Η ΔΕΗ, η ΟΥΛΕΝ κι ένα ταψί του φούρνου

 

 γράφει η Αρτεμις Σπηλιώτη

  

 

Εχουμε πιαστεί χέρι χέρι και χορεύουμε σαν τους Ινδιάνους τον χορό της «λιακάδας», προσευχόμαστε στον ύψιστο για έναν ήπιο χειμώνα μήπως και γλιτώσουμε από το αυξημένο κόστος θέρμανσης –αλί στους έχοντες σύνδεση με φυσικό αέριο– και κανένα εγκεφαλικό.

 

Τις παλιές καλές εποχές δείγμα πλούτου ενός νοικοκυριού ήταν το πόσο ακριβά ήταν τα έπιπλα, οι κουρτίνες, οι ίντσες της τηλεόρασης. Τώρα δείγμα ευημερίας είναι το αναμμένο καλοριφέρ και πόσα φαγητά μαγειρεύτηκαν στον φούρνο. Τέλος πάντων, όλον αυτόν τον καιρό, ακούγοντας τις εκκλήσεις για εξοικονόμηση ενέργειας και τα περί ατομικής ευθύνης που συστήνεται διά πάσα κρίση και πάσα κυβερνητική ανικανότητα, ζω déjà vu.

 

Στα παιδικά χρόνια της δικής μου γενιάς ακούγονταν συγκεκριμένες ατάκες μέσα στα σπίτια. Ηταν οι εποχές που η μέση ελληνική οικογένεια προσπαθούσε να βάλει ένα δικό της κεραμίδι πάνω από το κεφάλι της, με υψηλά επιτόκια, να αποκτήσει ένα προκάτ εξοχικό στην Κερατέα ή στη Λούτσα, να πάρει αυτοκίνητο και οι γονείς να προσφέρουν στα παιδιά τους κάτι παραπάνω, όσα οι ίδιοι στερήθηκαν. Σαν να ακούω ξανά τον μακαρίτη τον πατέρα μου να διαμαρτύρεται… «Κλείστε κανένα φως. Δεν είμαι ούτε ιδιοκτήτης ούτε χορηγός της ΔΕΗ». «Ούτε η Πετρόλα δεν έχει τόσα φώτα αναμμένα». «Μην αφήνετε τις βρύσες να τρέχουν. Τι θέλετε, να πλουτίσει η ΟΥΛΕΝ;».

 

Θυμάμαι τις όχι και τόσο παλιές εποχές που διαμαρτυρόμουν στη μάνα μου γιατί έφτιαχνε παστίτσιο στο μεγάλο ταψί του φούρνου, γιατί «είπαμε, ρε μάνα, ότι το πεθυμήσαμε αλλά δεν θέλουμε να τρώμε τρεις μέρες το ίδιο φαγητό». Αλλά η μάνα μου, που την… ατομική ευθύνη την έχει κάνει επιστήμη και θεωρεί ότι η εξοικονόμηση ενέργειας (και πολλών άλλων) είναι δείγμα νοικοκυροσύνης, είχε σταθερά το ίδιο επιχείρημα. «Δεν θα ανάψω φούρνο για ένα ταψάκι. Προτιμώ να πάω ταξίδια και όχι να πληρώνω κερατιάτικα στη ΔΕΗ» και… έριχνε και μια χορτόπιτα στον φούρνο. Προβλέπω ότι και κερατιάτικα θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε και ταξίδια δεν θα πάμε…

 

Το νεκρό προσφυγάκι και το διαρκές έγκλημα

 

γράφει η Δήμητρα Μυρίλλα

 

Κάπου στα μέσα Αυγούστου, τότε που κάποιοι δυστυχισμένοι, απελπισμένοι, ανέστιοι, πεινασμένοι, παγωμένοι συνάνθρωποί μας γίνονταν “μπαλάκι” μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας – θαρρείς και το σημαντικό δεν ήταν το πώς θα σωθούν οι άνθρωποι, αλλά το ποιος έχει την αρμοδιότητα να τους σώσει, αν υποθέσουμε ότι ήταν ποτέ αυτό το θέμα, δηλαδή η σωτηρία τους – τότε, λοιπόν, εμφανίζονταν και κάποιοι “έξυπνοι”, οι οποίοι πάνω στο δράμα των εγκλωβισμένων στη νησίδα του Εβρου και κυρίως πάνω στη τραγωδία της  μάνας που έχασε το παιδί της παρίσταναν με μπόλικη αθλιότητα, απανθρωπιά και κυνισμό τους Σέρλοκ Χολμς της συμφοράς και αναζητούσαν «αποδείξεις» για το νεκρό παιδί.

 

Τα τεκμήρια που έψαχναν υπήρχαν ήδη… στο Αιγαίο, τη Μεσόγειο, στα συρματοπλέγματα της Μελίγια, και του Μεξικού….

 

Δυστυχώς, υπάρχουν περισσότερα από όσα τους  χρειάζονται.

 

18 άνθρωποι χαμένοι στη Λέσβο και ανάμεσά τους ένα παιδί… Ενα ακόμα παιδί που έπνιξε τα όνειρά του κάπου στο βυθό Αιγαίου… κι έτσι δεν θα αλλοιώσει την απαστράπτουσα ευρωπαϊκή φυλή. Ανθρωποι, στα Κύθηρα, που τους είδαμε να κρέμονται στα βράχια, να έχουν κρεμάσει την ελπίδα τους στα βράχια, μήπως και κάπου βρουν ένα κομμάτι γης να τους δεχτεί. Αγνωστος ακόμα ο αριθμός των χαμένων, των πνιγμένων στα Κύθηρα…

 

Οι πρόσφυγες είναι πάντα ορατοί για εκείνους που βλέπουν τον πρόβλημα, που συναισθάνονται την ανάγκη του ξενιτεμένου και κατανοούν την αιτία πίσω από το διαρκές δράμα. Το γεγονός ότι στα σημεία των δύο ναυαγίων έσπευσαν οι Αρχές με τα σωστικά μέσα, δεν σημαίνει καθόλου ότι εξασφαλίστηκε  και η με ανθρωπιστικούς όρους  συνολικότερη αντιμετώπισή τους,

 

Διότι, ό,τι τότε μας έμαθε ο Εβρος, μας το ξαναμαθαίνουν μετ’ επιτάσεως, οι νεκρές γυναίκες στη Λέσβο, ο άγνωστος αριθμός ακόμα νεκρών στα Κύθηρα και κυρίως το παιδί… εκείνο το παιδί…

 

– Η διαχείριση του προσφυγικού διέπεται από μια κατάπτυστη συμφωνία – την Κοινή Δήλωση Ελλάδας – Τουρκίας  που υπεγράφη το 2016 –  με την οποία η ΕΕ τα έχει κάνει πλακάκια με την Αγκυρα, ενώ οι κυνηγημένοι και κατατρεγμένοι άνθρωποι θεωρούνται κάτι σαν βαλίτσες που τις κλωτσάνε ο ένας στον άλλον, στην προκειμένη περίπτωση η Τουρκία στην Ελλάδα και τούμπαλιν και όλο αυτό προκειμένου οι χιλιάδες των ξεριζωμένων να μη φτάσουν στην καρδιά της Ευρώπης. Η συμφωνία αυτή, που ο ΣΥΡΙΖΑ συνομολόγησε, η ΝΔ εφαρμόζει και όλοι μαζί την χειροκρότησαν ήταν εξ αρχής εγκληματική. Η συμφωνία αυτή εξαρχής απέδιδε στην Ελλάδα το ρόλο δεσμοφύλακα και δήμιου, ρόλο που τις απέδωσε η Ε. Ε. και πρόθυμα αποδέχτηκε.  Ετσι, οι πρόσφυγες μέσω της διαρκούς εξαθλίωσής τους χωρίς καμία πρόβλεψη απόδοσης ασύλου και χωρίς καμία μέριμνα μετακίνησής τους  στις χώρες που επιθυμούν  βρέθηκαν να συνωστίζονται σε «αντίπαλα»  στρατόπεδα συγκέντρωσης –Ελλάδας και Τουρκίας – ενώ στο μεταξύ μετατράπηκαν και  σε ιδανικό εργαλείο γεωπολιτικών παζαριών και εκβιασμών.

