Τρεις ελληνικές πληγές που θα μείνουν και μετά τον πόλεμο…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Ο πόλεμος κάποια στιγμή θα τελειώσει, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Αλλά, δυστυχώς, οι επιπτώσεις του στην εθνική οικονομία και στην καθημερινή ζωή μας θα διαρκέσουν πολύ, ό,τι και να γίνει στην Ουκρανία. Αυτό που δεν γνωρίζουμε ακόμα είναι αν η ένταξή μας στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», που διακηρύσσει ο πρωθυπουργός, θα εκτιμηθεί δεόντως από τους ισχυρούς που γράφουν την Ιστορία, στην περίπτωση που ο αναθεωρητής γείτονας συνεχίσει τον προ πολέμου χαβά του. Ας τα δούμε αναλυτικά.

 

Το πρώτο και άμεσο πρόβλημα που προκαλεί το «ουκρανικό»- οι επιπτώσεις έχουν αρχίσει πολύ πριν από τη ρωσική εισβολή- είναι η επιδείνωση των οικονομικών δεικτών, που αφορούν την καθημερινή ζωή όλων μας. Οι τιμές της ενέργειας(πετρέλαιο και φυσικό αέριο) σπάνε κάθε μέρα κι ένα ρεκόρ. Και οι προοπτικές τρομάζουν, τόσο που και ο ούλτρα φιλελεύθερος Αδωνις σκέφτεται να βάλει κάποιο είδος πλαφόν. Όμως, αν η κατάσταση δεν ομαλοποιηθεί κάπως, νοικοκυριά και επιχειρήσεις θα γονατίσουν. Τα πρώτα από την αλματώδη άνοδο των τιμών και οι δεύτερες από την εκτίναξη του κόστους παραγωγής.

 

ADVERTISING

 

 

 

Το δεύτερο(συναφές) πρόβλημα είναι οι επιπτώσεις στην οικονομία γενικότερα. Ηδη τα επιτόκια διεθνώς έχουν πάρει την ανιούσα και καθιστούν το κόστος δανεισμού της χώρας σχεδόν απαγορευτικό. Ετσι εκεί που πριν από λίγους μήνες ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του πανηγύριζαν για τον εύκολο και φτηνό δανεισμό, τώρα η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην. Και για μια χώρα με τεράστιο χρέος τα υψηλά επιτόκια είναι καταστροφική εξέλιξη. Μάλιστα, αν συνυπολογίσουμε ότι το 2022 μπορεί να είναι(το 2023 θα είναι σίγουρα) έτος εκλογών και οι ανάγκες της κυβέρνησης για ξόδεμα θα γίνουν πιεστικές, τότε οι κίνδυνοι θα πολλαπλασιαστούν. Μπορεί να μην κινδυνεύουμε να ξαναζήσουμε καταστάσεις σαν την περίοδο 2007-2009, που «προετοίμασε» τη χρεοκοπία. Διότι τώρα οι Ευρωπαίοι είναι ψυλλιασμένοι και ο κ. Μητσοτάκης ξέρει ότι δεν θα βρεθεί κάποιο αφελές ΠΑΣΟΚ να σηκώσει μόνο του το βάρος μιας χρεοκοπίας, όπως έγινε το 2009. Όμως, αν η κρίση παραταθεί, η ακρίβεια συνεχιστεί και ο τουρισμός δεν πάει καλά όπως έχει σχεδιαστεί, τότε τα πράγματα θα «σφίξουν» πολύ.

 

Το τρίτο, που έχει άμεση σύνδεση με την εισβολή στην Ουκρανία, είναι η στάση που θα κρατήσει η Τουρκία. Ο βασικός κίνδυνος από την ενέργεια του Πούτιν είναι η αλλαγή συνόρων που επιδιώκει στην Ουκρανία, κάτι που δεν έχει συμβεί μεταπολεμικά σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ο αναθεωρητισμός του Πούτιν μπορεί να ενθαρρύνει κι άλλο τον αντίστοιχο του Ερντογάν. Η πρώτη εκτίμηση είναι ότι όσο θα διαρκεί η κρίση στην Ουκρανία «δεν τον παίρνει» να κάνει κάτι. Ωστόσο με τον Ερντογάν ποτέ δεν υπάρχει σιγουριά και, πάντως, σίγουρα δεν ξέρουμε τι θα γίνει, αν τελειώσει γρήγορα το «ουκρανικό».

 

Ο πρωθυπουργός επανέλαβε και χτες στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου ότι πήγε με «τη σωστή πλευρά της Ιστορίας», δηλαδή ταυτίστηκε απολύτως με στη στάση των Δυτικών, ακριβώς για να τους έχει μαζί του αν ο Ερντογάν αποτολμήσει να συμπεριφερθεί όπως ο Πούτιν.

 

Ειπε ο κ. Μητσοτάκης: «Ο αναθεωρητισμός συνεχίζει να πληγώνει την Κύπρο». Το ακριβές είναι ότι ο αναθεωρητισμός επιβλήθηκε στην Κύπρο από τον «Αττίλα» το 1974. Ο «Αττίλας» δεν ήταν κάποιος Πούτιν της εποχής. Το αντίθετο, οι τρεις εμπλεκόμενες χώρες-η επιτεθείσα Τουρκία, η καταληφθείσα Κύπρος και Ελλάδα που παρατηρούσε αδύναμη τότε να επέμβει- στο δυτικό στρατόπεδο ανήκαν. Οχι μόνο η Τουρκία δεν υπέστη καμία σοβαρή κύρωση για την εισβολή, αλλά σήμερα εκδηλώνει αναθεωρητικές τάσεις αλλού (Αιγαίο, ανατολική Μεσόγειο κ.α), χωρίς οι Δυτικοί σύμμαχοι, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, να κάνουν κάτι για να τον σταματήσουν. Οι Αμερικανοί απολύτως τίποτα(απόλυτη ισορροπία κρατούν), οι Ευρωπαίοι κλωθογυρίζουν τις αποφάσεις των συνόδων κορυφής, για τις οποίες ο Ερντογάν δεν δίνει δεκάρα.

 

Για να έχουν σημασία τα περί «σωστής πλευράς της Ιστορίας», πρέπει αυτοί που γράφουν την Ιστορία, οι ισχυροί, να έχουν τη βούληση να κάνουν με την Τουρκία κάτι περισσότερο από αυτό που έκαναν το 1974. Τότε δεν κούνησαν ούτε το δαχτυλάκι τους.

 

Ελπίζουμε να μη χρειαστούμε σήμερα το χέρι τους. Για να μη διαψευστούν οι προσδοκίες που καλλιεργούν πομπώδεις φράσεις του τύπου «είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας»…    

Προφητειών το ανάγνωσμα

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Σε καιρούς ταραχής, σύγχυσης και αγωνίας, οι προφητείες είναι μια διαφυγή. Η Ελλάδα, μητέρα του Μαντείου των Δελφών και της Πυθίας, πολλαπλασίασε το απόθεμά της σε προφητικό λόγο αφότου εκχριστιανίστηκε. Αν ο εβραϊσμός έχει να παρουσιάσει πέντε Μεγάλους Προφήτες (Ησαΐας, Ιερεμίας, Ιεζεκιήλ, Δανιήλ, Ηλίας) και δώδεκα Μικρούς, που τα ονόματά τους δυσκολευόμασταν να τα απομνημονεύσουμε μια φορά κι έναν καιρό στο σχολείο, η ελληνορθοδοξία καυχάται για πληθυσμούς προφητών.

