση σε όσες παραμείνουν κλειστές.

 

Το σωματείο θεωρεί ότι άλλη μια φορά ο κλάδος αντιμετωπίζεται ως συνήθης ύποπτος για την υγειονομική κρίση και υιοθετείται τακτική δύο μέτρων και δύο σταθμών αναφορικά με τους όρους που θέτει η επιτροπή των λοιμωξιολόγων για την άρση των μέτρων του λοκντάουν και σίγουρα συνεχίζει να ποινικοποιείται ο χώρος της εστίασης, παρότι οι εργαζόμενοι τηρούν στο ακέραιο τα μέτρα ασφαλείας.

 

Όπως σημειώνει το σωματείο, «πρέπει να σταματήσει άμεσα η άδικη ισοπέδωση των επαγγελματιών και των χώρων εστίασης καθώς ο κλάδος της εστίασης περιλαμβάνει επιχειρήσεις με εντελώς διαφορετική μεταξύ τους λειτουργία (εστιατόρια, καφέ, μπαρ και κλαμπ) και ποικίλα επιχειρηματικά μοντέλα λειτουργίας (μεγάλες μονάδες, μικρομεσαίες και μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις). Ζητούμε να δοθεί η δυνατότητα να ανοίξουν τα καταστήματα εστίασης για όσους επιχειρηματίες βρίσκονται λίγο πριν από την καταστροφή και το λουκέτο και παράλληλα οικονομική στήριξη για όσους παραμείνουν κλειστοί».

 Γιώργος Καλούμενος

 

Σε συναγερμό το οικονομικό επιτελείο – Mέχρι τον Απρίλιο επαρκούν τα 7,5δις€

 

Σε κατάσταση συναγερμού έχει τεθεί το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης σύμφωνα με ρεπορτάζ που διαβάζουμε στην Ημερησία. Η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών βρίσκεται αντιμέτωπη με το σενάριο που απευχόταν. Παρακολουθώντας με μεγάλη ανησυχία τις εξελίξεις από το διπλό μέτωπο των σκληρότερων μέτρων λόγω της αύξησης των κρουσμάτων του κορονοϊού αλλά και των καθυστερήσεων στις παραδόσεις των εμβολίων, η κυβέρνηση παρατηρεί πως τα 7,5δις€ που έχουν προβλεφθεί στον προϋπολογισμό αρκούν μέχρι τον Απρίλιο.

 

Τα νέα περιοριστικά μέτρα στη λειτουργία της αγοράς ενισχύουν την αβεβαιότητα στην οικονομία, αφού θα υπάρξουν περαιτέρω κλυδωνισμοί, ειδικά από τη στιγμή που μόνο στην Περιφέρεια της Αττικής, η οποία βάφεται «κόκκινη», παράγεται σχεδόν το 50% του ΑΕΠ της χώρας.

 

«Οποιαδήποτε απόφαση περιορίζει την εύρυθμη λειτουργία της οικονομίας δημιουργεί πρόβλημα στην πραγματική οικονομία. Όσο περισσότερο διαρκεί και όσο μεγαλύτεροι είναι οι περιορισμοί, τόσο περισσότερα είναι τα προβλήματα στην πραγματική οικονομία. Και τόσο η κάθε κυβέρνηση όσο και η σημερινή δεν μπορεί να καλύψει το σύνολο των απωλειών», δήλωσε χθες ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, περιγράφοντας την κατάσταση.

 

Οι φόβοι

Τρεις είναι οι βασικοί φόβοι στα επιτελεία της οδού Νίκης και της Πανεπιστημίου όπου εδρεύει το Γενικό Λογιστήριο:

 

Η ανατροπή του αρχικού σχεδιασμού του υπουργείου Οικονομικών για σταδιακή μετάβαση από τα μέτρα στήριξης εργαζόμενων και νοικοκυριών στα μέτρα ανάκαμψης.