 

– Οι αλληλοκατηγορίες που πηγαίνουν κι έρχονται μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποτελούν μέγιστη υποκρισία, αφού έχουν μεταξύ τους συμφωνήσει για τον εγκλωβισμό των προσφύγων και μέσω του εγκλωβισμού τους έχουν στήνει το γεωπολιτικό τους παίγνιο

 

– Σε αυτές τις συνθήκες είναι φυσικό να βρίσκουν πεδίο δόξης λαμπρό και κυρίως πεδίο κέρδους οι κάθε λογής επιτήδειοι διακινητές – έμποροι απελπισμένων ανθρώπων. Επομένως, είναι τουλάχιστον ψευδές να κόπτονται και οι μεν (οι ελληνικές κυβερνήσεις) και οι δε (η τούρκικη κυβέρνηση) και φυσικά η Ε.Ε. ότι θα κόψουν αυτή τη γάγγραινα. Από που; Από το σώμα που οι ίδιοι μολύνουν;

 

– Οποιος παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει, ότι δεν είδε και δεν ξέρει τίποτα για το διαρκές έγκλημα των επαναπροωθήσεων στον Εβρο και ό, που άλλου συμβαίνουν, όπως κάνει ότι δεν ξέρει τίποτα για τη Μόρια, την Ειδομένη, για τους δεκάδες μικρούς Αϊλάν που ξεβράζουν το Αιγαίο και η Μεσόγειος, για τη φρίκη που ζουν οι πρόσφυγες στη Μελίγια της Ισπανίας, όποιος παίζει παιχνιδάκια ορισμών με τις  λέξεις «πρόσφυγας» και «μετανάστης» για να μην ασχοληθεί με τη λέξη «άνθρωπος», όποιος κάνει ότι δε βλέπει την κτηνωδία και πίσω από την κτηνωδία βλέπει μόνο επιβουλές κατά της «πατρίδας»… όποιος επομένως κάνει πλάτες στο φασισμό για να κερδοσκοπεί πάνω στο έγκλημα, είναι συνένοχος.

 

– Η κυβέρνηση – και κάθε κυβέρνηση – που ποντάρει πάνω στο χαρτί της προστασίας τους έθνους από τους «εισβολείς», δηλαδή πάνω στο ακροδεξιό ακροατήριο, στρώνει το χαλί του φασισμού

 

– Οι πρόσφυγες  δεν είναι «ροές» είναι άνθρωποι. Οι πρόσφυγες  δεν είναι ούτε «βόμβες», ούτε  «σκουπίδια». Η μόνη διαχείριση που θα άρμοζε στη χώρα της προσφυγιάς, του πατριωτισμού και αλληλεγγύης είναι να περιθάλπει εκείνους που έχουν ανάγκη, να τους εξασφαλίζει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης για όσο παραμένουν στη χώρα, να εξετάζει τα αιτήματά τους και να τους αποδίδει το νομιμοποιητικό καθεστώς που απορρέει από την ιδιότητά τους, να τους ανοίγει το δρόμο για τις χώρες που προορισμού που εκείνοι επιλέγουν προμηθεύοντάς τους με τα ανάλογα ταξιδιωτικά έγγραφα.

 

Αν αυτή η αντιμετώπιση προϋποθέτει μια χώρα απείθειας και ανυπακοής απέναντι σε ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ, αν προϋποθέτει μια χώρα της αλληλεγγύης που θα τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια της απανθρωπιάς και του φασισμού… τότε αυτό  να γίνει.

 

Κι αν υπάρχει κάτι για να ελπίζει κανείς είναι οι κάτοικοι στα Κύθηρα, εκείνοι που έτρεξαν να βοηθήσουν, να σώσουν να τα περιθάλψουν…   

To ναζιστικό απολίθωμα χαιρετά τον …Φύρερ του μπροστά στην έδρα του δικαστηρίου

 

Το ναζιστικό απολίθωμα προχώρησε σε μια νέα άθλια πρόκληση. Ο υμνητής των ναζί, του Χίτλερ και της χούντας, δικηγόρος του Λαγού, Κώστας Πλεύρης, χαιρέτησε ναζιστικά όταν οι συνήγοροι εξέταζαν την Μάγδα Φύσσα.

 

Ο Πλεύρης μέσα σε ένα ελληνικό δικαστήριο σηκώνει το χέρι του για να χαιρετήσει τον …Φύρερ του. Τα ναζιστικά σκουλήκια βλέπετε υπάρχουν παντού… Ακόμα και σε έναν τόπο που οι ναζί «έσπειραν» θάνατο, έκαψαν, κατέστρεψαν σκόρπισαν τον όλεθρο και διέπραξαν αμέτρητα εγκλήματα. Αυτούς τιμά ο …«ελληναράς», αλλά δηλωμένος ναζί Πλεύρης.

 

Τα φασιστοειδή στη δίκη της Χρυσής Αυγής με μπροστάρη τους το αρχιναζιστρόμουτρο Πλεύρη, προκάλεσαν για μια ακόμα φορά τη μητέρα του Παύλου Φύσσα.

 

Η αθλιότητα συνέβη μπροστά στην έδρα του δικαστηρίου. Οι εκπρόσωποι της αστικής δικαιοσύνης δεν έβγαλαν κουβέντα μπροστά στη χυδαιότητα. Επέλεξαν μόνο να σηκωθούν να φύγουν και διέκοψαν τη διαδικασία.

 

Ωστόσο λίγη ώρα νωρίτερα, το δικαστήριο είχε καλέσει την Αστυνομία για να …συνετίσει το ακροατήριο που χειροκρότησε την Μάγδα Φύσσα την ώρα της συγκλονιστικής κατάθεσής της.

 

Τα συμπεράσματα δικά σας…

πηγή

«Αγιά – Σοφιά» και «Αγία Σοφία»

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

   

Στην «Αγιά – Σοφιά» της Νέας Φιλαδέλφειας, το νέο γήπεδο της ΑΕΚ, δόξες και τιμές, λαϊκός ενθουσιασμός, πυροτεχνήματα και πυρσοί, ένας τεράστιος σιδερένιος δικέφαλος αετός κι ένας φυσικός που εκπαιδεύτηκε να κουβαλάει την μπάλα στο κέντρο του γηπέδου (ας ελπίσουμε ότι δεν θα σκεφτεί κανείς να του κοτσάρει και δεύτερο κεφάλι, πλαστικό, για να δικεφαλίζει). Και βέβαια, το μεν κράτος καμαρώνει που υπήρξε «πρόθυμος αρωγός», οι δε πολιτευόμενοι (δήμαρχοι, περιφερειάρχες, υπουργοί) διαγκωνίζονται για ένα μερίδιο λάμψης, ικανό να τους αποφέρει κρίσιμες ψήφους.