 

Εκεί πάντως που πιστεύαμε ότι ο κορυφαίος είναι ο Κοσμάς ο Αιτωλός, τα πρωτεία τα απέσπασε ο όσιος Παΐσιος. Οχι μόνον επειδή είναι ο αγαπημένος των ΜΜΕ, τηλεοπτικών (έγινε και σίριαλ πια) και εντύπων (η εφημερίδα «Ελεύθερη Ωρα» λειτουργεί καθημερινά σαν Γραφείο Τύπου του Παΐσιου), αλλά και επειδή έλεγε ό,τι ακριβώς θέλει ν’ ακούει ο εθνικιστής Ελλην. Δηλαδή (κατά Παΐσιον και κατά τους παϊσιόφρονες, που βρίσκονται παντού, στην κορυφή της Εκκλησίας, στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, στην εκπαίδευση), ο σωστός Ελλην, ο γνήσιος.

 

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία παραβίασε τόσο βάναυσα όσα νομίζαμε ότι ισχύουν, ως προς την εθνική κυριαρχία και την κρατική ανεξαρτησία, ώστε πολλοί Ευρωπαίοι ακροδεξιοί αναγκάστηκαν να αναδιπλωθούν προσωρινά και να χαλιναγωγήσουν τον φιλοπουτινισμό τους. Παράδειγμα, γαλλικό, η Μαρίν Λεπέν και ο Ερίκ Ζεμούρ. Αντίθετα, οι δικοί μας ακροδεξιοί, αδιάφοροι για την τραγωδία των Ουκρανών, αναφωνούν ότι επιτέλους «εγέρθη ο Μαρμαρωμένος Βασιληάς» (το «Μακελειό») και βλέπουν τον Πούτιν, τον «νέο Βατάτζη», να «ορκίζεται στην Αγία Σοφία με στρατιωτική στολή» (η «Ωρα»).

 

Τι Αγαθάγγελος, τι Πατροκοσμάς, τι άγιος Ιωνάς της Οδησσού και άγιος Λαυρέντιος του Τσέρνιγκωφ. Ολοι προφητεύουν ότι το «ξανθό γένος» στρατεύεται υπέρ ημών. Και πάνω απ’ όλους ο Παΐσιος. Αντιγράφω μια προφητεία του από άρθρο με τίτλο «Αποκάλυψη: Πότε θα επέμβει το ξανθό γένος και θα εκπληρωθούν οι προφητείες», δημοσιευμένο στις 16.10.2015: «Θυμήθηκα τότε», λέει ο νέος όσιος, «ότι ο Αγιος Μεθόδιος Πατάρων είχε πει σε μια προφητεία του “και κρατήσει Επτάλοφον, οι Ρώσοι, το ξανθό γένος, και φυτευθήσονται εν αυτή λάχανα”, δηλαδή το ξανθό γένος, οι Ρώσοι θα κρατήσουν την Πόλη, όσο κρατούν τα λάχανα (δηλαδή 5-6 μήνες)». Δεν δημοσιεύτηκαν σε κάνα λαχανόφυλλο αυτά. Στο «Εκκλησία online» τα βρήκα. Τι θα γίνει μετά το εξάμηνο; Οσοι δεν έχουν ράψει ακόμα βυζαντινή στολή, ας σπεύσουν.   

Η λίστα του Μακάρθι και το τέρας του φασισμού

 

γράφει η Δήμητρα Μυρίλα

Οι προγραφές του Μακάρθι έχουν ξεκινήσει και κλιμακώνονται όχι μόνο σε επίπεδο βαρύτητας αποκλεισμών λόγω καταγωγής, αλλά και σε επίπεδο ιδεολογικής παρέμβασης. 

Ας δούμε τη λίστα και την κλιμάκωσή της:

 Τα Μπαλέτα Μπολσόϊ  στο εξής βρίσκονται στο πυρ το εξώτερον… ρώσικα γαρ.

 Ο μαέστρος Βαλερί Γκεργκίεφ απολύθηκε από τη Φιλαρμονική του Μονάχου και είναι ανεπιθύμητος στη Σκάλα του Μιλάνου, στη Φιλαρμονική του Παρισιού, στη Φιλαρμονική της Βιέννης, στη Φιλαρμονική του Αμβούργου, όπου o Γκεργκίεφ θα έδινε πασχαλινές συναυλίες με το Θέατρο Μαριίνσκι, αλλά και στο Διεθνές Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, αφού δεν έκανε δήλωση μετάνοιας και αποκήρυξης. Ρώσος και αυτός.

 

Η σοπράνο Αννα Νετρέμπκο δεν θα εμφανιστεί πουθενά…. Ρωσίδα γαρ.

 

Στην Ελλάδα το Υπουργείο Πολιτισμού αναστέλλει  κάθε συνεργασία με ρώσικους πολιτιστικούς οργανισμούς και κάπως έτσι ο Τσαϊκόφσκι γίνεται ανεπιθύμητος (Ημεροδρόμος «Βάλτε Τσαϊκόφσκι στα Μεγάφωνα»).

 

 

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Febiofest αποφάσισε να αφαιρέσει το Βραβείο «Cristian» από τον σκηνοθέτη Εμίρ Κουστουρίτσα (Ημεροδρόμος «Μακαρθισμός χωρίς τέλος») επειδή την παραμονή της επίθεσης της Ρωσίας στην Ουκρανία αποδέχθηκε την πρόταση του Ρώσου υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού να γίνει διευθυντής του Κεντρικού Ακαδημαϊκού Θεάτρου του Ρωσικού Στρατού.

 

Το πιο πρόσφατο συμβάν στη λίστα των μακαρθικών προγραφών είναι αυτό που αποκαλύπτει ο συνάδελφος Γρηγόρης Τραγγανίδας (https://www.facebook.com/profile.php?id=100008750192779).

Η Ουκρανική Ακαδημία Κινηματογράφου, κάλεσε την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα (φεστιβάλ, παραγωγούς, διανομείς, θεσμικούς φορείς, τους πάντες) να μποϊκοτάρουν τον ρωσικό κινηματογράφο. Η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου αποδέχθηκε το κάλεσμα, το σκεπτικό το οποίου είναι ανατριχιαστικό: «σε μια εποχή που οι παγκόσμιες δυνάμεις επιβάλλουν οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις στη Ρωσική Ομοσπονδία, η χώρα συνεχίζει να δραστηριοποιείται στον πολιτιστικό τομέα. Ειδικότερα, αρκετές ταινίες της Ρωσίας γίνονται δεκτές τακτικά στα προγράμματα των περισσότερων παγκόσμιων κινηματογραφικών φεστιβάλ και δαπανώνται σημαντικοί πόροι για την προώθησή τους. Αποτέλεσμα αυτής της δραστηριότητας δεν είναι μόνο η διάδοση προπαγανδιστικών μηνυμάτων και παραποιημένων γεγονότων. Ενισχύει επίσης την πίστη της ρωσικής κουλτούρας – την κουλτούρα του επιτιθέμενου κράτους, που εξαπέλυσε αδικαιολόγητο και απρόκλητο πόλεμο στην κεντρική Ευρώπη. Ακόμη και η ίδια η παρουσία ρωσικών ταινιών στο πρόγραμμα των παγκόσμιων κινηματογραφικών φεστιβάλ δημιουργεί την ψευδαίσθηση της εμπλοκής της Ρωσίας στις αξίες του πολιτισμένου κόσμου.».