Οι αυξημένες ανάγκες που θα προκύψουν για χρηματοδοτική στήριξη ολόκληρων κλάδων, που αναμένεται να γίνουν ακόμα πιο πιεστικές όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα διαρκέσει η μερική καραντίνα. Για παράδειγμα, αποφασίστηκε η παράταση των αναστολών συμβάσεων εργασίας για τον Φεβρουάριο, ενώ μέχρι και πριν από 10 ημέρες στο οικονομικό επιτελείο σχεδίαζαν οι αναστολές να μην αφορούν το λιανεμπόριο, εφόσον λειτουργεί σε συνθήκες κανονικότητας. Με ορατότητα να μην υπάρχει στον ορίζοντα, το ερώτημα που «καίει» τις επιχειρήσεις είναι πόσες τελικά θα καταφέρουν να επιβιώσουν, κυρίως από τους κλάδους της εστίασης, της ψυχαγωγίας και του τουρισμού.

Οι απαισιόδοξες προβλέψεις για σημαντική ολιγωρία στην ανάκαμψη του τουρισμού. Tο βέβαιο είναι ότι με δεδομένο ότι η οικονομία της χώρας στηρίζεται πρωτίστως στον τουρισμό, εάν δεν πιάσει τον στόχο για ανάκτηση του 50% με 60% του τζίρου του 2019,θ α καταγράψει μεγάλες απώλειες εσόδων.

Δοκιμάζεται ο προϋπολογισμός

Αν χρειαστεί παράταση των μέτρων στήριξης πέραν του Απριλίου, θα χρειαστούν πρόσθετοι πόροι για την οικονομία, πέραν των 7,5 δισ. ευρώ που έχουν προϋπολογιστεί για φέτος, γεγονός που θα οδηγήσει σε αναθεώρηση του Προϋπολογισμού.

 

Ήδη το βασικό σενάριο του Προϋπολογισμού για το 2021 άρχισε να δοκιμάζει τα όριά του, ενώ διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για τη δυναμική επιστροφή σε ανάπτυξη.

 

Παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι εάν τα εμβόλια δεν καταφέρουν να αναχαιτίσουν την επέλαση της πανδημίας, τότε το δυσμενές σενάριο της ανάπτυξης 3,3% φέτος θα καταρριφθεί, με αβέβαιη πλέον έκβαση των δημοσιονομικών μεγεθών και τον φόβο της σχεδόν μηδενικής αναπτύξεως ορατό.

 

Όπως τονίστηκε και κατά την παρουσίαση της τριμηνιαίας έκθεσης του ΙΟΒΕ, εάν η επιδημιολογική κατάσταση παραμείνει στα τρέχοντα επίπεδα, με πιθανές νέες έντονες εξάρσεις, η ανάπτυξη φέτος θα είναι αναιμική (0,5-1,0%).

πηγή

Εμβόλια και γεωπολιτικό παιχνίδι

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Αφήνοντας κατά μέρος όλα όσα έχουν να κάνουν με την αποτελεσματικότητα ή όχι των εμβολίων, καθώς και με τις μακροχρόνιες πιθανές παρενέργειες στον παγκόσμιο πληθυσμό (πρόκειται για μια συζήτηση η οποία θα εξελιχθεί σε βάθος χρόνου και όταν καταγραφούν παγκοσμίως τα δεδομένα του μαζικού εμβολιασμού), αξίζει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στον τρόπο με τον οποίο γίνεται η διαχείριση της έρευνας, παραγωγής και διάθεσης του εμβολίου.

 

Κατ’ αρχάς είναι ολοφάνερο πως το εμβόλιο αντιμετωπίζεται ως αγοραίο προϊόν και όχι ως αγαθό για την παγκόσμια ελπίδα επιστροφής στην κανονικότητα. Στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο αυτοί που εμφανίζονται ως καταναλωτές στην αγορά αναζητώντας τα θαυματουργά προϊόντα δεν είναι άτομα, αλλά κράτη.