 

Τα αντίθετα συμβαίνουν, τις ίδιες στιγμές, στο «Αγία Σοφία», το μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της χώρας. Εδώ τα χειρουργεία πάγωσαν, μαζί τους και οι προσδοκίες των μικρών ασθενών. Ποιος λαϊκός ενθουσιασμός να υπάρξει, όταν 3.000 παιδιά, δικά μας παιδιά, που βασανίζονται από κάποιο σοβαρό χρόνιο νόσημα, έχουν καθηλωθεί σε μιαν ατέλειωτη ουρά, με την ελπίδα ότι θα χειρουργηθούν, ότι θα μπορέσουν επιτέλους να γελάσουν ελεύθερα, να ματαιώνεται μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα, εξάμηνο το εξάμηνο. Ποιοι πολιτευόμενοι να σπεύσουν να φωτογραφηθούν δίπλα σε γονιούς που τους τρώει η αγωνία και το παράπονο. Ποιοι κυβερνητικοί να δηλώσουν «βαθιά συγκινημένοι» ή να αναγνωρίσουν πως η ευθύνη είναι (και) δική τους. Και ποιο κράτος να καμαρώσει πως υπήρξε και εδώ «πρόθυμος αρωγός», απαιτώντας ανταμοιβή σε είδος· σε ψήφο και πάλι.

 

Στην «Αγιά – Σοφιά» όλα ήταν εν αφθονία: τα νικηφόρα χαμόγελα, οι δυνατές φωνές χαράς, τα βεγγαλικά, οι λέξεις οι πρησμένες από στόμφο και από την μπαγιάτικη ρητορική της υπερβολής. Στο «Αγία Σοφία», όπου τα βλέμματα τα σκιάζει η θλίψη και η αίσθηση της ήττας, αντί αφθονίας, ελλείψεις: αναισθησιολόγων, μικροβιολόγων, τεχνολόγων, προσωπικού στο Αιματολογικό και Βιοχημικό Τμήμα, στο Νευρολογικό, το Νευροχειρουργικό, το Καρδιολογικό, το Τμήμα Μεσογειακής Αναιμίας και το Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής. Η μόνη περίσσεια; Ασθενών. Και φόβου.

 

Αντί για τους προβλεπόμενους 17 αναισθησιολόγους υπάρχουν μόνο εννιά. Και ο υπουργός, πάντα ευφάνταστα αδαής, δανείζεται από άλλα νοσοκομεία, δηλαδή προκαλεί πρόβλημα και αλλού. Οπως στην πανδημία. Αλλωστε, μας εξήγησαν ότι «το πρόβλημα με τους αναισθησιολόγους είναι παγκόσμιο, τι να κάνουμε». Παγκόσμιο το ενεργειακό, το κλιματικό, το πανδημικό, τώρα και το αναισθησιολογικό. Τι απομένει να κυβερνήσουν; Την ΚΥΠ και την ΕΡΤ;

ΙΝΚΑ: «Μπαρούφες» τα περί ελέγχων και προστίμων στα σούπερ μάρκετ

 

Το Ινστιτούτο Καταναλωτών με ανακοίνωσή του κατακεραυνώνει το υπουργείο και τον Υπουργό Ανάπτυξης για την κατακόρυφη άνοδο των τιμών εκατοντάδων αγαθών στα σούπερ μάρκετ και κάνει λόγο για ανύπαρκτους ελέγχους. Χαρακτηρίζει «φούσκες» τα μέτρα κατά της ακρίβειας και «μπαρούφες» την δήθεν επιβολή προστίμων, όπως αναφέρει ενδεικτικά.

 

Αναλυτικά η ανακοίνωση του ΙΝΚΑ:

 

Εξαγγελίες του υπουργείου ανάπτυξης και επενδύσεων για την ακρίβεια.

 

Ακούγοντας τον υπουργό ανάπτυξης και επενδύσεων μετά την συνάντηση με εκπροσώπους των σούπερ μάρκετ για την αντιμετώπιση της ακρίβειας παντού, ως ΙΝΚΑ Γενική Ομοσπονδία Καταναλωτών Ελλάδας θέλουμε να επισημάνουμε πως όλα αυτά είναι μπαρούφες, όπως και οι δήθεν έλεγχοι και η επιβολή προστίμων σε επιχειρήσεις. Όπως είπαν και λένε, με την νέα υπηρεσία του υπουργού την ΔΙΜΕΑ  έχουν επιβληθεί πρόστιμα σε επιχειρήσεις και οι έλεγχοι που έχουν κάνει είναι 4000 και τα πρόστιμα σε 287 επιχειρήσεις.

 

Οι πραιτοριανοί του υπουργού (70 τον αριθμό για όλη την Ελλάδα) έχουν κάνει 4000 ελέγχους. Όχι άλλο δούλεμα κύριε υπουργέ ανάπτυξης και επενδύσεων!

 

Έχετε πει τόσα ψέματα όσο κανείς άλλος τα τελευταία χρόνια, που είναι η μεγαλύτερη αλήθεια.

 

Χαρτοπετσέτες από 1,74 στις 7/9/2022, πήγαν 2,49 στις 1η /10 /2022. Αύξηση 43%!

 

Βιτάμ 250 γρ είχαν 1,14,  έχουν 1,43 έως 1,47. Αύξηση 57% έως 61 %

 

Ειδικό γάλα για αλλεργικό βρέφος NOVOLAK ALENOVA  AR απο 13 έως 14,5 ευρώ στις 8/9/2022 σε 29 έως 34 ευρώ στις 15/9/2022. Τα ποσοστά της αύξησης βγάλτε τα εσείς.

 

Συμπέρασμα: Όσο δεν μειώνει η κυβέρνηση τον Ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα, τόσο απλά θα ανεβαίνουν οι τιμές. Άρα, τα μέτρα κατά της ακρίβειας παντού είναι φούσκες.

 

Ό,τι και εάν λένε είναι εκτός πραγματικότητας. Τώρα, βέβαια, για την ακρίβεια δεν φταίει ο πόλεμος κύριοι της κυβέρνησης αλλά η δική σας πολιτική.

 

Είστε, δυστυχώς, υπέρ της ακρίβειας παντού, της αισχροκέρδειας και κερδοσκοπίας. 

πηγή

 

 

Θα γίνει ο Μητσοτάκης νέος Καραμανλής;

 

 γράφει ο Δημήτρης Κουκλουμπέρης

  

Το επόμενο δίμηνο έρχονται νέες ανατιμήσεις-φωτιά σε 800 είδη ευρείας κατανάλωσης. Πλέον με τόσες ανατιμήσεις τους τελευταίους μήνες όχι καρότσι, ούτε το μικρό καλαθάκι δεν γεμίζει! Προσφορές και μόνο τα αναγκαία…

 

Στην αγορά οι έλεγχοι είναι ανύπαρκτοι, η αισχροκέρδεια κάνει πάρτι, ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί και ο αρμόδιος υπουργός παίζει τένις! Πάλι καλά που βρήκε χρόνο για μια σύσκεψη με τους ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ. Ολη αυτή η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με μέτρα αναλγητικά και επικοινωνιακές ωραιοποιήσεις. Απαιτεί βούληση, αποφασιστικότητα και σχέδιο.