 

Ολα τα παραπάνω περιγράφουν το σταθερό βηματισμό προς την κόλαση του φασισμού. Το βηματισμό που επιταχύνθηκε από τις φλόγες του πολέμου. Το βηματισμό για την επιτάχυνση του οποίου ο καπιταλισμός αναζητούσε την κατάλληλη αφορμή και τη βρήκε.

 

Διότι τι μας λένε όλα όσα προηγήθηκαν και όσα ξεκάθαρα γράφει η Ουκρανική Ακαδημίου Κινηματογράφου; Μας λένε, πως ούτε λίγο ούτε πολύ η Ρώσοι δεν θα έπρεπε να δραστηριοποιούνται στον πολιτιστικό τομέα! Και αν αυτό ακούγεται τουλάχιστον γελοίο, το άλλο που μας λένε είναι εξόχως σοβαρό, επικίνδυνο και ερεβώδες: η τέχνη, ως ύψιστο έργο του Ανθρώπου, γίνεται αποδεκτή ή μη αποδεκτή με κριτήρια καταγωγικά και βέβαια στο βαθμό και στο μέτρο που αυτή συμφωνεί και αναπαραγάγει το κυρίαρχο αφήγημα. Βέβαια, μέσα στον καλπάζοντα φασισμό αυτού του καλέσματος η Ουκρανική Ακαδημία Κινηματογράφου «ξεχνάει» ότι ακριβώς αυτή η ρώσικη κουλτούρα στην οποία αναφέρεται, τα τελευταία χρόνια έχει παραδώσει αριστουργηματικές ταινίες που αποκαλύπτουν τον καπιταλιστικό ζόφο που ζουν οι Ρώσοι και συνεπώς κάθε άλλο προπαγανδιστικά λειτουργούν για τον Πούτιν. Αλλά, προκειμένου να στήσουν το ζοφερό, ρατσιστικό αφήγημά τους ηθελημένα παραποιούν την ίδια την πραγματικότητα.

 

 

Εάν σε όσα προηγήθηκαν συμπεριλάβουμε και τον αποκλεισμό στην Ευρώπη των ρώσικων ΜΜΕ σε ένα συμπέρασμα καταλήγουμε.

 

Ο καπιταλισμός έριξε και την τελευταία μάσκα της δήθεν δημοκρατίας και υπεράσπισης δικαιωμάτων που φορούσε. Ο καπιταλισμός στρατιωτικοποιείται και φασιστικοποιείται ραγδαία σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου να εξασφαλίσει την επιβίωση της κυρίαρχης τάξης. Πρόκειται, δε, για εκείνο το είδος φασισμού, που με την προβιά του φιλελευθερισμού, όταν δεν απαγορεύει την διαφορετική απόψη τη συντρίβει κάτω από το βάρος των μηχανισμών χειραγώγησης και εμπέδωσης από την κοινωνία εκείνης της άποψης που διευκολύνει την αναπαραγωγή της βάρβαρης εκμετάλλευσης. Χωρίς (προς το παρόν) την άμεση απειλή της δίωξης, του κυνηγητού, του βασανισμού, έρχεται η κυρίαρχη, χειραγωγημένη και ομογενοποιημένη «κοινή γνώμη» να υλοποιήσει το έργο του αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης, υπό την σκέπη ωστόσο αθέατων μηχανισμών παρακολούθησης κάθε πτυχής του δημόσιου και ιδιωτικού βίου.

 

Είναι ακριβώς ο ίδιος μηχανισμός εκφασισμού της κοινωνίας που μεθοδεύτηκε τη δεκαετία του ’30 οδήγησε στην τραγωδία του ναζισμού.

 

Αυτόν τον μηχανισμό που δουλεύει το ίδιο αποτελεσματικά για τον δυτικό ιμπεριαλισμό και για τον ρώσικο ιμπεριαλισμό, άλλος δε μπορεί να τον σπάσει, άλλος δεν μπορεί να τον ρίξει στα σκουπίδια της ιστορίας, παρά μόνο οι λαοί.

 

 

Υ.Γ. Είναι τρομακτικό ότι η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου αποδέχεται το σκοταδιστικό σκεπτικό της Ουκρανικής Ακαδημίας… αλλά τρομακτικότερο είναι το γεγονός ότι μπροστά σε αυτή την πρωτοφανή επίθεση στην τέχνη μέχρι στιγμής σιγούν οι ενώσεις και οι φορείς των καλλιτεχνών. Κάπως έτσι η πόρτα το φρενοκομείου είναι έτοιμη να ανοίξει…  

Οι ευρωβουλευτές της ΝΔ ψήφισαν κατά ελέγχων σε Ρώσους ολιγάρχες στους φορολογικούς παραδείσους!

 

Οι ευρωβουλευτές του ΕΛΚ και ανάμεσά τους εκείνοι της Νέας Δημοκρατίας καταψήφισαν την τροπολογία εναντίον των Ρώσων ολιγαρχών που κατατέθηκε στο ευρωκοινοβούλιο.

 

Η τροπολογία, που δεν πέρασε για λίγες ψήφους, αναφέρεται στην ύπαρξη κρυφών περιουσιακών στοιχείων των Ρώσων ολιγαρχών των Paradise Papers σε φορολογικούς παραδείσους  και καλει της ΕΕ να εντείνει τη δράση της κατά των λεγόμενων “φορολογικών παραδείσων”.

 

 

Στην ψηφοφορία οι ευρωβουλευτές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), της Νέας Δημοκρατίας και της ακροδεξιάς, καταψήφισαν (δείτε ακολουθως την τροπολογία και την ψηφοφορία) την τροπολογία για τις κυρώσεις εναντίον των Ρώσων ολιγαρχών στους φορολογικούς παραδείσους, που αν φυσικά είχε ποτέ σκοπό να τους κάνει η ΕΕ τότε δεν θα ήταν… ΕΕ, αφού κάτι τέτοιο θα αφορούσε και τους ολιγάρχες άλλων εθνικοτήτων…

 

Ωστόσο, ούτε καν για τα μάτια του κόσμου, δεν φρόντισαν να τηρήσουν έστω τα προσχήματα. Την ώρα που στην Αθήνα ο Μητσοτάκης εκφωνεί λογύδρια ότι βρίσκεται στην σωστή πλευρά της ιστορίας” και εμπλέκει την Ελλάδα στον πόλεμο στέλνοντας στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία, στο Στρασβούργο οι ευρωβουλευτές του (Μειμαράκης, Κεφαλογιάννης, Σπυράκη, Ασημακοπούλου, Κυμπουρόπουλος, Βόζεμπεργκ καθώς και ο διαγραμμένος από την ΝΔ Κύρτσος) ψηφίζουν υπέρ των Ρώσων ολιγαρχών!   