 

Παρ’ όλα αυτά, οι σχέσεις που διαμορφώνουν τα κράτη - καταναλωτές με τους προμηθευτές - πολυεθνικές φαρμακευτικές, αποκαλύπτουν ένα παιχνίδι (γεωπολιτικής) ισχύος, το οποίο σε γενικές γραμμές σημαίνει ότι ο ισχυρότερος έχει μεγαλύτερη και ευκολότερη πρόσβαση στο παραγόμενο προϊόν.

Μερικές βδομάδες πριν από την αποχώρηση του Τραμπ από την αμερικανική Προεδρία υπεγράφη μια συμφωνία της Pfizer με το αμερικανικό κράτος, η οποία δεν συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας όσο απαιτούσε η σημασία της. Σε γενικές γραμμές αυτή η συμφωνία προέβλεπε ότι το αμερικανικό κράτος θα λάβει τη μερίδα του λέοντος της παραγωγής της εταιρείας αναλαμβάνοντας την υποχρέωση να εξασφαλίσει την προνομιακή πρόσβαση της Pfizer στις απαιτούμενες για την παρασκευή του εμβολίου πρώτες ύλες.

 

Κάτι που επίσης αποκαλύπτει ότι το εμβόλιο δεν αντιμετωπίζεται ως παγκόσμια ελπίδα, αλλά ως ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας προϊόν, για το οποίο δίνονται «μάχες» μεταξύ κρατών, είναι το γεγονός ότι, για παράδειγμα, οι αρμόδιες υγειονομικές υπηρεσίες της Ε.Ε. μπορούν να διαμορφώσουν ευνοϊκές συνθήκες για την προώθηση του ενός προϊόντος εις βάρος ενός δεύτερου ή ενός τρίτου.

 

Κάπως έτσι από την ευρωπαϊκή αγορά στο πλαίσιο της Ε.Ε. έχουν για την ώρα αποκλειστεί εμβόλια από τη Ρωσία ή την Κίνα, παρά το γεγονός ότι τα εν λόγω προϊόντα διατίθενται στα Βαλκάνια καθώς και σε όποιον άλλον πελάτη (π.χ. Ουγγαρία) το επιθυμεί.

 

Καθώς λοιπόν το εμβόλιο, από «παγκόσμια ελπίδα», έχει μετατραπεί σε αγοραίο προϊόν, τα όσα συμβαίνουν με τα προβλήματα εφοδιασμού και κάλυψης των αναγκών της «αγοράς» είναι αναμενόμενα: από τη μια όσοι δεν έχουν πρόσβαση στις απαραίτητες ποσότητες εμβολίων βιώνουν τρομακτικά (οικονομικά - πολιτικά - κοινωνικά) προβλήματα και από την άλλη οι ισχυροί πολλαπλασιάζουν και διαιωνίζουν την ήδη τεράστια ισχύ τους...

 

Photo: Neil Morale

Οι φαρμακευτικές έχουν ήδη βγάλει κέρδη από την παραγωγή του εμβολίου!

 

Στα 9,2 δισεκατομμύρια ευρώ ανέρχονται τα χρήματα που έχουν δώσει κράτη και φιλανθρωπικά ιδρύματα για την ανακάλυψη του εμβολίου! Οι φαρμακευτικές εταιρίες πριν προχωρήσουν στην μαζική παραγωγή του εμβολίου όχι μόνο έχουν κάνει απόσβεση της «επένδυσης» αλλά έχουν βγάλει και κέρδη!

 

Κι όμως οι εμβολιασμοί καθυστερούν και χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους σε καθημερινή βάση! Η «πατέντα» όμως των εμβολίων είναι ιερό «τοτέμ» και δεν τον αγγίζουν κράτη και καπιταλιστές ενώσεις. Ακόμα και αυτή την ώρα της πανδημίας τα κέρδη και η προστασία της «ιδιοκτησία» ακόμα και στο φάρμακο είναι πάνω από τις ανθρώπινες ζωές…

 

Ακολουθεί ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» που φανερώνει τη σαπίλα του συστήματος. «Οι ανταγωνισμοί για τα κέρδη καθορίζουν τους ρυθμούς παραγωγής και διάθεσης» του εμβολίου σημειώνει η εφημερίδα.