 

Αλλά επειδή έχουμε και το προσχέδιο του προϋπολογισμού κατατεθειμένο, χειροπιαστά μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι η κυβέρνηση επιμένει στην άδικη φορολογική πολιτική της. Δεν μειώνει που δεν μειώνει τον ΦΠΑ, παρά τα υπερέσοδα, προσθέτει φορολογικά βάρη στους πολίτες. Το 2023 θα πληρώσουμε ξανά από την τσέπη μας τα σχεδόν 5 δισ. επιπλέον φόρων που πληρώσαμε το 2022, με «καπέλο» 700 εκατομμυρίων ευρώ.

 

 

Είμαστε η χώρα με τον ταχύτερο ρυθμό αύξησης του πληθωρισμού στην Ευρώπη και η τρίτη χώρα του κόσμου με τη μεγαλύτερη δημοσιονομική επέκταση στη διάρκεια της πανδημίας. Νοικοκυριά και επιχειρήσεις υποφέρουν, που σημαίνει ότι η οικονομική πολιτική η οποία ασκείται αποτυγχάνει.

 

Υπάρχει και κάτι ακόμη, που ακούγεται καταστροφικό… Δεν είναι λίγοι όσοι βλέπουν με ανησυχία ομοιότητες στη νυν δημοσιονομική διαχείριση της Ν.Δ. με εκείνη της ολέθριας διακυβέρνησης 2004-2009 που οδήγησε στη χρεοκοπία. Ζήλεψε άραγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις οικονομικές πρακτικές και τη «δόξα» του Κώστα Καραμανλή; Δεν το γνωρίζουμε... Σε κάθε περίπτωση η αναβίωση μιας τέτοιας κατάστασης δεν παραπέμπει απλώς στην Ιστορία που επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Είναι ένας εφιάλτης που κανείς δεν θέλει να ξαναζήσει.

Αμερικανός οικονομολόγος: Οι ΗΠΑ μπορεί να ανατίναξαν τον Nord Stream

 

«Φωτιές» ανάβει ο γνωστός οικονομολόγος Τζέφρι Σακς με συνεχή χτυπήματά του σχετικά με το ουκρανικό και τις διαρροές από τους αγωγούς Nord Stream 1 και 2.

 

Ο Αμερικανός επιστήμονας με τη μακρά πορεία εκτόξευσε προσφάτως τη «βόμβα» κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο πρακτορείο Bloomberg, προκαλώντας… πανικό στους δημοσιογράφους.

 

Εκτίμησε ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται πίσω από την ανατίναξη στον αγωγό και επιχειρηματολόγησε λέγοντας ότι υπάρχουν στοιχεία για πτήσεις αμερικανικών ελικοπτέρων πάνω από το σημείο των διαρροών, τα οποία απογειώθηκαν από το Γκντάνσκ της Πολωνίας. Επανέλαβε δε τις δηλώσεις του Τζο Μπάιντεν ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο οι ΗΠΑ θα βάλουν τέλος στον Nord Stream 2, ενώ υπενθύμισε και τις πρόσφατες δηλώσεις του Άντονι Μπλίνκεν ότι η εξέλιξη αυτή αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για τις ΗΠΑ.

Ο Τζέφρι Σακς επαναλαμβάνει τις εκτιμήσεις του αυτές και σε σημερινή συνέντευξή του στο news24/7 τονίζοντας ότι οι ΗΠΑ αντιτίθενται στην οποιαδήποτε ενεργειακή επαναπροσέγγιση της Ε.Ε. με τη Ρωσία και ενδεχομένως να ανατίναξαν τον αγωγό για να αποτρέψουν τις εξαγωγές φυσικού αερίου.

 

Πήρε, βέβαια, τις αποστάσεις του, ωστόσο συμπλήρωσε «Πραγματικά δεν ξέρουμε σε αυτό το σημείο ποιος ανατίναξε τον αγωγό, αλλά η υπόθεση ότι το έκαναν οι ΗΠΑ είναι πιο εύλογη από την υπόθεση ότι η Ρωσία ανατίναξε τον ίδιο της τον αγωγό».

πηγή

Μείωση της ημερήσιας παραγωγής πετρελαίου εξετάζει ο ΟΠΕΚ

 

Ο ΟΠΕΚ εξετάζει το ενδεχόμενο μείωσης της ημερήσιας παραγωγής πετρελαίου ως 2 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, όπως δήλωσε χθες, Τρίτη, μία πηγή του ΟΠΕΚ στο Reuters, μία ημέρα πριν από την επίσημη συνάντηση των κρατών-μελών του αναφερόμενου πετρελαιοπαραγωγικού οργανισμού.

 

Από την άλλη μεριά, οι ΗΠΑ πιέζουν τις χώρες του ΟΠΕΚ να μην προχωρήσουν σε ενδεχόμενη μείωση της ημερήσιας παραγωγής πετρελαίου, όπως δήλωσε στο Reuters μία πηγή που έχει λάβει σχετική ενημέρωση.

 

Η Ουάσινγκτον παροτρύνει τις χώρες του ΟΠΕΚ να διατηρήσουν σταθερή την παραγωγή τους, τονίζοντας ότι τα βασικά οικονομικά δεδομένα δεν υποστηρίζουν μία μείωση της παραγωγής, σύμφωνα με την ίδια πηγή.

 

Στην ομάδα του ΟΠΕΚ συμμετέχουν η Σαουδική Αραβία και η Ρωσία, ενώ οι συζητήσεις που γίνονται επικεντρώνονται στη μείωση πλεονασματικής παραγωγής 1 εκατομμυρίου βαρελιών ημερησίως, όπως ανέφεραν πηγές στο Reuters αυτή την εβδομάδα.

 

Οι μειώσεις αυτές θα μπορούσαν να δημιουργήσουν συνθήκες ανάκαμψης στις τιμές του πετρελαίου.

 

Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ- ΜΠΕ

Σαπίλα σε prime time

 

Αν η ζωή αντέγραφε την τηλεόραση ή και το ανάποδό του, αν η τηλεόραση αντέγραφε τη ζωή, τότε, μάλλον, ζούμε σ΄ έναν απέραντο σκουπιδότοπο. Δίχως, στην πραγματικότητα, εξαιρέσεις, αφού, κι αν υπάρχουν, θάβονται κάτω από τόνους απορριμμάτων ώστε να είναι αθέατες τοις πάσι.

 

Μια συνηθισμένη τηλεοπτική μέρα και μια νύχτα φανερώνουν τον θαυμαστό, δύσοσμο κόσμο που η τάξη των μιντιαρχών επιφυλάσσει στους πληβείους:

 

“Το πιο fun ριάλιτι γνωριμιών, με παρουσιάστρια, την Ηλιάνα Παπαγεωργίου, έρχεται σαν ένα μεγάλο πάρτι στην καρδιά του χειμώνα με ένα μοναδικό στόχο: την αγάπη. Αγόρια και κορίτσια συγκατοικούν σε έναν επίγειο παράδεισο στην Τενερίφη, διασκεδάζουν, γνωρίζονται κι ερωτεύονται...”: το love island είναι εδώ, στον ΣΚΑΪ κι έρχεται να συμπληρώσει το κενό που άφησε το Bachelor.

 

“Βάλε ματάκι μη σε ματιάσουν, όλα τα μωρά στην πίστα”, βροντοφωνάζει ο όμορφος/ξύπνιος, σε ένα παροξυσμό του στερεότυπου μιας χαρωπής ζωής και μιας χαλαρότητας πέρα και μακριά από κάθε τι αληθινό.