   

Ακολουθούν τα ονομαστικά αποτελέσματα της ψηφοφορίας:

  

πηγή

Μόνος σύμμαχος του Πούτιν είναι η «μαύρη διεθνής»

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

«Ένας αλλά λύκος πολεμάει ανώμαλους», γράφει για τον Πούτιν η γνωστή ελληνική φασιστοφυλλάδα. Οι μόνοι σύμμαχοι του Ρώσου δικτάτορα στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ είναι οι ακροδεξιοί. Παραδόξως, αυτός που έχει εισβάλει στην Ουκρανία με πρόσχημα την "αποναζιστικοποίησή" της, υποστηρίζεται από τους νεοναζί όλου του κόσμου.

 

Ο ακροδεξιός, πρώην σύμβουλος του Ντόναλντ Τραμπ, ο Στηβ Μπάνον τάχθηκε υπέρ του Πούτιν γιατί επιτίθεται στους τρανς, ενώ το ομογάλακτο τηλεοπτικό κανάλι Fox News διατυπώνει τη θέση μέσω του παρουσιαστή Tucker Carlson ότι «Το μίσος κατά του Πούτιν έχει γίνει ο πυλώνας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής»(NYT). Επίσης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη ραδιοφωνική εκπομπή The Clay Travis & Buck Sexton Show, ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι ο Ρώσος πρόεδρος είναι «έξυπνος». Στη συνέχεια, το βράδυ της 23ης Φεβρουαρίου, όταν έγινε γνωστό ότι είχε ξεκινήσει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο Τραμπ επανέλαβε τον θαυμασμό του για τον Πούτιν, αλλά στις 26 Φεβρουαρίου αναδιπλώθηκε και αποκάλεσε την εισβολή «θηριωδία», επαναλαμβάνοντας όμως ότι ο Πούτιν «παίζει» τον Τζο Μπάιντεν!

 

Γενικά, αν κάποτε η Ρωσία και άλλα απολυταρχικά καθεστώτα θεωρούνταν αντιδημοκρατικά, σήμερα αναδεικνύονται ως σύμβολο του αμερικανικού συντηρητισμού και καθρέφτης του οράματός του για τον κόσμο. Υποστηρίζοντας τον Πούτιν και άλλους δικτάτορες, η ακροδεξιά στις ΗΠΑ έχει βρει έναν νέο τρόπο να διαχειρίζεται τις ιδεολογικές διαμάχες και να διχάζει περαιτέρω τους Αμερικανούς.

 

Στην Ευρώπη, ο Ματέο Σαλβίνι της ακροδεξιάς Λέγκας του Βορρά στην Ιταλία, έχει εκφράσει τον θαυμασμό του για τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Σύμφωνα με τους Financial Times, έκανε αρκετά ταξίδια στη Ρωσία για να συναντήσει αξιωματούχους του Ρώσου προέδρου και τον Μάρτιο 2017 υπέγραψε και συμφωνία συνεργασίας με το κόμμα του Πούτιν.

 

Στενοί φαίνονται να είναι οι δεσμοί της Μόσχας και με την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Το BBC αποκάλυψε ένα διαβαθμισμένο έγγραφο του Κρεμλίνου στο οποίο αναφερόταν ότι ο ακροδεξιός βουλευτής της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, Μάρκους Φρόνμαϊερ θα μπορούσε να γίνει «απολύτως ελεγχόμενος» από τη Ρωσία. Το έγγραφο περιγράφει επίσης λεπτομερώς τις προσπάθειες επηρεασμού της κοινής γνώμης και των υπευθύνων λήψης αποφάσεων σε ολόκληρη την ΕΕ.

 

Σε άρθρο που δημοσίευσε η επιθεώρηση Foreign Affairs αναφέρεται η άτυπη «μαύρης διεθνής» που έχει έδρα τη Μόσχα και δεσμούς με όλα τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης.

 

Το ναζιστικό κόμμα Τζόμπικ (τρίτο στο ουγγρικό Κοινοβούλιο) είναι προνομιακός συνομιλητής κύκλων της ρωσικής ελίτ που βρίσκονται κοντά στον Πούτιν.

 

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου τους Μόσχας και πρώην σύμβουλος του Κρεμλίνου Αλεξάντερ Ντούγκιν (πατέρας του δόγματος της ευρασιατικής πολιτικής της Ρωσίας) έστειλε επιστολή στον έγκλειστο φασίστα Νίκο Μιχαλολιάκο, στην οποία «προσέφερε υποστήριξη για τις γεωπολιτικές θέσεις της Χρυσής Αυγής».

 

Τέλος, ένα τηλεγράφημα που αποκαλύφθηκε από τα WikiLeaks δείχνει ότι το ακροδεξιό κόμμα Ατάκα έχει στενούς δεσμούς με τη ρωσική πρεσβεία στη Σόφια.

 

Αλεξάντερ Ντούγκιν

 

Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, ένας από τους πνευματικούς ηγέτες της ρωσικής ακροδεξιάς (ο Ρώσος Στηβ Μπάνον), είναι ο εμπνευστής και θεωρητικός της νέας γεωπολιτικής στρατηγικής της Ρωσίας και του ρεύματος του "ευρασιανισμού". Έγινε διάσημος με το βιβλίο του "Τα θεμέλια της Γεωπολιτικής: Το Γεωπολιτικό Μέλλον της Ρωσίας", το οποίο εκδόθηκε το 1996 και άσκησε τεράστια επιρροή στους Ρώσους ολιγάρχες.

 

Η σκέψη του και οι θέσεις του αντανακλώνται στις κινήσεις του Πούτιν, με την εισβολή στην Ουκρανία να μοιάζει βγαλμένη μέσα από το πόνημά του.

 

Ο Ντούγκιν πιστεύει ότι η ευρασιατική αυτοκρατορία είναι το εκ γενετής δικαίωμα του ρωσικού λαού να κυβερνά τους “κατώτερους λαούς” στα εδάφη που τον περιβάλλουν. Σύμφωνα με τον Ντούγκιν, οι Ρώσοι είναι ένας μεσσιανικός λαός, με “καθολική, πανανθρώπινη σημασία”.