 

Το δημοσίευμα:

 

«Οσο περισσότερο καθυστερούμε να παρέχουμε εμβόλια, εξετάσεις και θεραπείες σε όλες τις χώρες, τόσο περισσότερο θα αντέξει ο ιός, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα για νέες μεταλλάξεις και η πιθανότητα τα σημερινά εμβόλια να καταστούν αναποτελεσματικά, τόσο δυσκολότερο θα είναι να αντιμετωπίσουν όλες οι χώρες την πανδημία», σημείωσε την περασμένη βδομάδα ο γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, προειδοποιώντας για τις συνέπειες του λεγόμενου «εθνικισμού των εμβολίων».

 

Πέρα από τις διαπιστώσεις, πάντως, το βασικό ερώτημα είναι γιατί υπάρχουν οι καθυστερήσεις στην παγκόσμια παραγωγή εμβολίων και στον εφοδιασμό των κρατών. Και η απάντηση είναι ότι τα προγράμματα εμβολιασμού σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη εξελίσσονται με τους ρυθμούς που επιβάλλουν η παραγωγή με σκοπό το κέρδος, ο επιχειρηματικός και γεωπολιτικός ανταγωνισμός, η προστασία της «πνευματικής ιδιοκτησίας» των φαρμακευτικών ομίλων.

 

Δηλαδή, ένα σημαντικό «όπλο» προκειμένου να αντιμετωπιστεί η πανδημία του SARS-CoV-2 βρίσκεται στα χέρια των μονοπωλίων του Φαρμάκου και αυτά καθορίζουν αν τους συμφέρει να αναπτυχθεί ένα εμβόλιο, με τι ρυθμούς θα παράγουν ώστε να έχουν το μέγιστο κέρδος, ποιος θα το πάρει πρώτος και πότε.

 

Η πηγή του προβλήματος, δηλαδή, που όλοι προσπαθούν να αποσιωπήσουν, είναι ότι η παραγωγή των εμβολίων γίνεται με σκοπό το κέρδος και όχι για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Οτι στο πλαίσιο αυτού του σάπιου συστήματος, οι λαοί είναι όμηροι των ομίλων και της πολιτικής στήριξης των επιχειρηματικών συμφερόντων από όλες τις αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα, με την ανάγκη αντιμετώπισης της πανδημίας, που έχει προκαλέσει εκατομμύρια θανάτους, να μπαίνει σε δεύτερο πλάνο για τα μονοπώλια.

 

Αντίθετα, αν το Φάρμακο δεν ήταν καπιταλιστική ιδιοκτησία, αλλά κοινωνικό αγαθό, στο πλαίσιο ενός άλλου τρόπου οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, θα προωθούνταν η παγκόσμια επιστημονική συνεργασία για την ανάπτυξη εμβολίων, θα υπήρχε έγκαιρα σχεδιασμός προκειμένου να αξιοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες για μαζική παραγωγή εμβολίων, ώστε να καλυφθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα ο πληθυσμός και να αντιμετωπιστεί η πανδημία.

 

Ολα αυτά εμποδίζονται από το κυνήγι του κέρδους και τον ανταγωνισμό των μονοπωλιακών ομίλων που κατέχουν τις πατέντες και τα πνευματικά δικαιώματα, δεν μεταβιβάζουν σε άλλες παραγωγικές μονάδες την τεχνογνωσία, αποφασίζουν πόσες ποσότητες εμβολίων θα παράξουν ανάλογα με την απόδοση των επενδύσεων, επωφελούνται από την έλλειψη εμβολίων που διατηρεί υψηλά τις τιμές.

 

Οι λαοί χρυσοπληρώνουν τις φαρμακευτικές

Με το ξέσπασμα της πανδημίας, προκειμένου οι φαρμακευτικοί όμιλοι να έχουν επιχειρηματικό κίνητρο και διασφάλιση κερδών, ώστε να προχωρήσουν στην ανάπτυξη ενός εμβολίου, συνολικά, οι κυβερνήσεις παρείχαν – με χρήματα των λαών – περίπου 7,5 δισ. ευρώ, σύμφωνα με την εταιρεία ανάλυσης επιστημονικών στοιχείων «Airfinity», ενώ «φιλανθρωπικά» ιδρύματα και «μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί» διέθεσαν περίπου 1,7 δισ. ευρώ, από δωρητές.