 

Στο ίδιο, πασίγνωστο, τέμπο συνεχίζει το Greece's Next Top Model, απαράμιλλης επίσης αισθητικής και το “νέο ταξιδιωτικό παιχνίδι περιπέτειας” Asian Express. Στον ίδιο επί της ουσίας τορβά και η μυθοπλασία: σχεδόν κακοποιητική η σειρά "Στοργή" (ΣΚΑΪ), όπου η πρωταγωνίστρια ψυχίατρος αντί να καταγγείλει, αναλαμβάνει συνεδρίες με άντρα που γρονθοκοπεί καθημερινά γυναίκα, με το σκεπτικό "να σώσει μια οικογένεια". Η κουλτούρα μιας δήθεν συγγνώμης που σκοτώνει, η κουλτούρα της πατριαρχίας, που οδηγεί σε γυναικοκτονίες και γυναικοκτόνους νόμους, τύπου συνεπιμέλεια, ρίχνει νόμιμο δηλητήριο ύπουλα και χαλαρά.

 

Και είναι κι άλλα: από το “Μαύρο Ρόδο”, με το μασάζ για την καλή μας Εκκλησία και τον μοναχισμό, ως τους βουκολικούς έρωτες του απογεύματος, κι όλα τα διαβόητα περσινά (Σασμός, Γη της Ελιάς κ.ά.), η πλασματική ζωή της τηλοψίας διαστρέφει την αληθινή, από τα ήθη μια περιοχής μέχρι τους τρόπους συμπεριφοράς μιας άλλης. Και προτείνει, επιβάλλοντάς τα, νέα μοντέλα ζωής. Η κατάφαση των από κάτω σε ό,τι τους σερβίρεται, αυτό είναι το στοίχημα.

 

«Η δημοτικότητα δεν είναι παρά η αδίστακτη προσαρμογή του λαού σ’ αυτό που κατά την άποψη της βιομηχανίας της διασκέδασης αρέσει στον λαό» (Μαξ Χορκχάιμερ, Τέχνη και Μαζική Κουλτούρα): αυτοί/ες, λοιπόν, οι θεοί/ες του μάρκετινγκ, οι επί της ουσίας οργανικοί διανοούμενοι της κυρίαρχης τάξης, που φτιάχνουν τα τηλεοπτικά προγράμματα, κάνουν πολιτική. Μια ιδιότυπη μειονότητα που κινείται γύρω από το κεφάλαιο και το υπηρετεί, εντεταλμένοι των ιδιοκτητών των ΜΜΕ, κόβουν και ράβουν σενάρια τη μια μέρα για να συνωστιστούν στα γραφεία των -συνήθως δεξιών- πολιτικών την επομένη.

 

Σαπίλα; Όχι, παρεκτός αν το μάρκετινγκ οριστεί ως σαπίλα. Το οποίο είναι μια βαθιά πολιτική ιστορία: είτε αφορά τηλεπαιχνίδια και τηλεοπτικές σειρές είτε πολιτικά “τοκ σόου”, αναλαμβάνει να φτιάξει μια ολόκληρη κουλτούρα που απαιτεί την αφαίρεση της συνείδησης, πουλώντας ξανά και ξανά, το ίδιο προϊόν και διαμορφώνοντας τον ανθρωπότυπο που δεν σκέφτεται αλλά καταπίνει πάντα, τα πάντα. Και που κυρίως δεν διαθέτει καμιά, μα καμιά, ταξική συνείδηση ούτε αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως ταξικά διαχωρισμένο.

 

Κάπως έτσι, από κάπου εδώ, ξεκινά ο θεσμικός ολοκληρωτισμός. Χωρίς υπερβολή.

 

 

 Κατέ Καζάντη

 

Πληθωριστική οικονομία, πληθωριστική ρητορική

 

γράφει ο  Παντελής Μπουκάλας

 

   

Αν η Ευρώπη κι ο κόσμος όλος ζουν με την αγωνία ενός πυρηνικού «ατυχήματος», που ενδέχεται να το προκαλέσει ο φιλέκδικος αναθεωρητισμός του Βλαντιμίρ Πούτιν, η Ελλάδα ζει και με την αγωνία ενός δεύτερου «ατυχήματος», που θα μπορούσε να το προκαλέσει ο επεκτατικός, σουλτανικής εμπνεύσεως αναθεωρητισμός του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Ρώσος πρόεδρος έχει να αντιμετωπίσει τις απανωτές ήττες στα πεδία των μαχών, αλλά και την άρνηση ικανού τμήματος της ρωσικής κοινωνίας να καταντήσει αναλώσιμο της πολεμικής μηχανής· άρνηση που εκδηλώνεται μαζικά και ποικιλότροπα, παρά τον κίνδυνο της σύλληψης και της «σωφρονιστικής» φυλάκισης.

 

Ο προνομιακός συνομιλητής του, ο πρόεδρος της Τουρκίας, έχει τα δικά του σοβαρότατα προβλήματα. Το σοβαρότερο όλων, μολονότι ο ίδιος δεν θα το αποδεχόταν ποτέ, είναι ο πληθωρισμός, πάνω από 86% πλέον, που εξανεμίζει τα ισχνά έτσι κι αλλιώς εισοδήματα των υπηκόων του. Στις αρχές του 2022, ο Ερντογάν διαβεβαίωνε τους Τούρκους ότι γρήγορα θα ρίξει σε μονοψήφιο ποσοστό τον πληθωρισμό, εμμένοντας στη δραματικά αποτυχημένη πολιτική των χαμηλών επιτοκίων, υπαγορευμένη υποτίθεται από το Κοράνιο. Και αντί του μονοψήφιου ποσοστού, η χώρα του, από το ένα αρνητικό ρεκόρ στο επόμενο, οδεύει προς το τριψήφιο.

 

Αυτό όμως δεν είναι καθόλου καλό ούτε για τους Τούρκους ούτε για τους Ελληνες, δεδομένου ότι η γεωγραφία και η Ιστορία δένουν τους δύο γειτονικούς λαούς με τη μοίρα των συγκοινωνούντων δοχείων. Για κάθε δέκα μονάδες αύξησης του πληθωρισμού, ο Ερντογάν, οι υπουργοί του και οι ακροδεξιοί κυβερνητικοί σύμμαχοί του αναβαθμίζουν ισόποσα τη ρητορική τους στην κλίμακα της σωβινιστικής οξύτητας και της χυδαίας χλεύης κατά της Ελλάδας. Το γιατροσόφι του εθνικιστικού πληθωρισμού δεν μειώνει τον πληθωρισμό που απομυζά τη λίρα, επιτρέπει όμως στους ερντογανικούς να συναγωνίζονται την πολεμόχαρη επεκτατική πλειοδοσία του αξιωματικώς αντιπολιτευόμενου Κεμάλ Κιλιντσάρογλου.

 

Υπάρχουν, βέβαια, και δημοκράτες Τούρκοι πολιτικοί, οπαδοί της ειρήνης και της καλής γειτονίας με την Ελλάδα. Είναι όμως φυλακισμένοι. Ή εμιγκρέδες. Ο δηλητηριώδης λόγος που κυριαρχεί στην Τουρκία της αφόρητης λογοκρισίας και της χειραγώγησης των ΜΜΕ, μέχρι γελοιότητας αλαζονικός και παιδαριωδώς υβριστικός, ακούγεται αρχαϊκός, σχεδόν πρωτόγονος. Θαρρείς και βρισκόμαστε αιώνες ή και χιλιετίες πίσω. Οταν οι αντίμαχοι αλληλοπροκαλούνταν εκτοξεύοντας σκαιές ύβρεις.