   

Μετρώντας τα υπερκέρδη της ολιγαρχίας στα μίντια

 

της Ματίνας Παπαχριστούδη

 

Η είδηση ήρθε από την αγορά της διαφήμισης. Η δαπάνη για την τηλεόραση «τρέχει» έως και ένα εκατομμύριο ευρώ την ημέρα! Πέρυσι η διαφημιστική δαπάνη αυξήθηκε κατά 20%, ενώ κανείς δεν γνωρίζει ποιο είναι το πραγματικό έσοδο για τις τηλεοπτικές επιχειρήσεις, αφού με απαίτησή τους δεν δημοσιοποιείται καμία μέτρηση αγοράς. Για το 2022 εκτιμάται αύξηση κατά 12%-15%. Για το πιθανό ύψος των εσόδων από αυτά τα ποσοστά αρκούμαστε στις δηλώσεις διαφόρων παραγόντων. Οι διαφημιστές λένε πως η τηλεόραση πήρε πέρυσι περισσότερα από 300 εκατ. ευρώ, οι εκπρόσωποι των καναλιών περίπου 250.

 

Οι τηλεοπτικοί σταθμοί των ολιγαρχών της ενημέρωσης κατέχουν τη μερίδα του λέοντος στις χαριστικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης ΝΔ από το 2020, με πρόσχημα την πανδημική κρίση. Όλο αυτό το διάστημα χαρίστηκαν ή σχεδόν μηδενίστηκαν οι οικονομικές τους υποχρεώσεις προς το κράτος, ενώ παράλληλα –όπως και σε όλα τα άλλα ΜΜΕ– το κράτος ανέλαβε τις ασφαλιστικές εισφορές, τα χρέη προς ασφαλιστικούς οργανισμούς αλλά και τους μισθούς. Ειδικότερα για τη διαφήμιση, ρυθμίστηκε η έκπτωσή της από τη φορολογία επιχειρήσεων ήδη από το 2020.

 

Ωφελημένα από την πολιτική διαχείρισης της κρίσης του κορονοϊού είναι όλα τα Μέσα ενημέρωσης. Οι εφημερίδες, που παραμένουν η κύρια πηγή ενημέρωσης και δημοσιογραφικού περιεχομένου, συνεχίζουν να εκδίδονται εξαιτίας της παραπάνω επιδοματικής πολιτικής, τόσο στο κέντρο όσο και στην περιφέρεια. Και ακριβώς εξαιτίας της δημοσιογραφικής λειτουργίας τους, η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει πρόγραμμα ενίσχυσης με σαφείς κανόνες και όρους. Το διαδίκτυο, μετά την τηλεόραση, μετράει τα υπερκέρδη του. Οι ιστοσελίδες που κατέχουν τα παραδοσιακά συγκροτήματα ΜΜΕ αλλά και πληθώρα νέων και πλήρως ελεγχόμενων με «πετσωμένες λίστες» χρηματοδότησης, είναι απόλυτα κερδοφόρες, τόσο οικονομικά όσο και κυρίως ιδεολογικά, καθώς εξελίσσονται σε σημαντικό ψηφιακό πυλώνα της ιδεολογικής και πολιτικής χειραγώγησης.

 

Κι ενώ το μιντιακό κεφάλαιο μετράει τα κέρδη του, οι εργαζόμενοι μετράνε τις απώλειές τους, οικονομικές και επαγγελματικές. Από δημοσιογράφοι έχουν μετατραπεί σε κακοπληρωμένους «χειριστές- επεξεργαστές» κειμένων.

 

 

 

 

πηγή  

«Οι Ουκρανοί είναι φίλοι μας» φωνάζουν Ρώσοι αντιπολεμικοί διαδηλωτές

 

Αυτούς τους ανθρώπους συλλαμβάνει ο Πούτιν, αυτούς τους ανθρώπους «τιμωρεί» η Δύση και η κα. Μενδώνη. Μιλώ για την Yelena Osipova(φωτογραφία), την 76χρονη Ρωσίδα καλλιτέχνιδα και ακτιβίστρια που επέζησε της πολιορκίας του Λένινγκραντ από τους ναζί και τώρα συνελήφθη από οκτώ αστυνομικούς του Ρώσου δικτάτορα, επειδή διαμαρτυρόταν για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

 

Χιλιάδες άνθρωποι αψηφούν τις απειλές της αστυνομίας και διοργανώνουν διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη Ρωσία.  Οι αρχές έχουν χαμηλή ανοχή σε διαδηλώσεις και πορείες και η συμμετοχή σε αυτές μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες, όπως πρόστιμα, συλλήψεις και ακόμη και φυλάκιση. Πάνω από 7.000 άνθρωποι έχουν συλληφθεί.

 

«Οι Ουκρανοί είναι φίλοι μας» λένε οι Ρώσοι αντιπολεμικοί διαδηλωτές που αψηφούν τον Πούτιν 

πηγή

Αν ο Κίσινγκερ μιλούσε χτες στο ευρωπαϊκό και στο ελληνικό Κοινοβούλιο…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Αν ήταν να παραμερίσουμε για λίγο τις φρικτές εικόνες του πολέμου στην Ουκρανία, θα έπρεπε να σταθούμε σε δύο συνεδριάσεις, που έγιναν χτες. Μια στο Ευρωπαϊκό και μία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

 

  Στην πρώτη μεταδόθηκε το μήνυμα του προέδρου της Ουκρανίας, από το οποίο ξεχωρίζει η έκκλησή του, συμπυκνωμένη σε δέκα λέξεις. «Αποδείξτε ότι είσθε μαζί μας, ότι δεν θα μας αφήσετε», είπε προς τους ευρωβουλευτές που τον χειροκροτούσαν.

 

 Στη δεύτερη συνεδρίαση οι αρχηγοί των ελληνικών κομμάτων μίλησαν επί της ουσίας. Και για όσα προηγήθηκαν της ρωσικής εισβολής και για τις συνέπειές της και για το δέον γενέσθαι.

 

 Την ώρα που παρακολουθούσα τις δύο συνεδριάσεις, ταυτόχρονα  έψαχνα και στο Διαδίκτυο και έπεσα πάνω σε ένα παλαιότερο(2014) άρθρο του «μάγου» της αμερικανικής  εξωτερικής πολιτικής Χένρι Κίσινγκερ, με θέμα την τότε κρίση της Ουκρανίας.

 

Το επίθετο «προφητικός» διέτρεχε την αναδημοσίευση στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Τι έγραφε τότε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για την Ουκρανία, τη θέση της στον κόσμο και τον ανταγωνισμό Δύσης και Ρωσίας για την επιρροή  σ’ αυτήν; Αντιγράφουμε ορισμένες φράσεις του:

 

"Η Ρωσία θα πρέπει να αποδεχθεί ότι το να προσπαθεί να μεταβάλλει τα σύνορά της Ουκρανίας, κάνοντάς την δορυφόρο, θα την καταδικάσει να επαναλάβει μια ιστορία πιέσεων και συγκρούσεων με ΕΕ και ΗΠΑ. Από την πλευρά της η Δύση θα πρέπει να καταλάβει ότι η Ουκρανία δεν είναι απλώς άλλη μια χώρα για τη Ρωσία. Οι Ουκρανοί είναι ο αποφασιστικός παράγοντας. Ζουν σε μια χώρα με πολύπλοκη ιστορία και πολύγλωσση. Το να αντιμετωπιστεί η Ουκρανία ως μέρος μια σύγκρουσης Δύσης-Ανατολής θα μπλοκάρει για δεκαετίες οποιαδήποτε ουσιαστική συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Δύσης».