 

Οπως αναφέρουν αναλυτές της εταιρείας στο BBC, αρχικά οι εταιρείες δεν βιάστηκαν να χρηματοδοτήσουν ερευνητικά προγράμματα εμβολίων και μόνο όταν τα κράτη και οι οργανισμοί παρενέβησαν με δεσμεύσεις χρηματοδότησης αυτές άρχισαν να εργάζονται πάνω στα εμβόλια.

 

Αφού οι λαοί χρυσοπλήρωσαν τις φαρμακευτικές για να ιδιοποιηθούν και να εξελίξουν πολύχρονη έρευνα για τους κορωνοϊούς που είχε συντελεστεί σε δημόσια ιδρύματα, οι κυβερνήσεις των πιο ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών προχώρησαν σε «εικονικά συμβόλαια», ποντάροντας σε εμβόλια που βρίσκονταν σε πειραματικό στάδιο, δίνοντας μη επιστρεπτέες προκαταβολές και μάλιστα υπογράφοντας «λευκά χαρτιά», αποδεχόμενες τους όρους που έθεταν οι φαρμακευτικές εταιρείες.

 

Επίσης, οι τιμές των εμβολίων, που κρατιούνται μυστικές, καθορίζονται από την προσφορά και τη ζήτηση, συνεπώς οι φαρμακευτικές εταιρείες κερδίζουν ακόμη περισσότερα από τη σημερινή έλλειψη εμβολίων.

 

Οι κυβερνήσεις υπερασπίζονται το «δικαίωμα» στην πατέντα

Ως προς το θέμα της τεχνογνωσίας, της πατέντας και της πνευματικής ιδιοκτησίας των φαρμακευτικών εταιρειών, προφανώς δεν τέθηκε κανένα θέμα, ούτε υπήρξε συζήτηση να μπει στους όρους των συμβολαίων.

 

Οπως σημειώνει ο διευθυντής της ερευνητικής ομάδας «Medicines Law and Policy», όχι μόνο δεν υπήρξε ως προϋπόθεση από τις κυβερνήσεις για την παροχή δημόσιας χρηματοδότησης στη φαρμακοβιομηχανία, αντίθετα οι εταιρείες χρηματοδοτήθηκαν ουσιαστικά «άνευ όρων».

 

Μάλιστα, οι κυβερνήσεις των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών υπερασπίζονται «με νύχια και με δόντια» το «δικαίωμα» της φαρμακοβιομηχανίας στην πατέντα και την καπιταλιστική ιδιοκτησία στην έρευνα, και αυτό δεν αλλάζει σε συνθήκες παγκόσμιας πανδημίας.

 

Τον περασμένο Μάη, στην καρδιά της πανδημίας, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, σε μια …συμβολική κίνηση, κάλεσε τις εταιρείες – κατόχους των πνευματικών δικαιωμάτων να μοιραστούν τις πατέντες των εμβολίων τους σε μια κοινή επιστημονική ομάδα του ΠΟΥ.

 

Κάλεσε επίσης τα κράτη να συμπεριλάβουν αντίστοιχες ρήτρες στα συμβόλαια με τις φαρμακευτικές εταιρείες. Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ, με τις φαρμακευτικές εταιρείες να ξεκαθαρίζουν με απανωτές δηλώσεις ότι η δημοσιοποίηση της πατέντας θα σήμαινε πρακτικά ότι δεν υπάρχει «κίνητρο για επενδύσεις».