Ο Μητσοτάκης είπε στους "Τάιμς" αυτό που φοβάται, ο Ανδρουλάκης δέχεται μπούλινγκ…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Γεγονός πρώτο, αδιαμφισβήτητο: η ΕΥΠ με διοικητή τον Π. Κοντολέοντα παρακολουθούσε τον Νίκο Ανδρουλάκη.

 

Γεγονός δεύτερο, εξίσου αδιαμφισβήτητο: ο πρωθυπουργός απέπεμψε τον Κοντολέοντα (και τον έχοντα την πολιτική ευθύνη γενικό γραμματέα του Γρ. Δημητριάδη) όχι επειδή παρακολουθούσαν «νόμιμα» τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά επειδή δεν τον ενημέρωσαν. Έτσι είπε.

 

 

Γεγονός τρίτο: μιλώντας στους "Τάιμς" του Λονδίνου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι «αν κάποιος ήθελε να βάλει μια σφήνα μεταξύ εμού και του ΠΑΣΟΚ, που αποτελούν πιθανούς συνεργάτες σε ένα συνασπισμό, σίγουρα το έχει πετύχει».

 

Το γεγονός που περιγράφει ο κ. Μητσοτάκης είναι ανύπαρκτο. Αλήθεια, ποιος ήθελε να «βάλει μια σφήνα» μεταξύ του ιδίου και του ΠΑΣΟΚ; Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή ο Δημητριάδης και ο Κοντολέων ενήργησαν σαν προβοκάτορες, δηλαδή για να τορπιλίσουν τη νέα συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Ή ενήργησαν ως κοινοί βλάκες, αφού δεν κατάλαβαν τι έκαναν. Ποιος τα πιστεύει αυτά; Φυσικά, κανείς. Ούτε ο πρωθυπουργός που ανακαλύπτει «σφήνες».

 

Ο κ. Μητσοτάκης έπαθε αυτό που παθαίνουν συχνά όσοι πρωθυπουργοί αισθάνονται πανίσχυροι. Έπεσε στην παγίδα που είχε στήσει για άλλον. Και τώρα λέει αυτό που φοβάται.

 

Πριν από την αποκάλυψη της παρακολούθησης Ανδρουλάκη, προφανώς αισθανόταν ότι είχε το ΠΑΣΟΚ «στο τσεπάκι του». Ότι, αν στις προσεχείς εκλογές δεν έχει αυτοδυναμία, μια νέα συνεργασία μαζί του, όπως το 2012, θα ανανέωνε την πρωθυπουργική του θητεία. Τώρα αυτό έχει χαθεί.

 

Και τι απομένει; Η επιχείρηση να «λογικευθεί» ο Ανδρουλάκης και να σταματήσει να τραβάει το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων «στα άκρα». Η επιχείρηση αυτή έχει διάφορα στάδια.

 

Πρώτα ο Μητσοτάκης τον επέκρινε από το βήμα της Βουλής διότι «ταυτίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ», το μόνιμο «μπαμπούλα» που επιστρατεύεται όταν τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης βρίσκουν κάποιον κοινό βηματισμό. Λες και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα της αντιπολίτευσης, αλλά «συμπλήρωμα» της κυβέρνησης και πρέπει να ζητάει την «έγκρισή» της πριν κάνει κάτι.

 

Μετά ήρθαν οι «προειδοποιήσεις» από φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους ότι οι ψηφοφόροι έχουν «κουραστεί» από το θέμα των παρακολουθήσεων, «δεν τους ενδιαφέρει» και «το ΠΑΣΟΚ θα πάθει ζημιά», αν το συνεχίσει.

 

Στο τέλος ήρθαν και οι δημοσκοπήσεις, για να «επιβεβαιώσουν» –τι άλλο;- τους προλαλήσαντες.

 

Όλο αυτό το διάστημα ο κ. Ανδρουλάκης και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ υφίστανται ένα είδος μπούλινγκ: «το παρακάνατε με τις παρακολουθήσεις, δεν πουλάει πια το θέμα, γίνατε ουρά του ΣΥΡΙΖΑ, κοιτάξτε να επανέλθετε στο σωστό δρόμο, για να μη απειληθεί η πολιτική σταθερότητα» και τα συναφή.

 

Την ώρα που ευρωπαίοι αξιωματούχοι επισημαίνουν τη σημασία των παρακολουθήσεων και διεθνή ΜΜΕ συνεχίζουν να προβάλλουν το θέμα, τα φιλοκυβερνητικά στην Ελλάδα κάνουν το παν για να πείσουν όσους δύστυχους εξακολουθούν να τα ακούνε και να τα διαβάζουν ότι «δεν τρέχει τίποτα».

 

Τρέχει και παρατρέχει. Το θέμα προκαλεί ζημιά στην κυβέρνηση, γι’ αυτό θέλουν να το θάψουν. Έχει βάλει τέλος στο σενάριο «νέα κυβερνητική συνεργασία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ», γι’ αυτό προσπαθούν να εκφοβίσουν τον Ανδρουλάκη και τους δικούς του.

 

Μόνο που δεν υπολογίζουν ότι όλα αυτά στο τέλος μπορεί να τους γυρίσουν μπούμερανγκ…

Χωρίς το «μ» στη μέση

 

γράφει  η Μαρία Μαθιουδάκη*

  

Μπήκε κι ο Οκτώβρης, χωρίς το γράμμα «μ» ενδιάμεσα. Λες κι αυτή η έλλειψή του αποτέλεσε την έσχατη ανάγκη του να ξεχωρίσει σε σχέση με τους υπόλοιπους μήνες: Αύγουστος: κατακαλόκαιρο, Δεκέμβρης: γιορτές, Απρίλης: άνοιξη, Γενάρης: Πρωτοχρονιά, και πάει λέγοντας. Μόνο ο Οκτώβρης δεν είχε για κάτι να καυχηθεί ποτέ ως αυτούσιος μήνας. Ως εποχή. Δεν μιλάω, φυσικά, για γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο, όπως η Οκτωβριανή Επανάσταση, ούτε για εθνικές εορτές όπως η 28η Οκτωβρίου. Μιλάω για τον μήνα ως αφορμή μιας εποχής.

 

Ακόμα και στο σχολείο ήταν ο πιο βαρετός. Δεν ήταν ούτε Σεπτέμβρης, που, εντάξει, έχει την αίγλη του καινούργιου της νέας σεζόν, ούτε Νοέμβρης, που αρχίζεις να μετράς αντίστροφα για τις γιορτές.

 

Γι’ αυτό, λοιπόν, σου λέει κι αυτός ο καημένος, ας βγάλω αυτό το «μ» από τη μέση μπας και ξεχωρίσω έστω και λίγο. Ομως στο μόνο που ξεχώρισε, τελικά, ήταν στις τιμωρίες που μας έβαζαν στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού μέχρι να μάθουμε να τον γράφουμε σωστά. Ετσι, όχι μόνο δεν έγινε ξεχωριστός, αλλά κατέληξε και αχώνευτος στο τέλος. Ενας λειψός ορθογραφικά μήνας, χωρίς το «μ» στη μέση του να ξαποσταίνεις καθώς τον προφέρεις.