 

« Η Ουκρανία θα πρέπει να αφεθεί να διαλέξει ελεύθερα τις πολιτικές και οικονομικές της σχέσεις με την Ευρώπη».

 

« Η Ουκρανία θα πρέπει να μη μπει στο ΝΑΤΟ. Είναι μια θέση που υποστήριξα πριν εφτά χρόνια, όταν υπήρξε για πρώτη φορά η συγκεκριμένη πρόταση».

 

 « Η Ουκρανία θα πρέπει να είναι ελεύθερη να σχηματίσει οποιαδήποτε κυβέρνηση επιλέξει ο λαός της. Σοφοί ηγέτες της Ουκρανίας θα πρέπει να αγωνιστούν για την εθνική συμφιλίωση. Διεθνώς, θα πρέπει να ακολουθηθεί το μοντέλο της Φινλανδίας. Η συγκεκριμένη χώρα, είναι ανεξάρτητη και συνεργάζεται στενά με τη Δύση, ωστόσο αποφεύγει οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια προς τη Ρωσία».

 

«Είναι ασυμβίβαστο με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου να είναι η Κριμαία προτεκτοράτο της Ρωσίας. Θα πρέπει όμως η σχέση της Κριμαίας με την Ουκρανία να τεθεί σε νέα βάση (πιο χαλαρή). Υπό αυτή την προϋπόθεση, η Ρωσία θα αναγνωρίσει την κυριαρχία της Ουκρανίας στην Κριμαία. Η Ουκρανία θα πρέπει να ενισχύσει την αυτονομία της Κριμαίας με εκλογές, που θα γίνουν παρουσία διεθνών παρατηρητών. Η όλη διαδικασία, θα πρέπει να διαλύσει οποιαδήποτε αμφισβήτηση σχετικά με τη θέση του στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη».

 

"Αν δεν υπάρξει λύση με βάση τις παραπάνω αρχές,  τότε η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη και θα γίνει σύντομα", κατέληγε τότε ο Κίσινγκερ.

 

Προφητικός; Σχεδόν 100%. Αν, λοιπόν, μπορούσε να μιλήσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Κίσινγκερ θα έλεγε στον πρόεδρο της Ουκρανίας: «Τώρα είναι αργά. Δυστυχώς, δεν με άκουσε κανένας. Η Ρωσία δεν θα δεχόταν ποτέ να μπείτε κι εσείς στο ΝΑΤΟ. Και τώρα καμιά έκκλησή σας δεν θα εισακουστεί, δεν μπορούν-δεν ξέρω και αν θέλουν- να σας βοηθήσουν».

 

 Ο Κίσινγκερ ήταν υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο το 1974. Αν, λοιπόν, ήταν χτες στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και τον ρωτούσαν «γιατί δεν κουνήσατε ούτε κάν το δαχτυλάκι σας;», το πιθανότερο είναι ότι θα απαντούσε κυνικά: «Μα, η Τουρκία είναι σύμμαχός μας, δεν είναι Ρωσία».

 

   Δεν πρέπει, λοιπόν, να έχουμε αυταπάτες. Το λέει  πολύ καλά αυτός ο αφορισμός της  Αμερικανίδας συγγραφέως Λίλιαν Χέλμαν: «Ο κυνισμός είναι ένας δυσάρεστος τρόπος να λες την αλήθεια»…    

Ξεκινάει σήμερα η εκκένωση της Μαριούπολης υπό το φόβο των νεοναζί του «τάγματος Αζόφ»

 

Σήμερα το πρωί έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει η αποχώρηση των κατοίκων της Μαριούπολης από την πόλη, μέσω του «ανθρωπιστικού διαδρόμου» που ανακοίνωσαν πως άνοιξαν οι δυνάμεις του ρωσικού στρατού και των πολιτοφυλάκων του Ντονέτσκ προς την πόλη Ζαπορίζια, σε μια απόσταση 227 χιλιομέτρων.

 

Ανάμεσά τους θα είναι και το ελληνικό κομβόι από τη Μαριούπολη με το οποίο μέρος του προσωπικού του Γενικού Προξενείου, δημοσιογράφοι αλλά και όσοι Έλληνες πολίτες το επιθυμούν θα επιχειρήσουν στις 11 το πρωί, να εγκαταλείψουν την υπό πολιορκία ουκρανική πόλη.

 

 

Οι Έλληνες πολίτες που είχαν εκφράσει το ενδιαφέρον να φύγουν από τη Μαριούπολη ενημερώνονται από το Γενικό Προξενείο και την Μονάδα Διαχείρισης Κρίσεων του ΥΠΕΞ.

 

Ο σχεδιασμός προβλέπει η πομπή να μετακινηθεί δυτικά προς την πόλη Ζαπορίζια και στη συνέχεια, ανάλογα με τις συνθήκες που θα υπάρχουν προς τα σύνορα με την Μολδαβία, όπου θα υπάρχει κλιμάκιο της Πρεσβείας Βουκουρεστίου υπό την Πρέσβειρα Σοφία Γραμματά.

 

Πάντως η όλη επιχείρηση θα διεξαχθεί κάτω από τον φόβο επιθέσεων από το διαβόητο ναζιστικό «Τάγμα Αζόφ», το οποίο σύμφωνα με καταγγελίες χρησιμοποιεί ως ασπίδα προστασίας τους κατοίκους της περιοχής.

 

Πάνω από 600 χιλιάδες πρόσφυγες

Την ίδια ώρα, ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που έχουν ξεριζωθεί από τα σπίτια τους, εξαιτίας του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία έχει ξεπεράσει τις 600 χιλιάδες σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΗΕ.

 

Σχεδόν 450.000 από αυτούς, έχουν εισέλθει στην Πολωνία, δήλωσε σήμερα ο Πολωνός υφυπουργός Εσωτερικών Πάβελ Ζεφερνάκερ μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Radio Zet.

 

Ο ίδιος πρόσθεσε ότι ο αριθμός των ανθρώπων που εισήλθε στην Πολωνία μειώθηκε ελαφρά χθες Τρίτη στους 98.000, από περισσότερους από 100.000 τη Δευτέρα.

 

πηγή -  902.gr

 

   

Εκτοξεύονται οι τιμές σε φυσικό αέριο, πετρέλαιο και σιτάρι

 

Εκτόξευση των τιμών σε μία σειρά βασικά προϊόντα έχει προκαλέσει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία, προμηνύοντας δύσκολες στιγμές για τους λαούς σε όλο τον κόσμο, που θα πληρώσουν τις αντιπαραθέσεις των ιμπεριαλιστών με υψηλότερες τιμές σε καύσιμα, θέρμανση αλλά και διατροφή.

 

Η τιμή των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης του φυσικού αερίου αυξάνεται καθώς οι ΗΠΑ, η ΕΕ, ως αποτέλεσμα των κυρώσεων στη Ρωσία. Σύμφωνα με τον ιστοτόπο tradingeconomics.com, η τιμή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη εκτινάχθηκε σε πάνω από 1.700 δολάρια (1532 ευρώ) ανά 1.000 κυβικά μέτρα κατά τη διαπραγμάτευση της Τετάρτης.