 

«Είναι ανοησία ή ακόμη και επικίνδυνο να υποστηρίξουμε μια τέτοια πρωτοβουλία», δήλωνε το Μάη ο διευθύνων σύμβουλος της «Pfizer», Αλμπερτ Μπουρλά, ενώ ο γενικός διευθυντής της Διεθνούς Φαρμακευτικής Ενωσης (IFPMA) ξεκαθάρισε πως αν δεν ισχύει η προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας σε περίοδο πανδημίας «δεν θα υπάρξει ούτε ένα εμβόλιο».

 

Στη συνεδρίαση του ΠΟΥ τον περασμένο Νοέμβρη σχεδόν τα μισά κράτη ανάμεσά τους οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιαπωνία, η ΕΕ κ.ά., αντιστάθηκαν σθεναρά σε αίτημα της Νότιας Αφρικής και της Ινδίας να ανασταλούν οι πατέντες σε ορισμένες χώρες, για να αυξηθεί η παραγωγή θεραπειών, τεστ και εμβολίων για τον περιορισμό της πανδημίας.

 

«Ενδοοικογενειακή» κόντρα για τα εμβόλια στην ΕΕ

Σε αυτό το φόντο συνεχίζεται και η «ενδοοικογενειακή» αντιπαράθεση μεταξύ της ΕΕ και της βρετανο-σουηδικής φαρμακευτικής εταιρείας «AstraZeneca», που έχει και γεωπολιτικές προεκτάσεις ως προς τις ανταγωνιστικές σχέσεις ΕΕ – Μεγάλης Βρετανίας.

 

Η «AstraZeneca» ανακοίνωσε πως αντί για 80 εκατ. δόσεις το πρώτο τρίμηνο, θα παραδώσει στην ΕΕ περίπου 30 εκατ. λόγω «προβλημάτων στην παραγωγή», ενώ δεν είναι καν ξεκάθαρο αν το συμβόλαιο που υπέγραψε με την ΕΕ την υποχρεώνει να παραδώσει συγκεκριμένο αριθμό δόσεων.

 

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της «AstraZeneca», Πασκάλ Σοριό, «το συμβόλαιο με τη Βρετανία κλείστηκε τρεις μήνες πριν από τις Βρυξέλλες». Εξάλλου, πρόσθεσε, η εταιρεία του δεν υποχρεούται από το συμβόλαιο να παραδώσει συγκεκριμένες ποσότητες εμβολίου.

 

Η «AstraZeneca» συνήψε με την ΕΕ συμφωνία «καλύτερης δυνατής προσπάθειας», επειδή «οι Βρυξέλλες ήθελαν να προμηθεύονται λίγο – πολύ ταυτόχρονα με τους Βρετανούς – παρόλο που αυτοί είχαν υπογράψει τρεις μήνες νωρίτερα. Γι’ αυτό υποσχεθήκαμε να προσπαθήσουμε, αλλά δεν δεσμευτήκαμε με συμβόλαιο», είπε ο Σοριό, προσθέτοντας πως η παραγωγή έχει μείνει πίσω κατά δύο μήνες σε σχέση με τις αρχικές προβλέψεις.

 

Η ΕΕ εμφανίζεται ενοχλημένη για τις μειωμένες παραδόσεις εμβολίων και για το γεγονός ότι η προμήθεια εμβολίων στη Μεγάλη Βρετανία εξελίσσεται κανονικά.

 

«Η παρασκευή εμβολίων είναι πολύ περίπλοκη και μπορεί να χρειαστούν εργασίες για αύξηση της παραγωγικής ικανότητας που οδηγούν σε καθυστερήσεις», όμως σε αυτήν την περίπτωση «θα πρέπει να επηρεαστούν όλοι με τον ίδιο τρόπο και όχι μόνο η ΕΕ», είπε χαρακτηριστικά ο Γερμανός υπουργός Υγείας, Γενς Σπαν.

 

Κι ενώ όλη η λογική της ΕΕ – και όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων – για την υποτιθέμενη «διασφάλιση εμβολίων» βασίζεται ακριβώς στη λογική «όποιος πληρώνει, παίρνει», η επίτροπος Υγείας της ΕΕ, Στέλλα Κυριακίδη, επέμεινε ότι εκατομμύρια δόσεις που παράχθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει τώρα να μεταφερθούν στην ΕΕ, απορρίπτοντας το επιχείρημα ότι η βρετανική κυβέρνηση έχει υπογράψει τρεις μήνες νωρίτερα από τις Βρυξέλλες.