 

 

Η μόδα του Halloween τα τελευταία χρόνια, που μας ήρθε εκ Δύσεως, γιατί η γιαγιά μου στη Μήλο, τις κολοκύθες τις είχε για να φτιάχνει γλυκά του κουταλιού και πίτες, σαν να ήρθε για να δώσει κάτι σ’ αυτόν τον άοσμο και άγευστο μήνα. Εντάξει, το Halloween δεν θα συγκριθεί ποτέ με τις Απόκριες και τα πάρτι του Φλεβάρη και του Μάρτη που ξέρουμε εμείς. Και έχει κι αυτή τη σκοτεινιά με το «trick or treat», που εδώ στην Ελλάδα με τα Greek feta και mpouzouki δεν κολλάει πολύ. Οπότε, πάνε και οι κολοκύθες και τα στολίσματα.

 

Τι μας έμεινε, λοιπόν, να πούμε γι’ αυτόν το κουτσό ορθογραφικά μήνα; Είναι οπωσδήποτε ένας ρομαντικός μήνας ο Οκτώβρης. Με τα φύλλα των δέντρων που αρχίζουν να πέφτουν και δίνουν ένα πιο ζεστό χρώμα στους δρόμους και στα σοκάκια. Εχει ωραίο καιρό. Ούτε πολλή ζέστη ούτε πολύ κρύο. Υπέροχος για βόλτες.

 

Ο Οκτώβρης, τελικά, μέσα στην αδιαφορία που υποτίθεται ότι κουβαλάει, ίσως να είναι και λίγο συναρπαστικός μήνας. Είναι ο μήνας της προετοιμασίας. Είναι ο μήνας των αποφάσεων. Είναι ο μήνας που λες: τέρμα οι διακοπές και τα ψέματα, τέρμα οι θεωρίες. Καιρός για πράξεις. Ολόκληρη Οκτωβριανή Επανάσταση ενέπνευσε άλλωστε. Ποιοι είμαστε εμείς να κρίνουμε την έλλειψη ενός γράμματος. Αλλωστε στην Ελλάδα η πιο προσφιλής μας λέξη από «μ» ξεκινάει. Δεν μας λείπει και ιδιαίτερα από τη μέση ενός μήνα στην τελική.

 

 * πολιτική επιστήμονας, τραγουδοποιός

 

 

 

Υποκατάσταση

 

γράφει η Αφροδίτη Τζιαντζή

 

Ενα νέο προϊόν έκανε την εμφάνισή του στο ψυγείο του συνοικιακού σουπερμάρκετ. Τρίμμα λευκών τυριών, 5 ευρώ το κιλό. Μια ακαθόριστη μάζα, από αγελαδινό γάλα προέλευσης Ε.Ε., τυρί ακριβώς δεν το λες, αλλά κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία μπορεί να αποτελέσει ένα φτηνό υποκατάστατο. Η νέα λέξη της μόδας στη διάλεκτο του μάρκετινγκ είναι η «υποκατάσταση». Κόβεις τη φέτα, αγοράζεις λευκό τυρί. Κόβεις τα επώνυμα προϊόντα, αγοράζεις προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας.

 

Κόβεις το ψητό στον φούρνο, γιατί καταναλώνει ενέργεια, ζεσταίνεις στο μάτι προψημένες μπουκιές, «προϊόν θερμικής επεξεργασίας από μορφοποιημένο κρέας κοτόπουλου». Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Καφέ μάθαμε ότι τα σουπερμάρκετ διατήρησαν σταθερό όγκο πωλήσεων, γιατί όλο και περισσότερος κόσμος έκοψε τον καφέ απ’ έξω και ερχόταν στη δουλειά με το θερμός ή τον έφτιαχνε στο γραφείο για οικονομία. «Στις μέρες μας θα δοκιμαστεί πολύ το brand loyalty», έλεγε πρόσφατα στέλεχος εταιρείας έρευνας αγοράς.

 

Ο όρος μεταφράζεται ως «αφοσίωση στην επωνυμία» και περιγράφει «τα θετικά συναισθήματα του καταναλωτή απέναντι σε ένα εμπορικό σήμα και την αφοσίωσή του στην αγορά προϊόντων ή και υπηρεσιών της μάρκας επανειλημμένα, ανεξάρτητα από ελλείψεις, ενέργειες ενός ανταγωνιστή ή αλλαγές στο περιβάλλον». Οταν η ακρίβεια καλπάζει, ο καταναλωτής παύει να πιστεύει στην ανωτερότητα της επωνυμίας και κυνηγάει ό,τι του φαίνεται πιο φτηνό.

 

 

Ακόμα και αν αυτό που μοιάζει πιο φτηνό, απλά έχει μειωμένη ποσότητα σε παρόμοια συσκευασία, το περίφημο φαινόμενο του shrinkflation. Μπορεί οι σύμβουλοι επιχειρήσεων να πονοκεφαλιάζουν για το πώς να ενισχύσουν το άτιμο το brand loyalty που δοκιμάζεται, όμως αυτό που σίγουρα δοκιμάζεται είναι οι αντοχές και τα νεύρα μας, όταν ο πληθωρισμός ροκανίζει το εισόδημα, και κάθε βόλτα στο σουπερμάρκετ μοιάζει με εφιάλτη στον διάδρομο με τις ανατιμήσεις.

     

Οι πιο τυφλές λέξεις

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

«Τυφλή εργαλειοποίηση». Η «εργαλειοποίηση» είναι η λέξη-ψωμοτύρι του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιάννη Οικονόμου, αλλά και όλης της κυβέρνησης, που, φαίνεται, τη θεωρούν λέξη-κλειδί τού ολοένα εκτεινόμενου στα χάη πολιτικού τους λεξιλόγιου. Τη χρησιμοποίησε και τον Αύγουστο, τότε που αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο παρακολουθήσεων. Το είπε και την περασμένη εβδομάδα στη συνέντευξή του στον Ανδρέα Σπυρόπουλο (ΕΡΤ1, 28/9), πάλι για τον ίδιο λόγο (και το ίδιο πρόσωπο, τον Νίκο Ανδρουλάκη). Μόνο που αυτή τη φορά πρόσθεσε και το επίθετο «τυφλή»· προφανώς υπάρχουν και εργαλειοποιήσεις… ανοιχτομάτες.

 

Ισως υπάρχει εδώ λανθάνουσα αντιστοίχιση προς τις… τυφλές παρακολουθήσεις ή υποκλοπές ή (το νεόκοπο, προϊόν εργαστηρίων της κυβέρνησης και αυτό) επισυνδέσεις. Αηδείς λέξεις και οι δυο κατά τη γνώμη μου, αηδείς έως εμετικές και γραμματικά και εννοιολογικά: εργαλειοποίηση και επισύνδεση.

 

Καθρεφτίζουν το… απολιτικόν της πολιτικής περιόδου που διερχόμαστε, με την πιο δεξιά κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος από τη Μεταπολίτευση και δω. Μιλάμε μετά για στροφή της Ευρώπης προς την Ακρα Δεξιά, ιδίως μετά τις εκλογές στη Σουηδία, κυρίως, τις πρόσφατες, στην Ιταλία. Αλίμονο, έχει προηγηθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη προ πολλού. Ο πρόδρομος!