 

 

Συγκεκριμένα, η τιμή των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης φυσικού αερίου για παράδοση Απριλίου στον κόμβο TTF στην Ολλανδία ανέβηκε στα 1.710 δολάρια (1541 ευρώ) ανά 1.000 κυβικά μέτρα ή σχεδόν 150 ευρώ ανά MWh.

 

Ανάλογη είναι η εικόνα και στην πετρελαϊκή αγορά, με την τιμή του αργού Brent στο Λονδίνο να έχει φτάσει στα 111 δολάρια το βαρέλι, σημειώνοντας άνοδο 6,03%. Αναλυτές σημειώνουν ότι η ανακοίνωση της Υπηρεσίας Ενεργειακών Πληροφοριών των ΗΠΑ για την αποδέσμευση 60 εκατομμυρίων βαρελιών αργού έφερε μικρή «ανακούφιση» στις αγορές πετρελαίου, καθώς θεωρήθηκε ανεπαρκής για να λειτουργήσει ως αντίβαρο στη διακοπή της ροής του ρωσικού πετρελαίου. Η Ρωσία εξάγει περίπου 7 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, εκ των οποίων τα 4,5 εκατομμύρια βαρέλια είναι αργό, σύμφωνα με στοιχεία της S&P Global Commodity Insights.

 

Μεγάλη είναι η αύξηση και της τιμής του σιταριού. Οι τιμές των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης σίτου αυξήθηκαν χθες, καθώς οι αγορές ανησυχούν για την πιθανή διακοπή της παγκόσμιας προσφοράς λόγω της εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

 

Στις 05:22 τα ξημερώματα στις 2 Μαρτίου, το συμβόλαιο του Μαΐου για μαλακό κόκκινο χειμερινό σιτάρι στο Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων του Σικάγο, αυξήθηκε κατά επιπλέον 24 σεντς και ξεπέρασε τα 370 δολάρια ανά τόνο. Στο Χρηματιστήριο Σιτηρών της Μινεάπολης, επίσης, τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης για το ανοιξιάτικο σιτάρι τον Μάρτιο αυξήθηκαν 65 σεντς φτάνοντας στα 387 δολάριο/τόνο.

 

 

Οι συνδυασμένες εξαγωγές σίτου της Ρωσίας και της Ουκρανίας για την περίοδο εμπορίας 2021-22 εκτιμάται ότι αντιπροσωπεύουν το 23% του παγκόσμιου συνόλου των 206,9 εκατομμυρίων τόνων, σύμφωνα με το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ. 

πηγή

Ο Πούτιν έχει ήδη ηττηθεί

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Ακόμα και ο Ιωσήφ Στάλιν, αδήλωτο πρότυπο του Βλαντιμίρ Πούτιν, υποχρεώθηκε κάποια στιγμή να παραδεχτεί ότι δεν έχει δίκιο σε όλα. Κατά τραγική σύμπτωση μάλιστα, την απόφασή του να αποδεχτεί πως υπάρχουν και σοφότεροί του στα στρατιωτικά την πήρε μετά τη μάχη του Κιέβου, Ιούλιο με Σεπτέμβριο του 1941, που τελείωσε με την ήττα του Κόκκινου Στρατού και την κατάκτηση της Ουκρανίας από τον Χίτλερ. Αναγκαστικά, ο Στάλιν στράφηκε στον Γκεόργκι Ζούκοφ, παρότι πριν από τη μάχη του Κιέβου τον είχε παύσει από επιτελάρχη, ως διαφωνούντα. Και αυτός οργάνωσε την άμυνα του Λένινγκραντ, κέρδισε τη μάχη της Μόσχας και πρωταγωνίστησε στο Στάλινγκραντ.

 

Αγάλματα του έφιππου Ζούκοφ υπάρχουν ακόμα στη Ρωσία. Ο Πούτιν θα μπορούσε να επισκεφθεί κάποιο, επίσης έφιππος, κατά την προπαγανδιστική συνήθειά του, και να πιάσει συζήτηση μαζί του. Ισως μάθαινε όχι πώς να οργανώσει την εισβολή στην Ουκρανία, με πρότυπο την εισβολή στην Ουγγαρία που είχε σχεδιάσει ο Ζούκοφ, παρά τους αρχικούς δισταγμούς του, αλλά ότι τη μάχη του Κιέβου θα τη χάσει και αυτός.

 

Ακόμη κι αν ο στρατός του νικήσει, με τη συνδρομή μισθοφόρων ή «εθελοντών» Τσετσένων, το blitzkrieg απέτυχε. Και απέτυχε επειδή η στραταρχική φιλαυτία του, που αδιαφορεί για τις δυσάρεστες πληροφορίες και περιφρονεί τις αντίθετες γνώμες (αν υποθέσουμε πως οι σύμβουλοί του έχουν ρητή γνώμη), ήταν βέβαιη ότι οι Ουκρανοί, σαν «ανύπαρκτο έθνος», όπως τους χαρακτήρισε ο αναθεωρητικός του οίστρος, δεν θα υπάρξουν και στα πεδία των μαχών. Δεν θα αντισταθούν. Θα τον προσκυνήσουν μαζικά από την πρώτη στιγμή.

 

Η σιγουριά του εγωλάτρη Πούτιν ηττήθηκε πολλαπλώς: Ανέστησε τον Ψυχρό Πόλεμο στη χειρότερη δυνατή εκδοχή του. Οδήγησε τη χώρα του σε δεινή απομόνωση, πολιτική, οικονομική και αθλητική. Εδωσε την ευκαιρία στο ΝΑΤΟ να υποκριθεί τον ειρηνοποιό. Πρόσφερε στην Ε.Ε. τη δυνατότητα να αντιδράσει στη σύνθλιψή της από τις δύο υπερδυνάμεις, που την αντιμετωπίζουν σαν παρακατιανή οντότητα, χειραγωγήσιμη πολιτικά ή εκβιάσιμη ενεργειακά. Με την απόφασή του για τα πυρηνικά έστρεψε εναντίον του κάθε σώφρονα του πλανήτη.

 

Επιπλέον, η εισβολή τού στερεί συμμάχους μέσα στην ίδια τη Ρωσία. Η μεσαία τάξη, που βλέπει την καταστροφή της να επέρχεται λόγω της αποκοπής της από τη διεθνή οικονομία, ήδη δυσφορεί. Και η δυσφορία της δεν αντιμετωπίζεται με συλλήψεις, όπως συνελήφθησαν ήδη 5.000 γενναίοι Ρώσοι που τόλμησαν να διαδηλώσουν κατά του πολέμου.

Από τους «ειδικούς» κόβιντ περάσαμε στους «ειδικούς» διεθνολόγους

 

γράφει ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος

 

Ένα από τα συμπτώματα της ελληνικής δημόσιας σφαίρας είναι η ευκολία με την οποία διάφοροι αυτοπροβάλλονται ως ειδικοί

Δεν φτάνει που έχουμε μια από τις σοβαρότερες παγκόσμιες κρίσεις στην πρόσφατη ιστορία, που απειλεί να μας οδηγήσει σε καταστάσεις που ούτε θέλουμε να τις φανταστούμε.