 

Παράλληλα, η Κομισιόν κατάρτισε μηχανισμό ελέγχου και περιορισμού των εξαγωγών εμβολίων που έχουν παραχθεί σε εργοστάσια της ΕΕ, προς «τρίτες χώρες», με το βλέμμα στραμμένο στη Βρετανία.

 

Σε ανακοίνωσή της η «AstraZeneca» ξεκαθάρισε πως «κάθε αλυσίδα εφοδιασμού αναπτύχθηκε με εισροές και επενδύσεις από συγκεκριμένες χώρες ή διεθνείς οργανισμούς βάσει των συμφωνιών εφοδιασμού, συμπεριλαμβανομένης της συμφωνίας μας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή».

 

«Καθώς κάθε αλυσίδα εφοδιασμού έχει δημιουργηθεί για να καλύψει τις ανάγκες μιας συγκεκριμένης συμφωνίας, το εμβόλιο που παράγεται από οποιαδήποτε αλυσίδα εφοδιασμού είναι αφιερωμένο στις σχετικές χώρες ή περιοχές και γίνεται χρήση της τοπικής παραγωγής όπου είναι δυνατόν», συμπληρώνει.

 

Η ΕΕ έχει κλείσει συμβόλαιο 350 εκατ. ευρώ για 400 εκατ. δόσεις του εμβολίου, χωρίς να έχει καταβληθεί όλο το ποσό, σύμφωνα με ρεπορτάζ στον διεθνή Τύπο, ενώ ενδεικτικό της υποκρισίας είναι το ότι αρνείται να δώσει στη δημοσιότητα, όπως έχει ζητήσει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, τις συμφωνίες που έχει κλείσει με τα μονοπώλια του Φαρμάκου.

 

Πηγή: Εφημερίδα «Ριζοσπάστης»

 

 

 

Μα με τον Πλεύρη;

 

γράφει ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος

 

Ακόμη κι αν είσαι ο πλέον καλοπροαίρετος άνθρωπος για τις προθέσεις αυτής της κυβέρνησης όσων αφορά τα δημοκρατικά δικαιώματα, δεν μπορείς κάνεις αλλιώς. Δεν σε αφήνει «ν’ αγιάσεις».

 

Ας υποθέσουμε, ότι για μια στιγμή πιστεύεις πώς οι λόγοι που την οδηγούν στις συνεχείς απαγορεύσεις των συναθροίσεων, αφορούν την προστασία της δημόσιας υγείας. Όχι το ότι θέλει να περάσει νομοσχέδια χωρίς αντιστάσεις. ‘Oχι πως οι συναθροίσεις είναι «καλές» όταν γίνονται για ψώνια ή μαζική εργασία . ‘Oχι το ότι επιχειρεί να εγκαθιδρύσει αστυνομικό κράτος. ‘Οχι ότι βρίσκει «έμπνευση» σε πρακτικές που ακολουθούνταν επί Χούντας απέναντι στην κοινωνική διεκδίκηση.

 

Πώς όμως να στηρίξεις μια τέτοια προσέγγιση;

Παραμένει η γνωστή κατάσταση στην δημόσια υγεία, η απουσία ελέγχων σε χώρους δουλειάς, ο συνωστιστμός στις μετακινήσεις και όλα τα υπόλοιπα, επιβαρυντικά για την πανδημία, που ο καθένας που ζεί σε αυτή την χώρα, βλέπει και γνωρίζει.