 

 

Είπε όμως κάτι ακόμα, ότι είναι «επιλογή του», του προέδρου του ΠΑΣΟΚ (σε πολιτικό αρχηγό αναφέρεται!), «να στρίψει πολύ προς τα αριστερά…». Γιατί άραγε; ρωτάω… Απαντά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, εκπροσωπών την κυβέρνηση ασφαλώς (εκτός αν το είπε… αυθορμήτως!): «Θεωρώντας [ο Ανδρουλάκης] ότι εκεί είναι το προνομιακό του πεδίο ή ότι αυτός είναι ο τρόπος […] να έχει μια καλύτερη παρουσία στο πολιτικό σκηνικό». Μάλιστα. Πολιτικός αρχηγός και κόμμα στρέφονται προς τα αριστερά, από… ιδιοτέλεια, όχι επειδή πιστεύουν, ενδεχομένως, ότι η «ομάδα Μητσοτάκη» ναρκοθετεί τα συμφέροντα του τόπου! Αυθάδης και αγενής επιπλέον ο κ. εκπρόσωπος! Φάγανε τον φάκελο, πάνε τώρα να του φάνε… και το βόδι του ανθρώπου!

    

Το πριονιστήριο της κάλπης

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

   

Δύσκολα πειθόµαστε ότι σφάλαμε σε κάποια άποψη ή πράξη μας. Ανθρώπινο. Μοιραία, τον εαυτό μας τον βλέπουμε πάντα δίκαιο και πάντα αδικημένο, και σαν κέντρο του μικρόκοσμού μας. Στους πολιτικούς όμως αυτό το «ανθρώπινο» είναι ευεπίφορο σε μια κακοήθη εξαλλαγή που τους πείθει πως είναι κέντρο του σύμπαντος κόσμου αλλά και μικροί θεοί ή έστω πάπες. Οι άμετρες φιλοδοξίες καταντούν παρωπίδες σάρκινες, αξεχώριστες από το πρόσωπό τους. Στενεύουν τον ορίζοντά τους τόσο ώστε στον νυχτερινό τους καθρέφτη, όταν ξαναμετρούν βιαστικά τι είπαν και τι έπραξαν τη μέρα που πέρασε, να βλέπουν ένα τεράστιο θαυμαστικό: «Μπράβο, αστέρι μου! Συνέχισε!».

 

Αν περιμέναμε ότι ο κ. Θάνος Πλεύρης (δηλαδή ο πρωθυπουργός που τον διόρισε υπουργό Υγείας) θα αναγνώριζε, έστω τώρα, ότι η πολιτεία δεν θριάμβευσε κατά της πανδημίας, θα ήταν σαν να πιστεύαμε ότι βρέθηκε επιτέλους καταφατική απάντηση στο θυμωμένο ερώτημα του Αρη Αλεξάνδρου: «Είδατε ποτέ κανέναν έλατο να κατεβαίνει μοναχός του στο πριονιστήριο;». Με το πριονιστήριο της κάλπης μπροστά τους, και με τα έλατα να σπανίζουν, ο κ. Μητσοτάκης, ο κ. Πλεύρης και οι τηλεφημισμένοι ειδήμονες που ντύνονται ήδη τη στολή του υποψήφιου βουλευτή δεν προτίθενται να συμφωνήσουν πως οι θάνατοι από κόβιντ δεν ήταν μέχρις ενός αναπόφευκτοι. Οτι από τους κοντά 33.500 συνανθρώπους μας που πέθαναν εντός ή εκτός ΜΕΘ, κάποιοι θα ζούσαν ακόμη, αν…

 

Αν ο ένας υπουργός δεν ωρυόταν πως «οι ΜΕΘ είναι πεταμένα λεφτά», ο άλλος ότι «δεν χρειάζεται πολυτελές ΕΣΥ» κι ο τρίτος, ο λαλίστερος, «μη σώσει και εμβολιαστούν». Κι αν δεν βαφτίζονταν άρον άρον «μονάδες ΜΕΘ» θάλαμοι που δεν διέθεταν τους άκρως απαραίτητους εντατικάριους, το ειδικευμένο προσωπικό που δίνει νόημα στο όνομα «ΜΕΘ». Και δεν τους διέθεταν επειδή η κυβέρνηση τήρησε πιστά τη γραμμή που χλευαστικά ανέπτυξε ο πρωθυπουργός στη Βουλή, 1.12.2021: «Εχουμε ενδείξεις ότι έχουμε μεγαλύτερη θνησιμότητα στους ασθενείς εκτός ΜΕΘ; Δεν έχω τέτοια ένδειξη. Δεν έχω. Εχετε εσείς; Φέρτε τη!».

 

Τον Μάιο του 2022 η μελέτη των καθηγητών Θ. Λύτρα – Σ. Τσιόδρα ήταν μια τέτοια ένδειξη. Απόδειξη του αυτονοήτου μάλλον. Τη χλεύασαν. Τώρα, η συνέχεια της μελέτης από τον κ. Λύτρα βεβαιώνει ότι πέθαναν όλοι οι εκτός ΜΕΘ διασωληνωθέντες. Μα να, η πολιτεία μεριμνά. Βάσει του δόγματος «πονάει πόδι, κόβει κεφάλι», κόβει την πρόσβαση του κ. Λύτρα στον ΕΟΔΥ. Για να μην υπάρξει τρίτη μελέτη. Ευφυές.

 

   

Η Σουηδία θα σταματήσει τους εμβολιασμούς των εφήβων κατά της Covid-19

 

Η σουηδική αρχή υγείας ανακοίνωσε σήμερα πως παύει να συνιστά τον εμβολιασμό κατά του κοροναϊού των υγιών εφήβων ηλικίας 12 ως 17 ετών εξαιτίας του «πολύ μικρού κινδύνου» να εμφανίσουν σοβαρές μορφές της νόσου σ’ αυτή την ηλικία.

 

Το μέτρο θα τεθεί σε ισχύ στις 31 Οκτωβρίου, διευκρινίζει σε ανακοίνωσή της η Υπηρεσία Δημόσιας Υγείας.

 

Διαβάστε επίσης: Κοροναϊός: Τα πραγματικά κρούσματα έως και πενταπλάσια από τα καταγεγραμμένα

«Η απόφαση σημαίνει πως από την 1η Νοεμβρίου η σύσταση -και συνεπώς η πρόταση εμβολιασμού- θα ισχύει για τους ανηλίκους μόνο των ομάδων υψηλού κινδύνου για την Covid-19», αναφέρει.

 

Στις αρχές Σεπτεμβρίου, το Ηνωμένο Βασίλειο είχε από την πλευρά του άρει τη σύστασή του για εμβολιασμό των παιδιών κάτω των 11 ετών χωρίς προβλήματα υγείας.

 

Μειώθηκαν τα κρούσματα

«Συνολικά διαπιστώνουμε πως η ανάγκη για θεραπεία που συνδέεται με την Covid-19 ήταν μικρή στα παιδιά και τους νέους στη διάρκεια της πανδημίας και πως επίσης μειώθηκε μετά την εμφάνιση της παραλλαγής Όμικρον», υπογραμμίζει η Σουηδική Υπηρεσία Υγείας.

 

Για τους άνω των 18 ετών, η σουηδική σύσταση είναι για τρεις δόσεις εμβολίου. Στη σκανδιναβική χώρα, η τέταρτη δόση συνιστάται για τους άνω των 65 ετών.

 

Η Σουηδία, η οποία εφάρμοσε μια στρατηγική που ήταν συνολικά λιγότερο αυστηρή απ’ αυτή που εφάρμοσαν άλλες χώρες στην Ευρώπη κατά της Covid-19, είδε τον αριθμό των νεκρών να αυξάνεται ελαφρώς στη διάρκεια του καλοκαιριού, αλλά αυτή τη στιγμή υποχωρεί.

 

Αφού βρέθηκε πάνω από το μέσο όρο στην αρχή της πανδημίας, η σκανδιναβική χώρα καταγράφει πλέον λιγότερους νεκρούς ανά 100.000 κατοίκους από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

 

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