 

Έχουμε να αντιμετωπίσουμε και όλους τους αυτόκλητους «ειδικούς» διεθνολόγους.

 

Που την ώρα που δεν ξέρουν καν που πέφτουν στον χάρτη οι πόλεις της Ουκρανίας και αγνοούν όλο το ιστορικό βάθος και την περιπλοκότητα αυτής της σύγκρουσης, σπεύδουν να πουν την αποψάρα τους.

 

Και το κάνουν αυτό όχι στη βάση της γνώσης ή της μελέτης που έχουν κάνει. Ούτε στη βάση σοβαρής σκέψης της κατάστασης.

 

Αλλά απλώς και μόνο «ψωνίζουν» από τα έτοιμα, αυτά που κυκλοφορούν και μοιάζουν να εκφράζουν το «πνεύμα» των καιρών.

 

Είτε αυτό σημαίνει να αναπαράγουν άκριτα όσα υποστηρίζουν σήμερα οι δυτικές κυβερνήσεις, είτε όσα περιλαμβάνει η ρωσική προπαγάνδα.

 

Και το πρόβλημα δεν είναι ότι παίρνουν θέση.

 

Το πρόβλημα είναι παίρνουν θέση, χωρίς γνώση.

 

Και αναπαράγοντας την ημιμάθειά τους στα κανάλια και το διαδίκτυο, απλώς δεν επιτρέπουν να γίνει συζήτηση.

 

Με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή η κουβέντα να είναι σχεδόν «οπαδική».

 

Από τη μια, όλοι όσοι είναι έτοιμοι να πολεμήσουν – από την ασφάλεια του πληκτρολόγιου φυσικά…– για τον «ελεύθερο κόσμο» λες και είμαστε στη δεκαετία του 1950 και με επιχειρήματα ανάλογης αισθητικής που αγνοούν ότι πρώτη φροντίδα πρέπει να είναι να μην μπει η χώρα μας σε επικίνδυνες περιπέτειες.

 

Από την άλλη, όλοι όσοι έχουν μπερδέψει τον Πούτιν με τον Λένιν, δεν βλέπουν ότι είναι επικίνδυνη επιλογή η εισβολή και μπερδεύουν τη σύγχρονη καπιταλιστική Ρωσία με τη Σοβιετική Ένωση.

 

Και φυσικά στη διαδρομή χάνεται κάθε δυνατότητα σοβαρής συζήτησης, ανάλυσης, αντιπαράθεσης επιχειρημάτων, κοντολογίς όλων εκείνων των πρακτικών που επιτρέπουν να πάρουμε θέση στη βάση της γνώσης.

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε το πρόβλημα αυτό.

 

Το ζήσαμε και στην πανδημία όπου είχαμε το ίδιο πρόβλημα με τους αυτόκλητους ειδικούς.

 

Αυτούς που επειδή μπορούσαν να κάνουν έναν στατιστικό υπολογισμό, πίστευαν ότι μπορούσαν να προτείνουν τι μέτρα να πάρουμε και πώς να εφαρμόσουμε τα λοκντάουν για να «ισοπεδώσουμε την καμπύλη».

 

Και αυτούς που επειδή διάβασαν ένα βιβλίο βιολογίας μπορούσαν να μας πουν γιατί δεν πρέπει να κάνουμε το εμβόλιο.

 

Στην πανδημία το πρόβλημα με όλους τους αυτόκλητους «ειδικούς» το ζήσαμε.

 

Και είδαμε πόσα προβλήματα μπορούν να δημιουργήσουν, μέχρι του σημείου του να εκθέτουν τη ζωή ανθρώπων που τους πίστεψαν σε κίνδυνο.

 

Ας μην κάνουμε το ίδιο λάθος και στη συζήτηση για την κατάσταση στην Ουκρανία.

 

Ας αναζητήσουμε και ας ακούσουμε τους ανθρώπους που έχουν γνώση.

 

Που ασχολούνται με αυτό το ζήτημα χρόνια.

 

Που καταλαβαίνουν τις περίπλοκες δυναμικές του.

 

Και που μπορούν να βοηθήσουν να σχηματίσουμε γνώμη.

 

Για να μπορέσουμε να χαράξουμε μια πορεία που τουλάχιστον να προστατεύει τη χώρα από το μεγάλο κόστος που θα έχει – αντικειμενικά… – η νέα βαθιά διαίρεση του κόσμου.

Οι πρόσφυγες και οι ρατσιστικές διακρίσεις του Μηταράκη

 

Οι γυναίκες και τα μικρά παιδιά που τα άψυχα σώματά τους ξεβράστηκαν στην παραλία της Λέσβου, οι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Υεμένη, τη Συρία, από τις αφρικανικές χώρες των λιμών και των εμφυλίων, δεν είναι "πραγματικοί πρόσφυγες" σύμφωνα με τον ανεκδιήγητο υπουργό Μετανάστευσης της κυβέρνησης, Ν. Μηταράκη. Μόνο οι Ουκρανοί πρόσφυγες είναι «πραγματικοί πρόσφυγες», ενώ οι άλλοι που έρχονται από μακριά και περνάνε από μια σειρά «ασφαλείς» χώρες δεν είναι «πραγματικοί», δήλωσε στη Βουλή ο υπουργός, παραπέμποντας στο διεθνές δίκαιο. Μα, και οι Ουκρανοί πρόσφυγες περνάνε από μια σειρά «ασφαλείς» χώρες για να έρθουν στην Ελλάδα, γιατί τάχα αυτοί είναι "πραγματικοί" και οι άλλοι όχι; «Γιατί η Ουκρανία συνορεύει με την Ευρωπαϊκή Ένωση» απαντά ξεδιάντροπα ο Μηταράκης. Από πότε άραγε η Ευρωπαϊκή Ένωση λογίζεται ως ενιαίο κράτος;

 

Στρεψοδικίες και νομικισμοί για να καλυφθούν οι διακρίσεις και ο ρατσισμός του υπουργού και της κυβέρνησης.

 

 Μήπως γνωρίζει ο Μηταράκης ότι ο ΟΗΕ αναγνώρισε ως πρόσφυγες και τους ανθρώπους που λιμοκτονούν λόγω της κλιματικής αλλαγής;

 

Η δημοκρατία, όταν οι (ακρο)δεξιοί βρίσκονται σε δύσκολη θέση, γίνεται «νομοκρατία», καθώς αυτό το πεδίο ελέγχεται απόλυτα από τους «πάνω». Αλλά κι όταν υπάρχει το ενδεχόμενο οι «πάνω» να χάσουν το παιγνίδι στο πεδίο της νομικής αντιπαράθεσης, τότε καταφεύγουν στο πολιτικό μπούλινγκ μέσω της μιντιακής τους εξουσίας την οποία «πετσώνουν» αφειδώς.

 

Αλλά πάνω από τη νομοκρατία βρίσκεται η δημοκρατία και το δίκαιο της ανθρωπιάς. 

πηγή