 

 

Οι απαγορεύσεις συναθροίσεων ανακοινώνονται – όλως τυχαίως – όταν είναι πασίγνωστο ή πασιφανές ότι θα γίνουν, δικαιολογημένα, διαδηλώσεις. Κοινωνικές εκδηλώσεις για ιστορικο-πολιτικούς λόγους όπως το Πολυτεχνείο ή η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Κοινωνικές διαμαρτυρίες για λόγους τρέχουσας πολιτική συγκυρίας όπως ένα νομοσχέδιο που θέλει να φέρει την ΕΛ.ΑΣ μέσα στα πανεπιστήμια. Ένα ακραίο αστυνομικό μέτρο που εφαρμόζεται παγκοσμίως μόνον σε αντίστοιχα καθεστώτα.

 

Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη επιχειρεί να εφαρμόσει με το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Συναθροίσεων μέτρα που στην πράξη απαγορεύουν την διενέργεια διαδηλώσεων. Επιπρόσθετα επιχειρεί να ποδηγετήσει και την δημοσιογραφική κάλυψή τους. Μέτρο τόσο κραυγαλέα αντιδημοκρατικό που ακόμη και ο Μ.Χρυσοχοϊδης προσπάθησε να ανασκευάσει (αν και οι κανόνες του συνεχίζουν να ισχύουν). Αυτά προκειμένου να εφαρμοστεί ένας νόμος που αποτελεί αυτούσια αντιγραφή διατάξεων που πρώτη φορά συνέταξη η δικτατορία των συνταγματαρχών από το 1967 έως το 1974.

 

Ο υφυπουργός Παιδείας, Άγγελος Συρίγος διαφημίζει ότι η αστυνομία τοποθετήθηκε στα πανεπιστήμια το 1969, αναδεικνύοντας το που έχουν τις ρίζες τους οι πρακτικές που ακολουθούνται. Στην συνέχεια δικαιολογείται λέγοντας ότι έκανε μια απλή «ιστορική αναφορά». Σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου να μιλήσει, για το τι γίνονταν το 1969, όταν το σύνολο των προοδευτικών ανθρώπων «βλέπει» χουντικές πρακτικές στον κυβερνητικό σχεδιασμό.

 

Πλεύρης, ο κατάλληλος άνθρωπος

Το «κερασάκι» σε όλα τα παραπάνω το είδαμε χθες στην Βουλή.

 

Ποιόν επέλεξε η κυβέρνηση για να υπερασπιστεί τις θέσεις της για τις διαδηλώσεις; Τον Θανάση Πλεύρη. Δηλαδή τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ένα στέλεχος προερχόμενο από τον χώρο της φασίζουσας δεξιάς με γνωστές καταβολές και θητεία στο ΛΑΟΣ και ταυτόχρονα υπερασπιστή των αστυνομικών που κατηγορούνται για εμπλοκή στην δολοφονία του Ζάκ Κωστόπουλου.

 

Στην συνεδρίαση βρίσκονταν χθες και ο υπουργός Υγείας Βασίλης Κικίλιας. Κράτησε όμως τις αποστάσεις του από το νομοσχέδιο της Νίκης Κεραμέως με γενικόλογες αναφορές στην ανάγκη «πολιτικής σύμπνοιας». Σε ρόλο όμως «τοποτηρητή» Θ.Πλεύρης φρόντισε να … κάνει σωστά την δουλειά.

 

Μίλησε για νόμο που βάζει «τάξη στα πανεπιστήμια». Για τον ΣΥΡΙΖΑ που «συναγελάζεται με τρομοκράτες». Φυσικά και για φοιτητές που δημιουργούν κρούσματα. Έκλεισε, μάλιστα, με το άκρως «νοικοκυρέϊκο»: «Είναι δικαίωμα του κάθε πολίτη να κινηθεί, να εκκλησιαστεί να πάει στην δουλειά του».

 

Ποιό ειναι το συμπέρασμα; Οι κυβερνώντες φαίνεται πως δεν αρκούνται να «περάσουν» απλά κάποιες αντιδημοκρατικές ρυθμίσεις με τη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτουν. Κυρίως θέλουν να νομιμοποιήσουν ως κυρίαρχο και «φυσιολογικό» το χουντικής έμπνευσης, ακροδεξιό σκεπτικό που τις συνοδεύει.